1)

Czy art. 14 ust. 1 pkt c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (1) należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie, aby właściciel znaku towarowego/sąd zakazał osobie trzeciej używania w obrocie handlowym oznaczenia identycznego lub łudząco podobnego do unijnego znaku towarowego, w odniesieniu do części zamiennych samochodu (osłon chłodnicy powietrza/grilli), jeżeli stanowi ono mocowanie do akcesorium samochodowego (emblematu odzwierciedlającego unijny znak towarowy), oraz:

2)

Jakie kryteria oceny należy zastosować w tego rodzaju przypadkach, które pozwoliłyby na ustalenie, czy użycie unijnego znaku towarowego jest zgodne z uczciwymi praktykami w handlu i przemyśle?

3)

Czy art. 9 ust. 2 i art. 9 ust. 3 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/1001 należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy znak towarowy jest elementem kształtu części samochodowej i przy braku w rozporządzeniu (UE) 2017/1001 odpowiednika klauzuli naprawy z art. 110 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) 6/2002 z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych (2) – znak towarowy nie pełni w takiej sytuacji funkcji oznaczającej?

4)

Czy art. 9 ust. 2 i art. 9 ust. 3 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/1001 należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy element zamocowania znaku towarowego, odzwierciedlający kształtem znak towarowy lub łudząco do niego podobny, jest elementem kształtu części samochodowej i przy braku w rozporządzeniu (UE) 2017/1001 odpowiednika klauzuli naprawy z art. 110 ust. 1 rozporządzenia (WE) 6/2002 – element zamocowania nie może być traktowany jako znak towarowy pełniący funkcję oznaczającą nawet jeśli jest identyczny ze znakiem towarowym lub łudząco do niego podobny?