Υπόθεση C-371/09

Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

κατά

Isaac International Limited

[αίτηση του High Court of Justice (England & Wales), Chancery Division,

για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως]

«Κανονισμός (ΕΟΚ) 2913/92 – Τελωνειακός κώδικας – Άρθρο 212α – Κανονισμός (ΕΟΚ) 2454/93 – Άρθρο 292 – Κανονισμός (ΕΚ) 88/97 – Άρθρο 14 – Δασμός αντιντάμπινγκ – Πλαίσια ποδηλάτων»

Περίληψη της αποφάσεως

1.        Κοινή εμπορική πολιτική – Άμυνα κατά των πρακτικών ντάμπινγκ

(Κανονισμός του Συμβουλίου 2913/92, άρθρο 82 § 1· κανονισμοί της Επιτροπής 2454/93, άρθρο 292 § 3, και 88/97, άρθρο 14, στοιχείο γ΄)

2.        Ίδιοι πόροι της Ένωσης – Επιστροφή ή διαγραφή χρέους εισαγωγικών δασμών

(Κανονισμός του Συμβουλίου 2913/92, άρθρο 212α· κανονισμοί της Επιτροπής 2454/93, άρθρο 292, και 88/97, άρθρο 14, στοιχείο γ΄)

1.        Η διαδικασία που προβλέπει το άρθρο 292, παράγραφος 3, του κανονισμού 2454/93, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού 2913/92 περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 1602/2000, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως άδεια από εισαγωγέα εγκατεστημένο και ασκούντα τις δραστηριότητές του σε δύο κράτη μέλη, ο οποίος εισάγει εμπορεύματα στο πρώτο κράτος μέλος προκειμένου να τα μεταφέρει αμέσως στο δεύτερο κράτος μέλος, ώστε να τύχει απαλλαγής από τους δασμούς αντιντάμπινγκ, δυνάμει του άρθρου 14, στοιχείο γ΄, του κανονισμού 88/97, σχετικά με την άδεια για απαλλαγή της εισαγωγής ορισμένων εξαρτημάτων ποδηλάτων καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας από την επέκταση με τον κανονισμό 71/97 του δασμού αντιντάμπινγκ που επιβλήθηκε με τον κανονισμό 2474/93.

Συγκεκριμένα, αυτή η τελευταία διάταξη προβλέπει μηνιαίο ποσοτικό όριο το οποίο δεν είναι δυνατό να ελεγχθεί σε ικανοποιητικό βαθμό μόνον από την τελωνειακή διοίκηση του κράτους μέλους εισαγωγής. Αφενός, τα ποσοτικά όρια θα μπορούσαν με ευκολία να καταστρατηγηθούν από εισαγωγές τόσο στο κράτος μέλος εισαγωγής όσο και στο κράτος μέλος του τελικού προορισμού. Αφετέρου, ο έλεγχος του ειδικού προορισμού πρέπει να διενεργείται, δυνάμει του άρθρου 82, παράγραφος 1, του τελωνειακού κώδικα, καθόλη τη διάρκεια της περιόδου αναφοράς, ήτοι για ένα μήνα, ώστε να εξακριβώνεται αν τηρείται το ποσοτικό όριο. Όμως, καθόσον τα εμπορεύματα αποστέλλονται αμέσως προς το δεύτερο κράτος μέλος, οι τελωνειακές αρχές του πρώτου κράτους μέλους δεν είναι σε θέση να ελέγξουν από μόνες τους την τήρηση του εν λόγω περιορισμού, αλλά εξαρτώνται από τη συνεργασία των αρχών του άλλου κράτους μέλους, με αποτέλεσμα να εμπλέκονται αναγκαίως περισσότερες από μία τελωνειακές αρχές, αντιθέτως προς την προϋπόθεση που θέτει το άρθρο 292, παράγραφος 3, του κανονισμού 2454/93, κατά το οποίο η απλουστευμένη διαδικασία προϋποθέτει την εμπλοκή μίας μόνο τελωνειακής διοικήσεως.

(βλ. σκέψεις 34-37, διατακτ. 1)

2.        Το άρθρο 212α του κανονισμού 2913/92, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2700/2000, δεν επιτρέπει τη χορήγηση απαλλαγής από τους δασμούς αντιντάμπινγκ σε εισαγωγέα ο οποίος δεν έχει την απαραίτητη προηγούμενη άδεια ώστε να τύχει απαλλαγής από αυτού του είδους τους δασμούς, δυνάμει του άρθρου 14, στοιχείο γ΄, του κανονισμού 88/97, σχετικά με την άδεια για απαλλαγή της εισαγωγής ορισμένων εξαρτημάτων ποδηλάτων καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας από την επέκταση με τον κανονισμό 71/97 του δασμού αντιντάμπινγκ που επιβλήθηκε με τον κανονισμό 2474/93.

Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων όρων, το άρθρο 14, στοιχείο γ΄, του κανονισμού 88/97 παραπέμπει ρητώς στον όρο περί εκδόσεως προηγούμενης άδειας, κατά το άρθρο 292 του κανονισμού 2454/93, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού 2913/92. Το να γίνει δεκτό, προκειμένου να εφαρμοσθεί το άρθρο 212α του τελωνειακού κώδικα, ότι αρκεί η πλήρωση ενός μόνο από τους όρους που θέτει το εν λόγω άρθρο 14, στοιχείο γ΄, για να συναχθεί ότι «οι άλλοι όροι εφαρμογής» του άρθρου 212α του τελωνειακού κώδικα πληρούνται, θα κατέληγε στην απαξίωση της επιβολής αυτού του όρου περί προηγούμενης άδειας κατά το εν λόγω άρθρο 292. Συνεπώς, καθόσον το εν λόγω άρθρο προβλέπει απαλλαγή από τους δασμούς αντιντάμπινγκ και ερμηνεύεται, κατ’ ακολουθία, συσταλτικώς, πρέπει τούτο να ληφθεί υπόψη για την ερμηνεία του άρθρου 212α, καθώς μάλιστα η προαναφερθείσα προηγούμενη έγκριση έχει ιδιαίτερη σημασία στο πλαίσιο του συστήματος που καθιερώνει ο κανονισμός 88/97, στο μέτρο που παρέχει τη δυνατότητα στις τελωνειακές αρχές να εξακριβώσουν, κατά τον χρόνο των πραγματικών περιστατικών, αν όλες οι απαιτήσεις σχετικά με την απαλλαγή από τους επίμαχους δασμούς αντιντάμπινγκ πληρούνται.

(βλ. σκέψεις 41-43, 45, διατακτ. 2)

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (τρίτο τμήμα)

της 29ης Ιουλίου 2010 (*)

«Κανονισμός (ΕΟΚ) 2913/92 – Τελωνειακός κώδικας – Άρθρο 212α –Κανονισμός (ΕΟΚ) 2454/93 – Άρθρο 292 – Κανονισμός (ΕΚ) 88/97 – Άρθρο 14 – Δασμός αντιντάμπινγκ – Πλαίσια ποδηλάτων»

Στην υπόθεση C‑371/09,

με αντικείμενο αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 234 ΕΚ, που υπέβαλε το High Court of Justice (England and Wales), Chancery Division (Ηνωμένο Βασίλειο) με απόφαση της 6ης Ιουλίου 2009, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 17 Σεπτεμβρίου 2009, στο πλαίσιο της δίκης

Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

κατά

Isaac International Limited,

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (τρίτο τμήμα),

συγκείμενο από τους K. Lenaerts, πρόεδρο τμήματος, E. Juhász, Γ. Αρέστη, T. von Danwitz (εισηγητή) και D. Šváby, δικαστές,

γενικός εισαγγελέας: N. Jääskinen

γραμματέας: R. Grass

έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία,

λαμβάνοντας υπόψη τις παρατηρήσεις που υπέβαλαν:

–        η Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, εκπροσωπούμενη από τον S. Ossowski, επικουρούμενο από τον M. Angiolini, barrister,

–        η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, εκπροσωπούμενη από τους R. Lyal και L. Bouyon,

κατόπιν της αποφάσεως που έλαβε, αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα, να εκδικάσει την υπόθεση χωρίς ανάπτυξη προτάσεων,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1        Η αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως αφορά την ερμηνεία του άρθρου 212α του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ L 302, σ. 1), όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 2700/2000 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Νοεμβρίου 2000 (ΕΕ L 311, σ. 17, στο εξής: τελωνειακός κώδικας), και του άρθρου 292 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2454/93 της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου για τη θέσπιση του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ L 253, σ. 1), όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 1602/2000 της Επιτροπής, της 24ης Ιουλίου 2000 (ΕΕ L 188, σ. 1, στο εξής: εκτελεστικός κανονισμός).

2        Η αίτηση υποβλήθηκε στο πλαίσιο διαφοράς μεταξύ της υπηρεσίας Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs και της Isaac International Limited (στο εξής: εταιρία Isaac) με αντικείμενο την εκ των υστέρων είσπραξη εισαγωγικών δασμών και φόρου προστιθέμενης αξίας.

 Το νομικό πλαίσιο

 Το δίκαιο της Ένωσης

3        Με τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2474/93 του Συμβουλίου, της 8ης Σεπτεμβρίου 1993, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές στην Κοινότητα ποδηλάτων καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και για την οριστική είσπραξη του προσωρινού δασμού αντιντάμπινγκ (ΕΕ L 228, σ. 1) θεσπίσθηκε δασμός αντιντάμπινγκ.

4        Με τον κανονισμό (ΕΚ) 71/97 του Συμβουλίου, της 10ης Ιανουαρίου 1997, για την επέκταση του οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ, που επεβλήθη με τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2474/93 στις εισαγωγές στην Κοινότητα ποδηλάτων καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, στις εισαγωγές ορισμένων εξαρτημάτων ποδηλάτων καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και για την επιβολή του επεκταθέντος δασμού στις εισαγωγές που έχουν καταγραφεί σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) 703/96 (ΕΕ L 16, σ. 55), ο δασμός αυτός αντιντάμπινγκ επεκτάθηκε και σε ορισμένα εξαρτήματα ποδηλάτων.

5        Ο κανονισμός (ΕΚ) 88/97 της Επιτροπής, της 20ής Ιανουαρίου 1997, σχετικά με την άδεια για απαλλαγή της εισαγωγής ορισμένων εξαρτημάτων ποδηλάτων καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας από την επέκταση με τον κανονισμό (ΕΚ) 71/97 του Συμβουλίου του δασμού αντιντάμπινγκ που επιβλήθηκε με τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2474/93 του Συμβουλίου (ΕΕ L 17, σ. 17, στο εξής: κανονισμός περί απαλλαγής), προβλέπει συγκεκριμένες οδηγίες για τα ενδιαφερόμενα μέρη ως προς τη λειτουργία του συστήματος απαλλαγής από τους δασμούς αντιντάμπινγκ.

6        Το άρθρο 14 του κανονισμού αυτού, υπό τον τίτλο «Απαλλαγή που υπόκειται σε έλεγχο τελικής χρήσης» ορίζει ότι:

«Στην περίπτωση που δηλώνεται ότι οι εισαγωγές βασικών εξαρτημάτων ποδηλάτων τίθενται σε ελεύθερη κυκλοφορία από πρόσωπο άλλο από το μέρος που έχει απαλλαγεί, οι εισαγωγές αυτές απαλλάσσονται από την ημερομηνία ενάρξεως ισχύος του κανονισμού [71/97] από την εφαρμογή του επεκταθέντος δασμού αν δηλωθούν σύμφωνα με τη διάρθρωση Taric του παραρτήματος ΙΙΙ και με την επιφύλαξη των όρων που καθορίζονται στο άρθρο 82 του [τελωνειακού κώδικα] και στα άρθρα 291 έως 304 του [εκτελεστικού] κανονισμού που θα εφαρμόζονται τηρουμένων των αναλογιών, όταν:

α)      τα βασικά εξαρτήματα ποδηλάτων παραδίδονται σε μέρος που έχει απαλλαγεί δυνάμει των άρθρων 7 ή 12

ή

β)      τα βασικά εξαρτήματα ποδηλάτων παραδίδονται σε άλλο κάτοχο άδειας κατά την έννοια του άρθρου 291 του [εκτελεστικού] κανονισμού

ή

γ)      σε μηνιαία βάση, λιγότερα των 300 τεμαχίων ανά τύπο βασικών εξαρτημάτων ποδηλάτων είτε δηλώνεται ότι τίθενται σε ελεύθερη κυκλοφορία από ένα μέρος είτε παραδίδονται σε αυτό. Ο αριθμός των εξαρτημάτων ποδηλάτων που δηλώνεται από ένα μέρος ή που παραδίδονται σε οποιοδήποτε μέρος, υπολογίζεται σε σχέση με τον αριθμό των εξαρτημάτων ποδηλάτων που δηλώνονται από όλα τα μέρη ή παραδίδονται σε όλα τα μέρη που είναι συνδεδεμένα ή που έχουν συνάψει αντισταθμιστικές συμφωνίες με αυτό το μέρος.»

7        Το άρθρο 82, παράγραφος 1, του τελωνειακού κώδικα ορίζει ότι:

«Όταν τα εμπορεύματα τίθενται σε ελεύθερη κυκλοφορία με μειωμένο ή μηδενικό εισαγωγικό δασμό λόγω της χρησιμοποίησής τους για ειδικούς σκοπούς, παραμένουν υπό τελωνειακή επιτήρηση. Η τελωνειακή επιτήρηση λήγει όταν οι όροι που καθορίσθηκαν για την παραχώρηση του μειωμένου ή μηδενικού δασμού, δεν ισχύουν πλέον, όταν τα εμπορεύματα εξαχθούν ή καταστραφούν, ή όταν επιτραπεί έναντι καταβολής των οφειλομένων δασμών η χρησιμοποίηση των εμπορευμάτων για σκοπούς άλλους από εκείνους που προβλέπονται για την εφαρμογή του μειωμένου ή μηδενικού εισαγωγικού δασμού.»

8        Το άρθρο 204, παράγραφος 1, του τελωνειακού κώδικα ορίζει ότι:

«Τελωνειακή οφειλή κατά την εισαγωγή γεννάται:

α)      από τη μη εκτέλεση μιας από τις υποχρεώσεις τις οποίες συνεπάγεται, για εμπόρευμα υποκείμενο σε εισαγωγικούς δασμούς, η παραμονή του σε προσωρινή εναπόθεση ή η χρησιμοποίηση του τελωνειακού καθεστώτος υπό το οποίο έχει τεθεί,

ή

β)      από τη μη τήρηση ενός από τους όρους που έχουν καθοριστεί για την υπαγωγή εμπορεύματος υπό το καθεστώς αυτό, ή για την έγκριση μειωμένου ή μηδενικού εισαγωγικού δασμού λόγω της χρησιμοποίησης του εμπορεύματος για ειδικούς σκοπούς,

σε περιπτώσεις άλλες από εκείνες που αναφέρονται στο άρθρο 203, εκτός αν αποδειχθεί ότι οι παραλείψεις αυτές δεν είχαν πραγματικές συνέπειες για την ορθή λειτουργία της προσωρινής εναπόθεσης ή του σχετικού τελωνειακού καθεστώτος.»

9        Η αρχική διατύπωση του άρθρου 212α του τελωνειακού κώδικα προβλέφθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 82/97 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 1996, που τροποποιεί τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ 1997, L 17, σ.1).

10      Η δωδέκατη αιτιολογική σκέψη του κανονισμού 82/97 προβλέπει τα εξής: 

«ότι, όταν η κοινοτική νομοθεσία προβλέπει ατέλεια ή απαλλαγή από εισαγωγικούς ή εξαγωγικούς δασμούς, η ατέλεια ή απαλλαγή πρέπει να μπορεί να εφαρμόζεται πάντοτε, ανεξάρτητα από τους όρους γένεσης της οφειλής· ότι στην περίπτωση που, σε μια τέτοια κατάσταση, δεν έχουν τηρηθεί οι τελωνειακές διαδικασίες, η επιβολή του κανονικού δασμού δεν κρίνεται ως ικανοποιητική κύρωση».

11      Το εν λόγω άρθρο 212α ορίζει ότι:

«Όταν η τελωνειακή νομοθεσία προβλέπει ευνοϊκή δασμολογική μεταχείριση εμπορεύματος λόγω της φύσης ή του ιδιαίτερου προορισμού του, ατέλεια ή ολική ή μερική απαλλαγή από τους εισαγωγικούς ή τους εξαγωγικούς δασμούς, δυνάμει των άρθρων 21, 82, 145 ή 184 έως 187, η ως άνω ευνοϊκή μεταχείριση, ατέλεια ή απαλλαγή εφαρμόζεται επίσης σε περιπτώσεις όπου η τελωνειακή οφειλή γεννάται δυνάμει των άρθρων 202 έως 205, 210 ή 211, εφόσον από τη συμπεριφορά του ενδιαφερομένου δεν διαφαίνεται δόλος ή πρόδηλη αμέλεια και εφόσον ο ενδιαφερόμενος προσκομίζει την απόδειξη ότι πληρούνται οι άλλοι όροι εφαρμογής της ευνοϊκής μεταχείρισης, της ατέλειας ή της απαλλαγής.»

12      Το άρθρο 292 του εκτελεστικού κανονισμού ορίζει ότι:

«1.      Όταν προβλέπεται ότι τα εμπορεύματα υποβάλλονται σε τελωνειακή επιτήρηση για τον ειδικό προορισμό, η εφαρμογή ευνοϊκής δασμολογικής μεταχείρισης σύμφωνα με το άρθρο 21 του κώδικα προϋποθέτει την έκδοση έγγραφης άδειας.

Όταν τα εμπορεύματα αποδεσμεύονται για να τεθούν σε ελεύθερη κυκλοφορία με μειωμένο ή μηδενικό δασμό λόγω του ειδικού προορισμού τους και οι ισχύουσες διατάξεις ορίζουν ότι τα εμπορεύματα παραμένουν υπό τελωνειακή επιτήρηση σύμφωνα με το άρθρο 82 του κώδικα, απαιτείται έγγραφη άδεια για την εν λόγω τελωνειακή επιτήρηση του ειδικού προορισμού.

2.      Οι αιτήσεις υποβάλλονται εγγράφως σύμφωνα με το υπόδειγμα που παρέχεται στο παράρτημα 67. Οι τελωνειακές αρχές έχουν την ευχέρεια να επιτρέπουν την ανανέωση ή την τροποποίηση της άδειας με απλή έγγραφη αίτηση.

3.      Υπό εξαιρετικές περιστάσεις, οι τελωνειακές αρχές είναι δυνατό να επιτρέπουν η διασάφηση θέσης σε ελεύθερη κυκλοφορία, που υποβάλλεται εγγράφως ή με τεχνικές επεξεργασίας δεδομένων στο πλαίσιο της συνήθους διαδικασίας, να αποτελεί αίτηση για χορήγηση άδειας υπό την προϋπόθεση ότι:

–        η αίτηση αφορά μία μόνο τελωνειακή διοίκηση,

–        ο αιτών υπάγει ο ίδιος τα εμπορεύματα στον προδιαγραφέντα ειδικό προορισμό, και

–        διασφαλίζεται η δέουσα διεξαγωγή των εργασιών.

[…]

5.      Όταν ζητείται η έκδοση ενιαίας άδειας, απαιτείται η έκδοση προηγούμενης σύμφωνης γνώμης των αρχών σύμφωνα με την ακόλουθη διαδικασία:

Η αίτηση υποβάλλεται στις τελωνειακές αρχές που είναι αρμόδιες για τον τόπο:

–        στον οποίο τηρούνται οι κύριες λογιστικές εγγραφές του αιτούντος για τη διευκόλυνση των λογιστικών ελέγχων και στον οποίο διενεργείται ένα τουλάχιστον μέρος των πράξεων που πρόκειται να καλύψει η άδεια, ή

–        διαφορετικά, στον τόπο στον οποίο τα εμπορεύματα υπάγονται στον προδιαγραφέντα ειδικό προορισμό.

Οι εν λόγω τελωνειακές αρχές κοινοποιούν την αίτηση και το σχέδιο άδειας στις λοιπές ενδιαφερόμενες τελωνειακές αρχές, οι οποίες γνωστοποιούν την ημερομηνία λήψης εντός 15 ημερών.

Οι λοιπές ενδιαφερόμενες τελωνειακές αρχές διατυπώνουν τις ενδεχόμενες αντιρρήσεις τους εντός 30 ημερών από την ημερομηνία κατά την οποία παραλήφθηκε το σχέδιο άδειας. Όταν διατυπωθούν αντιρρήσεις εντός της προαναφερθείσας περιόδου και δεν επιτευχθεί συμφωνία, η αίτηση απορρίπτεται στο βαθμό που διατυπώθηκαν αντιρρήσεις.

Οι τελωνειακές αρχές έχουν την ευχέρεια να εκδώσουν την άδεια αν εντός των 30 ημερών δεν έχουν λάβει αντιρρήσεις σχετικά με το σχέδιο άδειας.

Οι τελωνειακές αρχές που εκδίδουν την άδεια αποστέλλουν αντίγραφο αυτής σε όλες τις ενδιαφερόμενες τελωνειακές αρχές.

6.       Εάν δύο ή περισσότερες τελωνειακές διοικήσεις συμφωνήσουν γενικά για τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις χορήγησης της ενιαίας άδειας, οι εν λόγω διοικήσεις έχουν τη δυνατότητα να συμφωνήσουν επίσης να αντικαταστήσουν τη διενέργεια προηγούμενων διαβουλεύσεων με απλή γνωστοποίηση. Η γνωστοποίηση αυτή είναι αρκετή για την ανανέωση ή την ανάκληση ενιαίας άδειας.»

 Το εθνικό δίκαιο

13      Δυνάμει του άρθρου 292, παράγραφος 3, του εκτελεστικού κανονισμού, η χρησιμοποίηση της απλουστευμένης άδειας υπόκειται, στο Ηνωμένο Βασίλειο, σε ορισμένες πρόσθετες προϋποθέσεις, περιεχόμενες στον UK Tariff (ενιαίο δασμολόγιο του Ηνωμένου Βασιλείου). Ειδικότερα, το κεφάλαιο 3 του παραρτήματος Ε2 ορίζει τα εξής:

«940069

1.      Καλυπτόμενα αγαθά: εισαγόμενα αγαθά κατά την απλουστευμένη διαδικασία ειδικού προορισμού, με μειωμένο ή μηδενικό δασμολογικό συντελεστή, υπό τον όρο της χρησιμοποιήσεώς τους εντός της ΕΚ για προδιαγεγραμμένο σκοπό […]

[…]

9.       Σημειώσεις

[…]

9.2      Αφορά αποκλειστικώς τις τελωνειακές αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου

[…]

9.5      Ο παρών κώδικας τελωνειακής διαδικασίας χρησιμοποιείται αποκλειστικώς για πολιτικά αεροσκάφη, κινητήρες αεροσκαφών και μεμονωμένες περιπτώσεις. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως συνήθης μέθοδος εισαγωγής.»

14      Το ενιαίο δασμολόγιο του Ηνωμένου Βασιλείου, το οποίο αναθεωρείται αρκετές φορές ανά έτος, διατίθεται δωρεάν προς ενημέρωση στα γραφεία της φορολογικής και τελωνειακής διοικήσεως του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας, όπως επίσης και σε ορισμένες δημόσιες βιβλιοθήκες, ενώ σχετικά αποσπάσματα διατίθενται δωρεάν από τη διοίκηση κατόπιν αιτήσεως. Δεν διατίθεται δωρεάν στο Διαδίκτυο, αλλά μόνο με ετήσια συνδρομή στη διοίκηση.

 Η διαφορά της κύριας δίκης και τα προδικαστικά ερωτήματα

15      Η εταιρία Isaac είναι εταιρία βρετανικού δικαίου με θυγατρική στη Γερμανία. Διατηρεί γραφείο και αποθήκη στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς και αποθήκη και κέντρο διανομής στη Γερμανία. Απασχολεί πέντε υπαλλήλους στο Ηνωμένο Βασίλειο οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με τις εισαγωγές και πρόσθετο προσωπικό στη Γερμανία όπου είναι εγκατεστημένα τα τμήματα μάρκετινγκ και πωλήσεων.

16      Κύρια δραστηριότητα της εταιρίας Isaac είναι η εισαγωγή εξαρτημάτων ποδηλάτων από την Κίνα. Όλα αυτά τα εξαρτήματα εισάγονται αρχικώς στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη συνέχεια αποστέλλονται αμέσως στο κέντρο διανομής στη Γερμανία.

17      Όλα τα εισαγόμενα από την εταιρία Isaac εξαρτήματα ποδηλάτων αποτελούν «βασικά εξαρτήματα ποδηλάτων» για την εφαρμογή του κανονισμού 2474/93 και του κανονισμού περί απαλλαγής όσον αφορά την επέκταση σύμφωνα με τον κανονισμό 71/97.

18      Μεταξύ της 18ης Νοεμβρίου 2003 και της 11ης Απριλίου 2005, η εταιρία Isaac πραγματοποίησε 33 εισαγωγές πλαισίων ποδηλάτων, υποβάλλοντας διασάφηση περί θέσεως σε ελεύθερη κυκλοφορία στο πλαίσιο του συστήματος ελέγχου ειδικού προορισμού, κατά τον κώδικα τελωνειακής διαδικασίας 940069, προκειμένου να τύχει απαλλαγής από τον δασμό αντιντάμπινγκ κατά τις διατάξεις του άρθρου 14, στοιχείο γ΄, του κανονισμού περί απαλλαγής. Όσον αφορά τις 33 εισαγωγές που αποτελούν το αντικείμενο της παρούσας διαφοράς, η εταιρία Isaac εισήγαγε λιγότερα των 300 τεμαχίων σε μηνιαία βάση κατά τη διάρκεια της περιόδου αναφοράς.

19      Κατά τον χρόνο πραγματοποιήσεως των 33 αυτών εισαγωγών, η εταιρία Isaac δεν γνώριζε ούτε είχε άλλως λάβει υπόψη τις σχετικές διατάξεις του τελωνειακού κώδικα, του εκτελεστικού κανονισμού ή του κανονισμού περί απαλλαγής. Η εταιρία Isaac είχε προσλάβει έναν εγνωσμένης φήμης εκτελωνιστή προκειμένου να διεκπεραιώσει τις τυπικές διαδικασίες εισαγωγής.

20      Η εταιρία Isaac δεν διέθετε άδεια ειδικού προορισμού για τους σκοπούς του άρθρου 14, στοιχείο γ΄, του κανονισμού περί απαλλαγής, αλλά θεωρούσε ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την απλουστευμένη άδεια που προβλέπεται στο άρθρο 292, παράγραφος 3, του εκτελεστικού κανονισμού.

21      Κατά τον χρόνο εκείνο, η εταιρία Isaac δεν είχε ενημερωθεί από τις φορολογικές αρχές ως προς τη χρησιμοποίηση της απλουστευμένης διαδικασίας άδειας.

22      Οι Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs διαπίστωσαν ότι η εταιρία Isaac δεν διέθετε την απαιτούμενη άδεια προκειμένου να τύχει απαλλαγής από τον δασμό αντιντάμπινγκ, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 14, στοιχείο γ΄, του κανονισμού περί απαλλαγής και βεβαίωσαν εκ των υστέρων τελωνειακή οφειλή ύψους 161 120,76 λιρών στερλινών (GBΡ) για τελωνειακούς δασμούς και 28 196,13 GBΡ για φόρο προστιθέμενης αξίας.

23      Στις 18 Απριλίου 2006, η εταιρία Isaac υπέβαλε αίτηση για χορήγηση αδείας δυνάμει του άρθρου 292, παράγραφος 2, του εκτελεστικού κανονισμού. Η άδεια αυτή της χορηγήθηκε με μέγιστη αναδρομική ισχύ ενός έτους, κατά το άρθρο 294, παράγραφος 3, του εκτελεστικού κανονισμού. Ως εκ τούτου, δεν βεβαιώθηκε εκ των υστέρων τελωνειακή οφειλή για τις εισαγωγές που πραγματοποιήθηκαν μετά τη 18η Απριλίου 2005.

24      Επιληφθέν προσφυγής της εταιρίας Isaac, το VAT and Duties Tribunal έκρινε ότι, καίτοι η εταιρία Isaac δεν διέθετε ισχύουσα άδεια ειδικού προορισμού και δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει την απλουστευμένη διαδικασία, εντούτοις μπορούσε να τύχει απαλλαγής δυνάμει του άρθρου 212α του τελωνειακού κώδικα, καθόσον δεν επέδειξε πρόδηλη αμέλεια εκτιμούσα ότι θα μπορούσε να εφαρμοστεί η απλουστευμένη διαδικασία. Οι τελωνειακές αρχές προσέβαλαν την απόφαση αυτή.

25      Υπό τις συνθήκες αυτές, το High Court of Justice (England and Wales), Chancery Division, αποφάσισε να αναστείλει την ενώπιόν του διαδικασία και να υποβάλει στο Δικαστήριο τα ακόλουθα προδικαστικά ερωτήματα:

«1)      Εφόσον, όπως εν προκειμένω, εισαγωγέας είναι εγκατεστημένος και ασκεί τις δραστηριότητές του σε δύο κράτη μέλη, εισάγει δε αγαθά στο ένα κράτος μέλος προκειμένου να τα μεταφέρει αμέσως στο δεύτερο κράτος μέλος, η άδεια ειδικού προορισμού που απαιτείται για την απαλλαγή από τον δασμό αντιντάμπινγκ δυνάμει του άρθρου 14, στοιχείο γ΄, του κανονισμού [περί απαλλαγής] αφορά περισσότερες της μίας τελωνειακές αρχές για τους σκοπούς εφαρμογής του άρθρου 292, παράγραφος 3, του [εκτελεστικού] κανονισμού;

2)      Εφόσον, όπως εν προκειμένω, εισαγωγέας δεν έχει την απαραίτητη άδεια ώστε να μπορεί να κάνει χρήση της διαδικασίας ειδικού προορισμού του άρθρου 14, στοιχείο γ΄, του κανονισμού [περί απαλλαγής], είναι παρά ταύτα επιτρεπτή η απαλλαγή από τον δασμό αντιντάμπινγκ σύμφωνα με το άρθρο 212α του [τελωνειακού κώδικα];

3)      Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα, προκειμένου να εκτιμηθεί αν έμπορος, τελών στην ίδια κατάσταση με την εταιρία Isaac, επέδειξε πρόδηλη αμέλεια,

α)      είναι οι διατάξεις του άρθρου 14, στοιχείο γ΄, του κανονισμού [περί απαλλαγής] και του άρθρου 292, παράγραφος 3, του [εκτελεστικού] κανονισμού αρκούντως σαφείς ώστε έμπορος ο οποίος δεν διαπίστωσε, συμβουλευόμενος την Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ότι δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει την απλουστευμένη διαδικασία λόγω της εμπλοκής περισσοτέρων της μίας τελωνειακών αρχών, να πρέπει να θεωρηθεί ότι επέδειξε πρόδηλη αμέλεια;

β)      άλλως, αν οι σχετικές διατάξεις θεωρηθούν περίπλοκες, είχε ο έμπορος την υποχρέωση να ζητήσει διευκρινίσεις από τις φορολογικές αρχές προ της πραγματοποιήσεως των εισαγωγών; Εξαρτάται η απάντηση στο παρόν ερώτημα από το αν ο έμπορος κατά την υποκειμενική, αλλά εσφαλμένη, κρίση του εκτίμησε ότι οι σχετικές διατάξεις ήταν αρκούντως σαφείς για την εφαρμογή τους;

γ)      Πώς πρέπει να χαρακτηρισθεί η εμπειρία ενός εμπόρου, τελούντος στην ίδια κατάσταση με την εταιρία Isaac, η δραστηριότητα του οποίου συνίσταται κυρίως στην εισαγωγή εξαρτημάτων ποδηλάτων από την Κίνα και ο οποίος απασχολεί πέντε υπαλλήλους για τη διεκπεραίωση των εισαγωγών, έχει δε πραγματοποιήσει 33 παρόμοιες εισαγωγές σε περίοδο 16 μηνών; Ειδικότερα, μπορεί να θεωρηθεί έμπειρος ο έμπορος αυτός;

δ)      Όταν οι φορολογικές αρχές κράτους μέλους εξετάζουν αν έμπορος, τελών στην ίδια κατάσταση με την εταιρία Isaac, επέδειξε πρόδηλη αμέλεια, μπορούν να στηριχθούν σε δημοσιευθείσες νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως το ενιαίο δασμολόγιο του Ηνωμένου Βασιλείου, το περιεχόμενο του οποίου, καίτοι διατίθεται δωρεάν προς ενημέρωση σε ορισμένα γραφεία της φορολογικής αρχής και σε άλλες δημόσιες βιβλιοθήκες, διατίθεται μέσω διαδικτύου μόνον με ετήσια συνδρομή;»

 Επί των προδικαστικών ερωτημάτων

 Επί του πρώτου ερωτήματος

26      Το πρώτο προδικαστικό ερώτημα αφορά τη φράση «η αίτηση αφορά μία μόνο τελωνειακή διοίκηση» του άρθρου 292, παράγραφος 3, του εκτελεστικού κανονισμού.

27      Με το ερώτημα αυτό το αιτούν δικαστήριο ζητεί κατ’ ουσίαν από το Δικαστήριο να διευκρινίσει αν η διαδικασία που προβλέπει η εν λόγω διάταξη μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως άδεια από εισαγωγέα εγκατεστημένο και ασκούντα τις δραστηριότητές του σε δύο κράτη μέλη, ο οποίος εισάγει εμπορεύματα στο πρώτο κράτος μέλος προκειμένου να τα μεταφέρει αμέσως στο δεύτερο κράτος μέλος ώστε να τύχει απαλλαγής από τους δασμούς αντιντάμπινγκ δυνάμει του άρθρου 14, στοιχείο γ΄, του κανονισμού περί απαλλαγής.

28      Το άρθρο 292, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, του εκτελεστικού κανονισμού ορίζει ότι η εφαρμογή ευνοϊκής δασμολογικής μεταχείρισης προϋποθέτει την έκδοση έγγραφης άδειας όταν προβλέπεται ότι τα εμπορεύματα υποβάλλονται σε τελωνειακή επιτήρηση λόγω του ειδικού τους προορισμού.

29      Κατά παρέκκλιση από τη διάταξη αυτή, η παράγραφος 3 του άρθρου αυτού προβλέπει τη δυνατότητα, «υπό εξαιρετικές περιστάσεις», να επιτρέπουν οι τελωνειακές αρχές η διασάφηση με την οποία ζητείται η θέση σε ελεύθερη κυκλοφορία να αποτελεί αίτηση για χορήγηση άδειας.

30      Η δυνατότητα αυτή προϋποθέτει, μεταξύ άλλων, όπως προκύπτει από την πρώτη περίπτωση της διατάξεως αυτής, ότι «η αίτηση αφορά μία μόνο τελωνειακή διοίκηση».

31      Προκειμένου να διαπιστωθεί αν, υπό περιστάσεις όπως αυτές της κύριας δίκης, εμπλέκονται περισσότερες της μίας τελωνειακές αρχές κατά την έννοια της πρώτης περιπτώσεως του άρθρου 292, παράγραφος 3, πρώτη περίπτωση, του εκτελεστικού κανονισμού, επιβάλλεται να ληφθεί υπόψη το πλαίσιο εντός του οποίου εντάσσεται η άδεια που επιτρέπεται να χορηγηθεί δυνάμει της διατάξεως αυτής.

32      Προς τον σκοπό αυτόν, πρέπει εκ προοιμίου να υπομνησθεί ότι το άρθρο 14 του κανονισμού περί απαλλαγής, το οποίο προβλέπει ορισμένες υποθετικές περιπτώσεις απαλλαγών από τους δασμούς αντιντάμπινγκ, φέρει τον τίτλο «Απαλλαγή που υπόκειται σε έλεγχο τελικής χρήσης».

33      Επίσης, η απαλλαγή των «ελάχιστων ποσοτήτων» (de minimis), δυνάμει του άρθρου 14, στοιχείο γ΄, του εν λόγω κανονισμού, η οποία αποτελεί αντικείμενο της κύριας δίκης, προϋποθέτει ότι πρόκειται, «σε μηνιαία βάση, [για] λιγότερα των 300 τεμαχίων». Η διάταξη αυτή διευκρινίζει ότι ο αριθμός αυτός «υπολογίζεται σε σχέση με τον αριθμό των εξαρτημάτων [ποδηλάτων] που δηλώνονται από όλα τα μέρη ή παραδίδονται σε όλα τα μέρη που είναι συνδεδεμένα ή που έχουν συνάψει αντισταθμιστικές συμφωνίες με αυτό το μέρος».

34      Ενόψει της ακολουθητέας διαδικασίας, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 292 του εκτελεστικού κανονισμού, προκύπτει από το ρυθμιστικό αυτό πλαίσιο ότι η διαδικασία αυτή πρέπει να εγγυάται τον αποτελεσματικό έλεγχο των όρων στους οποίους υπόκειται η απαλλαγή δυνάμει του άρθρου 14, στοιχείο γ΄, του κανονισμού περί απαλλαγής. Ως προς τον τελευταίο, υπογραμμίζεται ότι η εν λόγω διάταξη προβλέπει ποσοτικό όριο ανά μήνα και διευκρινίζει ότι ο αριθμός των μονάδων υπολογίζεται λαμβάνοντας υπόψη όλα τα μέρη που είναι συνδεδεμένα ή που έχουν συνάψει αντισταθμιστικές συμφωνίες με τον εισαγωγέα ή με τον δηλούντα.

35      Όμως, σε κατάσταση όπως αυτή της κύριας δίκης, όπου ο εισαγωγέας είναι εγκατεστημένος και ασκεί τις δραστηριότητές του σε δύο κράτη μέλη, εισάγει δε εμπορεύματα στο πρώτο κράτος μέλος προκειμένου να τα μεταφέρει αμέσως στο δεύτερο κράτος μέλος, η απλουστευμένη διαδικασία, η οποία προϋποθέτει την εμπλοκή μίας μόνο τελωνειακής διοικήσεως, δεν μπορεί να εγγυηθεί τον αποτελεσματικό έλεγχο των όρων που προβλέπει το άρθρο 14, στοιχείο γ΄, του κανονισμού περί απαλλαγής.

36      Συγκεκριμένα, όπως ισχυρίζεται η Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου και η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, το ποσοτικό όριο δεν είναι δυνατό να ελεγχθεί σε ικανοποιητικό βαθμό μόνον από την τελωνειακή διοίκηση του Ηνωμένου Βασιλείου. Αφενός, τα ποσοτικά όρια θα μπορούσαν με ευκολία να καταστρατηγηθούν από εισαγωγές τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στη Γερμανία. Αφετέρου, ο έλεγχος του ειδικού προορισμού πρέπει να διενεργείται, δυνάμει του άρθρου 82, παράγραφος 1, του τελωνειακού κώδικα, καθόλη τη διάρκεια της περιόδου αναφοράς, ήτοι για ένα μήνα, ώστε να εξακριβωθεί αν τηρείται το ποσοτικό όριο, ήτοι λιγότερα από 300 τεμάχια ανά μήνα. Όμως, καθόσον τα εμπορεύματα αποστέλλονται αμέσως προς το δεύτερο κράτος μέλος, οι τελωνειακές αρχές του πρώτου κράτους μέλους δεν είναι σε θέση να ελέγξουν από μόνες τους την τήρηση του εν λόγω περιορισμού, αλλά εξαρτώνται από τη συνεργασία των αρχών του άλλου κράτους μέλους, με αποτέλεσμα να εμπλέκονται αναγκαίως περισσότερες από μία τελωνειακές αρχές.

37      Κατόπιν των προεκτεθέντων, στο πρώτο ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι η προβλεπόμενη στο άρθρο 292, παράγραφος 3, του εκτελεστικού κανονισμού διαδικασία δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως άδεια από εισαγωγέα εγκατεστημένο και ασκούντα τις δραστηριότητές του σε δύο κράτη μέλη, ο οποίος εισάγει εμπορεύματα στο πρώτο κράτος μέλος προκειμένου να τα μεταφέρει αμέσως στο δεύτερο κράτος μέλος, ώστε να τύχει απαλλαγής από τους δασμούς αντιντάμπινγκ, δυνάμει του άρθρου 14, στοιχείο γ΄, του κανονισμού περί απαλλαγής.

 Επί του δεύτερου και του τρίτου ερωτήματος

38      Με το δεύτερο ερώτημα, το αιτούν δικαστήριο ζητεί κατ’ ουσίαν από το Δικαστήριο να διευκρινίσει αν το άρθρο 212α του τελωνειακού κώδικα επιτρέπει τη χορήγηση απαλλαγής από τους δασμούς αντιντάμπινγκ σε εισαγωγέα, ο οποίος δεν έχει την απαραίτητη άδεια ώστε να τύχει απαλλαγής από τους δασμούς αυτούς, δυνάμει του άρθρου 14, στοιχείο γ΄, του κανονισμού περί απαλλαγής, τηρώντας το ποσοτικό όριο.

39      Κατά το άρθρο 212α του τελωνειακού κώδικα, η ευνοϊκή δασμολογική μεταχείριση που προβλέπει η τελωνειακή νομοθεσία εφαρμόζεται επίσης σε περιπτώσεις όπου η τελωνειακή οφειλή γεννάται δυνάμει των άρθρων 202 έως 205 εφόσον από τη συμπεριφορά του ενδιαφερομένου δεν διαφαίνεται δόλος ή πρόδηλη αμέλεια και εφόσον ο ενδιαφερόμενος προσκομίζει αποδείξεις ότι πληρούνται «οι άλλοι όροι εφαρμογής» της ευνοϊκής μεταχειρίσεως.

40      Καθώς το αιτούν δικαστήριο εκκινεί από την παραδοχή ότι γεννάται τελωνειακή οφειλή, εν προκειμένω δασμοί αντιντάμπινγκ, δυνάμει του άρθρου 204 του τελωνειακού κώδικα και ότι η απαλλαγή από τους δασμούς αυτούς πρέπει να θεωρηθεί ως «ευνοϊκή δασμολογική μεταχείριση» κατά την έννοια του άρθρου 212α του τελωνειακού κώδικα, πρέπει, επομένως, να εξετασθεί αν το γεγονός ότι η εταιρία Isaac τήρησε το ποσοτικό όριο δικαιολογεί το συμπέρασμα ότι «οι άλλοι όροι εφαρμογής», κατά την έννοια αυτής της τελευταίας διατάξεως, πληρούνται.

41      Αφενός, το άρθρο 14 του κανονισμού περί απαλλαγής, το οποίο θεσπίσθηκε από τον νομοθέτη σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά τον κανονισμό 82/97, ο οποίος προσέθεσε το άρθρο 212α στον τελωνειακό κώδικα, παραπέμπει ρητώς στους όρους των άρθρων 291 έως 304 του εκτελεστικού κανονισμού χορηγώντας την απαλλαγή από τους επίμαχους δασμούς αντιντάμπινγκ υπό την επιφύλαξη αυτών. Περιλαμβάνεται μεταξύ αυτών ο όρος περί εκδόσεως προηγούμενης άδειας, κατά το άρθρο 292 του εκτελεστικού κανονισμού.

42      Υπό αυτές τις συνθήκες, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι ο νομοθέτης ρητώς και ειδικώς υπήγαγε το ευεργέτημα της απαλλαγής στην έκδοση προηγούμενης άδειας του είδους αυτού. Η εφαρμογή, όμως, του άρθρου 212α του τελωνειακού κώδικα σε περίπτωση όπως αυτή της κύριας δίκης, θεωρώντας ότι το γεγονός και μόνον ότι ο εισαγωγέας τήρησε το ποσοτικό όριο του άρθρου 14, στοιχείο γ΄, του κανονισμού περί απαλλαγής επαρκεί για να συναχθεί ότι «οι άλλοι όροι εφαρμογής» πληρούνται, θα κατέληγε στην απαξίωση της επιβολής αυτού του όρου περί προηγούμενης άδειας. Συνεπώς, καθόσον το εν λόγω άρθρο προβλέπει απαλλαγή από τους δασμούς αντιντάμπινγκ και ερμηνεύεται, κατ’ ακολουθία, συσταλτικώς (βλ., κατ’ αναλογία, όσον αφορά την ερμηνεία του άρθρου 239 του τελωνειακού κώδικα, απόφαση της 11ης Νοεμβρίου 1999, C‑48/98, Söhl & Söhlke, Συλλογή 1999, σ. I‑7877, σκέψη 52), πρέπει τούτο να ληφθεί υπόψη για την ερμηνεία του άρθρου 212α του τελωνειακού κώδικα.

43      Αφετέρου, επισημαίνεται ότι η προαναφερθείσα προηγούμενη έγκριση έχει ιδιαίτερη σημασία στο πλαίσιο του συστήματος που καθιερώνει ο κανονισμός περί απαλλαγής στο μέτρο που παρέχει τη δυνατότητα στις τελωνειακές αρχές να εξακριβώσουν, κατά τον χρόνο των πραγματικών περιστατικών, αν όλες οι απαιτήσεις σχετικά με την απαλλαγή από τους επίμαχους δασμούς αντιντάμπινγκ πληρούνται.

44      Ως εκ τούτου, η εφαρμογή του άρθρου 212α του τελωνειακού κώδικα, υπό αυτές τις συνθήκες, δεν μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα μία τέτοια απαλλαγή από δασμούς αντιντάμπινγκ, δυνάμει του άρθρου 14 του κανονισμού περί απαλλαγής σε συνδυασμό με το άρθρο 292 του εκτελεστικού κανονισμού, η οποία υπόκειται σε διαδικαστικές προϋποθέσεις, να μπορεί να χορηγηθεί ακόμη και άνευ τηρήσεως των προϋποθέσεων αυτών.

45      Κατόπιν των προεκτεθέντων, στο δεύτερο ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι το άρθρο 212α του τελωνειακού κώδικα δεν επιτρέπει τη χορήγηση απαλλαγής από τους δασμούς αντιντάμπινγκ σε εισαγωγέα ο οποίος δεν έχει την απαραίτητη προηγούμενη άδεια ώστε να τύχει απαλλαγής από αυτού του είδους τους δασμούς, δυνάμει του άρθρου 14, στοιχείο γ΄, του κανονισμού περί απαλλαγής.

46      Δεδομένης της απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα, παρέλκει η απάντηση στο τρίτο προδικαστικό ερώτημα.

 Επί των δικαστικών εξόδων

47      Δεδομένου ότι η παρούσα διαδικασία έχει ως προς τους διαδίκους της κύριας δίκης τον χαρακτήρα παρεμπίπτοντος που ανέκυψε ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου, σ’ αυτό εναπόκειται να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων. Τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν όσοι κατέθεσαν παρατηρήσεις στο Δικαστήριο, πλην των ως άνω διαδίκων, δεν αποδίδονται.

Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) αποφαίνεται:

1)      Η διαδικασία που προβλέπει το άρθρο 292, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2454/93 της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 1602/2000 της Επιτροπής, της 24ης Ιουλίου 2000, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως άδεια από εισαγωγέα εγκατεστημένο και ασκούντα τις δραστηριότητές του σε δύο κράτη μέλη, ο οποίος εισάγει εμπορεύματα στο πρώτο κράτος μέλος προκειμένου να τα μεταφέρει αμέσως στο δεύτερο κράτος μέλος, ώστε να τύχει απαλλαγής από τους δασμούς αντιντάμπινγκ, δυνάμει του άρθρου 14, στοιχείο γ΄, του κανονισμού (ΕΚ) 88/97 της Επιτροπής, της 20ής Ιανουαρίου 1997, σχετικά με την άδεια για απαλλαγή της εισαγωγής ορισμένων εξαρτημάτων ποδηλάτων καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας από την επέκταση με τον κανονισμό (ΕΚ) 71/97 του Συμβουλίου του δασμού αντιντάμπινγκ που επιβλήθηκε με τον κανονισμό (ΕΟΚ) 2474/93 του Συμβουλίου.

2)      Το άρθρο 212α του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 2700/2000, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Νοεμβρίου 2000 δεν επιτρέπει τη χορήγηση απαλλαγής από τους δασμούς αντιντάμπινγκ σε εισαγωγέα ο οποίος δεν έχει την απαραίτητη προηγούμενη άδεια ώστε να τύχει απαλλαγής από αυτού του είδους τους δασμούς, δυνάμει του άρθρου 14, στοιχείο γ΄, του κανονισμού 88/97.

(υπογραφές)

---

* Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική.