Zwykła procedura ustawodawcza (współdecydowanie)

Zwykła procedura ustawodawcza polega na wspólnym przyjęciu aktu ustawodawczego przez Parlament Europejski i Radę Unii Europejskiej na wniosek Komisji Europejskiej.

Została ona zdefiniowana w art. 294 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i stanowi najpowszechniejszą procedurę stanowienia prawa w Unii Europejskiej (UE).

Po wejściu w życie traktatu z Maastricht i wprowadzeniu procedury współdecyzji Parlament stał się współprawodawcą na równi z Radą, z wyłączeniem przypadków określonych przez traktaty, w których zastosowanie znajdują specjalne procedury ustawodawcze.

Traktatem z Lizbony przemianowano procedurę współdecyzji na zwykłą procedurę ustawodawczą i zwiększono liczbę dziedzin polityki, do których ma ona zastosowanie, a tym samym poszerzono uprawnienia Parlamentu.

Na tę procedurę składa się jedno lub dwa czytania. W razie potrzeby przeprowadza się procedurę pojednawczą oraz trzecie czytanie. Rada głosuje większością kwalifikowaną. Parlament głosuje większością zwykłą oddanych głosów w pierwszym i trzecim czytaniu oraz większością głosów swoich członków w drugim czytaniu.