EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 02013R1307-20220101
Regulation (EU) No 1307/2013 of the European Parliament and of the Council of 17 December 2013 establishing rules for direct payments to farmers under support schemes within the framework of the common agricultural policy and repealing Council Regulation (EC) No 637/2008 and Council Regulation (EC) No 73/2009
Consolidated text: Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009
02013R1307 — PL — 01.01.2022 — 010.001
Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 608) |
zmienione przez:
sprostowane przez:
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 1307/2013
z dnia 17 grudnia 2013 r.
ustanawiające przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009
TYTUŁ I
ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE
Artykuł 1
Zakres stosowania
W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się:
przepisy wspólne dotyczące płatności przyznawanych bezpośrednio rolnikom w ramach systemów wsparcia wymienionych w załączniku I („płatności bezpośrednie”);
przepisy szczegółowe dotyczące:
płatności podstawowej dla rolników („system płatności podstawowej” oraz przejściowego uproszczonego systemu „system jednolitej płatności obszarowej”);
dobrowolnego przejściowego wsparcia krajowego dla rolników;
dobrowolnej płatności redystrybucyjnej;
płatności dla rolników przestrzegających praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska;
dobrowolnej płatności dla rolników na obszarach z ograniczeniami naturalnymi;
płatności dla młodych rolników rozpoczynających działalność rolniczą;
systemu dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją;
płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny;
dobrowolnego uproszczonego systemu dla małych gospodarstw;
ram, w których Bułgaria, Chorwacja i Rumunia mogą uzupełniać płatności bezpośrednie.
Artykuł 2
Zmiana załącznika I
Aby zagwarantować pewność prawa, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 70 aktów delegowanych zmieniających wykaz systemów wsparcia zawarty w załączniku I, w zakresie niezbędnym do uwzględnienia w tym wykazie wszelkich nowych aktów ustawodawczych dotyczących systemów wsparcia, które mogą zostać przyjęte po przyjęciu niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 3
Stosowanie niniejszego rozporządzenia do regionów najbardziej oddalonych oraz mniejszych wysp Morza Egejskiego
Art. 11 nie stosuje się do regionów Unii, o których mowa w art. 349 TFUE („regiony najbardziej oddalone”) oraz do płatności bezpośrednich przyznawanych na mniejszych wyspach Morza Egejskiego zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 229/2013.
Do regionów najbardziej oddalonych nie stosuje się tytułów III, IV i V niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 4
Definicje i powiązane przepisy
Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
„rolnik” oznacza osobę fizyczną lub prawną bądź grupę osób fizycznych lub prawnych, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, której gospodarstwo rolne jest położone na obszarze objętym zakresem terytorialnym Traktatów, określonym w art. 52 TUE w związku z art. 349 i 355 TFUE, oraz która prowadzi działalność rolniczą;
„gospodarstwo rolne” oznacza wszystkie jednostki wykorzystywane do działalności rolniczej i zarządzane przez rolnika, znajdujące się na terytorium tego samego państwa członkowskiego;
„działalność rolnicza” oznacza:
produkcję, hodowlę lub uprawę produktów rolnych, w tym zbiory, dojenie, hodowlę zwierząt oraz utrzymywanie zwierząt do celów gospodarskich;
utrzymywanie użytków rolnych w stanie, dzięki któremu nadają się one do wypasu lub uprawy bez konieczności podejmowania działań przygotowawczych wykraczających poza zwykłe metody rolnicze i zwykły sprzęt rolniczy, w oparciu o kryteria określone przez państwa członkowskie na podstawie ram ustanowionych przez Komisję, lub
prowadzenie działań minimalnych, określanych przez państwa członkowskie, na użytkach rolnych utrzymujących się naturalnie w stanie nadającym się do wypasu lub uprawy;
„produkty rolne” oznaczają produkty - z wyjątkiem produktów rybołówstwa - wymienione w załączniku I do Traktatów, a także bawełnę;
„użytki rolne” oznaczają każdy obszar zajmowany przez grunty orne, trwałe użytki zielone i pastwiska trwałe lub uprawy trwałe;
„grunty orne” oznaczają grunty uprawiane w celu produkcji roślinnej lub obszary dostępne dla produkcji roślinnej, ale ugorowane, w tym obszary odłogowane zgodnie z art. 22, 23 i 24 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999, art. 39 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 oraz art. 28 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, bez względu na to, czy grunty te znajdują się pod uprawą szklarniową lub pod stałym bądź ruchomym przykryciem;
„uprawy trwałe” oznaczają uprawy niepodlegające płodozmianowi, inne niż trwałe użytki zielone i pastwiska trwałe, które zajmują grunty przez okres pięciu lat lub dłużej i dają powtarzające się plony, w tym szkółki i zagajniki o krótkiej rotacji;
„trwałe użytki zielone i pastwiska trwałe” (zwane łącznie „trwałymi użytkami zielonymi”) oznaczają grunty wykorzystywane do uprawy traw lub innych zielnych roślin pastewnych rozsiewających się naturalnie (samosiewnych) lub uprawianych (wysiewanych), które nie były objęte płodozmianem danego gospodarstwa rolnego przez okres co najmniej pięciu lat, a także – w przypadku gdy państwa członkowskie tak zadecydują – które nie były zaorane przez okres co najmniej pięciu lat; mogą one obejmować inne gatunki, takie jak krzewy lub drzewa, które mogą nadawać się do wypasu, a także – w przypadku gdy państwa członkowskie tak zadecydują – inne gatunki, takie jak krzewy lub drzewa, które służą do wytwarzania paszy dla zwierząt, pod warunkiem że zachowano przewagę traw i innych zielnych roślin pastewnych. Państwa członkowskie mogą również zadecydować o uznaniu za trwałe użytki zielone:
gruntów nadających się do wypasu i stanowiących część utrwalonych praktyk lokalnych w przypadkach, gdy trawy i inne zielne rośliny pastewne tradycyjnie nie są roślinnością dominującą na obszarach wypasu; lub
gruntów nadających się do wypasu w przypadkach, gdy trawy i inne zielne rośliny pastewne nie są roślinnością dominującą lub nie występują na obszarach wypasu;
„trawy lub inne zielne rośliny pastewne” oznaczają wszystkie rośliny zielne, rosnące tradycyjnie na naturalnych pastwiskach lub zazwyczaj zawarte w mieszankach nasion przeznaczonych do zasiewania pastwisk lub łąk w państwie członkowskim, niezależnie od tego czy są wykorzystywane do wypasania zwierząt;
„szkółki” oznaczają następujące obszary młodych drzewiastych (drzewnych) roślin uprawianych na otwartym powietrzu w celu późniejszego przesadzenia:
„zagajnik o krótkiej rotacji” oznacza obszar obsadzany określonymi przez państwa członkowskie gatunkami drzew objętymi kodem CN 0602 90 41 , do których należą zdrewniałe uprawy wieloletnie, których korzenie lub podstawy łodyg pozostają w glebie po zbiorach, wraz z nowymi pędami wschodzącymi w następnym sezonie, o maksymalnym cyklu zbioru, który ma zostać określony przez państwa członkowskie;
„sprzedaż” oznacza sprzedaż lub jakiekolwiek inne ostateczne przekazanie własności gruntów lub uprawnień do płatności; definicja ta nie obejmuje sprzedaży gruntów w przypadku gdy prawa do gruntów przekazywane są na rzecz władz publicznych lub w celu wykorzystania tych gruntów w interesie publicznym oraz w przypadku gdy przekazanie dokonywane jest w celach nierolniczych;
„dzierżawa” oznacza dzierżawę lub podobną transakcję tymczasową;
„przekazanie” oznacza dzierżawę lub sprzedaż lub faktyczne lub przewidywane dziedziczenie gruntów lub uprawnień do płatności lub wszelkie inne ostateczne przekazanie; definicja ta nie obejmuje zwrotu uprawnień po wygaśnięciu dzierżawy.
Niezależnie od akapitu pierwszego lit. f) i h), państwa członkowskie, które – przed dniem 1 stycznia 2018 r. – akceptowały działki gruntu ugorowanego jako grunty orne, mogą po tej dacie w dalszym ciągu akceptować te działki jako takie. Od dnia 1 stycznia 2018 r. działki gruntu ugorowanego, które zostały zaakceptowane jako grunty orne na podstawie niniejszego akapitu w 2018 r., staną się trwałymi użytkami zielonymi w 2023 r., lub później, jeżeli spełnione zostaną warunki określone w lit. h).
Państwa członkowskie:
ustanawiają kryteria, jakie mają spełnić rolnicy, aby wywiązać się z obowiązku dotyczącego utrzymywania użytków rolnych w stanie nadającym się do wypasu lub uprawy, o czym mowa w ust. 1 lit. c) ppkt (ii);
w przypadku gdy ma to zastosowanie w danym państwie członkowskim - określają działania minimalne, które mają być prowadzone na użytkach rolnych utrzymujących się naturalnie w stanie nadającym się do wypasu lub uprawy, o czym mowa w ust. 1 lit. c) ppkt (iii);
określają, jakie gatunki drzew kwalifikują się jako zagajniki o krótkiej rotacji, i ustalają maksymalny cykl zbioru dla tych gatunków drzew, o czym mowa w ust. 1 lit. k).
Państwa członkowskie mogą zadecydować, że grunty, które mogą nadawać się do wypasu, na których trawy i inne zielne rośliny pastewne tradycyjnie nie są roślinnością dominującą, co stanowi część utrwalonych praktyk lokalnych, zostaną uznane za trwałe użytki zielone, o których mowa w ust. 1 lit. h).
Państwa członkowskie mogą zadecydować, że:
grunty, które nie były zaorane przez co najmniej pięć lat, uznaje się za trwałe użytki zielone, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. h), pod warunkiem że dane grunty są wykorzystywane do uprawy traw lub innych zielnych roślin pastewnych rozsiewających się naturalnie (samosiewnych) lub uprawianych (wysiewanych) oraz że grunty te nie były objęte płodozmianem danego gospodarstwa rolnego przez okres co najmniej pięciu lat;
trwałe użytki zielone mogą obejmować inne gatunki, takie jak krzewy lub drzewa, które służą do wytwarzania paszy dla zwierząt, na obszarach, na których trawy i inne zielne rośliny pastewne są roślinnością dominującą; lub
grunty nadające się do wypasu w przypadkach, gdy trawy i inne zielne rośliny pastewne nie są roślinnością dominującą lub nie występują na obszarach wypasu, uznaje się za trwałe użytki zielone, zgodnie z ust. 1 akapit pierwszy lit. h).
Państwa członkowskie mogą zadecydować, na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów, o stosowaniu swojej decyzji podjętej zgodnie z akapitem trzecim lit. b) lub c) niniejszego ustępu do całości lub części swojego terytorium.
Państwa członkowskie powiadomią Komisję do dnia 31 marca 2018 r. o wszelkich decyzjach podjętych zgodnie z akapitami trzecim i czwartym niniejszego ustępu.
Aby zagwarantować pewność prawa, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 70 ustanawiających:
ramy, w których państwa członkowskie mają ustanowić kryteria, jakie rolnicy powinni spełnić, aby wywiązać się z obowiązku utrzymywania użytków rolnych w stanie nadającym się do wypasu lub uprawy, o czym mowa w ust. 1 lit. c) ppkt (ii);
ramy, w których państwa członkowskie określają działania minimalne, jakie mają być prowadzone na użytkach rolnych utrzymujących się naturalnie w stanie nadającym się do wypasu lub uprawy, o czym mowa w ust. 1 lit. c) ppkt (iii);
kryteria określania przewagi traw i innych zielnych roślin pastewnych oraz kryteria określania utrwalonych praktyk lokalnych, o których mowa w ust. 1 lit. h).
TYTUŁ II
PRZEPISY OGÓLNE DOTYCZĄCE PŁATNOŚCI BEZPOŚREDNICH
ROZDZIAŁ 1
Przepisy wspólne dotyczące płatności bezpośrednich
Artykuł 5
Przepisy ogólne wspólnej polityki rolnej
Rozporządzenie (UE) nr 1306/2013 oraz przepisy przyjęte na jego podstawie mają zastosowanie do systemów przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.
Artykuł 6
Pułapy krajowe
W przypadku gdy państwo członkowskie korzysta z możliwości przewidzianej w art. 22 ust. 2, krajowy pułap określony w załączniku II dla tego państwa członkowskiego na odpowiedni rok może zostać przekroczony o kwotę obliczoną zgodnie z tym ustępem.
W przypadku gdy państwo członkowskie korzysta z możliwości przewidzianej w art. 36 ust. 4 akapit drugi, krajowy pułap określony w załączniku II dla tego państwa członkowskiego na odnośny rok może zostać przekroczony o kwotę obliczoną zgodnie z tym akapitem.
Artykuł 7
Pułapy netto
W przypadku gdy łączna kwota płatności bezpośrednich, która ma zostać przyznana w danym państwie członkowskim, miałaby przekroczyć pułap określony w załączniku III, to państwo członkowskie dokonuje liniowego zmniejszenia kwot wszystkich płatności bezpośrednich z wyjątkiem płatności bezpośrednich przyznawanych na podstawie rozporządzenia (UE) nr 228/2013 oraz rozporządzenia (UE) nr 229/2013.
Artykuł 8
Dyscyplina finansowa
W wyniku stopniowego wprowadzania płatności bezpośrednich przewidzianego w art. 17, ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się do Chorwacji od dnia 1 stycznia 2022 r.
Artykuł 9
Rolnik aktywny zawodowo
W stosownych przypadkach państwa członkowskie mogą na podstawie obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów zadecydować o dodaniu do listy w akapicie pierwszym wszelkich innych podobnych nierolniczych przedsiębiorstw lub rodzajów działalności, a następnie mogą zadecydować o usunięciu tych dodatków.
Osobę lub grupę osób objętych zakresem akapitu pierwszego lub drugiego, uważa się jednak za rolnika aktywnego zawodowo, jeżeli za pomocą możliwych do zweryfikowania dowodów, w formie wymaganej przez państwa członkowskie, udokumentuje ona, że
roczna kwota płatności bezpośrednich wynosi co najmniej 5 % całości przychodów uzyskanych przez nią z działalności pozarolniczej w ostatnim roku obrotowym, za który dowody takie są dostępne;
jej działalność rolnicza nie ma charakteru marginalnego; lub
jej główną działalność gospodarczą lub przedmiot działalności stanowi wykonywanie działalności rolniczej.
Oprócz sytuacji określonych w ust. 1 i 2, państwa członkowskie mogą zadecydować na podstawie obiektywnych i ►C1 niedyskryminujących ◄ kryteriów, że nie przyznaje się płatności bezpośrednich osobom fizycznym lub prawnym lub grupom osób fizycznych lub prawnych:
których działalność rolnicza stanowi tylko nieznaczącą część ogółu ich działalności gospodarczej; lub
których główną działalność lub przedmiot działalności nie stanowi wykonywanie działalności rolniczej.
W celu zagwarantowania ochrony praw rolników, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 70 aktów delegowanych określających:
kryteria ustalania przypadków, w których uznaje się, że użytki rolne danego rolnika stanowią głównie obszar utrzymujący się naturalnie w stanie nadającym się do wypasu lub uprawy;
kryteria ustanawiania rozróżnienia pomiędzy przychodami wynikającymi z działalności rolniczej i z działalności pozarolniczej;
kryteria ustalania kwot płatności bezpośrednich, o których mowa w ust. 2 i 4, ◄ w szczególności w odniesieniu do płatności bezpośrednich w pierwszym roku przydziału uprawnień do płatności, w przypadku gdy wartość uprawnień do płatności nie jest jeszcze ostatecznie ustalona, jak również w odniesieniu do płatności bezpośrednich dla nowych rolników;
kryteriów, które mają spełnić rolnicy, aby udowodnić do celów ust. 2 i 3, że ich działalność rolnicza nie ma charakteru marginalnego i że ich główną działalność gospodarczą lub przedmiot działalności stanowi wykonywanie działalności rolniczej.
Artykuł 10
Minimalne wymogi dotyczące otrzymywania płatności bezpośrednich
Państwa członkowskie decydują o tym, w którym z poniższych przypadków rolnikowi nie są przyznawane płatności bezpośrednie:
w przypadku gdy łączna kwota płatności bezpośrednich, o które złożono wniosek lub które mają zostać przyznane, przed zastosowaniem art. 63 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, wynosi mniej niż 100 EUR w danym roku kalendarzowym;
w przypadku gdy kwalifikujący się obszar gospodarstwa rolnego, w odniesieniu do którego złożono wniosek o płatności bezpośrednie lub w odniesieniu do którego płatności te mają zostać przyznane, przed zastosowaniem art. 63 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, wynosi mniej niż jeden hektar.
W Chorwacji dla lat 2015–2021 kwotę, o którą złożono wniosek lub która ma zostać przyznana zgodnie z ust. 1 lit. a), oblicza się na podstawie kwoty określonej w załączniku VI pkt A.
Artykuł 11
Zmniejszanie płatności
W przypadku gdy państwo członkowskie zadecyduje o przyznaniu rolnikom płatności redystrybucyjnej zgodnie z tytułem III rozdział 2, a zastosowanie maksymalnych limitów określonych w art. 41 ust. 4 uniemożliwia mu wykorzystanie w tym celu więcej niż 5 % rocznego pułapu krajowego określonego w załączniku II, może ono zadecydować o niestosowaniu niniejszego artykułu.
Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o decyzjach podjętych zgodnie z niniejszym artykułem oraz o każdej szacunkowej kwocie zmniejszeń na lata do 2019 r. do dnia 1 sierpnia roku poprzedzającego rozpoczęcie stosowania takich decyzji, przy czym ostatnim możliwym terminem takiego powiadomienia jest dzień 1 sierpnia 2018 r.
W odniesieniu do roku 2020 państwa członkowskie powiadamiają Komisję o decyzjach podjętych zgodnie z niniejszym artykułem oraz o każdej szacunkowej kwocie zmniejszeń do dnia 31 grudnia 2019 r.
Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o decyzjach podjętych zgodnie z niniejszym artykułem oraz o każdej szacunkowej kwocie zmniejszeń na rok 2021 do dnia 19 lutego 2021 r., a na rok 2022 – do dnia 1 sierpnia 2021 r.
Artykuł 12
Wnioski o większą liczbę płatności
Obszar odpowiadający liczbie kwalifikujących się hektarów, w odniesieniu do którego rolnik złożył wniosek o płatność podstawową na podstawie tytułu III rozdział 1, może stanowić podstawę do złożenia wniosku o każdą inną płatność bezpośrednią, jak również o każdą inną pomoc nieobjętą niniejszym rozporządzeniem, o ile przepisy niniejszego rozporządzenia wyraźnie nie stanowią inaczej.
Artykuł 13
Pomoc państwa
►C1 W drodze odstępstwa od art. 211 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 ( 1 ), art. 107, 108 i 109 TFUE ◄ nie mają zastosowania do płatności dokonywanych przez państwa członkowskie zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
Artykuł 14
Elastyczność między filarami
O decyzji, o której mowa w akapicie pierwszym, powiadamia się Komisję do dnia 31 grudnia 2013 r. Decyzja ta określa wartość procentową, o której mowa w tym akapicie, która może różnić się w zależności od roku kalendarzowego.
Państwa członkowskie, które nie podejmą decyzji, o której mowa w akapicie pierwszym, w odniesieniu do roku kalendarzowego 2014 mogą do dnia 1 sierpnia 2014 r. podjąć tę decyzję w odniesieniu do lat kalendarzowych 2015–2019. Powiadamiają one Komisję o każdej takiej decyzji do tego dnia.
Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o przeglądzie decyzji, o których mowa w niniejszym ustępie, ze skutkiem od roku kalendarzowego 2018. Jakiekolwiek decyzje oparte na tym przeglądzie nie mogą prowadzić do zmniejszenia wartości procentowej, o której powiadomiono Komisję zgodnie z akapitem pierwszym, drugim i trzecim. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o każdej decyzji opartej na tym przeglądzie do dnia 1 sierpnia 2017 r.
Państwa członkowskie mogą postanowić o dokonaniu przeglądu decyzji, o których mowa w niniejszym ustępie, ze skutkiem od roku kalendarzowego 2019 oraz powiadamiają Komisję o wszelkich decyzjach podjętych na podstawie takiego przeglądu do dnia 1 sierpnia 2018 r. Jakiekolwiek decyzje podjęte na podstawie takiego przeglądu nie mogą prowadzić do zmniejszenia wartości procentowej, o której powiadomiono Komisję zgodnie z akapitami pierwszym, drugim, trzecim i czwartym.
Do dnia 31 grudnia 2019 r. państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o udostępnieniu – jako dodatkowego wsparcia finansowego w ramach EFRROW w roku budżetowym 2021 – do 15 % swoich rocznych pułapów krajowych na rok kalendarzowy 2020 określonych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia. W związku z tym odpowiednia kwota nie może już być dostępna na przyznawanie płatności bezpośrednich. O takiej decyzji powiadamia się Komisję do dnia 31 grudnia 2019 r. i określa się w niej wybraną wartość procentową.
Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o udostępnieniu – jako dodatkowego wsparcia finansowego w ramach EFRROW w latach budżetowych 2022 i 2023 – do 15 % swoich rocznych pułapów krajowych na lata kalendarzowe 2021 i 2022 określonych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia. W związku z tym odpowiednia kwota nie może już być dostępna do celów przyznawania płatności bezpośrednich. Komisję powiadamia się o takiej decyzji na rok kalendarzowy 2021 – do dnia 19 lutego 2021 r., a na rok kalendarzowy 2022 – do dnia 1 sierpnia 2021 r.; w decyzji tej określa się również wybraną wartość procentową.
O decyzji, o której mowa w akapicie pierwszym, powiadamia się Komisję do dnia 31 grudnia 2013 r. Decyzja ta określa wartość procentową, o której mowa w tym akapicie, która może różnić się w zależności od roku kalendarzowego.
Państwa członkowskie, które nie podjęły decyzji, o której mowa w akapicie pierwszym w odniesieniu do roku budżetowego 2015, mogą do dnia 1 sierpnia 2014 r. podjąć tę decyzję w odniesieniu do lat budżetowych 2016–2020. Powiadamiają Komisję o każdej decyzji podjętej przed tą datą.
Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o przeglądzie decyzji, o których mowa w niniejszym ustępie, ze skutkiem na lata budżetowe 2019 i 2020. Jakiekolwiek decyzje oparte na takim przeglądzie nie mogą prowadzić do zwiększenia wartości procentowej, o której powiadomiono Komisję zgodnie z akapitem pierwszym, drugim i trzecim. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o każdej decyzji opartej na takim przeglądzie do dnia 1 sierpnia 2017 r.
Państwa członkowskie mogą postanowić o dokonaniu przeglądu decyzji, o których mowa w niniejszym ustępie, ze skutkiem od roku kalendarzowego 2019 oraz powiadamiają Komisję o wszelkich decyzjach podjętych na podstawie takiego przeglądu do dnia 1 sierpnia 2018 r. Jakiekolwiek decyzje podjęte na podstawie takiego przeglądu nie mogą prowadzić do zwiększenia wartości procentowej, o której powiadomiono Komisję zgodnie z akapitami pierwszym, drugim, trzecim i czwartym.
Do dnia 8 lutego 2020 r. państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o udostępnieniu na rok kalendarzowy 2020 w formie płatności bezpośrednich kwoty nie wyższej niż kwota określona w załączniku VIa. W związku z tym odpowiednia kwota nie może już być dostępna na wsparcie finansowane w ramach EFRROW na rok budżetowy 2021. O decyzji takiej powiadamia się Komisję do dnia 8 lutego 2020 r. i określa się w niej kwotę do przesunięcia.
Państwa członkowskie, które nie podjęły decyzji, o której mowa w ust. 1 akapit siódmy, na lata budżetowe 2022 i 2023, mogą zadecydować o udostępnieniu w formie płatności bezpośrednich do 15 % lub – w przypadku Bułgarii, Estonii, Hiszpanii, Łotwy, Litwy, Polski, Portugalii, Rumunii, Słowacji, Finlandii i Szwecji – do 25 %, kwoty przydzielonej na wsparcie finansowane w ramach EFRROW w roku budżetowym 2022 na mocy rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 oraz w roku budżetowym 2023 na mocy przepisów unijnych przyjętych po przyjęciu rozporządzenia Rady (UE) 2020/2093 ( 2 ) [WRF]. W związku z tym odpowiednia kwota nie może już być dostępna do celów wsparcia finansowanego w ramach EFRROW. Komisję powiadamia się o takiej decyzji na rok budżetowy 2022 – do dnia 19 lutego 2021 r., a na rok budżetowy 2023 – do dnia 1 sierpnia 2021 r.; w decyzji tej określa się również wybraną wartość procentową.
Artykuł 15
Przegląd
Systemy wsparcia wymienione w załączniku I stosuje się bez uszczerbku dla ewentualnego przeglądu, który można przeprowadzić w dowolnym czasie w świetle rozwoju sytuacji gospodarczej i budżetowej. W wyniku tego przeglądu mogą zostać przyjęte akty ustawodawcze, akty delegowane zgodnie z art. 290 TFUE lub akty wykonawcze zgodnie z art. 291 TFUE.
ROZDZIAŁ 2
Przepisy mające zastosowanie do Bułgarii, Chorwacji i Rumunii
Artykuł 16
Stopniowe wprowadzanie płatności bezpośrednich w Bułgarii i Rumunii
►C1 W odniesieniu do Bułgarii i Rumunii, pułapy ustalone zgodnie z art. 42, 47, 49, 51, 53 i 65 ustanawia się ◄ dla 2015 r. na podstawie kwot określonych w załączniku V pkt A.
Artykuł 17
Stopniowe wprowadzanie płatności bezpośrednich w Chorwacji
W Chorwacji płatności bezpośrednie wprowadza się zgodnie z następującym harmonogramem przyrostów, wyrażonym jako wartość procentowa odpowiedniego poziomu płatności bezpośrednich, jaki będzie stosowany od 2022 r.:
Artykuł 18
Uzupełniające krajowe płatności bezpośrednie i płatności bezpośrednie w Bułgarii i Rumunii
Artykuł 19
Uzupełniające krajowe płatności bezpośrednie w odniesieniu do Chorwacji
Kwota uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich, która może zostać przyznana w danym roku i dla danego systemu wsparcia, jest ograniczona do określonej puli środków finansowych. Pula ta jest ustalona na podstawie różnicy między:
kwotą wsparcia bezpośredniego dostępną na dany system wsparcia, po pełnym wdrożeniu płatności bezpośrednich zgodnie z art. 17, na rok kalendarzowy 2022 oraz
kwotą wsparcia bezpośredniego dostępną na dany system wsparcia, po zastosowaniu harmonogramu przyrostów zgodnie z art. 17, na dany rok kalendarzowy.
W przypadku uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich mających na celu uzupełnienie dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją, o którym mowa w tytule IV rozdział 1, akty wykonawcze określają również konkretne typy rolnicze lub konkretne sektory rolnictwa, o których mowa w art. 52 ust. 3, do których mogą stosować się uzupełniające krajowe płatności bezpośrednie.
Te akty wykonawcze przyjmuje się bez zastosowania procedury, o której mowa w art. 71 ust. 2 lub 3.
Chorwacja składa sprawozdanie zawierające informacje na temat środków uruchomionych celem wdrożenia uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich do dnia 30 czerwca roku następującego po ich wdrożeniu. Sprawozdanie to obejmuje co najmniej następujące elementy:
wszelkie zmiany sytuacji mające wpływ na uzupełniające krajowe płatności bezpośrednie;
w odniesieniu do każdej uzupełniającej krajowej płatności bezpośredniej: liczbę beneficjentów oraz łączną kwotę przyznanej uzupełniającej krajowej płatności bezpośredniej, jak również liczbę hektarów oraz liczbę zwierząt lub innych jednostek, w odniesieniu do których przyznano tę uzupełniającą krajową płatność bezpośrednią;
sprawozdanie dotyczące środków kontroli zastosowanych w odniesieniu do uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich.
Artykuł 20
Specjalna krajowa rezerwa na rozminowywanie dla Chorwacji
Chorwacja powiadamia również Komisję o liczbie uprawnień do płatności udostępnionych rolnikom w dniu 31 grudnia poprzedniego roku kalendarzowego, jak również o kwocie, która w tym samym dniu pozostała niewydana w specjalnej krajowej rezerwie na rozminowywanie.
W stosownych przypadkach, powiadomień, o których mowa w akapicie pierwszym i drugim, dokonuje się w podziale na regiony określone zgodnie z art. 23 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.
Maksymalna kwota, jaką należy dodać zgodnie z akapitem pierwszym, na podstawie wszystkich obszarów zgłoszonych przez Chorwację zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu do 2022 r., wynosi 9 600 000 EUR i podlega harmonogramowi wprowadzania płatności bezpośrednich zgodnie z art. 17. Wynikające stąd roczne maksymalne kwoty określono w załączniku VII.
W odniesieniu do lat 2015–2022 Chorwacja stosuje specjalną krajową rezerwę na rozminowywanie do przydzielania rolnikom uprawnień do płatności na podstawie rozminowanych gruntów zadeklarowanych przez rolników w danym roku w przypadku gdy:
grunty takie obejmują kwalifikujące się hektary w rozumieniu art. 32 ust. 2-5;
dane grunty przywrócono do wykorzystania w działalności rolniczej w poprzednim roku kalendarzowym; oraz
grunty zgłoszono Komisji zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu.
TYTUŁ III
SYSTEM PŁATNOŚCI PODSTAWOWEJ, SYSTEM JEDNOLITEJ PŁATNOŚCI OBSZAROWEJ ORAZ POWIĄZANE PŁATNOŚCI
ROZDZIAŁ 1
System płatności podstawowej i system jednolitej płatności obszarowej
Artykuł 21
Uprawnienia do płatności
Wsparcie w ramach systemu płatności podstawowej udostępnia się rolnikom, którzy:
otrzymują uprawnienia do płatności na podstawie niniejszego rozporządzenia poprzez przydział zgodnie z art. 20 ust. 4, poprzez pierwszy przydział uprawnień na podstawie art. 24 lub art. 39, poprzez przydział z rezerwy krajowej lub rezerw regionalnych na podstawie art. 30 lub poprzez przekazanie na podstawie art. 34; lub
spełniają wymogi art. 9 i posiadają, na własność lub w formie dzierżawy, uprawnienia do płatności w państwie członkowskim, które zgodnie z ust. 3 zadecydowało o utrzymaniu swoich istniejących uprawnień do płatności.
Artykuł 22
Pułap dla systemu płatności podstawowej
W odniesieniu do lat kalendarzowych 2021 i 2022, jeżeli pułap dla państwa członkowskiego ustanowiony przez Komisję zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu różni się od pułapu z roku poprzedniego z powodu zmiany kwoty określonej w załączniku II lub w wyniku decyzji podjętej przez to państwo członkowskie zgodnie z niniejszym artykułem, art. 14 ust. 1 lub 2, art. 42 ust. 1, art. 49 ust. 1, art. 51 ust. 1 lub art. 53, to państwo członkowskie dokonuje liniowego zmniejszenia lub podwyższenia wartości wszystkich uprawnień do płatności lub zmniejszenia lub podwyższenia rezerwy krajowej lub rezerw regionalnych, aby zapewnić zgodność z ust. 4 niniejszego artykułu.
Artykuł 23
Regionalny przydział pułapów krajowych
Państwa członkowskie stosujące art. 36 mogą podjąć decyzję, o której mowa w akapicie pierwszym, do dnia 1 sierpnia roku poprzedzającego pierwszy rok wdrażania systemu płatności podstawowej.
Państwa członkowskie niestosujące art. 30 ust. 2 dokonują tego podziału po zastosowaniu liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 30 ust. 1.
Państwa członkowskie stosujące ust. 1 akapit drugi powiadamiają Komisję o każdej decyzji, o której mowa w tym akapicie, oraz o środkach podjętych w celu zastosowania ust. 2 i 3 do dnia 1 sierpnia danego roku.
Państwa członkowskie stosujące ust. 1 powiadamiają Komisję o każdej decyzji, o której mowa w ust. 5, do dnia 1 sierpnia roku poprzedzającego pierwszy rok wykonywania tej decyzji.
Państwa członkowskie stosujące ust. 1 akapit pierwszy powiadamiają Komisję o decyzjach, o których mowa w ust. 2 i 3, na rok kalendarzowy 2021 – do dnia 19 lutego 2021 r., a na rok kalendarzowy 2022 – do dnia 1 sierpnia 2021 r.
Artykuł 24
Pierwszy przydział uprawnień do płatności
Uprawnienia do płatności przydziela się rolnikom uprawnionym do otrzymania płatności bezpośrednich zgodnie z art. 9 niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że:
złożą wniosek o przydział uprawnień do płatności w ramach systemu płatności podstawowej przed ostatecznym terminem składania wniosków w 2015 r., który zostanie ustalony zgodnie z art. 78 akapit pierwszy lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej lub nadzwyczajnych okoliczności; oraz
byli oni uprawnieni do otrzymania płatności przed zastosowaniem wszelkich zmniejszeń lub wyłączeń przewidzianych w tytule II rozdział 4 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 w odniesieniu do wniosku o przyznanie pomocy dotyczącego płatności bezpośrednich, przejściowego wsparcia krajowego lub uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 73/2009 na rok 2013.
Akapit pierwszy nie ma zastosowania w państwach członkowskich stosujących art. 21 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.
Państwa członkowskie mogą przydzielić uprawnienia do płatności rolnikom uprawnionym do otrzymania płatności bezpośrednich zgodnie z art. 9 niniejszego rozporządzenia, którzy spełniają warunek przewidziany w akapicie pierwszym lit. a) i:
którzy nie otrzymali płatności na 2013 r. w odniesieniu do wniosku o przyznanie pomocy, o którym mowa w niniejszym ustępie akapit pierwszy, i którzy w dniu określonym przez dane państwo członkowskie zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009 ( 3 ) na rok składania wniosków 2013:
w państwach członkowskich stosujących system płatności jednolitych:
w państwach członkowskich stosujących system jednolitej płatności obszarowej posiadali jedynie grunty rolne, które w dniu 30 czerwca 2003 r. nie były utrzymywane w dobrej kulturze rolnej, jak przewidziano w art. 124 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 73/2009; lub
którym w 2014 r. przydzielono uprawnienia do płatności z rezerwy krajowej w ramach systemu płatności jednolitych zgodnie z art. 41 lub 57 rozporządzenia (WE) nr 73/2009; lub
którzy nigdy nie posiadali, na własność lub w formie dzierżawy, uprawnień do płatności ustanowionych na podstawie rozporządzenia (WE) nr 73/2009 lub rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 i którzy przedstawią możliwe do zweryfikowania dowody na to, że w dniu określonym przez dane państwo członkowskie zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1122/2009 na rok składania wniosków 2013 zajmowali się produkcją, chowem lub uprawą produktów rolnych, w tym poprzez zbiory, dojenie, hodowlę zwierząt oraz utrzymywanie zwierząt do celów gospodarskich. Państwa członkowskie mogą ustanowić swoje własne dodatkowe obiektywne i ►C1 niedyskryminujące ◄ kryteria kwalifikowalności w odniesieniu do tej kategorii rolników w zakresie posiadania odpowiednich umiejętności, doświadczenia lub wykształcenia.
Korzystając z tej możliwości, państwa członkowskie przydzielają rolnikom zmniejszoną liczbę uprawnień do płatności. Liczbę tę oblicza się przez zastosowanie proporcjonalnego zmniejszenia dodatkowej liczby kwalifikujących się hektarów zadeklarowanych przez każdego rolnika w 2015 r. w porównaniu z liczbą kwalifikujących się hektarów w rozumieniu art. 34 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 73/2009, które rolnik ten zadeklarował w swoim wniosku o przyznanie pomocy w 2011 r. lub – w przypadku Chorwacji – w 2013 r., bez uszczerbku dla rozminowanych hektarów, w odniesieniu do których mają być przydzielone uprawnienia do płatności zgodnie z art. 20 ust. 4 niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 25
Wartość uprawnień do płatności oraz ujednolicanie
Stałą wartość procentową, o której mowa w akapicie pierwszym, oblicza się, dzieląc pułap krajowy lub regionalny dla systemu płatności podstawowej, który ma być ustalony zgodnie z, odpowiednio, art. 22 ust. 1 lub art. 23 ust. 2 niniejszego rozporządzenia na 2015 r., po zastosowaniu liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 30 ust. 1 lub, w stosownych przypadkach, w ust. 2, przez pułap krajowy na 2015 r. określony w załączniku II. Liczba uprawnień do płatności wyrażona jest jako liczba odpowiadająca liczbie hektarów.
Państwa członkowskie mogą zadecydować o ustaleniu wartości procentowej, o której mowa w akapicie pierwszym, na poziomie wyższym niż 90 %, lecz nie wyższym niż 100 %.
Ponadto państwa członkowskie przewidują, że – najpóźniej za rok składania wniosków 2019 – żadne uprawnienie do płatności nie będzie miało wartości jednostkowej niższej niż 60 % krajowej lub regionalnej wartości jednostkowej w 2019 r., chyba że wynikiem tego byłby – w państwach członkowskich stosujących próg, o którym mowa w ust. 7 - maksymalny spadek przekraczający ten próg. W takich przypadkach minimalną wartość jednostkową ustala się na poziomie niezbędnym do przestrzegania tego progu.
Aby zapewnić zgodność ze stałą wartością procentową, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, na każdy rok, dostosowuje się wartość uprawnień do płatności o początkowej wartości jednostkowej wyższej niż wartość jednostkowa krajowa lub regionalna w 2019 r.
W celu zapewnienia zgodności ze stałymi wartościami procentowymi, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, dla każdego roku, wartość wszystkich uprawnień do płatności podlega liniowemu dostosowaniu.
Po zastosowaniu dostosowania, o którym mowa w art. 22 ust. 5, państwa członkowskie, które skorzystały z odstępstwa przewidzianego w ust. 4 niniejszego artykułu, mogą zadecydować, że w przypadku uprawnień do płatności posiadanych przez rolników w dniu 31 grudnia 2019 r. o wartości niższej od krajowej lub regionalnej wartości jednostkowej w 2020 r., obliczonej zgodnie z akapitem drugim niniejszego ustępu, wartość jednostkową tych uprawnień zwiększa się do krajowej lub regionalnej wartości jednostkowej w 2020 r. Wzrost wartości oblicza się z zastrzeżeniem następujących warunków:
metoda obliczania wzrostu wartości ustalona przez dane państwo członkowskie opiera się na obiektywnych i niedyskryminujących kryteriach;
w celu sfinansowania wzrostu wartości zmniejsza się wartość całości lub części uprawnień do płatności posiadanych w dniu 31 grudnia 2019 r. przez rolników, na własność lub w formie dzierżawy, o wartości wyższej niż krajowa lub regionalna wartość jednostkowa w 2020 r. obliczona zgodnie z akapitem drugim; zmniejszenie to ma zastosowanie do różnicy między wartością tych uprawnień a krajową lub regionalną wartością jednostkową w 2020 r.; zastosowanie tego zmniejszenia opiera się na obiektywnych i niedyskryminujących kryteriach, które mogą obejmować ustalenie maksymalnej wartości obniżki.
Krajową lub regionalną wartość jednostkową w 2020 r., o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, oblicza się przez podzielenie pułapu krajowego lub regionalnego dla systemu płatności podstawowej, ustalonego zgodnie z art. 22 ust. 1 lub art. 23 ust. 2 na 2020 r., z wyłączeniem kwoty rezerw krajowych lub regionalnych, przez liczbę uprawnień do płatności posiadanych przez rolników w dniu 31 grudnia 2019 r. na własność lub w formie dzierżawy.
W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszego ustępu państwa członkowskie, które skorzystały z odstępstwa przewidzianego w ust. 4 niniejszego artykułu, mogą podjąć decyzję o utrzymaniu wartości uprawnień do płatności obliczonej zgodnie z tym ustępem, z zastrzeżeniem dostosowania, o którym mowa w art. 22 ust. 5.
Państwa członkowskie informują rolników we właściwym czasie o wartości ich uprawnień do płatności obliczonej zgodnie z niniejszym ustępem.
Artykuł 26
Obliczanie początkowej wartości jednostkowej
Tą stałą wartość procentową oblicza się dzieląc krajowy lub regionalny pułap systemu płatności podstawowej, który ma zostać ustalony zgodnie z, odpowiednio, art. 22 ust. 1 lub art. 23 ust. 2 niniejszego rozporządzenia na rok 2015, po zastosowaniu liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 30 ust. 1 lub, w stosownych przypadkach, w ust. 2 niniejszego rozporządzenia, przez kwotę płatności na rok 2014 w ramach systemu płatności jednolitych w danym państwie członkowskim lub regionie, przed uwzględnieniem zmniejszeń i wykluczeń przewidzianych w tytule II rozdział 4 rozporządzenia (WE) nr 73/2009.
Tą stałą wartość procentową oblicza się dzieląc krajowy lub regionalny pułap systemu płatności podstawowej, który ma zostać ustalony zgodnie z, odpowiednio, art. 22 ust. 1 lub art. 23 ust. 2 niniejszego rozporządzenia na rok 2015, po zastosowaniu liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 30 ust. 1 lub, w stosownych przypadkach, w ust. 2 niniejszego rozporządzenia, przez łączną kwotę wszystkich uprawnień, w tym uprawnień szczególnych, w danym państwie członkowskim lub regionie w 2014 r. w ramach systemu płatności jednolitych.
Na potrzeby niniejszego ustępu uważa się, że rolnik posiada uprawnienia do płatności w dniu złożenia swojego wniosku na 2014 r. w przypadku gdy uprawnienia do płatności zostały mu przydzielone lub ostatecznie przekazane przed tym dniem.
Tą stałą wartość procentową oblicza się dzieląc krajowy lub regionalny pułap systemu płatności podstawowej, który ma zostać ustalony zgodnie z, odpowiednio, art. 22 ust. 1 lub art. 23 ust. 2 niniejszego rozporządzenia na rok 2015, po zastosowaniu liniowego zmniejszenia przewidzianego w ust. 1 lub, w stosownych przypadkach, w art. 30 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, przez łączną wartość pomocy przyznanej w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 73/2009 i na mocy artykułów 132 i 133a tego rozporządzenia na 2014 r. w danym państwie członkowskim lub regionie, przed uwzględnieniem zmniejszeń i wykluczeń przewidzianych w tytule II rozdział 4 tego rozporządzenia.
Państwa członkowskie, które zadecydują o stosowaniu dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją na podstawie tytułu IV niniejszego rozporządzenia, mogą uwzględnić różnice między poziomem wsparcia przyznanego w roku kalendarzowym 2014 a poziomem wsparcia, które ma zostać przyznane zgodnie z tytułem IV niniejszego rozporządzenia, przy stosowaniu metody obliczania przewidzianej w niniejszym artykule, pod warunkiem że:
dobrowolne wsparcie związane z produkcją na podstawie tytułu IV niniejszego rozporządzenia przyznaje się sektorowi, któremu przyznano wsparcie w roku kalendarzowym 2014 zgodnie z art. 52, art. 53 ust. 1 i art. 68 ust. 1 lit. a) i lit. b), oraz w odniesieniu do państw członkowskich, które stosowały system jednolitej płatności obszarowej, zgodnie z art. 68 ust. 1 lit. c) oraz art. 126, 127 i 129 rozporządzenia (WE) nr 73/2009; oraz
kwota na jednostkę dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją jest niższa niż kwota na jednostkę wsparcia w 2014 r.
Do celów metod obliczeń przewidzianych w niniejszym artykule, pod warunkiem że nie jest stosowana płatność redystrybucyjna zgodnie z art. 41, państwa członkowskie w pełni uwzględniają wsparcie udzielone na rok kalendarzowy 2014 na mocy art. 72a i 125a rozporządzenia (WE) nr 73/2009.
Artykuł 27
Włączenie specjalnej krajowej rezerwy na rozminowywanie
W przypadku Chorwacji wszelkie odniesienia w art. 25 i 26 do rezerwy krajowej odczytuje się jako obejmujące specjalną krajową rezerwę na rozminowywanie, o której mowa w art. 20.
Ponadto kwotę pochodzącą ze specjalnej krajowej rezerwy na rozminowywanie odlicza się od pułapów systemu płatności podstawowej, o których mowa w art. 25 ust. 1, w art. 25 ust. 5 i 6 oraz w art. 26.
Artykuł 28
Nieuzasadnione zyski
Do celów art. 25 ust. 4-7 i art. 26, państwo członkowskie może postanowić, na podstawie obiektywnych kryteriów, że w przypadku sprzedaży lub przyznania lub wygaśnięcia całości lub części dzierżawy użytków rolnych po dacie ustalonej zgodnie z art. 35 lub art. 124 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 73/2009, jednak przed datą ustaloną zgodnie z art. 33 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, podwyższenie lub część podwyższenia wartości uprawnień do płatności, które zostałyby przydzielone danemu rolnikowi, zwracane jest do rezerwy krajowej lub rezerw regionalnych, w przypadku gdy takie podwyższenie przyniosłoby rolnikowi nieuzasadnione zyski.
Takie obiektywne kryteria ustanawia się w taki sposób, aby zapewnić równe traktowanie rolników oraz aby uniknąć zakłóceń rynku i konkurencji; obejmują one co najmniej:
minimalny okres dzierżawy; oraz
część otrzymanej płatności, którą zwraca się do rezerwy krajowej lub rezerw regionalnych.
Artykuł 29
Powiadomienia dotyczące wartości uprawnień do płatności i ujednolicania
Państwa członkowskie powiadomią Komisję o każdej decyzji, o której mowa w art. 25, 26 i 28, do dnia 1 sierpnia 2014 r.
W odniesieniu do lat kalendarzowych 2020 i 2021 państwa członkowskie powiadamiają Komisję o swoich decyzjach, o których mowa w art. 25 ust. 11 i 12, do dnia 19 lutego 2021 r.
W odniesieniu do roku kalendarzowego 2022 państwa członkowskie powiadamiają Komisję o swoich decyzjach, o których mowa w art. 25 ust. 12, do dnia 1 sierpnia 2021 r.
Artykuł 30
Ustanowienie i wykorzystywanie rezerwy krajowej lub rezerw regionalnych
Państwa członkowskie mogą wykorzystywać swoje rezerwy krajowe lub regionalne w celu:
przydzielania uprawnień do płatności rolnikom, aby zapobiec porzucaniu gruntów, w tym na obszarach objętych programami restrukturyzacji lub rozwoju związanymi z odnośną formą interwencji publicznej;
przydzielania uprawnień do płatności rolnikom, aby zrekompensować im określone niekorzystne warunki;
przydzielania uprawnień do płatności rolnikom, którzy nie mogli skorzystać z przydziału uprawnień do płatności na mocy niniejszego rozdziału na skutek działania siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajnych;
przydzielania, w przypadkach gdy stosują art. 21 ust. 3 niniejszego rozporządzenia uprawnień do płatności rolnikom, których liczba kwalifikujących się hektarów zadeklarowanych przez nich w 2015 r. zgodnie z art. 72 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, które są w ich dyspozycji w dniu ustalonym przez dane państwo członkowskie, który nie może przypadać później niż ustalona przez to państwo członkowskie data zmiany wniosku o przyznanie pomocy, jest wyższa niż liczba uprawnień do płatności, na własność lub w formie dzierżawy, ustanowionych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1782/2003 i z rozporządzeniem (WE) nr 73/2009, będących w ich posiadaniu w dniu ostatecznego terminu składania wniosków, który ma być określony zgodnie z art. 78 akapit pierwszy lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1306/2013;
liniowego trwałego podwyższenia wartości wszystkich uprawnień do płatności w ramach systemu płatności podstawowej na poziomie krajowym lub regionalnym, jeżeli odpowiednia rezerwa krajowa lub regionalna przekracza 0,5 % rocznego krajowego lub regionalnego pułapu dla systemu płatności podstawowej, pod warunkiem że pozostały dostępne wystarczające kwoty na przydziały zgodnie z ust. 6 lit. a) i b) niniejszego ustępu oraz ust. 9 niniejszego artykułu;
pokrycia rocznego zapotrzebowania na płatności, które mają być przyznane zgodnie z art. 51 ust. 2 oraz art. 65 ust. 1, 2 i 3 niniejszego rozporządzenia.
Do celu niniejszego ustępu państwa członkowskie podejmują decyzję, którym wymienionym w nim sposobom wykorzystania nadają priorytet.
Średnią wartość krajową lub regionalną oblicza się dzieląc pułap krajowy lub regionalny dla systemu płatności podstawowych ustalony zgodnie z, odpowiednio, art. 22 ust. 1 lub art. 23 ust. 2 w odniesieniu do roku przydziału, z wyłączeniem kwoty rezerwy krajowej lub rezerw regionalnych, oraz – w przypadku Chorwacji - specjalnej rezerwy na rozminowywanie, przez liczbę przydzielonych uprawnień do płatności.
Państwa członkowskie ustalają etapy stopniowych rocznych zmian wartości uprawnień do płatności przydzielonych z rezerwy krajowej lub rezerw regionalnych, uwzględniając zmiany krajowego lub regionalnego pułapu dla systemu płatności podstawowej ustalonego zgodnie z, odpowiednio, art. 22 ust. 1 i art. 23 ust. 2, wynikające ze zmienności poziomu pułapów krajowych ustalonych w załączniku II.
W przypadku przydziałów z rezerwy krajowej lub rezerw regionalnych w latach 2021 i 2022 kwotę rezerwy krajowej lub rezerw regionalnych, która ma zostać wyłączona zgodnie z akapitem drugim niniejszego ustępu, dostosowuje się zgodnie z art. 22 ust. 5 akapit drugi. W przypadku przydziałów z rezerwy krajowej lub rezerw regionalnych w latach 2021 i 2022 nie stosuje się akapitu trzeciego niniejszego ustępu.
Do celów niniejszego artykułu stosuje się następujące definicje:
„młodzi rolnicy” oznaczają rolników spełniających warunki określone w art. 50 ust. 2 oraz, w stosownych przypadkach, warunki, o których mowa w art. 50 ust. 3 i 11;
„rolnicy rozpoczynający działalność rolniczą” oznaczają osoby fizyczne lub prawne, które w okresie pięciu lat poprzedzających rozpoczęcie działalności rolniczej nie prowadziły żadnej działalności rolniczej w swoim własnym imieniu i na swoje własne ryzyko lub które nie sprawowały kontroli nad osobą prawną prowadzącą działalność rolniczą. W przypadku osoby prawnej, osoba lub osoby fizyczne sprawujące kontrolę nad osobą prawną, nie prowadziły żadnej działalności rolniczej w swoim własnym imieniu i na swoje własne ryzyko ani nie sprawowały kontroli nad osobą prawną prowadzącą działalność rolniczą w okresie pięciu lat poprzedzających rozpoczęcie działalności rolniczej przez osobę prawną. Państwa członkowskie mogą ustanowić swoje własne dodatkowe obiektywne i ►C1 niedyskryminujące ◄ kryteria kwalifikowalności w odniesieniu do tej kategorii rolników w zakresie posiadania odpowiednich umiejętności, doświadczenia lub wykształcenia.
Artykuł 31
Uzupełnianie rezerwy krajowej lub rezerw regionalnych
Rezerwa krajowa lub rezerwy regionalne są uzupełniane kwotami wynikającymi z:
uprawnień do płatności niezapewniających prawa do płatności w ciągu dwóch kolejnych lat z powodu stosowania:
art. 9;
art. 10 ust. 1; lub
art. 11 ust. 4 niniejszego rozporządzenia;
liczby uprawnień do płatności odpowiadającej łącznej liczbie uprawnień do płatności, które nie zostały aktywowane przez rolników zgodnie z art. 32 niniejszego rozporządzenia w okresie dwóch kolejnych lat, z wyjątkiem przypadków gdy ich aktywacja została uniemożliwiona wskutek działania siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajnych; ustalając, które z uprawnień posiadanych przez rolnika, na własność lub w formie dzierżawy, zwraca się do rezerwy krajowej lub rezerw regionalnych, na zasadzie priorytetu uwzględnia się uprawnienia o najniższej wartości;
uprawnień do płatności zwróconych dobrowolnie przez rolników;
stosowania art. 28 niniejszego rozporządzenia;
nienależnie przydzielonych uprawnień do płatności zgodnie z art. 63 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013;
liniowego zmniejszenia wartości uprawnień do płatności w ramach systemu płatności podstawowej na poziomie krajowym lub regionalnym w przypadku gdy rezerwa krajowa lub rezerwy regionalne nie wystarczają do uwzględnienia przypadków, o których mowa w art. 30 ust. 9 niniejszego rozporządzenia;
w przypadku gdy państwa członkowskie uznają to za niezbędne, z liniowego zmniejszenia wartości uprawnień do płatności w ramach systemu płatności podstawowej na poziomie krajowym lub regionalnym, aby uwzględnić przypadki, o których mowa w art. 30 ust. 6 niniejszego rozporządzenia. Ponadto państwa członkowskie korzystające już z tego liniowego zmniejszenia mogą w tym samym roku zastosować również liniowe zmniejszenie wartości uprawnień do płatności w ramach systemu płatności podstawowej na poziomie krajowym lub regionalnym, aby uwzględnić przypadki, o których mowa w art. 30 ust. 7 akapit pierwszy lit. a) i b) niniejszego rozporządzenia;
stosowania art. 34 ust. 4 niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 32
Aktywacja uprawnień do płatności
Do celów niniejszego tytułu „kwalifikujący się hektar” oznacza:
wszelkie użytki rolne gospodarstwa rolnego, w tym obszary, które w dniu 30 czerwca 2003 r. nie były utrzymywane w dobrej kulturze rolnej w państwach członkowskich przystępujących do Unii w dniu 1 maja 2004 r., które w momencie przystąpienia zdecydowały się na stosowanie systemu jednolitej płatności obszarowej, wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej lub – w przypadku gdy obszar wykorzystuje się także do prowadzenia działalności pozarolniczej – wykorzystywane w przeważającym zakresie do prowadzenia działalności rolniczej; lub
każdy obszar, który zapewnił rolnikowi prawo do płatności w 2008 r. w ramach systemu płatności jednolitych lub systemu jednolitej płatności obszarowej określonych, odpowiednio, w tytule III oraz IVa rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 i który:
nie jest już zgodny z definicją „kwalifikującego się hektara” na mocy lit. a) w wyniku wdrożenia dyrektywy 92/43/EWG, dyrektywy 2000/60/WE oraz dyrektywy 2009/147/WE;
w okresie, w którym mają zastosowanie odnośne zobowiązania danego rolnika, jest zalesiony zgodnie z art. 31 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999 lub art. 43 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 lub art. 22 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 lub w ramach systemu krajowego, którego warunki są zgodne z art. 43 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 lub art. 22 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013; lub
w okresie, w którym mają zastosowanie odnośne zobowiązania danego rolnika, jest obszarem odłogowanym zgodnie z art. 22, 23 i 24 rozporządzenia (WE) nr 1257/1999, art. 39 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 lub art. 28 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013.
Do celów ust. 2 lit. a):
w przypadku gdy użytki rolne gospodarstwa rolnego wykorzystywane są także do prowadzenia działalności pozarolniczej, obszar ten uznaje się za wykorzystywany głównie do prowadzenia działalności rolniczej, pod warunkiem że jej prowadzenie nie jest znacząco utrudnione przez intensywność, charakter, okres trwania i harmonogram działalności pozarolniczej;
państwa członkowskie mogą sporządzić wykaz obszarów, które są wykorzystywane głównie do prowadzenia działalności pozarolniczej.
Państwa członkowskie ustanawiają kryteria wykonania niniejszego ustępu na swoim terytorium.
Artykuł 33
Zadeklarowanie kwalifikujących się hektarów
Artykuł 34
Przekazywanie uprawnień do płatności
Uprawnienia do płatności, w tym w przypadku faktycznego lub przewidywanego dziedziczenia, mogą być aktywowane jedynie w państwie członkowskim, w którym zostały przydzielone.
Uprawnienia do płatności, także w przypadku faktycznego lub przewidywanego dziedziczenia, mogą być aktywowane jedynie w regionie, w którym zostały przydzielone.
Regiony takie określa się na odpowiednim poziomie terytorialnym zgodnie z obiektywnymi kryteriami oraz w taki sposób, aby zapewnić równe traktowanie rolników oraz aby uniknąć zakłócenia rynku i konkurencji.
Artykuł 35
Przekazane uprawnienia
W celu zagwarantowania pewności prawa i wyjaśnienia szczególnych sytuacji, które mogą zaistnieć podczas stosowania systemu płatności podstawowej, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 70 aktów delegowanych dotyczących:
przepisów odnoszących się do kwalifikowalności i dostępu rolników do systemu płatności podstawowej w przypadku dziedziczenia i przewidywanego dziedziczenia, dziedziczenia w trakcie dzierżawy, zmiany statusu prawnego lub nazwy, przekazania uprawnień do płatności, połączenia lub podziału gospodarstwa rolnego oraz w przypadku stosowania klauzuli umownej, o której mowa w art. 24 ust. 8;
przepisów odnoszących się do obliczania wartości i liczby uprawnień do płatności lub podwyższenia bądź zmniejszenia wartości uprawnień do płatności w związku z przydziałem uprawnień do płatności na podstawie któregokolwiek przepisu niniejszego tytułu, w tym:
możliwości określania tymczasowej wartości i liczby uprawnień do płatności lub tymczasowego zwiększenia uprawnień do płatności przydzielonych na podstawie wniosku rolnika,
warunków ustalania tymczasowej i ostatecznej wartości oraz liczby uprawnień do płatności,
przypadków, w których umowa sprzedaży lub umowa dzierżawy może mieć wpływ na przydział uprawnień do płatności;
przepisów odnoszących się do ustanawiania i obliczania wartości i liczby uprawnień do płatności otrzymanych z rezerwy krajowej lub rezerw regionalnych;
przepisów odnoszących się do zmiany wartości jednostkowej uprawnień do płatności w przypadku ułamkowych części uprawnień oraz w przypadku przeniesienia uprawnień do płatności, o którym mowa w art. 34 ust. 4;
kryteriów stosowania możliwości przewidzianych w art. 24 ust. 1 akapit trzeci lit. a), b) i c);
kryteriów stosowania ograniczeń w odniesieniu do liczby przydzielanych uprawnień do płatności zgodnie z art. 24 ust. 4-7;
kryteriów przydziału uprawnień do płatności zgodnie z art. 30 ust. 6 i 7;
kryteriów ustalania współczynnika zmniejszenia, o którym mowa w art. 32 ust. 5.
Artykuł 36
System jednolitej płatności obszarowej
Przez okres stosowania systemu jednolitej płatności obszarowej do tych państw członkowskich nie stosuje się sekcji 1, 2 i 3 niniejszego rozdziału, z wyjątkiem art. 23 ust. 1 akapit drugi, art. 23 ust. 6 i art. 32 ust. 2-6.
Państwa członkowskie stosujące w 2020 r. system jednolitej płatności obszarowej nadal stosują ten system po dniu 31 grudnia 2020 r.
Korzystając z takiej możliwości uwzględniają one wsparcie przyznane na rok kalendarzowy 2014 w ramach jednego systemu lub większej ich liczby zgodnie z art. 68 ust. 1 lit. a), b) i c), art. 126, 127 i 129 rozporządzenia (WE) nr 73/2009.
Cypr może różnicować pomoc z uwzględnieniem sektorowych pul środków finansowych określonych w załączniku XVIIa do rozporządzenia (WE) nr 73/2009, zmniejszonych o wszelką pomoc przyznaną temu samemu sektorowi zgodnie z art. 37 niniejszego rozporządzenia.
W celu zróżnicowania systemu jednolitej płatności obszarowej, oraz pod warunkiem że nie jest stosowana płatność redystrybucyjna zgodnie z art. 41, państwa członkowskie w pełni uwzględniają wsparcie udzielone na rok kalendarzowy 2014 na mocy art. 125a rozporządzenia (WE) nr 73/2009.
W odniesieniu do każdego z państw członkowskich kwota obliczana zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu może zostać podwyższona o maksymalnie 3 % odpowiedniego rocznego pułapu krajowego określonego w załączniku II po odjęciu kwoty wynikającej z zastosowania art. 47 ust. 1 dla danego roku. W przypadku gdy państwo członkowskie stosuje takie podwyższenie, podwyższenie to jest uwzględniane przez Komisję przy określaniu rocznego pułapu krajowego dla systemu jednolitej płatności obszarowej zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu. W tym celu państwa członkowskie powiadamiają Komisję do dnia 31 stycznia 2018 r. o rocznych wartościach procentowych, o jakie należy podwyższyć kwotę obliczaną zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu w każdym roku kalendarzowym począwszy od 2018 r. Do dnia 19 lutego 2021 r. państwa członkowskie powiadamiają Komisję o rocznych wartościach procentowych, o jakie należy podwyższyć kwotę obliczaną zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu na lata kalendarzowe 2021 i 2022.
Państwa członkowskie mogą corocznie dokonywać przeglądu swojej decyzji, o której mowa w akapicie drugim niniejszego ustępu, oraz powiadamiają Komisję o każdej decyzji podjętej na podstawie takiego przeglądu do dnia 1 sierpnia roku poprzedzającego rozpoczęcie jej stosowania.
Artykuł 37
Przejściowe wsparcie krajowe
Państwa członkowskie przyznające przejściowe wsparcie krajowe w latach 2015–2020 mogą podjąć decyzję o przyznaniu przejściowego wsparcia krajowego w latach 2021 i 2022.
Łączna kwota przejściowego wsparcia krajowego, która może zostać przyznana rolnikom w którymkolwiek z sektorów, o których mowa w ust. 2, ograniczona jest następującą wartością procentową sektorowych pul środków finansowych zatwierdzonych przez Komisję zgodnie z art. 132 ust. 7 lub art. 133a ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 73/2009 w 2013 r.:
W przypadku Cypru ta wartość procentowa obliczana jest na podstawie sektorowych pul środków finansowych określonych w załączniku XVIIa do rozporządzenia (WE) nr 73/2009.
Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o każdej decyzji, o której mowa w ust. 1, do dnia 31 marca każdego roku. Powiadomienie zawiera następujące informacje:
sektorową pulę środków finansowych;
w stosownych przypadkach maksymalną stawkę przejściowego wsparcia krajowego.
Artykuł 38
Wprowadzenie systemu płatności podstawowej w państwach członkowskich, które zastosowały system jednolitej płatności obszarowej
O ile przepisy niniejszej sekcji nie stanowią inaczej, niniejszy tytuł stosuje się do państw członkowskich, które zastosowały system jednolitej płatności obszarowej przewidziany w niniejszym rozdziale sekcja 4.
Art. 24-29 nie mają zastosowania do tych państw członkowskich.
Artykuł 39
Pierwszy przydział uprawnień do płatności
Uprawnienia do płatności przydziela się rolnikom, którzy są uprawnieni do otrzymania płatności bezpośrednich zgodnie z art. 9 niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że:
złożą wniosek o przydział uprawnień do płatności w ramach systemu płatności podstawowej przed ostatecznym terminem składania wniosków, który ma być określony zgodnie z art. 78 akapit pierwszy lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 w pierwszym roku stosowania systemu płatności podstawowej, z wyjątkiem przypadku działania siły wyższej lub okoliczności nadzwyczajnych; oraz
byli uprawnieni do otrzymywania płatności przed zastosowaniem jakichkolwiek zmniejszeń lub wykluczeń przewidzianych w tytule II rozdział 4 rozporządzenia (WE) nr 73/2009, w odniesieniu do wniosku o przyznanie pomocy w ramach płatności bezpośrednich lub przejściowego wsparcia krajowego lub uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 73/2009 na 2013 r.
Państwa członkowskie mogą przydzielić uprawnienia do płatności rolnikom uprawnionym do otrzymania płatności bezpośrednich zgodnie z art. 9 niniejszego rozporządzenia, którzy spełniają warunek przewidziany w akapicie pierwszym lit. a) i którzy za 2013 r. nie otrzymali płatności w odniesieniu do wniosku o przyznanie pomocy, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b) niniejszego ustępu, i którzy do dnia określonego przez dane państwo członkowskie zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1122/2009 w roku składania wniosków 2013 posiadali jedynie grunty rolne, które w dniu 30 czerwca 2003 r. nie były utrzymane w dobrej kulturze rolnej, jak przewidziano w art. 124 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 73/2009.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 71 ust. 2.
Artykuł 40
Wartość uprawnień do płatności
Stałą wartość procentową, o której mowa w akapicie pierwszym oblicza się dzieląc pułap krajowy lub regionalny dla systemu płatności podstawowej, który ma być ustalony zgodnie z, odpowiednio, art. 22 ust. 1 lub art. 23 ust. 2 niniejszego rozporządzenia na pierwszy rok stosowania systemu płatności podstawowej, po zastosowaniu liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 30 ust. 1 lub, w stosownych przypadkach, w ust. 2, przez pułap krajowy określony w załączniku II w odniesieniu do pierwszego roku stosowania systemu płatności podstawowej. Liczba uprawnień do płatności odpowiada liczbie hektarów.
Tę stałą wartość procentową oblicza się dzieląc krajowy lub regionalny pułap dla systemu płatności podstawowej, który ma zostać ustalony zgodnie z, odpowiednio, art. 22 ust. 1 lub art. 23 ust. 2 niniejszego rozporządzenia na pierwszy rok stosowania systemu płatności podstawowej, po zastosowaniu liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 30 ust. 1 lub, w stosownych przypadkach, w ust. 2, przez łączną wartość pomocy, z wyłączeniem pomocy na podstawie art. 41, 43, 48 i 50 oraz tytułu IV niniejszego rozporządzenia, przyznanej na rok kalendarzowy bezpośrednio poprzedzający wdrożenie systemu płatności podstawowej w danym państwie członkowskim lub regionie, przed zastosowaniem art. 63 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.
W pierwszym roku stosowania systemu płatności podstawowej państwa członkowskie informują rolników o wartości ich uprawnień obliczonej zgodnie z niniejszym artykułem dla każdego roku w okresie objętym niniejszym rozporządzeniem.
Takie obiektywne kryteria ustanawia się w taki sposób, aby zapewnić równe traktowanie rolników oraz uniknąć zakłócenia rynku i konkurencji; obejmują one co najmniej:
minimalny okres dzierżawy;
część otrzymanej płatności, która ma być zwrócona do rezerwy krajowej lub rezerw regionalnych.
ROZDZIAŁ 2
Płatność redystrybucyjna
Artykuł 41
Przepisy ogólne
Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o każdej takiej decyzji we właściwym terminie, o którym mowa w akapicie pierwszym.
Średnia regionalna płatność na hektar, o której mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, ustalana jest przez państwa członkowskie na podstawie części pułapu krajowego ustalonego w załączniku II na rok kalendarzowy 2019 oraz liczby kwalifikujących się hektarów zadeklarowanych zgodnie z art. 33 ust. 1 w 2015 r. w danym regionie. Dla każdego regionu część tę oblicza się dzieląc odpowiedni regionalny pułap ustalony zgodnie z art. 23 ust. 2 przez krajowy pułap ustalony zgodnie z art. 22 ust. 1, po zastosowaniu liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 30 ust. 1 w przypadku gdy nie stosuje się ust. 2 tego artykułu.
Artykuł 42
Przepisy finansowe
Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wartościach procentowych, o których mowa w akapicie pierwszym, do dnia 19 lutego 2021 r. w odniesieniu do roku kalendarzowego 2021 oraz do dnia 1 sierpnia 2021 r. w odniesieniu do roku kalendarzowego 2022.
ROZDZIAŁ 3
Płatność z tytułu praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska
Artykuł 43
Przepisy ogólne
Praktyki rolnicze korzystne dla klimatu i środowiska są następujące:
dywersyfikacja upraw;
utrzymywanie istniejących trwałych użytków zielonych; oraz
utrzymywanie na użytkach rolnych obszaru proekologicznego.
Praktyki równoważne obejmują praktyki podobne, które skutkują równoważnym lub większym poziomem korzyści dla klimatu i środowiska w porównaniu do jednej lub kilku praktyk, o których mowa w ust. 2. Te praktyki równoważne oraz praktyka lub praktyki, o których mowa w ust. 2, którym są one równoważne, wymienione są w załączniku IX i są objęte:
zobowiązaniami podjętymi zgodnie z art. 39 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 albo art. 28 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013;
krajowymi lub regionalnymi systemami certyfikacji środowiskowej, w tym systemami certyfikacji przestrzegania prawodawstwa krajowego w zakresie środowiska, wykraczającymi poza odpowiednie normy obowiązkowe ustanowione zgodnie z tytułem VI rozdział I rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, które zmierzają do osiągnięcia celów odnoszących się do jakości gleby i wody, różnorodności biologicznej, zachowania krajobrazu oraz łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej. Te systemy certyfikacji mogą obejmować praktyki wymienione w załączniku IX do niniejszego rozporządzenia, praktyki, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, lub połączenie tych praktyk.
Komisja ocenia, czy praktyki zawarte w poszczególnych zobowiązaniach lub systemach certyfikacji są objęte wykazem w załączniku IX, a jeżeli uzna, że tak nie jest, powiadamia państwa członkowskie w drodze aktu wykonawczego przyjętego bez zastosowania procedury, o której mowa w art. 71 ust. 2 lub 3. W przypadku gdy Komisja powiadomi państwo członkowskie, że praktyki te nie są objęte wykazem w załączniku IX, to państwo członkowskie nie może uznać za praktyki równoważne w rozumieniu ust. 3 niniejszego artykułu poszczególnych zobowiązań lub systemów certyfikacji, których dotyczy powiadomienie Komisji.
Płatność ta stanowi płatność roczną na kwalifikujący się hektar zadeklarowany zgodnie z art. 33 ust. 1 lub art. 36 ust. 2, której kwotę oblicza się rocznie, dzieląc kwotę wynikającą ze stosowania art. 47 przez łączną liczbę kwalifikujących się hektarów zadeklarowanych zgodnie z art. 33 ust. 1 lub art. 36 ust. 2 w danym państwie członkowskim lub regionie.
W drodze odstępstwa od akapitu drugiego państwa członkowskie, które podjęły decyzję o zastosowaniu art. 25 ust. 2, mogą zadecydować o przyznaniu płatności, o której mowa w niniejszym ustępie, w postaci wielkości procentowej łącznej sumy uprawnień do płatności, które rolnik aktywował zgodnie z art. 33 ust. 1 na każdy odpowiedni rok.
Dla każdego roku i każdego państwa członkowskiego lub regionu tę wielkość procentową oblicza się dzieląc kwotę wynikającą ze stosowania art. 47 przez łączną wartość wszystkich uprawnień do płatności aktywowanych zgodnie z art. 33 ust. 1 w danym państwie członkowskim lub regionie.
Akapit pierwszy ma zastosowanie jedynie do jednostek gospodarstwa rolnego wykorzystywanych do produkcji ekologicznej zgodnie z art. 11 rozporządzenia (WE) nr 834/2007.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 70 w celu:
dodania praktyk równoważnych do wykazu w załączniku IX;
ustanowienia odpowiednich wymogów mających zastosowanie do krajowych lub regionalnych systemów certyfikacji, o których mowa w ust. 3 lit. b) niniejszego artykułu, w tym poziomu gwarancji, jakie systemy te mają zapewniać;
ustanowienia szczegółowych zasad obliczania kwoty, o której mowa w art. 28 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 w odniesieniu do praktyk, o których mowa w sekcji I pkt 3 i 4 oraz w sekcji III pkt 7 załącznika IX do niniejszego rozporządzenia, oraz wszelkich dalszych praktyk równoważnych dodanych do tego załącznika zgodnie z lit. a) niniejszego ustępu, w odniesieniu do których potrzebne jest specyficzne obliczenie, aby uniknąć podwójnego finansowania.
Artykuł 44
Dywersyfikacja upraw
W przypadku gdy grunty orne rolnika obejmują więcej niż 30 hektarów i nie są w całości objęte uprawami rosnącymi pod wodą przez znaczącą część roku lub przez znaczącą część cyklu uprawowego, na gruntach tych muszą występować co najmniej trzy różne uprawy. Uprawa główna nie może zajmować więcej niż 75 % tych gruntów ornych, a dwie uprawy główne łącznie nie mogą zajmować więcej niż 95 % tych gruntów ornych.
Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do gospodarstw rolnych:
w których więcej niż 75 % gruntów ornych jest wykorzystywanych do produkcji traw lub innych zielnych roślin pastewnych, jest wykorzystywanych do uprawy roślin strączkowych, jest ugorowanych lub jest objętych połączeniem tych zastosowań;
w których więcej niż 75 % kwalifikującej się powierzchni użytków rolnych jest trwałymi użytkami zielonymi, jest wykorzystywanych do produkcji traw lub innych zielnych roślin pastewnych lub do upraw rosnących pod wodą przez znaczącą część roku lub przez znaczącą część cyklu uprawowego, lub jest objętych połączeniem tych zastosowań;
w których więcej niż 50 % obszarów w ramach zadeklarowanych gruntów ornych nie zostało zadeklarowanych przez rolnika w jego wniosku o pomoc za poprzedni rok oraz, na podstawie porównania geoprzestrzennych wniosków o pomoc, wszystkie grunty orne uprawiane są przy wykorzystaniu innej uprawy w porównaniu z uprawą w poprzednim roku kalendarzowym;
które są położone na obszarach na północ od 62. równoleżnika lub niektórych obszarach przyległych. W przypadku gdy grunty orne takich gospodarstw rolnych obejmują więcej niż 10 hektarów, na gruntach tych muszą występować co najmniej dwie różne uprawy, a żadna z tych upraw nie może przekraczać 75 % gruntów ornych, chyba że uprawa główna to trawy lub inne pastewne rośliny zielne lub grunty ugorowane.
Do celów niniejszego artykułu „uprawa” oznacza:
uprawę dowolnego z różnych rodzajów zdefiniowanych w klasyfikacji botanicznej upraw;
uprawę dowolnego gatunku w przypadku Brassicaceae, Solanaceae i Cucurbitaceae;
grunt ugorowany;
trawę lub inne pastewne rośliny zielne.
Uprawy ozime i uprawy jare uznaje się za uprawy odrębne, nawet jeżeli należą do tego samego rodzaju. Triticum spelta uznaje się za uprawę odrębną od upraw należących do tego samego rodzaju.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 70 w celu:
uznawania innych rodzajów i gatunków niż te, o których mowa w ust. 4 niniejszego artykułu; oraz
ustanawiania przepisów dotyczących stosowania dokładnego obliczania udziału różnych upraw.
Artykuł 45
Trwałe użytki zielone
Państwa członkowskie mogą w celu zapewnienia ochrony wartościowych pod względem środowiskowym trwałych użytków zielonych zadecydować o wyznaczeniu dalszych obszarów wrażliwych pod względem środowiskowym położonych poza obszarami objętymi dyrektywami 92/43/EWG lub 2009/147/WE, w tym trwałych użytków zielonych na glebach zasobnych w węgiel.
Rolnicy nie mogą przekształcać ani zaorywać trwałych użytków zielonych położonych na obszarach wyznaczonych przez państwa członkowskie na podstawie akapitu pierwszego oraz, w stosownych przypadkach, akapitu drugiego.
Do celów ustanowienia wskaźnika referencyjnego, o którym mowa w akapicie pierwszym:
„powierzchnia trwałych użytków zielonych” oznacza grunt, na którym występują trwałe użytki zielone zadeklarowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 73/2009 w 2012 r. lub w 2013 r. w przypadku Chorwacji, przez rolników podlegających obowiązkom na podstawie niniejszego rozdziału, a także obszary trwałych użytków zielonych zadeklarowane w 2015 r. zgodnie z art. 72 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 przez rolników podlegających obowiązkom na podstawie niniejszego rozdziału, który nie został zadeklarowany jako grunt pod pastwiska trwałe w 2012 r. lub w 2013 r. przypadku Chorwacji;
„całkowita powierzchnia użytków rolnych” oznacza powierzchnię użytków rolnych zadeklarowaną w 2015 r. zgodnie z art. 72 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 przez rolników podlegających obowiązkom na podstawie niniejszego rozdziału.
Wskaźnik referencyjny trwałych użytków zielonych jest ponownie obliczany w przypadkach, gdy rolnicy podlegający obowiązkom na podstawie niniejszego rozdziału mają obowiązek ponownego przekształcenia gruntu w trwałe użytki zielone w 2015 r. lub w 2016 r. zgodnie z art. 93 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013. W takich przypadkach, obszary te dodaje się do powierzchni trwałych użytków zielonych, o których mowa w akapicie drugim lit. a) niniejszego ustępu.
Wskaźnik trwałych użytków zielonych ustanawia się każdego roku na podstawie obszarów zadeklarowanych przez rolników podlegających obowiązkom na podstawie niniejszego rozdziału dla tego roku zgodnie z art. 72 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (UE) 1306/2013.
Obowiązek w ramach niniejszego ustępu ma zastosowanie na poziomie krajowym, regionalnym lub na odpowiednim poziomie podregionalnym. Państwa członkowskie mogą zadecydować o stosowaniu obowiązku utrzymywania trwałych użytków zielonych na poziomie gospodarstwa rolnego w celu zapewnienia, aby wskaźnik trwałych użytków zielonych nie zmniejszył się o więcej niż 5 %. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o każdej takiej decyzji do dnia 1 sierpnia 2014 r.
Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wskaźniku referencyjnym oraz o wskaźniku, o którym mowa w niniejszym ustępie.
Jeśli jednak ilość obszarów trwałych użytków zielonych wyrażona w liczbach bezwzględnych, ustalona zgodnie z ust. 2 akapit drugi lit. a), utrzymana jest w pewnych limitach, obowiązek określony w ust. 2 akapit pierwszy uznaje się za spełniony.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 70 aktów delegowanych:
określających ramy, w których należy dokonywać wyznaczenia dalszych obszarów wrażliwych, o których mowa w ust. 1 akapit drugi niniejszego artykułu;
ustanawiających szczegółowe metody określania wskaźnika trwałych użytków zielonych oraz całkowitej powierzchni użytków rolnych, którą należy utrzymać zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu;
określających okres w przeszłości, o którym mowa w ust. 3 akapit pierwszy niniejszego artykułu.
Artykuł 46
Obszar proekologiczny
Wielkość procentową, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego artykułu, zwiększa się z 5 % do 7 % z zastrzeżeniem aktu ustawodawczego Parlamentu Europejskiego i Rady zgodnie z art. 43 ust. 2 TFUE.
Do dnia 31 marca 2017 r. Komisja przedstawi sprawozdanie oceniające w sprawie wdrażania akapitu pierwszego niniejszego ustępu wraz z towarzyszącym mu w stosownych przypadkach wnioskiem w sprawie aktu ustawodawczego, o którym mowa w akapicie drugim.
Do dnia 1 sierpnia 2014 r. państwa członkowskie zadecydują, że jeden lub większa liczba następujących obszarów mają być uważane za obszary proekologiczne:
grunty ugorowane;
tarasy;
elementy krajobrazu, w tym takie elementy przylegające do gruntów ornych gospodarstwa, które w drodze odstępstwa od art. 43 ust. 1 niniejszego rozporządzenia mogą obejmować elementy krajobrazu, które nie zostały uwzględnione w obszarze kwalifikującym się zgodnie z art. 76 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1306/2013;
strefy buforowe, w tym strefy buforowe na trwałych użytkach zielonych, pod warunkiem że różnią się one od przylegającej kwalifikującej się powierzchni użytków rolnych;
hektary rolno-leśne, które otrzymują lub otrzymywały wsparcie na mocy art. 44 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 lub art. 23 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013;
pasy kwalifikujących się hektarów wzdłuż obrzeży lasu;
obszary z zagajnikami o krótkiej rotacji bez stosowania nawozów mineralnych lub środków ochrony roślin;
obszary zalesione, o których mowa w art. 32 ust. 2 lit. b) ppkt (ii) niniejszego rozporządzenia;
obszary z międzyplonami lub pokrywą zieloną utworzone poprzez sadzenie i kiełkowanie nasion, do których stosuje się współczynniki ważenia, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu;
obszary objęte uprawami wiążącymi azot;
obszary z miskantem (Miscanthus);
obszary z rożnikiem przerośniętym (Silphium perfoliatum);
grunty ugorowane z roślinami miododajnymi (bogatymi w pyłek i nektar).
Z wyjątkiem obszarów gospodarstwa rolnego, o których mowa w akapicie pierwszym lit. g), h), k) i l) niniejszego ustępu, obszary proekologiczne muszą znajdować się na gruntach ornych danego gospodarstwa rolnego. W przypadku obszarów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c) i d) niniejszego ustępu, obszary proekologiczne mogą również przylegać do gruntów ornych gospodarstwa rolnego zadeklarowanych przez rolnika zgodnie z art. 72 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.
Ust. 1 nie stosuje się do gospodarstw rolnych:
w których więcej niż 75 % gruntów ornych jest wykorzystywanych do produkcji traw lub innych zielnych roślin pastewnych, jest ugorowanych, jest wykorzystywanych do uprawy roślin strączkowych lub jest objętych połączeniem tych zastosowań;
w których więcej niż 75 % kwalifikującej się powierzchni użytków rolnych jest trwałymi użytkami zielonymi, jest wykorzystywanych do produkcji traw lub innych zielnych roślin pastewnych lub do upraw rosnących pod wodą przez znaczącą część roku albo przez znaczącą część cyklu uprawowego, lub jest objętych połączeniem tych zastosowań.
Każdy rolnik uczestniczący we wspólnej realizacji zapewnia, aby przynajmniej 50 % obszaru objętego obowiązkiem określonym w ust. 1, było położone na terenie jego gospodarstwa rolnego oraz zgodnie z ust. 2 akapit drugi. Liczba rolników uczestniczących w takiej wspólnej realizacji nie może przekraczać dziesięciu.
Obszary pokryte lasem oraz stosunek obszarów leśnych do gruntów rolnych ocenia się na poziomie obszaru równoważnego poziomowi LAU2 lub na poziomie innej wyraźnie wytyczonej jednostki, która obejmuje jeden wyraźny ciągły obszar geograficzny o podobnych warunkach rolnych.
Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 70 aktów delegowanych:
ustanawiających dalsze kryteria dla rodzajów obszarów, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, aby mogły kwalifikować się jako obszary proekologiczne;
dodających inne rodzaje obszarów niż te, o których mowa w ust. 2, i które można brać pod uwagę w celu wypełniania wielkości procentowej, o której mowa w ust. 1;
dostosowujących załącznik X w celu ustanowienia współczynników przekształcenia i współczynników ważenia, o których mowa w ust. 3, oraz w celu uwzględnienia kryteriów lub rodzajów obszarów, które mają zostać określone przez Komisję na mocy lit. a) i b) niniejszego ustępu;
określających zasady realizacji, o których mowa w ust. 5 i 6, w tym minimalne wymogi takiej realizacji;
ustanawiających ramy, w których państwa członkowskie mają określić kryteria uznania gospodarstw rolnych za znajdujące się w bliskiej odległości do celów ust. 6;
ustanawiających metody określania wielkości procentowej całkowitej powierzchni obszarów pokrytych lasem oraz stosunku obszarów leśnych do gruntów rolnych, o którym mowa w ust. 7.
Artykuł 47
Przepisy finansowe
Stosując art. 23, państwa członkowskie mogą zadecydować o stosowaniu płatności na poziomie regionalnym. W takim przypadku wykorzystują w każdym regionie część pułapu ustalonego w ust. 3 niniejszego artykułu. Dla każdego regionu część taką oblicza się dzieląc odpowiedni pułap regionalny ustalony zgodnie z art. 23 ust. 2 przez krajowy pułap ustalony zgodnie z art. 22 ust. 1, po zastosowaniu zmniejszenia liniowego przewidzianego w art. 30 ust. 1 w przypadku gdy nie stosuje się art. 30 ust. 2.
ROZDZIAŁ 4
Płatność z tytułu obszarów o ograniczeniach naturalnych
Artykuł 48
Przepisy ogólne
Państwa członkowskie mogą w oparciu o obiektywne i ►C1 niedyskryminujące ◄ kryteria ustalić również maksymalną liczbę hektarów na gospodarstwo rolne, w odniesieniu do której można przyznać wsparcie na mocy niniejszego rozdziału.
Państwa członkowskie dzielą pułap krajowy, o którym mowa w art. 49 ust. 1, między regiony zgodnie z obiektywnymi i ►C1 niedyskryminującymi ◄ kryteriami.
Płatność z tytułu obszarów o ograniczeniach naturalnych na poziomie regionalnym oblicza się dzieląc pułap regionalny obliczony zgodnie z akapitem drugim niniejszego ustępu przez liczbę kwalifikujących się hektarów zadeklarowanych w danym regionie zgodnie z art. 33 ust. 1 lub art. 36 ust. 2, położonych na obszarach, w odniesieniu do których państwo członkowskie zadecydowało o przyznaniu płatności zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu.
Artykuł 49
Przepisy finansowe
Do dnia 1 sierpnia 2016 r. państwa członkowskie mogą dokonać przeglądu swojej decyzji i zmienić ją ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2017 r. Powiadamiają one Komisję o każdej takiej decyzji do dnia 1 sierpnia 2016 r.
Państwa członkowskie przyznające płatności zgodnie z art. 48 w roku kalendarzowym 2020 powiadamiają Komisję o wartościach procentowych, o których mowa w akapicie pierwszym, do dnia 19 lutego 2021 r. w odniesieniu do roku kalendarzowego 2021 oraz do dnia 1 sierpnia 2021 r. w odniesieniu do roku kalendarzowego 2022.
ROZDZIAŁ 5
Płatność dla młodych rolników
Artykuł 50
Przepisy ogólne
Do celów niniejszego rozdziału „młodzi rolnicy” oznaczają osoby fizyczne:
które po raz pierwszy rozpoczynają działalność w gospodarstwie rolnym jako kierujący tym gospodarstwem rolnym lub które rozpoczęły już działalność w gospodarstwie rolnym w ciągu pięciu lat przed pierwszym złożeniem wniosku w ramach systemu płatności podstawowej lub systemu jednolitej płatności obszarowej, o którym mowa w art. 72 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, oraz
których wiek w roku składania wniosku, o którym mowa w lit. a), nie przekracza 40 lat.
W drodze odstępstwa od zdania drugiego akapitu pierwszego państwa członkowskie mogą postanowić, że – w odniesieniu do tych młodych rolników, którzy rozpoczęli działalność zgodnie z ust. 2 lit. a) w latach 2010–2013 – ten pięcioletni okres zostaje skrócony o liczbę lat, które upłynęły między rozpoczęciem działalności, o którym mowa w ust. 2 lit. a), a pierwszym złożeniem wniosku o płatność dla młodych rolników.
Każdego roku państwa członkowskie, które nie stosują art. 36 obliczają kwotę płatności dla młodych rolników mnożąc liczbę uprawnień, które dany rolnik aktywował zgodnie z art. 32 ust. 1, przez liczbę odpowiadającą:
między 25 % a 50 % średniej wartości uprawnień do płatności posiadanych, na własność lub w formie dzierżawy, przez danego rolnika; lub
między 25 % a 50 % kwoty obliczonej poprzez podzielenie stałej wartości procentowej pułapu krajowego na rok kalendarzowy 2019 określonego w załączniku II przez liczbę wszystkich kwalifikujących się hektarów zadeklarowanych w 2015 r. zgodnie z art. 33 ust. 1. Ta stała wartość procentowa jest równa udziałowi pułapu krajowego pozostałego dla systemu płatności podstawowej zgodnie z art. 22 ust. 1 na 2015 r.
Średnią krajową płatność na hektar oblicza się dzieląc krajowy pułap na rok kalendarzowy 2019 określony w załączniku II przez liczbę kwalifikujących się hektarów zadeklarowanych w 2015 r. zgodnie z art. 33 ust. 1 lub art. 36 ust. 2.
Określoną liczbę hektarów, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, oblicza się dzieląc łączną liczbę kwalifikujących się hektarów zadeklarowanych zgodnie z art. 33 ust. 1 lub art. 36 ust. 2 przez młodych rolników wnioskujących w 2015 r. o płatność dla młodych rolników przez łączną liczbę młodych rolników wnioskujących o tę płatność w 2015 r.
Państwo członkowskie może jednak przeliczyć tę określoną liczbę hektarów w każdym roku po 2015 r. w przypadku znaczących zmian w liczbie młodych rolników wnioskujących o tę płatność lub w wielkości gospodarstw rolnych młodych rolników, lub w obu tych przypadkach.
Roczna ryczałtowa kwota, która może zostać przyznana rolnikowi, nie może przekraczać łącznej kwoty należnej mu płatności podstawowej przed zastosowaniem art. 63 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 w danym roku.
Artykuł 51
Przepisy finansowe
Każdego roku do dnia 1 sierpnia państwa członkowskie mogą zmienić wysokość szacunkowej wielkości procentowej ze skutkiem od następnego roku. Powiadamiają one Komisję o zmienionej wielkości procentowej do dnia 1 sierpnia roku poprzedzającego rok jego stosowania.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 71 ust. 2.
TYTUŁ IV
WSPARCIE ZWIĄZANE Z PRODUKCJĄ
ROZDZIAŁ 1
Dobrowolne wsparcie związane z produkcją
Artykuł 52
Przepisy ogólne
W drodze odstępstwa od ust. 3 wsparcie związane z produkcją można również przyznawać rolnikom, którzy:
w dniu 31 grudnia 2014 r. mieli uprawnienia do płatności przyznane zgodnie z tytułem III rozdział 3 sekcja 2 i art. 71m rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 oraz zgodnie z art. 60 i art. 65 akapit czwarty rozporządzenia (WE) nr 73/2009; oraz
nie mają w swojej dyspozycji kwalifikujących się hektarów w celu aktywacji uprawnień do płatności w ramach systemu płatności podstawowej, o którym mowa w tytule III rozdział 1 niniejszego rozporządzenia.
▼M9 —————
Aby zapewnić skuteczne i ukierunkowane wykorzystanie unijnych środków finansowych oraz uniknąć podwójnego finansowania w ramach innych podobnych instrumentów wsparcia, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 70 aktów delegowanych ustanawiających:
warunki przyznawania wsparcia związanego z produkcją;
przepisy dotyczące spójności z innymi środkami unijnymi oraz kumulacji wsparcia.
Artykuł 53
Przepisy finansowe
Państwa członkowskie, które nie przyznały dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją do roku składania wniosków 2020, mogą podjąć decyzję zgodnie z akapitem pierwszym w odniesieniu do roku kalendarzowego 2021 do dnia 19 lutego 2021 r.
W drodze odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o wykorzystaniu do 13 % rocznego pułapu krajowego określonego w załączniku II, pod warunkiem że:
do dnia 31 grudnia 2014 r.:
stosują system jednolitej płatności obszarowej określony w tytule V rozporządzenia (WE) nr 73/2009,
finansują środki na podstawie art. 111 tego rozporządzenia, lub
objęte są odstępstwem przewidzianym w art. 69 ust. 5 lub – w przypadku Malty – w art. 69 ust. 1 tego rozporządzenia; lub
przydzieliły łącznie, w ciągu co najmniej jednego roku w okresie 2010–2014, więcej niż 5 % swojej kwoty dostępnej na przyznawanie płatności bezpośrednich określonych w tytule III, w tytule IV, z wyjątkiem jego rozdziału 1 sekcja 6, oraz w tytule V rozporządzenia (WE) nr 73/2009, na sfinansowanie:
środków określonych w tytule III rozdział 2 sekcja 2 rozporządzenia (WE) nr 73/2009,
wsparcia przewidzianego w art. 68 ust. 1 lit. a) ppkt (i)–(iv) oraz lit. b) i e) tego rozporządzenia, lub
środków zgodnie rozdziałem 1, z wyjątkiem tytułu IV sekcja 6, tego rozporządzenia.
W drodze odstępstwa od ust. 1 i 2 państwa członkowskie przydzielające łącznie w ciągu co najmniej jednego roku w okresie 2010–2014 więcej niż 10 % swojej kwoty dostępnej na przyznawanie płatności bezpośrednich określonych w tytule III, tytule IV, z wyjątkiem jego rozdziału 1 sekcja 6, oraz w tytule V rozporządzenia (WE) nr 73/2009 na sfinansowanie:
środków określonych w tytule III rozdział 2 sekcja 2 rozporządzenia (WE) nr 73/2009;
wsparcia przewidzianego w art. 68 ust. 1 lit. a) ppkt (i)–(iv) oraz lit. b) i e) tego rozporządzenia;
środków zgodnie z tytułem IV rozdział 1, z wyjątkiem sekcji 6, tego rozporządzenia,
mogą zadecydować o wykorzystaniu ponad 13 % rocznego pułapu krajowego określonego w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, po zatwierdzeniu przez Komisję zgodnie z art. 55 niniejszego rozporządzenia.
Do dnia 8 lutego 2020 r. państwa członkowskie mogą również dokonać przeglądu swojej decyzji podjętej na podstawie niniejszego rozdziału w zakresie niezbędnym do dostosowania się do decyzji w sprawie elastyczności między filarami na rok kalendarzowy 2020 podjętej zgodnie z art. 14.
Państwa członkowskie podejmują decyzję o dalszym przyznawaniu dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją lub o jego zaprzestaniu w odpowiednim roku składania wniosków do dnia 19 lutego 2021 r. w odniesieniu do roku kalendarzowego 2021 oraz do dnia 1 sierpnia 2021 r. w odniesieniu do roku kalendarzowego 2022.
W drodze przeglądu zgodnie z akapitami pierwszym i drugim niniejszego ustępu, lub powiadomienia zgodnie z akapitem trzecim niniejszego ustępu, państwa członkowskie mogą podjąć decyzję, ze skutkiem od następnego roku, oraz, w odniesieniu do lat kalendarzowych 2020 i 2021 - ze skutkiem od tego samego roku kalendarzowego, o:
pozostawieniu bez zmian, zwiększeniu lub zmniejszeniu wielkości procentowej ustalonej zgodnie z ust. 1, 2 i 3, w stosownych przypadkach w granicach limitów określonych w tych ustępach, lub o pozostawieniu bez zmian lub zmniejszeniu wartości procentowej ustalonej zgodnie z ust. 4;
zmianie warunków przyznawania wsparcia;
zaprzestaniu przyznawania wsparcia na podstawie niniejszego rozdziału.
Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o każdej decyzji dotyczącej akapitów pierwszego, drugiego i trzeciego niniejszego ustępu we właściwych terminach, o których mowa w tych akapitach. W powiadomieniu o decyzji dotyczącej przeglądu dokonanego na podstawie akapitu drugiego niniejszego ustępu wyjaśnia się związek między przeglądem a decyzją w sprawie elastyczności między filarami na rok kalendarzowy 2020 podjętą zgodnie z art. 14.
Artykuł 54
Powiadomienie
Artykuł 55
Zatwierdzenie przez Komisję
Komisja przyjmuje akty wykonawcze bez stosowania procedury, o której mowa w art. 71 ust. 2 lub 3, zatwierdzające decyzję, o której mowa w art. 53 ust. 4 lub, w stosownych przypadkach, w art. 53 ust. 6 lit. a), w przypadku gdy w danym sektorze lub regionie wykazano jedną z następujących potrzeb:
potrzebę utrzymania określonego poziomu konkretnej produkcji z uwagi na brak alternatyw oraz w celu zmniejszenia ryzyka wstrzymania produkcji i wystąpienia problemów społecznych lub środowiskowych w jego wyniku;
potrzebę zapewnienia stałej podaży dla lokalnego przemysłu przetwórczego, aby w ten sposób zapobiec niekorzystnym skutkom społeczno-ekonomicznym związanym z ewentualną restrukturyzacją;
potrzebę zrekompensowania rolnikom w określonym sektorze niekorzystnej sytuacji, która jest wynikiem trwających zakłóceń na odnośnym rynku;
potrzebę interwencji, w przypadku gdy wszelkie inne wsparcie dostępne na podstawie niniejszego rozporządzenia, rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 lub zatwierdzonego programu pomocy państwa uznano za niewystarczające, aby zaspokoić potrzeby określone w lit. a), b) i c) niniejszego ustępu.
ROZDZIAŁ 2
Płatność specyficzna w odniesieniu do bawełny
Artykuł 56
Zakres stosowania
Rolnikom produkującym bawełnę objętą kodem CN 5201 00 przyznaje się pomoc na warunkach określonych w niniejszym rozdziale („płatność specyficzna w odniesieniu do bawełny”).
Artykuł 57
Kwalifikowalność
Płatność specyficzna w odniesieniu do bawełny jest wypłacana w odniesieniu do bawełny o dobrej, należytej i przyjętej w handlu jakości.
Artykuł 58
Obszary bazowe, stałe wielkości plonów i kwoty referencyjne
Ustanawia się następujące krajowe obszary bazowe:
Ustanawia się następujące stałe wielkości plonów w okresie referencyjnym:
Kwotę płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny na hektar kwalifikującego się obszaru oblicza się na 2020 r. przez pomnożenie wielkości plonów ustanowionej w ust. 2 przez następujące kwoty referencyjne:
Kwotę płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny na hektar kwalifikującego się obszaru oblicza się na lata 2021 i 2022 przez pomnożenie wielkości plonów ustanowionej w ust. 2 przez następujące kwoty referencyjne:
Artykuł 59
Zatwierdzone organizacje międzybranżowe
Do celów niniejszego rozdziału „zatwierdzona organizacja międzybranżowa” oznacza podmiot prawny, który zrzesza rolników produkujących bawełnę i co najmniej jeden podmiot zajmujący się odziarnianiem bawełny oraz prowadzi taką działalność, jak:
pomoc, w szczególności poprzez badania naukowe i badania rynkowe, na rzecz lepszej koordynacji wprowadzania bawełny do obrotu;
sporządzanie znormalizowanych formularzy umów zgodnych z przepisami unijnymi;
ukierunkowywanie produkcji na produkty, które są lepiej dostosowane do potrzeb rynkowych i popytu konsumentów, szczególnie pod względem jakości i ochrony konsumentów;
aktualizacja metod i środków mających na celu poprawę jakości produktów;
opracowywanie strategii marketingowych służących promowaniu bawełny za pośrednictwem systemów certyfikacji jakości.
Aby zapewnić skuteczne stosowanie płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 70 aktów delegowanych ustanawiających:
kryteria zatwierdzania organizacji międzybranżowych;
obowiązki producentów;
przepisy regulujące sytuacje, w których zatwierdzona organizacja międzybranżowa nie spełnia kryteriów, o których mowa w lit. a).
Artykuł 60
Przyznawanie płatności
TYTUŁ V
SYSTEM DLA MAŁYCH GOSPODARSTW
Artykuł 61
Przepisy ogólne
Rolnicy, którzy w 2015 r., posiadają, na własność lub w formie dzierżawy, uprawnienia do płatności lub, w państwach członkowskich stosujących art. 36, składają wnioski w ramach systemu jednolitej płatności obszarowej oraz spełniają minimalne wymogi przewidziane w art. 10 ust. 1, mogą wybrać uczestnictwo w systemie dla małych gospodarstw.
Akapit pierwszy nie ma zastosowania w przypadku gdy państwo członkowskie wybiera metodę płatności określoną w art. 63 ust. 2 akapit pierwszy lit. a). W takim przypadku płatność jest uzależniona od odpowiednich warunków określonych w tytułach III i IV, bez uszczerbku dla ust. 3 niniejszego artykułu.
Artykuł 62
Uczestnictwo
Rolnicy, którzy nie złożyli wniosku o uczestnictwo w systemie dla małych gospodarstw w terminie ustalonym przez państwo członkowskie lub postanowili wystąpić z niego po tym terminie lub których wybrano w celu przyznania wsparcia na podstawie art. 19 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, nie są już uprawnieni do uczestnictwa w tym systemie.
Artykuł 63
Kwota płatności
Państwa członkowskie ustalają kwotę rocznej płatności dla każdego rolnika uczestniczącego w systemie dla małych gospodarstw na jednym z następujących poziomów:
kwota nieprzekraczająca 25 % średniej płatności krajowej na beneficjenta, która ustalana jest przez państwa członkowskie na podstawie pułapu krajowego określonego w załączniku II na rok kalendarzowy 2019 oraz na podstawie liczby rolników, którzy zadeklarowali kwalifikujące się hektary, zgodnie z art. 33 ust. 1 lub art. 36 ust. 2, w 2015 r.;
kwota odpowiadająca średniej płatności krajowej na hektar pomnożona przez liczbę odpowiadającą liczbie hektarów nieprzekraczającej pięciu, która ma być ustalona przez państwa członkowskie. Średnia płatność krajowa na hektar jest ustalana przez państwa członkowskie na podstawie krajowego pułapu określonego w załączniku II na rok kalendarzowy 2019 oraz liczby kwalifikujących się hektarów zadeklarowanych zgodnie z art. 33 ust. 1 lub art. 36 ust. 2 w 2015 r.
Kwota, o której mowa w akapicie pierwszym lit. a) lub b), nie może być niższa niż 500 EUR i nie może być wyższa niż 1 250 EUR.
W przypadku gdy zastosowanie akapitu pierwszego lit. a) i b) powoduje, że kwota wynosi mniej niż 500 EUR lub więcej niż 1 250 EUR, kwotę zaokrągla się odpowiednio w górę lub w dół do tej kwoty minimalnej lub maksymalnej.
W drodze odstępstwa od ust. 1 państwo członkowskie może zadecydować o przyznaniu rolnikom uczestniczącym w systemie:
kwoty równej łącznej wartości płatności bezpośrednich, które mają zostać przydzielone ◄ danemu rolnikowi każdego roku na mocy tytułu III i IV; lub
kwoty równej łącznej wartości płatności bezpośrednich, które mają zostać przydzielone ◄ danemu rolnikowi w 2015 r. na mocy tytułu III i IV, którą państwo członkowskie może dostosować w kolejnych latach, aby proporcjonalnie uwzględnić zmiany w pułapie krajowym określonym w załączniku II.
Kwota, o której mowa w akapicie pierwszym lit. a) lub b) nie może być wyższa niż kwota ustalona przez dane państwo członkowskie, która mieści się w przedziale między 500 EUR a 1 250 EUR.
W przypadku gdy zastosowanie akapitu pierwszego lit. a) lub b) powoduje, że uzyska się kwotę niższą niż 500 EUR, dane państwo członkowskie może zadecydować o zaokrągleniu tej kwoty w górę do 500 EUR.
Artykuł 64
Warunki specjalne
W okresie uczestnictwa w systemie dla małych gospodarstw rolnicy:
utrzymują co najmniej liczbę kwalifikujących się hektarów odpowiadającą liczbie posiadanych, na własność lub w formie dzierżawy, uprawnień lub liczbie kwalifikujących się hektarów zadeklarowanych w 2015 r. zgodnie z art. 36 ust. 2;
spełniają minimalny wymóg przewidziany w art. 10 ust. 1 lit. b).
Uprawnień do płatności posiadanych, na własność lub w formie dzierżawy, przez rolnika w okresie uczestnictwa w tym systemie nie uważa się za niewykorzystane uprawnienia do płatności, które należy zwrócić do rezerwy krajowej lub rezerw regionalnych zgodnie z art. 31 ust. 1 lit. b).
W państwach członkowskich stosujących art. 36 kwalifikujące się hektary zadeklarowane w 2015 r. zgodnie z art. 36 ust. 2 przez rolnika uczestniczącego w systemie dla małych gospodarstw uważa się za zadeklarowane na okres uczestniczenia rolnika w tym systemie.
Rolnicy, którzy wskutek dziedziczenia lub przewidywanego dziedziczenia otrzymali uprawnienia do płatności od rolnika uczestniczącego w systemie dla małych gospodarstw, kwalifikują się do uczestnictwa w tym systemie, o ile spełniają wymogi umożliwiające korzystanie z systemu płatności podstawowej i jeżeli odziedziczyli wszystkie uprawnienia do płatności posiadane przez rolnika, od którego otrzymali uprawnienia do płatności.
Artykuł 65
Przepisy finansowe
Aby sfinansować płatność, o której mowa w niniejszym tytule, państwa członkowskie odejmują od łącznych kwot dostępnych na odnośne płatności kwoty, do których małe gospodarstwa byłyby uprawnione:
na mocy systemu płatności podstawowej lub systemu jednolitej płatności obszarowej, o których mowa w tytule III rozdział 1;
w ramach płatności redystrybucyjnej, o której mowa w tytule III rozdział 2;
w ramach płatności za praktyki rolnicze korzystne dla klimatu i środowiska, o której mowa w tytule III rozdział 3;
w ramach płatności z tytułu obszarów o ograniczeniach naturalnych, o której mowa w tytule III rozdział 4;
w ramach płatności dla młodych rolników, o której mowa w tytule III rozdział 5; oraz
w ramach wsparcia związanego z produkcją, o którym mowa w tytule IV.
►C1 W przypadku państw członkowskich, które wybrały ◄ obliczanie kwoty płatności zgodnie z art. 63 ust. 2 akapit pierwszy lit. a), w przypadku gdy suma tych kwot w odniesieniu do indywidualnego rolnika przekracza maksymalną kwotę przez nie ustaloną, każda kwota jest proporcjonalnie zmniejszana.
Różnicę między sumą wszystkich płatności należnych w ramach systemu dla małych gospodarstw a łączną kwotą finansowaną zgodnie z ust. 1 finansuje się w jeden lub kilka następujących sposobów:
poprzez zastosowanie art. 30 ust. 7 w danym roku;
poprzez wykorzystanie środków finansowych na finansowanie płatności dla młodych rolników określonych w tytule III rozdział 5, które pozostały niewykorzystane w danym roku;
poprzez zastosowanie liniowego zmniejszenia do wszystkich płatności, jakie mają zostać przyznane zgodnie z art. 32 lub art. 36.
Ten sam wyjątek ma zastosowanie do państw członkowskich, które ustaliły kwotę płatności zgodnie z art. 63 ust. 2 akapit pierwszy lit. b) bez stosowania art. 63 ust. 2 akapit trzeci, których pułap krajowy określony w załączniku II na 2019 r. jest wyższy niż na 2015 r. i które stosują metodę obliczania określoną w art. 25 ust. 1 lub w art. 36 ust. 2.
TYTUŁ VI
KRAJOWE PROGRAMY RESTRUKTURYZACYJNE SEKTORA BAWEŁNY
Artykuł 66
Wykorzystanie budżetu rocznego na programy restrukturyzacji
TYTUŁ VII
PRZEPISY KOŃCOWE
ROZDZIAŁ 1
Powiadomienia i sytuacje nadzwyczajne
Artykuł 67
Wymogi dotyczące powiadomień
Uzyskane informacje można w stosownych przypadkach przekazywać lub udostępniać organizacjom międzynarodowym i właściwym organom państw trzecich oraz można upowszechniać, z zastrzeżeniem ochrony danych osobowych i uzasadnionego interesu przedsiębiorstw w zakresie ochrony tajemnic przedsiębiorstwa.
Aby powiadomienia, o których mowa w ust. 1, były szybkie, skuteczne, dokładne i racjonalne pod względem kosztów, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 70 aktów delegowanych ustanawiających dalsze przepisy dotyczące:
charakteru i rodzaju informacji, które mają być przedmiotem powiadomień;
kategorii danych, które mają być przetwarzane, oraz maksymalnych okresów zatrzymywania;
praw dostępu do informacji lub udostępnianych systemów informacyjnych;
warunków publikacji informacji.
Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające:
metody powiadamiania;
przepisy dotyczące dostarczania informacji niezbędnych do stosowania niniejszego artykułu;
uzgodnienia w zakresie zarządzania informacjami, które mają być przedmiotem powiadomień, oraz przepisy dotyczące treści, formy, harmonogramu, częstotliwości i terminów powiadamiania;
zasady przekazywania lub udostępniania informacji i dokumentów państwom członkowskim, organizacjom międzynarodowym, właściwym organom państw trzecich lub społeczeństwu, z zastrzeżeniem ochrony danych osobowych i uzasadnionego interesu rolników i przedsiębiorstw w zakresie ochrony tajemnic przedsiębiorstwa.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 71 ust. 2.
Artykuł 68
Przetwarzanie i ochrona danych osobowych
Artykuł 69
Środki rozwiązywania szczególnych problemów
ROZDZIAŁ 2
Przekazanie uprawnień i przepisy wykonawcze
Artykuł 70
Wykonywanie przekazanych uprawnień
Artykuł 71
Procedura komitetowa
W przypadku aktów, o których mowa w art. 24 ust. 11, art. 31 ust. 2 i art. 67 ust. 3, gdy komitet nie wyda opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i zastosowanie ma art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
ROZDZIAŁ 3
Przepisy przejściowe i końcowe
Artykuł 72
Uchylenia
Rozporządzenie ma jednak nadal zastosowanie do dnia 31 grudnia 2017 r. w odniesieniu do państw członkowskich, które korzystają z możliwości określonej w art. 4 ust. 1 akapit drugi tego rozporządzenia.
Jednakże rozporządzenie to stosuje się nadal w odniesieniu do wniosków o pomoc odnoszących się do lat składania wniosków rozpoczynających się przed dniem 1 stycznia 2015 r.
Bez uszczerbku dla ust. 3, odesłania do uchylonego rozporządzenia traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia lub rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 i odczytuje się zgodnie z tabelą korelacji w załączniku XI do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 73
Przepisy przejściowe
Aby zapewnić sprawne przejście od przepisów przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 73/2009 do przepisów niniejszego rozporządzenia, Komisja jest uprawniona do przyjmowania zgodnie z art. 70 aktów delegowanych dotyczących niezbędnych środków w zakresie ochrony wszelkich nabytych praw i uzasadnionych oczekiwań rolników.
Artykuł 74
Wejście w życie i stosowanie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2015 r.
Jednakże art. 8, art. 9 ust. 6, art. 11 ust. 6, art. 14, art. 16, art. 21 ust. 2 i 3, art. 22 ust. 2, art. 23 ust. 1 akapit pierwszy, art. 23 ust. 6, art. 24 ust. 10, art. 29, art. 36 ust. 1 akapit pierwszy, art. 41 ust. 1, art. 42 ust. 1, art. 43 ust. 8 i 13, art. 45 ust. 2 akapit piąty, art. 46 ust. 2 i 8, art. 49 ust. 1, art. 51 ust. 1, art. 53, art. 54, art. 66 ust. 1, art. 67 i 70 oraz art. 72 ust. 1 stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
ZAŁĄCZNIK I
Wykaz systemów wsparcia
Sektor |
Podstawa prawna |
Uwagi |
System płatności podstawowej |
Tytuł III rozdział 1 sekcje 1, 2, 3 i 5 niniejszego rozporządzenia |
Płatność niezwiązana z produkcją |
System jednolitej płatności obszarowej |
Art. 36 niniejszego rozporządzenia |
Płatność niezwiązana z produkcją |
Płatność redystrybucyjna |
Tytuł III rozdział 2 niniejszego rozporządzenia |
Płatność niezwiązana z produkcją |
Płatność z tytułu praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska |
Tytuł III rozdział 3 niniejszego rozporządzenia |
Płatność niezwiązana z produkcją |
Płatność z tytułu obszarów o ograniczeniach naturalnych |
Tytuł III rozdział 4 niniejszego rozporządzenia |
Płatność niezwiązana z produkcją |
Płatność dla młodych rolników |
Tytuł III rozdział 5 niniejszego rozporządzenia |
Płatność niezwiązana z produkcją |
Dobrowolne wsparcie związane z produkcją |
Tytuł IV rozdział 1 niniejszego rozporządzenia |
|
Płatność specyficzna w odniesieniu do bawełny |
Tytuł IV rozdział 2 niniejszego rozporządzenia |
Płatność obszarowa |
System dla małych gospodarstw |
Tytuł V niniejszego rozporządzenia |
Płatność niezwiązana z produkcją |
Posei |
Rozdział IV rozporządzenia (UE) nr 228/2013 |
Płatności bezpośrednie w ramach środków określonych w programach |
Wyspy Morza Egejskiego |
Rozdział IV rozporządzenia (UE) nr 229/2013 |
Płatności bezpośrednie w ramach środków określonych w programach |
ZAŁĄCZNIK II
Pułapy krajowe, o których mowa w art. 6
(w tys. EUR) |
||||||||
Rok kalendarzowy |
2015 |
2016 |
2017 |
2018 |
2019 |
2020 |
►M17 2021 ◄ |
►M18 2022 ◄ |
Belgia |
523 658 |
509 773 |
502 095 |
488 964 |
481 857 |
►M15 505 266 ◄ |
►M17 494 926 ◄ |
►M18 471 996 ◄ |
Bułgaria |
721 251 |
792 449 |
793 226 |
794 759 |
796 292 |
►M15 866 720 ◄ |
►M17 788 626 ◄ |
►M18 797 255 ◄ |
Republika Czeska |
844 854 |
844 041 |
843 200 |
861 708 |
861 698 |
►M14 872 809 ◄ |
►M17 848 107 ◄ |
►M18 848 107 ◄ |
Dania |
870 751 |
852 682 |
834 791 |
826 774 |
818 757 |
►M14 818 757 ◄ |
►M17 802 001 ◄ |
►M18 783 029 ◄ |
Niemcy |
4 912 772 |
4 880 476 |
4 848 079 |
4 820 322 |
4 792 567 |
►M14 4 717 291 ◄ |
►M17 4 620 753 ◄ |
►M18 4 522 439 ◄ |
Estonia |
114 378 |
114 562 |
123 704 |
133 935 |
143 966 |
►M14 169 366 ◄ |
►M17 190 715 ◄ |
►M18 193 576 ◄ |
Irlandia |
1 215 003 |
1 213 470 |
1 211 899 |
1 211 482 |
1 211 066 |
►M14 1 211 066 ◄ |
►M17 1 186 282 ◄ |
►M18 1 186 282 ◄ |
Grecja |
1 921 966 |
1 899 160 |
1 876 329 |
1 855 473 |
1 834 618 |
►M14 1 834 618 ◄ |
►M17 1 797 077 ◄ |
►M18 1 796 193 ◄ |
Hiszpania |
4 842 658 |
4 851 682 |
4 866 665 |
4 880 049 |
4 893 433 |
►M14 4 893 433 ◄ |
►M17 4 800 590 ◄ |
►M18 4 797 439 ◄ |
Francja |
7 302 140 |
7 270 670 |
7 239 017 |
6 900 842 |
6 877 179 |
►M14 6 877 179 ◄ |
►M17 6 736 440 ◄ |
►M18 6 726 426 ◄ |
Chorwacja (*1) |
183 735 |
202 865 |
241 125 |
279 385 |
317 645 |
►M15 348 281 ◄ |
►M17 364 968 ◄ |
►M18 403 228 ◄ |
Włochy |
3 902 039 |
3 850 805 |
3 799 540 |
3 751 937 |
3 704 337 |
►M14 3 704 337 ◄ |
►M17 3 628 529 ◄ |
►M18 3 628 529 ◄ |
Cypr |
50 784 |
50 225 |
49 666 |
49 155 |
48 643 |
►M14 48 643 ◄ |
►M17 47 648 ◄ |
►M18 47 648 ◄ |
Łotwa |
181 044 |
205 764 |
230 431 |
255 292 |
280 154 |
►M14 302 754 ◄ |
►M17 314 055 ◄ |
►M18 319 140 ◄ |
Litwa |
417 890 |
442 510 |
467 070 |
475 319 |
483 680 |
►M14 517 028 ◄ |
►M17 569 965 ◄ |
►M18 578 515 ◄ |
Luksemburg |
33 604 |
33 546 |
33 487 |
33 460 |
33 432 |
►M15 35 276 ◄ |
►M17 33 432 ◄ |
►M18 33 432 ◄ |
Węgry |
1 345 746 |
1 344 461 |
1 343 134 |
1 343 010 |
1 342 867 |
►M14 1 331 588 ◄ |
►M17 1 305 715 ◄ |
►M18 1 305 715 ◄ |
Malta |
5 241 |
5 241 |
5 242 |
5 243 |
5 244 |
►M14 5 244 ◄ |
►M17 5 244 ◄ |
►M18 5 244 ◄ |
Niderlandy |
749 315 |
736 840 |
724 362 |
682 616 |
670 870 |
►M14 660 870 ◄ |
►M17 661 382 ◄ |
►M18 609 775 ◄ |
Austria |
693 065 |
692 421 |
691 754 |
691 746 |
691 738 |
►M14 691 738 ◄ |
►M17 677 582 ◄ |
►M18 677 582 ◄ |
Polska |
3 378 604 |
3 395 300 |
3 411 854 |
3 431 236 |
3 450 512 |
►M14 3 390 991 ◄ |
►M17 3 360 049 ◄ |
►M18 3 391 233 ◄ |
Portugalia |
565 816 |
573 954 |
582 057 |
590 706 |
599 355 |
►M15 684 355 ◄ |
►M17 680 873 ◄ |
►M18 685 528 ◄ |
Rumunia |
1 599 993 |
1 772 469 |
1 801 335 |
1 872 821 |
1 903 195 |
►M14 1 903 195 ◄ |
►M17 1 891 805 ◄ |
►M18 1 919 363 ◄ |
Słowenia |
137 987 |
136 997 |
136 003 |
135 141 |
134 278 |
►M14 134 278 ◄ |
►M17 131 530 ◄ |
►M18 131 530 ◄ |
Słowacja |
438 299 |
441 478 |
444 636 |
448 155 |
451 659 |
►M14 394 385 ◄ |
►M17 417 082 ◄ |
►M18 396 034 ◄ |
Finlandia |
523 333 |
523 422 |
523 493 |
524 062 |
524 631 |
►M14 524 631 ◄ |
►M17 515 713 ◄ |
►M18 517 532 ◄ |
Szwecja |
696 890 |
697 295 |
697 678 |
698 723 |
699 768 |
►M14 699 768 ◄ |
►M17 685 676 ◄ |
►M18 685 904 ◄ |
Zjednoczone Królestwo |
3 173 324 |
3 179 880 |
3 186 319 |
3 195 781 |
3 205 243 |
►M14 — ◄ |
|
|
(*1)
W przypadku Chorwacji pułap krajowy na rok kalendarzowy 2021 wyniesie 344 340 000 EUR, a na 2022 r. 382 600 000 EUR. |
ZAŁĄCZNIK III
Pułapy netto, o których mowa w art. 7
(w mln EUR) |
||||||||
Rok kalendarzowy |
2015 |
2016 |
2017 |
2018 |
2019 |
2020 |
►M17 2021 ◄ |
►M18 2022 ◄ |
Belgia |
523,7 |
509,8 |
502,1 |
489,0 |
481,9 |
►M15 505,3 ◄ |
►M17 494,9 ◄ |
►M18 472,0 ◄ |
Bułgaria |
720,9 |
788,8 |
789,6 |
791,0 |
792,5 |
►M15 867,1 ◄ |
►M17 789,3 ◄ |
►M18 799,0 ◄ |
Republika Czeska |
840,1 |
839,3 |
838,5 |
856,7 |
856,7 |
►M14 871,8 ◄ |
►M17 847,1 ◄ |
►M18 847,1 ◄ |
Dania |
870,2 |
852,2 |
834,3 |
826,3 |
818,3 |
►M14 818,1 ◄ |
►M17 801,3 ◄ |
►M18 782,3 ◄ |
Niemcy |
4 912,8 |
4 880,5 |
4 848,1 |
4 820,3 |
4 792,6 |
►M14 4 717,3 ◄ |
►M17 4 620,8 ◄ |
►M18 4 522,4 ◄ |
Estonia |
114,4 |
114,5 |
123,7 |
133,9 |
143,9 |
►M14 169,4 ◄ |
►M17 190,7 ◄ |
►M18 193,6 ◄ |
Irlandia |
1 214,8 |
1 213,3 |
1 211,8 |
1 211,4 |
1 211,0 |
►M14 1 211,1 ◄ |
►M17 1 186,3 ◄ |
►M18 1 186,3 ◄ |
Grecja |
2 109,8 |
2 087,0 |
2 064,1 |
2 043,3 |
2 022,4 |
►M14 2 022,5 ◄ |
►M17 1 981,1 ◄ |
►M18 1 980,2 ◄ |
Hiszpania |
4 902,3 |
4 911,3 |
4 926,3 |
4 939,7 |
4 953,1 |
►M14 4 953,8 ◄ |
►M17 4 859,1 ◄ |
►M18 4 856,0 ◄ |
Francja |
7 302,1 |
7 270,7 |
7 239,0 |
6 900,8 |
6 877,2 |
►M14 6 877,2 ◄ |
►M17 6 736,4 ◄ |
►M18 6 726,4 ◄ |
Chorwacja (*1) |
183,7 |
202,9 |
241,1 |
279,4 |
317,6 |
►M15 348,3 ◄ |
►M17 365,0 ◄ |
►M18 403,2 ◄ |
Włochy |
3 897,1 |
3 847,3 |
3 797,2 |
3 750,0 |
3 702,4 |
►M14 3 698,3 ◄ |
►M17 3 622,5 ◄ |
►M18 3 623,1 ◄ |
Cypr |
50,8 |
50,2 |
49,7 |
49,1 |
48,6 |
►M14 48,6 ◄ |
►M17 47,6 ◄ |
►M18 47,6 ◄ |
Łotwa |
181,0 |
205,7 |
230,3 |
255,0 |
279,8 |
►M14 302,5 ◄ |
►M17 313,8 ◄ |
►M18 318,9 ◄ |
Litwa |
417,9 |
442,5 |
467,1 |
475,3 |
483,3 |
►M14 517,0 ◄ |
►M17 570,0 ◄ |
►M18 578,5 ◄ |
Luksemburg |
33,6 |
33,5 |
33,5 |
33,5 |
33,4 |
►M15 35,3 ◄ |
►M17 33,4 ◄ |
►M18 33,4 ◄ |
Węgry |
1 276,7 |
1 275,5 |
1 274,1 |
1 274,0 |
1 273,9 |
►M14 1 301,4 ◄ |
►M17 1 275,5 ◄ |
►M18 1 275,5 ◄ |
Malta |
5,2 |
5,2 |
5,2 |
5,2 |
5,2 |
►M14 5,2 ◄ |
►M17 5,2 ◄ |
►M18 5,2 ◄ |
Niderlandy |
749,2 |
736,8 |
724,3 |
682,5 |
670,8 |
►M14 660,8 ◄ |
►M17 661,3 ◄ |
►M18 609,7 ◄ |
Austria |
693,1 |
692,4 |
691,8 |
691,7 |
691,7 |
►M14 691,7 ◄ |
►M17 677,6 ◄ |
►M18 677,6 ◄ |
Polska |
3 359,2 |
3 375,7 |
3 392,0 |
3 411,2 |
3 430,2 |
►M14 3 375,7 ◄ |
►M17 3 345,3 ◄ |
►M18 3 376,7 ◄ |
Portugalia |
565,9 |
574,0 |
582,1 |
590,8 |
599,4 |
►M15 684,5 ◄ |
►M17 681,0 ◄ |
►M18 685,6 ◄ |
Rumunia |
1 600,0 |
1 772,5 |
1 801,3 |
1 872,8 |
1 903,2 |
►M14 1 903,2 ◄ |
►M17 1 891,8 ◄ |
►M18 1 919,4 ◄ |
Słowenia |
138,0 |
137,0 |
136,0 |
135,1 |
134,3 |
►M14 134,3 ◄ |
►M17 131,5 ◄ |
►M18 131,5 ◄ |
Słowacja |
435,5 |
438,6 |
441,8 |
445,2 |
448,7 |
►M14 392,6 ◄ |
►M17 415,3 ◄ |
►M18 394,5 ◄ |
Finlandia |
523,3 |
523,4 |
523,5 |
524,1 |
524,6 |
►M14 524,6 ◄ |
►M17 515,7 ◄ |
►M18 517,5 ◄ |
Szwecja |
696,8 |
697,2 |
697,6 |
698,7 |
699,7 |
►M14 699,8 ◄ |
►M17 685,7 ◄ |
►M18 685,9 ◄ |
Zjednoczone Królestwo |
3 170,7 |
3 177,3 |
3 183,6 |
3 192,2 |
3 201,4 |
►M14 — ◄ |
|
|
(*1)
W przypadku Chorwacji pułap netto na rok kalendarzowy 2021 wyniesie 344 340 000 EUR, a na 2022 r. 382 600 000 EUR |
ZAŁĄCZNIK IV
Limity dostosowania progów, o których mowa w art. 10 ust. 2
Państwo członkowskie |
Limit progu w EUR (art. 10 ust. 1 lit. a)) |
Limit progu w hektarach (art. 10 ust. 1 lit. b)) |
Belgia |
400 |
2 |
Bułgaria |
200 |
0,5 |
Republika Czeska |
200 |
5 |
Dania |
300 |
5 |
Niemcy |
300 |
4 |
Estonia |
100 |
3 |
Irlandia |
200 |
3 |
Grecja |
400 |
0,4 |
Hiszpania |
300 |
2 |
Francja |
300 |
4 |
Chorwacja |
100 |
1 |
Włochy |
400 |
0,5 |
Cypr |
300 |
0,3 |
Łotwa |
100 |
1 |
Litwa |
100 |
1 |
Luksemburg |
300 |
4 |
Węgry |
200 |
0,3 |
Malta |
500 |
0,1 |
Niderlandy |
500 |
2 |
Austria |
200 |
2 |
Polska |
200 |
0,5 |
Portugalia |
200 |
0,3 |
Rumunia |
200 |
0,3 |
Słowenia |
300 |
0,3 |
Słowacja |
200 |
2 |
Finlandia |
200 |
3 |
Szwecja |
200 |
4 |
Zjednoczone Królestwo |
200 |
5 |
ZAŁĄCZNIK V
Przepisy finansowe, o których mowa w art. 10, 16 i 18, mające zastosowanie do Bułgarii i Rumunii
A. Kwoty służące do stosowania art. 10 ust. 1 lit. a) oraz do obliczania pułapów krajowych dla płatności, o których to pułapach mowa w art. 16, w 2015 r.:
Bułgaria |
: |
790 909 000 EUR |
Rumunia |
: |
1 783 426 000 EUR. |
B. Łączna kwota krajowych płatności bezpośrednich uzupełniających system płatności podstawowej, o której to kwocie mowa w art. 18 ust. 1, w 2015 r.:
Bułgaria |
: |
69 657 000 EUR |
Rumunia |
: |
153 536 000 EUR. |
C. Łączna kwota krajowych płatności bezpośrednich uzupełniających płatność specyficzną w odniesieniu do bawełny, o której to kwocie mowa w art. 18 ust. 2, w 2015 r.:
Bułgaria |
: |
258 952 EUR. |
ZAŁĄCZNIK VI
Przepisy finansowe mające zastosowanie do Chorwacji, o których mowa w art. 10 i 19
Kwota na stosowanie art. 10 ust. 1 lit. a):
382 600 000 EUR
Łączne kwoty uzupełniających krajowych płatności bezpośrednich, o których mowa w art. 19 ust. 3:
(w tys. EUR) |
||||||
2015 |
2016 |
2017 |
2018 |
2019 |
2020 |
2021 |
248 690 |
229 560 |
191 300 |
153 040 |
114 780 |
76 520 |
38 260 |
ZAŁĄCZNIK VIa
Kwoty maksymalne, o których mowa w art. 14 ust. 2
(w EUR) |
|
Belgia |
10 076 707 |
Bułgaria |
70 427 849 |
Czechy |
38 815 980 |
Dania |
11 371 893 |
Niemcy |
148 488 749 |
Estonia |
21 968 972 |
Irlandia |
39 700 643 |
Grecja |
76 438 741 |
Hiszpania |
250 300 720 |
Francja |
181 388 880 |
Chorwacja |
42 201 225 |
Włochy |
190 546 556 |
Cypr |
2 398 093 |
Łotwa |
29 326 817 |
Litwa |
48 795 629 |
Luksemburg |
1 843 643 |
Węgry |
62 430 371 |
Malta |
1 831 098 |
Niderlandy |
10 972 679 |
Austria |
72 070 055 |
Polska |
329 472 633 |
Portugalia |
123 303 715 |
Rumunia |
241 375 835 |
Słowenia |
15 337 318 |
Słowacja |
56 920 680 |
Finlandia |
73 005 307 |
Szwecja |
52 887 719 |
ZAŁĄCZNIK VII
Maksymalne kwoty, jakie mają być dodawane do kwot określonych w załączniku II zgodnie z art. 20 ust. 2
(w tys. EUR) |
|||||||
2015 |
2016 |
2017 |
2018 |
2019 |
2020 |
2021 |
2022 |
3 360 |
3 840 |
4 800 |
5 760 |
6 720 |
7 680 |
8 640 |
9 600 |
ZAŁĄCZNIK VIII
Średnia wielkość gospodarstwa rolnego, o której mowa w art. 41 ust. 4
Państwo członkowskie |
Średnia wielkość gospodarstwa rolnego (w hektarach) |
Belgia |
29 |
Bułgaria |
6 |
Republika Czeska |
89 |
Dania |
60 |
Niemcy |
46 |
Estonia |
39 |
Irlandia |
32 |
Grecja |
5 |
Hiszpania |
24 |
Francja |
52 |
Chorwacja |
5,9 |
Włochy |
8 |
Cypr |
4 |
Łotwa |
16 |
Litwa |
12 |
Luksemburg |
57 |
Węgry |
7 |
Malta |
1 |
Niderlandy |
25 |
Austria |
19 |
Polska |
6 |
Portugalia |
13 |
Rumunia |
3 |
Słowenia |
6 |
Słowacja |
28 |
Finlandia |
34 |
Szwecja |
43 |
Zjednoczone Królestwo |
54 |
ZAŁĄCZNIK IX
Wykaz praktyk równoważnych, o których mowa w art. 43 ust. 3
Praktyki równoważne do dywersyfikacji upraw:
Dywersyfikacja upraw
Wymóg: przynajmniej trzy uprawy, główna uprawa obejmująca maksymalnie 75 % oraz zastosowanie jednego lub kilku następujących elementów:
Płodozmian
Wymóg: przynajmniej trzy uprawy, główna uprawa obejmująca maksymalnie 75 % oraz zastosowane jednego lub obu następujących elementów:
Zimowa pokrywa glebowa ( *1 )
Międzyplony (*1)
Praktyki równoważne do utrzymywania trwałych użytków zielonych:
Gospodarowanie łąkami lub pastwiskami
Wymóg: utrzymywanie trwałych użytków zielonych oraz zastosowanie jednego lub kilku następujących elementów:
Ekstensywne systemy wypasu
Wymóg: utrzymywanie trwałych użytków zielonych oraz zastosowanie jednego lub kilku następujących elementów:
Praktyki równoważne do obszarów proekologicznych:
Wymóg: stosowanie którejkolwiek z następujących praktyk przynajmniej na wielkości procentowej gruntów ornych określonym zgodnie z art. 46 ust. 1:
Odłogowanie ekologiczne
Tworzenie „stref buforowych” dla obszarów o wysokiej wartości przyrodniczej, obszarów Natura 2000 lub innych miejsc ochrony różnorodności biologicznej, w tym wzdłuż żywopłotów i cieków wodnych
Gospodarowanie nieuprawianymi strefami buforowymi i miedzami śródpolnymi (system koszenia, lokalne lub specjalne gatunki traw lub system obsiewania, ponowny obsiew odmianami regionalnymi, niestosowanie pestycydów, brak rozprowadzania obornika lub nawozów mineralnych), brak nawadniania, brak zasklepiania gleby)
Granice, pasy i łaty rozproszone powierzchnie, którymi gospodaruje się ze względu na dziką lub specyficzną faunę (strefy ziołorośli, ochrona gniazd, pasy dzikiej roślinności, mieszanki lokalnych nasion, uprawy, gdzie plon nie jest zbierany)
Gospodarowanie (przerzedzanie, przycinanie, daty, metody, odbudowa) cech krajobrazu (drzew, żywopłotów, roślinności lasów nadbrzeżnych, kamiennych murów (tarasów), rowów, stawów)
Utrzymywanie ornych gleb torfowych lub podmokłych pod okrywą trawiastą (bez wykorzystywania nawozów ani środków ochrony roślin)
Produkcja na gruntach ornych bez wykorzystywania nawozów (nawozów mineralnych oraz obornika) ani środków ochrony roślin, bez nawadniania, bez obsiewania tą samą uprawą dwa lata z rzędu ani w stałym miejscu (*1)
Przekształcenie gruntu ornego w trwałe użytki zielone wykorzystywane ekstensywnie
ZAŁĄCZNIK X
Współczynniki przekształcenia i współczynniki ważenia, o których mowa w art. 46 ust. 3
Elementy |
Współczynnik przekształcenia (m/drzewo na m2) |
Współczynnik ważenia |
Obszar proekologiczny (jeśli stosuje się oba współczynniki) |
||
Grunty ugorowane (na 1 m2) |
nie dotyczy |
1 |
1 m2 |
||
Tarasy (na 1 m) |
2 |
1 |
2 m2 |
||
Elementy krajobrazu: |
|
|
|
||
|
Żywopłoty/pasy zadrzewione/zadrzewienie liniowe (na 1 m) |
5 |
2 |
10 m2 |
|
|
Zadrzewienie pojedyncze (na drzewo) |
20 |
1,5 |
30 m2 |
|
|
Zagajniki śródpolne (na 1 m2) |
nie dotyczy |
1,5 |
1,5 m2 |
|
|
Oczka wodne (na 1 m2) |
nie dotyczy |
1,5 |
1,5 m2 |
|
|
Rowy (na 1 m) |
5 |
2 |
10 m2 |
|
|
Tradycyjne murki kamienne (na 1 m) |
1 |
1 |
1 m2 |
|
|
Inne elementy chronione na podstawie GAEC 7, SMR 2 lub SMR 3 (na 1 m2) |
nie dotyczy |
1 |
1 m2 |
|
Strefy buforowe i miedze śródpolne (na 1 m) |
6 |
1,5 |
9 m2 |
||
Hektary rolno-leśne (na 1 m2) |
nie dotyczy |
1 |
1 m2 |
||
Pasy kwalifikujących się hektarów wzdłuż obrzeży lasu (na 1 m) |
|
|
|
||
|
Bez produkcji |
6 |
1,5 |
9 m2 |
|
Z produkcją |
6 |
0,3 |
1,8 m2 |
||
Obszary z zagajnikami o krótkiej rotacji (na 1 m2) |
nie dotyczy |
0,5 |
0,5 m2 |
||
Obszary zalesione, o których mowa w art. 32 ust. 2 lit. b) ppkt (ii) (na 1 m2) |
nie dotyczy |
1 |
1 m2 |
||
Obszary z międzyplonami lub okrywą zieloną (na 1 m2) |
nie dotyczy |
0,3 |
0,3 m2 |
||
Obszary objęte uprawami wiążącymi azot (na 1 m2) |
nie dotyczy |
1 |
1 m2 |
||
Obszary z miskantem (Miscanthus) |
nie dotyczy |
0,7 |
0,7 m2 |
||
Obszary z rożnikiem przerośniętym (Silphium perfoliatum) |
nie dotyczy |
0,7 |
0,7 m2 |
||
Grunty ugorowane z roślinami miododajnymi (bogatymi w pyłek i nektar) |
nie dotyczy |
1,5 |
1,5 m2 |
||
Współczynniki przekształcenia i współczynniki ważenia, o których mowa w art. 46 ust. 3, mające zastosowanie do elementów włączonych do praktyk równoważnych wymienionych w załączniku IX sekcja III
Praktyki równoważne do obszarów proekologicznych |
Standardowe praktyki podobne do obszarów proekologicznych |
Współczynnik przekształcenia |
Współczynnik ważenia |
Obszar proekologiczny (jeśli stosuje się oba współczynniki) |
1) Odłogowanie ekologiczne (na 1 m2) |
Grunty ugorowane |
nie dotyczy |
1 |
1 m2 |
2) Tworzenie „stref buforowych” (na 1 m) |
Strefy buforowe i miedze śródpolne |
6 |
1,5 |
9 m2 |
3) Gospodarowanie nieuprawianymi strefami buforowymi i miedzami śródpolnymi (na 1 m) |
Strefy buforowe i miedze śródpolne |
6 |
1,5 |
9 m2 |
4) Granice, rozproszone powierzchnie – pasy i łaty: |
|
|
|
|
Granice, rozproszone powierzchnie – pasy (na 1 m) |
Strefy buforowe i miedze śródpolne |
6 |
1,5 |
9 m2 |
Rozproszone powierzchnie – łaty (na 1 m2) |
Zagajniki śródpolne |
nie dotyczy |
1,5 |
1,5 m2 |
5) Gospodarowanie elementami krajobrazu |
|
|
|
|
Zadrzewienie pojedyncze (na drzewo) |
Zadrzewienie pojedyncze |
20 |
1,5 |
30 m2 |
Zadrzewienia liniowe (na 1 m) |
Żywopłoty/pasy zadrzewione/zadrzewienia liniowe |
5 |
2 |
10 m2 |
Zadrzewienie grupowe/zagajniki śródpolne (na 1 m2) |
Zagajniki śródpolne |
nie dotyczy |
1,5 |
1,5 m2 |
Żywopłoty (na 1 m) |
Żywopłoty/pasy zadrzewione/zadrzewienia liniowe |
5 |
2 |
10 m2 |
Roślinność nadbrzeżna drzewiasta (na 1 m) |
Żywopłoty/pasy zadrzewione/zadrzewienia liniowe |
5 |
2 |
10 m2 |
Tarasy (na 1 m) |
Tarasy |
2 |
1 |
2 m2 |
Murki kamienne (na 1 m) |
Tradycyjne murki kamienne |
1 |
1 |
1 m2 |
Rowy (na 1 m) |
Rowy |
5 |
2 |
10 m2 |
Oczka wodne (na 1 m2) |
Oczka wodne |
nie dotyczy |
1,5 |
1,5 m2 |
6) Utrzymywanie ornych gleb torfowych lub podmokłych pod okrywą trawiastą (bez wykorzystywania nawozów ani środków ochrony roślin) (na 1 m2) |
Grunty ugorowane |
nie dotyczy |
1 |
1 m2 |
7) Produkcja na gruntach ornych bez wykorzystywania nawozów ani środków ochrony roślin, bez nawadniania, bez obsiewania tą samą uprawą dwa lata z rzędu (na 1 m2) |
Obszary z zagajnikami o krótkiej rotacji; pasy kwalifikujących się hektarów wzdłuż obrzeży lasu, z produkcją; obszary objęte uprawami wiążącymi azot |
nie dotyczy |
0,3 0,7 dla upraw wiążących azot |
0,3 m2 0,7 m2 |
8) Przekształcenie gruntu ornego w trwałe użytki zielone (na 1 m2) |
Grunty ugorowane |
nie dotyczy |
1 |
1 m2 |
ZAŁĄCZNIK XI
Tabela korelacji
o której mowa w art. 72 ust. 2
Rozporządzenie (WE) nr 73/2009 |
Niniejsze rozporządzenie |
Rozporządzenie (UE) nr 1306/2013 |
art. 1 |
art. 1 |
— |
art. 2 |
art. 4 |
— |
art. 3 |
art. 5 |
— |
art. 4 ust. 1 |
— |
art. 91 |
art. 4 ust. 2 |
— |
art. 95 |
art. 5 |
— |
art. 93 |
art. 6 ust. 1 |
— |
art. 94 |
art. 6 ust. 2 |
— |
— |
art. 7 |
— |
— |
art. 8 |
art. 7 |
— |
art. 9 |
— |
— |
art. 10 |
— |
— |
art. 10a |
— |
— |
art. 10b |
— |
— |
art. 10c |
— |
— |
art. 10d |
— |
— |
art. 11 |
art. 8 |
art. 26 ust. 1 i 2 |
art. 11 ust. 3 |
art. 8 ust. 2 |
— |
art. 11a |
art. 8 ust. 3 |
— |
art. 12 ust. 1 i 2 |
— |
art. 12 |
art. 12 ust. 3 |
— |
art. 14 |
art. 12 ust. 4 |
— |
— |
art. 13 |
— |
art. 13 ust. 2 |
art. 14 |
— |
art. 67 |
art. 15 |
— |
art. 68 ust. 1 i 2 |
art. 16 |
— |
art. 69 |
art. 17 |
— |
art. 70 |
art. 18 |
— |
art. 71 |
art. 19 |
— |
art. 72 |
art. 20 |
— |
art. 74 ust. 1, 2 i 3 |
art. 21 |
— |
art. 74 ust. 4 |
art. 22 |
— |
art. 96 |
art. 23 |
— |
art. 97 |
art. 24 |
— |
art. 99 |
art. 25 |
— |
art. 100 |
art. 26 |
— |
art. 61 |
art. 27 ust. 1 |
— |
art. 102 ust. 3 |
art. 27 ust. 2 |
— |
art. 47 |
art. 27 ust. 3 |
— |
art. 68 ust. 3 |
art. 28 ust. 1 |
art. 10 |
— |
art. 28 ust. 2 |
art. 9 ust. 3 |
— |
art. 28 ust. 3 |
art. 31 ust. 1 lit. a) ppkt (i) oraz (ii) |
— |
art. 29 |
— |
art. 75 |
art. 30 |
— |
art. 60 |
art. 31 |
— |
art. 2 ust. 2 |
art. 32 |
art. 15 |
— |
art. 33 |
— |
— |
art. 34 ust. 2 |
art. 32 ust. 2 i 4 |
— |
art. 35 |
art. 33 |
— |
art. 36 |
— |
— |
art. 37 |
art. 12 |
— |
art. 38 |
— |
— |
art. 39 ust. 1 |
art. 32 ust. 6 |
— |
art. 39 ust. 2 |
art. 35 ust. 3 |
— |
art. 40 ust. 1 |
art. 6 ust. 1 |
— |
art. 41 ust. 1 |
art. 30 ust. 1 |
— |
art. 41 ust. 2 |
art. 30 ust. 3 i 6 |
— |
art. 41 ust. 3 |
art. 30 ust. 3 oraz ust. 7 lit. a) |
— |
art. 41 ust. 4 |
— |
— |
art. 41ust. 5 |
art. 30 ust. 10 |
— |
art. 41 ust. 6 ust. 1 |
— |
— |
art. 42 |
art. 31 ust. 1 lit. b) |
— |
art. 43 ust. 1 |
art. 34 ust. 1, 2 i 3 |
— |
art. 43 ust. 2 |
— |
|
art. 43 ust. 3 |
art. 34 ust. 4 |
— |
art. 44 |
— |
— |
art. 45 |
— |
— |
art. 46 |
— |
— |
art. 47 |
— |
— |
art. 48 |
— |
— |
art. 49 |
— |
— |
art. 50 |
— |
— |
art. 51 |
— |
— |
art. 52 |
— |
— |
art. 53 |
— |
— |
art. 54 |
— |
— |
art. 55 |
— |
— |
art. 56 |
— |
— |
art. 57 |
— |
— |
art. 57a |
art. 20 oraz załącznik VII |
— |
art. 58 |
— |
— |
art. 59 |
— |
— |
art. 60 |
— |
— |
art. 61 |
— |
— |
art. 62 |
— |
— |
art. 63 |
— |
— |
art. 64 |
— |
— |
art. 65 |
— |
— |
art. 66 |
— |
— |
art. 67 |
— |
— |
art. 68 |
— |
— |
art. 69 |
— |
— |
art. 70 |
— |
— |
art. 71 |
— |
— |
art. 72 |
— |
— |
art. 73 |
— |
— |
art. 74 |
— |
— |
art. 75 |
— |
— |
art. 76 |
— |
— |
art. 77 |
— |
— |
art. 78 |
— |
— |
art. 79 |
— |
— |
art. 80 |
— |
— |
art. 81 |
— |
— |
art. 82 |
— |
— |
art. 83 |
— |
— |
art. 84 |
— |
— |
art. 85 |
— |
— |
art. 86 |
— |
— |
art. 87 |
— |
— |
art. 88 |
art. 56 |
— |
art. 89 |
art. 57 |
— |
art. 90 |
art. 58 |
— |
art. 91 |
art. 59 |
— |
art. 92 |
art. 60 |
— |
art. 93 |
— |
— |
art. 94 |
— |
— |
art. 95 |
— |
— |
art. 96 |
— |
— |
art. 97 |
— |
— |
art. 98 |
— |
— |
art. 99 |
— |
— |
art. 100 |
— |
— |
art. 101 |
— |
— |
art. 102 |
— |
— |
art. 103 |
— |
— |
art. 104 |
— |
— |
art. 105 |
— |
— |
art. 106 |
— |
— |
art. 107 |
— |
— |
art. 108 |
— |
— |
art. 109 |
— |
— |
art. 110 |
— |
— |
art. 111 |
— |
— |
art. 112 |
— |
— |
art. 113 |
— |
— |
art. 114 |
— |
— |
art. 115 |
— |
— |
art. 116 |
— |
— |
art. 117 |
— |
— |
art. 118 |
— |
— |
art. 119 |
— |
— |
art. 120 |
— |
— |
art. 121 |
art. 16 i 17 |
— |
art. 121a |
— |
art. 98 akapit drugi |
art. 122 |
— |
— |
art. 123 |
— |
— |
art. 124 ust. 1-5, 7 i 8 |
— |
— |
art. 124 ust. 6 |
— |
art. 98 akapit pierwszy |
art. 125 |
— |
— |
art. 126 |
— |
— |
art. 127 |
— |
— |
art. 128 |
— |
— |
art. 129 |
— |
— |
art. 130 |
— |
— |
art. 131 |
— |
— |
art. 132 |
art. 18 i 19 |
— |
art. 133 |
— |
— |
art. 133a |
art. 37 |
— |
art. 134 (uchylony) |
— |
— |
art. 135 (uchylony) |
— |
— |
art. 136 |
— |
— |
art. 137 |
— |
— |
art. 138 |
art. 3 |
— |
art. 139 |
art. 13 |
— |
art. 140 |
art. 67 |
— |
art. 141 |
art. 71 |
— |
art. 142 lit. a)-q) oraz lit. s) |
art. 70 |
— |
art. 142(r) |
art. 69 |
— |
art. 143 |
— |
— |
art. 144 |
— |
— |
art. 145 |
— |
— |
art. 146 |
art. 72 |
— |
art. 146a |
— |
— |
art. 147 |
art. 73 |
— |
art. 148 |
— |
— |
art. 149 |
art. 74 |
— |
załącznik I |
załącznik I |
— |
załącznik II |
— |
załącznik II |
załącznik III |
— |
załącznik II |
załącznik IV |
załącznik III |
— |
załącznik V |
— |
— |
załącznik VI |
— |
— |
załącznik VII |
załącznik IV |
— |
załącznik VIII |
załącznik II |
— |
załącznik IX |
— |
— |
załącznik X |
— |
— |
załącznik XI |
— |
— |
załącznik XII |
— |
— |
załącznik XIII |
— |
— |
załącznik XIV |
— |
— |
załącznik XV |
— |
— |
załącznik XVI |
— |
— |
załącznik XVII |
— |
— |
załącznik XVIIa |
— |
— |
►C1 ( 1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1601/96, (WE) nr 1037/2001 oraz (WE) nr 1234/2007 (Zob. s. 671 niniejszego Dziennika Urzędowego). ◄
( 2 ) Rozporządzenie Rady (UE) 2020/2093 z dnia 17 grudnia 2020 r. ustanawiające wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027 (Dz.U. L 433 z 22.12.2020, s. 11).
( 3 ) Rozporządzenie komisji (WE) nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 odnośnie do zasady wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w ramach systemów wsparcia bezpośredniego przewidzianych w wymienionym rozporządzeniu oraz wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności w ramach systemu wsparcia ustanowionego dla sektora wina (Dz.U. L 316 z 2.12.2009, s. 65).
( *1 ) Praktyki podlegające obliczeniu, o którym mowa w art. 43 ust. 12 lit. c).