This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 31991L0157
Council Directive 91/157/EEC of 18 March 1991 on batteries and accumulators containing certain dangerous substances
Dyrektywa Rady z dnia 18 marca 1991 r. w sprawie baterii i akumulatorów zawierających niektóre substancje niebezpieczne
Dyrektywa Rady z dnia 18 marca 1991 r. w sprawie baterii i akumulatorów zawierających niektóre substancje niebezpieczne
Dz.U. L 78 z 26.3.1991, p. 38–41
(ES, DA, DE, EL, EN, FR, IT, NL, PT) Ten dokument został opublikowany w wydaniu(-iach) specjalnym(-ych)
(FI, SV, CS, ET, LV, LT, HU, MT, PL, SK, SL, BG, RO)
No longer in force, Date of end of validity: 25/09/2008; Uchylony przez 32006L0066
Relation | Act | Comment | Subdivision concerned | From | To |
---|---|---|---|---|---|
Modifies | 31976L0769 | Zakończenie | załącznik 1 | 25/03/1991 |
Relation | Act | Comment | Subdivision concerned | From | To |
---|---|---|---|---|---|
Implemented by | 31993L0086 | Wykonanie | artykuł 4 | ||
Deferred application by | 11994NN08 | Odroczone stosowanie | artykuł 9 A.. | 31/12/1999 | |
Deferred application by | 11994NN12 | Odroczone stosowanie | artykuł 9 S.. | 31/12/1999 | |
Modified by | 31998L0101 | Zastąpienie | załącznik 1 | 25/01/1999 | |
Modified by | 31998L0101 | Zastąpienie | artykuł 3.1 | 25/01/1999 | |
Repealed by | 32006L0066 | 26/09/2008 |
Dziennik Urzędowy L 078 , 26/03/1991 P. 0038 - 0041
Specjalne wydanie fińskie: Rozdział 15 Tom 10 P. 0072
Specjalne wydanie szwedzkie: Rozdział 15 Tom 10 P. 0072
Dyrektywa Rady z dnia 18 marca 1991 r. w sprawie baterii i akumulatorów zawierających niektóre substancje niebezpieczne (91/157/EWG) RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH, uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100a, uwzględniając wniosek Komisji [1], we współpracy z Parlamentem Europejskim [2], uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [3], a także mając na uwadze, co następuje: wszelkie rozbieżności między przepisami ustawowymi i środkami administracyjnymi przyjętymi przez Państwa Członkowskie w sprawie unieszkodliwiania baterii i akumulatorów mogłyby spowodować bariery w handlu oraz zakłócić warunki konkurencji we Wspólnocie i w ten sposób mieć bezpośredni wpływ na ustanowienie i funkcjonowanie rynku wewnętrznego; dlatego zbliżenie ustawodawstw w tej dziedzinie wydaje się konieczne; artykuł 2 ust. 2 dyrektywy Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów [4], zmienionej dyrektywą 91/156/EWG [5], przewiduje, że szczególne przepisy dla poszczególnych przypadków lub też przepisy uzupełniające powyższą dyrektywę mające na celu uregulowanie gospodarowania poszczególnymi kategoriami odpadów są ustanowione w drodze dyrektyw szczegółowych; cele i zasady polityki Wspólnoty w dziedzinie ochrony środowiska, określone w wspólnotowych programach działań w zakresie ochrony środowiska na podstawie zasad zawartych w art. 130r ust. 1 i 2 Traktatu EWG, mają na celu przede wszystkim zapobieganie, zmniejszanie i likwidowanie, w możliwie największym stopniu, zanieczyszczenia oraz zapewnienie rozsądnego gospodarowania zasobami surowców, opierając się również na zasadzie "zanieczyszczający płaci"; aby osiągnąć te cele, należy zakazać wprowadzania do obrotu niektórych baterii i akumulatorów ze względu na zawartą w nich ilość substancji niebezpiecznych; w celu zapewnienia odzysku i unieszkodliwiania zużytych baterii i akumulatorów w sposób kontrolowany, Państwa Członkowskie muszą podjąć środki, które zapewnią, że są oznaczone i zbierane oddzielnie; zbiórka oraz recykling zużytych baterii i akumulatorów może pomóc w uniknięciu zbędnego użycia surowców; urządzenia, które zawierają zamontowane na stałe baterie lub akumulatory mogą przy ich unieszkodliwianiu stanowić zagrożenie dla środowiska; Państwa Członkowskie powinny dlatego podjąć właściwe środki; należy ustanowić programy w Państwach Członkowskich, aby osiągnąć różne cele określone powyżej; Komisja powinna być informowana o tych programach oraz podejmowanych środkach szczególnych; zastosowanie instrumentów ekonomicznych, takich jak ustanawianie systemu kaucji, może zachęcić do oddzielnej zbiórki i recyklingu zużytych baterii i akumulatorów; należy ustanowić przepisy dotyczące informowania konsumentów w tej dziedzinie; należy ustalić właściwe procedury w celu wprowadzenia w życie przepisów niniejszej dyrektywy, w szczególności systemu oznakowania, oraz zapewnienia, że dyrektywa może być łatwo dostosowana do postępu naukowo-technicznego; komitet, określony w art. 18 dyrektywy 75/442/EWG, powinien otrzymać wytyczne dotyczące wspierania Komisji w tym zadaniu, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ: Artykuł 1 Celem niniejszej dyrektywy jest zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie odzysku i unieszkodliwiania, w kontrolowany sposób, zużytych baterii i akumulatorów, zawierających substancje niebezpieczne, zgodnie z załącznikiem I. Artykuł 2 Do celów niniejszej dyrektywy: a) "bateria lub akumulator" oznacza źródło energii elektrycznej wytwarzanej przez bezpośrednie przetwarzanie energii chemicznej, składające się z jednej lub większej liczby pierwotnych (nieładowalnych) baterii lub wtórnych (ładowalnych) ogniw, zgodnie w wykazem zawartym w załączniku I; b) "zużyta bateria lub akumulator" oznacza baterię lub akumulator, których nie można ponownie użyć, i które są przeznaczone do odzysku lub do unieszkodliwienia; c) "unieszkodliwienie" oznacza każde działanie, opisane w załączniku II A do dyrektywy 75/442/EWG, pod warunkiem że ma zastosowanie do baterii i akumulatorów; d) "odzysk" oznacza każde działanie, opisane w załączniku II B do dyrektywy 75/442/EWG pod warunkiem że ma zastosowanie do baterii i akumulatorów; e) "zbiórka" oznacza zbieranie, segregowanie i/lub grupowanie zużytych baterii i akumulatorów; f) "system kaucji" oznacza system, w ramach którego nabywca, podczas zakupu baterii lub akumulatorów, płaci sprzedawcy sumę pieniędzy, która jest zwracana w momencie zwracania zużytych baterii lub akumulatorów. Artykuł 3 1. Państwa Członkowskie wprowadzają od dnia 1 stycznia 1993 r. zakaz obrotu: - alkalicznych baterii manganowych do przedłużonego użytku w skrajnych warunkach (na przykład temperatury poniżej 0 °C lub powyżej 50 °C, narażenie na wstrząsy), zawierających więcej niż 0,05 % wagowo rtęci, - wszystkich innych alkalicznych baterii manganowych zawierających więcej niż 0,025 % wagowo rtęci. Zakaz ten nie dotyczy alkalicznych manganowych ogniw guzikowych i baterii złożonych z ogniw guzikowych. 2. Ustęp 1 zostaje dodany do załącznika I do dyrektywy Rady 76/769/EWG z dnia 27 lipca 1976 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do ograniczeń we wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu niektórych substancji i preparatów niebezpiecznych [6], ostatnio zmienionej dyrektywą 85/610/EWG [7]. Artykuł 4 1. W ramach programów określonych w art. 6 Państwa Członkowskie podejmują właściwe kroki w celu zapewnienia, aby zużyte baterie i akumulatory były oddzielnie zbierane w związku z ich odzyskiem lub unieszkodliwianiem. 2. W tym celu Państwa Członkowskie zapewniają, by baterie i akumulatory oraz, w miarę potrzeb, urządzenia, w których są one zamontowane były we właściwy sposób oznakowane. Oznakowanie powinno zawierać wskazania dotyczące: - oddzielnej zbiórki, - w stosownych przypadkach, recyklingu, - zawartości metali ciężkich. 3. Komisja opracowuje, zgodnie z procedurą określoną w art. 10, szczegółowe przepisy dotyczące systemu oznakowania. Przepisy te zostają opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich. Artykuł 5 Państwa Członkowskie podejmują środki zapewniające, aby baterie i akumulatory nie były montowane w urządzeniach, chyba że konsument będzie mógł je łatwo wyjąć po zużyciu. Środki te wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1994 r. Niniejszy artykuł nie stosuje się do kategorii urządzeń wymienionych w załączniku II. Artykuł 6 Państwa Członkowskie opracowują programy zmierzające do osiągnięcia następujących celów: - zmniejszenie zawartości metali ciężkich w bateriach i akumulatorach, - wspieranie wprowadzania do obrotu baterii i akumulatorów zawierających mniejsze ilości substancji niebezpiecznych i/lub zawierających substancje powodujące mniejsze zanieczyszczenie, - stopniowe zmniejszanie, w odpadach z gospodarstw domowych, ilości zużytych baterii i akumulatorów objętych załącznikiem I, - wspieranie badań mających na celu zmniejszenie zawartości substancji niebezpiecznych w bateriach i akumulatorach oraz sprzyjanie używaniu zastępczych substancji powodujących mniejsze zanieczyszczenie oraz badań dotyczących metod recyklingu, - oddzielne unieszkodliwianie zużytych baterii i akumulatorów objętych załącznikiem I. Pierwsze programy obejmują okres czterech lat, rozpoczynający się 18 marca 1993 r., Komisja zostaje o nich poinformowana najpóźniej do 17 września 1992 r. Programy podlegają regularnym przeglądom i uaktualnieniom, co najmniej co cztery lata, głównie pod kątem postępu technicznego, sytuacji gospodarczej i sytuacji w dziedzinie ochrony środowiska. Komisja jest informowana o zmienionych programach we właściwym czasie. Artykuł 7 1. Państwa Członkowskie zapewniają skuteczną organizację oddzielnej zbiórki oraz, w stosownych przypadkach, ustanowienie systemu kaucji. Państwa Członkowskie mogą ponadto wprowadzać środki, takie jak instrumenty ekonomiczne, mające na celu zachęcanie do recyklingu. Środki takie muszą być wprowadzane po konsultacji z zainteresowanymi stronami, muszą być oparte na ważnych kryteriach ekologicznych i ekonomicznych oraz muszą unikać zakłóceń warunków konkurencji. 2. Podczas notyfikowania programów określonych w art. 6 Państwa Członkowskie informują Komisję o środkach, które podjęły zgodnie z ust. 1. Artykuł 8 W ramach programów określonych w art. 6 Państwa Członkowskie podejmują niezbędne kroki w celu zapewnienia konsumentom pełnej informacji: a) o niebezpieczeństwach niekontrolowanego unieszkodliwiania zużytych baterii i akumulatorów, b) o oznakowaniu baterii, akumulatorów oraz urządzeń z zamontowanymi na stałe bateriami i akumulatorami, c) o metodzie wyjmowania baterii i akumulatorów, które są na stałe zamontowane w urządzeniach. Artykuł 9 Państwa Członkowskie nie mogą utrudniać, zakazywać lub ograniczać wprowadzania do obrotu baterii i akumulatorów objętych niniejszą dyrektywą i dostosowania się do przepisów w niej ustanowionych. Artykuł 10 Komisja dostosowuje art. 3–5 oraz załączniki I i II do postępu technicznego zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18 dyrektywy 75/442/EWG. Artykuł 11 1. Państwa Członkowskie przyjmą środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przed dniem 18 września 1992 r. Niezwłocznie powiadomią o tym Komisję. 2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą. Komisja poinformuje o tym pozostałe Państwa Członkowskie. Artykuł 12 Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich. Sporządzono w Brukseli, dnia 18 marca 1991 r. W imieniu Rady A. Bodry Przewodniczący [1] Dz.U. C 6 z 7.1.1989, str. 3 orazDz.U. C 11 z 17.1.1990, str. 6. [2] Dz.U. C 158 z 26.6.1989, str. 209 orazDz.U. C 19 z 28.1.1991. [3] Dz.U. C 194 z 31.7.1989, str. 21. [4] Dz.U. L 194 z 25.7.1975, str. 47. [5] Dz.U. L 78 z 26.3.1991, str. 32. [6] Dz.U. L 262 z 27.9.1976, str. 201. [7] Dz.U. L 375 z 31.12.1985, str. 1. -------------------------------------------------- ZAŁĄCZNIK I BATERIE I AKUMULATORY OBJĘTE NINIEJSZĄ DYREKTYWĄ 1. Baterie i akumulatory wprowadzone na rynek po dacie ustanowionej w art. 11 ust. 1 i zawierające: - więcej niż 25 mg rtęci na ogniwo, z wyjątkiem alkalicznych baterii manganowych, - więcej niż 0,025 % wagowo kadmu, - więcej niż 0,4 % wagowo ołowiu. 2. Alkaliczne baterie manganowe zawierające więcej niż 0,025 % wagowo rtęci wprowadzone na rynek po dacie ustanowionej w art. 11 ust. 1. -------------------------------------------------- ZAŁĄCZNIK II WYKAZ KATEGORII URZĄDZEŃ, DO KTÓRYCH NIE STOSUJE SIĘ ART. 5 1. Urządzenia, w których baterie są przylutowane, przyspawane lub w inny sposób przymocowane na stałe do przyłączy w celu zapewnienia ciągłości zaopatrzenia w energię przy zastosowaniu w przemyśle, zachowania funkcji pamięci i danych w urządzeniach wykonanych w technologii informatycznej oraz wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej, tam gdzie stosowanie baterii i akumulatorów, określonych w załączniku I, jest technicznie niezbędne. 2. Ogniwa wzorcowe w sprzęcie naukowym i specjalistycznym oraz baterie i akumulatory umieszczone w wyrobach medycznych przeznaczonych do podtrzymywania funkcji życiowych i w rozrusznikach serca, gdzie nieodzowne jest nieprzerwane działanie, a baterie i akumulatory mogą być usunięte tylko przez wykwalifikowany personel. 3. Urządzenia przenośne, gdzie wymiana baterii przez niewykwalifikowany personel mogłaby stanowić niebezpieczeństwo dla użytkownika lub też mogłaby wpłynąć na działanie urządzenia, a także specjalistyczny sprzęt wykorzystywany w otoczeniu o dużej wrażliwości, na przykład w obecności substancji lotnych. Do urządzeń, w których baterie i akumulatory nie mogą być łatwo wymienione przez użytkownika, zgodnie z niniejszym załącznikiem, należy dołączyć instrukcje informujące użytkownika o niebezpiecznej zawartości baterii i akumulatorów dla środowiska i objaśniające jak można je bezpiecznie wymontować. --------------------------------------------------