EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Wzmocnienia norm pracy na morzu

Legal status of the document This summary has been archived and will not be updated, because the summarised document is no longer in force or does not reflect the current situation.

Wzmocnienia norm pracy na morzu

Komisja Europejska pragnie przeprowadzić konsultacje z partnerami społecznymi w sprawie włączenia odpowiednich przepisów konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) do norm pracy na morzu przyjętych w lutym 2006 r. w prawie wspólnotowym.

AKT

Komunikat Komisji z dnia 15 czerwca 2006 r. na mocy art. 138 ust. 2 TWE w sprawie wzmocnienia norm pracy na morzu [COM(2006) 287 wersja ostateczna – nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym].

STRESZCZENIE

Komisja Europejska zdecydowanie wspierała opracowanie konwencji MOP (EN) (ES) (FR) w sprawie norm pracy na morzu. Uważa, że istnieje konieczność wprowadzenia przepisów konwencji, zarówno na poziomie wspólnotowym, jak i krajowym.

Artykuł 138 ust. 2 Traktatu ustanawiającego Unię Europejską (UE) stanowi, że Komisja przed przedstawieniem wniosków w dziedzinie polityki społecznej konsultuje się z partnerami społecznymi w sprawie możliwych kierunków działań wspólnotowych.

Zakres stosowania konwencji

Konwencja ujmuje w całość przepisy gwarantujące godne warunki pracy i bytu załóg statków o pojemności brutto 500 ton i więcej, wykonujących rejsy międzynarodowe lub pokonujących trasy między portami obcych państw. Postanowienia podzielone są na pięć tematów:

  • minimalne warunki wymagane przy rekrutacji,
  • warunki zatrudnienia i prawa pracownicze,
  • mieszkanie na pokładzie,
  • ochrona socjalna,
  • zdefiniowanie odpowiedzialności w stosowaniu konwencji.

Wkład konwencji

Pierwszym celem konwencji MOP jest skonsolidowanie konwencji i zaleceń dotyczących pracy na morzu przyjętych przez MOP od 1919 r. w jeden tekst o dużym znaczeniu prawnym i politycznym. Ponadto stosuje nowatorskie mechanizmy w celu zapewnienia pełnej skuteczności tekstu.

Drugim celem konwencji jest sprostanie globalizacji i gwarantowanie uczciwszych warunków konkurencji. Konwencja przyczynia się do stabilizacji sektora transportu morskiego w sytuacji konkurencji światowej i do normalizacji statusu marynarza w kontekście globalizacji. Zdarza się bowiem, że niepożądane skutki, takie jak dumping społeczny, szkodzą marynarzom i armatorom przestrzegającym obowiązujących przepisów.

Ostatnim celem jest wzmocnienie bezpieczeństwa morskiego i atrakcyjności zawodu. Warto zauważyć, że 80% wypadków na morzu wiąże się z błędami ludzkimi. Wobec tego niezbędne jest stworzenie minimalnych norm społecznych ujętych w spójne ramy, a także zreformowanie szkoleń. Kwalifikacje i warunki pracy uzupełniają się wzajemnie.

Rola UE

Komisja udzieliła od początku zdecydowanego wsparcia pracom przygotowawczym MOP, przekonana o potrzebie działania, mającego na celu zwalczanie nieuczciwej konkurencji i dokonanie postępu w zakresie norm społecznych na szczeblu światowym. Odgrywała wiodącą rolę wnosząc wartość dodaną w trakcie negocjacji i zapewniając zgodność tekstu konwencji z prawem wspólnotowym. Koordynowała także stanowiska państw członkowskich i zaproponowała wkład finansowy.

Komisja stara się zachęcać do szybkiej ratyfikacji, aby konwencja mogła jak najwcześniej wejść w życie. Znaczenie 27 państw Unii może przyspieszyć proces, ponieważ warunkiem wejścia w życie Konwencji jest jej ratyfikacja przez 30 państw, dysponujących co najmniej 33% tonażu światowego.

Ponadto Komisja dąży do zmiany i wzbogacania norm wspólnotowych poprzez włączanie najwłaściwszych przepisów konwencji do prawa wspólnotowego.

W związku z tym w pierwszej fazie konsultacji partnerzy społeczni są zaproszeni do wypowiadania się na różne związane z wdrożeniem konwencji tematy, które są także przedmiotem analizy wpływu. Są to m.in.:

  • stosowność zmiany istniejącego dorobku prawnego WE przez dostosowanie, konsolidację lub uzupełnienie zgodnie z wytycznymi,
  • przydatność wykraczania w prawie wspólnotowym poza postanowienia konwencji,
  • potrzeba przekwalifikowania nieobowiązkowej części konwencji na obowiązkową,
  • możliwość włączenia partnerów społecznych w negocjacje, w celu doprowadzenia do zawarcia umowy, która weszłaby w życie na mocy decyzji Rady w rozumieniu art. 139 traktatu.

Komisja pyta również partnerów społecznych o potrzebę odzwierciedlenia wspólnotowej struktury trójstronnej w komisji nadzoru przewidzianej w konwencji.

Kontekst

Po przyjęciu konwencji Komisja Europejska uznała, że konieczne jest uruchomienie środków potrzebnych do wdrożenia konwencji zarówno na poziomie wspólnotowym, jak i krajowym. Komisja stara się potwierdzić wartości i interesy UE oraz promować w świecie wymagające normy.

AKTY POWIĄZANE

Decyzja Rady 2007/431/WE z dnia 7 czerwca 2007 r. upoważniająca państwa członkowskie do ratyfikowania, w interesie Wspólnoty Europejskiej, Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy o pracy na morzu z 2006 r. [Dz.U. L 161 z 22.6.2007]. W zakresie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego Komisja posiada wyłączną kompetencję. Jednak nie może ratyfikować konwencji za państwa członkowskie. Decyzja Rady z dnia 7 czerwca 2007 r. umożliwia ratyfikację przez państwa członkowskie konwencji, która obejmuje aspekty związane z koordynacją systemów zabezpieczenia społecznego.

Ostatnia aktualizacja: 10.01.2008

Top