Access to European Union law
<a href="https://eur-lex.europa.eu/content/help/eurlex-content/experimental-features.html" target="_blank">More about the experimental features corner</a>
Choose the experimental features you want to try
EUR-Lex
Access to European Union law

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

You are here
Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search

Glossary of summaries

    Αρχή της μη διακριτικής μεταχείρισης

    Στόχος της νομοθεσίας για τη μη διακριτική μεταχείριση είναι να παρέχει σε όλα τα άτομα ίση και δίκαιη δυνατότητα πρόσβασης στις ευκαιρίες που διατίθενται στην εκάστοτε κοινωνία. Αυτό σημαίνει ότι άτομα ή ομάδες ατόμων που βρίσκονται σε παρόμοιες καταστάσεις δεν θα πρέπει να τυγχάνουν λιγότερο ευνοϊκής μεταχείρισης απλώς λόγω ενός ιδιαίτερου χαρακτηριστικού, όπως το φύλο, η φυλή ή η εθνοτική καταγωγή, η θρησκεία ή οι πεποιθήσεις, η αναπηρία, η ηλικία ή ο γενετήσιος προσανατολισμός.

    Η Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) απαγορεύει τη διακριτική μεταχείριση βάσει εθνικότητας. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να λάβει την ενδεδειγμένη δράση για την καταπολέμηση των διακρίσεων βάσει φύλου, φυλής, ή εθνοτικής καταγωγής, θρησκείας ή πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού. Για αυτό το ζήτημα, το Συμβούλιο οφείλει να ενεργεί ομόφωνα και αφού λάβει τη συγκατάθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ωστόσο, στον συγκεκριμένο τομέα της ίσης μεταχείρισης και της ισότητας ευκαιριών για άνδρες και γυναίκες, εφαρμόζεται η συνήθης νομοθετική διαδικασία, που δεν απαιτεί ομοφωνία αλλά μόνο ειδική πλειοψηφία (άρθρο 157 της ΣΛΕΕ).

    Οι διακρίσεις βάσει εθνικότητας απαγορεύονταν πάντα από τις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), καθώς επίσης και οι διακρίσεις βάσει φύλου στο πλαίσιο της απασχόλησης. Οι διακρίσεις με βάση άλλους λόγους αναφέρθηκαν για πρώτη φορά το 1997, με την υπογραφή της Συνθήκης του Άμστερνταμ.

    Το 2000 εκδόθηκαν δύο οδηγίες:

    • η οδηγία 2000/78/ΕΚ για την ισότητα στην απασχόληση, που απαγορεύει τις διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, θρησκείας ή πεποιθήσεων, ηλικίας και αναπηρίας στον τομέα της απασχόλησης·
    • η οδηγία 2000/43/ΕΚ για τη φυλετική ισότητα, που απαγορεύει τις διακρίσεις με βάση τη φυλή ή την εθνοτική καταγωγή, πάλι στο πλαίσιο της απασχόλησης, αλλά και σε τομείς όπως η εκπαίδευση, η κοινωνική προστασία συμπεριλαμβανομένης της κοινωνικής ασφάλισης και της υγειονομικής περίθαλψης, τα κοινωνικά πλεονεκτήματα, αλλά και η πρόσβαση και η προμήθεια αγαθών και υπηρεσιών.
    • Οι εν λόγω οδηγίες ισχύουν για υπηκόους τρίτων χωρών και για απάτριδες, αλλά δεν καλύπτουν τις διαφορές μεταχείρισης βάσει του νομικού καθεστώτος και της ιθαγένειάς τους.
    • Η νομοθεσία της ΕΕ επίσης προστατεύει τους πολίτες έναντι διακρίσεων βάσει φύλου στους παραπάνω τομείς, πλην της εκπαίδευσης.

    Το 2009, η Συνθήκη της Λισαβόνας προέβλεψε οριζόντια ρήτρα που στοχεύει στην ενσωμάτωση της καταπολέμησης των διακρίσεων στο σύνολο των πολιτικών και μέτρων της ΕΕ (άρθρο 10 της ΣΛΕΕ).

    Όλοι έχουν το δικαίωμα σε ένδικα μέσα σε περίπτωση άμεσης ή έμμεσης διάκρισης, ιδίως σε περιπτώσεις όπου είναι σε παρόμοια κατάσταση αλλά τυγχάνουν διαφορετικής μεταχείρισης χωρίς αντικειμενική και νόμιμη δικαιολόγηση. Τα θύματα διακρίσεων μπορούν επίσης να ζητήσουν τη συνδρομή εθνικών φορέων ισότητας, που είναι δημόσιοι οργανισμοί εγκατεστημένοι σε όλη την ΕΕ για την προώθηση της ισότητας και την καταπολέμηση των διακρίσεων.

    ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

    Top