Algemene regeling inzake accijns (vanaf 2023)

 

SAMENVATTING VAN:

Richtlijn (EU) 2020/262 houdende een algemene regeling inzake accijns

WAT IS HET DOEL VAN DE RICHTLIJN?

In de richtlijn worden accijnzen vastgesteld voor de volgende goederen:

• energieproducten en elektriciteit vallende onder Richtlijn 2003/96/EG (zie samenvatting);
• alcohol en alcoholische dranken vallende onder de Richtlijnen 92/83/EEG (zie samenvatting) en 92/84/EEG;
• tabaksfabrikaten vallende onder Richtlijn 2011/64/EU (zie samenvatting).

De richtlijn geeft lidstaten van de Europese Unie (EU) de bevoegdheid tot het heffen van:

• andere indirecte belastingen voor specifieke doeleinden op goederen waarover accijns verschuldigd is, mits hierbij de EU-voorschriften in acht worden genomen;
• belastingen op andere producten dan accijnsgoederen en op bepaalde diensten.

KERNPUNTEN

De richtlijn:

• is van toepassing op het grondgebied van de EU en Noord-Ierland op basis van het protocol inzake Noord-Ierland bij het akkoord inzake de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk;
• bevestigt dat de onderstaande landen niet worden behandeld als niet-EU-landen op grond van regels inzake verkeer van accijnsgoederen:
  • Monaco,
  • San Marino,
  • zones te Akrotiri en Dhekelia (Cyprus) die onder de soevereiniteit van het Verenigd Koninkrijk vallen,
  • Man,
  • Jungholz en Mittelberg (Kleines Walsertal);
• is niet van toepassing op de volgende gebieden die onderdeel uitmaken van de douane-unie van de EU:
  • de Canarische Eilanden,
  • Franse overzeese gebieden,
  • de Ålandeilanden,
  • de Kanaaleilanden,
  • het eiland Helgoland,
  • het gebied Büsingen,
  • Ceuta,
  • Melilla,
  • Livigno.

In de richtlijn worden de algemene regels uiteengezet die van toepassing zijn wanneer goederen onder een accijnsschorsingsregeling vallen.

• Een “accijnsschorsingsregeling” is een fiscale regeling die van toepassing is op de productie, de verwerking, het voorhanden hebben, de opslag en het overbrengen van accijnsgoederen en krachtens welke de accijns wordt geschorst.
• Accijnsgoederen dienen te worden onderworpen aan accijns wanneer in de EU sprake is van:
  • productie of winning;
  • import, legaal of illegaal.
• Accijns wordt verschuldigd op het moment waarop en in de lidstaat waar de uitslag tot verbruik plaatsvindt.

In de richtlijn zijn algemene regels vastgelegd die van toepassing zijn wanneer accijnsgoederen, na uitslag tot verbruik in de ene lidstaat, voor commerciële doeleinden naar een andere lidstaat worden overgebracht. In dergelijke gevallen mogen accijnsgoederen uitsluitend worden overgebracht door een gecertificeerde afzender* naar een gecertificeerde geadresseerde*.

• Tot verbruik uitgeslagen goederen betekent:
  • het onttrekken van accijnsgoederen aan een accijnsschorsingsregeling;
  • het voorhanden hebben of opslaan van een accijnsgoed buiten een accijnsschorsingsregeling wanneer over dat goed geen accijns is geheven overeenkomstig de toepasselijke bepalingen van het EU-recht en de nationale wetgeving;
  • de productie, met inbegrip van de verwerking, van accijnsgoederen buiten een accijnsschorsingsregeling;
  • het invoeren van accijnsgoederen, behalve wanneer die accijnsgoederen onmiddellijk bij invoer onder een accijnsschorsingsregeling worden geplaatst.
• Tot voldoening van de belasting gehouden personen zijn:
  • erkende entrepothouders*, die voor erkenning moeten voldoen aan bepaalde voorwaarden;
  • geregistreerde geadresseerden*;
  • enig andere persoon die de goederen aan de accijnsschorsingsregeling onttrekt.
• Op de goederen is het accijnstarief van toepassing dat geldt in de lidstaat op het moment waarop de uitslag tot verbruik plaatsvindt.
• Elke lidstaat stelt de eigen regels vast inzake de productie, het voorhanden hebben, de verwerking en de opslag van accijnsgoederen.
• De productie, de verwerking, het voorhanden hebben en de opslag van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling vinden plaats in een belastingentrepot.

Accijnsgoederen worden vrijgesteld van accijns en moeten vergezeld gaan van een certificaat van vrijstelling wanneer ze worden gebruikt:

• voor diplomatieke en consulaire doeleinden;
• door internationale instellingen;
• door de strijdkrachten van lidstaten van de EU of NAVO, met uitzondering van gebruik op hun eigen rechtsgebied;
• door de strijdkrachten van het Verenigd Koninkrijk die op Cyprus zijn gestationeerd;
• voor verbruik in het kader van een met een niet-EU-land of internationale instellingen gesloten overeenkomst.

Passagiers die naar een niet-EU-land reizen, door de lucht of over zee, betalen geen accijns over goederen die voor persoonlijke behoefte aan boord of in taxfreeshops zijn aangeschaft.

In de regels ten aanzien van het overbrengen van accijnsgoederen onder schorsing van accijns* wordt het volgende bepaald.

• Goederen mogen worden overgebracht van een belastingentrepot, of waar ze worden ingevoerd, naar een ander belastingentrepot, een geregistreerde geadresseerde of een punt waarop ze de EU verlaten.
• Op basis van de regels is het volgende vereist:
  • een uniek accijnsnummer ter identificatie van de geregistreerde afzender* of geadresseerde;
  • een voor de gehele EU geldige zekerheid van de verzendende erkende entrepothouder of geregistreerde afzender om risico’s af te dekken (met uitzondering van energieproducten die via vaste pijpleidingen worden overgebracht);
  • een begeleidend elektronisch administratief document of, indien het geautomatiseerde systeem niet beschikbaar is, een nooddocument* dat dezelfde gegevens bevat.
• Ze voorzien in bijzondere regelingen en staan toe dat zendingen worden gesplitst in twee of meer delen, in geval van energieproducten die over zee of via binnenwaterwegen worden overgebracht.
• Ze vermelden de aanvang en het eind van een overbrengingsperiode en de formaliteiten op de plaats van bestemming.
• Ze bieden vereenvoudigde procedures voor goederen die uitsluitend binnen een lidstaat of veelvuldig en regelmatig tussen twee of meer lidstaten worden overgebracht.

Geregistreerde geadresseerden:

• mogen goederen onder een accijnsschorsingsregeling niet produceren, voorhanden hebben, verwerken, opslaan of verzenden;
• moeten:
  • zekerheid stellen voor de betaling van de accijns voorafgaand aan de verzending van de goederen,
  • bij aankomst de goederen in hun administratie noteren,
  • controles toelaten ter bevestiging van ontvangst van de goederen.

Regels ten aanzien van particulieren die accijnsgoederen voor hun eigen behoefte van de ene lidstaat naar de andere overbrengen, bepalen het volgende.

• De accijns wordt betaald daar waar de goederen worden gekocht.
• Lidstaten bepalen “eigen behoefte” op basis van controles, zoals:
  • de commerciële status van het individu;
  • de plaats waar de accijnsgoederen zich bevinden of de gebruikte wijze van vervoer;
  • de documenten betreffende de accijnsgoederen, of de aard of hoeveelheid van deze goederen.
• Nationale overheden zijn bevoegd indicatieve niveaus voor hoeveelheden vast te stellen als bewijselement. Deze mogen voor bepaalde producten echter niet lager zijn dan:
  • tabak: 800 sigaretten, 400 cigarillo’s, 200 sigaren, 1 kg rooktabak.
  • alcohol: 10 l gedistilleerde dranken, 20 l tussenproducten, 90 l wijn, 110 l bier.

De regels ten aanzien van accijnsgoederen die na uitslag tot verbruik in de ene lidstaat worden overgebracht naar een andere lidstaat zijn als volgt.

• Accijns wordt betaald in het doelland.
• De gecertificeerde geadresseerde:
  • is de accijns verschuldigd;
  • stelt voorafgaand van de verzending van de goederen een zekerheid ter dekking van de risico’s in verband met de niet-betaling;
  • gaat akkoord met controles;
  • zendt binnen vijf dagen na ontvangst van de goederen bericht.
• De levering moet vergezeld gaan van een elektronisch vereenvoudigd administratief document of nooddocument dat dezelfde gegevens bevat.
• Vereenvoudigde procedures kunnen worden gebruikt voor accijnsgoederen die tussen twee of meer lidstaten worden overgebracht.

Conform regels ten aanzien van grensoverschrijdende verkoop op afstand wordt accijns betaald in het doelland.

Accijns is:

• niet verschuldigd wanneer goederen die naar een andere lidstaat worden overgebracht totaal vernietigd zijn of onherstelbaar verloren zijn gegaan als gevolg van onvoorziene omstandigheden, overmacht of in opdracht van die lidstaat;
• verschuldigd voor goederen die van de ene lidstaat naar de andere worden overgebracht waar een onregelmatigheid optreedt.

De lidstaten mogen:

• bepalen dat accijnsgoederen voorzien moeten zijn van fiscale merktekens of nationale herkenningstekens die voor belastingdoeleinden worden gebruikt;
• aan kleine wijnproducenten, die jaarlijks minder dan 1 000 hl produceren, ontheffing verlenen voor vereisten ten aanzien van overbrenging en controle;
• nationale regels aanhouden voor bevoorrading van schepen en luchtvaartuigen totdat EU-maatregelen zijn ingesteld;
• bijzondere regelingen toepassen voor goederen die worden gebruikt voor de bouw of het onderhoud van een grensoverschrijdende brug.

De Europese Commissie dient elke vijf jaar — de eerste keer ten hoogste drie jaar nadat de richtlijn in werking is getreden — een verslag in bij het Europees Parlement en de Raad van de Europese Unie ten aanzien van de uitvoering van de wetgeving.

Op basis van de richtlijn is de Commissie bevoegd tot het aannemen van:

(a) Gedelegeerde handelingen voor vastlegging van de gemeenschappelijke drempelwaarden voor gedeeltelijk verlies als gevolg van de aard van de goederen, de structuur en de inhoud van het elektronische administratieve document en het nooddocument en die van het elektronisch vereenvoudigd administratief document en nooddocument;

Bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2022/1636, van toepassing sinds 13 februari 2023:

• wordt een gemeenschappelijke gedeeltelijke verliesdrempel van 0 % vastgesteld voor tabaksfabrikaten die binnen het toepassingsgebied van Richtlijn 2011/64/EU vallen;
• worden Uitvoeringsverordeningen 684/2009 en 3649/92 vanaf de datum van toepassing ingetrokken.

(b) Uitvoeringshandelingen voor vastlegging van de regels en procedures voor de uitwisseling van het elektronische administratieve document en het nooddocument, en voor vastlegging van de te gebruiken vorm voor het certificaat van vrijstelling.

Bij uitvoeringsverordening (EU) 2022/1637, eveneens van toepassing sinds 13 februari 2023:

• wordt het certificaat van vrijstelling vastgesteld voor de accijnsgoederen van de ene lidstaat naar de andere, wanneer de lidstaten de betaling van accijns vrijstellen;
• wordt Verordening (EG) nr. 31/96 vervangen.

De richtlijn:

• strekt tot herziening en vervanging van Richtlijnen 2008/118/EG (zie samenvatting) en 2010/12/EU per 13 februari 2023;
• houdt nauw verband met Besluit (EU) 2020/263 betreffende geautomatiseerde verwerking van gegevens inzake de overbrenging van en de controle op accijnsgoederen.

VANAF WANNEER ZIJN DE REGELS VAN TOEPASSING?

Verschillende artikelen moesten voor 31 december 2021 in nationale wetgeving zijn omgezet, terwijl de overige artikelen vanaf 13 februari 2023 in de lidstaten van toepassing moeten zijn.

ACHTERGROND

• Met de richtlijn wordt het bestaande kader voor accijnsgoederen gemoderniseerd middels verbetering van de voorwaarden voor eerlijke concurrentie in de interne markt en vermindering van de administratieve last voor bedrijven. De richtlijn strekt tevens tot stroomlijning van accijns- en douaneprocedures binnen de EU.
• De opbrengsten uit accijnzen gaan geheel naar het land waar zij betaald worden. Sinds 1992 bestaan binnen de EU gemeenschappelijke regels om te waarborgen dat accijnzen op dezelfde manier en op dezelfde producten worden toegepast.
• Zie voor meer informatie:
  • Accijnzen op alcohol, tabak en energie (Europese Commissie).

KERNBEGRIPPEN

BELANGRIJKSTE DOCUMENT

Richtlijn (EU) 2020/262 van de Raad van 19 december 2019 houdende een algemene regeling inzake accijns (herschikking) (PB L 58 van 27.2.2020, blz. 4-42).

Achtereenvolgende wijzigingen in Richtlijn (EU) 2020/262 werden in de basistekst opgenomen. Deze geconsolideerde versie is enkel van documentaire waarde.

GERELATEERDE DOCUMENTEN

Besluit (EU) 2020/263 van het Europees Parlement en de Raad van 15 januari 2020 betreffende geautomatiseerde verwerking van gegevens inzake de overbrenging van en de controle op accijnsgoederen (herschikking) (PB L 58 van 27.2.2020, blz. 43-48).

Richtlijn 2011/64/EU van de Raad van 21 juni 2011 betreffende de structuur en de tarieven van de accijns op tabaksfabrikaten (codificatie) (PB L 176 van 5.7.2011, blz. 24-36).

Richtlijn 2008/118/EG van de Raad van 16 december 2008 houdende een algemene regeling inzake accijns en houdende intrekking van Richtlijn 92/12/EEG (PB L 9 van 14.1.2009, blz. 12-30).

Zie de geconsolideerde versie.

Richtlijn 2003/96/EG van de Raad van 27 oktober 2003 tot herstructurering van de communautaire regeling voor de belasting van energieproducten en elektriciteit (PB L 283 van 31.10.2003, blz. 51-70).

Zie de geconsolideerde versie.

Richtlijn 92/83/EEG van de Raad van 19 oktober 1992 betreffende de harmonisatie van de structuur van de accijns op alcohol en alcoholhoudende dranken (PB L 316 van 31.10.1992, blz. 21-27).

Zie de geconsolideerde versie.

Richtlijn 92/84/EEG van de Raad van 19 oktober 1992 betreffende de onderlinge aanpassing van de accijnstarieven op alcohol en alcoholhoudende dranken (PB L 316 van 31.10.1992, blz. 29-31).

Laatste bijwerking 14.10.2022