EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Traktat z Amsterdamu

 

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Traktat z Amsterdamu zmieniający Traktat o Unii Europejskiej

JAKIE SĄ CELE TRAKTATU?

  • Traktat uaktualnił i objaśnił traktat z Maastricht o Unii Europejskiej.
  • Znaczne zmiany wprowadzane traktatem miały także na celu przygotowanie Unii Europejskiej (UE) do przyszłego powiększenia.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Traktat wyznacza Unii Europejskiej następujące cele:

Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa (WPZiB)

  • WPZiB wzmacniana jest przez:
    • umożliwianie wspólnych strategii, wspólnych działań, wspólnych stanowisk i bardziej systematycznej współpracy pomiędzy krajami UE,
    • włączanie do WPZiB wszystkich kwestii związanych z bezpieczeństwem UE, w tym kwestii stopniowego rozwoju wspólnej polityki bezpieczeństwa,
    • zacieśnianie związków z organizacją obrony, Unią Zachodnioeuropejską,
    • wymaganie od krajów UE uzgadniania ich stanowisk w organizacjach międzynarodowych, zwłaszcza w ONZ,
    • stworzenie stanowiska wysokiego przedstawiciela ds. wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa – roli przypisanej Sekretarzowi Generalnemu Rady,
    • ustanowienie jednostki wczesnego ostrzegania i planowania polityki.

Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych

  • współpraca policyjna obejmuje:
    • prewencję, wykrywanie i ściganie przestępstw kryminalnych,
    • gromadzenie, przechowywanie, przetwarzanie, analizowanie i wymianę informacji,
    • organizowanie wspólnych inicjatyw szkoleniowych i wymian dla funkcjonariuszy,
    • ocenę technik śledczych, zwłaszcza w zakresie wykrywania przestępczości zorganizowanej,
    • wykorzystywanie zasobów Europolu w obszarach takich, jak współpraca pomiędzy prokuratorami a śledczymi oraz ustanowienie sieci badawczej, dokumentacyjnej i statystycznej na temat przestępczości wewnątrz UE.
  • współpraca sądowa obejmuje:
    • ułatwienia ekstradycji (mechanizmu, za pomocą którego kraje wnioskują o powrót osób z innych krajów, gdy takie osoby są oskarżone o przestępstwa kryminalne lub poszukiwane w celu odbycia kary) pomiędzy krajami UE,
    • zapewnienie zgodności przepisów krajowych,
    • zapobieganie kolizji jurysdykcji,
    • ustanawianie minimalnych norm dla przestępstw i kar za przestępczość zorganizowaną, terroryzm i nielegalny handel narkotykami.

Ściślejsza współpraca

Rządy krajów UE, które zamierzają prowadzić ze sobą ściślejszą współpracę w określonych obszarach polityki, mogą to zrobić, pod warunkiem że taka współpraca:

  • służy celom i interesom UE oraz jest prowadzona w poszanowaniu ich zasad,
  • jest stosowana w ostateczności,
  • dotyczy przynajmniej większości krajów UE,
  • nie ma wpływu na ustawodawstwo UE,
  • jest prowadzona w poszanowaniu kompetencji, praw, obowiązków i interesów krajów w niej nieuczestniczących.

Wiza, azyl, imigracja i inne polityki związane ze swobodnym przepływem osób

  • Te polityki przechodzą z zakresu współpracy międzyrządowej, stając się częścią normalnego procesu decyzyjnego UE. Rządy krajów UE w ciągu 5 lat zobowiązane są do przyjęcia środków w celu:
    • zwalczania przestępczości i zapobiegania jej, przy jednoczesnym zabezpieczeniu praw osób spoza UE
    • wzmacniania współpracy sądowo-administracyjnej,
    • ustanowienia norm i procedur kontroli na granicach zewnętrznych UE,
    • ustanowienia przepisów wizowych,
    • określenia kryteriów i mechanizmów rozpatrywania wniosków o azyl.
  • Układ z Schengen dotyczący podróżowania bez konieczności posiadania paszportu wewnątrz Unii jest włączony w system prawny UE (chociaż Zjednoczone Królestwo (1) i Irlandia nie biorą w nim udziału).

Zatrudnienie

  • Dążenia UE do wysokiego poziomu zatrudnienia wzmacniane są przez:
    • uwzględnianie tego celu podczas przygotowywania i wdrażania wszystkich polityk i działań UE,
    • przedstawianie rocznych sprawozdań do rozpatrzenia przez przywódców UE,
    • zobowiązanie wszystkich krajów do corocznego przedstawiania informacji dotyczących działań podjętych przez dany kraj w celu zwiększenia poziomu zatrudnienia,
    • utworzenie doradczego komitetu zatrudnienia.

Kwestie instytucjonalne

  • Procedura legislacyjna
    • procedura współdecyzji, za pomocą której rządy UE, poprzez głosowanie większością kwalifikowaną, oraz Parlament Europejski wspólnie przyjmują ustawodawstwo, jest rozszerzona na większość obszarów polityki i przejrzystych zasad ustanowionych w celu rozstrzygania sporów z pomocą komitetu pojednawczego.
  • Parlament Europejski
    • obowiązuje w nim wartość maksymalna 700 członków,
    • opracowuje wnioski dla jednolitej procedury wyborów europejskich,
    • ustanawia przepisy i ogólne warunki dotyczące obowiązków jego członków,
    • głosuje za zatwierdzeniem przewodniczącego Komisji Europejskiej i Komisji jako organu.
  • Komisja Europejska
    • w Unii Europejskiej składającej się z maksymalnie 20 członków każdy kraj posiadałby własnego komisarza pod warunkiem uzgodnienia krajowego ważenia głosów w Radzie,
    • przynajmniej na rok przed przystąpieniem do UE dwudziestego pierwszego kraju układ instytucjonalny UE musiałby zostać poddany kompleksowemu przeglądowi.

Sankcje

Rządy krajów UE mogą usunąć prawa traktatowe danego kraju UE, w tym prawo do głosowania nad projektami ustaw, jeśli uznają, że taki kraj UE dopuszcza się „poważnego i stałego naruszenia” podstawowych zasad UE.

Uproszczenie

Traktat upraszcza różne traktaty UE poprzez zmianę lub usunięcie ponad 50 zbędnych artykułów i zmianę numeracji pozostałych artykułów w celu poprawy ich czytelności.

OD KIEDY TRAKTAT MA ZASTOSOWANIE?

Traktat został podpisany w dniu 2 października 1997 r., natomiast w życie wszedł w dniu 1 maja 1999 r.

GŁÓWNY DOKUMENT

Traktat z Amsterdamu zmieniający Traktat o Unii Europejskiej, traktaty ustanawiające Wspólnoty Europejskie i niektóre związane z nimi akty (Dz.U. C 340 z 10.11.1997, s. 1–144)

Ostatnia aktualizacja: 04.04.2018



(1) Wielka Brytania występuje z Unii Europejskiej i z dniem 1 lutego 2020 r. staje się państwem trzecim (państwem spoza UE).

Top