Prawo konsumentów

W celu wspierania konkurencyjności ofert na rynku wewnętrznym przy jednoczesnym zagwarantowaniu wysokiego poziomu ochrony konsumentów Komisja proponuje pełną harmonizację przepisów w zakresie ochrony konsumentów w umowach konsumenckich.

AKT

Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 października 2008 r. w sprawie praw konsumentów.

STRESZCZENIE

Celem niniejszego wniosku jest harmonizacja przepisów dotyczących ochrony konsumentów w ramach umów o sprzedaż rzeczy ruchomych i umów o świadczenie usług zawartych między konsumentami * a przedsiębiorcami *. Pełna harmonizacja przepisów powinna umożliwić poprawę funkcjonowania rynku wewnętrznego i zapewnić wysoki poziom ochrony konsumentów.

Obowiązek informacyjny i prawo odstąpienia

Przed zawarciem umowy przedsiębiorca jest zobowiązany udzielić konsumentowi pewnych informacji. Informacje te stanowią następnie integralną cześć umowy. Dotyczą w szczególności:

• głównych cech produktu,
• tożsamości i adresu pocztowego przedsiębiorcy lub jego siedziby handlowej,
• cen wraz z wszystkimi podatkami i kosztami związanymi z transportem dostawą lub usługą pocztową. Nieprzewidziane przez przedsiębiorcę koszty nie będą uwzględniane przez konsumenta,
• warunków płatności, dostawy, wykonania,
• dostępności usług po sprzedaży oraz gwarancji handlowych,
• istnienia prawa odstąpienia,
• czasu trwania umowy lub, jeśli umowa zawarta jest na czas nieokreślony, warunków jej rozwiązania,
• minimalnego czasu trwania zobowiązań konsumenta wynikających z umowy,
• istnienia kaucji lub innych gwarancji finansowych, które mają być złożone przez konsumenta.

Umowy zawarte przez pośredników * działających na rzecz konsumentów/sprzedawców (np. komisy) nie są objęte zakresem niniejszej dyrektywy i są uważane za umowy zawarte pomiędzy dwoma konsumentami, za wyjątkiem sytuacji, w której pośrednik powstrzymuje się od udzielenia informacji o działaniu na rzecz konsumenta/sprzedawcy.

Dla umów zawieranych na odległość *, takich jak umowy przez Internet, i dla umów zawartych poza lokalem przedsiębiorcy *, takich jak umowy zawarte w domu konsumenta, przewiduje się szczególne warunki przekazywania informacji przed zawarciem umowy. Ponadto w przypadku obydwu typów umów konsumentowi przysługuje prawo odstąpienia od nich przez okres 14 dni bez podawania powodów.

Obowiązki przedsiębiorcy w umowach o sprzedaż rzeczy ruchomych

Przedsiębiorca jest zobowiązany do dostarczenia towaru w terminie trzydziestu dni od daty zawarcia umowy. Jeśli przedsiębiorca nie spełnił tego obowiązku, konsument jest uprawniony do zwrotu zapłaconych sum w terminie siedmiu dni od daty przewidzianej dostawy.

Ryzyko utraty bądź uszkodzenia towarów przechodzi z przedsiębiorcy na konsumenta lub wskazaną osobę trzecią, inną niż przewoźnik, w momencie wejścia w faktyczne posiadanie towarów lub dostawy towarów.

Przedsiębiorca dostarcza towary zgodne z umową sprzedaży. Towary powinny odpowiadać opisowi podanemu przez sprzedawcę, nadawać się do szczególnych celów, o których zawiadomił konsument, jeśli taki warunek jest przedmiotem uzgodnień, do celów, do których towary takie są normalnie stosowane, i wykazywać jakość i działanie normalne dla towarów tego samego rodzaju. W przypadku poważnej niezgodności konsument jest uprawniony do żądania usunięcia niezgodności przez naprawę lub wymianę towaru, następnie do obniżenia ceny lub rozwiązania umowy. Przedsiębiorca jest odpowiedzialny za zgodność towaru w ciągu 2 lat od momentu przejścia ryzyka na konsumenta.

Postanowienia umowne

Wniosek dotyczący dyrektywy przewiduje szczególne przepisy ochrony konsumentów mające zastosowanie do uprzednio sformułowanych postanowień umownych, których konsument nie może negocjować (na przykład typowe postanowienia w ogólnych warunkach sprzedaży).

Konsument musi mieć możliwość zapoznania się z postanowieniami przed zawarciem umowy i udzielić wyraźnej zgody na każdą dodatkową płatność (na przykład, stosowanie wstępnie zakreślonych przez przedsiębiorcę kratek z dodatkowymi opcjami jest zabronione).

Załącznik II stanowi wykaz postanowień uznanych za nieuczciwe we wszystkich okolicznościach, a załącznik III – wykaz postanowień, co do których istnieje domniemanie nieuczciwości w zależności od ich przedmiotu i skutku. Wszelkie wątpliwości co do treści postanowienia należy interpretować na korzyść konsumenta.

Kary

W przypadku naruszenia tych zobowiązań państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące kar zgodne z ich systemem prawnym. Organy publiczne, organizacje konsumenckie i organizacje przedsiębiorców, w uzasadnionym interesie, mają prawo do odwołania się do sądów i właściwych organów administracyjnych.

Kontekst

Niniejszy wniosek jest wynikiem przeglądu wspólnotowego prawa konsumenckiego, rozpoczętego w 2004 r., a jego celem jest uproszczenie istniejącego ustawodawstwa i stworzenie korzystniejszych dla konsumentów warunków na rynku wewnętrznym.

Wniosek ma zastąpić dyrektywy dotyczące umów zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa, nieuczciwych postanowień, umów zawieranych na odległość oraz sprzedaży i gwarancji na towary konsumpcyjne.

Ostatnia aktualizacja: 26.01.2009