9.10.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 274/4

a)

Strookt het met de geest en het doel van clausule 5, punt 1, van de raamovereenkomst inzake arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd, die als bijlage aan richtlijn 1999/70/EG van de Raad van 28 juni 1999 is gehecht, dat bij de juridische toetsing van de vraag of in een concreet geval een verlengingsovereenkomst voor bepaalde tijd op objectieve gronden als bedoeld in clausule 5, punt 1, sub a, gerechtvaardigd is, uitsluitend wordt gekeken naar de situatie ten tijde van de sluiting van die verlengingsovereenkomst, zonder dat in aanmerking wordt genomen hoeveel overeenkomsten voor bepaalde tijd reeds aan deze overeenkomst vooraf zijn gegaan, of

b)

verlangen de geest en het doel van clausule 5, punt 1, sub a, van de raamovereenkomst, inhoudend dat misbruik als gevolg van het gebruik van opeenvolgende arbeidsovereenkomsten moet worden voorkomen, dat des te strengere eisen worden gesteld aan de „objectieve gronden” naarmate er meer opeenvolgende arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd aan de te toetsen overeenkomst vooraf zijn gegaan, respectievelijk hoe langer de betrokken werknemer reeds voordien op grond van opeenvolgende arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd tewerk was gesteld?

a)

Strookt de in de tweede vraag beschreven bepaling die beperkingen in de tijd toestaat (hier § 14, lid 1, tweede zin, punt 7, TzBfG) met de raamovereenkomst, indien de begrotingsrechtelijke bepaling waaraan § 14, lid 1, tweede zin, punt 7, TzBfG refereert, een voldoende concrete grond voor de beperking in de tijd bevat, die met name verband houdt met de betrokken activiteit en de uitoefeningsvoorwaarden ervan (zie arrest van 4 juli 2006, Adeneler C-212/04, Jurispr. blz. I-6057, punt 2 van het dictum)?

b)

Is er sprake van een dergelijke voldoende concrete grond indien de begrotingswet (zoals hier § 7, lid 3, van het Haushaltsgesetz Nordrhein-Westfalen 2004/05; hierna: „HG NRW 2004/05”) enkel bepaalt dat de begrotingsmiddelen bestemd zijn voor tijdelijke arbeid als „hulpkracht” (Aushilfskraft)?

c)

Geldt dit dan ook wanneer onder de werkzaamheid van een „hulpkracht” in die zin niet alleen de werkzaamheid wordt verstaan die ertoe dient ofwel om een tijdelijke toeneming van inkomend werk op te vangen ofwel om een tijdelijk uitgevallen vaste arbeidskracht te vervangen, maar de term „hulpkracht” ook reeds toepasselijk wordt geacht wanneer de werknemer wordt betaald uit begrotingsmiddelen die zijn vrijgekomen doordat een in dezelfde dienst werkzame vaste arbeidskracht tijdelijk uitvalt, hoewel de „hulpkracht” met taken wordt belast die verband houden met een permanente behoefte van de werkgever en geen inhoudelijke aanknopingspunten hebben met de werkzaamheden van de uitgevallen vaste kracht, of

d)

is de in vraag 3c beschreven uitlegging van het begrip „hulpkracht” in strijd met de geest en het doel van de raamovereenkomst inzake arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd, die beoogt misbruik van het gebruik van ketens van arbeidsovereenkomsten te voorkomen, en met het in het arrest van 23 april 2009, Angelidaki (C-378/07 tot C-380/07, Jurispr. blz. I-3071), punt 2 van het dictum uitgesproken beginsel, dat clausule 5, punt 1, sub a, van de raamovereenkomst inzake arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd zich verzet tegen de toepassing van een nationale regeling op grond waarvan de vernieuwing van opeenvolgende arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd in de overheidssector wordt geacht „om objectieve redenen” in de zin van die clausule gerechtvaardigd te zijn op de enkele grond dat die overeenkomsten zijn gebaseerd op wettelijke bepalingen die de vernieuwing ervan ter voorziening in bepaalde tijdelijke behoeften toestaan, terwijl het in werkelijkheid gaat om permanente en blijvende behoeften?