02009R0810 — PL — 02.02.2020 — 005.003

---

Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

►B	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE) NR 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Wizowy (kodeks wizowy) (Dz.U. L 243 z 15.9.2009, s. 1)

zmienione przez:

		Dziennik Urzędowy
		nr	strona	data
M1	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 977/2011 z dnia 3 października 2011 r.	L 258	9	4.10.2011
M2	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 154/2012 z dnia 15 lutego 2012 r.	L 58	3	29.2.2012
►M3	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 610/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r.	L 182	1	29.6.2013
►M4	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2016/399 z dnia 9 marca 2016 r.	L 77	1	23.3.2016
►M5	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2019/1155 z dnia 20 czerwca 2019 r.	L 188	25	12.7.2019

sprostowane przez:

C1	Sprostowanie, Dz.U. L 114, 4.5.2018, s.  39 (810/2009)
►C2	Sprostowanie, Dz.U. L 284, 12.11.2018, s.  38 (810/2009)
►C3	Sprostowanie, Dz.U. L 020, 24.1.2020, s.  25 (2019/1155)

---

▼B

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE) NR 810/2009

z dnia 13 lipca 2009 r.

ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Wizowy

(kodeks wizowy)

TYTUŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Cel i zakres stosowania

▼M5

1.  Niniejsze rozporządzenie określa tryb i warunki wydawania wiz na planowane pobyty na terytorium państw członkowskich nieprzekraczające 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu.

▼B

2.  Przepisy niniejszego rozporządzenia mają zastosowanie do wszystkich obywateli państw trzecich, którzy, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 r. wymieniającym państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu ( 1 ), muszą posiadać wizę podczas przekraczania zewnętrznych granic państw członkowskich, bez uszczerbku dla:

3.  Niniejsze rozporządzenie wymienia także państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizę lotniskową w drodze wyjątku od zasady swobodnego tranzytu określonej w załączniku 9 do konwencji z Chicago o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, oraz określa tryb i warunki wydawania wiz uprawniających do tranzytu przez międzynarodową strefę tranzytową portów lotniczych państw członkowskich.

▼M5

4.  Stosując niniejsze rozporządzenie, państwa członkowskie w pełni przestrzegają przepisów prawa Unii, w tym Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadami ogólnymi prawa Unii decyzje w sprawie wniosków na podstawie niniejszego rozporządzenia podejmuje się w sposób indywidualny.

▼B

Artykuł 2

Definicje

Na użytek niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

▼M5

▼B

▼M5

▼B

TYTUŁ II

TRANZYTOWA WIZA LOTNISKOWA

Artykuł 3

Obywatele państw trzecich objęci obowiązkiem posiadania wizy lotniskowej

1.  Obywatele państw trzecich wymienionych w załączniku IV muszą posiadać wizę lotniskową podczas tranzytu przez międzynarodową strefę tranzytową portów lotniczych znajdujących się na terytorium państw członkowskich.

2.  Poszczególne państwa członkowskie mogą w przypadku nagłego masowego napływu nielegalnych imigrantów wymagać od obywateli państw trzecich innych niż te, o których mowa w ust. 1, posiadania wiz lotniskowych podczas tranzytu przez międzynarodową strefę tranzytową portów lotniczych znajdujących się na ich terytorium. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o takich decyzjach przed ich wejściem w życie oraz o cofnięciu takiego wymogu posiadania tranzytowej wizy lotniskowej.

3.  Powiadomienia weryfikuje corocznie komitet, o którym mowa w art. 52 ust. 1, w celu przeniesienia danego państwa trzeciego do wykazu przedstawionego w załączniku IV.

4.  Jeżeli dane państwo trzecie nie zostało przeniesione do wykazu zawartego w załączniku IV, zainteresowane państwo członkowskie może utrzymać wymóg posiadania tranzytowej wizy lotniskowej, o ile spełnione są warunki, o których mowa w ust. 2, lub cofnąć ten wymóg.

5.  Osoby należące do następujących kategorii są zwolnione z wymogu posiadania wizy lotniskowej, o której mowa w ust. 1 i 2:

▼M5

▼C3

▼B

TYTUŁ III

TRYB I WARUNKI WYDAWANIA WIZ

ROZDZIAŁ I

Organy uczestniczące w postępowaniach dotyczących wniosków

Artykuł 4

Organy właściwe do udziału w postępowaniach dotyczących wniosków

1.  Wnioski są rozpatrywane i decyzje w ich sprawie są podejmowane przez konsulaty.

▼M5

1a.  Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie mogą postanowić, że rozpatrywaniem wniosków i podejmowaniem decyzji w ich sprawie zajmują się organy centralne. Państwa członkowskie zapewniają, by organy te znały uwarunkowania lokalne kraju, w którym składany jest wniosek, w stopniu wystarczającym, by móc ocenić ryzyko migracyjne i ryzyko związane z bezpieczeństwem, a także by znały język w stopniu wystarczającym do analizowania dokumentów, jak również zapewniają, by konsulaty w razie konieczności uczestniczyły w przeprowadzaniu dodatkowych analiz i rozmów.

▼B

2.  W drodze odstępstwa od ust. 1 wnioski mogą być rozpatrywane i decyzje w ich sprawie mogą być podejmowane na granicach zewnętrznych państw członkowskich przez organy dokonujące odprawy osób zgodnie z art. 35 i 36.

3.  W pozaeuropejskich terytoriach zamorskich państw członkowskich wnioski mogą być rozpatrywane i decyzje w ich sprawie mogą być podejmowane przez wyznaczone organy danego państwa członkowskiego.

4.  Państwo członkowskie może wymagać, aby w rozpatrywanie wniosków i w podejmowanie decyzji w ich sprawie zaangażowane były organy inne niż wskazane w ust. 1 i 2.

5.  Państwo członkowskie może wymagać, by inne państwo członkowskie zasięgało jego opinii lub przekazywało mu informacje zgodnie z art. 22 i 31.

Artykuł 5

Państwo członkowskie właściwe do rozpatrzenia wniosku i podjęcia decyzji w jego sprawie

1.  Państwem członkowskim właściwym do rozpatrzenia wniosku o wydanie wizy jednolitej i do podjęcia decyzji w jej sprawie jest:

▼M5

▼B

2.  Państwem członkowskim właściwym do rozpatrzenia wniosku o wydanie wizy jednolitej na tranzyt i do podjęcia decyzji w jej sprawie jest:

3.  Państwem członkowskim właściwym do rozpatrzenia wniosku o wydanie wizy lotniskowej i do podjęcia decyzji w jej sprawie jest:

4.  Państwa członkowskie współpracują ze sobą w celu uniknięcia sytuacji, w której wniosek nie może zostać rozpatrzony ani decyzja wydana w jego sprawie, ponieważ właściwe państwo członkowskie, określone zgodnie z ust. 1–3, nie ma swojej placówki ani nie jest reprezentowane w państwie trzecim, w którym osoba ubiegająca się o wizę składa wniosek zgodnie z art. 6.

Artykuł 6

Terytorialna właściwość konsulatów

1.  Wniosek jest rozpatrywany i decyzja w jego sprawie jest podejmowana przez konsulat właściwego państwa członkowskiego, w którego obszarze właściwości legalnie mieszka osoba ubiegająca się o wizę.

2.  Konsulat właściwego państwa członkowskiego rozpatruje wniosek złożony przez obywatela państwa trzeciego, który legalnie przebywa, ale nie mieszka w obszarze właściwości tego konsulatu, oraz podejmuje decyzję w jego sprawie, jeżeli osoba ubiegająca się o wizę uzasadniła złożenie wniosku w tym konsulacie.

Artykuł 7

Właściwość w zakresie wydawania wiz obywatelom państw trzecich przebywającym legalnie na terytorium państwa członkowskiego

Obywatele państw trzecich, którzy przebywają legalnie na terytorium państwa członkowskiego i którzy, żeby wjechać na terytorium co najmniej jednego innego państwa członkowskiego, muszą posiadać wizę, ubiegają się o wizę w konsulacie państwa członkowskiego właściwego zgodnie z art. 5 ust. 1 lub 2.

Artykuł 8

Ustalenia dotyczące reprezentowania państw

▼M5

1.  Państwo członkowskie może zgodzić się reprezentować w zakresie rozpatrywania wniosków i podejmowania decyzji w ich sprawie inne państwo członkowskie będące państwem właściwym zgodnie z art. 5. Państwo członkowskie może również reprezentować inne państwo członkowskie w ograniczonym zakresie, to jest wyłącznie przyjmować wnioski i pobierać identyfikatory biometryczne.

▼M5 —————

▼M5

3.  W przypadku gdy reprezentacja jest ograniczona zgodnie z ust. 1 zdanie drugie, dane są przyjmowanie, a następnie przesyłane do reprezentowanego państwa członkowskiego zgodnie z odpowiednimi zasadami ochrony i bezpieczeństwa danych.

4.  Reprezentujące państwo członkowskie i reprezentowane państwo członkowskie zawierają dwustronne porozumienie. W porozumieniu tym:

▼B

5.  Państwa członkowskie, które nie mają swojego konsulatu w państwie trzecim, starają się zawrzeć porozumienia o reprezentacji z państwami członkowskimi, które mają konsulaty w tym państwie.

6.  Z myślą o zapobieżeniu temu, by słaba infrastruktura transportowa lub znaczne odległości w danym regionie lub na danym obszarze geograficznym stanowiły dla osób ubiegających się o wizę znacznej przeszkody w dotarciu do konsulatu, państwa członkowskie, które nie mają swojego konsulatu w danym regionie lub na danym obszarze, starają się zawrzeć porozumienia o reprezentacji z państwami członkowskimi, które mają konsulaty w danym regionie lub na danym obszarze.

▼M5

7.  Reprezentowane państwo członkowskie powiadamia Komisję o zawarciu porozumień o reprezentacji lub o ich wygaśnięciu najpóźniej 20 dni kalendarzowych przed ich wejściem w życie lub wygaśnięciem, z wyjątkiem przypadków wystąpienia siły wyższej.

8.  W tym samym czasie, w którym dochodzi do powiadomienia, o którym mowa w ust. 7, konsulat reprezentującego państwa członkowskiego informuje zarówno konsulaty innych państw członkowskich, jak i delegaturę Unii na danym obszarze właściwości o zawarciu lub rozwiązaniu porozumień o reprezentacji.

▼B

9.  Jeżeli konsulat reprezentującego państwa członkowskiego postanawia współpracować z usługodawcą zewnętrznym, zgodnie z art. 43, lub z akredytowanymi pośredniczącymi podmiotami komercyjnymi, o czym jest mowa w art. 45, współpraca taka dotyczy również wniosków objętych porozumieniem o reprezentacji. Organy centralne reprezentowanego państwa członkowskiego są informowane z wyprzedzeniem o warunkach tej współpracy.

▼M5

10.  Jeżeli państwo członkowskie nie ma swojej placówki ani nie jest reprezentowane w państwie trzecim, w którym osoba ubiegająca się o wizę ma złożyć wniosek, to państwo członkowskie stara się współpracować w tym państwie trzecim z usługodawcą zewnętrznym zgodnie z art. 43.

11.  W przypadku gdy konsulat państwa członkowskiego w danej lokalizacji doświadcza przedłużającego się działania siły wyższej o charakterze technicznym, to państwo członkowskie stara się zapewnić tymczasową reprezentację przez inne państwo członkowskie w tej lokalizacji w odniesieniu do wszystkich lub niektórych kategorii osób ubiegających się o wizę.

▼B

ROZDZIAŁ II

Wniosek

Artykuł 9

Tryb składania wniosku

▼M5

1.  Wnioski składa się nie wcześniej niż sześć miesięcy, a w przypadku marynarzy w związku z wykonywaniem ich obowiązków nie wcześniej niż dziewięć miesięcy, przed rozpoczęciem planowanej wizyty oraz, co do zasady, nie później niż 15 dni kalendarzowych przed rozpoczęciem planowanej wizyty. W uzasadnionych indywidualnych przypadkach mających pilny charakter konsulat lub organy centralne mogą zezwolić na składanie wniosków w terminie późniejszym niż 15 dni kalendarzowych przed rozpoczęciem planowanej wizyty.

▼B

2.  Osoba ubiegająca się o wizę może być zobowiązana do umówienia się na spotkanie w celu złożenia wniosku. Spotkanie odbywa się z reguły przed upływem okresu dwóch tygodni od daty, w której zażądano spotkania.

3.  W uzasadnionych pilnych przypadkach konsulat może zezwolić osobie ubiegającej się o wizę na złożenie wniosku bez uprzedniego umówienia się na spotkanie albo spotkanie odbywa się natychmiast.

▼M5

4.  Bez uszczerbku dla art. 13 wniosek może zostać złożony:

▼M5

5.  Od osoby ubiegającej się o wizę nie wymaga się osobistego stawiennictwa w więcej niż jednej lokalizacji w celu złożenia wniosku.

▼B

Artykuł 10

Ogólne zasady składania wniosku

▼M5

1.  Osoba ubiegająca się o wizę składa wniosek osobiście, by umożliwić pobranie odcisków palców zgodnie z art. 13 ust. 2 i 3 oraz art. 13 ust. 7 lit. b). Bez uszczerbku dla pierwszego zdania niniejszego ustępu i dla art. 45 osoba ubiegająca się o wizę może złożyć wniosek w formie elektronicznej, jeżeli istnieje taka możliwość.

▼M5 —————

▼B

3.  Składając wniosek, osoba ubiegająca się o wizę:

Artykuł 11

Formularz wniosku

►M5  1.  Każda osoba ubiegająca się o wizę składa wypełniony odręcznie lub elektronicznie wniosek na formularzu przedstawionym w załączniku I. Wniosek na formularzu musi być podpisany. Wniosek na formularzu można podpisać odręcznie lub, jeżeli państwo członkowskie właściwe do rozpatrzenia wniosku i podjęcia decyzji w jego sprawie uznaje podpis elektroniczny – elektronicznie. ◄ Osoby wpisane do dokumentu podróży osoby ubiegającej się o wizę składają oddzielne formularze wniosku. Nieletni składają wniosek na formularzu podpisanym przez osobę sprawującą władzę rodzicielską lub opiekuna prawnego.

▼M5

1a.  Jeżeli osoba ubiegająca się o wizę podpisuje elektronicznie wniosek na formularzu, podpis elektroniczny musi być kwalifikowanym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 pkt 12 rozporządzenia (UE) nr 910/2014.

1b.  Treść elektronicznej wersji formularza wniosku, jeżeli istnieje możliwość jego złożenia w tej formie, jest taka jak określono w załączniku I.

▼B

2.  Konsulaty udostępniają wnioskodawcom formularz wniosku bezpłatnie i dbają, by był on powszechnie i łatwo dostępny.

▼M5

3.  Formularz jest dostępny co najmniej w następujących językach:

Poza formularzem w językach wymienionych w lit. a) można też udostępnić formularz w innym(-ych) języku(-ach) urzędowym(-ych) instytucji Unii.

4.  Jeżeli język(-i) urzędowe państwa, w którym znajduje się konsulat, nie zostały zintegrowane w formularzu, osobie ubiegającej się o wizę udostępnia się odrębnie tłumaczenie na ten język urzędowy lub te języki urzędowe.

▼B

5.  Tłumaczenie formularza wniosku na język(-i) urzędowy(-e) państwa, w którym znajduje się konsulat, jest dokonywane w ramach lokalnej współpracy schengeńskiej przewidzianej w art. 48.

6.  Konsulat informuje osobę ubiegającą się o wizę, w jakim(-ch) języku(-ach) można wypełniać formularz wniosku.

Artykuł 12

Dokument podróży

Osoba ubiegająca się o wizę przedstawia ważny dokument podróży, który spełnia następujące kryteria:

Artykuł 13

Identyfikatory biometryczne

1.  Państwa członkowskie pobierają od osoby ubiegającej się o wizę dane biometryczne obejmujące fotografię jej twarzy i dziesięć odcisków jej palców zgodnie z zabezpieczeniami określonymi w Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności przyjętej przez Radę Europy, w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej oraz w Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka.

2.  Składając pierwszy wniosek, osoba ubiegająca się o wizę zobowiązana jest do osobistego stawiennictwa. Zostają wówczas pobrane następujące identyfikatory biometryczne osoby ubiegającej się o wizę:

3.  Jeżeli odciski palców pobrane od osoby ubiegającej się o wizę jako część jej wcześniejszego wniosku wizowego zostały po raz pierwszy wprowadzone do systemu VIS mniej niż 59 miesięcy przed dniem wpłynięcia nowego wniosku, zostają one skopiowane do kolejnego wniosku.

Jednakże jeżeli zachodzi uzasadniona wątpliwość co do tożsamości osoby ubiegającej się o wizę, konsulat pobiera odciski palców w okresie określonym w akapicie pierwszym.

Ponadto gdy w chwili otrzymania wniosku nie można natychmiast stwierdzić, czy odciski palców zostały pobrane w okresie określonym w akapicie pierwszym, osoba ubiegająca się o wizę może zwrócić się o pobranie jej odcisków palców.

4.  Zgodnie z art. 9 pkt 5 rozporządzenia w sprawie VIS fotografia załączona do każdego wniosku jest wprowadzana do VIS. Od osoby ubiegającej się o wizę nie wymaga się w tym celu osobistego stawiennictwa.

Wymogi techniczne dotyczące fotografii odpowiadają międzynarodowym normom określonym w dokumencie 9303 wydanym przez Międzynarodową Organizację Lotnictwa Cywilnego (ICAO), część 1, wydanie VI.

5.  Odciski palców są pobierane zgodnie z normami ICAO i decyzją Komisji 2006/648/WE z dnia 22 września 2006 r. ustanawiającą specyfikacje techniczne dotyczące norm przyjętych dla cech biometrycznych na potrzeby rozwoju Wizowego Systemu Informacyjnego ( 6 ).

6.  Identyfikatory biometryczne są pobierane przez wykwalifikowany i odpowiednio upoważniony personel organów właściwych zgodnie z art. 4 ust. 1, 2 i 3. Identyfikatory biometryczne mogą być także pobierane – pod nadzorem konsulatów – przez wykwalifikowany i odpowiednio upoważniony personel zatrudniony przez konsula honorowego, o którym mowa w art. 42, lub usługodawcę zewnętrznego, o którym mowa w art. 43. Jeżeli zachodzi jakakolwiek wątpliwość, dane państwo(-a) członkowskie przewiduje(-ją) możliwość weryfikacji na terenie konsulatu odcisków palców, które zostały pobrane przez usługodawcę zewnętrznego.

7.  Z obowiązku pobierania odcisków palców zwolnione są następujące kategorie osób ubiegających się o wizę:

8.  W przypadkach, o których mowa w ust. 7, do systemu VIS wpisuje się adnotację „nie dotyczy” zgodnie z art. 8 ust. 5 rozporządzenia w sprawie VIS.

Artykuł 14

Dokumenty uzupełniające

1.  Składając wniosek o wizę jednolitą, osoba ubiegająca się o wizę przedstawia:

2.  Składając wniosek o wizę lotniskową, osoba ubiegająca się o wizę przedstawia:

▼M5

3.  Niewyczerpujący wykaz dokumentów uzupełniających, których można zażądać od osoby ubiegającej się o wizę w celu sprawdzenia, czy spełnione są warunki określone w ust. 1 i 2, zawarto w załączniku II.

4.  Państwa członkowskie mogą wymagać od osoby ubiegającej się o wizę wypełnienia formularza opracowanego przez każde z państw członkowskich jako dowodu na pokrywanie kosztów pobytu przez inną osobę lub na zakwaterowanie u osoby prywatnej. W formularzu tym podaje się w szczególności:

Poza językiem(-ami) urzędowym(-i) państwa członkowskiego formularz jest sporządzany w co najmniej jednym innym języku urzędowym instytucji Unii. Wzór formularza przekazywany jest Komisji.

5.  W ramach lokalnej współpracy schengeńskiej konsulaty oceniają wdrażanie warunków określonych w ust. 1, aby uwzględnić uwarunkowania lokalne oraz ryzyko migracyjne i ryzyko związane z bezpieczeństwem.

▼M5

5a.  W razie konieczności w celu uwzględnienia uwarunkowań lokalnych, o których mowa w art. 48, Komisja przyjmuje, w drodze aktów wykonawczych, jednolity wykaz dokumentów uzupełniających, które mają być stosowane w każdym obszarze właściwości. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 52 ust. 2.

▼M5

6.  Od wymogów określonych w ust. 1 niniejszego artykułu można odstąpić, jeżeli konsulat lub organ centralny posiada wiedzę, że osoba ubiegająca się o wizę jest uczciwa i wiarygodna, a zwłaszcza że poprzednie wizy wykorzystała zgodnie z prawem, i jeżeli nie ma wątpliwości co do tego, że w chwili przekraczania zewnętrznych granic państw członkowskich będzie spełniała wymogi art. 6 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 ( 7 ).

▼B

Artykuł 15

Podróżne ubezpieczenie medyczne

1.  Osoby ubiegające się o wizę jednolitą uprawniającą do jedno- lub dwukrotnego wjazdu wykazują, że posiadają odpowiednie, ważne podróżne ubezpieczenie medyczne pokrywające wszelkie wydatki, które podczas ich pobytu(-ów) na terytorium państw członkowskich mogą wyniknąć w związku z koniecznością powrotu z powodów medycznych, potrzebą pilnej pomocy medycznej, nagłym leczeniem szpitalnym lub ze śmiercią.

▼M5

2.  Osoby ubiegające się o wizę wielokrotnego wjazdu wykazują, że posiadają odpowiednie, ważne podróżne ubezpieczenie medyczne obejmujące okres ich pierwszej planowanej wizyty.

▼B

Ponadto osoby takie podpisują załączone do formularza wniosku oświadczenie, że są świadome konieczności posiadania podróżnego ubezpieczenia medycznego podczas kolejnych pobytów.

3.  Ubezpieczenie musi być ważne na całym terytorium państw członkowskich i obejmować całkowity okres planowanego pobytu lub tranzytu danej osoby. Minimalna kwota ubezpieczenia wynosi 30 000  EUR.

Jeżeli wydana zostaje wiza o ograniczonej ważności terytorialnej, obejmująca terytorium co najmniej dwóch państw członkowskich, ubezpieczenie musi być ważne przynajmniej w państwach członkowskich, których dotyczy wiza.

4.  Osoby ubiegające się o wizę zasadniczo wykupują ubezpieczenie w państwie zamieszkania. Jeżeli nie jest to możliwe, wykupują oni ubezpieczenie w jakimkolwiek innym państwie.

Jeżeli ubezpieczenie wykupuje za osobę ubiegającą się o wizę inna osoba, zastosowanie mają zasady określone w ust. 3.

5.  Podczas oceny, czy ubezpieczenie jest odpowiednie, konsulaty ustalają, czy w danym państwie członkowskim można dochodzić roszczeń wobec danego towarzystwa ubezpieczeniowego.

6.  Wymóg dotyczący posiadania ubezpieczenia można uznać za spełniony w przypadkach gdy ustalono, że osoba ubiegająca się o wizę posiada odpowiednie ubezpieczenie w związku ze swoją sytuacją zawodową. Zwolnienie z obowiązku przedstawiania dowodu posiadania podróżnego ubezpieczenia medycznego może dotyczyć konkretnych grup zawodowych – takich jak marynarze – objętych już podróżnym ubezpieczeniem medycznym w związku z wykonywanym zawodem.

7.  Posiadacze paszportów dyplomatycznych są zwolnieni z wymogu posiadania podróżnego ubezpieczenia medycznego.

Artykuł 16

Opłata wizowa

▼M5

1.  Osoba ubiegająca się o wizę uiszcza opłatę wizową w wysokości 80 EUR.

2.  Dzieci w wieku od lat sześciu do poniżej lat 12 uiszczają opłatę wizową w wysokości 40 EUR.

▼M5

2a.  W przypadku przyjęcia przez Radę decyzji wykonawczej na podstawie art. 25a ust. 5 lit. b) zastosowanie ma opłata wizowa w wysokości 120 lub 160 EUR. Niniejszego przepisu nie stosuje się do dzieci poniżej lat 12.

▼M5 —————

▼B

4.  Opłatę wizową znosi się względem osób ubiegających się o wizę należących do jednej z następujących kategorii:

▼M5

▼B

▼M5

5.  Opłatę wizową można znieść względem:

6.  W indywidualnych przypadkach można odstąpić od pobrania opłaty wizowej lub obniżyć jej wysokość, jeżeli służy to interesom kulturalnym lub sportowym, interesom w dziedzinie polityki zagranicznej, polityki rozwojowej lub w innych dziedzinach ważnych z punktu widzenia interesu publicznego lub z przyczyn humanitarnych, lub z uwagi na zobowiązania międzynarodowe.

▼B

7.  Opłatę wizową pobiera się w euro, walucie krajowej danego państwa trzeciego lub w walucie zwykle używanej w państwie trzecim, w którym złożono wniosek; z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 18 ust. 2 i art. 19 ust. 3, opłata nie podlega zwrotowi.

▼M5

Jeżeli opłatę wizową pobiera się w walucie innej niż euro, wysokość tak pobieranej opłaty jest określana i regularnie weryfikowana według referencyjnego kursu euro ogłaszanego przez Europejski Bank Centralny. Pobierana opłata może być zaokrąglana w górę, a w ramach lokalnej współpracy schengeńskiej zapewnia się, by pobierane opłaty były zbliżone.

▼B

8.  Osoba ubiegająca się o wizę otrzymuje potwierdzenie uiszczenia opłaty wizowej.

▼M5

9.  Komisja co trzy lata ocenia potrzebę przeglądu wysokości opłat wizowych określonych w ust. 1, 2 i 2a niniejszego artykułu, uwzględniając obiektywne kryteria, takie jak ogólna stopa inflacji w całej Unii publikowana przez Eurostat i średnia ważona wynagrodzeń urzędników służby cywilnej państw członkowskich. Na podstawie tych ocen Komisja przyjmuje, w stosownych przypadkach, akty delegowane zgodnie z art. 51 dotyczące zmiany niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do wysokości opłat wizowych.

▼B

Artykuł 17

Opłata za usługę

►M5  1.  Usługodawca zewnętrzny, o którym mowa w art. 43, może pobierać opłatę za usługę. ◄ Opłata za usługę jest proporcjonalna do kosztów ponoszonych przez usługodawcę zewnętrznego przy wykonywaniu jednej lub wielu czynności, o których mowa w ust. 43 ust. 6.

2.  Opłata za usługę zostaje określona w akcie prawnym, o którym mowa w art. 43 ust. 2.

▼M5 —————

▼B

4.  Opłata za usługę wynosi maksymalnie połowę opłaty wizowej określonej w art. 16 ust. 1, bez względu na ewentualne zniżki lub zwolnienia z opłaty wizowej przewidziane w art. 16 ust. 2, 4, 5 i 6.

▼M5

4a.  Na zasadzie odstępstwa od ust. 4 w państwach trzecich, w których właściwe państwo członkowskie nie posiada konsulatu przyjmującego wnioski i nie jest reprezentowane przez inne państwo członkowskie, opłata za usługę co do zasady nie może przekraczać 80 EUR.

4b.  W wyjątkowych okolicznościach, gdy opłata, o której mowa w ust. 4a, nie wystarcza do zapewnienia pełnej obsługi, można pobierać za usługę wyższą opłatę w wysokości nieprzekraczającej 120 EUR. W takim przypadku dane państwo członkowskie powiadamia Komisję o zamiarze wyrażenia zgody na pobieranie wyższej opłaty za usługę nie później niż trzy miesiące przed jej wprowadzeniem. W powiadomieniu wskazuje się podstawy ustalenia wysokości opłaty za usługę, w tym zwłaszcza szczegółowe koszty będące podstawą ustalenia wyższej opłaty.

▼M5

5.  Dane państwo członkowskie może utrzymać możliwość składania wniosków przez wszystkie osoby ubiegające się o wizę bezpośrednio w swoich konsulatach lub w konsulacie państwa członkowskiego, z którym zawarły porozumienie o reprezentacji, zgodnie z art. 8.

▼B

ROZDZIAŁ III

Rozpatrywanie wniosku wizowego i podejmowanie decyzji w jego sprawie

Artykuł 18

Sprawdzenie właściwości konsulatu

1.  Po złożeniu wniosku konsulat sprawdza, czy zgodnie z art. 5 i 6 jest właściwy do jego rozpatrzenia i podjęcia decyzji w jego sprawie.

2.  Jeżeli konsulat nie jest właściwy, niezwłocznie zwraca on, wraz z opłatą wizową, wniosek i dokumenty przedstawione przez osobę ubiegającą się o wizę oraz wskazuje, który konsulat jest właściwy.

Artykuł 19

Dopuszczalność

▼M5

1.  Właściwy konsulat lub organy centralne właściwego państwa członkowskiego sprawdzają, czy:

▼B

▼M5

2.  Jeżeli właściwy konsulat lub organy centralne właściwego państwa członkowskiego stwierdzą, że warunki, o których mowa w ust. 1, zostały spełnione, konsulat lub organy centralne uznają wniosek za dopuszczalny i:

▼C2

Dane wprowadzane są do systemu VIS jedynie przez należycie upoważnionych członków personelu konsularnego zgodnie z art. 6 ust. 1, art. 7 oraz art. 9 pkt 5 i 6 rozporządzenia w sprawie VIS.

▼M5

3.  Jeżeli właściwy konsulat lub organy centralne właściwego państwa członkowskiego stwierdzą, że warunki, o których mowa w ust. 1, nie zostały spełnione, konsulat lub organy centralne uznają wniosek za niedopuszczalny oraz niezwłocznie:

4.  Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 wniosek, który nie spełnia wymogów określonych w ust. 1, można uznać za dopuszczalny z przyczyn humanitarnych, z uwagi na interes państwowy lub zobowiązania międzynarodowe.

▼B

Artykuł 20

Stempel świadczący o dopuszczalności wniosku

1.  Jeżeli wniosek jest dopuszczalny, właściwy konsulat przybija stempel w dokumencie podróży osoby ubiegającej się o wizę. Wzór stempla przedstawiono w załączniku III; stempel przybija się zgodnie z zasadami określonymi w tym załączniku.

2.  Paszporty dyplomatyczne, służbowe/urzędowe i specjalne nie są stemplowane.

3.  Przepisy niniejszego artykułu mają zastosowanie do konsulatów państw członkowskich do dnia, w którym system VIS osiągnie pełną sprawność operacyjną we wszystkich regionach zgodnie z art. 48 rozporządzenia w sprawie VIS.

Artykuł 21

Weryfikacja spełnienia warunków wjazdu oraz ocena ryzyka

1.  Rozpatrując wniosek o wizę jednolitą, ustala się, czy osoba ubiegająca się o wizę spełnia warunki wjazdu określone w art. 5 ust. 1 lit. a), c), d) i e) kodeksu granicznego Schengen, a szczególną uwagę poświęca się ustaleniu, czy osoba ubiegająca się o wizę nie stanowi zagrożenia pod względem nielegalnej imigracji lub zagrożenia dla bezpieczeństwa państw członkowskich oraz czy zamierza opuścić terytorium państw członkowskich przed wygaśnięciem wizy, o którą występuje.

2.  W odniesieniu do każdego wniosku sprawdza się informacje w systemie VIS zgodnie z art. 8 ust. 2 i art. 15 rozporządzenia w sprawie VIS. Państwa członkowskie zapewniają pełne wykorzystanie wszystkich kryteriów wyszukiwania zgodnie z art. 15 rozporządzenia w sprawie VIS, aby uniknąć bezpodstawnych odrzuceń lub błędnej identyfikacji.

▼M5

3.  W celu stwierdzenia, czy osoba ubiegająca się o wizę spełnia warunki wjazdu, konsulat lub organy centralne sprawdzają:

▼B

▼M5

4.  W stosownych przypadkach konsulat lub organy centralne sprawdzają długość poprzednich i planowanych pobytów, by sprawdzić, czy osoba ubiegająca się o wizę nie przekroczyła dopuszczalnego okresu dozwolonego pobytu na terytorium państw członkowskich, niezależnie od ewentualnych pobytów dozwolonych na mocy krajowej wizy pobytowej długoterminowej lub dokumentu pobytowego.

▼B

5.  W ocenie środków utrzymania na planowany pobyt uwzględnia się długość i cel pobytu oraz średnie ceny niedrogiego zakwaterowania i wyżywienia w odnośnym(-ych) państwie(-ach) członkowskim(-ich) – przyjęte na podstawie kwot referencyjnych ustalonych przez państwa członkowskie w myśl art. 34 ust. 1 lit. c) kodeksu granicznego Schengen – pomnożone przez liczbę dni pobytu. Poświadczenie pokrywania kosztów pobytu przez inną osobę lub zakwaterowania u osoby prywatnej mogą również stanowić dowód na posiadanie wystarczających środków utrzymania.

▼M5

6.  Rozpatrując wniosek o tranzytową wizę lotniskową, konsulat lub organy centralne sprawdzają w szczególności:

▼B

7.  Podstawowe znaczenie przy rozpatrywaniu wniosku ma to, czy przedstawione dokumenty są autentyczne i wiarygodne oraz czy oświadczenia złożone przez osobę ubiegającą się o wizę są prawdziwe i wiarygodne.

▼M5

8.  Podczas rozpatrywania wniosku konsulaty lub organy centralne mogą w uzasadnionych przypadkach przeprowadzić rozmowę z osobą ubiegającą się o wizę i zażądać dodatkowych dokumentów.

▼B

9.  Wcześniejsza odmowa wydania wizy nie powoduje automatycznie odrzucenia nowego wniosku. Nowy wniosek jest oceniany na podstawie wszystkich dostępnych informacji.

Artykuł 22

Zasięganie opinii organów centralnych innych państw członkowskich

▼M5

1.  Z uwagi na zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa wewnętrznego, stosunków międzynarodowych lub zdrowia publicznego państwo członkowskie może wymagać, by organy centralne innych państw członkowskich zasięgały opinii jego organów centralnych przy rozpatrywaniu wniosków złożonych przez obywateli określonych państw trzecich lub obywateli tych państw należących do szczególnych kategorii. Zasięganie opinii nie ma zastosowania do wniosków o tranzytową wizę lotniskową.

2.  Organy centralne, do których zwrócono się o opinię, udzielają wiążącej odpowiedzi możliwie jak najszybciej, ale nie później niż w terminie siedmiu dni kalendarzowych od dnia, w którym zwrócono się do nich o opinię. Brak odpowiedzi w tym terminie oznacza, że nie mają one podstaw do tego, by sprzeciwiać się wydaniu wizy.

3.  Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wprowadzeniu lub zniesieniu wymogu uprzedniego zasięgania opinii co do zasady nie później niż 25 dni kalendarzowe przed rozpoczęciem jego stosowania. Informacja ta jest również przekazywana w ramach lokalnej współpracy schengeńskiej w odnośnym obszarze właściwości.

▼B

4.  Komisja informuje państwa członkowskie o takich zgłoszeniach.

▼M5 —————

▼B

Artykuł 23

Decyzja w sprawie wniosku

1.  Decyzję w sprawie wniosku podejmuje się w terminie 15 dni kalendarzowych od dnia złożenia wniosku, który jest dopuszczalny zgodnie z art. 19.

▼M5

2.  W indywidualnych przypadkach termin ten można przedłużyć maksymalnie do 45 dni kalendarzowych, zwłaszcza gdy konieczna jest dalsza kontrola wniosku.

▼M5

2a.  W uzasadnionych indywidualnych przypadkach mających pilny charakter decyzje w sprawie wniosków podejmuje się niezwłocznie.

▼M5 —————

▼B

4.  Jeżeli nie wycofano wniosku, podejmuje się decyzję o:

▼M5

▼M5

▼M5 —————

▼B

Fakt, że pobranie odcisków palców jest fizycznie niemożliwe, zgodnie z art. 13 ust. 7 lit. b), nie ma wpływu na przyznanie lub odmowę przyznania wizy.

ROZDZIAŁ IV

Wydanie wizy

Artykuł 24

Wydanie wizy jednolitej

1.  Okres ważności wizy i długość dozwolonego pobytu określa się w oparciu o wyniki analizy wniosku przeprowadzonej zgodnie z art. 21.

Wiza może zostać wydana na jeden, dwa lub więcej wjazdów. Okres ważności nie może być dłuższy niż pięć lat.

▼M5 —————

▼M5

Bez uszczerbku dla art. 12 lit. a) okres ważności wizy jednokrotnego wjazdu obejmuje dodatkowe 15 dni kalendarzowe.

▼B

Państwa członkowskie mogą nie przyznać dodatkowych dni z powodów podyktowanych względami porządku publicznego lub stosunkami międzynarodowymi któregokolwiek z państw członkowskich.

▼M5

2.  O ile osoba ubiegająca się o wizę spełnia warunki wjazdu określone w art. 6 ust. 1 lit. a) i c)–e) rozporządzenia (UE) 2016/399, wizy wielokrotnego wjazdu o długim okresie ważności wydaje się na następujące okresy ważności, chyba że okres ważności wizy przekroczyłby okres ważności dokumentu podróży:

Tranzytowe wizy lotniskowe i wizy o ograniczonej ważności terytorialnej wydane zgodnie z art. 25 ust. 1 nie są brane pod uwagę przy wydawaniu wiz wielokrotnego wjazdu.

▼M5

2a.  Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 w indywidualnych przypadkach można skrócić okres ważności wydanej wizy, gdy istnieją uzasadnione wątpliwości co do tego, czy warunki wjazdu będą spełniane przez cały okres.

2b.  Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 konsulaty w ramach lokalnej współpracy schengeńskiej oceniają, czy przepisy dotyczące wydawania wiz wielokrotnego wjazdu zawarte w ust. 2, należy dostosować do uwarunkowań lokalnych oraz ryzyka migracyjnego i ryzyka związanego z bezpieczeństwem w celu przyjęcia korzystniejszych lub bardziej restrykcyjnych przepisów zgodnie z ust. 2d.

2c.  Bez uszczerbku dla ust. 2 wizę wielokrotnego wjazdu ważną przez okres do pięciu lat można wydać osobom ubiegającym się o wizę, które wykażą potrzebę lub uzasadnią zamiar częstego lub regularnego podróżowania, pod warunkiem że udowodnią one, iż są osobami uczciwymi i wiarygodnymi, w szczególności, że z wcześniejszych wiz korzystały zgodnie z prawem, wskażą, jaka jest ich sytuacja finansowa w państwie pochodzenia, i udowodnią, że rzeczywiście zamierzają opuścić terytorium państw członkowskich, zanim upłynie termin ważności wizy, o którą się ubiegają.

2d.  W razie konieczności na podstawie oceny, o której mowa w ust. 2b niniejszego artykułu, Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych przepisy dotyczące warunków wydawania wiz wielokrotnego wjazdu określonych w ust. 2 niniejszego artykułu, które mają być stosowane w każdym obszarze właściwości w celu uwzględnienia uwarunkowań lokalnych, ryzyka migracyjnego i ryzyka związanego z bezpieczeństwem, a także ogólnych stosunków Unii z danym państwem trzecim. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 52 ust. 2.

▼B

3.  Dane określone w art. 10 ust. 1 rozporządzenia w sprawie VIS wprowadza się do systemu VIS po podjęciu decyzji w sprawie wydania wizy.

Artykuł 25

Wydanie wizy o ograniczonej ważności terytorialnej

1.  Wiza o ograniczonej ważności terytorialnej jest wydawana wyjątkowo w następujących przypadkach:

▼M3

▼B

2.  Wiza o ograniczonej ważności terytorialnej jest ważna na terytorium wydającego ją państwa członkowskiego. Wyjątkowo może ona być ważna na terytorium więcej niż jednego państwa członkowskiego, pod warunkiem wyrażenia zgody przez każde z tych państw.

3.  Jeżeli osoba ubiegająca się o wizę posiada dokument podróży nieuznawany przez co najmniej jedno państwo członkowskie – ale nie przez wszystkie – wydaje się wizę ważną na terytorium państw członkowskich uznających ten dokument podróży. Jeżeli państwo członkowskie wydające wizę nie uznaje dokumentu podróży osoby ubiegającej się o wizę, wydana wiza jest ważna tylko w tym państwie członkowskim.

4.  Jeżeli w przypadkach opisanych w ust. 1 lit. a) wydano wizę o ograniczonej ważności terytorialnej, organy centralne państwa członkowskiego wydającego wizę niezwłocznie przekazują odnośne informacje organom centralnym innych państw członkowskich z zastosowaniem procedury, o której mowa w art. 16 ust. 3 rozporządzenia w sprawie VIS.

5.  Dane określone w art. 10 ust. 1 rozporządzenia w sprawie VIS wprowadza się do systemu VIS po podjęciu decyzji w sprawie wydania wizy.

▼M5

Artykuł 25a

Współpraca w zakresie readmisji

1.  W zależności od poziomu współpracy państwa trzeciego z państwami członkowskimi w zakresie readmisji migrantów o nieuregulowanym statusie, ocenianego na podstawie odpowiednich i obiektywnych danych, art. 14 ust. 6, art. 16 ust. 1 i ust. 5 lit. b), art. 23 ust. 1 oraz art. 24 ust. 2 i 2c nie stosuje się do osób ubiegających się o wizę lub kategorii osób ubiegających się o wizę, które są obywatelami państwa trzeciego uznawanego za państwo niewspółpracujące w wystarczającym stopniu zgodnie z niniejszym artykułem.

2.  Komisja dokonuje regularnie, co najmniej raz w roku, oceny współpracy odnośnych państw trzecich w zakresie readmisji, uwzględniając w szczególności następujące wskaźniki:

Ocenę taką przeprowadza się na podstawie wiarygodnych danych przekazywanych przez państwa członkowskie, jak również przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii. Komisja regularnie, co najmniej raz w roku, przedstawia Radzie sprawozdanie z przeprowadzonej przez siebie oceny.

3.  Państwo członkowskie może również powiadomić Komisję, jeżeli doświadcza poważnych i utrzymujących się problemów praktycznych w związku ze współpracą z państwem trzecim w zakresie readmisji migrantów o nieuregulowanym statusie na podstawie tych samych wskaźników, co wskaźniki wymienione w ust. 2. Komisja natychmiast informuje Parlament Europejski i Radę o takim powiadomieniu.

4.  Komisja analizuje każde powiadomienie dokonane na mocy ust. 3 w terminie miesiąca. Komisja informuje Parlament Europejski i Radę o wynikach przeprowadzonej analizy.

5.  Jeżeli na podstawie analizy, o której mowa w ust. 2 i 4, oraz uwzględniając kroki podjęte przez Komisję w celu poprawy poziomu współpracy danego państwa trzeciego w zakresie readmisji, a także ogólne stosunki Unii z tym państwem trzecim, w tym w dziedzinie migracji, Komisja uzna, że dane państwo nie współpracuje w wystarczającym stopniu i że w związku z tym potrzebne jest podjęcie działania, lub jeżeli w terminie 12 miesięcy zwykła większość państw członkowskich powiadomi Komisję zgodnie z ust. 3, Komisja kontynuuje wysiłki na rzecz poprawy współpracy z danym państwem trzecim i jednocześnie przedstawia Radzie wniosek dotyczący przyjęcia:

6.  Na podstawie wskaźników przewidzianych w ust. 2 Komisja stale ocenia i przedstawia sprawozdanie na temat tego, czy możliwe jest osiągnięcie znaczącej i trwałej poprawy współpracy z danym państwem trzecim w zakresie readmisji migrantów o nieuregulowanym statusie, oraz, uwzględniając również ogólne stosunki Unii z tym państwem trzecim, może przedstawić Radzie wniosek dotyczący uchylenia lub zmiany decyzji wykonawczych, o których mowa w ust. 5.

7.  Najpóźniej sześć miesięcy po wejściu w życie decyzji wykonawczych, o których mowa w ust. 5, Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z postępów we współpracy z danym państwem trzecim w zakresie readmisji.

8.  Jeżeli na podstawie analizy, o której mowa w ust. 2, oraz uwzględniając ogólne stosunki Unii z danym państwem trzecim, zwłaszcza w zakresie współpracy w dziedzinie readmisji, Komisja uzna, że dane państwo trzecie współpracuje w wystarczającym stopniu, może ona przedstawić Radzie wniosek w sprawie przyjęcia decyzji wykonawczej dotyczącej osób ubiegających się o wizę lub kategorii osób ubiegających się o wizę – które są obywatelami tego państwa trzeciego i które występują o wizę na terytorium tego państwa trzeciego – wprowadzającej co najmniej jeden z następujących elementów:

Tę decyzję wykonawczą stosuje się nie dłużej niż przez rok. Okres obowiązywania tej decyzji może zostać przedłużony.

▼B

Artykuł 26

Wydanie wizy lotniskowej

1.  Wiza lotniskowa jest ważna na tranzyt przez międzynarodową strefę tranzytową portów lotniczych znajdujących się na terytorium państw członkowskich.

2.  Bez uszczerbku dla art. 12 lit. a) okres ważności wizy obejmuje dodatkowe 15 dni.

Państwa członkowskie mogą nie przyznać dodatkowych dni z powodów podyktowanych względami porządku publicznego lub stosunkami międzynarodowymi któregokolwiek z państw członkowskich.

3.  Bez uszczerbku dla art. 12 lit. a) wielokrotne wizy lotniskowe mogą zostać wydane z okresem ważności wynoszącym maksymalnie sześć miesięcy.

4.  Decydując o wydaniu wielokrotnej wizy lotniskowej, należy kierować się w szczególności następującymi kryteriami:

5.  Jeżeli osoba ubiegająca się o wizę musi posiadać wizę lotniskową zgodnie z przepisami art. 3 ust. 2, wiza lotniskowa jest ważna jedynie na tranzyt przez międzynarodową strefę tranzytową portów lotniczych znajdujących się na terytorium danego państwa członkowskiego lub państw członkowskich.

6.  Dane określone w art. 10 ust. 1 rozporządzenia w sprawie VIS wprowadza się do systemu VIS po podjęciu decyzji w sprawie wydania wizy.

Artykuł 27

Wypełnianie naklejki wizowej

▼M5

1.  Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych zasady wypełniania naklejki wizowej. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 52 ust. 2.

2.  Państwa członkowskie mogą nanosić na naklejkę wizową, w polu „uwagi”, dodatkowe wpisy krajowe. Wpisy te nie mogą pokrywać się z wpisami obowiązkowymi określonymi zgodnie z procedurą, o której mowa w ust. 1.

▼B

3.  Wszystkie wpisy na naklejce wizowej są nanoszone drukiem; na wydrukowanej naklejce wizowej nie dokonuje się żadnych odręcznych zmian.

▼M5

4.  Naklejkę wizową stosowaną w przypadku wizy jednokrotnego wjazdu można wypełniać odręcznie tylko w razie wystąpienia problemów technicznych. Na wypełnionej odręcznie naklejce wizowej nie dokonuje się żadnych zmian.

▼B

5.  W przypadku odręcznego wypełnienia naklejki wizowej zgodnie z ust. 4 niniejszego artykułu informacja o tym jest wprowadzana do sytemu VIS zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. k) rozporządzenia w sprawie VIS.

Artykuł 28

Unieważnienie wypełnionej naklejki wizowej

1.  Jeżeli na naklejce wizowej wykryto błąd przed jej umieszczeniem w dokumencie podróży, naklejkę wizową unieważnia się.

2.  Jeżeli błąd wykryto po umieszczeniu naklejki wizowej w dokumencie podróży, naklejkę unieważnia się przekreśleniem jej na krzyż atramentem niemożliwym do wywabienia, a w paszporcie, na innej stronie, umieszcza się nową naklejkę.

3.  Jeżeli błąd wykryto po wprowadzeniu odnośnych danych do systemu VIS zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia w sprawie VIS, koryguje się go zgodnie z art. 24 ust. 1 tego rozporządzenia.

Artykuł 29

Umieszczanie naklejki wizowej

▼M5

1.  Naklejkę wizową umieszcza się w dokumencie podróży.

▼M5

1a.  Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych szczegółowe zasady umieszczania naklejki wizowej. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 52 ust. 2.

▼B

2.  Jeżeli państwo członkowskie wydające wizę nie uznaje dokumentu podróży osoby ubiegającej się o wizę, wizę umieszcza się na oddzielnym blankiecie wizowym.

3.  Jeżeli naklejka wizowa została umieszczona na oddzielnym blankiecie wizowym, informacja o tym jest wprowadzana do sytemu VIS zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. j) rozporządzenia w sprawie VIS.

4.  Wizy indywidualne wydawane osobom wpisanym do dokumentu podróży osoby ubiegającej się o wizę umieszcza się w tym samym dokumencie podróży.

5.  Jeżeli dokument podróży, do którego wpisane są te osoby, nie jest uznawany przez państwo członkowskie wydające wizę, indywidualną naklejkę wizową umieszcza się na oddzielnych blankietach wizowych.

Artykuł 30

Uprawnienia z tytułu wydanej wizy

Posiadanie wizy jednolitej lub wizy o ograniczonej ważności terytorialnej nie daje automatycznie prawa do wjazdu.

Artykuł 31

Informacje o organach centralnych innych państw członkowskich

▼M5

1.  Państwo członkowskie może wymagać, by jego organy centralne były informowane o wizach – z wyjątkiem tranzytowych wiz lotniskowych – wydawanych przez inne państwa członkowskie obywatelom określonych państw trzecich lub obywatelom tych państw należącym do szczególnych kategorii.

2.  Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wprowadzeniu lub zniesieniu wymogu przekazywania takich informacji najpóźniej 25 dni kalendarzowe przed rozpoczęciem jego stosowania. Informacja ta jest również przekazywana w ramach lokalnej współpracy schengeńskiej w odnośnym obszarze właściwości.

▼B

3.  Komisja informuje państwa członkowskie o takich zgłoszeniach.

▼M5 —————

▼B

Artykuł 32

Odmowa wydania wizy

1.  Bez uszczerbku dla art. 25 ust. 1 odmawia się wydania wizy, jeżeli:

▼M5

2.  O decyzji w sprawie odmowy oraz powodach odmowy powiadamia się osobę ubiegającą się o wizę przy użyciu standardowego formularza określonego w załączniku VI w języku państwa członkowskiego, które podjęło ostateczną decyzję w sprawie wniosku, i w innym języku urzędowym instytucji Unii.

▼B

3.  Osobom ubiegającym się o wizę, którym odmówiono wydania wizy, przysługuje prawo do odwołania się od takiej decyzji. Postępowanie odwoławcze jest prowadzone przeciwko państwu członkowskiemu, które podjęło ostateczną decyzję w sprawie wniosku, zgodnie z prawem krajowym tego państwa członkowskiego. Państwa członkowskie udzielają osobom ubiegającym się o wizę informacji dotyczących trybu postępowania w przypadku odwołania, jak określono w załączniku VI.

▼M5 —————

▼B

5.  Informacje na temat odmowy wydania wizy wprowadza się do VIS zgodnie z art. 12 rozporządzenia w sprawie VIS.

ROZDZIAŁ V

Zmiany dotyczące wydanej wizy

Artykuł 33

Przedłużenie

1.  Okres ważności wydanej wizy lub długość pobytu objętego tą wizą przedłuża się, jeżeli właściwy organ państwa członkowskiego uzna, że posiadacz wizy wykazał, iż na skutek siły wyższej lub ze względów humanitarnych nie jest możliwe opuszczenie przez niego terytorium państw członkowskich przed upływem terminu ważności wizy lub przed końcem objętego wizą dozwolonego okresu pobytu. Takiego przedłużenia dokonuje się bezpłatnie.

2.  Okres ważności wydanej wizy lub długość pobytu objętego tą wizą można przedłużyć, jeżeli posiadacz wizy przedstawi dowód na istnienie ważnych powodów osobistych uzasadniających przedłużenie okresu ważności lub okresu pobytu. Za takie przedłużenie pobiera się opłatę w wysokości 30 EUR.

3.  Ważność terytorialna przedłużonej wizy pozostaje taka sama jak w przypadku wizy pierwotnej, chyba że organ dokonujący przedłużenia postanowi inaczej.

4.  Organem właściwym do przedłużenia ważności wizy jest organ państwa członkowskiego, na którego terytorium znajduje się dany obywatel państwa trzeciego w chwili wystąpienia o to przedłużenie.

5.  Państwa członkowskie zgłaszają Komisji organy właściwe w sprawach przedłużenia okresu ważności wizy.

6.  Do przedłużenia wizy używa się naklejki wizowej.

7.  Informacje na temat przedłużonej wizy wprowadza się do systemu VIS zgodnie z art. 14 rozporządzenia w sprawie VIS.

Artykuł 34

Unieważnienie i cofnięcie wizy

1.  Wizę unieważnia się, jeżeli okaże się, że w chwili wydawania wizy warunki uprawniające do jej otrzymania nie były spełnione, zwłaszcza jeżeli istnieją poważne powody, by przypuszczać, że wizę uzyskano w sposób nieuczciwy. Wizę unieważnia zasadniczo właściwy organ państwa członkowskiego, które ją wydało. Wizę może unieważnić właściwy organ innego państwa członkowskiego; o unieważnieniu tym jest informowany organ państwa członkowskiego, które wydało wizę.

2.  Wiza jest cofana, jeżeli okaże się, że warunki uprawniające do jej otrzymania nie są już spełniane. Wizę cofa zasadniczo właściwy organ państwa członkowskiego, które ją wydało. Wizę może cofnąć właściwy organ innego państwa członkowskiego; o cofnięciu tym jest informowany organ państwa członkowskiego, które wydało wizę.

3.  Wizę można cofnąć na wniosek posiadacza wizy. Właściwy organ państwa członkowskiego, które wydało wizę, jest informowany o cofnięciu wizy.

4.  Nieprzedstawienie przez posiadacza wizy na granicy co najmniej jednego dokumentu uzupełniającego, o którym mowa w art. 14 ust. 3, nie prowadzi automatycznie do unieważnienia lub cofnięcia wizy.

5.  W przypadku unieważnienia lub cofnięcia wizy opatruje się ją stemplem „UNIEWAŻNIONO” lub „COFNIĘTO”, a optycznie zmienny element naklejki wizowej, element zabezpieczający zwany „efektem obrazu ukrytego” oraz napis „wiza” unieważnia się przekreśleniem.

6.  Decyzję w sprawie unieważnienia lub cofnięcia wizy oraz powody takiej decyzji przedstawia się osobie ubiegającej się o wizę na standardowym formularzu określonym w załączniku VI.

7.  Posiadaczowi wizy, która została unieważniona lub cofnięta, przysługuje prawo do odwołania się od odnośnej decyzji, chyba że wiza została cofnięta na jego wniosek zgodnie z ust. 3. Postępowanie odwoławcze prowadzone jest przeciwko państwu członkowskiemu, które podjęło decyzję w sprawie unieważnienia lub cofnięcia wizy, zgodnie z prawem krajowym tego państwa członkowskiego. Państwa członkowskie udzielają osobom ubiegającym się o wizę informacji dotyczących trybu postępowania w przypadku odwołania, jak określono w załączniku VI.

8.  Informacje o unieważnionej lub cofniętej wizie wprowadza się do systemu VIS zgodnie z art. 13 rozporządzenia w sprawie VIS.

ROZDZIAŁ VI

Wizy wydawane na granicach zewnętrznych

Artykuł 35

Występowanie o wizę na granicy zewnętrznej

1.  W wyjątkowych przypadkach wizy mogą być wydawane na przejściach granicznych, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

2.  Jeżeli o wizę wystąpiono na granicy zewnętrznej, można odstąpić od wymogu posiadania przez osobę ubiegającą się o wizę podróżnego ubezpieczenia medycznego, w przypadku gdy takie podróżne ubezpieczenie medyczne nie jest dostępne na przejściu granicznym lub ze względów humanitarnych.

3.  Wiza wydana na granicy zewnętrznej jest wizą jednolitą uprawniającą jej posiadacza do pobytu o długości nieprzekraczającej 15 dni, w zależności od celu i warunków planowanego pobytu. W przypadku tranzytu długość dozwolonego pobytu odpowiada czasowi potrzebnemu na tranzyt.

4.  Jeżeli warunki określone w art. 5 ust. 1 lit. a), c), d) i e) kodeksu granicznego Schengen nie są spełnione, organy odpowiedzialne za wydanie wizy na granicy mogą zgodnie z art. 25 ust. 1 lit. a) niniejszego rozporządzenia wydać wizę o ograniczonej ważności terytorialnej ważną jedynie na terytorium wydającego państwa członkowskiego.

5.  Zasadniczo na granicy zewnętrznej nie wydaje się wiz obywatelom państw trzecich należącym do kategorii osób, co do których wymagane jest uprzednie zasięgnięcie opinii zgodnie z art. 22.

W wyjątkowych przypadkach, zgodnie z art. 25 ust. 1 lit. a), osobom takim można jednak wydać na granicy zewnętrznej wizę o ograniczonej ważności terytorialnej, ważną jedynie na terytorium wydającego państwa członkowskiego.

6.  Poza powodami odmowy wydania wizy, przedstawionymi w art. 32 ust. 1, wizy odmawia się na przejściu granicznym, jeżeli warunki, o których mowa w ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu, nie są spełnione.

7.  Stosuje się przepisy art. 32 ust. 3 i załącznika VI dotyczące uzasadnienia decyzji odmownej i powiadomienia o niej oraz dotyczące prawa do odwołania.

Artykuł 36

Wizy wydawane na granicach zewnętrznych marynarzom podróżującym tranzytem

1.  Marynarzowi podlegającemu obowiązkowi posiadania wizy podczas przekraczania zewnętrznych granic państw członkowskich można wydać na granicy wizę na tranzyt w następujących przypadkach:

▼M5 —————

▼M5

2a.  Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych instrukcje operacyjne dotyczące wydawania marynarzom wiz na granicy. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 52 ust. 2.

▼B

3.  Przepisy niniejszego artykułu stosuje się bez uszczerbku dla art. 35 ust. 3, 4 i 5.

TYTUŁ IV

ZARZĄDZANIE ADMINISTRACYJNE I ORGANIZACJA

Artykuł 37

Organizacja wydziałów wizowych

1.  Państwa członkowskie odpowiadają za organizację wydziałów wizowych swoich konsulatów.

Aby zapobiec spadkowi czujności i chronić pracowników przed presją na szczeblu lokalnym, należy w odpowiednich przypadkach wprowadzić systemy rotacji pracowników mających bezpośredni kontakt z osobami ubiegającymi się o wizę. Szczególną uwagę zwraca się na jasną strukturę służbową i wyraźny przydział oraz podział obowiązków związanych z podejmowaniem ostatecznych decyzji w sprawie wniosków. Prawo dostępu do systemów VIS i SIS oraz innych informacji poufnych ogranicza się do niewielkiej liczby odpowiednio upoważnionych stałych pracowników. Podejmuje się stosowne działania w celu uniemożliwienia osobom nieupoważnionym dostępu do takich baz danych.

▼M5

2.  Aby zapobiec oszustwom lub utracie naklejek wizowych, należy je przechowywać i posługiwać się nimi zgodnie z odpowiednimi zasadami bezpieczeństwa. Każdy konsulat prowadzi ewidencję zapasów naklejek wizowych i odnotowuje sposób wykorzystania każdej naklejki wizowej. Wszelkie istotne przypadki utraty niewypełnionych naklejek wizowych są zgłaszane Komisji.

3.  Konsulaty lub organy centralne przechowują wnioski w swoich archiwach w formie papierowej lub elektronicznej. Akta każdego wniosku zawierają odpowiednie informacje umożliwiające w razie potrzeby odtworzenie podstawy decyzji podjętej w sprawie wniosku.

Akta każdego wniosku przechowuje się przez okres co najmniej roku, licząc od dnia wydania decyzji w sprawnie wniosku, o której mowa w art. 23 ust. 1, lub – w przypadku odwołania – do dnia zakończenia postępowania odwoławczego, w zależności od tego, który termin jest dłuższy. Jeżeli ma to zastosowanie, akta indywidualnych wniosków elektronicznych przechowuje się przez okres ważności wydanej wizy.

▼B

Artykuł 38

▼M5

Zasoby niezbędne do rozpatrywania wniosków i monitorowania procedur wizowych

1.  Państwa członkowskie wysyłają do konsulatów odpowiedni personel w wystarczającej liczbie do wykonywania zadań związanych z rozpatrywaniem wniosków, tak aby zapewnić odpowiednią i jednolitą jakość obsługi interesantów.

▼M5

1a.  Państwa członkowskie zapewniają, aby cała procedura wizowa przeprowadzana w konsulatach, w tym składanie i rozpatrywanie wniosków, drukowanie naklejek wizowych i praktyczna współpraca z usługodawcami zewnętrznymi, była monitorowana przez członków personelu pochodzących z państw członkowskich w celu zapewnienia integralności wszystkich etapów procedury.

▼B

2.  Lokale spełniają odpowiednie wymogi funkcjonalności i pozwalają na stosowanie odpowiednich środków bezpieczeństwa.

▼M5

3.  Organy centralne państw członkowskich zapewniają członkom personelu pochodzącym z ich państwa i miejscowym członkom personelu odpowiednie szkolenia oraz są odpowiedzialne za udzielanie im pełnych, dokładnych i aktualnych informacji na temat stosownych przepisów prawa Unii i prawa krajowego.

▼M5

3a.  Jeżeli rozpatrywaniem wniosków i podejmowaniem decyzji w ich sprawie zajmują się organy centralne, o czym mowa w art. 4 ust. 1a, państwa członkowskie organizują specjalne szkolenia w celu zapewnienia, by członkowie personelu tych organów centralnych dysponowali wystarczającą i aktualną wiedzą na temat uwarunkowań społeczno-gospodarczych w danym kraju oraz pełnymi, dokładnymi i aktualnymi informacjami na temat stosownych przepisów prawa Unii i prawa krajowego.

3b.  Państwa członkowskie zapewniają również, by konsulaty dysponowały wystarczającą liczbą odpowiednio wyszkolonych członków personelu, którzy będą pomagać organom centralnym w rozpatrywaniu wniosków i podejmowaniu decyzji w ich sprawie, zwłaszcza poprzez uczestniczenie w spotkaniach organizowanych w ramach lokalnej współpracy schengeńskiej, wymianę informacji z innymi konsulatami i z organami lokalnymi, gromadzenie na szczeblu lokalnym odpowiednich informacji na temat ryzyka migracyjnego i oszukańczych praktyk oraz przeprowadzanie rozmów i dodatkowych analiz.

▼B

4.  Organy centralne państw członkowskich zapewniają częstą i odpowiednią kontrolę przebiegu rozpatrywania wniosków oraz podejmują działania zaradcze w przypadku wykrycia odstępstw od przepisów niniejszego rozporządzenia.

▼M5

5.  Państwa członkowskie zapewniają istnienie procedury, która umożliwi osobom ubiegającym się o wizę składanie skarg dotyczących:

Konsulaty lub organy centralne prowadzą rejestr skarg i podjętych działań następczych.

Państwa członkowskie udostępniają publicznie informacje na temat procedury przewidzianej w niniejszym ustępie.

▼B

Artykuł 39

Zachowanie personelu

1.  Konsulaty państw członkowskich zapewniają osobom ubiegającym się o wizę uprzejmą obsługę.

▼M5

2.  Pracownicy konsularni i pracownicy organów centralnych wykonują swoje obowiązki służbowe z pełnym poszanowaniem godności ludzkiej. Podejmowane przez nich środki muszą być współmierne do zamierzonych celów.

3.  Podczas wykonywania obowiązków służbowych pracownicy konsularni i pracownicy organów centralnych nie dyskryminują nikogo ze względu na płeć, pochodzenie rasowe lub etniczne, religię lub przekonania, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną.

Artykuł 40

Organizacja konsulatów i współpraca konsularna

1.  Każde państwo członkowskie odpowiada za opracowanie procedur związanych z wnioskami.

2.  Państwa członkowskie:

3.  Państwo członkowskie może również współpracować z usługodawcą zewnętrznym zgodnie z art. 43.

4.  Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o organizacji służby konsularnej i współpracy konsularnej w każdej lokalizacji.

5.  W razie zaprzestania współpracy z innymi państwami członkowskimi państwa członkowskie starają się zapewnić ciągłość pełnej obsługi.

▼M5 —————

▼B

Artykuł 42

Korzystanie z pomocy konsulów honorowych

1.  Do wykonywania niektórych lub wszystkich czynności, o których mowa w art. 43 ust. 6, mogą zostać upoważnieni także konsulowie honorowi. Należy podjąć odpowiednie środki, aby zagwarantować ochronę danych oraz bezpieczeństwo.

2.  Jeżeli konsul honorowy nie jest urzędnikiem służby cywilnej państwa członkowskiego, wykonuje on wspomniane czynności zgodnie z wymogami określonymi w załączniku X, z wyjątkiem przepisów zawartych w pkt D lit. c) tego załącznika.

3.  Jeżeli konsul honorowy jest urzędnikiem służby cywilnej państwa członkowskiego, państwo to zapewnia stosowanie warunków porównywalnych z tymi, które miałyby zastosowanie, gdyby czynności te były wykonywane przez jego konsulat.

Artykuł 43

Współpraca z usługodawcami zewnętrznymi

1.  Państwa członkowskie dążą do tego, aby współpraca z usługodawcą zewnętrznym obejmowała co najmniej jeszcze jedno państwo członkowskie, bez uszczerbku dla przepisów o zamówieniach publicznych i zasad konkurencji.

2.  Podstawą współpracy z usługodawcą zewnętrznym jest instrument prawny, który spełnia wymogi określone w załączniku X.

▼M5 —————

▼B

4.  Analiza wniosków, rozmowy (w odpowiednich przypadkach), podejmowanie decyzji w sprawie wniosków oraz druk i umieszczanie naklejek wizowych dokonywane są wyłącznie przez konsulat.

▼M5

5.  Usługodawcy zewnętrzni w żadnym przypadku nie mają dostępu do VIS. Dostęp do VIS jest zastrzeżony wyłącznie dla odpowiednio upoważnionego personelu konsulatów lub organów centralnych.

▼B

6.  Usługodawcy zewnętrznemu można powierzyć wykonywanie jednej lub więcej poniższych czynności:

▼M5

▼B

▼M5

▼B

▼M5

7.  Wybierając usługodawcę zewnętrznego, dane państwo członkowskie ocenia wiarygodność i wypłacalność organizacji lub przedsiębiorstwa oraz upewnia się, czy nie zachodzi konflikt interesów. Ocena obejmuje w stosownych przypadkach weryfikację niezbędnych pozwoleń, wpisów w rejestrze, statutów i umów z bankami.

▼B

8.  Dane państwo(-a) członkowskie zapewnia(-ją) przestrzeganie przez wybranego usługodawcę zewnętrznego warunków nałożonych na niego na mocy instrumentu prawnego, o którym mowa w ust. 2.

▼M5

9.  Państwa członkowskie są odpowiedzialne za przestrzeganie przepisów dotyczących ochrony danych osobowych oraz zapewniają, aby usługodawca zewnętrzny podlegał monitorowaniu przez organy nadzorcze ds. ochrony danych zgodnie z art. 51 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 ( 9 ).

▼B

10.  Dane państwo(-a) członkowskie zapewnia(-ją) przeszkolenie usługodawcy zewnętrznego, odpowiednio do wiedzy potrzebnej do właściwej obsługi i właściwego informowania osób ubiegających się o wizę.

11.  Dane państwo(-a) członkowskie ściśle nadzoruje(-ą) realizację postanowień instrumentu prawnego, o którym mowa w ust. 2, w tym:

▼M5

▼B

▼M5

W tym celu konsulat(-y) lub organy centralne danego(-ych) państwa (państw) członkowskiego(-ich) regularnie i co najmniej raz na dziewięć miesięcy przeprowadzają wyrywkowe kontrole w pomieszczeniach usługodawcy zewnętrznego. Państwa członkowskie mogą zgodzić się na podział obciążenia związanego z takim regularnym monitorowaniem.

▼M5

11a.  Do dnia 1 lutego każdego roku państwa członkowskie przedkładają Komisji sprawozdania ze współpracy z usługodawcami zewnętrznymi na całym świecie oraz z ich monitorowania, jak określono w załączniku X pkt C.

▼B

12.  W razie rozwiązania współpracy z usługodawcą zewnętrznym państwa członkowskie zapewniają ciągłość pełnej obsługi.

13.  Państwa członkowskie dostarczają Komisji kopię instrumentu prawnego, o którym mowa w ust. 2.

▼M5

Artykuł 44

Szyfrowanie i bezpieczne przekazywanie danych

1.  W przypadku współpracy między państwami członkowskimi i współpracy z usługodawcą zewnętrznym oraz w przypadku korzystania z pomocy konsulów honorowych dane państwo(-a) członkowskie zapewnia(-ją), by dane – czy to przekazywane drogą elektroniczną, czy też przekazywane fizycznie na nośniku elektronicznym – były całkowicie zaszyfrowane.

2.  W państwach trzecich zakazujących przekazywania zaszyfrowanych danych drogą elektroniczną, dane państwo(-a) członkowskie nie zezwala(-ją) na przekazywanie danych drogą elektroniczną.

W takich przypadkach dane państwo(-a) członkowskie zapewnia(-ją), aby dane elektroniczne w formie całkowicie zaszyfrowanej na nośniku elektronicznym zostały fizycznie przekazane przez urzędnika konsularnego państwa członkowskiego lub, jeżeli przekazanie danych tą drogą wymagałoby nieproporcjonalnie dużych lub nieuzasadnionych nakładów – w inny bezpieczny i pewny sposób, na przykład przez uznane podmioty mające doświadczenie w transporcie w odnośnych państwach trzecich dokumentów wymagających szczególnej ochrony.

3.  We wszystkich przypadkach poziom bezpieczeństwa podczas przekazywania danych jest dostosowywany do wrażliwego charakteru tych danych.

▼B

Artykuł 45

Współpraca konsularna państw członkowskich z pośredniczącymi podmiotami komercyjnymi

1.  Państwa członkowskie mogą współpracować z pośredniczącymi podmiotami komercyjnymi, które będą pośredniczyć w przyjmowaniu wniosków, ale nie będą pobierać identyfikatorów biometrycznych.

2.  Taka współpraca opiera się na akredytacji udzielonej przez właściwe organy państw członkowskich. Akredytacja jest przyznawana w szczególności po sprawdzeniu następujących danych:

▼M5

3.  Akredytowane pośredniczące podmioty komercyjne podlegają regularnej wyrywkowej kontroli polegającej na przeprowadzaniu rozmów bezpośrednich lub telefonicznych z osobami ubiegającymi się o wizę, sprawdzaniu wycieczek i miejsc zakwaterowania, oraz – w przypadku gdy uznane to zostanie za konieczne – weryfikacji dokumentów związanych z powrotem grup do kraju.

▼B

4.  W ramach lokalnej współpracy schengeńskiej wymienia się informacje na temat działania akredytowanych pośredniczących podmiotów komercyjnych dotyczące wykrytych nieprawidłowości oraz odrzuconych wniosków przekazanych przez pośredniczące podmioty komercyjne oraz na temat wykrytych form fałszerstw dokumentów podróży oraz zaplanowanych, lecz niedoszłych do skutku wycieczek.

5.  W ramach lokalnej współpracy schengeńskiej wymienia się wykazy pośredniczących podmiotów komercyjnych, którym została przyznana akredytacja przez każdy z konsulatów lub którym akredytację cofnięto, wraz z uzasadnieniem decyzji o cofnięciu akredytacji.

▼M5

Każdy konsulat i organy centralne w stosownych przypadkach podają do ogólnej wiadomości wykaz akredytowanych pośredniczących podmiotów komercyjnych, z którymi prowadzą współpracę.

▼B

Artykuł 46

Opracowywanie danych statystycznych

Państwa członkowskie opracowują, zgodnie z tabelą przedstawioną w załączniku XII, roczne statystyki na temat wiz. Statystyki te przedkłada się do dnia 1 marca za poprzedni rok kalendarzowy.

Artykuł 47

Podawanie informacji do ogólnej wiadomości

1.  Organy centralne państw członkowskich i konsulaty podają do ogólnej wiadomości wszystkie istotne informacje związane ze składaniem wniosków wizowych, a zwłaszcza:

▼M5

▼B

▼M5

▼B

▼M5

▼B

2.  Reprezentujące i reprezentowane państwo członkowskie podają do ogólnej wiadomości informacje dotyczące porozumień o wzajemnej reprezentacji, o których mowa w art. 8, zanim takie porozumienia wejdą w życie.

TYTUŁ V

LOKALNA WSPÓŁPRACA SCHENGEŃSKA

Artykuł 48

Lokalna współpraca schengeńska między konsulatami państw członkowskich

▼M5

1.  Aby zapewnić jednolite stosowanie wspólnej polityki wizowej uwzględniające uwarunkowania lokalne, konsulaty i delegatury Unii prowadzą współpracę w ramach każdego obszaru właściwości.

W tym celu, zgodnie z art. 5 ust. 3 decyzji Rady 2010/427/UE ( 10 ), Komisja wydaje delegaturom Unii instrukcje dotyczące wykonywania odpowiednich zadań koordynacyjnych przewidzianych w niniejszym artykule.

W przypadku rozpatrywania przez organy centralne wniosków złożonych w danym obszarze właściwości i podejmowaniu decyzji w ich sprawie, o czym mowa w art. 4 ust. 1a, państwa członkowskie zapewniają aktywny udział tych organów centralnych w lokalnej współpracy schengeńskiej. Pracownicy uczestniczący w lokalnej współpracy schengeńskiej zostają odpowiednio przeszkoleni i włączeni w rozpatrywanie wniosków w danym obszarze właściwości.

▼M5

1a.  Państwo członkowskie i Komisja współpracują w szczególności w celu:

▼M5 —————

▼M5

3.  Państwa członkowskie w ramach lokalnej współpracy schengeńskiej wymieniają między sobą następujące informacje:

▼B

4.  Regularnie organizuje się spotkania państw członkowskich i Komisji dotyczące lokalnej współpracy schengeńskiej, a konkretnie kwestii operacyjnych związanych z realizacją wspólnej polityki wizowej. Spotkania te są zwoływane przez Komisję, chyba że na wniosek Komisji zapadną inne ustalenia.

W ramach lokalnej współpracy schengeńskiej można organizować spotkania dotyczące jednego tematu i tworzyć podgrupy do analizy konkretnych zagadnień.

5.  Systematycznie sporządza się sprawozdania podsumowujące spotkania poświęcone lokalnej współpracy schengeńskiej i rozprowadza się je na szczeblu lokalnym. Komisja może zlecić sporządzanie sprawozdań państwu członkowskiemu. Konsulaty każdego państwa członkowskiego przekazują sprawozdania swoim organom centralnym.

▼M5 —————

▼B

6.  Przedstawiciele konsulatów państw członkowskich niestosujących wspólnotowego dorobku prawnego w dziedzinie wiz lub przedstawiciele państw trzecich mogą być doraźnie zapraszani do udziału w spotkaniach w celu wymiany informacji o kwestiach związanych z wizami.

▼M5

7.  Do dnia 31 grudnia każdego roku sporządza się roczne sprawozdanie dotyczące każdego obszaru właściwości. Na podstawie tych sprawozdań Komisja sporządza sprawozdanie roczne na temat stanu lokalnej współpracy schengeńskiej, które przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

▼B

TYTUŁ VI

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 49

Ustalenia w odniesieniu do igrzysk olimpijskich i paraolimpijskich

Państwa członkowskie organizujące igrzyska olimpijskie lub paraolimpijskie stosują szczególne procedury i warunki ułatwiające wydawanie wiz, określone w załączniku XI.

▼M5 —————

▼M5

Artykuł 51

Instrukcje dotyczące praktycznego stosowania niniejszego rozporządzenia

Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych instrukcje operacyjne dotyczące praktycznego stosowania przepisów niniejszego rozporządzenia. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 52 ust. 2.

▼M5

Artykuł 51a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.  Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.  Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 16 ust. 9, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 1 sierpnia 2019 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 16 ust. 9, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4.  Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa ( 11 ).

5.  Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6.  Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 16 ust. 9 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

▼M5

Artykuł 52

Procedura komitetowa

1.  Komisję wspomaga komitet („komitet ds. wiz”). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 ( 12 ).

2.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

W przypadku gdy komitet nie wyda żadnej opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

▼B

Artykuł 53

Zgłaszanie

1.  Państwa członkowskie zgłaszają Komisji:

2.  Komisja udostępnia informacje zgłoszone zgodnie z ust. 1 państwom członkowskim i podaje je do ogólnej wiadomości poprzez stale aktualizowaną publikację elektroniczną.

Artykuł 54

Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 767/2008

W rozporządzeniu (WE) nr 767/2008 wprowadza się następujące zmiany:

▼M4 —————

▼B

Artykuł 56

Uchylenie

1.  Uchyla się art. 9–17 Konwencji wykonawczej do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r.

2.  Tracą moc:

3.  Odesłania do uchylonych aktów prawnych traktowane są jako odesłania do niniejszego rozporządzenia i odczytywane zgodnie z tabelą korelacji zamieszczoną w załączniku XIII.

Artykuł 57

Monitorowanie i ocena

1.  Dwa lata po rozpoczęciu stosowania wszystkich przepisów niniejszego rozporządzenia Komisja przedstawia ocenę stosowania niniejszego rozporządzenia. Ta ogólna ocena zawiera analizę wyników względem celów rozporządzenia oraz analizę wprowadzenia w życie przepisów niniejszego rozporządzenia, bez uszczerbku dla sprawozdań, o których mowa w ust. 3.

2.  Ocenę, o której mowa w ust. 1, Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Na podstawie tej oceny Komisja przedstawia, jeżeli to konieczne, odpowiednie propozycje zmian do niniejszego rozporządzenia.

3.  Trzy lata po oddaniu VIS do eksploatacji, a następnie co cztery lata Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wprowadzania w życie art. 13, 17, 40–44 niniejszego rozporządzenia, w tym z wprowadzania w życie poboru identyfikatorów biometrycznych oraz korzystania z nich, trafności wybranego standardu ICAO, przestrzegania zasad ochrony danych, współpracy z usługodawcami zewnętrznymi ze szczególnym uwzględnieniem poboru danych biometrycznych, wprowadzania w życie zasady „59 miesięcy na kopiowanie odcisków palców” oraz organizacji procedur związanych z wnioskami. Sprawozdanie obejmuje również dane, zgodnie z art. 17 pkt 12, 13 i 14 oraz art. 50 ust. 4 rozporządzenia w sprawie VIS, o przypadkach, w których pobranie odcisków palców nie było faktycznie możliwe lub nie było wymagane z przyczyn prawnych; dane te są porównane z liczbą przypadków, w których pobrano odciski palców. Sprawozdanie zawiera również informacje o przypadkach, w których osobie niemogącej faktycznie złożyć odcisków palców odmówiono wydania wizy. W razie potrzeby sprawozdaniu towarzyszą odpowiednie propozycje zmiany niniejszego rozporządzenia.

4.  W pierwszym ze sprawozdań, o których mowa w ust. 3, należy również ocenić na podstawie analizy zleconej przez Komisję, czy odciski palców pobierane od dzieci w wieku poniżej 12 lat są wystarczająco wiarygodne do celów identyfikacji i weryfikacji, a zwłaszcza, jak odciski palców zmieniają się z wiekiem.

Artykuł 58

Wejście w życie

1.  Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2.  Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 5 kwietnia 2010 r.

3.  Art. 52 oraz art. 53 ust. 1 lit. a)–h) i ust. 2 stosuje się od dnia 5 października 2009 r.

4.  Do sieci konsultacji Schengen (specyfikacje techniczne) art. 56 ust. 2 lit. d) stosuje się od dnia, o którym mowa w art. 46 rozporządzenia w sprawie VIS.

5.  Art. 32 ust. 2 i 3, art. 34 ust. 6 i 7 oraz art. 35 ust. 7 stosuje się od dnia 5 kwietnia 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

▼M5

---

ZAŁĄCZNIK I

Ujednolicony formularz wniosku

WNIOSEK O PRZYZNANIE WIZY SCHENGEN

Niniejszy formularz jest bezpłatny

 ( 18 )

Członkowie rodzin obywateli UE, EOG lub CH nie wypełniają rubryk nr 21, 22, 30, 31 i 32 (oznaczonych symbolem *).

Wpisy do rubryk 1–3 powinny odpowiadać danym w dokumencie podróży.

▼B

---

ZAŁĄCZNIK II

Niewyczerpujący wykaz dokumentów uzupełniających

Dokumenty uzupełniające, o których mowa w art. 14, składane przez osoby ubiegające się o wizę, mogą obejmować:

---

ZAŁĄCZNIK III

JEDNOLITY WZÓR I SPOSÓB UŻYWANIA STEMPLA INFORMUJĄCEGO, ŻE WNIOSEK WIZOWY JEST DOPUSZCZALNY

Stempel umieszcza się na pierwszej wolnej stronie dokumentu podróży, niezawierającej żadnych wpisów ani stempli.

---

ZAŁĄCZNIK IV

Wspólny wykaz państw trzecich wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 539/2001, których obywatele muszą posiadać tranzytowe wizy lotniskowe podczas tranzytu przez międzynarodową strefę tranzytową portów lotniczych znajdujących się na terytorium państw członkowskich

▼M5

---

ZAŁĄCZNIK V

WYKAZ DOKUMENTÓW POBYTOWYCH UPRAWNIAJĄCYCH POSIADACZA DO TRANZYTU PRZEZ PORTY LOTNICZE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH BEZ TRANZYTOWEJ WIZY LOTNISKOWEJ

ANDORA:

KANADA:

JAPONIA:

SAN MARINO:

STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI:

---

ZAŁĄCZNIK VI

 ( 19 )

STANDARDOWY FORMULARZ DO POWIADOMIENIA O POWODACH ODMOWY WYDANIA, UNIEWAŻNIENIA LUB COFNIĘCIA WIZY

ODMOWA WYDANIA/UNIEWAŻNIENIE/COFNIĘCIE WIZY

Szanowny Pan/Szanowna Pani …,

przeanalizował(-ła)(-ły)

Decyzja zapadła z następującego(-ych) powodu(-ów):

Uwagi dodatkowe:

…

…

…

…

…

Przysługuje Panu/Pani prawo do odwołania od decyzji o odmowie wydania/o unieważnieniu/o cofnięciu wizy.

Przepisy dotyczące odwołania od decyzji o odmowie wydania/o unieważnieniu/o cofnięciu wizy określono w (odesłanie do prawa krajowego):

…

Właściwy organ, do którego można wnieść odwołanie: (dane kontaktowe):

…

Informacje o procedurze, którą należy zastosować, można znaleźć pod następującym adresem (dane kontaktowe):

…

Odwołanie należy wnieść w terminie (wskazanie terminu):

…

Data i pieczęć ambasady/konsulatu generalnego/konsulatu/organów odpowiedzialnych za dokonywanie odpraw osób/innych właściwych organów:

Podpis osoby zainteresowanej ( 21 ): …

▼M5 —————

▼M5

---

ZAŁĄCZNIK X

WYKAZ MINIMALNYCH WYMOGÓW, KTÓRE NALEŻY ZAWRZEĆ W INSTRUMENCIE PRAWNYM W PRZYPADKU WSPÓŁPRACY Z USŁUGODAWCAMI ZEWNĘTRZNYMI

▼B

---

ZAŁĄCZNIK XI

SZCZEGÓLNE PROCEDURY I WARUNKI UŁATWIAJĄCE WYDAWANIE WIZ CZŁONKOM RODZINY OLIMPIJSKIEJ BIORĄCYM UDZIAŁ W IGRZYSKACH OLIMPIJSKICH I PARAOLIMPIJSKICH

ROZDZIAŁ I

Cel i definicje

Artykuł 1

Cel

Poniższe szczególne procedury i warunki ułatwiają ubieganie się o wizę i jej wydawanie członkom rodziny olimpijskiej na czas trwania igrzysk olimpijskich i paraolimpijskich organizowanych przez państwo członkowskie.

Ponadto zastosowanie mają stosowne przepisy wspólnotowego dorobku prawnego dotyczące procedur ubiegania się o wizę i jej wydawania.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

ROZDZIAŁ II

Wydawanie wiz

Artykuł 3

Warunki

Wiza może zostać wydana na mocy niniejszego rozporządzenia wyłącznie w przypadku, gdy osoba zainteresowana:

Artykuł 4

Dokonanie zgłoszenia

1.  Jeżeli organizacja odpowiedzialna sporządza listę osób wybranych do uczestnictwa w igrzyskach olimpijskich lub paraolimpijskich, może ona wraz z wnioskiem o wydanie tym wybranym osobom olimpijskiej karty akredytacyjnej złożyć zbiorowy wniosek wizowy obejmujący wszystkie te osoby, które podlegają obowiązkowi wizowemu zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 539/2001, z wyjątkiem przypadków, gdy osoby te posiadają zezwolenie na pobyt stały wydane przez państwo członkowskie lub zezwolenie na pobyt stały wydane przez Zjednoczone Królestwo lub Irlandię zgodnie z dyrektywą 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich ( 22 ).

2.  Zbiorowy wniosek wizowy dotyczący zainteresowanych osób przekazywany jest równocześnie z wnioskami o olimpijskie karty akredytacyjne komitetowi organizacyjnemu państwa członkowskiego organizującego igrzyska olimpijskie i paraolimpijskie w trybie przez niego określonym.

3.  Za każdą osobę biorącą udział w igrzyskach olimpijskich lub paraolimpijskich składa się indywidualny wniosek wizowy.

4.  Komitet organizacyjny państwa członkowskiego organizującego igrzyska olimpijskie i paraolimpijskie przesyła służbom odpowiedzialnym za wydawanie wiz w najkrótszym możliwym terminie zbiorowy wniosek wizowy wraz z kopiami wniosków o wydanie olimpijskiej karty akredytacyjnej zainteresowanym osobom, podając ich pełne imię i nazwisko, obywatelstwo, płeć, datę i miejsce urodzenia, numer dokumentu podróży, jego rodzaj i datę ważności.

Artykuł 5

Analiza wspólnych wniosków wizowych i rodzaj wydawanej wizy

1.  Wiza wydawana jest przez służby odpowiedzialne za wydawanie wiz po przeprowadzeniu analizy wniosku pod kątem jego zgodności z art. 3.

▼M3

2.  Wydaje się jednolitą wizę wielokrotnego wjazdu upoważniającą do pobytu nieprzekraczającego 90 dni w okresie igrzysk olimpijskich lub paraolimpijskich.

▼B

3.  Jeżeli dany członek rodziny olimpijskiej nie spełnia warunków określonych w art. 3 lit. c) lub d), służby odpowiedzialne za wydawanie wiz mogą wydać wizę o ograniczonej ważności terytorialnej zgodnie z art. 25 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

Forma wizy

1.  Wiza ma postać dwóch liczb wpisywanych na olimpijskiej karcie akredytacyjnej. Pierwsza liczba jest numerem wizy. W przypadku wizy jednolitej liczba ta składa się z siedmiu (7) znaków, zawierających sześć (6) cyfr poprzedzonych literą „C”. W przypadku wizy o ograniczonej ważności terytorialnej liczba ta składa się z ośmiu (8) znaków, czyli sześciu (6) cyfr poprzedzonych literami „XX” ( 23 ). Druga liczba jest numerem dokumentu podróży danej osoby.

2.  Służby odpowiedzialne za wydawanie wiz przesyłają numery wiz komitetowi organizacyjnemu państwa członkowskiego organizującego igrzyska olimpijskie i paraolimpijskie w celu wydania olimpijskich kart akredytacyjnych.

Artykuł 7

Zwolnienie z opłat

Rozpatrywanie wniosków wizowych i wydawanie wiz nie powoduje pobierania jakichkolwiek opłat przez służby odpowiedzialne za wydawanie wiz.

ROZDZIAŁ III

Przepisy ogólne i końcowe

Artykuł 8

Cofnięcie wizy

Jeżeli lista osób zgłoszonych jako uczestnicy igrzysk olimpijskich lub paraolimpijskich ulegnie zmianie przed rozpoczęciem igrzysk, organizacje odpowiedzialne bezzwłocznie informują o tym komitet organizacyjny państwa członkowskiego organizującego igrzyska olimpijskie i paraolimpijskie, aby umożliwić wycofanie olimpijskich kart akredytacyjnych osób usuniętych z listy. Komitet organizacyjny informuje o tym służby odpowiedzialne za wydawanie wiz, podając numery wiz, których to dotyczy.

Służby odpowiedzialne za wydawanie wiz cofają wizy wskazanych osób. Służby te bezzwłocznie informują o tym fakcie władze odpowiedzialne za przeprowadzanie kontroli granicznych, które z kolei natychmiast przekazują informację właściwym władzom innych państw członkowskich.

Artykuł 9

Kontrole na granicach zewnętrznych

1.  W chwili przekraczania zewnętrznych granic państw członkowskich przez członków rodziny olimpijskiej, którym wydano wizę zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia, kontrole wjazdowe ogranicza się do sprawdzenia zgodności z warunkami określonymi w art. 3.

2.  Na czas trwania igrzysk olimpijskich lub paraolimpijskich:

3.  Ust. 2 ma zastosowanie do członków rodziny olimpijskiej, którzy są obywatelami państw trzecich, bez względu na to, czy podlegają obowiązkowi wizowemu na mocy rozporządzenia (WE) nr 539/2001, czy też nie.

---

ZAŁĄCZNIK XII

ROCZNE DANE STATYSTYCZNE NA TEMAT WIZ JEDNOLITYCH, WIZ O OGRANICZONEJ WAŻNOŚCI TERYTORIALNEJ I WIZ LOTNISKOWYCH

W terminie, o którym mowa w art. 46, należy przedłożyć Komisji poniższe dane z każdego miejsca, w którym państwa członkowskie wydają wizy:

Ogólne zasady przedkładania danych:

Jeżeli dane nie są dostępne lub nie są istotne dla określonej kategorii czy państwa trzeciego, państwo członkowskie pozostawia odnośne pole puste (nie wprowadza oznaczenia „0” (zero), „nd.” (nie dotyczy) ani żadnego innego).

---

ZAŁĄCZNIK XIII

---

ZAŁĄCZNIKI

---

( 1 ) Dz.U. L 81 z 21.3.2001, s. 1.

( 2 ) Dz.U. L 164 z 14.7.1995, s. 1.

( 3 ) Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1105/2011/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie wykazu dokumentów podróży, które uprawniają posiadacza do przekraczania granic zewnętrznych i mogą być wizowane oraz w sprawie ustanowienia mechanizmu sporządzania takiego wykazu (Dz.U. L 287 z 4.11.2011, s. 9).

( 4 ) Dz.U. L 53 z 23.2.2002, s. 4.

( 5 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym oraz uchylające dyrektywę 1999/93/WE (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 73).

( 6 ) Dz.U. L 267 z 27.9.2006, s. 41.

( 7 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (Dz.U. L 77 z 23.3.2016, s. 1).

( 8 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/801 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych, odbycia studiów, szkoleń, udziału w wolontariacie, programach wymiany młodzieży szkolnej lub projektach edukacyjnych oraz podjęcia pracy w charakterze au pair (Dz.U. L 132 z 21.5.2016, s. 21).

( 9 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).

( 10 ) Decyzja Rady 2010/427/UE z dnia 26 lipca 2010 r. określająca organizację i zasady funkcjonowania Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (Dz.U. L 201 z 3.8.2010, s. 30).

( 11 ) Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.

( 12 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

( *1 ) Dz.U. L 243 z 15.9.2009, s. 1.”;

( 13 ) Dz.U. L 63 z 13.3.1996, s. 8.

( 14 ) Dz.U. L 116 z 26.4.2001, s. 2.

( 15 ) Dz.U. L 150 z 6.6.2001, s. 4.

( 16 ) Dz.U. L 64 z 7.3.2003, s. 1.

( 17 ) Dz.U. L 131 z 28.5.2009, s. 1.

( 18 ) Logo nie jest wymagane w przypadku Norwegii, Islandii, Liechtensteinu i Szwajcarii.

( 19 ) Logo nie jest wymagane w przypadku Norwegii, Islandii, Liechtensteinu i Szwajcarii.

( 20 ) Od decyzji o cofnięciu wizy na tej podstawie nie przysługuje odwołanie.

( 21 ) Jeżeli wymaga tego prawo krajowe.

( 22 ) Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 77.

( 23 ) Kod ISO organizującego państwa członkowskiego.