Opakowania z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu w kontakcie z żywnością
STRESZCZENIE DOKUMENTU:
Rozporządzenie (UE) 2022/1616 w sprawie materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu przeznaczonych do kontaktu z żywnością
JAKIE SĄ CELE ROZPORZĄDZENIA?
Określono w nim zasady:
- sprzedaży materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych produkowanych z wykorzystaniem odpowiedniej technologii recyklingu odpadów* z tworzyw sztucznych, które są przeznaczone do kontaktu z żywnością lub w przypadku których można racjonalnie oczekiwać, że będą mieć kontakt z żywnością;
- opracowania i działania technologii, procesów i instalacji recyklingu w celu produkcji tego tworzywa sztucznego z recyklingu;
- stosowania materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych mających kontakt z żywnością, które zostały poddane recyklingowi lub mają być poddane recyklingowi.
KLUCZOWE ZAGADNIENIA
Odpowiednie technologie recyklingu:
- muszą zagwarantować, że materiały z tworzyw sztucznych pochodzące z recyklingu:
- są bezpieczne pod względem mikrobiologicznym;
- nie uwalniają swoich składników do żywności w ilościach, które mogłyby zagrozić zdrowiu ludzkiemu lub zmienić – w niedopuszczalnych poziomach – skład żywności lub jej kolor, aromat, smak i teksturę (właściwości organoleptyczne),
- mają etykietę, reklamę i prezentację, która nie wprowadzają społeczeństwa w błąd;
- są:
- klasyfikowane według czynników takich jak rodzaj, metoda zbierania i pochodzenie materiału wsadowego oraz zamierzone wykorzystanie tworzywa sztucznego z recyklingu,
- wymienione w załączniku I do rozporządzenia i mogą być również indywidualnie zatwierdzone przez Komisję Europejską.
Materiały i wyroby z tworzyw sztucznych można wprowadzać do obrotu, jeżeli są:
- produkowane w jeden z następujących sposobów:
- odpowiednią technologię wymienioną w załączniku I,
- nową technologię (wymagającą odpowiedniego zezwolenia) zgodnie z procedurą określoną w rozdziale IV;
- zawierają niezbędną dokumentację, instrukcje i etykietowanie.
Podmioty zajmujące się gospodarką odpadami muszą upewnić się, że zbierane odpady z tworzyw sztucznych:
- pochodzą wyłącznie z odpadów komunalnych lub z określonych przedsiębiorstw zajmujących się sprzedażą detaliczną żywności lub innych rodzajów żywności, zbieranych z zastosowaniem certyfikowanego systemu zbierania, z zastrzeżeniem ewentualnych wyjątków;
- zawierają wyłącznie materiały i wyroby z tworzyw sztucznych spełniające wymogi rozporządzenia (UE) nr 10/2011 w sprawie tworzyw sztucznych, które mają kontakt z żywnością (zob. podsumowanie);
- są zbierane oddzielnie; lub
- są zbierane w ramach systemu recyklingu zarządzanego przez jeden podmiot, w którym uczestnicy podlegający zasadom tego systemu zapewniają, że plastik nie jest skażony.
Zasady dotyczące tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu wymagają od podmiotów działających na rynku spożywczym:
- przestrzegania podczas ich stosowania instrukcji dołączonych do produktów;
- dostarczania stosownych informacji konsumentom, którzy mają kontakt z żywnością pakowaną w takie materiały.
Przepisy dotyczące rozwoju i stosowania technologii recyklingu stanowią, że:
- kilka podmiotów gospodarczych może opracowywać nowe technologie niezależnie lub wspólnie, ale musi poinformować o tym swój organ krajowy i Komisję oraz dostarczyć szczegółowych informacji na temat ich pracy, w tym dowodów naukowych i badań, na których się opiera;
- instalacje recyklingu wykorzystujące nową technologię muszą:
- spełniać określone wymogi administracyjne oraz dostarczać i aktualizować informacje podsumowujące pełny proces i główne etapy produkcji, wraz z dokumentacją uzupełniającą,
- monitorować średni poziom zanieczyszczenia poprzez pobieranie próbek partii wejściowych i wyjściowych z tworzyw sztucznych i publikowanie szczegółowego sprawozdania półrocznego na swojej stronie internetowej;
- Komisja (jeżeli uzna, że dostępne są wystarczające dane):
Procedura wydawania zezwoleń na indywidualny proces recyklingu
- Zezwolenie jest wymagane tylko wtedy, gdy wymaga tego odpowiednia technologia stosowana w takim procesie.
- Twórca procesu odkażania jest zobowiązany do złożenia wniosku, wraz z odpowiednią dokumentacją, do właściwego organu krajowego, który następnie informuje EFSA.
- EFSA ma ocenić cały proces i określić, czy może on stosować odpowiednią technologię recyklingu, tak aby materiały z tworzyw sztucznych były bezpieczne, a także wydać opinię naukową dotyczącą procesu recyklingu.
- Komisja, biorąc pod uwagę tę opinię, podejmuje decyzję o udzieleniu lub odmowie udzielenia niezbędnego zezwolenia.
- EFSA ma przedstawić wytyczne naukowe opisujące kryteria oceny, które będzie stosować w odniesieniu do każdej odpowiedniej technologii recyklingu wymagającej zezwolenia na poszczególne procesy recyklingu.
- Podmioty gospodarcze, którym udziela się zezwolenia na stosowanie ich procesu, stają się posiadaczami zezwoleń. Mają one wypełniać ogólne obowiązki, w tym dostarczać podmiotom zajmującym się recyklingiem niezbędnych informacji, powiadamiać Komisję o zmianach w procesie i o jego własności oraz szanować ich zobowiązania cywilne i karne.
- Komisja może zmienić, zawiesić lub cofnąć zezwolenia, jeżeli spełnione są określone kryteria.
Ustawodawstwo ustanawia unijny rejestr nowych technologii, podmiotów zajmujących się recyklingiem, procesów recyklingu, systemów recyklingu i instalacji odkażających. Rejestr ten zawiera szczegóły dotyczące:
- zakładu odkażania i recyklingu, w którym wyprodukowano tworzywo sztuczne z recyklingu;
- zastosowanego dozwolonego procesu recyklingu;
- nazwy systemu recyklingu i danych podmiotu gospodarczego;
- nazwy zastosowanej nowej technologii.
Podmioty zajmujące się recyklingiem muszą:
- spełniać wymogi administracyjne, takie jak informowanie Komisji i ich organów krajowych na 30 dni przed rozpoczęciem produkcji tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu;
- sporządzić skrócony arkusz monitorowania zgodności dla każdej instalacji odkażającej znajdującej się pod ich kontrolą, przy użyciu wzoru zawartego w załączniku II do rozporządzenia, i uzyskać dla niego zgodę właściwego organu na ich terytorium;
- dostarczyć deklarację zgodności zgodnie z opisem i wzorem określonym w części A załącznika III.
Kontrole urzędowe instalacji recyklingu obejmują:
- audyty podmiotów gospodarczych, ocenę dobrych praktyk produkcyjnych oraz badanie kontroli i monitorowanie zgodności obowiązujących procedur;
- uprawnienia organów krajowych do stwierdzenia niezgodności partii tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu z następujących powodów:
- została wprowadzona do obrotu bez odpowiedniej dokumentacji lub etykietowania,
- podmiot zajmujący się recyklingiem nie może udowodnić, że została wyprodukowana zgodnie z rozporządzeniem,
- została wyprodukowana w zakładzie recyklingu, który nie spełnia wymogów rozporządzenia;
- uprawnienia organów krajowych do żądania od podmiotu gospodarczego usunięcia braków, a nawet do zakazania sprzedaży produktu.
Rozporządzenie nie ma zastosowania do stosowania odpadów do produkcji substancji (monomerów i innych substancji wyjściowych, dodatków z wyłączeniem barwników, polimerów pomocniczych do produkcji, z wyłączeniem rozpuszczalników i makrocząsteczek z fermentacji mikrobiologicznej) objętych art. 5 rozporządzenia (UE) nr 10/2011.
Rozporządzenie zawiera pewne ustalenia przejściowe i uchyla rozporządzenie (WE) nr 282/2008.
OD KIEDY ROZPORZĄDZENIE MA ZASTOSOWANIE?
Ma ona zastosowanie od 10 października 2022 r.
KONTEKST
Więcej informacji:
KLUCZOWE POJĘCIA
Odpady. Wszelkie substancje lub przedmioty, które posiadacz wyrzuca lub zamierza/jest zobowiązany wyrzucić.
GŁÓWNY DOKUMENT
Rozporządzenie Komisji (UE) nr 2022/1616 z dnia 15 września 2022 r. w sprawie materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu przeznaczonych do kontaktu z żywnością oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 282/2008 (Dz.U. L 243 z 20.9.2022, s. 3–46).
Kolejne zmiany rozporządzenia (UE) 2022/1616 zostały włączone do tekstu pierwotnego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.
DOKUMENTY POWIĄZANE
Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów – Nowy plan działania UE dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym na rzecz czystszej i bardziej konkurencyjnej Europy (COM(2020) 98 final z 11.3.2020).
Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów – Europejska strategia na rzecz tworzyw sztucznych w gospodarce o obiegu zamkniętym (COM(2018) 28 final z 16.1.2018).
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych) (Dz.U. L 95 z 7.4.2017, s. 1–142).
Zobacz tekst skonsolidowany.
Rozporządzenie Komisji (UE) nr 10/2011 z dnia 14 stycznia 2011 r. w sprawie materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością (Dz.U. L 12 z 15.1.2011, s. 1–89).
Zobacz tekst skonsolidowany.
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2023/2006 z dnia 22 grudnia 2006 r. w sprawie dobrej praktyki produkcyjnej w odniesieniu do materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością (Dz.U. L 384 z 29.12.2006, s. 75–78).
Zobacz tekst skonsolidowany.
Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1–24).
Zobacz tekst skonsolidowany.
Ostatnia aktualizacja: 13.01.2023