Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Prokuratura Europejska (EPPO)

Prokuratura Europejska (EPPO) jest niezależnym organem Unii Europejskiej odpowiedzialnym za dochodzenie, ściganie i stawianie przed sądem sprawców przestępstw naruszających interesy finansowe Unii, takich jak nadużycia finansowe, w tym transgraniczne oszustwa związane z VAT na kwotę powyżej 10 mln EUR, pranie pieniędzy związane ze środkami wyłudzonymi z budżetu UE, korupcja czy sprzeniewierzenie środków z unijnych funduszy. Ponadto EPPO jest organem właściwym do spraw przestępstw związanych z udziałem w organizacji przestępczej, jeżeli celem działalności przestępczej takiej organizacji jest popełnienie przestępstwa naruszającego interesy finansowe Unii.

Prokuratura Europejska została ustanowiona na mocy rozporządzenia Rady (UE) 2017/1939, przyjętego przez 22 kraje UE w drodze procedury wzmocnionej współpracy. Kraje UE nieuczestniczące we wzmocnionej współpracy w zakresie EPPO mogą w dowolnym momencie do niej dołączyć.

EPPO jest organem działającym jako jeden urząd zorganizowany na szczeblach centralnym i pozacentralnym. Szczebel centralny, z siedzibą w Luksemburgu, składa się z kolegium, w którym zasiadają Europejski Prokurator Generalny oraz 22 prokuratorów europejskich (po jednym z każdego kraju uczestniczącego).

Szczebel pozacentralny jest zintegrowany z wymiarem sprawiedliwości każdego z uczestniczących krajów UE, a stanowi go co najmniej dwóch delegowanych prokuratorów europejskich, którzy w momencie powołania na stanowisko delegowanego prokuratora europejskiego są aktywnymi członkami prokuratury lub sądownictwa.

Szczebel centralny odpowiada za koordynację i nadzorowanie postępowań prowadzonych przez delegowanych prokuratorów europejskich na terytorium jednego z krajów uczestniczących. Sprawy wnoszone są przed sądami krajowymi.

Prokuratura Europejska ściśle współpracuje z Europejską Jednostką Współpracy Sądowej (Eurojust), Europolem i Urzędem ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF), a także z innymi instytucjami, organami i jednostkami organizacyjnymi Unii, organami nieuczestniczących krajów UE i państw trzecich oraz z organizacjami międzynarodowymi.

ZOBACZ TAKŻE

Top