Voorzorgsbeginsel

Het voorzorgsbeginsel is een benadering van risicomanagement waarbij, als een bepaald beleid of handeling mogelijk schade kan veroorzaken aan de bevolking of het milieu en indien er nog geen wetenschappelijke overeenkomst over de kwestie bestaat, het beleid of de actie in kwestie niet mag worden uitgevoerd. Het beleid of de maatregel kan echter worden herzien wanneer meer wetenschappelijke informatie beschikbaar komt. Dit beginsel is opgenomen in artikel 191 van het Verdrag inzake de werking van de Europese Unie (VWEU).

Het begrip voorzorgsbeginsel komt voort uit een in februari 2000 goedgekeurde mededeling van de Europese Commissie waarin het begrip werd gedefinieerd en werd aangegeven hoe het toegepast zou moeten worden.

Het voorzorgsbeginsel kan slechts worden ingeroepen indien er een potentieel risico is en mag niet worden gebruikt om willekeurige beslissingen te rechtvaardigen.

Voorbeelden van gevallen waarin de EU het voorzorgsbeginsel heeft toegepast, zijn onder meer het regelgevingskader voor chemische stoffen (Verordening (EG) nr. 1907/2006 — bekend als REACH) en de algemene verordening inzake levensmiddelenwetgeving (Verordening (EG) nr. 178/2002).

ZIE OOK

• Bescherming van de consument
• EU-milieubeleid
• Europese Commissie
• Voedselveiligheid
• Genetisch gemodificeerde organismen (ggo’s)
• Volksgezondheid
• Europees Agentschap voor chemische stoffen (ECHA) — Regulering van chemische stoffen in de EU (samenvatting)
• Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) — Zorgen voor veilige levensmiddelen en veilige diervoeders in de EU (samenvatting)
• Het voorzorgsbeginsel (samenvatting)
• Het voorzorgsbeginsel: besluitvorming bij onzekerheid — Publicatie (Europese Commissie)
• Verdelgingsmiddelen (Europese Commissie).