Υπόθεση C-240/01

Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

κατά

Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας

«Παράβαση κράτους μέλους – Ειδικοί φόροι καταναλώσεως επί των πετρελαιοειδών – Οδηγία 92/81/ΕΟΚ – Πετρελαιοειδή που χρησιμοποιούνται ως καύσιμα θερμάνσεως»

Περίληψη της αποφάσεως

Φορολογικές διατάξεις – Εναρμόνιση των νομοθεσιών – Διαρθρώσεις των ειδικών φόρων καταναλώσεως που επιβάλλονται στα πετρελαιοειδή – Οδηγία 92/81 – Πετρελαιοειδή που υπόκεινται σε ειδικό φόρο καταναλώσεως – Πετρελαιοειδή που «χρησιμοποιούνται ως καύσιμα θερμάνσεως» – Έννοια – Αυτοτελής ερμηνεία – Έννοια στην οποία εμπίπτουν όλες οι περιπτώσεις καταναλώσεως πετρελαιοειδών – Εθνική ρύθμιση η οποία δεν επιβάλλει ειδικούς φόρους καταναλώσεως επί όλων των πετρελαιοειδών τα οποία εμπίπτουν στην ως άνω έννοια – Παράβαση

(Οδηγία 92/81 του Συμβουλίου, άρθρο 2 §2, πρώτη περίοδος)

Δυνάμει του άρθρου 2, παράγραφος 2, πρώτη περίοδος, της οδηγίας 92/81, για την εναρμόνιση των διαρθρώσεων των ειδικών φόρων κατανάλωσης που επιβάλλονται στα πετρελαιοειδή, τα πετρελαιοειδή που δεν μνημονεύονται στην οδηγία 92/82 υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης εάν «[…] χρησιμοποιούνται ως καύσιμα θέρμανσης ή ως καύσιμα κινητήρων».

Συναφώς, από το γεγονός ότι ο κοινοτικός νομοθέτης δεν έδωσε ορισμό των ως άνω χρήσεων δεν μπορεί να συναχθεί ότι ο εν λόγω νομοθέτης σκόπευε να αφήσει στα κράτη μέλη την πρωτοβουλία να ορίσουν τις χρήσεις αυτές. Συγκεκριμένα, ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα ενείχε τον κίνδυνο να δοθούν αποκλίνοντες ορισμοί, πράγμα που θα έπληττε τον ομοιόμορφο καθορισμό της γενεσιουργού αιτίας του ειδικού φόρου κατανάλωσης, στον οποίο προβαίνει το επίμαχο άρθρο. Επομένως, η εν λόγω έκφραση «χρησιμοποιούνται ως καύσιμα θερμάνσεως» πρέπει να ερμηνευθεί αυτοτελώς.

Όσον αφορά την ως άνω ερμηνεία, από την οικονομία της οδηγίας 92/81 και από τον σκοπό που επιδιώκει ο ειδικός φόρος κατανάλωσης επί των πετρελαιοειδών ως φόρος κατανάλωσης προκύπτει ότι η επίμαχη έκφραση δεν αφορά μόνον τις περιπτώσεις κατά τις οποίες η παραχθείσα με την καύση του πετρελαιοειδούς θερμική ενέργεια χρησιμοποιείται με σκοπό την παροχή θερμάνσεως, αλλά περιλαμβάνει επίσης τις περιπτώσεις κατά τις οποίες η κατ’ αυτόν τον τρόπο παραχθείσα θερμική ενέργεια χρησιμοποιείται για άλλους σκοπούς και, επομένως, αφορά όλες τις περιπτώσεις κατά τις οποίες τα πετρελαιοειδή καίονται και η παραχθείσα κατ’ αυτόν τον τρόπο θερμική ενέργεια χρησιμεύει στην παροχή θερμάνσεως, ανεξαρτήτως του σκοπού της θερμάνσεως, συμπεριλαμβανομένου εκείνου του μετασχηματισμού ή της καταστροφής του υλικού που απορροφά την ως άνω θερμική ενέργεια κατά τη διάρκεια μιας χημικής ή βιομηχανικής διεργασίας. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, τα πετρελαιοειδή καταναλώνονται και, ως εκ τούτου, πρέπει να υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης.

Κατά συνέπεια, ένα κράτος μέλος το οποίο, στην εθνική νομοθεσία του, ορίζει την ως άνω έννοια κατά περιοριστικό τρόπο που έχει ως αποτέλεσμα να αποκλείει από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης τις περιπτώσεις στις οποίες η καύση του πετρελαιοειδούς συμπίπτει, στο πλαίσιο μιας ομογενούς διαδικασίας, με τον μετασχηματισμό ή την καταστροφή του υλικού που απορροφά τη θερμική ενέργεια που απελευθερώνεται με την καύση και το οποίο, ενεργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν επιβάλλει ειδικούς φόρους κατανάλωσης επί όλων των πετρελαιοειδών που προορίζονται να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα θερμάνσεως παραβαίνει τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 2, παράγραφος 2, πρώτη περίοδος, της οδηγίας 92/81.

(βλ. σκέψεις 45-46, 50, 52, 56-58 και διατακτ.)


1
: Το νομικό πλαίσιο
2
3
4

5
6
7
8
9
10
11
12







13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59

1 –: Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική.

Σκουρής	Cunha Rodrigues	Puissochet
Schintgen		Macken

Απόφαση