		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 95

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 60 27 marca 2017

Powiadomienie nr	Spis treśći	Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2017/C 95/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2017/C 95/02	Sprawa C-342/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 19 kwietnia 2016 r. w sprawie T-326/14, Novomatic/EUIPO – Granini France (HOT JOKER), wniesione w dniu 17 czerwca 2016 r. przez Novomatic AG	2
2017/C 95/03	Sprawa C-371/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 28 kwietnia 2016 r. w sprawie T-144/15: L’Oréal/EUIPO – THERALAB (VICHY LABORATOIRES V IDÉALIA), wniesione w dniu 4 lipca 2016 r. przez L'Oréal SA	2
2017/C 95/04	Sprawa C-401/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 13 maja 2016 r. w sprawie T-62/15, Market Watch/EUIPO – El CORTE INGLÉS (MITOCHRON), wniesione w dniu 15 lipca 2016 r. przez Market Watch Franchise & Consulting Inc.	2
2017/C 95/05	Sprawa C-402/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 13 maja 2016 r. w sprawie T-312/15, Market Watch/EUIPO – GLAXO GROUP (MITOCHRON), wniesione w dniu 15 lipca 2016 r. przez Market Watch Franchise & Consulting Inc.	3
2017/C 95/06	Sprawa C-410/16 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 25 maja 2016 r. w sprawie T-581/15, Syndial SpA/Komisja, wniesione w dniu 22 lipca 2016 r. przez Syndial SpA – Attività Diversificate	3
2017/C 95/07	Sprawa C-440/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 2 czerwca 2016 r. w sprawach T-510/14 i T-536/14, STAYWELL HOSPITALITY GROUP ET SHERATON INTERNATIONAL IP/EUIPO – SHERATON INTERNATIONAL IP AND STAYWELL HOSPITALITY GROUP (PARK REGIS), wniesione w dniu 4 sierpnia 2016 r. przez Staywell Hospitality Group Pty Ltd	3
2017/C 95/08	Sprawa C-469/16: Skarga wniesiona w dniu 27 lipca 2016 r. – Mauro Infante/Republika Włoska	4
2017/C 95/09	Sprawa C-485/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 29 czerwca 2016 r. w sprawie T-727/14, UNIVERSAL PROTEIN SUPPLEMENTS/EUIPO – H YOUNG HOLDINGS (ANIMAL), wniesione w dniu 7 września 2016 r. przez Universal Protein Supplements Corp.	4
2017/C 95/10	Sprawa C-628/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzgericht (Austria) w dniu 5 grudnia 2016 r. – Kreuzmayr GmbH	4
2017/C 95/11	Sprawa C-8/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal de Justiça (Portugalia) w dniu 9 stycznia 2017 r. – Biosafe – Indústria de Reciclagens SA/Flexipiso – Pavimentos SA	5
2017/C 95/12	Sprawa C-13/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja) w dniu 12 stycznia 2017 r. – Fédération des entreprises de la beauté/Ministre des Affaires sociales et de la Santé, Ministre de l’éducation nationale, de l’enseignement supérieur et de la recherche, Ministre de l’économie et des finances	6
	Sąd
2017/C 95/13	Sprawy połączone T-828/14 i T-829/14: Wyrok Sądu z dnia 16 lutego 2017 r. – Antrax It/EUIPO – Vasco Group (Termosyfony do grzejników) [Wzór wspólnotowy — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru — Zarejestrowane wzory wspólnotowe przedstawiające termosyfony do grzejników — Wcześniejsze wzory — Zarzut niezgodności z prawem — Artykuł 1d rozporządzenia (WE) nr 216/96 — Artykuł 41 ust. 1 karty praw podstawowych — Zasada bezstronności — Skład izby odwoławczej — Podstawa unieważnienia — Brak indywidualnego charakteru — Artykuł 6 i art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 — Zastosowanie się przez EUIPO do wyroku stwierdzającego nieważność decyzji jednej z jego izb odwoławczych — Nasycenie stanu sztuki wzorniczej — Moment oceny]	7
2017/C 95/14	Sprawa T-98/15: Wyrok Sądu z dnia 16 lutego 2017 r. – Tubes Radiatori/EUIPO – Antrax It (Grzejniki) (Wzór wspólnotowy — Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru — Wzór wspólnotowy przedstawiający grzejnik — Wcześniejszy wzór — Podstawa unieważnienia — Brak indywidualnego charakteru — Artykuł 6 i art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 6/2002 — Zastosowanie się przez EUIPO do wyroku stwierdzającego nieważność decyzji jednej z jego izb odwoławczych — Prawo do bycia wysłuchanym — Wezwanie do przedstawienia dowodów i uwag w następstwie wydania przez Sąd wyroku stwierdzającego nieważność decyzji — Nasycenie stanu sztuki wzorniczej)	8
2017/C 95/15	Sprawa T-271/15 P: Wyrok Sądu z dnia 9 lutego 2017 r. – LD/EUIPO (Odwołanie — Służba publiczna — Urzędnicy — Sprawozdanie z oceny — Postępowanie w sprawie oceny 2011–2012 — Przeinaczenie okoliczności faktycznych — Naruszenie prawa — Nadużycie zaufania — Uzasadnione oczekiwania)	8
2017/C 95/16	Sprawa T-568/15: Wyrok Sądu z dnia 15 lutego 2017 r. – Morgese i in./EUIPO – All Star (2 STAR) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego 2 STAR — Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy ONE STAR — Względna podstawa odmowy rejestracji — Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009]	9
2017/C 95/17	Sprawa T-688/15 P: Wyrok Sądu z dnia 14 lutego 2017 r. – Schönberger/Trybunał Obrachunkowy (Odwołanie — Służba publiczna — Urzędnicy — Awans — Postępowanie w sprawie awansu w 2011 r. — Decyzja o nieawansowaniu skarżącego do grupy zaszeregowania AD 13 — Odrzucenie skargi w pierwszej instancji, po przekazaniu do ponownego rozpoznania przez Sąd, jako w części oczywiście niedopuszczalnej a w części jako oczywiście bezzasadnej — Perspektywa awansu)	10
2017/C 95/18	Sprawa T-15/16: Wyrok Sądu z dnia 14 lutego 2017 r. – Pandalis/EUIPO – LR Health & Beauty Systems (Cystus) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku — Słowny unijny znak towarowy Cystus — Stwierdzenie częściowego wygaśnięcia prawa do znaku — Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Brak rzeczywistego używania znaku towarowego]	10
2017/C 95/19	Sprawa T-30/16: Wyrok Sądu z dnia 15 lutego 2017 r. – M. I. Industries/EUIPO – Natural Instinct (Natural Instinct Dog and Cat food as nature intended) [Znak towarowy Unii Europejskiej — Postępowanie w sprawie sprzeciwu — Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Natural Instinct Dog and Cat food as nature intended — Wcześniejsze słowne unijne znaki towarowe INSTINCT i NATURE’S VARIETY — Rzeczywiste używanie wcześniejszego znaku towarowego — Charakter używania — Artykuł 42 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 — Zasada 22 ust. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 2868/95]	11
2017/C 95/20	Sprawa T-270/16 P: Wyrok Sądu z dnia 14 lutego 2017 r. – Kerstens/Komisja (Odwołanie — Służba publiczna — Urzędnicy — Oddalenie skargi w pierwszej instancji — Akty sprzeczne z powagą urzędu w ramach służby publicznej — Rozpowszechnianie obraźliwych komentarzy pod adresem innego urzędnika — Postępowanie dyscyplinarne — Dochodzenie w formie analizy faktów — Kara dyscyplinarna w postaci nagany — Nieprawidłowość proceduralna — Skutki nieprawidłowości)	12
2017/C 95/21	Sprawa T-900/16: Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2016 r. – Casual Dreams/EUIPO – López Fernández (Dayaday)	12
2017/C 95/22	Sprawa T-11/17: Skarga wniesiona w dniu 6 stycznia 2017 r. – RK/Rada	13
2017/C 95/23	Sprawa T-21/17: Skarga wniesiona w dniu 13 stycznia 2017 r. – RL/Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej	14
2017/C 95/24	Sprawa T-29/17: Skarga wniesiona w dniu 17 stycznia 2017 – RQ/Komisja	15
2017/C 95/25	Sprawa T-41/17: Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2017 r. – Lotte/EUIPO – Nestlé Schöller (Przedstawienie koali)	16
2017/C 95/26	Sprawa T-43/17: Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2017 r. – No Limits/EUIPO – Morellato (NO LIMITS)	17
2017/C 95/27	Sprawa T-44/17: Skarga wniesiona w dniu 23 stycznia 2017 r. – Camomilla/EUIPO – CMT (CAMOMILLA)	17
2017/C 95/28	Sprawa T-47/17: Skarga wniesiona w dniu 26 stycznia 2017 r. – Yotrio Group/EUIPO (Umieszczenie zielonej obwódki na nóżce)	18
2017/C 95/29	Sprawa T-49/17: Skarga wniesiona w dniu 27 stycznia 2017 r. –Hiszpania/Komisja	19
2017/C 95/30	Sprawa T-53/17: Skarga wniesiona w dniu 27 stycznia 2017 r. – Austrian Power Grid/ACER	21
2017/C 95/31	Sprawa T-63/17: Skarga wniesiona w dniu 1 lutego 2017 r. – Grupo Orenes/EUIPO – Akamon Entertainment Millenium (Bingo VIVA! Slots)	23
2017/C 95/32	Sprawa T-84/17: Skarga wniesiona w dniu 8 lutego 2017 r. – Consorzio IB Innovation/Komisja	24
2017/C 95/33	Sprawa T-88/17: Skarga wniesiona w dniu 13 lutego 2017 r. – Hiszpania/Komisja	25

	Sprostowania
2017/C 95/34	Sprostowanie do informacji w Dzienniku Urzędowym w sprawie F-104/15: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 20 lipca 2016 r. – U (*)/Komisja (Służba publiczna – Renta rodzinna – Artykuły 18 i 20 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego – Żyjący małżonek byłego urzędnika – Kwalifikowanie się – Drugie małżeństwo – Równe traktowanie urzędników) ( Dz.U. C 364 z 3.10.2016 , ponownie opublikowane ze względu na ochronę danych osobowych)	26
2017/C 95/35	Sprostowanie do informacji w Dzienniku Urzędowym w sprawie T-695/16 P: Odwołanie wniesione w dniu 29 września 2016 r. przez Komisję Europejską od wyroku wydanego w dniu 20 lipca 2016 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-104/15, U (*)/Komisja ( Dz.U. C 441 z 28.11.2016 , ponownie opublikowane ze względu na ochronę danych osobowych)	26

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2017/C 095/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 86 z 20.3.2017

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 78 z 13.3.2017

Dz.U. C 70 z 6.3.2017

Dz.U. C 63 z 27.2.2017

Dz.U. C 53 z 20.2.2017

Dz.U. C 46 z 13.2.2017

Dz.U. C 38 z 6.2.2017

Teksty te są dostępne na stronie internetowej

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/2

Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 19 kwietnia 2016 r. w sprawie T-326/14, Novomatic/EUIPO – Granini France (HOT JOKER), wniesione w dniu 17 czerwca 2016 r. przez Novomatic AG

(Sprawa C-342/16 P)

(2017/C 095/02)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Novomatic AG (przedstawiciel: W. Mosing, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), Granini France

Postanowieniem z dnia 6 grudnia 2016 r. Trybunał Sprawiedliwości (dziesiąta izba) uznał odwołanie za niedopuszczalne.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/2

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 28 kwietnia 2016 r. w sprawie T-144/15: L’Oréal/EUIPO – THERALAB (VICHY LABORATOIRES V IDÉALIA), wniesione w dniu 4 lipca 2016 r. przez L'Oréal SA

(Sprawa C-371/16 P)

(2017/C 095/03)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: L'Oréal SA (przedstawiciel: J. P. Mioludo, advogado)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Postanowieniem z dnia 8 grudnia 2016 r. Trybunał Sprawiedliwości (ósma izba) uznał odwołanie za niedopuszczalne.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/2

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 13 maja 2016 r. w sprawie T-62/15, Market Watch/EUIPO – El CORTE INGLÉS (MITOCHRON), wniesione w dniu 15 lipca 2016 r. przez Market Watch Franchise & Consulting Inc.

(Sprawa C-401/16 P)

(2017/C 095/04)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Market Watch Franchise & Consulting Inc. (przedstawiciel: J. Korab, rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Postanowieniem z dnia 1 grudnia 2016 r. Trybunał Sprawiedliwości (dziesiąta izba) odrzucił odwołanie jako niedopuszczalne.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/3

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 13 maja 2016 r. w sprawie T-312/15, Market Watch/EUIPO – GLAXO GROUP (MITOCHRON), wniesione w dniu 15 lipca 2016 r. przez Market Watch Franchise & Consulting Inc.

(Sprawa C-402/16 P)

(2017/C 095/05)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Market Watch Franchise & Consulting Inc. (przedstawiciel: J. Korab, rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Postanowieniem z dnia 1 grudnia 2016 r. Trybunał Sprawiedliwości (dziesiąta izba) odrzucił odwołanie jako niedopuszczalne.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/3

Odwołanie od postanowienia Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 25 maja 2016 r. w sprawie T-581/15, Syndial SpA/Komisja, wniesione w dniu 22 lipca 2016 r. przez Syndial SpA – Attività Diversificate

(Sprawa C-410/16 P)

(2017/C 095/06)

Język postępowania: włoski

Strony

Wnoszący odwołanie: Syndial SpA (przedstawiciele: L. Acquarone, S. Grassi, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Postanowieniem z dnia 9 lutego 2017 r. Trybunał (dziewiąta izba) oddalił odwołanie i orzekł, że Syndial SpA – Attività Diversificate pokrywa własne koszty.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/3

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 2 czerwca 2016 r. w sprawach T-510/14 i T-536/14, STAYWELL HOSPITALITY GROUP ET SHERATON INTERNATIONAL IP/EUIPO – SHERATON INTERNATIONAL IP AND STAYWELL HOSPITALITY GROUP (PARK REGIS), wniesione w dniu 4 sierpnia 2016 r. przez Staywell Hospitality Group Pty Ltd

(Sprawa C-440/16 P)

(2017/C 095/07)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Staywell Hospitality Group Pty Ltd (przedstawiciel: D. Farnsworth, solicitor)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), Sheraton International IP LLC

Postanowieniem z dnia 12 stycznia 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości (dziewiąta izba) stwierdził niedopuszczalność odwołania.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/4

Skarga wniesiona w dniu 27 lipca 2016 r. – Mauro Infante/Republika Włoska

(Sprawa C-469/16)

(2017/C 095/08)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Mauro Infante (przedstawiciel: adwokat M. Iervolino)

Strona pozwana: Republika Włoska

Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2016 r. Trybunał (dziesiąta izba) stwierdził, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest oczywiście niewłaściwy do rozpatrzenia skargi i zdecydował, że Mauro Infante pokrywa własne koszty.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/4

Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 29 czerwca 2016 r. w sprawie T-727/14, UNIVERSAL PROTEIN SUPPLEMENTS/EUIPO – H YOUNG HOLDINGS (ANIMAL), wniesione w dniu 7 września 2016 r. przez Universal Protein Supplements Corp.

(Sprawa C-485/16 P)

(2017/C 095/09)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Universal Protein Supplements Corp. (przedstawiciel: S. Malynicz, QC)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), H Young Holdings plc

Postanowieniem z dnia 31 stycznia 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości (ósma izba) stwierdził niedopuszczalność odwołania.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/4

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzgericht (Austria) w dniu 5 grudnia 2016 r. – Kreuzmayr GmbH

(Sprawa C-628/16)

(2017/C 095/10)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Kreuzmayr GmbH

Pytania prejudycjalne

Pytanie 1:

Czy w przypadkach takich jak w postępowaniu przed sądem krajowym, w których podatnik X1 rozporządzał towarami składowanymi w państwie członkowskim A i sprzedał te towary podatnikowi X2, a X2 wyraził wobec X1 zamiar przewiezienia towarów do państwa członkowskiego B i X2 przedstawił X1 numer identyfikacyjny do celów VAT nadany mu przez państwo członkowskie B,

X2 odsprzedał te towary podatnikowi X3, X2 uzgodnił z X3, że X3 zleci lub zrealizuje transport towarów z państwa członkowskiego A do państwa członkowskiego B i X3 zlecił lub zrealizował transport towarów z państwa członkowskiego A do państwa członkowskiego B, a X3 mógł rozporządzać towarami jak właściciel już w państwie członkowskim A,

X2 nie poinformował jednak X1, że sprzedał już towary, zanim opuszczą one państwo członkowskie A,

i X1 nie mógł również rozpoznać, że to nie X2 będzie zlecał lub realizował transport towarów z państwa członkowskiego A do państwa członkowskiego B,

prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że miejsce dostawy towaru przez X1 do X2 ustalane jest zgodnie z art. 32 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE (1), i że w związku z tym dostawa towarów przez X1 do X2 stanowi dostawę wewnątrzwspólnotową (tak zwaną dostawę z transportem)?

Pytanie 2:

W razie udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi przeczącej, czy wówczas prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że X3 może mimo to odliczyć VAT państwa członkowskiego B wykazany na fakturze wystawionej mu przez X2, jeżeli X3 wykorzystuje otrzymane towary na potrzeby swoich opodatkowanych transakcji w państwie członkowskim B i X3 nie można zarzucić noszącego znamiona oszustwa skorzystania z prawa do odliczenia?

Pytanie 3:

W razie udzielenia na pytanie pierwsze odpowiedzi twierdzącej i jeżeli X1 następnie dowie się, że X3 zlecił transport i mógł rozporządzać towarami jak właściciel już w państwie członkowskim A, czy wówczas prawo Unii należy interpretować w ten sposób, że dostawa towarów przez X1 do X2 traci z mocą wsteczną swój charakter wewnątrzwspólntowy (że należy ją więc oceniać z mocą wsteczną jako tak zwaną dostawę spoczywającą)?

(1) Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Dz.U. L 347, s. 1.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/5

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal de Justiça (Portugalia) w dniu 9 stycznia 2017 r. – Biosafe – Indústria de Reciclagens SA/Flexipiso – Pavimentos SA

(Sprawa C-8/17)

(2017/C 095/11)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Supremo Tribunal de Justiça

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Biosafe — Indústria de Reciclagens SA

Strona pozwana: Flexipiso — Pavimentos SA

Pytania prejudycjalne

Czy dyrektywa 2006/112/WE (1), a w szczególności jej art. 63, 167, 168, 178, 179, 180, 182 y 219, jak również zasada neutralności, stoją na przeszkodzie obowiązywaniu uregulowania, z którego wynika, że w sytuacji gdy zbywający towary, będący podatnikiem VAT, został poddany kontroli skarbowej, z której wynikło, że zastosowana przez niego niegdyś stawka VAT jest niższa od tej, którą powinien był zastosować, uiścił na rzecz skarbu państwa uzupełniającą kwotę podatku i dochodzi jej zapłaty od nabywcy, który również jest podatnikiem VAT, termin, w którym nabywca może dokonać odliczenia tej dodatkowej kwoty podatku oblicza się od chwili wystawienia pierwotnych faktur, a nie wystawienia lub otrzymania dokumentów korygujących?

W razie odpowiedzi przeczącej na poprzednie pytanie prejudycjalne, czy wskazana powyżej dyrektywa, a w szczególności jej wskazane powyżej artykuły oraz zasada neutralności sprzeciwiają się obowiązywaniu regulacji, z której wynika, że po otrzymaniu dokumentów korygujących pierwotne faktury, wystawionych w następstwie kontroli skarbowej i uiszczenia na rzecz skarbu państwa uzupełniającej kwoty podatku, do celów otrzymania przez zbywającego zapłaty tej uzupełniającej kwoty podatku, gdy upłynął już wspomniany termin na skorzystanie z prawa do odliczenia, nabywca może zgodnie z prawem odmówić zapłaty, ze względu na to, że brak możliwości odliczenia uzupełniającej kwoty podatku uzasadnia odmowę wobec jego przerzucenia?

(1) Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. 2006, L 347, s. 1).

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/6

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja) w dniu 12 stycznia 2017 r. – Fédération des entreprises de la beauté/Ministre des Affaires sociales et de la Santé, Ministre de l’éducation nationale, de l’enseignement supérieur et de la recherche, Ministre de l’économie et des finances

(Sprawa C-13/17)

(2017/C 095/12)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d’État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Fédération des entreprises de la beauté

Strona pozwana: Ministre des Affaires sociales et de la Santé, Ministre de l’éducation nationale, de l’enseignement supérieur et de la recherche, Ministre de l’économie et des finances

Pytania prejudycjalne

Czy uznanie równorzędnego charakteru kursów, którego to uznania mogą dokonywać państwa członkowskie na podstawie art. 10 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczącego produktów kosmetycznych (1), odnosi się jedynie do kursów przeprowadzanych w państwach niebędących członkami Unii Europejskiej?

2)	Czy art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 upoważnia państwo członkowskie do określenia dyscyplin, które mogą być uznane za „zbliżone” do medycyny, farmacji lub toksykologii, oraz poziomu kwalifikacji spełniającego wymogi tego rozporządzenia?

3)	W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie – według jakich kryteriów można uznać dyscypliny za „zbliżone” do medycyny, farmacji lub toksykologii?

(1) JO L 342, s. 59.

Sąd

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/7

Wyrok Sądu z dnia 16 lutego 2017 r. – Antrax It/EUIPO – Vasco Group (Termosyfony do grzejników)

(Sprawy połączone T-828/14 i T-829/14) (1)

([Wzór wspólnotowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru - Zarejestrowane wzory wspólnotowe przedstawiające termosyfony do grzejników - Wcześniejsze wzory - Zarzut niezgodności z prawem - Artykuł 1d rozporządzenia (WE) nr 216/96 - Artykuł 41 ust. 1 karty praw podstawowych - Zasada bezstronności - Skład izby odwoławczej - Podstawa unieważnienia - Brak indywidualnego charakteru - Artykuł 6 i art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 - Zastosowanie się przez EUIPO do wyroku stwierdzającego nieważność decyzji jednej z jego izb odwoławczych - Nasycenie stanu sztuki wzorniczej - Moment oceny])

(2017/C 095/13)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Antrax It Srl (Resana, Włochy) (przedstawiciel: adwokat L Gazzola)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: początkowo P. Bullock, następnie L. Rampini i S. Di Natale, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Vasco Group NV, dawniej Vasco Group BVBA (Dilsen, Belgia) (przedstawiciel: adwokat J. Haber)

Przedmiot

Dwie skargi na decyzje Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 10 października 2014 r. (sprawy R 1272/2013-3 i R 1273/2013-3), dotyczące postępowań w sprawie unieważnienia praw do wzoru między Vasco Group i Antrax It.

Sentencja

1)	Skargi zostają oddalone.

2)	Antrax It Srl pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) i Vasco Group NV, w tym koszty poniesione przez Vasco Group w ramach postępowań przed Izbą Odwoławczą w sprawach R 1272/2013-3 i R 1273/2013-3.

(1) Dz.U. C 65 z 23.2.2015.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/8

Wyrok Sądu z dnia 16 lutego 2017 r. – Tubes Radiatori/EUIPO – Antrax It (Grzejniki)

(Sprawa T-98/15) (1)

((Wzór wspólnotowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru - Wzór wspólnotowy przedstawiający grzejnik - Wcześniejszy wzór - Podstawa unieważnienia - Brak indywidualnego charakteru - Artykuł 6 i art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 6/2002 - Zastosowanie się przez EUIPO do wyroku stwierdzającego nieważność decyzji jednej z jego izb odwoławczych - Prawo do bycia wysłuchanym - Wezwanie do przedstawienia dowodów i uwag w następstwie wydania przez Sąd wyroku stwierdzającego nieważność decyzji - Nasycenie stanu sztuki wzorniczej))

(2017/C 095/14)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Tubes Radiatori Srl (Resana, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci S. Verea, K. Muraro, M. Balestriero i P. Menapace)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: początkowo P. Bullock i S. Di Natale, następnie S. Di Natale i L. Rampini, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Antrax It Srl (Resana, Włochy) (przedstawiciel: adwokat L. Gazzola)

Przedmiot

Skarga na decyzję Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 9 grudnia 2014 r. (sprawa R 1643/2014-3) dotyczącą postępowania w sprawie unieważnienia prawa do wzoru pomiędzy Antrax It a Tubes Radiatori.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Trzeciej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 9 grudnia 2014 r. (sprawa R 1643/2014-3).

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	EUIPO pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Tubes Radiatori Srl.

4)	Antrax It Srl pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 138 z 27.4.2015.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/8

Wyrok Sądu z dnia 9 lutego 2017 r. – LD/EUIPO

(Sprawa T-271/15 P) (1)

((Odwołanie - Służba publiczna - Urzędnicy - Sprawozdanie z oceny - Postępowanie w sprawie oceny 2011–2012 - Przeinaczenie okoliczności faktycznych - Naruszenie prawa - Nadużycie zaufania - Uzasadnione oczekiwania))

(2017/C 095/15)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: LD (przedstawiciel: adwokat H. Tettenborn)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) (przedstawiciel: A. Lukošiūtė, pełnomocnik)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu ds. Służby Publicznej Unii Europejskiej [poufne] (2).

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	LD pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) w niniejszej instancji.

(1) Dz.U. C 262 z 10.8..2015..

(2) Nieujawnione informacje poufne.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/9

Wyrok Sądu z dnia 15 lutego 2017 r. – Morgese i in./EUIPO – All Star (2 STAR)

(Sprawa T-568/15) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego 2 STAR - Wcześniejszy graficzny unijny znak towarowy ONE STAR - Względna podstawa odmowy rejestracji - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009])

(2017/C 095/16)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Giuseppe Morgese (Barletta, Włochy), Pasquale Morgese (Barletta), Felice D’Onofrio (Barletta) (przedstawiciel: adwokat D. Russo)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: J. Crespo Carrillo i G. Sakalaite-Orlovskiene, pełnomocnicy)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: All Star CV (Hilversum, Niderlandy) (przedstawiciel: C. Sleep, solicitor)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 1 lipca 2015 r. (sprawa R 1906/2014-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między All Star z jednej strony a G. Morgesem, P. Morgesem i F. D’Onofrio z drugiej strony.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Giuseppe Morgese, Pasquale Morgese i Felice D’Onofrio zostają obciążeni kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 398 z 30.11.2015.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/10

Wyrok Sądu z dnia 14 lutego 2017 r. – Schönberger/Trybunał Obrachunkowy

(Sprawa T-688/15 P) (1)

((Odwołanie - Służba publiczna - Urzędnicy - Awans - Postępowanie w sprawie awansu w 2011 r. - Decyzja o nieawansowaniu skarżącego do grupy zaszeregowania AD 13 - Odrzucenie skargi w pierwszej instancji, po przekazaniu do ponownego rozpoznania przez Sąd, jako w części oczywiście niedopuszczalnej a w części jako oczywiście bezzasadnej - Perspektywa awansu))

(2017/C 095/17)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Peter Schönberger (Luksemburg, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat O. Mader)

Druga strona postępowania: Trybunał Obrachunkowy Unii Europejskiej (przedstawiciel: Í. Ní Riagáin Düro et B. Schäfer, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 30 września 2015 r. Schönberger/Trybunał Obrachunkowy (F-14/12 RENV, EU:F:2015:112).

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Peter Schönberger pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Trybunał Obrachunkowy Unii Europejskiej w postępowaniu niniejszej instancji.

(1) Dz.U. C 59 z 15.2.2016.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/10

Wyrok Sądu z dnia 14 lutego 2017 r. – Pandalis/EUIPO – LR Health & Beauty Systems (Cystus)

(Sprawa T-15/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy Cystus - Stwierdzenie częściowego wygaśnięcia prawa do znaku - Artykuł 51 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Brak rzeczywistego używania znaku towarowego])

(2017/C 095/18)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Georgios Pandalis (Glandorf, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat A. Franke)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: S. Hanne, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: LR Health & Beauty Systems GmbH (Ahlen, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci N. Weber i L. Thiel)

Przedmiot

Skarga na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 30 października 2015 r. (sprawa R 2839/2014-1) dotyczącą postępowania w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku między LR Health & Beauty Systems a G.. Pandalisem.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Georgios Pandalis zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 90 z 7.3.2016.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/11

Wyrok Sądu z dnia 15 lutego 2017 r. – M. I. Industries/EUIPO – Natural Instinct (Natural Instinct Dog and Cat food as nature intended)

(Sprawa T-30/16) (1)

([Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego Natural Instinct Dog and Cat food as nature intended - Wcześniejsze słowne unijne znaki towarowe INSTINCT i NATURE’S VARIETY - Rzeczywiste używanie wcześniejszego znaku towarowego - Charakter używania - Artykuł 42 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 - Zasada 22 ust. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 2868/95])

(2017/C 095/19)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: M. I. Industries, Inc. (Lincoln, Nebraska, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: początkowo T. Elias, barrister, i B. Cookson, solicitor, następnie adwokat M. Montañá Mora)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: E. Zaera Cuadrado, pełnomocnik)

Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO była również, interwenient przed Sądem: Natural Instinct Ltd (Camberley, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokaci C. Spintig i S. Pietzcker oraz B. Brandreth, barrister)

Przedmiot

Skarga na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 26 listopada 2015 r. (sprawa R 2944/2014-5) dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między M. I. Industries a Natural Instinct.

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 26 listopada 2015 r. (sprawa R 2944/2014-5), w zakresie w jakim na jej mocy stwierdzono brak rzeczywistego używania wcześniejszego znaku towarowego INSTINCT.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	EUIPO pokrywa, oprócz własnych kosztów, połowę kosztów poniesionych przez M. I. Industries, Inc.

4)	M. I. Industries pokrywa połowę własnych kosztów.

5)	Natural Instinct Ltd pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 106 z 21.3.2016.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/12

Wyrok Sądu z dnia 14 lutego 2017 r. – Kerstens/Komisja

(Sprawa T-270/16 P) (1)

((Odwołanie - Służba publiczna - Urzędnicy - Oddalenie skargi w pierwszej instancji - Akty sprzeczne z powagą urzędu w ramach służby publicznej - Rozpowszechnianie obraźliwych komentarzy pod adresem innego urzędnika - Postępowanie dyscyplinarne - Dochodzenie w formie analizy faktów - Kara dyscyplinarna w postaci nagany - Nieprawidłowość proceduralna - Skutki nieprawidłowości))

(2017/C 095/20)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Petrus Kerstens (Overijse, Belgia) (przedstawiciel: adwokat C. Mourato)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciel: T. Bohr i C. Ehrbar, pełnomocnicy)

Przedmiot

Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 18 marca 2016 r., Kerstens/Komisja (F-23/15, EU:F:2016:65).

Sentencja

Uchyla się wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 18 marca 2016 r., Kerstens/Komisja (F-23/15, EU:F:2016:65) w zakresie, w jakim oddala wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 15 kwietnia 2014 r. w sprawie nałożenia na Petrusa Kerstensa kary w postaci nagany.

2)	Stwierdza się nieważność decyzji Komisji Europejskiej z dnia 15 kwietnia 2014 r. w sprawie nałożenia na P. Kerstensa kary w postaci nagany.

3)	Komisja zostaje obciążona kosztami postępowania odwoławczego oraz postępowania w pierwszej instancji.

(1) Dz.U. C 260 z 18.7.2016.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/12

Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2016 r. – Casual Dreams/EUIPO – López Fernández (Dayaday)

(Sprawa T-900/16)

(2017/C 095/21)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Casual Dreams, SLU (Manresa, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat A. Tarí Lázaro)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Miguel Ángel López Fernández (Fuensalida, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Miguel Ángel López Fernández

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający element słowny „Dayaday” – zgłoszenie nr 13 243 563

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 6 października 2016 r. w sprawie R 375/2016-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej z dnia 6 października 2016 r. w sprawie R 375/2016-2 w zakresie dotyczącym częściowego oddalenia odwołania od decyzji Wydziału Sprzeciwów EUIPO nr B 2 469 545 z dnia 17 grudnia 2015 r.;

—	odrzucenie dokonanego przez interwenienta zgłoszenia do rejestracji unijnego znaku towarowego nr 13 243 563 dla wszystkich towarów z klasy 9 i części towarów z klas 16 i 24, w odniesieniu do których Druga Izba Odwoławcza oddaliła odwołanie;

—

posiłkowo, stwierdzenie częściowej nieważności zaskarżonej decyzji na podstawie art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 w zakresie, w jakim utrzymuje w mocy oddalenie sprzeciwu i odwołania dotyczącego towarów z klas 9, 16 i 24 oraz przekazanie sprawy Izbie Odwoławczej celem ponownego kompletnego rozpatrzenia względnej podstawy odmowy rejestracji określonej w tym przepisie;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą EUIPO.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/13

Skarga wniesiona w dniu 6 stycznia 2017 r. – RK/Rada

(Sprawa T-11/17)

(2017/C 095/22)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: RK (przedstawiciele: adwokaci L. Levi i A. Tymen)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	uznanie niniejszej skargi za dopuszczalną i zasadną

i w konsekwencji,

—	stwierdzenie nieważności niedatowanej decyzji Rady, powziętej na podstawie artykułu 42c regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej;

—	o ile zajdzie taka potrzeba, stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 27 września 2016 oddalającej zażalenie skarżącej z dnia 29 kwietnia 2016 r.;

—	zasądzenie od pozwanej odszkodowania za szkody materialne poniesione przez skarżącą;

—	zasądzenie od pozwanej zapłaty zadośćuczynienia tytułem naprawienia krzywdy doznanej przez skarżącą;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy, dotyczący niezgodności z prawem art. 42c regulaminu pracowniczego, naruszenia art. 20 i 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, naruszenia dyrektywy 2000/78/WE Rady z dnia 27 listopada 2000 ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz. U. 2000, L 303, s. 16) oraz naruszenia art. 1d regulaminu pracowniczego.

2.	Zarzut drugi, dotyczący naruszenia artykułu 42c regulaminu pracowniczego, wykonanego w formie komunikatu do personelu nr 71/15 ogłoszonego przez Radę, a także nieprawidłowości i niezgodności okoliczności faktycznych oraz prawnych, którymi obarczone są zaskarżone decyzje.

3.	Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia prawa do bycia wysłuchanym, a także naruszenia prawa do obrony.

4.	Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia obowiązku staranności, a także naruszenia zasady dobrej administracji.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/14

Skarga wniesiona w dniu 13 stycznia 2017 r. – RL/Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

(Sprawa T-21/17)

(2017/C 095/23)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: RL (przedstawiciele: adwokaci C. Bernard-Glanz i A. Tymen)

Strona pozwana: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	Stwierdzenie, że niniejsza skarga jest dopuszczalna;

—

stwierdzenie nieważności decyzji wydanej w dniu 11 maja 2016 r. przez sekretarza Trybunału Sprawiedliwości, której treść została przekazana stronie skarżącej pismem z dnia 20 maja 2016 r. o nieawansowaniu jej do grupy zaszeregowania AD 10 z dniem 1 lipca 2015 r. a jeśli zajdzie taka potrzeba, stwierdzenie nieważności wydanej w dniu 6 października 2016 r. przez komitet ds. zażaleń decyzji w sprawie oddalenia zażalenia złożonego przez stronę skarżącą w dniu 22 lipca 2016 r.;

—	zasądzenie od strony pozwanej odszkodowania na rzecz strony skarżącej;

—	obciążenie strony pozwanej całością kosztów.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 45 Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej i wewnętrznego systemu awansowania wprowadzonego w Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

2.	Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasad równego traktowania i jedności europejskiej służby publicznej.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/15

Skarga wniesiona w dniu 17 stycznia 2017 – RQ/Komisja

(Sprawa T-29/17)

(2017/C 095/24)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: RQ (przedstawiciel: adwokat É. Boigelot)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie, że jej skarga jest dopuszczalna i zasadna

—	w rezultacie, stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 2 marca 2016 r. [C(2016)1449 final] w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu, doręczonej w dniu 11 marca 2016 r., z którą skarżąca zapoznała się w dniu 14 marca 2016 r. po powrocie z podróży służbowej;

—	o ile zajdzie taka potrzeba, stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 5 października 2016 r., nr. Ares(2016)5814495 – 07/10/2016, doręczonej w dniu 7 października 2016 r., na mocy której organ powołujący oddalił zażalenie skarżącej złożone w dniu 10 czerwca 2016 r., pod nr R/317/16;

—	w każdym razie, obciążenie strony pozwanej całością kosztów postępowania, zgodnie z art. 134 § 1 oraz 135 regulaminu postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”), a w szczególności jego art. 23, jak również art. 17 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej oraz naruszenia zasady, która zobowiązuje administrację do wydawania decyzji wyłącznie na prawnie dopuszczalnych podstawach, a mianowicie istotnych i nieobarczonych oczywistym błędem w ocenie.

2.	Zarzut drugi, dotyczący naruszenia regulaminu pracowniczego, a w szczególności art. 24, i naruszenia obowiązku staranności.

3.	Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia, w szczególności art. 41 ust. 2 tiret trzecie Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 296 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, art. 25 regulaminu pracowniczego i racji stanu.

4.	Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia uzasadnionych oczekiwań i oczywistego błędu w ocenie.

5.	Zarzut piąty, dotyczący naruszenia zwykłego korzystania z prawa do obrony, w szczególności z prawa do bycia wysłuchanym, obowiązku zachowania bezstronności oraz przestrzegania zasady domniemania niewinności a także braku staranności, w szczególności przestrzegania rozsądnego terminu.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/16

Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2017 r. – Lotte/EUIPO – Nestlé Schöller (Przedstawienie koali)

(Sprawa T-41/17)

(2017/C 095/25)

Język skargi: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Lotte Co. Ltd (Tokio, Japonia) (przedstawiciel: adwokat M. Knitter)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Nestlé Schöller GmbH & Co. KG (Norymberga, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy (Przedstawienie koali) – zgłoszenie nr 6 158 463

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 28 października 2016 r. w sprawie R 250/2016-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	oddalenie sprzeciwu w całości;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 42 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie zasady 22 ust. 3 rozporządzenia 2868/95;

—	Naruszenie art. 15 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/17

Skarga wniesiona w dniu 24 stycznia 2017 r. – No Limits/EUIPO – Morellato (NO LIMITS)

(Sprawa T-43/17)

(2017/C 095/26)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: No Limits International Investments SA (Bissone, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat F. Canu)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Morellato SpA (Fratte di Santa Giustina in Colle, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „NO LIMITS” – unijny znak towarowy nr 67 967

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 listopada 2016 r. w sprawie R 2007/2015-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO oraz interwenienta kosztami postępowania w sprawie R 2007/2015-5 przed Izbą Odwoławczą, postępowania w sprawie 2919C przed Wydziałem Unieważnień oraz postępowania przed Sądem Unii Europejskiej.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie lub błędne zastosowanie art. 53 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 — błąd w zaskarżonej decyzji dotyczący daty odpowiedniej do oceny nieważności unijnego znaku towarowego;

—

naruszenie lub błędne zastosowanie art. 53 rozporządzenia nr 207/2009 — braki w uzasadnieniu, niewystarczające i sprzeczne uzasadnienie w odniesieniu do możliwości zastosowania do unijnego znaku towarowego ustaleń dokonanych przez Corte d’Appello di Milano (sądu apelacyjnego w Mediolanie, Włochy) w wyroku nr 4425/2013, który stał się prawomocny;

—	braki w uzasadnieniu, niewystarczające i sprzeczne uzasadnienie w odniesieniu do zastosowania art. 54 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 do unijnego znaku towarowego;

—	naruszenie lub błędne zastosowanie art. 53 rozporządzenia nr 207/2009 — błędne i sprzeczne uzasadnienie.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/17

Skarga wniesiona w dniu 23 stycznia 2017 r. – Camomilla/EUIPO – CMT (CAMOMILLA)

(Sprawa T-44/17)

(2017/C 095/27)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: Camomilla Srl (Buccinasco, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci M. Mussi i H. Chiappetta)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: CMT Compagnia manifatture tessili Srl (CMT Srl) (Neapol, Włochy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „CAMOMILLA” – unijny znak towarowy nr 7 077 555

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 listopada 2016 r. w sprawie R 2250/2015-5

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	zmianę zaskarżonej decyzji w taki sposób, że wniosek CMT o unieważnienie prawa do znaku zostanie odrzucony w całości;

—

posiłkowo, zmianę zaskarżonej decyzji w taki sposób, że wniosek o unieważnienie prawa do znaku zostanie odrzucony w odniesieniu do towarów z „klasy 18: artykuły z tych materiałów (skóra i jej imitacje) nie ujęte w innych klasach, plecaki, etui na klucze (wyroby skórzane), teczki, portfele, torebki, torebki nie z metali szlachetnych, torby, kosmetyczki, piórniki i zestawy podróżne” oraz z „klasy 25: odzież; obuwie, nakrycia głowy, rękawiczki, szale, etole, szlafroki”;

—	ewentualnie, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami niniejszego postępowania a spółkę C.M.T. Compagnia manifatture tessili Srl kosztami postępowania przed Izbą Odwoławczą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 75 rozporządzenia nr 207/2009;

—	naruszenie art. 76 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009;

—	naruszenie art. 53 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 w związku z art. 8 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia;

—	naruszenie art. 57 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009 w związku z art. 57 ust. 2 tego rozporządzenia.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/18

Skarga wniesiona w dniu 26 stycznia 2017 r. – Yotrio Group/EUIPO (Umieszczenie zielonej obwódki na nóżce)

(Sprawa T-47/17)

(2017/C 095/28)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Yotrio Group Co. Ltd (Linhai City, Chiny) (przedstawiciel: adwokat L. Ullmann)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Inny unijny znak towarowy (Umieszczenie zielonej obwódki na nóżce)– zgłoszenie nr 14 396 568

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 15 listopada 2016 r. w sprawie R 285/2016-4

Żądanie

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009;

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/19

Skarga wniesiona w dniu 27 stycznia 2017 r. –Hiszpania/Komisja

(Sprawa T-49/17)

(2017/C 095/29)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: V. Ester Casas, pełnomocnik)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie częściowej nieważności decyzji z dnia 15 listopada 2016 r. (2016/2018/UE) wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez szereg państw członkowskich, w tym przez Królestwo Hiszpanii, z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) w zakresie, w jakim:

1.	W odniesieniu do wspólnoty autonomicznej Andaluzji wyłącza z finansowania Unii Europejskiej 1 356 144,90 EUR w odniesieniu do EFRG (rok gospodarczy 2012).

2.	W odniesieniu do wspólnoty autonomicznej Katalonii wyłącza z finansowania Unii Europejskiej 2 191 585 EUR w odniesieniu do EFRG (lata gospodarcze od 2009 do 2012).

3.	W odniesieniu do wspólnoty autonomicznej Kastylii i Leónu wyłącza z finansowania Unii Europejskiej 9 638 473,73 EUR w odniesieniu do EFRG i 433 138,10 w odniesieniu do FEADER (lata gospodarcze 2012 do 2013).

4.	Łączna kwota będąca przedmiotem niniejszej skargi o stwierdzenie nieważności wynosi 13 619 341,73 EUR.

—	Obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.

Zarzuty dotyczące korekty finansowej zastosowanej do wspólnoty autonomicznej Andaluzji.

—

Skarżąca podnosi w tym zakresie naruszenie art. 3 ust. 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 320/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. ustanawiającego tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie i zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1290/2005 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (Dz.U. 2006 L 58, s. 42) ze względu na to, że Komisja uznała, iż podmioty ACRES i Unión Rural nie są plantatorami.

Zarzuty dotyczące korekty finansowej zastosowanej do wspólnoty autonomicznej Katalonii. Skarżąca podnosi w tym zakresie, że:

—

Pojedyncza korekta finansowa ze względu na niedociągnięcia w zakresie kwalifikowalności wydatków w kwocie 122 112,95 EUR (kontrole związane z programami operacyjnymi: inwestycje w OP „A”) jest niezgodna z prawem ze względu na naruszenie przez Komisję art. 105 i 106 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiającego przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (Dz.U. 2007 L 350, s. 1) w związku z art. 55 ust. 3 rozporządzenia Rady (UE) nr 1182/2007 z dnia 26 września 2007 r. ustanawiającego przepisy szczegółowe dotyczące sektora owoców i warzyw, zmieniającego dyrektywy 2001/112/WE, 2001/113/WE i rozporządzenia (EWG) nr 827/68, (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96, (WE) nr 2826/2000, (WE) nr 1782/2003, (WE) nr 318/2006 oraz uchylającego rozporządzenie (WE) nr 2202/96 (Dz.U. 2007 L 273, s. 1) i art. 52 ust. 1 i 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz.U. 2013 L 347, s. 549), zważywszy, iż organy krajowe przeprowadziły właściwie kontrole, o których mowa we wskazanych przepisach, zostały spełnione przesłanki określone w uregulowaniu znajdującym zastosowanie, a w każdym razie brak ryzyka dla funduszu.

—

Korekta ryczałtowa w wysokości 5 % w kwocie 2 191 585 EUR (punkt: „Niedociągnięcia w programie zatwierdzenia/autoryzacji wydatków, wspólnota autonomiczna Katalonii”), jest niezgodna z prawem ze względu na naruszenie przez Komisję art. 52 ust. 1 i 2 rozporządzenia nr 1306/2013 w związku z art. 103, art. 105 ust. 2 lit. d), art. 106, art. 107 ust. 1 lit. c)–e), art. 108 ust. 1 lit. b) i art. 109 ust. 1 lit. a)–c) rozporządzenia nr 1580/2007, ponieważ władze hiszpańskie wykazały przestrzeganie powołanych przepisów, a w każdym razie brak ryzyka dla funduszu.

—

Posiłkowo, skarżąca podnosi naruszenie zasady proporcjonalności ze względu na naruszenie art. 52 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 1306/2013 w związku z dokumentem VI/5330/97 przyjmującym wytyczne dotyczące obliczania skutków finansowych podczas przygotowania decyzji o rozliczaniu rachunków Sekcji Gwarancji EFOGR.

Zarzuty dotyczące korekty finansowej zastosowanej do wspólnoty autonomicznej Kastylii i Leónu. Skarżąca podnosi w tym zakresie, że:

—

Zastosowana korekta ryczałtowa w wysokości 5 % w kwocie 10 071 661,83 EUR i zastosowana metoda obliczenia są sprzeczne z art. 31 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (Dz.U. 2005 L 209, s. 1) i z wytycznymi zawartymi w dokumencie Komisji VI/5530/97 i AGHRI-2005–64043.

—	Posiłkowo, zastosowana przez Komisję korekta ryczałtowa jest nieproporcjonalna ze względu na naruszenie art. 31 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 w związku z dokumentem VI/5330/97.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/21

Skarga wniesiona w dniu 27 stycznia 2017 r. – Austrian Power Grid/ACER

(Sprawa T-53/17)

(2017/C 095/30)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Austrian Power Grid AG (Wiedeń, Austria) (przedstawiciele: H. Kristoferitsch i S. Huber, adwokaci)

Strona pozwana: Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie nieważności następujących części decyzji Agencji ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki nr 06/2016 z dnia 17 listopada 2016 r. w sprawie propozycji operatora systemu przesyłowego energii elektrycznej, dotyczącej określenia regionów wyznaczania zdolności przesyłowych;

—

art. 1 tej decyzji w związku:

—	z art. 1 ust. 1 lit. c) załącznika I;

—

ze słowem „also” („również”) i tekstem „for the purposes of capacity allocation on the affected bidding zone borders until the requirements described in Article 5(3) of this document are fulfilled” („dla celów alokacji zdolności przesyłowej na granicach odnośnego obszaru rynkowego, dopóki wymogi określone w art. 5 ust. 3 tego dokumentu będą spełnione”) w art. 2 ust. 2 lit. e) załącznika I;

—	z art. 5 ust. 1 lit. s) załącznika;

—	z art. 5 ust. 3 załącznika I;

—	z mapą nr 3 w załączniku I;

—	z art. 2 decyzji;

—	z załącznikiem IV;

—	z załącznikiem V;

—	obciążenie ACER kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżąca podnosi pięć zarzutów.

Zarzut pierwszy, oparty na twierdzeniu, że Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (zwana dalej „ACER” lub „Agencją”) nie jest uprawniona do wprowadzenia nowych granic obszaru rynkowego oraz alokacji zdolności przesyłowej.

—

Skarżąca podnosi, że Agencja nie jest uprawniona do wprowadzenia nowych granic obszaru rynkowego oraz alokacji zdolności przesyłowej w ramach postępowania w sprawie określenia regionów wyznaczania zdolności przesyłowych (zwanych dalej „RWZP”), o których mowa w art. 15 rozporządzenia dotyczącego alokacji zdolności przesyłowych i zarządzania ograniczeniami przesyłowymi (1), odpowiednio, w decyzji opartej na art. 8 ust. 1 rozporządzenia ACER (2). Skarżąca twierdzi też, że wskazówka, iż zaskarżona decyzja może zostać zmieniona w sposób wskazany w jej art. 2 (który sam w sobie jest niezgodny z prawem i jest przedmiotem skargi), może nie być w stanie zaradzić temu brakowi właściwości.

Zarzut drugi, oparty na twierdzeniu, że zaskarżona decyzja narusza pod wieloma względami rozporządzenie (WE) nr 714/2009 i rozporządzenie dotyczące alokacji zdolności przesyłowych i zarządzania ograniczeniami przesyłowymi.

—	Skarżąca podnosi, że Agencja błędnie zastosowała prawną definicję ograniczeń przesyłowych oraz że połączenie wzajemne DE-AT nie jest ograniczone, w związku z czym nie może podlegać alokacji zdolności przesyłowych.

—

Skarżąca twierdzi też, że podzielenie wspólnego rynku energii elektrycznej Niemiec i Austrii stoi w całkowitej sprzeczności z celami zamierzonymi przez rozporządzenie (WE) nr 714/2009 (3) i narusza zasadę, zgodnie z którą wewnętrzne ograniczenia przesyłowe nie mogą być przenoszone na granice krajowe.

—

Skarżąca podnosi wreszcie, że zaskarżona decyzja jest nieprawidłowa pod kątem faktycznym, a ponadto zastosowano w niej w nieprawidłowy sposób kryteria prawne dotyczące utworzenia nowych granic obszaru rynkowego w szczególności z tego względu, że: granica DE-AT nie jest ograniczona strukturalnie, ACER nie przewiduje alternatywnych granic obszaru rynkowego, dostępne są mniej inwazyjne środki techniczne, zaskarżona decyzja nie uwzględnia rozwoju sytuacji w przyszłości, decyzja ta narusza wymóg, by obszary rynkowe miały stały charakter, oraz Agencja błędnie oceniła charakter przepływów pętlowych.

Zarzut trzeci, oparty na twierdzeniu, że zaskarżona decyzja narusza prawo pierwotne Unii Europejskiej.

—	Skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja narusza zasadę proporcjonalności, ponieważ nie zbadano i nie wprowadzono mniej inwazyjnych, lecz tak samo odpowiednich środków.

—

Skarżąca twierdzi też, że zaskarżona decyzja narusza podstawowe wolności, ponieważ sztuczny podział wspólnego austriacko-niemieckiego rynku energii elektrycznej prowadzi do ograniczeń ilościowych w handlu energią elektryczną między dwoma państwami członkowskimi. Skarżąca wskazuje w tym względzie, że zaskarżona decyzja narusza swobodny przepływ towarów gwarantowany w art. 34 i 35 TFUE. Poza tym zdaniem skarżącej ograniczenia zdolności przesyłowej wynikające z wprowadzenia granic obszarów rynkowych oraz mechanizmu alokacji zdolności przesyłowej ograniczają w nieuzasadniony sposób przysługującą skarżącej swobodę świadczenia usług (art 56 TFUE).

—

Wreszcie skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja narusza prawo konkurencji UE, ponieważ podział wspólnego austriacko-niemieckiego rynku energii elektrycznej poprzez wprowadzenie obszaru rynkowego oraz mechanizmu obliczania zdolności przesyłowych (zwanego dalej „MOZP”) prowadzi do podzielenia rynku, co narusza art. 101 TFUE.

Zarzut czwarty, oparty na twierdzeniu, że wydając zaskarżoną decyzję, Agencja naruszyła szereg wymogów proceduralnych.

—

Skarżąca podnosi w tym względzie, że opierając w błędny sposób swą decyzję na art. 15 rozporządzenia dotyczącego alokacji zdolności przesyłowych i zarządzania ograniczeniami przesyłowymi, Agencja wdrożyła niewłaściwe postępowanie w sprawie utworzenia nowych granic obszaru rynkowego oraz wprowadzenia MOZP.

—

Skarżąca twierdzi ponadto, że złożony przez austriacki organ regulacyjny, E-Control, wniosek o zmianę projektu dotyczącego RWZP wszystkich operatorów systemu przesyłowego nie został rozpatrzony zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 9 ust. 12 rozporządzenia dotyczącego alokacji zdolności przesyłowych i zarządzania ograniczeniami przesyłowymi.

—

Skarżąca wskazuje poza tym, że ACER przekracza swe uprawnienia, gdy stwierdza, że niewiążąca opinia 09/2015 wydana we wrześniu 2015 r. ma skutek wiążący. Ponadto zdaniem skarżącej opinia, którą uznano za wiążącą, nie stanowiła części procedury konsultacyjnej, w związku z czym uprawnienia proceduralne wnioskodawcy zostały w rażący sposób naruszone.

—

Skarżąca podnosi też, że akta ACER dotyczące przygotowania zaskarżonej decyzji cechuje brak badań technicznych, analiz i pogłębionych ocen. Skarżąca uważa, że albo Agencja przekazała jej niepełne w znacznej mierze informacje, przez co naruszyła prawo skarżącej do pełnego dostępu do akt zgodnie z art. 41 Karty praw podstawowych, albo Agencja w ogóle nie przygotowała ani nie skonsultowała analiz i badań technicznych celem oparcia zaskarżonej decyzji na prawidłowych elementach faktycznych (co również stanowi poważne uchybienie proceduralne).

—

Wreszcie skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja jest oparta na okolicznościach faktycznych, które nie zostały dostatecznie wyjaśnione, ponieważ Agencja – w szczególności, lecz nie tylko – nie przedstawiła uwag w odniesieniu do następujących zagadnień: gdzie istnieją ograniczenia strukturalne na wspólnym austriacko-niemieckim rynku oraz gdzie problem ten zostanie rozwiązany najskuteczniej; jaki jest zakres występowania przepływów pętlowych i jak one wpływają na granicę austriacko-niemiecką; jaki wpływ mają bieżące i oczekujące środki dotyczące rozwoju sieci i poprawy bezpieczeństwa sieci; oraz jak dużo energii elektrycznej płynącej do Austrii przez inne państwa członkowskie płynie dalej do Niemiec.

5.	Zarzut piaty, oparty na braku uzasadnienia.

(1) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 2015/1222 z dnia 24 lipca 2015 r. ustanawiające wytyczne dotyczące alokacji zdolności przesyłowych i zarządzania ograniczeniami przesyłowymi (Dz.U. L 197, s. 24).

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (Dz.U. L 211, s. 1).

(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 (Dz.U. L 211, s. 15).

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/23

Skarga wniesiona w dniu 1 lutego 2017 r. – Grupo Orenes/EUIPO – Akamon Entertainment Millenium (Bingo VIVA! Slots)

(Sprawa T-63/17)

(2017/C 095/31)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Grupo Orenes, SL (Murcia, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat M. Sanmartín Sanmartín)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Akamon Entertainment Millenium, SL (Barcelona, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający: Akamon Entertainment Millenium, SL

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy zawierający elementy słowne „Bingo VIVA! Slots” – zgłoszenie nr 13 468 251

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 7 listopada 2016 r. w sprawie R 453/2016-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—

Naruszenie art. 64, 75 i 76 rozporządzenia nr 207/2009 w odpowiednim przypadku w związku z art. 8 ust. 1 lit. b) tegoż rozporządzenia i z zasadami 50 i 52 rozporządzenia nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonującego rozporządzenie Rady w sprawie wspólnotowego znaku towarowego oraz z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości dokonującym wykładni powyższych przepisów;

—	Brak przeprowadzenia odpowiedniego całościowego porównania oznaczeń.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/24

Skarga wniesiona w dniu 8 lutego 2017 r. – Consorzio IB Innovation/Komisja

(Sprawa T-84/17)

(2017/C 095/32)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Consorzio IB Innovation (Bentivoglio, Włochy) (przedstawiciele: A. Masutti i P. Manzini, avvocati)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, ewentualnie również w części, na podstawie podniesionych zarzutów

—	obciążenie Komisji całością kosztów postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Skarga w niniejszej sprawie jest skierowana przeciwko decyzji Dyrekcji Generalnej Komisji Europejskiej ds. Badań Naukowych i Innowacji z dnia 30 listopada 2016 r. (ref. Ares 2016-6711369, w której Komisja zaakceptowała końcowy raport Lubbock Fine nr 14-BA259-027 z dnia 21 listopada 2016 r. i w konsekwencji stwierdziła, że Consorzio IBI Innovation (zwane dalej „Consorzio” lub „IBI”) miało obowiązek zwrotu kwoty 294 925,43 EUR w związku z umową nr 261679-CONTAIN i kwoty 155 482,91 EUR w związku z umową nr V, a także zweryfikowania, czy w związku z szeregiem późniejszych umów występowały systematycznie błędy.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący błędnej i wewnętrznie sprzecznej wykładni pojęć „beneficjent” i „strony trzecie” z naruszeniem General Agreement (GA) i General Conditions zawartych w Załączniku II do GA.

—

Strona skarżąca podnosi w tym względzie, że ze względu na naturę Consorzio ogół członków konsorcjum stanowi podmiot zbiorowy uznawany za beneficjenta GA. Członkowie konsorcjum nie są więc stronami trzecimi w stosunku do beneficjenta, tylko częścią samego beneficjenta. Wobec tego ich pracownicy oddani do dyspozycji beneficjenta dla potrzeb zadań związanych z GA są uważani za pracowników beneficjenta i nie muszą być wymienieni w Załączniku I, jak zostało stwierdzone o zaskarżonej decyzji.

Zarzut drugi dotyczący tego, że zaskarżona decyzja jest pozbawiona podstawy prawnej, posiada wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie i narusza zasadę dobrej administracji.

—

Strona skarżąca podnosi w tym względzie, że podstawą zaskarżonej decyzji musi być wyraźna norma prawna, a nie – jak w niniejszym przypadku – wydany przez służby Komisji i nie mający mocy prawnej „Guide on Financial issues”. Zaskarżona decyzja nie uwzględnia także zasady dobrej administracji, która zabrania Komisji wydawania wiążących aktów w stosunku do adresatów na podstawie niekompletnego i wewnętrznie sprzecznego raportu audytora spoza Komisji.

Zarzut trzeci dotyczący błędnej wykładni i błędnego zastosowania art. II.15.2.c Załącznika II do GA CONTAIN i ICARGO.

—

Strona skarżąca podnosi w tym względzie, że konsultanci IBI, w odniesieniu do których został podważony zwrot kosztów pośrednich, buli profesjonalistami niezatrudnionymi przez żaden inny podmiot, czyli działali na zasadzie samozatrudnienia. Nie wchodzą oni zatem w zakres żadnego z dwóch przypadków, w których ust. 2.c onego przepisu wyklucza możliwość zwrotu kosztów. Skoro konsultanci IBI wykonujący telepracę nie mieszczą się w zakresie żadnego z dwóch wyjątkowych przypadków, muszą podlegać ogólnej zasadzie, tj. do ich pośrednich kosztów ma zastosowanie zasada jednolitej stawki w wysokości 60 %.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia systemu językowego obowiązującego w Unii Europejskiej.

—

Strona skarżąca podnosi w tym względzie, że zarówno raport audytora, jak i uwzgledniająca go decyzja pozwanej zostały sporządzone w języku angielskim, czyli w języku innym niż język krajowy IBI. Wobec tego naruszony został art. 3 rozporządzenia nr 1 Rady (EWG) z dnia 15 kwietnia 1958 r. w sprawie określenia systemu językowego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej.

Zarzut piaty dotyczący naruszenia zasady dobrej administracji ze względu na brak staranności i dbałości przy badaniu sprawy.

—

Strona skarżąca podnosi w tym względzie, że w przypadku, kiedy Komisja powierza zewnętrznemu audytorowi zadanie zbadania poprawności księgowej projektów, obowiązek staranności spoczywa na audytorze. Ponadto zasada dobrej administracji wymaga od Komisji po otrzymaniu raportu audytora szczególnej staranności przy jego badaniu i w razie potrzeby zdolności do podjęcia interwencji poprzez zmianę treści raportu. Zdaniem strony skarżącej Komisja naruszyła ów obowiązek staranności.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/25

Skarga wniesiona w dniu 13 lutego 2017 r. – Hiszpania/Komisja

(Sprawa T-88/17)

(2017/C 095/33)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciele: M. Sampol Pucurull i M. García-Valdecasas Dorrego, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

Stwierdzenie częściowej nieważności, w odniesieniu do agencji płatniczej Estremadury, decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2016/2113 z dnia 30 listopada 2016 r. w sprawie rozliczenia rachunków agencji płatniczych państw członkowskich dotyczących wydatków finansowanych przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) w ostatnim roku realizacji programu dla okresu programowania 2007–2013 EFRROW (16 października 2014 r. – 31 grudnia 2015 r.) w zakresie, w jakim Komisja nie dokonała na rzecz tej agencji zwrotu kwoty 5 364 682,52 EUR.

—	Obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy oparty na naruszeniu art. 69 rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U. 2005 L 277, s. 1), zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 473/2009 z dnia 25 maja 2009 r. (Dz.U. 2009 L 144, s. 3), ponieważ uniemożliwia on odliczenie kwoty 5 364 682,52 EUR (kwoty, które nie mogą być ponownie wykorzystane) przy rozliczaniu rachunków z tytułu wydatków finansowanych przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) w ostatnim roku realizacji programu dla okresu programowania 2007–2013 EFRROW.

Zarzut drugi, podniesiony posiłkowo, na wypadek gdyby Sąd orzekł, że Komisja nie naruszyła art. 69 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005, oparty na stwierdzeniu, że działanie Komisji stanowi działanie arbitralne wykraczające poza przysługujący jej zakres uznania i naruszające również zasadę uzasadnionych oczekiwań.

Sprostowania

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/26

Sprostowanie do informacji w Dzienniku Urzędowym w sprawie F-104/15: Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 20 lipca 2016 r. – U (*)/Komisja (Służba publiczna – Renta rodzinna – Artykuły 18 i 20 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego – Żyjący małżonek byłego urzędnika – Kwalifikowanie się – Drugie małżeństwo – Równe traktowanie urzędników)

( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 364 z dnia 3 października 2016 r. , ponownie opublikowane ze względu na ochronę danych osobowych)

(2017/C 095/34)

Strona 4, spis treści, oraz strona 33 i 34, „U (*)” zastępuje się „RN (*)”.

27.3.2017

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 95/26

Sprostowanie do informacji w Dzienniku Urzędowym w sprawie T-695/16 P: Odwołanie wniesione w dniu 29 września 2016 r. przez Komisję Europejską od wyroku wydanego w dniu 20 lipca 2016 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-104/15, U (*)/Komisja

( Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 441 z dnia 28 listopada 2016 r. , ponownie opublikowane ze względu na ochronę danych osobowych)

(2017/C 095/35)

Strona 4, spis treści, oraz strona 28, „U (*)” zastępuje się „RN (*)”.