Bezpieczeństwo statków pasażerskich typu ro-ro i szybkich jednostek pasażerskich
STRESZCZENIE DOKUMENTU:
Dyrektywa (UE) 2017/2110 w sprawie systemu inspekcji na potrzeby bezpiecznej eksploatacji statków pasażerskich typu ro-ro i szybkich jednostek pasażerskich uprawiających żeglugę na linii regularnej
JAKIE SĄ CELE DYREKTYWY?
Niniejsza dyrektywa ustanawia przepisy dotyczące systemu inspekcji oraz bezpiecznej eksploatacji statków pasażerskich typu ro-ro oraz szybkich jednostek pasażerskich uprawiających żeglugę na linii regularnej.
KLUCZOWE ZAGADNIENIA
Zakres i definicje
Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do następujących rodzajów statków przewożących przynajmniej 12 pasażerów:
- statków pasażerskich typu ro-ro, określonych jako statki wyposażone w urządzenia umożliwiające wtaczanie na statek i wytaczanie ze statku pojazdów drogowych lub szynowych w porcie;
- szybkich jednostek pasażerskich, określonych jako statki osiągające maksymalną prędkość 3,7 x v0,1667 w metrach na sekundę, (gdzie v = wyporność statku w metrach sześciennych), lecz z wyłączeniem wodolotów;
- żegluga na linii regularnej odbywa się, gdy statek wykonuje przeprawy między tymi samymi dwoma portami lub większą liczbą tych samych portów, lub serię rejsów z tego samego portu i z powrotem bez zawijania do portów pośrednich, zgodnie z opublikowanym rozkładem rejsów; lub w taki sposób, że te systematyczne połączenia są regularne lub częste.
Inspekcje
Państwa członkowskie przeprowadzają następujące inspekcje:
- inspekcje wstępne zanim statek zacznie uprawiać żeglugę na linii regularnej;
- Inspekcje późniejsze co 12 miesięcy;
- inspekcje w trakcie uprawiania żeglugi na linii regularnej 4-8 miesięcy po przeprowadzeniu corocznych inspekcji;
- inspekcje po przeprowadzeniu napraw o większym zakresie, lub gdy zachodzi zmiana przedsiębiorstwa zarządzającego.
Inspekcje te powinny spełniać wymogi ustawowe danego państwa członkowskiego oraz obejmować kwestie dotyczące niezatapialności i stateczności, urządzeń maszynowych i instalacji elektrycznych, załadunku i stateczności, ochrony przeciwpożarowej, maksymalnej liczby pasażerów, środków ratunkowych oraz przewozu towarów niebezpiecznych, radiokomunikacji i nawigacji.
Weryfikuje się zgodność z następującymi elementami:
- czy kapitanowi przekazano odpowiednie informacje o dostępności zlokalizowanych na wybrzeżu nawigacyjnych systemów wspomagania żeglugi;
- czy wywieszona jest tabela z rozkładem pracy na statku, zawierająca harmonogram służby na morzu i służby w porcie; oraz maksymalną liczbę godzin pracy lub minimalną liczbę godzin wypoczynku wymaganą dla wachtowych;
- czy kapitan nie jest ograniczany w podejmowaniu decyzji niezbędnych do bezpiecznej żeglugi i pracy, szczególnie przy niesprzyjającej pogodzie i wzburzonym morzu;
- czy kapitan prowadzi zapisy czynności nawigacyjnych oraz zdarzeń ważnych z punktu widzenia bezpieczeństwa;
- czy wszelkie uszkodzenia furt oraz uchybienia w układach zabezpieczających takie furty są niezwłocznie naprawiane;
- czy przed wyruszeniem w rejs dostępny jest aktualny plan podróży;
- czy przekazywane są do wiadomości ogólne informacje o usługach i pomocy dostępnej na pokładzie dla osób starszych i niepełnosprawnych.
Lista kontrolna inspekcji obejmuje również następujące elementy:
- uruchamianie generatora awaryjnego;
- światła awaryjne;
- awaryjne źródła zasilania instalacji radiowych;
- publiczny system powiadamiania;
- ćwiczenie pożarowe, obejmujące zademonstrowanie umiejętności użycia ekwipunku strażackiego;
- funkcjonowanie awaryjnej pompy pożarowej z dwoma wężami strażackimi przyłączonymi do głównej linii pożarowej w działaniu;
- sprawdzenie działania urządzeń sterujących zdalne odcięcie dopływu paliwa do kotłów, silników głównych i pomocniczych oraz silników wentylatorów;
- sprawdzenie działania urządzeń sterujących zamykaniem klap pożarowych;
- sprawdzenie działania systemów wykrywania pożaru i alarmowych;
- sprawdzenie działania zamykania drzwi pożarowych;
- działanie pomp zęzowych;
- zamykanie wodoszczelnych wrót grodziowych, z miejsca, jak i zdalnie;
- sprawdzenie znajomości planu zabezpieczenia niezatapialności statku przez głównych członków załogi;
- uruchomienie oraz podniesienie co najmniej jednej łodzi ratowniczej i jednej łodzi ratunkowej, sprawdzając działania ich systemu napędowego i sterowania;
- sprawdzenie, czy łodzie ratunkowe i łodzie ratownicze odpowiadają spisowi inwentarza;
- sprawdzenie działania głównego i pomocniczego urządzenia sterowego.
Należy również wykazać, że załoga przeszła szkolenie z zakresu:
- panowania nad tłumem;
- szkolenia bezpieczeństwa dla personelu udzielającego w sytuacjach zagrożenia bezpośredniej pomocy pasażerom, a w szczególności osobom starszym i niepełnosprawnym; oraz
- zarządzania kryzysowego i zachowań ludzkich.
Przeprowadzając inspekcje w trakcie uprawiania żeglugi na linii regularnej, sprawdza się następujące elementy:
- informacje dotyczące pasażerów;
- informacje o ładunku i stateczności;
- procedury dotyczące „bezpieczeństwa na morzu”;
- ogłoszenia dotyczące bezpieczeństwa;
- zapisy w dzienniku okrętowym;
- towary niebezpieczne;
- zabezpieczanie przewożonych pojazdów;
- pokłady pojazdowe;
- zamknięcie furt wodoszczelnych;
- patrole przeciwpożarowe;
- komunikację w sytuacji awaryjnej;
- wspólny język roboczy członków załogi;
- wyposażenie bezpieczeństwa;
- sprzęt nawigacyjny i radiowy;
- dodatkowe oświetlenie awaryjne;
- środki ewakuacji;
- czystość pomieszczeń maszynowni;
- usuwanie śmieci;
- planową konserwację;
- odbywanie rejsu.
Usuwanie uchybień
Inspektor przygotowuje protokół wraz z kopią, która zostaje przekazana kapitanowi statku. Państwa członkowskie zapewniają, aby wszelkie uchybienia zostały usunięte. Armatorzy mają prawo do odwołania. W przypadku uchybień, które stwarzają wyraźne zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa, lub które stwarzają bezpośrednie niebezpieczeństwo dla zdrowia lub życia dany statek zostaje objęty zakazem wyjścia w morze dopóki uchybienie i zagrożenie nie zostaną usunięte.
Koszty
W przypadku gdy w trakcie inspekcji zostaną potwierdzone uchybienia prowadzące do zakazu wyjścia w morze wszystkie koszty związane z inspekcjami pokrywa armator.
OD KIEDY DYREKTYWA MA ZASTOSOWANIE?
Niniejsza dyrektywa weszła w życie z dniem 20 grudnia 2017 r. Do dnia 21 grudnia 2019 r. Państwa członkowskie zobowiązane są do transpozycji tego prawodawstwa do prawa krajowego, a następnie do jego stosowania.
KONTEKST
Dyrektywa zastępuje i uchyla dyrektywę 1999/35/WE. Dyrektywa zmienia również dyrektywę 2009/16/WE w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu, rozszerzając jej zakres.
Zobacz również:
GŁÓWNY DOKUMENT
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2110 z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie systemu inspekcji na potrzeby bezpiecznej eksploatacji statków pasażerskich typu ro-ro i szybkich jednostek pasażerskich uprawiających żeglugę na linii regularnej oraz zmieniająca dyrektywę 2009/16/WE i uchylająca dyrektywę Rady 1999/35/WE (Dz.U. L 315 z 30.11.2017, s. 61–77)
DOKUMENT POWIĄZANY
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/16/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu (Dz.U. L 131 z 28.5.2009, s. 57–100)
Kolejne zmiany dyrektywy 2009/16/WE zostały włączone do tekstu pierwotnego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.
Ostatnia aktualizacja: 22.05.2019