UZASADNIENIE

1. KONTEKST WNIOSKU

Podstawa i cele wniosku

Niniejszy wniosek ma zastąpić decyzję Rady w sprawie Mechanizmu Ochrony Ludności[1], ułatwiającego zacieśnioną współpracę między państwami członkowskimi i Unią w dziedzinie ochrony ludności, oraz Instrument Finansowy Ochrony Ludności[2], zapewniający finansowanie działań podejmowanych w ramach mechanizmu by zagwarantować ochronę przed klęskami żywiołowymi i katastrofami spowodowanymi przez człowieka.

Po kompleksowej ocenie przepisów o ochronie ludności na lata 2007–2009[3] oraz uwzględnieniu lekcji wyciągniętych z sytuacji kryzysowych, które wystąpiły w przeszłości, niniejszy wniosek łączy dwie decyzje Rady w jeden akt prawny. Przepisy finansowe powinny być postrzegane w kontekście wniosków dotyczących perspektywy finansowej na lata 2014–2020 zarysowanej przez Komisję w komunikacie z dnia 29 czerwca 2011 r. dotyczącym „Budżetu z perspektywy „Europy 2020”[4]”

W oparciu o nowy art. 196 Traktatu dotyczący polityki ochrony ludności mechanizm ten ma wspierać, koordynować i uzupełniać działania państw członkowskich w dziedzinie ochrony ludności, zwiększając skuteczność systemów w zakresie zapobiegania wszelkiego rodzaju klęskom żywiołowym i katastrofom spowodowanym przez człowieka na terytorium Unii i poza nim, zapewniania gotowości do tych zjawisk oraz reagowania na nie. Szczególne cele obejmują: a) osiągnięcie wysokiego poziomu ochrony przez klęskami i katastrofami poprzez zapobieżenie ich skutkom lub ograniczenie tych skutków oraz przez krzewienie kultury zapobiegania; b) poprawienie stanu gotowości Unii do reagowania na te zjawiska i c) ułatwienie szybkich i skutecznych nadzwyczajnych interwencji w przypadku wielkich klęsk i katastrof.

Wniosek został oparty na komunikacie Komisji z 2010 r. pt. „Wzmacnianie europejskiej zdolności reagowania w przypadku klęsk i katastrof: rola ochrony ludności i pomocy humanitarnej”[5] oraz komunikacie z 2009 r. pt. „Wspólnotowe podejście do zapobiegania klęskom żywiołowym oraz katastrofom spowodowanym przez człowieka”[6].

Wniosek przyczynia się do realizacji celów strategii „Europa 2020” oraz poprawy bezpieczeństwa obywateli UE i budowania odporności na klęski żywiołowe i katastrofy wywołane przez człowieka, jako ważnego elementu programu sztokholmskiego[7] oraz unijnej Strategii bezpieczeństwa wewnętrznego[8]. Ponadto wspierając i promując środki na rzecz zapobiegania klęskom i katastrofom unijna polityka ochrony ludności pozwoliłaby zredukować koszty ponoszone przez unijną gospodarkę wskutek takich zjawisk, które stanowią bariery dla jej wzrostu. Wyższy poziom ochrony obywateli, zasobów materialnych oraz środowiska pozwoliłby zminimalizować niekorzystne skutki społeczne, gospodarcze i środowiskowe klęsk i katastrof, dotykających zazwyczaj najbardziej wrażliwe na ich oddziaływanie regiony i osoby, a tym samym przyczyniłby się on do bardziej trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu.

Wniosek stanowi również istotny wkład w uproszczenie. Nowa decyzja łączy w jednym tekście przepisy dotyczące funkcjonowania mechanizmu oraz te dotyczące finansowania działań realizowanych w jego ramach, które w przeszłości ujęte były w osobnych decyzjach. Upraszcza ona również obowiązujące procedury łączenia i współfinansowania transportu pomocy (np. unikając regularnego zwracania 50%, jak to ma miejsce na mocy obecnych przepisów, oraz wyznaczając państwo wiodące w przypadku operacji transportowych z udziałem kilku państw członkowskich), przez co ogranicza znacznie obciążenia administracyjne dla Komisji i państw członkowskich. Ustanawia ona również uproszczone przepisy dotyczące aktywacji mechanizmu w przypadku sytuacji kryzysowych w państwach trzecich.

Wzmocniony mechanizm ochrony ludności przyczyni się do realizacji klauzuli solidarności, która będzie przedmiotem projektu przedłożonego przez Komisję Europejską i Wysokiego Przedstawiciela w 2012 r.

Obowiązujące przepisy w dziedzinie, której dotyczy wniosek

Współpracę w zakresie ochrony ludności na szczeblu UE regulują dwa instrumenty prawne: 1) decyzja Rady 2007/779/WE, Euratom z dnia 8 listopada 2007 r. ustanawiająca wspólnotowy mechanizm ochrony ludności (przekształcenie)[9] oraz 2) decyzja Rady 2007/162/WE, Euratom z dnia 5 marca 2007 r. ustanawiająca Instrument Finansowy Ochrony Ludności[10], które zostaną uchylone niniejszą decyzją.

Spójność z pozostałymi obszarami polityki i celami Unii

Szczególną uwagę zwrócono na kwestię zapewnienia ścisłej koordynacji między ochroną ludności a pomocą humanitarną, jak również spójności z działaniami realizowanymi w ramach innych unijnych polityk i instrumentów, w szczególności w obszarze polityki sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa, w tym ochrony konsularnej i ochrony infrastruktury krytycznej, środowiska naturalnego, a zwłaszcza zarządzania zagrożeniem powodziowym oraz kontroli zagrożeń poważnymi awariami; dostosowania do zmiany klimatu; zdrowia; zanieczyszczenia mórz, stosunków zewnętrznych i pomocy rozwojowej.

Spójność z innymi instrumentami finansowymi UE została zagwarantowana licznymi przepisami, które jasno określają zakres instrumentu i wykluczają podwójne finansowanie.

2. KONSULTACJE Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENA SKUTKÓW

Przygotowano sprawozdanie z oceny skutków celem zbadania wariantów politycznych i ich wpływu, w tym wszystkich właściwych aspektów oceny ex ante[11]. Procedurze oceny skutków towarzyszyły prace grupy sterującej ds. oceny skutków, w którą zaangażowane było 21 różnych służb Komisji, i w której wykorzystano ustalenia zewnętrznej analizy.

Konsultacje z zainteresowanymi stronami

Przeprowadzono trzy konsultacje z zainteresowanymi stronami[12], obok serii imprez z udziałem tych stron poprzedzających komunikat Komisji z 2010 r. w sprawie reagowania w przypadku klęsk i katastrof[13].

Inne zainteresowane strony to podmioty zaangażowane w zarządzanie sytuacjami nadzwyczajnymi, pomoc humanitarną, organy ONZ, badania, bezpieczeństwo wewnętrzne, środowisko, politykę zagraniczną oraz inne powiązane obszary polityki.

Wszystkie uwagi ze strony zainteresowanych stron zostały w pełni rozważone i znalazły odzwierciedlenie w sprawozdaniu z oceny skutków.

Ocena skutków

Główne ustalone problemy to: 1) reaktywny i doraźny charakter unijnej współpracy w zakresie ochrony ludności ograniczają skuteczność, efektywność i spójność europejskiego reagowania na klęski i katastrofy; 2) brak dostępu do krytycznego potencjału reagowania (braki potencjału); 3) ograniczone możliwości transportowe oraz skomplikowane procedury utrudniające optymalne reagowanie; 4) ograniczony stopień gotowości w obszarze szkoleń i ćwiczeń oraz 5) brak integracji polityk prewencyjnych.

W ramach oceny skutków rozważono szereg wariantów politycznych.

Dostępność pomocy: 1) dobrowolna pula bez współfinansowania ze strony UE; 2) dobrowolna pula z ograniczonym współfinansowaniem ze strony UE; oraz 3) dobrowolna pula ze znacznym współfinansowaniem ze strony UE; jak również szeroki wachlarz innych wariantów (od zaprzestania interwencji po unijną Służbę Ochrony Ludności);

Reakcja na braki potencjału: 1) brak działań ze strony UE; 2) wspieranie państw członkowskich w budowie brakującego potencjału; 3) wypełnienie luk potencjałem na szczeblu UE;

Reakcja na ograniczone zasoby logistyczne i finansowe na transport: 1) zakończenie funkcjonowania systemu; 2) brak zmian polityki; 3) zwiększenie maksymalnego pułapu współfinansowania na najbardziej naglące, priorytetowe potrzeby; oraz 4) zwiększenie współfinansowania we wszystkich obszarach.

Uproszczenie przepisów dotyczących transportu: 1) brak zmian polityki; 2) uproszczenie obowiązujących przepisów dotyczących transportu.

Gotowość 1) brak nowych przepisów UE; brak zwiększenia finansowania ze strony UE; 2) ogólne unijne ramy polityczne w zakresie gotowości bez wiążących przepisów plus uzupełniające finansowanie ze strony UE; 3) finansowanie UE na krajowe szkolenia uzależnione od spełnienia przez ośrodki szkoleniowe określonych wymogów minimalnych;

Zapobieganie: 1) brak nowych przepisów UE, brak zwiększenia finansowania ze strony UE; 2) ogólne unijne ramy polityczne w zakresie zapobiegania bez wiążących przepisów plus uzupełniające finansowanie ze strony UE; 3) uzupełnienie krajowych planów zarządzania zagrożeniami w postaci klęsk i katastrof do określonej daty.

Ocenę skutków załączono do niniejszego wniosku.

3. Aspekty prawne wniosku

Krótki opis proponowanych działań

Struktura przedstawionego wniosku opiera się na czterech głównych fundamentach polityki ochrony ludności: zapobieganiu, zapewnianiu gotowości, reagowaniu i wymiarze zewnętrznym, uzupełnionych o rozdział poświęcony przepisom finansowym.

a)           Cele, przedmiot i zakres

Jedną ze zmian jest uzgodnienie przedmiotu mechanizmu z nowym art. 196 Traktatu, zachęcającym do przyjęcia zintegrowanego podejścia do zarządzania klęskami i katastrofami. Ogólny cel został przedstawiony w art. 1 i bliżej sprecyzowany w opisie celów szczegółowych oraz poparty wskaźnikami służącymi ocenie postępów (art. 3).

Zakres (art. 2) działań służących wspieraniu reakcji na klęski i katastrofy dotyczy zarówno działań podejmowanych na terytorium Unii jak i poza nim. Środki na rzecz zapobiegania i zapewnienia gotowości obejmują terytorium Unii oraz niektórych państw trzecich wymienionych w art. 28.

b)           Zapobieganie

Wniosek wprowadza nowy rozdział poświęcony zapobieganiu w celu zwiększenia znaczenia unijnych ram politycznych w zakresie zapobiegania oraz skutecznego połączenia ich z działaniami na rzecz zapewnienia gotowości i działaniami w zakresie reagowania.

Artykuł 5 określa zadania Komisji oparte na komunikacie z 2009 r. w sprawie zapobiegania oraz konkluzjach Rady.

W rozwinięciu toczących się prac w zakresie oceny ryzyka oraz w celu zagwarantowania skutecznej współpracy w ramach mechanizmu na państwa członkowskie nałożony zostaje obowiązek przekazania ich planów zarządzania zagrożeniami do końca 2016 r. (art. 6). Plany te stanowią istotny instrument planistyczny oraz przyczyniają się do spójnej polityki zarządzania zagrożeniami nakreślonej w unijnej Strategii bezpieczeństwa wewnętrznego[14].

c)           Zapewnianie gotowości

Główny nacisk położono na działania w zakresie zapewnienia gotowości służące poprawie planowania reakcji, zwiększeniu unijnego potencjału reagowania oraz ogólnego poziomu przygotowania do wielkich klęsk lub katastrof. Przepisy te zostały oparte na propozycjach zawartych w komunikacie z 2010 r. w sprawie reagowania na klęski i katastrofy oraz konkluzjach Rady dotyczących europejskich szkoleń z zakresu działań w przypadku katastrof[15]. Główne zmiany to:

· ustanowienie Centrum Reagowania Kryzysowego („CRK”) i zarządzenie nim. CRK zostanie zbudowany na bazie istniejącego Centrum Monitorowania i Informacji, które powinno zostać wzmocnione, by było w stanie ciągłej gotowości operacyjnej; (art. 7 lit. a));

· opracowanie spójnych ram planowania dla operacji reagowania poprzez przygotowanie scenariuszy odniesienia, zestawienie dostępnego potencjału oraz opracowanie planów awaryjnych w zakresie jego wykorzystania. Dąży się również do synergii między pomocą rzeczową oraz pomocą humanitarną; (art. 10);

· ustanowienie europejskiego potencjału reagowania w sytuacjach kryzysowych w formie dobrowolnej puli wcześniej ustalonych zasobów, które państwa członkowskie udostępnią na potrzeby operacji prowadzonych w ramach mechanizmu. Podkreślono również potrzebę większej widoczności dostępnego potencjału; (art. 11);

· ustalenie i wypełnienie luk w potencjale reagowania poprzez wspieranie tworzenia dodatkowego potencjału finansowanego przez UE, w przypadkach, w których zostanie to uznane za rozwiązanie bardziej opłacalne niż indywidualne inwestycje państw członkowskich. Przewidziano specjalną procedurę monitorowania, a Komisja zobowiązana jest co dwa lata składać Radzie i Parlamentowi sprawozdanie z postępów; (art. 12;

· rozszerzenie zakresu obecnych działań UE w dziedzinie szkoleń służących zapewnieniu gotowości, w tym poprzez ustanowienie sieci szkoleniowej oraz dywersyfikację programu szkoleń. Komisja może również dostarczyć wytycznych na temat unijnych i międzynarodowych szkoleń w zakresie ochrony ludności; (art. 13);

· wysyłanie zespołów ekspertów mających doradzać w kwestiach środków służących zapobieganiu i zapewnieniu gotowości na wniosek dotkniętego państwa lub ONZ i jej agencji; (art. 13 ust. 2)).

· Zapewnienie możliwości wspomożenia państw członkowskich we wstępnym rozmieszczeniu potencjału reagowania w sytuacjach kryzysowych w centrach logistycznych na terytorium UE (art. 7 lit. f)).

d)           Reagowanie

Proponowane zmiany zmierzają do zapewnienia skuteczniejszego i szybszego reagowania poprzez:

· tymczasowe wstępne rozmieszczenie potencjału w sytuacji zwiększonego zagrożenia; (art. 15 ust. 2);

· propozycję planu reagowania kryzysowego oraz wniosku o rozmieszczenie potencjału; (art. 15 ust. 3 lit. c);

· zobowiązanie państw członkowskich do zapewnienia wsparcia ze strony kraju gospodarza, zgodnie z wezwaniem zawartym w konkluzjach Rady w tej sprawie[16] (art. 15 ust. 6)).

e)           Zewnętrzny wymiar operacji ochrony ludności:

w operacjach poza Unią wniosek wspiera zachowanie spójności w międzynarodowych pracach na rzecz ochrony ludności poprzez:

· zapewnienie pomocy poprzez mechanizm na wniosek Organizacji Narodów Zjednoczonych lub jej agencji albo innych właściwych organizacji międzynarodowych; (art. 16 ust. 1)).

· informowanie przez Komisję Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych by umożliwić zachowanie spójności między operacją ochrony ludności oraz ogólnymi stosunkami UE z dotkniętym państwem; (art. 16 ust. 3).

· wyjaśnienie przypadków, w których można udzielić pomocy konsularnej, przy uwzględnieniu wniosku dotyczącego dyrektywy Rady w sprawie środków koordynacji i współpracy dotyczących ochrony konsularnej dla niereprezentowanych obywateli UE, który zostanie wkrótce przedstawiony; (art. 16 ust. 7)).

f)            Przepisy o pomocy finansowej

Przepisy o pomocy finansowej zostały włączone do nowego rozdziału. Kwalifikowalne działania (art. 20–23) zostały zebrane w kategoriach: ogólne, zapobieganie i zapewnianie gotowości, reagowanie i transport, oraz obejmują wsparcie dla nowych działań zaproponowanych powyżej. Przepisy dotyczące wsparcia transportu w obecnym instrumencie zostały zmienione i uproszczone, wprowadzono też zmienione warunki finansowania zwiększające pułap współfinansowania do 85% łącznych kosztów kwalifikowalnych, a nawet 100% w ograniczonej liczbie przypadków, w których spełnione zostaną określone kryteria.

Nowe przepisy umożliwiają przyjęcie przez jedno państwo członkowskie wiodącej roli w zwracaniu się o finansowe wsparcie przez UE operacji z udziałem szeregu państw członkowskich, jak również dają dotkniętemu państwu członkowskiemu występującemu o pomoc możliwość zwrócenia się także o współfinansowanie kosztów transportu.

Wprowadzono również zmiany dotyczące rodzajów interwencji finansowej celem umożliwienia zwrotu wydatków oraz ustanowienia funduszy powierniczych. W przypadku dotacji i zamówień publicznych nie będzie potrzeby ujmowania operacji związanych z reagowaniem na sytuacje kryzysowe w rocznym programie prac Komisji (art. 25). Przepisy finansowe niniejszej decyzji powinny obowiązywać od dnia 1 stycznia 2014 r., ponieważ są one powiązane z wieloletnimi ramami finansowymi na lata 2014–2020.

g)           Podstawa prawna

Podstawę prawną wniosku stanowi art. 196 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

h)           Zasada pomocniczości

Cele wniosku nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie działające indywidualnie.

Mechanizm został ustanowiony, ponieważ wielkie klęski i katastrofy często przerastają zdolności reagowania państw członkowskich, które nie mogą same stawić im czoła. Działania UE w tej dziedzinie obejmują zarządzanie sytuacjami mającymi istotny element trans-/wielonarodowy, który z konieczności wymaga ogólnej koordynacji i zgodnych działań wykraczających poza poziom krajowy. Wspólne prace na rzecz zapobiegania zagrożeniom i zarządzania nimi można realizować szybciej dzięki wymianie doświadczeń i lepszej spójności na poziomie UE.

Uwzględniając korzyści polegające na zmniejszeniu strat ludzkich, środowiskowych, gospodarczych i materialnych, wniosek zapewnia wyraźną wartość dodaną z tytułu zaangażowania UE. Umożliwia on państwom członkowskim bardziej skuteczne przyczynianie się do pomocy udzielanej przez UE w ramach mechanizmu oraz skorzystanie z udoskonalonej koordynacji i współpracy. Wniosek doprowadziłby do zapewnienia większej gotowości na wielkie klęski i katastrofy oraz stworzył bardziej spójną politykę zarządzania zagrożeniem takimi zjawiskami. Zagwarantowana zostałaby spójna i skuteczna reakcja poprzez potencjał szybkiego reagowania zdolny udzielić pomocy gdziekolwiek będzie ona potrzebna.

Dodatkowo wniosek zmierza do zapewnienia korzyści skali, takich jak tańsza logistyka i transport, spójne i skuteczne reagowanie dzięki dobrowolnej puli potencjału i lepsze wykorzystanie rzadkich zasobów poprzez wspólny dostęp do potencjału finansowanego przez UE.

i)            Zasada proporcjonalności

Wniosek nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia wyznaczonych celów. Ma on na celu skorygowanie braków, które zostały dostrzeżone przy okazji wcześniejszych interwencji i wynika z kolejnych mandatów, jakich Rada i Parlament Europejski udzieliły Komisji.

Obciążenia administracyjne dla Unii i państw członkowskich są ograniczone i nie wykraczają poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia celów przeglądu. Procedura certyfikacji i rejestracji jest prosta i będzie realizowana poprzez CECIS (system łączności i informacji dla sytuacji krytycznych)[17]. Państwa członkowskie zostały jedynie zobowiązane do poinformowania Komisji o ukończeniu planów zarządzania zagrożeniami w celu zapewnienia spójności z pracami w zakresie wstępnego planowania i opracowania scenariuszy.

Wnioski o fundusze nie wymagają żadnego szczególnego formatu poza przewidzianym w rozporządzeniu finansowym. Szczególną uwagę zwrócono na potrzebę dopilnowania, by procedury obowiązujące w przypadku wielkich klęsk lub katastrof zapewniały niezbędną elastyczność i umożliwiały podjęcie pilnych działań.

j)            Wybór instrumentu prawnego:

wniosek dotyczący decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady.

4. WPŁYW NA BUDŻET

Komunikat Komisji w sprawie budżetu z perspektywy „Europy 2020”[18] przewiduje zobowiązania budżetowe na unijną politykę ochrony ludności w kwocie 513 mln EUR w cenach bieżących, podzieloną jak następuje: 276 mln EUR na operacje wewnątrz Unii i 237 mln EUR na operacje poza jej terytorium.

2011/0461 (COD)

Wniosek

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 196,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Ze względu na znaczny wzrost w ostatnich latach liczby i rozmiarów klęsk żywiołowych i katastrof spowodowanych przez człowieka oraz w obliczu sytuacji, w której przyszłe takie zjawiska będą przypuszczalnie jeszcze bardziej gwałtowne i złożone i będą mieć daleko sięgające i dłużej odczuwalne konsekwencje wynikające w szczególności ze zmiany klimatu oraz potencjalnej interakcji między szeregiem zagrożeń naturalnych i technologicznych, coraz większego znaczenia nabiera zintegrowane podejście do kwestii zarządzania klęskami i katastrofami. Unia powinna wspierać, koordynować i uzupełniać działania państw członkowskich w dziedzinie ochrony ludności w dążeniu do zwiększenia skuteczności systemów zapobiegania klęskom żywiołowym i katastrofom spowodowanym przez człowieka, zapewnienia gotowości do nich i reagowania na nie.

(2) Mechanizm ochrony ludności stworzony został decyzją Rady 2001/792/WE, Euratom z dnia 23 października 2001 r. ustanawiającą mechanizm wspólnotowy ułatwiający wzmocnioną współpracę w interwencjach wspierających ochronę ludności[19], poddaną przekształceniu w decyzji Rady 2007/779/WE, Euratom ustanawiającej wspólnotowy mechanizm ochrony ludności[20]. Finansowanie mechanizmu zagwarantowano decyzją Rady 2007/162/WE, Euratom z dnia 5 marca 2007 r. ustanawiającą Instrument Finansowy Ochrony Ludności[21], w której przewidziano udzielanie pomocy finansowej, zarówno jako wkładu w zwiększenie skuteczności reagowania na poważne sytuacje kryzysowe, jak i w celu udoskonalenia środków służących zapobieganiu i zapewnieniu gotowości w zakresie wszystkich rodzajów sytuacji kryzysowych, w tym na kontynuację środków uprzednio podjętych na mocy decyzji Rady 1999/847/WE z dnia 9 grudnia 1999 r. ustanawiającej wspólnotowy program działań w dziedzinie ochrony ludności[22]. Instrument finansowy wygasa w dniu 31 grudnia 2013 r.

(3) Ochrona zapewniana w ramach unijnego mechanizmu ochrony ludności powinna obejmować przede wszystkim ludzi, lecz także środowisko naturalne i mienie, w tym dziedzictwo kulturalne, i chronić je przed wszystkimi klęskami żywiołowymi lub katastrofami spowodowanymi przez człowieka, w tym aktami terroryzmu oraz wypadkami technicznymi, radiologicznymi i związanymi ze środowiskiem, zanieczyszczeniem mórz oraz nagłymi zagrożeniami dla zdrowia, występującymi na terytorium Unii lub poza nim. Wszystkie wymienione sytuacje mogą wymagać pomocy w zakresie ochrony ludności w celu uzupełnienia potencjału reagowania dotkniętego państwa.

(4) Mechanizm Ochrony Ludności stanowi widoczny wyraz europejskiej solidarności poprzez zapewnienie praktycznego i szybkiego wkładu w zapobieganie klęskom i katastrofom oraz zapewnianie gotowości do nich, jak również reagowania na wielkie klęski i katastrofy oraz na groźbę ich wystąpienia. W związku z tym niniejsza decyzja nie powinna mieć wpływu na wzajemne prawa i obowiązki państw członkowskich wynikające z umów dwustronnych lub wielostronnych odnoszących się do spraw objętych niniejszą decyzją, ani na odpowiedzialność państw członkowskich za ochronę ludności, środowiska naturalnego i mienia na ich terytorium.

(5) Mechanizm powinien należycie uwzględniać właściwe przepisy unijne i zobowiązania międzynarodowe oraz wykorzystywać synergie z właściwymi inicjatywami Unii, takimi jak europejski program monitorowania Ziemi (GMES), europejski program ochrony infrastruktury krytycznej (EPCIP) oraz wspólny mechanizm wymiany informacji dla obszarów morskich (CISE).

(6) Mechanizm powinien obejmować ogólne ramy polityczne dla unijnych działań służących zapobieganiu zagrożeniom wynikającym z klęsk i katastrof i mających na celu osiągnięcie wysokiego poziomu ochrony oraz odporności na te zjawiska poprzez zapobieganie ich skutkom lub ograniczanie ich, jak również krzewienie kultury zapobiegania. Plany zarządzania zagrożeniami mają kluczowe znaczenie dla zagwarantowania zintegrowanego podejścia do zarządzania klęskami i katastrofami, łącząc w działania związane z zapobieganiem zagrożeniom, zapewnianiem gotowości i reagowaniem. Dlatego też mechanizm powinien obejmować ogólne ramy ich zgłaszania i wdrażania.

(7) Zapobieganie ma zasadnicze znaczenie dla ochrony przed klęskami i katastrofami i wymaga dalszych działań, zgodnie z wezwaniem zawartym w konkluzjach Rady z dnia 30 listopada 2009 r. oraz w rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 21 września 2010 r. w sprawie komunikatu Komisji pt. „Wspólnotowe podejście do zapobiegania klęskom żywiołowym oraz katastrofom spowodowanym przez człowieka”[23].

(8) Przegląd zagrożeń dokonany na szczeblu UE w oparciu o krajowe oceny ryzyka zapewni wartość dodaną w formie udoskonalonego planowania scenariuszy i planowania ewentualnościowego w celu optymalnej koordynacji europejskich działań w zakresie reagowania, zapewnienia gotowości i zapobiegania.

(9) Działając na rzecz dalszego tworzenia systemów wykrywania i wczesnego reagowania, Unia powinna wspierać państwa członkowskie w ograniczeniu do minimum czasu reakcji na klęski i katastrofy oraz ostrzeganiu o nich obywateli UE. Systemy te powinny również uwzględniać i wykorzystywać istniejące i przyszłe źródła oraz systemy informacji.

(10) Mechanizm powinien obejmować ogólne ramy polityczne służące stałemu zwiększaniu poziomu gotowości systemów ochrony ludności, personelu i obywateli na terytorium Unii. Obejmuje to programy szkoleniowe oraz sieć szkoleniową, na szczeblu Unii i państw członkowskich, w zakresie zapobiegania klęskom i katastrofom, zapewniania gotowości do tych zjawisk oraz reagowania na nie, zgodnie z wezwaniem zawartym w konkluzjach Rady z dnia 14 listopada 2008 r. dotyczących europejskich szkoleń z zakresu działań w przypadku katastrof.

(11) Inne środki przygotowawcze obejmują zestawianie informacji odnoszących się do niezbędnych zasobów medycznych i zachęcanie do posługiwania się nowymi technologiami. Zgodnie z art. 346 Traktatu WE żadne państwo członkowskie nie ma obowiązku udzielania informacji, których ujawnienie uznaje za sprzeczne z podstawowymi interesami jego bezpieczeństwa.

(12) Na szczeblu Unii wspierane jest tworzenie modułów interwencyjnych w zakresie pomocy na rzecz ochrony ludności, łączących w sobie zasoby co najmniej jednego państwa członkowskiego, które mają być w pełni interoperacyjne, co ma przyczynić się do tworzenia potencjału szybkiego reagowania na rzecz ochrony ludności. Moduły powinny być organizowane na szczeblu państw członkowskich i podlegać ich kierownictwu i dowództwu.

(13) Mechanizm powinien umożliwiać mobilizowanie interwencji pomocowych i ułatwić ich koordynację. Zacieśniona współpraca powinna opierać się na strukturze unijnej złożonej z centrum reagowania kryzysowego, europejskiego potencjału reagowania w sytuacjach kryzysowych w formie dobrowolnego połączenia wcześniej zgłoszonego potencjału z państw członkowskich, wyszkolonych ekspertów, wspólnego systemu łączności i informowania w sytuacjach kryzysowych zarządzanego przez Komisję oraz punktów kontaktowych w państwach członkowskich. System ten powinien zapewniać także ramy dla gromadzenia zweryfikowanych informacji dotyczących sytuacji kryzysowych, przekazywania tych informacji państwom członkowskim i dzielenia się doświadczeniami uzyskanymi podczas interwencji.

(14) Aby udoskonalić proces planowania operacji reagowania na klęski i katastrofy oraz zagwarantować dostępność kluczowego potencjału, niezbędne jest opracowanie scenariuszy odniesienia dla głównych rodzajów klęsk i katastrof, zestawienie istniejącego kluczowego potencjału dostępnego w państwach członkowskich, opracowanie planów ewentualnościowych dotyczących rozmieszczenia potencjału, jak również stworzenie europejskiego potencjału reagowania w sytuacjach kryzysowych w formie dobrowolnego połączenia wcześniej zgłoszonego potencjału państw członkowskich. Proces planowania ewentualnościowego może być również wykorzystany do ustalenia, czy istnieją luki w potencjale reagowania w sytuacjach kryzysowych dostępnym w państwach członkowskich, które można wypełnić potencjałem, który ma zostać zbudowany przy wsparciu Unii, a który zostałby udostępniony dla całej Unii.

(15) W odniesieniu do interwencji pomocowych w reakcji na klęski i katastrofy poza terytorium Unii, mechanizm powinien ułatwiać i wspierać działania podejmowane przez państwa członkowskie i Unię jako całość w celu promowania spójności międzynarodowych prac w zakresie ochrony ludności. Organizacja Narodów Zjednoczonych, o ile bierze udział w niesieniu pomocy, odgrywa rolę ogólnego koordynatora operacji mających na celu niesienie pomocy prowadzonych w państwach trzecich. Pomoc udzielana w ramach opisywanego mechanizmu powinna być koordynowana z Organizacją Narodów Zjednoczonych oraz innymi odpowiednimi podmiotami międzynarodowymi, tak aby maksymalnie wykorzystać dostępne zasoby oraz uniknąć jakiegokolwiek zbędnego powielania działań. Udoskonalenie koordynacji działań wspierających ochronę ludności prowadzonych w ramach mechanizmu stanowi warunek niezbędny wspierania ogólnych wysiłków na rzecz koordynacji oraz zapewnienia kompleksowego udziału Unii w ogólnych wysiłkach na rzecz niesienia pomocy. W obliczu wielkich klęsk i katastrof, kiedy pomoc udzielana jest zarówno w ramach mechanizmu, jak i na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/96 z dnia 20 czerwca 1996 r. dotyczącego pomocy humanitarnej[24], Komisja powinna zapewnić skuteczność, spójność i komplementarność reakcji Unii, z poszanowaniem Konsensusu europejskiego w sprawie pomocy humanitarnej[25].

(16) Należy zapewnić większą dostępność odpowiednich środków transportu, by wesprzeć tworzenie potencjału szybkiego reagowania na szczeblu Unii. Unia powinna wspierać i uzupełniać wysiłki państw członkowskich ułatwiając połączenie zasobów transportowych państw członkowskich oraz przyczyniając się, w razie potrzeby, do finansowania dodatkowych środków transportu w oparciu o określone kryteria.

(17) Interwencje pomocowe powinny być w pełni koordynowane na miejscu, tak by uzyskać maksymalną skuteczność oraz zagwarantować dostęp do cierpiącej ludności. Komisja powinna zapewnić odpowiednie wsparcie logistyczne dla rozmieszczonych zespołów ekspertów.

(18) Mechanizm powinien być również wykorzystywany do wspierania pomocy konsularnej dla obywateli Unii w przypadku poważnych sytuacji kryzysowych w państwach trzecich, jeżeli organy konsularne państwa członkowskiego wystąpią o to w odniesieniu do własnych obywateli lub uczyni to państwo wiodące albo państwo koordynujące pomoc dla wszystkich obywateli Unii. Koncepcję państwa wiodącego należy rozumieć zgodnie z wytycznymi Unii Europejskiej dotyczącymi wdrażania koncepcji państwa wiodącego w kwestiach konsularnych[26].

(19) W przypadku gdy za stosowne zostanie uznane wykorzystanie do wsparcia ochrony ludności zasobów wojskowych, współpraca z wojskiem będzie przebiegać zgodnie z warunkami, procedurami i kryteriami ustalonymi przez Radę lub jej właściwe organy i dotyczącymi udostępniania na potrzeby mechanizmu zasobów wojskowych odpowiednich do ochrony ludności cywilnej.

(20) Możliwy powinien być udział państw Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) będących członkami Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), państw przystępujących, krajów kandydujących i potencjalnych krajów kandydujących.

(21) W celu zapewnienia jednolitych warunków wdrożenia niniejszej decyzji należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem (UE) Parlamentu Europejskiego i Rady nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję, w szczególności zgodnie z procedurą sprawdzającą[27].

(22) Cele niniejszej decyzji nie mogą zostać w wystarczającym stopniu osiągnięte przez państwa członkowskie i w związku z tym, ze względu na skalę lub skutki proponowanego działania, przy uwzględnieniu korzyści wynikających z funkcjonowania mechanizmu w postaci ograniczenia strat ludzkich i szkód, można je lepiej osiągnąć na szczeblu Unii. Jeżeli poważna sytuacja kryzysowa paraliżuje zdolność do reagowania dotkniętego nią państwa członkowskiego, państwo to powinno mieć możliwość odwołania się do mechanizmu w celu uzupełnienia jego własnych zasobów ochrony ludności i innych zasobów służących reagowaniu na sytuacje kryzysowe. Unia może zatem przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(23) Niniejsza decyzja nie ma wpływu na działania objęte rozporządzeniem (WE) nr 1717/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 listopada 2006 r. ustanawiającym Instrument na rzecz Stabilności[28] [wymaga aktualizacji na lata 2014–2020, po przyjęciu], na środki w dziedzinie zdrowia publicznego podejmowane na podstawie przepisów unijnych dotyczących programów działań Unii w obszarze zdrowia, ani też na środki w dziedzinie bezpieczeństwa konsumentów podejmowane na podstawie decyzji nr 1926/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. ustanawiającej program działań Wspólnoty w dziedzinie polityki ochrony konsumentów (2007–2013)[29] [wymaga aktualizacji na lata 2014–2020, po przyjęciu].

(24) Dla zachowania spójności działania wchodzące w zakres decyzji Rady 2007/124/WE, Euratom z dnia 12 lutego 2007 r. ustanawiającej na lata 2007–2013 [po przyjęciu wymaga aktualizacji na lata 2014–2020], jako część ogólnego programu w sprawie bezpieczeństwa i ochrony wolności, szczegółowy program „Zapobieganie, gotowość i zarządzanie skutkami terroryzmu i innymi rodzajami ryzyka dla bezpieczeństwa”[30] lub działania dotyczące utrzymywania porządku publicznego i ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego nie powinny być objęte niniejszą decyzją. Niniejsza decyzja nie ma zastosowania do działań objętych rozporządzeniem Rady (WE) nr 1257/96 z dnia 20 czerwca 1996 r. dotyczącym pomocy humanitarnej[31].

(25) Przepisy niniejszej decyzji powinny obowiązywać bez uszczerbku dla możliwości przyjmowania na podstawie traktatu Euratom prawnie wiążących aktów określających szczególne środki nadzwyczajne w przypadku zagrożeń w przypadku sytuacji kryzysowych związanych z zagrożeniami nuklearnymi lub radiologicznymi.

(26) Jeżeli chodzi o katastrofy wywołane działaniami terrorystycznymi, wypadkami nuklearnymi lub radiologicznymi, mechanizm powinien obejmować jedynie działania służące zapewnieniu gotowości i reagowaniu, w zakresie należących do ochrony ludności.

(27) Niniejsza decyzja obejmuje działania w obszarze zapobiegania zanieczyszczeniu mórz, zapewnienia gotowości na wypadek wystąpienia tego zjawiska i reagowania na nie, z wyjątkiem działań objętych rozporządzeniem (WE) nr 1406/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiającym Europejską Agencję ds. Bezpieczeństwa na Morzu [wymaga aktualizacji po przyjęciu nowego aktu].

(28) W celu zagwarantowania wdrożenia niniejszej decyzji Komisja może finansować takie działania związane z przygotowaniami, monitorowaniem, kontrolą, audytem i oceną, jakie są wymagane dla zarządzania programem oraz osiągnięcia jego celów.

(29) Zwrot kosztów oraz udzielanie zamówień publicznych i przyznawanie dotacji w ramach Instrumentu Finansowego Ochrony Ludności powinny odbywać się zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich[32] („rozporządzenie finansowe”). Z uwagi na szczególny charakter dzia³añ w dziedzinie ochrony ludności celowe jest zapewnienie możliwości udzielania dotacji również podmiotom prywatnoprawnym. Ważne jest również wype³nianie norm wymienionego rozporządzenia, w szczególności w odniesieniu do określonych w nim zasad gospodarności, efektywności i skuteczności.

(30) Należy chronić interesy finansowe Unii Europejskiej z zastosowaniem proporcjonalnych środków w całym cyklu wydatkowania, w tym na etapie zapobiegania nieprawidłowościom, ich wykrywania i analizowania, odzyskiwania środków straconych, nienależnie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych oraz, w stosownych przypadkach, nakładania kar. Należy przedsięwziąć właściwe środki, aby zapobiec nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym, a także podejmować konieczne działania w celu odzyskiwania utraconych, niesłusznie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych środków, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich[33], rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami[34] oraz rozporządzeniem (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)[35].

(31) Na lata 2014–2020 w niniejszej decyzji ustanowiono finansową kwotę odniesienia stanowiącą główny punkt odniesienia w rozumieniu pkt [17] Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia XX/YY/2012 między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją o współpracy w sprawach budżetowych i o należytym zarządzania finansowym dla władzy budżetowej podczas rocznej procedury budżetowej. Ta kwota odniesienia zostanie pozyskana po części z działu 3 „Bezpieczeństwo i obywatelstwo”, a po części z działu 4 „Globalny wymiar Europy” ram finansowych na lata 2014–2020.

(32) Przepisy finansowe niniejszej decyzji powinny obowiązywać od dnia 1 stycznia 2014 r., ponieważ są one powiązane z wieloletnimi ramami finansowymi na lata 2014–2020.

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ I

Cel, zakres i definicje

Artykuł 1

Ogólny cel i przedmiot

1. Unijny mechanizm ochrony ludności (zwany dalej „Mechanizmem”) ma na celu wspieranie, koordynowanie i uzupełnianie działań państw członkowskich w obszarze ochrony ludności w dążeniu do zwiększenia skuteczności systemów zapobiegania klęskom żywiołowym i katastrofom spowodowanym przez człowieka, zapewnienia gotowości do nich i reagowania na nie.

2. Ochrona zapewniana w ramach Mechanizmu powinna obejmować przede wszystkim ludzi, lecz także środowisko naturalne i mienie, w tym dziedzictwo kulturalne, i chronić je przed wszystkimi klęskami żywiołowymi lub katastrofami spowodowanymi przez człowieka, w tym aktami terroryzmu oraz wypadkami technicznymi, radiologicznymi i związanymi ze środowiskiem, zanieczyszczeniem mórz oraz nagłymi zagrożeniami dla zdrowia, występującymi na terytorium Unii lub poza nim.

3. Interwencja Unii zwiększa potencjał państw członkowskich do zapobiegania, utrzymywania gotowości i reagowania w obliczu wielkich klęsk i katastrof, minimalizując straty ludzkie i materialne. Cel niniejszej decyzji nie może zostać wystarczająco osiągnięty przez państwa członkowskie działające indywidualnie, dlatego może być lepiej osiągnięty na szczeblu Unii ze względu na skalę lub skutki proponowanego działania.

4. Niniejsza decyzja ustanawia przepisy ogólne oraz przepisy o świadczeniu pomocy finansowej na mocy Mechanizmu.

5. Mechanizm nie wpływa na odpowiedzialność państw członkowskich za ochronę ludności, środowiska naturalnego i majątku na ich terytorium przed klęskami i katastrofami oraz zapewnienie ich systemów reagowania na sytuacje kryzysowe dostatecznego potencjału umożliwiającego odpowiednie reagowanie na klęski i katastrofy, których skalę i charakter można w racjonalny sposób przewidzieć i przygotować się na nie.

6. Mechanizm nie wpływa na zobowiązania zawarte w obowiązujących właściwych przepisach prawnych Unii lub Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej ani w obowiązujących umowach międzynarodowych.

7. Niniejsza decyzja nie wpływa na działania realizowane na mocy [rozporządzenia (WR) nr 1717/2006; rozporządzenia (WE) nr 1257/96; rozporządzenia (WE) nr 1406/2002 [oraz przepisów Unii dotyczących programów działania w obszarze zdrowia, spraw wewnętrznych, sprawiedliwości].

Artykuł 2

Zakres

1. Niniejsza decyzja ma zastosowanie do środków zapobiegania i zapewnienia gotowości dotyczących wszelkich rodzajów klęsk i katastrof na obszarze Unii i w państwach, o których mowa w art. 28.

2. Niniejszą decyzję stosuje się do działań mających wesprzeć reagowanie na bezpośrednie negatywne konsekwencje wielkiej klęski lub katastrofy, niezależnie od ich charakteru, na terytorium Unii lub poza nim, w przypadku gdy wystąpiono o udzielenie pomocy zgodnie z niniejszą decyzją.

3. W niniejszej decyzji uwzględniono specyficzne potrzeby regionów odizolowanych, najbardziej oddalonych i innych regionów lub wysp Unii w przypadku wystąpienia klęski lub katastrofy.

Artykuł 3

Cele szczegółowe

1. Mechanizm służy wspieraniu, koordynacji lub uzupełnianiu zacieśnionej współpracy między Unią i państwami członkowskimi w realizacji następujących celów szczegółowych:

a)      uzyskanie wysokiego poziomu ochrony przed klęskami i katastrofami poprzez zapobieganie im lub ograniczenie ich skutków oraz przez krzewienie kultury prewencji;

b)      zwiększenie stanu gotowości Unii do reagowania na klęski i katastrofy;

c)      ułatwienie szybkich i skutecznych interwencji podejmowanych w odpowiedzi na sytuacje kryzysowe w przypadku wystąpienia wielkiej klęski lub katastrofy lub groźby ich wystąpienia.

2. Postępy w osiągnięciu celów szczegółowych określonych w ust. 1 oceniane są za pomocą wskaźników dotyczących między innymi:

a)      postępów we wdrażaniu ram zapobiegania klęskom i katastrofom mierzonych liczbą państw członkowskich mających plany zarządzania klęskami i katastrofami określone w art. 4;

b)      postępów w zwiększaniu stopnia gotowości na klęski i katastrofy mierzonych zakresem potencjału reagowania dostępnym na potrzeby interwencji w sytuacjach kryzysowych na mocy Mechanizmu oraz zakresem jego interoperacyjnego;

c)      postępów w udoskonaleniu reagowania na klęski i katastrofy mierzonych szybkością i stopniem koordynacji interwencji na mocy Mechanizmu oraz adekwatnością świadczonej pomocy do potrzeb na miejscu.

Wskaźniki te wykorzystywane są, stosownie do sytuacji, do monitorowania, oceny i przeglądu wyników.

Artykuł 4

Definicje

Do celów niniejszej decyzji obowiązują następujące definicje:

1. „klęska lub katastrofa” oznacza dowolną sytuację, która ma lub może mieć niekorzystny wpływ na ludzi, środowisko naturalne lub mienie;

2. „wielka klęska lub katastrofa" oznacza dowolną sytuację, która ma lub może mieć niekorzystny wpływ na ludzi, środowisko naturalne lub mienie, i której następstwem może być prośba o wsparcie w ramach Mechanizmu;

3. „reagowanie” oznacza wszelkie działania podejmowane w ramach Mechanizmu w trakcie wielkiej klęski lub katastrofy lub po ich wystąpieniu w celu usunięcia ich bezpośrednich negatywnych następstw;

4. „gotowość” oznacza stan gotowości i zdolności ludzi i środków materialnych do skutecznego szybkiego reagowania na sytuację nadzwyczajną w wyniku podjętych uprzednio działań;

5. „zapobieganie” oznacza wszelkie działania służące ograniczeniu zagrożeń lub zapobieżeniu wyrządzonym przez klęski i katastrofy szkód szkodom dla ludzi, środowiska naturalnego lub mienia;

6. „wczesne ostrzeganie” oznacza skuteczne dostarczanie w porę informacji, które umożliwiają podjęcie działań w celu uniknięcia zagrożenia lub jego ograniczenia i zapewnienia gotowości do skutecznego reagowania;

7. „moduł” oznacza samowystarczalną i niezależną procedurę wykorzystania zasobów państw członkowskich, dostosowaną do wykonania wcześniej określonych zadań lub służącą zaspokojeniu wcześniej określonych potrzeb, lub mobilny zespół reagowania operacyjnego państw członkowskich; obejmuje on zarówno zasoby ludzkie, jak i materialne i można go określić w kategoriach potencjału interwencyjnego lub wykonywania zadania(-ń), którego(-ych) jest w stanie się podjąć.

8. „ocena zagrożenia” oznacza ogólny, przekrojowy proces identyfikacji zagrożenia, analizy zagrożenia i oceny zagrożenia podejmowany do celów ocen na szczeblu krajowym.

9. „plan zarządzania zagrożeniem” oznacza instrument planistyczny przygotowany przez państwo członkowskie w celu przewidzenia zagrożeń, oceny ich następstw oraz opracowania, wyboru i wdrożenia środków służących ograniczeniu tych zagrożeń, dostosowaniu się do nich oraz zmniejszeniu zagrożeń i ich następstw w sposób efektywny finansowo, jak również określeniu ram integracji różnych instrumentów zarządzania zagrożeniami właściwych dla określonego sektora lub zagrożenia we wspólnym ogólnym planie;

10. „wsparcie państwa przyjmującego” oznacza działania podejmowane na etapie zapewniania gotowości i reagowania przez państwo otrzymujące pomoc oraz kraje tranzytowe w celu usunięcia przewidywalnych przeszkód na drodze do dostarczenia i wykorzystania pomocy międzynarodowej;

11. „potencjał reagowania” oznacza pomoc, która może zostać udzielona na wniosek w ramach Mechanizmu, w tym moduły, wyposażenie, artykuły pierwszej potrzeby, wiedzę fachową i usługi.

ROZDZIAŁ II

Zapobieganie

Artykuł 5

Działania zapobiegawcze

Aby zrealizować cele i działania w zakresie zapobiegania Komisja:

a)           podejmuje działania na rzecz rozbudowy bazy wiedzy na temat zagrożeń oraz ułatwienia wymiany wiedzy, najlepszych praktyk i informacji;

b)           wspiera i propaguje oceny i mapowanie zagrożeń;

c)           ustanawia i regularnie aktualizuje zestawienie zagrożeń związanych z klęskami żywiołowymi i katastrofami spowodowanymi przez człowieka, w obliczu których stanąć może Unia, przy uwzględnieniu przyszłego wpływu zmiany klimatu;

d)           propagowanie i wspieranie opracowania i wdrażania planów zarządzania zagrożeniem przez państwa członkowskie, w tym poprzez wytyczne na temat ich treści, a w razie potrzeby zapewnienie odpowiednich zachęt;

e)           pogłębianie świadomości w zakresie znaczenia zapobiegania zagrożeniom oraz wspieranie państw członkowskich w informowaniu, edukacji i pogłębianiu świadomości społeczeństwa;

f)            wspieranie państw członkowskich i państw trzecich, o których mowa w art. 28, w zapobieganiu wielkim klęskom i katastrofom;

g)           podejmowanie dodatkowych działań zapobiegawczych niezbędnych do osiągnięcia celów określonych w art. 3 ust. 1 lit. a).

Artykuł 6

Plany zarządzania zagrożeniem

1. Aby zapewnić skuteczną współpracę w ramach Mechanizmu państwa członkowskie przekazują Komisji swoje plany zarządzania zagrożeniem.

2. Plany zarządzania zagrożeniem uwzględniają krajowe oceny zagrożenia oraz inne właściwe oceny zagrożenia i są spójne z innymi właściwymi planami obowiązującymi w danym państwie członkowskim.

3. Państwa członkowskie zapewniają najpóźniej do końca 2016 r. przygotowanie swoich planów zarządzania zagrożeniem oraz przekazanie ich Komisji w najbardziej aktualnej formie.

ROZDZIAŁ III

Gotowość

Artykuł 7

Ogólne działania Komisji na rzecz zapewnienia gotowości

Komisja realizuje następujące działania na rzecz zapewnienia gotowości:

a)           ustanowienie i zarządzanie Centrum Reagowania Kryzysowego (CRK) zapewniającego stałą zdolność operacyjną i służącą państwom członkowskim i Komisji na potrzeby Mechanizmu;

b)           zarządzanie wspólnym systemem łączności i informacji dla sytuacji kryzysowych (CECIS) w celu umożliwienia komunikacji pomiędzy CRK a punktami kontaktowymi w państwach członkowskich i dzielenia się przez nie informacjami;

c)           przyczynianie się do opracowania systemów wykrywania i wczesnego ostrzegania oraz systemów alarmowych w zakresie klęsk i katastrof, by umożliwić szybką reakcję oraz wspierać ich wzajemne połączenie, jak również połączenie ich z CRK i CECIS. Systemy takie uwzględniają i wykorzystują istniejące i przyszłe źródła i systemy informacji, monitorowania i wykrywania;

d)           ustanawia i utrzymuje potencjał mobilizacji i wysyłania, tak szybko jak to jest możliwe, małych zespołów ekspertów odpowiedzialnych za:

– ocenę potrzeb w państwie występującym o pomoc,

– w razie potrzeby ułatwienie koordynacji nadzwyczajnych działań pomocowych na miejscu oraz zapewnienie, stosownie do potrzeb i okoliczności, łączności z właściwymi organami państwa występującego o udzielenie pomocy;

– wspieranie państwa występującego o pomoc specjalistyczną wiedzą z zakresu działań służących zapobieganiu, zapewnieniu gotowości i reagowaniu;

e)           ustanowienie i utrzymywanie potencjału na potrzeby świadczenia wsparcia logistycznego i pomocy na rzecz zespołów ekspertów, modułów i innych rodzajów potencjału reagowania użytego w ramach Mechanizmu, jak również innych podmiotów na miejscu;

f)            wspomaganie państw członkowskich w rozmieszczeniu zasobów reagowania w sytuacjach kryzysowych w centrach logistycznych na terytorium Unii;

g)           podejmowanie wszelkich innych działań wspomagających i uzupełniających, jakie są konieczne w ramach Mechanizmu do osiągnięcia celu określonego w art. 3 ust. 1.

Artykuł 8

Moduły

1. Państwa członkowskie dążą do tworzenia modułów, przede wszystkim po to, by sprostać najważniejszym potrzebom związanym z interwencją lub ze wsparciem w ramach Mechanizmu.

2. Na moduły te składają się zasoby jednego państwa członkowskiego lub większej ich liczby.

Moduły są zdolne do wykonywania wcześniej ustalonych zadań na obszarach reagowania zgodnie z uznanymi międzynarodowymi wytycznymi, a tym samym mogą zostać rozmieszczone bardzo szybko i pracować samowystarczalnie i samodzielnie przez dany okres czasu.

Moduły są zdolne do współdziałania z innymi modułami. Podejmują one szkolenia i ćwiczenia w celu sprostania wymogowi interoperacyjności oraz podlegają osobie odpowiedzialnej za ich funkcjonowanie.

Moduły są w stanie zapewnić pomoc innym organom Unii lub instytucjom międzynarodowym, a zwłaszcza Organizacji Narodów Zjednoczonych.

3. Komisja wspiera wysiłki na rzecz poprawy interoperacyjności modułów, przy uwzględnieniu najlepszych praktyk na szczeblu państw członkowskich i międzynarodowym.

Artykuł 9

Ogólne działania państw członkowskich na rzecz zapewnienia gotowości

1. Państwa członkowskie wyznaczają z wyprzedzeniem moduły lub inny potencjał w obrębie swoich właściwych służb, w szczególności służb ochrony ludności lub innych służb reagowania w sytuacjach kryzysowych, które mogłyby być udostępnione do celów interwencji albo mogłyby być szybko utworzone i wysłane, normalnie w ciągu 12 godzin następujących od wniosku o udzielenie pomocy. Uwzględniają one to, że skład modułów lub innego potencjału może zależeć od rodzaju wielkiej klęski lub katastrofy oraz szczególnych potrzeb z nimi związanych.

2. Państwa członkowskie ustalają z wyprzedzeniem ekspertów, którzy mogą zostać wysłani w ramach zespołów ekspertów określonych w art. 7 lit. d).

3. Państwa członkowskie biorą pod uwagę możliwość dostarczania, stosownie do potrzeb, innego wsparcia interwencyjnego, które mogą zapewnić właściwe służby, takie jak wykwalifikowany personel i sprzęt do pomocy w przypadku danej klęski lub katastrofy, w tym do celów art. 16 ust. 7, a także zwrócenia się o środki, które mogą być przekazane przez organizacje pozarządowe i inne odpowiednie podmioty.

4. Państwa członkowskie mogą, z zastrzeżeniem odpowiednich gwarancji bezpieczeństwa, dostarczać informacje o właściwym potencjale wojskowym, takim jak transport oraz wsparcie logistyczne lub medyczne, który mógłby w ostateczności zostać wykorzystany w ramach mechanizmu jako element wsparcia w zakresie ochrony ludności.

5. Państwa członkowskie dostarczają Komisji właściwych informacji na temat ekspertów, modułów i innego wsparcia interwencyjnego, o którym mowa w ust. 1–4, oraz szybko aktualizują te informacje w razie potrzeby.

6. Państwa członkowskie wyznaczają punkty kontaktowe i informują o tym Komisję.

7. Państwa członkowskie podejmują działania niezbędne do zapewnienia wsparcia państwa przyjmującego w odniesieniu do pomocy udzielanej przez inne państwa członkowskie.

8. Państwa członkowskie, wspierane na ich wniosek przez Komisję, podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia szybkiego transportu zaoferowanego przez nie wsparcia.

Artykuł 10

Planowanie operacji

1. Komisja i państwa członkowskie współpracują na rzecz lepszego planowania operacji reagowania w ramach Mechanizmu. W tym celu:

a)      Komisja, we współpracy z państwami członkowskimi, opracowuje scenariusze odniesienia dotyczące klęsk i katastrof na terytorium Unii i poza nim, uwzględniając plany zarządzania zagrożeniem, o których mowa w art. 6;

b)      państwa członkowskie ustalają i mapują istniejący potencjał, który mógłby zostać udostępniony na potrzeby reagowania w ramach Mechanizmu na realizację tych scenariuszy oraz informują o tym Komisję;

c)      Komisja, we współpracy z państwami członkowskimi, opracowuje plany ewentualnościowe dotyczących wykorzystania tego potencjału (w tym transportu) oraz dokonuje ich rewizji na podstawie doświadczeń zgromadzonych podczas kolejnych kryzysów i ćwiczeń.

2. Komisja i państwa członkowskie ustalają i zapewniają synergie między pomocą rzeczową i finansową pomocą humanitarną świadczoną przez Unię oraz państwa członkowskie przy planowaniu operacji reagowania poza terytorium Unii.

Artykuł 11

Europejski Potencjał Reagowania Kryzysowego

1. Ustanawia się Europejski Potencjał Reagowania Kryzysowego w formie dobrowolnej puli wcześniej zadeklarowanego potencjału reagowania z państw członkowskich.

2. Na podstawie scenariuszy odniesienia Komisja we współpracy z państwami członkowskimi określa rodzaje i liczbę jednostek potencjału wymaganych na potrzeby europejskiego potencjału reagowania kryzysowego (zwane dalej „celami w zakresie potencjału”).

3. Komisja określa wymogi jakościowe dotyczące potencjału, który ma zostać zgłoszony do Europejskiego Potencjału Reagowania Kryzysowego. Państwa członkowskie odpowiadają za zapewnienie jakości swojego potencjału.

4. Komisja ustanawia procedurę certyfikacji i rejestracji potencjału udostępnianego przez państwa członkowskie na potrzeby Europejskiego Potencjału Reagowania Kryzysowego.

5. Państwa członkowskie na zasadzie dobrowolności ustalają i rejestrują potencjał, który zgłaszają do Europejskiego Potencjału Reagowania Kryzysowego. Rejestracji wielonarodowych modułów dostarczonych przez przynajmniej dwa państwa członkowskie dokonują wspólnie wszystkie zainteresowane państwa członkowskie.

6. Potencjał zarejestrowany w Europejskim Potencjale Reagowania Kryzysowego jest udostępniany na potrzeby operacji reagowania kryzysowego w ramach Mechanizmu na wezwanie Komisji przekazane za pośrednictwem CRK. Państwa członkowskie informują Komisję jak najszybciej o wszelkich przyczynach, które uniemożliwiają im udostępnienie tego potencjału w przypadku określonej sytuacji kryzysowej.

7. W razie jego rozmieszczenia potencjał pozostaje pod kierownictwem i dowództwem państw członkowskich. Koordynację między różnymi jednostkami potencjału zapewnia Komisja za pośrednictwem CRK. Potencjał, który nie został rozmieszczony na potrzeby operacji w ramach Mechanizmu jest dostępny na potrzeby krajowe państw członkowskich

8. Państwa członkowskie i Komisja zapewniają odpowiednią widoczność interwencji europejskiego potencjału reagowania kryzysowego.

Artykuł 12

Reakcja na braki potencjału

1. Komisja monitoruje postępy na rzecz osiągnięcia celów w zakresie potencjału i, we współpracy z państwami członkowskimi, ustala luki w europejskim potencjale reagowania kryzysowego.

2. Komisja wspiera państwa członkowskie w reagowaniu na braki w potencjale oraz w ich wypełnieniu w najbardziej właściwy i finansowo efektywny sposób, w tym poprzez:

a)      wspieranie zainteresowanych państw członkowskich w stworzeniu potencjału reagowania, który nie jest dostępny w europejskim potencjale reagowania kryzysowego, lub jego ilość jest niewystarczająca; lub

b)      tworzenie potencjału reagowania na szczeblu Unii – jeżeli jest to bardziej efektywne finansowo – który może służyć jako wspólna osłona przed wspólnymi zagrożeniami.

3. Potencjał stworzony zgodnie z niniejszym artykułem pozostaje pod kontrolą zainteresowanych państw członkowskich i jest przez nie zarządzany. Komisja opracowuje wzory umów między Komisją a zaangażowanymi państwami członkowskimi. Państwa członkowskie zarządzające potencjałem odpowiadają za jego rejestrację zgodnie z procedurami krajowymi.

4. Potencjał ten stanowi część europejskiego potencjału reagowania kryzysowego. Jest on dostępny na potrzeby operacji reagowania kryzysowego w ramach Mechanizmu na wniosek Komisji przekazany za pośrednictwem ERK. Potencjał, który nie jest aktualnie wykorzystywany w ramach Mechanizmu jest dostępny dla państw członkowskich zarządzających nim na ich potrzeby krajowe.

5. Państwa członkowskie i Komisja zapewniają odpowiednią widoczność potencjału stworzonego zgodnie z niniejszym artykułem.

6. Co dwa lata Komisja informuje Parlament i Radę o postępach w osiągnięciu celów w zakresie potencjału oraz pozostałych brakach w Europejskim Potencjale Reagowania Kryzysowego.

7. Komisja może określić za pośrednictwem aktów wykonawczych następujące tryby tworzenia tego potencjału, zarządzania nim, jego konserwacji i udostępniania go na potrzeby wszystkich państw członkowskich za pośrednictwem Mechanizmu:

a)      warunki wspierania państw członkowskich w tworzeniu potencjału reagowania, który nie jest dostępny w Europejskim Potencjale Reagowania Kryzysowego, lub jego ilość jest niewystarczająca;

b)      tryby stworzenia potencjału reagowania na szczeblu Unii mającego służyć jako wspólna osłona przed wspólnymi zagrożeniami;

c)      tryby zarządzania potencjałem wymienionym w lit. a) i b) oraz jego konserwacji;

d)      tryby udostępniania potencjału wymienionego w lit. a) i b) wszystkim państwom członkowskim w ramach Mechanizmu.

8. Akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 31 ust. 2.

Artykuł 13

Szkolenia, upowszechnianie zdobytych doświadczeń i wiedzy

1. Komisja realizuje następujące działania w zakresie szkoleń oraz upowszechniania zdobytych doświadczeń i wiedzy:

a)      ustanowienie programu szkoleń oraz sieci szkoleniowej dla personelu zajmującego się ochroną ludności oraz innego personelu zajmującego się zarządzaniem sytuacjami kryzysowymi dotyczących zapobiegania klęskom i katastrofom, zapewniania gotowości oraz reagowania, w celu zwiększenia koordynacji, zgodności i komplementarności między modułami oraz innymi rodzajami potencjału, o których mowa w art. 8, 9 i 11, oraz poprzez zwiększenie kompetencji ekspertów, o których mowa w art. 7 lit. d). Program obejmuje połączone kursy i ćwiczenia oraz system wymiany ekspertów, w ramach którego eksperci mogą być delegowani do innych państw członkowskich;

b)      opracowanie wytycznych dotyczących unijnych i międzynarodowych szkoleń w zakresie ochrony cywilnej, w tym szkoleń dotyczących zapobiegania, zapewniania gotowości oraz reagowania;

c)      organizowanie i wspieranie warsztatów, seminariów i projektów pilotażowych dotyczących głównych aspektów zapobiegania, zapewniania gotowości i reagowania;

d)      ustanowienie programu doświadczeń zdobytych w trakcie interwencji, ćwiczeń i szkoleń przeprowadzonych w ramach Mechanizmu, w tym właściwych aspektów zapobiegania, zapewniania gotowości i reagowania, upowszechnianie tych doświadczeń oraz, stosownie do potrzeb, praktyczne korzystanie z nich;

e)      stymulowanie wprowadzania i wykorzystywania nowych technologii do celów Mechanizmu oraz zachęcanie do tego.

2. Na wniosek państwa członkowskiego, państwa trzeciego, Organizacji Narodów Zjednoczonych lub jej agencji, Komisja wspiera udzielanie doradztwa w zakresie środków zapobiegania i zapewniania gotowości poprzez wysłanie na miejsce zespołu ekspertów.

ROZDZIAŁ IV

Reagowanie

Artykuł 14

Zawiadamianie o wielkich klęskach i katastrofach na terytorium Unii

1. W przypadku wystąpienia wielkiej klęski lub katastrofy na terytorium Unii lub groźby jej wystąpienia mającej, lub mogącej mieć skutki wykraczające poza granice jednego państwa, państwa członkowskie, w których klęska lub katastrofa nastąpiła lub przypuszczalnie nastąpi niezwłocznie zawiadamiają o tym Komisję oraz potencjalnie dotknięte państwa członkowskie.

Akapit pierwszy nie ma zastosowania wówczas, gdy obowiązek zawiadomienia został już dopełniony zgodnie z odpowiednimi przepisami Unii albo Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej, lub obowiązującymi umowami międzynarodowymi.

2. W przypadku wielkiej klęski lub katastrofy w Unii albo groźby jej wystąpienia, gdy ta klęska lub katastrofa mogłaby spowodować wezwanie o pomoc ze strony przynajmniej jednego państwa członkowskiego, państwo członkowskie, w którym sytuacja kryzysowa wystąpiła lub przypuszczalnie wystąpi, niezwłocznie zawiadamia Komisję, jeśli można spodziewać się wezwania o udzielenie pomocy za pośrednictwem CRK, tak aby Komisja mogła, stosownie do sytuacji, poinformować inne państwa członkowskie i włączyć do działania swoje właściwe służby.

3. Zawiadomienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przekazuje się, w stosownych przypadkach, za pomocą CECIS.

Artykuł 15

Reagowanie na wielkie klęski i katastrofy na terytorium Unii

1. W przypadku wystąpienia wielkiej klęski lub katastrofy na terytorium Unii lub groźby jej wystąpienia państwo członkowskie może wystąpić o pomoc za pośrednictwem CRK. Wniosek o pomoc powinien być jak najbardziej konkretny.

2. W sytuacji zwiększonego zagrożenia państwo członkowskie może również wystąpić o pomoc w formie tymczasowego wstępnego rozmieszczenia potencjału reagowania.

3. Po otrzymaniu wniosku o udzielenie pomocy Komisja, stosownie do sytuacji i niezwłocznie:

a)      przekazuje wniosek do punktów kontaktowych innych państw członkowskich;

b)      gromadzi zweryfikowane informacje na temat klęski lub katastrofy i rozsyła je do państw członkowskich;

c)      proponuje plan reagowania oparty na potrzebach istniejących na miejscu oraz wcześniej opracowanych planach ewentualnościowych oraz zwraca się do państw członkowskich o wysłanie określonych jednostek potencjału należących do europejskiego potencjału reagowania kryzysowego zgodnie z planem;

d)      ułatwia mobilizację zespołów, ekspertów, modułów i wsparcia interwencyjnego nie należących do europejskiego potencjału reagowania kryzysowego;

e)      podejmuje dodatkowe działania niezbędne do osiągnięcia celu określonego w art. 3 ust. 1 lit. c).

4. Każde państwo członkowskie, do którego skierowany jest wniosek o pomoc, niezwłocznie określa, czy jest w stanie udzielić takiej pomocy i informuje o tym państwo członkowskie zwracające się z wnioskiem o pomoc za pośrednictwem CECIS, określając zakres i zasady udzielenia wsparcia. CRK przekazuje państwom członkowskim aktualne informacje.

5. Państwo członkowskie zwracające się o pomoc jest odpowiedzialne za kierowanie interwencjami podejmowanymi w celu udzielenia wsparcia. Organy państwa członkowskiego zwracającego się o pomoc ustanawiają wytyczne, a w razie potrzeby wytyczają granice zadań powierzonych modułom interwencyjnym lub innym rodzajom potencjału. Za szczegóły dotyczące realizacji tych zadań odpowiada osoba wyznaczona przez państwo członkowskie udzielające wsparcia. Państwo członkowskie zwracające się pomoc może również zwrócić się o przysłanie zespołu ekspertów mającego pomóc mu w dokonaniu oceny, ułatwić koordynację na miejscu (między zespołami państw członkowskich), udzielać doradztwa technicznego oraz wspierać w realizacji innych potrzebnych zadań.

6. Państwo zwracające się o pomoc podejmuje działania niezbędne do zapewnienia wsparcia państwa przyjmującego w zakresie nadchodzącej pomocy.

Artykuł 16

Wspieranie spójnego reagowania na wielkie klęski i katastrofy poza terytorium Unii

1. W przypadku wystąpienia wielkiej klęski lub katastrofy poza terytorium Unii, lub groźby jej wystąpienia, dotknięte państwo, Organizacja Narodów Zjednoczonych i jej agencje lub organizacja międzynarodowa mogą wystąpić o udzielenie pomocy, za pośrednictwem CRK.

2. Komisja wspiera spójne udzielanie pomocy poprzez następujące działania:

a)      utrzymywanie stałego dialogu z punktami kontaktowymi państw członkowskich w celu zapewnienia skuteczności i spójności wkładu Unii Europejskiej w reagowanie na sytuacje kryzysowe za pośrednictwem Mechanizmu w ramach ogólnych działań pomocowych, a w szczególności poprzez:

– niezwłoczne informowanie państw członkowskich o pełnych wnioskach o pomoc;

– wspieranie wspólnej oceny sytuacji i potrzeb, udzielanie doradztwa technicznego lub ułatwianie koordynacji pomocy na miejscu dzięki obecności na miejscu zespołu ekspertów;

– udostępnianie właściwych ocen i analiz wszystkim właściwym podmiotom;

– dokonywanie przeglądu pomocy udzielanej przez państwa członkowskie oraz inne podmioty;

– doradzanie co do rodzaju potrzebnej pomocy w celu zapewnienia, by pomoc odpowiadała potrzebom ustalonym podczas oceny;

– pomoc w przezwyciężaniu praktycznych przeszkód w udzielaniu pomocy w takich obszarach, jak tranzyt i cło;

b)      niezwłoczne zaproponowanie planu reagowania opartego na potrzebach istniejących na miejscu oraz wcześniej opracowanych planach ewentualnościowych oraz zwraca się do państw członkowskich o wysłanie określonych jednostek potencjału należących do europejskiego potencjału reagowania kryzysowego zgodnie z tym planem;

c)      utrzymywanie kontaktu z państwem trzecim, w którym wystąpiła sytuacja nadzwyczajna, w zakresie szczegółów technicznych, takich jak dokładne potrzeby, aprobowanie ofert oraz praktyczne uzgodnienia dotyczące przyjmowania i rozprowadzania pomocy na szczeblu lokalnym;

d)      utrzymywanie kontaktu lub współpracowaniu z Biurem Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (UNOCHA) oraz z innymi właściwymi podmiotami uczestniczącymi w ogólnych działaniach pomocowych w celu uzyskania jak największej synergii działań, dążenie do ich komplementarności, zapobiegania ich powielaniu i powstawaniu luk;

e)      utrzymywanie kontaktu ze wszystkimi właściwymi podmiotami, zwłaszcza w końcowej fazie interwencji wspierającej podejmowanej w ramach Mechanizmu w celu ułatwienia sprawnego przekazania obowiązków.

3. Bez uszczerbku dla roli Komisji określonej w ust. 2 oraz z uwzględnieniem konieczności niezwłocznej reakcji operacyjnej za pośrednictwem Mechanizmu, po jego uruchomieniu Komisja informuje o tym Europejską Służbę Działań Zewnętrznych, by zapewnić spójność między operacją ochrony ludności oraz ogólnymi stosunkami Unii z dotkniętym państwem.

4. Na miejscu zapewnia się, stosownie do okoliczności, utrzymywanie kontaktu z delegaturą Unii, by ta mogła ułatwiać kontakty z rządem dotkniętego państwa. W razie potrzeby delegatura Unii udziela wsparcia logistycznego zespołom ekspertów ds. ochrony ludności, o których mowa w ust. 2 lit. a) tiret drugie.

5. Każde państwo członkowskie, do którego skierowany jest wniosek o pomoc, niezwłocznie ustala, czy jest w stanie udzielić takiej pomocy i informuje o tym CRK za pośrednictwem CECIS , określając zakres i zasady wsparcia, którego może udzielić. CRK przekazuje państwom członkowskim aktualne informacje.

6. Interwencje objęte zakresem niniejszego artykułu mogą być przeprowadzane bądź jako autonomiczne interwencje wspierające, bądź jako wkład w interwencję kierowaną przez organizację międzynarodową. Koordynowanie operacji przez Unię jest ściśle zintegrowane z ogólną koordynacją prowadzoną przez UNOCHA, o ile uczestniczy ono w świadczeniu pomocy, i odbywa się z poszanowaniem jego wiodącej roli.

7. Mechanizm może również wspierać udzielanie pomocy konsularnej obywatelom Unii w przypadku wielkich klęsk lub katastrof w państwach trzecich, jeżeli wystąpią o to:

a)      organy konsularne państwa trzeciego dla swoich własnych obywateli;

b)      państwo wiodące lub państwo członkowskie koordynujące pomoc dla wszystkich obywateli Unii.

O wsparcie to można w szczególności wystąpić jeżeli jest ono potrzebne niereprezentowanym obywatelom Unii w rozumieniu dyrektywy Rady 2012/X/UE[36].

8. W odpowiednich przypadkach, po indywidualnej ich ocenie, Komisja może podejmować dodatkowe zadania w celu zapewnienia spójności w udzielaniu pomocy.

9. Koordynacja prowadzona za pośrednictwem Mechanizmu nie wpływa na kontakty dwustronne państw członkowskich uczestniczących w operacji z dotkniętym państwem, ani na współpracę państw członkowskich z Organizacją Narodów Zjednoczonych. Takie kontakty dwustronne mogą być także wykorzystywane na użytek koordynacji prowadzonej za pośrednictwem Mechanizmu.

10. Rola Komisji, o której mowa w niniejszym artykule, nie wpływa na kompetencje państw członkowskich ani na ich odpowiedzialność za swoje zespoły, moduły oraz inne rodzaje wsparcia, w tym potencjał wojskowy. W szczególności wsparcie na rzecz spójności oferowane przez Komisję nie oznacza wydawania poleceń w stosunku do pochodzących z państw członkowskich zespołów, modułów ani innego rodzaju wsparcia, które są rozmieszczane na zasadzie dobrowolności, w ramach koordynacji na szczeblu centrali i na miejscu.

11. Dąży się do uzyskania synergii z innymi instrumentami Unii, w szczególności z działaniami finansowanymi na mocy rozporządzenia (WE) nr 1257/96.

12. Państwa członkowskie udzielające pomocy w sytuacjach kryzysowych, o której mowa w ust. 1 dostarczają CRK na bieżąco pełne informacje o swoich działaniach.

13. Zespoły i moduły państw członkowskich obecne na miejscu i uczestniczące w interwencji w ramach Mechanizmu utrzymują ścisły kontakt z CRK i zespołami ekspertów na miejscu, o których mowa w ust. 2 lit. a) tiret drugie.

Artykuł 17

Wsparcie na miejscu

1. Komisja może wybrać, wyznaczyć i wysłać zespół ekspertów złożony z ekspertów udostępnionych przez państwa członkowskie, Komisję i inne służby oraz agencje Unii, UNOCHA lub inne organizacje międzynarodowe, w zależności od specyfiki misji, w przypadku wielkiej klęski na terytorium Unii, zgodnie z art. 15 ust. 5, lub na wniosek o specjalistyczne doradztwo w zakresie zapobiegania i zapewniania gotowości, o którym mowa w art. 13 ust. 2.

2. Ustęp 1 ma zastosowanie także wtedy, gdy Komisja wspiera wspólną ocenę sytuacji i potrzeb lub ułatwianie koordynacji na miejscu udzielania pomocy poprzez wysłanie na miejsce zespołu ekspertów, o którym mowa w art. 16 ust. 2 lit. a) tiret drugie.

3. Procedura wyboru i wyznaczenia ekspertów jest następująca:

a)      państwa członkowskie wyznaczają ekspertów, którzy, na ich odpowiedzialność, mogą być wysłani w ramach zespołów ekspertów;

b)      Komisja wybiera ekspertów i kierownika zespołów na podstawie ich kwalifikacji i doświadczenia, w tym odbytych szkoleń na temat Mechanizmu, wcześniejszych misji zrealizowanych w ramach Mechanizmu oraz uczestnictwa w innych międzynarodowych działaniach pomocowych; Wybór opiera się także na innych kryteriach, w tym znajomości języków, tak aby zapewnić dysponowanie przez cały zespół umiejętnościami niezbędnymi w danej sytuacji.

4. Wysłane zespoły ekspertów ułatwiają koordynację między zespołami interwencyjnymi państw członkowskich i utrzymują kontakt z właściwymi władzami państwa członkowskiego, które wystąpiło o pomoc. CRK utrzymuje ścisły kontakt z zespołami ekspertów oraz dostarcza im wytycznych oraz wsparcia logistycznego i innych rodzajów wsparcia.

5. W odpowiednich przypadkach Komisja może wesprzeć zespoły ekspertów, moduły państw członkowskich i inne rodzaje potencjału reagowania wysłane w ramach Mechanizmu wsparciem logistycznym oraz potencjałem pomocowym.

Artykuł 18

Transport

1. Komisja może wspierać państwa członkowskie w uzyskiwaniu dostępu do zasobów sprzętowych i transportowych przez:

a)      dostarczanie i wymianę informacji dotyczących zasobów sprzętowych i transportowych, które mogą być udostępniane przez państwa członkowskie, z myślą o ułatwianiu łączenia tych zasobów;

b)      pomoc państwom członkowskim w określeniu zasobów transportowych mogących pochodzić z innych źródeł, w tym z rynku komercyjnego, i ułatwianie im dostępu do tych zasobów;

c)      pomoc państwom członkowskim w określaniu sprzętu, który może być dostępny z innych źródeł, w tym z rynku komercyjnego;

2. Komisja może uzupełniać środki transportu dostarczone przez państwa członkowskie dodatkowymi zasobami transportowymi, koniecznymi do zapewnienia możliwości szybkiego reagowania w przypadku wielkiej klęski lub katastrofy.

ROZDZIAŁ V

Przepisy finansowe

Artykuł 19

Zasoby budżetowe

1. Finansowa kwota odniesienia na wdrożenie niniejszej Decyzji w latach 2014–2020 wynosi 513 000 000 EUR w cenach bieżących.

276 000 000 EUR w cenach bieżących pochodzi z działu 3 „Bezpieczeństwo i obywatelstwo” ram finansowych, a 237 000 000 EUR w cenach bieżących z działu 4 „Globalny wymiar Europy”.

2. Środki pochodzące ze zwrotów dokonanych przez beneficjentów z tytułu działań podejmowanych w ramach reagowania kryzysowego stanowią dochody przeznaczone na określony cel w rozumieniu art. 18 ust. 2 rozporządzenia finansowego.

3. Alokacja finansowa, o której mowa w ust. 1 może również obejmować wydatki dotyczące działań przygotowawczych, monitorujących, kontrolnych oraz związanych z audytem i oceną, wymaganych dla zarządzania programem i do realizacji jego celów;

Mogą być one w szczególności przeznaczane na badania, spotkania ekspertów, działania informacyjne i komunikacyjne, w tym komunikację instytucjonalną w zakresie priorytetów politycznych Unii Europejskiej, o ile są one związane z ogólnymi celami niniejszej decyzji, wydatki związane z sieciami informatycznymi skoncentrowanymi na przetwarzaniu i wymianie informacji (w tym wszelkie wzajemne połączenia między istniejącymi lub przyszłymi systemami służącymi wspieraniu międzysektorowej wymiany danych i powiązanego wyposażenia), jak również wszelkie inne wydatki na pomoc techniczną i administracyjną poniesione przez Komisję na zarządzanie programem.

Artykuł 20

Ogólne kwalifikowalne zadania

Do pomocy finansowej kwalifikują się następujące ogólne działania:

a)      analizy, kwestionariusze, modelowanie i tworzenie scenariuszy by ułatwić wymianę wiedzy, najlepszych praktyk i informacji oraz udoskonalić zapobieganie, zapewnianie gotowości i skuteczne reagowanie;

b)      szkolenia, ćwiczenia, warsztaty, wymiana personelu i ekspertów, tworzenie sieci, projekty demonstracyjne i transfer technologii w celu udoskonalenia zapobiegania, zapewniania gotowości i skutecznego reagowania;

c)      działania związane z monitorowaniem, oceną i ewaluacją;

d)      informowanie społeczeństwa, edukacja i pogłębianie świadomości oraz związane z nimi działania upowszechniające w celu zminimalizowania skutków klęsk i katastrof dla obywateli UE i ułatwienia obywatelom UE skuteczniejszego chronienia się;

e)      utworzenie w kontekście Mechanizmu programu korzystania z doświadczeń uzyskanych w toku interwencji i ćwiczeń, w tym w obszarach istotnych z punktu widzenia zapobiegania i zapewniania gotowości;

f)       działania komunikacyjne i środki mające wspierać widoczność europejskich prac służących ochronie ludności podejmowanych w obszarach zapobiegania, zapewniania gotowości i reagowania.

Artykuł 21

Kwalifikowalne działania w obszarze zapobiegania i zapewniania gotowości

Do pomocy finansowej kwalifikują się następujące ogólne działania w obszarze zapobiegania i zapewniania gotowości:

a)      przygotowywanie planów zarządzania zagrożeniem oraz ogólnounijnego przeglądu zagrożeń;

b)      utrzymywanie funkcji ustalonych przez CRK, zgodnie z art. 7 lit. a), w celu ułatwiania szybkiego reagowania w przypadku wystąpienia wielkiej klęski lub katastrofy;

c)      stworzenie i utrzymywanie potencjału szybkiego reagowania poprzez sieć wyszkolonych ekspertów z państw członkowskich, zdolnych do udzielenia w krótkim terminie pomocy w działaniach monitorujących, informacyjnych i koordynacyjnych CRK;

d)      utworzenie i utrzymywanie CECIS oraz narzędzi umożliwiających komunikację i wymianę informacji między CRK a punktami kontaktowymi państw członkowskich i innymi uczestnikami w kontekście Mechanizmu;

e)      przyczynianie się do opracowania systemów wykrywania i wczesnego ostrzegania oraz systemów alarmowych w zakresie klęsk i katastrof, by umożliwić szybką reakcję oraz wspierać ich wzajemne połączenie, jak również połączenie ich z CRK i CECIS. W systemach takich uwzględniane są i wykorzystywane istniejące i przyszłe źródła i systemy informacji, monitorowania lub wykrywania;

f)       planowanie operacji reagowania w ramach Mechanizmu, w tym poprzez opracowanie scenariuszy odniesienia, mapowanie potencjału i plany ewentualnościowe;

g)      stworzenie i utrzymywanie Europejskiego Potencjału Reagowania Kryzysowego, o którym mowa w art. 11.

Finansowy wkład Unii w działania na podstawie niniejszej litery ma formę kosztów jednostkowych określonych odpowiednio do rodzaju potencjału i nie przekracza 25% łącznych kwalifikowalnych kosztów.

h)      identyfikowanie i wypełnianie luk w europejskim potencjale reagowania kryzysowego, zgodnie z art. 12.

Działania podejmowane zgodnie z niniejszą literą opierają się na kompleksowej ocenie potrzeb oraz stosunku kosztów do korzyści każdego z rodzajów potencjału, przy uwzględnieniu prawdopodobieństwa wystąpienia i oddziaływania odpowiednich zagrożeń. Wkład finansowy Unii na działania realizowane na mocy niniejszej litery nie przekracza 85% łącznych kosztów kwalifikowalnych.

i)       zapewnianie dostępności niezbędnego potencjału logistycznego, by zapewnić pomoc i wsparcie techniczne dla europejskiego potencjału reagowania kryzysowego, zespołów ekspertów, innych modułów i rodzajów potencjału reagowania wysłanego w ramach Mechanizmu, jak również innych zaangażowanych podmiotów na miejscu;

j)       wspomaganie państw członkowskich w rozmieszczeniu zasobów pomocy w sytuacjach kryzysowych w centrach logistycznych na terytorium Unii;

Artykuł 22

Kwalifikowalne działania podejmowane w ramach reagowania

Do pomocy finansowej kwalifikują się następujące działania podejmowane w ramach reagowania:

a)      wysłanie zespołów ekspertów wraz z niezbędnym sprzętem, zgodnie z art. 17;

b)      wysłanie potencjału, o którym mowa w art. 21 lit. g), h) i i), w przypadku wielkiej klęski lub katastrofy, na wniosek Komisji złożony za pośrednictwem CRK;

c)      wspieranie państw członkowskich w uzyskiwaniu dostępu do sprzętu, zasobów transportowych i powiązanych zasobów logistycznych określonych w art. 23;

d)      wszelkie inne działania wspomagające i uzupełniające, jakie są konieczne w ramach Mechanizmu do osiągnięcia celu określonego w art. 3 ust. 1. lit. c).

Artykuł 23

Kwalifikowalne działania powiązane ze sprzętem, zasobami transportowymi i powiązanymi zasobami logistycznymi

1. By umożliwić dostęp do sprzętu, zasobów transportowych i powiązanych zasobów logistycznych w ramach Mechanizmu do pomocy finansowej kwalifikują się następujące działania:

a)      dostarczanie informacji na temat sprzętu i zasobów transportowych, które mogą być udostępnione przez państwa członkowskie, oraz dzielenie się takimi informacjami, w celu ułatwienia połączenia takiego sprzętu lub zasobów transportowych w jedną pulę;

b)      pomoc państwom członkowskim w określeniu zasobów transportowych mogących pochodzić z innych źródeł, w tym z rynku komercyjnego, i ułatwianie im dostępu do tych zasobów;

c)      pomoc państwom członkowskim w określaniu sprzętu, który może być dostępny z innych źródeł, w tym z rynku komercyjnego;

d)      finansowanie zasobów transportowych oraz powiązanych zasobów logistycznych potrzebnych dla zagwarantowania szybkiego reagowania na wielkie klęski i katastrofy. Działania takie kwalifikują się do pomocy finansowej wyłącznie w przypadku spełnienia poniższych kryteriów:

· wniosek o pomoc został złożony w ramach Mechanizmu zgodnie z art. 15 i 16;

· dodatkowe zasoby transportowe są niezbędne do zapewnienia skuteczności reagowania w ramach Mechanizmu;

· pomoc odpowiada potrzebom ustalonym przez CRK i udzielana jest zgodnie z zaleceniami wydanymi przez CRK w sprawie specyfikacji technicznych, jakości, terminów oraz trybów jej udzielania;

· pomoc została zaakceptowana przez państwo występujące o nią, Organizację Narodów Zjednoczonych lub jej agencje albo inne właściwe organizacje międzynarodowe, w ramach Mechanizmu;

· pomoc uzupełnia, w przypadku klęsk lub katastrof w państwach trzecich, ogólne unijne działania humanitarne, o ile takie są realizowane.

2. Kwota wsparcia przez Unię zasobów transportowych i powiązanych zasobów logistycznych nie przekracza 85% łącznych kwalifikowalnych kosztów. Wsparcie finansowe Unii na zasoby transportowe i powiązane zasoby logistyczne może pokryć maksimum 100% łącznych kwalifikowalnych kosztów jeżeli spełnione zostało jedno z następujących kryteriów:

a)      koszty związane są z operacjami logistycznymi w centrach transportowych (w tym między innymi załadunek i wyładunek ładunku oraz wynajem magazynów);

b)      koszty związane są z transportem lokalnym i są niezbędne do ułatwienia łączenia potencjału lub skoordynowanego udzielania pomocy;

c)      koszty związane są z transportem potencjału wymienionego w art. 21 lit. g), h) oraz i).

3. W przypadku operacji transportowych i powiązanych operacji logistycznych z udziałem szeregu państw członkowskich, państwo członkowskie może objąć rolę wiodącą i wystąpić o wsparcie finansowe Unii na całą operację.

4. Jeżeli państwo członkowskie zwraca się o pomoc w ramach Mechanizmu, może ono również wystąpić o wsparcie finansowe Unii na potencjał transportowy znajdujący się poza jego terytorium.

5. Jeżeli państwo członkowskie występuje do Komisji o zamówienie usług transportowych i powiązanych usług logistycznych, Komisja może wezwać do częściowego zwrotu kosztów, zgodnie ze stawkami finansowania określonymi w ustępach poprzedzających.

Artykuł 24

Beneficjenci

Dotacje przyznane na mocy niniejszej decyzji mogą być przyznane osobom prawnym, zarówno prawa prywatnego, jak i publicznego.

Artykuł 25

Typy interwencji finansowej i procedury wykonawcze

1. Komisja realizuje pomoc finansową Unii zgodnie z rozporządzeniem finansowym.

2. Pomoc finansowa na mocy niniejszej decyzji może przybrać wszelkie formy przewidziane w rozporządzeniu finansowym, w szczególności dotacji, zwrotu kosztów, zamówień publicznych lub wkładów w fundusze powiernicze.

3. Aby wdrożyć niniejszą decyzję Komisja przyjmuje roczne programy prac zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 31 ust. 2, z wyjątkiem działań należących do zakresu reagowania kryzysowego w rozdziale IV, których nie można wcześniej przewidzieć. W programach tych określa się zamierzone cele, oczekiwane wyniki, metodę realizacji oraz ich całkowitą kwotę. Zawierają one także opis działań, które mają być finansowane, orientacyjne kwoty przeznaczone na każde działanie oraz orientacyjny harmonogram realizacji. W odniesieniu do dotacji programy zawierają również priorytety, podstawowe kryteria oceny oraz maksymalny wskaźnik współfinansowania.

Artykuł 26

Komplementarność i spójność działań Unii

1. Działania, na których realizację przyznawana jest pomoc finansowa na mocy niniejszej decyzji, nie są wspierane w ramach innych unijnych instrumentów finansowych.

Komisja dopilnowuje, by podmioty wnioskujące o pomoc finansową na mocy niniejszej decyzji oraz beneficjenci takiej pomocy udzielali Komisji informacji na temat pomocy finansowej otrzymywanej z innych źródeł, w tym z budżetu ogólnego Unii Europejskiej, oraz na temat aktualnie rozpatrywanych wniosków o taką pomoc.

2. Podejmowane są starania mające na celu osiągnięcie synergii i komplementarności z innymi instrumentami Unii. W przypadku reagowania w państwach trzecich Komisja zapewnia komplementarność i spójność działań finansowanych na mocy niniejszej decyzji z działaniami finansowanymi na mocy rozporządzenia (WE) nr 1257/96.

3. Jeżeli pomoc w ramach mechanizmu przyczynia się do szerszej reakcji Unii na potrzeby humanitarne, działania wspierane finansowo na mocy niniejszej decyzji są spójne z zasadami humanitarnymi, o których mowa w Konsensusie europejskim w sprawie pomocy humanitarnej.

Artykuł 27

Ochrona interesów finansowych Unii Europejskiej

1. Komisja przyjmuje odpowiednie środki zapewniające, w trakcie realizacji działań finansowanych na podstawie niniejszej decyzji, ochronę interesów finansowych Unii przez stosowanie środków zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji i innym bezprawnym działaniom, przez skuteczne kontrole oraz, w razie wykrycia nieprawidłowości, przez odzyskiwanie kwot nienależnie wypłaconych oraz, w stosownych przypadkach, przez skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary.

2. Komisja lub jej przedstawiciele oraz Trybunał Obrachunkowy mają uprawnienia do audytu, na podstawie dokumentacji i na miejscu, wobec wszystkich beneficjentów dotacji, wykonawców i podwykonawców, którzy otrzymują środki od Unii na mocy niniejszej decyzji.

Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) może przeprowadzać kontrole i inspekcje na miejscu u podmiotów gospodarczych korzystających bezpośrednio lub pośrednio z takiego finansowania, zgodnie z procedurami określonymi w rozporządzeniu (Euratom, WE) nr 2185/96, w celu ustalenia, czy doszło do nadużycia finansowego, korupcji lub jakiegokolwiek innego bezprawnego działania, które wywiera wpływ na interesy Unii Europejskiej w związku z umową o udzielenie dotacji, decyzją o udzieleniu dotacji lub zamówieniem dotyczącym finansowania przez Unię.

Nie naruszając przepisów ust. 1 i 2, w umowach o współpracy z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi oraz umowach o udzielenie dotacji, decyzjach o udzieleniu dotacji i zamówieniach wynikających z wdrożenia niniejszego rozporządzenia wyraźnie upoważnia się Komisję, Trybunał Obrachunkowy i OLAF do prowadzenia takich audytów, kontroli i inspekcji na miejscu.

ROZDZIAŁ VI

Przepisy ogólne

Artykuł 28

Udział państw trzecich i organizacji międzynarodowych

1.         W Mechanizmie mogą uczestniczyć także:

a)      państwa należące do Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu będące członkami Europejskiego Obszaru Gospodarczego, na warunkach ustanowionych w Porozumieniu EOG, oraz inne europejskie państwa, jeżeli przewidują to umowy i procedury;

b)      kraje przystępujące, kraje kandydujące i potencjalne kraje kandydujące, zgodnie z ogólnymi zasadami i ogólnymi warunkami udziału tych państw w programach Unii ustanowionymi w odpowiednich umowach ramowych i decyzjach rady stowarzyszenia lub podobnych porozumieniach.

2.         Pomoc finansowa, o której mowa w art. 20 i art. 21 lit. a)-f) może być udzielona także państwom objętym europejską polityką sąsiedztwa, jak również potencjalnym krajom kandydującym nie uczestniczącym w Mechanizmie.

3.         Organizacje międzynarodowe lub regionalne mogą współpracować w działaniach w ramach Mechanizmu jeżeli zezwalają na to umowy dwustronne lub wielostronne między tymi organizacjami a Unią.

Artykuł 29

Właściwe organy

Do celów stosowania niniejszej decyzji państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy i informują o tym Komisję.

Artykuł 30

Akty wykonawcze

1. Komisja przyjmuje akty wykonawcze dotyczące następujących spraw:

a)      funkcjonowania CRK przewidzianego w art. 7 lit. a);

b)      funkcjonowania CECIS przewidzianego w art. 7 lit. b);

c)      funkcjonowania zespołów ekspertów przewidzianych w art. 17, w tym warunków wyboru ekspertów;

d)      warunków określania modułów przewidzianych w art. 8;

e)      warunków dotyczących zasobów dostępnych na potrzeby interwencji pomocowych przewidzianych w art. 9;

f)       funkcjonowania potencjału reagowania kryzysowego w formie dobrowolnej puli przewidzianej w art. 11;

g)      warunków ustalania i wypełniania braków w Europejskim Potencjale Reagowania Kryzysowego przewidzianym w art. 12;

h)      funkcjonowania programu szkoleniowego przewidzianego w art. 13;

i)       trybu prowadzenia interwencji na terytorium Unii przewidzianych w art. 15, jak również interwencji poza Unią, przewidzianych w art. 16;

j)       trybów organizacji transportu przewidzianych w art. 18 i 23.

2. Powyższe akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 31 ust. 2.

Artykuł 31

Procedura komitetowa

1. Komisję wspomaga komitet. Jest on komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011. W przypadku gdy komitet nie wyda żadnej opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 32

Ocena

1. Działania objęte pomocą finansową są regularnie monitorowane w celu śledzenia postępów w ich realizacji.

2. Komisja ocenia stosowanie niniejszej decyzji i przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie:

a)      śródokresowe sprawozdanie oceniające uzyskane wyniki oraz aspekty jakościowe i ilościowe dotyczące realizacji niniejszego programu – nie później niż do dnia 30 czerwca 2017 r.;

b)      komunikat w sprawie dalszego wdrażania niniejszej decyzji – nie później niż do dnia 31 grudnia 2018 r.;

c)      sprawozdanie oceniające ex post – nie później niż do dnia 31 grudnia 2021 r.

Wnioskom tym w razie potrzeby towarzyszą propozycje zmian do niniejszej decyzji.

ROZDZIAŁ VII

Przepisy końcowe

Artykuł 33

Przepisy przejściowe

1. Działania zainicjowane przed dniem 1 stycznia 2014 r. na podstawie decyzji 2007/162/WE, Euratom[37] są nadal realizowane, w odpowiednich przypadkach, zgodnie z tą decyzją.

2. Państwa członkowskie zapewniają na szczeblu krajowym płynne przejście z działań zrealizowanych w kontekście uprzedniego Instrumentu Finansowego Ochrony Ludności na działania realizowane na mocy nowych przepisów określonych w niniejszej decyzji.

Artykuł 34

Uchylenie

Uchyla się decyzję 2007/162/WE, Euratom i decyzję 2007/779, WE, Euratom. Artykuły 1–14 decyzji 2007/162/WE, Euratom obowiązują nadal do dnia 31 grudnia 2013 r. włącznie, bez uszczerbku dla art. 33 ust. 1.

Odesłania do uchylonych decyzji traktuje się jako odesłania do niniejszej decyzji i odczytuje się je zgodnie z tabelą korelacji zamieszczoną w załączniku.

Artykuł 35

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Jednakże art. 19–27 (przepisy finansowe) obowiązują dopiero od dnia 1 stycznia 2014 r.

Artykuł 36

Adresaci

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich zgodnie z Traktatami.

Sporządzono w Brukseli dnia [...] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego           W imieniu Rady

Przewodniczący                                             Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK 1

Tabela korelacji

Decyzja Rady 2007/162/WE, Euratom || Decyzja Rady 2007/779/WE, Euratom || Niniejsza decyzja

Artykuł 1 ust. 1 || || _

Artykuł 1 ust. 2 || || Artykuł 1 ust. 4

Artykuł 1 ust. 3 || || _

Artykuł 1 ust. 4 || || Artykuł 2 ust. 3

|| Artykuł 1 ust. 1 || _

|| Artykuł 1 ust. 2 akapit pierwszy || Artykuł 1 ust. 2

|| Artykuł 1 ustęp 2 akapit drugi || Artykuł 1 ust. 6

Artykuł 2 ust. 1 || || Artykuł 2 ust. 1

Artykuł 2 ust. 2 || || Artykuł 2 ust. 2

Artykuł 2 ust. 3 || || Artykuł 1 ust. 7

|| Artykuł 2 ust. 1 || _

|| Artykuł 2 ust. 2 || Artykuł 13 ust. 1 lit. a)

|| Artykuł 2 ust. 3 || Artykuł 13 ust. 1 lit. c)

|| Artykuł 2 ust. 4 || Art. 7 lit. d)

|| Artykuł 2 ust. 5 || Artykuł 7 lit. a)

|| Artykuł 2 ust. 6 || Artykuł 7 lit. b)

|| Artykuł 2 ust. 7 || Artykuł 7 lit. c)

|| Artykuł 2 ust. 8 || Artykuł 18 ust. 1

|| Artykuł 2 ust. 9 || Artykuł 18 ust. 2

|| Artykuł 2 ust. 10 || Artykuł 16 ust. 7

|| Artykuł 2 ust. 11 || _

Artykuł 3 || Artykuł 3 || Artykuł 4

Artykuł 4 ust. 1 || || Artykuł 20

Artykuł 4 ust. 2 lit. a) || || Artykuł 22 lit. a)

Artykuł 4 ust. 2 lit. b) || || Artykuł 22 lit. c) oraz Artykuł 23 ust. 1 lit. a) b) i c)

Artykuł 4 ust. 2 lit. c) || || Artykuł 23 ust. 1 lit. d)

Artykuł 4 ust. 3 || || Artykuł 23 ust. 2

Artykuł 4 ust. 4 || || Art. 30 ust. 1 lit. j)

|| Artykuł 4 ust. 1 || Artykuł 9 ust. 1

|| Artykuł 4 ust. 2 || Artykuł 9 ust. 2

|| Artykuł 4 ust. 3 || Art. 8 ust. 1 i 2

|| Artykuł 4 ust. 4 || Artykuł 9 ust. 3

|| Artykuł 4 ust. 5 || Artykuł 9 ust. 4

|| Artykuł 4 ust. 6 || Artykuł 9 ust. 5

|| Artykuł 4 ust. 7 || Artykuł 9 ust. 8

|| Artykuł 4 ust. 8 || Artykuł 9 ust. 6

Artykuł 5 || || Artykuł 24

|| Artykuł 5 ust. 1 || Artykuł 7 lit. a)

|| Artykuł 5 ust. 2 || Artykuł 7 lit. b)

|| Artykuł 5 ust. 3 || Artykuł 7 lit. c)

|| Artykuł 5 ust. 4 || Art. 7 lit. d)

|| Artykuł 5 ust. 5 || Artykuł 13 ust. 1 lit. a)

|| Artykuł 5 ust. 6 || _

|| Artykuł 5 ust. 7 || Artykuł 13 ust. 1 lit. d)

|| Artykuł 5 ust. 8 || Artykuł 13 ust. 1 lit. e)

|| Artykuł 5 ust. 9 || Artykuł 18

|| Artykuł 5 ust. 10 || Artykuł 7 lit. e)

|| Artykuł 5 ust. 11 || Artykuł 7 lit. g)

Artykuł 6 ust. 1 || || Artykuł 25 ust. 1

Artykuł 6 ust. 2 || || Artykuł 25 ust. 2

Artykuł 6 ust. 3 || || Artykuł 25 ust. 3 zdanie drugie i trzecie

Artykuł 6 ust. 4 || || Artykuł 25 ust. 3 zdanie drugie i trzecie

Artykuł 6 ust. 5 || || Artykuł 25 ust. 3 zdanie pierwsze

Artykuł 6 ust. 6 || || _

|| Artykuł 6 || Artykuł 14

Artykuł 7 || || Artykuł 28 ust. 1

|| Artykuł 7 ust. 1 || Artykuł 15 ust. 1

|| Artykuł 7 ust. 2 || Artykuł 15 ust. 3

|| Artykuł 7 ust. 2 lit. a) || Artykuł 15 ust. 3 lit. a)

|| Artykuł 7 ust. 2 lit. c) || Artykuł 15 ust. 3 lit. b)

|| Artykuł 7 ust. 2 lit. b) || Artykuł 15 ust. 3 lit. d)

|| art. 7 ust. 3 zdanie pierwsze i trzecie || Artykuł 15 ust. 4 i art. 16 ust. 5

|| Artykuł 7 ust. 4 || Artykuł 15 ust. 5

|| Artykuł 7 ust. 5 || _

|| Artykuł 7 ust. 6 || Artykuł 17 ust. 4 zdanie pierwsze

Artykuł 8 || || Artykuł 26

|| Artykuł 8 ust. 1 akapit pierwszy || Artykuł 16 ust. 1

|| Artykuł 8 ust. 1 akapit drugi || Artykuł 16 ust. 6 zdanie pierwsze

|| Artykuł 8 ust. 1 akapit trzeci || _

|| Artykuł 8 ust. 1 akapit czwarty || _

|| Artykuł 8 ust. 2 || Artykuł 16 ust. 3

|| Artykuł 8 ust. 3 || _

|| Artykuł 8 ust. 4 lit. a) || Artykuł 16 ust. 2 lit. a)

|| Artykuł 8 ust. 4 lit. b) || Artykuł 16 ust. 2 lit. c)

|| Artykuł 8 ust. 4 lit. c) || Artykuł 16 ust. 2 lit. d)

|| Artykuł 8 ust. 4 lit. d) || Artykuł 16 ust. 2 lit. e)

|| Artykuł 8 ust. 5 || Artykuł 16 ust. 8

|| Artykuł 8 ust. 6 akapit pierwszy || Artykuł 17 ust. 1 ust. 3 lit. b)

|| Artykuł 8 ustęp 6 akapit drugi || Artykuł 17 ust. 4 zdanie drugie

|| Artykuł 8 ust. 7 akapit pierwszy || _

|| Artykuł 8 ustęp 7 akapit drugi || Artykuł 16 ust. 6 zdanie drugie

|| Artykuł 8 ustęp 7 akapit trzeci || Artykuł 16 ust. 9

|| Artykuł 8 ust. 7 akapit czwarty || Artykuł 16 ust. 11

|| Artykuł 8 ust. 7 akapit piąty || _

|| Artykuł 8 ust. 8 || Artykuł 16 ust. 10

|| Artykuł 8 ust. 9 lit. a) || Artykuł 16 ust. 12

|| Artykuł 8 ust. 9 lit. b) || Artykuł 16 ust. 13

Artykuł 9 || || Artykuł 16 ust. 6

|| Artykuł 9 || Artykuł 18

Artykuł 10 || || Artykuł 19 ust. 3

|| Artykuł 10 || Artykuł 28

Artykuł 11 || || _

|| Artykuł 11 || Artykuł 29

Artykuł 12 ust. 1 || || Artykuł 27 ust. 1

Artykuł 12 ust. 2 || || _

Artykuł 12 ust. 3 || || _

Artykuł 12 ust. 4 || || _

Artykuł 12 ust. 5 || || _

|| Artykuł 12 ust. 1 || Artykuł 30 ust. 1 lit. e)

|| Artykuł 12 ust. 2 || Artykuł 30 ust. 1 lit. a)

|| Artykuł 12 ust. 3 || Artykuł 30 ust. 1 lit. b)

|| Artykuł 12 ust. 4 || Artykuł 30 ust. 1 lit. c)

|| Artykuł 12 ust. 5 || Artykuł 30 ust. 1 lit. h)

|| Artykuł 12 ust. 6 || Artykuł 30 ust. 1 lit. d)

|| Artykuł 12 ust. 7 || _

|| Artykuł 12 ust. 8 || _

|| Artykuł 12 ust. 9 || art. 30 ust. 1 ppkt (i)

Artykuł 13 || Artykuł 13 || Artykuł 31

Artykuł 14 || || Artykuł 19

Artykuł 15 || Artykuł 14 || Artykuł 32

|| Artykuł 15 || Artykuł 34

Artykuł 16 || || Artykuł 35 ust. 2

Artykuł 17 || Artykuł 16 || Artykuł 36

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

1.           STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY

              1.1.    Tytuł wniosku/inicjatywy

              1.2.    Dziedzina(-y) polityki w strukturze ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa

              1.3.    Charakter wniosku/inicjatywy

              1.4.    Cel/cele

              1.5.    Uzasadnienie wniosku/inicjatywy

              1.6.    Czas trwania działania i jego wpływ finansowy

              1.7.    Przewidywany(-e) tryb(-y) zarządzania

2.           ŚRODKI ZARZĄDZANIA

              2.1.    Zasady nadzoru i sprawozdawczości

              2.2.    System zarządzania i kontroli

              2.3.    Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom

3.           SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY

              3.1.    Dział(y) wieloletnich ram finansowych i pozycja(-e) wydatków w budżecie, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ

              3.2.    Szacunkowy wpływ na wydatki

              3.2.1. Synteza szacunkowego wpływu na wydatki

              3.2.2. Szacunkowy wpływ na środki operacyjne

              3.2.3. Szacunkowy wpływ na środki administracyjne

              3.2.4. Zgodność z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi

              3.2.5. Udział osób trzecich w finansowaniu

              3.3.    Szacunkowy wpływ na dochody

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

1. STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY 1.1. Tytuł wniosku/inicjatywy

Wniosek dotyczący decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności

1.2. Dziedziny polityki w strukturze ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa[38]

Dziedzina polityki, której dotyczy wniosek oraz powiązana działalność/działania:

23 03 – Instrument Finansowy Ochrony Ludności

1.3. Charakter wniosku/inicjatywy

¨ Wniosek/inicjatywa dotyczy nowego działania

¨ Wniosek/inicjatywa dotyczy nowego działania będącego następstwem projektu pilotażowego/działania przygotowawczego[39]

ü Wniosek/inicjatywa wiąże się z przedłużeniem bieżącego działania

¨ Wniosek/inicjatywa dotyczy działania, które zostało przekształcone pod kątem nowego działania

1.4. Cele: 1.4.1. Wieloletni(e) cel(e) strategiczny(-e) Komisji wskazany(-e) we wniosku/inicjatywie

Decyzja ustanawia unijny Mechanizm Ochrony Ludności w celu wspierania, koordynowania i uzupełniania działań państw członkowskich w obszarze ochrony ludności w dążeniu do zwiększenia skuteczności systemów zapobiegania klęskom żywiołowym i katastrofom spowodowanym przez człowieka, zapewnienia gotowości do nich i reagowania na nie.

1.4.2. Cel(e) szczegółowy(-e) i działanie(-a) ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa

Cel szczegółowy nr 1:

uzyskanie wysokiego poziomu ochrony przed klęskami i katastrofami poprzez zapobieganie im lub ograniczenie ich skutków oraz przez krzewienie kultury prewencji;

Cel szczegółowy nr 2:

zwiększenie stanu gotowości Unii do reagowania na klęski i katastrofy;

Cel szczegółowy nr 3:

ułatwienie szybkich i skutecznych interwencji kryzysowych w przypadku wystąpienia wielkiej klęski lub katastrofy lub groźby ich wystąpienia.

Działanie(-a) ABM/ABB, którego(-ych) dotyczy wniosek/inicjatywa

23 03 Instrument Finansowy Ochrony Ludności

1.4.3. Oczekiwany(-e) wynik(i) i wpływ

Należy wskazać, jakie efekty przyniesie wniosek/inicjatywa beneficjentom/grupie docelowej.

Wniosek:       

– umożliwi Unii wspieranie, koordynowanie i uzupełnianie działań państw członkowskich w obszarze ochrony ludności za pośrednictwem unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności (Mechanizmu) w trakcie obowiązywania wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020, w tym w szczególności poprzez:

a) środki zapobiegania skutkom klęski lub katastrofy lub ograniczanie tych skutków; oraz

b) działania mające na celu zwiększenie gotowości Unii do reagowania na sytuacje klęski i katastrofy, w tym działania pogłębiające świadomość obywateli UE;

c) działania w dziedzinie interwencji wspierających w przypadku klęsk i katastrof w ramach Mechanizmu.

Wniosek umożliwi kontynuowanie działalności w obszarze zapobiegania klęskom i katastrofom, zapewniania gotowości do nich i reagowania na nie objęte zakresem decyzji 2007/779/WE, Euratom i finansowanych za pośrednictwem Instrumentu Finansowego Ochrony Ludności (2007/162/WE, Euratom). Obejmuje to stworzenie europejskiego potencjału reagowania kryzysowego opartego na wcześniej zgłoszonych zasobach państw członkowskich, utworzeniu europejskiego Centrum Reagowania Kryzysowego, udoskonalenie i uproszczenie uzgodnień dotyczących transportu oraz opracowanie krajowych planów zarządzania zagrożeniem.

1.4.4. Wskaźniki wyników i wpływu

Należy określić wskaźniki, które umożliwią monitorowanie realizacji wniosku/inicjatywy.

Cel szczegółowy: uzyskanie wysokiego poziomu ochrony przed klęskami i katastrofami poprzez zapobieganie im lub ograniczenie ich skutków oraz przez krzewienie kultury prewencji;

1. Liczba państw członkowskich mających krajowe oceny zagrożenia oraz plany zarządzania zagrożeniem klęski lub katastrofy.

2. Liczba i rodzaj analiz i projektów mających na celu rozbudowę bazy wiedzy.

3. Wprowadzenie nowych technologii.

Cel szczegółowy: zwiększenie stanu gotowości Unii do reagowania na klęski i katastrofy;

1. Liczba wykwalifikowanych ekspertów na wymaganym poziomie.

2. Liczba szkoleń i ćwiczeń oraz rodzaje kursów ujętych w programie szkoleń.

3. Liczba wymian w ramach unijnej sieci szkoleniowej.

4. Liczba i rodzaj zasobów zgłoszonych do dobrowolnej puli (potencjał reagowania kryzysowego).

5. Liczba państw członkowskich zgłaszających zasoby do dobrowolnej puli.

6. Kwoty współfinansowania przez UE na rzecz zasobów należących do dobrowolnej puli.

7. Liczba i rodzaj braków ustalonych w potencjale krytycznym.

8. Liczba i rodzaj braków wypełnionych przy współfinansowaniu przez UE i bez niego.

9. Opracowanie przez Komisję, przy wsparciu państw członkowskich, scenariuszy reagowania kryzysowego na terytorium UE i poza nim, obejmujących całkowity wykaz potencjalnych wielkich klęsk i katastrof.

10. Opracowanie przez Komisję, przy wsparciu państw członkowskich, kompleksowego rejestru zasobów dostępnych w państwach członkowskich i analiza braków.

Cel szczegółowy: ułatwienie szybkich i skutecznych interwencji kryzysowych w przypadku wystąpienia wielkiej klęski lub katastrofy lub groźby ich wystąpienia.

1. Szybkość operacji: czas pomiędzy wystąpieniem o pomoc a dotarciem pomocy na miejsce, jak również uzyskaniem pełnej gotowości operacyjnej przez zespoły ds. oceny/koordynacji.

2. Stosunek między rozmieszczonymi zasobami pochodzącymi z puli oraz doraźnymi ofertami państw członkowskich.

3. Stopień zaspokojenia pilnych, priorytetowych potrzeb.

4. Liczba i wielkość dotacji oraz liczba i zakres usług transportowych.

5. Czas potrzebny do rozpatrzenia jednego wniosku o udzielenie dotacji/usługę, jak również ogólny czas potrzebny do przetworzenia operacji finansowych.

6. Kwoty współfinansowania ze strony UE operacji transportowych (w tym średnia kwota na jedną operację).

7. Udział współfinansowania przez UE w stosunku do łącznych kosztów transportu.

8. Liczba dotacji usług oraz łączna kwota przyznana przez UE dotkniętym państwom członkowskim w ramach współfinansowania transportu.

1.5. Uzasadnienie wniosku/inicjatywy 1.5.1. Potrzeba(-y), która(-e) ma(-ją) zostać zaspokojona (-e) w perspektywie krótko- lub długoterminowej

Polityka UE w obszarze ochrony ludności opiera się na decyzji Rady 2007/779/WE, Euratom mającej nieograniczony okres obowiązywania oraz na decyzji Rady 2007/162/WE, Euratom. Ta druga przewiduje finansowanie działań w ramach Mechanizmu i wygasa z końcem 2013 r.

W imię uproszczenia oba wyżej wymienione wnioski legislacyjne zostały połączone w jeden wniosek zmierzający do udoskonalenia i dalszego wzmocnienia unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności w okresie wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020.

Wniosek opiera się na dwóch obowiązujących aktach legislacyjnych regulujących ochronę ludności oraz komunikacie z 2010 r. pt. „Wzmacnianie europejskiej zdolności reagowania w przypadku klęsk i katastrof: rola ochrony ludności i pomocy humanitarnej”. Uwzględnia on również braki ustalone w toku całościowej oceny przepisów o ochronie ludności za lata 2007–2009.

Wniosek ma służyć wspieraniu działań w celu wypełnienia luk ustalonych w toku oceny. Główne działania to:

1) utworzenie Centrum Reagowania Kryzysowego (CRK) zapewniającego nieprzerwaną zdolność operacyjną i służącą państwom członkowskim i Komisji na potrzeby Mechanizmu;

2) przejście z reakcyjnej i doraźnej koordynacji na wcześniej zaplanowany i zorganizowany oraz przewidywalny unijny system ochrony ludności;

3) ustalenie i wypełnienie krytycznych luk w potencjale reagowania;

4) poprawa wsparcia finansowego oraz logistycznego wsparcia transportowego oraz osiągnięcie operacji najbardziej efektywnych finansowo, jak również 5) opracowanie krajowych planów zarządzania zagrożeniami oraz ogólnounijnego przeglądu zagrożeń.

1.5.2. Wartość dodana z tytułu zaangażowania Unii Europejskiej

Wartość dodana z tytułu zaangażowania UE ma formę:

- ograniczania strat ludzkich, środowiskowych, gospodarczych i materialnych;

- lepszej koordynacji działań służących ochronie ludności, ponieważ wszystkie oferty pomocy gromadzone są w MIC do akceptacji przez organy dotkniętego państwa;

- efektywności finansowej, ponieważ pomoc zaakceptowana przez dotknięte państwo może być połączona z pomocą udzielaną przez inne państwa w ramach procedury transportowej;

- zwiększonej skuteczności dzięki wyższej gotowości oraz bardziej spójnej polityce zarządzania ryzykiem wystąpienia klęsk i katastrof;

- spójnego i skutecznego reagowania poprzez ustanowienie potencjału szybkiego reagowania gotowego do udzielenia, w razie potrzeby pomocy na całym terytorium UE oraz w państwach trzecich;

- lepszej widoczności reagowania przez UE na klęski i katastrofy;

- lepszego wykorzystania skromnych zasobów poprzez udostępnianie środków finansowanych przez UE.

1.5.3. Główne wnioski wyciągnięte z podobnych działań

Propozycje te opierają się na:

- doświadczeniach uzyskanych w toku sytuacji kryzysowych, na które reagowano w ramach Mechanizmu od jego utworzenia w 2001 r.;

- doświadczeniach uzyskanych w rezultacie projektów finansowanych w ramach zaproszeń do składania ofert ogłoszonych od 2007 r. w obszarze zapewniania gotowości i zapobiegania;

- doświadczeń uzyskanych w rezultacie projektu pilotażowego finansowego w ramach zaproszenia do składania ofert ogłoszonego w 2008 r. „Zaproszenie do składania ofert dotyczących projektu pilotażowego służącego zacieśnieniu współpracy między państwami członkowskimi w obszarze zwalczania pożarów lasów”;

- doświadczeń uzyskanych w rezultacie 17 projektów i 3 zamówień finansowanych w ramach działań przygotowawczych w zakresie unijnego potencjału szybkiego reagowania;

- rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 4 września 2007 r. w sprawie klęsk żywiołowych;

- komunikacie pt. „Wzmocnienie zdolności Unii do reagowania w przypadku katastrof” (COM(2008) 130);

- oświadczeniu Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2008 r. w sprawie systemu wczesnego ostrzegania obywateli w przypadku poważnych katastrof;

- rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 19 czerwca 2008 r. w sprawie zwiększenia zdolności Unii do reagowania w przypadku katastrof;

- komunikacie pt. Wspólnotowe podejście do zapobiegania klęskom żywiołowym oraz katastrofom spowodowanym przez człowieka” COM(2009) 82;

- komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady „Wzmacnianie europejskiej zdolności reagowania w przypadku klęsk i katastrof: rola ochrony ludności i pomocy humanitarnej”(COM(2011) 600 wersja ostateczna) z dnia 26 października 2010 r., jak również komunikacie „Wzmocnienie zdolności Unii do reagowania w przypadku katastrof” (COM(2008) 130);

- ocenie stosowania Mechanizmu Ochrony Ludności oraz Instrumentu Finansowego Ochrony Ludności za lata 2007-2009 (sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady SEC(2011) 1311 wersja ostateczna), obejmującej również działania przygotowawcze do unijnego potencjału szybkiego reagowania, przyjęte w dniu 10 listopada 2011 r. (COM(2011) 696).     

1.5.4. Spójność z ewentualnymi innymi instrumentami finansowymi oraz możliwa synergia

Spójność z:

- rozporządzeniem Rady (WE) nr 1257/96 z dnia 20 czerwca 1996 r. dotyczącym pomocy humanitarnej; 

- rozporządzeniem (WE) nr 1406/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiającym Europejską Agencję ds. Bezpieczeństwa na Morzu;

- rozporządzeniem Rady (WE) nr 2012/2002 z dnia 11 listopada 2002 r. ustanawiającym Fundusz Solidarności Unii Europejskiej;

- rozporządzeniem (WE) nr 1717/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 listopada 2006 r. ustanawiającym Instrument na rzecz Stabilności.

1.6. Czas trwania działania i jego wpływ finansowy

ü Wniosek/inicjatywa o nieokreślonym czasie trwania

Świadczenia finansowe o ograniczonym okresie trwania:

– ü alokacja budżetowa obejmuje okres 1.1.2014–31.12.2020

– ü  Wpływ finansowy od 1.1.2014 r. do 31.12.2020 r. (płatności do 31.12.2022 r.).

1.7. Przewidywany(-e) tryb(y) zarządzania[40]

ü Bezpośrednie zarządzanie scentralizowane przez Komisję

¨ Pośrednie zarządzanie scentralizowane poprzez przekazanie zadań wykonawczych:

– ¨  agencjom wykonawczym

– ¨  organom utworzonym przez Wspólnoty[41]

– ¨  krajowym organom publicznym/organom mającym obowiązek świadczenia usługi publicznej

– ¨  osobom odpowiedzialnym za wykonanie określonych działań na mocy tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej, określonym we właściwym prawnym akcie podstawowym w rozumieniu art. 49 rozporządzenia finansowego

¨ Zarządzanie dzielone z państwami członkowskimi

¨ Zarządzanie zdecentralizowane z państwami trzecimi

X Zarządzanie wspólne z organizacjami międzynarodowymi: organy ONZ

W przypadku wskazania więcej niż jednego trybu, należy podać dodatkowe informacje w części „Uwagi”.

Uwagi

Nd.

2. ŚRODKI ZARZĄDZANIA 2.1. Zasady nadzoru i sprawozdawczości

Należy określić częstotliwość i warunki.

Działania i środki, na które przekazywana będzie pomoc finansowa na mocy tych decyzji są poddawane regularnemu monitorowaniu.

Komisja przygotowuje i przekazuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie następujące dokumenty:

- śródokresowe sprawozdanie oceniające – nie później niż do dnia 30 czerwca 2017 r.

- komunikat w sprawie dalszego wdrażania niniejszej decyzji – nie później niż do dnia 31 grudnia 2018 r.;

- sprawozdanie oceniające ex post – nie później niż do dnia 31 grudnia 2021 r.

2.2. System zarządzania i kontroli 2.2.1. Zidentyfikowane ryzyko

W przypadku braku dodatkowych etatów, niedostateczne zasoby personalne mogą spowodować ryzyko niezdolności do:

- reagowania na wszystkie wyzwania wynikające ze zwiększenia liczby operacji ochrony ludności, w szczególności w świetle nowej szerszej roli przydzielonej Centrum Reagowania Kryzysowego i wymogów politycznych;

- opracowywania/dodawania działań;

- korzystania z nowych systemów technologicznych zapewniających nieprzerwaną dostępność/opracowywania takich systemów;

- właściwego reagowania na zagrażające sytuacje kryzysowe w zakresie ochrony ludności.

2.2.2. Przewidywane metody kontroli

Informacje na temat konstrukcji systemu kontroli wewnętrznej W projekcie przepisów przewiduje się wykorzystanie obowiązującego systemu kontroli wewnętrznej dla zagwarantowania, by środki dostępne w ramach nowego instrumentu wykorzystywane były właściwie i w zgodzie z odpowiednimi przepisami. Obecny system ma następującą konstrukcję: 1. System kontroli wewnętrznej w ramach DG ECHO (3 osoby), skoncentrowany na kwestii zgodności z ważnymi procedurami administracyjnymi i przepisami obowiązującymi w obszarze ochrony ludności. Do tego celu wykorzystywane są normy kontroli wewnętrznej. 2. Audyt dotacji i zamówień udzielonych w ramach instrumentu przez audytorów DG ECHO (6 audytorów); 3. Ocena działalności przez partnerów zewnętrznych. Działania mogą być również poddane audytowi przez podmioty zewnętrzne: 1. OLAF (nadużycia finansowe); 2. Trybunał Obrachunkowy. Obecny system kontroli ma zostać utrzymany. W związku ze zwiększeniem finansowania dostępnego w ramach instrumentu można przewidzieć większy nacisk na ochronę ludności, by prawidłowo sprawdzać wydatki z instrumentu. Szacunek kosztów i korzyści W odniesieniu do audytu wewnętrznego szacunkowy koszt działań związanych z projektem przepisów sięga szacunkowo 19 000 EUR (127 000 EUR*3*0.05), o ile 5% dostępnego czasu pracy zostanie przeznaczone na ochronę ludności. Obecnie w DG ECHO pracuje 6 audytorów zewnętrznych. Jeśli poświęcą oni 5% czasu pracy na transakcje współfinansowane/finansowane przez nowy Instrument Finansowy Ochrony Ludności oznaczałoby to, że koszty zewnętrznego audytu wyniosłyby ok. 38 000 EUR. Dotychczasowe doświadczenia wskazują, że korzyści wynikające z kontroli powinny przeważać nad kosztami i zapewnić lepsze przestrzeganie przepisów obowiązujących na miejscu. Audyty wykonane w przeszłości doprowadziły do zmniejszenia wkładu UE poprzez potrącenie kosztów nie kwalifikujących się do współfinansowania. Ocena spodziewanego poziomu ryzyka brak zgodności Jak pokazały wcześniejsze audyty projektów współfinansowanych z obecnego instrumentu istnieje ryzyko niewłaściwego wykorzystania funduszy. Z tej przyczyny należałoby zaproponować wykorzystanie obecnego systemu do przyszłych działań. Uwzględniając, że dostępne będą większe fundusze wskazane może być większe zaangażowanie audytorów zewnętrznych. Szacunkowy poziom zgodności powinien sięgnąć 98% (poziom błędów poniżej 2%).

2.3. Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom

Określić istniejące lub przewidywane środki zapobiegania i ochrony

DG ECHO dopracuje jeszcze swoją strategię zwalczania nadużyć finansowych zgodnie z nową strategią Komisji w tym zakresie (CAFS) przyjętą w dniu 24 czerwca 2011 r., między innymi w celu zapewnienia, by:

mechanizmy kontrolne DG ECHO związane ze zwalczaniem nadużyć finansowych zostały w pełni uzgodnione z CAFS;

podejście do zarządzania ryzykiem nadużyć finansowych DG ECHO zostało ukierunkowane na ustalenie obszarów ryzyka wystąpienia nadużyć i odpowiednich środków reakcji.

Systemy wykorzystywane do wydatkowania unijnych środków zapewniają pozyskiwanie właściwych danych w celu uwzględniania tych danych w ramach zarządzania ryzykiem nadużyć finansowych (np. podwójnego finansowania).

W razie potrzeby tworzone będą grupy sieci kontaktów i odpowiednie narzędzia informatyczne, opracowane specjalnie do celów analizowania przypadków nadużyć finansowych.

3. SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY 3.1. Dział(y) wieloletnich ram finansowych i pozycja(-e) wydatków w budżecie, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ

· Istniejące pozycje w budżecie

Według działów wieloletnich ram finansowych i pozycji w budżecie

Dział wieloletnich ram finansowych || Pozycja w budżecie || Rodzaj środków || Wkład

Numer i tytuł || Zróżnicowane /niezróżnicowane ([42]) || państw EFTA[43] || państw kandydujących[44] || państw trzecich || w rozumieniu art. 18 ust. 1 lit. aa) rozporządzenia finansowego

3 || 23 03 01 Ochrona Ludności w Unii || Zróżnicowane || TAK || TAK* || TAK* || NIE

3 || 23 01 04 02 Ochrona ludności — Wydatki na administrację i zarządzanie || Zróżnicowane/niezróżnicowane || TAK || NIE || NIE || NIE

4 || 23 03 06 Interwencje w państwach trzecich polegające na ochronie ludności || Zróżnicowane || TAK || TAK* || TAK* || NIE

*

Udział w instrumencie jest otwarty dla krajów kandydujących i państw EOG (Islandia, Lichtenstein i Norwegia).

· Nowe pozycje w budżecie, o których utworzenie się wnioskuje

Według działów wieloletnich ram finansowych i pozycji w budżecie

Dział wieloletnich ram finansowych || Pozycja w budżecie || Rodzaj środków || Wkład

Liczba [Dział ……………………………………..] || Zróżnicowane /niezróżnicowane || państw EFTA || krajów kandydujących || państw trzecich || w rozumieniu art. 18 ust. 1 lit. aa) rozporządzenia finansowego

|| || || || || ||

3.2. Szacunkowy wpływ na wydatki 3.2.1. Synteza szacunkowego wpływu na wydatki

w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

Dział wieloletnich ram finansowych: || Liczba || Dział 3 – Bezpieczeństwo i obywatelstwo

Dyrekcja Generalna: ECHO – Pomoc Humanitarna i Ochrona Ludności || || || 2014[45] || 2015 || 2016 || 2017 || 2018 || 2019 || 2020 || 2021 r. i lata kolejne || OGÓŁEM

Ÿ Środki operacyjne || || || || || || || || ||

23 03 01 Ochrona Ludności w Unii || Środki na zobowiązania || 36,4 || 37,4 || 38,4 || 38,4 || 39,4 || 40,4 || 41,4 || Brak danych || 271,8

Środki na płatności || 30 || 34 || 34 || 34 || 35 || 35 || 35 || 34,8 || 271,8

Środki administracyjne finansowane ze środków przydzielonych ze środków przydzielonych na określone programy[46] || || || || || || || || ||

23 01 04 02 Ochrona ludności — Wydatki na administrację i zarządzanie || || 0,6 || 0,6 || 0,6 || 0,6 || 0,6 || 0,6 || 0,6 || Brak danych || 4,2

Środki OGÓŁEM w DZIALE 3 wieloletnich ram finansowych || Środki na zobowiązania || 37 || 38 || 39 || 39 || 40 || 41 || 42 || Brak danych || 276

Środki na płatności || 30,6 || 34,6 || 34,6 || 34,6 || 35,6 || 35,6 || 35,6 || 34,8 || 276

Dział wieloletnich ram finansowych: || Liczba || Dział 4: Globalny wymiar Europy

Dyrekcja Generalna: ECHO – Pomoc Humanitarna i Ochrona Ludności || || || 2014[47] || 2015 || 2016 || 2017 || 2018 || 2019 || 2020 || 2021 r. i lata kolejne || OGÓŁEM

Ÿ Środki operacyjne || || || || || || || || ||

23 03 06 Interwencje w państwach trzecich polegające na ochronie ludności || Środki na zobowiązania || 32 || 33 || 33 || 34 || 34 || 35 || 36 || Brak danych || 237

Środki na płatności || 25 || 30 || 30 || 31 || 31 || 32 || 33 || 25 || 237

Środki OGÓŁEM na DZIAŁ 4 wieloletnich ram finansowych || Środki na zobowiązania || 32 || 33 || 33 || 34 || 34 || 35 || 36 || || 237

Środki na płatności || 25 || 30 || 30 || 31 || 31 || 32 || 33 || 25 || 237

Ÿ OGÓŁEM środki operacyjne || Środki na zobowiązania || 69 || 71 || 72 || 73 || 74 || 76 || 78 || Brak danych || 513

Środki na płatności || 55 || 64 || 64 || 65 || 66 || 67 || 68 || 64 || 513

Ÿ OGÓŁEM środki administracyjne finansowane ze środków przydzielonych na określone programy operacyjne || || || || || || || || ||

Środki OGÓŁEM środki na DZIAŁY 1 do 4 wieloletnich ram finansowych (kwota referencyjna) || Środki na zobowiązania || 69 || 71 || 72 || 73 || 74 || 76 || 78 || Brak danych || 513

Środki na płatności || 55 || 64 || 64 || 65 || 66 || 67 || 68 || 64 || 513

Dział wieloletnich ram finansowych: || 5 || „Wydatki administracyjne”

w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

|| || || 2014 || 2015 || 2016 || 2017 || 2018 || 2019 || 2020 || OGÓŁEM

Dyrekcja Generalna: ECHO – Pomoc Humanitarna i Ochrona Ludności ||

Ÿ Zasoby ludzkie || 6,902 || 6,902 || 6,902 || 6,902 || 6,902 || 6,902 || 6,902 || 48,314

Ÿ Pozostałe wydatki administracyjne || 0,6 || 0,6 || 0,6 || 0,6 || 0,6 || 0,6 || 0,6 || 4,2

ŁĄCZNIE ECHO – Pomoc Humanitarna i Ochrona Ludności || Środki || 7,502 || 7,502 || 7,502 || 7,502 || 7,502 || 7,502 || 7,502 || 52,514

Środki OGÓŁEM na DZIAŁ 5 wieloletnich ram finansowych || (Środki na zobowiązania ogółem = środki na płatności ogółem) || 7,502 || 7,502 || 7,502 || 7,502 || 7,502 || 7,502 || 7,502 || 52,514

w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

|| || || 2014 || 2015 || 2016 || 2017 || 2018 || 2019 || 2020 || 2021 r. i lata kolejne || OGÓŁEM

Środki OGÓŁEM OGÓŁEM środki na DZIAŁY 1 do 5 wieloletnich ram finansowych || Środki na zobowiązania || 76,502 || 78,502 || 79,502 || 80,502 || 81,502 || 83,502 || 85,502 || Brak danych || 565,514

Środki na płatności || 62,502 || 71,502 || 71,502 || 72,502 || 73,502 || 74,502 || 75,502 || 64,000 || 565,514

3.2.2. Szacunkowy wpływ na środki operacyjne

– ¨  Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych

– ü  Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych, jak określono poniżej:

Środki na zobowiązania w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

|| Określić cele i realizacje ò || || || Rok 2014 || Rok 2015 || Rok 2016 || Rok 2017 || Rok 2018 || Rok 2019 || Rok 2020 || OGÓŁEM

|| REALIZACJA

|| Rodzaj[48] || Średni koszt realizacji || Liczba realizacji || Koszt || Liczba realizacji || Koszt || Liczba realizacji || Koszt || Liczba realizacji || Koszt || Liczba realizacji || Koszt || Liczba realizacji || Koszt || Liczba realizacji || Koszt || Liczba całkowita || OGÓŁEM koszt

|| Cel szczegółowy nr 1 - Zapobieganie[49] || || || || || || || || || || || || || || || ||

|| Liczba sfinansowanych projektów na rzecz zapobiegania || Umowy o dotacje || 0.3 || 10 || 3 || 10 || 3 || 10 || 3 || 10 || 3 || 10 || 3 || 10 || 3 || 10 || 3 || 70 || 21

|| Badania || Liczba zamówień || 0.1 || 5 || 0.5 || 5 || 0.5 || 5 || 0.5 || 5 || 0.5 || 5 || 0.5 || 5 || 0.5 || 5 || 0.5 || 35 || 3.5

|| Cel szczegółowy nr 1 - suma cząstkowa || 15 || 3.5 || 15 || 3.5 || 15 || 3.5 || 15 || 3.5 || 15 || 3.5 || 15 || 3.5 || 15 || 3.5 || 105 || 24.5

|| || || || || || || || || || || || || || || || ||

|| Cel szczegółowy nr 2 – zapewnianie gotowości || || || || || || || || || || || || || || || ||

|| Liczba sfinansowanych projektów na rzecz zapewnienia gotowości (w tym szkolenia i ćwiczenia) || Umowy o udzieleniu dotacji i zamówienia || 0.5 || 50 || 25 || 54 || 27 || 56 || 28 || 58 || 29 || 60 || 30 || 64 || 32 || 62 || 31 || 404 || 202

|| Systemy wczesnego ostrzegania || Liczba porozumień administracyjnych || 0.4 || 5 || 2 || 5 || 2 || 5 || 2 || 5 || 2 || 5 || 2 || 5 || 2 || 5 || 2 || 35 || 14

|| Potencjał Reagowania Kryzysowego || Liczba umów o udzieleniu dotacji + zamówień || 1 || 16 || 16 || 16 || 16 || 16 || 16 || 16 || 16 || 16 || 16 || 16 || 16 || 19 || 19 || 115 || 115

|| Cel szczegółowy nr 2 - suma cząstkowa || 71 || 43 || 75 || 45 || 77 || 46 || 79 || 47 || 81 || 48 || 85 || 50 || 86 || 52 || 554 || 331

|| || || || || || || || || || || || || || || || ||

|| CEL SZCZEGÓŁOWY nr 3 - Reagowanie[50] || || || || || || || || || || || || || || || ||

|| Wysłanie ekspertów || Liczba zamówień || 0.005 || 200[51] || 1 || 200 || 1 || 200 || 1 || 200 || 1 || 200 || 1 || 200 || 1 || 200 || 1 || 1400 || 7

||  Liczba operacji transportowych w UE || Umowa o udzieleniu dotacji/umowa o świadczeniu usług || 0.250 || 2 || 0.5 || 2 || 0.5 || 2 || 0.5 || 2 || 0.5 || 2 || 0.5 || 2 || 0.5 || 2 || 0.5 || 14 || 3.5

||  Liczba operacji transportowych poza UE || Umowa o udzieleniu dotacji/umowa o świadczeniu usług || 0.3 || 70[52] || 21 || 70 || 21 || 70 || 21 || 70 || 21 || 70 || 21 || 70 || 21 || 70 || 21 || 490 || 147

|| Cel szczegółowy nr 3 - suma cząstkowa || 272 || 22.5 || 272 || 22.5 || 272 || 22.5 || 272 || 22.5 || 272 || 22.5 || 272 || 22.5 || 272 || 22.5 || 1904 || 157.5

|| KOSZT OGÓŁEM || 358 || 69 || 362 || 71 || 364 || 72 || 366 || 73 || 368 || 74 || 372 || 76 || 373 || 78 || 2563 || 513

||

3.2.3. Szacunkowy wpływ na środki administracyjne 3.2.3.1. Streszczenie

– ¨  Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych

– ü  Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych, jak określono poniżej:

w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

|| 2014 [53] || 2015 || 2016 || 2017 || 2018 || 2019 || 2020 || OGÓŁEM

DZIAŁ 5 wieloletnich ram finansowych || || || || || || || ||

Zasoby ludzkie || 6,902 || 6,902 || 6,902 || 6,902 || 6,902 || 6,902 || 6,902 || 48,314

Pozostałe wydatki administracyjne || 0,550 || 0,550 || 0,550 || 0,550 || 0,550 || 0,550 || 0,550 || 3.85

DZIAŁ 5 wieloletnich ram finansowych || 7,452 || 7,452 || 7,452 || 7,452 || 7,452 || 7,452 || 7,452 || 52,164

Poza DZIAŁEM 5[54] wieloletnich ram finansowych || || || || || || || ||

Zasoby ludzkie || || || || || || || ||

Pozostałe wydatki administracyjne || 0,6 || 0,6 || 0,6 || 0,6 || 0,6 || 0,6 || 0,6 || 4,2

Suma cząstkowa Poza DZIAŁEM 5 wieloletnich ram finansowych || || || || || || || ||

OGÓŁEM || 8,052 || 8,052 || 8,052 || 8,052 || 8,052 || 8,052 || 8,052 || 56,364

3.2.3.2. Szacowane zapotrzebowanie na zasoby ludzkie 3.2.3.3. ¨      Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich

– ü  Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich, jak określono poniżej:

Wartości szacunkowe należy wyrazić w pełnych kwotach (lub najwyżej z dokładnością do jednego miejsca po przecinku)

|| 2014 || 2015 || 2016 || 2017 || 2018 || 2019 || 2020

Ÿ Stanowiska przewidziane w planie zatrudnienia (stanowiska urzędników i pracowników zatrudnionych na czas określony)

23 01 01 01 (w centrali i w biurach przedstawicielstw Komisji ) || 35 || 35 || 35 || 35 || 35 || 35 || 35

XX 01 01 02 (w delegaturach) || || || || || || ||

XX 01 05 01 (pośrednie badania naukowe) || || || || || || ||

10 01 05 01 (bezpośrednie badania naukowe) || || || || || || ||

Ÿ Personel zewnętrzny (w ekwiwalentach pełnego czasu pracy): EPC)[55]

23 01 02 01 (AC, END, INT z globalnej koperty finansowej) || 36 || 36 || 36 || 36 || 36 || 36 || 36

XX 01 02 02 (AC, INT, JED, AL i END w delegaturach) || || || || || || ||

XX 01 04 yy[56] || - w centrali[57] || || || || || || ||

- w delegaturach || || || || || || ||

XX 01 05 02 (AC, END, INT – pośrednie badania naukowe) || || || || || || ||

10 01 05 02 (AC, END, INT – bezpośrednie badania naukowe) || || || || || || ||

Inna pozycja w budżecie (określić) || || || || || || ||

OGÓŁEM || 71 || 71 || 71 || 71 || 71 || 71 || 71

XX oznacza odpowiednią dziedzinę polityki lub odpowiedni tytuł w budżecie.

Potrzeby w zakresie zasobów ludzkich zostaną pokryte z zasobów DG już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

Opis zadań do wykonania

Urzędnicy i pracownicy zatrudnieni na czas określony || Zarządzanie umowami o udzieleniu dotacji i zamówieniami; realizacja polityki i działania następcze, wsparcie administracyjne.

Personel zewnętrzny || Zagwarantowanie nieprzerwanego funkcjonowania Centrum Reagowania Kryzysowego niezbędne prace na miejscu; wsparcie administracyjne.

3.2.4. Zgodność z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi

– ü  Wniosek/inicjatywa jest zgodny(-a) z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi.

– ¨  Wniosek/inicjatywa wymaga przeprogramowania odpowiedniego działu w wieloletnich ramach finansowych.

Należy wyjaśnić, na czym ma polegać przeprogramowanie, określając pozycje w budżecie, których ma ono dotyczyć, oraz podając odpowiednie kwoty.

Nowe wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020, zgodnie z komunikatem „Budżet z perspektywy »Europy 2020«”(COM(2011) 500 wersja ostateczna)

– ¨  Wniosek/inicjatywa wymaga zastosowania instrumentu elastyczności lub zmiany wieloletnich ram finansowych[58]

Należy wyjaśnić, który wariant jest konieczny, określając pozycje w budżecie, których ma on dotyczyć, oraz podając odpowiednie kwoty.

3.2.5. Udział osób trzecich w finansowaniu

– Wniosek/inicjatywa przewiduje współfinansowanie szacowane zgodnie z poniższym:

Środki w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

|| 2014 || 2015 || 2016 || 2017 || 2018 || 2019 || 2020 || OGÓŁEM

Wkład państw EFTA do pozycji budżetowych 230301 + 230306[59] || 0,650 || 0,650 || 0,650 || 0,650 || 0,650 || 0,650 || 0,650 || 4,550

Państwa trzecie wnoszące składki z tytułu uczestnictwa w Mechanizmie Ochrony Ludności[60] || 0,126 || 0,126 || 0,126 || 0,126 || 0,126 || 0,126 || 0,126 || 0,882

OGÓŁEM środki objęte współfinansowaniem || 0,776 || 0,776 || 0,776 || 0,776 || 0,776 || 0,776 || 0,776 || 5,432

3.3. Szacunkowy wpływ na dochody

– ü  Wniosek/inicjatywa nie ma wpływu finansowego na dochody.

– ¨  Wniosek/inicjatywa ma wpływ finansowy określony poniżej:

¨         wpływ na zasoby własne

¨         wpływ na dochody różne

w mln EUR (do 3 miejsc po przecinku)

Pozycja w budżecie dotycząca dochodów || Środki zapisane w budżecie na bieżący rok budżetowy || Wpływ wniosku/inicjatywy[61]

Rok N || Rok N+1 || Rok N+2 || Rok N+3 || … wprowadzić taką liczbę kolumn dla poszczególnych lat, jaka jest niezbędna, by odzwierciedlić cały okres wpływu (zob. pkt 1.6)

Artykuł ………… || || || || || || || ||

W przypadku wpływu na dochody różne, należy wskazać pozycję(-e) wydatków w budżecie, którą(-e) ten wpływ obejmie.

Należy określić metodę obliczania wpływu na dochody.

[1]               Dz.U. L 314 z 1.12.2007, s. 9.

[2]               Dz.U. L 71 z 10.3.2007, s. 9.

[3]               COM(2011) 696 wersja ostateczna.

[4]               COM(2011) 500 wersja ostateczna.

[5]               COM(2010) 600 wersja ostateczna.

[6]               COM(2009) 82 wersja ostateczna.

[7]               C 115/1, 4.5.2010.

[8]               COM(2010) 673 wersja ostateczna.

[9]               Dz.U L 314 z 1.12.2007, s. 9.

[10]             Dz.U. L 71 z 10.3.2007, s. 9.

[11]             Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 1.

[12]             Ogólne spotkania zainteresowanych stron odbyły się w dniach 6 kwietnia i 17 czerwca 2011 r. W obu przypadkach zaproszono 600 stron, a udział wzięło 120 uczestników. Spotkanie dyrektorów generalnych zajmujących się ochroną ludności odbyło się w Budapeszcie w dniach 23–25 maja 2011 r.

[13]             COM(2010) 600 wersja ostateczna.

[14]             COM(2010) 673 wersja ostateczna.

[15]             15520/08.

[16]             15874/10.

[17]             CECIS ułatwia komunikację między centrum monitorowania i informacji a organami krajowymi, umożliwiając szybsze i skuteczniejsze reagowanie na klęski i katastrofy.

[18]             COM(2011) 500 wersja ostateczna.

[19]             Dz.U. L 297 z 15.11.2001, s. 7.

[20]             Dz.U. L 314 z 1.12.2007, s. 9.

[21]             Dz.U. L 71 z 10.3.2007, s. 9.

[22]             Dz.U. L 327 z 21.12.1999, s. 53.

[23]             COM(2009) 82 wersja ostateczna.

[24]             Dz.U. L 163 z 2.7.1996, s. 1.

[25]             Dz.U. C 25 z 30.1.2008, s. 1.

[26]             Dz.U. C 317 z 12.12.2008, s. 6.

[27]             Dz.U. L 55 z 16.2.2003, s. 13.

[28]             Dz.U. L 327 z 24.11.2006, s. 1.

[29]             Dz.U. L 404 z 30.12.2006, s. 39.

[30]             Dz.U. L 58 z 24.2.2007, s. 1.

[31]             Dz.U. L 163 z 2.7.1996, s. 1.

[32]             Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.

[33]             Dz.U. L 312 z 23.12.1995, s. 1.

[34]             Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2.

[35]             Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 1.

[36]             Dz.U. L

[37]             Dz.U. L 71 z 10.3.2007, s.9-17

[38]             ABM: Activity Based Management: zarządzanie kosztami działań - ABB: Activity Based Budgeting: budżet zadaniowy.

[39]             O którym mowa w art. 49 ust. 6 lit. a) lub b) rozporządzenia finansowego.

[40]             Wyjaśnienia dotyczące trybów zarządzania oraz odniesienia do rozporządzenia finansowego znajdują się na następującej stronie: http://www.cc.cec/budg/man/budgmanag/budgmanag_en.html

[41]             Zgodnie z art. 185 rozporządzenia finansowego.

[42]             Środki zróżnicowane / środki niezróżnicowane.

[43]             EFTA: Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu.

[44]             Państwa kandydujące oraz w stosownych przypadkach potencjalne państwa kandydujące Bałkanów Zachodnich.

[45]             Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się wprowadzanie w życie wniosku/inicjatywy.

[46]             Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie w zakresie wprowadzania w życie programów lub działań UE (dawne pozycje „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe.

[47]             Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się wprowadzanie w życie wniosku/inicjatywy.

[48]             Realizacje odnoszą się do produktów i usług, które zostaną zapewnione (np. liczba sfinansowanych wymian studentów, liczba kilometrów zbudowanych dróg itp.).

[49]             Jak wskazano w sekcji 1.4.2. „Cel(e) szczegółowy(-e)…”.

[50]             Jak wskazano w sekcji 1.4.2. „Cel(e) szczegółowy(-e)…”.

[51]             W oparciu o szacunkową liczbę 20 klęsk i katastrof oraz szacunkową liczbę średnio 10 ekspertów na klęskę/katastrofę.

[52]             W oparciu o szacunkową liczbę 7 lotów na każdą klęskę i katastrofę poza UE oraz szacunkową liczbę średnio 10 klęsk/katastrof rocznie.

[53]             Rok N jest rokiem, w którym rozpoczyna się wprowadzanie w życie wniosku/inicjatywy.

[54]             Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie w zakresie wprowadzania w życie programów lub działań UE (dawne pozycje „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe.

[55]             AC = pracownik kontraktowy; INT= pracownik tymczasowy; JED = młodszy oddelegowany ekspert; AL = członek personelu miejscowego; END= oddelegowany ekspert krajowy;

[56]             Poniżej pułapu na personel zewnętrzny ze środków operacyjnych (dawne pozycje „BA”)

[57]             Przede wszystkim fundusze strukturalne, Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) oraz Europejski Fundusz Rybacki.

[58]             Zob. pkt 19 i 24 Porozumienia międzyinstytucjonalnego.

[59]             W oparciu o opłaty zapłacone w 2011 r.

[60]             W oparciu o opłaty zapłacone w 2011 r. (w tym czasie jedynie Chorwacja).

[61]             W przypadku tradycyjnych zasobów własnych (opłaty celne, opłaty wyrównawcze od cukru) należy wskazać kwoty netto, tzn. kwoty brutto po odliczeniu 25 % na poczet kosztów poboru.