ΔΛΠ 1:

ΔΛΠ 2:

ΔΛΠ 7:

ΔΛΠ 8:

ΔΛΠ 10:

ΔΛΠ 11:

ΔΛΠ 12:

ΔΛΠ 14:

ΔΛΠ 15:

ΔΛΠ 16:

ΔΛΠ 17:

ΔΛΠ 18:

ΔΛΠ 19:

ΔΛΠ 20:

ΔΛΠ 21:

ΔΛΠ 22:

ΔΛΠ 23:

ΔΛΠ 24:

ΔΛΠ 26:

ΔΛΠ 27:

ΔΛΠ 28:

ΔΛΠ 29:

ΔΛΠ 30:

ΔΛΠ 31:

ΔΛΠ 33:

ΔΛΠ 34:

ΔΛΠ 35:

ΔΛΠ 36:

ΔΛΠ 37:

ΔΛΠ 38:

ΔΛΠ 40:

ΔΛΠ 41:

ΜΕΔ-1:

ΜΕΔ-2:

ΜΕΔ-3:

ΜΕΔ-6:

ΜΕΔ-7:

ΜΕΔ-8:

ΜΕΔ-9:

ΜΕΔ-10:

ΜΕΔ-11:

ΜΕΔ-12:

ΜΕΔ-13:

ΜΕΔ-14:

ΜΕΔ-15:

ΜΕΔ-18:

ΜΕΔ-19:

ΜΕΔ-20:

ΜΕΔ-21:

ΜΕΔ-22:

ΜΕΔ-23:

ΜΕΔ-24:

ΜΕΔ-25:

ΜΕΔ-27:

ΜΕΔ-28:

ΜΕΔ-29:

ΜΕΔ-30:

ΜΕΔ-31:

ΜΕΔ-32:

ΜΕΔ-33:

—

Διερμηνεία ΜΕΔ-8: «Πρώτη εφαρμογή των ΔΛΠ ως βασικό λογιστικό πλαίσιο».

—

Διερμηνεία ΜΕΔ-18: «Συνέπεια — εναλλακτικές μέθοδοι»

—

Διερμηνεία ΜΕΔ-27: «Εκτίμηση της ουσίας των συναλλαγών που συνεπάγονται το νομικό τύπο μιας μίσθωσης»

—

Διερμηνεία ΜΕΔ-29: «Γνωστοποίηση — συμφωνίες για παραχώρηση του δικαιώματος παροχής υπηρεσιών»

1.

Αυτό το Πρότυπο (ΔΛΠ 1 αναθεωρημένο 1997) αντικαθιστά τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα 1 «γνωστοποίηση των λογιστικών αρχών», 5 «πληροφορίες που πρέπει να γνωστοποιούνται με τις οικονομικές καταστάσεις» και 13 «εμφάνιση των κυκλοφορούντων περιουσιακών στοιχείων και των βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεων». Το ΔΛΠ 1 (αναθεωρημένο) εφαρμόζεται για τις λογιστικές περιόδους που αρχίζουν την ή μετά από την 1 Ιουλίου 1998, μολονότι ενθαρρύνεται η εφαρμογή αυτού του Προτύπου και ενωρίτερα, επειδή οι ρυθμίσεις του είναι συναφείς με εκείνες των υφισταμένων Προτύπων.

2.

Το Πρότυπο ανανεώνει τις ρυθμίσεις των Προτύπων που αντικαθιστά, σύμφωνα με το Πλαίσιο της ΕΔΛΠ για την Κατάρτιση και Παρουσίαση των Οικονομικών Καταστάσεων. Επιπρόσθετα, αποσκοπεί στο να βελτιώσει την ποιότητα των οικονομικών καταστάσεων που παρουσιάζονται σύμφωνα με τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα, επειδή με αυτό το Πρότυπο:

3.

Για να αντιμετωπισθούν οι απαιτήσεις των χρηστών για περισσότερο περιεκτικές πληροφορίες, ως προς την «απόδοση» της επιχείρησης, που να αποτιμάται ευρύτερα από ότι το «αποτέλεσμα» που εμφανίζεται στην κατάσταση λογαριασμού αποτελεσμάτων, το Πρότυπο εισάγει μια νέα ρύθμιση αναφορικά με μια βασική οικονομική κατάσταση, που να εμφανίζει όσα κέρδη και ζημιές δεν εμφανίζονται μέχρι τώρα στην κατάσταση λογαριασμού αποτελεσμάτων. Η νέα κατάσταση μπορεί να παρουσιάζεται είτε ως μια «παραδοσιακή» συμφωνία των ιδίων κεφαλαίων σε στήλες είτε ως μια αυτοτελής κατάσταση της απόδοσης της επιχείρησης. Το Συμβούλιο της ΕΔΛΠ συμφώνησε κατ' αρχήν, τον Απρίλιο του 1997, να αναλάβει μία αναθεώρηση του τρόπου με τον οποίο αποτιμάται και απεικονίζεται η απόδοση της επιχείρησης. Το έργο αυτό πρόκειται να λάβει κατ' αρχήν υπόψη την αλληλεπίδραση μεταξύ της απεικόνισης της απόδοσης και των αντικειμενικών επιδιώξεων της οικονομικής πληροφόρησης εντός του Πλαισίου της ΕΔΛΠ. Συνεπώς, η ΕΔΛΠ θα αναπτύξει προτάσεις σε αυτό το πεδίο.

4.

Το Πρότυπο εφαρμόζεται σε όλες τις επιχειρήσεις που καταρτίζουν οικονομικές καταστάσεις σύμφωνα με τα ΔΛΠ, συμπεριλαμβανομένων των Τραπεζών και των ασφαλιστικών εταιριών. Οι ελάχιστες δομές έχουν σχεδιαστεί να είναι επαρκώς ευπροσάρμοστες, ώστε να μπορούν να προσαρμόζονται στις ανάγκες κάθε επιχείρησης. Οι Τράπεζες, για παράδειγμα, πρέπει να είναι σε θέση να αναπτύξουν μία παρουσίαση που συμμορφώνεται με αυτό το Πρότυπο, καθώς και στις περισσότερο λεπτομερείς ρυθμίσεις του ΔΛΠ 30 «Γνωστοποιήσεις με τις Οικονομικές Καταστάσεις των Τραπεζών και των όμοιων Χρηματοπιστωτικών Ιδρυμάτων».

1.

2.

Οι γενικού σκοπού οικονομικές καταστάσεις είναι εκείνες που προορίζονται να εξυπηρετούν τις ανάγκες των χρηστών, που δεν είναι σε θέση να ζητήσουν οικονομικές εκθέσεις προοριζόμενες να καλύπτουν τις δικές τους συγκεκριμένες ανάγκες πληροφόρησης. Οι γενικού σκοπού οικονομικές καταστάσεις συμπεριλαμβάνουν εκείνες που παρουσιάζονται ξεχωριστά ή μέσα σε ένα άλλο δημόσιο έγγραφο, όπως μια ετήσια έκθεση οικονομικών πεπραγμένων της επιχείρησης ή ένα δελτίο πληροφοριών. Αυτό το Πρότυπο δεν εφαρμόζεται για συνοπτικού τύπου ενδιάμεση οικονομική έκθεση. Αυτό το Πρότυπο εφαρμόζεται ισοδύναμα στις ατομικές οικονομικές καταστάσεις μιας επιχείρησης και στις ενοποιημένες οικονομικές καταστάσεις ενός ομίλου επιχειρήσεων. Όμως, δεν αποκλείει την ταυτόχρονη παρουσίαση σε ενιαίο έγγραφο των ενοποιημένων οικονομικών καταστάσεων που συμμορφώνονται με τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα μαζί με τις οικονομικές καταστάσεις της μητρικής εταιρίας σύμφωνα με τις εθνικές ρυθμίσεις, εφόσον η λογιστική βάση κατάρτισης της κάθε μιας από τις παραπάνω οικονομικές καταστάσεις σαφώς γνωστοποιείται στην κατάσταση των λογιστικών αρχών.

3.

Αυτό το Πρότυπο εφαρμόζεται σε όλους τους τύπους των επιχειρήσεων συμπεριλαμβανομένων των Τραπεζών και των ασφαλιστικών επιχειρήσεων. Επιπρόσθετες ρυθμίσεις για τις Τράπεζες και τα παρόμοια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, συναφείς με τις ρυθμίσεις αυτού του Προτύπου, τίθενται στο ΔΛΠ 30 «Γνωστοποιήσεις στις Οικονομικές Καταστάσεις των Τραπεζών και των όμοιων Χρηματοπιστωτικών Ιδρυμάτων».

4.

Αυτό το Πρότυπο χρησιμοποιεί ορολογία που είναι κατάλληλη για μία επιχείρηση με σκοπό το κέρδος. Οι εμπορικές επιχειρήσεις του Δημόσιου Τομέα είναι δυνατόν συνεπώς να εφαρμόζουν τις ρυθμίσεις αυτού του Προτύπου. Μη κερδοσκοπικές, κρατικές και άλλες επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα, που επιδιώκουν να εφαρμόσουν αυτό το Πρότυπο, μπορεί να χρειάζεται να αλλάξουν τις περιγραφές που χρησιμοποιούνται για ορισμένα κονδύλια των οικονομικών καταστάσεων αλλά και για τις ίδιες τις οικονομικές καταστάσεις. Τέτοιες επιχειρήσεις μπορεί επίσης να παρουσιάζουν συμπληρωματικά στοιχεία των οικονομικών καταστάσεων.

5.

Οι οικονομικές καταστάσεις είναι μία δομημένη οικονομική παρουσίαση της οικονομικής θέσης μιας επιχείρησης και των συναλλαγών που έχουν αναληφθεί από αυτή. Επιδίωξη των γενικού σκοπού οικονομικών καταστάσεων είναι να παρέχουν πληροφορίες σχετικά με την οικονομική θέση, την απόδοση και τις ταμιακές ροές της επιχείρησης, που είναι χρήσιμες για ένα ευρύ κύκλο χρηστών προκειμένου αυτοί να παίρνουν οικονομικές αποφάσεις. Οι οικονομικές καταστάσεις δείχνουν επίσης τα αποτελέσματα της διαχείρισης, από τη Διοίκηση, των πόρων που της εμπιστεύθηκαν. Για να επιτύχουν αυτό το σκοπό, οι οικονομικές καταστάσεις παρέχουν πληροφορίες σχετικές με τα ακόλουθα στοιχεία μιας επιχείρησης:

Αυτές οι πληροφορίες, παράλληλα με άλλες πληροφορίες στο Προσάρτημα των οικονομικών καταστάσεων, βοηθούν τους χρήστες να προεκτιμήσουν τις μελλοντικές ταμιακές ροές της επιχείρησης και ειδικότερα το χρόνο και τη βεβαιότητα της δημιουργίας Ταμιακών διαθεσίμων και Ταμιακών ισοδύναμων.

6.

Το Διοικητικό Συμβούλιο ή/και άλλο διοικούν όργανο μιας επιχείρησης είναι υπεύθυνο για την κατάρτιση και την παρουσίαση των οικονομικών της καταστάσεων.

7.

8.

Οι επιχειρήσεις προτρέπονται να παρουσιάζουν, πέραν των οικονομικών καταστάσεων, μια χρηματοοικονομική επισκόπηση από τη διοίκηση τους, που να περιγράφει και επεξηγεί τα κύρια χαρακτηριστικά της χρηματοοικονομικής απόδοσης και της οικονομικής θέσης της επιχείρησης, καθώς και τις κύριες αβεβαιότητες που αντιμετωπίζει. Η έκθεση αυτή μπορεί να περιλαμβάνει μια επισκόπηση:

9.

Πολλές επιχειρήσεις παρουσιάζουν, πέραν από τις οικονομικές καταστάσεις, πρόσθετες καταστάσεις, όπως περιβαλλοντολογικές εκθέσεις και καταστάσεις προστιθέμενης αξίας, ειδικώς σε κλάδους όπου οι περιβαλλοντικοί παράγοντες είναι σημαντικοί και όπου οι εργαζόμενοι θεωρούνται ότι είναι μια σημαντική ομάδα χρηστών. Οι επιχειρήσεις προτρέπονται να παρουσιάζουν τέτοιες πρόσθετες καταστάσεις, αν η διοίκηση πιστεύει ότι θα βοηθήσουν τους χρήστες να πάρουν οικονομικές αποφάσεις.

10.

11.

12.

13.

14.

Οι οικονομικές καταστάσεις έχουν μερικές φορές περιγραφεί ότι είναι «βασισμένες σε» ή «συμμορφούμενες με τις ουσιώδεις ρυθμίσεις των» ή «σε συμμόρφωση προς τις λογιστικές απαιτήσεις των» Διεθνών Λογιστικών Προτύπων. Συχνά, δεν υπάρχει άλλη περαιτέρω πληροφόρηση, μολονότι είναι σαφές ότι ουσιαστικές ρυθμίσεις γνωστοποίησης πληροφοριών, αν όχι και λογιστικές ρυθμίσεις καθ' αυτές, δεν ακολουθούνται. Τέτοιες καταστάσεις είναι παραπλανητικές, επειδή απομακρύνονται από την αξιοπιστία και την κατανοητότητα των οικονομικών καταστάσεων. Το παρόν Πρότυπο για να εξασφαλίσει ότι οι οικονομικές καταστάσεις, που δηλώνουν συμμόρφωση με τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα, πληρούν τις αρχές που απαιτούνται από τους χρήστες διεθνώς, περιλαμβάνει μια γενική ρύθμιση, ότι οι οικονομικές καταστάσεις πρέπει να παρέχουν μια ακριβοδίκαιη παρουσίαση, και οδηγίες για το πώς καλύπτεται η ανάγκη της ακριβοδίκαιης παρουσίασης, καθώς και περαιτέρω οδηγίες για τον προσδιορισμό των εξαιρετικώς σπάνιων περιστάσεων, όταν μια παρέκκλιση καθίσταται αναγκαία. Επίσης απαιτεί προέχουσα γνωστοποίηση των συνθηκών που περιβάλλουν μια παρέκκλιση. Η ύπαρξη σύγκρουσης με εθνικές διατάξεις δεν είναι επαρκής, αφ' εαυτής, να δικαιολογήσει μια παρέκκλιση στις οικονομικές καταστάσεις, που καταρτίζονται με βάση τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα.

15.

Σε όλες σχεδόν τις περιστάσεις, μια ακριβοδίκαιη παρουσίαση επιτυγχάνεται με συμμόρφωση, από κάθε ουσιώδη άποψη, προς τα εφαρμοστέα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα. Μια ακριβοδίκαιη παρουσίαση προϋποθέτει:

16.

Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις, η εφαρμογή συγκεκριμένης ρύθμισης ενός Διεθνούς Λογιστικού Προτύπου θα μπορούσε να οδηγήσει σε παραπλανητικές οικονομικές καταστάσεις. Αυτό θα συμβαίνει μόνον όταν ο απαιτούμενος από το Πρότυπο χειρισμός είναι σαφώς ακατάλληλος και για το λόγο αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί μια ακριβοδίκαιη παρουσίαση είτε με την εφαρμογή του Προτύπου είτε μόνο με μία πρόσθετη γνωστοποίηση. Παρέκκλιση δε δικαιολογείται για μόνο το λόγο ότι ένας άλλος χειρισμός θα έδινε επίσης μια ακριβοδίκαιη παρουσίαση.

17.

Όταν ερευνάται αν μία παρέκκλιση από συγκεκριμένη ρύθμιση των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων είναι αναγκαία, δίδεται προσοχή:

18.

Επειδή οι περιστάσεις που απαιτούν μία παρέκκλιση αναμένεται να είναι εξαιρετικά σπάνιες ενώ η ανάγκη για παρέκκλιση θα αποτελέσει θέμα για πολλές συζητήσεις και υποκειμενικές κρίσεις, είναι σημαντικό να πληροφορούνται οι χρήστες για το ότι η επιχείρηση δεν έχει συμμορφωθεί πλήρως με όλες τις ουσιώδεις θέσεις των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων. Είναι επίσης σημαντικό να παρέχονται στους χρήστες επαρκείς πληροφορίες για να τους καταστήσουν ικανούς να σχηματίσουν θεμελιωμένη κρίση ως προς αν η παρέκκλιση είναι αναγκαία και να υπολογίσουν τις προσαρμογές που θα απαιτούνταν για συμμόρφωση προς το Πρότυπο. Η ΕΔΛΠ θα παρακολουθεί περιπτώσεις μη συμμόρφωσης, που θα τίθενται υπόψη της (π.χ. από τις επιχειρήσεις, τους ελεγκτές και τις ρυθμιστικές αρχές) και θα εκτιμήσει την ανάγκη για διευκρινίσεις μέσω διερμηνειών ή για τροποποιήσεις στα Πρότυπα, ανάλογα με την περίπτωση, ώστε να εξασφαλίζεται ότι οι παρεκκλίσεις θα εξακολουθήσουν να είναι αναγκαίες μόνο σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις.

19.

20.

21.

Λογιστικές αρχές είναι οι συγκεκριμένες μέθοδοι, βάσεις, παραδοχές, κανόνες και πρακτικές, που υιοθετούνται από μία επιχείρηση για την κατάρτιση και παρουσίαση των οικονομικών καταστάσεων.

22.

Αν δεν υπάρχει σχετικό Διεθνές Λογιστικό Πρότυπο και διερμηνεία της Διαρκούς Επιτροπής Διερμηνειών, η διοίκηση χρησιμοποιεί την κρίση της στην ανάπτυξη λογιστικών αρχών, που παρέχουν τις πλέον χρήσιμες πληροφορίες στους χρήστες των οικονομικών καταστάσεων της επιχείρησης. Για τη διαμόρφωση αυτής της κρίσης, η διοίκηση λαμβάνει υπόψη:

23.

24.

Κατά την εκτίμηση για το αν συντρέχει η παραδοχή της συνεχιζόμενης δραστηριότητας, η διοίκηση λαμβάνει υπόψη όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες για το προβλεπτό μέλλον, το οποίο πρέπει να εκτείνεται σε χρονικό διάστημα δώδεκα μηνών ή περισσότερο από την ημερομηνία του ισολογισμού. Το βάθος της σχετικής έρευνας εξαρτάται από τα δεδομένα σε κάθε περίπτωση. Όταν μια επιχείρηση έχει ένα παρελθόν κερδοφόρων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και άμεση πρόσβαση σε οικονομικούς πόρους, δε χρειάζεται μεγάλη ανάλυση για να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι η λογιστική βάση της συνεχιζόμενης δραστηριότητας είναι ορθή. Σε άλλες περιπτώσεις η διοίκηση μπορεί να χρειάζεται να λάβει υπόψη ένα ευρύ κύκλο παραγόντων, που περιβάλλουν την τρέχουσα και την αναμενόμενη κερδοφορία, τα προγράμματα εξόφλησης χρεών και τις πιθανές εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης, πριν καταλήξει στη γνώμη ότι η βάση της συνεχιζόμενης δραστηριότητας είναι η ορθή.

25.

26.

Με βάση τη λογιστική αρχή της αυτοτέλειας των λογιστικών περιόδων, οι συναλλαγές και τα γεγονότα καταχωρούνται, όταν προκύπτουν (και όχι όταν εισπράττονται ή πληρώνονται μετρητά ή ταμιακά ισοδύναμα), καταγράφονται στα λογιστικά αρχεία και παρουσιάζονται στις οικονομικές καταστάσεις των περιόδων τις οποίες αφορούν. Τα έξοδα καταχωρούνται στην κατάσταση λογαριασμού αποτελεσμάτων στη βάση της άμεσης συσχέτισης μεταξύ του κόστους που προέκυψε και του συγκεκριμένου εσόδου που αποκτήθηκε (συσχετισμός). Όμως η εφαρμογή της αρχής του συσχετισμού εσόδων και εξόδων δεν επιτρέπει την καταχώρηση στον ισολογισμό στοιχείων, τα οποία δεν ανταποκρίνονται στον ορισμό των περιουσιακών στοιχείων ή των υποχρεώσεων.

27.

28.

Μια σημαντική αγορά ή διάθεση ή μια επανεξέταση του τρόπου παρουσίασης των οικονομικών καταστάσεων ενδέχεται να υπαγορεύει την ανάγκη διαφορετικής παρουσίασης των καταστάσεων αυτών. Η επιχείρηση πρέπει να διαφοροποιεί τον τρόπο παρουσίασης των οικονομικών καταστάσεων της, μόνον όταν η νέα δομή πρόκειται να συνεχιστεί ή το όφελος από μία άλλη παρουσίαση είναι προφανές. Όταν γίνονται τέτοιες αλλαγές παρουσίασης, η επιχείρηση επαναταξινομεί τις συγκριτικές πληροφορίες της, σύμφωνα με την παράγραφο 40. Αλλαγή στην παρουσίαση για να ανταποκρίνεται στις εθνικές ρυθμίσεις επιτρέπεται, εφόσον η αναθεωρημένη παρουσίαση είναι συνεπής με τις ρυθμίσεις αυτού του Προτύπου.

29.

30.

Οι οικονομικές καταστάσεις είναι αποτέλεσμα της επεξεργασίας μεγάλου αριθμού συναλλαγών, οι οποίες κατατάσσονται και συγκεντρώνονται σε ομάδες, σύμφωνα με τη φύση ή τη λειτουργία τους. Το τελικό στάδιο στη διαδικασία της συγκέντρωσης και ταξινόμησης είναι η παρουσίαση του συμπυκνωμένου και ταξινομημένου πληροφοριακού υλικού, που σχηματίζει σειρά κονδυλίων είτε στην όψη των οικονομικών καταστάσεων είτε στο προσάρτημα. Αν ένα συγκεκριμένο κονδύλι δεν είναι ουσιώδες, αυτό συγκεντρώνεται μαζί με άλλα είτε στην όψη των οικονομικών καταστάσεων είτε στο προσάρτημα. Ένα κονδύλι που δεν είναι επαρκώς ουσιώδες για να δικαιολογεί ξεχωριστή παρουσίαση στην όψη των οικονομικών καταστάσεων μπορεί παρόλα αυτά να είναι επαρκώς ουσιώδες, ώστε να πρέπει να παρουσιαστεί ξεχωριστά στο προσάρτημα.

31.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι πληροφορίες είναι ουσιώδεις, αν η μη γνωστοποίησή τους θα μπορούσε να επηρεάσει τις οικονομικές αποφάσεις των χρηστών, που λαμβάνονται βάσει των οικονομικών καταστάσεων. Η σπουδαιότητα εξαρτάται από το μέγεθος και τη φύση του κρινόμενου στοιχείου στις ειδικές συνθήκες της παραλείψεώς του. Για την απόφαση, αν ένα στοιχείο ή μια συγκέντρωση στοιχείων είναι ουσιώδης, συνεκτιμώνται η φύση και το μέγεθός του. Αναλόγως των συνθηκών, είτε η φύση είτε το μέγεθος του στοιχείου θα μπορούσε να είναι ο καθοριστικός παράγοντας. Για παράδειγμα, κατ' ιδίαν περιουσιακά στοιχεία με την ίδια φύση και λειτουργία συγκεντρώνονται και αν ακόμη τα κατ' ιδίαν ποσά είναι μεγάλα. Όμως, μεγάλα κονδύλια τα οποία διαφέρουν στη φύση ή τη λειτουργία παρουσιάζονται ξεχωριστά.

32.

Η σπουδαιότητα προβλέπει ότι δε χρειάζεται να πληρούνται οι συγκεκριμένες απαιτήσεις γνωστοποίησης των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων, αν η πληροφόρηση που προκύπτει δεν είναι ουσιώδης.

33.

34.

35.

Είναι σημαντικό τα περιουσιακά στοιχεία και οι υποχρεώσεις, καθώς και τα έσοδα και έξοδα, όταν είναι ουσιώδη, να απεικονίζονται ξεχωριστά. Ο συμψηφισμός είτε στην κατάσταση λογαριασμού αποτελεσμάτων είτε στον ισολογισμό, εκτός αν αυτός αντικατοπτρίζει την ουσία της συναλλαγής ή του γεγονότος, αποστερεί από τους χρήστες τη δυνατότητα να αντιλαμβάνονται τις συναλλαγές που αναλήφθηκαν και να εκτιμούν τις μελλοντικές ταμιακές ροές της επιχείρησης. Η απεικόνιση των περιουσιακών στοιχείων μετά την αφαίρεση υποτιμήσεων, για παράδειγμα λόγω απαξίωσης αποθεμάτων και επισφάλειας απαιτήσεων, δεν είναι συμψηφισμός.

36.

Το ΔΛΠ 18 «Έσοδα», παρέχει τον ορισμό του εσόδου και απαιτεί να αποτιμάται αυτό στην εύλογη αξία του ληφθέντος ή του εισπρακτέου ανταλλάγματος, λαμβάνοντας υπόψη το ποσό των κάθε είδους εκπτώσεων που παρέχονται από την επιχείρηση. Μια επιχείρηση αναλαμβάνει, κατά την πορεία των συνηθισμένων δραστηριοτήτων της, άλλες συναλλαγές που δε δημιουργούν έσοδα, αλλά οι οποίες είναι απαραίτητες για τις κύριες δραστηριότητες που δημιουργούν έσοδα. Τα αποτελέσματα τέτοιων συναλλαγών παρουσιάζονται, όταν αυτή η παρουσίαση αντανακλά την ουσία της συναλλαγής ή του γεγονότος, ύστερα από την αφαίρεση, από κάθε έσοδο, των σχετικών εξόδων που προκύπτουν από την ίδια συναλλαγή. Για παράδειγμα:

37.

Επιπροσθέτως, κέρδη και ζημίες που προκύπτουν από μία ομάδα ομοίων συναλλαγών απεικονίζονται σε καθαρή βάση, όπως για παράδειγμα τα συναλλαγματικά κέρδη και ζημίες ή τα κέρδη και ζημίες που προκύπτουν από χρηματοπιστωτικά μέσα που περιλαμβάνονται στο Χαρτοφυλάκιο συναλλαγών. Ωστόσο, τέτοια κέρδη και ζημίες απεικονίζονται ξεχωριστά, αν το μέγεθός τους, η φύση τους ή η περίπτωσή τους είναι τέτοια, που η ξεχωριστή γνωστοποίηση να απαιτείται από το ΔΛΠ 8 «Καθαρό Κέρδος ή Ζημία Περιόδου, Βασικά Λάθη και Μεταβολές Λογιστικών Αρχών».

38.

39.

Σε μερικές περιπτώσεις η αφηγηματική πληροφόρηση που παρέχεται στις οικονομικές καταστάσεις για την προηγούμενη λογιστική περίοδο ή περιόδους, συνεχίζει να αφορά και την τρέχουσα περίοδο. Για παράδειγμα, οι λεπτομέρειες για μία δικαστική διένεξη, το αποτέλεσμα της οποίας ήταν αβέβαιο κατά την ημερομηνία του τελευταίου ισολογισμού και η οποία εξακολουθεί να εκκρεμεί, γνωστοποιούνται στην τρέχουσα περίοδο. Οι χρήστες ωφελούνται από τις πληροφορίες για το ότι η αβεβαιότητα υπήρχε κατά την ημερομηνία του τελευταίου ισολογισμού και για τα μέτρα που έχουν ληφθεί κατά τη διάρκεια της περιόδου για τη λύση της αβεβαιότητας.

40.

41.

Μπορεί να υπάρχουν περιπτώσεις, όπου δεν είναι δυνατόν να γίνει ανακατάταξη των συγκριτικών πληροφοριών για να επιτευχθεί συγκρισιμότητα με την τρέχουσα περίοδο. Για παράδειγμα, μπορεί σε προηγούμενες περιόδους να μην έχουν συγκεντρωθεί στοιχεία κατά τρόπο που να επιτρέπουν την ανακατάταξη και μπορεί να μην είναι πρακτικά δυνατόν να ανακτηθούν οι πληροφορίες. Σε τέτοιες περιπτώσεις, γνωστοποιείται η φύση των προσαρμογών που θα είχαν γίνει στα συγκριτικά ποσά. Το ΔΛΠ 8 αναφέρεται στις προσαρμογές που απαιτούνται για τη συγκριτική πληροφόρηση, ύστερα από μια μεταβολή στις λογιστικές αρχές, που εφαρμόζεται αναδρομικά.

42.

Αυτό το Πρότυπο απαιτεί ορισμένες γνωστοποιήσεις στην όψη των οικονομικών καταστάσεων. Απαιτεί επίσης τη γνωστοποίηση άλλων επί μέρους στοιχείων είτε στην όψη των οικονομικών καταστάσεων είτε στο προσάρτημα και παραθέτει σε προσάρτημα αυτού του Προτύπου τους προτεινόμενους τρόπους διάρθρωσης, τους οποίους μία επιχείρηση μπορεί να ακολουθεί για τις δικές της συνθήκες. Το ΔΛΠ 7 παρέχει μια δομή για την παρουσίαση της κατάστασης ταμιακών ροών.

43.

Αυτό το Πρότυπο χρησιμοποιεί τον όρο της γνωστοποίησης με τη γενική έννοια, που εμπερικλείει στοιχεία τα οποία παρουσιάζονται στην όψη κάθε οικονομικής κατάστασης, όπως επίσης και στο προσάρτημα των οικονομικών καταστάσεων. Οι γνωστοποιήσεις που απαιτούνται από άλλα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα γίνονται σύμφωνα με τις ρυθμίσεις αυτών των Προτύπων. Οι γνωστοποιήσεις αυτές γίνονται είτε στην όψη της σχετικής οικονομικής κατάστασης είτε στο προσάρτημα, εκτός αν το παρόν ή άλλο Πρότυπο ορίζει διαφορετικά.

44.

45.

Τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα εφαρμόζονται μόνο στις οικονομικές καταστάσεις και όχι σε άλλες πληροφορίες που παρουσιάζονται στην ετήσια έκθεση οικονομικού απολογισμού ή σε άλλο έντυπο. Συνεπώς, είναι σημαντικό το ότι οι χρήστες είναι σε θέση να διακρίνουν τις πληροφορίες που καταρτίστηκαν με βάση τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα από άλλες πληροφορίες που μπορεί να είναι χρήσιμες στους χρήστες, αλλά δεν υπόκεινται στα Πρότυπα.

46.

47.

Οι απαιτήσεις της παραγράφου 46 αντιμετωπίζονται συνήθως με την παρουσίαση των κατά σελίδα επικεφαλίδων και των συντετμημένων επικεφαλίδων των στηλών κάθε σελίδας των οικονομικών καταστάσεων. Απαιτείται κρίση για να προσδιοριστεί ο καλλίτερος τρόπος παρουσίασης τέτοιων πληροφοριών. Για παράδειγμα, όταν οι οικονομικές καταστάσεις διαβάζονται ηλεκτρονικά, μπορεί να μη χρησιμοποιούνται χωριστές σελίδες, οπότε τα ανωτέρω στοιχεία παρουσιάζονται αρκετά συχνά για να εξασφαλίζουν μια επαρκή κατανόηση των παρεχόμενων πληροφοριών.

48.

Οι οικονομικές καταστάσεις συχνά γίνονται περισσότερο κατανοητές με την παρουσίαση πληροφοριών σε χιλιάδες ή εκατομμύρια μονάδων του τηρούμενου νομίσματος. Αυτό είναι αποδεκτό εφόσον γνωστοποιείται ο βαθμός ακρίβειας στην παρουσίαση και δε χάνονται απαραίτητες πληροφορίες.

49.

50.

Σε εξαιρετικές περιπτώσεις μια επιχείρηση μπορεί να χρειαστεί ή να αποφασίσει να αλλάξει την ημερομηνία του ισολογισμού της, για παράδειγμα ύστερα από την αγορά της επιχείρησης από άλλη επιχείρηση με διαφορετική ημερομηνία ισολογισμού. Όταν συμβαίνει αυτό, είναι σημαντικό να ενημερώνονται οι χρήστες ότι τα ποσά που εμφανίζονται για την τρέχουσα περίοδο και τα συγκριτικά ποσά δεν είναι συγκρίσιμα και να γνωστοποιείται ο λόγος για την αλλαγή στην ημερομηνία του ισολογισμού.

51.

Κανονικά, οι οικονομικές καταστάσεις καταρτίζονται για να καλύπτουν περίοδο ενός έτους σε μόνιμη βάση. Όμως, μερικές επιχειρήσεις προτιμούν για πρακτικούς λόγους να παρέχουν πληροφόρηση π.χ. για μια περίοδο 52 εβδομάδων. Αυτό το Πρότυπο δεν αποκλείει αυτή την πρακτική, καθώς οι προκύπτουσες οικονομικές καταστάσεις είναι απίθανο να διαφέρουν ουσιωδώς από εκείνες που θα παρουσιάζονταν για ένα έτος.

52.

Η χρησιμότητα των οικονομικών καταστάσεων μειώνεται, αν αυτές δεν είναι διαθέσιμες στους χρήστες μέσα σε εύλογο χρόνο μετά από την ημερομηνία του ισολογισμού. Μια επιχείρηση πρέπει να είναι σε θέση να εκδώσει τις οικονομικές καταστάσεις της μέσα σε έξι μήνες από την ημερομηνία του ισολογισμού. Συνήθεις παράγοντες, όπως η πολυπλοκότητα των δραστηριοτήτων μιας επιχείρησης, δεν είναι επαρκείς λόγοι για αδυναμία έγκαιρης πληροφόρησης. Πιο συγκεκριμένα χρονικά όρια καθορίζονται από τη νομοθεσία και, πολλές φορές, από κανονισμούς λειτουργίας της αγοράς σε πολλές επικράτειες.

53.

54.

55.

Όταν μια επιχείρηση παρέχει αγαθά ή υπηρεσίες μέσα σε ένα σαφώς εξατομικευμένο κύκλο εκμετάλλευσης, η χωριστή κατάταξη των κυκλοφορούντων και των μη κυκλοφορούντων στοιχείων και των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων υποχρεώσεων, στον πίνακα του ισολογισμού, παρέχει χρήσιμες πληροφορίες με το διαχωρισμό των καθαρών περιουσιακών στοιχείων που συνεχώς ανακυκλώνεται ως κεφάλαιο κίνησης, από εκείνα τα περιουσιακά στοιχεία τα οποία χρησιμοποιούνται στις μακροπρόθεσμες δραστηριότητες της επιχείρησης. Αυτή η κατάταξη επίσης φανερώνει τα περιουσιακά στοιχεία που αναμένεται να ρευστοποιηθούν μέσα στον τρέχοντα κύκλο εκμετάλλευσης και τις υποχρεώσεις που οφείλονται να τακτοποιηθούν μέσα στην ίδια περίοδο.

56.

Πληροφορίες για τις ημερομηνίες λήξης των περιουσιακών στοιχείων και των υποχρεώσεων είναι χρήσιμες για την εκτίμηση της ρευστότητας και της φερεγγυότητας μιας επιχείρησης. Το ΔΛΠ 32 «Χρηματοπιστωτικά Μέσα: Γνωστοποίηση και Παρουσίαση», απαιτεί γνωστοποίηση των ημερομηνιών λήξης των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων και των χρηματοοικονομικών υποχρεώσεων. Τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία περιλαμβάνουν τις εμπορικές και άλλες εισπρακτέες απαιτήσεις και οι χρηματοοικονομικές υποχρεώσεις περιλαμβάνουν τις εμπορικές υποχρεώσεις και άλλους λογαριασμούς πληρωτέους. Άσχετα αν τα περιουσιακά στοιχεία και οι υποχρεώσεις κατατάσσονται ως κυκλοφορούντα ή μη κυκλοφορούντα στοιχεία, είναι επίσης χρήσιμη η παροχή πληροφοριών για την αναμενόμενη ημερομηνία ρευστοποίησης και διακανονισμού αντίστοιχα των μη νομισματικών περιουσιακών στοιχείων και υποχρεώσεων, όπως είναι τα αποθέματα και οι προβλέψεις. Για παράδειγμα, μια επιχείρηση γνωστοποιεί το ποσό των αποθεμάτων, που αναμένεται να ρευστοποιηθεί σε χρόνο μεγαλύτερο του ενός έτους από την ημερομηνία του ισολογισμού.

57.

Όλα τα άλλα περιουσιακά στοιχεία πρέπει να κατατάσσονται ως μη κυκλοφορούντα περιουσιακά στοιχεία.

58.

Αυτό το Πρότυπο χρησιμοποιεί τον όρο «μη κυκλοφορούντα» για να συμπεριλάβει ενσώματα, άϋλα, λειτουργικά και χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία μακροπρόθεσμης φύσης. Δεν απαγορεύεται η χρήση εναλλακτικών περιγραφών, εφόσον η έννοια είναι σαφής.

59.

Κύκλος εκμετάλλευσης μιας επιχείρησης είναι ο χρόνος μεταξύ της κτήσης των υλών που υπεισέρχονται σε μία διαδικασία και της ρευστοποίησής τους σε ταμιακά διαθέσιμα ή σε ένα μέσο που είναι άμεσα μετατρέψιμο σε ταμιακά διαθέσιμα. Τα κυκλοφορούντα περιουσιακά στοιχεία περιλαμβάνουν αποθέματα προς πώληση ή ανάλωση και εμπορικές απαιτήσεις, στο πλαίσιο του κανονικού κύκλου εκμετάλλευσης, ακόμη και όταν δεν αναμένεται η ρευστοποίησή τους μέσα σε δώδεκα μήνες από την ημερομηνία του ισολογισμού. Εμπορεύσιμα αξιόγραφα κατατάσσονται ως κυκλοφορούντα περιουσιακά στοιχεία, αν αναμένεται να ρευστοποιηθούν μέσα σε δώδεκα μήνες από την ημερομηνία του ισολογισμού. Άλλως κατατάσσονται ως μη κυκλοφορούντα περιουσιακά στοιχεία.

60.

Όλες οι άλλες υποχρεώσεις πρέπει να κατατάσσονται ως μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις.

61.

Η κατάταξη των βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεων μπορεί να γίνεται με τον ίδιο τρόπο, όπως τα κυκλοφορούντα περιουσιακά στοιχεία. Μερικές βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις, όπως οι εμπορικοί πληρωτέοι λογαριασμοί το δεδουλευμένο κόστος μισθοδοσίας και τα λοιπά δουλευμένα κόστη εκμετάλλευσης, συνιστούν τμήμα του κεφαλαίου κίνησης που χρησιμοποιείται στο συνήθη κύκλο εκμετάλλευσης της επιχείρησης. Τέτοια στοιχεία της εκμετάλλευσης κατατάσσονται ως βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις, ακόμη και αν οφείλεται να διακανονιστούν σε χρόνο μεγαλύτερο των δώδεκα μηνών από την ημερομηνία του ισολογισμού.

62.

Άλλες βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις δε διακανονίζονται ως μέρος του τρέχοντος κύκλου εκμετάλλευσης, αλλά πρέπει να διακανονιστούν εντός δώδεκα μηνών από την ημερομηνία του ισολογισμού. Παραδείγματα αποτελούν, το βραχυπρόθεσμο μέρος των εντόκων υποχρεώσεων, οι τραπεζικές υπεραναλήψεις, τα πληρωτέα μερίσματα, οι φόροι εισοδήματος και άλλες οφειλές, που δε σχετίζονται άμεσα με αγορές. Οι έντοκες υποχρεώσεις, μέσω των οποίων χρηματοδοτείται το κεφάλαιο κίνησης σε μακροπρόθεσμη βάση και δεν είναι πληρωτέες μέσα σε δώδεκα μήνες, αποτελούν μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις.

63.

Το ποσό κάθε υποχρέωσης που έχει εξαιρεθεί από τις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις, σύμφωνα με αυτή την παράγραφο, μαζί με τις πληροφορίες που στηρίζουν αυτή την παρουσίαση, πρέπει να γνωστοποιούνται στο προσάρτημα του ισολογισμού.

64.

Μερικές υποχρεώσεις, που πρέπει να εξοφληθούν μέσα στον επόμενο κύκλο εκμετάλλευσης, μπορεί να αναμένεται να αναχρηματοδοτηθούν ή να «ανανεωθούν», κατά τη διακριτική ευχέρεια της επιχείρησης και, συνεπώς, δεν αναμένεται να χρησιμοποιήσουν το υπάρχον κεφάλαιο κίνησης της επιχείρησης. Τέτοιες υποχρεώσεις θεωρούνται ότι αποτελούν μέρος της μακροπρόθεσμης χρηματοδότησης της επιχείρησης και πρέπει να κατατάσσονται ως μακροπρόθεσμες. Όμως, στις περιπτώσεις κατά τις οποίες η αναχρηματοδότηση δεν είναι στη διακριτική ευχέρεια της επιχείρησης (όπως θα ήταν η περίπτωση, αν δεν υπήρχε συμφωνία για αναχρηματοδότηση), η αναχρηματοδότηση δεν μπορεί να θεωρείται αυτόματη και η υποχρέωση κατατάσσεται ως βραχυπρόθεσμη, εκτός αν η ολοκλήρωση μιας συμφωνίας αναχρηματοδότησης, πριν από την έγκριση για έκδοση των οικονομικών καταστάσεων, παρέχει απόδειξη ότι η ουσία της υποχρέωσης κατά την ημερομηνία του ισολογισμού ήταν μακροπρόθεσμη.

65.

Μερικές συμφωνίες δανεισμού ενσωματώνουν δεσμεύσεις του λήπτη (όρους), που έχουν ως αποτέλεσμα το ότι η υποχρέωση καθίσταται αμέσως πληρωτέα, αν παραβιαστούν ορισμένοι όροι που αφορούν τη χρηματοοικονομική θέση του δανειζομένου. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η υποχρέωση κατατάσσεται ως μακροπρόθεσμη, μόνον όταν:

66.

67.

68.

Αυτό το Πρότυπο δεν περιγράφει την διάταξη ή τη μορφή με την οποία τα στοιχεία πρέπει να παρουσιάζονται. Η παράγραφος 66 παρέχει απλώς έναν κατάλογο στοιχείων, που είναι τόσο διαφορετικά στη φύση ή στη λειτουργία, ώστε να αξίζουν ιδιαίτερη παρουσίαση στον πίνακα του ισολογισμού. Υποδείγματα διάρθρωσης του Πίνακα αυτού παρατίθενται στο προσάρτημα αυτού του Προτύπου. Στις προσαρμογές των προαναφερόμενων θέσεων του ισολογισμού περιλαμβάνονται τα παρακάτω:

69.

Οι θέσεις του καταλόγου της παραγράφου 66 είναι γενικές στη φύση τους και δε χρειάζεται να περιορίζονται σε στοιχεία που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής άλλων Προτύπων. Για παράδειγμα, η θέση άϋλα περιουσιακά στοιχεία περιλαμβάνει την υπεραξία επιχείρησης και τα περιουσιακά στοιχεία που προκύπτουν από δαπάνες ανάπτυξης.

70.

Η κρίση κατά πόσο πρόσθετα στοιχεία παρουσιάζονται ξεχωριστά βασίζεται σε εκτίμηση:

71.

Περιουσιακά στοιχεία και υποχρεώσεις που διαφέρουν στη φύση ή λειτουργία υπόκεινται μερικές φορές σε διαφορετικές βάσεις αποτίμησης. Για παράδειγμα, ορισμένες κατηγορίες ενσώματων παγίων μπορεί να τηρούνται λογιστικά σε τιμή κόστους ή σε αναπροσαρμοσμένες αξίες, σύμφωνα με το ΔΛΠ 16. Η χρήση διαφορετικών βάσεων αποτίμησης, για διαφορετικές κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων, υποδηλώνει ότι η φύση ή η λειτουργία τους είναι διαφορετική και, συνεπώς, πρέπει να εμφανίζονται σε ξεχωριστές θέσεις.

72.

73.

Οι λεπτομέρειες που παρέχονται στις υποταξινομήσεις, είτε στον πίνακα του ισολογισμού είτε στο Προσάρτημα, εξαρτώνται από τις απαιτήσεις των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων και το μέγεθος, τη φύση και τη λειτουργία των σχετικών κονδυλίων. Οι παράγοντες που εκτίθενται στην παράγραφο 70 χρησιμοποιούνται επίσης για να αποφασιστεί η βάση της υποταξινόμησης. Οι γνωστοποιήσεις θα ποικίλουν για κάθε στοιχείο, για παράδειγμα:

74.

Μια επιχείρηση χωρίς μετοχικό κεφάλαιο, όπως π.χ. μια ομόρρυθμη εταιρία, πρέπει να γνωστοποιεί πληροφορίες ισοδύναμες προς τις απαιτούμενες, σύμφωνα με τις παραπάνω ρυθμίσεις που να δείχνουν τις κινήσεις κατά τη διάρκεια της περιόδου σε κάθε κατηγορία συμμετοχής και δικαιωμάτων των εταίρων, καθώς και τα δικαιώματα, τα προνόμια και τους περιορισμούς που αφορούν την κάθε κατηγορία δικαιωμάτων.

75.

Επιπρόσθετες θέσεις στοιχείων, επικεφαλίδες και μερικά αθροίσματα πρέπει να παρουσιάζονται στον πίνακα της κατάστασης του λογαριασμού αποτελεσμάτων όταν απαιτείται από ένα Διεθνές Λογιστικό Πρότυπο ή όταν τέτοια εμφάνιση είναι αναγκαία για να παρουσιαστεί ακριβοδίκαια η χρηματοοικονομική απόδοση της επιχείρησης.

76.

Τα αποτελέσματα των διαφόρων δραστηριοτήτων μιας επιχείρησης, οι συναλλαγές και τα γεγονότα διαφέρουν σε σταθερότητα, κίνδυνο και προβλεψιμότητα και η γνωστοποίηση των δεδομένων της απόδοσης βοηθά στην κατανόηση της επιτευχθείσας απόδοσης και στην εκτίμηση των μελλοντικών αποτελεσμάτων. Πρόσθετες θέσεις στοιχείων που περιλαμβάνονται στον πίνακα της κατάστασης λογαριασμού αποτελεσμάτων και οι περιγραφές που χρησιμοποιήθηκαν και η διάταξη των στοιχείων τροποποιούνται, όταν αυτό είναι απαραίτητο για να εξηγηθούν τα δεδομένα της απόδοσης. Οι παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη περιλαμβάνουν τη σπουδαιότητα και τη φύση και λειτουργία των διαφόρων συνθετικών στοιχείων των εσόδων και εξόδων. Για παράδειγμα, μια τράπεζα τροποποιεί τις περιγραφές για να εφαρμόσει τις πιο ειδικές ρυθμίσεις των παραγράφων 9 μέχρι 17 του ΔΛΠ 30. Έσοδα και έξοδα συμψηφίζονται μόνον όταν πληρούνται τα κριτήρια της παραγράφου 34.

77.

78.

Συνιστάται στις επιχειρήσεις να παρουσιάζουν την ανάλυση της παραγράφου 77 στον πίνακα της κατάστασης του λογαριασμού αποτελεσμάτων.

79.

Τα στοιχεία των εξόδων υποταξινομούνται περαιτέρω για να επισημάνουν μία σειρά στοιχείων της χρηματοοικονομικής απόδοσης, τα οποία μπορεί να διαφέρουν σε σταθερότητα, σε πιθανότητα κέρδους ή ζημία και σε προβλεψιμότητα. Αυτές οι πληροφορίες παρέχονται με ένα από τους δύο τρόπους.

80.

Η πρώτη ανάλυση αναφέρεται ως η μέθοδος της φύσης των εξόδων. Τα έξοδα συγκεντρώνονται στην κατάσταση λογαριασμού αποτελεσμάτων, σύμφωνα με τη φύση τους (για παράδειγμα αποσβέσεις, αγορές υλών, κόστος μεταφοράς, μισθοί και ημερομίσθια, κόστος διαφήμισης) και δεν ανακατανέμονται μεταξύ των διαφόρων λειτουργιών μέσα στην επιχείρηση. Αυτή η μέθοδος είναι απλή για να εφαρμόζεται σε πολλές μικρότερες επιχειρήσεις, αφού καμία κατανομή των εξόδων εκμετάλλευσης μεταξύ των λειτουργικών κατατάξεων δεν είναι αναγκαία. Ένα παράδειγμα κατάταξης, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της φύσης των εξόδων, έχει ως ακολούθως:

81.

Η μεταβολή στα έτοιμα προϊόντα και στην παραγωγή σε εξέλιξη κατά τη διάρκεια της περιόδου αντιπροσωπεύει μια προσαρμογή στα έξοδα παραγωγής, για να αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι, είτε η παραγωγή έχει αυξήσει τα επίπεδα αποθεμάτων είτε οι πλέον της παραγωγής πωλήσεις έχουν μειώσει τα επίπεδα αποθεμάτων. Σε μερικές χώρες απαιτείται όπως μια αύξηση στα έτοιμα προϊόντα και στην παραγωγή σε εξέλιξη κατά τη διάρκεια της περιόδου παρουσιάζεται αμέσως μετά από τα έσοδα εργασιών στην ανωτέρω ανάλυση. Όμως, ο τρόπος εμφάνισης δεν πρέπει να δίνει την εντύπωση ότι τέτοια ποσά αντιπροσωπεύουν έσοδα.

82.

Η δεύτερη ανάλυση αναφέρεται ως μέθοδος παρουσίασης των εξόδων κατά λειτουργία ή του «κόστους πωλήσεων» και κατατάσσει τα έξοδα σύμφωνα με τη λειτουργία τους ως μέρος του κόστους πωλήσεων, διάθεσης ή διοικητικών λειτουργιών. Αυτή η παρουσίαση συχνά παρέχει πιο χρήσιμη πληροφόρηση στους χρήστες από ότι η κατάταξη των εξόδων κατά είδος, αλλά η κατανομή των εξόδων στις λειτουργίες μπορεί να είναι αυθαίρετη και απαιτεί σημαντικό βαθμό κρίσης. Ένα παράδειγμα κατάταξης με τη μέθοδο παρουσίασης των εξόδων κατά λειτουργία έχει ως ακολούθως:

83.

84.

Η επιλογή της ανάλυσης με μία από τις μεθόδους του κόστους πωλήσεων ή των κατά είδος δαπανών εξαρτάται τόσο από ιστορικούς και επιχειρηματικούς παράγοντες όσο και από το είδος της οργάνωσης. Αμφότερες οι μέθοδοι παρέχουν μια ένδειξη για τα κόστη εκείνα που αναμένεται να επηρεάζονται, άμεσα ή έμμεσα, από το επίπεδο των πωλήσεων ή της παραγωγής της επιχείρησης. Δεδομένου ότι κάθε μέθοδος παρουσίασης έχει πλεονεκτήματα για διαφορετικούς τύπους επιχείρησης, αυτό το Πρότυπο απαιτεί επιλογή του τρόπου κατάταξης των στοιχείων, με βάση τον τρόπο με τον οποίο τα συνθετικά στοιχεία της απόδοσης της επιχείρησης παρουσιάζονται πιο ακριβοδίκαια. Όμως, επειδή οι πληροφορίες ως προς το είδος των εξόδων είναι χρήσιμες για την πρόβλεψη των μελλοντικών Ταμιακών ροών, απαιτούνται πρόσθετες γνωστοποιήσεις, όταν χρησιμοποιείται η κατάταξη με τη μέθοδο του κόστους πωλήσεων.

85.

86.

Επιπρόσθετα, η επιχείρηση πρέπει να παρουσιάζει είτε μέσα σε αυτή την κατάσταση είτε στο προσάρτημα:

87.

Οι μεταβολές στα ίδια κεφάλαια μιας επιχείρησης μεταξύ δύο Ισολογισμών αντανακλούν την αύξηση ή μείωση στην καθαρή περιουσία της κατά τη διάρκεια της περιόδου, σύμφωνα με τις κατά περίπτωση υιοθετημένες αρχές αποτίμησης που γνωστοποιούνται με τις οικονομικές καταστάσεις. Εξαιρουμένων των μεταβολών που προέρχονται από συναλλαγές με τους μετόχους, όπως είναι οι εισφορές κεφαλαίου και τα μερίσματα, η συνολική μεταβολή των ιδίων κεφαλαίων αντιπροσωπεύει το σύνολο των κερδών και ζημιών που δημιουργήθηκαν από τις δραστηριότητες της επιχείρησης κατά τη διάρκεια της περιόδου.

88.

Το ΔΛΠ 8, «καθαρό κέρδος ή ζημία περιόδου, βασικά λάθη και μεταβολές στις λογιστικές αρχές» απαιτεί όλα τα στοιχεία των εσόδων και των εξόδων που καταχωρήθηκαν στη περίοδο να συμπεριλαμβάνονται στον προσδιορισμό του καθαρού κέρδους ή ζημίας της περιόδου, εκτός αν ένα Διεθνές Λογιστικό Πρότυπο απαιτεί ή επιτρέπει διαφορετικά. Άλλα Πρότυπα απαιτούν κάποια κέρδη και ζημίες, όπως π.χ. οι θετικές ή και αρνητικές διαφορές αναπροσαρμογής και ορισμένες συναλλαγματικές διαφορές, να καταχωρούνται απευθείας ως μεταβολές των ιδίων κεφαλαίων μαζί με τις συναλλαγές κεφαλαίου από/ή και προς τους ιδιοκτήτες της επιχείρησης και τις διανομές μερισμάτων προς αυτούς. Δεδομένου ότι είναι σημαντικό να λαμβάνονται υπόψη όλα τα κέρδη και οι ζημίες στην εκτίμηση των μεταβολών της οικονομικής θέσης της επιχείρησης μεταξύ δύο Ισολογισμών, αυτό το Πρότυπο απαιτεί μία ιδιαίτερη κατάσταση, μεταξύ των οικονομικών καταστάσεων, που να φανερώνει το σύνολο των κερδών και ζημιών της επιχείρησης, περιλαμβανομένων και εκείνων που καταχωρούνται κατ' ευθείαν στα ίδια κεφάλαια.

89.

Οι απαιτήσεις της παραγράφου 86 μπορεί να αντιμετωπίζονται με πολλούς τρόπους. Η υιοθετημένη σε πολλές περιπτώσεις προσέγγιση ακολουθεί μία διάταξη σε στήλες, με την οποία για κάθε στοιχείο των ιδίων κεφαλαίων παρέχεται η συμφωνία μεταξύ των υπολοίπων έναρξης και λήξης συμπεριλαμβάνοντας σε αυτή τα στοιχεία (α) μέχρι (στ). Μια διαφορετική προσέγγιση είναι η παρουσίαση ενός ιδιαίτερου πίνακα των οικονομικών καταστάσεων, στον οποίο απεικονίζονται μόνο τα στοιχεία (α) μέχρι (γ). Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση, τα στοιχεία που περιγράφονται στα σημεία (δ) μέχρι (στ) εμφανίζονται στο προσάρτημα των οικονομικών καταστάσεων. Αμφότερες οι προσεγγίσεις απεικονίζονται στο προσάρτημα αυτού του Προτύπου. Οποιαδήποτε προσέγγιση υιοθετείται, η παράγραφος 86 απαιτεί ένα μερικό άθροισμα των στοιχείων του σημείου (β) για να είναι σε θέση οι χρήστες να προσδιορίσουν το σύνολο των κερδών και ζημιών που προέρχεται από τις δραστηριότητες της επιχείρησης κατά τη διάρκεια της περιόδου.

90.

Το ΔΛΠ 7 θέτει ρυθμίσεις για την παρουσίαση της κατάστασης ταμιακών ροών και των σχετικών γνωστοποιήσεων. Αναφέρει ότι οι πληροφορίες για τις ταμιακές ροές είναι χρήσιμες για να παρέχουν στους χρήστες των οικονομικών καταστάσεων μια βάση να εκτιμήσουν τη δυνατότητα της επιχείρησης να δημιουργεί ταμιακά διαθέσιμα και ταμιακά ισοδύναμα, καθώς και τις ανάγκες της επιχείρησης για να χρησιμοποιεί αυτές τις ταμιακές ροές.

91.

92.

93.

Το προσάρτημα των οικονομικών καταστάσεων περιλαμβάνει επεξηγήσεις ή πιο λεπτομερείς αναλύσεις των κονδυλίων που εμφανίζονται στον πίνακα του ισολογισμού, της κατάστασης λογαριασμού αποτελεσμάτων, της κατάστασης Ταμιακών ροών και τις κατάστασης μεταβολών των ιδίων κεφαλαίων, καθώς και πρόσθετες πληροφορίες, όπως π.χ. για ενδεχόμενες υποχρεώσεις και δεσμεύσεις. Περιλαμβάνει επίσης πληροφορίες που απαιτούνται και προτρέπεται να γνωστοποιούνται από τα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα, καθώς και άλλες γνωστοποιήσεις αναγκαίες για να επιτευχθεί μία ακριβοδίκαιη παρουσίαση.

94.

Οι σημειώσεις του Προσαρτήματος κανονικά παρουσιάζονται κατά την ακόλουθη σειρά, που βοηθά τους χρήστες να κατανοήσουν τις οικονομικές καταστάσεις και να τις συγκρίνουν με τις καταστάσεις άλλων επιχειρήσεων:

95.

Σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να είναι αναγκαίο ή επιθυμητό να διαφοροποιείται η διάταξη συγκεκριμένων στοιχείων μέσα στο προσάρτημα. Για παράδειγμα, πληροφορίες για τα επιτόκια και για προσαρμογές σε εύλογες αξίες, μπορεί να συνδυάζονται με πληροφορίες για τις ημερομηνίες λήξης των χρηματοπιστωτικών μέσων, μολονότι οι πρώτες αφορούν γνωστοποιήσεις της κατάστασης λογαριασμού αποτελεσμάτων και οι τελευταίες σχετίζονται με τον ισολογισμό. Παρόλα αυτά, διατηρείται, όσο είναι πρακτικά δυνατόν, μία συστηματική δομή του προσαρτήματος.

96.

Πληροφορίες για τη βάση κατάρτισης των οικονομικών καταστάσεων και τις συγκεκριμένες λογιστικές αρχές μπορεί να παρουσιάζονται ως ένα ξεχωριστό στοιχείο των οικονομικών καταστάσεων.

97.

98.

Πέρα από τις ειδικότερες λογιστικές αρχές που χρησιμοποιήθηκαν για τις οικονομικές καταστάσεις, είναι σημαντικό για τους χρήστες να είναι ενημερωμένοι για τις βάσεις αποτίμησης που εφαρμόσθηκαν (ιστορικό κόστος, τρέχον κόστος, ρευστοποιήσιμη αξία, εύλογη αξία ή παρούσα αξία), γιατί αποτελούν τη βάση επί της οποίας το σύνολο των οικονομικών καταστάσεων έχει καταρτιστεί. Όταν εφαρμόζονται περισσότερες από μία βάσεις αποτίμησης για τις οικονομικές καταστάσεις, για παράδειγμα, όταν ορισμένα μη κυκλοφορούντα περιουσιακά στοιχεία έχουν αναπροσαρμοστεί, είναι επαρκές να παρέχεται μία ένδειξη των κατηγοριών των περιουσιακών στοιχείων και των υποχρεώσεων στα οποία εφαρμόζεται η κάθε μέθοδος.

99.

Για να αποφασιστεί, αν μια συγκεκριμένη λογιστική αρχή πρέπει να γνωστοποιηθεί, η διοίκηση λαμβάνει υπόψη αν η γνωστοποίηση θα βοηθούσε τους χρήστες στο να αντιληφθούν τον τρόπο με τον οποίο οι συναλλαγές και τα γεγονότα αντικατοπτρίζονται στην εμφανιζόμενη απόδοση και οικονομική θέση. Οι λογιστικές αρχές που μια επιχείρηση θα μπορούσε να παρουσιάσει περιλαμβάνουν ενδεικτικά τα εξής:

Από άλλα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα απαιτείται ειδικότερα η γνωστοποίηση των λογιστικών αρχών για πολλούς από τους ανωτέρω τομείς.

100.

Κάθε επιχείρηση εξετάζει τη φύση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων της και των αρχών, που ο χρήστης θα ανέμενε να γνωστοποιηθούν για το συγκεκριμένο τύπο επιχείρησης. Για παράδειγμα, όλες οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα θα αναμενόταν να γνωστοποιούν μια λογιστική αρχή για τους φόρους εισοδήματος, που συμπεριλαμβάνει τους αναβαλλόμενους φόρους και τους συμψηφιστέους φόρους. Αν μία επιχείρηση έχει σημαντικές επιχειρηματικές δραστηριότητες στο εξωτερικό ή συναλλαγές σε ξένα νομίσματα, θα αναμενόταν η γνωστοποίηση των λογιστικών αρχών για την καταχώρηση των συναλλαγματικών διαφορών και της αντισταθμιστικής κάλυψης αυτών των συναλλαγματικών διαφορών. Στις ενοποιημένες οικονομικές καταστάσεις, γνωστοποιείται η μέθοδος προσδιορισμού της υπεραξίας και των δικαιωμάτων μειοψηφίας.

101.

Μία λογιστική αρχή μπορεί να είναι σημαντική και αν ακόμη τα ποσά που απεικονίζονται για την τρέχουσα και την προηγούμενη περίοδο δεν είναι ουσιώδη. Είναι επίσης σωστό να γνωστοποιείται κάθε λογιστική αρχή που δεν καλύπτεται από τα υφιστάμενα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα, αλλά επιλέχθηκε και εφαρμόσθηκε σύμφωνα με την παράγραφο 20.

102.

103.

104.

Αυτό το Διεθνές Λογιστικό Πρότυπο αντικαθιστά το ΔΛΠ1 «γνωστοποίηση λογιστικών αρχών», το ΔΛΠ 5 «πληροφορίες που γνωστοποιούνται με τις οικονομικές καταστάσεις» και το ΔΛΠ 13 «εμφάνιση των κυκλοφορούντων περιουσιακών στοιχείων και των βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεων» που εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο σε αναμορφωμένες εκδόσεις το 1994.

—

Διερμηνεία ΜΕΔ-1: «Αρχή της συνέπειας — διαφορετικές μέθοδοι προσδιορισμού του κόστους των αποθεμάτων».

1.

2.

Αυτό το Πρότυπο αντικαθιστά το ΔΛΠ 2 «αποτίμηση και παρουσίαση των αποθεμάτων στο πλαίσιο του συστήματος του ιστορικού κόστους», που είχε εγκριθεί το 1975.

3.

Τα αποθέματα που αναφέρονται στην παράγραφο 1(γ) αποτιμώνται στην καθαρή ρευστοποιήσιμη αξία σε ορισμένα στάδια της παραγωγής. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, όταν οι αγροτικές εσοδείες έχουν συλλεγεί ή τα μεταλλεύματα έχουν εξορυχτεί και η πώληση είναι εξασφαλισμένη μέσω προθεσμιακού συμβολαίου ή κρατικής εγγύησης ή όταν υπάρχει μια ομοιογενής αγορά και ο κίνδυνος να μην πωληθούν είναι αμελητέος. Αυτά τα αποθέματα εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής αυτού του Προτύπου.

4.

Αποθέματα είναι περιουσιακά στοιχεία:

Καθαρή ρευστοποιήσιμη αξία είναι η υπολογιζόμενη τιμή πώλησης κατά τη συνήθη πορεία της επιχείρησης, μειωμένη με το υπολογιζόμενο κόστος παραγωγικής ολοκλήρωσης και το υπολογιζόμενο κόστος που είναι αναγκαίο για να πραγματοποιηθεί η πώληση.

5.

Τα αποθέματα περιλαμβάνουν αγαθά που αγοράστηκαν και κατέχονται για μεταπώληση όπως για παράδειγμα, εμπορεύματα που αγοράσθηκαν από έναν έμπορο λιανικής και κατέχονται για μεταπώληση ή γη και άλλη ακίνητη περιουσία που κατέχεται για μεταπώληση. Τα αποθέματα επίσης περιλαμβάνουν έτοιμα αγαθά που παράχθηκαν από την επιχείρηση ή είναι σε εξέλιξη στην παραγωγική διαδικασία καθώς και υλικά και εφόδια που αναμένεται να χρησιμοποιηθούν στην παραγωγική διαδικασία. Στην περίπτωση του παρέχοντος υπηρεσίες, τα αποθέματα περιλαμβάνουν τα κόστη των υπηρεσιών, όπως περιγράφονται στην παράγραφο 16, για τα οποία η επιχείρηση δεν έχει καταχωρήσει ακόμη τα σχετικά έσοδα (βλέπε ΔΛΠ αριθμός 18 «έσοδα»).

6.

7.

8.

Το κόστος αγοράς των αποθεμάτων περιλαμβάνει την τιμή αγοράς, τους εισαγωγικούς δασμούς και άλλους φόρους (εκτός εκείνων που η επιχείρηση μπορεί στη συνέχεια να ανακτήσει ή συμψηφίσει), καθώς και μεταφορικά, κόστος παράδοσης και άλλα κόστη, άμεσα επιρριπτέα στην αγορά των ετοίμων αγαθών, υλικών και υπηρεσιών. Εμπορικές εκπτώσεις, εκπτώσεις τιμών και άλλα στοιχεία εκπίπτονται κατά τον προσδιορισμό του κόστους αγοράς.

9.

Το κόστος αγοράς μπορεί να συμπεριλαμβάνει συναλλαγματικές διαφορές οι οποίες προκύπτουν άμεσα κατά την πρόσφατη αγορά αποθεμάτων που τιμολογήθηκαν σε ξένο νόμισμα, στις σπάνιες περιπτώσεις που αυτό επιτρέπεται κατά τον προβλεπόμενο εναλλακτικό χειρισμό στο ΔΛΠ αριθμός 21, «Οι επιδράσεις των μεταβολών στις τιμές συναλλάγματος». Αυτές οι συναλλαγματικές διαφορές περιορίζονται σε εκείνες που είναι αποτέλεσμα μιας σοβαρής υποτίμησης ή διολίσθησης ενός νομίσματος, έναντι της οποίας δεν υπάρχει πρακτικό μέσο αντιστάθμισης της συναλλαγματικής ζημίας, γεγονός που επηρεάζει τις υποχρεώσεις οι οποίες δεν είναι δυνατόν να διακανονιστούν και οι οποίες προέκυψαν από μία πρόσφατη αγορά αποθεμάτων.

10.

Το κόστος μετατροπής των αποθεμάτων συμπεριλαμβάνει τα κόστη που σχετίζονται άμεσα προς τις παραγόμενες μονάδες, όπως είναι π.χ. τα άμεσα εργατικά. Επίσης συμπεριλαμβάνει μια συστηματική κατανομή των σταθερών και μεταβλητών γενικών εξόδων παραγωγής, που πραγματοποιούνται κατά τη μετατροπή των υλών σε έτοιμα αγαθά. Σταθερά γενικά έξοδα παραγωγής είναι τα έμμεσα κόστη παραγωγής που παραμένουν σχετικώς σταθερά, ανεξαρτήτως του όγκου παραγωγής, όπως είναι π.χ. η απόσβεση και συντήρηση εργοστασιακών κτιρίων και εξοπλισμού, αλλά και το κόστος της διεύθυνσης και διοίκησης του εργοστασίου. Μεταβλητά γενικά έξοδα παραγωγής είναι τα έμμεσα κόστη παραγωγής που μεταβάλλονται άμεσα ή σχεδόν άμεσα, με τον όγκο της παραγωγής, όπως είναι π.χ. τα έμμεσα υλικά και η έμμεση εργασία.

11.

Η κατανομή των σταθερών γενικών εξόδων παραγωγής στο κόστος μετατροπής βασίζεται στην κανονική δυναμικότητα των παραγωγικών εγκαταστάσεων. Κανονική δυναμικότητα είναι η αναμενόμενη να επιτευχθεί παραγωγή κατά μέσο όρο στη διάρκεια ενός αριθμού περιόδων ή εποχών με κανονικές συνθήκες, λαμβανομένων υπόψη των απωλειών δυναμικότητας λόγω της προγραμματισμένης συντήρησης. Το πραγματικό επίπεδο παραγωγής μπορεί να χρησιμοποιείται, αν αυτό κατά προσέγγιση πλησιάζει την κανονική δυναμικότητα. Το ποσό των σταθερών γενικών εξόδων που κατανέμεται σε κάθε παραγόμενη μονάδα δεν αυξάνεται ως συνέπεια χαμηλής παραγωγής ή πρόσκαιρης αδράνειας. Τα μη κατανεμηθέντα γενικά έξοδα καταχωρούνται ως έξοδα στην περίοδο κατά την οποία αναλαμβάνονται. Σε περιόδους ανώμαλα υψηλής παραγωγής, το ποσό των σταθερών γενικών εξόδων που αποδίδεται σε κάθε παραγόμενη μονάδα μειώνεται, ούτως ώστε τα αποθέματα να μην αποτιμώνται πάνω από το κόστος. Τα μεταβλητά έξοδα παραγωγής κατανέμονται σε κάθε παραγόμενη μονάδα στη βάση της πραγματικής χρήσης των παραγωγικών εγκαταστάσεων.

12.

Μια παραγωγική διαδικασία μπορεί να καταλήγει σε ταυτόχρονη παραγωγή περισσότερων του ενός προϊόντων. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, όταν παράγονται συμπαράγωγα προϊόντα ή όταν υπάρχει ένα κύριο προϊόν και ένα υποπροϊόν. Όταν το κόστος μετατροπής δεν μπορεί να εξατομικευτεί κατά προϊόν, κατανέμεται μεταξύ των προϊόντων με ένα ορθολογικό και ομοιόμορφο τρόπο. Η κατανομή μπορεί να βασίζεται, για παράδειγμα, στη σχετική αξία πωλήσεων κάθε προϊόντος είτε κατά το στάδιο της παραγωγικής διαδικασίας, όταν τα προϊόντα καθίστανται κατ' είδος αναγνωρίσιμα είτε κατά την ολοκλήρωση της παραγωγής. Τα περισσότερα υποπροϊόντα είναι επουσιώδη από τη φύση τους. Αν αυτό συμβαίνει, αποτιμώνται συχνά στην καθαρή ρευστοποιήσιμη αξία τους και η αξία αυτή αφαιρείται από το κόστος του κύριου προϊόντος. Ως αποτέλεσμα, η λογιστική αξία του κύριου προϊόντος δεν είναι ουσιαστικά διαφορετική από το κόστος του.

13.

Τα λοιπά κόστη συμπεριλαμβάνονται στο κόστος των αποθεμάτων μόνον στην έκταση που αναλαμβάνονται για να φέρουν τα αποθέματα στην παρούσα θέση και κατάστασή τους. Για παράδειγμα, μπορεί να αρμόζει να συμπεριληφθούν στο κόστος των αποθεμάτων μη παραγωγικά γενικά έξοδα ή κόστος του σχεδιασμού προϊόντων για ειδικούς πελάτες.

14.

Παραδείγματα κόστους που δεν περιλαμβάνονται στο κόστος των αποθεμάτων, αλλά καταχωρούνται ως έξοδα της περιόδου κατά την οποία αναλαμβάνονται, αποτελούν:

15.

Σε περιορισμένες περιπτώσεις, το κόστος δανεισμού συμπεριλαμβάνεται στο κόστος των αποθεμάτων. Αυτές οι περιπτώσεις εξειδικεύονται στον προβλεπόμενο εναλλακτικό χειρισμό στο ΔΛΠ 23 «κόστος δανεισμού».

16.

Το κόστος των αποθεμάτων του παρέχοντος υπηρεσίες αποτελείται πρωταρχικά από την εργασία και τα λοιπά κόστη του άμεσα απασχολούμενου προσωπικού για την παροχή των υπηρεσιών, που συμπεριλαμβάνουν το επιβλέπον προσωπικό και τα επιρριπτέα γενικά έξοδα. Εργασία και λοιπά κόστη σχετιζόμενα με τις πωλήσεις και το διοικητικό προσωπικό δεν περιλαμβάνονται στο κόστος αποθεμάτων, αλλά καταχωρούνται ως έξοδα στην περίοδο στην οποία αναλαμβάνονται.

16Α.

Σύμφωνα με το ΔΛΠ 41 «γεωργία», αποθέματα που συνθέτουν γεωργικό προϊόν, που μία επιχείρηση έχει συλλέξει, από τα βιολογικά περιουσιακά στοιχεία της, αποτιμώνται κατά την αρχική καταχώρηση στην εύλογη αξία τους κατά τη στιγμή της συγκομιδής μείον το εκτιμώμενο μέχρι την πώληση κόστος. Αυτό είναι το κόστος των αποθεμάτων κατά την ημερομηνία αυτή για την εφαρμογή του παρόντος προτύπου.

17.

Για λόγους ευκολίας, μπορεί να χρησιμοποιούνται τεχνικές μέτρησης του κόστους των αποθεμάτων, όπως π.χ. η μέθοδος του πρότυπου κόστους ή η μέθοδος της λιανικής πώλησης, εφόσον το αποτέλεσμά τους προσεγγίζει το κόστος. Το πρότυπο κόστος λαμβάνει υπόψη τα κανονικά επίπεδα υλών και υλικών, εργασίας, αποδοτικότητας και αξιοποίησης της δυναμικότητας. Το κόστος αυτό επανεξετάζεται κατά διαστήματα και αν είναι αναγκαίο, αναθεωρείται υπό το φως των τρεχουσών συνθηκών.

18.

Η μέθοδος της λιανικής πώλησης χρησιμοποιείται συχνά από επιχειρήσεις ειδών λιανικής για την αποτίμηση αποθεμάτων μεγάλου αριθμού ταχέως μεταβαλλόμενων ειδών, τα οποία έχουν παρόμοια περιθώρια κέρδους και για τα οποία δεν είναι πρακτικά δυνατόν να χρησιμοποιηθούν άλλες κοστολογικές μέθοδοι. Το κόστος του αποθέματος προσδιορίζεται με μείωση της αξίας πώλησής του αποθέματος κατά το αρμόζον ποσοστό μικτού περιθωρίου κέρδους. Το ποσοστό που χρησιμοποιείται λαμβάνει υπόψη και το απόθεμα που έχει υποτιμηθεί κάτω από την αρχική τιμή πωλήσεώς του. Για κάθε τμήμα λιανικής χρησιμοποιείται συχνά ένα μέσο ποσοστό.

19.

20.

Εξατομικευμένο κόστος σημαίνει ότι συγκεκριμένα κόστη επιρρίπτονται σε συγκεκριμένα είδη του αποθέματος. Αυτό είναι μια κατάλληλη αντιμετώπιση για τα είδη που έχουν διαχωριστεί για ένα ειδικό σκοπό, ανεξάρτητα αν έχουν αγοραστεί ή παραχθεί. Όμως, το εξατομικευμένο κόστος είναι ακατάλληλο, όταν υπάρχει μεγάλος αριθμός ειδών του αποθέματος τα οποία αντικαθίστανται με μία κανονική ροή. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μία μεθοδική επιλογή των ειδών που παραμένουν ως απόθεμα, θα μπορούσε να καταλήξει σε προκαθορισμένες επιδράσεις επί του καθαρού κέρδους ή ζημίας της χρήσης.

21.

22.

Με τη μέθοδο της σειράς εξαντλήσεως υποτίθεται ότι τα είδη αποθεμάτων που αγοράστηκαν πρώτα, πωλούνται και πρώτα και συνεπώς τα μένοντα στο απόθεμα κατά το τέλος της περιόδου είναι τα πλέον πρόσφατα αγορασθέντα ή παραχθέντα. Με την μέθοδο του μέσου σταθμικού κόστους, το κόστος κάθε είδους προσδιορίζεται από το μέσο σταθμικό κόστος των όμοιων ειδών στην αρχή της περιόδου και το κόστος των όμοιων ειδών που αγοράστηκαν ή παρήχθησαν κατά τη διάρκεια της περιόδου. Ο μέσος όρος μπορεί να υπολογισθεί σε περιοδική βάση ή καθώς κάθε πρόσθετη εισαγωγή παραλαμβάνεται, ανάλογα με τις συνθήκες της επιχείρησης.

23.

24.

Με τη μέθοδο της αντίστροφης σειράς εξαντλήσεως υποτίθεται ότι τα είδη αποθεμάτων που αγοράστηκαν ή παρήχθησαν τελευταία, πωλήθηκαν πρώτα και συνεπώς τα μένοντα στο απόθεμα κατά το τέλος της περιόδου είναι εκείνα τα οποία αγοράστηκαν ή παρήχθησαν πρώτα.

25.

Το κόστος ενός αποθέματος μπορεί να μην είναι ανακτήσιμο, αν αυτό έχει υποστεί ζημία, αν έχει καταστεί ολικά ή μερικά άχρηστο ή αν οι τιμές πωλήσεώς του έχουν μειωθεί. Το κόστος ενός αποθέματος μπορεί επίσης να μην είναι ανακτήσιμο, αν τα προβλεπόμενα κόστη ολοκλήρωσης ή πώλησής του έχουν αυξηθεί. Η πρακτική της υποτίμησης των αποθεμάτων κάτω του κόστους, στην καθαρή ρευστοποιήσιμη αξία, είναι συνεπής με την άποψη ότι, τα περιουσιακά στοιχεία δεν πρέπει να καταχωρούνται με επιπλέον ποσά από τα αναμενόμενα να πραγματοποιηθούν από την πώληση ή τη χρήση τους.

26.

Τα αποθέματα υποτιμώνται συνήθως στην καθαρή ρευστοποιήσιμη αξία, με βάση την κατ' είδος αποτίμηση. Σε μερικές περιπτώσεις, όμως, μπορεί να αρμόζει να ομαδοποιούνται όμοια ή συγγενή είδη. Αυτό μπορεί να συμβεί με είδη αποθέματος που αφορούν στην ίδια παραγωγική γραμμή, έχουν όμοιους σκοπούς ή τελικές χρήσεις, παράγονται και διατίθενται σε αγορά της ίδιας γεωγραφικής περιοχής και δεν μπορεί πρακτικά να αποτιμηθούν ξεχωριστά από άλλα είδη αυτής της παραγωγικής γραμμής. Δεν είναι σωστό να υποτιμώνται τα αποθέματα με βάση μια γενική ταξινόμησή τους, όπως για παράδειγμα, έτοιμα προϊόντα ή όλα τα αποθέματα ενός ιδιαίτερου επιχειρηματικού ή γεωγραφικού τομέα. Οι παρέχοντες υπηρεσίες γενικά συγκεντρώνουν τα κόστη κατά υπηρεσία την οποία θα χρεώσουν με ξεχωριστή τιμή πώλησης. Για το λόγο αυτό, κάθε υπηρεσία που εμπίπτει σε αυτήν την κατηγορία θεωρείται ως ένα ξεχωριστό είδος.

27.

Οι εκτιμήσεις της καθαρής ρευστοποιήσιμης αξίας βασίζονται στην περισσότερο αξιόπιστη ένδειξη που υπάρχει κατά το χρόνο που γίνονται οι εκτιμήσεις ως προς το ποσό στο οποίο αναμένεται να πωληθούν τα αποθέματα. Αυτές οι εκτιμήσεις λαμβάνουν υπόψη τις διακυμάνσεις της τιμής ή του κόστους, που άμεσα σχετίζονται με γεγονότα τα οποία συμβαίνουν μετά το τέλος της περιόδου και στην έκταση που τα γεγονότα αυτά επιβεβαιώνουν τις υπάρχουσες στο τέλος της περιόδου συνθήκες.

28.

Οι εκτιμήσεις της καθαρής ρευστοποιήσιμης αξίας επίσης λαμβάνουν υπόψη το σκοπό για τον οποίο διατηρούνται τα αποθέματα. Για παράδειγμα, η καθαρή ρευστοποιήσιμη αξία της ποσότητας αποθέματος που διατηρείται για να καλύψει προσυμφωνημένες πωλήσεις αγαθών ή υπηρεσιών, βασίζεται στη συμβατική τιμή. Αν οι συμβάσεις πωλήσεων καλύπτουν μικρότερες ποσότητες από αυτές των αποθεμάτων που υπάρχουν, η καθαρή ρευστοποιήσιμη αξία της επί πλέον ποσότητας βασίζεται στις γενικές τιμές πώλησης. Προβλέψεις ή ενδεχόμενες υποχρεώσεις μπορεί να ανακύψουν από προσυμφωνημένες πωλήσεις για ποσότητες μεγαλύτερες του υπάρχοντος αποθέματος ή από προσυμφωνημένες αγορές. Τέτοιες προβλέψεις ή ενδεχόμενες υποχρεώσεις αντιμετωπίζονται σύμφωνα με το ΔΛΠ 37 «προβλέψεις, ενδεχόμενες υποχρεώσεις και ενδεχόμενες απαιτήσεις».

29.

Τα υλικά και λοιπά εφόδια, που διατηρούνται για χρήση στην παραγωγή αποθεμάτων, δεν υποτιμώνται κάτω του κόστους, αν τα έτοιμα προϊόντα στα οποία θα ενσωματωθούν αναμένεται να πωληθούν στο κόστος ή πάνω από αυτό. Όμως, όταν μια μείωση της τιμής των υλών παρέχει ένδειξη ότι το κόστος των ετοίμων προϊόντων θα υπερβεί την καθαρή ρευστοποιήσιμη αξία, τότε τα αποθέματα υλών υποτιμώνται στην καθαρή ρευστοποιήσιμη αξία. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το κόστος αντικατάστασης των υλών μπορεί να αποτελεί το καλλίτερο διαθέσιμο μέσο μέτρησης της καθαρής ρευστοποιήσιμης αξίας τους.

30.

Μια νέα εκτίμηση της καθαρής ρευστοποιήσιμης αξίας γίνεται σε κάθε μεταγενέστερη περίοδο. Όταν οι συνθήκες, που προηγουμένως ήταν αιτία να υποτιμηθούν τα αποθέματα κάτω του κόστους, δεν υπάρχουν πλέον, τότε το ποσό της υποτίμησης αναστρέφεται ούτως ώστε η νέα λογιστική αξία να είναι η χαμηλότερη μεταξύ του κόστους και της αναθεωρημένης καθαρής ρευστοποιήσιμης αξίας. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, όταν ένα είδος αποθέματος, που καταχωρείται στην καθαρή ρευστοποιήσιμη αξία, επειδή η τιμή πωλήσεώς του έχει μειωθεί, εξακολουθεί να κατέχεται σε μεταγενέστερη περίοδο και η τιμή πωλήσεώς του έχει αυξηθεί.

31.

32.

Η διαδικασία της καταχώρησης στα έξοδα της λογιστικής αξίας των αποθεμάτων που πωλήθηκαν, έχει ως συνέπεια το συσχετισμό κόστους και εσόδων.

33.

Μερικά αποθέματα μπορεί να κατανέμονται σε άλλους λογαριασμούς περιουσιακών στοιχείων, για παράδειγμα, το απόθεμα που χρησιμοποιείται στα ιδιοκατασκευαζόμενα ενσώματα πάγια. Αποθέματα κατανεμόμενα σε άλλο περιουσιακό στοιχείο με αυτό τον τρόπο, καταχωρούνται ως έξοδο κατά τη διάρκεια της ωφέλιμης ζωής αυτού του περιουσιακού στοιχείου.

34.

35.

Πληροφορίες για τη λογιστική αξία των διαφόρων κατηγοριών αποθεμάτων και την έκταση των μεταβολών σε αυτά τα περιουσιακά στοιχεία, είναι χρήσιμες για τους χρήστες των οικονομικών καταστάσεων. Συνήθεις κατηγορίες αποθεμάτων είναι τα εμπορεύματα, τα υλικά παραγωγής, οι πρώτες ύλες, η παραγωγή σε εξέλιξη και τα έτοιμα προϊόντα. Τα αποθέματα του παρέχοντος υπηρεσίες μπορεί απλώς να περιγράφονται ως εργασίες σε εξέλιξη.

36.

37.

38.

Το κόστος των αποθεμάτων που καταχωρήθηκε ως έξοδο κατά τη διάρκεια της περιόδου, αποτελείται από τα κόστη εκείνα τα οποία προηγουμένως συμπεριλαμβάνονταν στην αποτίμηση των πωληθέντων αποθεμάτων καθώς και από τα ακατανέμητα γενικά έξοδα παραγωγής και τα έκτακτα ποσά του κόστους παραγωγής των αποθεμάτων. Οι ειδικότερες συνθήκες της επιχείρησης μπορεί επίσης να δικαιολογούν να περιληφθούν και άλλα κόστη, όπως π.χ. το κόστος διάθεσης.

39.

Μερικές επιχειρήσεις υιοθετούν ένα διαφορετικό τύπο κατάστασης αποτελεσμάτων, που καταλήγει σε γνωστοποίηση ποσών διαφορετικών από το κόστος των αποθεμάτων που χαρακτηρίζεται ως έξοδο κατά τη διάρκεια της περιόδου. Σύμφωνα με αυτό το διαφορετικό τύπο, μια επιχείρηση γνωστοποιεί τα ποσά του κόστους εκμετάλλευσης, που αντιστοιχούν στα έσοδα της περιόδου, ταξινομημένα κατά το είδος τους. Σε αυτή την περίπτωση, η επιχείρηση γνωστοποιεί, ως κόστη που καταχωρήθηκαν στα έξοδα, το κόστος των πρώτων υλών και υλικών, το κόστος μισθοδοσίας και τα άλλα λειτουργικά κόστη, μαζί με το ποσό της καθαρής μεταβολής στα αποθέματα κατά τη περίοδο.

40.

Μια υποτίμηση στην καθαρή ρευστοποιήσιμη αξία μπορεί να είναι τέτοιου μεγέθους, περίπτωσης ή φύσης, που να απαιτεί γνωστοποίηση σύμφωνα με το ΔΛΠ 8, «Καθαρό Κέρδος ή Ζημία Περιόδου, Βασικά Λάθη και Μεταβολές στις Λογιστικές Αρχές».

41.

1.

2.

Αυτό το Πρότυπο αντικαθιστά το ΔΛΠ 7, «Κατάσταση Μεταβολών της Χρηματοοικονομικής Θέσεως», που είχε εγκριθεί τον Ιούλιο του 1977.

3.

Οι χρήστες των οικονομικών καταστάσεων μιας επιχείρησης ενδιαφέρονται για το πώς η επιχείρηση δημιουργεί και χρησιμοποιεί τα ταμιακά διαθέσιμα και τα ταμιακά ισοδύναμα. Αυτό είναι άσχετο από τη φύση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και ανεξάρτητο από το αν τα ταμιακά διαθέσιμα μπορεί να θεωρηθούν ως προϊόν της επιχείρησης, όπως μπορεί να συμβαίνει στην περίπτωση ενός χρηματοπιστωτικού ιδρύματος. Οι επιχειρήσεις χρειάζονται ταμιακά διαθέσιμα για τους ίδιους ουσιαστικά λόγους, παρά την οποιαδήποτε διαφορά που θα μπορούσε να υπάρχει στις κύριες δραστηριότητές τους που δημιουργούν έσοδα. Χρειάζονται ταμιακά διαθέσιμα για να διεξάγουν τις επιχειρηματικές δραστηριότητες τους, να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους και να παρέχουν οφέλη στους επενδυτές τους. Συνεπώς, αυτό το Πρότυπο επιβάλλει σε όλες τις επιχειρήσεις να παρουσιάζουν μια κατάσταση ταμιακών ροών.

4.

Η κατάσταση ταμιακών ροών, όταν χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με τις λοιπές οικονομικές καταστάσεις, παρέχει πληροφορίες που επιτρέπουν στους χρήστες να εκτιμούν τις μεταβολές στην καθαρή περιουσία μιας επιχείρησης, τη χρηματοοικονομική δομή της (που συμπεριλαμβάνει τη ρευστότητά και τη φερεγγυότητά της) και τις δυνατότητές της να επηρεάζει τα ποσά και το χρόνο των ταμιακών ροών για να τις προσαρμόζει στην αλλαγή των συνθηκών και των ευκαιριών. Οι πληροφορίες για τις ταμιακές ροές είναι χρήσιμες στην εκτίμηση της δυνατότητας της επιχείρησης να δημιουργεί ταμιακά διαθέσιμα και ταμιακά ισοδύναμα και επιτρέπουν στους χρήστες να αναπτύξουν πρότυπα για να εκτιμούν και να συγκρίνουν την παρούσα αξία των μελλοντικών ταμιακών ροών των διαφόρων επιχειρήσεων. Επίσης, αυξάνουν τη συγκρισιμότητα της παρουσιαζόμενης επιχειρηματικής απόδοσης για διαφορετικές μεταξύ τους επιχειρήσεις, γιατί περιορίζουν τις επιδράσεις της χρησιμοποίησης διαφορετικών λογιστικών χειρισμών για τις ίδιες συναλλαγές και γεγονότα.

5.

Πληροφορίες για τις προηγηθείσες ταμιακές ροές χρησιμοποιούνται συχνά ως ένδειξη του ποσού, του χρόνου και της βεβαιότητας των μελλοντικών ταμιακών ροών. Αυτές είναι επίσης χρήσιμες για τον έλεγχο της ακρίβειας προηγούμενων εκτιμήσεων, για τις μελλοντικές ταμιακές ροές και για την εξέταση της σχέσης μεταξύ της κερδοφορίας και των καθαρών ταμιακών ροών και της επίδρασης των μεταβολών των τιμών.

6.

7.

Τα ταμιακά ισοδύναμα κατέχονται για το σκοπό της αντιμετώπισης βραχυπρόθεσμων ταμιακών αναγκών μάλλον παρά για επένδυση ή για άλλους σκοπούς. Μια επένδυση, για να χαρακτηριστεί ως ταμιακό ισοδύναμο, πρέπει να είναι άμεσα μετατρέψιμη σε συγκεκριμένο ποσό ταμιακών διαθεσίμων και να υπόκειται σε ένα ασήμαντο κίνδυνο μεταβολής της αξίας της. Συνεπώς, μια επένδυση κανονικά χαρακτηρίζεται ως ταμιακό ισοδύναμο μόνον όταν έχει σύντομη λήξη, π.χ. τριών μηνών ή λιγότερο από την ημερομηνία της απόκτησής της. Συμμετοχές στο κεφάλαιο άλλων επιχειρήσεων αποκλείονται από τα ταμιακά ισοδύναμα, εκτός αν αποτελούν στην ουσία ταμιακά ισοδύναμα, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση των προνομιούχων μετοχών που αγοράστηκαν σε σύντομο χρόνο από τη λήξη τους και με συγκεκριμένη ημερομηνία εξαγοράς τους από τον εκδότη.

8.

Ο τραπεζικός δανεισμός γενικά θεωρείται ότι αποτελεί μία χρηματοοικονομική δραστηριότητα. Όμως, σε μερικές χώρες, οι υπεραναλήψεις που είναι εξοφλητέες όταν ζητηθούν, συνιστούν ένα αναπόσπαστο τμήμα της ταμιακής διαχείρισης μιας επιχείρησης. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι τραπεζικές υπεραναλήψεις συμπεριλαμβάνονται στα στοιχεία των ταμιακών διαθεσίμων και των ταμιακών ισοδυνάμων. Ένα χαρακτηριστικό αυτών των τραπεζικών διακανονισμών είναι ότι το υπόλοιπο στην Τράπεζα συχνά μεταβάλλεται από θετικό σε αρνητικό (υπερανάληψη).

9.

Οι ταμιακές ροές δεν περιλαμβάνουν κινήσεις μεταξύ στοιχείων που συνιστούν ταμιακά διαθέσιμα ή ταμιακά ισοδύναμα, γιατί αυτά τα στοιχεία αποτελούν μέρος της ταμιακής διαχείρισης μιας επιχείρησης μάλλον παρά μέρος των επιχειρηματικών, επενδυτικών και χρηματοοικονομικών δραστηριοτήτων της. Η ταμειακή διαχείριση περιλαμβάνει την επένδυση του ταμιακού πλεονάσματος σε ταμιακά ισοδύναμα.

10.

11.

Μια επιχείρηση παρουσιάζει τις ταμιακές ροές της από επιχειρηματικές, επενδυτικές και χρηματοοικονομικές δραστηριότητες, κατά τρόπο ο οποίος αρμόζει περισσότερο προς την επιχειρηματική μορφή της. Η κατάταξη κατά δραστηριότητα παρέχει πληροφορίες, που επιτρέπουν στους χρήστες να εκτιμούν την επίδραση αυτών των δραστηριοτήτων στην οικονομική θέση της επιχείρησης και το ποσό των ταμιακών διαθεσίμων και των ταμιακών της ισοδύναμων. Αυτές οι πληροφορίες μπορεί επίσης να χρησιμοποιούνται για να εκτιμώνται οι σχέσεις μεταξύ αυτών των δραστηριοτήτων.

12.

Μια απλή συναλλαγή μπορεί να περιλαμβάνει ταμιακές ροές που διαφέρουν στο τρόπο κατάταξης. Για παράδειγμα, όταν η ταμιακή εξόφληση ενός δανείου περιλαμβάνει τόκο και κεφάλαιο, το στοιχείο του τόκου μπορεί να καταταγεί ως επιχειρηματική δραστηριότητα και το στοιχείο του κεφαλαίου ως χρηματοοικονομική δραστηριότητα.

13.

Το ποσό των ταμιακών ροών που προέρχεται από επιχειρηματικές δραστηριότητες είναι ένας δείκτης — κλειδί της έκτασης στην οποία οι επιχειρηματικές δραστηριότητες της επιχείρησης έχουν δημιουργήσει επαρκείς ταμιακές ροές για να εξοφλούν δάνεια, να διατηρούν την επιχειρηματική ικανότητα της επιχείρησης, να πληρώνουν μερίσματα και να γίνουν νέες επενδύσεις, χωρίς προσφυγή σε εξωτερικές πηγές χρηματοδότησης. Πληροφορίες σχετικά με τα ειδικά συστατικά στοιχεία των προηγούμενων επιχειρηματικών ταμιακών ροών είναι χρήσιμες, σε συνδυασμό με άλλες πληροφορίες, για την πρόβλεψη μελλοντικών επιχειρηματικών ταμιακών ροών.

14.

Οι ταμιακές ροές από επιχειρηματικές δραστηριότητες προέρχονται βασικά από τις κύριες δραστηριότητες δημιουργίας εσόδων της επιχείρησης. Συνεπώς, προέρχονται γενικά από συναλλαγές και άλλα γεγονότα που υπεισέρχονται στον προσδιορισμό του καθαρού κέρδους ή της ζημίας. Παραδείγματα ταμιακών ροών από επιχειρηματικές δραστηριότητες είναι:

Μερικές συναλλαγές, όπως η πώληση ενός ενσώματου πάγιου, μπορεί να δημιουργήσουν ένα κέρδος ή μία ζημία, που συμπεριλαμβάνεται στον προσδιορισμό του καθαρού κέρδους ή ζημίας. Ωστόσο, οι ταμιακές ροές που σχετίζονται με τέτοιες συναλλαγές συνιστούν ταμιακές ροές από επενδυτικές δραστηριότητες.

15.

Μία επιχείρηση μπορεί να κατέχει αξιόγραφα και δάνεια για συναλλακτικούς ή εμπορικούς σκοπούς, οπότε αυτά είναι όμοια με απόθεμα που αγοράστηκε ειδικώς για μεταπώληση. Συνεπώς, ταμιακές ροές προερχόμενες από την αγορά και πώληση τέτοιων αξιογράφων κατατάσσονται ως επιχειρηματικές δραστηριότητες. Ομοίως, ταμιακές προκαταβολές και δάνεια που δίδονται από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, συνήθως κατατάσσονται ως επιχειρηματικές δραστηριότητες, δεδομένου ότι σχετίζονται με την κύρια δραστηριότητα δημιουργίας εσόδων αυτής της επιχείρησης.

16.

Η ιδιαίτερη γνωστοποίηση των ταμιακών ροών που προέρχονται από επενδυτικές δραστηριότητες είναι σημαντική, γιατί οι ταμιακές ροές αντιπροσωπεύουν την έκταση κατά την οποία έχουν πραγματοποιηθεί δαπάνες για πηγές που προορίζονται να δημιουργήσουν μελλοντικά έσοδα και ταμιακές ροές. Παραδείγματα ταμιακών ροών που προέρχονται από επενδυτικές δραστηριότητες είναι:

Όταν μία σύμβαση λογιστικοποιείται για αντιστάθμιση μιας συγκεκριμένης θέσεως, τότε οι ταμιακές ροές της σύμβασης κατατάσσονται κατά τον ίδιο τρόπο, όπως οι ταμιακές ροές της αντισταθμιζόμενης θέσης.

17.

Η ξεχωριστή γνωστοποίηση των ταμιακών ροών που προέρχονται από τις χρηματοοικονομικές δραστηριότητες είναι σημαντική, γιατί είναι χρήσιμη στην προεκτίμηση διεκδικήσεων πάνω στις μελλοντικές ταμιακές ροές από τους χρηματοδότες της επιχείρησης. Παραδείγματα ταμιακών ροών, που προέρχονται από χρηματοοικονομικές δραστηριότητες είναι:

18.

19.

Οι επιχειρήσεις προτρέπονται να εμφανίζουν τις ταμιακές ροές από επιχειρηματικές δραστηριότητες χρησιμοποιώντας την άμεση μέθοδο. Η άμεση μέθοδος παρέχει πληροφορίες, που μπορεί να είναι χρήσιμες στην εκτίμηση μελλοντικών ταμιακών ροών και οι οποίες δεν είναι προσιτές με την έμμεση μέθοδο. Σύμφωνα με την άμεση μέθοδο, πληροφορίες για τις κύριες κατηγορίες ακαθάριστων εισπράξεων και ακαθάριστων πληρωμών τοις μετρητοίς μπορεί να αντλούνται:

20.

Σύμφωνα με την έμμεση μέθοδο, οι καθαρές ταμιακές ροές από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες προσδιορίζονται με την αναμόρφωση του καθαρού κέρδους ή ζημίας με βάση τις επιδράσεις από:

Εναλλακτικά, με την έμμεση μέθοδο μπορεί να παρουσιάζονται οι καθαρές ταμιακές ροές από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες, εμφανίζοντας τα έσοδα και τα έξοδα, που απεικονίζονται στην κατάσταση λογαριασμού αποτελεσμάτων, καθώς και τις μεταβολές κατά τη διάρκεια της περιόδου, στα αποθέματα και στις οργανικές απαιτήσεις και λογαριασμούς πληρωτέους.

21.

22.

23.

Παραδείγματα εισπράξεων και πληρωμών που αναφέρονται στην παράγραφο 22(α) είναι:

Παραδείγματα εισπράξεων και πληρωμών που αναφέρονται στην παράγραφο 22(β) είναι οι προκαταβολές που δίδονται στις παρακάτω περιπτώσεις και η αποπληρωμή τους:

24.

25.

26.

27.

Οι ταμιακές ροές που εκφράζονται σε ξένο νόμισμα καταχωρούνται σύμφωνα με το ΔΛΠ 21, «Οι Επιδράσεις των Μεταβολών των Τιμών Συναλλάγματος». Αυτό επιτρέπει τη χρήση μιας ισοτιμίας που πλησιάζει την πραγματική. Για παράδειγμα, ο μέσος σταθμικός όρος των συναλλαγματικών ισοτιμιών μιας περιόδου μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καταχώρηση συναλλαγών σε ξένο νόμισμα ή τη μετατροπή των ταμιακών ροών μιας θυγατρικής εξωτερικού. Οπωσδήποτε όμως, το ΔΛΠ 21 δεν επιτρέπει χρήση της συναλλαγματικής ισοτιμίας που ισχύει κατά την ημερομηνία του ισολογισμού, όταν μετατρέπονται οι ταμιακές ροές μιας θυγατρικής εξωτερικού.

28.

Μη πραγματοποιηθέντα κέρδη και ζημίες, που προέρχονται από μεταβολές στις ισοτιμίες των ξένων νομισμάτων, δεν είναι ταμιακές ροές. Όμως, η επίδραση των μεταβολών των ισοτιμιών ξένου νομίσματος στα ταμιακά διαθέσιμα και ταμιακά ισοδύναμα, που κατέχονται ή οφείλονται σε ξένο νόμισμα, καταχωρείται στην κατάσταση ταμιακών ροών για λόγους συμφωνίας των ταμιακών διαθεσίμων και ταμιακών ισοδυνάμων μεταξύ έναρξης και τέλους περιόδου. Αυτό το ποσό παρουσιάζεται ξεχωριστά από τις ταμιακές ροές από επιχειρηματικές, επενδυτικές και χρηματοοικονομικές δραστηριότητες και συμπεριλαμβάνει τις τυχόν διαφορές, στην περίπτωση που αυτές οι ταμιακές ροές είχαν καταχωρηθεί με τις κατά το τέλος της περιόδου συναλλαγματικές ισοτιμίες.

29.

30.

Οι ταμιακές ροές που σχετίζονται με έκτακτα κονδύλια εμφανίζονται στην κατάσταση ταμιακών ροών ξεχωριστά, ως προερχόμενες από επιχειρηματικές, επενδυτικές και χρηματοοικονομικές δραστηριότητες, ώστε να είναι σε θέση οι χρήστες να αντιληφθούν τη φύση τους και την επίδρασή τους στις παρούσες και μελλοντικές ταμιακές ροές της επιχείρησης. Αυτές οι γνωστοποιήσεις είναι επιπρόσθετες των ξεχωριστών γνωστοποιήσεων του είδους και του ποσού των έκτακτων κονδυλίων, που επιβάλλονται από το ΔΛΠ 8 «Καθαρό Κέρδος ή Ζημία Περιόδου, Βασικά Λάθη και Μεταβολές στις Λογιστικές Αρχές».

31.

32.

Το συνολικό ποσό των τόκων που καταβλήθηκαν κατά τη διάρκεια μιας περιόδου εμφανίζεται στην κατάσταση ταμιακών ροών, είτε έχει καταχωρηθεί ως έξοδο στην κατάσταση λογαριασμού αποτελεσμάτων είτε έχει κεφαλαιοποιηθεί, σύμφωνα με τον προβλεπόμενο εναλλακτικό χειρισμό στο ΔΛΠ 23 «Κόστος Δανεισμού».

33.

Για ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, οι τόκοι που καταβλήθηκαν και οι τόκοι και τα μερίσματα που εισπράχθηκαν συνήθως κατατάσσονται ως επιχειρηματικές ταμιακές ροές. Όμως, δεν υπάρχει κοινή συναίνεση στην κατάταξη αυτών των ταμιακών ροών από άλλες επιχειρήσεις. Τόκοι που καταβλήθηκαν και τόκοι και μερίσματα που εισπράχθηκαν μπορεί να καταταγούν στις επιχειρηματικές ταμιακές ροές, γιατί υπεισέρχονται στον προσδιορισμό του καθαρού κέρδους ή ζημίας. Εναλλακτικά, τόκοι που καταβλήθηκαν και τόκοι και μερίσματα που εισπράχθηκαν μπορεί να καταταγούν στις χρηματοοικονομικές ταμιακές ροές και επενδυτικές ταμιακές ροές αντίστοιχα, γιατί αποτελούν τα κόστη εξεύρεσης χρηματοοικονομικών πόρων ή τις αποδόσεις των επενδύσεων.

34.

Μερίσματα που καταβλήθηκαν μπορεί να καταταγούν στις χρηματοοικονομικές ταμιακές ροές, γιατί αποτελούν ένα κόστος εξεύρεσης χρηματοοικονομικών πόρων. Εναλλακτικά, μερίσματα που καταβλήθηκαν μπορεί να καταταγούν ως ένα συνθετικό στοιχείο των ταμιακών ροών από επιχειρηματικές δραστηριότητες, ώστε να μπορέσουν οι χρήστες να προσδιορίσουν τη δυνατότητα μιας επιχείρησης να καταβάλει μερίσματα από τις επιχειρηματικές ταμιακές ροές.

35.

36.

Οι φόροι εισοδήματος προκύπτουν από συναλλαγές, οι οποίες δημιουργούν ταμιακές ροές κατατασσόμενες στην κατάσταση ταμιακών ροών στις επιχειρηματικές, επενδυτικές ή χρηματοοικονομικές δραστηριότητες. Παρόλο που το έξοδο φόρου μπορεί να είναι άμεσα σχετιζόμενο προς τις επενδυτικές ή χρηματοοικονομικές δραστηριότητες, οι σχετικές ταμιακές ροές φόρου είναι συχνά πρακτικά αδύνατο να εξατομικεύονται και μπορεί να προκύπτουν σε διαφορετική περίοδο από εκείνη των ταμιακών ροών της βασικής συναλλαγής. Για το λόγο αυτό, οι φόροι που καταβλήθηκαν συχνά κατατάσσονται ως ταμιακές ροές από επιχειρηματικές δραστηριότητες. Όμως, όταν είναι πρακτικά δυνατόν οι ταμιακές ροές φόρου να συσχετισθούν άμεσα προς μία ιδιαίτερη συναλλαγή, η οποία δημιουργεί ταμιακές ροές που κατατάσσονται στις επενδυτικές ή χρηματοοικονομικές δραστηριότητες, τότε οι ταμιακές ροές φόρου κατατάσσονται σε μία από τις δραστηριότητες αυτές, όπως αρμόζει. Όταν οι ταμιακές ροές φόρου κατανέμονται σε περισσότερες από μία δραστηριότητες, πρέπει να γνωστοποιείται το συνολικό ποσό των φόρων που καταβλήθηκε.

37.

Όταν η λογιστικοποίηση μιας επένδυσης σε συγγενή ή σε θυγατρική γίνεται με τη χρήση της μεθόδου της καθαρής θέσης ή της μεθόδου του κόστους, ο επενδυτής περιορίζει την αναφορά της επένδυσης αυτής στην κατάσταση ταμιακών ροών, μόνο σε ότι αφορά στις μεταξύ αυτού και της συγγενούς ή της θυγατρικής ταμιακές ροές, όπως για παράδειγμα, στα μερίσματα και στις προκαταβολές.

38.

Μια επιχείρηση που παρουσιάζει τα δικαιώματά της σε μία από κοινού ελεγχόμενη οικονομική μονάδα (βλέπε ΔΛΠ 31 «χρηματοοικονομική πληροφόρηση για τα δικαιώματα σε κοινοπραξίες») χρησιμοποιώντας την αναλογική ενοποίηση, συμπεριλαμβάνει στη δική της ενοποιημένη κατάσταση ταμιακών ροών το αναλογικό μερίδιό της από τις ταμιακές ροές της από κοινού ελεγχόμενης οικονομικής μονάδας. Μια επιχείρηση που παρουσιάζει ένα τέτοιο δικαίωμα, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της καθαρής θέσης, συμπεριλαμβάνει στη δική της κατάσταση ταμιακών ροών τις ταμιακές ροές από την επένδυσή της στην από κοινού ελεγχόμενη οικονομική μονάδα, καθώς και τις διανομές και άλλες πληρωμές ή εισπράξεις μεταξύ αυτής και της από κοινού ελεγχόμενης οικονομικής μονάδας.

39.

40.

41.

Η ξεχωριστή παρουσίαση, σε ιδιαίτερες σειρές κονδυλίων, των επιδράσεων των ταμιακών ροών από αποκτήσεις και διαθέσεις θυγατρικών και άλλων επιχειρηματικών μονάδων, μαζί με τη ξεχωριστή γνωστοποίηση των ποσών των περιουσιακών στοιχείων και των υποχρεώσεων που αποκτήθηκαν ή διατέθηκαν, βοηθά να διακρίνονται οι συγκεκριμένες αυτές ταμιακές ροές από τις ταμιακές ροές που προκύπτουν από άλλες επιχειρηματικές, επενδυτικές και χρηματοοικονομικές δραστηριότητες. Τα αποτελέσματα των ταμιακών ροών από διαθέσεις δεν αφαιρούνται από εκείνα των αποκτήσεων.

42.

Το συνολικό ποσό των ταμιακών διαθεσίμων που καταβλήθηκαν ή εισπράχθηκαν, ως αντάλλαγμα αγοράς ή πώλησης, καταχωρείται στην κατάσταση ταμιακών ροών μετά την αφαίρεση των ταμιακών διαθεσίμων και ταμιακών ισοδύναμων που αποκτήθηκαν ή διατέθηκαν.

43.

44.

Πολλές επενδυτικές και χρηματοοικονομικές δραστηριότητες δεν έχουν άμεσο αντίκτυπο στις τρέχουσες ταμιακές ροές, μολονότι επηρεάζουν την κεφαλαιακή και την περιουσιακή δομή μιας επιχείρησης. Ο αποκλεισμός των μη ταμιακών συναλλαγών από την κατάσταση ταμιακών ροών είναι συνεπής με το αντικείμενο της κατάστασης ταμιακών ροών, καθώς αυτές οι συναλλαγές δεν συνεπάγονται ταμιακές ροές στην τρέχουσα περίοδο. Παραδείγματα μη ταμιακών συναλλαγών είναι:

45.

46.

Εν όψει της ποικιλίας των πρακτικών της ταμιακής διαχείρισης και των τραπεζικών διακανονισμών σε όλο τον κόσμο και για να συμμορφώνεται με το ΔΛΠ 1 «Παρουσίαση των Οικονομικών Καταστάσεων», η επιχείρηση γνωστοποιεί την ακολουθούμενη μέθοδο προσδιορισμού της σύνθεσης των ταμιακών διαθεσίμων και των ταμιακών ισοδυνάμων.

47.

Το αποτέλεσμα κάθε μεταβολής της μεθόδου προσδιορισμού των στοιχείων που συνθέτουν τα ταμιακά διαθέσιμα και τα ταμιακά ισοδύναμα, όπως π.χ. μια μεταβολή στην κατάταξη των χρηματοπιστωτικών μέσων, τα οποία προηγουμένως θεωρούνταν ως μέρος του χαρτοφυλακίου επενδύσεων της επιχείρησης, απεικονίζεται σύμφωνα με το ΔΛΠ 8, «Καθαρό Κέρδος ή Ζημία Περιόδου, Βασικά Λάθη και Μεταβολές στις Λογιστικές Αρχές».

48.

49.

Υπάρχουν διάφορες περιπτώσεις κατά τις οποίες υπόλοιπα ταμιακών διαθεσίμων και ταμιακών ισοδυνάμων, που κατέχονται από μια επιχείρηση, δεν είναι διαθέσιμα για χρήση από τον όμιλο. Τα παραδείγματα περιλαμβάνουν υπόλοιπα ταμιακών διαθεσίμων και ταμιακών ισοδυνάμων που κατέχονται από θυγατρική, η οποία λειτουργεί σε χώρα όπου ισχύουν συναλλαγματικοί έλεγχοι ή άλλοι νομικοί περιορισμοί, οπότε τα υπόλοιπα δεν είναι διαθέσιμα για γενική χρήση από τη μητρική εταιρία ή άλλες θυγατρικές.

50.

Πρόσθετες πληροφορίες μπορεί να είναι απαραίτητες στους χρήστες για την κατανόηση της οικονομικής θέσης και της ρευστότητας μιας επιχείρησης. Συνιστάται η παράθεση τέτοιων πληροφοριών, μαζί με ένα σχόλιο της διοίκησης και μπορεί να περιλαμβάνουν:

51.

Η ξεχωριστή γνωστοποίηση των ταμιακών ροών που αντιπροσωπεύουν αυξήσεις στην επιχειρηματική δυναμικότητα και των ταμιακών ροών που απαιτούνται για να διατηρείται η επιχειρηματική δυναμικότητα, είναι χρήσιμη για να επιτρέπει στο χρήστη να προσδιορίσει αν η επιχείρηση επενδύει επαρκώς για τη διατήρηση της επιχειρηματικής δυναμικότητάς της. Μια επιχείρηση που δεν επενδύει επαρκώς για τη διατήρηση της επιχειρηματικής δυναμικότητάς της, μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη μελλοντική κερδοφορία, χάριν της τρέχουσας ρευστότητας και διανομής (μερισμάτων) στους ιδιοκτήτες.

52.

Η γνωστοποίηση των κατά τομέα ταμιακών ροών επιτρέπει στους χρήστες να έχουν μια καλλίτερη αντίληψη της σχέσης μεταξύ των ταμιακών ροών της επιχείρησης, ως ένα σύνολο και των επιμέρους τμημάτων της, καθώς και της διαθεσιμότητας και μεταβλητότητας των κατά τομέα ταμιακών ροών.

53.

—

Διερμηνεία ΜΕΔ-8: «Πρώτη εφαρμογή των ΔΛΠ ως βασικό λογιστικό πλαίσιο».

1.

2.

Αυτό το Πρότυπο αντικαθιστά το διεθνές λογιστικό Πρότυπο αριθμός 8, «ποσά ανόργανα ή έκτακτα, κονδύλια προηγούμενης περιόδου και μεταβολές λογιστικών αρχών», που είχε εγκριθεί το 1977.

3.

Αυτό το Πρότυπο ασχολείται, μεταξύ άλλων, με τη γνωστοποίηση ορισμένων στοιχείων του καθαρού κέρδους ή ζημίας της περιόδου. Αυτές οι γνωστοποιήσεις γίνονται επιπροσθέτως από κάθε άλλη γνωστοποίηση που απαιτείται από άλλα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα, συμπεριλαμβανομένου και του ΔΛΠ 1, «Παρουσίαση των Οικονομικών Καταστάσεων»…

4.

[Απαλείφθηκε]

5.

Οι φορολογικές επιδράσεις των έκτακτων κονδυλίων, των βασικών λαθών και των μεταβολών στις λογιστικές αρχές, λογιστικοποιούνται και γνωστοποιούνται σύμφωνα με το ΔΛΠ 12 «φόροι εισοδήματος». Όπου το ΔΛΠ 12 αναφέρεται σε ασυνήθη κονδύλια, αυτό πρέπει να διαβάζεται ως έκτακτα κονδύλια, όπως καθορίζονται σε αυτό το Πρότυπο.

6.

7.

8.

Κανονικά, όλα τα κονδύλια των εσόδων και εξόδων που καταχωρούνται σε μία περίοδο συμπεριλαμβάνονται κατά τον προσδιορισμό του καθαρού κέρδους ή ζημίας της περιόδου. Στο κέρδος αυτό ή στη ζημία, περιλαμβάνονται έκτακτα κονδύλια και τα αποτελέσματα των μεταβολών στις λογιστικές εκτιμήσεις. Όμως, μπορεί να υπάρχουν περιπτώσεις που ορισμένα κονδύλια πρέπει να αποκλειστούν από το καθαρό κέρδος ή ζημία της τρέχουσας περιόδου. Αυτό το Πρότυπο ασχολείται με δύο τέτοιες περιπτώσεις: Τη διόρθωση των βασικών λαθών και την επίδραση των μεταβολών των λογιστικών αρχών.

9.

Άλλα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα ασχολούνται με κονδύλια τα οποία μπορεί να ανταποκρίνονται στους ορισμούς του Πλαισίου, για τα έσοδα ή τα έξοδα, αλλά τα οποία συνήθως αποκλείονται από τον προσδιορισμό του καθαρού κέρδους ή της ζημίας. Παραδείγματα αποτελούν οι διαφορές αναπροσαρμογής (βλέπε ΔΛΠ 16 «ενσώματα πάγια») και τα κέρδη και οι ζημίες που προκύπτουν από τη μετατροπή των οικονομικών καταστάσεων μιας αλλοδαπής οικονομικής μονάδας (βλέπε ΔΛΠ 21 «οι επιδράσεις των μεταβολών στις τιμές συναλλάγματος»).

10.

11.

12.

Όλα σχεδόν τα κονδύλια των εσόδων και εξόδων που προσδιορίζουν τελικά το καθαρό κέρδος ή τη ζημία της περιόδου προκύπτουν κατά την πορεία των συνήθων δραστηριοτήτων της επιχείρησης. Συνεπώς, οι περιπτώσεις που ένα γεγονός ή μια συναλλαγή δημιουργεί ένα έκτακτο κονδύλι είναι σπάνιες.

13.

Πότε ένα γεγονός ή μία συναλλαγή είναι καθαρά διακριτή από τις συνήθεις δραστηριότητες μιας επιχείρησης, προσδιορίζεται μάλλον από τη φύση του γεγονότος ή της συναλλαγής σε σχέση με τις επιχειρηματικές δραστηριότητες που διεκπεραιώνονται συνήθως από την επιχείρηση, παρά από τη συχνότητα με την οποία τέτοια γεγονότα αναμένεται να συμβούν. Συνεπώς, ένα γεγονός ή συναλλαγή μπορεί να είναι έκτακτο για μία επιχείρηση, αλλά όχι έκτακτο για μια άλλη επιχείρηση, λόγω των διαφορών μεταξύ των αντιστοίχως συνήθων δραστηριοτήτων τους. Για παράδειγμα, ζημίες που υπάρχουν ως αποτέλεσμα ενός σεισμού, μπορεί να χαρακτηριστούν ως ένα έκτακτο κονδύλι για πολλές επιχειρήσεις. Όμως, αξιώσεις αποζημιώσεως από τους κατόχους ασφαλιστηρίων συμβολαίων, που προκύπτουν από ένα σεισμό, δε χαρακτηρίζονται ως έκτακτο κονδύλι για μια ασφαλιστική επιχείρηση, η οποία ασφαλίζει έναντι τέτοιων κινδύνων.

14.

Παραδείγματα γεγονότων ή συναλλαγών που γενικά δημιουργούν έκτακτα κονδύλια για τις περισσότερες επιχειρήσεις είναι:

15.

Η γνωστοποίηση της φύσης και του ποσού για κάθε έκτακτο κονδύλι μπορεί να γίνεται στον πίνακα της κατάστασης λογαριασμού αποτελεσμάτων ή, όταν αυτή η γνωστοποίηση γίνεται στο προσάρτημα, το συνολικό ποσό όλων των έκτακτων κονδυλίων γνωστοποιείται στον πίνακα της κατάστασης λογαριασμού αποτελεσμάτων.

16.

17.

Μολονότι τα στοιχεία των εσόδων και εξόδων που περιγράφονται στην παράγραφο 16 δεν αποτελούν έκτακτα κονδύλια, η φύση και το ποσό τέτοιων στοιχείων μπορεί να είναι απαραίτητα για τους χρήστες των οικονομικών καταστάσεων για να κατανοήσουν την οικονομική θέση και την απόδοση μιας επιχείρησης και για να προβάλλουν τις προοπτικές ως προς την οικονομική θέση και απόδοση. Γνωστοποίηση τέτοιων πληροφοριών γίνεται συνήθως στο προσάρτημα των οικονομικών καταστάσεων.

18.

Οι περιπτώσεις που μπορεί να δώσουν αφορμή για ξεχωριστή γνωστοποίηση των στοιχείων των εσόδων και εξόδων, σύμφωνα με την παράγραφο 16, περιλαμβάνουν:

19-22.

(Απαλείφθηκαν — Βλέπε ΔΛΠ 35 «διακοπτόμενες εκμεταλλεύσεις»)

23.

Ως αποτέλεσμα των αβεβαιοτήτων που συνυπάρχουν στις επιχειρηματικές δραστηριότητες, πολλά στοιχεία των οικονομικών καταστάσεων δεν μπορεί να αποτιμηθούν με ακρίβεια, αλλά μπορεί μόνο να εκτιμηθούν κατά προσέγγιση. Η διαδικασία εκτίμησης περιλαμβάνει κρίσεις βασιζόμενες στις πρόσφατες διαθέσιμες πληροφορίες. Εκτιμήσεις μπορεί να απαιτηθούν, για παράδειγμα, για τις επισφαλείς απαιτήσεις, για τα απαξιωμένα αποθέματα ή την ωφέλιμη ζωή των αποσβεστέων περιουσιακών στοιχείων ή του αναμενόμενου τρόπου ανάλωσης των οικονομικών ωφελειών των στοιχείων αυτών. Η χρήση λογικών εκτιμήσεων αποτελεί ουσιώδες συστατικό στοιχείο της κατάρτισης των οικονομικών καταστάσεων και δε βλάπτει την αξιοπιστία τους.

24.

Μια εκτίμηση ίσως πρέπει να αναθεωρηθεί, αν υπάρχουν μεταβολές σχετικά με τις συνθήκες στις οποίες βασίστηκε η εκτίμηση ή ως αποτέλεσμα νέων πληροφοριών, περισσότερης εμπειρίας ή μεταγενέστερων γεγονότων. Λόγω της φύσης της, η αναθεώρηση της εκτίμησης δε συνεπάγεται το χαρακτηρισμό της σχετικής προσαρμογής, ως έκτακτου κονδυλίου ή βασικού λάθους.

25.

Μερικές φορές είναι δύσκολο να γίνει διάκριση μεταξύ μιας μεταβολής λογιστικής αρχής και μιας μεταβολής λογιστικής εκτίμησης. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η μεταβολή αντιμετωπίζεται ως μεταβολή λογιστικής εκτίμησης, με κατάλληλη γνωστοποίηση.

26.

27.

Μία μεταβολή λογιστικής εκτίμησης μπορεί να επιδρά στην τρέχουσα περίοδο μόνο ή στην τρέχουσα και στις μελλοντικές περιόδους. Για παράδειγμα, μια μεταβολή στην εκτίμηση του ποσού των επισφαλών απαιτήσεων επιδρά μόνο στην τρέχουσα περίοδο και συνεπώς καταχωρείται αμέσως. Όμως, μια μεταβολή στην εκτίμηση της ωφέλιμης ζωής ή του αναμενόμενου τρόπου ανάλωσης των οικονομικών ωφελειών ενός αποσβεστέου περιουσιακού στοιχείου, επιδρά στο έξοδο απόσβεσης της τρέχουσας περιόδου και κάθε περιόδου κατά τη διάρκεια της απομένουσας ωφέλιμης ζωής του περιουσιακού στοιχείου. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, το αποτέλεσμα της μεταβολής που σχετίζεται με την τρέχουσα περίοδο καταχωρείται ως έσοδο ή έξοδο της τρέχουσας περιόδου. Το αποτέλεσμα, αν υπάρχει, για τις μελλοντικές περιόδους καταχωρείται στις μελλοντικές περιόδους.

28.

29.

Για να εξασφαλιστεί η συγκρισιμότητα των οικονομικών καταστάσεων διαφόρων περιόδων, το αποτέλεσμα μιας μεταβολής λογιστικής εκτίμησης, όταν πρόκειται για εκτιμήσεις που προηγουμένως συμπεριλαμβάνονταν στο κέρδος ή στη ζημία από συνήθεις δραστηριότητες, συμπεριλαμβάνεται σε αυτή την κατηγορία του καθαρού κέρδους ή ζημίας. Το αποτέλεσμα μιας μεταβολής λογιστικής εκτίμησης, όταν πρόκειται για εκτίμηση που προηγουμένως συμπεριλαμβανόταν στα έκτακτα κονδύλια, καταχωρείται ως έκτακτο κονδύλιο.

30.

31.

Λάθη κατά την κατάρτιση των οικονομικών καταστάσεων μιας ή περισσότερων προηγούμενων περιόδων μπορεί να αποκαλυφθούν κατά την τρέχουσα περίοδο. Λάθη μπορεί να συμβούν ως αποτέλεσμα μαθηματικών σφαλμάτων, κακής εφαρμογής λογιστικών αρχών, κακής ερμηνείας γεγονότων, απάτης ή αβλεψίας. Η διόρθωση των λαθών αυτών συμπεριλαμβάνεται κανονικά στον προσδιορισμό του καθαρού κέρδους ή ζημίας της τρέχουσας περιόδου.

32.

Σε σπάνιες περιπτώσεις, ένα λάθος έχει τόσο σημαντική επίδραση στις οικονομικές καταστάσεις μιας ή περισσότερων προηγούμενων περιόδων, ώστε αυτές οι οικονομικές καταστάσεις να μην μπορούν πλέον να θεωρούνται ότι υπήρξαν αξιόπιστες κατά την ημερομηνία της έκδοσής τους. Αυτά τα λάθη θεωρούνται ως βασικά λάθη. Ένα παράδειγμα βασικού λάθους είναι η λογιστικοποίηση στις οικονομικές καταστάσεις της προηγούμενης περιόδου σημαντικών ποσών έργων υπό εκτέλεση και απαιτήσεων σχετιζόμενων με πλαστά συμβόλαια, τα οποία δεν μπορεί να τεθούν σε ισχύ. Η διόρθωση των βασικών λαθών που σχετίζονται με προηγούμενες περιόδους, απαιτεί την επαναδιατύπωση των συγκριτικών πληροφοριών ή την παρουσίαση επιπρόσθετων άτυπων πληροφοριών.

33.

Η διόρθωση των βασικών λαθών μπορεί να διαχωριστεί από τις μεταβολές λογιστικών εκτιμήσεων. Οι λογιστικές εκτιμήσεις, από τη φύση τους, είναι προσεγγίσεις που μπορεί να χρειάζονται αναθεώρηση, καθώς πρόσθετες πληροφορίες γίνονται γνωστές. Για παράδειγμα, το κέρδος ή η ζημία που καταχωρήθηκε ως αποτέλεσμα ενός ενδεχόμενου γεγονότος, το οποίο προηγουμένως δεν ήταν δυνατό να εκτιμηθεί αξιόπιστα, δε συνιστά διόρθωση βασικού λάθους.

34.

35.

Οι οικονομικές καταστάσεις, καθώς και η συγκριτική πληροφόρηση για προηγούμενες περιόδους, παρουσιάζονται ως αν το βασικό λάθος είχε διορθωθεί κατά τη περίοδο στην οποία είχε γίνει. Συνεπώς, το ποσό της διόρθωσης, το οποίο σχετίζεται με κάθε παρουσιαζόμενη περίοδο, συμπεριλαμβάνεται στο καθαρό κέρδος ή ζημία της περιόδου αυτής. Το ποσό της διόρθωσης, που σχετίζεται με περιόδους προηγούμενες εκείνων που περιλαμβάνονται στη συγκριτική πληροφόρηση των οικονομικών καταστάσεων, φέρεται σε διόρθωση του αρχικού υπολοίπου των «αποτελεσμάτων εις νέο» της παλαιότερης από τις παρουσιαζόμενες περιόδους. Επίσης, επαναδιατυπώνεται κάθε άλλη πληροφόρηση, που γνωστοποιείται σε σχέση με τις προηγούμενες περιόδους, όπως είναι οι περιλήψεις των οικονομικών δεδομένων προηγούμενων περιόδων.

36.

Η επαναδιατύπωση της συγκριτικής πληροφόρησης δε συνεπάγεται αναγκαστικά την τροποποίηση των οικονομικών καταστάσεων που έχουν εγκριθεί από τους μετόχους ή έχουν κατατεθεί στο μητρώο ή έχουν υποβληθεί στις αρμόδιες αρχές. Πάντως, η εθνική νομοθεσία μπορεί να απαιτεί την τροποποίηση αυτών των οικονομικών καταστάσεων.

37.

38.

39.

Η διόρθωση του βασικού λάθους λαμβάνεται υπόψη στον προσδιορισμό του καθαρού κέρδους ή ζημίας της τρέχουσας περιόδου. Όμως, παρέχεται συμπληρωματική πληροφόρηση, συχνά σε ιδιαίτερες στήλες, για να δείχνει το καθαρό κέρδος ή ζημία της τρέχουσας περιόδου και κάθε προηγουμένης περιόδου που παρουσιάζεται, ως αν το βασικό λάθος είχε διορθωθεί κατά τη περίοδο στην οποία είχε γίνει. Ο τρόπος αυτός μπορεί να είναι αναγκαίο να εφαρμοστεί σε χώρες, όπου οι οικονομικές καταστάσεις απαιτείται να περιλαμβάνουν συγκριτική πληροφόρηση, που να συμφωνεί με τις οικονομικές καταστάσεις που παρουσιάστηκαν στις προγενέστερες περιόδους.