61981J0141

1 . Προδικαστικά ερωτήματα — Προσφυγή στό Δικαστήριο — Υποχρέωση τών εθνικών δικαστηρίων νά παρέχουν επαρκείς πληροφορίες — Όρια

( Συνθήκη ΕΟΚ άρθρο 177 )

2 . Προδικαστικά ερωτήματα — Αρμοδιότης τού Δικαστηρίου — Όρια

( Συνθήκη ΕΟΚ άρθρο 177 )

3 . Ελεύθερη κυκλοφορία τών εμπορευμάτων — Ποσοτικοί περιορισμοί επί τών εξαγωγών — Μέτρα ισοδυνάμου αποτελέσματος — Ελάχιστοι εθνικοί κανόνες περί τών χώρων φυλάξεως τών πρός πάχυνση μόσχων — Επιτρεπτοί

( Συνθήκη ΕΟΚ άρθρο 34 )

4 . Γεωργία — Κοινή οργάνωση αγοράς — Διακρίσεις μεταξύ παραγωγών ή καταναλωτών — Απαγόρευση — Πεδίο εφαρμογής — Όροι παραγωγής πού καθορίζονται από εθνικές κανονιστικές ρυθμίσεις γενικού χαρακτήρος πού επιδιώκουν σκοπούς διαφορετικούς από εκείνους τής κοινής οργανώσεως — Όροι τούς οποίους δέν περιλαμβάνει η απαγόρευση

( Συνθήκη ΕΟΚ άρθρο 40 παράγραφος 3 )

5 . Ελεύθερη κυκλοφορία τών εμπορευμάτων — Γεωργία — Κοινή οργάνωση αγορών — Ελάχιστοι εθνικοί κανόνες περί τών χώρων φυλάξεως τών πρός πάχυνση μόσχων — Επιτρεπτό

1 . Τά στοιχεία πού παρέχονται στίς περί παραπομπής αποφάσεις δέν χρησιμεύουν απλώς στό νά επιτρέπουν στό Δικαστήριο νά δίδει χρήσιμες απαντήσεις , αλλά καί στό νά παρέχουν τήν δυνατότητα στίς κυβερνήσεις τών Κρατών μελών , καθώς καί στούς λοιπούς ενδιαφερομένους διαδίκους , νά καταθέτουν τίς παρατηρήσεις τους σύμφωνα μέ τό άρθρο 20 τού Οργανισμού τού Δικαστηρίου . Εφ’ οσον η περί παραπομπής απόφαση άν καί δέν εξηγεί , μέ τήν σαφήνεια εκείνη πού απαιτεί η εφαρμογή τού άρθρου 177 τής συνθήκης , τούς λόγους γιά τούς οποίους υπεβλήθη τό προδικαστικό ερώτημα , επιτρέπει τήν διαπίστωση οτι οι αμφιβολίες τού εθνικού δικαστηρίου αφορούν στό άν συμβιβάζεται μέ τό κοινοτικό δίκαιο ενας ορος πού έχει επιβάλει τό εθνικό δίκαιο στήν παραγωγή πού υπόκειται σέ κοινή οργάνωση αγοράς , ο έστω καί πολύ συνοπτικός χαρακτήρας τής περί παραπομπής αποφάσεως δέν δύναται νά λογισθεί , λαμβανομένης υπ’ όψη καί τής δυνατότητος νά συμπληρώνονται οι γραπτές παρατηρήσεις κατά τήν προφορική διαδικασία , οτι εστέρησε τά Κράτη μέλη από τήν δυνατότητα νά καταθέσουν χρήσιμες παρατηρήσεις ως πρός τήν απάντηση πού πρέπει νά δοθεί στό προδικαστικό ερώτημα .

2 . Δέν εναπόκειται στό Δικαστήριο νά αποφαίνεται , στό πλαίσιο μιάς διαδικασίας πού έχει κινηθεί δυνάμει τού άρθρου 177 τής συνθήκης επί τού άν ισχύοντες ή μέλλοντες νά ισχύσουν εθνικοί κανόνες , συμβιβάζονται μέ τό κοινοτικό δίκαιο , παρά μόνο ως πρός τήν ερμηνεία καί τό κύρος τού κοινοτικού δικαίου .

3 . Τό άρθρο 34 τής συνθήκης αφορά τά εθνικά μέτρα , πού έχουν ως σκοπό ή αποτέλεσμα νά περιορίσουν ειδικώς τά ρεύματα τών εξαγωγών καί νά δημιουργήσουν μέ αυτό τόν τρόπο διαφορά μεταχειρίσεως μεταξύ τού εσωτερικού εμπορίου Κράτους μέλους καί τού εξαγωγικού του εμπορίου , έτσι ωστε νά διασφαλίζουν ιδιαίτερο πλεονέκτημα στήν εθνική παραγωγή ή στήν εσωτερική αγορά τού ενδιαφερομένου κράτους .

Αυτό δέν συμβαίνει οταν μία διάταξη προβλέπει τίς ελάχιστες προδιαγραφές πού πρέπει νά τηρούν οι χώροι φυλάξεως τών πρός πάχυνση μόσχων , χωρίς νά διακρίνει μεταξύ τών ζώων ή τού κρέατός τους ανάλογα μέ τό άν προορίζονται γιά τήν εθνική αγορά ή γιά εξαγωγή .

4 . Η θέσπιση κοινής οργανώσεως τής αγοράς , δυνάμει τού άρθρου 40 τής συνθήκης , δέν έχει ως αποτέλεσμα νά καθιστά ανεφάρμοστη επί τών παραγωγών γεωργικών προϊόντων κάθε εθνική κανονιστική ρύθμιση , η οποία επιδιώκει σκοπούς διαφορετικούς από εκείνους πού καλύπτει η κοινή οργάνωση , αλλ’ η οποία ομως , επηρεάζουσα τίς συνθήκες παραγωγής , δύναται νά έχει επιπτώσεις επί τού όγκου ή τού κόστους τής εθνικής παραγωγής καί , κατά προέκταση , τής λειτουργίας τής κοινής αγοράς στόν οικείο τομέα . Η απογόρευση κάθε διακρίσεως μεταξύ τών παραγωγών τής Κοινότητος , πού θεσπίζει τό άρθρο 40 παράγραφος 3 , αναφέρεται στούς σκοπούς πού επιδιώκονται μέ τήν κοινή οργάνωση καί όχι στίς διάφορες συνθήκες παραγωγής , οπως διαμορφώνονται από τίς εθνικές κανονιστικές ρυθμίσεις , οι οποίες έχουν ενα γενικό χαρακτήρα καί επιδιώκουν διαφορετικούς σκοπούς .

5 . Στό παρόν στάδιο τού κοινοτικού δικαίου δέν αντίκειται πρός τούς γενικούς κανόνες περί ελεύθερης κυκλοφορίας τών εμπορευμάτων καί περί κοινής οργανώσεως τής αγοράς στόν γεωργικό τομέα , η θέσπιση ή η διατήρηση από ενα Κράτος μέλος μονομερών κανόνων περί τών προδιαγραφών πού πρέπει νά τηρούνται κατά τήν διευθέτηση τών χώρων φυλάξεως τών πρός πάχυνση μόσχων , μέ σκοπό τήν προστασία τών ζώων , οι οποίοι εφαρμόζονται αδιακρίτως τόσο επί τών μόσχων πού προορίζονται γιά τήν εθνική αγορά , οσο καί τών μόσχων πού προορίζονται γιά εξαγωγή .

Στίς συνεκδικαζόμενες υποθέσεις 141 ως 143/81 ,

πού έχουν ως αντικείμενο αιτήσεις τού Kantongerecht τού Apeldoorn πρός τό Δικαστήριο , κατ’ εφαρμογή τού άρθρου 177 τής συνθήκης ΕΟΚ , μέ τίς οποίες ζητείται , στό πλαίσιο τών ασκηθεισών κατά

1 . GERRIT HOLDIJK ,

2 . LUBBARTUS MULDER ,

3 . VEEVOEDERBEDRIJF «ALPURO» BV ,

ποινικών διώξεων , η έκδοση προδικαστικής αποφάσεως ως πρός τήν ερμηνεία τών σχετικών κοινοτικών διατάξεων ωστε νά δυνηθεί τό εν λόγω δικαστήριο νά αποφανθεί άν συμβιβάζεται μέ τίς διατάξεις αυτές η ολλανδική κανονιστική ρύθμιση περί χώρων οπου φυλάσσονται πρός πάχυνση μόσχοι ,

1 Μέ τρείς αποφάσεις τής 21ης Μα ΐου 1981 , οι οποίες περιήλθαν στό Δικαστήριο στίς 5 Ιουνίου ιδίου έτους , τό Kantongerecht τού Apeldoorn υπέβαλε , δυνάμει τού άρθρου 177 τής συνθήκης ΕΟΚ , προδικαστικό ερώτημα ως πρός τήν ερμηνεία τού κοινοτικού δικαίου ωστε νά δυνηθεί νά αποφανθεί άν συμβιβάζονται μέ τό δίκαιο αυτό οι ολλανδικές διατάξεις περί τών χώρων οπου φυλάσσονται πρός πάχυνση μόσχοι .

2 Τό ίδιο ερώτημα διετυπώθη καί στίς τρείς αποφάσεις πού εξεδόθησαν στό πλαίσιο ποινικών διώξεων πού ησκήθησαν κατά ενός γεωργού , ενός εμπόρου φορβής καί μιάς εταιρίας παραγωγής ζωωτροφών κατά τών οποίων απηγγέλθη η κατηγορία οτι εξέτρεφαν μόσχους πρός πάχυνση σέ χώρους πού δέν συγκεντρώνουν τίς προϋποθέσεις πού θέτει τό άρθρο 2 στοιχείο β τού βασιλικού διατάγματος τής 8ης Σεπτεμβρίου 1961 ( Staatsblad 296 ) περί εκτελέσεως τού άρθρου 1 τού νόμου περί προστασίας τών ζώων , καθ’ οσον οι διαστάσεις τών εν λόγω χώρων δέν επέτρεπαν στά ζώα νά κατακλίνονται ελεύθερα στό πλευρό .

3 Τό Kantongerecht έκρινε οτι γιά τήν εξέταση τών υποθέσεων αυτών ηταν κρίσιμα τά ζητήματα άν , σέ ο,τι αφορά τήν φύλαξη τών πρός μόσχων , τό ως άνω διάταγμα «ειναι αντίθετο ή ασυμβίβαστο πρός τήν συνθήκη , σέ περίπτωση δέ καταφατικής απαντήσεως , άν συμβαίνει επίσης τό ίδιο στήν περίπτωση πού θά εθεσπίζετο ειδική κανονιστική ρύθμιση , η οποία δέν υφίσταται επί τού παρόντος , περί τών χώρων φυλάξεως τών ζώων , μέ διάταγμα τροποποιούμενο πρός τόν σκοπό αυτό» . Γιά τόν λόγο αυτό ο δικαστής εζήτησε από τόν Officier van Justitie νά διαβιβάσει τήν δικογραφία στό Δικαστήριο καί νά ζητήσει απ’ αυτό νά αποφανθεί επί τού προαναφερθέντος ερωτήματος .

Επί τής διατυπώσεως τού προδικαστικού ερωτήματος

4 Η δανική κυβέρνηση , στίς γραπτές παρατηρήσεις πού κατέθεσε στό Δικαστήριο , παρατηρεί οτι οι περί παραπομπής αποφάσεις δέν ανέφεραν τίς διατάξεις τής συνθήκης ή τόν τομέα τού κοινοτικού δικαίου στούς οποίους ανεφέρετο τό εθνικό δικαστήριο ούτε τούς λόγους γιά τούς οποίους αμφέβαλλε άν οι εθνικές διατάξεις συμβιβάζονται μέ τό δίκαιο αυτό καί εθεώρησε οτι ηταν αναγκαία μία απάντηση στό υποβληθέν ερώτημα γιά νά δυνηθεί νά αποφανθεί επί τών εκκρεμουσών ενώπιόν του υποθέσεων . Τά στοιχεία αυτά δέν ηδύναντο , επίσης , νά συναχθούν από τήν εξαιρετικά συνοπτική έκθεση τών πραγματικών περιστατικών ή από τήν αναφορά στίς εθνικές διατάξεις . Η δανική κυβέρνηση καταλήγει οτι οι ανεπαρκείς περί παραπομπής αποφάσεις δέν τής επέτρεψαν νά καταθέσει , σύμφωνα μέ τό άρθρο 20 τού Οργανισμού τού Δικαστηρίου , παρατηρήσεις επί τής ουσίας καί προτείνει μία σειρά στοιχείων πού πρέπει , κατά τήν γνώμη της , νά περιέχει κάθε περί παραπομπής απόφαση .

5 Επί τού θέματος αυτού επιβάλλεται η υπόμνηση οτι σχετικές ενδείξεις υπάρχουν ήδη στήν νομολογία τού Δικαστηρίου . Έτσι , στήν απόφασή του τής 16ης Δεκεμβρίου 1981 ( Foglia κατά Novello , 244/80 , η οποία δέν έχει ακόμα δημοσιευθεί στήν Συλλογή τής Νομολογίας ) τό Δικαστήριο ετόνισε οτι ειναι απαραίτητο τά εθνικά δικαστήρια νά εξηγούν τούς λόγους γιά τούς οποίους φρονούν οτι η απάντηση στά ερωτήματά τους ειναι αναγκαία γιά τήν επίλυση τής διαφοράς τής κυρίας δίκης , οταν οι λόγοι αυτοί δέν προκύπτουν σαφώς από τήν δικογραφία . Επίσης , στήν απόφασή του τής 12ης Ιουλίου 1979 ( Union Laitiere normande , 244/78 , Jurispr ., σ . 2663 ), τό Δικαστήριο ετόνισε οτι η ανάγκη νά δοθεί ερμηνεία τού κοινοτικού δικαίου πού νά ειναι πρακτικά χρήσιμη γιά τόν εθνικό δικαστή , απαιτεί νά προσδιορίζεται τό νομικό πλαίσιο στό οποίο πρόκειται νά ενταχθεί η αιτουμένη ερμηνεία . Στήν απόφασή του τής 10ης Μαρτίου 1981 ( Irish Creamery Milk Suppliers Association , 36 καί 71/80 , Συλλογή , σ . 735 ), προσέθεσε οτι θά ηδύνατο νά αποδειχθεί χρήσιμο , ανάλογα μέ τήν περίπτωση , νά εκτίθενται τά πραγματικά περιστατικά τής υποθέσεως καί νά έχουν επιλυθεί , κατά τόν χρόνο παραπομπής στό Δικαστήριο , τά ζητήματα πού αφορούν αποκλειστικώς τό εθνικό δίκαιο .

6 Όπως ορθώς υπεγράμμισε η δανική κυβέρνηση τά στοιχεία πού περιέχονται στίς περί παραπομπής αποφάσεις δέν χρησιμεύουν απλώς στό νά επιτρέπουν στό Δικαστήριο νά δίδει χρήσιμες απαντήσεις , αλλά καί στό νά παρέχουν τήν δυνατότητα στίς κυβερνήσεις τών Κρατών μελών , καθώς καί στούς λοιπούς ενδιαφερομένους διαδίκους , νά καταθέτουν τίς παρατηρήσεις τους σύμφωνα μέ τό άρθρο 20 τού Οργανισμού τού Δικαστηρίου . Πράγματι , στό Δικαστήριο εναπό κειται νά μεριμνά γιά τήν διασφάλιση τής δυνατότητος αυτής , λαμβανομένου υπ’ οψη οτι δυνάμει τής προαναφερθείσης διατάξεως μόνο οι περί παραπομπής αποφάσεις κοινοποιούνται στούς ενδιαφερομένους διαδίκους .

7 Μολονότι , στήν προκειμένη περίπτωση , οι περί παραπομπής αποφάσεις δέν εξηγούν , μέ τήν σαφήνεια εκείνη πού απαιτεί η προαναφερθείσα νομολογία , τούς λόγους γιά τούς οποίους υπεβλήθη τό προδικαστικό ερώτημα , επιτρέπουν , ωστόσο , τήν διαπίστωση οτι οι αμφιβολίες τού εθνικού δικαστηρίου αφορούν στό άν συμβιβάζεται μέ τό κοινοτικό δίκαιο ενας ορος πού έχει επιβάλει τό εθνικό δίκαιο στήν κτηνοτροφική παραγωγή πού υπόκειται σέ κοινή οργάνωση αγοράς . Οι υποθέσεις αυτές εντάσσονται , έτσι , στό πλαίσιο μιάς σειράς υποθέσεων στίς οποίες τό Δικαστήριο , ελλείψει ειδικών κοινοτικών διατάξεων , έχει ήδη εξετάσει άν τέτοιοι οροι συμβιβάζονται μέ τούς κανόνες περί ελευθέρας κυκλοφορίας τών εμπορευμάτων , καθώς καί μέ τούς κανόνες πού θεσπίζουν κοινή οργάνωση . Κατά συνέπεια , λαμβανομένης υπ’ όψη καί τής δυνατότητος νά συμπληρώνονται οι γραπτές παρατηρήσεις κατά τήν προφορική διαδικασία δέν δύναται νά λογισθεί ο πολύ συνοπτικός χαρακτήρας τών περί παραπομπής αποφάσεων ως στερήσας τά Κράτη μέλη από τήν δυνατότητα νά καταθέσουν χρήσιμες παρατηρήσεις ως πρός τήν απάντηση πού πρέπει νά δοθεί στό προδικαστικό ερώτημα .

8 Σέ ο,τι αφορά τήν διατύπωση τού ερωτήματος , επισημαίνεται οτι δέν εναπόκειται στό Δικαστήριο νά αποφαίνεται , στό πλαίσιο μιάς διαδικασίας πού έχει κινηθεί δυνάμει τού άρθρου 117 , επί τού άν ισχύοντες ή μέλλοντες νά ισχύσουν εθνικοί κανόνες , συμβιβάζονται μέ τό κοινοτικό δίκαιο , παρά μόνο ως πρός τήν ερμηνεία καί τό κύρος τού κοινοτικού δικαίου . Στό υποβληθέν ερώτημα πρέπει , επομένως , νά δοθεί η έννοια οτι μέ αυτό ερωτάται άν τό κοινοτικό δίκαιο πρέπει νά ερμηνευθεί υπό τήν έννοια οτι αντίκειται πρός αυτό η διατήρηση ή η θέσπιση από ενα Κράτος μέλος , πρός προστασία τών ζώων , μονομερών κανόνων περί τών χώρων φυλάξεως τών πρός πάχυνση μόσχων .

Επί τής απαντήσεως πού πρέπει νά δοθεί

9 Στό παρόν στάδιο εξελίξεώς του τό κοινοτικό δίκαιο δέν περιλαμβάνει ειδικούς κανόνες περί τής προστασίας τών ζώων στά εκτροφεία . Κατά συνέπεια , η έρευνα πού ζητεί τό προδικαστικό ερώτημα περιορίζεται στούς γενικούς κανόνες περί ελευθέρας κυκλοφορίας τών εμπορευμάτων καί περί κοινών οργανώσεων αγορών στόν γεωργικό τομέα .

10 Κατά τήν κατηγορουμένη σέ μία από τίς ποινικές διώξεις πού αφορά η κυρία δίκη , εταιρία Alpuro , οι χώροι πού χρησιμοποιούνται σήμερα στίς Κάτω Χώρες γιά τήν φύλαξη τών πρός πάχυνση μόσχων δέν επιτρέπουν στά ζώα νά κατακλίνονται ελεύθερα στό πλευρό τους , οι περισσότεροι δέ από τούς χώρους αυτούς δέν ανταποκρίνονται στίς ακριβέστερες προδιαγραφές περί τών διαστάσεων πού περιλαμβάνει τό σχέδιο διατάγματος στό οποίο αναφέρεται ο εθνικός δικαστής . Άν καί οι ολλανδικοί κανόνες αφορούν αποκλειστικά τήν παραγωγή μόσχων στό εσωτερικό τών Κάτω Χωρών καί δέν επηρεάζουν , επομένως , καθόλου τίς εισαγωγές στό εν λόγω Κράτος μέλος , έχουν , σύμφωνα πάντοτε μέ τήν άποψη τής εταιρίας , αποτέλεσμα ισοδύναμο πρός ποσοτικό περιορισμό επί τών εξαγωγών καί , επομένως , αντίκεινται πρός τό άρθρο 34 τής συνθήκης . Δεδομένου οτι η παραγωγή κρέατος μόσχου στίς Κάτω Χώρες προορίζεται , κατά 90 % , γιά εξαγωγή , ιδίως πρός τά άλλα Κράτη μέλη , η επιβολή στούς ολλανδούς παραγωγούς περισσότερο επαχθών ορων από εκείνους πού επιβάλλονται στούς παραγωγούς τών άλλων Κρατών μελών επηρεάζει αναγκαστικά τήν λειτουργία τών κοινών οργανώσεων αγοράς , όχι μόνο τής αγοράς τού βοείου κρέατος , αλλά επίσης καί αυτής πού αφορά τά γαλακτομικά προϊόντα , δεδομένου οτι τό αποκορυφωμένο γάλα συνιστά κυρία τροφή τών πρός πάχυνση μόσχων . Οι προϋποθέσεις αυτές ειναι , επομένως , αντίθετες τόσο πρός τούς κοινοτικούς κανόνες περί κοινής οργανώσεως τών γεωργικών αγορών , οσο καί πρός τό άρθρο 40 , παράγραφος 3 τής συνθήκης , σύμφωνα μέ τό οποίο οι οργανώσεις αυτές πρέπει νά αποκλείουν τίς διακρίσεις μεταξύ τών κοινοτικών παραγωγών .

11 Σέ ο,τι αφορά τό άρθρο 34 τής συνθήκης , τό Δικαστήριο έχει επανειλημμένως αποφανθεί ( προσφάτως στήν απόφασή του τής 14ης Ιουλίου 1981 , Oebel , 155/80 , Συλλογή , σ . 1993 ) οτι τό εν λόγω άρθρο αφορά τά εθνικά μέτρα , πού έχουν ως σκοπό ή αποτέλεσμα νά περιορίσουν ειδικώς τά ρεύματα τών εξαγωγών καί νά δημιουργήσουν μέ αυτό τόν τρόπο διαφορά μεταχειρίσεως μεταξύ τού εσωτερικού εμπορίου Κράτους μέλους καί τού εξαγωγικού του εμπορίου , έτσι ωστε νά διασφαλίζουν ιδιαίτερο πλεονέκτημα στήν εθνική παραγωγή ή στήν εσωτερική αγορά τού ενδιαφερομένου κράτους . Αυτό δέν συμβαίνει οταν μία διάταξη προβλέπει τίς ελάχιστες προδιαγραφές πού πρέπει νά τηρούν οι χώροι φυλάξεως τών πρός πάχυνση μόσχων , χωρίς νά διακρίνει μεταξύ τών ζώων ή τού κρέατός τους ανάλογα μέ τό άν προορίζονται γιά τήν εθνική αγορά ή γιά εξαγωγή .

12 Σέ ο,τι αφορά τούς κανόνες περί κοινής οργανώσεως τών γεωργικών αγορών επιβάλλεται νά τονισθεί κατ’ αρχάς οτι η θέσπιση τέτοιας οργανώσεως , δυνάμει τού άρθρου 40 τής συνθήκης , δέν έχει ως αποτέλεσμα νά καθιστά ανεφάρμοστη επί τών παραγωγών γεωργικών προϊόντων κάθε εθνική κανονιστική ρύθμιση , η οποία επιδιώκει σκοπούς διαφορετικούς από εκείνους πού καλύπτει η κοινή οργάνωση , αλλ’ η οποία ομως , επηρεάζουσα τίς συνθήκες παραγωγής , δύναται νά έχει επιπτώσεις επί τού όγκου ή τού κόστους τής εθνικής παραγωγής καί , κατά προέκταση , τής λειτουργίας τής κοινής αγοράς στόν οικείο τομέα . Η απα γόρευση κάθε διακρίσεως μεταξύ τών παραγωγών τής Κοινότητος , πού θεσπίζει τό άρθρο 40 παράγραφος 3 , αναφέρεται στούς σκοπούς πού επιδιώκονται μέ τήν κοινή οργάνωση καί όχι στίς διάφορες συνθήκες παραγωγής , οπως διαμορφώνονται από τίς εθνικές κανονιστικές ρυθμίσεις , οι οποίες έχουν ενα γενικό χαρακτήρα καί επιδιώκουν διαφορετικούς σκοπούς .

13 Υπό τίς συνθήκες αυτές , τό γεγονός οτι οι περί κοινής οργανώσεως τών γεωργικών αγορών κανονισμοί δέν περιέχουν καμμία διάταξη περί διασφαλίσεως τής προστασίας τών ζώων στά εκτροφεία δέν δύναται νά ερμηνευθεί υπό τήν έννοια οτι καθιστά ανεφάρμοστους τούς σχετικούς εθνικούς κανόνες αναμένοντας τήν ενδεχομένη θέσπιση μεταγενεστέρων κοινοτικών διατάξεων . Παρόμοια ερμηνεία θά ηταν ασυμβίβαστη πρός τό ενδιαφέρον πού τρέφει η Κοινότης γιά τήν υγεία καί τήν προστασία τών ζώων , τό οποίο μαρτυρούν , μεταξύ άλλων , τό άρθρο 36 τής συνθήκης καί η απόφαση 78/923 τού Συμβουλίου , τής 19ης Ιουνίου 1978 , περί συνάψεως τής ευρωπαϊκής συμβάσεως περί προστασίας τών ζώων στά εκτροφεία ( PB 1978 , L 323 , σ . 12 ).

14 Επομένως , στό προδικαστικό ερώτημα προσήκει η απάντηση οτι , στό παρόν στάδιο εξελίξεώς του , τό κοινοτικό δίκαιο δέν αντιτίθεται στήν διατήρηση ή τήν θέσπιση από ενα Κράτος μέλος , πρός προστασία τών ζώων , μονομερών κανόνων περί τών προδιαγραφών πού πρέπει νά τηρούνται κατά τήν διευθέτηση τών χώρων φυλάξεως τών πρός πάχυνση μόσχων , καί οι οποίοι εφαρμόζονται αδιακρίτως τόσο επί τών μόσχων πού προορίζονται γιά τήν εθνική αγορά οσο καί επί τών μόσχων πού προορίζονται γιά εξαγωγή .

Επί τών δικαστικών εξόδων

15 Τά έξοδα στά οποία υπεβλήθησαν η κυβέρνηση τών Κάτω Χωρών , η δανική κυβέρνηση καί η Επιτροπή τών Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων , οι οποίες κατέθεσαν παρατηρήσεις στό Δικαστήριο , δέν αποδίδονται· δεδομένου οτι οι διαδικασίες αυτές έχουν ως πρός τούς κατηγορουμένους τής κυρίας δίκης τόν χαρακτήρα παρεμπίπτοντος , πού ανέκυψε ενώπιον τού εθνικού δικαστηρίου , σ’ αυτό εναπόκειται νά αποφανθεί επί τών δικαστικών εξόδων .

Διά ταύτα

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ( δεύτερο τμήμα )

κρίνοντας επί τού ερωτήματος πού τού υπέβαλε τό Kantongerecht τού Apeldoorn , μέ αποφάσεις τής 21ης Μα ΐου 1981 , αποφαίνεται :

Στό παρόν στάδιο εξελίξεώς του , τό κοινοτικό δίκαιο δέν αντιτίθεται στήν διατήρηση ή τήν θέσπιση από ενα Κράτος μέλος , πρός προστασία τών ζώων , μονομερών κανόνων περί τών προδιαγραφών πού πρέπει νά τηρούνται κατά τήν διευθέτηση τών χώρων φυλάξεως τών πρός πάχυνση μόσχων , καί οι οποίοι εφαρμόζονται αδιακρίτως τόσο επί τών μόσχων πού προορίζονται γιά τήν εθνική αγορά , οσο καί τών μόσχων πού προορίζονται γιά εξαγωγή .