22.5.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 161/11

1)

Czy art. 4 ust. 5 dyrektywy 2002/47 (1) należy interpretować w ten sposób, iż nakłada on na państwa członkowskie obowiązek ustanowienia przepisów prawa, które przewidują, że zabezpieczenie finansowe nie wchodzi w skład aktywów pozostałych po ogłoszeniu upadłości przyjmującego zabezpieczenie (banku w stanie likwidacji)? Innymi słowy, czy państwa członkowskie są zobowiązane do ustanowienia przepisów prawa wymagających, by przyjmujący zabezpieczenie (bank) de facto był w stanie zaspokoić swoje roszczenie zabezpieczone przez zabezpieczenie finansowe (środki zgromadzone na rachunku banku oraz prawo do wysuwania roszczeń z tytułu tych środków), pomimo faktu, że zdarzenie uprawniające do egzekwowania wystąpiło po wszczęciu postępowania likwidacyjnego w odniesieniu do przyjmującego zabezpieczenie (banku)?

2)

Czy zgodnie z wykładnią systemową art. 4 ust. 1 i 5 dyrektywy 2002/47 należy interpretować w ten sposób, że przepisy te przyznają dającemu zabezpieczenie prawo do żądania, by przyjmujący zabezpieczenie (bank) przede wszystkim uzyskał zaspokojenie swojego roszczenia, zabezpieczonego przez zabezpieczenie finansowe (środki zgromadzone na rachunku banku oraz prawo do wysuwania roszczeń z tytułu tych środków), poprzez wykorzystanie zabezpieczenia finansowego i, odpowiednio, nakładają na przyjmującego zabezpieczenie obowiązek nadania skuteczności takiemu żądaniu, pomimo wszczęcia względem niego postępowania likwidacyjnego?

3)

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie drugie i zaspokojenia roszczenia przyjmującego zabezpieczenie przez dającego zabezpieczenie, które to roszczenie jest zabezpieczone przez zabezpieczenie finansowe, poprzez wykorzystanie innych aktywów dającego zabezpieczenie, czy przepisy dyrektywy 2002/47, w szczególności jej art. 4 i 8, należy interpretować w ten sposób, że dający zabezpieczenie powinien być wyłączony z zastosowania zasady równego traktowania wierzycieli przyjmującego zabezpieczenie (banku) w postępowaniu likwidacyjnym oraz że, w celu odzyskania zabezpieczenia finansowego, dającemu zabezpieczenie należy przyznać priorytetowe traktowanie względem pozostałych wierzycieli w postępowaniu likwidacyjnym?