KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 10.12.2015

COM(2015) 636 final

2015/0289(COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie zrównoważonego zarządzania zewnętrznymi flotami rybackimi, uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1006/2008

{SWD(2015) 276 final}
{SWD(2015) 279 final}

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•Przyczyny i cele wniosku

Wspólna polityka rybołówstwa (WPRyb) obejmuje ochronę żywych zasobów morza oraz zarządzanie rybołówstwem i flotami eksploatującymi takie zasoby. Obejmuje ona działalność połowową prowadzoną na wodach Unii, jak również działalność prowadzoną poza wodami Unii przez unijne statki rybackie.

Rozporządzenie Rady (WE) nr1006/2008 1 („rozporządzenie w sprawie upoważnień do połowów”) dotyczy upoważnień statków unijnych do dokonywania połowów poza wodami Unii i upoważnień przyznawanych statkom rybackim państw trzecich na prowadzenie działalności na wodach Unii. Wraz z rozporządzeniem w sprawie kontroli 2  i rozporządzeniem w sprawie połowów NNN 3  jest ono jednym z trzech filarów realizacji WPRyb.

Reforma WPRyb jest zapisana w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013 4 („rozporządzenie podstawowe”). Propaguje ona w szczególności zrównoważone, oparte na ekosystemie i na ostrożnym zarządzaniu zasobami podejście do zarządzania rybołówstwem, kładąc nacisk na spójność między jego wymiarem wewnętrznym i zewnętrznym. Unijna działalność połowowa poza wodami Unii powinna opierać się na tych samych zasadach i standardach co zasady i standardy obowiązujące zgodnie z prawem Unii w obszarze WPRyb. Unia powinna być w stanie monitorować swoją flotę, gdziekolwiek prowadzi ona działalność i niezależnie od ram. Należy zmienić obowiązujące rozporządzenie w sprawie upoważnień do połowów, aby odpowiednio realizować cele nowej WPRyb oraz zapewnić spójność z rozporządzeniem w sprawie kontroli.

Jako integralną część reformy WPRyb Komisja zaproponowała w 2011 r. zmianę rozporządzenia w sprawie upoważnień do połowów w swoim komunikacie w sprawie zewnętrznego wymiaru wspólnej polityki rybołówstwa 5 . Został on poparty rezolucją Parlamentu Europejskiego przyjętą w 2012 r. 6 .

Zmiana rozporządzenia w sprawie upoważnień do połowów to inicjatywa programu sprawności i wydajności regulacyjnej mająca na celu wyjaśnienie i uproszczenie obowiązujących przepisów, w szczególności w odniesieniu do odpowiedzialności na poziomie unijnym, krajowym i na poziomie operatora, a także dostosowanie rozporządzenia w sprawie upoważnień do połowów do rozporządzenia w sprawie kontroli.

Kilka zmian na szczeblu międzynarodowym również przemawia za koniecznością zmiany. Unia zatwierdziła międzynarodowy plan działania FAO na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania (MPD-NNN) 7 przyjęty w 2001 r. MPD-NNN oraz dobrowolne wytyczne FAO w sprawie funkcjonowania państwa bandery 8 zatwierdzone w 2014 r. stanowią podstawę odpowiedzialności państwa bandery w celu zapewnienia długotrwałej ochrony i zrównoważonego wykorzystania żywych zasobów morza i ekosystemów morskich. Dobrowolne wytyczne zalecają, by państwa bandery ustanowiły system udzielania upoważnień w celu zagwarantowania, aby żaden statek nie mógł działać bez upoważnienia. Zalecają one również, aby państwo bandery i państwo nadbrzeżne udzieliły upoważnienia, jeżeli działalność połowowa prowadzona jest w ramach porozumienia w sprawie dostępu do zasobów rybołówstwa, a nawet poza ramami takiego porozumienia 9 . Wreszcie w kwietniu 2015 r. Międzynarodowy Trybunał Prawa Morza (ITLOS) wydał opinię doradczą w sprawie nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów (NNN) w sprawach leżących w wyłącznych strefach ekonomicznych (w.s.e.) członków Podregionalnej Komisji ds. Rybołówstwa. ITLOS uważa, że obowiązek państwa bandery polegający na zapobieganiu lub zwalczaniu nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów w wyłącznych strefach ekonomicznych państw nadbrzeżnych powinien być obowiązkiem „należytej staranności”. ITLOS podkreśla odpowiedzialność Unii, a nie jej państw członkowskich, za jakiekolwiek naruszenie porozumień w sprawie dostępu do zasobów rybołówstwa, jakie zawarła ona z państwami nadbrzeżnymi.

•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

Rozporządzenie w sprawie upoważnień do połowów jest jedną z operacyjnych części polityki zewnętrznej w ramach WPRyb określoną w części VI rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 („rozporządzenia podstawowego”). Uzupełnia ono również rozporządzenie w sprawie kontroli i związane z nim rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 404/2011 10 , które stosują się do wszystkich działań wchodzących w zakres WPRyb prowadzonych na wodach Unii lub przez unijne statki rybackie. Rozporządzenie w sprawie upoważnień do połowów dotyczy upoważnień unijnych statków rybackich poza wodami Unii oraz statków rybackich państw trzecich na wodach Unii. Rozporządzenie w sprawie upoważnień do połowów dotyczy upoważnień, natomiast rozporządzenie w sprawie kontroli oraz rozporządzenie wykonawcze dotyczą kontroli i egzekwowania przepisów. Niniejszy wniosek ma na celu dostosowanie rozporządzenia w sprawie upoważnień do połowów do rozporządzenia w sprawie kontroli, tak aby to ostatnie stosowało się mutatis mutandis do aspektów kontroli i sprawozdawczości. Wreszcie – jako że rozporządzenie w sprawie upoważnień do połowów ma na celu umożliwienie Unii lepszego monitorowania jej floty zewnętrznej – przyczyni się ono aktywnie do zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów.

•Spójność z innymi politykami Unii

Rozporządzenie podstawowe stanowi, że Unia „poprawia spójność polityczną unijnych inicjatyw, ze szczególnym uwzględnieniem działań środowiskowych, handlowych i rozwojowych, oraz wzmacnia spójność działań podejmowanych w kontekście współpracy na rzecz rozwoju i współpracy naukowej, technicznej i ekonomicznej” 11 . Propagując na zewnątrz cele WPRyb – zwłaszcza zrównoważony charakter działalności unijnej floty zewnętrznej – rozporządzenie w sprawie upoważnień do połowów jest w pełni spójne z unijną polityką ochrony środowiska i rozwoju.

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

•Podstawa prawna

Podstawę wniosku stanowi art. 43 ust. 2 TFUE w sprawie ustanawiania przepisów niezbędnych do osiągnięcia celów WPRyb.

•Pomocniczość

Niniejszy wniosek dotyczy zarządzania upoważnieniami unijnej floty poza wodami Unii i statków państw trzecich na wodach Unii podczas prowadzenia działalności połowowej. Stanowi on zatem część zewnętrznego wymiaru ochrony żywych zasobów morza w ramach WPRyb, która należy do wyłącznych kompetencji Unii, dlatego też zasada pomocniczości nie ma zastosowania w tym kontekście.

•Proporcjonalność

Wniosek ma na celu zwiększenie zdolności UE do monitorowania jej floty, niezależnie od ram, w jakich ona działa. Uwzględnia on potrzebę zapewnienia równowagi pomiędzy ściślejszą kontrolą floty Unii a zmniejszeniem nakładu pracy dla administracji krajowych i UE. Z oceny skutków wynika, że przyczyniłoby się to do uproszczenia obecnego systemu. Oczekiwanym efektem podejmowanych wysiłków są wyraźne korzyści, zwłaszcza w zakresie pozytywnego wpływu na zarządzanie zasobami rybnymi. W związku z tym proponowane przepisy ograniczają się do tego, co jest niezbędne do osiągnięcia celu, i nie pociągają za sobą nieproporcjonalnie wysokiego obciążenia•Wybór instrumentów

Ponieważ rozporządzenie jest bezpośrednio stosowane i wiążące dla państw członkowskich, musi ono przyczyniać się do jednolitego stosowania proponowanych przepisów w całej Unii, tym samym tworząc równe warunki działania dla wszystkich podmiotów UE zaangażowanych w działalność połowową poza wodami UE.

3.WYNIKI OCEN EX-POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

•Oceny ex-post/kontrole sprawności obowiązującego prawodawstwa

nie dotyczy

•Konsultacje z zainteresowanymi stronami

Konsultacje publiczne, na podstawie dokumentu konsultacyjnego i szczegółowego kwestionariusza, odbyły się podczas procesu oceny skutków. Następnie zorganizowano szereg spotkań technicznych z najbardziej zainteresowanymi państwami członkowskimi, tj. z tymi, które posiadają najważniejsze floty zewnętrzne. Ponadto w celu omówienia zmiany rozporządzenia w sprawie upoważnień do połowów odbyło się posiedzenie nadzwyczajne Regionalnego Komitetu Doradczego ds. Floty Dalekomorskiej skupiającego przedstawicieli sektora rybołówstwa i organizacji pozarządowych.

Konsultacje te pozwoliły Komisji lepiej zrozumieć, w jaki sposób działa obecny system zarządzania flotą zewnętrzną na szczeblu krajowym, i odegrały istotną rolę w dopracowaniu obecnego wniosku. Wszystkie grupy zainteresowanych stron, w tym państwa członkowskie, właściciele statków i organizacje pozarządowe, miały możliwość przedstawienia swoich poglądów i wyraziły wyraźne poparcie dla celów wniosku.

•Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej

nie dotyczy

•Ocena skutków

Wraz z wnioskiem ustawodawczym przygotowano ocenę skutków w celu rozważenia możliwych rozwiązań alternatywnych oraz oceny i porównania ich wpływu. Rozważono kilka wariantów:

Wariant 1: pociąga za sobą ograniczoną zmianę obowiązującego rozporządzenia w celu zapewnienia dostosowania do postanowień Traktatu z Lizbony.

Wariant 2: wiąże się, oprócz wariantu 1, z opracowywaniem wytycznych dotyczących interpretacji przepisów, które nie są wystarczająco jasne lub precyzyjne. Oznaczałoby to jednak pominięcie szeregu celów określonych w rozporządzeniu podstawowym.

Wariant 3: opiera się jedynie na zmianie rozporządzenia mającej wyeliminować niedociągnięcia, niejasności i luki w obecnym prawodawstwie. Nie umożliwiłby on jednak rozwiązania pewnych problemów, np. uregulowania upoważnień bezpośrednich i zapobiegania nieuczciwej zmianie bandery.

Wariant 4: wymaga przyjęcia nowego rozporządzenia o szerszym zakresie, obejmującego kryteria kwalifikowalności dotyczące składania wniosków o upoważnienia bezpośrednie, które obejmowałoby również przepisy mające na celu zapobieganie przypadkom nieuczciwej zmiany bandery.

Wariant 5: łączyłby pewność prawa z szerszym zakresem, co skutkowałoby stworzeniem kompleksowych ram regulujących działalność floty zewnętrznej UE za granicą. Z tego powodu uznano, że wariant ten jest najskuteczniejszym narzędziem osiągania celów polityki, ponieważ gwarantuje pewność prawa i wzmacnia międzynarodową wiarygodność Unii. Pozwoliłby uzyskać maksymalne korzyści dla środowiska związane z ochroną żywych zasobów morza i przeważyłby ewentualne koszty dostosowania dla podmiotów gospodarczych i administracji w perspektywie krótkookresowej. Wszystkie warianty można uznać za neutralne ze społecznego punktu widzenia.

•Sprawność regulacyjna i uproszczenie

Zmiana rozporządzenia w sprawie upoważnień do połowów stanowi część programu sprawności i wydajności regulacyjnej, ponieważ ma ona na celu uproszczenie obecnego systemu, harmonizację różnych wymogów państw członkowskich dotyczących danych, doprecyzowanie obowiązków na szczeblu unijnym, krajowym i na poziomie operatora oraz zwiększenie spójności między rozporządzeniem w sprawie upoważnień do połowów, rozporządzeniem w sprawie kontroli oraz rozporządzeniem w sprawie połowów NNN.

Wyjaśnienie i uproszczenie przepisów powinno uprościć i usprawnić rozpatrywanie wniosków o udzielenie upoważnienia, zapewniając podmiotom gospodarczym większą pewność prawa i eliminując nakładanie się kompetencji właściwych podmiotów. Powinno to pomóc w poprawie ram regulacyjnych, zgodnie z którymi prowadzą działalność floty zewnętrzne, przy jednoczesnym zwiększeniu kontroli organów publicznych.

Wniosek powinien być wsparty odpowiednimi narzędziami informatycznymi w celu ułatwienia rozpatrywania i monitorowania upoważnień do połowów oraz zachęcania do elektronicznej wymiany danych pomiędzy administracjami krajowymi i Komisją. Komisja zwiększy również przejrzystość poprzez stworzenie rejestru dotyczącego upoważnień do połowów (zawierającego zarówno część dostępną publicznie, jak i część bezpieczną), co umożliwi wszystkim zainteresowanym stronom dostęp do informacji na temat działalności floty zewnętrznej, zgodnie z przepisami dotyczącymi przetwarzania danych osobowych.

Większość odnośnej floty składa się ze statków rybackich do połowów na skalę przemysłową prowadzących połowy poza wodami UE. Właściciele tych statków zazwyczaj posiadają flotę składającą się z kilku statków i byliby objęci kryteriami definicji MŚP jedynie w ograniczonych przypadkach. Na tej podstawie oraz biorąc pod uwagę brak dodatkowych kosztów dla podmiotów prywatnych, we wniosku nie przewiduje się szczególnych środków dla mikroprzedsiębiorstw lub MŚP. Ponadto wniosek nie ma negatywnego wpływu na konkurencyjność europejskich podmiotów gospodarczych lub handel międzynarodowy.

•Prawa podstawowe

nie dotyczy

4.WPŁYW NA BUDŻET

nie dotyczy

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

•Plany wdrożenia i monitorowanie, ocena i sprawozdania

Komisja rozważa stworzenie grupy ekspertów z administracji krajowych w celu monitorowania stosowania rozporządzenia oraz dokonanie oceny systemu, która byłaby dostępna po pięciu latach po jego wejściu w życie.•Dokumenty wyjaśniające (w przypadku dyrektyw)

nie dotyczy

•Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku

Tytuł I — Rozporządzenie obejmuje wszystkie rodzaje działalności połowowej prowadzonej przez unijne statki rybackie poza wodami Unii. Mogą one być zatem prowadzone w ramach porozumienia w sprawie dostępu do zasobów rybołówstwa lub upoważnienia bezpośredniego wydanego przez państwo trzecie bądź pod auspicjami regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem lub na morzu pełnym. Rozporządzenie obejmuje również statki państw trzecich, które prowadzą działalność na wodach Unii. Artykuł 2 ma na celu wyjaśnienie relacji rozporządzenia do innych przepisów dotyczących upoważnień, które obowiązują w ramach porozumień dwustronnych lub regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem. Należy je uznać za przepisy szczególne, natomiast niniejsze rozporządzenie ustala ogólne ramy prawne. W przypadku sprzeczności pierwszeństwo powinny mieć przepisy szczególne.

Tytuł II — Rozdział I ustanawia podstawową zasadę rozporządzenia polegającą na tym, że każdy statek powinien być upoważniony przez swoje państwo członkowskie bandery przed rozpoczęciem połowów poza wodami Unii oraz przez państwo nadbrzeżne, w przypadku gdy działalność odbywa się na jego wodach. Upoważnienie to powinno być wydane przez państwo bandery, wyłącznie jeżeli kryteria kwalifikowalności, o których mowa w art. 5, zostały spełnione w pod każdym względem. Odpowiedzialność państwa bandery ma kluczowe znaczenie w tym względzie. Dzięki szczegółowemu przepisowi dotyczącemu zmiany bandery państwo członkowskie bandery może łatwiej rozpoznać, kiedy operacja zmiany bandery wskazuje na zamierzone nieprzestrzeganie przepisów, co powinno zapobiec wydaniu upoważnienia.

Tytuł II — Rozdział II określa dodatkowe warunki, które muszą być spełnione przez statki unijne w celu prowadzenia połowów na wodach państw trzecich, czy to w ramach porozumienia w sprawie dostępu do zasobów rybołówstwa, czy też upoważnienia bezpośredniego. Kluczowym elementem jest zakaz prowadzenia połowów na mocy upoważnienia bezpośredniego, gdy obowiązuje porozumienie w sprawie dostępu do zasobów rybołówstwa, o ile nie przewidziano inaczej w tzw. klauzuli wyłączności, która odzwierciedla tę zasadę w porozumieniach. Podstawę niniejszego tytułu stanowi zasada, zgodnie z którą Unia musi zapewnić, aby działalność jej floty zewnętrznej nie miała negatywnego wpływu na zachowanie żywych zasobów morza w wodach państw nadbrzeżnych. W przypadku upoważnienia bezpośredniego państwo członkowskie bandery przy wydawaniu upoważnień dla swoich statków powinno kierować się najlepszymi dostępnymi opiniami naukowymi oraz zasadą ostrożnego zarządzania zasobami. Komisja otrzymuje wszystkie stosowne informacje i może interweniować, jeżeli ma wątpliwości co do zgodności planowanych operacji połowowych z rozporządzeniem.

Tytuł II — Rozdział III określa proces prowadzenia działalności połowowej pod auspicjami RFMO lub na morzu pełnym. Komisja może interweniować, jeżeli uważa, że kryteria kwalifikowalności nie zostały spełnione. Ponadto, ponieważ niektóre RFMO obejmują także wody Unii, racjonalne jest, by statki unijne prowadzące działalność pod auspicjami takich RFMO były objęte zakresem niniejszego rozporządzenia.

Tytuł II — Rozdział V ustanawia podstawowe przepisy dotyczące czarterowania, które jest szczególną formą upoważnienia bezpośredniego i które do tej pory było trudne do monitorowania. Głównym celem jest zapewnienie ram prawnych dla tej praktyki, aby umożliwić lepsze monitorowanie unijnych statków rybackich prowadzących połowy na mocy umowy czarterowej i dostosować nasze prawodawstwo do przepisów przyjętych w tym zakresie przez niektóre RFMO.

Tytuł II — Rozdział VI dotyczy stosowania rozporządzenia w sprawie kontroli do działań zewnętrznej floty Unii oraz związanych z nimi obowiązków w zakresie sprawozdawczości, a także niektórych szczegółowych obowiązków związanych z zewnętrznym charakterem działań.

Tytuł III zawiera przepisy dotyczące upoważnienia do połowów prowadzonych przez statki państw trzecich na wodach Unii. Celem tej części jest zapewnienie, że działalność połowowa prowadzona na wodach Unii podlega tym samym przepisom niezależnie od bandery statku, przy zachowaniu równych warunków działania dla podmiotów unijnych i podmiotów z państw trzecich na wodach Unii.

Tytuł IV ustanawia rejestr upoważnień do połowów w celu lepszego monitorowania zewnętrznej floty Unii oraz zwiększenia przejrzystości tych działań, przy czym część rejestru jest publicznie dostępna. Ustalenie, który statek jest upoważniony do jakiego rodzaju połowów oraz w jakim obszarze, powinno być zawsze możliwe.

2015/0289 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie zrównoważonego zarządzania zewnętrznymi flotami rybackimi, uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1006/2008

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 12 ,

uwzględniając opinię Komitetu Regionów 13 ,

uwzględniając opinię Europejskiego Inspektora Ochrony Danych 14 ,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Rozporządzeniem Rady (WE) nr 1006/2008 15 („rozporządzenie w sprawie upoważnień do połowów”) ustanowiono system dotyczący upoważnień do prowadzenia działalności połowowej przez unijne statki rybackie poza wodami terytorialnymi Unii oraz wstępu statków państw trzecich na wody terytorialne Unii.

(2)Unia jest umawiającą się stroną Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r. 16 (UNCLOS) i ratyfikowała Porozumienie Narodów Zjednoczonych z 1995 r. w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., odnoszących się do ochrony międzystrefowych zasobów rybnych i zasobów rybnych masowo migrujących i zarządzania nimi z dnia 4 sierpnia 1995 r. (Porozumienie Narodów Zjednoczonych w sprawie zasobów rybnych) 17 . W tych międzynarodowych postanowieniach ustanowiono zasadę, zgodnie z którą wszystkie państwa muszą podjąć odpowiednie działania w celu zapewnienia zrównoważonego zarządzania zasobami morskimi i współpracować ze sobą w tym celu.

(3)Unia przyjęła Porozumienie Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa o wspieraniu przestrzegania przez statki rybackie międzynarodowych środków ochrony i zarządzania na pełnym morzu z dnia 24 listopada 1993 r. (Porozumienie FAO) 18 . Porozumienie to stanowi, że umawiająca się strona wstrzymuje się od udzielenia upoważnienia na wykorzystanie statku do połowów na morzu pełnym, jeżeli określone warunki nie są przestrzegane, a także wprowadza sankcje, jeżeli niektóre obowiązki sprawozdawcze nie są spełnione.

(4)Unia zatwierdziła międzynarodowy plan działania FAO na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania (MPD-NNN) przyjęty w 2001 r. MPD-NNN oraz dobrowolne wytyczne FAO w sprawie działań państwa bandery zatwierdzone w 2014 r. stanowią podstawę odpowiedzialności państwa bandery w celu zapewnienia długotrwałej ochrony i zrównoważonego wykorzystania żywych zasobów morza i ekosystemów morskich. W MPD-NNN przewidziano, że państwo bandery powinno wydawać upoważnienia do połowów na wodach nieobjętych jego zwierzchnictwem lub jurysdykcją statkom pływającym pod jego banderą. W dobrowolnych wytycznych zaleca się również, aby państwo bandery i państwo nadbrzeżne udzieliły upoważnienia, jeżeli działalność połowowa prowadzona jest w ramach porozumienia w sprawie dostępu do zasobów rybołówstwa, a nawet poza ramami takiego porozumienia. Oba państwa powinny upewnić się, że taka działalność nie będzie miała negatywnego wpływu na zrównoważony stan stad w wodach państwa nadbrzeżnego (punkty 40 i 41).

(5)Kwestia obowiązków oraz towarzyszącej odpowiedzialności i zobowiązań państwa bandery a także, w stosownych przypadkach, organizacji międzynarodowych bandery, w odniesieniu do ochrony zasobów biologicznych na morzu pełnym oraz zarządzania nimi na mocy Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS) nabrała znaczenia na poziomie międzynarodowym. Aby zagwarantować należyte zachowanie morskich zasobów biologicznych na obszarach morskich podlegających jurysdykcji krajowej postąpiono tak również – zgodnie z obowiązkiem zachowania należytej staranności wynikającym z UNCLOS – w odniesieniu do rozgraniczenia jurysdykcji państwa nadbrzeżnego i jurysdykcji państwa bandery oraz, w stosownych przypadkach, jurysdykcji międzynarodowej organizacji bandery. Obowiązek zachowania należytej staranności to obowiązek państwa do podejmowania wszelkich możliwych wysiłków i dołożenia wszelkich starań, aby zapobiec nielegalnym połowom, co obejmuje obowiązek podjęcia niezbędnych środków administracyjnych i egzekucyjnych w celu zapewnienia, by statki rybackie pływające pod banderą danego państwa, jego obywatele lub statki rybackie poławiające na jego wodach nie angażowali się w działania, które naruszają obowiązujące środki ochrony i zarządzania. Z tych względów istotne jest zorganizowanie zarówno działalności unijnych statków rybackich poza wodami Unii, jak również dotyczącego ich systemu zarządzania w taki sposób, aby Unia mogła sprawnie i skutecznie spełniać swoje zobowiązania międzynarodowe oraz aby nie dochodziło do sytuacji, w których Unii można zarzucić bezprawne działania międzynarodowe.

(6)Wyniki osiągnięte na Konferencji Narodów Zjednoczonych w 2012 roku w sprawie Zrównoważonego Rozwoju „Rio +20” 19 , a także zmiany na szczeblu międzynarodowym w zakresie zwalczania nielegalnego handlu dziką fauną i florą, powinny znaleźć odzwierciedlenie w zewnętrznej polityce rybołówstwa Unii.

(7)Celem wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb), jak określono w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 („rozporządzenie podstawowe”) 20 , jest zagwarantowanie, że działalność połowowa jest ekologicznie, gospodarczo i społecznie zrównoważona i jest zarządzana w sposób spójny z celami dotyczącymi osiągnięcia korzyści gospodarczej, społecznej i w zakresie zatrudnienia oraz że przyczynia się do bezpieczeństwa dostaw żywności.

(8)W rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013 podkreśla się potrzebę promowania celów WPRyb na arenie międzynarodowej, przy zapewnieniu, że unijna działalność połowowa prowadzona poza wodami Unii jest oparta na takich samych zasadach i standardach jak w obowiązującym prawie Unii i propaguje równe warunki działania dla podmiotów unijnych i podmiotów z państw trzecich.

(9)Rozporządzenie Rady (WE) nr 1006/2008 miało na celu ustanowienie wspólnego stanowiska w odniesieniu do upoważnienia do prowadzenia działalności połowowej przez unijne statki rybackie poza wodami Unii, tak by pomóc w zwalczaniu połowów NNN i przyczynić się do lepszej kontroli i monitorowania floty UE na całym świecie.

(10)Rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 21 w sprawie połowów NNN zostało przyjęte równolegle z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1006/2008, a rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 („rozporządzenie w sprawie kontroli”) 22 przyjęto rok później. Rozporządzenia te stanowią trzy filary wdrażające przepisy w zakresie kontroli i egzekwowania przepisów WPRyb.

(11)Te trzy rozporządzenia nie zostały jednak konsekwentnie wdrożone; w szczególności niespójności występowały między rozporządzeniem w sprawie upoważnień do połowów i rozporządzeniem w sprawie kontroli, które zostało przyjęte po rozporządzeniu w sprawie upoważnień do połowów. Stosowanie rozporządzenia w sprawie upoważnień do połowów wykazało także szereg luk, ponieważ pewne wyzwania w zakresie kontroli, takie jak czarterowanie, zmiana bandery i wydawanie upoważnień do połowów wydawanych przez właściwy organ państwa trzeciego dla statków rybackich Unii poza ramami umowy o partnerstwie w sprawie połowów („upoważnienia bezpośrednie”) nie zostały uwzględnione. Ponadto niektóre obowiązki sprawozdawcze okazały się trudne, ponieważ istnieje podział funkcji administracyjnych między państwami członkowskimi a Komisją.

(12)Podstawową zasadą niniejszego rozporządzenia jest to, że każdy statek unijny dokonujący połowów poza wodami Unii powinien otrzymać upoważnienie od swojego państwa członkowskiego bandery i być odpowiednio monitorowany, niezależnie od tego, gdzie prowadzi działalność, i od ram, w jakich się to odbywa. Wydanie upoważnienia do połowów powinno zależeć od spełnienia podstawowego zbioru kryteriów kwalifikowalności. Informacje zebrane przez państwa członkowskie i przekazane Komisji powinny umożliwić tej ostatniej nadzorowanie działalności połowowej wszystkich statków rybackich Unii w każdym obszarze poza wodami Unii w dowolnym momencie.

(13)Statki pomocnicze mogą mieć znaczący wpływ na sposób, w jaki statki rybackie mogą prowadzić działalność połowową, oraz na ilość ryb, jaką mogą poławiać; dlatego też należy je uwzględnić w procesie wydawania upoważnień i w procesie sprawozdawczym w niniejszym rozporządzeniu.

(14)Operacje zmiany bandery stanowią problem, gdy ich celem jest obchodzenie przepisów WPRyb lub obowiązujących środków ochrony i zarządzania. Unia powinna zatem mieć możliwość definiowania, wykrywania i utrudniania takich działań. Identyfikowalność i odpowiednie monitorowanie historii zgodności z przepisami należy zapewnić przez cały okres użytkowania statku. Wymóg, aby niepowtarzalny numer statku był nadawany przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO), powinien również służyć temu celowi.

(15)Na wodach państw trzecich statki unijne mogą prowadzić działalność albo na mocy postanowień umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów zawartych między Unią a państwami trzecimi, albo poprzez uzyskanie bezpośredniego upoważnienia do połowów od państw trzecich, jeżeli nie obowiązuje umowa o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów. W obu przypadkach działania te powinny być prowadzone w sposób przejrzysty i zrównoważony. Dlatego też państwa członkowskie bandery powinny być uprawnione do upoważnienia – na podstawie określonego zestawu kryteriów i z zastrzeżeniem monitorowania – statków pływających pod ich banderą do starania się o upoważnienia bezpośrednie i uzyskania ich od nadbrzeżnych państw trzecich. Działalność połowowa powinny być dozwolona, gdy państwo członkowskie bandery stwierdzi, że nie zaburzy ona stanu zrównoważenia. Jeżeli Komisja nie ma dalszych zastrzeżeń, operator, który uzyskał upoważnienie od państwa członkowskiego bandery i państwa nadbrzeżnego, powinien mieć możliwość rozpoczęcia operacji połowowej.

(16)Szczególny problem związany z umowami o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów stanowi ponowny przydział niewykorzystanych uprawnień do połowów, które pojawiają się, gdy uprawnienia do połowów przyznane państwom członkowskim zgodnie z odpowiednimi rozporządzeniami Rady nie są w pełni wykorzystywane. Ponieważ koszty dostępu określone w umowach o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów są w dużej części finansowane z budżetu Unii, system ponownego przydziału jest istotny dla ochrony finansowych interesów Unii i zagwarantowania, że żadne uprawnienia do połowów, za które zapłacono, nie zostaną zmarnowane. Należy zatem doprecyzować i udoskonalić system ponownego przydziału, który powinien być mechanizmem ostatecznym. Jego stosowanie powinno mieć charakter tymczasowy oraz nie powinno mieć wpływu na pierwotny rozdział uprawnień do połowów między państwa członkowskie. Ponowny przydział powinien nastąpić dopiero wtedy, gdy właściwe państwa członkowskie zrezygnują ze swoich praw do wymiany uprawnień do połowów między sobą.

(17)Działalność połowowa w ramach regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem oraz na morzu pełnym powinna również wymagać upoważnienia państwa członkowskiego bandery i być zgodna z przepisami szczególnymi regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem lub prawodawstwem Unii regulującym działalność połowową na morzu pełnym.

(18)Uzgodnienia w zakresie czarterowania mogą osłabić skuteczność środków ochrony i zarządzania, jak również mieć negatywny wpływ na zrównoważoną eksploatację żywych zasobów morza. Należy więc ustanowić ramy prawne, które pomogą Unii lepiej monitorować działalność czarterowanych unijnych statków rybackich na podstawie tego, co zostało przyjęte przez odpowiednią regionalną organizację ds. zarządzania rybołówstwem.

(19)Procedury powinny być przejrzyste i przewidywalne dla podmiotów z Unii i z krajów trzecich, jak również ich odpowiednich właściwych organów.

(20)Należy zapewnić wymianę danych drogą elektroniczną między państwami członkowskimi i Komisją, jak przewidziano w rozporządzeniu w sprawie kontroli. Wszystkie państwa członkowskie powinny gromadzić wszelkie wymagane dane na temat swoich flot i ich działalności połowowej, zarządzać nim i udostępniać je Komisji. Ponadto państwa członkowskie powinny ze sobą współpracować, jak również współpracować z Komisją i państwami trzecimi, w stosownych przypadkach, w celu koordynowania działań w zakresie gromadzenia tych danych.

(21)W celu zwiększenia przejrzystości i dostępności informacji dotyczących unijnych upoważnień do połowów Komisja powinna ustanowić elektroniczny rejestr upoważnień do połowów zawierający zarówno publicznie dostępną część, jak i część bezpieczną. Informacje zawarte w unijnym rejestrze upoważnień do połowów zawierają dane osobowe. Operacje przetwarzania danych osobowych na podstawie niniejszego rozporządzenia powinny odbywać się zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 45/2001 23 , dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 95/46/WE 24 oraz mającym zastosowanie prawem krajowym. 

(22)W celu właściwego uwzględnienia dostępu do wód Unii statków rybackich pływających pod banderą państwa trzeciego należy zapewnić spójność odpowiednich przepisów z przepisami mającymi zastosowanie do unijnych statków rybackich, zgodnie z rozporządzeniem w sprawie kontroli. W szczególności art. 33 wspomnianego rozporządzenia w sprawie zapisu połowów i nakładu połowowego powinien mieć również zastosowanie do statków państw trzecich poławiających na wodach Unii.

(23)Statki rybackie z krajów trzecich nie posiadające upoważnienia udzielonego na mocy niniejszego rozporządzenia, przepływające przez wody Unii, powinny być zobowiązane do zapewnienia, że ich narzędzia połowowe są zainstalowane w sposób uniemożliwiający natychmiastowe rozpoczęcie działalności połowowej.

(24)Państwa członkowskie powinny być odpowiedzialne za kontrolę działalności połowowej statków państw trzecich na wodach Unii oraz – w przypadku naruszeń przepisów – wpisywanie ich do rejestru krajowego, o którym mowa w art. 93 rozporządzenia w sprawie kontroli.

(25)Aby uprościć procedury udzielania upoważnień, państwa członkowskie i Komisja powinny używać wspólnego systemu wymiany i przechowywania danych w celu dostarczenia niezbędnych informacji i aktualizacji przy jednoczesnym zminimalizowaniu obciążeń administracyjnych. W tym zakresie należy w pełni wykorzystywać dane zawarte w rejestrze floty rybackiej UE.

(26)W celu uwzględnienia postępu technologicznego i ewentualnych późniejszych nowych wymogów prawa międzynarodowego zgodnie z art. 290 Traktatu należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów w odniesieniu do przyjmowania zmian do załączników do niniejszego rozporządzenia ustanawiających wykaz informacji, które powinny być dostarczone przez operatora w celu uzyskania upoważnienia do połowów. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(27)W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania przepisów niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do zapisu, formatu i przekazywania danych dotyczących upoważnień do połowów, które państwa członkowskie przesyłają do Komisji i do unijnego rejestru upoważnień do połowów, a także w celu określenia metody ponownego przydziału niewykorzystanych uprawnień do połowów, uprawnienia wykonawcze należy powierzyć Komisji. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 25 .

(28)Komisja powinna przyjmować akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie, gdy – w należycie uzasadnionych przypadkach związanych z ponownym przydziałem uprawnień do połowów – wymaga tego szczególnie pilny charakter sprawy.

(29)Ze względu na liczbę i wagę zmian, które mają zostać wprowadzone, należy uchylić rozporządzenie Rady (WE) nr 1006/2008,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I
PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1
Przedmiot

W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się przepisy dotyczące wydawania upoważnień do połowów i zarządzania nimi w odniesieniu do:

a)unijnych statków rybackich prowadzących połowy na wodach podlegających zwierzchnictwu lub jurysdykcji państwa trzeciego, pod auspicjami regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem, na wodach Unii lub poza nimi bądź też na morzu pełnym oraz

b)statków rybackich państwa trzeciego działających na wodach Unii.

Artykuł 2
Związek z prawem międzynarodowym i unijnym

Niniejsze rozporządzenie stosuje się, nie naruszając postanowień:

a)umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów i podobnych umów w sprawie połowów zawartych między Unią a państwami trzecimi;

b)przyjętych przez regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem lub podobne organizacje ds. rybołówstwa, w których Unia jest umawiającą się stroną lub współpracującym podmiotem niebędącym stroną;

c)unijnych aktów prawnych wdrażających lub transponujących przepisy, o których mowa w lit. a) i b).

Artykuł 3
Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje zawarte w art. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Ponadto stosuje się następujące definicje:

a)„statek pomocniczy” oznacza statek, który nie jest wyposażony w gotowe do użycia narzędzia połowowe, które ułatwiają, wspomagają lub przygotowują działalność połowowa;

b)„upoważnienie do połowów” oznacza upoważnienie do połowów wydane unijnemu statkowi rybackiemu lub statkowi rybackiemu państwa trzeciego upoważniające go do prowadzenia określonej działalności połowowej w danym okresie, na danym obszarze lub w odniesieniu do danego łowiska przy spełnieniu określonych warunków;

b)„rejestr upoważnień do połowów” oznacza system zarządzania upoważnieniami do połowów i związaną z nim bazę danych;

d)„upoważnienie bezpośrednie” oznacza upoważnienie do połowów wydane przez właściwy organ państwa trzeciego unijnemu statkowi rybackiemu poza ramami umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów;

e)„wody państwa trzeciego” oznaczają wody podlegające zwierzchnictwu lub jurysdykcji państwa trzeciego;

f)„program obecności obserwatorów” oznacza program realizowany pod auspicjami regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem, zgodnie z którym pod pewnymi warunkami na statkach rybackich muszą być obecni obserwatorzy, żeby sprawdzić, czy statek przestrzega przepisów przyjętych przez tę organizację.

TYTUŁ II
DZIAŁALNOŚĆ POŁOWOWA PROWADZONA PRZEZ UNIJNE STATKI RYBACKIE POZA WODAMI UNII

Rozdział I
Przepisy wspólne

Artykuł 4
Zasada ogólna

Nie naruszając obowiązku otrzymania upoważnienia od właściwej organizacji lub państwa trzeciego unijny statek rybacki nie może prowadzić działalności połowowej poza wodami Unii, chyba że uzyskał upoważnienie do połowów od swojego państwa członkowskiego bandery.

Artykuł 5
Kryteria kwalifikowalności

1.Państwo członkowskie bandery może wydać upoważnienie do prowadzenia działalności połowowej poza wodami Unii tylko wtedy, jeżeli:

a)otrzymało pełne i dokładne informacje, zgodnie z załącznikami 1 i 2, dotyczące statku rybackiego i powiązanego z nim statku pomocniczego/powiązanych z nim statków pomocniczych, w tym statków pomocniczych spoza Unii;

b)statek rybacki posiada ważną licencję połowową zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

c)statek rybacki i wszelkie powiązane z nim statki pomocnicze posiadają numer IMO;

d)operator i statek rybacki nie byli objęci sankcjami za poważne naruszenie przepisów zgodnie z prawem krajowym państwa członkowskiego na podstawie art. 42 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 i art. 90 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 w okresie 12 miesięcy poprzedzających złożenie wniosku o wydanie upoważnienia do połowów;

e)statek rybacki nie figuruje w wykazie statków NNN, przyjętym przez regionalną organizację ds. zarządzania rybołówstwem lub przez Unię na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008;

f)w stosownych przypadkach, uprawnienia do połowów są dostępne dla państwa członkowskiego bandery na podstawie umowy w sprawie połowów lub odpowiednich postanowień regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem oraz

g)w stosownych przypadkach, statek rybacki spełnia wymogi określone w art. 6.

2.Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 43, w celu zmiany załączników 1 i 2.

Artykuł 6
Operacje zmiany bandery

1.Niniejszy artykuł dotyczy statków, które w ciągu pięciu lat od daty wniosku o wydanie upoważnienia do połowów:

a)zostały wykreślone z unijnego rejestru floty rybackiej i podniosły banderę państwa trzeciego oraz

b)w ciągu 24 miesięcy od daty wykreślenia z unijnego rejestru floty rybackiej zostały do niego ponownie wpisane.

2.Państwo członkowskie bandery może wydać upoważnienie do połowów tylko wtedy, jeżeli stwierdzi, że w okresie, w którym statek określony w ust. 1 prowadził działalność pod banderą państwa trzeciego:

a)nie uczestniczył on w połowach NNN oraz że

b)nie prowadził działalności na wodach niewspółpracującego państwa trzeciego na podstawie art. 31 i 33 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008.

3.W tym celu operator dostarcza wszelkie informacje dotyczące danego okresu wymagane przez państwo członkowskie bandery, w tym przynajmniej następujące załączniki:

a)raport połowowy i deklarację nakładu połowowego w odnośnym okresie;

b)kopię upoważnienia do połowów wydanego przez państwo bandery obejmującego odnośny okres;

c)kopię wszelkich upoważnień do połowów umożliwiających operacje połowowe na wodach państw trzecich w odnośnym okresie;

d)oficjalne oświadczenie złożone przez państwo trzecie, pod którego banderą pływał statek, zawierające wykaz sankcji, którymi statek lub operator był objęty w odnośnym okresie.

4.Państwo członkowskie bandery nie wydaje upoważnienia do połowów statkowi, który pływał pod banderą zmienioną na banderę:

a)państwa trzeciego, które zostało uznane za państwo niewspółpracujące w zakresie zwalczania połowów NNN lub figuruje w wykazie takich państw na podstawie art. 31 i 33 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 lub

b)państwa trzeciego, które zostało uznane za państwo pozwalające na niezrównoważone połowy na podstawie art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 1026/2012 26 .

5.Ustępu 4 nie stosuje się, jeżeli państwo członkowskie bandery stwierdzi, że gdy tylko państwo zostało uznane za państwo niewspółpracujące lub za państwo pozwalające na niezrównoważone połowy, operator:

a)zaprzestał działalności połowowej oraz

b)wszczął odpowiednie procedury administracyjne w celu usunięcia statku z rejestru statków rybackich państwa trzeciego.

Artykuł 7    
Monitorowanie upoważnień do połowów

1.Składając wniosek o wydanie upoważnienia do połowów, operator przekazuje państwu członkowskiemu bandery kompletne i dokładne dane.

2.Operator niezwłocznie informuje państwo członkowskie bandery o wszelkich zmianach tych danych.

3.Państwo członkowskie bandery sprawdza, czy warunki, na których podstawie wydano upoważnienie do połowów, są nadal spełniane podczas okresu ważności tego upoważnienia.

4.Jeśli warunek, na którego podstawie wydano upoważnienie do połowów, nie jest już spełniany, państwo członkowskie bandery zmienia lub wycofuje upoważnienie oraz powiadamia odpowiednio operatora i Komisję.

5.Na wniosek Komisji państwo członkowskie bandery odmawia wydania upoważnienia, zawiesza je lub wycofuje w przypadkach gdy nadrzędne względy polityczne odnoszące się do zrównoważonej eksploatacji żywych zasobów morza, zarządzania nimi i ich ochrony lub zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym lub nieuregulowanym połowom bądź ich zwalczania uzasadniają takie działanie lub w przypadkach gdy Unia postanowiła zawiesić lub zerwać stosunki z danym państwem trzecim.

6.Jeżeli państwo członkowskie bandery odmówi wydania, zmiany, zawieszenia lub cofnięcia upoważnienia zgodnie z ust. 4 i 5, Komisja może podjąć decyzję o cofnięciu upoważnienia i powiadomić odpowiednio państwo członkowskie bandery i operatora.

Rozdział II
Działalność połowowa prowadzona przez unijne statki rybackie na wodach państwa trzeciego

Sekcja 1
Działalność połowowa w ramach umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów

Artykuł 8
Członkostwo w RFMO

Unijny statek rybacki może prowadzić działalność połowową na wodach państwa trzeciego w odniesieniu do stad zarządzanych przez regionalną organizację ds. zarządzania rybołówstwem, jeżeli to państwo jest umawiającą się stroną lub współpracującym podmiotem niebędącym stroną tej RFMO.

Artykuł 9
Zakres zastosowania

Przepisy niniejszej sekcji stosuje się do działalności połowowej prowadzonej przez unijne statki rybackie na wodach państwa trzeciego w ramach umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów.

Artykuł 10
Upoważnienia do połowów

Unijny statek rybacki nie może prowadzić działalności połowowej na wodach państwa trzeciego w ramach umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów, chyba że uzyskał upoważnienie do połowów:

a)od swojego państwa członkowskiego bandery oraz

b)od państwa trzeciego, którego zwierzchnictwu lub jurysdykcji podlegają wody, w których prowadzone są działania.

Artykuł 11
Warunki wydawania upoważnień do połowów przez państwo członkowskie bandery

Państwo członkowskie bandery może wydać upoważnienie do połowów w odniesieniu do połowów prowadzonych na wodach państwa trzeciego w ramach umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów, jeżeli:

a)spełnione są kryteria kwalifikowalności określone w art. 5;

b)przestrzegane są warunki określone w odnośnej umowie o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów;

c)operator uiścił wszystkie opłaty i kary finansowe, do których roszczenie zgłaszał właściwy organ państwa trzeciego w ciągu ostatnich 12 miesięcy.

Artykuł 12
Zarządzanie upoważnieniami do połowów

1.Z chwilą wydania upoważnienia do połowów państwo członkowskie bandery przesyła Komisji odpowiedni wniosek o upoważnienie danego państwa trzeciego.

2.Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje wymienione w załącznikach 1 i 2 oraz wszelkie pozostałe dane wymagane na podstawie umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów.

3.Państwo członkowskie bandery przesyła wniosek do Komisji najpóźniej na 10 dni kalendarzowych przed upływem terminu przekazania wniosków określonych w umowie o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów. Komisja może zwrócić się do państwa członkowskiego bandery o wszelkie dodatkowe informacje, jakie uzna za konieczne.

4.Jeżeli Komisja stwierdzi, że spełnione są warunki określone w art. 11, przesyła wniosek państwu trzeciemu.

5.Jeżeli państwo trzecie poinformuje Komisję o podjętej przez siebie decyzji o wydaniu, odmowie, zawieszeniu lub cofnięciu upoważnienia do połowów dla unijnego statku rybackiego, Komisja niezwłocznie odpowiednio informuje o tym fakcie państwo członkowskie bandery.

Artykuł 13
Ponowny przydział niewykorzystanych uprawnień do połowów w ramach umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów

1.W ciągu konkretnego roku kalendarzowego lub innego stosownego okresu wykonywania protokołu do umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów Komisja może określić niewykorzystane uprawnienia do połowów i odpowiednio powiadomić o nich państwa członkowskie, którym przydzielono udziały.

2.W ciągu 10 dni od otrzymania tych informacji od Komisji państwa członkowskie, o których mowa w ust. 1, mogą:

a)poinformować Komisję, że wykorzystają swoje uprawnienia do połowów w późniejszym terminie w tym samym roku lub w odpowiednim okresie wykonywania protokołu, przedstawiając plan połowowy ze szczegółowymi informacjami na temat liczby wnioskowanych upoważnień do połowów, szacowanych połowów, obszarów i okresów połowowych lub

b)zgłosić Komisji wymianę uprawnień do połowów, zgodnie z art. 16 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.

3.Jeżeli niektóre państwa członkowskie nie poinformowały Komisji o jednym z działań, o których mowa w ust. 2, oraz jeżeli w wyniku tego uprawnienia do połowów pozostają niewykorzystane, Komisja może wystosować zaproszenie do wyrażenia zainteresowania dotyczące dostępnych niewykorzystanych uprawnień do połowów do innych państw członkowskich, którym przydzielono część uprawnień do połowów.

4.W ciągu 10 dni od daty otrzymania tego zaproszenia do wyrażenia zainteresowania te państwa członkowskie mogą zgłosić Komisji swoje zainteresowanie niewykorzystanymi uprawnieniami do połowów. Na poparcie swojego wniosku przedstawiają plan połowowy ze szczegółowymi informacjami na temat liczby wnioskowanych upoważnień do połowów, szacowanych połowów, obszarów i okresów połowowych.

5.Komisja może zwrócić się do zainteresowanych państw członkowskich o dodatkowe informacje, jeżeli uzna to za konieczne.

6.W przypadku braku zainteresowania niewykorzystanymi uprawnieniami do połowów ze strony państw członkowskich, którym przydzielono część uprawnień do połowów, Komisja może wystosować zaproszenie do wyrażenia zainteresowania do wszystkich państw członkowskich. Państwo członkowskie może powiadomić o swoim zainteresowaniu niewykorzystanymi uprawnieniami do połowów na warunkach określonych w ust. 4.

7.Na podstawie informacji dostarczonych przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 4 lub 5 Komisja przydzieli niewykorzystane uprawnienia do połowów na zasadzie tymczasowej, stosując metodę określoną w art. 14.

Artykuł 14
Sposób rozdzielania niewykorzystanych uprawnień

1.Komisja może ustanowić w drodze aktów wykonawczych metodę ponownego przydziału niewykorzystanych uprawnień do połowów. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 45 ust. 2.

2.W przypadku należycie uzasadnionej szczególnie pilnej potrzeby związanej z ograniczonym czasem, jaki pozostał na wykorzystanie niewykorzystanych uprawnień do połowów, Komisja przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 45 ust. 3. Akty te obowiązują nie dłużej niż 6 miesięcy.

3.Przy ustanawianiu metody ponownego przydziału Komisja stosuje następujące kryteria:

a)uprawnienia do połowów przeznaczone do ponownego przydziału;

b)liczba wnioskujących państw członkowskich;

c)udział przypisany każdemu wnioskującemu państwu członkowskiemu w początkowej fazie przydzielania uprawnień do połowów;

d)historyczne dane na temat połowów i nakładów połowowych każdego wnioskującego państwa członkowskiego;

e)liczba, rodzaj i cechy charakterystyczne statków oraz stosowanych narzędzi połowowych;

f)spójność planu połowowego przedstawionego przez wnioskujące państwo członkowskie z elementami wymienionymi w lit. a)–e).

Artykuł 15
Przydział rocznej kwoty w rozbiciu na kilka kolejnych limitów połowowych

1.Jeżeli w protokole do umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów ustanowiono miesięczne lub kwartalne limity połowowe lub inne podpodziały rocznej kwoty, Komisja może przyjąć akt wykonawczy określający metodę przydziału – miesięcznego, kwartalnego lub obejmującego inny przedział czasowy – odpowiednich uprawnień do połowów między państwa członkowskie. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 45 ust. 2.

2.Przydział uprawnień do połowów, o którym mowa w ust. 1, jest spójny z rocznymi uprawnieniami do połowów przydzielonymi państwom członkowskim zgodnie z odpowiednim rozporządzeniem Rady.

Sekcja 2    
Działalność połowowa na podstawie upoważnień bezpośrednich

Artykuł 16
Zakres zastosowania

Przepisy niniejszej sekcji stosuje się do działalności połowowej prowadzonej przez unijne statki rybackie poza ramami umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów na wodach państwa trzeciego.

Artykuł 17
Upoważnienia do połowów

Unijny statek rybacki nie może prowadzić działalności połowowej na wodach państwa trzeciego poza ramami umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów, chyba że uzyskał upoważnienie do połowów:

a)od swojego państwa członkowskiego bandery oraz

b)od państwa trzeciego, którego zwierzchnictwu lub jurysdykcji podlegają wody, w których prowadzone są działania.

Artykuł 18
Warunki wydawania upoważnień do połowów przez państwa członkowskie bandery

Państwo członkowskie bandery może wydać upoważnienie do połowów w odniesieniu do połowów prowadzonych na wodach państwa trzeciego poza ramami umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów tylko wtedy, jeżeli:

a)obowiązująca umowa o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów z odpowiednim państwem trzecim nie istnieje lub w obowiązującej umowie o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów wyraźnie przewidziano możliwość upoważnień bezpośrednich;

b)spełnione są kryteria kwalifikowalności określone w art. 5;

c)operator przedstawił wszystkie następujące załączniki:

–pisemne potwierdzenie od państwa trzeciego, po uzgodnieniach między operatorem a tym państwem, warunków planowanego upoważnienia bezpośredniego, które ma umożliwić operatorowi dostęp do zasobów rybnych danego państwa, w tym okres ważności upoważnienia, jego warunki i uprawnienia do połowów wyrażone jako ograniczenia nakładu połowowego lub limity połowowe;

–dowód na zrównoważony charakter planowanej działalności połowowej na podstawie:

oceny naukowej zapewnianej przez państwo trzecie lub przez regionalną organizację ds. zarządzania rybołówstwem; oraz

analizy tej ostatniej przez państwo członkowskie bandery na podstawie oceny krajowego instytutu naukowego;

–kopię przepisów państwa trzeciego dotyczących rybołówstwa;

–numer wyznaczonego rachunku bankowego w publicznym banku do celu uiszczenia wszystkich opłat; oraz

d)państwo trzecie jest umawiającą się stroną lub współpracującym podmiotem niebędącym stroną regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem – w przypadku gdy działalność połowowa ma dotyczyć gatunków zarządzanych przez tę organizację.

Artykuł 19
Zarządzanie upoważnieniami bezpośrednimi

1.Z chwilą wydania upoważnienia do połowów państwo członkowskie bandery przesyła Komisji odpowiednie informacje wymienione w załączniku 1 i 2 oraz w art. 18.

2.Jeżeli Komisja nie zwróciła się o dodatkowe informacje lub uzasadnienie w terminie 15 dni kalendarzowych od przekazania informacji, o których mowa w ust. 1, państwo członkowskie bandery informuje operatora, że może on rozpocząć przedmiotową działalność połowową, pod warunkiem że uzyskał również upoważnienie bezpośrednie od państwa trzeciego.

3.Jeżeli, w następstwie żądania udzielenia dodatkowych informacji lub uzasadnienia, o którym mowa w ust. 2, Komisja stwierdza, że warunki określone w art. 18 nie są spełnione, może nie wyrazić zgody na udzielenie upoważnienia do połowów w terminie dwóch miesięcy od otrzymania wszystkich wymaganych informacji lub uzasadnienia.

4.Jeżeli państwo trzecie poinformuje Komisję o podjętej przez siebie decyzji o wydaniu, odmowie, zawieszeniu lub cofnięciu upoważnienia bezpośredniego dla unijnego statku rybackiego, Komisja odpowiednio informuje o tym fakcie państwo członkowskie bandery.

5.Jeżeli państwo trzecie poinformuje państwo członkowskie bandery o podjętej przez siebie decyzji o wydaniu, odmowie, zawieszeniu lub cofnięciu upoważnienia bezpośredniego dla unijnego statku rybackiego, państwo członkowskie bandery odpowiednio informuje o tym fakcie Komisję.

6.Operator dostarcza państwu członkowskiemu bandery kopię ostatecznych warunków uzgodnionych między nim a państwem trzecim, w tym kopię upoważnienia bezpośredniego.

Rozdział III
Działalność połowowa unijnych statków rybackich objęta regulacjami regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem

Artykuł 20
Zakres zastosowania

Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do działalności połowowej prowadzonej przez unijne statki rybackie w odniesieniu do stad objęta regulacjami regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem, na wodach Unii, na morzu pełnym i na wodach państw trzecich.

Artykuł 21
Upoważnienia do połowów

Unijny statek rybacki nie może prowadzić działalności połowowej w odniesieniu do stad zarządzanych przez regionalną organizację ds. zarządzania połowami, chyba że:

a)zostało mu wydane upoważnienie do połowów przez jego państwo członkowskie bandery;

b)został wpisany do odpowiedniego rejestru lub wykazu regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem oraz

c)jeżeli działalność połowowa prowadzona jest na wodach państw trzecich: zostało mu wydane upoważnienie do połowów przez odpowiednie państwo trzecie zgodnie z rozdziałem II.

Artykuł 22
Warunki wydawania upoważnień do połowów przez państwa członkowskie bandery

Państwo członkowskie bandery może wydać upoważnienie do połowów jedynie jeżeli:

a)spełnione są kryteria kwalifikowalności określone w art. 5;

b)przestrzegane są przepisy określone przez regionalną organizację ds. zarządzania rybołówstwem lub unijne przepisy transponujące oraz

c)jeżeli działalność połowowa prowadzona jest na wodach państw trzecich: spełnione są kryteria określone w art. 11 lub 18.

Artykuł 23
Rejestracja przez regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem

1.Państwo członkowskie bandery przesyła Komisji wykaz lub wykazy statków upoważnionych przez nie do prowadzenia działalności połowowej pod auspicjami regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem.

2.Wykaz (lub wykazy), o którym (o których) mowa w ust. 1, należy przygotowywać zgodnie z wymogami regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem i uzupełnić o informacje określone w załącznikach 1 i 2.

3.Komisja może zażądać od państwa członkowskiego bandery wszelkich dodatkowych informacji, które uznaje za niezbędne.

4.Jeżeli Komisja stwierdzi, że warunki określone w art. 22 są spełnione, przesyła wykaz (wykazy) upoważnionych statków do regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem.

5.Jeżeli rejestr lub wykaz regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwa nie jest upubliczniony, Komisja powiadamia państwo członkowskie bandery o wpisanych do niego statkach.

Rozdział IV
Działalność połowowa prowadzona przez unijne statki rybackie na morzu pełnym

Artykuł 24
Zakres zastosowania

Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do działalności połowowej prowadzonej na morzu pełnym przez unijne statki rybackie o całkowitej długości przekraczającej 24 metry.

Artykuł 25
Upoważnienia do połowów

Unijny statek rybacki nie może prowadzić działalności połowowej na morzu pełnym, chyba że:

a)zostało mu wydane upoważnienie do połowów przez jego państwo członkowskie bandery oraz

b)upoważnienie bezpośrednie zostało zgłoszone do Komisji zgodnie z art. 27.

Artykuł 26
Warunki wydawania upoważnień do połowów przez państwa członkowskie bandery

Państwo członkowskie bandery może wydać upoważnienie do połowów w odniesieniu do działalności połowowej na pełnym morzu, jedynie jeżeli kryteria kwalifikowalności określone w art. 5 są spełnione.

Artykuł 27
Zgłoszenie do Komisji

Państwo członkowskie bandery zgłasza do Komisji upoważnienie do połowów co najmniej 15 dni kalendarzowych przed rozpoczęciem planowanej działalności połowowej na morzu pełnym, przekazując informacje określone w załącznikach 1 i 2.

Rozdział V
Czarterowanie unijnych statków rybackich

Artykuł 28
Zasady

1.Unijny statek rybacki nie może prowadzić działalności połowowej na mocy umów czarterowych, jeżeli obowiązuje umowa o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów, chyba że umowa ta stanowi inaczej.

2.Unijny statek nie może prowadzić działalności połowowej na mocy więcej niż jednej umowy czarterowej jednocześnie lub być przedmiotem subczarteru.

3.Wyczarterowany statek unijny nie może wykorzystywać uprawnień do połowów swojego państwa członkowskiego bandery. Połowy dokonane przez wyczarterowany statek zaliczane są na poczet uprawnień do połowów państwa czarterującego.

Artykuł 29
Zarządzanie upoważnieniami do połowów na mocy umowy czarterowej

Przy wydawaniu upoważnienia do połowów danemu statkowi zgodnie z art. 11, 18, 22 lub 26 oraz w przypadku działalności połowowej prowadzonej na mocy umowy czarterowej państwo członkowskie bandery sprawdza, czy:

a)właściwy organ państwa czarterującego oficjalnie potwierdził, że umowa jest zgodna z jego prawem krajowym oraz

b)umowa czarterowa jest wyszczególniona w upoważnieniu do połowów.

Rozdział VI
Obowiązki w zakresie kontroli i sprawozdawczości

Artykuł 30
Dane pochodzące z programu obecności obserwatorów

Jeżeli na unijnym statku rybackim gromadzone są dane w ramach programu obecności obserwatorów, operator tego statku przesyła te dane swojemu państwu członkowskiemu bandery.

Artykuł 31
Informowanie państw trzecich

1.Podczas prowadzenia działalności połowowej na podstawie przepisów niniejszego tytułu, jeżeli umowa o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów z państwem trzecim tak stanowi, operator unijnego statku rybackiego przesyła odpowiednie raporty połowowe i deklaracje wyładunkowe państwu trzeciemu, a swojemu państwu członkowskiemu bandery przesyła kopię tego powiadomienia.

2.Państwo członkowskie bandery ocenia spójność danych przesyłanych do państwa trzeciego, o którym mowa w ust. 1, z danymi otrzymanymi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1224/2009.

3.Nieprzekazanie państwu trzeciemu raportów połowowych i deklaracji wyładunkowych, o których mowa w ust. 1, uznaje się za poważne naruszenie przepisów do celów zastosowania kar i innych środków przewidzianych we wspólnej polityce rybołówstwa. Wagę naruszenia przepisów określa właściwy organ państwa członkowskiego, biorąc pod uwagę kryteria takie jak: charakter szkody, jej wartość, sytuację ekonomiczną sprawcy naruszenia i rozmiar naruszenia lub jego powtarzalność.

TYTUŁ III
DZIAŁALNOŚĆ POŁOWOWA PROWADZONA PRZEZ STATKI PAŃSTW TRZECICH NA WODACH UNII

Artykuł 32
Zasady ogólne

1.Statek rybacki państwa trzeciego nie może prowadzić działalności połowowej na wodach Unii, chyba że Komisja wydała mu upoważnienie do połowów.

2.Statek rybacki państwa trzeciego upoważniony do prowadzenia połowów na wodach Unii przestrzega przepisów regulujących działalność połowową statków unijnych w obszarze połowowym, w którym prowadzi działania, a także postanowień określonych w odpowiednich umowach w sprawie połowów.

3.Jeżeli statek rybacki państwa trzeciego przepływa przez wody Unii bez upoważnienia wydanego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, jego narzędzia połowowe są zamocowane i zasztauowane w sposób uniemożliwiający natychmiastowe rozpoczęcie działalności połowowej.

Artykuł 33
Warunki wydawania upoważnień do połowów

Komisja może wydać statkowi rybackiemu państwa trzeciego upoważnienie do prowadzenia działalności połowowej na wodach Unii, jedynie jeżeli:

a)informacje zawarte w załącznikach 1 i 2 dotyczące statku rybackiego i powiązanego z nim statku pomocniczego/powiązanych z nim statków pomocniczych są kompletne i dokładne; statek rybacki i powiązany z nim statek pomocniczy/powiązane z nim statki pomocnicze posiada(-ją) numer IMO;

b)operator i statek rybacki nie byli objęci sankcjami za poważne naruszenie przepisów zgodnie z prawem krajowym państwa członkowskiego na podstawie art. 42 rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 i art. 90 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 w okresie 12 miesięcy przed złożeniem wniosku o wydanie upoważnienia do połowów;

c)statek rybacki nie figuruje w wykazie NNN lub państwo trzecie nie jest uznane za niewspółpracujące na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 1005/2008 lub nie jest wymienione w wykazie takich państw bądź nie jest uznane za państwo pozwalające na niezrównoważone połowy zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1026/2012;

d)statek rybacki jest kwalifikowalny na mocy umowy w sprawie połowów z danym krajem trzecim oraz, w stosownych przypadkach, figuruje w wykazie statków określonym w tej umowie.

Artykuł 34
Procedura wydawania upoważnień do połowów

1.Państwo trzecie przesyła do Komisji wnioski dotyczące swoich statków rybackich przed upływem terminu określonego w odnośnej umowie lub ustalonego przez Komisję.

2.Komisja może zwrócić się do państwa trzeciego o wszelkie dodatkowe informacje, jakie uzna za konieczne.

3.W przypadku stwierdzenia, że warunki określone w art. 33 są spełnione, Komisja wydaje upoważnienie do połowów oraz informuje o tym państwo trzecie i zainteresowane państwa członkowskie.

Artykuł 35    
Monitorowanie upoważnień do połowów

1.Jeżeli warunek określony w art. 33 nie jest już spełniany, Komisja zmienia lub cofa upoważnienie i informuje o tym państwo trzecie oraz zainteresowane państwa członkowskie.

2.Komisja może odmówić wydania upoważnienia, zawiesić je lub cofnąć w przypadkach gdy nastąpiła zasadnicza zmiana okoliczności lub w przypadkach gdy nadrzędne względy polityczne odnoszące się, między innymi, do międzynarodowych standardów praw człowieka lub do zwalczania nielegalnych, nieraportowanych lub nieuregulowanych połowów uzasadniają takie działanie lub w przypadkach gdy z takiego czy innego nadrzędnego względu politycznego Unia postanowiła zawiesić lub zerwać stosunki z danym państwem trzecim.

Artykuł 36
Zaprzestanie działalności połowowej

1.W przypadku uznania, że uprawnienia do połowów przyznane państwu trzeciemu zostały wyczerpane, Komisja niezwłocznie powiadamia o tym fakcie dane państwo trzecie i właściwe organy inspekcji państw członkowskich. Aby zapewnić ciągłość działalności połowowej w ramach niewykorzystanych uprawnień do połowów, które mogą jednak również mieć wpływ na wyczerpane uprawnienia do połowów, państwo trzecie przedstawia Komisji środki techniczne zapobiegające wszelkiemu negatywnemu wpływowi na wyczerpane uprawnienia do połowów. Od dnia powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, upoważnienia do połowów wydane statkom pływającym pod banderą tego zainteresowanego państwa trzeciego uznaje się za zawieszone w odniesieniu do danej działalności połowowej, a prowadzenie takiej działalności połowowej przez te statki nie będzie już dozwolone.

2.Upoważnienia do połowów uznaje się za wycofane, jeżeli zawieszenie działalności połowowej zgodnie z ust. 2 obejmuje wszystkie rodzaje działalności, w odniesieniu do których zostały one udzielone.

3.Państwo trzecie zapewnia, aby zainteresowane statki rybackie były niezwłocznie informowane o zastosowaniu przepisów niniejszego artykułu i aby zaprzestały prowadzenia wszelkiej odnośnej działalności połowowej.

Artykuł 37
Przekroczenie kwot na wodach Unii

1.Jeżeli Komisja stwierdzi, że dane państwo trzecie przekroczyło kwoty, które zostały mu przydzielone w odniesieniu do danego stada lub danej grupy stad, w kolejnych latach Komisja dokonuje odliczeń od kwot przyznanych temu państwu w odniesieniu do tego stada lub grupy stad.

2.Jeżeli odliczenia zgodnie z ust. 1 nie można dokonać od kwoty dotyczącej stada lub grupy stad, które zostały przełowione, ponieważ dane państwo członkowskie nie dysponuje wystarczającą kwotą w odniesieniu do stada lub grupy stad, wówczas Komisja – po konsultacji z danym państwem trzecim – może w następnych latach dokonać odliczeń od kwot dotyczących innych stad lub grup stad dostępnych dla tego państwa trzeciego w tym samym obszarze geograficznym lub dotyczących innych stad lub grup stad o odpowiadającej im wartości handlowej.

Artykuł 38
Kontrola i egzekwowanie

1.Statek państwa trzeciego upoważniony do prowadzenia połowów na wodach Unii przestrzega przepisów w zakresie kontroli regulujących działalność połowową statków unijnych w obszarze połowowym, w którym prowadzi działania.

2.Statek państwa trzeciego upoważniony do prowadzenia połowów na wodach Unii przekazuje Komisji lub wyznaczonemu przez nią organowi i, w stosownym przypadku, nadbrzeżnemu państwu członkowskiemu dane, które unijne statki są zobowiązane przekazywać państwu członkowskiemu bandery na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009.

3.Komisja lub wyznaczony przez nią organ przesyła dane, o których mowa w ust. 2, nadbrzeżnemu państwu członkowskiemu.

4.Statek państwa trzeciego upoważniony do prowadzenia połowów na wodach Unii dostarcza na żądanie Komisji lub organu przez nią wyznaczonego sprawozdania obserwatora sporządzone na mocy obowiązujących programów obecności obserwatorów.

5.Nadbrzeżne państwo członkowskie zapisuje wszystkie naruszenia popełnione przez statki rybackie państw trzecich, w tym związane z nimi sankcje, w krajowym rejestrze, o którym mowa w art. 93 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009.

6.Komisja przesyła informacje, o których mowa w ust. 5, państwu trzeciemu w celu zapewnienia, aby państwo trzecie zastosowało odpowiednie środki.

Przepisy ust. 1 pozostają bez uszczerbku dla konsultacji między Unią a państwami trzecimi. W tym zakresie Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 44 w celu wdrożenia do prawa unijnego wyników konsultacji z państwami trzecimi obejmujących uzgodnienia dotyczące dostępu.

TYTUŁ IV    
Dane i informacje

Artykuł 39
Unijny rejestr upoważnień do połowów

1.Komisja opracowuje i prowadzi elektroniczny unijny rejestr upoważnień do połowów składający się z części dostępnej publicznie i części bezpiecznej. Rejestr ten:

a)zawiera wszystkie informacje określone w załącznikach 1 i 2 i wskazuje status każdego upoważnienia w czasie rzeczywistym;

b)wykorzystywany jest do wymiany danych i informacji między Komisją a państwem członkowskim oraz

c)służy jedynie do celów zrównoważonego zarządzania flotami rybackimi.

2.Wykaz upoważnień do połowów w rejestrze jest publicznie dostępny i zawiera następujące informacje:

a)nazwę i banderę statku;

b)rodzaj upoważnienia oraz

c)dozwolony czas i obszar działalności połowowej (data rozpoczęcia i zakończenia, obszar połowowy).

3.Państwo członkowskie korzysta z rejestru w celu przedstawienia Komisji upoważnień do połowów i aktualizuje swoje dane, zgodnie z wymogami art. 12, 19, 23 i 27. 

Artykuł 40
Wymogi techniczne

Wymiana informacji, o których mowa w tytułach II, III i IV, odbywa się w formie elektronicznej. Komisja może przyjmować akty wykonawcze – nie naruszając przepisów dyrektywy 2007/2/WE 27 – ustanawiające techniczne wymogi operacyjne dotyczące zapisywania, formatu i przekazywania informacji, o których mowa w tych tytułach. Wspomniane akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 45.

Artykuł 41
Dostęp do danych

Nie naruszając przepisów art. 110 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009, państwa członkowskie lub Komisja zapewniają dostęp do bezpiecznej części unijnego rejestru upoważnień do połowów, o którym mowa w art. 39, właściwym służbom administracji zaangażowanym w zarządzanie flotami rybackimi.

Artykuł 42
Zarządzanie danymi, ochrona danych osobowych oraz poufność

Dane uzyskane na podstawie niniejszego rozporządzenia powinny być przetwarzane zgodnie z art. 109, 110, 111 i 113 rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009, rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 oraz dyrektywą 95/46/WE i krajowymi przepisami wykonawczymi do niej.

Artykuł 43
Relacje z państwami trzecimi i regionalnymi organizacjami ds. zarządzania rybołówstwem

1.Jeżeli państwo członkowskie otrzyma od państwa trzeciego lub regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem informacje istotne dla zapewnienia skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia, państwo to przekazuje te informacje pozostałym zainteresowanym państwom członkowskim i Komisji lub wyznaczonemu przez nią organowi, o ile jest do tego uprawnione na mocy umów dwustronnych zawartych z danym państwem trzecim lub przepisów odnośnej regionalnej organizacji ds. zarządzania rybołówstwem.

2.Komisja lub wyznaczony przez nią organ może – w ramach umów w sprawie połowów zawieranych między Unią a państwami trzecimi, pod auspicjami regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem lub podobnych organizacji ds. rybołówstwa, w których Unia jest umawiającą się stroną lub współpracującym podmiotem niebędącym stroną – przekazywać istotne informacje dotyczące nieprzestrzegania przepisów niniejszego rozporządzenia lub poważnych naruszeń, o których mowa w art. 42 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1005/2008 i w art. 90 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009, innym stronom tych umów lub organizacji, za zgodą państwa członkowskiego, które dostarczyło informacji, oraz zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001.

TYTUŁ V
Procedury, przekazanie uprawnień i środki wykonawcze

Artykuł 44
Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 5 ust. 2, powierza się Komisji.

3.Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 5 ust. 2, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4.Jednocześnie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5.Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 5 ust. 2 wchodzi w życie tylko wtedy, jeżeli Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub jeżeli, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 45
Procedura komitetowa

1.Komisja jest wspierana przez Komitet ds. Rybołówstwa i Akwakultury ustanowiony na podstawie art. 47 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3.W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 8 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 w związku z art. 5 tego rozporządzenia.

TYTUŁ VI
PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 46
Uchylenie

1.Rozporządzenie (WE) nr 1006/2008 traci moc.

2.Odesłania do przepisów rozporządzenia (WE) nr 1006/2008 traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 47
Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie [...] dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia r.

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1006/2008 z dnia 29 września 2008 r. dotyczące upoważnień do prowadzenia działalności połowowej przez wspólnotowe statki rybackie poza wodami terytorialnymi Wspólnoty oraz wstępu statków państw trzecich na wody terytorialne Wspólnoty (Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 33).

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1).

(3) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 z dnia 29 września 2008 r. ustanawiające wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania (Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 1).

(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r.w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 22).

(5) KOM(2011) 424 z 13.7.2011.

(6) Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 listopada 2012 r. w sprawie zewnętrznego wymiaru wspólnej polityki rybołówstwa (2011/2318(INI)).

(7) http://www.fao.org/fishery/ipoa-iuu/en

(8) COFI/2014/4.2 (§29).

(9) Idem (§§40 oraz 41).

(10) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 404/2011 z dnia 8 kwietnia 2011 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 ustanawiającego wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (Dz.U. L 112 z 30.4.2011, s. 1).

(11) Art. 28.

(12) Dz.U. C z , s. .

(13) Dz.U. C z , s. .

(14) Dz.U. C z , s. .

(15) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1006/2008 z dnia 29 września 2008 r. dotyczące upoważnień do prowadzenia działalności połowowej przez wspólnotowe statki rybackie poza wodami terytorialnymi Wspólnoty oraz wstępu statków państw trzecich na wody terytorialne Wspólnoty, zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93 i (WE) nr 1627/94 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 3317/94 (Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 33).

(16) Decyzja Rady 98/392/WE z dnia 23 marca 1998 r. dotycząca zawarcia przez Wspólnotę Europejską Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r. i Porozumienia z dnia 28 lipca 1994 r. odnoszącego się do stosowania jego części XI (Dz.U. L 179 z 23.6.1998, s. 1).

(17) Decyzja Rady 98/414/WE z dnia 8 czerwca 1998 r. w sprawie ratyfikowania przez Wspólnotę Europejską Porozumienia w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., odnoszących się do ochrony i zarządzania międzystrefowymi zasobami rybnymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi (Dz.U. L 189 z 3.7.1998, s. 14).

(18) Decyzja Rady 96/428/WE z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie przyjęcia przez Wspólnotę Porozumienia o wspieraniu przestrzegania przez statki rybackie międzynarodowych środków ochrony i zarządzania na pełnym morzu (Dz.U. L 177 z 16.7.1996, s. 24).

(19) Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych A/Res/66/288 z dnia 27 lipca 2012 r. w sprawie wyników konferencji Rio +20, zatytułowana „Przyszłość, jakiej chcemy”.

(20) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r.w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 22).

(21) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 z dnia 29 września 2008 r. ustanawiające wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania, zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1936/2001 i (WE) nr 601/2004 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 1093/94 i (WE) nr 1447/1999 (Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 1).

(22) Rozporządzenie Rady (WE) Nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1).

(23) Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).

(24) Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31).

(25) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

(26) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1026/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie określonych środków podejmowanych w celu ochrony stad ryb względem państw pozwalających na niezrównoważone połowy (Dz.U. L 316 z 14.11.2012, s. 34).

(27) Dyrektywa 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiająca infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE) (Dz.U. L 108 z 25.4.2007, s. 1).

KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 10.12.2015

COM(2015) 636 final

ZAŁĄCZNIKI

do

wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady

w sprawie zrównoważonego zarządzania zewnętrznymi flotami rybackimi, uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1006/2008

{SWD(2015) 276 final}
{SWD(2015) 279 final}

Załącznik 1
Wykaz informacji, które należy przekazać w celu uzyskania upoważnienia do połowów

* pola obowiązkowe (pozycje 22 do 25 i 28 do 48 mogą nie zostać wypełnione, jeżeli informacje można automatycznie pozyskać z rejestru floty UE dzięki numerowi CFR lub numerowi IMO)

Załączniki (wykaz dokumentów):

Załącznik 2     
Wykaz informacji, które musi przekazać statek pomocniczy wspierający statek rybacki opisany w załączniku 1

* pola obowiązkowe (pozycje 22 do 25 i 28 do 33 mogą nie zostać wypełnione w odniesieniu do statku pomocniczego pływającego pod banderą Unii, jeżeli informacje można automatycznie pozyskać z rejestru floty UE dzięki numerowi CFR)

Załączniki (wykaz dokumentów):