1.   Począwszy od 2021 r. prowadzący instalacje, którym przyznano bezpłatne uprawnienia, zgodnie z art. 10a dyrektywy 2003/87/WE w odniesieniu do okresu rozliczeniowego 2021–2030, składają roczne raporty na temat poziomu działalności każdej podinstalacji w poprzednim roku kalendarzowym. W 2021 r. raport ten zawiera dane dotyczące dwóch lat poprzedzających jego złożenie.

Raporty dotyczące nowych instalacji, o których mowa w art. 5 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331, można składać w ciągu roku następującego po pierwszym dniu działalności.

2.   Raport dotyczący poziomu działalności musi zawierać informacje na temat poziomu działalności każdej podinstalacji i każdego z parametrów wymienionych w pkt 1, z wyjątkiem pkt 1.3 lit. c), i pkt 2.3–2.7 załącznika IV do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331. Raport dotyczący poziomu działalności zawiera również informacje o strukturze grupy, jeśli takowa istnieje, do której należy instalacja, oraz informacje o tym, czy jakakolwiek podinstalacja zaprzestała działalności.

Właściwy organ może wymagać od prowadzących instalację, aby w raporcie dotyczącym działalności przekazywali dane również na temat wszelkich dodatkowych parametrów zawartych w załączniku IV do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331 lub o których mowa w akapicie pierwszym tego załącznika.

3.   Raport dotyczący poziomu działalności przedkłada się do dnia 31 marca każdego roku, w okresie od 2021 r. do 2030 r., właściwemu organowi dokonującemu przydziału bezpłatnych uprawnień, chyba że właściwy organ wyznaczył wcześniejszy termin na przedstawienie tego raportu. Przedkłada się go wraz ze sprawozdaniem z weryfikacji na temat raportu dotyczącego poziomu działalności wydanym na podstawie rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2067.

Państwa członkowskie mogą wymagać przedłożenia wstępnego raportu dotyczącego poziomu działalności zawierającego wszystkie dostępne informacje w chwili jego składania. Państwa członkowskie mogą określić terminy składania wstępnego raportu dotyczącego poziomu działalności.

Właściwy organ może zawiesić wydawanie bezpłatnych uprawnień do emisji dla instalacji, dopóki właściwy organ nie stwierdzi, że nie ma wymogu dostosowania przydziału dla tej instalacji albo Komisja przyjmie decyzję zgodnie z art. 23 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331 dotyczącą dostosowań przydziału dla tej instalacji.

W stosownych przypadkach właściwy organ odzyskuje wszelkie nadwyżki uprawnień wynikające z nadmiernego przydziału uprawnień, zgodnie z procedurą określoną w art. 48 ust. 4 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/1122 (5).

Właściwy organ może nałożyć na prowadzących instalacje i weryfikatorów obowiązek stosowania szablonów elektronicznych lub określonych formatów plików do celów składania raportów dotyczących poziomu działalności.

4.   Właściwy organ ocenia raport dotyczący poziomu działalności, o którym mowa w ust. 1–3 niniejszego artykułu, zgodnie z wymogami określonymi w art. 7–12 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331. Właściwy organ może dokonać zachowawczego oszacowania wartości każdego parametru w jednej z następujących sytuacji:

Właściwy organ nie zwiększa przydziału dla instalacji w oparciu o szacunki dokonane w sytuacji opisanej w lit. a).

Jeżeli w sprawozdaniu z weryfikacji sporządzonym na podstawie rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/2067 weryfikator stwierdza istnienie nieistotnych nieprawidłowości, które nie zostały skorygowane przez prowadzącego instalację przed wydaniem sprawozdania z weryfikacji, właściwy organ dokonuje oceny tych nieprawidłowości i w miarę możliwości dokonuje zachowawczego szacunku wartości danego parametru. Właściwy organ informuje prowadzącego instalację, czy i jakie korekty należy wprowadzić do raportu dotyczącego poziomu działalności. Prowadzący instalację udostępnia te informacje weryfikatorowi.

1.   Właściwy organ co roku określa średni poziom działalności każdej podinstalacji w oparciu o raporty dotyczące poziomu działalności za odpowiedni okres dwóch lat.

2.   Średni poziom działalności nowych podinstalacji i nowych instalacji nie jest obliczany dla pierwszych trzech lat kalendarzowych ich funkcjonowania.

1.   Każdego roku właściwy organ porównuje średni poziom działalności każdej podinstalacji, określony zgodnie z art. 4, z historycznym poziomem działalności początkowo wykorzystywanym w celu określenia przydziału bezpłatnych uprawnień. Jeżeli wartość bezwzględna różnicy między średnim poziomem działalności a historycznym poziomem działalności tej podinstalacji przekracza 15 %, należy dostosować przydział bezpłatnych uprawnień dla tej instalacji. Dostosowanie to ma zastosowanie od roku następującego po dwóch latach kalendarzowych wykorzystanych w celu określenia średniego poziomu działalności oraz pod warunkiem że dostosowanie rocznej wstępnej ilości uprawnień do emisji przydzielonych bezpłatnie dla podinstalacji wynosi co najmniej 100 uprawnień do emisji. Wspomnianego dostosowania dokonuje się poprzez zwiększenie lub zmniejszenie przydziału bezpłatnych uprawnień dla danej podinstalacji o dokładną wartość procentową zmiany średniego poziomu działalności w porównaniu z historycznym poziomem działalności początkowo wykorzystywanym w celu określenia przydziału bezpłatnych uprawnień.

2.   W przypadku dokonania dostosowania zgodnie z ust. 1, w okresie, na który przydzielane są uprawnienia, dalsze dostosowania mogą mieć miejsce jedynie wówczas, gdy wartość bezwzględna różnicy między średnim poziomem działalności a historycznym poziomem działalności tej podinstalacji przekracza najbliższy przedział 5 %, powyżej 15 % przedziału, który spowodował wcześniejsze dostosowanie przydziału bezpłatnych uprawnień dla tej instalacji, poprzez zwiększenie lub zmniejszenie przydziału bezpłatnych uprawnień dla odpowiedniej podinstalacji o dokładną wartość procentową zmiany średniego poziomu działalności w stosunku do historycznego poziomu działalności początkowo wykorzystanego w celu określenia przydziału bezpłatnych uprawnień i pod warunkiem że dostosowanie rocznej wstępnej liczby uprawnień do emisji przydzielonych bezpłatnie dla tej podinstalacji wynosi co najmniej 100 uprawnień do emisji.

3.   Jeżeli zwiększenie lub zmniejszenie średniego poziomu działalności podinstalacji nie przekracza już 15 % w porównaniu z historycznym poziomem działalności początkowo wykorzystanym w celu określenia przydziału bezpłatnych uprawnień, przydział bezpłatnych uprawnień dla tej podinstalacji jest równy początkowemu przydziałowi określonemu w art. 16 lub 18 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331, począwszy od roku następującego po dwóch latach kalendarzowych wykorzystanych do określenia średniego poziomu działalności.

4.   Jeżeli podinstalacja zaprzestała działalności, przydział bezpłatnych uprawnień dla tej podinstalacji ustala się na zero począwszy od roku następującego po zakończeniu działalności.

5.   Dla nowych podinstalacji i dla nowych instalacji, w pierwszych trzech latach kalendarzowych działalności, przydział bezpłatnych uprawnień do emisji nie podlega dostosowaniu. W odniesieniu do pierwszego i drugiego roku kalendarzowego działalności, przydział bezpłatnych uprawnień do emisji opiera się na poziomie działalności odpowiednio każdego roku, dla trzeciego roku kalendarzowego działalności przydział bezpłatnych uprawnień do emisji opiera się na historycznym poziomie działalności wykorzystanym w celu określenia przydziału bezpłatnych uprawnień.

6.   Ostateczna roczna liczba uprawnień do emisji przydzielonych bezpłatnie dla instalacji stanowi sumę uprawnień do emisji wszystkich podinstalacji, obliczoną zgodnie z odpowiednio art. 16 lub 18 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331.

1.   Jeżeli prowadzący instalację wykaże, na podstawie danych przedłożonych w raporcie dotyczącym poziomu działalności i wszelkich dodatkowych danych wymaganych przez właściwy organ, że zmniejszenie poziomu działalności podinstalacji, w przypadku której wysokość przydziału bezpłatnych uprawnień została ustalona na podstawie wskaźnika emisyjności opartego na cieple lub paliwie, nie jest związane ze zmianą poziomów produkcji tej podinstalacji, lecz ze wzrostem efektywności energetycznej tej podinstalacji zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu, w porównaniu z poziomem opartym na danych podstawowych lub raporcie dotyczącym danych nowej instalacji o więcej niż 15 %, nie przeprowadza się dostosowania przydziału bezpłatnych uprawnień.

2.   Jeżeli prowadzący instalację nie wykaże, na wniosek właściwego organu, na podstawie danych przedłożonych w raporcie dotyczącym poziomu działalności i wszelkich dodatkowych danych wymaganych przez właściwy organ, że zwiększenie poziomu działalności podinstalacji, w przypadku którego wysokość przydziału bezpłatnych uprawnień została ustalona na podstawie wskaźnika emisyjności opartego na cieple lub paliwie, jest związane ze zmianą poziomów produkcji danej podinstalacji, a nie ze zmniejszeniem efektywności energetycznej tej podinstalacji zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu w porównaniu z poziomem opartym na danych podstawowych lub raporcie dotyczącym danych nowej instalacji o więcej niż 15 %, właściwy organ może odrzucić dostosowanie przydziału bezpłatnych uprawnień.

3.   W przypadku podinstalacji objętych wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple i podinstalacji objętych wskaźnikiem emisyjności opartym na paliwie zmianę efektywności energetycznej określa się poprzez porównanie ilorazów ilości ciepła lub paliwa wykorzystywanych do produkcji każdego produktu oraz wysokości ich odpowiedniej produkcji zgodnie ze sprawozdaniem dotyczącym danych podstawowych oraz po zmianie w działalności podinstalacji. Takie określenie efektywności energetycznej jest przeprowadzane w odniesieniu do produkcji każdego produktu objętego każdym kodem PRODCOM dla podinstalacji na podstawie wykazu, o którym mowa w art. 2 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3924/91 (6).

Zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu ilości ciepła i paliwa wykorzystane do produkcji każdego produktu ustala się zgodnie z metodami określonymi w planie metodyki monitorowania zatwierdzonym zgodnie z art. 6 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331.

4.   Jeżeli raport dotyczący poziomu działalności przedłożony zgodnie z art. 3 wskazuje, że średnia krocząca z dwóch lat parametru wymienionego w art. 16 ust. 5, art. 19, 20, 21 lub 22 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/331, innego niż poziomy działalności, uległa zmianie o więcej niż 15 % w przypadku podinstalacji, w porównaniu z wartościami wykorzystanymi w celu określenia początkowego poziomu przydziału bezpłatnych uprawnień, przydział bezpłatnych uprawnień dla tej instalacji jest dostosowywany, począwszy od roku następującego po upływie dwóch lat wykorzystanych do określenia zmiany parametrów, pod warunkiem że dostosowanie rocznej wstępnej ilości uprawnień do emisji przydzielonych bezpłatnie dla danej podinstalacji wynosi co najmniej 100 uprawnień do emisji, poprzez zwiększenie lub zmniejszenie przydziału bezpłatnych uprawnień dla odpowiedniej podinstalacji przy użyciu nowej dokładnej wartości parametru.