Economische en monetaire unie (EMU)

De EMU houdt in dat het economisch en fiscaal beleid wordt gecoördineerd, dat er een gemeenschappelijk monetair beleid wordt gevoerd en dat er een gemeenschappelijke munt is, de euro. Terwijl alle 27 landen van de Europese Unie (EU) deelnemen aan de economische unie, zijn sommige landen verdergegaan met de integratie en hebben ze de euro aangenomen. Samen vormen deze landen de eurozone.

Economische integratie biedt voordelen in de vorm van grotere omvang, interne efficiëntie en robuustheid voor de EU-economie als geheel en voor de economieën van de afzonderlijke EU-landen. Dit biedt weer kansen voor economische stabiliteit, sterkere groei en meer werkgelegenheid — resultaten die rechtstreeks ten goede komen aan de EU-burgers.

In de praktijk betekent de EMU:

• coördinatie van de economische beleidsvorming tussen EU-landen;
• coördinatie van het fiscaal beleid, met name grenzen voor overheidsschulden en -tekorten;
• een onafhankelijk monetair beleid van de Europese Centrale Bank (ECB) in de eurozone;
• uniforme regelgeving en toezicht op financiële instellingen binnen de eurozone;
• de gemeenschappelijke munt en de eurozone.

Sinds de financiële en economische crisis van 2008 heeft de EU haar systemen voor economisch bestuur aanzienlijk versterkt om potentiële economische problemen zoals buitensporige overheidstekorten, overheidsschulden of macro-economische onevenwichtigheden beter te kunnen opsporen, te voorkomen en te corrigeren, en om ervoor te zorgen dat Europa beter voorbereid is op economische schokken in de toekomst.

ZIE OOK

• Globale richtsnoeren voor het economisch beleid (GREB’s)
• Convergentiecriteria
• Economisch beleid
• Europese Centrale Bank
• Europees Semester
• Europese Unie
• Monetair beleid
• Stabiliteits- en groeipact
• Economische en monetaire unie van de EU (samenvatting)
• Economische en monetaire unie (Europese Commissie)
• Economische en monetaire unie (Europese Centrale Bank)