1.   Państwa członkowskie wyznaczają na poziomie ministerialnym organ odpowiedzialny za:

2.   Właściwy organ podejmuje w formie aktu prawnego decyzję w sprawie przyznania lub, po dokonaniu przeglądu, wycofania akredytacji dla agencji płatniczej na podstawie analizy kryteriów akredytacji, o których mowa w art. 1 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/127. Właściwy organ bezzwłocznie informuje Komisję o przyznaniu lub wycofaniu akredytacji.

3.   Właściwy organ wyznacza organ audytowy w celu przeprowadzenia badania (przeglądu przedakredytacyjnego), zanim zostanie przyznana jakakolwiek forma akredytacji. Organ audytowy to instytucja audytowa, lub inna publiczna lub prywatna organizacja lub jednostka organizacyjna instytucji, która dysponuje odpowiednimi kwalifikacjami, umiejętnościami i zasobami koniecznymi do przeprowadzenia audytu. Organ audytowy jest niezależny od agencji płatniczej, której ma zostać przyznana akredytacja.

4.   Badanie (przegląd przedakredytacyjny) przeprowadzane przez organ audytowy obejmuje w szczególności:

Organ audytowy sporządza sprawozdanie, w którym opisano szczegółowo przeprowadzone prace audytowe, ich wyniki i ocenę na temat tego, czy dana agencja płatnicza spełnia kryteria akredytacji. Sprawozdanie to zostaje przedłożone właściwemu organowi, który ocenia wyniki i wydaje dokument akredytacji, jeżeli ma pewność, że agencja płatnicza spełnia kryteria akredytacji.

5.   Jeśli właściwy organ uznaje, że agencja płatnicza nie spełnia kryteriów akredytacji, informuje on agencję płatniczą o warunkach, które powinna spełnić przed udzieleniem jej akredytacji.

Do czasu wprowadzenia wszelkich wymaganych zmian koniecznych do zrealizowania tych szczególnych warunków akredytacja może zostać udzielona tymczasowo na okres, którego długość wyznacza się w zależności od wagi stwierdzonego problemu, nieprzekraczający 12 miesięcy. W należycie uzasadnionych przypadkach Komisja może, na wniosek zainteresowanego państwa członkowskiego, zdecydować o przedłużeniu tego terminu.

6.   Informacje przewidziane w art. 90 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (UE) 2021/2116 przekazywane są natychmiast po akredytowaniu agencji płatniczej po raz pierwszy, i w każdym przypadku przed obciążeniem funduszy jakimkolwiek wydatkiem dokonanym przez tę agencję. Dołączane są do nich deklaracje i dokumenty dotyczące:

7.   Komisja informuje Komitet ds. Funduszy Rolniczych o agencjach płatniczych akredytowanych w każdym państwie członkowskim.

1.   Właściwy organ zapewnia stały nadzór nad agencjami płatniczymi, za które jest odpowiedzialny, w szczególności na podstawie świadectw oraz sprawozdań sporządzanych przez jednostki certyfikujące, o których mowa w art. 12 rozporządzenia (UE) 2021/2116, i podejmuje działania w następstwie stwierdzonych niedociągnięć.

Co trzy lata właściwy organ przedkłada Komisji pisemne sprawozdanie z nadzoru agencji płatniczych i monitorowania ich działań. Sprawozdanie to obejmuje przegląd agencji płatniczych pod kątem ich ciągłej zgodności z kryteriami akredytacji, wraz z informacją na temat działań podjętych w celu uzupełnienia stwierdzonych niedociągnięć. Właściwy organ potwierdza, czy agencja płatnicza, za którą jest odpowiedzialny, w dalszym ciągu spełnia kryteria akredytacji.

2.   Państwa członkowskie ustanawiają system, który zapewnia niezwłoczne przekazywanie właściwemu organowi wszystkich informacji sugerujących, że agencja płatnicza nie spełnia kryteriów akredytacyjnych.

3.   Jeżeli właściwy organ ustalił, że dana agencja płatnicza nie spełnia już co najmniej jednego z kryteriów akredytacji w sposób, który może utrudniać realizację zadań określonych w art. 1 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/127, właściwy organ poddaje bezzwłocznie akredytację agencji płatniczej okresowi próbnemu. Opracowuje on plan działań wraz z ich harmonogramem, zmierzający do usunięcia stwierdzonych niedociągnięć w terminie wyznaczonym w zależności od wagi problemu, nieprzekraczającym 12 miesięcy od dnia, w którym akredytacja zostaje poddana okresowi próbnemu. W należycie uzasadnionych przypadkach Komisja może, na wniosek zainteresowanego państwa członkowskiego, zdecydować o przedłużeniu tego terminu.

4.   Właściwy organ informuje Komisję o swojej decyzji w sprawie poddania akredytacji agencji płatniczej okresowi próbnemu, przedstawia plan opracowany zgodnie z ust. 3, a następnie informuje o postępach w jego realizacji.

5.   W przypadku wycofania akredytacji właściwy organ niezwłocznie przystępuje do akredytowania innej agencji płatniczej, która spełnia kryteria przewidziane w art. 9 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/2116, aby zapewnić ciągłość realizacji płatności dla beneficjentów.

6.   Jeżeli Komisja stwierdza, że właściwy organ nie wypełnił swojego obowiązku opracowania planu naprawczego na podstawie ust. 3 albo że agencja płatnicza zachowuje swoją akredytację pomimo niepełnej realizacji takiego planu w wyznaczonym terminie, zwraca się ona do właściwego organu o cofnięcie akredytacji tej agencji płatniczej, o ile nie przeprowadzi ona koniecznych zmian w terminie wyznaczonym przez Komisję w zależności od wagi problemu. W takiej sytuacji Komisja może zadecydować o wszczęciu postępowania w sprawie braku zgodności w ramach procedury rozliczenia zgodności zgodnie z art. 55 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

1.   Państwa członkowskie wyznaczają na poziomie ministerialnym organ odpowiedzialny za wydawanie, przegląd i cofanie akredytacji dla jednostki koordynującej, o której mowa w art. 10 rozporządzenia (UE) 2021/2116 (zwany dalej „właściwym organem”).

2.   Właściwy organ podejmuje, w drodze formalnego aktu, decyzję w sprawie wyznaczenia i w sprawie wydania lub, po dokonaniu przeglądu, cofnięcia akredytacji jednostki koordynującej na podstawie analizy kryteriów akredytacji, o których mowa w art. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/127. To badanie zgodności z kryteriami akredytacji przeprowadza właściwy organ i może oprzeć się na badaniu przeprowadzonym przez organ audytowy. Właściwy organ bezzwłocznie informuje Komisję o wydaniu lub wycofaniu akredytacji jednostce koordynującej.

3.   Jednostka koordynująca określona w art. 10 rozporządzenia (UE) 2021/2116 występuje w charakterze jedynego przedstawiciela państwa członkowskiego przed Komisją w zakresie wszystkich kwestii związanych z funduszami dotyczących jej zadań.

4.   Agencja płatnicza może pełnić rolę jednostki koordynującej, pod warunkiem że obydwie funkcje są rozdzielone.

5.   W celu wykonania swych zadań jednostka koordynująca może, zgodnie z procedurami krajowymi, zwracać się do innych organów administracyjnych lub służb, w szczególności do tych, które dysponują fachową wiedzą z zakresu rachunkowości oraz wiedzą techniczną.

6.   Poufność, integralność i dostępność wszystkich danych informacyjnych posiadanych przez jednostkę koordynującą jest zapewniona za pomocą środków przystosowanych do struktury administracyjnej, personelu oraz środowiska technologicznego każdej jednostki koordynującej. Finansowy i technologiczny wysiłek jest proporcjonalny do faktycznie ponoszonego ryzyka.

7.   Przekazanie informacji przewidzianych w art. 90 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (UE) 2021/2116 odbywa się natychmiast po akredytowaniu jednostki koordynującej po raz pierwszy, i w każdym przypadku przed obciążeniem funduszy jakimkolwiek wydatkiem, za który jednostka ta jest odpowiedzialna. Dołączane są do nich deklaracje i dokumenty dotyczące:

8.   W przypadku gdy właściwy organ uzna, że jednostka koordynująca nie spełnia kryteriów akredytacji, informuje jednostkę koordynującą o wymaganiach, które należy spełnić.

Do czasu wdrożenia wszelkich niezbędnych zmian w celu spełnienia kryteriów akredytacji akredytacja może być:

Akredytację cofa się, jeżeli kryteria akredytacji nie zostały spełnione, a właściwy organ uzna, że jednostka koordynująca nie może wykonywać swoich zadań.

1.   Deklaracje zarządcze, o których mowa w art. 9 ust. 3 akapit pierwszy lit. d) oraz w art. 10 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2021/2116, sporządza się w stosownym czasie, tak aby jednostka certyfikująca mogła wydać opinię, o której mowa w art. 12 ust. 1 tego rozporządzenia.

Deklaracje zarządcze mają formę określoną, odpowiednio, w załączniku I i II do niniejszego rozporządzenia i mogą zawierać zastrzeżenia określające ilościowo potencjalny wpływ finansowy. Jeżeli pojawiły się zastrzeżenia, deklaracja zawiera plan naprawczy i dokładny harmonogram przewidziany dla jego realizacji.

2.   Deklaracje zarządcze opierają się na skutecznym nadzorze nad systemem zarządzania i kontroli stosowanym w ciągu całego roku.

1.   Właściwy organ wyznacza jednostkę certyfikującą przewidzianą w art. 12 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

W przypadku gdy w danym państwie członkowskim istnieje więcej niż jedna jednostka certyfikująca, to państwo członkowskie może wyznaczyć publiczną jednostkę certyfikującą na szczeblu krajowym, która będzie odpowiedzialna za koordynację.

2.   Jednostka certyfikująca organizuje swoją pracę w sposób skuteczny i wydajny, przeprowadza kontrole w odpowiednim terminie, uwzględniając charakter i harmonogram transakcji w odniesieniu do danego roku budżetowego.

3.   Opinię, jaką ma przedstawić jednostka certyfikująca zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2116, sporządza się co roku.

Opinia ta opiera się na wynikach audytu przeprowadzonego zgodnie z art. 6 i 7 niniejszego rozporządzenia.

4.   Jednostka certyfikująca sporządza sprawozdanie w sprawie swoich ustaleń. Sprawozdanie obejmuje również funkcje delegowane agencji płatniczej zgodnie z sekcją 1.(D) załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/127. W sprawozdaniu tym wskazuje się, czy w okresie objętym sprawozdaniem:

Sprawozdanie zawiera informacje na temat liczby oraz kwalifikacji personelu przeprowadzającego audyt, na temat wykonanej pracy, zbadanych systemów, stwierdzonego progu istotności oraz uzyskanego stopnia pewności, w stosownych przypadkach, ujawnionych słabości oraz zaleceń przedstawionych w celu usprawnienia systemu oraz działalności, zarówno jednostki certyfikującej, jak i innych organów audytowych, wewnętrznych oraz zewnętrznych względem agencji płatniczej, od których jednostka certyfikująca uzyskała całkowite lub częściowe poświadczenie w zakresie spraw stanowiących przedmiot sprawozdania.

1.   Audyt certyfikacyjny przeprowadza się zgodnie z międzynarodowymi standardami audytu.

2.   Jednostka certyfikująca opracowuje strategię audytu, w której określa zakres, czas i ukierunkowanie audytu certyfikacyjnego, metody przeprowadzania kontroli i metodę doboru próby, odróżniając rodzaje interwencji, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2021/2115, od środków określonych w rozporządzeniach (UE) nr 228/2013, (UE) nr 229/2013, (UE) nr 1308/2013 i (UE) nr 1144/2014. Plan audytu opracowuje się dla każdego objętego audytem roku budżetowego w oparciu o szacowane ryzyko audytu. Na wniosek Komisji jednostka certyfikująca przedstawia strategię i plan audytu.

3.   W wyniku badania audytowego należy uzyskać rozsądny poziom pewności audytu w odniesieniu do właściwego funkcjonowania systemów zarządzania, prawidłowości sprawozdawczości z realizacji celów, prawdziwości i rzetelności rocznego sprawozdania finansowego oraz legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw środków określonych w rozporządzeniach (UE) nr 228/2013, (UE) nr 229/2013, (UE) nr 1308/2013 i (UE) nr 1144/2014, jak również w odniesieniu do płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny i wspierania wcześniejszego przechodzenia na emeryturę zgodnie z, odpowiednio, tytułem III rozdział II sekcja 3 podsekcja 2 i art. 155 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/2115, o których zwrot wystąpiono do Komisji.

Dokonuje się tego za pomocą audytu systemu i badania zgodności w odniesieniu do funkcjonowania systemu zarządzania, badania kompletności i dokładności oraz procedur analitycznych dotyczących systemu sprawozdawczości z realizacji celów.

Jeżeli chodzi o audyt rocznych sprawozdań finansowych, stosuje się badanie bezpośrednie wydatków, w tym badanie szczegółowe. Jeżeli chodzi o audyt legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw środków, o którym mowa w akapicie pierwszym, badanie obejmuje weryfikację na miejscu.

4.   Komisja określa wytyczne obejmujące w szczególności:

1.   Metody audytu wykorzystywane przez jednostkę certyfikującą określa się w strategii audytu przewidzianej w art. 6 ust. 2.

2.   Aby zrealizować cele audytu i wydać opinię przewidzianą w art. 12 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/2116, etapy audytu obejmują audyty systemów, badanie bezpośrednie i, w stosownych przypadkach, weryfikację uzgodnień deklaracji finansowych i zarządczych.

3.   Jeżeli chodzi o audyt systemów zarządzania, jednostka certyfikująca przeprowadza audyty systemów, które mogą obejmować badanie zgodności, a także badanie ogólnych kontroli informatycznych i kontroli aplikacji, w celu weryfikacji projektu i wdrożenia systemu.

4.   Badanie bezpośrednie wydatków obejmuje weryfikację legalności i prawidłowości leżących u ich podstaw transakcji na poziomie beneficjentów końcowych w odniesieniu do środków określonych w rozporządzeniach (UE) nr 228/2013, (UE) nr 229/2013, (UE) nr 1308/2013 i rozporządzeniu (UE) nr 1144/2014, jak również w odniesieniu do płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny i wspierania wcześniejszego przechodzenia na emeryturę zgodnie z, odpowiednio, tytułem III rozdział II sekcja 3 podsekcja 2 i art. 155 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/2115. W tym celu służby jednostki certyfikującej mogą towarzyszyć służbom agencji płatniczej w momencie, gdy te przeprowadzają kontrolę na miejscu drugiego stopnia. Służby jednostki certyfikującej nie mogą towarzyszyć służbom agencji płatniczych w momencie, gdy te przeprowadzają początkowe kontrole na miejscu, z wyjątkiem przypadków, w których ponowne zweryfikowanie początkowej kontroli przeprowadzonej przez agencję płatniczą byłoby fizycznie niemożliwe.

5.   Jeżeli chodzi o system sprawozdawczości z realizacji celów, jednostka certyfikująca stosuje badanie rejestrów, baz danych w celu sprawdzenia, czy postępy w realizacji celów w zakresie wskaźników produktu i rezultatu zgłoszono prawidłowo i są zgodne z, odpowiednio, wydatkami finansowanymi przez Unię lub celami interwencji. Jednostka certyfikująca weryfikuje i potwierdza uzasadnienia przedstawione w odniesieniu do różnic między rocznymi wydatkami zadeklarowanymi na potrzeby interwencji a kwotą odpowiadającą odpowiedniemu zgłoszonemu wskaźnikowi produktu zgodnie z art. 54 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/2116. Prace jednostki certyfikującej obejmują również weryfikację obliczenia wskaźników.

6.   Jednostka certyfikująca może wykorzystać, do celów ogólnej pewności, wyniki audytów przeprowadzonych przez zewnętrznych audytorów podmiotów wdrażających instrumenty finansowe i na tej podstawie może podjąć decyzję o ograniczeniu własnych prac audytowych.

W kontekście funduszy gwarancyjnych jednostka certyfikująca może przeprowadzać audyty podmiotów udzielających nowych pożyczek potwierdzonych gwarancją jedynie w przypadku wystąpienia jednej lub obu z następujących sytuacji:

Państwo członkowskie określa rozwiązania służące zagwarantowaniu, że ścieżka audytu instrumentów finansowych, zgodna ze wzorem przedstawionym w załączniku III, wykazuje spełnienie warunków lub osiągnięcie rezultatów.

7.   Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) lub inne międzynarodowe instytucje finansowe, w których państwo członkowskie posiada akcje lub udziały, wdrażające instrumenty finansowe przekazują państwom członkowskim do końca każdego roku kalendarzowego roczne sprawozdanie z audytu, o którym mowa w art. 12 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (UE) 2021/2116, przygotowane przez ich audytorów zewnętrznych i obejmujące elementy zawarte w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia.

8.   W wytycznych, o których mowa w art. 6 ust. 4, Komisja przedstawia dodatkowe wymogi i wytyczne dotyczące, odpowiednio, opracowywania procedur audytowych, zintegrowanej metody doboru próby, planowania i przeprowadzania na miejscu ponownej weryfikacji transakcji.

1.   Każda agencja płatnicza prowadzi księgowość obejmującą wyłącznie wydatki i dochody określone w art. 5 ust. 1, art. 6 i 45 rozporządzenia (UE) 2021/2116 i wykorzystanie środków finansowych udostępnionych w celu pokrycia odpowiednich wydatków. Księgowość ta musi rozróżniać i dostarczać osobno dane finansowe funduszy.

Państwa członkowskie udostępniają Komisji, na jej wniosek, informacje o poniesionych wydatkach i uzyskanych dochodach przeznaczonych na określony cel.

2.   Agencje płatnicze państw członkowskich nienależących do strefy euro prowadzą księgowość obejmującą kwoty wyrażone w walucie, w której wydatki i dochody zostały poniesione lub otrzymane. Jednak w celu umożliwienia konsolidacji całości ich dochodów i wydatków, agencje płatnicze są w stanie dostarczyć odpowiednie dane w walucie krajowej lub euro.

3.   Jeżeli chodzi o EFRROW, każda agencja płatnicza prowadzi księgowość umożliwiającą identyfikację wszystkich operacji dotyczących każdego planu i każdej interwencji. Księgowość ta obejmuje w szczególności:

1.   Kwotę płatności, która ma zostać przyznana beneficjentowi w ramach EFRG, ustalają państwa członkowskie w ramach systemów kontroli, o których mowa w tytule IV rozporządzenia (UE) 2021/2116.

2.   Poniesione wydatki, które mają być zadeklarowane do EFRG, uwzględniają kary stosowane w ramach systemów kontroli państw członkowskich w przypadku niezgodności.

3.   Kwota wynikająca z zastosowania ust. 2 służy – w odniesieniu do rodzajów interwencji w formie płatności bezpośrednich, o których mowa w art. 16 rozporządzenia (UE) 2021/2115, oraz programów na rzecz regionów najbardziej oddalonych w Unii Europejskiej i mniejszych wysp Morza Egejskiego, określonych, odpowiednio, w rozporządzeniu (UE) nr 228/2013 i rozporządzeniu (UE) nr 229/2013 – jako podstawa do zmniejszenia płatności, o których mowa w art. 17 rozporządzenia (UE) 2021/2115, oraz do stosowania dyscypliny finansowej, o której mowa w art. 17 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

4.   Kwota wynikająca z zastosowania ust. 2 oraz, w szczególnym przypadku płatności bezpośrednich i programów, o których mowa w ust. 3, kwota wynikająca z zastosowania ust. 2 i 3 stanowi kwotę, którą należy zadeklarować Komisji.

5.   Wydatki zadeklarowane do EFRG służą jako podstawa do weryfikacji pułapów finansowych określonych w prawie Unii.

6.   Kwota wynikająca z zastosowania ust. 2 i 3 służy jako podstawa do obliczenia kar administracyjnych w odniesieniu do warunkowości, o której mowa w tytule IV rozdziały IV i V rozporządzenia (UE) 2021/2116.

7.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 państwa członkowskie mogą wypłacać beneficjentom zaliczki na poczet płatności bezpośrednich bez stosowania współczynnika korygującego dyscypliny finansowej, o którym mowa w art. 17 rozporządzenia (UE) 2021/2116, w odniesieniu do wniosków o przyznanie pomocy na dany rok. Płatność salda, która ma być przyznana beneficjentom od dnia 1 grudnia, uwzględnia współczynnik korygujący dyscypliny finansowej stosowany w tym czasie w odniesieniu do całkowitej kwoty płatności bezpośrednich w odpowiednim roku kalendarzowym.

1.   Zgodnie z art. 90 ust. 1 lit. c) ppkt (i) oraz (ii) rozporządzenia (UE) 2021/2116 państwa członkowskie przesyłają Komisji drogą elektroniczną, najpóźniej do siódmego dnia każdego miesiąca, informacje i dokumenty dotyczące wydatków i dochodów przeznaczonych na określony cel, o których mowa w art. 11 i 12 niniejszego rozporządzenia, w szczególności deklarację wydatków sporządzoną zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu.

Jednakże informacje dotyczące dokonanych wydatków i dochodów przeznaczonych na określony cel otrzymane w dniach 1–15 października są przesyłane najpóźniej do dnia 25 października.

Wszystkie istotne informacje należy przekazywać na podstawie wzoru udostępnionego przez Komisję państwom członkowskim za pośrednictwem systemów informacyjnych.

2.   Deklaracja wydatków, o której mowa w ust. 1, obejmuje co najmniej:

3.   Wszystkie informacje finansowe wymagane zgodnie z niniejszym artykułem są wyrażane w euro.

1.   Bez uszczerbku dla przepisów szczególnych w zakresie deklaracji wydatków i dochodów dotyczących przechowywania w magazynach publicznych, o których mowa w art. 12, wydatki i dochody przeznaczone na określony cel, zadeklarowane przez agencje płatnicze w odniesieniu do danego miesiąca, odpowiadają płatnościom i pobraniom rzeczywiście dokonanym w ciągu tego miesiąca.

Te wydatki i dochody przeznaczone na określony cel są księgowane w budżecie EFRG w ramach odpowiedniego roku budżetowego.

Jednakże:

2.   Wydatki i dochody przeznaczone na określony cel księguje się z datą, z którą rachunek agencji został obciążony lub uznany. Jednakże w odniesieniu do płatności, data do zaksięgowania może być datą, z jaką dana agencja wystawiła i wysłała dokument płatności do instytucji finansowej lub do beneficjanta. Każda agencja płatnicza stosuje tę samą metodę podczas całego roku budżetowego.

3.   Niewykonane polecenia płatności i płatności obciążające rachunek, następnie ponownie zaksięgowane, są wykazywane w rachunkach jako pomniejszenia wydatków w odniesieniu do miesiąca, w trakcie którego powiadomienie o niewykonaniu lub anulowaniu zostaje przekazane agencji płatniczej.

4.   W przypadku gdy płatności należne w ramach EFRG są obciążone roszczeniami, uważa się je za dokonane w całości do celów wykonania ust. 1:

1.   Operacje, które należy uwzględnić przy sporządzaniu deklaracji wydatków związanych z przechowywaniem w magazynach państwowych, są operacjami, które miały miejsce od początku roku budżetowego w rozumieniu art. 3 ust. 3 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/127, wykazanymi pod koniec miesiąca na rachunkach agencji płatniczych, do końca wspomnianego miesiąca.

2.   Wspomniane deklaracje wydatków obejmują wartości i kwoty, określone zgodnie z art. 17 i 18 niniejszego rozporządzenia oraz z art. 4 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 906/2014 (14), które zostały zaksięgowane przez agencje płatnicze w ciągu miesiąca następującego po tym, do którego odnoszą się operacje.

Jednakże:

1.   W oparciu o dane przesłane zgodnie z art. 10 ust. 1 niniejszego rozporządzenia Komisja podejmuje decyzję o dokonaniu płatności miesięcznych zgodnie z art. 21 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2021/2116, bez uszczerbku dla korekt, które mogą zostać wprowadzone późniejszymi decyzjami podjętymi zgodnie z art. 53, 54 i 55 tego rozporządzenia i z uwzględnieniem zmniejszeń i zawieszeń wprowadzonych zgodnie z art. 39–42 tego rozporządzenia.

2.   Jeżeli całkowite wydatki zadeklarowane przez państwa członkowskie w ramach następnego roku budżetowego przekraczają trzy czwarte całości środków EFRG przewidzianych na bieżący rok budżetowy, zaciągnięte zobowiązania, określone w art. 11 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046, oraz odpowiednie płatności miesięczne przyznaje się proporcjonalnie do deklaracji wydatków, nie przekraczając 75 % środków przewidzianych na bieżący rok budżetowy. Komisja bierze pod uwagę saldo należności niezwróconych państwom członkowskim w chwili podejmowania decyzji dotyczących późniejszych zwrotów.

1.   Agencje płatnicze przekazują Komisji:

2.   Do przesyłania powiadomień oraz do wymiany informacji i sporządzania dokumentów dotyczących wydatków w zakresie interwencji publicznej wykorzystuje się odpowiednie systemy informacyjne, o których mowa w art. 25.

1.   Ewidencja zapasów, przewidziana w art. 3 ust. 3 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/127, obejmuje w sposób odrębny następujące kategorie pozycji:

2.   Rachunki finansowe, przewidziane w art. 3 ust. 3 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/127, obejmują:

1.   Pozycje, o których mowa w art. 16, księguje się pod względem ilości, wartości, kwot oraz średnich faktycznie stwierdzonych przez agencje płatnicze lub też pod względem wartości i kwot obliczonych na podstawie ustanowionych przez Komisję standardów.

2.   Powyższe zapisy i obliczenia określone w ust. 1 są dokonywane pod warunkiem stosowania następujących zasad:

3.   O dokonanych przez Komisję korektach w danych z bieżącego roku budżetowego, o których mowa w art. 16, informowany jest Komitet ds. Funduszy Rolniczych. Państwa członkowskie mogą zostać poinformowane o korektach za pośrednictwem decyzji o płatności miesięcznej lub, w przypadku jej braku, decyzji dotyczącej rozliczenia rachunków. Agencje płatnicze wprowadzają korekty do ewidencji księgowej na warunkach przewidzianych we wspomnianej decyzji.

1.   Poszczególne pozycje dotyczące wydatków i dochodów księguje się w dniu, w którym ma miejsce czynność fizyczna wynikająca z zastosowania środka interwencyjnego przy zastosowaniu kursu walutowego, o którym mowa w art. 3 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 906/2014.

Jednakże w wyszczególnionych poniżej przypadkach mają zastosowanie następujące daty:

2.   Poszczególne pozycje dotyczące przemieszczeń fizycznych produktów i zarządzania zapasami księguje się w dniu, w którym ma miejsce czynność fizyczna wynikająca z zastosowania środka interwencyjnego.

Jednakże w wyszczególnionych poniżej przypadkach mają zastosowanie następujące daty:

1.   Kwotę finansowaną z tytułu środków interwencyjnych określonych w art. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 906/2014 ustala się na podstawie rachunków sporządzanych i przechowywanych przez agencje płatnicze zgodnie z art. 3 ust. 3 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/127, w których różne pozycje wydatków i dochodów określone w art. 16 niniejszego rozporządzenia zostały odpowiednio zapisane po stronach ma i winien, przy czym, w stosownych przypadkach, uwzględnia się kwoty wydatków ustalonych w sektorowym prawodawstwie rolnym.

2.   Agencje płatnicze lub jednostki koordynujące, w zależności od przypadku, przekazują Komisji drogą elektroniczną, co miesiąc i co roku, na podstawie wzorów udostępnionych państwom członkowskim przez Komisję za pośrednictwem systemów informacyjnych, informacje niezbędne do finansowania wydatków związanych z przechowywaniem w magazynach państwowych oraz odnoszących się do niego rozliczeń potwierdzających wydatki i dochody w postaci tabel, w terminach określonych w art. 10 ust. 1 i w art. 33 ust. 2.

1.   Finansowanie w ramach środków interwencyjnych EFRG, o których mowa w art. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 906/2014, stanowi równowartość wydatków obliczonych na podstawie informacji przekazanych przez agencję płatniczą, pomniejszonych o ewentualne dochody wynikające z zastosowania środka interwencyjnego, zatwierdzonych za pomocą wprowadzonego w życie przez Komisję systemu informacyjnego i ujętych przez agencję płatniczą w deklaracji wydatków, sporządzonej zgodnie z art. 12 niniejszego rozporządzenia.

2.   Kwoty odzyskane zgodnie z art. 53 rozporządzenia (UE) 2021/2116 oraz kwoty pobrane lub odzyskane od sprzedających, nabywców i podmiotów przechowujących, które spełniają kryteria określone w art. 45 tego rozporządzenia, są deklarowane w budżecie EFRG zgodnie z art. 10 ust. 2 lit. a) niniejszego rozporządzenia.

1.   Agencje płatnicze deklarują wydatki i odzyskaną kwotę w odniesieniu do każdego rodzaju interwencji w zakresie rozwoju obszarów wiejskich i pomocy technicznej w ramach planu strategicznego WPR, o którym mowa w art. 118 rozporządzenia (UE) 2021/2115, w odniesieniu do każdego z okresów referencyjnych, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, na podstawie wzoru udostępnionego przez Komisję państwom członkowskim za pośrednictwem systemów informacyjnych.

W odniesieniu do każdego planu strategicznego WPR agencje płatnicze podają w deklaracji wydatków co najmniej następujące elementy:

Poniesione wydatki, które mają być zadeklarowane do EFRROW, uwzględniają kary stosowane w ramach systemu zarządzania i kontroli państw członkowskich w przypadku niezgodności.

2.   Po zatwierdzeniu przez Komisję planu strategicznego WPR państwa członkowskie przesyłają Komisji, zgodnie z art. 90 ust. 1 akapit pierwszy lit. c) ppkt (i) rozporządzenia (UE) 2021/2116, swoje deklaracje wydatków w następujących terminach:

Jeżeli w danym państwie członkowskim plan strategiczny WPR realizuje więcej niż jedna agencja płatnicza, jednostka koordynująca zapewnia, aby deklaracje wydatków zostały przesłane tego samego dnia.

Jednak wszelkie wydatki poniesione przez agencje płatnicze na rzecz beneficjentów zgodnie z art. 86 rozporządzenia (UE) 2021/2115 do zakończenia ostatniego okresu, jak określono w niniejszym ustępie akapit pierwszy, przed zatwierdzeniem planu strategicznego WPR, o którym mowa w art. 118 tego rozporządzenia, są w gestii państw członkowskich i są zgłaszane Komisji w pierwszej deklaracji wydatków po przyjęciu tego planu. Odzyskane kwoty w odniesieniu do odpowiedniego okresu, o których mowa w ust. 1 akapit drugi lit. d) i e) niniejszego artykułu, również deklaruje się w tej deklaracji. Ta sama zasada ma odpowiednio zastosowanie w przypadku zmiany planu strategicznego WPR, o której mowa w art. 119 rozporządzenia (UE) 2021/2115, z wyjątkiem dostosowań planu finansowego, o których mowa w art. 23 niniejszego rozporządzenia.

W odniesieniu do instrumentów finansowych ustanowionych zgodnie z art. 58 rozporządzenia (UE) 2021/1060 i art. 80 rozporządzenia (UE) 2021/2115 wydatki deklaruje się w roku budżetowym, jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w art. 32 ust. 3 i 4 rozporządzenia (UE) 2021/2116, oraz jeżeli zostały one dokonane przez agencję płatniczą przed końcem roku budżetowego.

Wszystkie informacje finansowe wymagane zgodnie z niniejszym artykułem są wyrażane w euro.

1.   Wkład Unii wypłacany w odniesieniu do kwalifikowalnych wydatków publicznych, z wyłączeniem dodatkowego finansowania krajowego, o którym mowa w art. 115 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2021/2115, wymienia się w planie finansowym obowiązującym pierwszego dnia okresu referencyjnego i oblicza się w odniesieniu do planów strategicznych WPR, o których mowa w art. 118 tego rozporządzenia, w następujący sposób:

Obliczenia te uwzględniają korekty wkładu Unii zadeklarowane w deklaracji wydatków za ten okres.

2.   Bez uszczerbku dla pułapu przewidzianego w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/2116, jeżeli łączna kwota wkładu Unii wypłacona na rzecz planu strategicznego WPR przekracza wkład na dany rodzaj interwencji, w odniesieniu do EFRROW, kwotę do wypłacenia zmniejsza się do kwoty zaprogramowanej na ten rodzaj interwencji. Jakikolwiek wkład Unii wyłączony w ten sposób można wypłacić później, pod warunkiem że zmieniony plan finansowy został przedstawiony przez państwo członkowskie i zatwierdzony przez Komisję.

1.   Komisja określa systemy informacyjne umożliwiające wymianę dokumentów i informacji drogą elektroniczną między nią a państwami członkowskimi, odnośnie do informacji i konsultacji informacji przewidzianych w art. 90 rozporządzenia (UE) 2021/2116, i niezbędne zasady ich stosowania. Komisja informuje państwa członkowskie o zasadach ogólnych dotyczących wprowadzenia tych systemów za pośrednictwem Komitetu ds. Funduszy Rolniczych.

2.   Systemy informacyjne, o których mowa w ust. 1, są w stanie w szczególności przetwarzać:

3.   Komisja udostępnia państwom członkowskim za pośrednictwem systemów informacyjnych formę i treść dokumentów, o których mowa w art. 10, 18, 19, 21, 22, 23 i 32, pod postacią wzoru.

Wzory te są dostosowywane i aktualizowane przez Komisję, na podstawie informacji przekazywanych przez Komitet ds. Funduszy Rolniczych.

4.   Systemy informacyjne, o których mowa w ust. 1, mogą zawierać narzędzia wymagane do przechowywania danych oraz do zarządzania rachunkami funduszy przez Komisję.

5.   Dane dotyczące transakcji finansowych są przekazywane, wprowadzane do systemów informacyjnych, o których mowa w ust. 1 i aktualizowane w tych systemach pod nadzorem agencji płatniczych, przez same agencje płatnicze lub organy, którym powierzono wykonanie tego zadania, w stosownym przypadku za pośrednictwem akredytowanych jednostek koordynujących, zgodnie z art. 9 ust. 4 i art. 10 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

6.   W przypadku gdy dokument przesłany zgodnie z art. 90 ust. 1 lit. c) ppkt (i) oraz (iii) rozporządzenia (UE) 2021/2116 lub procedura w systemach informacyjnych wymagają podpisu lub zatwierdzenia przez osobę upoważnioną na jednym lub kilku etapach tej procedury, ten obowiązkowy podpis elektroniczny lub zatwierdzenie składa się zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 910/2014.

7.   Dokumenty elektroniczne i cyfrowe są przechowywane przez cały okres przewidziany w art. 3 ust. 3 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/127

8.   W przypadku nieprawidłowego działania systemu informacyjnego lub braku stałego połączenia państwo członkowskie może przekazać dokumenty w innej formie, za uprzednią zgodą Komisji, na warunkach przez nią określonych.

1.   Agencje płatnicze lub akredytowana jednostka koordynująca wprowadzają deklaracje wydatków dotyczące funduszy w formie ustrukturyzowanych danych na podstawie wzoru udostępnionego przez Komisję państwom członkowskim za pośrednictwem systemów informacyjnych.

2.   Wydatki EFRG i EFRROW oraz dochody EFRG przeznaczone na określony cel zadeklarowane zgodnie z okresem mogą obejmować zmiany danych zadeklarowanych zgodnie z poprzednimi okresami deklaracji tego samego roku budżetowego.

3.   Wydatki EFRG i EFRROW oraz dochody przeznaczone na określony cel podlegające zaliczeniu do roku budżetowego, nieuwzględnione w, odpowiednio, deklaracjach miesięcznych i okresowych, mogą zostać skorygowane dopiero w rocznym sprawozdaniu finansowym, które należy przesłać Komisji zgodnie z art. 90 ust. 1 akapit pierwszy lit. c) ppkt (iii) rozporządzenia (UE) 2021/2116.

4.   Komisja wpłaca wkład Unii, pod warunkiem dostępności środków, na rachunek(-ki) otwarty(-e) przez każde państwo członkowskie.

5.   Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji nazwy lub numery rachunków zgodnie z formatem udostępnionym mu przez Komisję.

1.   Po dokonaniu oceny uzasadnienia przedłożonego przez państwo członkowskie w kontekście przeglądu realizacji celów, o którym mowa w art. 135 rozporządzenia (UE) 2021/2115, Komisja może zwrócić się do zainteresowanego państwa członkowskiego o przedłożenie planu działania, o którym mowa w art. 41 rozporządzenia (UE) 2021/2116. Państwo członkowskie przedkłada plan działania w terminie dwóch miesięcy od otrzymania wniosku Komisji. Państwo członkowskie proponuje we wspomnianym planie działania konkretne działania naprawcze w celu usunięcia niedociągnięć i określenia interwencji, które mają wpływ na wykonanie planu strategicznego WPR, w szczególności w odniesieniu do różnic w stosunku od celów pośrednich ustalonych dla osiągnięcia celów szczegółowych określonych w art. 6 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2115. Działania naprawcze opisuje się na tyle szczegółowo, aby Komisja mogła ocenić, czy plan działania jest odpowiedni do zaradzenia tym niedociągnięciom, w tym, w stosownych przypadkach, działania mające na celu poprawę wyników odnośnych interwencji.

2.   W odniesieniu do każdego z działań państwo członkowskie określa planowany termin realizacji, który nie może przypadać później niż 2 lata od momentu rozpoczęcia realizacji planu działania. Aby umożliwić przegląd oczekiwanych ram czasowych realizacji planu działania państwo członkowskie określa również wskaźniki dotyczące postępów na drodze do dotrzymania tego terminu, które stosuje się z częstotliwością co najmniej co trzy miesiące przez cały okres realizacji planu działania.

3.   W terminie dwóch miesięcy od otrzymania planu działania od danego państwa członkowskiego Komisja, w stosownych przypadkach, informuje to państwo członkowskie na piśmie o swoich zastrzeżeniach do przedstawionego planu działania i zwraca się o jego zmianę. Zainteresowane państwo członkowskie przekazuje dalsze wyjaśnienia i przedkłada zaktualizowany plan działania w terminie dwóch miesięcy od otrzymania uwag Komisji.

4.   Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 3, Komisja informuje państwo członkowskie na piśmie w terminie dwóch miesięcy, czy uznaje plan działania za wystarczający do usunięcia niedociągnięć wpływających na realizację planu strategicznego WPR. Jeżeli ocena jest pozytywna, otrzymanie tej oceny przez państwo członkowskie uznaje się za datę rozpoczęcia realizacji planu działania. Data rozpoczęcia pozostaje bez uszczerbku dla możliwości wcześniejszego rozpoczęcia przez dane państwo członkowskie wdrażania działań naprawczych. W przypadku oceny negatywnej Komisja informuje zainteresowane państwo członkowskie o zamiarze zawieszenia płatności, o którym mowa w art. 41 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

5.   Państwa członkowskie przygotowują plany działania i sprawozdania z postępów w ich realizacji zgodnie z odpowiednim wzorem dostarczonym przez Komisję w momencie składania rocznego sprawozdania z realizacji celów, zgodnie z art. 9 ust. 3 akapit pierwszy lit. b) rozporządzenia (UE) 2021/2116. Wzór ten jest dostępny i stosowany w formie elektronicznej.

1.   Państwo członkowskie przedkłada plan działania, o którym mowa w art. 42 rozporządzenia (UE) 2021/2116, w terminie dwóch miesięcy od otrzymania wniosku Komisji. W swoim planie działania zainteresowane państwo członkowskie proponuje konkretne działania mające na celu usunięcie każdego z poważnych niedociągnięć wskazanych przez Komisję. Działania naprawcze muszą być odpowiednio opisane, tak aby Komisja mogła ocenić, czy plan działania jest wystarczający do usunięcia niedociągnięć.

2.   W odniesieniu do każdego z działań państwo członkowskie określa planowany termin realizacji, który nie może przypadać później niż 2 lata od momentu rozpoczęcia realizacji planu działania. W celu umożliwienia przeglądu wskaźników postępu państwo członkowskie określa również cele pośrednie dotyczące dotrzymania tego terminu, które stosuje się z częstotliwością co najmniej co trzy miesiące przez cały okres realizacji planu działania.

3.   W terminie dwóch miesięcy od otrzymania planu działania od danego państwa członkowskiego Komisja, w stosownych przypadkach, informuje to państwo członkowskie na piśmie o swoich zastrzeżeniach do przedstawionego planu działania i zwraca się o jego zmianę. Zainteresowane państwo członkowskie przekazuje dalsze wyjaśnienia i przedkłada zaktualizowany plan działania w terminie dwóch miesięcy od otrzymania uwag Komisji. W należycie uzasadnionych przypadkach okres ten może zostać przedłużony.

4.   Po wymianie informacji, o której mowa w ust. 3, i nie później niż dwa miesiące po otrzymaniu ostatniej wiadomości od państwa członkowskiego, Komisja informuje państwo członkowskie na piśmie o swojej ocenie. Jeżeli ocena jest pozytywna, otrzymanie tej oceny przez państwo członkowskie uznaje się za datę rozpoczęcia realizacji planu działania. Data rozpoczęcia pozostaje bez uszczerbku dla możliwości wcześniejszego rozpoczęcia przez dane państwo członkowskie wdrażania działań naprawczych. W przypadku oceny negatywnej na skutek oczywistych braków w planie działania Komisja informuje zainteresowane państwo członkowskie o zamiarze zawieszenia płatności, o którym mowa w art. 42 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

5.   Jeżeli postępy we wdrażaniu planu działania są niewystarczające lub nie został on przedłożony zgodnie z pisemnym wnioskiem Komisji, Komisja informuje zainteresowane państwo członkowskie o zamiarze zawieszenia płatności, o którym mowa w art. 42 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

6.   W przypadku powtarzających się poważnych niedociągnięć ujawnionych w sprawozdaniach z oceny jakości, o których mowa w art. 68 ust. 3, art. 69 ust. 6 i art. 70 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/2116, Komisja występuje o ustanowienie planu działania zgodnie z art. 42 ust. 1 tego rozporządzenia, jeżeli w drugim roku z kolei wykryto te same niedociągnięcia i nie odnotowano żadnej poprawy.

7.   Państwa członkowskie przygotowują plany działania i sprawozdania z postępów w ich realizacji zgodnie z odpowiednim wzorem dostarczonym przez Komisję. Wzór ten jest dostępny i stosowany w formie elektronicznej.

1.   W przypadku jakichkolwiek nienależnych płatności wynikających z nieprawidłowości lub zaniedbań państwa członkowskie ustanawiają system zapewniający zwrócenie się do beneficjentów o zwrot należności w rozsądnym terminie, po tym jak, w stosownych przypadkach, agencja płatnicza lub organ odpowiedzialny za odzyskiwanie należności otrzymały sprawozdanie z kontroli lub podobny dokument stwierdzający wystąpienie nieprawidłowości. System ten zapewnia, aby w momencie składania wniosku o zwrot należności odpowiednie kwoty zostały zapisane w księdze dłużników agencji płatniczej.

2.   Państwa członkowskie wdrażają system zapewniający terminowe uruchamianie i monitorowanie procedur odzyskiwania należności, w tym naliczania odsetek zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi, regulacjami i przepisami administracyjnymi, o których mowa w art. 59 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2116, odliczania i egzekucji kwot nienależnie wypłaconych. Zapewnia się podjęcie działań następczych w odniesieniu do długu zgodnie z obowiązującą krajową procedurą odzyskiwania należności, a odzyskane kwoty zwraca się funduszom w odpowiednim terminie.

3.   Korekty długu wobec funduszy dokonuje się jedynie wówczas, gdy w akcie administracyjnym lub prawnym o charakterze ostatecznym stwierdza się brak nieprawidłowości.

4.   Państwa członkowskie odpowiednio uzasadniają umorzenie długu i decyzję o niekontynuowaniu odzyskiwania długu zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami krajowymi.

1.   Roczne sprawozdanie finansowe, o którym mowa w art. 90 ust. 1 akapit pierwszy lit. c) ppkt (iii) rozporządzenia (UE) 2021/2116, obejmuje:

2.   Roczne sprawozdanie finansowe stanowi podstawę dla rocznego sprawozdania z realizacji celów, które należy przedłożyć zgodnie z art. 134 rozporządzenia (UE) 2021/2115.

1.   W celu rozliczenia rachunków na podstawie art. 53 i 54 rozporządzenia (UE) 2021/2116 każde państwo członkowskie przesyła Komisji:

Na wniosek Komisji państwo członkowskie przekazuje pełen rejestr wszystkich informacji rachunkowych wymaganych do celów statystycznych i kontrolnych, związanych z wydatkami w odniesieniu do środków określonych w rozporządzeniach (UE) nr 228/2013, (UE) nr 229/2013, (UE) nr 1308/2013 i (UE) nr 1144/2014. Formę i treść informacji rachunkowych określa Komisja.

2.   Dokumenty, o których mowa w ust.1, należy przesłać Komisji najpóźniej do dnia 15 lutego roku następującego po zakończeniu roku budżetowego, którego dotyczą. Dokumenty należy przesłać w wersji elektronicznej zgodnie z formatem i warunkami ustanowionymi przez Komisję na podstawie art. 25.

Dokumenty te opatrzone są obowiązkowym podpisem elektronicznym w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 910/2014.

3.   Na wniosek Komisji lub z inicjatywy państwa członkowskiego dodatkowe informacje dotyczące rozliczenia rachunków mogą zostać przekazane Komisji w terminie przez nią ustalonym, z uwzględnieniem ilości pracy wymaganej do przekazania takich informacji. W razie braku takich informacji Komisja może przeprowadzić rozliczenie rachunków na podstawie informacji, które znajdują się w jej posiadaniu.

4.   W należycie uzasadnionych przypadkach Komisja może przyjąć wniosek o pozwolenie na późniejsze przesłanie informacji, o ile wniosek ten zostanie skierowany do niej przed upływem terminu.

1.   Zgodnie z art. 53 rozporządzenia (UE) 2021/2116 dokumenty towarzyszące dotyczące wydatków finansowanych oraz dochodów przeznaczonych na określony cel do pobrania przez EFRG, są przechowywane do dyspozycji Komisji przez okres trzech lat następujących po roku, w którym Komisja dokonuje rozliczenia rachunków za dany rok budżetowy.

2.   Dokumenty towarzyszące, dotyczące wydatków finansowanych oraz dochodów przeznaczonych na określony cel do pobrania przez EFRROW, są przechowywane do dyspozycji Komisji przez okres co najmniej trzech lat następujących po roku, w którym ostateczna płatność dokonana przez agencję płatniczą miała miejsce.

3.   W przypadku nieprawidłowości lub zaniedbań dokumenty towarzyszące, o których mowa w ust. 1 i 2, są przechowywane do dyspozycji Komisji przez okres co najmniej trzech lat następujących po roku, w którym przedmiotowe kwoty zostały całkowicie odzyskane od beneficjenta i przekazane na rzecz funduszy.

4.   Dokumenty towarzyszące dotyczące produktów odpowiadających wydatkom zadeklarowanym w ramach EFRG na podstawie rozporządzenia (UE) 2021/2115 oraz w ramach EFRROW przechowuje się do dyspozycji Komisji przez okres co najmniej trzech lat następujących po roku, w którym zadeklarowano ostateczne wydatki w ramach planu strategicznego WPR na podstawie rozporządzenia (UE) 2021/2115.

5.   W przypadku procedury rozliczenia zgodności przewidzianej w art. 55 rozporządzenia (UE) 2021/2116 dokumenty towarzyszące określone w ust. 1 i 2 są przechowywane do dyspozycji Komisji przez okres co najmniej jednego roku następującego po roku, w którym ta procedura została zakończona, lub, jeżeli decyzja o zgodności jest przedmiotem postępowania sądowego przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej, przez okres co najmniej jednego roku następującego po roku, w którym takie postępowanie zostało zakończone.

6.   Dokumenty towarzyszące, o których mowa w ust. 1–5, są przechowywane do dyspozycji Komisji w formie papierowej, w formie elektronicznej lub w obu tych formach.

Dokumentacja może być przechowywana wyłącznie w formie elektronicznej, jeżeli prawo krajowe danego państwa członkowskiego dopuszcza wykorzystywanie dokumentów elektronicznych jako dowodu przeprowadzenia transakcji leżących u ich podstaw w ramach postępowań prowadzonych przed sądami krajowymi.

Jeżeli dokumenty są przechowywane jedynie w formie elektronicznej, system przechowywania jest zgodny z sekcją 3.(B) załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/127.

1.   W decyzji Komisji w sprawie rozliczenia rachunków, o której mowa w art. 53 rozporządzenia (UE) 2021/2116, określa się kwoty wydatków poniesionych w każdym państwie członkowskim w ciągu danego roku budżetowego uznane za kwalifikujące się do zwrotu w ramach funduszy na podstawie rachunków, o których mowa w art. 32 niniejszego rozporządzenia, oraz wszelkie zmniejszenia i zawieszenia na podstawie art. 39, 40 i 41 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

W przypadku EFRROW kwota ustalona decyzją w sprawie rozliczenia rachunków obejmuje środki finansowe, które mogą zostać wykorzystane ponownie w drodze realokacji przez dane państwo członkowskie zgodnie z art. 57 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

2.   W przypadku EFRG kwota, która na mocy decyzji w sprawie rozliczenia rachunków jest możliwa do odzyskania od każdego państwa członkowskiego lub która jest wpłacana na rzecz każdego państwa członkowskiego, ustalana jest poprzez potrącanie płatności miesięcznych w danym roku budżetowym z wydatków uznanych dla tego samego roku budżetowego zgodnie z ust. 1. Komisja potrąca tę kwotę od płatności miesięcznej odnoszącej się do wydatku poniesionego w drugim miesiącu następującym po decyzji w sprawie rozliczenia rachunków lub ją do niej dodaje.

W przypadku EFRROW kwota, która na mocy decyzji w sprawie rozliczenia rachunków jest możliwa do odzyskania od każdego państwa członkowskiego lub która jest wpłacana na rzecz każdego państwa członkowskiego, ustalana jest poprzez potrącanie płatności pośrednich w danym roku finansowym z wydatków uznanych dla tego samego roku budżetowego zgodnie z ust. 1.

Po przyjęciu decyzji zgodnie z art. 53 rozporządzenia (UE) 2021/2116 Komisja potrąca tę kwotę od pierwszej płatności, w odniesieniu do której państwo członkowskie złożyło deklarację wydatków, lub ją do niej dodaje.

3.   Komisja powiadamia zainteresowane państwo członkowskie o wynikach weryfikacji dostarczonych informacji wraz ze wszystkimi proponowanymi przez nią zmianami najpóźniej do dnia 30 kwietnia następującego po upływie roku budżetowego.

4.   Jeżeli z powodów zależnych od danego państwa członkowskiego Komisja nie może rozliczyć rachunków państwa członkowskiego do dnia 31 maja następnego roku, Komisja powiadamia takie państwo członkowskie o dalszym dochodzeniu, które proponuje przeprowadzić na podstawie art. 49 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

5.   Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio do dochodów przeznaczonych na określony cel, o których mowa w art. 45 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

1.   Podczas ustalania kwot, o które należy zmniejszyć finansowanie unijne w przypadku stwierdzenia, że wydatkom nie odpowiada odnośny produkt zgłoszony w rocznym sprawozdaniu z realizacji celów, o którym mowa w art. 54 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2116 i w art. 134 rozporządzenia (UE) 2021/2115, Komisja bierze pod uwagę swoje własne ustalenia i ustalenia jednostki certyfikującej oraz informacje udostępnione przez państwa członkowskie, pod warunkiem że informacje te zostały przedstawione w terminie określonym przez Komisję w ramach procedury rocznego rozliczenia z realizacji celów przeprowadzonej zgodnie z art. 54 rozporządzenia (UE) 2021/2116 i zgodnie z niniejszym artykułem.

2.   Jeżeli na podstawie dokumentów dotyczących rozliczenia rocznego przedłożonych przez państwo członkowskie i braku wystarczającego uzasadnienia Komisja uzna, że wydatkom nie odpowiada odnośny produkt, powiadamia ona dane państwo członkowskie o swoich ustaleniach, wskazując stwierdzoną różnicę. Takie powiadomienie zawiera odesłanie do niniejszego artykułu.

Państwo członkowskie udziela odpowiedzi w terminie określonym w powiadomieniu, który nie może być krótszy niż 30 dni kalendarzowych od dnia otrzymania powiadomienia. W swojej odpowiedzi państwo członkowskie ma możliwość w szczególności:

Powiadomienia, o których mowa w akapitach pierwszym i drugim, można przesyłać drogą elektroniczną.

3.   Komisja, po dokonaniu oceny uzasadnień państw członkowskich zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu, przyjmuje, w stosownych przypadkach, decyzję na podstawie art. 54 rozporządzenia (UE) 2021/2116 dotyczącą zmniejszenia finansowania unijnego o wydatki, którym nie odpowiada odnośny produkt w danym roku budżetowym.

4.   W przypadku EFRG zmniejszenia finansowania unijnego dokonywane są przez Komisję z płatności miesięcznych dotyczących wydatków poniesionych w drugim miesiącu następującym po decyzji wydanej na podstawie art. 54 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

5.   W przypadku EFRROW, po przyjęciu decyzji na podstawie art. 54 rozporządzenia (UE) 2021/2116, Komisja dokonuje zmniejszeń finansowania unijnego dotyczących płatności, w odniesieniu do których państwo członkowskie złożyło deklarację wydatków.

6.   Przepisy ust. 1–5 stosuje się odpowiednio do dochodów przeznaczonych na określony cel, o których mowa w art. 45 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

1.   W celu oceny kwot podlegających wyłączeniu z finansowania unijnego w przypadku stwierdzenia, że wydatki nie zostały poniesione zgodnie z przepisami unijnymi, Komisja bierze pod uwagę swoje własne ustalenia i informacje udostępnione przez państwa członkowskie, pod warunkiem że informacje te zostały przedstawione w terminie określonym przez Komisję w ramach procedury rozliczenia zgodności przeprowadzonej zgodnie z art. 55 rozporządzenia (UE) 2021/2116 i zgodnie z niniejszym artykułem. W przypadku interwencji w ramach zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli, o którym mowa w art. 65 wspomnianego rozporządzenia, Komisja uwzględnia również sprawozdania z oceny jakości systemu identyfikacji działek rolnych, systemu wniosków geoprzestrzennych oraz systemu monitorowania obszarów.

2.   W przypadku gdy w wyniku dochodzenia Komisja uznaje, że wydatki nie zostały dokonane zgodnie z zasadami unijnymi, powiadamia ona dane państwo członkowskie o wynikach kontroli, o środkach naprawczych, które mają zostać podjęte w celu zapewnienia zgodności ze wspomnianymi zasadami oraz o tymczasowym poziomie korekty finansowej, który na tym etapie procedury uznaje za odpowiedni do jej ustaleń. W swoim powiadomieniu Komisja wyznacza również spotkanie dwustronne w ciągu pięciu miesięcy od daty upłynięcia terminu przewidzianego na udzielenie odpowiedzi przez państwo członkowskie. Takie powiadomienie zawiera odesłanie do niniejszego artykułu.

Państwo członkowskie odpowiada w ciągu dwóch miesięcy od momentu otrzymania powiadomienia. W swojej odpowiedzi państwo członkowskie ma możliwość w szczególności:

W uzasadnionych przypadkach Komisja może zezwolić na podstawie uzasadnionego wniosku państwa członkowskiego na przedłużenie dwumiesięcznego okresu maksymalnie o dwa miesiące. Uzasadnioną przyczyną może być ocena obliczeń państwa członkowskiego przez jednostkę certyfikującą. Wniosek należy kierować do Komisji przed upływem tego okresu.

Jeżeli państwo członkowskie stwierdza, że spotkanie dwustronne nie jest konieczne, informuje o tym Komisję w swojej odpowiedzi na powiadomienie.

3.   W trakcie spotkania dwustronnego obydwie strony usiłują doprowadzić do porozumienia w sprawie środków, które mają zostać podjęte, jak również oceny wagi naruszenia oraz straty finansowej poniesionej przez budżet Unii.

W ciągu 30 dni roboczych od spotkania dwustronnego Komisja sporządza protokół ze spotkania i przesyła go do danego państwa członkowskiego. Państwo członkowskie może przekazać swoje uwagi Komisji w ciągu 15 dni roboczych od otrzymania protokołu.

W ciągu sześciu miesięcy od przesłania protokołu ze spotkania dwustronnego Komisja formalnie przekazuje państwu członkowskiemu wnioski, do których doszła na podstawie informacji otrzymanych w ramach procedury rozliczenia zgodności. W powiadomieniu tym Komisja dokonuje oceny wydatków, które mają zostać wyłączone z finansowania unijnego zgodnie z art. 55 rozporządzenia (UE) 2021/2116 oraz art. 14 i 15 rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/127. Takie powiadomienie zawiera odniesienie do art. 43 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Jeżeli państwo członkowskie powiadomi Komisję, że spotkanie dwustronne nie jest konieczne, sześciomiesięczny okres rozpoczyna się od dnia otrzymania przez Komisję tego powiadomienia.

4.   Jeżeli państwo członkowskie skorzystało z procedury pojednawczej, o której mowa w art. 43, Komisja przekazuje swoje wnioski państwu członkowskiemu nie później niż sześć miesięcy po:

5.   Aby zastosować ust. 3 i 4 w odpowiednich terminach, Komisja dysponuje wszelkimi informacjami istotnymi na danym etapie procedury. Jeżeli Komisja stwierdza, że nie dysponuje odpowiednimi informacjami, wówczas może ona w dowolnym momencie w terminach przewidzianych w tych ustępach:

W takim przypadku terminy, o których mowa w ust. 3 i 4, rozpoczynają swój bieg w momencie otrzymania przez Komisję wymaganych dodatkowych informacji lub od ostatniego dnia dodatkowej wizyty kontrolnej.

Jeżeli terminy, o których mowa w ust. 2, 3 i 4 i niniejszym ustępie, obejmują częściowo lub w całości miesiąc sierpień, bieg tych terminów zostaje w tym miesiącu zawieszony.

6.   Przy ocenie wydatków, które należy wyłączyć z finansowania unijnego, informacje przekazane przez państwo członkowskie po formalnym powiadomieniu przez Komisję, o którym mowa w ust. 3 akapit trzeci, mogą zostać uwzględnione jedynie:

7.   Po przekazaniu swoich wniosków państwom członkowskim zgodnie z ust. 3 lub 4 niniejszego artykułu Komisja przyjmuje, jeśli to konieczne, jedną lub więcej decyzji na podstawie art. 55 rozporządzenia (UE) 2021/2116 w celu wykluczenia z finansowania unijnego wydatków dokonanych niezgodnie z zasadami Unii. Komisja może kontynuować postępowanie w ramach kolejnych procedur rozliczenia zgodności aż do skutecznego wprowadzenia środków naprawczych przez państwo członkowskie.

8.   W przypadku EFRG potrącenia z finansowania unijnego dokonywane są przez Komisję z płatności miesięcznych dotyczących wydatków poniesionych w drugim miesiącu następującym po decyzji wydanej na podstawie art. 55 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

W przypadku EFRROW, po przyjęciu decyzji na podstawie art. 55 rozporządzenia (UE) 2021/2116, Komisja dokonuje potrąceń z finansowania unijnego dotyczących płatności, w odniesieniu do których państwo członkowskie złożyło deklarację wydatków.

Jednak na wniosek państwa członkowskiego i po konsultacjach z Komitetem ds. Funduszy Rolniczych, Komisja może przyjąć decyzję wykonawczą ustanawiającą inny termin dokonania potrąceń lub upoważniającą do ich zwrotu w nie więcej niż trzech ratach, w przypadku gdy jest to uzasadnione znaczną wysokością potrącanych kwot przewidzianych w akcie wykonawczym przyjętym na podstawie art. 55 rozporządzenia (UE) 2021/2116. Państwo członkowskie przedkłada Komisji wniosek o wypłatę rat nie później niż 5 dni po konsultacji z Komitetem ds. Funduszy Rolniczych w sprawie decyzji na podstawie art. 55 tego rozporządzenia.

9.   W przypadku państw członkowskich, które podlegają pomocy finansowej na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 332/2002 (22), rozporządzenia Rady (UE) nr 407/2010 (23) oraz Porozumienia ustanawiającego Europejski Mechanizm Stabilności, Komisja może, na wniosek państwa członkowskiego oraz po konsultacji z Komitetem ds. Funduszy Rolniczych, przyjąć decyzję wykonawczą o odroczeniu na okres nieprzekraczający 24 miesięcy, począwszy od daty jej przyjęcia, wykonania decyzji przyjętych po dniu 1 maja 2025 r. na podstawie art. 55 rozporządzenia (UE) 2021/2116 („decyzja o odroczeniu”).

W decyzji o odroczeniu upoważnia się do dokonania potrąceń po zakończeniu okresu odroczenia w trzech ratach rocznych. W przypadku gdy łączna kwota, której dotyczy decyzja o odroczeniu, stanowi ponad 0,02 % produktu krajowego brutto państwa członkowskiego, Komisja może zezwolić na jej zwrot w maksymalnie pięciu ratach rocznych.

Komisja może, na wniosek państwa członkowskiego i po konsultacji z Komitetem ds. Funduszy Rolniczych, podjąć decyzję o jednokrotnym przedłużeniu okresu odroczenia, o którym mowa w akapicie pierwszym, na okres nieprzekraczający 12 miesięcy.

Państwo członkowskie będące beneficjentem decyzji o odroczeniu zapewnia, aby w odniesieniu do niedociągnięć, które były przyczyną potrącenia i które nadal istnieją w czasie przyjęcia decyzji o odroczeniu, podejmowane były działania naprawcze na podstawie planu działania, opracowanego w porozumieniu z Komisją i zawierającego terminy i jasne wskaźniki dotyczące osiąganych postępów. Uwzględniając zasadę proporcjonalności, Komisja zmienia lub uchyla decyzję o odroczeniu w jednym z następujących przypadków:

10.   Decyzje wykonawcze, o których mowa w ust. 8 i 9, są przyjmowane zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 102 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

11.   W należycie uzasadnionych przypadkach, o których należy powiadomić zainteresowane państwo członkowskie, Komisja może przedłużyć terminy przewidziane w ust. 2–5.

12.   Powiadomienia, o których mowa w niniejszym artykule, można przesyłać drogą elektroniczną.

13.   Przepisy ust. 1–11 stosuje się odpowiednio do dochodów przeznaczonych na określony cel, o których mowa w art. 45 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

1.   Komisja może podjąć decyzję o nierozpoczynaniu lub o zaniechaniu dochodzenia w sprawie rozliczenia zgodności rachunków zgodnie z art. 55 rozporządzenia (UE) 2021/2116, jeżeli spodziewa się, że ewentualna korekta finansowa będąca skutkiem niezgodności wykrytej w wyniku dochodzenia, o którym mowa w art. 37 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, nie będzie przekraczała 50 000 EUR oraz 2 % odpowiednich wydatków lub kwot, jakie należy odzyskać.

2.   Jeżeli Komisja zmniejsza płatności miesięczne zgodnie z art. 39 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) 2021/2116, może ona podjąć decyzję o nierozpoczynaniu lub o zaniechaniu dochodzenia w sprawie rozliczenia zgodności rachunków zgodnie z art. 55 tego rozporządzenia, pod warunkiem że zainteresowane państwo członkowskie nie wyraziło sprzeciwu wobec stosowania niniejszego ustępu w ramach procedury przewidzianej w art. 39 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia.

1.   Organ pojednawczy składa się z co najmniej pięciu członków wybranych spośród wybitnych osobistości dających gwarancję niezależności i posiadających wysokie kwalifikacje w dziedzinie finansowania wydatków na wspólną politykę rolną oraz rozwoju obszarów wiejskich, lub posiadających praktykę w zakresie audytu finansowego.

Osoby te muszą być obywatelami różnych państw członkowskich.

2.   Przewodniczący, członkowie oraz zastępcy członków są mianowani przez Komisję na pierwszą trzyletnią kadencję po konsultacjach z Komitetem ds. Funduszy Rolniczych.

Ten mandat jest odnawialny, ale wyłącznie na okres roku, o czym informowany jest Komitet ds. Funduszy Rolniczych. Jednakże jeżeli przewodniczący, który ma być mianowany, jest już członkiem organu pojednawczego, jego pierwszy mandat jako przewodniczącego trwa trzy lata.

Nazwiska przewodniczącego, członków i zastępców członków publikuje się w serii „C”Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

3.   Wynagrodzenie członków organu pojednawczego zależy od ilości czasu, jaki będą musieli przeznaczyć na wykonanie danego zadania. Koszty są rekompensowane zgodnie z obowiązującymi wobec służb Komisji przepisami.

4.   Po upływie mandatu przewodniczący i członkowie organu dalej pełnią swoje funkcje, aż do ich zastąpienia lub odnowienia mandatu.

5.   Komisja, po konsultacjach z Komitetem ds. Funduszy Rolniczych, może odebrać mandat członkom, którzy nie spełniają warunków przewidzianych w ramach wykonywania funkcji w organie pojednawczym lub którzy z jakichkolwiek powodów są niedyspozycyjni przez czas nieokreślony.

W tym przypadku dany członek jest zastępowany na pozostałą część okresu, na który został on mianowany, przez swojego zastępcę, o czym informowany jest Komitet ds. Funduszy Rolniczych.

Jeśli mandat przewodniczącego został zakończony, Komisja mianuje członka wezwanego do pełnienia obowiązków przewodniczącego na pozostałą część okresu, na który przewodniczący został mianowany, po konsultacjach z Komitetem ds. Funduszy Rolniczych.

1.   Członkowie organu pojednawczego wykonują swoje obowiązki w sposób niezależny, nie wnosząc o instrukcję, ani nie przyjmując instrukcji od Komisji, ani od żadnego rządu lub organu.

Członkowie nie mogą brać udziału w pracy organu pojednawczego, ani podpisywać sprawozdania, jeżeli w czasie pełnienia poprzedniej funkcji byli osobiście zaangażowani w rozpatrywaną sprawę.

2.   Bez uszczerbku dla art. 287 Traktatu, członkowie nie mogą ujawniać żadnych informacji zdobytych w trakcie ich pracy w organie pojednawczym. Informacje te są poufne oraz objęte tajemnicą zawodową.

1.   Organ pojednawczy zbiera się w głównej siedzibie Komisji. Przewodniczący przygotowuje i organizuje pracę. W przypadku jego nieobecności i bez uszczerbku dla art. 40 ust. 5 akapit pierwszy funkcje przewodniczącego są wykonywane przez najwyższego rangą członka.

Sekretariat organu pojednawczego jest prowadzony przez Komisję.

2.   Bez uszczerbku dla art. 41 ust. 1 akapit drugi sprawozdania przyjmowane są bezwzględną większością głosów obecnych członków, przy wymaganym kworum trzech członków.

Sprawozdania podpisuje przewodniczący i członkowie uczestniczący w obradach. Są one rejestrowane przez sekretariat.

1.   Państwo członkowskie może przekazać sprawę do organu pojednawczego w terminie 30 dni roboczych od daty otrzymania formalnego powiadomienia od Komisji, o którym mowa w art. 37 ust. 3 akapit trzeci, wysyłając uzasadniony wniosek o polubowne załatwienie sprawy do sekretariatu organu pojednawczego.

2.   Przebieg procedury i adres sekretariatu przekazywane są państwom członkowskim w ramach Komitetu ds. Funduszy Rolniczych.

3.   Wniosek o polubowne załatwienie sprawy jest przyjmowany tylko wtedy, gdy kwota, która ma zostać wyłączona z finansowania unijnego zgodnie z powiadomieniem Komisji:

Ponadto w przypadku gdy podczas poprzedzających rozmów państwo członkowskie stwierdziło i wykazało, że sprawa dotyczy jednej z reguł stosowania zasad Unii, przewodniczący organu pojednawczego może uznać wniosek o polubowne załatwienie sprawy za dopuszczalny. Jednakże taki wniosek nie jest dopuszczalny, jeżeli odnosi się on wyłącznie do kwestii interpretacji prawa.

4.   Organ pojednawczy prowadzi swoje postępowania w sposób jak najmniej sformalizowany i tak szybko, jak to jest możliwe, opierając się wyłącznie na materiale dowodowym udostępnionym Komisji w momencie formalnego powiadomienia o wnioskach zgodnie z art. 37 ust. 3 akapit trzeci oraz przestrzegając przysługującego pracownikom Komisji i zainteresowanych władz krajowych prawa do sprawiedliwego rozpatrzenia sprawy.

Jeżeli jednak państwo członkowskie uzna za konieczne przedstawienie w swoim wniosku o zastosowanie procedury pojednawczej informacji, których jeszcze nie udostępniono Komisji, organ pojednawczy może zachęcić Komisję do oceny tych nowych informacji jedynie wówczas, gdy spełnione są wymogi określone w art. 37 ust. 6. Komisja otrzymuje te informacje najpóźniej w ciągu dwóch miesięcy po wysłaniu sprawozdania, o którym mowa w art. 39 lit. c).

5.   W przypadku gdy w terminie 4 miesięcy od daty skierowania do niego sprawy organ pojednawczy nie zdoła uzgodnić stanowisk Komisji i państwa członkowskiego, uznaje się, że procedura pojednawcza nie powiodła się.

6.   W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 39 lit. c), podaje się powody, dla których stanowiska nie mogły zostać uzgodnione. Musi ono zawierać informacje na temat tego, czy w trakcie posiedzenia udało się osiągnąć częściowe porozumienie oraz czy organ pojednawczy zachęca Komisję do dokonania oceny nowych informacji zgodnie z ust. 4 akapit drugi.

7.   Sprawozdanie przekazuje się:

8.   Jeżeli terminy, o których mowa w ust. 1, ust. 4 akapit drugi i ust. 5, obejmują częściowo lub w całości miesiąc sierpień, bieg tych terminów zostaje w tym miesiącu zawieszony.

1.   Państwa członkowskie zapewniają, aby beneficjenci przedstawiali we wnioskach o przyznanie pomocy i wnioskach o płatność informacje niezbędne do ich identyfikacji, w tym, w stosownych przypadkach, identyfikacji grupy – jak określono w art. 2 ust. 11 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE (24) – w której uczestniczą od określonej daty ustalonej przez dane państwo członkowskie. Informacje te obejmują co najmniej następujące elementy:

Informacje, o których mowa w akapicie pierwszym, mogą być wykorzystane przy określaniu próby poddawanej kontroli, o której mowa w art. 60 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) 2021/2116. Informacje te mogą być w szczególności wykorzystywane do przeprowadzania kontroli dotyczących obchodzenia przepisów, o których mowa w art. 62 tego rozporządzenia.

2.   Państwo członkowskie publikuje ex post informacje dotyczące identyfikacji grup, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. a), b) i c), zgodnie z art. 98 rozporządzenia (UE) 2021/2116.

1.   W celu dobrowolnego korzystania z narzędzia do pozyskiwania danych, o którym mowa w art. 59 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/2116 i które ma zostać udostępnione przez Komisję na potrzeby kontroli na podstawie art. 60 tego rozporządzenia, państwa członkowskie zapewniają, aby:

2.   W przypadku gdy państwo członkowskie postanawia wykorzystać informacje zgromadzone na podstawie art. 44 niniejszego rozporządzenia przy określaniu próby poddawanej kontroli, o której mowa w art. 60 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) 2021/2116, informacje te można zweryfikować za pomocą tego narzędzia do pozyskiwania danych.

1.   Systematyczne kontrole dokumentów handlowych przedsiębiorstw, o których mowa w art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2116, mają zastosowanie w odniesieniu do każdego okresu kontroli określonego w ust. 4 niniejszego artykułu i dotyczą liczby przedsiębiorstw nie mniejszej niż połowa przedsiębiorstw, których wpływy lub płatności, lub ich suma, w ramach systemu finansowania przez EFRG, wynosiły powyżej 150 000 EUR w roku budżetowym EFRG poprzedzającym początek okresu danej kontroli.

2.   W odniesieniu do każdego okresu kontroli państwa członkowskie, bez uszczerbku dla ich zobowiązań określonych w art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/2116, wybierają przedsiębiorstwa, które mają zostać poddane kontroli w oparciu o analizę ryzyka dotyczącą wszystkich działań, w przypadku których jest to wykonalne. Państwa członkowskie przekazują Komisji analizę ryzyka jako część planu kontroli, o którym mowa w art. 80 ust. 1 tego rozporządzenia.

3.   W przypadku środków, dla których zastosowanie analizy ryzyka nie jest według państwa członkowskiego wykonalne, przedsiębiorstwa, które otrzymują płatności w ramach systemu finansowania przez EFRG przekraczające 350 000 EUR i które nie były poddane kontroli zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i z tytułem IV rozdział III rozporządzenia (UE) 2021/2116 w trakcie któregokolwiek z dwóch poprzedzających okresów kontroli, muszą zostać skontrolowane.

4.   Okres kontroli biegnie od dnia 1 lipca do dnia 30 czerwca następnego roku.

1.   Plan kontroli oraz sprawozdanie, o których mowa w art. 80 rozporządzenia (UE) 2021/2116, sporządza się zgodnie ze wzorem przedstawionym w załącznikach VI i VII do niniejszego rozporządzenia.

2.   Informacje przedkładane na podstawie niniejszego artykułu są przekazywane w formie elektronicznej.

3.   Komisja corocznie informuje państwa członkowskie o wynikach kontroli.

1.   Niniejszy artykuł ma zastosowanie wówczas, gdy przepisy szczegółowe zawierają odesłanie do niego.

2.   Wniosek o uznanie przypadku za działanie siły wyższej nie może być dopuszczony, jeżeli wpłynie do właściwego organu ponad 30 dni kalendarzowych po terminie, w ciągu którego podmiot został poinformowany przez właściwy organ o stwierdzonym niewypełnieniu odpowiedniego zobowiązania, w znaczeniu art. 24 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/127, upłynięciu terminu wyznaczonego na wypełnienie odpowiedniego zobowiązania, o którym mowa w art. 24 ust. 3 tego rozporządzenia, lub upłynięciu terminu przedstawienia dowodu na wypełnienie odpowiedniego zobowiązania, o którym mowa w art. 24 ust. 4 tego rozporządzenia.

3.   Podmioty przedstawiają w sposób wymagany przez właściwy organ dowód na zaistnienie okoliczności, które ich zdaniem stanowią przykład siły wyższej, w ciągu 181 dni kalendarzowych po upływie okresu, w ciągu którego zobowiązanie miało zostać całkowicie wypełnione. Jeśli podmioty nie mogą przedstawić takich dowodów w terminie, chociaż działały z zachowaniem należytej staranności, może im zostać wskazany dodatkowy termin.

4.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o uznanych przez nie przypadkach wystąpienia siły wyższej, przedkładając za każdym razem istotne informacje.

1.   Zabezpieczenie może być złożone:

2.   Za zgodą właściwych władz zabezpieczenie może być złożone:

3.   Właściwe władze mogą nałożyć dodatkowe warunki przyjmowania zabezpieczeń wymienionych w ust. 2.

1.   Papiery wartościowe zastawione zgodnie z art. 52 ust. 2 lit. c) posiadają w momencie składania zabezpieczenia wartość rozporządzalną równą co najmniej 115 % wartości wymaganego zabezpieczenia.

2.   Właściwy organ może zaakceptować zabezpieczenie określone w art. 52 ust. 2 lit. c) tylko wówczas, gdy strona oferująca je złoży pisemne oświadczenie, że dostarczy dodatkowe zabezpieczenie lub wymieni zabezpieczenie pierwotne, gdyby rozporządzalna wartość danego zabezpieczenia kształtowała się przez okres 3 miesięcy poniżej 105 % wartości wymaganego zabezpieczenia. Takie pisemne zobowiązanie nie jest konieczne, w przypadku gdy prawo krajowe już tak stanowi. Właściwy organ regularnie weryfikuje wartość takiego zabezpieczenia.

3.   Rozporządzalna wartość zabezpieczenia, o którym mowa w art. 52 ust. 2 lit. c), jest oceniana przez właściwy organ z uwzględnieniem wszelkich kosztów zbycia.

4.   Rozporządzalna wartość papierów wartościowych lub obligacji jest szacowana na podstawie ostatniego dostępnego notowania.

5.   Strona składająca zabezpieczenie dostarcza na żądanie właściwych władz dowód jego rozporządzalnej wartości.

1.   Każde zabezpieczenie może być zastąpione innym.

Jednakże w poniższych przypadkach wymagana jest zgoda właściwych władz:

2.   Zabezpieczenie zbiorcze może być zastąpione innym zabezpieczeniem zbiorczym, pod warunkiem że nowe zabezpieczenie zbiorcze pokrywa co najmniej tę część pierwotnego zabezpieczenia zwrotnego, która w momencie zastąpienia została wyznaczona w celu zagwarantowania realizacji nieuregulowanego zobowiązania lub zobowiązań.

3.   Gdy tylko część zabezpieczenia zbiorczego zostaje przypisana określonemu zobowiązaniu, informuje się o saldzie pozostałego zabezpieczenia zbiorczego.

1.   Z chwilą gdy właściwe władze zostają powiadomione o okolicznościach, które stanowią podstawę do zatrzymania zabezpieczenia w całości lub w części, niezwłocznie zwracają się do strony, od której wymagane jest wywiązanie się ze zobowiązania, z żądaniem zapłacenia zatrzymanej kwoty w terminie 30 dni, licząc od zgłoszenia żądania zapłaty.

Jeżeli płatność nie zostanie dokonana w tym terminie, właściwe władze:

Właściwy organ może niezwłocznie przelać każde zabezpieczenie rodzaju opisanego w art. 52 ust. 1 lit. a) na właściwy rachunek, nie żądając przedtem dokonania płatności przez osobę zainteresowaną.

2.   Bez uszczerbku dla ust. 1,

3.   W przypadku gdy zabezpieczenie uległo przepadkowi, a należna kwota została już przyznana na rzecz funduszy i, w następstwie wyniku procedury odwoławczej, kwota podlegająca przepadkowi w całości lub części, włączając odsetki według stopy procentowej zgodnej z prawem krajowym, ma być zwrócona, kwota zwrotu pokrywana jest przez fundusze, chyba że zwrot zabezpieczenia można przypisać niedbalstwu lub poważnym błędom władz administracyjnych albo innych organów państwa członkowskiego.

1.   Państwa członkowskie przechowują do dyspozycji Komisji, za każdy rok, informacje o łącznej liczbie oraz kwocie zabezpieczeń, które uległy przepadkowi, niezależnie od etapu procedury określonej w art. 56, odróżniając w każdym przypadku zabezpieczenia przeznaczone dla budżetów krajowych od zabezpieczeń przeznaczonych dla budżetu Unii. Przechowywane są informacje dotyczące wszystkich przepadłych zabezpieczeń na kwotę większą niż 1 000 EUR oraz wszystkich przepisów Unii wymagających złożenia zabezpieczenia. Informacje obejmują zarówno kwoty wpłacane bezpośrednio przez zainteresowane strony, jak i kwoty odzyskiwane poprzez zrealizowanie zabezpieczenia.

2.   Państwa członkowskie przechowują do dyspozycji Komisji wykaz:

1.   Informacje, o których mowa w art. 98 rozporządzenia (UE) 2021/2116 w związku z art. 49 ust. 3 akapit pierwszy lit. a), b), d), f)–l) rozporządzenia (UE) 2021/1060, publikuje się w otwartych formatach nadających się do przetwarzania automatycznego, takich jak CSV lub XLXS, i zawierają one informacje określone w załączniku VIII do niniejszego rozporządzenia, w tym kod operacji zgodnie z opisem w załączniku IX do niniejszego rozporządzenia.

2.   Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o niepublikowaniu informacji, o których mowa w art. 49 ust. 3 akapit pierwszy lit. f) i g) rozporządzenia (UE) 2021/1060, w odniesieniu do rodzajów interwencji w formie płatności bezpośrednich, o których mowa w art. 16 rozporządzenia (UE) 2021/2115, rodzajów interwencji w zakresie rozwoju obszarów wiejskich, o których mowa w art. 69 lit. b) i c) rozporządzenia (UE) 2021/2115, oraz środków określonych w rozporządzeniach (UE) nr 228/2013 i (UE) nr 229/2013.

3.   Informacje te muszą być dostępne za pośrednictwem wyszukiwarki internetowej umożliwiającej użytkownikowi wyszukiwanie beneficjentów według nazwy, grupy beneficjentów, gminy, otrzymanych kwot lub operacji, bądź według kombinacji tych kryteriów, a także wyodrębnienie wszystkich odpowiednich informacji jako pojedynczego zbioru danych.

4.   Informacje te udostępnia się w języku urzędowym/językach urzędowych państwa członkowskiego, lub w jednym z trzech języków roboczych Komisji.

5.   Kwoty, o których mowa w ust. 1, są wyrażane w euro. Państwo członkowskie, które nie przyjęło euro, wyraża kwoty zarówno w euro, jak i w swojej walucie krajowej, przy użyciu dwóch oddzielnych tabel w otwartych formatach nadających się do przetwarzania automatycznego.

6.   Do walut krajowych stosuje się kurs wymiany określony w art. 12 rozporządzenia delegowanego (UE) 2022/127.

7.   Informacje, o których mowa w art. 98 ust. 2. rozporządzenia (UE) 2021/2116 w związku z art. 49 ust. 3 akapit pierwszy lit. e) rozporządzenia (UE) 2021/1060, publikuje się w odrębnym dokumencie, który zawiera co najmniej informacje określone w załączniku IX do niniejszego rozporządzenia.

1.   W przypadku gdy kwota pomocy otrzymanej w ciągu jednego roku przez beneficjenta jest równa kwocie 1 250 EUR lub od niej niższa, beneficjenta tego identyfikuje się za pomocą kodu. Państwa członkowskie decydują o formie tego kodu.

2.   Jeśli informacje o beneficjentach, o których mowa w ust. 1 mogłyby, ze względu na ograniczoną liczbę beneficjentów mających miejsce zamieszkania lub zarejestrowanych na terenie danej gminy, umożliwić identyfikację pojedynczych beneficjentów, wówczas dane państwo członkowskie publikuje do celów art. 49 ust. 3 akapit pierwszy lit. l) rozporządzenia (UE) 2021/1060 informacje dotyczące wyższej jednostki administracyjnej, w której skład wchodzi dana gmina.

1.   Komisja pod swoim centralnym adresem internetowym tworzy i prowadzi unijną stronę internetową zawierającą linki do stron internetowych państw członkowskich, o których mowa w art. 98 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2021/2116. Komisja udostępnia uaktualnione linki internetowe zgodnie z informacjami przesyłanymi przez państwa członkowskie.

2.   Państwa członkowskie przesyłają Komisji adresy swoich stron internetowych, gdy tylko zostaną one utworzone, oraz informacje o wszelkich zmianach, które mogą wpłynąć na dostęp do nich z unijnej strony internetowej.

3.   Państwa członkowskie wyznaczają organ odpowiedzialny za stworzenie i prowadzenie strony internetowej. Państwa członkowskie przekazują Komisji nazwę i dane teleadresowe tego organu.

1.   W tym samym dniu, w którym Komisji przedkładane są roczne sprawozdania finansowe, państwa członkowskie przekazują dane dotyczące kwot wypłaconych ze źródeł krajowych na wszystkie wydatki związane z funduszami, jak wskazano w art. 32 ust. 1 lit. b) i c).

2.   Dane wymagane na podstawie ust. 1 są przekazywane w ramach tej samej struktury jak dane przekazywane na podstawie art. 32 ust. 1 lit. b) i c). Informacje te przekazuje się na podstawie wzoru udostępnionego przez Komisję państwom członkowskim za pośrednictwem systemów informacyjnych.