30.12.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 370/25

(1)

Verordening (EU) nr. 1380/2013 heeft tot doel de teruggooi geleidelijk uit te bannen in alle visserijen van de Unie middels de invoering van een aanlandingsverplichting voor vangsten van soorten waarvoor vangstbeperkingen gelden.

(2)

Artikel 15, lid 6, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 geeft de Commissie de bevoegdheid om door middel van gedelegeerde handelingen teruggooiplannen vast te stellen voor een termijn van ten hoogste drie jaar, op basis van de door de lidstaten in overleg met de relevante adviesraden opgestelde gezamenlijke aanbevelingen.

(3)

België, Ierland, Spanje, Frankrijk, Nederland en het Verenigd Koninkrijk hebben een rechtstreeks belang bij het beheer van de visserij in de noordwestelijke wateren. Deze lidstaten hebben na raadpleging van de adviesraad voor pelagische soorten, de adviesraad voor de vollezeevloot en de adviesraad voor de noordwestelijke wateren bij de Commissie een gezamenlijke aanbeveling ingediend. De relevante wetenschappelijke instanties hebben een wetenschappelijke bijdrage geleverd. De in de gezamenlijke aanbeveling opgenomen maatregelen zijn in overeenstemming met artikel 15, lid 6, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 en moeten bijgevolg, overeenkomstig artikel 18, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1380/2013, in de onderhavige verordening worden opgenomen.

(4)

Wat de noordwestelijke wateren betreft, moet de aanlandingsverplichting overeenkomstig artikel 15, lid 1, onder a), van Verordening (EU) nr. 1380/2013 uiterlijk op 1 januari 2015 van toepassing zijn op alle vaartuigen die onder vangstbeperkingen vallende soorten vangen in kleine pelagische en grote pelagische visserijen.

(5)

Overeenkomstig de gezamenlijke aanbeveling moet het teruggooiplan met ingang van 1 januari 2015 bepaalde kleine pelagische en grote pelagische visserijen omvatten, namelijk de visserij op makreel, haring, horsmakreel, blauwe wijting, evervis, grote zilvervis, witte tonijn en sprot in ICES-zones Vb, VI en VII.

(6)

Op basis van wetenschappelijk bewijs voor hoge overlevingskans overeenkomstig artikel 15, lid 4, onder b), van Verordening (EU) nr. 1380/2013 bevat de gezamenlijke aanbeveling een vrijstelling krachtens welke de aanlandingsverplichting onder bepaalde omstandigheden niet geldt voor met ringzegens gevangen haring en makreel. Wetenschappelijk bewijs ter ondersteuning van hoge overlevingskans werd door de Scheveningengroep geleverd in een gezamenlijke aanbeveling voor een teruggooiplan voor de Noordzee, waarin werd verwezen naar een specifieke wetenschappelijke studie inzake de overleving van vrijgelaten vis in ringzegenvisserijen. Uit deze studie bleek dat de overlevingspercentages afhangen van de tijd gedurende welke de vissen worden samengedrukt en van hun dichtheid in het net, die in deze visserijen doorgaans beperkt zijn. Deze informatie is beoordeeld door het WTECV. Indien de resultaten van de overlevingsstudie representatief zijn voor de overlevingspercentages bij commerciële visserijactiviteiten, bedraagt het aandeel vrijgelaten makreel dat overleeft waarschijnlijk circa 70 %, zo concludeerde de WTECV. De dichtheden zouden ook lager zijn dan de dichtheid waarbij een stijging van de sterfte van haring is waargenomen. In artikel 19 ter, lid 2, van Verordening (EG) nr. 850/98 van de Raad (2) is een verbod vastgesteld op de vrijlating van makreel en haring voordat het net volledig is binnengehaald indien zulks tot een verlies van dode of stervende vissen leidt. De vrijstelling op grond van overlevingskans laat het geldende verbod onverlet aangezien de vrijlating van de vis plaatsvindt in een fase van de visserijactiviteit waarin de vis na vrijlating een hoge overlevingskans heeft. Daarom moet deze vrijstelling in de onderhavige verordening worden opgenomen.

(7)

De gezamenlijke aanbeveling bevat vier de-minimisvrijstellingen van de aanlandingsverplichting voor bepaalde visserijen en tot op bepaalde niveaus. Het door de lidstaten geleverde bewijsmateriaal is beoordeeld door het WTECV, dat concludeerde dat de gezamenlijke aanbeveling met redenen omklede argumenten met betrekking tot de stijging van de kosten voor de behandeling van ongewenste vangsten bevatte, die in sommige gevallen worden ondersteund met een kwalitatieve beoordeling van de kosten. In het licht van het voorgaande en bij ontstentenis van afwijkende wetenschappelijke informatie is het passend de de-minimisvrijstellingen vast te stellen overeenkomstig het in de gezamenlijke aanbeveling voorgestelde percentage en op niveaus die niet hoger zijn dan die welke zijn toegestaan overeenkomstig artikel 15, lid 5, van Verordening (EU) nr. 1380/2013.

(8)

De de-minimisvrijstelling voor blauwe wijting (Micromesistius poutassou) tot 7 % in 2015 en 2016 en 6 % in 2017 van de totale jaarlijkse vangsten in de industriële pelagische trawlvisserij die in ICES-zone VIII op die soort vist om deze aan boord tot surimibasis te verwerken, is gebaseerd op het feit dat er geen verhoogde selectiviteit kan worden bereikt en dat de kosten voor het behandelen van ongewenste vangsten disproportioneel hoog zijn. Het WTECV concludeert dat de vrijstelling voldoende is beargumenteerd. Daarom moet de desbetreffende vrijstelling in deze verordening worden opgenomen.

(9)

De de-minimisvrijstelling voor witte tonijn (Thunnus alalunga) tot 7 % in 2015 en 2016 en 6 % in 2017 van de totale jaarlijkse vangsten in visserijen met pelagische spannetten (PTM) op witte tonijn in ICES-zone VII, is gebaseerd op de disproportioneel hoge kosten voor het behandelen van ongewenste vangsten. Het gaat om kosten voor de opslag en behandeling op zee en aan land. Het WTECV heeft in zijn beoordeling op het risico van highgrading gewezen. Deze vrijstelling laat artikel 19 bis van Verordening (EG) nr. 850/98 evenwel onverlet. Daarom moet de desbetreffende vrijstelling in deze verordening worden opgenomen.

(10)

Ter voorkoming van disproportioneel hoge kosten voor het behandelen van ongewenste vangsten, zoals opslag-, arbeids- en koelkosten, en rekening houdend met de moeilijkheid om de selectiviteit in de pelagische visserij op makreel, horsmakreel en haring in ICES-sector VIId te verhogen, bevat de gezamenlijke aanbeveling een de-minimisvrijstelling van de aanlandingsverplichting voor deze gemengde visserij. Deze vrijstelling is gebaseerd op wetenschappelijk bewijs dat is verstrekt door de bij de gezamenlijke aanbeveling betrokken lidstaten en is beoordeeld door het WTECV. Het WTECV was van oordeel dat de GA met redenen omklede kwalitatieve argumenten bevat ter ondersteuning van deze vrijstelling op grond van disproportioneel hoge kosten voor het behandelen van ongewenste vangsten. Daarom moet deze vrijstelling in de onderhavige verordening worden opgenomen.

(11)

De de-minimisvrijstelling tot 1 % in 2015 en 0,75 % in 2016 van de totale toegestane vangsten evervis (Caproidae) in de visserij op horsmakrelen (Trachurus spp.) door van pelagische trawls gebruikmakende pelagische vriestrawlers in ICES VI en VII, is gebaseerd op de moeilijkheid om de selectiviteit te verhogen en op de disproportioneel hoge behandelingskosten (het scheiden van gewenste van ongewenste vangsten). Het WTECV concludeert dat de vrijstelling wordt ondersteund door met redenen omklede kwalitatieve argumenten in verband met de moeilijkheid om de selectiviteit in deze visserij te verhogen alsmede door redelijke argumenten met betrekking tot de extra behandelingskosten. Daarom moet de desbetreffende vrijstelling in deze verordening worden opgenomen.

(12)

Met het oog op een passende controle moeten specifieke vereisten worden vastgesteld voor het documenteren van vangsten op grond van de onder de onderhavige verordening vallende vrijstelling op basis van overlevingskans.

(13)

Aangezien de in de onderhavige verordening vastgestelde maatregelen rechtstreeks van invloed zijn op de economische activiteiten met betrekking tot en op de programmering van het visseizoen van vaartuigen van de Unie, moet de onderhavige verordening onmiddellijk na de bekendmaking ervan in werking treden. Teneinde in overeenstemming te zijn met het in artikel 15 van Verordening (EU) nr. 1380/2013 vastgestelde tijdschema moet de onderhavige verordening van toepassing zijn met ingang van 1 januari 2015. Overeenkomstig artikel 15, lid 6, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 moet de onderhavige verordening van toepassing zijn voor een termijn van ten hoogste drie jaar,

—

de vangst wordt vrijgelaten voordat een bepaald percentage (vastgesteld in de leden 2 en 3 hieronder) van de ringzegen is gesloten („het punt van ophaling”);

—

het ringzegentuig is voorzien van zichtbare boeien die duidelijk de grens voor het punt van ophaling markeren;

—

het vaartuig en de ringzegen zijn uitgerust met een elektronisch systeem om te registreren en te documenteren wanneer, waar en in welke mate de ringzegen is ingezet voor alle visserijactiviteiten.

a)

voor blauwe wijting (Micromesistius poutassou), tot 7 % in 2015 en 2016 en tot 6 % in 2017 van de totale jaarlijkse vangsten in de industriële pelagische trawlvisserij op die soort in ICES Vb, VI en VII, waarbij die soort aan boord wordt verwerkt tot surimibasis;

b)

voor witte tonijn (Thunnus alalunga), tot 7 % in 2015 en 2016 en tot 6 % in 2017 van de totale jaarlijkse vangsten in de visserijen die met pelagische spannetten (PTM) vissen op witte tonijn in het ICES VII;

c)

voor makreel (Scomber scombrus), horsmakrelen (Trachurus spp.), haring (Clupea harengus) en wijting (Merlangius merlangus), tot 3 % in 2015 en 2 % in 2016 van de totale jaarlijkse vangsten in de pelagische visserij door pelagische trawlers met een lengte over alles tot 25 m die gebruikmaken van pelagische trawls (OTM) en vissen op makreel, horsmakreel en haring in ICES VIId;

d)

voor evervis (Caproidae), tot 1 % in 2015 en 0,75 % in 2016 van de totale toegestane vangsten voor de visserij op horsmakrelen (Trachurus spp.) met pelagische vriestrawlers die gebruikmaken van pelagische trawls in ICES VI en VII.