KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 29.1.2016

COM(2016) 34 final

2012/0060(COD)

Zmieniony wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie dostępu towarów i usług z państw trzecich do rynku wewnętrznego Unii w zakresie zamówień publicznych oraz procedur wspierających negocjacje dotyczące dostępu unijnych towarów i usług do rynków zamówień publicznych państw trzecich

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

Przyczyny i cele wniosku

W dniu 21 marca 2012 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący „ROZPORZĄDZENIA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie dostępu towarów i usług z państw trzecich do Unii” (COM (2012) 124 final).

Wniosek w sprawie instrumentu dotyczącego udzielania zamówień publicznych w kontekście międzynarodowym (IPI) jest reakcją UE na brak równych szans na światowych rynkach zamówień. Nasz rynek zamówień publicznych jest wprawdzie otwarty dla zagranicznych oferentów, jednak rynki zamówień publicznych na towary i usługi w państwach trzecich pozostają w dużej mierze zamknięte, czy to z mocy prawa czy też w praktyce. Instrument dotyczący udzielania zamówień publicznych w kontekście międzynarodowym ma na celu zachęcenie partnerów do udziału w negocjacjach oraz umożliwienie oferentom i towarom z UE uczestniczenia w przetargach organizowanych w państwach trzecich.

Wiele państw trzecich jest niechętnych otwarciu swoich rynków zamówień na międzynarodową konkurencję bądź większemu otwarciu tych rynków ponad to, co ma dotąd miejsce. Wartość zamówień dostępnych dla zagranicznych oferentów wynosi tylko 178 mld EUR w przypadku USA oraz 27 mld EUR w przypadku Japonii, natomiast jeśli chodzi o Chiny, dla przedsiębiorców z zagranicy otwarty jest jedynie ułamek rynku zamówień publicznych. Wiele państw przyjęło również środki protekcjonistyczne, zwłaszcza w następstwie kryzysu gospodarczego. Ogólnie rzecz biorąc, ponad połowa światowego rynku zamówień pozostaje aktualnie zamknięta w wyniku działań protekcjonistycznych, przy czym wartość ta nadal rośnie. W rezultacie wartość eksportu UE, jaki trafia na światowe rynki zamówień, wynosi tylko 10 mld EUR (0,08 % PKB UE), podczas gdy istniejące ograniczenia uniemożliwiają realizację eksportu o szacunkowej wartości 12 mld EUR.

W negocjacjach dotyczących rewizji Porozumienia w sprawie zamówień rządowych (GPA) w kontekście Światowej Organizacji Handlu (WTO) oraz w negocjacjach dwustronnych z państwami trzecimi UE postulowała ambitne otwarcie międzynarodowych rynków zamówień publicznych. Oferenci z państw członkowskich GPA mogą ubiegać się o zamówienia publiczne w UE o wartości ok. 352 mld EUR. Jednakże niektóre liczące się gospodarczo państwa, takie jak Chiny, Brazylia czy Indie, nie są jeszcze stronami porozumienia, a inne państwa będące jego stronami ograniczyły zakres zamówień w swoich harmonogramach.

Od czasu przedstawienia w 2012 r. wniosku w sprawie IPI rozpoczęto ważne negocjacje handlowe, jak w przypadku USA (TTIP) czy Japonii (umowa o wolnym handlu), lub je kontynuowano, jak w przypadku Chin (dotyczące przyłączenia do porozumienia w sprawie zamówień publicznych). Przyjęcie IPI stanowiłoby wyraźny sygnał dla tych i innych partnerów i zachęciłoby negocjatorów do przyspieszenia prac i do dążenia do znacznego otwarcia ich rynków zamówień publicznych. Potrzeba zaistnienia takiego instrumentu jak IPI stała się zatem jeszcze pilniejsza. I wreszcie, celem jest poprawa, zgodnie z unijną strategią „Europa 2020” na rzecz zatrudnienia i inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu (COM(2010)2020), możliwości biznesowych dla firm unijnych w skali globalnej, a tym samym tworzenie miejsc pracy oraz promowanie innowacyjności.

Pierwotny wniosek Komisji obejmował dwie części: a) tzw. „zamówienia objęte instrumentem” (w przypadku których UE podjęła międzynarodowe zobowiązania dotyczące dostępu do rynku); oraz b) „zamówienia nieobjęte instrumentem” (w przypadku których UE nie podjęła żadnych zobowiązań dotyczących dostępu do rynku). W ramach drugiej z wymienionych kategorii w pierwotnym wniosku przewidziano dwie różne procedury: a) procedurę zdecentralizowaną, gdzie podmiot zamawiający miałby prawo do wykluczenia oferty po uzyskaniu zgody Komisji; oraz b) procedurę scentralizowaną, gdzie Komisja odgrywa główną rolę (prowadzi dochodzenia i negocjacje z państwem trzecim, w razie konieczności podejmuje decyzje o przyjęciu środków ograniczających, tj. o zamknięciu rynku lub karze cenowej, które byłyby stosowane przez organy krajowe w ich procedurach udzielania zamówień publicznych).

Ten pierwotny wniosek był omawiany w Parlamencie Europejskim i w Radzie, jednak nie zakończono pierwszego czytania.

Większość państw członkowskich uznała wprawdzie obecny brak równowagi między, z jednej strony, otwartym rynkiem zamówień publicznych UE, a, z drugiej strony, poważnymi i utrzymującymi się problemami dotyczącymi środków i praktyk dyskryminujących unijne podmioty w niektórych państwach trzecich, jednak Rada nie była w stanie wypracować oficjalnego stanowiska w sprawie wniosku Komisji. Podczas analizy wniosku przez Grupę Roboczą do Spraw Handlowych szereg państw członkowskich wyraziło swoje zastrzeżenia w odniesieniu do zasady zamknięcia rynku UE dla towarów i usług pochodzących z niektórych państw trzecich, nawet gdyby miała ona obowiązywać tylko tymczasowo i w sposób ukierunkowany, natomiast część państw członkowskich wyraziła zdecydowane poparcie dla inicjatywy. Kilka państw członkowskich podkreśliło również obawy dotyczące obciążenia administracyjnego nałożonego na mocy przedmiotowego wniosku na instytucje zamawiające i na przedsiębiorców.

Dnia 15 stycznia 2014 r. zgromadzenie plenarne PE głosowało nad poprawkami do wniosku Komisji i zdecydowaną większością głosów zatwierdziło mandat do rozmów trójstronnych, wraz z listą poprawek. Poprawki zawierały w szczególności ustanowienie powiązania pomiędzy filarem scentralizowanym i zdecentralizowanym, z zastrzeżeniem, że drugi z tych filarów mógłby zostać wykorzystany dopiero po wszczęciu postępowania wyjaśniającego przez Komisję, rozszerzenie zakresu odstępstw dla krajów rozwijających się oraz skrócenie terminów dochodzeń Komisji dotyczących domniemanych praktyk dyskryminujących oraz środków podejmowanych przez państwa trzecie. Dnia 20 października 2014 r. obecny Parlament Europejski potwierdził decyzję podjętą przez Parlament poprzedniej kadencji i przygotował się do rozmów trójstronnych.

Wydaje się, że istnieje szerokie porozumienie co do tego, że obecnie istnieje nierównowaga między otwartością rynków zamówień publicznych w UE i rynków zamówień publicznych państw trzecich, i że przedsiębiorstwa europejskie powinny mieć lepszy dostęp do informacji o zamówieniach za granicą, w związku z czym Komisja postanowiła zmienić pierwotny wniosek, aby odpowiedzieć na niektóre obawy wyrażone przez oba organy prawodawcze UE, przy jednoczesnym zapewnieniu, że zmieniony wniosek nadal zapewnia UE lepszy efekt dźwigni w negocjacjach dotyczących otwarcia zagranicznych rynków zamówień publicznych.

Zmiany przedstawione w niniejszym wniosku mają na celu usunięcie wszystkich potencjalnie negatywnych skutków instrumentu w jego pierwotnej wersji, takich jak w szczególności całkowite zamknięcie unijnego rynku zamówień publicznych, obciążenia administracyjne i ryzyko rozdrobnienia rynku wewnętrznego. Jednocześnie we wniosku położono nacisk na znaczenie Komisji w rozpoznawaniu barier utrudniających uzyskiwanie zamówień publicznych w państwach trzecich i zapewniono narzędzia, dzięki którym możliwe będzie nawiązanie współpracy z państwami trzecimi w zakresie zniesienia tych barier. Mówiąc dokładniej, w zmienionym wniosku usunięto „procedurę zdecentralizowaną”, zachowując możliwość nakładania w pewnych okolicznościach kary cenowej, uproszczono procedury, rozszerzono zakres zwolnień, a także zapewniono narzędzia służące dalszemu ukierunkowywaniu wszelkich możliwych środków. Przewidziano również zwiększony poziom przejrzystości, wskazując, że Komisja powinna upubliczniać wyniki dochodzeń dotyczących dyskryminujących środków i praktyk państw trzecich, jak również jakiekolwiek działania podejmowane przez te państwa w celu usunięcia dyskryminujących środków i praktyk.

W swoim programie prac na rok 2015 Komisja ogłosiła zamiar zmiany wniosku dotyczącego IPI „zgodnie z priorytetami nowej Komisji, aby uprościć procedury, skrócić czas trwania postępowań wyjaśniających oraz zmniejszyć liczbę podmiotów zaangażowanych we wdrażanie”. Zmieniony wniosek zawiera wszystkie wspomniane niezbędne elementy i powinien służyć jako podstawa, na której powinno być możliwe wypracowanie wyważonego kompromisu między Radą i Parlamentem Europejskim, przy równoczesnym zapewnieniu, że IPI pozostaje efektywnym narzędziem nacisku w negocjacjach.

2.ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU

Streszczenie zmian w pierwotnym wniosku

Zmiany przedstawione w niniejszym wniosku mają na celu zwiększenie wpływu instrumentu na państwa trzecie przy jednoczesnym wyeliminowaniu potencjalnych negatywnych konsekwencji instrumentu w jego pierwotnej wersji, takich jak możliwość całkowitego zamknięcia rynku zamówień publicznych UE dla partnera handlowego, obciążenia administracyjne związane ze stosowaniem instrumentu oraz ryzyko rozdrobnienia rynku wewnętrznego. Jednocześnie we wniosku położono nacisk na znaczenie Komisji w rozpoznawaniu barier utrudniających uzyskiwanie zamówień publicznych w państwach trzecich i zapewniono narzędzia, dzięki którym możliwe będzie nawiązanie współpracy z państwami trzecimi w zakresie zniesienia tych barier.

Propozycje można podsumować następująco:

Po pierwsze, proponuje się skreślenie możliwości zamknięcia rynku i ograniczenie możliwych środków ograniczających do kar cenowych – zwanych w propozycji „środkami korekty cen”. Jeżeli w następstwie postępowania wyjaśniającego Komisji zostanie ustalone, że dane państwo stosuje bariery wobec uczestnictwa przedsiębiorstw z UE w zamówieniach, w stosunku do oferentów lub produktów lub usług pochodzących z tego państwa zostanie zastosowana korekta cen. W przeciwieństwie do pierwotnego wniosku, zagranicznym oferentom, produktom i usługom, których dotyczy środek korekty cen nałożony do celów oceny, wciąż może zostać przyznany kontrakt, jeżeli pomimo dostosowania ceny oferta pozostaje konkurencyjna pod względem ceny i jakości.

Po drugie, usuwając zdecentralizowany filar, w zmienionym wniosku zniesiono przysługującą instytucjom zamawiającym swobodę decydowania o zakazie udziału zagranicznych oferentów w przetargach.

Po trzecie, w zmienionym wniosku przyjęto założenie, że na oferty składane przez przedsiębiorstwa pochodzące z państwa trzeciego objętego środkiem nałożona będzie kara cenowa, chyba że mogą one udowodnić, że mniej niż 50 % całkowitej wartości oferty składa się z towarów i usług nieobjętych zobowiązaniami pochodzących z danego państwa trzeciego. Podczas gdy w pierwotnym wniosku ciężar dowodu spoczywał na instytucjach zamawiających, obecnie spoczywa on na oferencie.

Po czwarte, proponuje się dalsze zmniejszenie obciążenia administracyjnego dzięki umożliwieniu państwom członkowskim określenia, które z ich podmiotów zamawiających będą miały obowiązek wdrożenia środka korekty cen. Niniejszy wniosek oparty jest na modelu rozporządzenia dotyczącego egzekwowania 1 . Jako piąty element, środek korekty cen nie będzie mieć zastosowania w odniesieniu do europejskich małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) oraz oferentów i produktów pochodzących z krajów rozwijających się objętych systemem GSP Plus, zgodnie ze strategią polityki handlowej i polityki rozwoju UE wobec tych krajów. To samo dotyczy wykluczenia MŚP z instrumentu, co gwarantuje spójność IPI również z szerszym zakresem polityki UE w tej dziedzinie.

Po szóste, nowy przepis umożliwi wybieranie obszarów na poziomie regionalnym lub lokalnym, np. państw, regionów lub nawet gmin. Po siódme, oprócz całkowitego zniesienia filaru zdecentralizowanego proponuje się skrócenie czasu postępowania wyjaśniającego Komisji w ramach procedury scentralizowanej. Po ósme, zgodnie z podejściem Komisji do kwestii przejrzystości w polityce handlowej, proponuje się publikowanie wyników postępowań wyjaśniających Komisji dotyczących określania barier utrudniających składanie ofert w państwach trzecich. Po dziewiąte, wyjaśniono, że dokument będzie miał zastosowanie do wszelkich zamówień i koncesji objętych dyrektywami UE w sprawie zamówień publicznych i koncesji przyjętymi w lutym 2014 r. (co wyklucza np. koncesje dotyczące usług zaopatrzenia w wodę).

Wszystkie wspomniane zmiany są w pełni zgodnie z zapowiedzią zawartą w programie prac Komisji na rok 2015 dotyczącą uproszczenia procedur, skrócenia terminów postępowań wyjaśniających oraz zmniejszenia liczby podmiotów zaangażowanych w proces wdrażania.

Zgodność z obowiązującymi przepisami w dziedzinie, której dotyczy wniosek

Inicjatywa w sprawie instrumentu dotyczącego udzielania zamówień publicznych w kontekście międzynarodowym stanowi nowy wniosek w dziedzinie polityki międzynarodowej UE w zakresie zamówień. Podobnie jak wcześniejsze akty prawne, przyjęte ostatnio nowe dyrektywy Unii Europejskiej 2 w sprawie zamówień publicznych nie tworzą ogólnych ram postępowania z ofertami obejmującymi zagraniczne towary i usługi na unijnym rynku zamówień publicznych. Jedyne konkretne przepisy zawarte są w art. 85 i 86 dyrektywy 2014/25/UE. Jednak zakres tych przepisów ogranicza się do udzielania zamówień przez podmioty sektorowe i jest zbyt wąski, aby wpłynąć na negocjacje dotyczące dostępu do rynków. W rzeczywistości unijny rynek zamówień sektorowych stanowi jedynie ok. 20 % całego rynku zamówień publicznych UE. W zmienionym wniosku Komisji zaproponowano uchylenie tych dwóch artykułów z chwilą przyjęcia wniosku dotyczącego IPI.

Spójność z pozostałymi obszarami polityki i celami Unii

Pierwotna inicjatywa, jak również zmieniony wniosek, służą realizacji strategii „Europa 2020” oraz inicjatywy przewodniej dotyczącej zintegrowanej polityki przemysłowej w erze globalizacji w ramach strategii „Europa 2020” [COM(2010) 614]. Służą one również wdrażaniu Aktu o jednolitym rynku [COM(2011) 206] oraz komunikatu w sprawie handlu, wzrostu gospodarczego i polityki światowej [COM(2010) 612]. Jest to jedna z inicjatyw strategicznych w programie prac Komisji na rok 2011 (COM(2010) 623 final).

Wniosek jest również zgodny z politykami i celami rozwojowymi Unii, w szczególności dzięki ogólnemu zabezpieczeniu towarów i usług pochodzących z krajów najsłabiej rozwiniętych (LDC) przed działaniami wynikającymi z tego instrumentu. W tym względzie zmieniony wniosek idzie o krok dalej, wykluczając z zakresu IPI nie tylko kraje najsłabiej rozwinięte, ale także kraje rozwijające się uznawane za podatne na zagrożenia ze względu na brak dywersyfikacji i niewystarczającą integrację z międzynarodowym systemem handlu i gospodarką światową. Dostosowanie to ma na celu zapewnienie dodatkowej zgodności z ogólną polityką UE w zakresie rozwoju.

3.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

Podstawa prawna

Artykuł 207 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Zasada pomocniczości

Niniejszy wniosek wchodzi w zakres wyłącznych kompetencji Unii Europejskiej. Zasada pomocniczości nie ma zatem zastosowania.

Zasada proporcjonalności

Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności z następujących względów:

Już w pierwotnym wniosku dołożono starań, by zapewnić równowagę między interesami wszystkich stron, których dotyczy wniosek, a potrzebą dysponowania takim instrumentem jak IPI, służącym wspieraniu polityki handlowej UE. Zmieniony wniosek jeszcze bardziej ograniczył ewentualne negatywne skutki pierwotnego wniosku, nie usuwając tych najważniejszych aspektów wniosku, bez których straciłby on swoją funkcję narzędzia nacisku w negocjacjach międzynarodowych.

Wybór instrumentu

Proponowanym instrumentem jest rozporządzenie.

Inne środki nie byłyby odpowiednie, ponieważ wyłącznie rozporządzenie może w wystarczający sposób zapewnić jednolite działanie Unii Europejskiej w dziedzinie wspólnej polityki handlowej. Ponadto, ponieważ instrument ten powierza Komisji Europejskiej niektóre zadania, nie byłoby właściwe proponowanie instrumentu, który wymaga transpozycji do porządku prawnego państw członkowskich.

4.WYNIKI OCEN EX-POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

Konsultacje z zainteresowanymi stronami

Aby zebrać opinie zainteresowanych stron, Komisja zorganizowała w ramach przygotowywania pierwotnego wniosku, oprócz spotkań indywidualnych, serię konsultacji i działań informacyjnych. Po konsultacjach z zainteresowanymi stronami kontaktowano się wielokrotnie z różnymi przedstawicielami państw członkowskich w celu opracowania zmienionego wniosku, który miałby większe szanse na przyjęcie.

Główne powody, jakimi zainteresowane strony uzasadniały poparcie lub sprzeciw wobec danego wariantu polityki, obejmowały ryzyko działań odwetowych ze strony partnerów handlowych UE, obciążenia administracyjne, jakie mogłyby się wiązać z tego rodzaju inicjatywą, oraz fakt, że inicjatywa ta mogłaby zagrozić pozycji UE jako zwolennika otwartych rynków 3 . Ponadto znaczna większość zainteresowanych stron przyjęła pogląd, że jeżeli konieczne okaże się wprowadzenie ograniczeń w dostępie do rynku, decyzja w tej sprawie powinna zostać podjęta przez organy na szczeblu UE, a nie przez państwa członkowskie lub instytucje/podmioty zamawiające 4 . W zmienionym wniosku zawarto jasne potwierdzenie tej zasady: w art. 1 ust. 5 zakazano restrykcyjnych środków innych niż przewidziane w rozporządzeniu.

W kwestii obciążeń administracyjnych zainteresowane strony były w szczególności zdania, że opóźnienia spowodowane przez proces notyfikacji w ramach zdecentralizowanego filaru byłyby bardzo uciążliwe 5 i stanowią ryzyko, które zostanie całkowicie zminimalizowane poprzez skreślenie dawnego art. 6.

Zmieniony wniosek uwzględnia wszystkie te kwestie dzięki utworzeniu bardziej ukierunkowanego narzędzia, które powinno zmniejszyć obciążenia administracyjne i ryzyko działań odwetowych do minimum, równocześnie kładąc w jeszcze większym stopniu nacisk na zasadę ogólnej otwartości rynków zamówień publicznych w UE poprzez wyeliminowanie możliwości zamknięcia rynku.

Ocena skutków

Działająca przy Komisji Rada ds. Ocen Skutków (IAB) wydała dwie opinie na temat sprawozdania z oceny skutków. W ostatecznym sprawozdaniu z oceny skutków zalecenia Rady zostały uwzględnione w największym możliwym stopniu. O ile jej wyniki pozostają w mocy, przedstawione obecnie zmiany mają na celu uczynienie tego instrumentu bardziej ukierunkowanym i łatwiejszym do stosowania w praktyce, przy jednoczesnym dalszym ograniczaniu ewentualnych negatywnych skutków, które określono w sprawozdaniu z oceny skutków.

–Zawężenie możliwych środków ograniczających do kar cenowych stanowi odpowiedź na obawy, że planowane pierwotnie całkowite zamknięcie unijnego rynku zamówień publicznych groziłoby wysyłaniem niewłaściwych sygnałów do państw trzecich i byłoby niezgodne z interesem ekonomicznym UE jako całości. Jako że korekta cen miałaby zastosowanie tylko do procesu oceny i nie miałaby wpływu na ustalenie ceny końcowej, nie będzie ona szkodzić interesom instytucji zamawiających.

–Skreślenie filaru zdecentralizowanego całkowicie wyeliminuje obciążenie administracyjne dla podmiotów zamawiających, zwracających się o zgodę na wykluczenie ofert zagranicznych. Zmiana ta gwarantuje również zapewnienie integralności rynku wewnętrznego i pozwala uniknąć jakiejkolwiek fragmentacji.

–Założenie, że oferty składane przez przedsiębiorstwa pochodzące z państwa trzeciego, do którego skierowany jest instrument, będą objęte środkiem restrykcyjnym, chyba że oferent dostarcza dowód na to, że jest inaczej, dodatkowo ograniczy obciążenie administracyjne instytucji zamawiających, przy jednoczesnym zwiększeniu skuteczności środka, ponieważ decyzja instytucji zamawiającej będzie w znacznie mniejszym stopniu narażona na kontrolę prawną. Na rzecz takiego podejścia działać powinno nałożenie na instytucje zamawiające obowiązku akceptowania oświadczeń własnych dotyczących pochodzenia towarów i usług w ramach przetargu.

–Przekazanie państwom członkowskim zadania wyboru instytucji/podmiotów zamawiających, które muszą stosować środek, spowoduje, że wdrażanie nie będzie spoczywać na najmniejszych podmiotach posiadających ograniczone zdolności administracyjne i zasoby. Zmiana ta nie zagraża skuteczności środka, ponieważ jest mniej prawdopodobne, że małe instytucje zamawiające będą zarządzały zamówieniami na skalę, której dotyczy IPI. W przypadku gdy wykaz podmiotów nie zostanie przedstawiony lub przedstawiony wykaz nie odpowiada przyjętemu środkowi korekty cen, Komisja może z własnej inicjatywy stworzyć taki wykaz.

–Wykluczenie najsłabszych krajów rozwijających się z zakresu tego instrumentu nie powinno mieć wpływu na efekt dźwigni, ponieważ instrument nigdy nie był kierowany do tych krajów. Wyłączenie tych państw z zakresu wniosku pozwoli doprecyzować, że celem instrumentu jest wywarcie presji na głównych partnerów handlowych, by w większym stopniu otworzyli swoje rynki zamówień publicznych dla unijnych wykonawców. Niestosowanie instrumentu wobec europejskich MŚP dodatkowo ograniczy obciążenie administracyjne tych wykonawców, zgodnie z ogólną polityką UE wobec MŚP.

–Możliwość nakładania środków na terytoria na poziomie lokalnym i regionalnym ma na celu zróżnicowanie terytoriów, daje również szanse na proporcjonalną reakcję w przypadku, gdy dyskryminujące środki stosowane są jedynie na szczeblu regionalnym lub lokalnym (tj. przez władze stanowe lub samorządy regionalne lub gminne), tak aby spowodować otwarcie przetargów na oferentów z UE.

–Skrócenie terminów postępowań wyjaśniających Komisji jest odpowiedzią na obawy dotyczące długich procedur, zgłaszane w szczególności w odniesieniu do zdecentralizowanego filaru; w ramach tej procedury instytucje zamawiające musiałyby, podczas trwającej procedury przetargowej, oczekiwać na zakończenie postępowania wyjaśniającego Komisji i jej decyzję. Dostosowanie terminów w ramach utrzymanej procedury scentralizowanej powinno ułatwić przyśpieszenie etapu postępowania wyjaśniającego w ramach tej procedury.

–Publikowanie ustaleń Komisji dotyczących barier handlowych w państwach trzecich powinno przyczynić się do stworzenia nowej dynamiki w kierunku zniesienia tych barier.

–Jak przewidziano już w pierwotnym wniosku IPI obejmie teraz również koncesje, w zakresie, w jakim są one objęte zakresem nowej dyrektywy w sprawie koncesji. Zasady dotyczące koncesji nie określają, czy niektóre działania mają być prowadzone przez podmioty publiczne lub prywatne, lecz skupiają się na dyscyplinach, które podmioty publiczne muszą stosować, gdy zamawiają towary i usługi.

Skuteczność

Proponowane zmiany przyczynią się do zwiększenia skuteczności przedmiotowego instrumentu.

Sprecyzowanie zasad: W sprawozdaniu z oceny skutków zwrócono uwagę na skuteczność wstępnie zaproponowanych rozwiązań dotyczących celu, jakim jest doprecyzowanie zasad dostępu ofert spoza UE do unijnego rynku zamówień publicznych. Wskazano też jednak na kilka słabych punktów związanych z fakultatywnym charakterem zdecentralizowanego filaru, co może prowadzić do zróżnicowanych sposobów wykorzystania i rozdrobnienia rynku wewnętrznego 6 . Zmieniony wniosek będzie dalej realizował pierwotny cel, jakim jest doprecyzowanie obowiązujących przepisów, a Komisja nadal będzie mieć ostatnie słowo w zakresie stosowania środków restrykcyjnych. Ponadto, wraz ze skreśleniem zdecentralizowanego filaru stosowanie przepisów zostanie uproszczone i dodatkowo ujednolicone, a margines błędu spowodowanego przez instytucje/podmioty zamawiające, które stosują środki restrykcyjne, zostanie zmniejszony. Dzięki skróceniu terminów w ramach postępowania wyjaśniającego Komisji wcześniej będzie wiadomo, czy wprowadzone zostaną środki restrykcyjne.

Dźwignia: Skreślenie zdecentralizowanego filaru i ograniczenie do kar cenowych pociąga za sobą pewne ryzyko zmniejszenia efektu dźwigni. Główna dźwignia określona w pierwotnym wniosku pochodziła jednak ze scentralizowanego filaru, który został utrzymany. Komisja będzie nadal miała możliwość wykorzystywania swojego prawa do ograniczenia dostępu do rynku jako ostrzeżenia oraz rozpoczęcia w dowolnym momencie badania zachowań dyskryminujących. Co więcej, zmieniony wniosek umożliwi stosowanie bardziej ukierunkowanych środków, między innymi dzięki możliwości ograniczenia środków restrykcyjnych do terytoriów niektórych szczebli samorządów. Ograniczenie się do kar cenowych jako mniej skrajnej formy zamknięcia rynku, które zostało już ocenione w pierwotnej ocenie skutków, gwarantuje, że rynki UE zasadniczo pozostaną otwarte, umożliwiając w razie konieczności zastosowanie ukierunkowanych środków.

Efektywność

Proponowane zmiany zwiększą efektywność przedmiotowego instrumentu.

Obciążenia administracyjne: Proponowane zmiany zmniejszają obciążenia administracyjne. W ocenie skutków oszacowano, że koszty procesu powiadamiania w ramach procedury zdecentralizowanej wyniosą 3,5 mln EUR 7 . Skreślenie zdecentralizowanego filaru, w tym obowiązujących w jego ramach terminów, znosi wszelkie potencjalne ryzyko związane z procesem powiadamiania zidentyfikowane na etapie oceny skutków. Upoważnienie państw członkowskich do dokonania wstępnej selekcji instytucji/podmiotów zamawiających, które będą musiały stosować środek, pomoże zagwarantować, aby podmioty o ograniczonych zdolnościach administracyjnych nie musiały stosować tego środka. Zidentyfikowane w sprawozdaniu z oceny skutków potencjalne ryzyko w postaci zwiększonych obciążeń administracyjnych dla instytucji/podmiotów zamawiających wynikające z przepisów dotyczących rażąco tanich ofert 8 zostanie wyeliminowane poprzez skreślenie pierwotnego art. 7. Ze względu na swój rozmiar i ograniczone możliwości na szczególne problemy z powodu uciążliwych procedur napotykają często MŚP. Mając na uwadze wysoką wartość progową, jest mało prawdopodobne, że funkcjonowanie instrumentu będzie dotyczyć mniejszych przedsiębiorstw. Niestosowanie go wobec europejskich MŚP dodatkowo ograniczy obciążenie administracyjne tych wykonawców, zgodnie z ogólną polityką Unii wobec MŚP.

Ryzyko działań odwetowych: Proponowane zmiany pozwolą na objęcie środkami tych terytoriów państwa trzeciego, które są rzeczywiście odpowiedzialne za dyskryminujące środki, bez konieczności kierowania środków do państwa trzeciego jako całości. Ta możliwość bardziej ukierunkowanych i uzasadnionych środków jeszcze bardziej zmniejszy ryzyko działań odwetowych.

Finanse publiczne: Jak stwierdzono w ocenie skutków, ogólny wpływ instrumentu na finanse publiczne jest nieznaczny 9 . Niemniej jednak dalsze zmniejszenie zakresu stosowania instrumentu dodatkowo ograniczy ten wpływ.

Spójność

W sprawozdaniu z oceny skutków podkreślono, że spójność unijnej polityki handlowej i unijnego rynku wewnętrznego jest lepiej zabezpieczana, gdy decyzje są podejmowane na szczeblu UE, tj. przy pełnej świadomości wszystkich prawnych, gospodarczych i politycznych skutków, bez możliwości stosowania zróżnicowanych praktyk w zakresie traktowania zagranicznych towarów i usług w UE 10 . Skreślając zdecentralizowany filar, Komisja zwiększa swoją kontrolę nad stosowaniem środków restrykcyjnych, zmniejszając w ten sposób ryzyko błędnego stosowania przepisów. Zmieniony wniosek zwiększy zatem spójność unijnej polityki handlowej i unijnego rynku wewnętrznego oraz pogłębi przestrzeganie międzynarodowych zobowiązań UE.

Wymóg dotyczący oceny skutków jest zatem spełniony.

5.WPŁYW NA BUDŻET

Wniosek jako taki nie ma wpływu na budżet. Dodatkowe zadania powierzone Komisji mogą być realizowane w ramach istniejących zasobów.

6.ELEMENTY FAKULTATYWNE

Plany wdrożenia i monitorowanie, ocena i sprawozdania

Wniosek zawiera klauzulę przeglądu.

7.Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku

W art. 1 określono przedmiot i zakres stosowania. Tekst w pierwotnej wersji wniosku został dostosowany, by odzwierciedlić skreślenie zdecentralizowanego filaru. Przepis poddano również pewnym zmianom językowym w celu zwiększenia jego czytelności. Ponadto przepis ten zawiera wyjaśnienie wskazujące, że państwa członkowskie nie mogą dalej ograniczać dostępu zagranicznych wykonawców w stopniu większym, niż jest to przewidziane na podstawie niniejszego rozporządzenia. Jak przewidziano już w pierwotnym wniosku, IPI obejmie teraz również koncesje, w zakresie, w jakim są one objęte zakresem nowej dyrektywy w sprawie koncesji. Warto zauważyć, że zasady dotyczące koncesji nie określają, czy niektóre działania mają być podejmowane przez podmioty publiczne czy prywatne, lecz skupiają się na dyscyplinach, które podmioty publiczne muszą stosować, gdy zamawiają towary i usługi na rynku.

Artykuł 2 zawiera odpowiednie definicje, których większość przejęto z dyrektyw UE w sprawie zamówień publicznych. Niektóre wyrażenia, które nie są już wykorzystywane w projekcie rozporządzenia, zostały usunięte. W zmienionym wniosku nie jest używane określenie „brak znaczącej wzajemności”, lecz „restrykcyjne i dyskryminujące środki lub praktyki w udzielaniu zamówień”.

W art. 3 określono na potrzeby niniejszego rozporządzenia reguły pochodzenia w odniesieniu do towarów i usług zamawianych przez instytucje/podmioty zamawiające. Zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami UE, reguły pochodzenia dotyczące towarów i usług są zgodne z niepreferencyjnymi regułami pochodzenia określonymi w Kodeksie Celnym UE 11 . Pochodzenie usługi ustala się na podstawie stosownych zasad wynikających z Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczących prawa przedsiębiorczości oraz definicji przedstawionych w art. XXVIII Układu ogólnego w sprawie handlu usługami (GATS). Pewne zmiany w pierwotnym tekście zostały wprowadzone w celu zwiększenia jego czytelności.

W art. 4 określono zwolnienie ze stosowania instrumentu w odniesieniu do towarów i usług pochodzących z krajów najsłabiej rozwiniętych. W zmienionym wniosku rozszerzono zwolnienie na towary i usługi pochodzące z krajów rozwijających się uznanych za podatne na zagrożenia ze względu na brak dywersyfikacji i niewystarczającą integrację z międzynarodowym systemem handlu i gospodarką światową, zgodnie z definicją zawartą w załączniku VII do rozporządzenia w sprawie GSP 12 .

Artykuł 5 w pierwotnym wniosku jest w zmienionym wniosku zbędny i zostaje skreślony. Zmieniony wniosek zawiera nowy art. 5 dotyczący wyłączenia z zakresu stosowania tego instrumentu europejskich MŚP, określonych w zaleceniu Komisji 2003/361/WE 13 . Aby uniknąć obchodzenia przepisów poprzez firmy przykrywki, przepis ten zawiera wyraźne odesłanie do zakresu działalności gospodarczej w ramach rynku wewnętrznego.

Pierwotny art. 6 ustanawiający procedurę zdecentralizowaną został skreślony. W nowym art. 6 określono zasady dotyczące postępowań wyjaśniających Komisji oraz terminy, których należy przestrzegać. W zmienionym wniosku skrócono pierwszą część okresu postępowania wyjaśniającego, a w zamian przedłużono ewentualny dodatkowy okres, tak aby główny przedział czasowy był krótszy. W artykule tym stwierdza się wyraźnie, że ustalenia Komisji są udostępniane publicznie. W art. 7 w pierwotnym wniosku przewidziano nałożenie na instytucje zamawiające obowiązku informowania oferentów i Komisji o zaakceptowaniu rażąco taniej oferty. Wraz ze skreśleniem zdecentralizowanego filaru przepis ten stracił swoje znaczenie w rozporządzeniu, a zatem zostaje skreślony. W nowym art. 7 przewidziano zasady dotyczące konsultacji z państwami trzecimi i możliwe działania Komisji po stwierdzeniu na podstawie postępowania wyjaśniającego, że dane państwo trzecie przyjęło lub utrzymuje restrykcyjne i dyskryminujące środki lub praktyki w udzielaniu zamówień.

W art. 8 w pierwotnym wniosku przewidziano zasady dotyczące scentralizowanego filaru, które w zmienionym wniosku zostały przeniesione do art. 9. Nowym art. 8 wprowadzono środek korekty cen i określono w nim, w stosunku do których państw trzecich środek taki może być stosowany.

Artykuł 9 w pierwotnym wniosku regulował mechanizm konsultacji z państwami trzecimi w przypadkach udowodnionej praktyki restrykcyjnej w udzielaniu zamówień; przepis ten znajduje się obecnie w art. 7 zmienionego wniosku. Nowy art. 9 stanowi, że państwa członkowskie proponują instytucje zamawiające, które mają wdrożyć środek korekty cen. Aby zapewnić podjęcie odpowiedniego poziomu działań i zagwarantować, że wdrażanie przez państwa członkowskie będzie odbywało się w sposób zrównoważony, Komisja wyznacza zainteresowane podmioty. W przypadku, gdy wykaz podmiotów nie zostanie przedstawiony lub przedstawiony wykaz nie odpowiada przyjętemu środkowi korekty cen, Komisja może z własnej inicjatywy stworzyć taki wykaz.

Nowy art. 10 reguluje wycofywanie i zawieszanie środków. Artykuł stanowi również, że Komisja podaje do publicznej wiadomości swoje ustalenia dotyczące środków zaradczych lub naprawczych podjętych przez dane państwo trzecie.

W art. 11 w pierwotnym wniosku przewidziano przepisy dotyczące wycofywania lub zawieszania przyjętych środków restrykcyjnych. Nowy art. 11 zawiera przepisy dotyczące stosowania środka korekty cen. Kara cenowa ma zastosowanie wyłącznie do procedury oceny, a nie do ostatecznej ceny.

W art. 12 pierwotnego wniosku określono zasady przedstawiania przez oferentów informacji na temat stosowania środków restrykcyjnych przyjętych przez Komisję w związku z konkretnymi postępowaniami o udzielenie zamówienia publicznego. W nowym art. 12 przewidziano możliwe wyjątki od obowiązku stosowania środków korekty cen, które w pierwotnym wniosku zostały wymienione w art. 13. Wyjątki te pozostają niezmienione.

W art. 13 pierwotnego wniosku określono sytuacje, w których instytucje/podmioty zamawiające są upoważnione do odstąpienia od środków przyjętych na podstawie niniejszego rozporządzenia. W nowych art. 13 i 14 określono zasady dotyczące środków zaradczych w przypadku naruszenia przepisów rozporządzenia i procedury komitetowej stosowanej przy podejmowaniu decyzji, które w pierwotnym wniosku zostały określone w art. 16 i 17.

Artykuły 14 i 15 w pierwotnym wniosku nadawały Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych w celu zaktualizowania załącznika do rozporządzenia, w którym miały znajdować się tytuły nowych umów międzynarodowych zawieranych przez Unię w dziedzinie zamówień publicznych. Biorąc pod uwagę, że zdecentralizowany filar został skreślony, nie zachodzi już potrzeba dodawania załącznika, w którym wymienione są obowiązujące umowy handlowe. Niezbędne informacje dotyczące zakresu zobowiązań UE wobec państw trzecich zawarte będą w decyzjach przyjętych przez Komisję dotyczących stosowania środków korekty cen.

Artykuły 18 i 19 w pierwotnym wniosku dotyczyły poufności i zobowiązania Komisji do przedstawiania sprawozdań dla Parlamentu Europejskiego i Rady na temat stosowania rozporządzenia. Przepisy te znajdują się obecnie w art. 15 i 16 zmienionego wniosku. 

Pierwotny art. 20 jest art. 17 zmienionego wniosku. Przewidziano w nim uchylenie art. 85 (dotychczasowy art. 58) i 86 (dotychczasowy art. 59) dyrektywy sektorowej 2014/25/UE (wcześniej 2004/17/WE). Dotychczasowy art. 21 i nowy art. 18 określają wejście w życie rozporządzenia.

2012/0060 (COD)

Zmieniony wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie dostępu towarów i usług z państw trzecich do rynku wewnętrznego Unii w zakresie zamówień publicznych oraz procedur wspierających negocjacje dotyczące dostępu unijnych towarów i usług do rynków zamówień publicznych państw trzecich

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 14 ,

uwzględniając opinię Komitetu Regionów 15 ,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Zgodnie z art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej stanowi, iż Unia ma określać i prowadzić wspólne polityki i działania oraz dąży do zapewnienia wysokiego stopnia rozszerzać współpracę we wszelkich dziedzinach stosunków międzynarodowych, w tym w celu zachęcania wszystkich krajów do integracji w ramach gospodarki światowej, między innymi drogą stopniowego znoszenia ograniczeń w handlu międzynarodowym.

(2)Na podstawie art. 206 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) poprzez utworzenie unii celnej Unia przyczynia się, we wspólnym interesie, do harmonijnego rozwoju handlu światowego, stopniowego zniesienia ograniczeń w handlu międzynarodowym i w bezpośrednich inwestycjach zagranicznych oraz do obniżenia barier celnych i innych.

(3)Zgodnie z art. 26 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej TFUE Unia przyjmuje środki w celu ustanowienia lub zapewnienia funkcjonowania rynku wewnętrznego obejmującego obszar bez granic wewnętrznych, w którym jest zapewniony swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału, zgodnie z postanowieniami Traktatów.

(4)Artykuł III:8 Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r. oraz art. XIII Układu ogólnego w sprawie handlu usługami wyłączają zamówienia rządowe z zakresu głównych dyscyplin wielostronnych Światowej Organizacji Handlu (WTO).

(5)Zmienione wielostronne Porozumienie WTO w sprawie zamówień publicznych przewiduje jedynie ograniczony dostęp przedsiębiorstw unijnych do rynków zamówień publicznych państw trzecich i ma zastosowanie tylko do niektórych członków WTO, którzy są stroną tego Porozumienia. Zmienione Porozumienie WTO w sprawie zamówień publicznych zostało zawarte przez Unię w grudniu 2013 r.

(56)W kontekście Światowej Organizacji Handlu WTO oraz swoich stosunków dwustronnych Unia postuluje ambitne otwarcie międzynarodowych rynków zamówień publicznych Unii i jej partnerów handlowych, w oparciu o zasadę wzajemności i obopólnych korzyści.

(7)Jeżeli dane państwo jest stroną Porozumienia WTO w sprawie zamówień publicznych lub zawarło z UE umowę handlową, która zawiera postanowienia dotyczące zamówień publicznych, to w przypadku gdy praktyki restrykcyjne są związane z zamówieniami objętymi zobowiązaniami dotyczącymi dostępu do rynku, podjętymi przez dane państwo w stosunku do Unii, Komisja powinna postępować zgodnie z mechanizmami konsultacji lub rozwiązywania sporów określonymi w tej umowie.

(68)Wiele państw trzecich jest niechętnych otwarciu swoich rynków zamówień publicznych i koncesji na międzynarodową konkurencję bądź większemu otwarciu tych rynków ponad to, co ma dotąd miejsce. W rezultacie unijni wykonawcy napotykają praktyki restrykcyjne w udzielaniu zamówień w przypadku wielu partnerów handlowych Unii. Te praktyki restrykcyjne w udzielaniu zamówień skutkują utratą istotnych możliwości handlowych.

(79)Dyrektywa2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE 16  z dnia 26 lutego 2014 r. koordynująca procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych oraz dyrektywa 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi zawierają jedynie kilka przepisów dotyczących zewnętrznego aspektu unijnej polityki zamówień publicznych, w szczególności art. 5885 i 5986 dyrektywy 2004/17/WE. Przepisy te mają jednak ograniczony zakres i z uwagi na brak wytycznych nie są szeroko stosowane przez podmioty zamawiającepowinny zostać zastąpione.

(8)Zgodnie z art. 207 TFUE wspólna polityka handlowa w dziedzinie zamówień publicznych powinna opierać się na jednolitych zasadach.

(110)Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 654/2014 17 ustanawia zasady i procedury, za pomocą których Unia egzekwuje swoje prawa wynikające z zawartych przez nią międzynarodowych umów handlowych. Brak jest zasad i procedur dotyczących traktowania towarów i usług nieobjętych takimi umowami międzynarodowymi.

(911)W interesie pewności prawa dla wykonawców, i instytucji zamawiających i /podmiotów zamawiających z Unii oraz państw trzecich międzynarodowe zobowiązania dotyczące dostępu do rynku podjęte przez Unię wobec państw trzecich w dziedzinie zamówień publicznych i koncesji powinny zostać odzwierciedlone w unijnym porządku prawnym, zapewniając tym samym ich skuteczne stosowanie. Komisja powinna wydać wytyczne na temat stosowania istniejących zobowiązań międzynarodowych Unii Europejskiej dotyczących dostępu do rynku. Wspomniane wytyczne powinny być regularnie aktualizowane i dostarczać łatwych w użyciu informacji.

(102)Realizacja celów dotyczących poprawy dostępu wykonawców unijnych z UE do rynków zamówień publicznych i koncesji określonych państw trzecich chronionych za pomocą środków lub praktyk restrykcyjnych i dyskryminujących w udzielaniu zamówień, a także zachowania równych warunków konkurencji w ramach jednolitego rynku wewnętrznegoeuropejskiego, wymaga odniesienia się do niepreferencyjnych reguł pochodzenia ustanowionych w przepisach prawa celnego UE, tak by instytucje zamawiające i podmioty zamawiające wiedziały, czyujednolicenia w całej Unii Europejskiej zasad traktowania towaryów i usługi są nieobjęteych międzynarodowymi zobowiązaniami Unii. 

(113)W tym celu należy ustalić reguły pochodzenia, tak aby instytucje/podmioty zamawiające wiedziały, czy dane towary i usługi są objęte międzynarodowymi zobowiązaniami Unii Europejskiej. Pochodzenie towaru należy ustalać zgodnie z art. 22-26 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/1992 18 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny. Zgodnie z tym rozporządzeniem towar należy uznać za towar unijny, jeżeli został w całości uzyskany lub wyprodukowany w Unii. Towar, w którego produkcję zaangażowane jest co najmniej jedno państwo trzecie, jest uznawany za pochodzący z państwa, w którym został poddany ostatniej istotnej, ekonomicznie uzasadnionej obróbce lub przetworzeniu, które spowodowało wytworzenie nowego produktu lub stanowiło istotny etap wytwarzania w przedsiębiorstwie przystosowanym do tego celu. 

(14)Pochodzenie usługi należy ustalać na podstawie pochodzenia dostarczającej go osoby fizycznej lub prawnej. Wytyczne, o których mowa w motywie 9, powinny obejmować zastosowanie reguł pochodzenia w praktyce.

(15)W świetle ogólnego celu polityki Unii polegającego na wspieraniu wzrostu gospodarczego państw rozwijających się oraz ich włączenia do globalnego łańcucha wartości, co stanowi podstawę ustanowienia przez Unię ogólnego systemu preferencji określonego w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012 19 , niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć zastosowania do ofert, w których ponad 50 % ich całkowitej wartości stanowią towary i usługi pochodzące, zgodnie z unijnymi regułami niepreferencyjnego pochodzenia, z krajów najsłabiej rozwiniętych korzystających z rozwiązania „wszystko oprócz broni” lub z krajów rozwijających się uznawanych za podatne na zagrożenia ze względu na brak dywersyfikacji i niewystarczającą integrację z międzynarodowym systemem handlu, zgodnie z definicjami, odpowiednio, w załącznikach IV i VII do rozporządzenia (UE) nr 978/2012.

(167)W świetle ogólnego celu polityki Unii polegającego na wspieraniu małych i średnich przedsiębiorstw niniejsze rozporządzenie nie powinno również mieć zastosowania do ofert składanych przez MŚP mające siedzibę w Unii i prowadzące istotną działalność gospodarczą bezpośrednio i skutecznie powiązaną z gospodarką przynajmniej jednego państwa członkowskiego. 

(12)Komisja powinna ocenić, czy wyrazić zgodę na to, by instytucje/podmioty zamawiające w rozumieniu dyrektyw [2004/17/WE i 2004/18/WE oraz dyrektywy [….] Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia [….]….w sprawie udzielania koncesji], w przypadku zamówień o szacunkowej wartości na poziomie lub powyżej 5 000 000 EUR, wykluczyły z postępowań o udzielenie zamówienia towary i usługi nieobjęte międzynarodowymi zobowiązaniami ze strony Unii Europejskiej.

(13)W interesie przejrzystości instytucje/podmioty zamawiające zamierzające skorzystać ze swoich uprawnień zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w zakresie wykluczenia z postępowania o udzielenie zamówienia ofert obejmujących towary lub usługi pochodzące spoza Unii Europejskiej, w których wartość towarów i usług nieobjętych zobowiązaniami przekracza 50 % całkowitej wartości danych towarów i usług, powinny poinformować o tym wykonawców w ogłoszeniu o zamówieniu publikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(14)Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o wykluczeniu pochodzących z państw trzecich towarów i usług nieobjętych międzynarodowymi zobowiązaniami ze strony Unii, instytucje/podmioty zamawiające powinny powiadamiać Komisję o zamiarze wykluczenia takich towarów i usług przy użyciu standardowego formularza zawierającego wystarczające informacje pozwalające Komisji na podjęcie decyzji.

(15)W przypadku zamówień o szacunkowej wartości na poziomie lub powyżej 5 000 000 EUR Komisja powinna wyrazić zgodę na planowane wykluczenie, jeżeli umowa międzynarodowa dotycząca dostępu do rynku w dziedzinie zamówień publicznych pomiędzy Unią a państwem, z którego pochodzą dane towary lub usługi, zawiera – w odniesieniu do towarów lub usług, których dotyczy proponowane wykluczenie – wyraźne zastrzeżenia dostępu do rynku ze strony Unii. W przypadku braku takiej umowy Komisja powinna wyrazić zgodę na wykluczenie, jeżeli państwo trzecie utrzymuje środki restrykcyjne w udzielaniu zamówień prowadzące do braku znaczącej wzajemności w otwarciu rynku między Unią a danym państwem trzecim. Należy domniemywać braku znaczącej wzajemności, jeżeli środki restrykcyjne w udzielaniu zamówień skutkują poważną i powtarzającą się dyskryminacją wykonawców, towarów i usług z UE.

(1617)Dokonując oceny, czy w państwie trzecim występująe brak znaczącej wzajemnościśrodki lub praktyki restrykcyjne lub dyskryminujące w udzielaniu zamówień, Komisja powinna badać, w jakim stopniu prawo dotyczące zamówień publicznych i koncesji danego państwa zapewnia przejrzystość zgodnie z międzynarodowymi standardami w dziedzinie zamówień publicznych oraz wyklucza możliwość dyskryminacji unijnych towarów, usług i wykonawców. Ponadto powinna ona badać, w jakim stopniu poszczególne instytucje organy zamawiające publiczne lub podmioty poszczególni zamawiającey utrzymują bądź przyjmują praktyki dyskryminujące towary, usługi i wykonawców z Unii.

(15)18)W świetle faktu, iż dostęp towarów i usług z państw trzecich do unijnego rynku zamówień publicznych wchodzi w zakres wspólnej polityki handlowej, państwa członkowskie ilub ich instytucje zamawiające i podmioty zamawiające nie powinny mieć możliwości ograniczania dostępu towarów lub usług z państw trzecich do swoich postępowań przetargowych za pomocą jakichkolwiek środków innych niż przewidziane w niniejszym rozporządzeniu.

(19)W świetle znaczących trudności instytucji/podmiotów zamawiających związanych z oceną wyjaśnień oferentów w kontekście ofert obejmujących towary lub usługi pochodzące spoza Unii Europejskiej, w których wartość towarów i usług nieobjętych zobowiązaniami przekracza 50 % całkowitej wartości danych towarów i usług, należy zapewnić większą przejrzystość w zakresie traktowania rażąco tanich ofert. Niezależnie od przepisów przewidzianych w art. 69 dyrektywy w sprawie zamówień publicznych oraz art. 79 dyrektywy w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, instytucje/podmioty zamawiające, które zamierzają zaakceptować tego rodzaju rażąco tanią ofertę, powinny poinformować o tym pozostałych oferentów na piśmie, podając przy tym uzasadnienie rażąco niskiego poziomu ceny lub kosztów. Umożliwi to wspomnianym oferentom bardziej precyzyjną ocenę, czy zwycięski oferent jest w stanie zrealizować w pełni zamówienie na warunkach określonych w dokumentach przetargowych. Tym samym te dodatkowe informacje pozwolą zapewnić w większym stopniu równe warunki działania na rynku zamówień publicznych UE.

(20)19)Komisja powinna mieć możliwość wszczęcia w dowolnym momencie, z własnej inicjatywy lub na wniosek zainteresowanych stron bądź państwa członkowskiego, zewnętrznego postępowania wyjaśniającego w sprawie środków lub praktyk restrykcyjnych w udzielaniu zamówień przyjmowanych lub utrzymywanych rzekomo przez państwo trzecie. W tym kontekście należy w szczególności uwzględnić fakt wyrażenia przez Komisję zgody na szereg planowanych wykluczeń dotyczących państwa trzeciego zgodnie z art. 6 ust. 2 niniejszego rozporządzenia. Tego rodzaju postępowania wyjaśniające powinny pozostawać bez uszczerbku dla rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WUE) nr 3286/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. 654/2014 ustanawiającego procedury wspólnotowe w zakresie wspólnej polityki handlowej w celu zapewnienia wykonania praw Wspólnoty zgodnie z zasadami handlu międzynarodowego, w szczególności tymi ustanowionymi pod auspicjami Światowej Organizacji Handlu.

(21)20)Jeżeli Komisja, na podstawie dostępnych jej informacji, ma powód, aby uważać, iż państwo trzecie przyjęło lub utrzymuje praktykę restrykcyjną w udzielaniu zamówień, powinna mieć możliwość wszczęcia postępowania wyjaśniającego. Jeżeli istnienie restrykcyjnego lub dyskryminującego środka lub praktyki w udzielaniu zamówień w państwie trzecim potwierdzi się, Komisja powinna wezwać dane państwo do podjęcia konsultacji w celu poprawy możliwości przetargowych dla unijnych wykonawców, towarów i usług z UE w odniesieniu do zamówieńniach publicznych w tym państwie.

(18)21)Jest sprawą najwyższej wagi, aby postępowanie wyjaśniające było prowadzone w sposób przejrzysty. Sprawozdanie zawierające główne ustalenia wynikające z postępowania wyjaśniającego powinno być zatem publicznie dostępne.

(19)Jeżeli istnienie praktyki restrykcyjnej w udzielaniu zamówień w państwie trzecim potwierdzi się, Komisja powinna zaprosić dane państwo do podjęcia konsultacji w celu poprawy możliwości przetargowych dla wykonawców, towarów i usług z UE w zamówieniach publicznych w tym państwie.

(2222)Jeżeli konsultacje z danym państwem nie prowadzą w rozsądnym terminie do wystarczającej poprawy w zakresie możliwości przetargowych dla wykonawców, towarów i usług unijnychz UE, Komisja powinna być w stanie przyjąć, w stosownych przypadkach podjąć odpowiednie środeki restrykcyjnekorekty cen mający zastosowanie do ofert przedstawionych przez wykonawców pochodzących z tego państwa lub obejmujących towary i usługi pochodzące z tego państwa.

(23)Tego rodzaju środki powinny być stosowane jedynie do celu mogą obejmować obowiązkowe wykluczanie towarów i usług z państwa trzeciego z postępowań o udzielenie zamówienia publicznego w Unii Europejskiej, bądź mogą poddawać oceny ofert oferty obejmujących zawierające towary lub usługi pochodzące z danego tego państwa obowiązkowej karze cenowej. Aby zapobiec obchodzeniu tych środków, konieczne może być również skierowanie ich do wykluczenie określonych osób prawnych kontrolowanych przez podmioty zagraniczne lub będących ich własnością, które, chociaż mających siedzibę w Unii Europejskiej i kontrolowanych przez podmioty zagraniczne lub będących ich własnością, które, nie prowadzą istotnej działalności gospodarczej bezpośrednio i skutecznie powiązanej z gospodarką co najmniej jednego danego państwa członkowskiego. Odpowiednie środki nie powinny być nieproporcjonalne do praktyk restrykcyjnych w udzielaniu zamówień, na które stanowią odpowiedź.

(24)Komisja powinna być w stanie zapobiegać ewentualnemuŚrodki korekty cen nie powinny mieć negatywnego wpływu planowanego wykluczenia na negocjacje handlowe prowadzone z danym państwem. W związku z tym Komisja powinna, w przypadku gdy dane państwo prowadzi z Unią istotne negocjacje dotyczące dostępu do rynku w dziedzinie zamówień publicznych, Komisja może zawiesić a środki na czas negocjacji.Komisja uważa, że istnieje realna szansa usunięcia w bliskiej przyszłości praktyk restrykcyjnych w udzielaniu zamówień, mieć możliwość przyjęcia aktu wykonawczego stanowiącego, iż nie należy wykluczać towarów i usług pochodzących z tego państwa z postępowań o udzielenie zamówienia przez okres jednego roku.

(26)W kontekście ogólnej polityki Unii w odniesieniu do państw najsłabiej rozwiniętych, określonej, między innymi, w rozporządzeniu Rady (WE) nr 732/2008 z dnia 22 lipca 2008 r. wprowadzającym ogólny system preferencji taryfowych od dnia 1 stycznia 2009 r., właściwe jest zrównanie towarów i usług pochodzących z tych krajów z unijnymi towarami i usługami.

(25)W celu uproszczenia stosowania środka korekty cen przez instytucje zamawiające lub podmioty zamawiające, należy założyć, że przedmiotem takiego środka będą wszyscy wykonawcy pochodzący z państwa trzeciego objętego środkiem, z którym nie zawarto porozumienia w sprawie zamówień publicznych, chyba że mogą oni wykazać, że mniej niż 50 % całkowitej wartości ich oferty stanowią towary lub usługi pochodzące z danego państwa trzeciego.

(26)Najlepiej predestynowane do wyznaczenia instytucji zamawiających lub podmiotów zamawiających lub kategorii instytucji zamawiających lub podmiotów zamawiających, które powinny stosować środek korekty cen, są państwa członkowskie. Aby zapewnić podjęcie odpowiedniego poziomu działań i osiągnięcie sprawiedliwego podziału obciążeń między państwa członkowskie, ostateczną decyzję, na podstawie wykazu przekazanego przez każde państwo członkowskie, powinna podjąć Komisja. W razie konieczności Komisja może stworzyć wykaz z własnej inicjatywy.

(27)Konieczne jest, aby instytucje zamawiające i podmioty zamawiające miały dostęp do szerokiej gamy wysokiej jakości produktów zaspokajających ich potrzeby zakupowe po konkurencyjnych cenach. W związku z tym instytucje zamawiające i podmioty zamawiające powinny mieć możliwość niestosowania środków korekty cen ograniczających dostęp towarów i usług nieobjętych zobowiązaniami w przypadku, gdy brakuje towarów lub usług unijnych bądź objętych zobowiązaniami, które spełniałyby wymogi instytucji zamawiającej lub podmiotu zamawiającego w zakresie zabezpieczenia zasadniczych potrzeb społecznych, dotyczących na przykład dziedzin zdrowia i bezpieczeństwa publicznego, lub gdy zastosowanie środka prowadziłoby do nieproporcjonalnego wzrostu ceny lub kosztów zamówienia.

(28)W przypadku nieprawidłowego zastosowania przez instytucje zamawiające lub podmioty zamawiające wyjątków od środków korekty cen ograniczających dostęp towarów i usług nieobjętych zobowiązaniami, Komisja powinna mieć możliwość wykorzystania mechanizmu naprawczego wynikającego z art. 3 dyrektywy Rady 89/665/EWG 20  w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane lub z art. 8 dyrektywy Rady 92/13/EWG 21 koordynującej przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne odnoszące się do stosowania przepisów wspólnotowych w procedurach zamówień publicznych podmiotów działających w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji. Z tego samego powodu Ponadto umowy, które zostały zawarte z wykonawcami z naruszeniem decyzji Komisji o planowanych wykluczeniach zgłoszonych przez instytucje zamawiające lub podmioty zamawiające lub z naruszeniem środków korekty cen ograniczających dostęp towarów i usług nieobjętych zobowiązaniami powinny być, należy uznać za nieskuteczne w rozumieniu dyrektywy 2007/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady.

(2731)Aby odzwierciedlić w unijnym porządku prawnym międzynarodowe zobowiązania dotyczące dostępu do rynku podjęte przez Unię w dziedzinie zamówień publicznych po przyjęciu niniejszego rozporządzenia, należy powierzyć Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w zakresie zmiany wykazu umów międzynarodowych stanowiącego załącznik do niniejszego rozporządzenia. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(3029)W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem (UE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 182/2011 22  z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję.

(30)W przypadku przyjmowania aktów wykonawczych w odniesieniu do przyjęcia, wycofania, zawieszenia lub przywrócenia środka korekty cen należy stosować procedurę sprawdzającą.

(2931)Należy stosować procedurę doradczą przy przyjmowaniu aktów wykonawczych dotyczących przyjmowania opracowania standardowych formularzy na potrzeby publikacji ogłoszeń o zamówieniu lub koncesji., przekazywania powiadomień do Komisji oraz oświadczeń dotyczących pochodzenia towarów i usług. Decyzje te nie wywierają żadnych skutków ani pod względem finansowym ani pod względem charakteru i zakresu obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia. Akty te charakteryzują się bowiem tym, że mają wyłącznie administracyjny cel i służą ułatwieniu stosowania zasad określonych w niniejszym rozporządzeniu.

(302)Regularne składanie sprawozdań przez Komisjęa powinnoa umożliwić monitorowanie składać co trzy lata sprawozdanie ze stosowania i skuteczności procedur ustanowionych w drodze niniejszego rozporządzenia.

(313)Zgodnie z zasadą proporcjonalności, dla realizacji podstawowego celu dotyczącego ustanowienia wspólnej polityki zewnętrznej w dziedzinie zamówień publicznych konieczne i właściwe jest określenie wspólnych zasad traktowania przetargów dotyczących towarów i usług nieobjętych międzynarodowymi zobowiązaniami Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie w sprawie dostępu wykonawców, towarów i usług z państw trzecich nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia zamierzonych celów, zgodnie z art. 5 akapit trzeci czwarty Traktatu o Unii Europejskiej,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Rozdział I
Przepisy ogólne


Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

1.Niniejsze rozporządzenie określa zasady dostępu towarów i usług z państw trzecich doustanawia środki służące poprawie dostępu unijnych wykonawców, towarów i usług do rynków zamówień publicznych i koncesji państw trzecich. Określa ono procedury umożliwiające Komisji wszczynanie postępowań dotyczących rzekomych środków lub praktyk restrykcyjnych i dyskryminujących w udzielaniu zamówień przyjmowanych lub utrzymywanych przez państwa trzecie przeciwko unijnym wykonawcom, towarom i usługom, a także rozpoczynanie konsultacji z danymi państwami trzecimi.

Niniejsze rozporządzenie wprowadza możliwość stosowania środków korekty cen wobec niektórych ofert składanych w przypadku zamówień udzielanych na potrzeby realizacji robót budowlanych lub obiektu budowlanego, dostawy towarów ilub świadczenia usług oraz w przypadku koncesji przez instytucje/podmioty zamawiające z Unii, a także ustanawia procedury wspierające negocjacje dotyczące dostępu unijnych, w zależności od pochodzenia przedmiotowych wykonawców, towarów ilub usług do rynków zamówień publicznych państw trzecich.

2.Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do zamówień objętych następującymi aktami:

a)dyrektywą 2014/23/UE 23  [2004/17/WE];

b)dyrektywą 2014/24/UE [2004/18/WE];  24

c)dyrektywą 2014/25/UE [201./… (w sprawie udzielania koncesji].

3.Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do zamówień na dostawy towarów lub usług i koncesji na wykonanie robót budowlanych i realizację usług. Ma ono zastosowanie wyłącznie w przypadkach dotyczących towarów i usług zamawianych do celów rządowych. Nie ma ono zastosowania w przypadku zakupu towarów a nie w celu ich komercyjnej odsprzedaży lub ani w celu wykorzystania ich do produkcji towarów lub świadczenia usług w do sprzedaży komercyjnej. Nie ma ono zastosowania w przypadku, gdy usługi są nabywane w celu ich komercyjnej odsprzedaży lub w celu wykorzystania przy świadczeniu usług w celu ich komercyjnej sprzedaży.

4.Niniejsze rozporządzenie stosuje się wyłącznie w odniesieniu do restrykcyjnych lub dyskryminujących środków lub praktyk w udzielaniu zamówień wdrożonych przez państwo trzecie w odniesieniu do zakupów towarów i usług nieobjętych zobowiązaniami. Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez uszczerbku dla wszelkich zobowiązań międzynarodowych Unii.

5.Państwa członkowskie i ich instytucje zamawiające i podmioty zamawiające nie stosują środków restrykcyjnych w odniesieniu do wykonawców, towarów i usług z państwa trzeciego poza środkami przewidzianymi w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 2

Definicje

1.Do celów niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają następujące definicje:

a)„wykonawca” „dostawca” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną lub podmiot publiczny lub grupę takich osób lub podmiotów, w tym tymczasowe stowarzyszenie przedsiębiorstw, które składają na rynku ofertę wykonania robót budowlanych lub obiektu budowlanego, dostawy towarów lub świadczenia usług;która oferuje towary na rynku;

b)„usługodawca” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która oferuje realizację robót budowlanych lub obiektu budowlanego bądź usług na rynku;

bc)„instytucja zamawiająca/podmiot zamawiający” oznacza „instytucję zamawiającą” zgodnie z definicją w [art. 1 ust. 9 dyrektywy 2004/18/WE], art. 2 ust. 1 dyrektywy 2014/24/UE;

c)oraz „podmiot zamawiający” oznacza „podmiot zamawiający” zgodnie z definicją w art. 4 ust. 1 dyrektywy 2014/25/UE i art. 7 dyrektywy 2014/23/UE [art. 2 dyrektywy 2004/17/WE oraz art. 3 i 4 dyrektywy 20.. w sprawie udzielania koncesji];

d)„towary lub usługi objęte zobowiązaniami” oznaczają towary lub usługi pochodzące z państwa, z którym Unia zawarła umowę międzynarodową w dziedzinie zamówień publicznych i koncesji zawierającą zobowiązania dotyczące dostępu do rynku, i w odniesieniu do których przedmiotowa umowa ma zastosowanie; . Załącznik I do niniejszego rozporządzenia zawiera wykaz stosownych umów

e)„towary lub usługi nieobjęte zobowiązaniami” oznaczają towary lub usługi pochodzące z państwa, z którym Unia nie zawarła umowy międzynarodowej w dziedzinie zamówień publicznych i koncesji zawierającej zobowiązania dotyczące dostępu do rynku, a także towary lub usługi pochodzące z państwa, z którym Unia zawarła tego rodzaju umowę, ale w odniesieniu do których przedmiotowa umowa nie ma zastosowania;

f)„środek” oznacza dowolny przepis ustawowy lub wykonawczy lub dowolną praktykę, bądź kombinację tych elementów;

g)„zainteresowane strony” oznaczają spółki lub firmy utworzone zgodnie z prawem państwa członkowskiego i posiadające swą statutową siedzibę, zarząd lub główne przedsiębiorstwo wewnątrz Unii, których bezpośrednio dotyczy produkcja towarów lub świadczenie usług będących przedmiotem środków restrykcyjnych w udzielaniu zamówień przez państwa trzecie.

2.Do celów niniejszego rozporządzenia:

f)„restrykcyjny lub dyskryminujący środek lub praktyka w udzielaniu zamówień” oznacza wszelkie ustawowe, wykonawcze lub administracyjne środki, procedury lub praktyki, lub ich połączenie, przyjęte lub utrzymywane przez organy publiczne lub poszczególne instytucje zamawiające lub podmioty zamawiające w państwie trzecim, które powodują poważne i powtarzające się naruszenia dostępu unijnych towarów, usług lub wykonawców do rynku zamówień publicznych i koncesji tego państwa.

ga)termin „państwo” oznacza może odnosić się do dowolne państwo lub odrębne terytorium celne, przy czym termin taki oznaczenie takie pozostaje bez konsekwencji dla kwestii suwerenności;

b)termin „wykonawca” obejmuje w równym stopniu pojęcia dostawcy i usługodawcy;

c)wykonawca, który złożył ofertę, oznaczany jest jako „oferent”;

d)realizację robót budowlanych lub obiektu budowlanego w rozumieniu dyrektyw (2004/17/WE i 2004/18/WE oraz dyrektywy 201./.. w sprawie udzielania koncesji) uznaje się do celów niniejszego rozporządzenia za świadczenie usługi;

e)„obowiązkowa kara cenowa” odnosi się do obowiązku podmiotów zamawiających w zakresie podniesienia, z pewnymi wyjątkami, ceny usług lub towarów pochodzących z określonych państw trzecich, które zostały zaoferowane w postępowaniach o udzielenie zamówienia.

h)MŚP oznacza MŚP zgodnie z definicją w zaleceniu Komisji 2003/361/WE 25 ;

2.Do celów niniejszego rozporządzenia realizację robót budowlanych lub obiektu budowlanego w rozumieniu dyrektyw (2004/17/WE i 2004/18/WE oraz dyrektywy 201./.. 2014/25/UE, 2014/24/UE i dyrektywy 2014/23/UEw sprawie udzielania koncesji) uznaje się do celów niniejszego rozporządzenia za świadczenie usługi.

Artykuł 3

Reguły pochodzenia

1.Pochodzenie towaru ustala się zgodnie z art. 22–26 rozporządzenia Rady (WEWG) nr 2913/1992 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny 26 . 

2.Pochodzenie usługi ustala się na podstawie pochodzenia dostarczającegoj ją osoby fizycznej lub prawnejwykonawcy.

3.Za państwo pochodzenia usługodawcy wykonawcy uznaje się:

a)w przypadku osoby fizycznej – państwo, którego osoba ta jest obywatelem lub w którym posiada miejsce stałego pobytu;

b)w przypadku osoby prawnej – jedno z poniższych państw:

(i)jeżeli usługa nie jest świadczona inaczej niż poprzez obecność handlową w Unii – państwo, zgodnie z którego prawem w którym osoba prawna została utworzona lub w inny sposób zorganizowana zgodnie z prawodawstwem tego państwa i na terytorium którego osoba prawna prowadzi istotną działalność gospodarczą; 

(2ii)jeżeli usługa jest świadczona poprzez obecność handlową w Unii – państwo członkowskie, w którym osoba prawna ma siedzibę i na terytorium którego w którym prowadzi istotną działalność gospodarczą bezpośrednio i skutecznie powiązaną z gospodarką danego państwa członkowskiego.

Do celów lit. b) ppkt (ii) pierwszego akapitupkt 2, w przypadku, gdy osoba prawna nie prowadzi istotnej działalności gospodarczej bezpośrednio i skutecznie powiązanej z gospodarką danego państwa członkowskiego, za pochodzenie osoby prawnej przyjmuje się pochodzenie osoby lub osób fizycznych lub prawnych, które są właścicielami osoby prawnej świadczącej usługę lub sprawują nad nią kontrolę.

Osobę prawną świadcząca usługę uznaje się: za „będącą własnością” osób z danego państwa, w przypadku gdy jeżeli więcej niż 50 procent jej udziałów jest w posiadaniu osób z tego państwa,.

Osobę prawną uznaje się oraz za „kontrolowaną” przez osoby z danego państwa, w przypadku gdyjeżeli osoby takie mają uprawnienie do powołania większości zarządu albo mogą w inny uprawniony sposób kierować jej działaniami.

3.Do celów niniejszego rozporządzenia towary lub usługi pochodzące z państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego innych niż państwa członkowskie traktuje się jak pochodzące z państw członkowskich.

Rozdział II
Traktowanie towarów i usług objętych zobowiązaniami oraz towarów i usług nieobjętych zobowiązaniami, rażąco tanie oferty
Zwolnienia    

Artykuł 4

Traktowanie towarów i usług objętych zobowiązaniamiZwolnienie towarów i usług pochodzących z krajów najsłabiej rozwiniętych i niektórych krajów rozwijających się

Przy udzielaniu zamówień na potrzeby realizacji robót budowlanych lub obiektu budowlanego, dostawy towarów lub świadczenia usług, instytucje/podmioty zamawiające traktują towary i usługi objęte zobowiązaniami na równi z towarami i usługami pochodzącymi z UE.

Oferty są wyłączone z zakresu niniejszego rozporządzenia, jeśli ponad 50 % ich całkowitej wartości stanowią tTowary lub usługi pochodzące z krajów najsłabiej rozwiniętych wymienionych w załączniku IV do rozporządzenia (UE) nr 978/2012 27 i z krajów rozwijających się uznawanych za podatne na zagrożenia ze względu na brak dywersyfikacji i niewystarczającą integrację z międzynarodowym systemem handlu, zgodnie z definicją w załączniku VII do rozporządzenia (UE) nr 978/2012.(WE) nr 732/2008 traktuje się jak towary i usługi objęte zobowiązaniami.

Artykuł 5

Zasady dostępu towarów i usług nieobjętych zobowiązaniamiZwolnienie ofert składanych przez MŚP

Towary i usługi nieobjęte zobowiązaniami mogą podlegać środkom restrykcyjnym podjętym przez Komisję:

a)na wniosek poszczególnych podmiotów zamawiających zgodnie z zasadami określonymi w art. 6;

b)zgodnie z zasadami określonymi w art. 10 i 11.

Z zakresu niniejszego rozporządzenia wyłączone są oferty składane przez MŚP 28 mające siedzibę w Unii i prowadzące istotną działalność gospodarczą bezpośrednio i skutecznie powiązaną z gospodarką przynajmniej jednego państwa członkowskiego.

Artykuł 6


Prawo instytucji/podmiotów zamawiających do wykluczania ofert obejmujących towary i usługi nieobjęte zobowiązaniami

1.Na wniosek instytucji zamawiającej/podmiotu zamawiającego, w przypadku zamówień o szacunkowej wartości na poziomie lub powyżej 5 000 000 EUR bez podatku od wartości dodanej (VAT), Komisja ocenia, czy wyrazić zgodę na wykluczenie z postępowania o udzielenie zamówienia oferty obejmującej towary lub usługi pochodzące spoza Unii, jeżeli wartość towarów lub usług nieobjętych zobowiązaniami przekracza 50 % całkowitej wartości towarów lub usług uwzględnionych w ofercie, na warunkach określonych poniżej.

2.Jeżeli instytucja zamawiająca/podmiot zamawiający zamierza złożyć wniosek o wykluczenie z postępowania o udzielenie zamówienia na podstawie ust. 1, wskazuje ten fakt w ogłoszeniu o zamówieniu, które publikuje zgodnie z art. 35 dyrektywy 2004/18/WE lub zgodnie z art. 42 dyrektywy 2004/17/WE lub art. 26 dyrektywy w sprawie udzielania koncesji.

Instytucje/podmioty zamawiające wymagają od oferentów przedstawienia informacji na temat pochodzenia towarów lub usług uwzględnionych w ofercie oraz ich wartości. Akceptują one oświadczenia własne jako wstępny dowód na to, iż oferty nie mogą zostać wykluczone zgodnie z ust. 1. W każdej chwili w toku postępowania instytucja zamawiająca może poprosić oferenta o przedstawienie całości lub części wymaganej dokumentacji, jeżeli wydaje się to niezbędne do zapewnienia prawidłowego przebiegu postępowania. Komisja może przyjąć akty wykonawcze ustanawiające standardowe formularze na potrzeby oświadczeń dotyczących pochodzenia towarów i usług. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 17 ust. 3.

Jeżeli instytucje/podmioty zamawiające otrzymują oferty spełniające warunki ust. 1, w odniesieniu do których zamierzają na tej podstawie złożyć wniosek o wykluczenie, przekazują powiadomienie do Komisji. W trakcie trwania procedury powiadomienia instytucja zamawiająca/podmiot zamawiający może kontynuować analizę ofert.

Powiadomienie przesyła się za pomocą środków elektronicznych z wykorzystaniem standardowego formularza. Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające standardowe formularze. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 17 ust. 3. Przedmiotowy formularz zawiera następujące informacje:

a)nazwę i dane kontaktowe instytucji zamawiającej/podmiotu zamawiającego;

b)opis przedmiotu zamówienia;

c)nazwę i dane kontaktowe wykonawcy, którego oferta ma zostać wykluczona;

d)informacje na temat pochodzenia wykonawcy, towarów lub usług oraz ich wartości.

Komisja może poprosić instytucję zamawiającą/podmiot zamawiający o dodatkowe informacje.

Informacje te przekazuje się w terminie ośmiu dni roboczych, licząc od pierwszego dnia roboczego następującego po dniu otrzymania wniosku o udzielenie dodatkowych informacji. Jeżeli Komisja nie otrzyma informacji w tym terminie, termin określony w ust. 3 zawiesza się do czasu otrzymania przed Komisję wymaganych informacji.

3.W odniesieniu do zamówień, o których mowa w ust. 1, Komisja przyjmuje akt wykonawczy dotyczący zgody na planowane wykluczenie w terminie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia roboczego następującego po dniu otrzymania przez Komisję powiadomienia. Akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 17 ust. 2. W należycie uzasadnionych przypadkach termin ten można przedłużyć jeden raz o maksymalnie dwa miesiące, szczególnie gdy informacje zawarte w powiadomieniu lub w załączonej dokumentacji są niepełne lub niedokładne, bądź jeżeli przytoczone fakty podlegają istotnym zmianom. Jeżeli – do końca wspomnianego dwumiesięcznego terminu bądź do końca przedłużonego terminu – Komisja nie przyjmie decyzji zezwalającej lub niezezwalającej na wykluczenie, uznaje się, że Komisja nie wyraziła zgody na wykluczenie.

4.Przyjmując akty wykonawcze zgodnie z ust. 3, Komisja wyraża zgodę na planowane wykluczenie w następujących przypadkach:

a)jeżeli umowa międzynarodowa dotycząca dostępu do rynku w dziedzinie zamówień publicznych pomiędzy Unią a państwem, z którego pochodzą dane towary lub usługi, zawiera – w odniesieniu do towarów lub usług, których dotyczy proponowane wykluczenie – wyraźne zastrzeżenia dostępu do rynku ze strony Unii;

b)jeżeli umowa, o której mowa w lit. a), nie istnieje, a państwo trzecie utrzymuje środki restrykcyjne w udzielaniu zamówień prowadzące do braku znaczącej wzajemności w otwarciu rynku między Unią a danym państwem trzecim.

Do celów lit. b) domniemywa się braku znaczącej wzajemności, jeżeli środki restrykcyjne w udzielaniu zamówień skutkują poważną i powtarzającą się dyskryminacją unijnych wykonawców, towarów i usług.

Przyjmując akty wykonawcze zgodnie z ust. 3, Komisja nie wyraża zgody na planowane wykluczenie, jeżeli naruszyłoby to zobowiązania dotyczące dostępu do rynku podjęte przez Unię w jej umowach międzynarodowych.

5.Dokonując oceny, czy występuje brak znaczącej wzajemności, Komisja bada następujące elementy:

a)w jakim stopniu prawo zamówień publicznych danego państwa zapewnia przejrzystość zgodnie z międzynarodowymi standardami w dziedzinie zamówień publicznych oraz wyklucza możliwość dyskryminacji unijnych towarów, usług i wykonawców;

b)w jakim stopniu organy publiczne lub poszczególni zamawiający utrzymują bądź przyjmują praktyki dyskryminujące towary, usługi i wykonawców z Unii.

6.Przed podjęciem decyzji na podstawie ust. 3 Komisja wysłuchuje zainteresowanego oferenta lub zainteresowanych oferentów.

7.Instytucje/podmioty zamawiające, które wykluczyły oferty na podstawie ust. 1, wskazują ten fakt w ogłoszeniu o udzieleniu zamówienia publikowanym przez nie zgodnie z art. 35 dyrektywy 2004/18/WE, art. 42 dyrektywy 2004/17/WE lub art. 27 dyrektywy w sprawie udzielania koncesji. Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające standardowe formularze dla ogłoszeń o udzieleniu zamówienia. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 17 ust. 3.

8.Ustęp 1 nie ma zastosowania, jeżeli Komisja przyjęła akt wykonawczy dotyczący dostępu towarów i usług z państwa, które prowadzi z Unią istotne negocjacje, jak określono w art. 9 ust. 4.

Rozdział III
Przepisy dotyczące rażąco tanich ofert

Postępowania wyjaśniające, konsultacje i środki korekty cen

Artykuł 7

Rażąco tanie oferty

Jeżeli instytucja zamawiająca/podmiot zamawiający zamierza, zgodnie z art. 69 dyrektywy w sprawie zamówień publicznych lub zgodnie z art. 79 dyrektywy w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, po zweryfikowaniu wyjaśnień oferenta, zaakceptować rażąco tanią ofertę obejmującą towary lub usługi pochodzące spoza Unii Europejskiej, w których wartość towarów lub usług nieobjętych zobowiązaniami przekracza 50 % całkowitej wartości towarów lub usług uwzględnionych w ofercie, powiadamia o tym pozostałych oferentów na piśmie, podając przy tym uzasadnienie rażąco niskiego poziomu ceny lub kosztów.

Instytucja zamawiająca/podmiot zamawiający może nie udzielić pewnych informacji, jeżeli stanowiłoby to przeszkodę w stosowaniu prawa, było niezgodne z interesem publicznym, stanowiłoby uszczerbek dla zasadniczych interesów handlowych prywatnych i państwowych podmiotów gospodarczych lub też zaburzało uczciwą konkurencję między nimi.

Rozdział IV
Postępowanie wyjaśniające Komisji, konsultacje oraz środki ograniczające tymczasowo dostęp towarów i usług nieobjętych zobowiązaniami do rynku zamówień publicznych UE 


Artykuł 8 6

Postępowaniea wyjaśniające w sprawie dostępu wykonawców, towarów i usług z UE do rynków zamówień publicznych państw trzecich 

1.Jeżeli Komisja uzna, iż leży to w interesie Unii, może w dowolnym momencie, z własnej inicjatywy lub na wniosek zainteresowanych stron bądź państwa członkowskiego, wszcząć zewnętrzne postępowanie wyjaśniające w sprawie rzekomych środków lub praktyk restrykcyjnych lub dyskryminujących w udzielaniu zamówień.

W szczególności Komisja bierze pod uwagę, czy wyrażono zgodę na większą liczbę planowanych wykluczeń na podstawie art. 6 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

W przypadku wszczęcia postępowania wyjaśniającego Komisja publikuje ogłoszenie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, zapraszając zainteresowane strony i państwa członkowskie do przekazania Komisji wszelkich istotnych informacji w wyznaczonym terminie.

2.Postępowanie wyjaśniające, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się w oparciu o kryteria określone w art. 6.

3.2.Ocena, czy dane państwo trzecie przyjęło lub utrzymuje rzekome środki lub praktyki restrykcyjne lub dyskryminujące w udzielaniu zamówień, jest dokonywana przez Komisję na podstawie informacji dostarczonych przez zainteresowane strony i państwa członkowskie, oraz/lub faktów zebranych przez Komisję w trakcie jej postępowania wyjaśniającego lub obydwu tych źródeł. Ocena, i kończy się w terminie dziewięciuośmiu miesięcy od wszczęcia postępowania wyjaśniającego. W należycie uzasadnionych przypadkach termin ten może zostać przedłużony o trzy cztery miesiące.

4.3.W przypadku gdy w rezultacie swojego zewnętrznego postępowania wyjaśniającego Komisja stwierdzi, iż dane państwo trzecie nie utrzymujeże rzekome rzekomych środki lub praktyki ów restrykcyjne lub dyskryminująceych w udzielaniu zamówień nie są utrzymywane lub że nie skutkują one ograniczeniami w dostępie unijnych wykonawców lub unijnych towarów i usług do rynków zamówień publicznych i koncesji w danym państwie trzecim, przyjmuje ona decyzję zamykającą ona postępowanie wyjaśniające. Akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 17.

4.Po zakończeniu postępowania wyjaśniającego Komisja podaje do wiadomości publicznej sprawozdanie, w którym przedstawia swoje główne wnioski.

Artykuł 97

Konsultacje z państwamiem trzecimi i działania Komisji

1.Jeżeli W przypadku, gdy w rezultacie postępowania wyjaśniającego stwierdzone zostanie, iż państwo trzecie przyjęło lub utrzymuje środki lub praktyki restrykcyjne lub dyskryminujące w udzielaniu zamówień, Komisja może zaprosić to przedmiotowe państwo – w przypadku gdy uzna, iż jest uzasadnia to w interesie interes UniiUE – do podjęcia konsultacji. Konsultacje te mają naw celu zapewnieniea udziału unijnych wykonawców, towarów i usług w postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego lub koncesji w tym państwie na warunkach nie mniej korzystnych niż przyznane krajowym wykonawcom, towarom i usługom tego państwa oraz w celu zapewnieniea stosowania zasad przejrzystości i równego traktowania. 

Jeżeli W przypadku gdy dane państwo trzecie odrzuca zaproszenie do podjęcia konsultacji, Komisja podejmuje właściwe działania na podstawie dostępnych faktów, przyjmując akty wykonawcze na podstawie art. 10 w zakresie ograniczenia dostępu towarów i usług pochodzących z tego państwa trzeciego, podejmuje decyzję w oparciu o dostępne informacje. 

2.Jeżeli dane państwo jest stroną Porozumienia w sprawie zamówień rządowych w ramach WTO lub zawarło z UE umowę handlową, która zawiera postanowienia dotyczące zamówień publicznych, Komisja powinna postępować zgodnie z mechanizmami konsultacji lub rozwiązywania sporów określonymi w tej umowie, w przypadku gdy praktyki restrykcyjne są związane z zamówieniami objętymi zobowiązaniami dotyczącymi dostępu do rynku, podjętymi przez dane państwo w stosunku do Unii.

2.Jeżeli po rozpoczęciu konsultacji dane państwo przyjmie zadowalające środki zaradcze/lub naprawcze, lecz bez podejmowania nowych zobowiązań dotyczących dostępu do rynku, Komisja może zawiesić lub zakończyć konsultacje.

Komisja nadzoruje, w stosownych przypadkach na podstawie informacji dostarczanych w odpowiednich odstępach czasu, stosowanie wspomnianych środków zaradczych lub /naprawczych, których może żądać od danego państwa trzeciego.

3.Jeżeli środki zaradcze lub /naprawcze przyjęte przez dane państwo trzecie zostały uchylone, zawieszone lub niewłaściwie wykonane, Komisja może podjąć następujące kroki:

(i) wznowić lub rozpocząć od nowa konsultacje z danym państwem trzecim; lub

(ii) działając zgodnie z art. 10, przyjąćzdecydować, w drodze aktuy wykonawczego,e ograniczające dostęp towarów i usług pochodzących z państwa trzeciegoo nałożeniu środka korekty cen zgodnie z art. 8.

Akty wykonawczye, o którymch mowa w niniejszym artykuleppkt (ii) pierwszego akapitu, przyjmowanye jest są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 174 ust. 2.

4.Jeżeli po rozpoczęciu konsultacji wydaje się, iż najbardziej właściwym sposobem wyeliminowania środka lub praktyki restrykcyjnej lub dyskryminującej w udzielaniu zamówień jest zawarcie umowy międzynarodowej, negocjacje przeprowadza się zgodnie z przepisami art. 207 i 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Jeżeli dane państwo prowadzi z Unią istotne negocjacje dotyczące dostępu do rynku w dziedzinie zamówień publicznych, Komisja może przyjąć akt wykonawczy stanowiący, iż towary i usługi z tego państwa nie mogą być wykluczane z postępowań o udzielenie zamówienia na podstawie art. 6.. Na czas trwania negocjacji, postępowaniezostaje może zostać zawieszone.

5.Komisja może zakończyć konsultacje, jeżeli dane państwo podejmie międzynarodowe zobowiązania uzgodnione z Unią poprzez jedno z poniższych rozwiązań:

a)przystąpienie do Porozumienia WTO w sprawie zamówień rządowychpublicznych w ramach WTO;

b)zawarcie z Unią umowy dwustronnej, która zawiera zobowiązania dotyczące dostępu do rynku w dziedzinie zamówień publicznych i koncesji; lub

c)rozszerzenie swoich zobowiązań dotyczących dostępu do rynku wynikających z Porozumienia WTO w sprawie zamówień publicznych w ramach WTO lub z umowy dwustronnej zawartej z Unią. w tych ramach.

Konsultacje można również zakończyć w przypadku, gdy środki lub praktyki restrykcyjne lub dyskryminujące w udzielaniu zamówień nadal występują w momencie podejmowania tych zobowiązań, o ile zobowiązania te zawierają szczegółowe postanowienia dotyczące wyeliminowania takich tych praktyk lub środków w rozsądnym przedziale czasu.

6.W przypadku gdy konsultacje z państwem trzecim nie doprowadzą do zadowalających rezultatów w terminie 15 miesięcy od daty ich rozpoczęcia, Komisja kończy konsultacje oraz rozważa podjęcie działań zgodnie z art. 10 w zakresie przyjęcia aktów wykonawczych ograniczających dostęp towarów i usług pochodzących z państwa trzeciego.podejmuje właściwe działania. W szczególności Komisja może podjąć decyzję, w drodze aktu wykonawczego, o nałożeniu środka korekty cen zgodnie z art. 8. Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 14 ust. 2.

Artykuł 108

Środki korekty cenograniczające dostęp towarów i usług nieobjętych zobowiązaniami do rynku zamówień publicznych UE

1.Jeżeli w trakcie postępowania wyjaśniającego prowadzonego na podstawie art. 8, oraz po zastosowaniu procedury przewidzianej w art. 9, stwierdzone zostanie, iż środki restrykcyjne w udzielaniu zamówień, przyjęte lub utrzymywane przez państwo trzecie, prowadzą do braku znaczącej wzajemności w otwarciu rynku między Unią a danym państwem trzecim, jak określono w art. 6, Komisja może przyjąć akty wykonawcze tymczasowo ograniczające dostęp towarów i usług nieobjętych zobowiązaniami pochodzących z danego państwa trzeciego. Akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 17 ust. 2.Oferty, w przypadku których na ponad 50 % łącznej wartości składają się towary lub usługi pochodzące z państwa trzeciego, mogą podlegać środkowi korekty cen, jeśli dane państwo trzecie przyjmuje lub utrzymuje środki lub praktyki ograniczające lub dyskryminujące w udzielaniu zamówień.

Środki korekty cen stosuje się jedynie do zamówień o szacunkowej wartości co najmniej 5 000 000 EUR bez podatku VAT.

2.Środki przyjęte na podstawie ust. 1 mogą mieć jedną z poniższych postaci: Środek korekty cen określa karę w wysokości do 20 %, obliczaną na bazie ceny przedmiotowych ofert. Określa on również wszelkie ograniczenia zakresu stosowania tego środka, takie jak dotyczące:

a)wykluczenia ofert, w których ponad 50 % całkowitej wartości stanowią towary lub usługi nieobjęte zobowiązaniami pochodzące z państwa przyjmującego lub utrzymującego praktykę restrykcyjną w udzielaniu zamówień; lub

a)zamówień publicznych udzielanych przez określone kategorie instytucji zamawiających lub podmiotów zamawiających;

b)zamówień publicznych dotyczących określonych kategorii towarów lub usług lub ofert przedstawionych przez określone kategorie wykonawców;

c)zamówień publicznych powyżej lub w zakresie określonych wartości progowych;.

d)ofert przedstawionych w odniesieniu do określonych kategorii koncesji;

e)terytoriów niektórych szczebli samorządów.

b)obowiązkowej kary cenowej dotyczącej tej części oferty, którą stanowią towary lub usługi nieobjęte zobowiązaniami pochodzące z państwa przyjmującego lub utrzymującego praktykę restrykcyjną w udzielaniu zamówień.

3.Środki przyjęte na podstawie ust. 1 mogą w szczególności ograniczać się do: Instytucje zamawiające i podmioty zamawiające w wykazie przyjętym na podstawie art. 9 stosują środek korekty cen do:

a)ofert złożonych przez wykonawców pochodzących z danego państwa trzeciego, chyba że ci wykonawcy mogą wykazać, że towary lub usługi pochodzące z danego państwa trzeciego stanowią mniej niż 50 % całkowitej wartości ich oferty; oraz

b)dowolnych ofert towarów i usług pochodzących z danego państwa, jeżeli wartość tych towarów i usług stanowi więcej niż 50 % całkowitej wartości oferty.

Artykuł 9

Przedmiotowe instytucje lub podmioty

1.

Komisja wyznacza instytucje lub podmioty zamawiające lub kategorie instytucji lub podmiotów zamawiających, wskazane przez państwo członkowskie, których zamówienia są objęte środkiem. W celu stworzenia podstaw dla takiego wyznaczenia każde państwo członkowskie przedkłada wykaz odpowiednich instytucji lub podmiotów zamawiających lub kategorii instytucji lub podmiotów zamawiających. Komisja zapewnia podjęcie odpowiedniego poziomu działań i osiągnięcie sprawiedliwego podziału obciążeń między państwa członkowskie.

Artykuł 1110

Wycofanie lub zawieszenie środków korekty cen

1.W przypadku gdy Komisja uzna, iż powody, które uzasadniały przyjęcie środków zgodnie z art. 9 ust. 4 i 10, nie mają już zastosowania, Komisja może zdecydować w drodze aktu wykonawczego w celu:

a)uchylenia przedmiotowych środków; lub

b)zawieszenia stosowania środków przez okres do jednego roku.

Do celów lit. b) Komisja może w dowolnym momencie przywrócić stosowanie środkówo wycofaniu środka korekty cen lub zawieszeniu jego stosowania na pewien okres, jeśli dane państwo podejmie zadowalające działania zaradcze lub naprawcze.

Jeżeli środki zaradcze lub naprawcze przyjęte przez dane państwo trzecie zostały uchylone, zawieszone lub niewłaściwie wykonane, Komisja może przywrócić w dowolnym czasie stosowanie środka korekty cen w drodze aktu wykonawczego.

2.Komisja podaje do publicznej wiadomości swoje ustalenia dotyczące działań zaradczych/naprawczych podjętych przez dane państwo trzecie.

23.Akty wykonawcze, o których mowa w niniejszym artykule, przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 174 ust. 2.

Artykuł 11

Stosowanie środków korekty cenInformowanie oferentów

1.Instytucje zamawiające i podmioty zamawiające w wykazie przyjętym na podstawie art. 9 stosują środki korekty cen do:

a)ofert złożonych przez wykonawców pochodzących z danego państwa trzeciego; lub

b)ofert towarów i usług pochodzących z danego państwa trzeciego, jeżeli wartość tych towarów i usług stanowi więcej niż 50 % całkowitej wartości oferty.

Instytucje zamawiające i podmioty zamawiające nie stosują środków korekty cen do przetargów, o których mowa w lit. a), w przypadku, gdy oferenci mogą udowodnić, że mniej niż 50 % całkowitej wartości ich oferty składa się z towarów lub usług pochodzących z danego państwa trzeciego.

Środek korekty cen stosuje się wyłącznie do celów oceny i klasyfikacji składnika cenowego ofert. Nie wpływa on na cenę do zapłacenia w ramach zamówienia, które zostanie udzielone wybranemu oferentowi.

2.W przypadku gdy instytucja zamawiająca i podmiot zamawiający prowadzą postępowanie o udzielenie zamówienia lub koncesji podlegające środkowi korekty cen m restrykcyjnym przyjętym na podstawie art. 10 lub przywróconym na podstawie art. 11, podają tę informację wskazuje ten fakt w ogłoszeniu o zamówieniu, które publikująe na podstawie art. 3549 dyrektywy 2004/18/WE2014/24/UE lub art. 4269 dyrektywy 2004/17/WE2014/25/UE lub w ogłoszeniu o koncesji, które publikują na podstawie art. 31 dyrektywy 2014/23/UE. Komisja może przyjmować, zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 14 ust. 3, przyjmuje akty wykonawcze dostosowujące ustanawiające standardowe formularze ogłoszeń o zamówieniu lub koncesji przyjęte zgodnie z dyrektywami 2014/23/UE, 2014/24/UE i 2014/25/UE.z procedurą doradczą, o której mowa w art. 174 ust. 3.

3.2W przypadku gdy wykluczenie oferty jest oparte na zastosowaniu środków przyjętych na podstawie art. 10 lub przywróconych na podstawie art. 11, Instytucje zamawiające i podmioty zamawiające informują o tym oferentów, których oferty odrzucono, . o udzieleniu zamówienia lub koncesji w oparciu o zastosowanie środka korekty cen przyjętego lub przywróconego na podstawie niniejszego rozporządzenia.

4.W przypadku gdy stosowany jest środek korekty cen, instytucje zamawiające i podmioty zamawiające wymagają od oferentów przedstawienia informacji na temat pochodzenia towarów lub usług uwzględnionych w ofercie oraz na temat wartości towarów i usług pochodzących z danego państwa trzeciego jako udziału procentowego w całkowitej wartości oferty. Akceptują one oświadczenia własne od oferentów.

W każdej chwili w toku procedury instytucja zamawiająca może poprosić oferenta o przedstawienie dodatkowej dokumentacji, jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia prawidłowego przebiegu procedury. Wybrany oferent jest zawsze proszony o dostarczenie bardziej szczegółowych informacji na temat pochodzenia towarów i usług, które mają być dostarczone.

Artykuł 12

Wyjątki

1.Instytucje zamawiające i podmioty zamawiające mogą postanowić o niestosowaniu środkaów korekty cen przyjętych na podstawie art. 10 w odniesieniu do postępowania o udzielenie zamówienia lub koncesji, jeżeli:

a)brakuje dostępnych towarów lub usług unijnych bądź objętych zobowiązaniami, które spełniałyby wymogi instytucji zamawiającej lub podmiotu zamawiającego; lub

b)zastosowanie środka prowadziłoby do nieproporcjonalnego wzrostu ceny lub kosztów zamówienia.

2.W przypadku gdy instytucja zamawiająca lub podmiot zamawiający zamierza nie stosować środkaów korekty cen przyjętych na podstawie art. 10 lub przywróconych na podstawie art. 11 niniejszego rozporządzenia, wskazuje ten fakt w ogłoszeniu o zamówieniu, które publikuje na podstawie art. 3549 dyrektywy 2004/18/WE lub art. 42 dyrektywy 2004/17/WE. 2014/24/UE lub art. 69 dyrektywy 2014/25/UE lub w ogłoszeniu o koncesji na podstawie art. 31 dyrektywy 2014/23/UE. Powiadamia o tym Komisję najpóźniej w terminie dziesięciu dni kalendarzowych od publikacji ogłoszenia o zamówieniu. 

Powiadomienie to przesyła się za pomocą środków elektronicznych z wykorzystaniem standardowego formularza. Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające standardowe formularze dla ogłoszeń o zamówieniu oraz powiadomień zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 17 ust. 3.

3.Powiadomienie zawiera następujące informacje:

a)nazwę i dane kontaktowe instytucji zamawiającej lub podmiotu zamawiającego;

b)opis przedmiotu zamówienia;

c)informacje na temat pochodzenia wykonawców, towarów lub usług, które mają zostać dopuszczone;

d)podstawę decyzji o niezastosowaniu środków restrykcyjnych środka korekty cen oraz szczegółowe uzasadnienie skorzystania z wyjątku;

e)w stosownych przypadkach, wszelkie inne informacje uznane za przydatne przez instytucję zamawiającą lub podmiot zamawiający.

Komisja może poprosić daną instytucję zamawiającą lub dany podmiot zamawiający o dodatkowe informacje.

43.W przypadku gdy instytucja zamawiająca lub podmiot zamawiający przeprowadza procedurę negocjacyjną bez wcześniejszej publikacji, na podstawie art. 312 dyrektywy 2004/18/WE lub zgodnie z art. 40 ust. 3 dyrektywy 2004/17/WEdyrektywy 2014/24/UE lub art. 50 dyrektywy 2014/25/UE i postanawia nie stosować środka korekty cenprzyjętego na podstawie art. 10 lub przywróconego na podstawie art. 11, wskazuje ten fakt w ogłoszeniu o udzieleniu zamówienia, które publikuje na podstawie art. 3550 dyrektywy 2004/18/WE2014/24/UE lub art. 4370 dyrektywy 2004/17/WE2014/25/UE lub w ogłoszeniu o udzieleniu koncesji, które publikuje na podstawie art. 32 dyrektywy 2014/23/UE oraz powiadamia Komisję najpóźniej w terminie dziesięciu dni kalendarzowych od publikacji ogłoszenia o udzieleniu zamówienia.

Powiadomienie to przesyła się za pomocą środków elektronicznych z wykorzystaniem standardowego formularza. Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające standardowe formularze dla ogłoszeń o zamówieniu oraz powiadomień zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 17 ust. 2. Powiadomienie zawiera następujące informacje:

a)nazwę i dane kontaktowe instytucji zamawiającej lub podmiotu zamawiającego;

b)opis przedmiotu zamówienia lub koncesji;

c)informacje na temat pochodzenia dopuszczonych wykonawców, towarów lub usług;

d)podstawę decyzji o niezastosowaniu środków restrykcyjnych oraz szczegółowe uzasadnienie skorzystania z wyjątku;

e)w stosownych przypadkach, wszelkie inne informacje uznane za przydatne przez instytucję zamawiającą lub podmiot zamawiający.

Artykuł 163

Wykonanie

1.W przypadku nieprawidłowego zastosowania przez instytucje zamawiające lub podmioty zamawiające wyjątków określonych w art. 132, Komisja może zastosować mechanizm naprawczy wynikający z art. 3 dyrektywy Rady 89/665/EWG 29 lub z art. 8 dyrektywy 92/13/EWG 30 .

2.Umowy, które zostały zawarte z wykonawcą z naruszeniem środków korekty cenaktów wykonawczych Komisji przyjętych lub przywróconych przez Komisję zgodnie z niniejszym rozporządzeniem art. 6 w związku z planowanym wykluczeniem zgłoszonym przez instytucję zamawiającą/podmiot zamawiający lub środków przyjętych zgodnie z art. 10 bądź przywróconych zgodnie z art. 11, uznaje się za są nieskutecznew rozumieniu dyrektywy 2007/66/WE.

Rozdział IV
Uprawnienia delegowane i wykonawcze, sprawozdawczość i przepisy końcowe


Artykuł 143

Zmiany w załączniku

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 14 w zakresie zmian w załączniku w związku z zawarciem przez Unię nowych umów międzynarodowych w dziedzinie zamówień publicznych.

Artykuł 15

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.Przekazanie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.Uprawnienia, o których mowa w art. 14, przekazuje się Komisji na czas nieokreślony od dnia [data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

3.Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 14, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4.Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5.Akt delegowany przyjęty na podstawie niniejszego artykułu wchodzi w życie tylko jeśli Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub jeśli, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 174

Procedura komitetowa

1.Komisję wspomaga Komitet Doradczy ds. Zamówień Publicznych ustanowiony decyzją Rady 71/306/EWG 31 oraz komitet ustanowiony art. 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1843 (rozporządzenia w sprawie przeszkód w handlu) 32 . Komitety te są komitetami w rozumieniu art. 3 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011, a właściwym komitetem jest komitet ustanowiony rozporządzeniem w sprawie przeszkód w handlu.

3.W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011, a właściwym komitetem jest komitet ustanowiony decyzją Rady 71/306/EWG.

Artykuł 185

Poufność

1.Informacje uzyskane na podstawie niniejszego rozporządzenia są wykorzystywane wyłącznie do celów, dla których o nie wnioskowano.

2.Komisja, Rada, Parlament Europejski, państwa członkowskie ani też ich urzędnicy nie ujawniają żadnych informacji o poufnym charakterze uzyskanych na podstawie niniejszego rozporządzenia bez uzyskania wyraźnej zgody dostarczyciela tych informacji.

3.Dostarczyciel informacji może zażądać, aby dostarczone informacje były traktowane jako poufne. Wnioskowi o zachowanie poufności , oraz musi towarzyszyć załączyć do swojego wniosku jawne streszczenie informacji lub oświadczenie o powodach, dla których informacje nie nadają się do takiego streszczenia.

4.Jeżeli wydaje się, że wniosek o poufność nie jest uzasadniony i jeżeli dostarczyciel nie jest skłonny udostępnić publicznie informacji ani upoważnić do jej ujawnienia w postaci ogólnej lub streszczenia, dana informacja może zostać pominięta.

5.Ustępy 1-45 nie wykluczają ujawnienia ogólnych informacji przez organy Unii. Ujawnienie takie musi uwzględniać uzasadniony interes, jaki mają strony w ochronie swojej tajemnicy handlowej.

Artykuł 196

Sprawozdawczość

Do dnia 31 grudnia1 stycznia 20178 r. oraz co najmniej co trzy lata po tym terminie wejściu niniejszego rozporządzenia w życie, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszego rozporządzenia oraz postępów w międzynarodowych negocjacjach dotyczących dostępu wykonawców unijnych z UE do postępowań o udzielenie zamówienia publicznego lub koncesji w państwach trzecich, podjętych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. W tym celu państwa członkowskie przekazują Komisji, na jej wniosek, odpowiednie informacje.

Artykuł 2017

Zmiana dyrektywy 2014/25/UEUchylenie

Wraz z wejściem niniejszego rozporządzenia w życie skreśla się art. 58 i 59 dyrektywy 2004/17/WE85 i 86 dyrektywy 2014/25/UEtracą moc.

Artykuł 2118

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie sześćdziesiątego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia r.

ZAŁĄCZNIK

Wykaz zawartych przez Unię umów międzynarodowych w dziedzinie zamówień publicznych zawierających zobowiązania dotyczące dostępu do rynku

Umowy wielostronne:

- Porozumienie w sprawie zamówień rządowych (Dz.U. L 336 z 23.12.1994)

Umowy dwustronne:

- Umowa o wolnym handlu między Wspólnotą Europejską a Meksykiem (Dz.U. L 276 z 28.10.2000, Dz.U. L 157 z 30.6.2000)

- Umowa między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie niektórych aspektów zamówień rządowych (Dz.U. L 114 z 30.4.2002)

- Umowa o wolnym handlu między Wspólnotą Europejską a Chile (Dz.U. L 352 z 30.12.2002)

- Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii (Dz.U. L 87 z 20.3.2004)

- Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu zawarty między Wspólnotą Europejską a Chorwacją (Dz.U. L 26 z 28.1.2005)

- Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu zawarty między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi a Czarnogórą (Dz.U. L 345 z 28.12.2007)

- Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu zawarty między Wspólnotą Europejską a Albanią (Dz.U. L 107 z 28.4.2009)

- Umowa o wolnym handlu między Unią Europejską a Koreą Południową (Dz.U. L 127 z 14.5.2011)

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 654/2014 z dnia 15 maja 2014 r. dotyczące wykonywania praw Unii w zakresie stosowania i egzekwowania zasad handlu międzynarodowego, Dz.U. L 189 z 27.6.2014, s. 50–58.

(2) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/23/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania koncesji (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 1), dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 65) oraz dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 243).

(3) Sprawozdanie z oceny skutków, załącznik 2 (streszczenie odpowiedzi na konsultacje społeczne), sekcja 3.3, s. 9.

(4) Sprawozdanie z oceny skutków, załącznik 2 (streszczenie odpowiedzi na konsultacje społeczne), sekcja 3.3, s. 8.

(5) Sprawozdanie z oceny skutków, załącznik 2 (streszczenie odpowiedzi na konsultacje społeczne), sekcja 4.4, s. 13.

(6) Sprawozdanie z oceny skutków, sekcja 6.6.2(4), s. 33.

(7) Sprawozdanie z oceny skutków, sekcja 6.6.2(6), s. 34.

(8) Sprawozdanie z oceny skutków, sekcja 6.9, s. 36.

(9) Sprawozdanie z oceny skutków, sekcja 6.6.2, s. 34.

(10) Sprawozdanie z oceny skutków, sekcja 7.1.1.3, s. 40.

(11) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1).

(12) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012 z dnia 25 października 2012 r. wprowadzające ogólny system preferencji taryfowych (Dz.U. L 303 z 31.10.2012, s. 1).

(13) Zalecenie Komisji z dnia 6 maja 2003 r. dotyczące definicji przedsiębiorstw mikro, małych i średnich (Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36).

(14) Dz.U. C

(15) Dz.U. C

(16) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 243).

(17) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 654/2014 z dnia 15 maja 2014 r. dotyczące wykonywania praw Unii w zakresie stosowania i egzekwowania zasad handlu międzynarodowego oraz zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 3286/94 ustanawiające procedury wspólnotowe w zakresie wspólnej polityki handlowej w celu zapewnienia wykonania praw Wspólnoty zgodnie z zasadami handlu międzynarodowego, w szczególności tymi ustanowionymi pod auspicjami Światowej Organizacji Handlu (Dz.U. L 189 z 27.6.2014, s. 50).

(18) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/1992 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1).

(19) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012 z dnia 25 października 2012 r. wprowadzające ogólny system preferencji taryfowych i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 732/2008 (Dz.U. L 303 z 31.10.2012, s. 1).

(20) Dyrektywa Rady 89/665/EWG w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane (Dz.U. L 395 z 30.12.1989, s. 33).

(21) Dyrektywa Rady 92/13/EWG koordynująca przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne odnoszące się do stosowania przepisów wspólnotowych w procedurach zamówień publicznych podmiotów działających w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji (Dz.U. L 76 z 23.3.1992, s. 14).

(22) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

(23) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/23/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania koncesji (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 1).

(24) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz.U. L 94 z 28.3.2014, s. 65).

(25) Zalecenie Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie definicji mikro, małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36).

(26) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/1992 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1).

(27) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012 wprowadzające ogólny system preferencji taryfowych i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 732/2008 (Dz.U. L 303 z 31.10.2012, s. 1).

(28) W rozumieniu zalecenia Komisji z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie definicji mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. U. L nr 124 z 20.5.2003, s. 36).

(29) Dyrektywa Rady89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych w zakresie udzielania zamówień publicznych na dostawy i roboty budowlane (Dz.U. L 395 z 30.12.1989, s. 33).

(30) Dyrektywa Rady 92/13/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. koordynująca przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne odnoszące się do stosowania przepisów wspólnotowych w procedurach zamówień publicznych podmiotów działających w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji (Dz.U. L 76 z 23.3.1992, s. 14).

(31) Decyzja Rady 71/306/EWG z dnia 26 lipca 1971 r. ustanawiająca Komitet Doradczy ds. Zamówień Publicznych na Roboty Budowlane (Dz.U. L 185 z 16.8.1971, s. 15).

(32) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1843 z dnia 6 października 2015 r. ustanawiające procedury unijne w zakresie wspólnej polityki handlowej w celu zapewnienia wykonania praw Unii zgodnie z zasadami handlu międzynarodowego, w szczególności tymi ustanowionymi pod auspicjami Światowej Organizacji Handlu (Dz.U. L 349 z 31.12.1994272 z 16.10.2015, s. 1).