Akty delegowane

Zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej prawodawca Unii Europejskiej (UE) może upoważnić Komisję do przyjęcia „aktów delegowanych”. Powierzenia takich uprawnień dokonuje się przez umieszczenie w akcie ustawodawczym („akcie podstawowym”) specjalnych przepisów w tym zakresie. Akty delegowane są aktami o charakterze nieustawodawczym, do przyjmowania których upoważniona jest Komisja Europejska, mającymi na celu uzupełnienie lub zmianę innych niż istotne przepisów.

Uprawnienia Komisji do przyjmowania aktów delegowanych podlegają surowym warunkom:

• w akcie podstawowym należy określić cele, treść, zakres i czas obowiązywania przekazanych uprawnień;
• akt delegowany – przyjęty na mocy przekazanych uprawnień – nie może zmieniać istotnych elementów obowiązującego aktu podstawowego;
• akty delegowane mogą mieć wyłącznie ogólne zastosowanie (tj. nie mogą odnosić się do indywidualnych przypadków).

Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja przeprowadza konsultacje z ekspertami z państw członkowskich UE. Przekazane Komisji uprawnienia może odwołać albo Parlament Europejski, albo Rada Unii Europejskiej. Ponadto przyjęty przez Komisję akt delegowany wchodzi w życie jedynie wówczas, gdy ani Rada, ani Parlament nie wyrażą sprzeciwu w terminie przewidzianym przez akt podstawowy, który zwykle wynosi dwa miesiące.

Akty delegowane są przeważnie wykorzystywane w przypadku, gdy konieczne jest (okresowe) dostosowanie przepisów aktu ustawodawczego, w tym jego załączników, do postępu naukowego i technicznego.

ZOBACZ TAKŻE:

• Rada Unii Europejskiej
• Komisja Europejska
• Parlament Europejski
• Hierarchia norm Unii Europejskiej (UE)
• Akty wykonawcze
• Akty ustawodawcze
• Państwa członkowskie
• Akty o charakterze nieustawodawczym
• Traktaty
• Prawo wtórne Unii Europejskiej (streszczenie)
• Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (streszczenie).