Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Umowa ma na celu powiązanie systemu handlu uprawnieniami do emisji UE (EU ETS) z systemem handlu uprawnieniami do emisji Szwajcarii (CHETS). UE uznaje swój system handlu uprawnieniami do emisji (ETS) za narzędzie polityki, które pozwala w sposób opłacalny kosztowo zmniejszyć emisję gazów cieplarnianych. Powiązanie systemów handlu uprawnieniami do emisji w celu umożliwienia handlu uprawnieniami do emisji między systemami pomoże w budowie solidnego międzynarodowego rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla, a także jeszcze bardziej wzmocni wysiłki na rzecz zmniejszenia emisji czynione przez strony, które powiązały swoje systemy, co ułatwi również osiągnięcie celów porozumienia paryskiego w sprawie zmian klimatu.
Powiązanie obu systemów zacznie w pełni funkcjonować dopiero wraz z wprowadzeniem w życie przez Szwajcarię do jej prawa krajowego wszystkich wymaganych przepisów, w szczególności dotyczących rozszerzenia jej ETS na lotnictwo. Zgodnie z postanowieniami umowy ustanowiony na jej podstawie Wspólny Komitet (WK) zaczął jednak funkcjonować już od chwili podpisania umowy (listopad 2017 r.). Pozwala to zapewnić między stronami koordynację, w tym w odniesieniu do wejścia w życie odpowiednich zmian w przepisach szwajcarskich.
KLUCZOWE ZAGADNIENIA
Pułapy i handel: jak działa EU ETS
Ustanowiony dyrektywą 2003/87/WE EU ETS funkcjonuje w oparciu o zasadę „pułapów i handlu”. Pułap ustalany jest dla całkowitej ilości danych gazów cieplarnianych, jaka może zostać wyemitowana przez elektrownie i inne zakłady przemysłowe objęte systemem. Pułap jest z czasem zmniejszany w celu redukcji całkowitej ilości emisji.
EU ETS ma zastosowanie nie tylko do instalacji stacjonarnych, ale także do wszystkich lotów pomiędzy portami lotniczymi w UE i Europejskim Obszarze Gospodarczym.
W ramach limitu przedsiębiorstwa otrzymują lub kupują uprawnienia do emisji1, którymi mogą następnie między sobą handlować w zależności od potrzeb. Do 2021 r. mogą one także wykorzystywać w celu zapewnienia zgodności z systemem ograniczone ilości międzynarodowych jednostek emisji z tytułu realizowanych na całym świecie projektów służących ograniczaniu emisji. Ograniczenie całkowitej liczby uprawnień gwarantuje, że mają one pewną wartość.
Każdego roku przedsiębiorstwo musi umorzyć taką liczbę uprawnień, która wystarcza na pokrycie jego całkowitych emisji. W przeciwnym wypadku nakładane są wysokie grzywny. Jeżeli przedsiębiorstwo zmniejsza swoje emisje, może zatrzymać dodatkowe uprawnienia w celu pokrycia swoich potrzeb w przyszłości albo sprzedać je innemu przedsiębiorstwu, któremu tych uprawnień zabrakło.
Handel przyczynia się do elastyczności, dzięki czemu emisje są obniżane tam, gdzie najmniej to kosztuje. Promuje on ponadto inwestycje w czyste technologie niskoemisyjne.
Umowa UE-Szwajcaria
W umowie określono najważniejsze cele i zasady, a także strukturę instytucjonalną służącą powiązaniu systemów handlu uprawnieniami do emisji UE i Szwajcarii.
Po rozpoczęciu funkcjonowania powiązania pomiędzy EU ETS i CHETS uprawnienia do emisji pochodzące z jednego systemu będzie można wykorzystać na potrzeby dostosowania się do wymogów drugiego systemu.
Kryteria podstawowe
W celu zapewnienia zgodności obu systemów należy spełnić pewne kryteria podstawowe opisane w załączniku do umowy. W dużym stopniu odzwierciedlają one przepisy zawarte w aktach prawnych dotyczących EU ETS lub w aktach wykonawczych w tym zakresie. W ramach każdego systemu można przyjąć zasady surowsze niż kryteria podstawowe.
W umowie przewidziano możliwość wprowadzania w przyszłości zmian w przepisach dotyczących powiązanych systemów bez konieczności istotnej renegocjacji umowy, o ile tylko systemy w dalszym ciągu spełniają kryteria podstawowe.
Wymiana informacji i koordynacja
W umowie przewidziano proces wymiany informacji i koordynacji w mających znaczenie dziedzinach. Ma to na celu zapewnienie prawidłowego wdrożenia umowy oraz stałej integralności powiązanych systemów. W ramach tego procesu strony mogą informować się nawzajem o stosownych zmianach przepisów.
Lotnictwo
W umowie wyjaśniono, że Szwajcaria wprowadzi w ramach CHETS przepisy odzwierciedlające przepisy EU ETS w dziedzinie lotnictwa, co stanowi warunek faktycznego powiązania obu systemów handlu uprawnieniami do emisji.
Operatorzy statków powietrznych będą administrowani przez państwo EOG lub Szwajcarię zgodnie z podejściem zakładającym wykorzystanie „punktu kompleksowej obsługi”. Oznacza to, że odpowiedzialność za wdrożenie obu systemów będzie spoczywać na jednym organie. W ten sposób operatorzy będą w ramach powiązanego systemu kontaktować się wyłącznie z jednym podmiotem.
W umowie uwzględniono szczególną sytuację dwunarodowego portu lotniczego w Bazylei. Pozwala to uniknąć przypadku podwójnego liczenia w razie gdyby Szwajcaria zawarła umowę dwustronną dotyczącą administrowania lotami wykonywanymi w relacji z portem lotniczym w Bazylei.
Wspólny Komitet
Na mocy umowy ustanawia się WK, który jest jej głównym organem zarządzającym. WK:
składa się z przedstawicieli obu stron i jest odpowiedzialny za zarządzanie umową oraz jej prawidłowe wykonywanie;
odgrywa kluczową rolę w procesie wymiany informacji i koordynacji, a także w ramach oceny, czy strony w dalszym ciągu spełniają kryteria podstawowe;
może proponować wprowadzenie zmian w postanowieniach umowy oraz wprowadzać zmiany w załącznikach;
działa od dnia podpisania umowy na warunkach określonych porozumieniem w sprawie tymczasowego stosowania niektórych artykułów.
Mechanizm rozstrzygania sporów
Każda ze stron może przekazać spory w kwestii interpretacji lub stosowania umowy do WK w celu ich rozwiązania. Jeżeli WK nie udaje się rozstrzygnąć sporu w terminie sześciu miesięcy, na wniosek którejkolwiek ze stron spór można przekazać do Stałego Trybunału Rozjemczego.
Wymogi techniczne
Umowa zawiera nie tylko postanowienia dotyczące zasad, celów i struktury instytucjonalnej, ale także postanowienia techniczne regulujące prowadzenie rejestrów, rozliczanie, sprzedaż na aukcji, dane szczególnie chronione oraz bezpieczeństwo.
Uprawnienie do emisji: uprawnienie do emisji jednej tony ekwiwalentu dwutlenku węgla w danym okresie, które jest wydawane w ramach EU ETS lub CH ETS.
GŁÓWNE DOKUMENTY
Umowa między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie powiązania ich systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 322 z , s. 3–26)
Decyzja Rady (UE) 2017/2240 z dnia w sprawie podpisania, w imieniu Unii, i tymczasowego stosowania Umowy między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie powiązania ich systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 322 z , s. 1–2)
Decyzja Rady (UE) 2018/219 z dnia w sprawie zawarcia Umowy między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie powiązania ich systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 43 z , s. 1–2)
DOKUMENTY POWIĄZANE
Nota dotycząca wejścia w życie Umowy między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie powiązania ich systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 330 z , s. 1)
Decyzja Rady (UE) 2018/1279 z dnia w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Wspólnego Komitetu ustanowionego Umową między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie powiązania ich systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w odniesieniu do przyjęcia jego regulaminu wewnętrznego (Dz.U. L 239 z , s. 8–13)
Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z , s. 32–46)
Kolejne zmiany dyrektywy 2003/87/WE zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.
Decyzja Rady (UE) 2015/1339 z dnia w sprawie przyjęcia w imieniu Unii Europejskiej poprawki dauhańskiej do Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i wspólnej realizacji wynikających z niego zobowiązań (Dz.U. L 207 z , s. 1–5)
Decyzja Rady (UE) 2016/1841 z dnia w sprawie zawarcia, w imieniu Unii Europejskiej, porozumienia paryskiego przyjętego na mocy Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (Dz.U. L 282 z , s. 1–3)