| Προτάσεις του γενικού εισαγγελέα | Opinion of the Advocate-General | Schlußanträge des Generalanwalts |
Προτάσεις του γενικού εισαγγελέα | Opinion of the Advocate-General | Schlußanträge des Generalanwalts |
| I – Εισαγωγή | I – Introduction | I – Einleitung |
| 1. Με την υπό κρίση αίτηση, η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο να κρίνει ότι η Edith Cresson, προσλαμβάνοντας δύο προσωπικούς της γνωστούς και παρέχοντάς τους οφέλη κατά τη διάρκεια της θητείας της ως μέλους της Επιτροπής επέδειξε χαριστική συμπεριφορά ή, τουλάχιστον, υπέπεσε σε βαριά αμέλεια. Η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι η Ε. Cresson παρέβη, κατά τον τρόπο αυτόν, τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ και από το άρθρο 126, παράγραφος 2, EA (2) . Ως εκ τούτου, ζητεί από το Δικαστήριο να επιβάλει την προσήκουσα οικονομική κύρωση, όπως προβλέπεται από την τελευταία παράγραφο των διατάξεων αυτών της Συνθήκης. | 1. In this application, the Commission requests the Court to find that in recruiting and benefiting two of her personal acquaintances during her term in office as a member of the Commission, Mrs Edith Cresson was guilty of favouritism, at least, of gross negligence. The Commission maintains that Mrs Cresson thereby acted in violation of her obligations under Article 213(2) EC and Article 126(2) EA. (2) It, therefore, requests the Court to impose an appropriate financial sanction as provided for in the final paragraph of these Treaty provisions. | 1. Mit der vorliegenden Klage beantragt die Kommission die Feststellung, dass sich Edith Cresson der Günstlingswirtschaft oder zumindest der groben Fahrlässigkeit schuldig gemacht hat, indem sie während ihrer Amtszeit als Mitglied der Kommission zwei Personen aus ihrem persönlichen Bekanntenkreis eingestellt und begünstigt hat. Die Kommission vertritt die Auffassung, dass Frau Cresson dadurch gegen ihre Verpflichtungen aus Artikel 213 Absatz 2 EG und Artikel 126 Absatz 2 EA(2) verstoßen habe. Sie beantragt daher die Verhängung einer angemessenen finanziellen Sanktion, wie sie im letzten Unterabsatz dieser Vertragsbestimmungen vorgesehen ist. |
| 2. Η υπόθεση αυτή είναι η πρώτη του είδους της η οποία θα καταλήξει σε απόφαση του Δικαστηρίου. Μια προηγούμενη υπόθεση, η οποία υποβλήθηκε στην κρίση του Δικαστηρίου κατόπιν αιτήσεως του Συμβουλίου κατά του πρώην Επιτρόπου Μ. Bangemann, όσον αφορά μια θέση την οποία σκόπευε να δεχθεί μετά τη λήξη της θητείας του, διεγράφη (3) από το πρωτόκολλο του Δικαστηρίου. Ως εκ τούτου, η υπό κρίση υπόθεση παρέχει στο Δικαστήριο τη μοναδική ευκαιρία να διευκρινίσει ποιες υποχρεώσεις υπέχουν τα μέλη της Επιτροπής, υπό την έννοια του άρθρου 213 ΕΚ. Και βέβαια, γενικότερα, η απόφαση του Δικαστηρίου θα είναι κρίσιμη για τον καθορισμό προτύπων για όλους όσους κατέχουν υψηλά αξιώματα στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. | 2. This case is the first of its kind which will lead to a judgment by the Court. A previous case, brought by the Council against former Commissioner Bangemann in respect of an appointment he intended to accept after his term of office, was withdrawn. (3) The case, therefore, provides the Court with a unique opportunity to clarify which obligations are incumbent on members of the Commission within the meaning of Article 213 EC. And indeed, more generally, the Court’s judgment will be of relevance in laying down standards for all those holding high office within the institutions of the European Union. | 2. Diese Rechtssache ist die erste ihrer Art, bei der es zu einem Urteil des Gerichtshofes kommen wird. Eine frühere Klage, die der Rat gegen das ehemalige Kommissionsmitglied Bangemann wegen einer Stelle erhoben hatte, die dieser nach dem Ende seiner Amtzeit annehmen wollte, wurde zurückgenommen(3) . Die vorliegende Rechtssache gibt dem Gerichtshof daher eine noch nicht dagewesene Gelegenheit, zu klären, welche Pflichten Kommissionsmitgliedern im Sinne von Artikel 213 EG obliegen. Das Urteil des Gerichtshofes wird allgemein von Bedeutung sein, weil es Vorgaben für alle diejenigen festlegt, die hohe Ämter bei den Organen der Europäischen Union innehaben. |
| II – Νομικό πλαίσιο | II – Legal framework | II – Rechtlicher Rahmen |
| 3. Το άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ ορίζει τα εξής: | 3. Article 213(2) EC provides: | 3. Artikel 213 Absatz 2 EG bestimmt: |
| «Τα μέλη της Επιτροπής ασκούν τα καθήκοντά τους με πλήρη ανεξαρτησία, προς το γενικό συμφέρον της Κοινότητας. | ‘The Members of the Commission shall, in the general interest of the Community, be completely independent in the performance of their duties. | „Die Mitglieder der Kommission üben ihre Tätigkeit in voller Unabhängigkeit zum allgemeinen Wohl der Gemeinschaften aus. |
| Κατά την εκπλήρωση των καθηκόντων τους δεν ζητούν ούτε δέχονται υποδείξεις από καμία κυβέρνηση ή άλλον οργανισμό. Απέχουν από κάθε πράξη ασυμβίβαστη προς τον χαρακτήρα των καθηκόντων τους. Κάθε κράτος μέλος υποχρεούται να σέβεται την αρχή αυτή και να μην επιδιώκει να επηρεάζει τα μέλη της Επιτροπής κατά την εκτέλεση του έργου τους. | In the performance of these duties, they shall neither seek nor take instructions from any government or from any other body. They shall refrain from any action incompatible with their duties. Each Member State undertakes to respect this principle and not to seek to influence the Members of the Commission in the performance of their tasks. | Sie dürfen bei der Erfüllung ihrer Pflichten Anweisungen von einer Regierung oder einer anderen Stelle weder anfordern noch entgegennehmen. Sie haben jede Handlung zu unterlassen, die mit ihren Aufgaben unvereinbar ist. Jeder Mitgliedstaat verpflichtet sich, diesen Grundsatz zu achten und nicht zu versuchen, die Mitglieder der Kommission bei der Erfüllung ihrer Aufgaben zu beeinflussen. |
| Τα μέλη της Επιτροπής δεν δύνανται, κατά τη διάρκεια της θητείας τους να ασκούν οποιαδήποτε άλλη επαγγελματική δραστηριότητα, αμειβόμενη ή μη. Αναλαμβάνουν επισήμως την υποχρέωση, κατά την ανάληψη των καθηκόντων τους, να τηρούν κατά τη διάρκεια της θητείας τους και μετά τη λήξη αυτής τις υποχρεώσεις που απορρέουν εκ της θέσεώς τους, και ιδίως τα καθήκοντα εντιμότητας και διακριτικότητας ως προς την αποδοχή, μετά τη λήξη της θητείας τους, ορισμένων θέσεων ή ορισμένων πλεονεκτημάτων. Σε περίπτωση παράβασης των υποχρεώσεων αυτών, το Δικαστήριο, αιτήσει του Συμβουλίου ή της Επιτροπής, δύναται, αναλόγως της περιπτώσεως, να απαλλάξει από τα καθήκοντά του το ενδιαφερόμενο μέλος, υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 216, ή να αποφασίσει την έκπτωσή του από το δικαίωμα συνταξιοδότησης ή από άλλες αντ’ αυτού παροχές.» | The Members of the Commission may not, during their term of office, engage in any other occupation, whether gainful or not. When entering upon their duties they shall give a solemn undertaking that, both during and after their term of office, they will respect the obligations arising therefrom and in particular their duty to behave with integrity and discretion as regards the acceptance, after they have ceased to hold office, of certain appointments or benefits. In the event of any breach of these obligations, the Court of Justice may, on application by the Council or the Commission, rule that the Member concerned be, according to the circumstances, either compulsorily retired in accordance with Article 216 or deprived of his right to a pension or other benefits in its stead.’ | Die Mitglieder der Kommission dürfen während ihrer Amtszeit keine andere entgeltliche oder unentgeltliche Berufstätigkeit ausüben. Bei der Aufnahme ihrer Tätigkeit übernehmen sie die feierliche Verpflichtung, während der Ausübung und nach Ablauf ihrer Amtstätigkeit die sich aus ihrem Amt ergebenden Pflichten zu erfüllen, insbesondere die Pflicht, bei der Annahme gewisser Tätigkeiten oder Vorteile nach Ablauf dieser Tätigkeit ehrenhaft und zurückhaltend zu sein. Werden diese Pflichten verletzt, so kann der Gerichtshof auf Antrag des Rates oder der Kommission das Mitglied je nach Lage des Falles gemäß Artikel 216 seines Amtes entheben oder ihm seine Ruhegehaltsansprüche oder andere an ihrer Stelle gewährte Vergünstigungen aberkennen.“ |
| 4. Το άρθρο 216 ΕΚ ορίζει τα εξής: | 4. Article 216 EC provides: | 4. Artikel 216 EG bestimmt: |
| «Κάθε μέλος της Επιτροπής, αν δεν πληροί πλέον τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την άσκηση των καθηκόντων του ή αν διαπράξει βαρύ παράπτωμα, δύναται να απαλλάσσεται των καθηκόντων του από το Δικαστήριο, κατόπιν αιτήσεως του Συμβουλίου ή της Επιτροπής.» | ‘If any Member of the Commission no longer fulfils the conditions required for the performance of his duties or if he has been guilty of serious misconduct, the Court of Justice may, on application by the Council or the Commission, compulsorily retire him.’ | „Jedes Mitglied der Kommission, das die Voraussetzungen für die Ausübung seines Amtes nicht mehr erfüllt oder eine schwere Verfehlung begangen hat, kann auf Antrag des Rates oder der Kommission durch den Gerichtshof seines Amtes enthoben werden.“ |
| III – Πραγματικά περιστατικά που εξέθεσε η Επιτροπή | III – Facts presented by the Commission | III – Von der Kommission vorgetragener Sachverhalt |
| 5. Η Edith Cresson ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τις 24 Ιανουαρίου 1995 μέχρι τις 8 Σεπτεμβρίου 1999. Η Επιτροπή παραιτήθηκε συλλογικώς στις 16 Μαρτίου 1999, αλλά εξακολούθησε να ασκεί καθήκοντα μέχρι τις 8 Σεπτεμβρίου 1999. Το χαρτοφυλάκιο της E. Cresson περιελάμβανε τους τομείς Επιστήμη, έρευνα και ανάπτυξη, Κοινό κέντρο ερευνών (Joint Research Centre, JRC) και Ανθρώπινο δυναμικό, εκπαίδευση, κατάρτιση και νεότητα. Οι υπηρεσίες της Επιτροπής οι οποίες ήσαν τότε αρμόδιες για τους τομείς αυτούς ήσαν οι Γενικές Διευθύνσεις (ΓΔ) ΧΙΙ, ΧΙΙΙ.D και ΧΧΙΙ και το JRC. | 5. Mrs Edith Cresson was a Member of the European Commission from 24 January 1995 until 8 September 1999. The Commission had resigned collectively on 16 March 1999, but stayed in function until 8 September 1999. Her portfolio within the Commission included the fields of Science, Research and Development, Joint Research Centre (JRC) and Human resources, education, training and youth. The Commission services responsible for these fields at the time were Directorates-General (DG) XII, XIII.D and XXII and the JRC. | 5. Edith Cresson war vom 24. Januar 1995 bis 8. September 1999 Mitglied der Europäischen Kommission. Die Kommission war am 16. März 1999 geschlossen zurückgetreten, aber bis 8. September 1999 im Amt geblieben. Ihr Ressort innerhalb der Kommission umfasste die Bereiche Wissenschaft, Forschung und Entwicklung, Gemeinsame Forschungsstelle (GFS) und Humanressourcen, allgemeine und berufliche Bildung, Jugend. Die damals für diese Bereiche zuständigen Dienststellen der Kommission waren die Generaldirektionen (GD) XII, XIII.D und XXII und die GFS. |
| 6. Ο ισχυρισμός της Επιτροπής ότι η Ε. Cresson επέδειξε χαριστική συμπεριφορά κατά τη διάρκεια της θητείας της βασίζεται σε φακέλους αφορώντες δύο γνωστούς της, τον René Berthelot και τον Timm Riedinger. | 6. The Commission’s allegation that Mrs Cresson displayed favouritism whilst in office is based on dossiers concerning two of her acquaintances, Mr René Berthelot and Mr Timm Riedinger. | 6. Der Vorwurf der Kommission, dass Frau Cresson in ihrem Amt Günstlingswirtschaft betrieben habe, stützt sich auf Vorgänge, die zwei Personen aus ihrem Bekanntenkreis, René Berthelot und Timm Riedinger, betreffen. |
| Α – Ο φάκελος Berthelot | A – The Berthelot dossier | A – Der Vorgang Berthelot |
| 7. Λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, η Ε. Cresson εξέφρασε την επιθυμία της να προσλάβει τον R. Berthelot ως προσωπικό της σύμβουλο. Ο R. Berthelot, ο οποίος ήταν ειδικευμένος οδοντίατρος, ζούσε κοντά στο Châtellerault, μια πόλη της Γαλλίας της οποίας δήμαρχος ήταν η Ε. Cresson. Λαμβανομένου υπόψη του ότι ο Ε. Berthelot ήταν 66 ετών και το γραφείο της είχε ήδη συγκροτηθεί, o προϊστάμενος του γραφείου της συμβούλευσε την Ε. Cresson ότι δεν έβλεπε πιθανότητες προσλήψεώς του από την Επιτροπή. Ωστόσο, μερικούς μήνες αργότερα, κατόπιν αιτήματος της Ε. Cresson, προσφέρθηκε στον R. Berthelot σύμβαση για να εργασθεί ως εξωτερικός επιστήμονας στη ΓΔ XII, από 1ης Σεπτεμβρίου 1995, για αρχικό διάστημα έξι μηνών. Μολονότι η θέση του εξωτερικού επιστήμονα συνεπάγεται ότι ο ενδιαφερόμενος εργάζεται σε ένα από τα κέντρα υπηρεσιών της Επιτροπής που ασχολούνται με την έρευνα, εν τέλει ο R. Bergthelot εργάστηκε αποκλειστικώς ως προσωπικός σύμβουλος της Ε. Cresson. Το αρχικό διάστημα των έξι μηνών παρατάθηκε τελικώς μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου του 1997. | 7. Shortly after taking up office, Mrs Cresson expressed her wish to recruit Mr Berthelot as a personal adviser. Mr Berthelot, who was a trained dentist, at the time lived close to Châtellerault, a town in France of which Mrs Cresson was mayor. In view of the fact that Mr Berthelot was 66 years old and her cabinet had already been constituted, Mrs Cresson was advised by her chef de cabinet that he saw no possibilities for him being recruited by the Commission. Nevertheless, some months later at Mrs Cresson’s request, Mr Berthelot was offered a contract as a visiting scientist at DG XII as from 1 September 1995 for an initial period of six months. Although the position of visiting scientist implies that the person concerned works in one of the Commission’s centres or services dealing with research, it turned out that Mr Berthelot worked exclusively as a personal adviser to Mrs Cresson. The initial period of six months ultimately was extended till the end of February 1997. | 7. Kurz nach ihrer Amtsübernahme soll Frau Cresson den Wunsch geäußert haben, Herrn Berthelot als persönlichen Berater einzustellen. Herr Berthelot, der gelernter Zahnarzt gewesen sei, habe damals in der Nähe von Châtellerault gelebt, einer Stadt in Frankreich, deren Bürgermeisterin Frau Cresson gewesen sei. Angesichts der Tatsache, dass Herr Berthelot 66 Jahre alt gewesen sei und ihr Kabinett bereits gebildet worden sei, habe ihr Kabinettschef ihr mitgeteilt, dass er keine Möglichkeit für eine Einstellung durch die Kommission sehe. Trotzdem sei Herrn Berthelot einige Monate später auf Wunsch von Frau Cresson ein Vertrag als Gastwissenschaftler bei der Generaldirektion XII ab dem 1. September 1995 für eine Dauer von zunächst sechs Monaten angeboten worden. Obwohl eine Einstellung als Gastwissenschaftler voraussetze, dass der Betreffende in einem Forschungszentrum oder in einer mit Forschung befassten Dienststelle der Kommission arbeite, habe sich herausgestellt, dass Herr Berthelot ausschließlich als persönlicher Berater für Frau Cresson tätig gewesen sei. Die ursprüngliche Dauer von sechs Monaten sei schließlich bis Ende Februar 1997 verlängert worden. |
| 8. Στο τέλος Απριλίου του 1996, κατ’ εφαρμογήν ενός κανόνα περί απαγορεύσεως της σωρεύσεως ο οποίος ίσχυε για τους εξωτερικούς επιστήμονες, ο μισθός του R. Berthelot μειώθηκε προκειμένου να ληφθεί υπόψη μια σύνταξη την οποία εισέπραττε στη Γαλλία. Λίγο μετά τη λήψη του μέτρου αυτού, κατόπιν προσωπικού αιτήματος της Ε. Cresson, καταρτίσθηκαν 13 εντολές αποστολής στο Châtellerault στο όνομα του R. Berthelot και εστάλησαν στις διοικητικές υπηρεσίες της Επιτροπής. Αυτές οι εντολές αφορούσαν αποστολές οι οποίες φέρονται ως πραγματοποιηθείσες μεταξύ της 23ης Μαΐου και της 21ης Ιουνίου 1996. Κατά συνέπεια, μεταφέρθηκε στον λογαριασμό του R. Berthelot ποσό 6 930 ευρώ. Από 1ης Σεπτεμβρίου 1996, ο R. Berthelot κατατάχθηκε σε υψηλότερο βαθμό ως εξωτερικός επιστήμονας, με αποτέλεσμα μια σημαντική αύξηση του μισθού του κατά 1 000 περίπου ευρώ. Η αύξηση αυτή υπερκάλυπτε την απώλεια μισθού λόγω της εφαρμογής του μέτρου περί απαγορεύσεως της σωρεύσεως. | 8. At the end of April 1996, in application of an anti-accumulation rule which was applicable to visiting scientists, Mr Berthelot’s salary was reduced in order to take account of a pension he was receiving in France. Shortly after this measure was taken, at Mrs Cresson’s personal request, 13 mission orders to Châtellerault were drawn up in Mr Berthelot’s name and sent to the Commission’s administrative services. These orders referred to missions which allegedly took place between 23 May and 21 June 1996. In consequence, an amount of 6 930 euros was transferred to Mr Berthelot. As from 1 September 1996, Mr Berthelot was reclassified into a higher grade for visiting scientists which resulted in a significant salary increase of some 1 000 euros. This increase more than compensated the loss of salary due to the application of the anti-accumulation measure. | 8. Aufgrund einer für Gastwissenschaftler geltenden Regelung zur Vermeidung von Doppelbezügen sei das Gehalt von Herrn Berthelot Ende April 1996 im Hinblick auf eine Pension, die er in Frankreich bezogen habe, gekürzt worden. Kurz nachdem diese Maßnahme ergriffen worden sei, seien auf persönlichen Wunsch von Frau Cresson 13 auf Herrn Berthelot lautende Dienstreiseaufträge nach Châtellerault erstellt und an die Verwaltungsstellen der Kommission gesandt worden. Diese Aufträge hätten sich auf Dienstreisen bezogen, die angeblich zwischen dem 23. Mai und dem 21. Juni 1996 stattgefunden hätten. Infolgedessen seien 6 930 Euro an Herrn Berthelot überwiesen worden. Mit Wirkung vom 1. September 1996 sei Herr Berthelot in eine höhere Vergütungsgruppe für Gastwissenschaftler eingestuft worden, was eine deutliche Gehaltserhöhung von etwa 1 000 Euro zur Folge gehabt habe. Diese Erhöhung habe den Gehaltsverlust infolge der Maßnahme zur Vermeidung von Doppelbezügen mehr als ausgeglichen. |
| 9. Κατά τη λήξη της συμβάσεώς του με τη ΓΔ XII, προσφέρθηκε στον R. Berthelot νέα σύμβαση για να εργασθεί ως εξωτερικός επιστήμονας, αυτή τη φορά στο JCR, για διάστημα ενός έτους. Τούτο παρέτεινε την απασχόλησή του στην Επιτροπή σε δυόμισι έτη, παρά το γεγονός ότι οι εξωτερικοί επιστήμονες προσλαμβάνονται για διάστημα 24 μηνών το πολύ. | 9. At the expiry of his contract with DG XII, Mr Berthelot was offered a new contract as a visiting scientist, this time at the JCR, for a period of one year. This extended his stay at the Commission to two and a half years, despite the fact that visiting scientists are only engaged for a maximum period of 24 months. | 9. Bei Ablauf seines Vertrages mit der GD XII sei Herrn Berthelot ein neuer Vertrag als Gastwissenschaftler angeboten worden, dieses Mal bei der GFS für eine Dauer von einem Jahr. Dies habe seinen Aufenthalt bei der Kommission auf zweieinhalb Jahre verlängert, obwohl Gastwissenschaftler nur für eine Höchstdauer von 24 Monaten beschäftigt würden. |
| 10. Στις 2 Οκτωβρίου 1997, το τμήμα ελέγχων της Επιτροπής ζήτησε τις εκθέσεις δραστηριοτήτων τις οποίες έπρεπε να είχε υποβάλει ο R. Berthelot κατά τη λήξη της πρώτης συμβάσεώς του. Οι εκθέσεις που εστάλησαν στο τμήμα αυτό ήσαν εξαιρετικά σύντομες. Συγκεκριμένα, αποτελούνταν από ορισμένα υπομνήματα καταρτισθέντα από διαφόρους συντάκτες, συγκεντρωθέντα από το γραφείο της Ε. Cresson. | 10. On 2 October 1997, the Commission’s auditing department asked for the reports of activities which Mr Berthelot should have submitted at the end of his first contract. The reports which were sent to this department were extremely brief. In fact, they consisted of a number of memos drafted by different authors, which were put together by Mrs Cresson’s cabinet. | 10. Am 2. Oktober 1997 habe der Finanzkontrolldienst der Kommission die Tätigkeitsberichte verlangt, die Herr Berthelot mit Beendigung seines ersten Vertrages hätte vorlegen müssen. Die an den Finanzkontrolldienst gesandten Berichte seien sehr kurz gewesen. Tatsächlich habe es sich um eine Reihe von Vermerken verschiedener Verfasser gehandelt, die von Frau Cressons Kabinett zusammengestellt worden seien. |
| 11. Στις 11 Δεκεμβρίου 1997, ο R Berthelot ζήτησε, για ιατρικούς λόγους, τη λύση της συμβάσεώς του από τις 31 Δεκεμβρίου 1997. Το αίτημα αυτό έγινε δεκτό. Κατόπιν τούτου, η E. Cresson ζήτησε από τον προϊστάμενο του γραφείου της να βρει λύση προκειμένου να παραταθεί η συμβατική σχέση με τον R. Berthelot από 1ης Ιανουαρίου 1998. Η λύση αυτή συνίστατο στην πρόσληψή του ως ειδικού συμβούλου. Ωστόσο, ο R. Berthelot δεν αποδέχθηκε τη θέση αυτή. | 11. On 11 December 1997, Mr Berthelot, for medical reasons, requested the termination of his contract as from 31 December 1997. This request was accepted. Mrs Cresson, thereupon, asked her chef de cabinet to find a solution in order to prolong the contractual relationship with Mr Berthelot as from 1 January 1998. This solution consisted of him being engaged as a special adviser. However, Mr Berthelot refused to accept this position. | 11. Am 11. Dezember 1997 habe Herr Berthelot aus medizinischen Gründen um eine Auflösung seines Vertrages zum 31. Dezember 1997 gebeten. Dieser Bitte sei entsprochen worden. Frau Cresson habe daraufhin ihren Kabinettschef gebeten, eine Lösung zu finden, um die Vertragsbeziehung mit Herrn Berthelot mit Wirkung vom 1. Januar 1998 fortzusetzen. Diese Lösung habe in dessen Einstellung als Sonderberater bestanden. Herr Berthelot habe diese Stelle jedoch abgelehnt. |
| 12. Ο R. Berthelot αποβίωσε στις 2 Μαρτίου 2000. | 12. Mr Berthelot died on 2 March 2000. | 12. Herr Berthelot sei am 2. März 2000 verstorben. |
| Β – Ο φάκελος Riedinger | B – The Riedinger dossier | B – Der Vorgang Riedinger |
| 13. Στον Τ. Riedinger, ο οποίος είναι δικηγόρος ασχολούμενος με το εμπορικό δίκαιο, προσφέρθηκαν τρεις συμβάσεις το 1995 από υπηρεσίες της Επιτροπής που ενέπιπταν στην αρμοδιότητα της Ε. Cresson. Τουλάχιστον δύο από τις προσφορές αυτές έγιναν κατόπιν ρητού αιτήματός της. | 13. Mr Riedinger, who is a commercial lawyer, was offered three contracts in 1995 by Commission services coming within Mrs Cresson’s purview. At least two of these were offered at her express request. | 13. Herrn Riedinger, einem Wirtschaftsanwalt, seien 1995 drei Verträge von Dienststellen der Kommission im Zuständigkeitsbereich von Frau Cresson angeboten worden. Mindestens zwei dieser Angebote seien auf ausdrücklichen Wunsch von Frau Cresson ergangen. |
| 14. Οι συμβάσεις αυτές αφορούσαν τα ακόλουθα τρία θέματα: 1) ανάλυση του εφικτού της εγκαταστάσεως ενός δικτύου μεταξύ των ομάδων προβληματισμού της Κεντρικής Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, 2) τη συνοδεία της E. Cresson σε επίσημη επίσκεψη στη Νότιο Αφρική από τις 13 έως τις 16 Μαΐου 1995 και την κατάρτιση εκθέσεως και 3) προκαταρκτική μελέτη του εφικτού της συστάσεως ενός ευρωπαϊκού ιδρύματος συγκριτικού δικαίου. | 14. These contracts related to the following three subjects: (1) an analysis of the feasibility of establishing a network between think-tanks centres in Central Europe and the European Community, (2) the accompaniment of Mrs Cresson on an official visit to South Africa from 13 to 16 May 1995 and the drafting of a report and (3) a pre-feasibility study on establishing a European institute for comparative law. | 14. Diese Verträge hätten sich auf folgende drei Gegenstände bezogen: 1. eine Machbarkeitsanalyse hinsichtlich der Errichtung eines Netzwerks zwischen Denkfabriken in Mitteleuropa und der Europäischen Gemeinschaft, 2. die Begleitung von Frau Cresson auf einer offiziellen Besuchsreise nach Südafrika vom 13. bis 16. Mai 1995 und die Erstellung eines Berichts und 3. eine Durchführbarkeitsvorstudie über die Errichtung eines europäischen Instituts für Rechtsvergleichung. |
| 15. Μολονότι έγινε η σχετική εγγραφή για τις αναγκαίες δημοσιονομικές δεσμεύσεις για τις τρεις αυτές συμβάσεις, καμία δεν εκτελέσθηκε, ούτε καταβλήθηκε κάποιο ποσό βάσει αυτών στον T. Riedinger. | 15. Although the necessary budgetary commitments were registered for these three contracts, none of them was performed, nor was any payment made in respect of them to Mr Riedinger. | 15. Obwohl die erforderlichen Haushaltsmittel für diese drei Verträge gebunden worden seien, sei keiner von ihnen durchgeführt worden, und es sei für sie auch keine Zahlung an Herrn Riedinger erfolgt. |
| IV – Διαδικασία | IV – Procedure | IV – Verfahren |
| Α – Προκαταρκτικές έρευνες | A – Preliminary enquiries | A – Voruntersuchungen |
| 16. Πριν υποβληθεί αίτηση της Επιτροπής προς το Δικαστήριο βάσει του άρθρου 213 ΕΚ, οι φάκελοι που αφορούσαν τον R. Berthelot και τον T. Riedinger εξετάσθηκαν από διάφορα όργανα. Η αίτηση της Επιτροπής βασίζεται στα πορίσματα των ερευνών αυτών. | 16. Prior to the Commission’s application to the Court under Article 213 EC, the dossiers relating to Mr Berthelot and Mr Riedinger were the subject of a number of enquiries by various bodies. The Commission’s application is based on the findings of these enquiries. | 16. Bevor die Kommission nach Artikel 213 EG Klage beim Gerichtshof erhoben hat, waren die Vorgänge in Bezug auf Herrn Berthelot und Herrn Riedinger Gegenstand einer Reihe von Ermittlungen seitens verschiedener Stellen. Die Klage der Kommission stützt sich auf die Ergebnisse dieser Ermittlungen. |
| 17. Η πρώτη έρευνα διεξήχθη από την Επιτροπή Ανεξαρτήτων Εμπειρογνωμόνων η οποία συστάθηκε υπό την αιγίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Έργο της ήταν να καταρτίσει μια πρώτη έκθεση η οποία «θα μπορούσε να επιδιώξει να προσδιορίσει σε πoιό βαθμό η Επιτροπή ως σώμα ή επιμέρους Επίτροποι φέρουν συγκεκριμένη ευθύνη για τα πρόσφατα παραδείγματα απάτης, κακοδιαχείρισης ή νεποτισμού πoυ μνημονεύθηκαν σε κοινοβουλευτικές συζητήσεις, ή στις καταγγελίες πoυ διατυπώθηκαν κατά τις εν λόγω συζητήσεις». Με την από 15 Μαρτίου 1999 έκθεσή της (4), η Επιτροπή Ανεξαρτήτων Εμπειρογνωμόνων κατέληξε, ως προς τον φάκελο Berthelot, ότι «βρισκόμαστε εδώ αντιμέτωποι με μια βεβαιωμένη περίπτωση ευνοιοκρατίας. Ένα πρόσωπο τoυ οποίoυ τα προσόντα δεv αντιστοιχούσαν στις διάφορες θέσεις όπου προσλήφθηκε απασχολήθηκε ωστόσο στην Κοινότητα. Οι υπηρεσίες που παρέσχε είναι προδήλως ανεπαρκείς σε ποσότητα, ποιότητα και βασιμότητα. Η Κοινότητα “δεν πήρε τίποτα για τα λεφτά της”» (5) . | 17. The first was conducted by the Committee of Independent Experts, created under the auspices of the European Parliament. Its task was to draft a first report which ‘could seek to establish to what extent the Commission, as a body, or Commissioners individually, bear specific responsibility for the recent examples of fraud, mismanagement or nepotism raised in Parliamentary discussions, or in the allegations which have arisen in those discussions’. In its report of 15 March 1999, (4) the Committee concluded in respect of the Berthelot dossier that ‘what we have here is a clear-cut case of favouritism. A person whose qualifications did not correspond to the various posts to which he was recruited was nonetheless employed. The work performed was manifestly deficient in terms of quantity, quality and relevance. The Community did not get value for money’. (5) | 17. Die ersten Ermittlungen wurden von dem unter der Ägide des Europäischen Parlaments eingesetzten Ausschuss unabhängiger Sachverständiger geführt. Dessen Aufgabe bestand darin, einen ersten Bericht zu erstellen, in dem „versucht werden [könnte], festzustellen, in welchem Ausmaß die Kommission als Kollegium oder einzelne Kommissionsmitglieder spezifische Verantwortung für die jüngsten Fälle von Betrug, Missmanagement oder Nepotismus tragen, die in parlamentarischen Debatten oder in den im Rahmen dieser Debatten erhobenen Anschuldigungen zur Sprache kamen“. In seinem Bericht vom 15. März 1999(4) gelangte der Ausschuss zu dem Schluss, „dass es sich hier um einen ausgesprochenen Fall von Günstlingswirtschaft handelt. Eine Persönlichkeit, die aufgrund ihrer Berufslaufbahn den verschiedenen Positionen nicht gewachsen war, für die sie eingestellt wurde, ist dennoch unter Vertrag genommen worden. Die erbrachten Leistungen sind in Bezug auf Quantität, Qualität und Sachkenntnis eindeutig unzureichend. Die Gemeinschaft ist nicht auf ihre Kosten gekommen.“ (5) |
| 18. Κατόπιν της εκθέσεως της Επιτροπής Ανεξαρτήτων Εμπειρογνωμόνων, η Επιτροπή η οποία ανέλαβε καθήκοντα στις 9 Σεπτεμβρίου 1999, αποφάσισε να κινήσει διαδικασία μεταρρυθμίσεων με σκοπό την αποτροπή των πρακτικών που είχε επικρίνει η Επιτροπή Ανεξαρτήτων Εμπειρογνωμόνων και να βελτιώσει τις εσωτερικές διοικητικές και δημοσιονομικές διαδικασίες της. Στο πλαίσιο αυτό, η OLAF (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολεμήσεως της Απάτης) διεξήγαγε τη δική της έρευνα, η οποία κατέληξε σε έκθεση της 23ης Νοεμβρίου 1999. Κατόπιν τούτου, κινήθηκε πειθαρχική διαδικασία εις βάρος ορισμένων μονίμων και εκτάκτων υπαλλήλων της Επιτροπής. | 18. In the wake of the Committee of Independent Experts’ Report, the Commission, which took office on 9 September 1999, decided to instigate a process of reforms aimed at preventing the practices which had been criticised by the Committee and to improve its internal administrative and financial procedures. In this context, OLAF (Office européen de lutte anti-fraude) conducted its own investigation which resulted in a report of 23 November 1999. Thereupon disciplinary proceedings were opened in respect of a number of Commission officials and agents. | 18. Infolge des Berichts des Ausschusses unabhängiger Sachverständiger beschloss die Kommission, die ihre Amtsgeschäfte am 9. September 1999 aufnahm, einen Reformprozess mit dem Ziel einzuleiten, die vom Ausschuss kritisierten Praktiken zu verhindern und ihre internen Verwaltungs- und Finanzabläufe zu verbessern. In diesem Zusammenhang führte das OLAF (Office européen de lutte anti-fraude) selbst eine Untersuchung durch, die in einen Bericht vom 23. November 1999 mündete. Daraufhin wurden gegen eine Reihe von Beamten und Bediensteten der Kommission Disziplinarverfahren eingeleitet. |
| 19. Στις 20 Φεβρουαρίου 2001, η Επιτροπή αποφάσισε να κινήσει τη διαδικασία αναζητήσεως των αχρεωστήτως καταβληθέντων στον R. Berthelot ποσών. Η εν λόγω διαδικασία στρέφεται κατά των κληρονόμων του. | 19. On 20 February 2001, the Commission decided to start proceedings to recuperate the amounts which were unduly paid to Mr Berthelot. This procedure concerns his heirs. | 19. Am 20. Februar 2001 beschloss die Kommission ein Verfahren einzuleiten, um die in nicht ordnungsgemäßer Weise an Herrn Berthelot gezahlten Beträge zurückzuerhalten. Dieses Verfahren betrifft dessen Erben. |
| 20. Περαιτέρω έρευνα διεξήγαγε η ΓΔ ADMIN και, αργότερα, η IDOC (Υπηρεσία Ερευνών και Πειθαρχικών Κυρώσεων της Επιτροπής), μετά τη σύστασή της στις 19 Φεβρουαρίου 2002, όσον αφορά τον φάκελο Riedinger. Η υπηρεσία αυτή διεξήγα γε δύο επιπλέον έρευνες στην υπόθεση Berthelot, η μία αφορώσα τον ρόλο της ΓΔ XII και η άλλη αφορώσα την ανάμιξη του JRC. Κατά τη διάρκεια των ερευνών αυτών διεξήχθησαν πολλές ακροάσεις. Η E. Cresson κλήθηκε σε ακρόαση από τις αρμόδιες υπηρεσίες και από τον αρμόδιο για τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις Επίτροπο, τον N. Kinnock. H E. Cresson, ωστόσο, προτίμησε να παράσχει έγγραφες απαντήσεις. Μια έκθεση αφορώσα τον T. Riedinger ολοκληρώθηκε στις 8 Αυγούστου 2001. Μια έκθεση της IDOC αφορώσα αποκλειστικώς την υπόθεση Berthelot υποβλήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2002. | A further investigation was undertaken by DG ADMIN and later, following its establishment on 19 February 2002, by IDOC (Investigation and Disciplinary Office of the Commission) in respect of the Riedinger dossier. It also conducted two additional enquiries into the Berthelot case, one in respect of the role of DG XII, the other in respect of the involvement of the JRC. During these enquiries many hearings took place. Mrs Cresson was invited by the competent services and by the Commissioner responsible for the internal reforms, Mr Kinnock, to be heard. Mrs Cresson, however, preferred to provide written answers. A report relating to Mr Riedinger was finalised on 8 August 2001. An IDOC report dealing exclusively with the Berthelot case was presented on 22 February 2002. | 20. Eine nachfolgende Untersuchung wurde von der GD ADMIN und später, nach seiner Errichtung, vom IDOC (Untersuchungs- und Disziplinaramt der Kommission) hinsichtlich des Vorgangs Riedinger durchgeführt. Dieses nahm auch zwei weitere Untersuchungen zum Fall Berthelot vor, eine zur Rolle der GD XII, die andere zur Verwicklung der GFS. Im Laufe dieser Untersuchungen fanden zahlreiche Anhörungen statt. Frau Cresson wurde von den zuständigen Dienststellen und dem für interne Reformen verantwortlichen Kommissar, Herrn Kinnock, zur Anhörung geladen. Frau Cresson zog es jedoch vor, schriftlich zu antworten. Ein Bericht zu Herrn Riedinger wurde am 8. August 2001 fertiggestellt. Ein Bericht des IDOC, der sich ausschließlich mit dem Fall von Herrn Berthelot befasst, wurde am 22. Februar 2002 vorgelegt. |
| Β – Διαδικασία στο πλαίσιο της Επιτροπής ως προς την E. Cresson | B – Procedure within the Commission in respect of Mrs Cresson | B – Kommissionsinternes Verfahren in Bezug auf Frau Cresson |
| 21. Στις 21 Ιανουαρίου 2003, το σώμα των Επιτρόπων αποφάσισε να απευθύνει ανακοίνωση αιτιάσεων (communication des griefs) στην E. Cresson στο πλαίσιο ενδεχόμενης διαδικασίας βάσει του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ. Στην ανακοίνωση εκείνη η Επιτροπή υποστήριξε ότι, στις υποθέσεις των R. Berthelot και T. Riedinger, η E. Cresson ενήργησε κατά παράβαση των υποχρεώσεων που απορρέουν από το αξίωμα του μέλους της Επιτροπής. Θεώρησε ότι η συμπεριφορά της σε αμφότερες τις υποθέσεις δεν καθορίστηκε από το γενικό συμφέρον, αλλά καθοδηγήθηκε κυρίως από την επιθυμία να ευνοήσει δύο από τους προσωπικούς γνωστούς της. Εν πάση περιπτώσει, δεν επέδειξε την προσήκουσα σύνεση και δεν έλεγξε αν στις δύο περιπτώσεις τηρήθηκαν οι εσωτερικές διαδικασίες. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή την κατηγόρησε για παράβαση των υποχρεώσεων που απορρέουν από το αξίωμά της, είτε εκ προθέσεως είτε, τουλάχιστον, από βαριά αμέλεια. | 20. On 21 January 2003, the College of Commissioners decided to address a notice of objections ( communication des griefs ) to Mrs Cresson in the context of a possible procedure based on Article 213(2) EC. In this notice the Commission asserted that in the cases of Mr Berthelot and Mr Riedinger, Mrs Cresson had acted in violation of the obligations arising from the office of a Member of the Commission. It considered that her behaviour in both cases was not determined by the general interest, but was essentially guided by the wish to favour two of her personal acquaintances. At any rate she had not exercised due caution, by verifying whether the internal procedures had been respected in the two cases. The Commission therefore accused her of a breach of the obligations arising from her office either intentionally or, at least, as a result of gross negligence. | 21. Am 21. Januar 2003 beschloss das Kollegium der Kommissionsmitglieder, an Frau Cresson eine Mitteilung der Beschwerdepunkte ( communication des griefs ) im Zusammenhang mit einem möglichen Verfahren nach Artikel 213 Absatz 2 EG zu richten. In dieser Mitteilung machte die Kommission geltend, dass Frau Cresson in den Fällen von Herrn Berthelot und Herrn Riedinger gegen die sich aus ihrem Amt als Mitglied der Kommission ergebenden Pflichten verstoßen habe. Das Verhalten von Frau Cresson sei in beiden Fällen nicht vom allgemeinen Wohl bestimmt, sondern im Wesentlichen von dem Wunsch geleitet gewesen, zwei Personen aus ihrem persönlichen Bekanntenkreis zu begünstigen. Jedenfalls habe sie in beiden Fällen bei der Prüfung, ob die internen Verfahren eingehalten worden seien, nicht die erforderliche Sorgfalt angewandt. Die Kommission beschuldigte sie deshalb, die sich aus ihrem Amt ergebenden Pflichten entweder vorsätzlich oder zumindest infolge grober Fahrlässigkeit verletzt zu haben. |
| 22. Προκειμένου να τύχουν σεβασμού τα δικαιώματα άμυνας, η Επιτροπή αποφάσισε επίσης να επιτρέψει στην E. Cresson την πρόσβαση στον φάκελο της υποθέσεως και να την καλέσει να απαντήσει στην ανακοίνωση αιτιάσεων της Επιτροπής. Ακολούθησε ογκώδης αλληλογραφία μεταξύ του δικηγόρου της E. Cresson και της Επιτροπής ως προς το πεδίο που κάλυπτε η διαδικασία και αν έπρεπε να της επιτραπεί η πρόσβαση σε ορισμένα έγγραφα. | 21. In order to respect the rights of the defence, the Commission also decided to grant Mrs Cresson access to the case-file and to invite her to respond to the Commission’s notice of objections. This was followed by voluminous correspondence between Mrs Cresson’s counsel and the Commission on the scope of the proceedings and on whether she should be granted access to certain documents. | 22. Um die Rechte der Verteidigung zu wahren, beschloss die Kommission außerdem, Frau Cresson Akteneinsicht zu gewähren und sie zu einer Stellungnahme zu ihrer Mitteilung der Beschwerdepunkte aufzufordern. Daran schloss sich ein umfangreicher Schriftwechsel zwischen dem Anwalt von Frau Cresson und der Kommission über den Umfang des Verfahrens und darüber an, ob ihr Zugang zu bestimmten Dokumenten gewährt werden solle. |
| 23. Η E. Cresson απάντησε στην ανακοίνωση αιτιάσεων στις 30 Σεπτεμβρίου 2003. Αμφισβητεί κυρίως ότι το άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ αποτελεί την προσήκουσα νομική βάση για την ανακοίνωση αιτιάσεων. Ισχυρίζεται επίσης ότι η διάταξη αυτή προσβάλλει θεμελιώδη δικαιώματα άμυνας. Περαιτέρω, ισχυρίζεται ότι τα πραγματικά περιστατικά που της προσάπτονται δεν καλύπτονται από το άρθρο αυτό. Εν πάση περιπτώσει, οι αιτιάσεις της Επιτροπής δεν αποδείχθηκαν. Επικρίνει την ασάφεια των εννοιών της χαριστικής συμπεριφοράς και της βαριάς αμέλειας, όπως ορίζονται στην ανακοίνωση αιτιάσεων. Τέλος, ζητεί να της καταβληθεί το ποσό των 50 000 ευρώ ως αποζημίωση για την υλική ζημία και ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη συνεπεία της εις βάρος της πειθαρχικής διαδικασίας. | 22. Mrs Cresson responded to the notice of objections on 30 September 2003. She contests primarily that Article 213(2) EC is the appropriate legal basis for the notice of objections. She also claims that this provision violates fundamental rights of the defence. She asserts, furthermore, that the facts of which she is accused are not covered by this article. At any rate, the Commission’s objections have not been substantiated. She criticises the imprecision of the notions of favouritism and gross negligence as defined in the notice of objections. Finally, she demands an amount of 50 000 euros in damages for the material and moral harm she has suffered as a result of the disciplinary proceedings against her. | 23. Frau Cresson antwortete am 30. September 2003 auf die Mitteilung der Beschwerdepunkte. Sie bestreitet in erster Linie, dass Artikel 213 Absatz 2 EG die geeignete Rechtsgrundlage für die Mitteilung der Beschwerdepunkte sei. Außerdem verletze diese Bestimmung grundlegende Rechte der Verteidigung. Weiterhin werde der ihr zur Last gelegte Sachverhalt nicht von diesem Artikel erfasst. Jedenfalls seien die von der Kommission vorgebrachten Beschwerdepunkte nicht erwiesen. Frau Cresson kritisiert die Unbestimmtheit der Begriffe Günstlingswirtschaft und grobe Fahrlässigkeit, wie sie in der Mitteilung der Beschwerdepunkte definiert würden. Schließlich fordert sie einen Betrag von 50 000 Euro als Ersatz für den materiellen und immateriellen Schaden, den sie infolge des gegen sie gerichteten Disziplinarverfahrens erlitten habe. |
| 24. Υπό το πρίσμα των γραπτών της παρατηρήσεων, η Επιτροπή αποφάσισε να επαναλάβει την κλήση της για άμεση και προσωπική ακρόαση της E. Cresson από το σώμα των Επιτρόπων. Η ακρόαση διεξήχθη στις 30 Ιουνίου 2004. | 23. In the light of her written observations, the Commission decided to repeat its offer to hear Mrs Cresson directly and personally by the College of Commissioners. The hearing took place on 30 June 2004. | 24. Im Licht dieser schriftlichen Ausführungen beschloss die Kommission, ihr Angebot zu wiederzuholen, Frau Cresson unmittelbar und persönlich vor dem Kollegium der Kommissionsmitglieder anzuhören. Diese Anhörung fand am 30. Juni 2004 statt. |
| 25. Η Επιτροπή αποφάσισε να υποβάλει αίτηση προς το Δικαστήριο κατά τη συνεδρίαση της 19ης Ιουλίου 2004. | 24. The Commission decided to apply to the Court in its meeting of 19 July 2004. | 25. Die Kommission beschloss auf ihrer Zusammenkunft vom 19. Juli 2004, den Gerichtshof anzurufen. |
| Γ – Ποινική διαδικασία στο Βέλγιο | C – Criminal proceedings in Belgium | C – Strafverfahren in Belgien |
| 26. Παράλληλα προς τις έρευνες και τη διαδικασία που διεξήχθη εντός της Επιτροπής, ο φάκελος Berthelot αποτέλεσε αντικείμενο ανακρίσεων εκ μέρους των βελγικών ποινικών αρχών. Η διαδικασία αυτή κινήθηκε κατόπιν μηνύσεως ενός μέλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά ορισμένων προσώπων ως προς τα οποία υπήρχε η υπόνοια ότι είχαν αναμιχθεί σε διάφορες επιλήψιμες πρακτικές στο πλαίσιο της Επιτροπής, μεταξύ των οποίων η E. Cresson. Η Επιτροπή μετέσχε στη διαδικασία ως πολιτικώς ενάγουσα. | 25. In parallel to the enquiries and the procedure conducted within the Commission, the Berthelot dossier was the subject of a criminal investigation by the Belgian criminal authorities. This procedure was initiated following a complaint lodged by a Member of the European Parliament against a number of persons believed to have been involved with various malpractices within the Commission, including Mrs Cresson. The Commission intervened in the proceedings as a civil party. | 26. Parallel zu den Untersuchungen und dem Verfahren, die kommissionsintern geführt wurden, war der Vorgang Berthelot Gegenstand strafrechtlicher Ermittlungen der belgischen Strafverfolgungsbehörden. Dieses Verfahren wurde auf eine Anzeige hin eingeleitet, die von einem Mitglied des Europäischen Parlaments gegen eine Reihe von Personen erstattet worden war, die seiner Ansicht nach im Verdacht standen, an mehreren Fällen von Amtsmissbrauch innerhalb der Kommission beteiligt gewesen zu sein, darunter auch Frau Cresson. Die Kommission nahm als Zivilpartei an dem Verfahren teil. |
| 27. Ο ανακριτής (juge d’instruction) εξέτασε αν μπορούσε να στοιχειοθετηθεί ποινική ευθύνη της E. Cresson όσον αφορά τα ακόλουθα σημεία: | 26. The investigating judge (juge d’instruction) considered whether criminal liability could be established for Mrs Cresson in respect of the following points: | 27. Der Untersuchungsrichter (juge d’instruction) prüfte, ob Frau Cresson im Hinblick auf folgende Punkte strafrechtlich zur Verantwortung gezogen werden könne: |
| – την πρόσληψη του R. Berthelot ως εξωτερικού επιστήμονα κατά παράβαση των εσωτερικών κανόνων της Επιτροπής, δεδομένου ότι τούτο μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως πλαστογραφία μετά χρήσεως και απιστία περί την υπηρεσία (faux, usage de faux et prise d’intérêt) | – the recruitment of Mr Berthelot as a visiting scientist in breach of the Commission’s internal rules, considering that this could be qualified as forgery and conflict of interest in public office ( faux, usage de faux et prise d’intérêt ), | – für die Einstellung von Herrn Berthelot als Gastwissenschaftler unter Verstoß gegen die kommissionsinternen Regeln wegen Urkundenfälschung und Missbrauchs eines öffentlichen Amtes im persönlichen Interesse ( faux, usage de faux et prise d’intérêt ); |
| – τις τελικές εκθέσεις του R. Berthelot – πλαστογραφία και απάτη· | – Mr Berthelot’s final reports – forgery and fraud, | – für die Abschlussberichte von Herrn Berthe lot wegen Urkundenfälschung und Betrug; |
| – τις εντολές αποστολών και τις αποδόσεις λογαριασμού (décomptes de mission) για τις αποστολές του R. Berthelot – πλαστογραφία και απάτη. | – orders and declarations ( décomptes de mission ) for Mr Berthelot’s missions – forgery and fraud. | – für die Dienstreiseaufträge und -abrechnungen ( décomptes de mission ) für Herrn Berthelot wegen Urkundenfälschung und Betrug. |
| 28. Ωστόσο, κατά το ακόλουθο στάδιο της διαδικασίας αυτής, η εισαγγελική αρχή αποφάσισε να αποσύρει το πρώτο σημείο του κατηγορητηρίου, με την αιτιολογία ότι η πρόσληψη δεν αντέβαινε στους κοινοτικούς κανόνες. Το δεύτερο σημείο απορρίφθηκε, δεδομένου ότι δεν στρεφόταν κατά της E. Cresson. Όσον αφορά το τρίτο σημείο, έγινε αρχικώς δεκτό, αλλά εν τέλει επίσης απορρίφθηκε. | 27. At the following stage of these proceedings, the public prosecutor, however, decided to withdraw the first point on the grounds that the recruitment was not contrary to Community rules. The second point was rejected as it was not directed against Mrs Cresson. As to the third point, it was initially maintained, but finally also dismissed. | 28. Im anschließenden Verfahrensabschnitt beschloss die Staatsanwaltschaft jedoch, den ersten Punkt fallen zu lassen, weil die Einstellung nicht gegen Gemeinschaftsregeln verstoßen habe. Der zweite Punkt kam nicht zur Anklage, weil er nicht gegen Frau Cresson gerichtet sei. Der dritte Punkt wurde zunächst weiterverfolgt, aber schließlich auch fallen gelassen. |
| 29. Με διάταξη της 30ής Ιουνίου 2004, το Chambre du conseil του Tribunal de première instance των Βρυξελλών αποφάνθηκε ότι συνέτρεχε λόγος παύσεως της ποινικής διώξεως κατά των κατηγορουμένων (non-lieu). Όσον αφορά την E. Cresson, ειδικότερα, το δικαστήριο παρατήρησε ότι δεν υπήρχε καμία κατηγορία αφορώσα το ότι αυτή γνώριζε τα επίμαχα πραγματικά περιστατικά. | 28. By order of 30 June 2004, the Chambre du conseil of the Tribunal de première instance in Brussels decided that there were no grounds for continuing the criminal proceedings against the accused ( non-lieu ). As regards Mrs Cresson, in particular, the court observed that there was no charge that she was aware of the facts at issue. | 29. Mit Beschluss vom 30. Juni 2004 entschied die Chambre du conseil am Tribunal de première instance Brüssel, dass es keine Gründe für die Fortsetzung des Strafverfahrens gegen die Beschuldigten gebe ( non-lieu ). Was insbesondere Frau Cresson angehe, so könne sie nicht beschuldigt werden, von dem inkriminierten Sachverhalt Kenntnis gehabt zu haben. |
| Δ – Διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου | D – Procedure before the Court | D – Verfahren vor dem Gerichtshof |
| 30. Η αίτηση της Επιτροπής πρωτοκολλήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2004. | 29. The Commission’s application was registered on 7 October 2004. | 30. Die Klage der Kommission ist am 7. Oktober 2004 in das Register eingetragen worden. |
| 31. Η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο: | 30. The Commission requests the Court to: | 31. Die Kommission beantragt, |
| – να διαπιστώσει ότι η E. Cresson παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 213 ΕΚ· | – rule that Mrs Cresson has acted in breach of the obligations incumbent on her under Article 213 EC; | – festzustellen, dass Frau Cresson gegen ihre Verpflichtungen aus Artikel 213 EG verstoßen hat; |
| – να αποφασίσει την έκπτωση της E. Cresson, εν όλω ή εν μέρει, από τα συνταξιοδοτικά της δικαιώματα και/ή από κάθε άλλη συναρτώμενη προς αυτά παροχή ή από άλλη αντ’ αυτών παροχή, της Επιτροπής επαφιομένης στην κρίση του Δικαστηρίου όσον αφορά τον προσδιορισμό της εκτάσεως και της διαρκείας της στερήσεως των δικαιωμάτων αυτών· | – wholly or partially deprive Mrs Cresson of her pension rights and/or all other benefits linked to those rights or of other benefits in its stead, whereby the Commission leaves it to the discretion of the Court to determine the scope and the duration of the deprivation of those rights; | – Frau Cresson die ihr zustehenden Ruhegehaltsansprüche und/oder alle weiteren mit diesen Ansprüchen in Zusammenhang stehenden oder an ihrer Stelle gewährten Vergünstigungen ganz oder teilweise abzuerkennen, wobei die Kommission die Festsetzung der Dauer und des Ausmaßes dieser Aberkennung dem Ermessen des Gerichtshofes überlässt; |
| – να καταδικάσει την E. Cresson στα έξοδα της παρούσας δίκης. | – order Mrs Cresson to pay the costs of these proceedings. | – Frau Cresson die Kosten des Verfahrens aufzuerlegen. |
| 32. Η E. Cresson ζητεί από το Δικαστήριο: | 31. Mrs Cresson requests the Court: | 32. Frau Cresson beantragt, |
| – κυρίως, να κηρύξει την αίτηση της Επιτροπής απαράδεκτη· | – primarily, to declare the application lodged by the Commission inadmissible; | – die Klage der Kommission für unzulässig zu erklären; |
| – επικουρικώς, να απορρίψει την αίτηση ως παράνομη και αβάσιμη· | – in the alternative, to reject the application as being illegal and unfounded; | – hilfsweise, die Klage als rechtswidrig und unbegründet abzuweisen; |
| – να υποχρεώσει την Επιτροπή να υποβάλει τα πλήρη πρακτικά των συζητήσεων, βάσει των οποίων το όργανο αυτό έλαβε, στις 19 Ιουλίου 2004, την απόφαση να υποβάλει αίτηση προς το Δικαστήριο, καθώς και ορισμένα άλλα έγγραφα τα οποία απαριθμούνται με την αίτηση και τις επιβεβαιωτικές αιτήσεις της καθής με ημερομηνίες 26 Απριλίου και 5 Οκτωβρίου 2004 αντιστοίχως· | – to order the Commission to submit the complete minutes of the discussions which led this institution to adopting, on 19 July 2004, the decision to apply to the Court, as well as a number of other documents listed in the defending party’s request and confirmative requests of 26 April and 5 October 2004 respectively; | – der Kommission aufzugeben, das vollständige Protokoll der Beratungen, die dieses Organ veranlasst haben, am 19. Juli 2004 die Entscheidung über die Anrufung des Gerichtshofes zu erlassen, sowie die weiteren Unterlagen vorzulegen, die im Antrag der Beklagten und in ihrem Zweitantrag vom 26. April und 5. Oktober 2004 genannt sind; |
| – να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων. | – to order the Commission to pay the total of the costs. | – der Kommission sämtliche Kosten aufzuerlegen. |
| 33. Με διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 2ας Ιουνίου 2005 επετράπη στη Γαλλική Δημοκρατία να παρέμβει, σύμφωνα με το άρθρο 93, παράγραφος 7, του Κανονισμού Διαδικασίας, κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση υπέρ της E. Cresson. | 32. By Order of the President of the Court of 2 June 2005 the French Republic was granted leave, in accordance with Article 93(7) of the Rules of Procedure, to intervene during the oral hearing in support of Mrs Cresson. | 33. Mit Beschluss des Präsidenten des Gerichtshofes vom 2. Juni 2005 ist die Französische Republik nach Artikel 93 § 7 der Verfahrensordnung als Streithelferin zur Unterstützung von Frau Cresson in der mündlichen Verhandlung zugelassen worden. |
| 34. Με διάταξη του Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2005, απορρίφθηκε το αίτημα της E. Cresson να υποχρεωθεί η Επιτροπή να παράσχει πρόσβαση σε ορισμένα έγγραφα τα οποία έχουν σχέση με την απόφαση της Επιτροπής να κινήσει διαδικασία κατ’ αυτής δυνάμει του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ. | 33. By Order of the Court of 9 September 2005, Mrs Cresson’s request to order the Commission to provide access to a number of documents relating to the Commission’s decision to initiate proceedings against her under Article 213(2) EC, was rejected. | 34. Mit Beschluss des Gerichtshofes vom 9. September 2005 ist der Antrag von Frau Cresson zurückgewiesen worden, der Kommission aufzugeben, Zugang zu einer Reihe von Unterlagen zu gewähren, die sich auf die Entscheidung der Kommission beziehen, gegen Frau Cresson ein Verfahren nach Artikel 213 Absatz 2 EG einzuleiten. |
| 35. Η Επιτροπή και η E. Cresson, καθώς και η Γαλλική Δημοκρατία, υπέβαλαν γραπτές παρατηρήσεις κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση της 9ης Νοεμβρίου 2005. | 34. The Commission and Mrs Cresson, as well as the French Republic, presented oral observations at the hearing on 9 November 2005. | 35. Die Kommission und Frau Cresson sowie die Französische Republik haben in der Sitzung vom 9. November 2005 mündlich verhandelt. |
| V – Ισχυρισμοί των διαδίκων | V – Submissions of parties | V – Vorbringen der Beteiligten |
| Α – Επιτροπή | A – Commission | A – Kommission |
| 1. Άρθρο 213 ΕΚ | 1. Article 213 EC | 1. Artikel 213 EG |
| 36. Η Επιτροπή εξηγεί ότι η αίτηση που βασίζεται στο άρθρο 213 παράγραφος 2, ΕΚ κατά (πρώην) μέλους της Επιτροπής προϋποθέτει ότι το μέλος αυτό παρέβη τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το αξίωμα αυτό, υπό την έννοια της εν λόγω διατάξεως της Συνθήκης. Η Επιτροπή θεωρεί ότι σ’ αυτήν εναπόκειται να προσδιορίσει το περιεχόμενο και την έκταση των υποχρεώσεων αυτών, υπό τον νομικό έλεγχο του Δικαστηρίου. Κατά την άποψή της, συντρέχει παράβαση των υποχρεώσεων αυτών, οσάκις ένας Επίτροπος δεν ενεργεί προς το γενικό συμφέρον ή οσάκις κατευθύνεται από προσωπικά, ιδιωτικά ή οικονομικά συμφέροντα. | 35. The Commission explains that an action based on Article 213(2) EC against a (former) Member of the Commission presupposes that he or she has acted in violation of the obligations arising from that office, within the meaning of that Treaty provision. The Commission considers that it is up to it to determine the substance and scope of these obligations under the judicial scrutiny of the Court. In its view, there is a breach of these obligations where a Commissioner does not act in the general interest or where he is guided by personal, private or financial interests. | 36. Die Kommission trägt vor, dass eine auf Artikel 213 Absatz 2 EG gestützte Klage gegen ein (ehemaliges) Mitglied der Kommission voraussetze, dass es gegen die sich aus diesem Amt ergebenden Pflichten im Sinne dieser Vorschrift des Vertrages verstoßen habe. Es sei Aufgabe der Kommission, Inhalt und Umfang dieser Pflichten unter der Kontrolle des Gerichtshofes zu bestimmen. Diese Pflichten seien verletzt, wenn ein Kommissionsmitglied nicht für das allgemeine Wohl handele oder von persönlichen, privaten oder finanziellen Interessen geleitet werde. |
| 37. Υπό το πρίσμα της ερμηνείας αυτής, η χαριστική συμπεριφορά αντιβαίνει τόσο στο γενικό συμφέρον όσο και στην εντιμότητα και στη διακριτικότητα που προσιδιάζουν στο αξίωμα του Επιτρόπου. Η Επιτροπή ορίζει τη χαριστική συμπεριφορά ως πράξη ή συμπεριφορά η οποία αντιβαίνει τόσο στο γενικό συμφέρον όσο και στην εντιμότητα που πρέπει να χαρακτηρίζει έναν αξιωματούχο και η οποία συνίσταται στην παροχή πλεονεκτήματος σε ένα άτομο (συχνά δια της προσλήψεως), το οποίο δεν διαθέτει προσόντα ή ικανότητες ή του οποίου τα προσόντα είναι προδήλως ανεπαρκή όσον αφορά τη θέση που πρέπει να πληρωθεί, ή στην παροχή πλεονεκτήματος το οποίο δεν έχει σχέση προς την οικεία θέση, αλλά παρέχεται διότι αφορά έναν προσωπικό φίλο ή οποιοδήποτε άλλο άτομο επιθυμεί κανείς να αμείψει. | 36. In the light of this interpretation, favouritism is both contrary to the general interest and the integrity and discretion which attaches to the office of Commissioner. The Commission defines favouritism as an act or an attitude which is contrary to both the general interest and integrity of public office and consisting of according an advantage to a person (often through recruitment) who possesses neither merit nor competence or whose merits are manifestly insufficient having regard to the position to be fulfilled or where the advantage has been conferred without having regard to the position concerned, but is conferred because it involves a personal friend or any other person one wishes to reward. | 37. Im Licht dieser Auslegung widerspreche Günstlingswirtschaft sowohl dem allgemeinen Wohl als auch der Ehrenhaftigkeit und der Zurückhaltung, die sich mit dem Amt des Kommissionsmitglieds verbinde. Die Kommission definiert Günstlingswirtschaft als eine Handlung oder Einstellung, die sowohl dem allgemeinen Wohl als auch der Ehrenhaftigkeit eines öffentlichen Amtes zuwiderlaufe und darin bestehe, einer Person (vielfach im Wege der Einstellung) einen Vorteil zu gewähren, die weder Verdienste habe noch qualifiziert sei oder deren Verdienste im Hinblick auf die zu besetzende Stelle offensichtlich unzureichend seien, oder wenn der Vorteil ohne Berücksichtigung der betreffenden Stelle, sondern deshalb gewährt werde, weil es sich um einen persönlichen Freund oder irgendeine andere Person handele, die man belohnen wolle. |
| 38. Η Επιτροπή επισημαίνει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις τα μέλη της Επιτροπής απολαύουν ευρείας διακριτικής ευχέρειας και ότι τούτο ισχύει ιδίως κατά τη συγκρότηση των γραφείων τους. Πέραν των ορίων αυτών, πρέπει να συμμορφώνονται προς τους εφαρμοστέους κοινοτικούς κανόνες περί προσλήψεων και έχουν καθήκον να ελέγχουν με ιδιαίτερη προσοχή αν οι σχετικές αποφάσεις λαμβάνονται προς το γενικό συμφέρον και σύμφωνα με τους εφαρμοστέους κανόνες. Το καθήκον αυτό καλύπτει όλα τα στάδια της διοικητικής διαδικασίας μετά την πρόσληψη ενός ατόμου, τα οποία αφορούν π.χ. την παράταση μιας συμβάσεως ή τις προαγωγές. | 37. The Commission points out that in certain cases Members of the Commission enjoy large discretion and that this is especially the case where it comes to composing their cabinets. Beyond that, they must comply with the applicable Community rules on recruitment and they have a duty to verify with particular care that decisions in this regard are taken in the general interest and in accordance with the applicable rules. This duty extends to all of the administrative stages following the recruitment of a person, concerning e.g. the extension of a contract, or promotions. | 38. In bestimmten Fällen verfügten die Mitglieder der Kommission über ein weites Ermessen, und dies gelte insbesondere für die Zusammenstellung ihrer Kabinette. Darüber hinaus müssten sie sich an die für Einstellungen geltenden Gemeinschaftsvorschriften halten und seien verpflichtet, mit besonderer Sorgfalt zu prüfen, ob entsprechende Entscheidungen zum allgemeinen Wohl und in Übereinstimmung mit den geltenden Vorschriften getroffen würden. Diese Verpflichtung erstrecke sich auf alle administrativen Stadien nach der Einstellung einer Person, z. B. auf die Verlängerung eines Vertrages oder Beförderungen. |
| 2. Απάντηση προς τις παρατηρήσεις της E. Cresson ως προς την ανακοίνωση αιτιάσεων | 2. Response to Mrs Cresson’s response to the notice of objections | 2. Entgegnung auf die Antwort von Frau Cresson auf die Mitteilung der Beschwerdepunkte |
| 39. Με την αίτησή της, η Επιτροπή απαντά στις παρατηρήσεις της E. Cresson ως προς την ανακοίνωση αιτιάσεων. | 38. In its application, the Commission responds to Mrs Cresson’s reaction to the notice of objections. | 39. In ihrer Klageschrift antwortet die Kommission auf die Stellungnahme von Frau Cresson zur Mitteilung der Beschwerdepunkte. |
| 40. Η E. Cresson αμφισβητεί ότι η αίτηση της Επιτροπής μπορεί να στηριχτεί στο άρθρο 213 ΕΚ και ισχυρίζεται ότι η διαδικασία την οποία προβλέπει η διάταξη αυτή δεν αφορά τις εις βάρος της αιτιάσεις. Επίσης, δεν παρέχει αποτελεσματική ένδικη προστασία. Η Επιτροπή, αντιθέτως, ισχυρίζεται ότι το άρθρο 213 ΕΚ όντως αποτελεί προσήκουσα νομική βάση για την αίτησή της. Η διαδικασία αυτή μπορεί να συγκριθεί με τις διαδικασίες που προβλέπουν τα εθνικά συντάγματα σε περίπτωση καταχρήσεως δημόσιας εξουσίας. Στις διαδικασίες αυτές παρέχεται άμεση πρόσβαση στο ανώτατο δικαστήριο της χώρας, ακριβώς με σκοπό την παροχή επιπλέον εγγυήσεων. Η συμπεριφορά και οι πράξεις των μελών της Επιτροπής διέπονται από ειδικές διατάξεις. Οι πειθαρχικοί κανόνες που έχουν εφαρμογή στους κοινοτικούς υπαλλήλους δεν ισχύουν έναντι αυτών. Η Επιτροπή δεν θεωρεί ότι το άρθρο 213 ΕΚ προσβάλλει το δικαίωμα αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας. Το άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ αφορά όλες τις υποχρεώσεις που υπέχουν οι Επίτροποι και όχι μόνον τα παραδείγματα που απαριθμεί η διάταξη αυτή. | 39. Mrs Cresson contests that the Commission’s application can be based on Article 213 EC and contends that the procedure laid down in this provision has no bearing on the objections raised against her. It also does not provide an effective judicial remedy. The Commission, on the contrary, maintains that Article 213 EC does constitute an appropriate legal basis for its application. This procedure can be compared with procedures laid down in national constitutions in respect of misuse of public office. There, direct access is opened to the highest court of the land, precisely with a view to providing additional guarantees. The behaviour and acts of Members of the Commission are subject to specific provisions. The disciplinary rules applicable to Community officials do not apply to them. The Commission does not consider that Article 213 EC disregards the right to an effective judicial remedy. Article 213(2) EC relates to all obligations incumbent on Commissioners and not only to the examples named in that provision. | 40. Frau Cresson bestreitet, dass die Klage der Kommission auf Artikel 213 EG gestützt werden könne, und macht geltend, dass das in dieser Vorschrift festgelegte Verfahren in keinem Zusammenhang mit den ihr gegenüber erhobenen Vorwürfen stehe. Es sei auch kein wirksamer gerichtlicher Rechtsschutz vorgesehen. Die Kommission hingegen ist der Auffassung, dass Artikel 213 EG eine geeignete Rechtsgrundlage für ihre Klage darstelle. Dieses Verfahren sei mit den in nationalen Verfassungen vorgesehenen Verfahren wegen Missbrauchs eines öffentlichen Amtes vergleichbar. Dort sei, gerade im Hinblick auf zusätzliche Garantien, der unmittelbare Zugang zum höchsten Gericht des Landes eröffnet. Das Verhalten und die Handlungen von Mitgliedern der Kommission seien Gegenstand spezieller Vorschriften. Die für Beamte der Gemeinschaft geltenden Diziplinarvorschriften fänden auf sie keine Anwendung. Nach Ansicht der Kommission verletzt Artikel 213 EG nicht das Recht auf effektiven gerichtlichen Rechtsschutz. Artikel 213 Absatz 2 EG betreffe alle Pflichten, die den Kommissionsmitgliedern oblägen, und nicht nur die in dieser Vorschrift genannnten Beispiele. |
| 41. Η E. Cresson αντιτείνει ότι οι εκθέσεις της IDOC δεν μπορούν να αποτελέσουν τη βάση μιας ανακοινώσεως αιτιάσεων λόγω αναρμοδιότητας, η δε Επιτροπή παρατηρεί ότι οι διοικητικές έρευνες είχαν αρχίσει πριν από τη σύσταση της υπηρεσίας αυτής. Η ανακοίνωση αιτιάσεων βασίστηκε τόσο στις έρευνες αυτές όσο και στις εκθέσεις της IDOC και της OLAF. Εν πάση περιπτώσει, η Επιτροπή, και όχι η IDOC, απηύθυνε την ανακοίνωση αιτιάσεων στην E. Cresson. | 40. Where Mrs Cresson objects that the IDOC reports cannot constitute the basis for the notice of objections due to a lack of competence, the Commission observes that administrative enquiries had commenced before the creation of this service. The notice of objections was based both on these enquiries and on the IDOC and OLAF reports. At any rate, it is the Commission and not IDOC, who addressed the notice of objections to Mrs Cresson. | 41. Zum Einwand von Frau Cresson, dass die Berichte des IDOC mangels Zuständigkeit keine Grundlage für die Mitteilung der Beschwerdepunkte darstellen könnten, bemerkt die Kommission, dass die behördlichen Ermittlungen vor der Errichtung dieser Dienststelle begonnen hätten. Die Mitteilung der Beschwerdepunkte hätte sich sowohl auf diese Ermittlungen als auch auf die Berichte des IDOC und des OLAF gestützt. Jedenfalls habe die Kommission und nicht das IDOC die Mitteilung der Beschwerdepunkte an Frau Cresson gerichtet. |
| 42. Η Επιτροπή αρνείται ότι προσβλήθηκαν τα δικαιώματα άμυνας της E. Cresson, όπως αυτή υποστηρίζει. Όσον αφορά το δικαίωμά της να κινηθεί η δίκη εντός εύλογης προθεσμίας, η Επιτροπή παρατηρεί ότι το άρθρο 213 ΕΚ δεν προβλέπει προθεσμία και η E. Cresson δεν απέδειξε ότι η πάροδος του χρόνου επηρέασε καθ’ οποιονδήποτε τρόπο το δικαίωμά της να αμυνθεί. Η Επιτροπή έπρεπε να ενεργήσει με την προσήκουσα σύνεση κατά την εφαρμογή του άρθρου 213 ΕΚ για πρώτη φορά. Επιπλέον, δεν μπορεί να υποστηριχθεί ότι η διαδικασία του άρθρου 213 ΕΚ είναι ανεπιεικής, δεδομένου ότι αυτή προϋποθέτει την τήρηση του Οργανισμού του Δικαστηρίου και του Κανονισμού Διαδικασίας. Η απόφαση περί κινήσεως δίκης ενώπιον του Δικαστηρίου δεν ακολούθησε τη λήψη αποφάσεως θίγουσας τα συμφέροντά της. Η διαδικασία δεν επηρέασε το δικαίωμα της E. Cresson να πληροφορηθεί τους λόγους στους οποίους βασίζεται η αιτίαση. Είναι σαφές από την απάντησή της στην ανακοίνωση αιτιάσεων ότι είχε πλήρη επίγνωση των αιτιάσεων της Επιτροπής και ότι είχε κάθε ευκαιρία να απαντήσει. Όσον αφορά τη φερόμενη μεροληψία της Επιτροπής, η Επιτροπή παρατηρεί ότι δεν αποφασίζει η ίδια, αλλά το Δικαστήριο, περί του αν πρέπει να επιβληθεί κύρωση. Τέλος, όσον αφορά την προσβολή του δικαιώματός της να έχει πρόσβαση σε έγγραφα, η Επιτροπή παρατηρεί ότι προσέφερε πάντοτε στην E. Cresson πρόσβαση στον φάκελο της υποθέσεως που την αφορούσε. | 41. The Commission denies that Mrs Cresson’s rights of the defence were violated, as she claims. As to her right for proceedings to be introduced within a reasonable delay, it observes that no delay is mentioned in Article 213 EC, nor has Mrs Cresson demonstrated that the time-lapse in any way affected her right to defend herself. The Commission was required to act with due caution in applying Article 213 EC for the first time. It cannot be said, furthermore, that the procedure laid down in Article 213 EC is inequitable, as it implies that the rules of the Statute of the Court of Justice and the Rules of Procedure are respected. The decision to institute proceedings before the Court was not preceded by a decision adversely affecting her interests. The procedure did not affect Mrs Cresson’s right to be informed of reasons underlying the accusation. It is clear from her response to the notice of objections that she was fully aware of the Commission’s complaints and that she had every opportunity to respond. As to the alleged partiality of the Commission, the latter observes that it is not it, but the Court which decides whether or not a sanction should be imposed. Finally, as regards the infringement of her right to access to documents, the Commission remarks that at all times she was offered access to the case-file regarding her. | 42. Die Kommission bestreitet, dass die Rechte der Verteidigung von Frau Cresson verletzt worden seien, wie diese behauptet. Was ihr Recht auf Einleitung des Verfahrens innerhalb einer angemessenen Frist angehe, so erwähne Artikel 213 EG keine Frist, und Frau Cresson habe auch nicht dargetan, dass ihr Recht, sich zu verteidigen, durch den Zeitablauf in irgendeiner Weise beeinträchtigt worden sei. Die Kommission habe bei der erstmaligen Anwendung von Artikel 213 EG mit der gebotenen Sorgfalt handeln müssen. Außerdem könne das in Artikel 213 EG vorgesehene Verfahren nicht als unfair bezeichnet werden, da es voraussetze, dass die Vorschriften der Satzung des Gerichtshofes und die Verfahrensordnung eingehalten würden. Der Entscheidung, ein Verfahren vor dem Gerichtshof einzuleiten, sei keine Entscheidung vorausgegangen, die sich nachteilig auf die Interessen von Frau Cresson ausgewirkt habe. Das Verfahren beeinträchtige nicht deren Recht, von den Gründen für die Anschuldigung Kenntnis zu erhalten. Aus der Antwort von Frau Cresson auf die Mitteilung der Beschwerdepunkte gehe hervor, dass ihr die Vorwürfe der Kommission vollständig bekannt gewesen seien und sie alle Möglichkeiten gehabt habe, darauf zu erwidern. Was die angebliche Befangenheit der Kommission angehe, so bemerkt diese, dass nicht sie, sondern der Gerichtshof entscheide, ob eine Sanktion zu verhängen sei. Was schließlich die Verletzung des Rechts von Frau Cresson auf Zugang zu Unterlagen angehe, so sei ihr jederzeit Zugang zu den sie betreffenden Akten angeboten worden. |
| 43. Όσον αφορά τα αποτελέσματα της αποφάσεως που εκδόθηκε κατόπιν των ανακρίσεων στο Βέλγιο, η Επιτροπή παρατηρεί ότι η φράση «le pénal tient le disciplinaire en l’état», την οποία παρέθεσε το Πρωτοδικείο στην απόφαση François (6), σημαίνει ότι εκκρεμούσης της ποινικής δίκης αναστέλλεται η πειθαρχική διαδικασία. Εν πάση περιπτώσει, η αρχή αυτή πρέπει να έχει εφαρμογή όχι ως προς την Επιτροπή, αλλά ως προς το Δικαστήριο, το οποίο είναι το πειθαρχικό όργανο στο πλαίσιο αυτό. Η Επιτροπή δέχεται ότι το πειθαρχικό όργανο δεσμεύεται από τις διαπιστώσεις του ποινικού δικαστηρίου περί τα πραγματικά περιστατικά. Ωστόσο, τούτο ουδόλως βοηθά την E. Cresson, δεδομένου ότι η ποινική απόφαση δεν αφορά τα πραγματικά περιστατικά τα οποία είναι επίμαχα στην παρούσα δίκη, π.χ. τη χαριστική συμπεριφορά που επέδειξε κατά την πρόσληψη του R. Berthelot και κατά την ανανέωση της συμβάσεώς του και λαμβάνοντας μέτρα προκειμένου να ευνοήσει τον T. Riedinger. Επομένως, η απόφαση περί παύσεως της διώξεως της E. Cresson δεν συνιστά νομικό εμπόδιο για την παρούσα πειθαρχική δίωξη. | 42. As regards the effects of the decision in the Belgian criminal investigation, the Commission observes that ‘le pénal tient le disciplinaire en l’état’ referred to by the Court of First Instance in François (6) means that disciplinary proceedings must be suspended pending the outcome of the criminal procedure. At any rate the principle should apply, not to the Commission, but to the Court, as it is the disciplinary body in this context. The Commission does accept that the disciplinary body is bound by the findings of fact the by criminal court. However, this is of no assistance to Mrs Cresson as the decision in the criminal proceedings do not relate to the facts which are at issue in the present proceedings, i.e. the favouritism demonstrated in recruiting Mr Berthelot and in renewing his contract and in the steps taken to favour Mr Riedinger. The decision not to further prosecute Mrs Cresson does not therefore constitute a legal barrier to the present disciplinary action. | 43. Zu den Auswirkungen der Entscheidung in dem belgischen strafrechtlichen Ermittlungsverfahren bemerkt die Kommission, dass der vom Gericht erster Instanz im Urteil François(6) zitierte Satz „le pénal tient le disciplinaire en l’état“ bedeute, dass Disziplinarverfahren bis zum Abschluss des Strafverfahrens ausgesetzt werden müssten. Jedenfalls müsse dieser Grundsatz nicht für die Kommission, sondern für den Gerichtshof gelten, da er in diesem Zusammenhang die Disziplinarbehörde sei. Die Kommission räumt ein, dass die Disziplinarbehörde an den vom Strafgericht festgestellten Sachverhalt gebunden sei. Dies helfe Frau Cresson jedoch nicht weiter, da sich die Entscheidung im Strafverfahren nicht auf den Sachverhalt beziehe, um den es im vorliegenden Verfahren gehe, nämlich Günstlingswirtschaft, die sich in der Einstellung von Herrn Berthelot und der Verlängerung seines Vertrages sowie in den zugunsten von Herrn Riedinger getroffenen Maßnahmen manifestiere. Die Entscheidung, das Strafverfahren gegen Frau Cresson nicht fortzusetzen, stelle daher kein rechtliches Hindernis für die vorliegende Disziplinarklage dar. |
| 44. Η Επιτροπή αμφισβητεί το επιχείρημα της E. Cresson όσον αφορά τη δυνατότητα εφαρμογής ενός κανόνα de minimis ως προς τα σχετικά ποσά. Ακόμη και αν υποτεθεί ότι το επιχείρημα αυτό ευσταθεί, αφορά την ουσία και όχι το παραδεκτό της αιτήσεως της Επιτροπής. | 43. The Commission contests Mrs Cresson’s argument in respect of the applicability of a de minimis rule concerning the amounts involved. If at all valid, such an argument relates to the substance, not to the admissibility of the Commission’s application. | 44. Die Kommission tritt dem Argument von Frau Cresson entgegen, dass hinsichtlich der in Rede stehenden Beträge der Grundsatz „de minimis non curat praetor“ anwendbar sei. Wenn überhaupt, betreffe ein solches Argument die Begründetheit, nicht die Zulässigkeit der Klage der Kommission. |
| 45. Η E. Cresson ισχυρίζεται ότι σημειώθηκαν ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες όσον αφορά τις έρευνες που διενεργήθηκαν στο πλαίσιο της Επιτροπής. Έτσι, αναφέρεται στην παράβαση της αποφάσεως περί της συστάσεως της IDOC, στο ότι η IDOC σφετερίστηκε τις αρμοδιότητες της OLAF στον τομέα που της έχει επιφυλαχθεί, στο γεγονός ότι οι εκθέσεις της IDOC ήσαν ελλιπείς, στο γεγονός ότι οι πειθαρχικές διαδικασίες αλληλεπικαλύπτονταν και στο γεγονός ότι το πρόβλημα που αφορούσε τον T. Riedinger εξετάστηκε στο πλαίσιο του φακέλου Berthelot. Η Επιτροπή απαντά ότι δεν προκύπτει πώς αυτές οι προβαλλόμενες πλημμέλειες προσέβαλαν τα δικαιώματα άμυνας. Επιπλέον, όσον αφορά τις παρατηρήσεις της επί της έρευνας που διεξήγαγε η OLAF, η Επιτροπή παρατηρεί ότι η υπηρεσία αυτή έχει γενική εξουσιοδότηση να ερευνά τις περιπτώσεις στις οποίες υπάρχει υπόνοια απάτης και ότι δεν υπήρχε ανάγκη χορηγήσεως ειδικής εξουσιοδοτήσεως για κάθε στάδιο της διαδικασίας. Ωσαύτως, η Επιτροπή δεν ήταν υποχρεωμένη να ενημερώσει την E. Cresson για τις επαφές της με την OLAF. Ούτε χρειαζόταν να υπογραφούν οι περιλήψεις ορισμένων πρακτικών συνεδριάσεων. Εν τέλει, η Επιτροπή δεν αντιλαμβάνεται πώς ασκεί επιρροή το προβαλλόμενο παράνομο της εκθέσεως της Επιτροπής Ανεξαρτήτων Εμπειρογνωμόνων, δεδομένου ότι η αίτησή της βασίζεται στην εκ μέρους της ίδιας έρευνα των πραγματικών περιστατικών. | 44. Mrs Cresson claims that a series of procedural irregularities occurred in respect of the enquiries conducted within the Commission. She thus refers to an infringement of the decision establishing IDOC, the fact that IDOC encroached upon the domain reserved to OLAF, the fact that the IDOC reports were incomplete, the fact that disciplinary procedures overlapped and the fact that the problem relating to Mr Riedinger was addressed in the context of the Berthelot dossier. The Commission responds that there is no indication of how these alleged irregularities affected the rights of the defence. Furthermore, as regards her observations on the enquiry conducted by OLAF, the Commission remarks that this service possesses a general mandate to investigate suspected fraud and that there was no need to issue specific mandates for each step of the procedure. Neither was the Commission obliged to inform Mrs Cresson of its contacts with OLAF. Nor did summaries of certain meetings need to be undersigned. Finally, the Commission does not see the relevance of the alleged illegality of the Report of the Committee of Independent Experts, as its application is based on its own inquiry into the facts. | 45. Frau Cresson rügt, dass bei den kommissionsintern durchgeführten Ermittlungen eine Reihe von Verfahrensverstößen aufgetreten seien. So verweist sie auf einen Verstoß gegen die Entscheidung über die Errichtung des IDOC, die Tatsache, dass das IDOC in den Zuständigkeitsbereich eingegriffen habe, der dem OLAF vorbehalten sei, die Tatsache, dass die Berichte des IDOC unvollständig seien, die Tatsache, dass sich die Disziplinarverfahren überschnitten hätten, und die Tatsache, dass das Herrn Riedinger betreffende Problem im Kontext des Vorgangs Berthelot angesprochen worden sei. Die Kommission entgegnet, es sei nicht ersichtlich, wie diese angeblichen Unregelmäßigkeiten die Rechte der Verteidigung beeinträchtigt hätten. Was zudem die Bemerkungen von Frau Cresson zu den vom OLAF durchgeführten Ermittlungen betreffe, so habe diese Dienststelle einen allgemeinen Auftrag, bei Betrugsverdacht zu ermitteln, und es sei nicht erforderlich, spezielle Aufträge für jeden Verfahrensschritt zu erteilen. Die Kommission sei auch nicht verpflichtet gewesen, Frau Cresson über ihre Kontakte mit dem OLAF zu informieren. Ebenso wenig hätten die Zusammenfassungen über bestimmte Treffen der Unterzeichnung bedurft. Schließlich sei nicht ersichtlich, dass die angebliche Rechtswidrigkeit des Berichts des Ausschusses unabhängiger Sachverständiger von Bedeutung sein könnte, da die Klage der Kommission auf ihrer eigenen Ermittlung des Sachverhalts beruhe. |
| 46. Όσον αφορά το αίτημα της E. Cresson για αποζημίωση, η Επιτροπή δεν αντιλαμβάνεται πώς η κίνηση της διαδικασίας του άρθρου 213 ΕΚ μπορεί να ισοδυναμεί με παράνομη συμπεριφορά, εκτός αν η σχετική απόφαση εκδόθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας ή αν είναι κακόβουλη, π.χ. λόγω της υποβολής κενού φακέλου υποθέσεως. | 45. Where Mrs Cresson claims damages, the Commission fails to see how the introduction of Article 213 EC proceedings can amount to wrongful conduct, unless the relevant decision constitutes misuse of powers or is perverse, e.g. by the presentation of an empty file. | 46. Soweit Frau Cresson Schadensersatz fordert, kann die Kommission nicht erkennen, wie die Einleitung eines Verfahrens nach Artikel 213 EG einem Fehlverhalten gleichkommen könne, sofern nicht die betreffende Entscheidung einen Ermessensmissbrauch darstelle oder abwegig sei, wie z. B. im Fall der Vorlage einer Akte, die nichts Relevantes enthalte. |
| 3. Οι φάκελοι Berthelot και Riedinger | 3. The Dossiers of Berthelot and Riedinger | 3. Die Vorgänge Berthelot und Riedinger |
| 47. Τα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά στα οποία βασίστηκε η Επιτροπή συνοψίσθηκαν στο κεφάλαιο III των παρουσών προτάσεων. Αντί να επαναληφθούν εδώ, αρκεί η παρατήρηση ότι η Επιτροπή ισχυρίζεται ότι οι δύο υποθέσεις, εξεταζόμενες από κοινού, αποδεικνύουν την προσωπική επέμβαση της E. Cresson υπέρ δύο προσωπικών γνωστών της. Μολονότι τυπικώς ενήργησε η οικεία υπηρεσία ή το γραφείο της E. Cresson, πρέπει να συναχθεί το συμπέρασμα ότι οι σχετικές αποφάσεις μπορούν να αποδοθούν στην E. Cresson. Η Επιτροπή φρονεί ότι η συμπεριφορά της E. Cresson συνιστά σοβαρή παράβαση, εκ προθέσεως ή, τουλάχιστον, από βαριά αμέλεια, των υποχρεώσεων που υπέχει από το άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ. | 46. The essential facts relied on by the Commission have already been summarised in Chapter III of this Opinion. Rather than repeating those here, suffice it to note that the Commission submits that, taken together, the two cases provide evidence of personal intervention by Mrs Cresson in favour of two of her personal acquaintances. Although formally speaking it was the service involved or her cabinet which acted, it must be concluded that the relevant decisions can be attributed to Mrs Cresson. The Commission takes the view that Mrs Cresson’s behaviour constitutes a serious breach, either intentionally or, at least, through gross negligence, of her obligations under Article 213(2) EC. | 47. Der wesentliche Sachverhalt, auf den sich die Kommission stützt, ist bereits in Abschnitt III dieser Schlussanträge wiedergegeben worden. Anstatt diesen hier zu wiederholen, genügt wohl der Hinweis, dass nach Ansicht der Kommission die beiden Fälle zusammengenommen den Beweis für Frau Cressons persönliches Eingreifen zugunsten von zwei Personen aus ihrem persönlichen Bekanntenkreis erbringen. Zwar habe formal betrachtet die damit befasste Dienststelle oder ihr Kabinett gehandelt, doch sei im Ergebnis festzustellen, dass die betreffenden Entscheidungen Frau Cresson zuzurechnen seien. Die Kommission ist der Ansicht, dass das Verhalten von Frau Cresson einen – entweder vorsätzlich oder zumindest grob fahrlässig begangenen – schweren Verstoß gegen ihre Pflichten aus Artikel 213 Absatz 2 EG darstelle. |
| 4. Κύρωση | 4. Sanction | 4. Sanktion |
| 48. Η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο να επιβάλει κύρωση, αλλά επαφίεται στην κρίση του Δικαστηρίου για την επιμέτρησή της. Τούτο μπορεί να συνεπάγεται την πλήρη ή μερική έκπτωσή της από τα συνταξιοδοτικά δικαιώματά της ή από άλλες παροχές. Η Επιτροπή φρονεί ότι πρέπει να επιβληθεί κύρωση σύμφωνη με την αρχή της αναλογικότητας. Προς τούτο, προτείνει ότι θα μπορούσαν να είναι χρήσιμοι οι παράγοντες του άρθρου 10 του παραρτήματος IX του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Στην υπό κρίση υπόθεση, η Επιτροπή θεωρεί ότι το παράπτωμα ήταν βαρύ, δεδομένου ότι αφορούσε έναν κανόνα δεοντολογίας, πράγμα το οποίο κλόνισε την εμπιστοσύνη προς την E. Cresson, μολονότι δεν είναι πλέον μέλος της Επιτροπής· ότι η E. Cresson είχε πλήρη επίγνωση του ότι οι πράξεις της συνιστούσαν χαριστική συμπεριφορά· ότι υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις περί του ότι ορισμένες τουλάχιστον από τις πράξεις της E. Cresson έγιναν εκ προθέσεως. | 47. The Commission requests the Court to impose a sanction, but leaves it up to the Court to determine its extent. This could result in either the full or the partial deprivation of pension rights or in the deprivation of other benefits. The Commission takes the view that a sanction should be imposed taking the principle of proportionality into account. In this regard, it suggests that the factors mentioned in Article 10 of Annex IX to the Staff Regulations could be relevant. In the present case the Commission considers that the misconduct was serious as it concerned an ethical rule which undermined confidence in Mrs Cresson, even though she no longer is a Member of the Commission; that she fully realised that her acts constituted favouritism; and that there are credible indications that at least certain of Mrs Cresson’s acts were intentional. | 48. Die Kommission beantragt die Verhängung einer Sanktion, überlässt es aber dem Gerichtshof, deren Umfang festzulegen. Dies könnte auf eine vollständige oder teilweise Aberkennung ihrer Ruhegehaltsansprüche oder eine Aberkennung anderer Vergünstigungen hinauslaufen. Nach Ansicht der Kommission ist die Sanktion unter Berücksichtigung des Grundsatzes der Verhältnismäßigkeit zu verhängen. Insoweit könnten die in Artikel 10 des Anhangs IX des Beamtenstatuts genannten Gesichtspunkte von Bedeutung sein. Im vorliegenden Fall wiege das Fehlverhalten schwer, da es eine ethische Norm betreffe, die das Vertrauen in Frau Cresson untergrabe, auch wenn sie kein Mitglied der Kommission mehr sei. Sie sei sich vollständig bewusst gewesen, dass ihre Handlungen Günstlingswirtschaft dargestellt hätten, und es gebe glaubhafte Indizien, dass Frau Cresson zumindest zum Teil vorsätzlich gehandelt habe. |
| Β – E. Cresson | B – Mrs Cresson | B – Frau Cresson |
| 1. Γενικές παρατηρήσεις | 1. General observations | 1. Allgemeine Bemerkungen |
| 49. Κατ’ αρχάς, η E. Cresson παραπονείται ότι ξεκίνησε αληθινός πόλεμος εναντίον της, δεδομένου ότι έπρεπε να παρουσιαστεί ενώπιον της επιτροπής ελέγχου του προϋπολογισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (COCOBU) και υποβλήθηκε σε διαδοχικές έρευνες από την OLAF, την IDOC και τη ΓΔ ADMIN. Τα μέτρα αυτά είναι εντελώς δυσανάλογα προς τα πραγματικά περιστατικά που της προσάπτονται. Τούτο μπορεί αναμφιβόλως να εξηγηθεί από το κλίμα το οποίο περιέβαλλε την όλη υπόθεση η οποία κατέληξε στη συλλογική παραίτηση της Επιτροπής Santer. Στη συνέχεια, εκθέτει ότι η υπόθεση υποκινήθηκε από ένα άρθρο εφημερίδας, το οποίο δημοσίευσε Βέλγος δημοσιογράφος που είχε καταδικασθεί στο Βέλγιο και στη Γαλλία για διάφορα ποινικά αδικήματα. Κατόπιν, ένας πρώην υπάλληλος της Επιτροπής, ο P. Van Buitenen, στο πλαίσιο της προσπάθειάς του να αποκαλύψει περιπτώσεις απάτης εις βάρος των συμφερόντων της Επιτροπής, απέστειλε τον φάκελο της υποθέσεως στη βελγική δικαιοσύνη, στην Επιτροπή Ανεξαρτήτων Εμπειρογνωμόνων, στην OLAF και στον Τύπο. Τον Ιούνιο του 1999, η υπόθεση ανατέθηκε σε Βέλγο ανακριτή, ο οποίος πέτυχε την άρση της ασυλίας της E. Cresson. | 48. First of all, Mrs Cresson complains of the veritable war machine which has been deployed against her, having had to appear before the budgetary control committee of the European Parliament (COCOBU) and having been subject to consecutive enquiries by OLAF, IDOC and DG ADMIN. These measures are out of all proportion to the facts of which she is accused. This can undoubtedly be explained by the climate surrounding the whole affair which led to the collective resignation of the Santer Commission. She next sets out that the affair was sparked by a newspaper article published by a Belgian journalist, who has been convicted in Belgium and France for several criminal offences. Subsequently, a former Commission official, Mr Van Buitenen, in his quest to reveal alleged instances of fraud against the interests of the Community, sent the file to the Belgian justice authorities, the Committee of Independent Experts, OLAF and the press. In June 1999, a Belgian investigating judge took up the file and obtained the waiver of Mrs Cresson’s immunity. | 49. Frau Cresson beklagt vor allem, dass gegen sie eine wahrhaftige Kriegsmaschine in Gang gesetzt worden sei, da sie vor dem Ausschuss für Haushaltskontrolle des Europäischen Parlaments (COCOBU) habe erscheinen müssen und von nachfolgenden Ermittlungen des OLAF, des IDOC und der GD ADMIN betroffen gewesen sei. Diese Maßnahmen stünden außer jedem Verhältnis zu dem ihr zur Last gelegten Sachverhalt. Dies lasse sich ohne Zweifel mit dem Klima rund um die ganze Affäre erklären, die zum kollektiven Rücktritt der Santer-Kommission geführt habe. Die Affäre sei durch einen Zeitungsartikel eines belgischen Journalisten ausgelöst worden, der wegen verschiedener Straftaten in Belgien und Frankreich verurteilt worden sei. Anschließend habe ein ehemaliger Beamter der Kommission, Herr Van Buitenen, in seinem Bestreben, angebliche Betrugsfälle zu Lasten der Gemeinschaft aufzudecken, die Akten an die belgischen Justizbehörden, den Ausschuss unabhängiger Experten, das OLAF und die Presse gesandt. Im Juni 1999 sei ein belgischer Untersuchungsrichter in der Angelegenheit tätig geworden und habe die Aufhebung der Immunität von Frau Cresson erreicht. |
| 50. Όσον αφορά την ποινική δίωξη στο Βέλγιο, η E. Cresson επισημαίνει ότι παρουσιάστηκε στον ανακριτή μόνο μία φορά σε διάστημα πέντε ετών. Παρατηρεί ότι η Επιτροπή απέστειλε την ανακοίνωση αιτιάσεων περίπου κατά τον ίδιο χρόνο που αυτή πληροφορήθηκε από τον Τύπο ότι ασκήθηκε ποινική δίωξη εις βάρος της. Τούτο εμφαίνει τη στενή σχέση μεταξύ πειθαρχικής και ποινικής διαδικασίας. Η E. Cresson τονίζει ότι, εν τέλει, καμία κατηγορία εις βάρος της δεν έγινε δεκτή και η διαδικασία περατώθηκε με απόφαση περί παύσεως της ποινικής διώξεως (non-lieu). Επιπλέον, η Επιτροπή δεν άσκησε έφεση κατά της αποφάσεως αυτής. | 49. As to the criminal proceedings in Belgium, Mrs Cresson points out that she was heard only once by the investigating judge during a period of five years. She observes that the Commission sent its notice of objections about the time she learned from the press that she was being charged. This illustrates the close link between the disciplinary and criminal proceedings. Mrs Cresson emphasises that ultimately no charge was maintained against her and that that procedure ended in a decision not to pursue the criminal proceedings ( non-lieu ). Moreover, the Commission did not appeal against this decision. | 50. Was das Strafverfahren in Belgien angeht, so weist Frau Cresson darauf hin, dass sie nur einmal innerhalb von fünf Jahren vom Untersuchungsrichter angehört worden sei. Die Kommission habe ihre Mitteilung der Beschwerdepunkte etwa zur selben Zeit versandt, als sie aus der Presse erfahren habe, dass gegen sie ein Strafverfahren eingeleitet werde. Dies zeige die enge Verbindung zwischen dem Disziplinar- und dem Strafverfahren. Frau Cresson betont, dass letztlich keine der gegen sie erhobenen Beschuldigungen aufrechterhalten worden sei und das Verfahren mit einer Entscheidung über die Einstellung des Strafverfahrens ( non-lieu ) abgeschlossen worden sei. Überdies habe die Kommission kein Rechtsmittel gegen diese Entscheidung eingelegt. |
| 51. Όσον αφορά τη διαδικασία ενώπιον της Επιτροπής, τρία μόλις έτη μετά την παραίτηση της Επιτροπής Santer, η E. Cresson πληροφορήθηκε ότι η Επιτροπή θεωρούσε ότι είχε επιδείξει χαριστική συμπεριφορά και ότι τούτο συνιστούσε σοβαρή παράβαση των υποχρεώσεών της ως Επιτρόπου. Η διαδικασία επικρίθηκε επίσης από τον δικηγόρο της E. Cresson, όσον αφορά το διάστημα που παρήλθε μέχρι να αντιδράσει η Επιτροπή, την ανεξαρτησία της Επιτροπής, τον σεβασμό θεμελιωδών δικαιωμάτων και την έλλειψη ενός σαφώς προσδιορισμένου διαδικαστικού πλαισίου για την εξέταση του ζητήματος. Η E. Cresson επισημαίνει επίσης ότι ο Γενικός Γραμματέας της Επιτροπής έθεσε κάποια στιγμή θέμα συντονισμού μεταξύ της ποινικής και της πειθαρχικής διαδικασίας. Η E. Cresson θεωρεί ότι, λαμβανομένου υπόψη του τρόπου διεξαγωγής της διαδικασίας και, ειδικότερα, του γεγονότος ότι δεν απευθύνθηκαν ερωτήσεις στην E. Cresson κατά την ακρόαση ενώπιον του σώματος των Επιτροπών, η Επιτροπή ήταν προφανώς αποφασισμένη να διαβιβάσει τον φάκελο της υποθέσεως στο Δικαστήριο. | 50. As regards the procedure before the Commission, it was only three years after the resignation of the Santer Commission that she was informed of the fact that the Commission considered that she had been guilty of favouritism and that this constituted a serious breach of her obligations as a Commissioner. The procedure was also criticised by Mrs Cresson’s counsel in respect of the time-limits for reacting, the independence of the Commission, the respect of fundamental rights and the absence of a clearly defined procedural framework for dealing with the matter. Mrs Cresson also notes that the Secretary-General of the Commission at one point raised the question of the coordination of the criminal and the disciplinary proceedings. Mrs Cresson considers that given the manner in which the proceedings were conducted and, particularly, the fact that no questions were addressed to Mrs Cresson during the hearing by the College of Commissioners, the Commission was apparently intent on transferring the file to the Court. | 51. Was das Verfahren bei der Kommission betreffe, so sei sie erst drei Jahre nach dem Rücktritt der Santer-Kommission davon in Kenntnis gesetzt worden, dass die Kommission ihr Günstlingswirtschaft zur Last lege und dies als eine schwerwiegende Verletzung ihrer Pflichten als Kommissionsmitglied ansehe. Der Rechtsanwalt von Frau Cresson kritisierte das Verfahren außerdem im Hinblick auf die Handlungsfristen, die Unabhängigkeit der Kommission, die Einhaltung von Grundrechten und das Fehlen eines eindeutig definierten Verfahrensrahmens für die Behandlung der Angelegenheit. Frau Cresson weist außerdem darauf hin, dass der Generalsekretär der Kommission einmal die Frage nach dem Zusammenhang zwischen dem Straf- und dem Disziplinarverfahren aufgeworfen habe. Angesichts der Art und Weise, in der das Verfahren durchgeführt worden sei, und vor allem angesichts der Tatsache, dass bei der Anhörung vor dem Kollegium der Kommissionsmitglieder keine Fragen an sie gestellt worden seien, sei die Kommission offensichtlich entschlossen gewesen, die Angelegenheit vor den Gerichtshof zu bringen. |
| 2. Νομικά επιχειρήματα | 2. Legal arguments | 2. Rechtliche Argumente |
| Απαράδεκτο | a) Inadmissibility | a) Unzulässigkeit |
| 52. Η E. Cresson ισχυρίζεται ότι, λαμβανομένου υπόψη ότι το άρθρο 213 ΕΚ έχει ως σκοπό να καταστήσει δυνατή την επιβολή αυστηρών κυρώσεων στα μέλη της Επιτροπής, πρέπει να ερμηνεύεται στενά. Υπενθυμίζει ότι το άρθρο 213, παράγραφος 2, πρώτο και δεύτερο εδάφιο, ΕΚ επιβάλλει στα μέλη της Επιτροπής να «ασκούν τα καθήκοντά τους με πλήρη ανεξαρτησία προς το γενικό συμφέρον της Κοινότητας». Αν δεν συμμορφωθούν προς την υποχρέωσή τους αυτή, έχει εφαρμογή το άρθρο 216 ΕΚ. Αντιθέτως, το άρθρο 213, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, έχει εφαρμογή όταν ένας Επίτροπος δεν επιδεικνύει ακεραιότητα και διακριτικότητα, αναλαμβάνοντας εξωτερικές δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της θητείας του ή μετά τη λήξη της. Στην περίπτωση αυτή, η κύρωση είναι είτε απαλλαγή από τα καθήκοντά του, σύμφωνα με τι άρθρο 216 ΕΚ, είτε έκπτωση από τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα ή από άλλες παροχές. Δεδομένου ότι δεν προσάπτεται στην E. Cresson ότι παρέβη τα καθήκοντά της σε σχέση με εξωτερικές δραστηριότητες, δεν έχει εφαρμογή ως προς αυτήν το άρθρο 213, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο. Εκτός από το άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ, δεν υπάρχει άλλη νομικώς δεσμευτική υποχρέωση δυνάμενη να προβληθεί κατά της E. Cresson. Ο κώδικας συμπεριφοράς για τους Επιτρόπους θεσπίστηκε μόλις μετά τα πραγματικά περιστατικά της υποθέσεως και, επιπλέον, δεν περιέχει υποχρέωση η οποία να είναι σχετική προς τα πραγματικά περιστατικά που προσάπτονται στην E. Cresson. Για μια ακόμη φορά, η E. Cresson αναφέρεται στην έλλειψη γραπτών διαδικαστικών κανόνων διασφαλιζόντων τα δικαιώματα άμυνας στο πλαίσιο αυτό, πράγμα το οποίο καθιστά την αίτηση της Επιτροπής παράνομη. Ως εκ τούτου, το άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως νομική βάση για την απόφαση της Επιτροπής της 19ης Ιουλίου 2004 περί υποβολής αιτήσεως προς το Δικαστήριο. | 51. Mrs Cresson argues that in view of the purpose of Article 213 EC to enable heavy sanctions to be imposed on Members of the Commission, it should be interpreted strictly. She recalls that Article 213(2), first and second paragraphs, EC, require Members of the Commission ‘in the general interest of the Community [to] be completely independent in the performance of their duties’. If they fail to do so the provisions of Article 216 EC are applicable. By contrast, Article 213(2), third paragraph applies when a Commissioner does not display integrity and discretion in accepting to undertake external activities whilst they are in office or after the end of their mandate. In that case, the sanction is either retirement in accordance with Article 216 EC or the deprivation of pension rights or other benefits. As Mrs Cresson is not accused of acting in breach of her duties in relation to external activities, the provisions of Article 213(2), third paragraph do not apply to her. Besides Article 213(2) EC, there is no other legally binding obligation which can be invoked against Mrs Cresson. The code of conduct for Commissioners was only adopted after the facts of the case and, moreover, does not contain any obligation which is relevant to the facts of which Mrs Cresson is accused. Once again, Mrs Cresson refers to the absence of written procedural rules guaranteeing the rights of the defence in this context, which renders the Commission’s action unlawful. Article 213(2) EC cannot therefore serve as a legal base for the Commission’s decision of 19 July 2004 to apply to the Court. | 52. Frau Cresson macht geltend, dass Artikel 213 EG im Hinblick auf seinen Zweck, die Verhängung schwerer Sanktionen gegen Mitglieder der Kommission zu ermöglichen, eng ausgelegt werden müsse. Artikel 213 Absatz 2 Unterabsätze 1 und 2 EG verlange von den Mitgliedern der Kommission, dass sie „ihre Tätigkeit in voller Unabhängigkeit zum allgemeinen Wohl der Gemeinschaft aus[üben]“. Täten sie dies nicht, so seien die Vorschriften des Artikels 216 EG anwendbar. Demgegenüber sei Artikel 213 Absatz 2 Unterabsatz 3 einschlägig, wenn ein Kommissar bei der Übernahme externer Tätigkeiten, sei es während oder nach seiner Amtszeit, nicht ehrenhaft und zurückhaltend handele. In diesem Fall sei die Sanktion entweder die Amtsenthebung nach Artikel 216 EG oder die Aberkennung von Ruhegehaltsansprüchen oder anderen Vergünstigungen. Da Frau Cresson keine Pflichtverletzungen im Zusammenhang mit externen Tätigkeiten zur Last gelegt würden, fänden die Vorschriften des Artikels 213 Absatz 2 Unterabsatz 3 auf sie keine Anwendung. Außer Artikel 213 Absatz 2 EG gebe es keine zwingende Rechtsvorschrift, die gegen Frau Cresson ins Feld geführt werden könne. Der Verhaltenskodex für Kommissionsmitglieder sei erst nach den vorliegend relevanten Ereignissen erlassen worden und enthalte darüber hinaus keine Verpflichtung, die im Hinblick auf den Frau Cresson zur Last gelegten Sachverhalt von Bedeutung wäre. Erneut verweist Frau Cresson darauf, dass in diesem Zusammenhang schriftliche Verfahrensregeln zur Gewährleistung der Rechte der Verteidigung fehlten, was die Klage der Kommission rechtswidrig mache. Artikel 213 Absatz 2 EG könne daher nicht als rechtliche Grundlage für die Entsch eidung der Kommission vom 19. Juli 2004, den Gerichtshof anzurufen, dienen. |
| 53. Η E. Cresson ισχυρίζεται ότι, αφότου η Επιτροπή μετέσχε στην ποινική διαδικασία ως πολιτικώς ενάγουσα, κατέστη εφαρμοστέα η αρχή κατά την οποία η πειθαρχική διαδικασία που βασίζεται στα ίδια πραγματικά περιστατικά πρέπει να ανασταλεί εν αναμονή της εκβάσεως της ποινικής δίκης, «le pénal tient le disciplinaire en l’état». Οσάκις τα πραγματικά περιστατικά σε αμφότερες τις διαδικασίες ταυτίζονται, η πειθαρχική διαδικασία χάνει τον λόγο υπάρξεώς της, αν οι ίδιες αιτιάσεις απορριφθούν στο πλαίσιο της ποινικής. Η E. Cresson επισημαίνει ότι, μολονότι αρχικώς η βελγική εισαγγελική αρχή δέχθηκε την κατηγορία που αφορά τις αποστολές του R. Berthelot, κατέληξε αργότερα ότι δεν υπήρχε λόγος να αποδοθεί ευθύνη στην E. Cresson. Δεδομένου ότι τα πραγματικά περιστατικά στα οποία βασίζονται οι αιτιάσεις ταυτίζονται, ανεξαρτήτως του νομικού χαρακτηρισμού τους, η υπό κρίση αίτηση δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό και πρέπει να κριθεί απαράδεκτη. Η απόφαση επί της ποινικής υποθέσεως κατέστησε την αίτηση της Επιτροπής κενή περιεχομένου. | 52. Mrs Cresson asserts that, as from the moment that the Commission intervened in the criminal proceedings as a civil party, the principle according to which disciplinary proceedings arising out of the same facts must await the outcome of the criminal trial ‘le pénal tient le disciplinaire en l’état’ became applicable. Where the facts in both sets of proceedings are identical, the disciplinary proceedings lose their raison d’être if the same complaints are rejected in the context of the criminal procedure. Mrs Cresson points out that although the Belgian public prosecutor initially maintained the charge in relation to Mr Berthelot’s missions, she later concluded that there was no reason for her to attribute responsibility to Mrs Cresson. As the facts underlying the complaints are identical in both procedures, irrespective of their legal qualification, the present application serves no purpose and must be deemed to be inadmissible. The decision in the criminal case deprived the Commission’s action of its substance. | 53. Frau Cresson macht geltend, dass ab dem Zeitpunkt, zu dem die Kommission dem Strafverfahren als Zivilpartei beigetreten sei, der Grundsatz „le pénal tient de disciplinaire en l’état“ Anwendung finde, wonach in einem Disziplinarverfahren aufgrund desselben Sachverhalts der Ausgang des Strafverfahrens abgewartet werden müsse. Wenn der Sachverhalt in beiden Verfahren identisch sei, verliere das Disziplinarverfahren seine Existenzberechtigung, sofern die Vorwürfe im Rahmen des Strafverfahrens niedergeschlagen würden. Die belgische Staatsanwältin habe zwar die Anschuldigung in Bezug auf die Dienstreisen von Herrn Berthelot zunächst aufrechterhalten, sei aber später zu dem Ergebnis gekommen, dass sie keinen Grund habe, die Verantwortung dafür Frau Cresson zuzuschreiben. Da die den Vorwürfen zugrunde liegenden Tatsachen in beiden Verfahren ungeachtet ihrer rechtlichen Einordnung identisch seien, erfülle die vorliegende Klage keinen Zweck und müsse als unzulässig angesehen werden. Die Entscheidung in der Strafsache habe die Klage der Kommission gegenstandslos gemacht. |
| 54. Η μόνη κατηγορία την οποία εξέτασε η βελγική εισαγγελική αρχή αφορούσε τις πλαστές εντολές αποστολών, οι οποίες αφορούσαν ποσό 6 930 ευρώ. Εκτός του ότι η εισαγγελική αρχή αποφάσισε ότι η κατηγορία αυτή δεν μπορούσε να καταλογισθεί στην E. Cresson, το χρηματικό αυτό ποσό πρέπει να θεωρηθεί σχετικώς ευτελές και έχει εφαρμογή ως προς αυτό η αρχή de minimis non curat praetor. | 53. The only complaint which was considered by the Belgian public prosecutor concerned the false orders for missions which involved an amount of 6 930 euros. Besides the fact that the public prosecutor decided that this complaint could not be imputed to Mrs Cresson, this must be considered to be a relatively modest sum of money to which the principle de minimis non curat praetor applies. | 54. Der einzige Vorwurf, der von der belgischen Strafverfolgungsbehörde aufrechterhalten worden sei, habe sich auf die falschen Dienstreiseaufträge bezogen, bei denen es um einen Betrag in Höhe von 6 930 Euro gegangen sei. Abgesehen davon, dass die Staatsanwältin entschieden habe, dass dieser Vorwurf nicht Frau Cresson zur Last gelegt werden könne, gehe es um einen vergleichsweise geringen Geldbetrag, für den der Grundsatz de minimis non curat praetor gelte. |
| 55. Για τους διαφόρους αυτούς λόγους, η αίτηση της Επιτροπής πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη. | 54. For these various reasons, the Commission’s application must be rejected as inadmissible. | 55. Aus all diesen Gründen sei die Klage der Kommission als unzulässig abzuweisen. |
| Ουσία | b) Substance | b) Begründetheit |
| 56. Επικουρικώς, η E. Cresson ισχυρίζεται ότι οι προβληθείσες εις βάρος της αιτιάσεις είναι αβάσιμες. | 55. In the alternative, Mrs Cresson submits that the complaints raised against her are unfounded. | 56. Hilfsweise macht Frau Cresson geltend, dass die gegen sie erhobenen Vorwürfe unbegründet seien. |
| 57. Ο R. Berthelot προσελήφθη σύμφωνα με τους εφαρμοστέους κανόνες, προκειμένου να της παράσχει υπηρεσίες ως σύμβουλος. Δεδομένου ότι η ιδιότητα του εξωτερικού επιστήμονα θεωρήθηκε από τη διοίκηση ως η καταλληλότερη, η E. Cresson ουδέποτε εξέφρασε αμφιβολίες ως προς αυτήν. Τα προσόντα του R. Berthelot δεν ήσαν κατώτερα από αυτά άλλων εξωτερικών επιστημόνων. Εργάσθηκε πράγματι και συνόδευε την E. Cresson στις αποστολές της. Ο ίδιος τερμάτισε τη σύμβασή του για λόγους υγείας. Μόνο μετά την παραίτηση του R. Berthelot τέθηκε το ζήτημα της τελικής εκθέσεως. Δεν είχε γίνει μνεία του ζητήματος αυτού προηγουμένως. Ο. R. Berthelot κατάρτισε έκθεση βασιζόμενη σε συλλογή των υπομνημάτων του. Είναι δυσφημιστικός ο υπαινιγμός ότι δεν την κατάρτισε ο ίδιος. Όσον αφορά τις εντολές αποστολών, η E. Cresson αναφέρεται στα πραγματικά περιστατικά που διαπίστωσε η βελγική εισαγγελική αρχή. | 56. Mr Berthelot was recruited in accordance with the applicable rules in order to serve her in an advisory capacity. As the status of visiting scientist was, in fact, considered to be the most appropriate by the administration, Mrs Cresson never questioned his status. Mr Berthelot’s qualifications were not inferior to those of other visiting scientists. He wo rked effectively and accompanied Mrs Cresson on her missions. It was he himself who ended his contract for health reasons. It was only after he had resigned that the question as to the final report arose. There had been no mention of this beforehand. Mr Berthelot compiled a report on the basis of memos. It is defamatory to suggest that he did not write it himself. As to the orders for missions, Mrs Cresson refers to the facts established by the Belgian public prosecutor. | 57. Herr Berthelot sei im Einklang mit den geltenden Bestimmungen eingestellt worden, um ihr beratend zur Seite zu stehen. Da der Status eines Gastwissenschaftlers nach Ansicht der Verwaltung der geeignetste gewesen sei, habe Frau Cresson seinen Status nie in Frage gestellt. Die Qualifikationen von Herrn Berthelot seien nicht geringer gewesen als die anderer Gastwissenschaftler. Er habe effektiv gearbeitet und Frau Cresson auf ihren Dienstreisen begleitet. Er selbst habe seinen Vertrag aus gesundheitlichen Gründen beendet. Erst nach seinem Ausscheiden habe sich die Frage nach dem Abschlussbericht gestellt. Vorher sei davon keine Rede gewesen. Herr Berthelot habe einen Bericht auf der Grundlage von Vermerken zusammengestellt. Die Behauptung, dass er ihn nicht selbst geschrieben habe, sei verleumderisch. Hinsichtlich der Dienstreiseaufträge verweist Frau Cresson auf den von der belgischen Staatsanwaltschaft festgestellten Sachverhalt. |
| 58. Ο φάκελος Riedinger είναι κενός, κατά την άποψη της E. Cresson. Καθεμία από τις τρεις συμβάσεις που του προσφέρθηκαν ήταν προς το κοινό συμφέρον και ο T. Riedinger συνεισέφερε χωρίς να εισπράξει αμοιβή. Αυτή η αφορώσα την έλλειψη εντιμότητας αιτίαση προβλήθηκε για πρώτη φορά με την αίτηση της Επιτροπής και είναι αβάσιμη. Προφανώς, προσάπτεται στην E. Cresson έλλειψη εντιμότητας διότι πρότεινε τη σύναψη δύο συμβάσεων εκ των οποίων καμία δεν κατέληξε στην κατάρτιση εκθέσεως ή μελέτης και για τις οποίες ο T. Riedinger δεν εισέπραξε καμία αμοιβή. | 57. The Riedinger dossier is empty in Mrs Cresson’s view. Each of the three contracts offered to him were in the general interest and Mr Riedinger made his contribution without receiving any remuneration. This complaint relating to a lack of integrity was raised for first time in the Commission’s application and is unfounded. It would seem that Mrs Cresson is being reproached for a lack of integrity for suggesting the conclusion of two contracts which resulted neither in a report or a study and for which Mr Riedinger received no payment. | 58. Nach Ansicht von Frau Cresson ist die Akte Riedinger leer. Jeder der drei Verträge, die ihm angeboten worden seien, seien im allgemeinen Interesse gewesen, und Herr Riedinger habe seinen Beitrag erbracht, ohne irgendeine Vergütung zu erhalten. Der Vorwurf mangelnder Ehrenhaftigkeit sei zum ersten Mal in der Klageschrift der Kommission erhoben worden und unbegründet. Frau Cresson werde offenbar mangelnde Ehrenhaftigkeit vorgeworfen, weil sie den Abschluss zweier Verträge vorgeschlagen habe, die weder zu einem Bericht noch zu einer Studie geführt hätten und für die Herr Riedinger keine Bezahlung erhalten habe. |
| 59. Επικουρικότερα, η E. Cresson αναφέρεται σε ορισμένες σοβαρές διαδικαστικές πλημμέλειες. | 58. As further subsidiary points, Mrs Cresson refers to a number of serious procedural irregularities. | 59. Weiter hilfsweise macht Frau Cresson eine Reihe schwerer Verfahrensfehler geltend. |
| 60. Η E. Cresson παρατηρεί, πρώτον, ότι η διοικητική έρευνα κακώς κινήθηκε από τον Γενικό Διευθυντή Προσωπικού και Διοικήσεως, ως αρμόδια για τους διορισμούς αρχή βάσει της εκθέσεως της IDOC, ενώ έπρεπε να έχει κινηθεί από το σώμα των Επιτρόπων. | 59. Mrs Cresson observes, first, that the administrative enquiry was wrongfully opened by the Director-General for Personnel and Administration as the appointing authority on the basis of the IDOC report, whereas it should have been initiated by the College of Commissioners. | 60. Frau Cresson ist zunächst der Auffassung, dass die behördlichen Ermittlungen zu Unrecht vom Generaldirektor für Personal und Verwaltung als Anstellungsbehörde auf der Grundlage des IDOC‑Berichts eingeleitet worden seien, da sie vom Kollegium der Kommissionsmitglieder hätte eingeleitet werden müssen. |
| 61. Περαιτέρω, στο ίδιο πλαίσιο, η E. Cresson ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή προσέβαλε θεμελιώδη δικαιώματα και παραβίασε θεμελιώδεις αρχές κατά τη διαδικασία που κατέληξε στην υποβολή της υπό κρίση αιτήσεως στο Δικαστήριο. Πρώτον, η κίνηση της διαδικασίας το 2003, επτά έτη μετά τα πραγματικά περιστατικά, είναι ανεπίτρεπτη, λαμβανομένου υπόψη του ότι οι εκθέσεις στις οποίες στηρίχτηκε η Επιτροπή υφίσταντο προ πολλού και η υπόθεση δεν είναι πολύπλοκη. Δεύτερον, μολονότι η Επιτροπή ισχυρίζεται (εσφαλμένως) ότι δεν αποτελεί πειθαρχική αρχή, εκπληρώνει διάφορες διαδικαστικές λειτουργίες οι οποίες έπρεπε να παραμένουν αυτοτελείς. Τρίτον, η Επιτροπή υπέκυψε σε πιέσεις εκ μέρους, ειδικότερα, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και συνεπώς δεν μπορεί να θεωρηθεί αμερόληπτη. Τέταρτον, διάφορες διαδικαστικές πλημμέλειες σημειώθηκαν κατά τη διεξαγωγή της εσωτερικής διαδικασίας, αφορώσες, μεταξύ άλλων, τον ρόλο της IDOC, το γεγονός ότι οι διαδικασίες που αφορούσαν τον φάκελο Berthelot αλληλεπικαλύπτονταν και την επιβολή δυσανάλογων προθεσμιών. | 60. Next, under this heading, Mrs Cresson claims that the Commission violated fundamental rights and principles in the procedure leading to the present application to the Court. First, initiating the procedure in 2003, seven years after facts occurred, is unacceptable, in view of the fact that the reports the Commission relies upon were long available and the case is not complex. Second, even though the Commission (wrongly) claims not to be the disciplinary authority, it fulfils various procedural roles which ought to remain separate. Third, the Commission bowed to pressure from the European Parliament, in particular, and it cannot, therefore, be considered to be impartial. Fourthly, various procedural irregularities were committed in the conduct of the internal procedure, concerning inter alia the role of IDOC, the fact that procedures in respect of the Berthelot file overlapped and the imposition of disproportionate time-limits. | 61. Weiter rügt Frau Cresson in diesem Zusammenhang, dass die Kommission in dem Verfahren, das zur vorliegenden Klage geführt habe, gegen Grundrechte und fundamentale Prinzipien verstoßen habe. Erstens sei es angesichts der Tatsache, dass die Berichte, auf die sich die Kommission stütze, seit langem verfügbar seien und der Fall nicht kompliziert sei, nicht akzeptabel, das Verfahren erst im Jahr 2003, also sieben Jahre, nachdem sich der Sachverhalt zugetragen habe, einzuleiten. Zweitens nehme die Kommission, auch wenn sie (zu Unrecht) behaupte, nicht die Disziplinarbehörde zu sein, verschiedene Verfahrensrollen wahr, die getrennt bleiben müssten. Drittens habe sich die Kommission dem Druck gebeugt, der vor allem vom Europäischen Parlament ausgegangen sei, und könne daher nicht als unparteiisch angesehen werden. Viertens seien bei der Durchführung des internen Verfahrens mehrere Verfahrensfehler begangen worden, die u. a. die Rolle des IDOC, die Tatsache, dass sich die Verfahren in Bezug auf den Vorgang Riedinger überschnitten hätten, sowie die Festsetzung unverhältnismäßiger Fristen beträfen. |
| 62. Το πιο σημαντικό διαδικαστικό πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι, αντιθέτως προς τους υπαλλήλους και το λοιπό προσωπικό, η E. Cresson δεν έχει δυνατότητα να ασκήσει έφεση αν το Δικαστήριο αποφανθεί εις βάρος της και της επιβάλει κύρωση. Στο πλαίσιο της πειθαρχικής διαδικασίας, τα μέλη της Επιτροπής τυγχάνουν πιο περιορισμένων εγγυήσεων και δικαστικής προστασίας απ’ ό,τι οι κοινοτικοί υπάλληλοι. Θεωρεί ότι τούτο αποτελεί προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων της. Τα δικαιώματα άμυνας των υπουργών εντός των κρατών μελών τυγχάνουν καλύτερης προστασίας συναφώς. | 61. The most important procedural problem is, however, that unlike Community officials and other staff Mrs Cresson has no possibility of appeal if the Court were to find against her and to impose a sanction. In the context of disciplinary proceedings, Members of the Commission enjoy less guarantees and judicial protection than Community officials. She considers this to be a violation of her fundamental rights. The rights of defence of ministers in the Member States are better protected in this regard. | 62. Das schwerwiegendste Verfahrensproblem sei jedoch, dass es Frau Cresson im Gegensatz zu Beamten und sonstigen Bediensteten der Gemeinschaft nicht möglich sei, Rechtsmittel einzulegen, wenn der Gerichtshof gegen sie entscheide und ihr eine Sanktion auferlege. Bei Disziplinarverfahren erhielten Mitglieder der Kommission weniger Garantien und gerichtlichen Rechtsschutz als Beamte der Gemeinschaft. Dadurch sieht sich Frau Cresson in ihren Grundrechten verletzt. Die Verteidigungsrechte von Ministern in den Mitgliedstaaten seien insoweit besser geschützt. |
| 63. Η E. Cresson τονίζει τις σημαντικές διαφορές που υπάρχουν μεταξύ της μεταχειρίσεως των υπαλλήλων και των μελών της Επιτροπής στο πλαίσιο της πειθαρχικής διαδικασίας. Τα μέλη της Επιτροπής τυγχάνουν λιγότερων εγγυήσεων και ουδεμίας αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας. Θεωρεί ότι τούτο αποτελεί προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων της. | 62. Mrs Cresson emphasises the significant differences which exist between the treatment of officials and Members of the Commission in the context of disciplinary proceedings. The latter enjoy less guarantees and no effective judicial protection. She considers this to be a violation of her fundamental rights. | 63. Frau Cresson betont die erheblichen Unterschiede, die im Rahmen von Disziplinarverfahren zwischen der Behandlung von Beamten und Mitgliedern der Kommission bestünden. Letztere erhielten weniger Garantien und keinen wirksamen gerichtlichen Rechtsschutz. Sie sieht darin eine Verletzung ihrer Grundrechte. |
| 64. Η E. Cresson αναγνωρίζει ότι δεν μπορούν να προβληθούν ανταγωγικώς αιτήματα αποζημιώσεως. Ωστόσο, επιθυμεί να τονίσει τη βλάβη που υπέστη λόγω της παρενοχλητικής και υπερβολικής συμπεριφοράς της Επιτροπής. Ζητεί από το Δικαστήριο να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα. | 63. Mrs Cresson recognises that no claims for damages can be submitted in reconvention. However, she wishes to emphasise the harm she has suffered due to the harassing and excessive approach adopted by the Commission. She requests the Court to order the Commission to pay the costs. | 64. Frau Cresson räumt ein, dass eine Schadensersatzforderung nicht im Wege der Widerklage geltend gemacht werden könne. Sie möchte jedoch den Schaden herausstellen, den sie durch die schikanöse und übertriebene Vorgehensweise der Kommission erlitten habe. Sie beantragt, dass die Kommission zur Tragung der Kosten verurteilt wird. |
| Γ ? Η άποψη της Γαλλικής Δημοκρατίας | C – The position of the French Republic | C – Der Standpunkt der Französischen Republik |
| 65. Η Γαλλική Δημοκρατία συμφωνεί με την E. Cresson ότι το άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ αποτελεί ακατάλληλη νομική βάση για την εις βάρος της αίτηση, τόσο καθ’ ύλην όσον και διαχρονικώς. Επισημαίνει ότι η διαδικασία αυτή κινείται επιπροσθέτως προς τον μηχανισμό συλλογικής πολιτικής ευθύνης της Επιτροπής, ο οποίος ήδη λειτούργησε με την παραίτηση της Επιτροπής Santer. Η Επιτροπή, παραιτούμενη συλλογικώς, εξέφρασε την άποψη ότι οι τότε διαπιστωθείσες επιλήψιμες πρακτικές ενέπιπταν στη συλλογική ευθύνη της Επιτροπής. Κατά συνέπεια, δεν ελήφθησαν μέτρα εις βάρος κατ’ ιδίαν μελών. | 64. The French Republic agrees with Mrs Cresson that Article 213(2) EC is inappropriate as a basis for the action against her, both from a substantive and a temporal point of view. It points out that this procedure comes over and above the mechanism of collective political responsibility of the Commission which was already put into effect with the resignation of the Santer Commission. By resigning collectively, the Commission expressed the view that the malpractices which had been established at the time came within the collective responsibility of the Commission. Consequently, no action was taken against individual members. | 65. Die Französische Republik stimmt mit Frau Cresson darin überein, dass Artikel 213 Absatz 2 EG sowohl in inhaltlicher als auch in zeitlicher Hinsicht nicht als Grundlage für die gegen Frau Cresson gerichtete Klage geeignet sei. Dieses Verfahren gehe über den Mechanismus der kollektiven politischen Verantwortung der Kommission hinaus, der mit dem Rücktritt der Santer-Kommission bereits ausgelöst worden sei. Mit ihrem kollektiven Rücktritt habe die Kommission zum Ausdruck gebracht, dass sie für die damals festgestellten Fälle von Amtsmissbrauch kollektiv verantwortlich sei. Dementsprechend seien keine Maßnahmen gegen einzelne Mitglieder ergriffen worden. |
| 66. Η Γαλλική Δημοκρατία συμμερίζεται την άποψη της E. Cresson ότι η απόφαση περί μη συνεχίσεως της ποινικής διαδικασίας στο Βέλγιο στερεί την πειθαρχική διαδικασία από τη βάση της και αναφέρεται στο πλαίσιο αυτό στις διαπιστώσεις της εισαγγελικής αρχής κατά τη διαδικασία εκείνη. Η άποψη της Επιτροπής ότι η διαδικασία στο Βέλγιο δεν αφορούσε τη χαριστική συμπεριφορά είναι ασαφής. Θεωρεί η Επιτροπή ότι οι νομικές προϋποθέσεις είναι διαφορετικές ή διαφέρουν τα πραγματικά περιστατικά καθαυτά; Εν πάση περιπτώσει, το βελγικό δικαστήριο κατέληξε σαφώς ότι τα πραγματικά περιστατικά δεν αποδείχθηκαν ή ότι δεν μπορούσαν να προσαφθούν στην E. Cresson. Διαπίστωσε επίσης ότι η πρόσληψη του R. Berthelot δεν αντέβαινε στους κοινοτικούς κανόνες. Οι ισχυρισμοί της Επιτροπής περί χαριστικής συμπεριφοράς αντιφάσκουν προς τις διαπιστώσεις του βελγικού δικαστηρίου περί τα πραγματικά περιστατικά. | 65. The French Republic shares Mrs Cresson’s view that the decision not to continue the criminal proceedings in Belgium deprives the disciplinary action of its basis and refers in this context to the findings of the public prosecutor in that procedure. The Commission’s position that the Belgian procedure did not concern favouritism is unclear. Does it consider that the legal qualifications are different or is it the facts themselves which are different? At any rate, the Belgian court clearly concluded that the facts were not established or that they could not be attributed to Mrs Cresson. It also found that the recruitment of Mr Berthelot was not contrary to Community rules. The Commission’s allegations of favouritism go against the factual findings of the Belgian court. | 66. Die Französische Republik teilt Frau Cressons Ansicht, dass die Entscheidung, das Strafverfahren in Belgien nicht fortzusetzen, der Disziplinarklage die Grundlage entziehe, und verweist in diesem Zusammenhang auf die Feststellungen der Staatsanwältin in diesem Verfahren. Der Standpunkt der Kommission, dass es in dem belgischen Verfahren nicht um Günstlingswirtschaft gegangen sei, sei unklar. Meine sie, dass die rechtliche Einordnung eine andere sei, oder sei der Sachverhalt selbst ein anderer? Jedenfalls sei das belgische Gericht eindeutig zu dem Ergebnis gelangt, dass der Sachverhalt nicht erwiesen sei oder Frau Cresson nicht zugerechnet werden könne. Es habe ebenfalls festgestellt, dass die Einstellung von Herrn Berthelot nicht den Gemeinschaftsvorschriften widersprochen habe. Die von der Kommission behauptete Günstlingswirtschaft stehe im Widerspruch zu den Tatsachenfeststellungen des belgischen Gerichts. |
| 67. Υπό τις συνθήκες αυτές, η Γαλλική Κυβέρνηση θεωρεί ότι η επιβολή κυρώσεως βάσει του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ θα ήταν δυσανάλογη. Η κύρωση αυτή προϋποθέτει σοβαρή παράβαση καθήκοντος. Η Επιτροπή παρατηρεί ότι, όσον αφορά τους κοινοτικούς υπαλλήλους, η ποινή της στερήσεως των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων έχει επιβληθεί μόνο μία φορά σε διάστημα 50 ετών, ότι αφορούσε μείωση κατά 35 % και ότι επρόκειτο για μια περίπτωση δωροδοκίας (7) . Η κύρωση θα ήταν επίσης δυσανάλογη λαμβανομένου υπόψη του ότι παρήλθαν οκτώ έτη από τα σχετικά πραγματικά περιστατικά. Στο πλαίσιο αυτό, αναφέρεται στην ταχύτητα με την οποία ελήφθησαν μέτρα κατά του πρώην Επιτρόπου M. Bangemann. Η περίπτωση της E. Cresson δεν πρέπει να εξετασθεί αυτοτελώς προς τις πρακτικές που ίσχυαν τότε στο πλαίσιο της Επιτροπής. Η Επιτροπή δεν στράφηκε εναντίον της κατά τη διάρκεια της θητείας της. Θα ήταν δυσανάλογο να υποστεί κύρωση για δραστηριότητες που προσάφθηκαν σε ολόκληρη την Επιτροπή. | 66. In these circumstances the French Government considers that imposing a sanction on the basis of Article 213(2) EC would be disproportionate. Such a sanction presupposes a serious breach of duty. It points out that, as regards Community officials, the sanction of the deprivation of pension rights has been imposed only once over a period of 50 years, and that this concerned a reduction by 35% and concerned a case of corruption. (7) A sanction would also be disproportionate in view of the fact that eight years have expired since the relevant facts occurred. It refers in this context to the speed with which action was taken against former Commissioner Bangemann. Mrs Cresson’s case should not be seen in isolation from the practices which existed within the Commission at the time. The Commission did not take action against her when she was still in office. It would be disproportionate to sanction her for activities for which the Commission as a whole was reproached. | 67. Unter diesen Umständen vertritt die französische Regierung die Ansicht, dass die Verhängung einer Sanktion auf der Grundlage von Artikel 213 Absatz 2 EG unverhältnismäßig wäre. Eine solche Sanktion setzte eine schwerwiegende Pflichtverletzung voraus. Was Beamte der Gemeinschaft angehe, so sei die Sanktion der Aberkennung von Ruhegehaltsansprüchen innerhalb eines Zeitraums von fünfzig Jahren nur ein einziges Mal verhängt worden, sie habe eine Verminderung um 35 % betroffen, und es sei um einen Fall von Korruption gegangen(7) . Eine Sanktion wäre auch angesichts der Tatsache unverhältnismäßig, dass acht Jahre vergangen seien, seit sich der maßgebliche Sachverhalt zugetragen habe. In diesem Zusammenhang wird auf die Schnelligkeit verwiesen, mit der gegen das ehemalige Kommissionsmitglied Bangemann vorgegangen worden sei. Der Fall von Frau Cresson dürfe nicht isoliert von den zur damaligen Zeit innerhalb der Kommission bestehenden Praktiken betrachtet werden. Die Kommission sei nicht gegen sie vorgegangen, solange sie im Amt gewesen sei. Es wäre unverhältnismäßig, sie für Vorgänge zu bestrafen, die der Kommission als Ganzes vorgeworfen worden seien. |
| VI – Γενικές παρατηρήσεις επί του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ | VI – General observations on Article 213(2) EC | VI – Allgemeine Bemerkungen zu Artikel 213 Absatz 2 EG |
| 68. Μολονότι τα επιχειρήματα στην υπό κρίση υπόθεση προφανώς επικεντρώνονται στους ισχυρισμούς εις βάρος της E. Cresson και στην ακριβή έννοια και λειτουργία του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ, η υπόθεση εγείρει ζητήματα τα οποία έχουν ευρύτερη θεσμική σπουδαιότητα για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα όργανά της. Αφορά τις προδιαγραφές προς τις οποίες πρέπει να συμμορφώνονται τα άτομα που κατέχουν ισχυρές θέσεις στα κοινοτικά όργανα και τον τρόπο κατά τον οποίο καλούνται να λογοδοτήσουν εφόσον δεν συμμορφωθούν προς τις προδιαγραφές αυτές. Είναι ουσιώδες για την εύρυθμη λειτουργία των κοινοτικών οργάνων τα πρόσωπα που κατέχουν υψηλά αξιώματα να μη θεωρούνται μόνον ικανά από επαγγελματικής απόψεως, αλλά και να επιδεικνύουν προδήλως άμεμπτη συμπεριφορά. Τα προσωπικά προτερήματα των ατόμων αυτών αντανακλούν άμεσα στην εμπιστοσύνη του κοινού προς τα κοινοτικά όργανα, στην αξιοπιστία τους και, συνεπώς, στην αποτελεσματικότητά τους. Όπως ορθώς τόνισε η Επιτροπή Ανεξαρτήτων Εμπειρογνωμόνων στην από 15 Μαρτίου 1999 έκθεσή της, μόνο με την τήρηση βασικών προτύπων προσήκουσας συμπεριφοράς «θα είναι δυνατόν οι κάτοχοι υψηλών λειτουργημάτων να έχουν το κύρος και την αξιοπιστία που τους επιτρέπει να προσφέρουν την ηγεσία την οποία καλούνται να παράσχουν» (8) . | 67. Although the arguments in the present case obviously focus on the allegations against Mrs Cresson and on the precise meaning and function of Article 213(2) EC, the case raises issues which are of broader constitutional importance for the European Union and its institutions. It concerns the standards which persons holding positions of power within the Community institutions must comply with and the manner in which they are held to account where they fail to do so. It is essential to the proper functioning of the Community institutions that persons holding high office are not only regarded as being competent from a professional point of view, but that they are seen to be of irreproachable behaviour. The personal qualities of these persons reflect directly on the confidence the general public has in the Community institutions, their credibility and therefore their efficacy. As the Committee of Independent Experts rightly emphasised in its Report of 15 March 1999, it is only by respecting basic standards of proper conduct that it will ‘be possible for holders of high office to have the authority and the credibility enabling them to offer the leadership which they are required to give.’ (8) | 68. Auch wenn sich die Argumente in der vorliegenden Rechtssache offensichtlich auf die Vorwürfe gegen Frau Cresson und die genaue Bedeutung und Funktion von Artikel 213 Absatz 2 EG konzentrieren, wirft diese Rechtssache Fragen auf, die von weiter gehender verfassungsrechtlicher Bedeutung für die Europäische Union und ihre Organe sind. Es geht um Vorgaben, an die sich Inhaber von mit Machtbefugnissen ausgestatteten Ämtern halten müssen, und um die Art und Weise, in der sie für die Nichteinhaltung der Vorgaben zur Rechenschaft gezogen werden. Für das einwandfreie Funktionieren der Gemeinschaftsorgane ist es unerlässlich, dass Inhaber hoher Ämter nicht nur in beruflicher Hinsicht als kompetent angesehen werden, sondern dass sie auch in dem Ruf stehen, sich untadelig zu verhalten. Die persönlichen Eigenschaften dieser Personen beeinflussen unmittelbar das Vertrauen, das die Allgemeinheit den Organen der Gemeinschaft entgegenbringt, deren Glaubwürdigkeit und damit deren Wirksamkeit. Wie der Ausschuss unabhängiger Sachverständiger in seinem Bericht vom 15. März 1999 zutreffend hervorhebt, wird es nur durch die Einhaltung grundlegender Vorgaben für korrektes Verhalten „für Inhaber hoher Ämter möglich sein, über die Autorität und Glaubwürdigkeit zu verfügen, die sie befähigt, die von ihnen erwartete Führung anzubieten“(8) . |
| 69. Προκειμένου να εκτιμηθεί η λειτουργία του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ εντός του θεσμικού πλαισίου της Κοινότητας και να εξετασθεί η παρούσα διαδικασία υπό την ορθή προοπτική, είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι παράλληλες διατάξεις υφίστανται και ως προς τα λοιπά κοινοτικά όργανα και τους λοιπούς κοινοτικούς οργανισμούς που πρέπει να τηρούν πλήρη ανεξαρτησία και αμεροληψία κατά την εκτέλεση των καθηκόντων που τους έχουν ανατεθεί. Αναφέρομαι συναφώς στο άρθρο 195, παράγραφος 2, ΕΚ ως προς τον Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή, στο άρθρο 247, παράγραφος 7, ΕΚ ως προς το Ελεγκτικό Συνέδριο, στο άρθρο 11, παράγραφος 4, του καταστατικού του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών και της Κεντρικής Τράπεζας ως προς το Διοικητικό Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και στα άρθρα 6 και 47 του Οργανισμού του Δικαστηρίου ως προς το Δικαστήριο και το Πρωτοδικείο αντιστοίχως. | 68. In order to appreciate the function of Article 213(2) EC in the Community’s constitutional framework and also to place the present procedure in its proper perspective, it is important to point out that parallel provisions exist in respect of the other Community institutions and bodies which must observe complete independence and complete impartiality in fulfilling the tasks attributed to them. I refer in this regard to Article 195(2) EC in respect of the European Ombudsman, Article 247(7) EC in respect of the Court of Auditors, Article 11(4) of the Statute of the European System of Central Banks and the European Central Bank in respect of the Executive Board of the European Central Bank and Articles 6 and 47 of the Statute of the Court of Justice in respect of the Court of Justice and the Court of First Instance respectively. | 69. Um die Funktion von Artikel 213 Absatz 2 EG innerhalb des verfassungsrechtlichen Rahmens der Gemeinschaft zu beurteilen und auch das vorliegende Verfahren in seine zutreffende Perspektive einzuordnen, ist es wichtig, darauf hinzuweisen, dass es parallele Vorschriften für die anderen Organe und Einrichtungen der Gemeinschaften gibt, die die ihnen übertragenen Aufgaben in voller Unabhängigkeit und Unparteilichkeit wahrnehmen müssen. Ich verweise insoweit auf Artikel 195 Absatz 2 EG in Bezug auf den Europäischen Bürgerbeauftragten, Artikel 247 Absatz 7 EG in Bezug auf den Rechnungshof, Artikel 11 Absatz 4 der Satzung des Europäischen Systems der Zentralbanken und der Europäischen Zentralbank in Bezug auf das Direktorium der Europäischen Zentralbank sowie die Artikel 6 und 47 der Satzung des Gerichtshofes in Bezug auf den Gerichtshof und das Gericht erster Instanz. |
| 70. Το κοινό σημείο μεταξύ της Επιτροπής και των οργάνων και οργανισμών αυτών είναι ότι, εξαιρουμένου προφανώς του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή, ενεργούν ως συλλογικά όργανα και ότι τα κατ’ ιδίαν μέλη δεν μπορούν να παυθούν για λόγους που ανάγονται στην άσκηση των λειτουργιών των οργάνων αυτών. Δεδομένου ότι τα μέλη των εν λόγω οργάνων κατέχουν το υψηλότερο αξίωμα στους αντιστοίχους τομείς τους και δεν υπόκεινται σε κανενός είδους ιεραρχικό έλεγχο, πρέπει να προβλέπονται ειδικοί διακανονισμοί προκειμένου να διασφαλίζεται ότι οποιαδήποτε κατάχρηση εξουσίας κολάζεται προσηκόντως. Αποτελεί εγγενές χαρακτηριστικό της λειτουργίας αυτής ότι η εξουσία κολασμού απονέμεται είτε στο όργανο του οποίου είναι μέλος το εμπλεκόμενο άτομο είτε σε άλλο όργανο, το οποίο είναι ισότιμο εντός του θεσμικού πλαισίου. (9) | 69. What the Commission and these institutions and bodies have in common is that, with the obvious exception of the European Ombudsman, they act as collegiate bodies and that the individual members cannot be removed for reasons relating to the exercise of the functions of these bodies. As the members of these institutions hold the highest office in their respective fields and are not subject to any kind of hierarchical scrutiny, special arrangements must be provided for in order to ensure that any misuse of powers is sanctioned in an appropriate manner. It is inherent to this function that the sanctioning power is vested either in the institution of which the individual concerned is a member or in another institution with equivalent status in the constitutional framework. (9) | 70. Was die Kommission und diese Organe und Einrichtungen gemeinsam haben, ist die Tatsache, dass sie – mit der offensichtlichen Ausnahme des Europäischen Bürgerbeauftragten – als Kollegialorgane handeln und dass die einzelnen Mitglieder nicht aus Gründen abberufen werden können, die im Zusammenhang mit der Ausübung der Funktionen dieser Kollegialorgane stehen. Da die Mitglieder der genannten Organe die höchsten Ämter in ihren jeweiligen Bereichen innehaben und keiner hierarchischen Kontrolle unterliegen, sind besondere Regelungen notwendig, um zu gewährleisten, dass jeder Missbrauch von Befugnissen in angemessener Weise geahndet wird. Es gehört untrennbar zu dieser Funktion, dass die Befugnis zur Verhängung von Sanktionen entweder in dem Organ angesiedelt ist, dessen Mitglied die betroffene Person ist, oder in einem anderen Organ mit gleichwertigem Status innerhalb des verfassungsrechtlichen Rahmens(9) . |
| 71. Διασφαλίζοντας ότι οι κάτοχοι δημοσίων αξιωμάτων δεν τυγχάνουν, λόγω του αξιώματός τους, ασυλίας έναντι κάθε κολασμού οσάκις παραλείπουν να συμμορφωθούν προς τις απαιτούμενες προδιαγραφές προσωπικής συμπεριφοράς, οι διαδικασίες αυτού του είδους παρέχουν βασικές εγγυήσεις περί του ότι τα οικεία όργανα λειτουργούν κατά τρόπο σύμφωνο προς τη θεσμική αποστολή τους. Η ύπαρξη και μόνον των διακανονισμών αυτών εκπληρώνει και προληπτική λειτουργία συναφώς. | 70. By ensuring that public office holders are not, by reason of the office they hold, immune from any corrective response where they fail to comply with the requisite standards of personal conduct, procedures of this kind provide basic guarantees that the institutions concerned operate in accordance with their constitutional task. The very existence of these arrangements also serves a preventive function in this regard. | 71. Indem sie sicherstellen, dass Inhaber öffentlicher Ämter nicht aufgrund ihres Amtes vor jeglicher Strafe geschützt sind, wenn sie die erforderlichen Vorgaben für persönliches Verhalten nicht erfüllen, schaffen Verfahren dieser Art grundlegende Garantien, dass die betroffenen Organe im Einklang mit ihren verfassungsmäßigen Aufgaben handeln. Bereits die Existenz solcher Regelungen dient insoweit auch einem präventiven Zweck. |
| 72. Τονίζεται επίσης ότι η εφαρμογή αυτών των θεσμικών διακανονισμών δεν αποκλείει την εφαρμογή άλλων μηχανισμών κολασμού της ίδιας συμπεριφοράς των κατόχων δημοσίου αξιώματος. Ωσαύτως, η εφαρμογή άλλων μηχανισμών δεν συνιστά εμπόδιο στην εφαρμογή της θεσμικής διαδικασίας. Αναφέρομαι ειδικότερα στους μηχανισμούς πολιτικής ευθύνης και ποινικής ευθύνης. Ως προς τον πρώτο μηχανισμό, η Επιτροπή λογοδοτεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δυνάμει των άρθρων 197 και 201 ΕΚ, μόνον ως συλλογικό όργανο. Το Κοινοβούλιο δεν έχει τη δυνατότητα να επικρίνει τη συμπεριφορά κατ’ ιδίαν μελών της Επιτροπής. Ωστόσο, κατόπιν τροποποιήσεως με τη Συνθήκη της Νίκαιας, το άρθρο 217, παράγραφος 4, ΕΚ επιβάλλει στα κατ’ ιδίαν μέλη να υποβάλουν την παραίτησή τους εφόσον τους το ζητήσει ο Πρόεδρος της Επιτροπής, κατόπιν εγκρίσεως του σώματος των Επιτρόπων. Ως προς τον δεύτερο μηχανισμό, οσάκις η εν λόγω συμπεριφορά συνιστά ποινικό αδίκημα κατά το εθνικό δίκαιο, ο κάτοχος δημοσίου αξιώματος μπορεί να διωχθεί ποινικώς εντός ενός από τα κράτη μέλη. Στην περίπτωση αυτή, η ασυλία του μέλους της Επιτροπής πρέπει να αίρεται όπως προβλέπει το άρθρο 20 σε συνδυασμό με το άρθρο 18 του πρωτοκόλλου περί των προνομίων και ασυλιών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων της 8ης Απριλίου 1965. Το ποιος μηχανισμός θα εφαρμοσθεί εξαρτάται από τη φύση της παραβάσεως και από το είδος των προτύπων που αφορά. Όλοι αυτοί οι μηχανισμοί εξυπηρετούν διαφορετικούς σκοπούς και, συνεπώς, δεν αποκλείονται αμοιβαίως. | 71. It must also be emphasised that application of these constitutional arrangements does not preclude the application of other corrective mechanisms in respect of the same conduct of public office holders. Nor does the application of other mechanisms constitute a barrier to the application of the constitutional procedure. I refer, in particular, to the mechanisms of political accountability and criminal liability. As to the first, the Commission is accountable to the European Parliament under Articles 197 and 201 EC as a collegiate body only. Parliament does not have the possibility to censure the conduct of individual Members of the Commission. However, following amendment by the Treaty of Nice, Article 217(4) EC requires individual Members to resign if the President of the Commission so requests, after obtaining the approval of the College of Commissioners. As to the second, where the conduct in question constitutes a criminal offence under national law, the public office holder concerned may be liable to criminal prosecution in one of the Member States. In that case, the immunity of the Member of the Commission must be waived as is provided for in Article 20 in conjunction with Article 18 of the Protocol on the privileges and immunities of the European Communities of 8 April 1965. Which mechanism is applied depends on the nature of the infringement and the type of standards involved. All these mechanisms serve different purposes and are therefore not mutually exclusive. | 72. Außerdem ist hervorzuheben, dass die Anwendung solcher verfassungsrechtlicher Regelungen die Anwendung anderer Strafmechanismen im Hinblick auf dasselbe Verhalten von Inhabern öffentlicher Ämter nicht ausschließt. Die Anwendung anderer Mechanismen stellt auch kein Hindernis für die Anwendung des verfassungsrechtlichen Verfahrens dar. Ich nehme insbesondere Bezug auf die Mechanismen der politischen Verantwortlichkeit und der strafrechtlichen Verantwortlichkeit. Was den ersten Aspekt betrifft, so ist die Kommission dem Europäischen Parlament nach den Artikel 197 and 201 EG nur als Kollegialorgan verantwortlich. Das Parlament hat keine Möglichkeit, das Verhalten einzelner Mitglieder der Kommission zu missbilligen. Jedoch verpflichtet Artikel 217 Absatz 4 EG in der durch den Vertrag von Nizza geänderten Fassung einzelne Mitglieder zum Rücktritt, wenn der Präsident der Kommission sie nach Billigung durch das Kollegium der Kommissionsmitglieder dazu auffordert. Was den zweiten Aspekt betrifft, so kann der Inhaber eines öffentlichen Amtes, wenn das fragliche Verhalten nach nationalem Recht eine Straftat darstellt, in einem der Mitgliedstaaten möglicherweise strafrechtlich zur Verantwortung gezogen werden. In diesem Fall muss die Immunität des Kommissionsmitglieds gemäß Artikel 20 in Verbindung mit Artikel 18 des Protokolls über die Vorrechte und Befreiungen der Europäischen Gemeinschaften vom 8. April 1965 aufgehoben werden. Welcher Mechanismus zur Anwendung kommt, hängt von der Natur des betreffenden Verstoßes und der Art der betroffenen Vorgaben ab. All diese Mechanismen dienen unterschiedlichen Zwecken und schließen sich daher nicht gegenseitig aus. |
| 73. Στην περίπτωση της Επιτροπής, υπάρχει άμεση λειτουργική σχέση μεταξύ του προτύπου της συμπεριφοράς που πρέπει να επιδεικνύουν τα μέλη της Επιτροπής και του ρόλου της εντός του θεσμικού πλαισίου της Κοινότητας. Συναφώς, είναι σημαντικό να τονιστεί ότι, εκτός του ότι αποτελεί το εκτελεστικό όργανο της Κοινότητας, εκπληρώνει σημαντικό ρόλο διαιτητή, συμφιλιώνοντας τα συμφέροντα των κρατών μελών, του εμπορίου και της βιομηχανίας και των πολιτών της Κοινότητας, κατά τον καθορισμό των κοινοτικών πολιτικών και την πρόταση κοινοτικής νομοθεσίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, εκπληρώνει επίσης έναν οιονεί δικαστικό ρόλο, όπως στον τομέα του ανταγωνισμού ή όταν υποχρεώνει τα κράτη μέλη να συμμορφωθούν προς τις υποχρεώσεις τους, δυνάμει των άρθρων 226 και 228 ΕΚ. Η Επιτροπή μπορεί να είναι επιτυχής κατά την εκπλήρωση των καθηκόντων αυτών αν η ίδια και τα κατ’ ιδίαν μέλη της ενεργούν πασιφανώς με πλήρη αμεροληψία και ανεξαρτησία. Μόνον τότε θα αποκτήσει η Επιτροπή κύρος ώστε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των άλλων κοινοτικών οργάνων, των κρατών μελών και του κοινού εν γένει. | 72. In the case of the Commission, there is a direct functional relationship between the standard of conduct to be displayed by Members of the Commission and its role in the institutional framework of the Community. In this respect it is important to emphasise that, besides being the executive body of the Community, the Commission fulfils a vital arbitrating role in conciliating interests of the Member States, trade and industry and Community citizens in the process of defining Community policies and proposing Community legislation. In certain areas, it also fulfils a quasi-judicial role, as in the field of competition or in enforcing Community law obligations against the Member States under Articles 226 and 228 EC. The Commission can only succeed in fulfilling these tasks if it and its individual members are seen to operate with complete impartiality and in complete independence. Only then will it be able to command the authority to gain the requisite confidence of the other institutions of the Community, the Member States and the general public. | 73. Im Fall der Kommission gibt es einen unmittelbaren funktionellen Zusammenhang zwischen der Vorgabe, wie sich ihre Mitglieder zu verhalten haben, und ihrer Rolle im institutionellen Rahmen der Gemeinschaft. Insoweit ist es wichtig, zu unterstreichen, dass die Kommission abgesehen davon, dass sie das Exekutivorgan der Gemeinschaft ist, eine wichtige vermittelnde Rolle beim Ausgleich der Interessen der Mitgliedstaaten, des Handels und der Industrie sowie der Gemeinschaftsbürger im Prozess der Festlegung der Gemeinschaftspolitiken und des Vorschlagens von Gemeinschaftsvorschriften wahrnimmt. In bestimmten Bereichen übt sie außerdem eine gerichtsähnliche Rolle aus, wie im Bereich des Wettbewerbs oder wenn sie nach den Artikeln 226 und 228 EG gegenüber den Mitgliedstaaten gemeinschaftsrechtliche Verpflichtungen durchsetzt. Die Kommission kann diese Aufgaben nur dann erfolgreich erfüllen, wenn sie und ihre einzelnen Mitglieder in dem Ruf stehen, ihre Aufgaben vollkommen unparteiisch und in voller Unabhängigkeit wahrzunehmen. Nur dann wird sie über die Autorität verfügen können, um das Vertrauen der anderen Organe der Gemeinschaft, der Mitgliedstaaten und der Allgemeinheit zu gewinnen. |
| 74. Επομένως, είναι εγγενές προς τη λειτουργία και τα καθήκοντα της Επιτροπής το ότι οι κατ’ ιδίαν Επίτροποι πρέπει πάντοτε να ανταποκρίνονται στα υψηλότερα πρότυπα συμπεριφοράς, προκειμένου να διασφαλίζεται η ανεξαρτησία, η αμεροληψία και η εντιμότητά τους. Τούτο ισχύει όχι μόνον ως προς τις εξωτερικές τους δραστηριότητες, αλλά και ως προς τον τρόπο κατά τον οποίο ενεργούν εντός της Επιτροπής, κατά τη διοίκηση των υπηρεσιών για τις οποίες είναι αρμόδιοι και κατά τη διατήρηση σχέσεων με τις άλλες εσωτερικές υπηρεσίες της Επιτροπής. Η εσωτερική νοοτροπία κατά την εργασία εντός της Επιτροπής αποτελεί καθεαυτή καθοριστικό παράγοντα για τη διασφάλιση της αποτελεσματικότητας των δραστηριοτήτων της Επιτροπής. | 73. It is, therefore, inherent to the function and tasks of the Commission that the individual Commissioners at all times meet the highest standards of conduct to guarantee their independence, impartiality and integrity. This applies not only to their external activities, but also to the way in which they operate within the Commission in managing the services for which they are responsible and in maintaining relations with the Commission’s other internal services. The internal working culture within the Commission is itself a determinant factor in ensuring the efficacy of the Commission’s activities. | 74. Es gehört daher zur Funktion und zu den Aufgaben der Kommission, dass die einzelnen Kommissare jederzeit die strengsten Vorgaben für das Verhalten erfüllen, um ihre Unabhängigkeit, Unparteilichkeit und Ehrenhaftigkeit zu gewährleisten. Dies gilt nicht nur für ihre äußerlich wahrnehmbaren Tätigkeiten, sondern auch für die Art und Weise, in der sie bei der Leitung der Dienststellen in ihrem Verantwortungsbereich und im Rahmen der Beziehungen zu anderen internen Dienststellen der Kommission handeln. Die interne Arbeitskultur innerhalb der Kommission ist selbst ein bestimmender Faktor für die Gewährleistung der Wirksamkeit des Handelns der Kommission. |
| 75. Κάθε παράλειψη συμμορφώσεως προς τα πρότυπα αυτά εκ μέρους κατ’ ιδίαν μελών της Επιτροπής μπορεί να καταλήξει σε σημαντική αμαύρωση της δημόσιας εικόνας του θεσμικού οργάνου και να διακυβεύσει την εμπιστοσύνη, πράγμα το οποίο θα μειώσει την αποτελεσματικότητά της. Το ότι τούτο δεν αποτελεί απλώς υποθετική παρατήρηση αποδεικνύεται από τις επιπτώσεις των γεγονότων που οδήγησαν στη συλλογική παραίτηση της Επιτροπής Santer το 1999. | 74. Any failure to meet these standards by individual Members of the Commission can potentially lead to significant damage to the public image of the institution and undermine confidence in it, which in turn will diminish its efficacy. That this is not merely a hypothetical observation is demonstrated by the effects of the events leading up to the collective resignation of the Santer Commission in 1999. | 75. Jede Verfehlung dieser Vorgaben durch einzelne Mitglieder der Kommission kann beträchtlichen Schaden für das öffentliche Ansehen dieses Organs zur Folge haben und das Vertrauen, das ihm entgegengebracht wird, untergraben, was wiederum seine Wirksamkeit verringern wird. Dass dies nicht lediglich eine hypothetische Betrachtung ist, zeigen die Auswirkungen der Ereignisse, die 1999 zum geschlossenen Rücktritt der Santer-Kommission geführt haben. |
| 76. Οι υποχρεώσεις τις οποίες υπέχουν τα μέλη της Επιτροπής περιγράφονται κατά γενικό τρόπο στο άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ. Από τη διάταξη αυτή συνάγεται ότι πρέπει να ασκούν τα καθήκοντα τους με πλήρη ανεξαρτησία προς το γενικό συμφέρον της Κοινότητας. Πρέπει να απέχουν από κάθε πράξη ασυμβίβαστη προς τα καθήκοντά τους. Όταν αναλαμβάνουν τα καθήκοντά τους, απαιτείται από τα μέλη της Επιτροπής να αναλάβουν επισήμως την υποχρέωση να τηρούν, κατά τη διάρκεια της θητείας τους και μετά τη λήξη αυτής, «τις υποχρεώσεις που απορρέουν εκ της θέσεώς τους, και ιδίως τα καθήκοντα εντιμότητας και διακριτικότητας ως προς την αποδοχή, μετά τη λήξη της θητείας τους, ορισμένων θέσεων ή ορισμένων πλεονεκτημάτων». | 75. The obligations incumbent upon Members of the Commission are described in a general way in Article 213(2) EC. It follows from this provision that they must perform their duties in complete independence and in the general interest of the Community. They must refrain from any action incompatible with their duties. When taking up office, Members of the Commission are required to give the solemn undertaking that both during and after their term of office, ‘they will respect the obligations arising there from and in particular their duty to behave with integrity and discretion as regards the acceptance, after they have ceased to hold office, of certain appointments or benefits.’ | 76. Die Pflichten, die den Mitgliedern der Kommission obliegen, werden in Artikel 213 Absatz 2 EG allgemein beschrieben. Aus dieser Vorschrift ergibt sich, dass die Mitglieder ihre Tätigkeit in voller Unabhängigkeit und zum allgemeinen Wohl der Gemeinschaft ausüben müssen. Sie haben jede Handlung zu unterlassen, die mit ihren Aufgaben unvereinbar ist. Bei der Aufnahme ihrer Tätigkeit müssen die Mitglieder der Kommission die feierliche Verpflichtung übernehmen, sowohl während der Ausübung als auch nach Ablauf ihrer Amtstätigkeit „die sich aus ihrem Amt ergebenden Pflichten zu erfüllen, insbesondere die Pflicht, bei der Annahme gewisser Tätigkeiten oder Vorteile nach Ablauf dieser Tätigkeit ehrenhaft und zurückhaltend zu sein“. |
| 77. Το τι συνεπάγονται, ειδικότερα, οι υποχρεώσεις του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ αποτελεί ζήτημα ερμηνείας και αποτελεί μάλιστα το κεντρικό ζήτημα της υπό κρίση υποθέσεως. Κατά τον χρόνο των προσαπτομένων στην E. Cresson πραγματικών περιστατικών, δεν υπήρχε κώδικας συμπεριφοράς για τα μέλη της Επιτροπής, ο οποίος να προσδιορίζει τα πρότυπα προς τα οποία πρέπει να συμμορφώνονται. Εν τω μεταξύ, ένας τέτοιος κώδικας έχει καταρτιστεί και τεθεί σε ισχύ (10) . Ο κώδικας περιέχει διάφορες κατευθυντήριες γραμμές αφορώσες ζητήματα δεοντολογίας σχετικά με την ανεξαρτησία και την ακεραιότητα του αξιώματος το Επιτρόπου και αφορώσες την πίστη, την εμπιστοσύνη και τη διαφάνεια κατά την εσωτερική λειτουργία της Επιτροπής. Ωστόσο, προφανώς δεν περιέχει κατευθυντήριες γραμμές ή αρχές αφορώσες τα πραγματικά περιστατικά που αποτελούν τη βάση της υπό κρίση υποθέσεως. Όπως και να έχει το πράγμα, η τήρηση ορισμένων προτύπων δεοντολογίας είναι εγγενής στο αξίωμα του μέλους της Επιτροπής και στην αποτελεσματικότητα της λειτουργίας του οργάνου αυτού. Συναφώς, επισημαίνεται ότι πρότυπα θεσπίζονται για τους κοινοτικούς υπαλλήλους στα άρθρα 10 έως 12α του ΚΥΚ. Μολονότι οι κανόνες αυτοί δεν έχουν εφαρμογή στα μέλη της Επιτροπής, μπορεί να γίνει δεκτό ότι τα πρότυπα αυτά αποτελούν τα κατώτατα όρια τα οποία τα μέλη αυτά πρέπει να τηρούν. | 76. What the obligations referred to in Article 213(2) EC entail more specifically is a matter of interpretation and is, indeed, the central question to this case. At the time the facts of which Mrs Cresson is accused occurred, no code of conduct existed for Members of the Commission specifying which standards are to be complied with. In the meantime, such a code has been drawn up and put into effect. (10) The code contains various guidelines in respect of ethical questions relating to the independence and the integrity of the function of Commissioner and in respect of loyalty, trust and transparency in the internal functioning of the Commission. It does not appear to contain, however, any guidelines or principles which relate to the facts underlying the present case. Be that as it may, it is inherent to the office of Member of the Commission and the efficacy of the functioning of that institution that certain ethical standards are complied with. In this regard, it may be pointed out that standards are laid down for Community officials in Articles 10 to 12a of the Staff Regulations. Although these rules do not apply to Members of the Commission, it may be accepted that these standards constitute an absolute minimum to be respected by them. | 77. Was genau die in Artikel 213 Absatz 2 EG erwähnten Pflichten mit sich bringen, ist eine Frage der Auslegung und in der Tat die zentrale Frage in der vorliegenden Rechtssache. Zu der Zeit, als sich die Frau Cresson zur Last gelegten Ereignisse zugetragen haben, gab es keinen Verhaltenskodex für Kommissionsmitglieder, der die einzuhaltenden Vorgaben festlegte. Inzwischen ist ein solcher Verhaltenskodex erstellt und in Kraft gesetzt worden(10) . Der Verhaltenskodex enthält verschiedene Leitlinien zu ethischen Fragen in Bezug auf die Unabhängigkeit und Ehrenhaftigkeit der Funktion eines Kommissionsmitglieds sowie hinsichtlich der Treuepflicht, des Vertrauens und der Transparenz bei der internen Arbeit der Kommission. Er enthält jedoch offenbar keine Leitlinien oder Grundsätze, die sich auf die Umstände beziehen, die der vorliegenden Rechtssache zugrunde liegen. Wie dem auch sei, es gehört untrennbar zum Amt eines Mitglieds der Kommission und zur Wirksamkeit der Arbeitsweise dieses Organs, dass bestimmte ethische Vorgaben eingehalten werden. Insoweit kann darauf hingewiesen werden, dass Vorgaben für Beamte der Gemeinschaft in den Artikeln 10 bis 12a des Beamtenstatuts festgelegt sind. Auch wenn diese Vorschriften nicht für Kommissionsmitglieder gelten, so kann doch angenommen werden, dass sie absolute Mindestvorgaben darstellen, die von diesen zu beachten sind. |
| 78. Δεν είναι απολύτως εφικτό ούτε και χρήσιμο να τεθούν εξαντλητικά πρότυπα προσήκουσας συμπεριφοράς κατά την άσκηση δημοσίου αξιώματος. Θα υπάρχει πάντοτε ένα στοιχείο ως προς το οποίο μπορεί να μην είναι δυνατό να προσδιορισθεί ποιο πρότυπο παραβιάστηκε, αλλά να είναι δυνατό να συναχθεί παρά ταύτα το συμπέρασμα ότι η συμπεριφορά αντιβαίνει στο γενικό συμφέρον. Τούτο προσομοιάζει κάπως προς τον τρόπο κατά τον οποίο ο Kenneth Clark περιέγραψε κάποτε το φαινόμενο «πολιτισμός»: «Τι είναι πολιτισμός; Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να το ορίσω με αφηρημένους όρους – ακόμη. Αλλά νομίζω ότι μπορώ να το αναγνωρίσω όταν το βλέπω» (11) . | 77. It is not entirely possible, nor is it useful to attempt to lay down standards for proper conduct in public office in an exhaustive manner. There will always be an element in which one may not be able to identify which standard has been breached, yet to be able to conclude that the conduct nevertheless is contrary to the general interest. It is in a way similar to how Kenneth Clark once described the phenomenon ‘civilisation’: ‘What is civilisation? I don’t know. I can’t define it in abstract terms – yet. But I think I can recognise it when I see it...’. (11) | 78. Es ist nicht ohne weiteres möglich und auch nicht zweckmäßig, zu versuchen, Vorgaben für korrektes Verhalten in einem öffentlichen Amt erschöpfend festzulegen. Es wird immer einen Vorgang geben, bei dem nicht angegeben werden kann, gegen welche Vorgabe verstoßen worden ist, es aber möglich ist, festzustellen, dass das Verhalten gleichwohl dem allgemeinen Wohl zuwiderläuft. Dies ähnelt gewissermaßen der Art und Weise, in der Kenneth Clark einst das Phänomen „Zivilisation“ beschrieben hat: „Was ist Zivilisation? Ich weiß nicht. Ich kann sie nicht abstrakt definieren – noch nicht. Aber ich glaube, ich kann sie erkennen, wenn ich sie sehe …“(11) |
| 79. Η Επιτροπή Ανεξαρτήτων Εμπειρογνωμόνων αναφέρθηκε συναφώς στον «κοιν[ό] πυρήνα των “ελαχίστων προτύπων”», σύμφωνα με τον οποίο το πρόσωπο πρέπει να ενεργεί προς το γενικό συμφέρον της Κοινότητας και με απόλυτη ανεξαρτησία. Τούτο απαιτεί οι αποφάσεις να λαμβάνονται αποκλειστικά προς το δημόσιο συμφέρον, με βάση αντικειμενικά κριτήρια, και όχι υπό την επιρροή ιδίων ή άλλων ιδιωτικών συμφερόντων. Συνεπάγεται επίσης έντιμη και διακριτική συμπεριφορά, σύμφωνη με τις αρχές της λογοδοσίας και της διαφάνειας προς το κοινό. Η συμμόρφωση προς τις αρχές αυτές συνεπάγεται, μεταξύ άλλων, ότι οποιαδήποτε προσωπικά αντικρουόμενα συμφέροντα αναγνωρίζονται εντίμως και δημοσίως (12) . | 78. The Committee of Independent Experts referred in this regard to ‘a common core of minimum standards’, which it defined in terms of acting in the general interest of the Community and in complete independence. This requires decisions to be taken solely in terms of the public interest on the basis of objective criteria and not under the influence of their own or of others' private interests. It also implies behaving with integrity and discretion and in accordance with the principles of accountability and openness to the public. The latter implies, inter alia, that any personal conflicting interests are honestly and publicly acknowledged. (12) | 79. Der Ausschuss unabhängiger Sachverständiger weist insoweit auf einen „gemeinsamen Bestand an Mindestvorgaben“ hin, den er als Handeln im allgemeinen Interesse der Gemeinschaft und in völliger Unabhängigkeit definiert. Dies erfordere, dass Entscheidungen einzig und allein im öffentlichen Interesse auf der Grundlage objektiver Kriterien und nicht unter dem Einfluss eigener oder sonstiger privater Interessen getroffen würden. Mit einbegriffen sei außerdem ein ehrenhaftes und zurückhaltendes Verhalten, das in Einklang stehen sollte mit den Grundsätzen der Rechenschaftspflicht und Transparenz gegenüber der Öffentlichkeit. Letzteres impliziere u. a., dass alle persönlichen gegensätzlichen Interessen wahrhaft und öffentlich zugegeben würden(12) . |
| 80. Κατά την αναζήτηση των προτύπων προς τα οποία πρέπει να συμμορφώνονται οι κάτοχοι δημοσίων αξιωμάτων και, συνεπώς, για τον προσδιορισμό του «κοινού πυρήνα» στον οποίο αναφέρεται η Επιτροπή Ανεξαρτήτων Εμπειρογνωμόνων, είναι χρήσιμη η παραπομπή στις λεγόμενες επτά αρχές του δημοσίου βίου που διατύπωσε η Nolan Committee on Standards in Public Life (επιτροπή Nolan για τα πρότυπα του δημοσίου βίου) στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι αρχές αυτές είναι: ανιδιοτέλεια, ακεραιότητα, αντικειμενικότητα, λογοδοσία, διαφάνεια, τιμιότητα και ηγεσία. Η πρώτη από τις αρχές αυτές, η ανιδιοτέλεια, ορίζεται περαιτέρω ως εξής: «[ο]ι κάτοχοι δημοσίων αξιωμάτων πρέπει να ενεργούν αποκλειστικώς προς το δημόσιο συμφέρον. Δεν πρέπει να ενεργούν προκειμένου να αποκομίσουν χρηματικά ή άλλα οφέλη για τους εαυτούς τους, την οικογένεια ή τους φίλους τους». | 79. In seeking to define standards which must be complied with by holders of public office and therefore to specify the ‘common core’ referred to by the Committee of Independent Experts, it is useful to refer to the so-called seven principles of public life, identified by the Nolan Committee on Standards in Public Life in the United Kingdom. These principles are: selflessness, integrity, objectivity, accountability, openness, honesty and leadership. The first of these principles, selflessness, is further defined as follows: ‘[h]olders of public office should act solely in terms of the public interest. They should not do so in order to gain financial or other benefits for themselves, their family or their friends.’ | 80. Wenn man versucht, Vorgaben festzulegen, die von Inhabern öffentlicher Ämter einzuhalten sind, und somit den vom Ausschuss unabhängiger Experten erwähnten „gemeinsamen Bestand“ zu präzisieren, ist es nützlich, auf die so genannten sieben Grundsätze für das öffentliche Leben zurückzugreifen, die vom Nolan Committee on Standards in Public Life in the United Kingdom aufgestellt worden sind. Diese Grundsätze sind: Uneigennützigkeit, Ehrenhaftigkeit, Objektivität, Rechenschaftspflicht, Transparenz, Wahrhaftigkeit und Führungskraft. Der erste dieser Grundsätze, Uneigennützigkeit, wird wie folgt näher definiert: „Inhaber öffentlicher Ämter sollten nur im Sinne des öffentlichen Interesses handeln. Sie sollten nicht handeln, um finanzielle oder sonstige Vergünstigungen für sich selbst, ihre Familie oder ihre Freunde zu erlangen.“ |
| 81. Τέλος σημειώνεται ότι η έμφαση την οποία προσδίδω στην ανάγκη να είναι οι Επίτροποι σε θέση να εγγυώνται την πλήρη τους ανεξαρτησία και αμεροληψία καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας τους, ως προϋπόθεση για να είναι η Επιτροπή σε θέση να εκπληρώσει τα καθήκοντα που της έχουν ανατεθεί, δεν αποτελεί πρόσφατη διαπίστωση ή νέα αξία. Αναφερόμενος στον όρκο που πρέπει να δίδουν τα μέλη της Επιτροπής κατά την ανάληψη των καθηκόντων τους, όπως εκτίθεται στο άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ, κατά την εναρκτήρια συνεδρίαση της Επιτροπής που διεξήχθη στο Val Duchesse στις 16 Ιανουαρίου1958, ο Πρόεδρος Walter Hallstein περιέγραψε την ουσία των υποχρεώσεων των μελών της Επιτροπής ως εξής: | 80. Finally, it should be noted that the emphasis I place on the need for Commissioners to be able to guarantee their absolute independence and impartiality throughout their term of office as a condition for the Commission being able to fulfil the tasks entrusted to it, is not the result of recent insights or changed values. Referring to the oath to be taken by Members of the Commission on taking up office, as laid down in Article 213(2) EC, at the constituent meeting of the Commission held at Val Duchesse on 16 January 1958, President Walter Hallstein described the essence of the obligations of Members of the Commission in the following words: | 81. Schließlich sollte beachtet werden, dass die Bedeutung, die ich der Notwendigkeit, dass Kommissionsmitglieder während ihrer gesamten Amtszeit ihre vollkommene Unabhängigkeit und Unparteilichkeit gewährleisten können, als einer Voraussetzung dafür beim esse, dass die Kommission die ihr übertragenen Aufgaben erfüllen kann, nicht das Ergebnis neuer Erkenntnisse oder geänderter Werte ist. Auf der konstituierenden Sitzung der Kommission vom 16. Januar 1958 in Val Duchesse beschrieb ihr Präsident Walter Hallstein unter Bezugnahme auf den von den Kommissionsmitgliedern bei der Amtsübernahme zu leistenden Eid, wie er in Artikel 213 Absatz 2 EG niedergelegt ist, den Wesensgehalt der Pflichten der Kommissionsmitglieder mit folgenden Worten: |
| «En prononçant solennellement ces paroles, en notre nom à tous ainsi que l’exigent les termes du Traité, nous reconnaissons l’essentiel des obligations qui nous sont désormais communes. | ‘En prononçant solennellement ces paroles, en notre nom à tous ainsi que l’exigent les termes du Traité, nous reconnaissons l’essentiel des obligations qui nous sont désormais communes. | „En prononçant solennellement ces paroles, en notre nom à tous ainsi que l'exigent les termes du Traité, nous reconnaissons l'essentiel des obligations qui nous sont désormais communes. |
| Nous entendons par “l’essentiel” que nos travaux servent l’Europe – l’Europe et non quelconques intérêts particuliers qu’'ils soient d’ordre national, professionnel, économique ou personnel. | Nous entendons par “l’essentiel” que nos travaux servent l’Europe – l’Europe et non quelconques intérêts particuliers qu’ils soient d’ordre national, professionnel, économique ou personnel. | Nous entendons par ,l’essentiel‘ que nos travaux servent l’Europe – l’Europe et non quelconques intérêts particuliers qu'ils soient d'ordre national, professionnel, économique ou personnel. |
| C’est en cela que réside la difficulté de nôtre tâche, mais c’est aussi ce qui lui confère une insigne dignité» (13) . | C’est en cela que réside la difficulté de nôtre tâche, mais c’est aussi ce qui lui confère une insigne dignité.’ (13) | C'est en cela que réside la difficulté de nôtre tâche, mais c'est aussi ce qui lui confère une insigne dignité“(13) . |
| Δεν μπορούσε να υπάρχει σαφέστερη μαρτυρία υπέρ της ορθότητας των προηγουμένων παρατηρήσεων. | There could be no clearer testimony to the validity of the preceding observations. | Einen klareren Beleg für die Richtigkeit der vorstehenden Bemerkungen kann es nicht geben. |
| VII – Ανάλυση | VII – Analysis | VII – Analyse |
| 82. Η αίτηση της Επιτροπής θέτει ποικίλα νομικά ζητήματα τα οποία μπορούν να καταταγούν στις ακόλουθες τέσσερις κατηγορίες: παραδεκτό, δικονομικά ζητήματα, βάσιμο της υποθέσεως και δυνατότητα επιβολής κυρώσεως. | 81. The Commission’s application raises a variety of legal questions which can be grouped into the following four categories: admissibility, procedural issues, the merits of the case and the possibility of imposing a sanction. | 82. Die Klage der Kommission wirft eine Vielzahl rechtlicher Fragen auf, die sich folgenden vier Kategorien zuordnen lassen: Zulässigkeit, Verfahrensfragen, entscheidungserheblicher Sachverhalt und Möglichkeit der Verhängung einer Sanktion. |
| Α ? Παραδεκτό | A – Admissibility | A – Zulässigkeit |
| 83. Η E. Cresson ισχυρίζεται κυρίως ότι η αίτηση της Επιτροπής είναι απαράδεκτη, διότι το άρθρο 213 ΕΚ δεν συνιστά προσήκουσα βάση για την αίτηση, ότι, κατόπιν της αποφάσεως του Chambre du conseil του Tribunal de première instance των Βρυξελλών περί παύσεως της ποινικής διώξεως κατ’ αυτής, η υπό κρίση αίτηση έχει καταστεί κενή περιεχομένου και ότι, λόγω των σχετικώς ευτελών ποσών τα οποία αφορά, πρέπει να έχει εφαρμογή η αρχή de minimis non curat praetor. | 82. Mrs Cresson contends primarily that the Commission’s action is inadmissible on the grounds that Article 213 EC does not constitute an appropriate basis for the action, that, following the decision by the Chambre du conseil of the Tribunal de première instance in Brussels not to continue criminal proceedings against her, the present action has been deprived of its substance and that in view of the relatively modest amounts involved the principle de minimis non curat praetor should apply. | 83. Frau Cresson macht in erster Linie geltend, dass die Klage der Kommission unzulässig sei, weil Artikel 213 EG für diese keine geeignete Grundlage sei, dass die vorliegende Klage im Anschluss an die Entscheidung der Chambre du conseil am Tribunal de première instance Brüssel, das Strafverfahren gegen sie nicht fortzusetzen, gegenstandslos geworden sei und dass angesichts der vergleichsweise geringen Beträge, um die es gehe, der Grundsatz de minimis non curat praetor Anwendung finden sollte. |
| 84. Αυτό καθαυτό το άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ δεν προβλέπει ειδικές προϋποθέσεις για το παραδεκτό αιτήσεως της Επιτροπής ή του Συμβουλίου βάσει της διατάξεως αυτής. Ωστόσο, τα διαδικαστικά ζητήματα που θέτει η E. Cresson είναι σημαντικά και επιβάλλουν τη διερεύνηση της λειτουργίας και του πεδίου εφαρμογής της διατάξεως αυτής και της σχέσεώς της προς άλλες διαδικασίες που αφορούν τους ίδιους ισχυρισμούς. | 83. As such, Article 213(2) EC does not lay down any specific requirements regarding the admissibility of an application by the Commission or the Council under this provision. However, the procedural issues raised by Mrs Cresson are significant and call for an exploration of the function and scope of this provision and of its relationship to other procedures relating to the same allegations. | 84. Artikel 213 Absatz 2 EG als solcher enthält keine besonderen Erfordernisse für die Zulässigkeit einer auf diese Vorschrift gestützten Klage der Kommission oder des Rates. Die von Frau Cresson aufgeworfenen Verfahrensfragen sind jedoch von Bedeutung und erfordern eine Untersuchung der Funktion und der Tragweite dieser Vorschrift sowie ihres Verhältnisses zu anderen sich auf dieselben Vorwürfe beziehenden Verfahren. |
| 1. Το άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ ως βάση της υπό κρίση αιτήσεως | 1. Article 213(2) EC as a basis for the present action | 1. Artikel 213 Absatz 2 EG als Grundlage für die vorliegende Klage |
| 85. Η E. Cresson διακρίνει μεταξύ των κυρώσεων που προβλέπει η τελευταία περίοδος του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ. Από τη μια πλευρά, ισχυρίζεται ότι η κύρωση της απαλλαγής από τα καθήκοντα προβλέπεται για τις περιπτώσεις που ο Επίτροπος παρέλειψε να συμμορφωθεί προς την υποχρέωση να εκπληρώνει τα καθήκοντά του προς το γενικό συμφέρον κατά τη διάρκεια της θητείας του. Αυτή είναι η περίπτωση την οποία προβλέπει το άρθρο 216 ΕΚ, στο οποίο παραπέμπει το άρθρο 213, παράγραφος 2. Από την άλλη πλευρά, η κύρωση της εκπτώσεως του Επιτρόπου από τα συνταξιοδοτικά του δικαιώματα ή από άλλες παροχές μπορεί να επιβληθεί μόνο μετά τη λήξη της θητείας τους. Επιπλέον, το μέτρο αυτό μπορεί να ληφθεί μόνον οσάκις ο εμπλεκόμενος Επίτροπος δεν έχει επιδείξει επαρκή εντιμότητα και διακριτικότητα όσον αφορά την αποδοχή ορισμένων θέσεων ή πλεονεκτημάτων μετά τη λήξη της θητείας του. Η συλλογιστική της έγκειται στο ότι, δεδομένου ότι οι εις βάρος της ισχυρισμοί δεν αφορούν την τελευταία αυτή παράβαση, η αίτηση της Επιτροπής δεν μπορεί να στηριχτεί στο άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ. | 84. Mrs Cresson draws a distinction between the sanctions provided for in the final sentence of Article 213(2) EC. On the one hand, she asserts that the sanction of compulsory retirement is available where a Commissioner has failed to comply with his obligation to perform his duties in the general interest during his term of office. This is the case provided for in Article 216 EC to which Article 213(2) EC refers. On the other hand, the sanction of depriving a Commissioner of his pension rights or other benefits can only be imposed after the Commissioner has ceased to hold office. Moreover, this measure can only be taken where the Commissioner concerned has not displayed sufficient integrity and discretion as regards the acceptance of certain appointments or benefits after his term of office. Her contention is that, as the allegations against her do not relate to this latter type of infringement, the Commission’s application cannot be based on Article 213(2) EC. | 85. Frau Cresson unterscheidet zwischen den in Artikel 213 Absatz 2 letzter Satz EG vorgesehenen Sanktionen. Die Sanktion der Amtsenthebung könne verhängt werden, wenn ein Kommissionsmitglied während seiner Amtszeit seiner Pflicht nicht nachgekommen sei, seine Aufgaben zum allgemeinen Wohl auszuüben. Dies sei der Fall, der in Artikel 216 EG, auf den Artikel 213 Absatz 2 EG verweise, vorgesehen sei. Hingegen könne die Sanktion, einem Kommissionsmitglied seine Ruhegehaltsansprüche oder andere Vergünstigungen abzuerkennen, nur verhängt werden, nachdem das Kommissionsmitglied aus dem Amt ausgeschieden sei. Zudem könne diese Maßnahme nur ergriffen werden, wenn sich das betreffende Kommissionsmitglied nach seiner Amtszeit hinsichtlich der Annahme gewisser Tätigkeiten oder Vorteile nicht hinreichend ehrenhaft und zurückhaltend gezeigt habe. Da sich die gegen sie erhobenen Vorwürfe nicht auf die letztgenannte Art von Zuwiderhandlung bezögen, könne die Klage der Kommission nicht auf Artikel 213 Absatz 2 EG gestützt werden. |
| 86. Η Επιτροπή, αντιθέτως, φρονεί ότι οι κυρώσεις που προβλέπονται στο άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ μπορούν να επιβληθούν όσον αφορά έναν Επίτροπο εν ενεργεία ή όσον αφορά έναν πρώην Επίτροπο, εφόσον έχει αποδειχθεί ότι παρέλειψε να τηρήσει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το αξίωμα του Επιτρόπου. Η χαριστική συμπεριφορά η οποία επιδεικνύεται κατά την πρόσληψη ατόμων στην Επιτροπή μπορεί να θεωρηθεί παράβαση των υποχρεώσεων αυτών. | 85. The Commission, by contrast, takes the view that either of the sanctions provided for in Article 213(2) EC can be imposed in respect of a Commissioner in office or in respect of a former Commissioner, where it has been demonstrated that he has failed to respect the obligations arising from the office of Commissioner. Favouritism shown in recruiting persons to the Commission can be regarded as a breach of these obligations. | 86. Die Kommission hingegen vertritt die Auffassung, dass jede der in Artikel 213 Absatz 2 EG vorgesehenen Sanktionen gegen ein amtierendes oder ein ehemaliges Kommissionsmitglied verhängt werden könne, wenn nachgewiesen sei, dass dieses die sich aus seinem Amt ergebenden Pflichten nicht erfüllt habe. Günstlingswirtschaft, die sich in der Einstellung von Personen bei der Kommission zeige, könne als eine Verletzung dieser Pflichten angesehen werden. |
| 87. Αυτή η ανταλλαγή επιχειρημάτων αφορά βασικά τρεις πτυχές σχετικές με το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ. Πρώτον, μπορεί να γίνει διάκριση ως προς τη δυνατότητα εφαρμογής των κυρώσεων της απαλλαγής από τα καθήκοντα και της εκπτώσεως από το δικαίωμα συνταξιοδοτήσεως, αναλόγως του αν ο εμπλεκόμενος Επίτροπος είναι ακόμη εν ενεργεία ή όχι; Δεύτερον, μπορεί η κύρωση της εκπτώσεως ενός μέλους της Επιτροπής από τα συνταξιοδοτικά του δικαιώματα να επιβληθεί για την παράβαση όλων των υποχρεώσεων που απορρέουν από το αξίωμα του Επιτρόπου ή μόνον οσάκις πρόκειται περί των υποχρεώσεων που αφορούν τις εξωτερικές δραστηριότητες; Τρίτον, ποιες υποχρεώσεις αφορά το άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ; | 86. This discussion relates basically to three aspects concerning the scope of Article 213(2) EC. First, can a distinction be made in respect of the applicability of the sanctions of compulsory retirement and the deprivation of pension rights according to whether or not the Commissioner involved still holds office? Second, can the sanction of depriving a Member of the Commission of his pension be imposed in respect of an infringement of all the obligations arising from the office of Commissioner or only where the obligations in respect of external activities are concerned? Third, which obligations are envisaged by Article 213(2) EC? | 87. Diese Diskussion bezieht sich im Wesentlichen auf drei Aspekte der Tragweite von Artikel 213 Absatz 2 EG. Erstens, darf bezüglich der Anwendbarkeit der Sanktionen der Amtsenthebung und der Aberkennung der Ruhegehaltsansprüche danach unterschieden werden, ob das betreffende Kommissionsmitglied noch im Amt ist? Zweitens, darf die Sanktion, die darin besteht, einem Kommissionsmitglied seine Ruhegehaltsansprüche abzuerkennen, bei einem Verstoß gegen alle sich aus dem Amt als Kommissionsmitglied ergebenden Pflichten verhängt werden oder nur dann, wenn es um die Pflichten in Bezug auf externe Tätigkeiten geht? Drittens, welche Pflichten werden von Artikel 213 Absatz 2 EG erfasst? |
| 88. Όσον αφορά το πρώτο από τα ζητήματα αυτά, αρκεί να εξετασθεί η σαφής διατύπωση του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ, το οποίο, στην τελευταία του περίοδο, προβλέπει ότι καθεμία από τις δύο κυρώσεις μπορεί να επιβληθεί σε περίπτωση παραβάσεως των υποχρεώσεων του Επιτρόπου. Ο όρος «υποχρεώσεις» μπορεί μόνο να αναφέρεται στον ίδιο όρο που χρησιμοποιήθηκε στην προηγούμενη περίοδο η οποία αφορά την επίσημη υποχρέωση των Επιτρόπων να τηρούν, κατά τη διάρκεια της θητείας τους και μετά τη λήξη αυτής, τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το αξίωμά τους. Με άλλα λόγια, οι Επίτροποι πρέπει να τηρούν πάντοτε τις σχετικές υποχρεώσεις και δεν γίνεται διάκριση ως προς το αν η αίτηση προς το Δικαστήριο υποβάλλεται κατά τη διάρκεια της θητείας του Επιτρόπου ή μετά τη λήξη αυτής. Επομένως, είναι θεωρητικώς δυνατό, αντί του αιτήματος περί απαλλαγής του από τα καθήκοντά του, να γίνει επίκληση του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ κατά Επιτρόπου ο οποίος είναι ακόμη εν ενεργεία, προκειμένου να ζητηθεί η έκπτωσή του από τα συνταξιοδοτικά του δικαιώματα ή από άλλες παροχές. | 87. As to the first of these questions, it is sufficient to resort to the clear wording of Article 213(2) EC, which, in its final sentence, determines that either one of the two sanctions may be imposed in case of a breach of the Commissioner’s obligations. This term ‘obligations’ can only refer to the same term used in the preceding sentence dealing with the solemn undertaking of Commissioners to respect, both during and after their term of office, the obligations arising therefrom. In other words, the relevant obligations are to be respected at all times by Commissioners and no distinction is made as to whether or not the application to the Court is made during or after the Commissioner’s term of office. It is, therefore, possible in theory that, rather than seeking his compulsory retirement, Article 213(2) EC can be invoked against a Commissioner who is still in office in order to deprive him of his pension rights or other benefits. | 88. Was die erste dieser Fragen betrifft, so genügt es, sich den eindeutigen Wortlaut von Artikel 213 Absatz 2 EG anzusehen, der in seinem letzten Satz bestimmt, dass eine der beiden Sanktionen bei einer Verletzung der Pflichten des Kommissionsmitglieds verhängt werden kann. Dieser Begriff der „Pflichten“ kann sich nur auf denselben Begriff im vorhergehenden Satz beziehen, der die feierliche Verpflichtung der Kommissionsmitglieder zum Gegenstand hat, während der Ausübung und nach Ablauf ihrer Amtstätigkeit die sich aus ihrem Amt ergebenden Pflichten zu erfüllen. Mit anderen Worten: Die einschlägigen Pflichten müssen von den Kommissionsmitgliedern zu jeder Zeit erfüllt werden, und es wird nicht danach unterschieden, ob der Antrag beim Gerichtshof während oder nach Ablauf der Amtszeit des Kommissionsmitglieds gestellt wird. Es ist deshalb theoretisch möglich, dass gegenüber einem noch amtierenden Kommissionsmitglied, anstatt seine Amtsenthebung zu beantragen, Artikel 213 Absatz 2 EG geltend gemacht wird, damit ihm seine Ruhegehaltsansprüche oder andere Vergünstigungen aberkannt werden. |
| 89. Επομένως, δεν υπάρχει βάση για τη διάκριση στην οποία προβαίνει η E. Cresson ως προς την εφαρμογή του άρθρου 213 ΕΚ στους εν ενεργεία και στους πρώην Επιτρόπους. Στην περίπτωσή της, υπάρχει δυνατότητα επιβολής οικονομικής κυρώσεως λαμβανομένου υπόψη του ότι δεν απαλλάχθηκε των καθηκόντων της δυνάμει του άρθρου 216 ΕΚ. Αντ’ αυτού, παραιτήθηκε οικειοθελώς με την υπόλοιπη Επιτροπή Santer. | 88. There is therefore no basis for the distinction made by Mrs Cresson in the application of Article 213 EC to sitting and former Commissioners. In her case, imposing a financial sanction is possible in view of the fact that she was not compulsorily retired under Article 216 EC. Instead she resigned voluntarily together with the rest of the Santer Commission. | 89. Es gibt daher keine Grundlage für die von Frau Cresson vorgenommene Unterscheidung bei der Anwendung von Artikel 213 EG auf amtierende und ehemalige Kommissionsmitglieder. In ihrem Fall besteht die Möglichkeit der Verhängung einer finanziellen Sanktion angesichts der Tatsache, dass sie nicht nach Artikel 216 EG ihres Amtes enthoben wurde. Sie ist stattdessen zusammen mit den übrigen Mitgliedern der Santer-Kommission freiwillig zurückgetreten. |
| 90. Το δεύτερο επιχείρημα, συγκεκριμένα ότι η δεύτερη κύρωση την οποία προβλέπει το άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ μπορεί να επιβληθεί οσάκις ο εμπλεκόμενος Επίτροπος παρέλειψε να τηρήσει την εντιμότητα και τη διακριτικότητα κατά την αποδοχή θέσεων ή πλεονεκτημάτων μετά τη λήξη της θητείας του, βασίζεται σε υπερβολικά περιοριστική ερμηνεία της διατάξεως αυτής. Αυτός ο συγκεκριμένος κανόνας πρέπει να θεωρείται ως ειδικότερη έκφανση των γενικών υποχρεώσεων την οποία πρέπει να τηρούν οι Επίτροποι, πράγμα το οποίο καθίσταται πρόδηλο από τη χρήση των λέξεων «και ιδίως» που προηγούνται. Λαμβανομένου υπόψη του θεμελιώδους χαρακτήρα της, η υποχρέωση αυτή άξιζε να τονιστεί στο πλαίσιο της εν λόγω διατάξεως. | 89. The second argument, namely that the second sanction provided for in Article 213(2) EC is only available where the Commissioner involved has failed to observe integrity and discretion in accepting appointments or benefits after his term of office has ended, is based on too restrictive a reading of this provision. This specific rule must be regarded as a species of the general obligations to be respected by Commissioners, which is apparent from the use of the words ‘in particular’ which precede it. In view of its fundamental character, this obligation deserved to be mentioned explicitly in this provision. | 90. Das zweite Argument, wonach die zweite in Artikel 213 Absatz 2 EG vorgesehene Sanktion nur verfügbar sein soll, wenn das betreffende Kommissionsmitglied bei der Annahme von Tätigkeiten oder Vorteilen nach Ablauf seiner Amtszeit nicht ehrenhaft und zurückhaltend gewesen sei, stützt sich auf eine zu restriktive Auslegung dieser Vorschrift. Diese spezifische Bestimmung ist als eine besondere Ausprägung der allgemeinen Pflichten, die von den Kommissionsmitgliedern zu erfüllen sind, anzusehen, was sich aus der Verwendung des ihr vorausgehenden Wortes „insbesondere“ ergibt. Angesichts ihres grundlegenden Charakters hatte es diese Pflicht verdient, in dieser Vorschrift ausdrücklich erwähnt zu werden. |
| 91. Η τρίτη πτυχή που αφορά το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ έχει ήδη εξετασθεί στο πλαίσιο των γενικών εισαγωγικών παρατηρήσεών μου. Κάθε είδος συμπεριφοράς που μπορεί να δημιουργήσει αμφιβολίες ως προς την ανεξαρτησία και την αμεροληψία μέλους της Επιτροπής πρέπει να θεωρείται παράβαση των υποχρεώσεων που υπέχει από τη διάταξη αυτή, ικανή να επισύρει τις προβλεπόμενες κυρώσεις. Αντιθέτως προς τον ισχυρισμό της E. Cresson ότι το άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ πρέπει να ερμηνεύεται στενά, λαμβανομένων υπόψη των σοβαρών συνεπειών τις οποίες μπορεί να έχει η παράβαση των υποχρεώσεων, υπάρχει κάθε λόγος για ευρεία ερμηνεία του πεδίου εφαρμογής της διατάξεως αυτής, προκειμένου να διασφαλίζεται η αποτελεσματικότητά της στην αποτροπή συμπεριφοράς η οποία μπορεί να έχει επιζήμια αποτελέσματα στη λειτουργία της Επιτροπής ως συνόλου. | 90. The third aspect relating to the scope of Article 213(2) EC has already been discussed in the context of my general introductory remarks. Any kind of conduct which is likely to cast doubt on an individual Member of the Commission’s independence and impartiality must be regarded as a breach of obligations under this provision which can give rise to the sanctions provided for. Contrary to Mrs Cresson’s contention that Article 213(2) EC should be interpreted narrowly in view of the serious consequences which a breach of obligations may have, there is every reason to interpret the scope of this provision broadly in order to guarantee its effectiveness in discouraging conduct which may have detrimental effects on the functioning of the Commission as a whole. | 91. Der dritte die Tragweite von Artikel 213 Absatz 2 EG betreffende Aspekt ist bereits im Zusammenhang mit meinen allgemeinen einleitenden Bemerkungen erörtert worden. Jedes Verhalten, das voraussichtlich Zweifel an der Unabhängigkeit oder Unparteilichkeit eines einzelnen Kommissionsmitglieds begründet, muss als eine Pflichtverletzung im Sinne dieser Vorschrift angesehen werden, die Anlass zu den vorgesehenen Sanktionen geben kann. Entgegen dem Vorbringen von Frau Cresson, dass Artikel 213 Absatz 2 EG angesichts der schwerwiegenden Konsequenzen, die eine Pflichtverletzung haben könne, eng ausgelegt werden müsse, spricht alles dafür, die Tragweite dieser Vorschrift weit auszulegen, um ihre Wirksamkeit bei der Abschreckung vor Verhaltensweisen zu gewährleisten, die schädliche Auswirkungen auf die Funktionsfähigkeit der Kommission als Ganzes haben können. |
| 92. Συνεπώς, μπορεί να γίνει επίκληση του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ ως προς την παράβαση οποιασδήποτε από τις υποχρεώσεις που υπέχει ένας Επίτροπος, ανεξαρτήτως του αν είναι ακόμη εν ενεργεία ή αν έληξε η θητεία του. Τα επιχειρήματα της E. Cresson περί του αντιθέτου πρέπει να απορριφθούν. | 91. Article 213(2) EC, therefore, can be invoked in respect of a breach of any of the obligations incumbent on a Commissioner, irrespective of whether he still holds office or his term of office has ended. Mrs Cresson’s arguments to the contrary must be rejected. | 92. Artikel 213 Absatz 2 EG kann deshalb bei jeder Verletzung einer der Pflichten, die einem Kommissionsmitglied obliegen, unabhängig davon herangezogen werden, ob sich das Mitglied noch im Amt befindet oder seine Amtszeit abgelaufen ist. Die Gegenargumente von Frau Cresson sind zurückzuweisen. |
| 2. Τα αποτελέσματα της αποφάσεως του βελγικού ποινικού δικαστηρίου | 2. The effects of the decision of the Belgian criminal court | 2. Die Auswirkungen der Entscheidung des belgischen Strafgerichts |
| 93. Η E. Cresson ισχυρίζεται κατ’ ουσίαν ότι, δεδομένου ότι η ποινική δίωξη εις βάρος της έπαυσε λόγω του ότι ο ανακριτής κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα πραγματικά περιστατικά που συνιστούσαν πλαστογραφία και απάτη δεν μπορούν να της καταλογισθούν και ότι η Επιτροπή δεν άσκησε έφεση κατά της αποφάσεως αυτής, δεν υπάρχει βάση για την υποβολή αιτήσεως δυνάμει του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ για τα ίδια πραγματικά περιστατικά. Επικαλείται την αρχή «le pénal tient le disciplinaire en l’état», κατά την οποία ένα πειθαρχικό όργανο δεσμεύεται από τις διαπιστώσεις ενός ποινικού δικαστηρίου περί τα πραγματικά περιστατικά, προς στήριξη του επιχειρήματος αυτού. Η Επιτροπή, από την άλλη πλευρά, αμφισβητεί ότι τα πραγματικά περιστατικά σε αμφότερες τις υποθέσεις ταυτίζονται. Ενώ η ποινική διαδικασία στο Βέλγιο αφορούσε ενδεχόμενη πλαστογραφία και απάτη, εν προκειμένω επίμαχη είναι η ύπαρξη χαριστικής συμπεριφοράς. Ισχυρίζεται επίσης ότι η απόφαση περί παύσεως της ποινικής διώξεως ελήφθη για νομικούς λόγους, όχι για λόγους βασιζόμενους στα πραγματικά περιστατικά. | 92. Mrs Cresson essentially claims that as criminal proceedings against her in Belgium were discontinued on the grounds that the investigating judge reached the conclusion that the facts constituting forgery and fraud could not be imputed to her and the Commission did not appeal against this decision, there is no basis for an action under Article 213(2) EC in respect of the same facts. She invokes the principle of ‘le pénal tient le disciplinaire en l’état’, according to which a disciplinary body is bound by the findings of fact by a criminal court, in support of this argument. The Commission, on the other hand, disputes that the facts in both cases are identical. Whereas the procedure in Belgium concerned possible forgery and fraud, here it is favouritism that is at issue. It also asserts that the decision not to continue the criminal proceedings was taken on grounds of law, not on grounds of fact. | 93. Frau Cresson macht im Wesentlichen geltend, dass es, da das Strafverfahren gegen sie in Belgien deshalb nicht fortgesetzt worden sei, weil der Untersuchungsrichter zu dem Ergebnis gekommen sei, dass der Sachverhalt der Urkundenfälschung und des Betrugs ihr nicht zugerechnet werden könne, und die Kommission gegen diese Entscheidung kein Rechtsmittel eingelegt habe, keine Grundlage für eine Klage nach Artikel 213 Absatz 2 EG in Bezug auf denselben Sachverhalt gebe. Zur Stützung ihres Arguments beruft sie sich auf den Grundsatz „le pénal tient le disciplinaire en l’état“, wonach eine Disziplinarbehörde an die Tatsachenfeststellungen eines Strafgerichts gebunden sei. Die Kommission stellt demgegenüber in Abrede, dass der Sachverhalt in beiden Rechtssachen identisch sei. Während das Verfahren in Belgien mutmaßliche Urkundenfälschungen und mutmaßlichen Betrug betroffen habe, gehe es hier um Günstlingswirtschaft. Die Entscheidung, das Strafverfahren nicht fortzusetzen, sei außerdem aus rechtlichen und nicht aus tatsächlichen Gründen getroffen worden. |
| 94. Πρώτον, πρέπει να τονισθεί η ειδική φύση της διαδικασίας του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ, η οποία, μολονότι χαρακτηρίστηκε συχνά ως πειθαρχική από αμφοτέρους τους διαδίκους της παρούσας δίκης, στην πραγματικότητα πρέπει να διακρίνεται από μια τέτοια διαδικασία, λαμβανομένης υπόψη της σπουδαιότητας του δημοσίου αξιώματος που αφορά. Δεδομένου ότι υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ της συμπεριφοράς ενός Επιτρόπου και της δημόσιας εικόνας και της λειτουργίας του οργάνου στο οποίο κατέχει αξίωμα, η διαδικασία του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ έχει θεσμικό χαρακτήρα. Τούτο αντανακλάται στο ότι οι αποφάσεις που πρέπει να λαμβάνονται στο πλαίσιο της διαδικασίας αυτής δεν λαμβάνονται εντός του οργάνου καθαυτό, αλλά από άλλο όργανο, την αμερόληπτη δικαστική αρχή της Κοινότητας. | 93. First, it is necessary to stress the special nature of the procedure provided for in Article 213(2) EC, which though frequently characterised as disciplinary by both parties to these proceedings, in fact, must be distinguished from such a procedure in view of the level of public office involved. As there is a direct connection between the conduct of a Commissioner and the public image and the functioning of the institution in which he holds office, the procedure under Article 213(2) EC is constitutional in character. This is reflected by the fact that decisions to be taken in this procedure are not taken within the institution itself, but by another institution, the impartial judiciary of the Community. | 94. Zunächst ist es erforderlich, die spezielle Natur des in Artikel 213 Absatz 2 EG vorgesehenen Verfahrens hervorzuheben, das zwar von beiden an diesem Verfahren beteiligten Parteien häufig als Disziplinarverfahren bezeichnet worden ist, tatsächlich aber im Hinblick darauf, auf welcher Stufe das betreffende öffentliche Amt angesiedelt ist, von einem solchen Verfahren unterschieden werden muss. Da ein direkter Zusammenhang besteht zwischen dem Verhalten eines Kommissionsmitglieds und dem öffentlichen Ansehen und der Funktionsfähigkeit des Organs, bei dem das Mitglied sein Amt innehat, hat das Verfahren nach Artikel 213 Absatz 2 EG verfassungsrechtlichen Charakter. Dies zeigt sich darin, dass die in diesem Verfahren zu treffenden Entscheidungen nicht innerhalb des Organs selbst, sondern von einem anderen Organ, dem unparteiischen Rechtsprechungsorgan der Gemeinschaft, getroffen wird. |
| 95. Στο πλαίσιο αυτό, το Δικαστήριο έχει αποκλειστική αρμοδιότητα, η οποία δεν μπορεί να θιγεί από αποφάσεις εθνικών δικαστηρίων. Δεδομένου ότι το Δικαστήριο είναι η αρχή η οποία εν τέλει πρέπει να επιβάλει την κύρωση κατόπιν αιτήματος είτε της Επιτροπής είτε του Συμβουλίου, πρέπει επίσης να είναι σε θέση να διαπιστώσει αν η συμπεριφορά που προσάπτεται στον Επίτροπο συνιστά παράβαση υποχρεώσεων, υπό την έννοια του άρθρου 213 ΕΚ. Μολονότι το Δικαστήριο μπορεί, για τον σκοπό αυτόν, να λαμβάνει υπόψη του τις διαπιστώσεις περί τα πραγματικά περιστατικά ενός εθνικού δικαιοδοτικού οργάνου, έχει δική του ευθύνη στο πλαίσιο αυτό, η οποία δεν μπορεί να περιορισθεί καθ’ οποιονδήποτε τρόπο. Έτσι, οσάκις ένα εθνικό δικαστήριο έχει διαπιστώσει στο πλαίσιο εθνικής ποινικής διαδικασίας κατά ενός (πρώην) μέλους της Επιτροπής ότι ορισμένα πραγματικά περιστατικά δεν έχουν αποδειχθεί ή ότι έχουν μεν αποδειχθεί, αλλά δεν συνεπάγονται ποινική ευθύνη, τούτο δεν μπορεί να περιορίσει τις εξουσίες του Δικαστηρίου να διαπιστώνει και να χαρακτηρίζει τα ίδια πραγματικά περιστατικά εντός του διαφορετικού και ειδικού πλαισίου της διαδικασίας του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ, πράγμα το οποίο αποτελεί ζήτημα κοινοτικού δικαίου. | 94. In this context, the Court enjoys a monopoly of jurisdiction, which cannot be affected by decisions taken by courts at the national level. As the Court is the authority which ultimately must impose a sanction at the request of either the Commission or the Council, it must also be in a position to establish whether the conduct of which a Commissioner is accused is such as to constitute a breach of obligations within the meaning of Article 213 EC. Although the Court, for this purpose, may take account of the findings of fact by a national judicial body, it has its own responsibility in this context which cannot be fettered in any way. Thus, where a national court has established in a national criminal procedure against a (former) Member of the Commission that certain facts have not been proven or that they have been proven, but do not incur criminal liability, this cannot restrict the Court’s powers to establish and qualify the same facts in the different and specific context of the procedure of Article 213(2) EC, which is a matter of Community law. | 95. In diesem Kontext hat der Gerichtshof ein Rechtsprechungsmonopol, das von Gerichtsentscheidungen auf nationaler Ebene nicht beeinflusst werden kann. Da der Gerichtshof die Behörde ist, die letztlich auf Antrag entweder der Kommission oder des Rates eine Sanktion verhängen muss, muss sie auch in der Lage sein, festzustellen, ob das einem Kommissionsmitglied zur Last gelegte Verhalten eine Pflichtverletzung im Sinne von Artikel 213 EG darstellt. Obwohl der Gerichtshof zu diesem Zweck die Tatsachenfeststellungen eines nationalen Rechtsprechungsorgans berücksichtigen kann, besitzt er in diesem Kontext eine eigene Zuständigkeit, die in keiner Weise beschränkt werden kann. Hat daher ein nationales Gericht in einem nationalen Strafverfahren gegen ein (ehemaliges) Kommissionsmitglied festgestellt, dass bestimmte Tatsachen nicht erwiesen sind oder erwiesen sind, aber keine Strafbarkeit begründen, so kann dies nicht die Befugnis des Gerichtshofes einschränken, dieselben Tatsachen in dem anderen, besonderen Kontext des Verfahrens nach Artikel 213 Absatz 2 EG, das im Gemeinschaftsrecht geregelt ist, festzustellen und rechtlich einzuordnen. |
| 96. Για τους λόγους αυτούς, δεν θεωρώ ότι η αρχή η οποία είναι γνωστή ως «le pénal tient le disciplinaire en l’état» μπορεί να ισχύει ως προς το Δικαστήριο στο πλαίσιο της διαδικασίας του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ. | 95. It is for these reasons that I do not consider that the principle known as ‘le pénal tient le disciplinaire en l’état’ can apply to the Court in the context of Article 213(2) EC proceedings. | 96. Aus diesen Gründen meine ich, dass der als „le pénal tient le disciplinaire en l’état“ bekannte Grundsatz für den Gerichtshof im Zusammenhang mit Verfahren nach Artikel 213 Absatz 2 EG nicht gelten kann. |
| 97. Ακόμη και αν θεωρούνταν ότι η αρχή έχει εφαρμογή στα περιστατικά της υπό κρίση υποθέσεως, συμφωνώ με την Επιτροπή ότι τα πραγματικά περιστατικά τα οποία εξέτασε ο ανακριτής στο Βέλγιο και αυτά της υπό κρίση υποθέσεως δεν ταυτίζονται πλήρως. Στην προηγούμενη διαδικασία, το επίμαχο ζήτημα όσον αφορά την E. Cresson ήταν, μεταξύ άλλων, η ύπαρξη αποδεικτικών στοιχείων περί πλαστογραφίας και απάτης κατά την κατάρτιση των εντολών αποστολής του R. Berthelot και της τελικής εκθέσεώς του, κατά τη λήξη της διάρκειας της πρώτης συμβάσεώς του. Αντιθέτως, αντικείμενο της υπό κρίση υποθέσεως αποτελεί η αιτίαση περί χαριστικής συμπεριφοράς την οποία επέδειξε η E. Cresson κατά την πρόσληψη και την αντιμετώπιση του R. Berthelot και κατά την προσφορά συμβάσεων στον T. Riedinger. Τούτο αποτελεί ένα εντελώς διαφορετικό πρόβλημα. Τα επίμαχα στην ποινική διαδικασία πραγματικά περιστατι κά αποτελούσαν απλώς επακόλουθα ή εκφάνσεις της προτιμησιακής μεταχειρίσεως της οποίας έτυχαν αμφότεροι οι εν λόγω κύριοι, κατόπιν παροτρύνσεως, κατά τα προβαλλόμενα, της E. Cresson. Δεν πρέπει να συγχέονται με την καθαυτό χαριστική συμπεριφορά, η οποία τα προκάλεσε και η οποία, επιπλέον, αποτελεί ζήτημα κείμενο εκτός της σφαίρας του ποινικού δικαίου. | 96. Even if the principle were deemed to be applicable in the circumstances of the present case, I agree with the Commission that the facts that were under consideration before the investigating judge in Belgium and in the present case are not wholly identical. What was at issue in the former procedure as regards Mrs Cresson was, inter alia, whether there was evidence of forgery and fraud in drawing up the orders for missions for Mr Berthelot and in drafting his final report at the end of his first contract period. The subject of this case, by contrast, is the accusation of the attitude of favouritism displayed by Mrs Cresson in recruiting and treating Mr Berthelot and in offering contracts to Mr Riedinger. This is a completely different problem. The facts which were at issue in the criminal proceedings were merely by-products or expressions of the preferential treatment afforded to both gentlemen at the instigation, so it is alleged, of Mrs Cresson. They are not to be confused with the underlying attitude of favouritism itself, which, moreover, is an issue which lies outside the realm of criminal law. | 97. Selbst wenn davon ausgegangen würde, dass der Grundsatz unter den Umständen der vorliegenden Rechtssache gilt, stimme ich mit der Kommission darin überein, dass der beim Untersuchungsrichter in Belgien geprüfte Sachverhalt und der in der vorliegenden Rechtssache geprüfte nicht völlig identisch sind. In dem früheren Verfahren in Bezug auf Frau Cresson ging es u. a. darum, ob Beweise dafür vorlagen, dass bei der Erstellung der Dienstreiseaufträge für Herrn Berthelot und der Erstellung seines Abschlussberichts am Ende der Laufzeit seines ersten Vertrages Urkundenfälschung und Betrug im Spiel waren. Der Gegenstand der vorliegenden Rechtssache hingegen ist der Vorwurf, dass Frau Cresson bei der Einstellung und Behandlung von Herrn Berthelot und den Vertragsangeboten an Herrn Riedinger eine Günstlingswirtschaft befördernde Einstellung gezeigt habe. Dies ist eine ganz andere Frage. Die Tatsachen, um die es in dem Strafverfahren gegangen ist, waren lediglich Nebenprodukte oder Äußerungen der Vorzugsbehandlung, die den beiden Herren, wie behauptet wird, auf Veranlassung von Frau Cresson zuteil wurde. Sie dürfen nicht mit der ihnen zugrunde liegenden Einstellung, Günstlingswirtschaft zu befördern, selbst verwechselt werden, die zudem eine Frage darstellt, die außerhalb des Bereichs des Strafrechts liegt. |
| 98. Περαιτέρω, θα ήθελα να επαναλάβω ότι δεν υπάρχει εμπόδιο στη σωρευτική εφαρμογή μιας εθνικής ποινικής διαδικασίας και της διαδικασίας του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ. Έκαστο είδος διαδικασίας εξυπηρετεί διαφορετικούς σκοπούς στην εθνική και στην κοινοτική έννομη τάξη αντιστοίχως. Ενώ το μεν σκοπεί στην επιβολή προτύπων τα οποία θεωρούνται ουσιώδη για τη δομή της κοινωνίας σε εθνικό επίπεδο, το δε σκοπεί στη διασφάλιση την ορθής λειτουργίας των κοινοτικών θεσμών προκειμένου να υλοποιηθούν οι σκοποί των Συνθηκών. Ακόμη και αν η εθνική ποινική διαδικασία είχε συνεχιστεί και καταλήξει στην επιβολή ποινής, θα εξακολουθούσε ακόμη να υπάρχει περιθώριο επιβολής των κυρώσεων του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ. | 97. As a further point, I would repeat that there is no objection to a national criminal procedure and an Article 213(2) EC procedure being applied concurrently. Both types of procedure serve different purposes in the national and Community legal orders respectively. Whereas the former is aimed at enforcing standards which are deemed to be essential to the fabric of society at the national level, the latter is designed to ensure the proper functioning of the Community institutions with a view to realising the objectives of the Treaties. Even if the national criminal procedure had continued and had resulted in the imposition of a penalty, there still would be scope for imposing the sanctions provided for in Article 213(2) EC. | 98. Als weiteren Punkt möchte ich erneut anführen, dass nichts dagegen spricht, dass ein nationales Strafverfahren und ein Verfahren nach Artikel 213 Absatz 2 EG parallel durchgeführt werden. Diese beiden Arten von Verfahren dienen in der nationalen Rechtsordnung beziehungsweise in der Gemeinschaftsrechtsordnung verschiedenen Zwecken. Während die erste Art von Verfahren darauf abzielt, Normen durchzusetzen, die für das Gesellschaftsgefüge auf nationaler Ebene unentbehrlich sind, ist letztere dazu bestimmt, das ordnungsgemäße Funktionieren der Gemeinschaftsorgane mit Blick auf die Verwirklichung der Ziele der Verträge zu gewährleisten. Selbst wenn das nationale Strafverfahren fortgesetzt worden wäre und zu einer Bestrafung geführt hätte, bliebe noch Raum für die Verhängung der in Artikel 213 Absatz 2 EG vorgesehenen Sanktionen. |
| 99. Κατά συνέπεια, πρέπει να απορριφθεί το επιχείρημα της E. Cresson ότι η απόφαση του Chambre du conseil του Tribunal de première instance των Βρυξελλών της 30ής Ιουνίου 2004 περί παύσεως της ποινικής διώξεως που είχε κινηθεί κατ’ αυτής καθιστά την αίτηση της Επιτροπής κενή περιεχομένου και ότι, κατά συνέπεια, η παρούσα δίκη κινήθηκε απαραδέκτως. | 98. Consequently, Mrs Cresson’s argument that the decision by the Chambre du conseil of the Tribunal de première instance in Brussels of 30 June 2004 not to continue the criminal proceedings initiated against her deprives the Commission’s application of all substance and that, as a result, the present proceedings are inadmissible, must be rejected. | 99. Folglich ist das Argument von Frau Cresson, dass die Entscheidung der Chambre du conseil am Tribunal de première instance Brüssel vom 30. Juni 2004, das gegen sie eingeleitete Strafverfahren, nicht fortzusetzen, den Antrag der Kommission völlig gegenstandslos mache und das vorliegende Verfahren demzufolge unzulässig sei, zurückzuweisen. |
| 3. De minimis non curat praetor | 3. De minimis non curat praetor | 3. De minimis non curat praetor |
| 100. Η E. Cresson ισχυρίζεται ότι η αίτηση της Επιτροπής πρέπει να κριθεί απαράδεκτη λόγω του ευτελούς χρηματικού ποσού το οποίο αφορά και το οποίο συνδέεται με τις εντολές αποστολής του R. Berthelot. Η Επιτροπή αμφισβητεί το επιχείρημα αυτό και ισχυρίζεται ότι, ακόμη και αν υποτεθεί ότι ευσταθεί, αφορά την ουσία της αιτήσεως και όχι το παραδεκτό της. | 99. Mrs Cresson submits that the Commission’s application should be declared inadmissible in view of the modest amount of money involved in connection with the orders for missions for Mr Berthelot. The Commission contests this argument and states that, if at all applicable, it relates to the substance of the application, not to its admissibility. | 100. Frau Cresson macht geltend, dass die Klage der Kommission in Anbetracht des geringen Geldbetrags, um den es im Zusammenhang mit den Dienstreiseaufträgen für Herrn Berthelot gehe, als unzulässig abgewiesen werden müsse. Die Kommission tritt diesem Argument damit entgegen, dass es, wenn es überhaupt zutreffend sei, die Begründetheit der Klage und nicht deren Zulässigkeit betreffe. |
| 101. Το άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ δεν περιέχει επιταγές ως προς τον βαθμό σοβαρότητας μιας προβαλλομένης παραβάσεως υποχρεώσεων εκ μέρους ενός (πρώην) μέλους της Επιτροπής, ως κριτήριο για την υποβολή αιτήσεως προς το Δικαστήριο από το Συμβούλιο ή την Επιτροπή. Η απόφαση περί κινήσεως διαδικασίας βάσει της εν λόγω διατάξεως της Συνθήκης αποτελεί ζήτημα που εναπόκειται αποκλειστικώς και μόνο στη διακριτική ευχέρεια του ενδιαφερομένου οργάνου. Οποιαδήποτε απόφαση για την κίνηση διαδικασίας βάσει της διατάξεως αυτής κατά (πρώην) μέλους της Επιτροπής λαμβάνεται συλλογικώς από το σώμα των Επιτρόπων. Μπορεί να υποτεθεί ότι η απόφαση αυτή δεν θα ληφθεί επιπόλαια. | 100. Article 213(2) EC contains no requirements as to the degree of seriousness of an alleged breach of obligations by a (former) Member of the Commission as a criterion for the Commission or the Council making an application to the Court. The decision to initiate proceedings under this Treaty provision is a matter for the sole discretion of the institution involved. Any decision to instigate proceedings under this provision against a (former) Member of the Commission is taken collectively by the College of Commissioners. It may be presumed that such a decision will not be taken lightly. | 101. Artikel 213 Absatz 2 EG enthält keine Erfordernisse in Bezug auf den Schweregrad der Pflichtverletzung, die einem (ehemaligen) Kommissionsmitglied zur Last gelegt wird, als ein Kriterium für die Kommission oder den Rat, beim Gerichtshof Klage zu erheben. Die Entscheidung über die Einleitung eines Verfahrens nach dieser Vertragsbestimmung steht allein im Ermessen des betroffenen Organs. Jede Entscheidung, ein Verfahren nach dieser Vorschrift gegen ein (ehemaliges) Kommissionsmitglied einzuleiten, wird vom Kollegium der Kommissionsmitglieder gemeinsam getroffen. Es kann davon ausgegangen werden, dass eine solche Entscheidung nicht leichtfertig getroffen wird. |
| 102. Επιπλέον, το γεγονός ότι η υλική ζημία η οποία προκαλείται στα συμφέροντα της Κοινότητας μπορεί να είναι ασήμαντη δεν αποτελεί μέτρο για να κριθεί η σοβαρότητα της παραβάσεως των υποχρεώσεων εκ μέρους του εμπλεκομένου Επιτρόπου, από την οποία η ζημία αυτή απορρέει. Αυτό που έχει σημασία είναι αν η υπό κρίση συμπεριφορά μπορούσε να βλάψει το κύρος και την αξιοπιστία της Επιτροπής και να κλονίσει την εμπιστοσύνη την οποία άλλα κοινοτικά όργανα, τα κράτη μέλη και το κοινό εν γένει έχουν στην Επιτροπή. Όπως είναι προφανές στην υπό κρίση υπόθεση, η συμπεριφορά της E. Cresson προκάλεσε τέτοια βλάβη. | 101. In addition, the fact that the material damage caused to the Community’s interests may be modest is no gauge for the seriousness of the underlying breach of the obligations by the Commissioner concerned. What matters is whether the conduct concerned was likely to damage the Commission’s authority and credibility and the confidence which other institutions, the Member States and the general public have in the Commission. As is evident in the present case, such damage did result from Mrs Cresson’s conduct. | 102. Zudem ist der Umstand, dass der materielle Schaden für die Interessen der Gemeinschaft möglicherweise gering ist, kein Maßstab für die Schwere der zugrunde liegenden Pflichtverletzung durch das betreffende Kommissionsmitglied. Entscheidend ist, ob das betreffende Verhalten geeignet war, der Autorität und der Glaubwürdigkeit der Kommission und dem Vertrauen zu schaden, das andere Organe, die Mitgliedstaaten und die Allgemeinheit der Kommission entgegenbringen. In der vorliegenden Rechtssache ist offensichtlich, dass das Verhalten von Frau Cresson einen solchen Schaden zur Folge hatte. |
| 103. Το γεγονός ότι το ποσό κατά το οποίο ωφελήθηκε ο R. Berthelot ήταν σχετικώς χαμηλό δεν θίγει, επομένως, το παραδεκτό της αιτήσεως της Επιτροπής. Όπως ορθώς παρατηρεί η Επιτροπή, τούτο αποτελεί στην καλύτερη των περιπτώσεων μια πτυχή η οποία μπορεί να ληφθεί υπόψη κατά την εκτίμηση του ουσία βασίμου της υποθέσεως. | 102. The fact that the amount involved in benefiting Mr Berthelot was relatively low does not, therefore, affect the admissibility of the Commission’s application. As the Commission correctly observes, this is at most an aspect which can be taken into account in assessing the merits of the case. | 103. Die Tatsache, dass der Betrag, um den es bei der Begünstigung von Herrn Berthelot ging, vergleichsweise gering war, hat daher keine Auswirkungen auf die Zulässigkeit der Klage der Kommission. Wie die Kommission zutreffend bemerkt, ist dies allenfalls ein Aspekt, der bei der Beurteilung des Sachverhalts berücksichtigt werden kann. |
| 4. Συμπέρασμα επί του παραδεκτού | 4. Conclusion on admissibility | 4. Ergebnis zur Zulässigkeit |
| 104. Υπό το πρίσμα των ανωτέρω σκέψεων, καταλήγω ότι οι ισχυρισμοί της E. Cresson περί του απαραδέκτου της αιτήσεως της Επιτροπής είναι αβάσιμοι. | 103. In the light of the considerations set out above, I conclude that Mrs Cresson’s submissions, to the effect that the Commission’s application is inadmissible, are unfounded. | 104. Im Licht der obigen Erwägungen komme ich zu dem Ergebnis, dass das Vorbringen von Frau Cresson, wonach die Klage der Kommission unzulässig sein soll, nicht stichhaltig ist. |
| Β – Διαδικαστικά ζητήματα | B – Procedural issues | B – Verfahrensfragen |
| 105. Η E. Cresson προβάλλει σειρά αντιρρήσεων όσον αφορά τον τρόπο διεξαγωγής της ενώπιον της Επιτροπής διαδικασίας προ της υποβολής της αιτήσεώς της προς το Δικαστήριο και επικρίνει την έλλειψη διαδικαστικών εγγυήσεων κατά την εφαρμογή του καθαυτό άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ. Μολονότι οι αιτιάσεις αυτές, που συνοψίζονται στα σημεία 51 και 60 έως 62 ανωτέρω, προβλήθηκαν ως επικουρικοί ισχυρισμοί, εξυπηρετεί από συστηματικής απόψεως να εξετασθούν πριν από την εξέταση της υποθέσεως επί της ουσίας. | 104. Mrs Cresson raises a series of objections to the manner in which the procedure was conducted before the Commission prior to submitting its application to the Court, and criticises the lack of procedural guarantees in the application of Article 213(2) EC itself. Even though these complaints, which are summarised in points 51 and 60 to 62 above, were presented as subsidiary points, it is convenient from a systematic point of view to discuss them before turning to the substance of the case. | 105. Frau Cresson erhebt eine Reihe von Einwendungen gegen die Art und Weise, in der das Verfahren bei der Kommission vor der Klage beim Gerichtshof geführt worden sei, und sie kritisiert das Fehlen von Verfahrensgarantien bei der Anwendung von Artikel 213 Absatz 2 EG selbst. Auch wenn diese Rügen, die in den vorstehenden Nummern 51 und 60 bis 62 zusammengefasst sind, nur hilfsweise vorgebracht werden, ist es aus systematischer Sicht angebracht, sie zu erörtern, bevor auf die Begründetheit der Rechtssache eingegangen wird. |
| 106. ΄Όπως ορθώς παρατηρεί η E. Cresson, δεν υπάρχει σαφές διαδικαστικό πλαίσιο για την προετοιμασία της αποφάσεως της Επιτροπής περί υποβολής αιτήσεως προς το Δικαστήριο βάσει του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ, οσάκις το όργανο αυτό θεωρεί ότι ένα από τα μέλη ή τα πρώην μέλη του παρέβη τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το αξίωμα του Επιτρόπου. Λαμβανομένων υπόψη των σοβαρών προσωπικών συνεπειών τις οποίες μπορεί να έχει μια τέτοια απόφαση, η Επιτροπή οφείλει να ενεργήσει με την προσήκουσα προσοχή όσον αφορά τη διαπίστωση των πραγματικών περιστατικών, την εκτίμησή τους, τη γνωστοποίηση της θέσεώς της στον ενδιαφερόμενο και την ακρόασή του ώστε να εκθέσει τις απόψεις του επί των εις βάρος του αιτιάσεων. Το καθήκον της να ενεργήσει με σύνεση αποκτά ιδιάζουσα σπουδαιότητα εν προκειμένω, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν προηγούμενα και δικαστικώς επικυρωθείσες προπαρασκευαστικές διαδικασίες. Υπό μια γενική έννοια, η Επιτροπή όντως επέδειξε σύνεση κατά την προετοιμασία της παρούσας διαδικασίας, καταρτίζοντας ανακοίνωση αιτιάσεως, κοινοποιώντας τη στην E. Cresson και παρέχοντάς της την ευκαιρία να απαντήσει εγγράφως και προφορικώς. Θεωρώ σημαντικό να υπογραμμισθεί αυτό το γενικό σημείο πριν εξετασθούν οι κατ’ ιδίαν αιτιάσεις τη E. Cresson. | 105. As Mrs Cresson correctly points out, there is no clear procedural framework for the preparation of the decision by the Commission to make an application to the Court under Article 213(2) EC where it considers that one of its Members or former Members has breached the obligations arising from the office of Commissioner. In view of the serious personal consequences such a decision may have, it is incumbent upon the Commission to act with due care both in respect of fact-finding, assessing the facts, communicating its position to the person concerned and hearing his views on the accusations against him. This duty to act with prudence and to take full account of the rights of the defence is particularly acute in the absence of precedents and of judicially sanctioned preparatory procedures. In a general sense, the Commission did indeed adopt a prudent approach to the preparation of these proceedings by preparing a notice of objections, communicating this to Mrs Cresson and giving her the opportunity to respond in writing and orally. I consider it important to underline this general point before considering Mrs Cresson’s separate complaints. | 106. Wie Frau Cresson zutreffend vorträgt, gibt es keinen klaren Verfahrensrahmen für die Vorbereitung der Entscheidung der Kommission, beim Gerichtshof nach Artikel 213 Absatz 2 EG Klage zu erheben, wenn ihrer Meinung nach eines ihrer Mitglieder oder ehemaligen Mitglieder die sich aus dem Amt als Kommissar ergebenden Pflichten verletzt hat. Angesichts der schwerwiegenden persönlichen Folgen, die eine solche Entscheidung haben kann, obliegt es der Kommission, sowohl bei der Feststellung und der Beurteilung des Sachverhalts als auch bei der Mitteilung ihres Standpunkts an den Betroffenen mit der gebotenen Sorgfalt vorzugehen und ihn zu ihren Ansichten zu den gegen ihn erhobenen Vorwürfen anzuhören. Diese Pflicht, mit Bedacht vorzugehen und die Rechte der Verteidigung in vollem Umfang zu berücksichtigen, besteht in besonderem Maße, wenn es keine Präzedenzfälle und kein gerichtlich gebilligtes Verfahren gibt. In allgemeiner Hinsicht ist die Kommission bei der Vorbereitung des Verfahrens allerdings mit Bedacht vorgegangen, indem sie eine Mitteilung der Beschwerdepunkte vorbereitet, an Frau Cresson übermittelt und ihr Gelegenheit gegeben hat, schriftlich und mündlich darauf zu antworten. Ich halte es für wichtig, diesen allgemeinen Punkt hervorzuheben, bevor ich auf die einzelnen Rügen von Frau Cresson eingehe. |
| 107. Η πρώτη αιτίαση της E. Cresson ότι η διοικητική έρευνα κατ’ αυτής έπρεπε να έχει κινηθεί από το σώμα των Επιτρόπων, δεδομένου ότι ο Γενικός Διευθυντής προσωπικού δεν ήταν αρμόδιος προς τούτο, δεν μπορεί να γίνει δεκτή. Εκτός του ότι δεν υπάρχει γραπτός ή άγραφος κανόνας περί του ότι η απόφαση για τη διερεύνηση υπονοιών επιλήψιμης πρακτικής εκ μέρους Επιτρόπου μπορεί να ληφθεί μόνον από τους ομοτίμους του, ένας Γενικός Διευθυντής ενεργεί υπό την άμεση ευθύνη ενός μέλους της Επιτροπής. Όπως πρέπει να τονιστεί για άλλη μια φορά, αυτό που έχει σημασία είναι ότι, αποφασίζοντας να κινήσει τη διαδικασία του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ, η Επιτροπή ανέλαβε την πλήρη ευθύνη για τα πραγματικά περιστατικά επί των οποίων στηρίζει τους ισχυρισμούς της. | 106. Mrs Cresson’s first complaint that the administrative enquiry against her should have been opened by the College of Commissioners as the Director-General for personnel lacked competence to do so cannot be accepted. Besides the fact that there is no written or unwritten rule that a decision to investigate suspected malpractice of a Commissioner can only be taken by his peers, a Director-General operates under the direct responsibility of a Member of the Commission. As must be emphasised once again, what is relevant is that, in deciding to open Article 213(2) EC proceedings, the Commission assumed full responsibility for the facts on which it bases its allegations. | 107. Die erste Rüge von Frau Cresson, dass das Kollegium der Kommissionsmitglieder die behördlichen Ermittlungen gegen sie hätte einleiten müssen, da dem Generaldirektor für Personal die Befugnis hierfür gefehlt habe, kann nicht akzeptiert werden. Abgesehen davon, dass es keine geschriebene oder ungeschriebene Regel gibt, dass die Entscheidung über Ermittlungen in Bezug auf einen mutmaßlichen Amtsmissbrauch eines Kommissionsmitglieds nur von Personen, die diesem im Rang gleichstehen, getroffen werden kann, wird ein Generaldirektor unter der unmittelbaren Verantwortung eines Kommissionsmitglieds tätig. Wie noch einmal hervorzuheben ist, kommt es darauf an, dass die Kommission mit der Entscheidung über die Einleitung eines Verfahrens nach Artikel 213 Absatz 2 EG die volle Verantwortung für den Sachverhalt, auf den sie ihre Vorwürfe stützt, übernommen hat. |
| 108. Στο κεφάλαιο που αφορά την προσβολή των θεμελιωδών της δικαιωμάτων η E. Cresson ισχυρίζεται, πρώτον, ότι η παρέλευση επτά ετών από την τέλεση των πραγματικών περιστατικών που της προσάπτονται μέχρι την κίνηση της εις βάρος της διαδικασίας το 2003 είναι ανεπίτρεπτη. Όσον αφορά την αιτίαση αυτή, επισημαίνεται ότι το άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ δεν προβλέπει προθεσμία εντός της οποίας πρέπει να κινηθεί η διαδικασία κατά ενός (πρώην) Επιτρόπου. Στην παρούσα υπόθεση, η απόφαση περί κινήσεως της διαδικασίας κατά της E. Cresson ήταν το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας ερευνών και εσωτερικών μεταρρυθμίσεων στο πλαίσιο της Επιτροπής, την οποία πρέπει να γνώριζε η E. Cresson. Μολονότι μπορεί να γίνει δεκτό ότι η πάροδος επταετίας πριν κινηθεί η διαδικασία η οποία σκοπεί στην επιβολή οικονομικής κυρώσεως είναι σημαντική, τούτο δεν θίγει την ικανότητα της Επιτροπής να υποβάλει αίτηση προς το Δικαστήριο δυνάμει του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ. Αν η πάροδος του χρόνου λειτουργούσε όντως ως λόγος απαραδέκτου, όπως παρατήρησε η Επιτροπή, τούτο θα μπορούσε να εμποδίσει την Επιτροπή ή το Συμβούλιο να υποβάλει αίτηση σε περιπτώσεις που τα πραγματικά περιστατικά διαπιστώθηκαν πολύ αργότερα από της τελέσεώς τους. Ωστόσο, θεωρώ ότι ο χρόνος που παρήλθε μεταξύ των βασικών πραγματικών περιστατικών της υποθέσεως και της αποφάσεως περί κινήσεως της διαδικασίας του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ μπορεί να αποτελεί παράγοντα ο οποίος μπορεί να λαμβάνεται υπόψη στο πλαίσιο της αποφάσεως περί της ενδεχόμενης κυρώσεως. Θα επανέλθω στο ζήτημα αυτό κατωτέρω. | 107. Under the heading of the violation of her fundamental rights Mrs Cresson asserts, first, that a time-lapse of seven years between the facts of which she is accused and the opening of the procedure against her in 2003 is unacceptable. As regards this complaint, it must be pointed out that Article 213(2) EC does not provide for any time-limit within which proceedings against a (former) Commissioner must be opened. In this case, the decision to open the proceedings against Mrs Cresson was the culmination of a process of investigation and internal reforms within the Commission of which Mrs Cresson must have been aware. Although it may be accepted that a time-lapse of seven years before initiating proceedings which are aimed at imposing a financial sanction is significant, this does not affect the competence of the Commission to apply to the Court under Article 213(2) EC. If the lapse of time did operate as a ground for inadmissibility, as was observed by the Commission, this could prevent it or the Council from bringing an action in cases where the facts were established far later than they occurred. However, I do consider that the time that has passed between the basic facts of the case and the decision to open Article 213(2) EC proceedings may be a factor which can be taken into account in the context of deciding upon a possible sanction. I will return to this matter below. | 108. Im Rahmen der von ihr gerügten Verletzung ihrer Grundrechte macht Frau Cresson zunächst geltend, dass ein Zeitraum von sieben Jahren zwischen dem ihr zur Last gelegten Sachverhalt und der Einleitung des gegen sie gerichteten Verfahrens im Jahr 2003 nicht akzeptabel sei. Was diese Rüge betrifft, so ist darauf hinzuweisen, dass Artikel 213 Absatz 2 EG keine Frist vorsieht, in der ein Verfahren gegen ein (ehemaliges) Kommissionsmitglied eingeleitet werden muss. In der vorliegenden Rechtssache war die Entscheidung, das Verfahren gegen Frau Cresson einzuleiten, der Höhepunkt eines Prozesses von Ermittlungen und internen Reformen innerhalb der Kommission, von dem Frau Cresson Kenntnis gehabt haben muss. Auch wenn angenommen werden kann, dass ein Zeitraum von sieben Jahren bis zur Einleitung eines auf Verhängung einer finanziellen Sanktion gerichteten Verfahrens als erheblich anzusehen ist, beeinträchtigt dies nicht die Befugnis der Kommission, den Gerichtshof nach Artikel 213 Absatz 2 EG anzurufen. Wenn der Zeitablauf zur Unzulässigkeit führen würde, so könnte dies, wie die Kommission bemerkt hat, sie oder den Rat an der Klageerhebung in Fällen hindern, in denen der Sachverhalt erst wesentlich später festgestellt wird, als er sich zugetragen hat. Allerdings bin ich der Auffassung, dass die zwischen dem für die Rechtssache grundlegenden Tatsachen und der Entscheidung über die Einleitung eines Verfahrens nach Artikel 213 Absatz 2 EG verstrichene Zeit ein Gesichtspunkt sein kann, der bei der Entscheidung über eine mögliche Sanktion berücksichtigt werden kann. Ich werde weiter unten darauf zurückkommen. |
| 109. Η επόμενη πτυχή της προβαλλομένης προσβολής των θεμελιωδών δικαιωμάτων άμυνας είναι ότι η E. Cresson δεν έτυχε δίκαιης διαδικασίας διότι, κατά τη διάρκεια της όλης διαδικασίας, η Επιτροπή ανέλαβε τον ρόλο ανακριτή, μετέχοντας στην ποινική διαδικασία στο Βέλγιο και κινώντας διάφορες διοικητικές έρευνες, και αργότερα τον ρόλο του κατηγόρου, υποβάλλοντας αίτηση προς το Δικαστήριο δυνάμει του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ. Περαιτέρω, μη παρέχοντας στην E. Cresson πρόσβαση στα πρακτικά της συνεδριάσεως της Επιτροπής κατά την οποία ελήφθη η απόφαση περί κινήσεως της παρούσας δίκης, παραβίασε την αρχή της κατ’ αντιδικία διαδικασίας. Όσον αφορά το πρώτο σημείο, θα ήθελα να παρατηρήσω ότι, καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, η Επιτροπή άσκησε προσηκόντως τις εκ της Συνθήκης εξουσίες της, τόσο κατά τη διεξαγωγή ερευνών όσο και κατά την απόφαση υποβολής της υποθέσεως στην κρίση του Δικαστηρίου. Είναι παραπλανητικό να εξομοιώνονται οι ενέργειές της στο πλαίσιο αυτό με ρόλους που είναι ξένοι προς αυτήν. Όσον αφορά το δεύτερο σημείο, λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι η E. Cresson είχε πληροφορηθεί πλήρως τις εις βάρος της κατηγορίες, όπως εκτέθηκαν στην ανακοίνωση αιτιάσεων, η μη παροχή προς αυτήν προσβάσεως στα πρακτικά της συνεδριάσεως της Επιτροπής της 19ης Ιουλίου 2004 δεν προσέβαλε το δικαίωμά της σε μια δίκαιη διαδικασία. | 108. The next aspect of the alleged violation of the fundamental rights of the defence is that Mrs Cresson was denied a fair procedure, in that during the course of the whole procedure, the Commission assumed the role of investigating judge, by intervening in the criminal proceedings in Belgium and by initiating various administrative enquiries, and later the role of prosecutor by making its application to the Court under Article 213(2) EC. Furthermore, by refusing Mrs Cresson access to the minutes of the Commission’s meeting in which the decision to open the present proceedings was taken it violated the principle of adversarial proceedings. As to the first point, I would observe that, throughout the procedure, the Commission properly exercised its powers under the Treaty both in conducting enquiries and in deciding to seize the Court. It is misleading to assimilate its actions in this context with roles which are foreign to it. As to the second point, in view of the fact that Mrs Cresson was fully informed of the accusations against her as laid down in the notice of objections, the refusal to grant her access to the minutes of the Commission’s meeting of 19 July 2004, did not infringe her right to a fair procedure. | 109. Der nächste Aspekt eines angeblichen Verstoßes gegen die Grundrechte der Verteidigung ist, dass Frau Cresson ein faires Verfahren insoweit verweigert worden sei, als die Kommission während des gesamten Verfahrens aufgrund ihrer Beteiligung an dem Strafverfahren in Belgien und der Einleitung mehrerer behördlicher Ermittlungsverfahren die Rolle eines Untersuchungsrichters und später durch die Klageerhebung beim Gerichtshof nach Artikel 213 Absatz 2 EG die Rolle eines Anklägers übernommen habe. Außerdem habe sie dadurch gegen den Grundsatz des kontradiktorischen Verfahrens verstoßen, dass sie sich geweigert habe, Frau Cresson Zugang zum Protokoll ihrer Zusammenkunft zu gewähren, bei der die Entscheidung über die Einleitung des vorliegenden Verfahrens getroffen worden sei. Was den ersten Punkt betrifft, so möchte ich darauf hinweisen, dass die Kommission während des gesamten Verfahrens sowohl bei de r Durchführung der Ermittlungen als auch bei der Entscheidung über die Anrufung des Gerichtshofes ihre Befugnisse nach dem Vertrag ordnungsgemäß ausgeübt hat. Es ist irreführend, die Maßnahmen der Kommission in diesem Zusammenhang mit Rollen gleichzusetzen, mit denen sie nichts zu tun hat. Was den zweiten Punkt betrifft, so wurde Frau Cresson angesichts der Tatsache, dass sie in vollem Umfang über die gegen sie erhobenen Vorwürfe, wie sie in der Mitteilung der Beschwerdepunkte niedergelegt waren, informiert war, durch die Weigerung, ihr Zugang zum Protokoll der Zusammenkunft der Kommission vom 19. Juli 2004 zu gewähren, nicht in ihrem Recht auf ein faires Verfahren verletzt. |
| 110. Περαιτέρω, στο ίδιο κεφάλαιο, η E. Cresson ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή δεν υπήρξε αμερόληπτη κατά τη λήψη της αποφάσεώς της περί κινήσεως της διαδικασίας του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ, δεδομένου ότι ενήργησε υπό την πολιτική πίεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Πρέπει να τονιστεί και εν προκειμένω ότι, ενώ η Επιτροπή έχει τη δική της ευθύνη να αποφασίσει αν θα υποβάλει αίτηση στο Δικαστήριο βάσει της διατάξεως αυτής, το Δικαστήριο εν τέλει αποφασίζει αν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την επιβολή κυρώσεως και ποια κύρωση είναι η προσήκουσα υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες. Το ζήτημα αν η Επιτροπή ενήργησε αμερόληπτα υποβάλλοντας την αίτησή της δεν ασκεί επιρροή. Ως εκ τούτου, η αιτίαση αυτή πρέπει επίσης να απορριφθεί. | 109. Next, under this heading, Mrs Cresson claims that the Commission was not impartial in taking its decision to initiate Article 213(2) EC proceedings as it acted under political pressure from the European Parliament. Here, again, it must be stressed that, whereas the Commission has its own responsibility in deciding whether or not to make an application to the Court under this provision, it is the Court that ultimately decides whether the conditions for imposing a sanction are fulfilled and which sanction is appropriate in the circumstances. The question as to whether the Commission has acted impartially in bringing its action is not relevant. This complaint, therefore, must also be rejected. | 110. Weiter rügt Frau Cresson in diesem Rahmen, dass die Kommission bei ihrer Entscheidung über die Einleitung eines Verfahrens nach Artikel 213 Absatz 2 EG nicht unparteiisch gewesen sei, da sie unter dem politischen Druck des Europäischen Parlaments gehandelt habe. Hier ist erneut zu betonen, dass die Kommission zwar in eigener Verantwortung entscheidet, ob sie nach dieser Vorschrift Klage beim Gerichtshof erhebt, dass aber letztlich der Gerichtshof entscheidet, ob die Voraussetzungen für die Verhängung einer Sanktion gegeben sind und welche Sanktion den Umständen nach angemessen ist. Die Frage, ob die Kommission bei der Klageerhebung unparteiisch gehandelt hat, ist irrelevant. Auch diese Rüge ist daher zurückzuweisen. |
| 111. Τέλος, η E. Cresson ισχυρίζεται ότι σημειώθηκαν ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες σχετικές με τις διοικητικές έρευνες. Είναι χρήσιμο να επισημανθεί ότι οι διάφορες διοικητικές έρευνες που διεξήχθησαν στις προβαλλόμενες περιπτώσεις χαριστικής συμπεριφοράς της E. Cresson αποτέλεσαν άμεσο αποτέλεσμα γενικότερων ισχυρισμών περί επιλήψιμων πρακτικών στο πλαίσιο της Επιτροπής τότε. Δεν προβλέφθηκαν, καθαυτές, ως προετοιμασία της κινήσεως διαδικασίας βάσει του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ κατ’ αυτής. Οι έρευνες απέκτησαν τη λειτουργία αυτή εκ των υστέρων, στις 21 Ιανουαρίου 2003, όταν η Επιτροπή αποφάσισε να απευθύνει την ανακοίνωση αιτιάσεων στην E. Cresson. Η απόφαση περί κινήσεως διαδικασίας του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ αποτελεί τη μόνη ευθύνη της Επιτροπής, ενεργούσας ως συλλογικό όργανο, και, λαμβάνοντας την απόφαση αυτή, η Επιτροπή αναλαμβάνει επίσης πλήρη ευθύνη για τα πραγματικά περιστατικά επί των οποίων στηρίζει την αίτησή της. Στη συνέχεια, απόκειται στο Δικαστήριο να εκτιμήσει το βάσιμο της αιτήσεως αυτής, στηριζόμενο στα εν λόγω πραγματικά στοιχεία. Από αυτή την οπτική γωνία, οι διάφορες τυπικές –και, κατά τη γνώμη μου, εξαιρετικά ασήμαντες– πλημμέλειες οι οποίες σημειώθηκαν κατά την E. Cresson στο προπαρασκευαστικό στάδιο δεν μπορούν, ακόμη και αν όντως σημειώθηκαν, να θίξουν την αλήθεια των πραγματικών περιστατικών που εξέθεσε στο Δικαστήριο η Επιτροπή. | 110. Finally, Mrs Cresson asserts that a series of procedural irregularities occurred in relation to the administrative enquiries. It is useful to point out that the various administrative enquiries which were conducted into alleged cases of favouritism by Mrs Cresson were the direct result of more general allegations of malpractice within the Commission at the time. They were not, as such, envisaged as the preparation of the opening of proceedings under Article 213(2) EC against her. They only acquired that function ex post facto on 21 January 2003 when the Commission decided to address its notice of objections to Mrs Cresson. The decision to open Article 213(2) EC proceedings is the sole responsibility of the Commission, acting as a collegiate body, and in taking this decision it also assumes full responsibility for the facts on which it bases its application. It is then up to the Court to assess the merits of this case on the basis of this factual information. Seen from this perspective, the various formal – and to my mind, extremely trivial – irregularities which allegedly took place in the preparatory phase, cannot, even if they did occur, affect the veracity or the validity of the facts presented to the Court by the Commission. | 111. Schließlich macht Frau Cresson geltend, dass es zu einer Reihe von Verfahrensfehlern in Bezug auf die behördlichen Ermittlungen gekommen sei. Es ist zweckdienlich, darauf hinzuweisen, dass die verschiedenen behördlichen Ermittlungen, die wegen mutmaßlicher Fälle von Günstlingswirtschaft bei Frau Cresson durchgeführt wurden, die unmittelbare Folge allgemeinerer Vorwürfe von Amtsmissbrauch innerhalb der Kommission waren, die zur damaligen Zeit erhoben wurden. Sie sollten als solche nicht der Vorbereitung zur Eröffnung eines Verfahrens nach Artikel 213 Absatz 2 EG dienen. Sie erhielten diese Funktion erst nachträglich am 21. Januar 2003, als die Kommission beschloss, ihre Mitteilung der Beschwerdepunkte an Frau Cresson zu richten. Die Verantwortung für die Entscheidung über die Eröffnung des Verfahrens nach Artikel 213 Absatz 2 EG liegt allein bei der Kommission, die insoweit als Kollegialorgan handelt, und mit dieser Entscheidung übernimmt sie auch die volle Verantwortung für die Tatsachen, auf die sie ihren Antrag stützt. Anschließend obliegt es dem Gerichtshof, den Fall auf der Grundlage dieses Tatsachenvorbringens zu beurteilen. Aus diesem Blickwinkel betrachtet können die verschiedenen formalen – und meines Erachtens äußerst belanglosen – Unregelmäßigkeiten, die sich in der Vorbereitungsphase angeblich ereignet haben, selbst wenn sie geschehen sind, die Richtigkeit oder die Stichhaltigkeit der Tatsachen, die die Kommission dem Gerichtshof unterbreitet hat, nicht beeinträchtigen. |
| 112. Η κύρια αντίρρηση της E. Cresson όσον αφορά τα δικαιώματα άμυνας είναι ότι, στο πλαίσιο της παρούσας δίκης, δεν έχει δικαίωμα εφέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου. Συγκριτικώς, αναφέρεται στην κατάσταση που ισχύει ως προς τις υποθέσεις των κοινοτικών υπαλλήλων και στην κατάσταση που ισχύει στο Βέλγιο όσον αφορά τους υπουργούς, όπου υπάρχουν δύο βαθμοί δικαιοδοσίας για την εκδίκαση υποθέσεων καταχρήσεως δημόσιας εξουσίας. Μολονότι το Δικαστήριο όντως ενεργεί ως πρώτος και τελευταίος βαθμός δικαιοδοσίας στη δίκη βάσει του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ, το ζήτημα είναι αν τούτο ισοδυναμεί με προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων άμυνας. Συναφώς, θα ήθελα να αναφερθώ άλλη μια φορά στην ειδική φύση της διαδικασίας του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ, η οποία δεν μπορεί να εξομοιωθεί, άνευ άλλου τινός, προς πειθαρχική διαδικασία κατά κοινοτικού υπαλλήλου. Η διαδικασία αυτή είναι μάλλον θεσμικής φύσεως και κινείται χάριν του γενικού συμφέροντος της αποκαταστάσεως της εμπιστοσύνης στη λειτουργία της Επιτροπής. Ως μορφή θεσμικής καθάρσεως, είναι σκόπιμο οι υποθέσεις αυτές να εκδικάζονται από ένα βαθμό δικαιοδοσίας, από το ανώτατο δικαστήριο της κοινοτικής έννομης τάξεως και να μην παραμένουν εκκρεμείς για διάστημα μακρότερο του αναγκαίου προς επιτέλεση της λειτουργίας αυτής. Επιπλέον, η διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου παρέχει επαρκείς εγγυήσεις για την προστασία των συμφερόντων του εμπλεκομένου επιτρόπου. Πλην των εγγυήσεων που παρέχει ο Οργανισμός του Δικαστηρίου και ο Κανονισμός Διαδικασίας, μια επιπλέον εγγύηση στις υποθέσεις αυτού του είδους είναι ότι εκδικάζονται από την Ολομέλεια (άρθρο 16, τέταρτο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου). Λαμβανομένης υπόψη της ειδικής φύσεως και λειτουργίας της διαδικασίας του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ, δεν θεωρώ ότι η μη παροχή δυνατότητας ασκήσεως εφέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου συνιστά προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων του καθού. | 111. Mrs Cresson’s main objection regarding the rights of the defence is that in the context of the present proceedings she has no right of appeal against the judgment of the Court. By comparison she refers to the situation in Community staff cases and to the situation in Belgium in respect of government ministers, where two instances are available for the adjudication of cases of misuse of public office. Though the Court indeed acts in first and final instance in proceedings under Article 213(2) EC, the question is whether this amounts to an infringement of the fundamental rights of the defence. In this regard, I would like to refer once again to the specific nature of the procedure of Article 213(2) EC which cannot be simply likened to disciplinary proceedings against a Community official. This procedure, rather, is of a constitutional nature and is initiated in the general interest of restoring confidence in the functioning of the Commission. As a form of constitutional catharsis, it is appropriate that such cases are adjudicated upon in one single instance by the supreme court of the Community legal order and that they do not remain sub judice for longer than is necessary for that function. The procedure before the Court, moreover, provides sufficient guarantees for the protection of the interests of the Commissioner involved. Besides the guarantees laid down in the Statute of the Court of Justice and the Rules of Procedure, one additional guarantee is that cases of this kind are heard by the full Court (Article 16, fourth paragraph of the Statute). In view of the specific nature and function of the procedure provided for in Article 213(2) EC, I do not consider that the absence of a possibility of appealing against the Court’s judgment constitutes a violation of the defendant’s fundamental rights. | 112. Der Haupteinwand von Frau Cresson im Hinblick auf die Rechte der Verteidigung ist, dass sie im Rahmen des vorliegenden Verfahrens nicht das Recht hat, ein Rechtsmittel gegen die Entscheidung des Gerichtshofes einzulegen. Zum Vergleich verweist sie auf die Situation in Rechtsstreitigkeiten, die Gemeinschaftsbeamte betreffen, und auf die Situation in Belgien in Bezug auf Regierungsmitglieder, wo für Entscheidungen über Fälle von Amtsmissbrauch zwei Instanzen zur Verfügung stünden. Auch wenn der Gerichtshof in Verfahren nach Artikel 213 Absatz 2 EG tatsächlich in erster und letzter Instanz tätig wird, so stellt sich doch die Frage, ob dies auf einen Verstoß gegen die Grundrechte der Verteidigung hinausläuft. Insoweit möchte ich noch einmal auf die besondere Natur des Verfahrens nach Artikel 213 Absatz 2 EG hinweisen, das nicht ohne Weiteres mit einem gegen einen Beamten der Gemeinschaft geführten Disziplinarverfahren verglichen werden kann. Dieses Verfahren ist vielmehr verfassungsrechtlicher Natur und wird in dem allgemeinen Interesse eingeleitet, das Vertrauen in die Funktionsfähigkeit der Kommission wiederherzustellen. Da es um eine Form der verfassungsrechtlichen Katharsis geht, ist es sachgerecht, dass solche Rechtssachen in einer einzigen Instanz von dem höchsten Gericht der Gemeinschaftsrechtsordnung entschieden werden und nicht länger als für diesen Zweck erforderlich bei Gericht anhängig bleiben. Das Verfahren vor dem Gerichtshof sieht außerdem hinreichende Garantien für den Schutz der Interessen des betroffenen Kommissionsmitglieds vor. Neben den in der Satzung des Gerichtshofes und der Verfahrensordnung niedergelegten Garantien liegt eine zusätzliche Garantie darin, dass Rechtssachen dieser Art vor dem Plenum des Gerichtshofes verhandelt werden (Artikel 16 Absatz 4 der Satzung). Angesichts der besonderen Natur und Funktion des in Artikel 213 Absatz 2 EG vorgesehenen Verfahrens sehe ich im Fehlen der Möglichkeit, gegen das Urteil des Gerichtshofes Rechtsmittel einzulegen, keine Verletzung der Grundrechte der Beklagten. |
| 113. Κατά συνέπεια, οι διάφορες αντιρρήσεις τις οποίες προέβαλε η E. Cresson κατά της διαδικασίας που διεξήγαγε η Επιτροπή πριν από την κίνηση της παρούσας δίκης και κατά της καθαυτό διαδικασίας του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμες. | 112. Consequently, the various objections raised by Mrs Cresson against the procedure conducted by the Commission prior to the introduction of the present proceedings and against the procedure of Article 213(2) EC as such, must be rejected as unfounded. | 113. Dementsprechend sind die verschiedenen Einwendungen, die Frau Cresson gegen das von der Kommission vor der Erhebung der vorliegenden Klage durchgeführte Verfahren und gegen das Verfahren des Artikels 213 Absatz 2 EG als solches erhoben hat, als unbegründet zurückzuweisen. |
| Ουσία | C – Substance | C – Begründetheit |
| 114. Το επόμενο ζήτημα το οποίο πρέπει να εξετασθεί είναι αν τα πραγματικά περιστατικά τα οποία η Επιτροπή προσάπτει στην E. Cresson συνιστούν παράβαση των υποχρεώσεων που απορρέουν από το αξίωμα του Επιτρόπου, υπό την έννοια του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ. Η E. Cresson δεν αμφισβητεί τα πραγματικά περιστατικά που αφορούν τον R. Berthelot και τον T. Riedinger. Ωστόσο, ισχυρίζεται κατ’ ουσίαν ότι, σε αμφότερες τις υποθέσεις τηρήθηκαν οι εφαρμοστέοι κοινοτικοί κανόνες. | 113. The next issue to be considered is whether the facts of which Mrs Cresson is accused by the Commission amount to a breach of the obligations arising from the office of Commissioner within the meaning of Article 213(2) EC. Mrs Cresson does not as such contest the facts relating to Mr Berthelot and Mr Riedinger. She essentially asserts, however, that in both cases the applicable Community rules were respected. | 114. Als nächstes ist die Frage zu prüfen, ob der Sachverhalt, der Frau Cresson von der Kommission zur Last gelegt wird, eine Verletzung der sich aus dem Amt als Kommissionsmitglied ergebenden Pflichten im Sinne von Artikel 213 Absatz 2 EG darstellt. Frau Cresson bestreitet die sich auf Herrn Berthelot und Herrn Riedinger beziehenden Tatsachen als solche nicht. Sie macht jedoch im Wesentlichen geltend, dass in beiden Fällen die anwendbaren Gemeinschaftsvorschriften beachtet worden seien. |
| 115. Όπως προεκτέθηκε στο κεφάλαιο VI των παρουσών προτάσεων, το αξίωμα του μέλους της Επιτροπής επιβάλλει στους κατόχους του να ανταποκρίνονται στα υψηλότερα πρότυπα ανεξαρτησίας, αμεροληψίας και εντιμότητας, τόσο στις εξωτερικές τους σχέσεις όσο και στις σχέσεις τους εντός της Επιτροπής. | 114. As was set out above in Chapter VI of this Opinion, the office of Member of the Commission requires the holders to meet the highest standards of independence, impartiality and integrity, both in their external relations and in their dealings within the Commission. | 115. Wie oben in Kapitel VI dieser Schlussanträge ausgeführt, erfordert das Amt eines Kommissionsmitglieds von seinen Inhabern, dass sie sowohl in ihren Außenbeziehungen als auch bei ihren Handlungen innerhalb der Kommission die strengsten Vorgaben in Bezug auf Unabhängigkeit, Unparteilichkeit und Ehrenhaftigkeit erfüllen. |
| 116. Στην υπό κρίση υπόθεση, όσον αφορά τον φάκελο Berthelot, δεν αμφισβητείται ότι η E. Cresson εξέφρασε την επιθυμία να προσλάβει τον προσωπικό της φίλο R. Berthelot ως προσωπικό της σύμβουλο. Έχει αποδειχθεί επίσης ότι, παρά τις προειδοποιήσεις του προϊσταμένου του γραφείου της ότι δεν έβλεπε πώς ο R. Berthelot μπορούσε να απασχοληθεί στην Επιτροπή, η E. Cresson απευθύνθηκε σε μια από τις υπηρεσίες για τις οποίες ήταν υπεύθυνη, τη ΓΔ XII, προκειμένου να αναζητήσει τον κατάλληλο τρόπο για την πρόσληψή του. Στη σ υνέχεια, κατόπιν προτάσεως της υπηρεσίας αυτής, προσφέρθηκε στον R. Berthelot σύμβαση ενός έτους για να εργασθεί ως εξωτερικός επιστήμονας. Τα καθήκοντά του, όπως προκύπτει από τη δικογραφία, συνίσταντο «στη συμμετοχή, σε στενή συνεργασία με το γραφείο της E. Cresson, στην προετοιμασία του πέμπτου προγράμματος-πλαισίου και ειδικών προγραμμάτων στον τομέα των βιολογικών επιστημών [και] να διασφαλίσει τους δεσμούς με την εθνική ερευνητική κοινότητα, ιδίως με τη γαλλική κοινότητα». Τόσο λόγω των ασυνήθων επιστημονικών του προσόντων όσο και λόγω της εγγύτητας του εργασιακού του χώρου προς την E. Cresson, και όχι προς τη ΓΔ XII, είναι σαφές ότι επρόκειτο περί εξαιρετικού διακανονισμού, προκειμένου να καταστεί δυνατή η απασχόληση του R. Berthelot κατά τον τρόπο που είχε υποδείξει προηγουμένως η E. Cresson. | 115. In this case, as regards the Berthelot dossier, it is undisputed that Mrs Cresson expressed her wish to recruit her personal friend Mr Berthelot as her personal adviser. It is also established, despite the warnings by her chef de cabinet that he saw no way in which he could be employed by the Commission, that Mrs Cresson addressed one of the services for which she was responsible, DG XII, in order to seek a suitable way to engage him. Subsequently, at the proposal of this service, Mr Berthelot was offered a one-year contract as a visiting scientist. His task, as appears from the case-file, was ‘to participate in close collaboration with Mrs Cresson’s cabinet in the preparation of the Fifth Framework Programme and specific programmes in the domain of life sciences [and] to secure links with the national research community, especially with the French community’. Both in view of his atypical scientific credentials and his work location close to Mrs Cresson, rather than within DG XII, it is clear that this was an unusual arrangement to permit Mr Berthelot to be employed in the manner indicated previously by Mrs Cresson. | 116. Im vorliegenden Fall ist, was den Vorgang Berthelot betrifft, unbestritten, dass Frau Cresson den Wunsch geäußert hat, ihren persönlichen Freund, Herrn Berthelot, als ihren persönlichen Berater einzustellen. Es steht ebenfalls fest, dass sich Frau Cresson trotz der Warnungen ihres Kabinettschefs, dass er keine Möglichkeit sehe, diesen bei der Kommission zu beschäftigen, an eine der Dienststellen wandte, für die sie verantwortlich war, an die GD XII, um einen Weg für seine Einstellung zu finden. Anschließend wurde Herrn Berthelot auf Vorschlag dieser Dienststelle ein Einjahresvertrag als Gastwissenschaftler angeboten. Seine Aufgabe bestand, wie aus den Verfahrensakten hervorgeht, darin, „in enger Zusammenarbeit mit dem Kabinett von Frau Cresson an der Vorbereitung des Fünften Rahmenprogramms und spezieller Programme im Bereich der Biowissenschaften mitzuwirken [und] Verbindungen zur nationalen Forschungsgemeinschaft, insbesondere der französischen, sicherzustellen“. Sowohl im Hinblick auf seine atypischen wissenschaftlichen Befähigungsnachweise als auch darauf, dass sein Arbeitsplatz bei Frau Cresson anstatt in der GD XII war, ist klar, dass dies ein unübliches Arrangement war, um eine Beschäftigung von Herrn Berthelot in der zuvor von Frau Cresson angegebenen Weise zu ermöglichen. |
| 117. Ωσαύτως δεν αμφισβητείται σοβαρά το ότι αποδόθηκε στον R. Berthelot ποσό 6 930 ευρώ για αποστολές στο Châtellerault, ούτε ότι η συνολική διάρκεια των συμβάσεών του παρατάθηκε πέραν των προβλεπομένων ανωτάτων ορίων, ούτε ότι η E. Cresson επιδίωξε την παράταση της συμβατικής σχέσεως με τον R. Berthelot μετά την παραίτησή του για λόγους υγείας. | 116. It is also not seriously disputed that Mr Berthelot received reimbursement of 6 930 euros for missions to Châtellerault, nor that the total length of his contracts extended beyond the prescribed maximum limits, nor that Mrs Cresson sought to extend the contractual relationship with Mr Berthelot after his resignation for health reasons. | 117. Es wird auch weder ernsthaft bestritten, dass Herr Berthelot Erstattungen in Höhe von 6 930 Euro für Dienstreisen nach Châtellerault erhalten hat, noch dass die Dauer seiner Verträge die vorgeschriebenen Höchstgrenzen überschritten hat, noch dass Frau Cresson versucht hat, die Vertragsbeziehungen mit Herrn Berthelot zu verlängern, nachdem dieser aus gesundheitlichen Gründen ausgeschieden war. |
| 118. Όσον αφορά τον φάκελο Riedinger, έχει επίσης αποδειχθεί ότι η E. Cresson προσέφερε σε έναν άλλο προσωπικό της φίλο δύο τουλάχιστον συμβάσεις για την πραγματοποίηση μελετών επί θεμάτων τα οποία δεν φαίνονται απολύτως σχετικά προς τους τομείς πολιτικής για τους οποίους ήταν αρμόδια η E. Cresson. Μολονότι οι συμβάσεις αυτές δεν εκτελέσθηκαν ούτε προκάλεσαν την πραγματοποίηση δαπανών από τον κοινοτικό προϋπολογισμό, δεν μπορεί να υποτεθεί ότι ήταν προβλεπόμενο ότι τούτο θα ήταν το αποτέλεσμα όταν προσφέρθηκαν οι συμβάσεις αυτές. | 117. As regards the Riedinger dossier, it is also established that Mrs Cresson offered another personal friend at least two contracts to perform studies on topics which do not appear to be entirely relevant to the policy areas for which Mrs Cresson bore responsibility. Although these contracts were not performed, nor gave rise to any expenditure from the Community budget, it cannot be presumed that it was foreseeable that this would be the outcome at the time they were offered. | 118. Was den Vorgang Riedinger betrifft, so steht ebenfalls fest, dass Frau Cresson einem weiteren persönlichen Freund mindestens zwei Verträge über die Durchführung von Studien zu Themen angeboten hat, die für die Politikbereiche, für die Frau Cresson die Verantwortung trug, nicht gänzlich relevant zu sein scheinen. Auch wenn diese Verträge weder durchgeführt wurden noch irgendwelche Ausgaben aus dem Haushalt der Gemeinschaft nach sich zogen, so kann dennoch nicht davon ausgegangen werden, dass dieses Ergebnis zum Zeitpunkt der Vertragsangebote vorhersehbar war. |
| 119. Είναι σημαντικό, κατά την εκτίμηση των διαφόρων αυτών πραγματικών περιστατικών, να μην εξετασθούν απομονωμένα από το γενικό πλαίσιο εντός του οποίου συνέβησαν. Η E. Cresson, με το υπόμνημα αντικρούσεως, τονίζει ότι τηρήθηκαν οι κοινοτικοί κανόνες, π.χ. κατά την πρόσληψη του R. Berthelot, και ότι άλλα περιστατικά δεν μπορούν να της προσαφθούν όπως π.χ. οι εντολές αποστολής του R. Berthelot προς το Châtellerault. Ωστόσο, το ουσιώδες είναι ότι τα διάφορα αυτά πραγματικά περιστατικά αποτελούν συμπτώματα μιας βασικής στάσεως από την οποία προκύπτει ότι η E. Cresson ήταν πρόθυμη, κατά τη διάρκεια της θητείας της ως μέλους της Επιτροπής, να χρησιμοποιήσει το αξίωμα αυτό για να παράσχει οφέλη σε προσωπικούς της φίλους εις βάρος του κοινοτικού προϋπολογισμού. Με άλλα λόγια, είναι αδιανόητο ότι ο R. Berthelot θα είχε απασχοληθεί στην Επιτροπή υπό τους ίδιους όρους και ότι θα είχε τύχει της ίδιας ευνοϊκής μεταχειρίσεως, αν η E. Cresson δεν κατείχε το αξίωμα του μέλους της Επιτροπής. | 118. It is important in assessing these various facts not to regard them in isolation from the general context in which they occurred. Mrs Cresson in her defence emphasises that Community rules were complied with, e.g. as regards the recruitment of Mr Berthelot, and that other events could not be attributed to her, as regards e.g. the orders for missions of Mr Berthelot to Châtellerault. What is relevant, however, is that these various facts are symptomatic of a basic attitude indicating that Mrs Cresson was willing, whilst in office as a Member of the Commission, to use that office to extend benefits to personal friends at the expense of the Community budget. To state it differently, it is inconceivable that Mr Berthelot would have been employed by the Commission on the same terms and would have received the same favourable treatment, had Mrs Cresson not held office as a Member of the Commission. | 119. Für die Bewertung dieser verschiedenen Tatsachen ist es wichtig, sie nicht isoliert von dem allgemeinen Zusammenhang zu betrachten, in dem sie sich ereignet haben. Frau Cresson macht in ihrer Klagebeantwortung geltend, dass die Gemeinschaftsvorschriften z. B. bei der Einstellung von Herrn Berthelot beachtet worden seien und dass ihr andere Vorgänge, wie die Dienstreiseaufträge für Herrn Berthelot nach Châtellerault, nicht zuzurechnen seien. Entscheidend ist jedoch, dass diese verschiedenen Tatsachen für eine Grundeinstellung bezeichnend sind, die erkennen lässt, dass Frau Cresson während ihrer Amtszeit als Mitglied der Kommission gewillt war, dieses Amt dazu zu gebrauchen, persönlichen Freunden zu Lasten des Haushalts der Gemeinschaft Vergünstigungen zu gewähren. Anders ausgedrückt: Es ist undenkbar, dass Herr Berthelot von der Kommission zu denselben Bedingungen beschäftigt worden wäre und die gleiche Vorzugsbehandlung erhalten hätte, wenn Frau Cresson nicht das Amt eines Mitglieds der Kommission innegehabt hätte. |
| 120. Βάσει των υποβληθέντων στην κρίση του Δικαστηρίου, τόσο από την Επιτροπή όσο και από την E. Cresson, πραγματικών περιστατικών, φρονώ ότι ορθώς η Επιτροπή προσάπτει στην E. Cresson χαριστική συμπεριφορά, όπως διαπίστωσε επίσης προηγουμένως η Επιτροπή Ανεξαρτήτων Εμπειρογνωμόνων με την έκθεση της 15ης Μαρτίου 1999, και ότι δεν είναι ανάγκη να εξετασθεί αν η συμπεριφορά αυτή συνιστούσε επίσης βαριά αμέλεια. Ακόμη και αν η συμπεριφορά αυτή εκδηλώθηκε μόνο στους δύο φακέλους που αποτελούν την βάση της υπό κρίση διαδικασίας, απλώς και μόνον η προθυμία της να επιδείξει τέτοια συμπεριφορά ενώ κατέχει υψηλό αξίωμα επαρκεί για να δημιουργήσει αμφιβολίες ως προς την εντιμότητα και την αμεροληψία της E. Cresson κατά την άσκηση των καθηκόντων της ως Επιτρόπου εν γένει. Απλώς και μόνον η υπόνοια περί μεροληψίας αρκεί για να δημιουργήσει τέτοιες αμφιβολίες. Τούτο αντανακλάται κατ’ ανάγκη στον ρόλο της κατά τη συλλογική λήψη αποφάσεων εκ μέρους της Επιτροπής, δεδομένου ότι η E. Cresson δεν ήταν πια σε θέση να εγγυηθεί ότι πληρούσε τις αναγκαίες προϋποθέσεις προκειμένου να ενεργεί υπό την ιδιότητα αυτή. Κατά συνέπεια, η συμπεριφορά της ήταν τέτοια ώστε να διακυβεύει την εμπιστοσύνη του κοινού στην ανεξαρτησία της Επιτροπής. Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, ο κίνδυνος αυτός υλοποιήθηκε, βλάπτοντας σοβαρά τη δημόσια εικόνα της Επιτροπής. | 119. On the basis of the facts presented to the Court both by the Commission and Mrs Cresson, I am of the opinion that Mrs Cresson is correctly accused of favouritism by the Commission, as was also found earlier by the Committee of Independent Experts in its Report of 15 March 1999 and that it is not necessary to consider if this behaviour also amounted to gross negligence. Even if this attitude only found expression in the two dossiers which are at the basis of the present procedure, the mere willingness to display such conduct in high office is sufficient to cast doubt on Mrs Cresson’s integrity and impartiality in her functioning as a Commissioner in general. The mere suggestion of partiality is sufficient to generate such doubts. This necessarily reflected on her role in the collegiate decision-making by the Commission, as she no longer was in a position to guarantee that she fulfilled the necessary conditions to operate in that capacity. In turn, her attitude was such as to put at risk the confidence the outside world had in the Commission’s independence. As things turned out, this risk did indeed materialise, inflicting severe damage on the Commission’s public image. | 120. Auf der Grundlage der dem Gerichtshof sowohl von der Kommission als auch von Frau Cresson unterbreiteten Tatsachen bin ich der Auffassung, dass Frau Cresson von der Kommission zu Recht Günstlingswirtschaft zur Last gelegt worden ist, was auch zuvor vom Ausschuss unabhängiger Experten in seinem Bericht vom 15. März 1999 festgestellt wurde, und dass es nicht erforderlich ist, zu prüfen, ob dieses Verhalten auch eine grobe Fahrlässigkeit darstellt. Selbst wenn diese Haltung nur in den zwei Vorgängen ihren Ausdruck gefunden hat, die die Grundlage für das vorliegende Verfahren bilden, so genügt die bloße Bereitschaft, ein solches Verhalten in einem hohen Amt an den Tag zu legen, um allgemein Zweifel an der Ehrenhaftigkeit und Unparteilichkeit von Frau Cresson bei ihrer Tätigkeit als Kommissionsmitglied zu begründen. Der bloße Anflug von Parteilichkeit reicht aus, um solche Zweifel aufkommen zu lassen. Dies hat sich zwangsläufig auf ihre Rolle bei der kollegialen Entscheidungsfindung durch die Kommission ausgewirkt, da sie nicht länger in der Lage war, zu gewährleisten, die notwendigen Voraussetzungen zu erfüllen, um diese Aufgabe wahrzunehmen. Ihre Haltung wiederum war geeignet, das Vertrauen der Außenwelt in die Unabhängigkeit der Kommission zu gefährden. Wie sich herausgestellt hat, hat sich diese Gefahr tatsächlich verwirklicht, wobei das öffentliche Ansehen der Kommission schweren Schaden genommen hat. |
| 121. Ως εκ τούτου, καταλήγω ότι η E. Cresson, επιδεικνύοντας χαριστική συμπεριφορά, δηλαδή προθυμία να χρησιμοποιήσει το αξίωμά της ως Επιτρόπου για να παράσχει οφέλη σε προσωπικούς της γνωστούς, παρέβη τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το αξίωμα του μέλους της Επιτροπής, υπό την έννοια του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ. | 120. I, therefore, conclude that by displaying an attitude of favouritism, i.e. a willingness to use her office as a Commissioner to confer benefits on personal acquaintances, Mrs Cresson acted in breach of the obligations arising from the office of Member of the Commission within the meaning of Article 213(2) EC. | 121. Ich komme daher zu dem Schluss, dass Frau Cresson dadurch gegen die sich aus dem Amt eines Mitglieds der Kommission ergebenden Pflichten im Sinne von Artikel 213 Absatz 2 EG verstoßen hat, dass sie eine Günstlingswirtschaft befördernde Einstellung, d. h. die Bereitschaft gezeigt hat, ihr Amt als Mitglied der Kommission dazu zu benutzen, Personen aus ihrem persönlichen Bekanntenkreis Vergünstigungen zu gewähren. |
| Δ – Κύρωση | D – Sanction | D – Sanktion |
| 122. Η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο, σε περίπτωση που θα εκδώσει απόφαση εις βάρος της E. Cresson, να αποφασίσει την έκπτωση της E. Cresson, εν όλω ή εν μέρει, από τα συνταξιοδοτικά της δικαιώματα και/ή από κάθε άλλη συναρτώμενη προς αυτά παροχή ή από άλλη αντ’ αυτών παροχή, όπως προβλέπει το άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ. Μολονότι η Επιτροπή επαφίεται στην κρίση του Δικαστηρίου όσον αφορά τον προσδιορισμό της φύσεως και την επιμέτρηση της κυρώσεως αυτής, επισημαίνει ότι οποιαδήποτε κύρωση πρέπει να επιβληθεί λαμβανομένης υπόψη της αρχής της αναλογικότητας. Προτείνει επίσης ότι οι παράγοντες που έχουν εφαρμογή στην επιβολή κυρώσεων κατά τις πειθαρχικές διαδικασίες εις βάρος των κοινοτικών υπαλλήλων, οι οποίοι εκτίθενται στο άρθρο 10 του παραρτήματος IX του ΚΥΚ, μπορεί να έχουν ενδεικτική αξία προς τούτο. | 121. The Commission requests the Court, in case it finds against Mrs Cresson, to wholly or partially deprive her of her pension rights and/or all other benefits linked to those rights or to deprive her of other benefits in its stead, as provided for in Article 213(2) EC. Although leaving it to the Court’s discretion to determine the nature and size of such a sanction, the Commission does indicate that any sanction should be imposed taking the principle of proportionality into account. It also suggests that the factors applicable in determining penalties in disciplinary proceedings against Community officials, listed in Article 10 of Annex IX to the Staff Regulations, might be of indicative value in this regard. | 122. Die Kommission beantragt für den Fall, dass der Gerichtshof gegen Frau Cresson entscheidet, ihr ihre Ruhegehaltsansprüche und/oder alle sonstigen damit verbundenen Vergünstigungen oder andere an ihrer Stelle gewährte Vergünstigungen ganz oder teilweise abzuerkennen. Auch wenn die Kommission die Festlegung der Art und des Umfangs einer solchen Sanktion in das Ermessen des Gerichtshofes stellt, so weist sie doch darauf hin, dass jede Sanktion unter Berücksichtigung des Grundsatzes der Verhältnismäßigkeit verhängt werden müsse. Sie schlägt außerdem vor, dass den für die Festsetzung von Strafen in Disziplinarverfahren gegen Beamte der Gemeinschaft geltenden Gesichtspunkten, die in Artikel 10 des Anhangs IX des Beamtenstatuts aufgeführt sind, insoweit Indizwert beigemessen werden könne. |
| 123. Το βασικό στοιχείο κατά την κρίση περί της επιβολής οικονομικής κυρώσεως βάσει του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ και περί της επιμετρήσεώς της αποτελεί το πόσο σοβαρή πρέπει να θεωρηθεί η παράβαση των υποχρεώσεων τόσο λόγω της φύσεως του παραπτώματος όσο και λόγω της ζημίας που προκάλεσε στην Επιτροπή ως θεσμικό όργανο. Κατά την εξέταση της υποθέσεως επί της ουσίας, επισήμανα ήδη ότι η χαριστική συμπεριφορά εκ μέρους μέλους της Επιτροπής έχει άμεσες συνέπειες στον τρόπο κατά τον οποίο θεωρείται ότι ενεργεί το πρόσωπο αυτό κατά τη διαδικασία συλλογικής λήψεως αποφάσεων της Επιτροπής. Έχει επίσης συνέπειες στη δημόσια εικόνα και στη φήμη της Επιτροπής, οι οποίες στην υπό κρίση υπόθεση υπέστησαν όντως σοβαρή βλάβη. Προσθετέον δε ότι απαιτείται δυσανάλογο χρονικό διάστημα για να αποκατασταθεί η καλή φήμη και η νομιμοποίηση την οποία το όργανο έχει αποκτήσει με την πάροδο των ετών. Επομένως, η προκληθείσα ζημία είναι σημαντική και μακράς διαρκείας. | 122. The main consideration in deciding upon the imposition of a pecuniary sanction on the basis of Article 213(2) EC and upon its size is how serious the breach of obligations must be regarded to be both in terms of the nature of the misconduct and in terms of the damage caused to the Commission as an institution. In my discussion on the merits of the case I have already noted that an attitude of favouritism on the part of a Member of the Commission has direct consequences on how the person concerned is perceived to function in the collegiate decision-making process of the Commission. It also has consequences for the public image and reputation of the Commission, which in this case were indeed severely damaged. And, it may be added, that it takes a disproportionate length of time to restore the goodwill and legitimacy, which such an institution has built up over the years. The damage caused is, therefore, considerable and durable. | 123. Die wichtigste Erwägung bei der Entscheidung über die Verhängung einer finanziellen Sanktion auf der Grundlage von Artikel 213 Absatz 2 EG und ihren Umfang ist die, wie schwer die Pflichtverletzung sowohl im Hinblick auf die Art des Fehlverhaltens als auch im Hinblick auf den der Kommission als Organ entstandenen Schaden wiegt. Bei meinen Ausführungen zum entscheidungserheblichen Sachverhalt habe ich bereits darauf hingewiesen, dass sich eine Günstlingswirtschaft befördernde Einstellung seitens eines Mitglieds der Kommission unmittelbar darauf auswirkt, wie die Tätigkeit der betreffenden Person bei der kollegialen Entscheidungsfindung der Kommission empfunden wird. Sie wirkt sich auch auf das Bild und den Ruf der Kommission in der Öffentlichkeit aus, die in diesem Fall tatsächlich schwer beschädigt worden sind. Und es kann hinzugefügt werden, dass es unverhältnismäßig lange dauert, das Ansehen und die Legitimität, die sich ein solches Organ im Lauf der Jahre erworben hat, wiederherzustellen. Der entstandene Schaden ist daher beträchtlich und von Dauer. |
| 124. Υπό το πρίσμα των παρατηρήσεων αυτών, καταλήγω άνευ δυσκολίας ότι η παράβαση υποχρεώσεων εκ μέρους της E. Cresson είναι ικανή να προκαλέσει την επιβολή χρηματικής κυρώσεως, όπως προβλέπει το άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ. Ειδικότερα, φρονώ ότι η παράβαση αυτή είναι αρκούντως σοβαρή ώστε να δικαιολογεί την πλήρη έκπτωση από τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα και από τις συναρτώμενες προς αυτά παροχές. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες οι οποίοι δικαιολογούν τη μερική μόνο στέρηση των εν λόγω δικαιωμάτων και παροχών. | 123. In the light of these observations I have no difficulty in concluding that the breach of obligations by Mrs Cresson is worthy of attracting a pecuniary sanction, as provided for in Article 213(2) EC. More specifically, I am of the opinion that this breach is sufficiently serious to warrant a full deprivation of pension rights and connected benefits. However, there are a number of factors which warrant only a partial deprivation of these rights and benefits. | 124. Im Licht dieser Erwägungen habe ich keine Schwierigkeiten, zu dem Ergebnis zu gelangen, dass die von Frau Cresson begangene Pflichtverletzung eine finanzielle Sanktion verdient, wie sie in Artikel 213 Absatz 2 EG vorgesehen ist. Insbesondere bin ich der Auffassung, dass diese Verletzung hinreichend schwer wiegt, um eine vollständige Aberkennung der Ruhegehaltsansprüche und der damit verbundenen Vergünstigungen zu rechtfertigen. Es gibt jedoch eine Reihe von Gesichtspunkten, die dafür sprechen, diese Ansprüche und Vergünstigungen nur teilweise abzuerkennen. |
| 125. Ο πρώτος από τους παράγοντες αυτούς είναι ότι, όπως ορθώς ισχυρίζεται η E. Cresson, παρήλθε σημαντικό χρονικό διάστημα μεταξύ των πρώτων διοικητικών ερευνών και της αποφάσεως περί κινήσεως της διαδικασίας του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ κατ’ αυτής. Μόνον από εκείνο το χρονικό σημείο μπορούσε αυτή να αντιμετωπίσει σοβαρά το ενδεχόμενο να κηρυχθεί εν όλω ή εν μέρει έκπτωτη των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων της. Επιπλέον, πρέπει να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι η E. Cresson έχει ήδη υποστεί σημαντική βλάβη ως προς τη φήμη της, ως αποτέλεσμα της καλύψεως από τα μέσα μαζικής ενημερώσεως. Επιπλέον, μπορεί προσδοθεί κάποια βαρύτητα στο ότι η συμπεριφορά της E. Cresson έτυχε κάποιας υποστηρίξεως από την τότε διοικητική νοοτροπία εντός της Επιτροπής (14) . Τέλος, μπορεί να ληφθεί υπόψη ότι αυτή είναι η πρώτη φορά που αίτηση βάσει του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ θα καταλήξει σε απόφαση του Δικαστηρίου. | 124. The first of these is that, as Mrs Cresson correctly submits, a considerable length of time elapsed between the first administrative enquiries and the decision to open Article 213(2) EC proceedings against her. It is only as from that moment that she could seriously consider the prospect of possibly being deprived of her pension rights in whole or in part. In addition, account may be taken of the fact that Mrs Cresson has already suffered considerable damage to her reputation as a result of media coverage. Next, some weight may be given to the fact that Mrs Cresson’s attitude apparently found some support in the administrative culture within the Commission at the time. (14) Finally, it may be taken into account that this is the first time an application under Article 213(2) EC will lead to a judgment by the Court. | 125. Der erste dieser Gesichtspunkte ist, wie Frau Cresson zutreffend vorträgt, die erhebliche Länge der Zeit, die zwischen den ersten behördlichen Ermittlungen und der Entscheidung, gegen sie ein Verfahren nach Artikel 213 Absatz 2 EG einzuleiten, verstrichen ist. Erst ab diesem Zeitpunkt konnte sie ernsthaft mit der Möglichkeit rechnen, dass ihr ihre Ruhegehaltsansprüche ganz oder teilweise aberkannt werden. Zusätzlich könnte die Tatsache berücksichtigt werden, dass der Ruf von Frau Cresson aufgrund der Berichterstattung in den Medien bereits beträchtlichen Schaden erlitten hat. Weiterhin mag der Tatsache einiges Gewicht zukommen, dass die Haltung von Frau Cresson offensichtlich einen gewissen Rückhalt in den Verwaltungsgepflogenheiten gefunden hat, die damals innerhalb der Kommission herrschten(14) . Schließlich kann berücksichtigt werden, dass dies das erste Mal ist, dass eine Klage nach Artikel 213 Absatz 2 EG zu einem Urteil des Gerichtshofes führen wird. |
| 126. Λαμβανομένου υπόψη όμως ότι πρέπει να υπάρξει υπεύθυνη αντίδραση στην εκ μέρους της E. Cresson παράβαση των υποχρεώσεών της, καταλήγω ότι η μείωση κατά 50 % των συνταξιοδοτικών της δικαιωμάτων και συναρτωμένων προς αυτά παροχών, από την ημερομηνία εκδόσεως της αποφάσεως του Δικαστηρίου επί της υπό κρίση υποθέσεως, θα αποτελούσε προσήκουσα κύρωση. Λαμβανομένου υπόψη του ότι απολαύει των πλήρων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων της από της παραιτήσεώς της το 1999, δεν βλέπω λόγο για τον χρονικό περιορισμό της κυρώσεως αυτής. | 125. Considering, on the other hand, that it is necessary to respond in a credible manner to the breach of obligations by Mrs Cresson, I would conclude that a reduction by 50% of her pension rights and connected benefits as from the date the Court hands down its judgment in this case would be an appropriate sanction. In view of the fact that she has enjoyed her full pension rights since her resignation in 1999, I see no reason to limit this sanction in time. | 126. Da ich andererseits der Auffassung bin, dass die Pflichtverletzungen von Frau Cresson eine glaubwürdige Antwort erfordern, gelange ich zu dem Ergebnis, dass eine Herabsetzung ihrer Ruhegehaltsansprüche und der damit verbundenen Vergünstigungen um 50 % ab dem Zeitpunkt, zu dem der Gerichtshof sein Urteil in der vorliegenden Rechtssache verkündet, eine angemessene Sanktion wäre. Angesichts der Tatsache, dass ihr ihre vollen Ruhegehaltsansprüche seit ihrem Rücktritt im Jahr 1999 zugute gekommen sind, sehe ich keinen Grund, diese Sanktion zeitlich zu begrenzen. |
| VIII – Δικαστικά έξοδα | VIII – Costs | VIII – Kosten |
| 127. Δυνάμει του άρθρου 69, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα έξοδα εφόσον υπήρχε σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου. Δεδομένου ότι η Επιτροπή ζήτησε να καταδικασθεί η E. Cresson στα δικαστικά έξοδα και ότι η E. Cresson ηττήθηκε, πρέπει να καταδικασθεί στα δικαστικά έξοδα. Κατά το άρθρο 69, παράγραφος 4, η Γαλλική Δημοκρατία, η οποία παρενέβη υπέρ της E. Cresson, φέρει τα έξοδά της. | 126. Under Article 69(2) of the Rules of Procedure, the unsuccessful party is to be ordered to pay the costs if they have been applied for in the successful party’s pleadings. Since the Commission asked that Mrs Cresson be ordered to pay the costs and the latter has been unsuccessful in her defence, she must be ordered to pay the costs. In accordance with Article 69(4), the French Republic, which intervened in support of Mrs Cresson, must bear its own costs. | 127. Nach Artikel 69 § 2 der Verfahrensordnung ist die unterliegende Partei auf Antrag zur Tragung der Kosten zu verurteilen. Da die Kommission beantragt hat, Frau Cresson zur Tragung der Kosten zu verurteilen, und diese mit ihrem Vorbringen unterlegen ist, sind ihr die Kosten aufzuerlegen. Gemäß Artikel 69 § 4 hat die Französische Republik, die dem Rechtsstreit als Streithelferin zur Unterstützung von Frau Cresson beigetreten ist, ihre eigenen Kosten zu tragen. |
| IX – Πρόταση | IX – Conclusion | IX – Ergebnis |
| 128. Κατόπιν των ανωτέρω παρατηρήσεων, προτείνω στο Δικαστήριο τα εξής: | 127. In the light of the foregoing observations, I recommend the Court to: | 128. Nach alledem schlage ich dem Gerichtshof vor, |
| – να κρίνει την αίτηση της Επιτροπής παραδεκτή· | – declare the application brought by the Commission admissible; | – die Klage der Kommission für zulässig zu erklären; |
| – να αποφανθεί ότι η E. Cresson, επιδεικνύοντας χαριστική συμπεριφορά, δηλαδή προθυμία να χρησιμοποιήσει το αξίωμά της ως Επιτρόπου για να παράσχει οφέλη σε προσωπικούς της γνωστούς, παρέβη τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το αξίωμα του μέλους της Επιτροπής, υπό την έννοια του άρθρου 213, παράγραφος 2, ΕΚ και του άρθρου 126, παράγραφος 2, EA· | – rule that by displaying an attitude of favouritism, i.e. a willingness to use her office as a Commissioner to confer benefits on personal acquaintances, Mrs Cresson acted in breach of the obligations arising from the office of Member of the Commission within the meaning of Article 213(2) EC and Article 126(2) EA; | – festzustellen, dass Frau Cresson dadurch gegen die sich aus dem Amt eines Mitglieds der Kommission ergebenden Pflichten im Sinne von Artikel 213 Absatz 2 EG und Artikel 126 Absatz 2 EA verstoßen hat, dass sie eine Günstlingswirtschaft befördernde Haltung, d. h. eine Bereitschaft gezeigt hat, ihr Amt als Mitglied der Kommission dazu zu benutzen, Personen aus ihrem persönlichen Bekanntenkreis Vergünstigungen zu gewähren; |
| – να αποφασίσει την κατά 50 % έκπτωση της E. Cresson των συνταξιοδοτικών της δικαιωμάτων και των συναρτωμένων προς αυτά παροχών, από την ημερομηνία εκδόσεως της αποφάσεως επί της υπό κρίση υποθέσεως· | – deprive Mrs Cresson of 50% of her pension rights and connected benefits as from the date of the judgment in this case; | – Frau Cresson 50 % ihrer Ruhegehaltsansprüche und der damit verbundenen Vergünstigungen ab dem Zeitpunkt der Verkündung des Urteils in dieser Rechtssache abzuerkennen; |
| – να καταδικάσει την E. Cresson στα δικαστικά έξοδα· | – order Mrs Cresson to pay the costs; | – Frau Cresson zur Tragung der Kosten zu verurteilen; |
| – να κρίνει ότι η Γαλλική Δημοκρατία φέρει τα έξοδά της. | – order the French Republic to pay its own costs. | – der Französischen Republik ihre eigenen Kosten aufzulegen. |
| (1) . | (1) . | (1) . |
| (2) – Δεδομένου ότι οι δύο διατάξεις ταυτίζονται, στο παρόν κείμενο γίνεται στο εξής αναφορά μόνο στο άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ. | (2) – As both provisions are identical, throughout the rest of this text reference will be made to Article 213(2) EC only. | (2) – Da diese beiden Vorschriften identisch sind, ist im weiteren Verlauf dieses Textes nur von Artikel 213 Absatz 2 EG die Rede. |
| (3) – Υπόθεση C-290/99, Συμβούλιο κατά Bangemann, η οποία διαγράφηκε από το Πρωτόκολλο του Δικαστηρίου με διάταξη της 3ης Φεβρουαρίου 2000, ΕΕ C 122, σ. 17. | (3) – Case C‑290/99 Council v Bangemann , removed from the Court’s register by order of 3 February 2000, OJ 2000 C 122, p. 17. | (3) – Rechtssache C‑290/99 (Rat/Bangemann) im Register des Gerichtshofes gestrichen mit Beschluss vom 3. Februar 2000 (ABl. C 122, S. 17). |
| (4) – Επιτροπή Ανεξάρτητων Εμπειρογνωμόνων, πρώτη έκθεση σχετικά με καταγγελίες απάτης, κακοδιαχείρισης και νεποτισμού στηv Ευρωπαϊκή Επιτροπή. | (4) – Committee of Independent Experts, First Report on Allegations regarding Fraud, Mismanagement and Nepotism in the European Commission. | (4) – Ausschuss unabhängiger Sachverständiger, Erster Bericht über Anschuldigungen betreffend Betrug, Missmanagement und Nepotismus in der Europäischen Kommission. |
| (5) – Παράγραφος 8.1.35 της εκθέσεως. | (5) – At paragraph 8.1.35 of the report. | (5) – In Abschnitt 8.1.35 des Berichts. |
| (6) – Απόφαση του Πρωτοδικείου της 10ης Ιουνίου 2004, T-307/01, François κατά Επιτροπής (Συλλογή 2004, σ. II-1669). | (6) – Case T‑307/01 François v Commission [2004] ECR II‑1669. | (6) – Urteil vom 10. Juni 2004 in der Rechtssache T‑307/01 (François/Kommission, Slg. 2004, II‑1669). |
| (7) – Απόφαση του Πρωτοδικείου της 30ής Μαΐου 2002, T-197/00, Onidi κατά Επιτροπής (Συλλογή 2002, σ. II-325). | (7) – Case T‑197/00 Onidi v Commission [2002] ECR II-325. | (7) – Urteil vom 30. Mai 2002 in der Rechtssache T‑197/00 (Onidi/Kommission, Slg. ÖD 2002, II‑325). |
| (8) – Παράγραφος 1.5.4 της εκθέσεως. | (8) – At paragraph 1.5.4 of the Report. | (8) – In Abschnitt 1.5.4 des Berichts. |
| (9) – Παρόμοιοι θεσμικοί διακανονισμοί υφίστανται εντός των κρατών μελών για τους κατόχους υψηλών δημοσίων αξιωμάτων, οι οποίοι δεν μπορούν να παυθούν λόγω των αποφάσεων τις οποίες έλαβαν στο πλαίσιο των καθηκόντων τους, όπως, μεταξύ άλλων, για τον Πρόεδρο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (άρθρο 61, παράγραφος 2, του Grundgesetz), της Γαλλικής Δημοκρατίας (άρθρο 68 του Constitution de la République Française) και της Ιταλικής Δημοκρατίας (άρθρο 90 του Costituzione della Repubblica Italiana). Πρβλ. Επίσης τη διαδικασία διώξεως του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, την οποία προβλέπει το άρθρο II, παράγραφος 4 του Constitution of the United States. | (9) – Similar constitutional arrangements exist in the Member States for holders of high public office who are not removable for decisions made in the exercise of their functions, as is the case, inter alia, for the Presidents of the Federal Republic of Germany (Article 61(2) of the Grundgesetz), the French Republic (Article 68 of the Constitution de la République Française) and the Italian Republic (Article 90 of the Costituzione della Repubblica Italiana). Cf., too, the impeachment procedure in the United States of America provided for in Article II, section 4 of the Constitution of the United States. | (9) – Ähnliche verfassungsrechtliche Regelungen gibt es in den Mitgliedstaaten für Inhaber hoher öffentlicher Ämter, die wegen Entscheidungen, die sie in Ausübung ihrer Aufgaben getroffen haben, nicht abberufen werden können, wie es u. a. bei den Präsidenten der Bundesrepublik Deutschland (Artikel 61 Absatz 2 des Grundgesetzes), der Französischen Republik (Artikel 68 der Constitution de la République Française) und der Italienischen Republik (Artikel 90 der Costituzione della Repubblica Italiana) der Fall ist. Vgl. auch das in Artikel II, Section 4 der Constitution of the United States vorgesehene Amtsenthebungsverfahren. |
| (10) – Το πλέον πρόσφατο κείμενο περιέχεται στο έγγραφο SEC(2004) 1487/2. | (10) – The most recent version is laid down in document SEC(2004) 1487/2. | (10) – Die jüngste Version ist in dem Dokument SEK (2004) 1487/2 enthalten. |
| (11) – Όπως παρατήρησε στην πρώτη εκπομπή του γνωστού τηλεοπτικού ντοκιμαντέρ του BBC, «Πολιτισμός» του 1968. | (11) – As remarked in the first programme of the renowned BBC television documentary, ‘Civilisation’ of 1968. | (11) – Zitat aus der ersten Folge der berühmten Fernsehdokumentation der BBC „Civilisation“ aus dem Jahr 1968. |
| (12) – Παράγραφος 1.5.4 της εκθέσεως. | (12) – At paragraph 1.5.4 of the Report. | (12) – In Abschnitt 1.5.4 des Berichts. |
| (13) – «Προφέροντας πανηγυρικά τα λόγια αυτά, εξ ονόματος όλων μας όπως απαιτεί η Συνθήκη, αναγνωρίζουμε την ουσία των υποχρεώσεων που θα μοιραζόμαστε στο εξής. Με τον όρο “ουσία” των υποχρεώσεών μας εννοώ ότι υπηρετούμε την Ευρώπη ? την Ευρώπη και όχι συγκεκριμένα συμφέροντα οποιουδήποτε είδους, είτε εθνικά είτε επαγγελματικά είτε οικονομικά είτε προσωπικά. Σ’ αυτό έγκειται η δυσκολία του έργου μας, ωστόσο αυτό είναι που του προσδίδει μια εντελώς ιδιάζουσα αξιοπρέπεια»[COM(58) PV 1 τελικό της 18ης Απριλίου 1958, το οποίο υπάρχει επίσης στην ιστοσελίδα www.ena.lu]. | (13) – In solemnly pronouncing these words, on behalf of us all as the Treaty requires, we acknowledge the essence of the obligations that we shall henceforth share. By the “essence” of our obligations we mean the fact that we serve Europe – Europe, rather than specific interests of any type whatever, be they national, professional, economic or personal. Herein lies the difficulty of our task, yet here, too, is what endows it with a very special dignity.’ COM(58) PV 1 final of 18 April 1958, also to be found at www.ena.lu. | (13) – „Mit dieser feierlichen Erklärung in unser aller Namen, wie sie der Vertrag verlangt, erkennen wir den Wesensgehalt der Pflichten an, die uns nunmehr gemeinsam sind. Unter ,Wesensgehalt‘ verstehen wir, dass unsere Arbeit Europa dient – und nicht irgendwelchen Einzelinteressen, seien sie nationaler, beruflicher, wirtschaftlicher oder persönlicher Natur. Darin liegt die Schwierigkeit unserer Aufgabe, aber auch das, was ihr eine ganz besondere Würde verleiht.“ (COM[58] PV 1 final vom 18. April 1958, auch unter www.ena.lu zu finden). |
| (14) – Σημειωτέον, συναφώς, ότι, μολονότι ο πρώτος προϊστάμενος του γραφείου της όντως την προειδοποίησε να μην προσλάβει τον R. Berthelot, άλλες υπηρεσίες αποδείχθηκαν προθυμότερες να συνεργασθούν προκειμένου να συμμορφωθούν προς την επιθυμία της. | (14) – It is to be noted in this regard that although her first chef de cabinet did indeed warn her against recruiting Mr Berthelot, other services proved to be more willing to cooperate in complying with her wish. | (14) – In dieser Hinsicht ist darauf hinzuweisen, dass ihr erster Kabinettschef sie zwar vor einer Einstellung von Herrn Berthelot gewarnt hat, andere Dienststellen sich jedoch gewillter zeigten, ihrem Wunsch nachzukommen. |
