(1)

Inicjatywa na rzecz unii rynków kapitałowych ma na celu zmniejszenie zależności od kredytów bankowych, dywersyfikację rynkowych źródeł finansowania dla wszystkich małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) oraz promowanie emisji obligacji i akcji przez MŚP na rynkach publicznych. Przedsiębiorstwa mające siedzibę w Unii, starające się pozyskać kapitał w systemach obrotu ponoszą wysokie jednorazowe i bieżące koszty związane z ujawnianiem informacji i przestrzeganiem przepisów, które mogą zniechęcić je do ubiegania się o dopuszczenie do obrotu w systemach obrotu w Unii. Ponadto akcje emitowane przez MŚP w systemach obrotu w Unii zwykle charakteryzują się niższym poziomem płynności i większą zmiennością cen, co zwiększa koszt kapitału i sprawia, że korzystanie z tych źródeł finansowania staje się zbyt uciążliwe. Zasadnicze znaczenie ma zatem horyzontalna polityka Unii dotycząca tych aspektów związanych z MŚP. Polityka taka musi być inkluzywna, spójna i skuteczna oraz musi uwzględniać różne MŚP i ich zróżnicowane potrzeby.

(2)

Na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE (3) stworzono nowy rodzaj systemu obrotu – rynek rozwoju MŚP – jako podkategorię wielostronnych platform obrotu (MTF), aby ułatwić MŚP dostęp do kapitału i umożliwić ich wzrost, a także ułatwić dalszy rozwój specjalistycznych rynków, zaspokajających potrzeby emitentów będących MŚP wykazujących potencjał wzrostu. W dyrektywie 2014/65/UE przewidziano również, że „należy skoncentrować się na tym, w jaki sposób przyszłe uregulowania prawne powinny w dalszym ciągu wspierać i promować korzystanie z tego rynku, aby uczynić go atrakcyjnym dla inwestorów, a także zapewnić ograniczenie obciążeń administracyjnych i dalsze zachęty dla MŚP w zakresie dostępu do rynków kapitałowych za pośrednictwem rynków rozwoju MŚP”. W swojej opinii w sprawie wniosku Komisji dotyczącego niniejszego rozporządzenia zmieniającego Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny, podtrzymując swoje wcześniejsze stanowisko, wskazał, że niski poziom komunikacji oraz podejście biurokratyczne są istotnymi przeszkodami oraz że należy dołożyć więcej starań w celu pokonania tych przeszkód. Oświadczył ponadto, że działania powinny być adresowane do ostatniego ogniwa łańcucha, tj. do samych MŚP, poprzez włączenie m.in. stowarzyszeń MŚP, partnerów społecznych i izb handlowych.

(3)

Zwrócono jednak uwagę, że emitenci instrumentów finansowych dopuszczonych do obrotu na rynkach rozwoju MŚP korzystają ze stosunkowo niewielu uproszczeń regulacyjnych w porównaniu z emitentami instrumentów finansowych dopuszczonych do obrotu na innych MTF lub rynkach regulowanych. Większość obowiązków określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 (4) stosuje się w ten sam sposób do wszystkich emitentów bez względu na ich wielkość lub systemy obrotu, w których ich instrumenty finansowe są dopuszczone do obrotu. Ten niski poziom zróżnicowania pomiędzy emitentami instrumentów finansowych dopuszczonych do obrotu na rynkach rozwoju MŚP a emitentami działającymi na innych MTF okazuje się być czynnikiem zniechęcającym MTF do ubiegania się o rejestrację jako rynek rozwoju MŚP, na co wskazuje niewielka obecnie liczba podmiotów o statusie rynku rozwoju MŚP. Dlatego też niezbędne jest wprowadzenie dodatkowych proporcjonalnych uproszczeń w celu odpowiedniego wspierania korzystania z rynków rozwoju MŚP. Należy aktywnie promować korzystanie z rynków rozwoju MŚP. Wiele MŚP nadal nie wie o istnieniu rynków rozwoju MŚP jako nowego rodzaju systemu obrotu.

(4)

Należy zwiększyć atrakcyjność rynków rozwoju MŚP przez dalsze obniżanie kosztów przestrzegania przepisów oraz zmniejszanie obciążeń administracyjnych, z którymi muszą się mierzyć emitenci instrumentów finansowych dopuszczonych do obrotu na rynkach rozwoju MŚP. Aby utrzymać najwyższe standardy przestrzegania przepisów na rynkach regulowanych, środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny mieć zastosowanie wyłącznie do przedsiębiorstw notowanych na rynkach rozwoju MŚP, bez względu na fakt, że nie wszystkie MŚP są notowane na rynkach rozwoju MŚP i nie wszystkie przedsiębiorstwa notowane na rynkach rozwoju MŚP są MŚP. Zgodnie z dyrektywą 2014/65/UE nawet do 50 % emitentów instrumentów finansowych dopuszczonych do obrotu na rynkach rozwoju MŚP może być przedsiębiorstwami niebędącymi MŚP, co ma na celu utrzymanie rentowności modelu biznesowego rynków rozwoju MŚP poprzez, między innymi, płynność papierów wartościowych przedsiębiorstw niebędących MŚP. Z uwagi na ryzyko związane ze stosowaniem różnych przepisów do emitentów notowanych w systemach tej samej kategorii, mianowicie na rynkach rozwoju MŚP, środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu nie powinny ograniczać się jedynie do emitentów będących MŚP. W celu zapewnienia spójności dla emitentów i jasności dla inwestorów obniżenie kosztów przestrzegania przepisów oraz zmniejszenie obciążeń administracyjnych powinno mieć zastosowanie do wszystkich emitentów instrumentów finansowych dopuszczonych do obrotu na rynkach rozwoju MŚP bez względu na ich kapitalizację rynkową.

(5)

Sukces rynku rozwoju MŚP nie powinien być mierzony jedynie liczbą notowanych na nim przedsiębiorstw, ale raczej osiąganą przez nie stopą wzrostu. Należy w większym stopniu skupić się na MŚP, które są ostatecznymi beneficjentami niniejszego rozporządzenia, i ich potrzebach. Ograniczenie biurokracji jest bardzo ważnym elementem tego procesu, należy jednak również podjąć inne działania. W celu wsparcia rozwoju MŚP trzeba dołożyć starań, by poprawić informacje, które są przekazywane bezpośrednio MŚP i dotyczą dostępnych dla nich możliwości finansowania. Uproszczenie regulacyjne powinno być korzystne dla mniejszych przedsiębiorstw wykazujących potencjał wzrostu.

(6)

Zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 596/2014 bezprawne ujawnienie informacji poufnych ma miejsce wówczas, gdy osoba znajduje się w posiadaniu informacji poufnych i ujawnia te informacje innej osobie, z wyjątkiem przypadków, gdy ujawnienie to odbywa się w normalnym trybie wykonywania czynności w ramach zatrudnienia, zawodu lub obowiązków. Zgodnie z art. 11 ust. 4 tego rozporządzenia uznaje się, że ujawnienie informacji poufnych w toku badania rynku następuje w normalnym trybie wykonywania czynności w ramach zatrudnienia, zawodu lub obowiązków danej osoby, pod warunkiem że odbywa się to zgodnie z pewnymi procedurami ustanowionymi w ramach regulacji dotyczących badań rynku. Badanie rynku obejmuje przekazanie informacji przynajmniej jednemu potencjalnemu inwestorowi – przed ogłoszeniem transakcji – w celu oceny zainteresowania potencjalnych inwestorów ewentualną transakcją i jej warunkami, takimi jak ewentualna wielkość i cena. Podczas etapu negocjacji oferty papierów wartościowych skierowanej do inwestorów kwalifikowanych (emisja niepubliczna) emitenci przystępują do rozmów z ograniczoną liczbą potencjalnych inwestorów kwalifikowanych, zdefiniowanych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1129 (5), i negocjują wszystkie warunki umowne dotyczące transakcji z tymi inwestorami kwalifikowanymi.

Celem przekazywania informacji podczas tego etapu negocjacji jest ustrukturyzowanie i przeprowadzenie całej transakcji, a nie ocena zainteresowania potencjalnych inwestorów wcześniej określoną transakcją. Regulacje dotyczące badań rynku w odniesieniu do niepublicznej emisji obligacji mogą czasami być uciążliwe i działać jako czynnik zniechęcający do przystąpienia do rozmów na temat tych transakcji zarówno dla emitentów, jak i inwestorów. W celu zwiększenia atrakcyjności niepublicznych emisji obligacji należy uznać, że ujawnienie informacji poufnych inwestorom kwalifikowanym do celów takich transakcji następuje w normalnym trybie wykonywania czynności w ramach zatrudnienia, zawodu lub obowiązków danej osoby i powinno być wyłączone z zakresu regulacji dotyczących badań rynku, pod warunkiem że zastosuje się odpowiednią umowę o zachowaniu poufności.

(7)

Pewien stopień płynności akcji emitenta można osiągnąć poprzez zastosowanie mechanizmów płynności, takich jak mechanizmy realizowania funkcji animatora rynku lub umowy o zapewnianiu płynności. Mechanizm realizowania funkcji animatora rynku obejmuje umowę między operatorem rynku a stroną trzecią, która zobowiązuje się utrzymać płynność pewnych akcji i w zamian korzysta z rabatów na opłaty transakcyjne. Umowa o zapewnianiu płynności obejmuje umowę pomiędzy emitentem a stroną trzecią, która to strona zobowiązuje się zapewnić płynność akcji emitenta w jego imieniu. W celu zapewnienia zachowania pełnej integralności rynku umowy o zapewnianiu płynności powinny być dostępne dla wszystkich emitentów instrumentów finansowych dopuszczonych do obrotu na rynkach rozwoju MŚP w całej Unii, z zastrzeżeniem szeregu warunków.

Nie wszystkie właściwe organy ustanowiły przyjęte praktyki rynkowe zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 596/2014 w odniesieniu do umów o zapewnianiu płynności, co oznacza, że nie wszyscy emitenci instrumentów finansowych dopuszczonych do obrotu na rynkach rozwoju MŚP posiadają obecnie dostęp do programów wspierania płynności w Unii. Ten brak programów wspierania płynności może stanowić przeszkodę w dążeniu do skutecznego wzrostu rynków rozwoju MŚP. Niezbędne jest zatem utworzenie ram unijnych umożliwiających emitentom instrumentów finansowych dopuszczonych do obrotu na rynkach rozwoju MŚP zawarcie umowy o zapewnianiu płynności z dostawcą płynności, w przypadku gdy na poziomie krajowym nie ustanowiono przyjętej praktyki rynkowej. Zgodnie z takimi unijnymi ramami nie uznawano by, że osoba, która zawiera umowę o zapewnianiu płynności z dostawcą płynności, dokonuje manipulacji na rynku. Kluczowe znaczenie ma jednak to, by proponowane ramy unijne dotyczące umów o zapewnianiu płynności odnoszących się do rynków rozwoju MŚP nie zastępowały istniejących lub przyszłych przyjętych krajowych praktyk rynkowych, lecz stanowiły ich uzupełnienie. Bardzo ważne jest również to, by właściwe organy zachowały możliwość ustanawiania przyjętych praktyk rynkowych w odniesieniu do umów o zapewnianiu płynności w celu dostosowania ich warunków do lokalnej specyfiki lub rozszerzenia zakresu tych umów na niepłynne papiery wartościowe inne niż akcje dopuszczone do obrotu w systemach obrotu.

(8)

W celu zapewnienia spójnej harmonizacji proponowanych ram unijnych dotyczących umów o zapewnianiu płynności, Komisja powinna przyjąć, w drodze aktów delegowanych na podstawie art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (6), regulacyjne standardy techniczne opracowane przez Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) (EUNGiPW), ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr 1095/2010, określające wzór, który należy wykorzystywać na potrzeby takich umów.

(9)

Zgodnie z art. 17 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 596/2014 emitenci mogą podjąć decyzję o opóźnieniu podania do wiadomości publicznej informacji poufnych, jeżeli ich niezwłoczne ujawnienie mogłoby naruszyć prawnie uzasadnione interesy emitentów, jeżeli opóźnienie prawdopodobnie nie wprowadzi w błąd opinii publicznej oraz jeżeli emitenci są w stanie zapewnić poufność takich informacji. Emitenci mają jednak obowiązek poinformowania o tym właściwego organu i przedstawienia pisemnego wyjaśnienia dotyczącego uzasadnienia takiej decyzji. Obowiązek poinformowania właściwego organu, spoczywający na emitentach, których instrumenty finansowe zostały dopuszczone do obrotu wyłącznie na rynku rozwoju MŚP, może być uciążliwy. Łagodniejszy wymóg wobec takich emitentów, zgodnie z którym byliby oni zobowiązani do wyjaśnienia przyczyn opóźnienia jedynie na żądanie właściwego organu, zmniejszyłby obciążenie administracyjne dla emitentów, pozostając jednocześnie bez znacznego wpływu na zdolność do monitorowania przez właściwy organ ujawniania informacji poufnych, pod warunkiem że właściwy organ nadal byłby informowany o podjęciu decyzji o opóźnieniu i miałby możliwość wszczęcia postępowania wyjaśniającego w przypadku wątpliwości co do tej decyzji.

(10)

Obecny mniej rygorystyczny wymóg wobec emitentów, których instrumenty finansowe zostały dopuszczone do obrotu na rynku rozwoju MŚP, dotyczący sporządzania – zgodnie z art. 18 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 596/2014 – listy osób mających dostęp do informacji poufnych dopiero na żądanie właściwego organu, ma ograniczone skutki praktyczne, ponieważ emitenci ci nadal podlegają wymogom dotyczącym bieżącego monitorowania osób, które kwalifikują się jako osoby mające dostęp do informacji poufnych w kontekście bieżących projektów. Istniejący wymóg powinien zatem zostać zastąpiony możliwością prowadzenia przez emitentów, których instrumenty finansowe zostały dopuszczone do obrotu na rynku rozwoju MŚP, jedynie listy osób, które – w normalnym trybie wypełniania obowiązków – mają regularny dostęp do informacji poufnych, takich jak dyrektorzy, członkowie organów zarządzających lub doradcy wewnętrzni. Ponadto szybkie aktualizowanie pełnych list osób mających dostęp do informacji poufnych, w sposób przewidziany w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2016/347 (7), byłoby uciążliwe dla emitentów, których instrumenty finansowe zostały dopuszczone do obrotu na rynku rozwoju MŚP. Ponieważ jednak niektóre państwa członkowskie uznają listy osób mających dostęp do informacji poufnych za ważny element przyczyniający się do zapewnienia wyższego poziomu integralności rynku, państwa członkowskie powinny mieć możliwość wprowadzenia wymogu, zgodnie z którym emitenci, których instrumenty finansowe zostały dopuszczone do obrotu na rynku rozwoju MŚP, powinni przedstawiać bardziej wyczerpujące listy osób mających dostęp do informacji poufnych, obejmujące wszystkie osoby, które mają dostęp do informacji poufnych. Zważywszy na potrzebę zapewnienia proporcjonalnego obciążenia administracyjnego dla MŚP, takie bardziej wyczerpujące listy powinny jednak stanowić mniejsze obciążenie administracyjne w porównaniu z pełnymi listami osób mających dostęp do informacji poufnych.

(11)

Kluczowe znaczenie ma doprecyzowanie, że obowiązek sporządzania list osób mających dostęp do informacji poufnych spoczywa zarówno na emitentach, jak i na wszelkich osobach działających w ich imieniu lub na ich rzecz. Obowiązki osób działających w imieniu lub na rzecz emitenta w zakresie sporządzania list osób mających dostęp do informacji poufnych powinny zostać doprecyzowane po to, by uniknąć rozbieżnych interpretacji i praktyk w całej Unii. Należy odpowiednio zmienić odnośne przepisy rozporządzenia (UE) nr 596/2014.

(12)

Zgodnie z art. 19 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 596/2014 emitenci oraz uczestnicy rynku uprawnień do emisji muszą podać do publicznej wiadomości informacje o transakcjach realizowanych przez osoby pełniące obowiązki zarządcze oraz osoby blisko z nimi związane w ciągu trzech dni roboczych od dokonania transakcji. Ten sam termin dotyczy osób pełniących obowiązki zarządcze oraz osób blisko z nimi związanych w odniesieniu do ich obowiązku zgłoszenia transakcji do emitenta lub do uczestnika rynku uprawnień do emisji. W przypadku gdy osoby pełniące obowiązki zarządcze oraz osoby blisko z nimi związane późno poinformują emitentów lub uczestników rynku uprawnień do emisji o swoich transakcjach, przestrzeganie przez tych emitentów lub uczestników rynku uprawnień do emisji tego trzydniowego terminu jest technicznie trudne, co może rodzić problemy dotyczące odpowiedzialności. Emitenci i uczestnicy rynku uprawnień do emisji powinni zatem mieć możliwość ujawnienia transakcji w ciągu dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o takich transakcjach przez osoby pełniące obowiązki zarządcze lub osoby blisko z nimi związane.

(13)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/1129 emitent, pod pewnymi warunkami, nie ma obowiązku opublikowania prospektu w przypadku papierów wartościowych oferowanych w związku z przejęciem poprzez ofertę wymiany oraz w przypadku papierów wartościowych, które są oferowane, przydzielone lub mają zostać przydzielone w związku z połączeniem lub podziałem. Zamiast tego do publicznej wiadomości musi zostać podany dokument zawierający minimalny zakres informacji opisujących daną transakcję i jej wpływ na emitenta. Prawo Unii nie nakłada na właściwy organ krajowy wymogu poddania przeglądowi ani zatwierdzenia takiego dokumentu przed jego publikacją, a jego treść zawiera zmniejszoną ilość informacji w stosunku do prospektu. Niezamierzonym skutkiem takiego wyłączenia jest fakt, że w pewnych okolicznościach spółka nienotowana na giełdzie może dokonać pierwszego dopuszczenia swoich akcji do obrotu na rynku regulowanym bez sporządzania prospektu. Pozbawia to inwestorów użytecznych informacji zawartych w prospekcie, przy uniknięciu przeglądu przez właściwy organ krajowy informacji przekazywanych rynkowi. Należy zatem wprowadzić wymóg opublikowania prospektu dla spółki nienotowanej na giełdzie, która ubiega się o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym w następstwie oferty wymiany, połączenia lub podziału.

(14)

Art. 14 rozporządzenia (UE) 2017/1129 nie zezwala obecnie na stosowanie uproszczonego prospektu emitentom, których udziałowe papiery wartościowe są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym albo na rynku rozwoju MŚP nieprzerwanie od co najmniej ostatnich 18 miesięcy i którzy podejmowaliby starania, by emitować papiery wartościowe zapewniające dostęp do udziałowych papierów wartościowych tożsamych z tymi, które zostały już wcześniej wyemitowane. Należy zatem zmienić art. 14 tego rozporządzenia, tak aby umożliwić takim emitentom stosowanie uproszczonego prospektu.

(15)

Rynki rozwoju MŚP nie powinny być postrzegane jako ostatni etap rozwoju emitentów, ale powinny zapewniać przedsiębiorstwom odnoszącym sukcesy możliwość wzrostu i przeniesienia się w pewnym momencie na rynki regulowane, aby przedsiębiorstwa te mogły korzystać z większej płynności oraz większej puli inwestorów. W celu ułatwienia przeniesienia się z rynku rozwoju MŚP na rynek regulowany należy umożliwić rozwijającym się przedsiębiorstwom korzystanie z uproszczonego systemu obowiązków informacyjnych zgodnie z art. 14 rozporządzenia (UE) 2017/1129 w odniesieniu do dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym papierów wartościowych tożsamych z papierami wartościowymi, które zostały wcześniej wyemitowane, pod warunkiem że przedsiębiorstwa te oferowały publicznie papiery wartościowe, które są dopuszczone do obrotu na rynku rozwoju MŚP nieprzerwanie przez okres co najmniej dwóch lat oraz całkowicie wypełniły obowiązki sprawozdawcze i informacyjne w trakcie tego okresu. Dwuletni okres powinien umożliwić emitentom osiągnięcie wystarczającego okresu udokumentowanej działalności i dostarczenie rynkowi informacji na temat ich wyników finansowych oraz spełnienia wymogów sprawozdawczych zgodnie z dyrektywą 2014/65/UE.

(16)

Rozporządzenie (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (8) nie nakłada na emitentów instrumentów finansowych dopuszczonych do obrotu na rynkach rozwoju MŚP obowiązku publikowania ich sprawozdań finansowych zgodnie z międzynarodowymi standardami sprawozdawczości finansowej. Aby jednak uniknąć niezgodności ze standardami rynku regulowanego, emitenci instrumentów finansowych dopuszczonych do obrotu na rynkach rozwoju MŚP, którzy chcieliby korzystać z uproszczonego systemu obowiązków informacyjnych, określonego w art. 14 rozporządzenia (UE) 2017/1129, w odniesieniu do dopuszczenia ich papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym powinni jednak przygotowywać swoje najbardziej aktualne sprawozdania finansowe zgodnie z rozporządzaniem (WE) nr 1606/2002, w tym informacje porównawcze za poprzedni rok, pod warunkiem że byliby zobowiązani do przygotowywania skonsolidowanych sprawozdań finansowych w związku ze stosowaniem dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE (9) po dopuszczeniu ich instrumentów finansowych do obrotu na rynku regulowanym. Jeżeli przy stosowaniu tej dyrektywy emitenci nie byliby zobowiązani do przygotowywania takich sprawozdań, powinni oni postępować zgodnie z przepisami krajowymi państwa członkowskiego, w którym są oni zarejestrowani.

(17)

Cel niniejszego rozporządzenia jest zgodny z celami prospektu UE na rzecz rozwoju określonymi w art. 15 rozporządzenia (UE) 2017/1129. Prospekt UE na rzecz rozwoju jest krótki i w związku z tym tani do sporządzenia, co zmniejsza koszty ponoszone przez MŚP. MŚP powinny móc decydować, czy chcą korzystać z prospektu UE na rzecz rozwoju. Obecna definicja MŚP zawarta w rozporządzeniu (UE) 2017/1129 może być zbyt restrykcyjna, w szczególności w odniesieniu do tych emitentów ubiegających się o dopuszczenie do obrotu na rynku rozwoju MŚP, którzy są często więksi niż tradycyjne MŚP. W związku z tym, w przypadku ofert publicznych, po których natychmiast następuje pierwsze dopuszczenie do obrotu na rynku rozwoju MŚP, mniejsi emitenci nie byliby w stanie korzystać z prospektu UE na rzecz rozwoju, nawet jeśli kapitalizacja rynkowa tych emitentów po ich pierwszym dopuszczeniu do obrotu byłaby niższa niż 200 000 000 EUR. W związku z tym należy zmienić rozporządzenie (UE) 2017/1129, tak aby umożliwić emitentom ubiegającym się o pierwszą ofertę publiczną o wstępnej kapitalizacji rynkowej niższej niż 200 000 000 EUR sporządzanie prospektu UE na rzecz rozwoju.

(18)

Zważywszy na znaczenie MŚP dla funkcjonowania unijnej gospodarki, należy zwrócić szczególną uwagę na wpływ prawa Unii dotyczącego usług finansowych na finansowanie MŚP. W tym celu Komisja powinna, w ramach przeglądu aktów prawnych mających wpływ na finansowanie notowanych i nienotowanych na giełdzie MŚP, dokonać analizy barier regulacyjnych i administracyjnych, w tym w odniesieniu do badań naukowych, które ograniczają inwestycje w MŚP lub je uniemożliwiają. Czyniąc to, Komisja powinna ocenić ewolucję przepływów kapitału do MŚP i dążyć do stworzenia korzystnego otoczenia regulacyjnego w celu pobudzenia finansowania MŚP.

(19)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2014/65/UE oraz rozporządzenia (UE) nr 596/2014 i (UE) 2017/1129.

(20)

Niniejsze rozporządzenie powinno stosować się od dnia 31 grudnia 2019 r. Art. 1 powinien jednak być stosowany od dnia 1 stycznia 2021 r.,