EUROPESE COMMISSIE

Brussel, 17.2.2023

COM(2023) 82 final

2023/0037(NLE)

Voorstel voor een

BESLUIT VAN DE RAAD

betreffende de ondertekening, namens de Europese Unie, van de vrijhandelsovereenkomst tussen de Europese Unie en Nieuw-Zeeland

TOELICHTING

1.ACHTERGROND VAN HET VOORSTEL

•Motivering en doel van het voorstel

Nieuw-Zeeland is de 50e handelspartner van de EU voor goederen; de EU is de op twee na grootste handelspartner van Nieuw-Zeeland (na China en Australië), goed voor 11,5 % van zijn totale handel. De bilaterale handel in goederen tussen de twee partners was in 2021 goed voor 7,8 miljard EUR, terwijl de handel in diensten in 2020 goed was voor 3,7 miljard EUR. De uitvoer van Nieuw-Zeeland naar de EU bestaat grotendeels uit landbouwproducten, terwijl de EU vooral industrieproducten naar Nieuw-Zeeland uitvoert. In 2020 bedroegen de buitenlandse directe investeringen van de EU in Nieuw-Zeeland 8,5 miljard EUR en de investeringen van Nieuw-Zeeland in de EU 4,8 miljard EUR.

Het besluit om te beginnen met de voorbereiding van mogelijke onderhandelingen is op 29 oktober 2015 genomen tijdens een bijeenkomst van de voorzitters van de Europese Raad en de Europese Commissie met de premier van Nieuw-Zeeland. Van groot belang daarvoor was het feit dat Nieuw-Zeeland tot de snelst groeiende ontwikkelde economieën ter wereld behoort en talrijke preferentiële handelsovereenkomsten met andere partners heeft gesloten. Daardoor golden voor EU-bedrijven minder gunstige voorwaarden om toegang te krijgen tot de Nieuw-Zeelandse markt. Derhalve werd geoordeeld dat een handelsovereenkomst met een gelijkgestemde partner als Nieuw-Zeeland ondernemingen in de EU een gelijk speelveld zou bieden en zou bijdragen tot het scheppen van banen, groei en investeringen, wat zowel bedrijven als burgers in de EU ten goede zou komen.

In het voorjaar van 2017 werd een uitgebreid verkennend onderzoek afgerond, waaruit bleek dat onderhandelingen zouden kunnen leiden tot een handelsovereenkomst die beide partijen tot voordeel zou strekken. De ontwerp-onderhandelingsrichtsnoeren zijn in september 2017 aan de lidstaten voorgelegd, samen met een bijbehorende effectbeoordeling 1 .

Op 22 mei 2018 heeft de Raad van de Europese Unie de Europese Commissie gemachtigd handelsbesprekingen met Nieuw-Zeeland te starten en onderhandelingsrichtsnoeren vastgesteld. De onderhandelingen werden ondersteund door een effectbeoordeling van de duurzaamheid van de handel. De eerste onderhandelingsronde voor een vrijhandelsovereenkomst tussen de Europese Unie en Nieuw-Zeeland vond plaats in juli 2018. Na een onderhandelingsproces van vier jaar en twaalf onderhandelingsronden hebben de EU en Nieuw-Zeeland op 30 juni 2022 de onderhandelingen over een ambitieuze vrijhandelsovereenkomst afgerond.

Nieuw-Zeeland is statistisch gezien weliswaar een relatief kleine handelspartner, maar de vrijhandelsovereenkomst is een welkome bevestiging van onze versterkte betrekkingen met Nieuw-Zeeland en onderstreept de ambitie van de EU om de betrekkingen met de Indo-Pacifische regio te verdiepen in het licht van haar Indo-Pacifische strategie uit 2021.

In de bredere geopolitieke en geo-economische context geeft de tijdige afronding van deze onderhandelingen met een gelijkgestemde partner als Nieuw-Zeeland ook een sterk signaal af dat wij ons gezamenlijk inzetten voor een op regels gebaseerd handelssysteem.

De overeenkomst zal alle Nieuw-Zeelandse rechten op goederen uit de EU afschaffen, de boeren in de EU ondersteunen en werknemers en het milieu beschermen door middel van verregaande, afdwingbare bepalingen inzake duurzame ontwikkeling. De vrijhandelsovereenkomst is de eerste overeenkomst van de EU waarin bepalingen van de “nieuwe generatie” inzake duurzame ontwikkeling zijn opgenomen, in overeenstemming met de resultaten van de recente mededeling over de evaluatie van het duurzame handelsbeleid van de EU (“De kracht van handelspartnerschappen: samen voor groene en rechtvaardige groei” van 22 juni 2022 2 ).

De juridisch getoetste teksten van de vrijhandelsovereenkomst zijn gepubliceerd en kunnen via de volgende link worden geraadpleegd:

https://policy.trade.ec.europa.eu/eu-trade-relationships-country-and-region/countries-and-regions/new-zealand/eu-new-zealand-agreement/text-agreement_nl

De Commissie legt de volgende voorstellen voor besluiten van de Raad voor:

–Voorstel voor een besluit van de Raad betreffende de ondertekening, namens de Europese Unie, van de vrijhandelsovereenkomst tussen de Europese Unie en Nieuw-Zeeland;

–Voorstel voor een besluit van de Raad betreffende de sluiting van de vrijhandelsovereenkomst tussen de Europese Unie en Nieuw-Zeeland.

•Samenhang met de huidige bepalingen op dit beleidsgebied

Voordat de onderhandelingen over een vrijhandelsovereenkomst werden afgerond, hadden de EU en Nieuw-Zeeland een brede partnerschapsovereenkomst op het gebied van betrekkingen en samenwerking (“Partnership Agreement on Relations and Cooperation”, hierna “PARC”) gesloten, die op 21 juli 2022 in werking is getreden. De PARC vormt de rechtsgrondslag voor het langdurige en sterke partnerschap tussen de EU en Nieuw-Zeeland en verdiept de samenwerking tussen beide partijen op tal van gebieden, zoals internationale vrede en veiligheid, onderzoek en innovatie, ontwikkeling, visserij en maritieme zaken, en samenwerking op het gebied van handel en economie.

Zodra de vrijhandelsovereenkomst in werking treedt, zal zij naast de PARC bestaan als een specifieke overeenkomst en een integraal onderdeel van de algemene bilaterale betrekkingen tussen de EU en Nieuw-Zeeland. De twee overeenkomsten bevatten geen overlappende of tegenstrijdige bepalingen.

•Verenigbaarheid met andere beleidsterreinen van de Unie

Verder weerspiegelen de bepalingen van de vrijhandelsovereenkomst ten volle het resultaat van de recente mededeling van de EU over de evaluatie van het duurzame handelsbeleid (“De kracht van handelspartnerschappen: samen voor groene en rechtvaardige groei” van 22 juni 2022).

2.RECHTSGRONDSLAG, SUBSIDIARITEIT EN EVENREDIGHEID

•Rechtsgrondslag

Derhalve moet de vrijhandelsovereenkomst worden ondertekend door de Unie op grond van een besluit van de Raad uit hoofde van artikel 218, lid 5, VWEU, en worden gesloten door de Unie op grond van een besluit van de Raad uit hoofde van artikel 218, lid 6, VWEU, na goedkeuring door het Europees Parlement.

•Subsidiariteit (bij niet-exclusieve bevoegdheid)

•Evenredigheid

Handelsovereenkomsten zijn passende middelen om de markttoegang en aanverwante kwesties van alomvattende economische betrekkingen met een land buiten de EU te regelen. Er is geen alternatief om de desbetreffende toezeggingen en liberaliseringsinspanningen juridisch bindend te maken.

•Keuze van het instrument

Dit voorstel is in overeenstemming met artikel 218, lid 5, VWEU, uit hoofde waarvan de Raad besluiten over de ondertekening van internationale overeenkomsten vaststelt. Er bestaat geen ander rechtsinstrument dat kan worden gebruikt om de in dit voorstel uitgedrukte doelstellingen te bereiken.

3.EVALUATIE, RAADPLEGING VAN BELANGHEBBENDEN EN EFFECTBEOORDELING

•Evaluatie van bestaande wetgeving en controle van de resultaatgerichtheid ervan

Volgens de effectbeoordeling zal de bilaterale handel als gevolg van de vrijhandelsovereenkomst naar verwachting met maximaal 30 % toenemen en zullen EU-ondernemingen die naar Nieuw-Zeeland uitvoeren in het kader van de vrijhandelsovereenkomst vanaf het eerste jaar van toepassing tot 140 miljoen EUR aan rechten kunnen besparen. De investeringen van de EU in Nieuw-Zeeland zouden met 80 % kunnen toenemen.

Echter kan worden aangenomen dat de kwantitatieve elementen de reële economische gevolgen van deze vrijhandelsovereenkomst onderschatten, aangezien de standaardmodelleringsconfiguratie de geringe grootte van Nieuw-Zeeland geen recht doet. De cijfers kunnen geen rekening houden met de verwachte voordelen die voortvloeien uit de versterking van de bescherming en handhaving van intellectuele-eigendomsrechten, de belangrijke bepalingen inzake digitale handel of digitale diensten of het politieke belang van deze vrijhandelsovereenkomst. De vrijhandelsovereenkomst tussen de EU en Nieuw-Zeeland is de modernste handelsovereenkomst van de EU. Zij is van bijzonder belang in de bredere context, nu zij de norm voor toekomstige overeenkomsten vaststelt en tegelijkertijd de doorlopende inspanningen van de EU om haar economische betrekkingen in de Indo-Pacifische regio verder te versterken, ondersteunt. Deze elementen kunnen niet in een model worden gevat, maar kunnen naar verwachting van aanzienlijk belang zijn en een diepere economische betrokkenheid bevorderen.

•Raadpleging van belanghebbenden

Vóór de start van de onderhandelingen heeft de Commissie een effectbeoordeling van de vrijhandelsovereenkomst tussen de EU en Nieuw-Zeeland 3 verricht, ondersteund door een online openbare raadpleging en een onafhankelijke studie die is uitgevoerd door een externe contractant. De studie bevestigde dat de vrijhandelsovereenkomst tussen de EU en Nieuw-Zeeland belangrijke voordelen kan opleveren die verder gaan dan een betere markttoegang, waarbij het belang van alomvattende economische betrekkingen in de ruimere regio werd benadrukt.

Parallel aan de onderhandelingen heeft een externe contractant een duurzaamheidseffectbeoordeling van de vrijhandelsovereenkomst tussen de EU en Nieuw-Zeeland 4 verricht om de mogelijke economische, sociale, mensenrechten- en milieueffecten te onderzoeken die voortvloeien uit de bepalingen van de vrijhandelsovereenkomst of die een gevolg zijn van het wegnemen of verminderen van belemmeringen voor bilaterale handel en investeringen tussen de EU en Nieuw-Zeeland.

In het kader van de effectbeoordeling en de duurzaamheidseffectbeoordeling hebben de respectieve contractanten interne en externe deskundigen geraadpleegd en belanghebbenden in zowel de EU als Nieuw-Zeeland geraadpleegd door middel van online-enquêtes, verzoeken om standpuntnota’s, interviews en bijeenkomsten.

De EU-lidstaten zijn vóór en tijdens de onderhandelingen via het Comité handelspolitiek van de Raad zowel mondeling als schriftelijk regelmatig geïnformeerd en geraadpleegd over de verschillende aspecten van de onderhandelingen. Ook het Europees Parlement is regelmatig geïnformeerd en geraadpleegd, via zijn Commissie internationale handel (INTA), en met name zijn monitoringgroep Australië-Nieuw-Zeeland. Beide instellingen kregen gedurende het gehele proces inzage in de teksten van de onderhandelingsresultaten.

De Commissie heeft ook maatschappelijke organisaties de mogelijkheid geboden om hun stem te laten horen en vragen te stellen, onder meer door middel van specifieke dialogen met het maatschappelijk middenveld, zowel ten tijde van de effectbeoordeling en de duurzaamheidseffectbeoordeling als tijdens de eigenlijke onderhandelingen.

Voorts heeft de Commissie tijdens de onderhandelingen op haar website verslagen over de onderhandelingsronden, de tekstvoorstellen, persberichten, factsheets en achtergrondinformatie gepubliceerd en regelmatig bijgewerkt.

•Bijeenbrengen en gebruik van expertise

•Effectbeoordeling

De duurzaamheidseffectbeoordeling, die is verricht ter ondersteuning van de onderhandelingen over de vrijhandelsovereenkomst, bevestigde dat de Overeenkomst voor zowel de EU als Nieuw-Zeeland over het algemeen positieve macro-economische gevolgen zou hebben.

•Resultaatgerichtheid en vereenvoudiging

De vrijhandelsovereenkomst valt niet onder Refit-procedures. Niettemin bevat zij een aantal bepalingen waardoor de handels- en daarmee samenhangende procedures zullen worden vereenvoudigd, de met uitvoer verband houdende kosten zullen worden verminderd en er meer kmo’s in staat worden gesteld op beide markten zaken te doen. Een specifiek hoofdstuk inzake kmo’s voorziet met name in betere informatie-uitwisseling en samenwerking met Nieuw-Zeeland op het gebied van kmo-gerelateerde kwesties. De afschaffing van rechten, vereenvoudigde en gedigitaliseerde douaneprocedures en meer compatibele technische vereisten zullen de exportgerelateerde kosten verlagen en kmo’s met kleinere handelsvolumes in staat stellen te concurreren met grotere ondernemingen. Dit vergroot ook het vermogen van kmo’s om deel te nemen aan toeleveringsketens, digitale handel en overheidsopdrachten en om diensten te verlenen op de Nieuw-Zeelandse markt. De vrijhandelsovereenkomst bevordert ook de transparantie en het gebruik van internationale normen om de markttoegang te vergemakkelijken en de nalevingskosten te verlagen.

•Grondrechten

Het voorstel heeft geen negatieve gevolgen voor de bescherming van de grondrechten in de Unie.

4.GEVOLGEN VOOR DE BEGROTING

5.OVERIGE ELEMENTEN

•Uitvoeringsplanning en regelingen betreffende controle, evaluatie en rapportage

De vrijhandelsovereenkomst omvat institutionele bepalingen die voorzien in een structuur voor uitvoeringsorganen teneinde voortdurend toezicht te houden op de uitvoering, de werking en het effect van de vrijhandelsovereenkomst.

Het institutionele hoofdstuk van de vrijhandelsovereenkomst stelt een Handelscomité in dat als voornaamste taak het toezicht houden op en het vergemakkelijken van de uitvoering en toepassing van de vrijhandelsovereenkomst heeft. Het Handelscomité zal worden belast met het toezicht op de werkzaamheden van alle in het kader van de vrijhandelsovereenkomst opgerichte gespecialiseerde comités en werkgroepen.

De vrijhandelsovereenkomst voorziet in de oprichting van interne adviesgroepen met een evenwichtige vertegenwoordiging van onafhankelijke maatschappelijke organisaties, waaronder niet-gouvernementele organisaties, bedrijfs- en werkgeversorganisaties en vakbonden, die actief zijn op het gebied van economie, duurzame ontwikkeling, sociale zaken, mensenrechten, milieu en andere aangelegenheden, en, in het geval van Nieuw-Zeeland, vertegenwoordigers van de Māori. De interne adviesgroepen kunnen standpunten te kennen geven en aanbevelingen doen met betrekking tot de werking en uitvoering van de vrijhandelsovereenkomst; zij komen eenmaal per jaar bijeen.

Zoals benadrukt in de mededeling “Handel voor iedereen”, besteedt de Commissie meer middelen aan de doeltreffende uitvoering en handhaving van handels- en investeringsovereenkomsten. In oktober 2022 heeft de Commissie haar derde jaarlijkse uitvoerings- en handhavingsverslag gepubliceerd. Het voornaamste doel van het verslag is een objectief overzicht te geven van de uitvoering van de vrijhandelsovereenkomsten van de EU, waarin de geboekte vooruitgang en de tekortkomingen die moeten worden aangepakt, worden onderstreept. Het is de bedoeling dat het verslag als basis dient voor een open debat over de werking en de uitvoering van de vrijhandelsovereenkomsten waarbij de lidstaten, het Europees Parlement en het maatschappelijk middenveld in het algemeen worden betrokken. De publicatie van het verslag op jaarbasis zal de regelmatige monitoring van ontwikkelingen mogelijk maken, waarbij ook kan worden vastgelegd hoe prioritaire aangelegenheden zijn aangepakt. Het verslag zal de vrijhandelsovereenkomst tussen de EU en Nieuw-Zeeland vanaf de inwerkingtreding ervan bestrijken.

•Toelichtende stukken (bij richtlijnen)

•Artikelsgewijze toelichting

Naar verwachting zal de bilaterale handel als gevolg van de vrijhandelsovereenkomst met maximaal 30 % toenemen en zullen EU-ondernemingen die naar Nieuw-Zeeland uitvoeren in het kader van de vrijhandelsovereenkomst vanaf het eerste jaar van toepassing tot 140 miljoen EUR aan rechten kunnen besparen. Nieuw-Zeeland zal bijvoorbeeld de hoge rechten afschaffen op industrieproducten, zoals auto’s en onderdelen van motorvoertuigen (huidige tarieven tot 10 %), machines (huidige tarieven tot 5 %), chemische producten (huidige tarieven tot 5 %), kleding (huidige tarieven tot 10 %), geneesmiddelen (huidige tarieven tot 5 %), schoenen (huidige tarieven tot 10 %) en textiel (huidige tarieven tot 10 %).

Europese boeren en levensmiddelenbedrijven zullen in Nieuw-Zeeland nieuwe zakelijke kansen krijgen, aangezien bij de inwerkingtreding van de vrijhandelsovereenkomst alle rechten worden afgeschaft die thans worden geheven op de invoer van agrovoedingsmiddelen uit de EU, met inbegrip van belangrijke exportproducten van de EU, zoals varkensvlees (huidig tarief 5 %), wijn en mousserende wijn (huidig tarief van 5 %), chocolade, suikerwerk en koekjes (huidig tarief van 5 %), en voeder voor huisdieren (huidig tarief van 5 %). Voorts zal de vrijhandelsovereenkomst de geografische aanduidingen beschermen voor de volledige lijst van bijna 2000 wijnen en gedistilleerde dranken uit de EU en 163 andere levensmiddelen, zoals feta, Parmigiano Reggiano, Lübecker Marzipan en Elia Kalamatas (Kalamata-olijven).

Tegelijkertijd houdt de vrijhandelsovereenkomst ten volle rekening met de landbouwgevoeligheden van de EU. De EU zal haar markten voor zeer gevoelige producten, zoals rundvlees, boter of melkpoeder, niet volledig liberaliseren. Deze uit Nieuw-Zeeland ingevoerde producten krijgen slechts een beperkte en gecontroleerde toegang tot de EU-markt door middel van zorgvuldig aangepaste tariefcontingenten die rekening houden met de bezorgdheid van de Europese boeren en de voorkeuren van de consument. Er is voor gezorgd dat deze quota de mogelijke druk op de markt zullen beperken.

De vrijhandelsovereenkomst stelt voor ingevoerde levensmiddelen hoge duurzaamheids- en kwaliteitsnormen vast. Het speelveld zal op het gebied van productie- en duurzaamheidscriteria voor boeren aan beide zijden gelijk zijn. De vrijhandelsovereenkomst bevat een specifieke tekst over duurzame voedselsystemen (een première in de handelsovereenkomsten van de EU) en dierenwelzijn, waarmee de weg wordt gebaand voor verdere bilaterale en multilaterale samenwerking op gebieden als dierenwelzijn, voedsel, pesticiden en meststoffen. De bepalingen van de vrijhandelsovereenkomst zullen de boeren in de EU beschermen tegen oneerlijke concurrentie.

De vrijhandelsovereenkomst zal de toegang van EU-bedrijven tot overheidsopdrachten in Nieuw-Zeeland verbeteren.

Wat handel en duurzame ontwikkeling betreft, is dit de eerste handelsovereenkomst van de EU die de resultaten weerspiegelt van de recente mededeling van de EU over de evaluatie van het duurzame handelsbeleid, met toezeggingen in het kader van de Klimaatovereenkomst van Parijs en de fundamentele arbeidsnormen van de IAO, aan welke toezeggingen ingeval van niet-nakoming sancties zijn verbonden. Voorts is de vrijhandelsovereenkomst de eerste handelsovereenkomst met specifieke bepalingen inzake handel en gendergelijkheid in het kader van het hoofdstuk over handel en duurzame ontwikkeling en met specifieke bepalingen inzake de hervorming van de handel in en subsidies voor fossiele brandstoffen en een vrijhandelsovereenkomst die vanaf de inwerkingtreding ervan groene goederen en diensten liberaliseert. De vrijhandelsovereenkomst voorziet in nieuwe verbintenissen inzake de circulaire economie, ontbossing, koolstofbeprijzing en bescherming van het mariene milieu.

2023/0037 (NLE)

Voorstel voor een

BESLUIT VAN DE RAAD

betreffende de ondertekening, namens de Europese Unie, van de vrijhandelsovereenkomst tussen de Europese Unie en Nieuw-Zeeland

DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 91, lid 1, artikel 100, lid 2, en artikel 207, lid 4, eerste alinea, in samenhang met artikel 218, lid 5,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)Op 22 mei 2018 heeft de Raad de Commissie gemachtigd te onderhandelen over een vrijhandelsovereenkomst (“de Overeenkomst”) met Nieuw-Zeeland.

(2)Op 30 juni 2022 zijn de onderhandelingen over de Overeenkomst tussen de Europese Unie en Nieuw-Zeeland met succes afgerond.

(3)De Overeenkomst moet derhalve namens de Unie worden ondertekend, onder voorbehoud van de sluiting ervan op een latere datum,

HEEFT HET VOLGENDE BESLUIT VASTGESTELD:

Artikel 1

De ondertekening van de vrijhandelsovereenkomst tussen de Europese Unie en Nieuw-Zeeland (“de Overeenkomst”) wordt namens de Unie goedgekeurd, onder voorbehoud van de sluiting ervan.

Artikel 2

Het secretariaat-generaal van de Raad stelt het volmachtinstrument op dat de persoon (personen) die daartoe door de onderhandelaar van de Overeenkomst is (zijn) aangewezen, machtiging verleent de Overeenkomst, onder voorbehoud van de sluiting ervan, namens de Unie te ondertekenen.

Artikel 3

Dit besluit treedt in werking op de dag waarop het wordt vastgesteld.

Gedaan te Brussel,

(1)    SWD/2017/0289 final.

(2)    https://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/?uri=CELEX%3A52022DC0409&qid=1656586727707

(3)    https://policy.trade.ec.europa.eu/analysis-and-assessment/impact-assessments_nl

(4)    https://policy.trade.ec.europa.eu/analysis-and-assessment/sustainability-impact-assessments_nl

EUROPESE COMMISSIE

Brussel, 17.2.2023

COM(2023) 82 final

BIJLAGE

bij

Voorstel voor een besluit van de Raad

betreffende de ondertekening, namens de Europese Unie, van de vrijhandelsovereenkomst tussen de Europese Unie en Nieuw-Zeeland

VRIJHANDELSOVEREENKOMST
TUSSEN DE EUROPESE UNIE
EN NIEUW-ZEELAND

PREAMBULE

De Europese Unie, hierna “de Unie” genoemd,

en

Nieuw-Zeeland,

hierna afzonderlijk “Partij” en gezamenlijk “de Partijen” genoemd,

ERKENNENDE dat zij een langdurig en sterk handelspartnerschap hebben, dat is gebaseerd op de gemeenschappelijke beginselen en waarden die zijn weergegeven in de partnerschapsovereenkomst op het gebied van betrekkingen en samenwerking tussen de Europese Unie en haar lidstaten, enerzijds, en Nieuw-Zeeland, anderzijds, gedaan te Brussel op 5 oktober 2016, alsmede belangrijke economische, handels- en investeringsbanden;

VASTBESLOTEN hun economische betrekkingen te verstevigen en de bilaterale handel en investeringen uit te breiden;

ERKENNENDE dat mondiale samenwerking van belang is bij het aanpakken van kwesties van gemeenschappelijk belang;

ERKENNENDE dat transparantie in internationale handel en bij internationale investeringen van belang is voor alle betrokkenen;

VOORNEMENS ZIJNDE een stabiel en voorspelbaar kader tot stand te brengen met duidelijke en over en weer tot voordeel strekkende regels voor de handel en investeringen tussen de Partijen alsmede belemmeringen daarvoor te beperken of op te heffen;

ERKENNENDE dat het Verdrag van Waitangi/te Tiriti o Waitangi een basisdocument van constitutioneel belang is voor Nieuw-Zeeland;

GELEID DOOR DE WENS de levensstandaard te verhogen, inclusieve economische groei en stabiliteit te bevorderen, nieuwe mogelijkheden voor werkgelegenheid te scheppen en het algemene welzijn te verbeteren, en daarom opnieuw bevestigende dat zij de vaste wil hebben om de liberalisering van handel en investeringen te bevorderen;

ERVAN OVERTUIGD dat deze overeenkomst een uitgebreidere en betrouwbare markt voor goederen en diensten tot stand zal brengen, en aldus het concurrentievermogen van hun ondernemingen op mondiale markten zal versterken;

VASTBESLOTEN hun economische, handels- en investeringsbanden aan te halen met eerbiediging van het doel van een in economisch, sociaal en ecologisch opzicht duurzame ontwikkeling, en handel en investeringen te bevorderen in overeenstemming met de doelstelling om hoge beschermingsniveaus voor milieu en werknemers na te streven en met de desbetreffende internationaal erkende normen en overeenkomsten waarbij zij partij zijn;

VASTBESLOTEN het consumentenwelzijn te vergroten door middel van beleidsmaatregelen die een hoog niveau van consumentenbescherming en economisch welzijn alsmede een grote keuzevrijheid voor de consument waarborgen;

BEVESTIGENDE dat de Partijen het recht hebben om op hun respectieve grondgebied regelgeving vast te stellen ter verwezenlijking van legitieme beleidsdoelstellingen, zoals de bescherming van het leven of de gezondheid van mensen, dieren en planten, de sociale diensten, het openbaar onderwijs, de veiligheid, het milieu, met inbegrip van klimaatverandering, de openbare zeden, de sociale bescherming of consumentenbescherming, het dierenwelzijn, de eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer en gegevensbescherming, de bevordering en bescherming van de culturele diversiteit, alsmede, in het geval van Nieuw-Zeeland, de bevordering of bescherming van de rechten, belangen, plichten en verantwoordelijkheden van de Maori;

VASTBESLOTEN te communiceren met alle belanghebbenden uit het maatschappelijk middenveld, met inbegrip van de particuliere sector, vakbonden en andere niet-gouvernementele organisaties;

ERKENNENDE dat het van belang is de inclusieve deelname aan de internationale handel te bevorderen en de belemmeringen en andere moeilijkheden voor interne belanghebbenden bij de toegang tot het internationale handelsverkeer en tot economische mogelijkheden, onder meer op het gebied van digitale handel, aan te pakken;

VASTBESLOTEN de bijzondere uitdagingen aan te pakken waarmee kleine en middelgrote ondernemingen worden geconfronteerd bij het bijdragen aan de ontwikkeling van handel en buitenlandse directe investeringen;

HET BELANG ERKENNENDE van internationale handel waar het gaat om het bijdragen tot en het bevorderen van het welbevinden van de Maori, en rekening houdend met de uitdagingen waarvoor de Maori, met inbegrip van de wāhine Māori, zich geplaatst zien bij de toegang tot de handels- en investeringsmogelijkheden die uit het internationale handelsverkeer voortvloeien, met inbegrip van de kansen en voordelen die deze overeenkomst met zich brengt;

ERNAAR STREVENDE gendergelijkheid en de economische emancipatie van vrouwen te bevorderen door het belang van genderinclusieve beleidsmaatregelen en praktijken in het kader van economische activiteiten, met inbegrip van de internationale handel, te onderstrepen, teneinde alle vormen van discriminatie op grond van geslacht uit te bannen;

OPNIEUW BEVESTIGENDE dat zij het Handvest van de Verenigde Naties, ondertekend te San Francisco op 26 juni 1945, en de beginselen van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties vastgesteld op 10 december 1948, ten volle onderschrijven;

VOORTBOUWENDE op hun respectieve rechten en verplichtingen uit hoofde van de Overeenkomst tot oprichting van de Wereldhandelsorganisatie, gedaan te Marrakesh op 15 april 1994, en andere multilaterale en bilaterale samenwerkingsinstrumenten waarbij beide Partijen partij zijn,

ZIJN ALS VOLGT OVEREENGEKOMEN:

HOOFDSTUK 1

INLEIDENDE BEPALINGEN

ARTIKEL 1.1

Doelstellingen van deze overeenkomst

Deze overeenkomst heeft tot doel de handel en de investeringen tussen de Partijen te liberaliseren en te vergemakkelijken alsmede nauwere economische banden tussen de Partijen te bevorderen.

ARTIKEL 1.2

Algemene definities

Voor de toepassing van deze overeenkomst wordt verstaan onder:

a)    “landbouwproduct”: een in bijlage 1 bij de Overeenkomst inzake de landbouw opgenomen product;

b)    “CCMAA”: de Overeenkomst tussen de Unie en Nieuw-Zeeland betreffende samenwerking en wederzijdse administratieve bijstand in douanezaken, gedaan te Brussel op 3 juli 2017;

c)    “douaneautoriteit”:

i)    wat Nieuw-Zeeland betreft, de Nieuw-Zeelandse douanedienst, en

ii)    wat de Unie betreft, de voor douanezaken bevoegde diensten van de Europese Commissie of, in voorkomend geval, de douanediensten alsmede alle andere autoriteiten in de lidstaten die belast zijn met de toepassing en de handhaving van de douanewetgeving;

d)    “douanerechten”: alle soorten rechten of heffingen die worden opgelegd ter zake van of in verband met de invoer van goederen, met uitzondering van:

i)    alle heffingen van gelijke werking als interne belastingen die overeenkomstig artikel III, lid 2, van de GATT 1994 worden opgelegd;

ii)    alle antidumpingrechten of compenserende rechten die worden toegepast in overeenstemming met de GATT 1994, de Antidumpingovereenkomst en de Overeenkomst inzake subsidies en compenserende maatregelen, en

iii)    alle vergoedingen of andere heffingen die worden opgelegd ter zake van of in verband met de invoer en waarvan de hoogte beperkt is tot, bij benadering, de kosten van de verleende diensten;

e)    “CPC”: de Provisional Central Product Classification (de voorlopige centrale productenclassificatie) (Statistical Papers Series M No. 77, Department of International Economic and Social Affairs, Statistical Office of the United Nations, New York, 1991);

f)    “dag”: een kalenderdag;

g)    “onderneming”: een rechtspersoon, een bijkantoor of een vertegenwoordiging van een rechtspersoon;

h)    “EU” of “Unie”: de Europese Unie;

i)    “bestaand”: tenzij in deze overeenkomst anders is bepaald, geldend op de datum van inwerkingtreding van deze overeenkomst;

j)    “goed van een Partij”: een intern goed in de zin van de GATT 1994, waaronder de goederen van oorsprong uit die Partij;

k)    “geharmoniseerd systeem” of “GS”: het geharmoniseerd systeem inzake de omschrijving en de codering van goederen, inclusief alle aantekeningen daarbij en amendementen daarop zoals ontwikkeld door de Werelddouaneorganisatie;

l)    “post”: de eerste vier cijfers van het tariefindelingsnummer overeenkomstig het geharmoniseerd systeem;

m)    “IAO”: de Internationale Arbeidsorganisatie;

n)    “rechtspersoon”: elke naar het recht van een Partij op geldige wijze opgerichte of anderszins georganiseerde juridische entiteit, met winst- of andere oogmerken, in eigendom van particulieren of van de overheid, met inbegrip van kapitaalvennootschappen, trusts, personenvennootschappen, joint ventures, eenmanszaken of verenigingen;

o)    “maatregel”: elke maatregel van een Partij, in de vorm van een wet, regeling, voorschrift, procedure, besluit, administratieve handeling, eis, praktijk of in enige andere vorm 1 ;

p)    “maatregelen van een Partij”: alle maatregelen die worden vastgesteld of gehandhaafd door 2 :

i)    centrale, regionale of lokale overheden of autoriteiten, en

ii)    niet-gouvernementele organen bij de uitoefening van door centrale, regionale of lokale overheden of autoriteiten gedelegeerde bevoegdheden;

q)    “lidstaat”: een lidstaat van de Unie;

r)    “natuurlijke persoon van een Partij”:

i)    wat de Unie betreft, een onderdaan van een van de lidstaten overeenkomstig het recht van de Unie 3 , en

ii)    wat Nieuw-Zeeland betreft, een onderdaan van Nieuw-Zeeland overeenkomstig het recht van Nieuw-Zeeland 4 ;

s)    “OESO”: de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling;

t)    “van oorsprong”: uit hoofde van de oorsprongsregels in hoofdstuk 3 (Oorsprongsregels en oorsprongsprocedures) als van oorsprong kunnen worden beschouwd;

u)    “goed van oorsprong” of “goed van oorsprong uit een Partij”: een goed dat voldoet aan de oorsprongsregels in hoofdstuk 3 (Oorsprongsregels en oorsprongsprocedures);

v)    “persoon”: een natuurlijke persoon of een rechtspersoon;

w)    “preferentiële tariefbehandeling”: de hoogte van het douanetarief dat van toepassing is op een goed van oorsprong overeenkomstig de lijsten inzake tariefafschaffing in bijlage 2‑A (Lijsten inzake tariefafschaffing);

x)    “Sanitaire overeenkomst”: de Overeenkomst tussen de Europese Gemeenschap en Nieuw-Zeeland inzake sanitaire maatregelen voor de handel in levende dieren en dierlijke producten, gedaan te Brussel op 17 december 1996 5 ;

y)    “sanitaire of fytosanitaire maatregel”: een maatregel als bedoeld in punt 1 van bijlage A bij de SPS-Overeenkomst;

z)    “SDR”: bijzondere trekkingsrechten;

aa)    “dienstverlener”: een persoon die een dienst verleent of aanbiedt;

bb)    “kmo’s”: kleine en middelgrote ondernemingen;

cc)    “grondgebied”: het respectieve gebied van de onderscheiden Partijen waar deze overeenkomst overeenkomstig artikel 1.4 (Territoriale toepassing) van toepassing is;

dd)    “VWEU”: het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie;

ee)    “Overeenkomst van Parijs”: de Overeenkomst van Parijs in het kader van het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering, gedaan te Parijs op 12 december 2015;

ff)    “partnerschapsovereenkomst”: de partnerschapsovereenkomst op het gebied van betrekkingen en samenwerking tussen de Europese Unie en haar lidstaten, enerzijds, en Nieuw-Zeeland, anderzijds, gedaan te Brussel op 5 oktober 2016;

gg)    “derde land”: een land of grondgebied gelegen buiten de territoriale werkingssfeer van deze overeenkomst, en

hh)    “WTO”: de Wereldhandelsorganisatie.

ARTIKEL 1.3

WTO-Overeenkomsten

Voor de toepassing van deze overeenkomst wordt verstaan onder:

a)    “Overeenkomst inzake de landbouw”: de Overeenkomst inzake de landbouw, opgenomen in bijlage 1A bij de WTO-Overeenkomst;

b)    “Overeenkomst inzake vrijwaringsmaatregelen”: de Overeenkomst inzake vrijwaringsmaatregelen, opgenomen in bijlage 1A bij de WTO-Overeenkomst;

c)    “Antidumpingovereenkomst”: de Overeenkomst inzake de toepassing van artikel VI van de Algemene Overeenkomst betreffende tarieven en handel 1994, opgenomen in bijlage 1A bij de WTO-Overeenkomst;

d)    “Overeenkomst inzake de douanewaarde”: de Overeenkomst inzake de toepassing van artikel VII van de Algemene Overeenkomst betreffende tarieven en handel 1994, opgenomen in bijlage 1A bij de WTO-Overeenkomst;

e)    “DSU”: het Memorandum van overeenstemming inzake de regels en procedures betreffende de beslechting van geschillen, opgenomen in bijlage 2 bij de WTO-Overeenkomst;

f)    “GATS”: de Algemene Overeenkomst betreffende de handel in diensten, opgenomen in bijlage 1B bij de WTO-Overeenkomst;

g)    “GATT 1994”: de Algemene Overeenkomst betreffende tarieven en handel 1994, opgenomen in bijlage 1A bij de WTO-Overeenkomst;

h)    “GPA”: de Overeenkomst inzake overheidsopdrachten, zoals gewijzigd bij het Protocol tot wijziging van de Overeenkomst inzake overheidsopdrachten, gedaan te Genève op 30 maart 2012;

i)    “Overeenkomst inzake invoervergunningen”: de Overeenkomst inzake procedures op het gebied van invoervergunningen, opgenomen in bijlage 1A bij de WTO-Overeenkomst;

j)    “SCM-Overeenkomst”: de Overeenkomst inzake subsidies en compenserende maatregelen, opgenomen in bijlage 1A bij de WTO-Overeenkomst;

k)    “SPS-Overeenkomst”: de Overeenkomst inzake sanitaire en fytosanitaire maatregelen, opgenomen in bijlage 1A bij de WTO-Overeenkomst;

l)    “TBT-Overeenkomst”: de Overeenkomst inzake technische handelsbelemmeringen, opgenomen in bijlage 1A bij de WTO-Overeenkomst;

m)    “Trips-Overeenkomst”: de Overeenkomst inzake de handelsaspecten van de intellectuele eigendom, opgenomen in bijlage 1C bij de WTO-Overeenkomst, en

n)    “WTO-Overeenkomst”: de Overeenkomst tot oprichting van de Wereldhandelsorganisatie, gedaan te Marrakesh op 15 april 1994.

ARTIKEL 1.4

Territoriale toepassing

1.    Deze overeenkomst is van toepassing:

a)    op elk grondgebied waarop het Verdrag betreffende de Europese Unie en het VWEU van toepassing zijn, onder de in die verdragen neergelegde voorwaarden, en

b)    op het grondgebied van Nieuw-Zeeland en de exclusieve economische zone, de zeebodem en de ondergrond waarover Nieuw-Zeeland met betrekking tot de natuurlijke hulpbronnen soevereine rechten uitoefent in overeenstemming met het internationaal recht, met uitsluiting van Tokelau.

2.    Deze overeenkomst is wat de bepalingen ervan inzake de tariefbehandeling van goederen, met inbegrip van oorsprongsregels en oorsprongsprocedures, betreft, ook van toepassing op die delen van het douanegebied van de Unie in de zin van artikel 4 van Verordening (EU) nr. 952/2013 van het Europees Parlement en van de Raad 6 , die niet onder lid 1, punt a), van het onderhavige artikel vallen.

3.    Verwijzingen naar “grondgebied” in deze overeenkomst worden in de zin van de leden 1 en 2 begrepen, tenzij uitdrukkelijk anders is bepaald.

ARTIKEL 1.5

Verhouding tot andere internationale overeenkomsten

1.    Tenzij in deze overeenkomst anders is bepaald, worden de bestaande internationale overeenkomsten tussen de lidstaten van de Unie, de Europese Gemeenschap of de Unie, enerzijds, en Nieuw-Zeeland, anderzijds, niet vervangen of beëindigd door deze overeenkomst.

2.    Deze overeenkomst vormt een integrerend onderdeel van de algemene bilaterale betrekkingen zoals die bij de partnerschapsovereenkomst worden geregeld en maakt deel uit van het gemeenschappelijke institutionele kader.

3.    De Partijen bevestigen hun wederzijdse rechten en verplichtingen uit hoofde van de WTO-Overeenkomst. Voor alle duidelijkheid: niets in deze overeenkomst verplicht een Partij te handelen op een wijze die in strijd is met haar verplichtingen uit hoofde van de WTO-Overeenkomst.

4.    In geval van strijdigheid tussen deze overeenkomst en een andere internationale overeenkomst dan de WTO-Overeenkomst waarbij beide Partijen partij zijn, plegen de Partijen onmiddellijk overleg met elkaar om tot een wederzijds aanvaardbare oplossing te komen.

5.    Tenzij anders is bepaald, worden onder de internationale overeenkomsten waarnaar in deze overeenkomst wordt verwezen of die daarin geheel of gedeeltelijk worden opgenomen, tevens de wijzigingen daarvan of de vervolgovereenkomsten die voor beide Partijen op of na de datum van inwerkingtreding van deze overeenkomst in werking treden, begrepen.

6.    Indien zich naar aanleiding van wijzigingen of vervolgovereenkomsten als bedoeld in lid 5 vraagstukken met betrekking tot de uitvoering of de toepassing van deze overeenkomst voordoen, kunnen de Partijen op verzoek van een Partij overleg met elkaar plegen om in voorkomend geval tot een wederzijds aanvaardbare oplossing hiervoor te komen.

ARTIKEL 1.6

Totstandbrenging van een vrijhandelszone

De Partijen brengen een vrijhandelszone tot stand, in overeenstemming met artikel XXIV van de GATT 1994 en artikel V van de GATS.

HOOFDSTUK 2

NATIONALE BEHANDELING EN MARKTTOEGANG VOOR GOEDEREN

ARTIKEL 2.1

Doel

De Partijen liberaliseren overeenkomstig deze overeenkomst geleidelijk en wederzijds de handel in goederen.

ARTIKEL 2.2

Toepassingsgebied

Tenzij in deze overeenkomst anders is bepaald, is dit hoofdstuk van toepassing op de handel in goederen van een Partij.

ARTIKEL 2.3

Definities

Voor de toepassing van dit hoofdstuk wordt verstaan onder:

a)    “ATA-carnet”: het document overeenkomstig de bijlage bij de Douaneovereenkomst inzake het carnet ATA voor de tijdelijke invoer van goederen, gedaan te Brussel op 6 december 1961;

b)    “consulaire formaliteit”: de procedure om van een consul van de Partij van invoer op het grondgebied van de Partij van uitvoer, of op het grondgebied van een derde land, een consulaire factuur of een consulair visum voor een handelsfactuur, oorsprongscertificaat, manifest, aangifte ten uitvoer door de verlader, of enig ander douanedocument in verband met de invoer van een goed te verkrijgen;

c)    “procedure voor uitvoervergunningen”: een administratieve procedure in het kader waarvan als eerste voorwaarde voor de uitvoer uit het grondgebied van de Partij van uitvoer wordt gesteld dat aan de bevoegde administratieve instantie een aanvraag of andere documenten dan die welke in het algemeen voor douaneafhandeling zijn vereist, worden overgelegd;

d)    “procedure voor invoervergunningen”: een administratieve procedure in het kader waarvan als eerste voorwaarde voor de invoer in het grondgebied van de Partij van invoer wordt gesteld dat aan de bevoegde administratieve instantie een aanvraag of andere documenten dan die welke in het algemeen voor douaneafhandeling zijn vereist, worden overgelegd;

e)    “gereviseerd goed”: een goed dat is ingedeeld onder de hoofdstukken 84 tot en met 90 of post 94.02 van het GS en dat:

i)    geheel of gedeeltelijk bestaat uit onderdelen die zijn verkregen uit gebruikte goederen;

ii)    vergelijkbare prestaties en werkingsvoorwaarden vertoont als gelijkwaardige nieuwe goederen, en

iii)    waarvoor dezelfde garantie als voor gelijkwaardige nieuwe goederen wordt gegeven;

f)    “reparatie” of “wijziging”: elke bewerking ten aanzien van een goed die, ongeacht de eventuele waardevermeerdering van het goed, of ten doel heeft een gebrekkige werking of materiële schade te herstellen zodat de oorspronkelijke functie ervan wordt hersteld, of ervoor zorgt dat het goed aan de technische eisen voor gebruik ervan voldoet, zonder welke handeling het goed niet meer op de normale wijze kan worden gebruikt voor het doel waarvoor het is bestemd; reparatie of wijziging van een goed omvat het herstel en onderhoud, maar omvat geen bewerkingen of processen waardoor:

i)    de wezenlijke kenmerken van een goed teniet worden gedaan, of een nieuw of commercieel verschillend goed ontstaat;

ii)    een onafgewerkt goed in een afgewerkt goed wordt getransformeerd, of

iii)    de functie van een goed ingrijpend wordt gewijzigd, en

g)    “afbouwcategorie”: de termijn voor de afschaffing van douanerechten, variërend van nul tot zeven jaar, waarna een goed vrij van douanerechten is, tenzij anders bepaald in bijlage 2‑A (Lijsten inzake tariefafschaffing).

ARTIKEL 2.4

Nationale behandeling op het gebied van interne belastingen en regelgeving

Elke Partij kent ten aanzien van de goederen van de andere Partij nationale behandeling toe in overeenstemming met artikel III van de GATT 1994 en de aantekeningen voor de interpretatie en aanvullende bepalingen daarbij. Daartoe worden artikel III van de GATT 1994 en de aantekeningen voor de interpretatie en aanvullende bepalingen daarbij mutatis mutandis in deze overeenkomst opgenomen en maken zij daar integrerend deel van uit.

ARTIKEL 2.5

Afschaffing van douanerechten

1.    Tenzij in deze overeenkomst anders is bepaald, verlaagt elke Partij haar douanerechten op goederen van oorsprong uit de andere Partij of schaft die af overeenkomstig bijlage 2‑A (Lijsten inzake tariefafschaffing).

2.    Voor de toepassing van lid 1 is het basistarief van de douanerechten het basistarief dat voor elk goed is vastgesteld in bijlage 2‑A (Lijsten inzake tariefafschaffing).

3.    Indien een Partij haar meestbegunstigingsrecht verlaagt, wordt dat recht toegepast op goederen van oorsprong uit de andere Partij zolang het lager is dan het overeenkomstig bijlage 2‑A (Lijsten inzake tariefafschaffing) vastgestelde douanerecht.

4.    Twee jaar na de datum van inwerkingtreding van deze overeenkomst plegen de Partijen op verzoek van een Partij overleg om te bezien of de in bijlage 2‑A (Lijsten inzake tariefafschaffing) vastgestelde douanerechten versneld kunnen worden verlaagd of afgeschaft. Het Handelscomité kan een besluit tot wijziging van bijlage 2‑A (Lijsten inzake tariefafschaffing) vaststellen teneinde de tariefverlaging of -afschaffing te versnellen.

5.    Een Partij kan te allen tijde autonoom de afschaffing van de in bijlage 2‑A (Lijsten inzake tariefafschaffing) vastgestelde douanerechten op goederen van oorsprong uit de andere Partij versnellen. Die Partij stelt de andere Partij zo vroeg mogelijk voordat het nieuwe douanerecht van kracht wordt, daarvan in kennis.

6.    Indien een Partij overeenkomstig lid 5 autonoom de afschaffing van douanerechten versnelt, kan die Partij een douanerecht verhogen tot het niveau dat in bijlage 2‑A (Lijsten inzake tariefafschaffing) is vastgesteld voor het jaar dat volgt op een autonome verlaging.

ARTIKEL 2.6

Standstill

Tenzij in deze overeenkomst anders is bepaald, mag een Partij douanerechten die in bijlage 2‑A (Lijsten inzake tariefafschaffing) als basisrecht zijn vastgesteld, niet verhogen en mag zij evenmin nieuwe douanerechten vaststellen voor goederen van oorsprong uit de andere Partij.

ARTIKEL 2.7

Uitvoerrechten, uitvoerbelastingen of andere uitvoerheffingen

1.    Een Partij mag niet overgaan tot de vaststelling of handhaving van:

a)    rechten, belastingen of andere heffingen van welke aard ook ter zake van of in verband met de uitvoer van een goed naar de andere Partij, of

b)    interne belastingen of andere heffingen ter zake van goederen die naar de andere Partij worden uitgevoerd die hoger zijn dan de belasting of heffing die op soortgelijke voor binnenlands verbruik bestemde goederen zou worden geheven.

2.    Niets in dit artikel belet een Partij om bij de uitvoer van een goed een retributie of heffing op te leggen die krachtens artikel 2.8 (Retributies en formaliteiten) is toegestaan.

ARTIKEL 2.8

Retributies en formaliteiten

1.    Elke Partij draagt er in overeenstemming met artikel VIII:1 van de GATT 1994 en de aantekeningen voor de interpretatie en aanvullende bepalingen daarbij zorg voor dat alle retributies en heffingen van welke aard ook die een Partij oplegt ter zake van of in verband met de invoer of de uitvoer van goederen worden beperkt tot, bij benadering, de kosten van de verleende diensten, en geen indirecte bescherming van interne goederen of een belasting op de invoer of de uitvoer voor fiscale doeleinden vormen.

2.    Een Partij mag geen in lid 1 bedoelde retributies of andere heffingen van welke aard ook op een ad-valorembasis opleggen.

3.    Elke Partij maakt onverwijld alle retributies en andere heffingen van welke aard ook die zij in verband met de invoer of de uitvoer van goederen aanrekent, bekend op zodanige wijze dat overheden, handelaren en andere belanghebbenden daarvan kennis kunnen nemen.

4.    Een Partij legt in verband met de invoer van goederen van de andere Partij geen consulaire formaliteiten, inclusief met betrekking tot retributies en andere heffingen van welke aard ook, op.

5.    Voor de toepassing van dit artikel omvatten retributies of andere heffingen van welke aard ook geen uitvoerbelastingen, douanerechten, heffingen die overeenkomen met interne belastingen of andere interne heffingen die overeenkomstig artikel III:2 van de GATT 1994 worden toegepast, noch antidumping- of compenserende rechten.

ARTIKEL 2.9

Gerepareerde of gewijzigde goederen

1.    Een Partij past geen douanerecht toe op goederen die, ongeacht de oorsprong ervan, haar grondgebied opnieuw binnenkomen nadat zij tijdelijk uit haar grondgebied naar het grondgebied van de andere Partij zijn uitgevoerd ter reparatie of wijziging, ongeacht of die reparatie of wijziging had kunnen worden verricht op het grondgebied van de Partij waaruit de goederen ter reparatie of wijziging waren uitgevoerd.

2.    Lid 1 is niet van toepassing op goederen die zijn geplaatst in een douane-entrepot, een vrijhandelszone of een soortgelijk instituut, en vandaaruit worden uitgevoerd ter reparatie of wijziging en niet opnieuw worden geplaatst in een douane-entrepot, een vrijhandelszone of een soortgelijk instituut.

3.    Een Partij past geen douanerechten toe op goederen, ongeacht de oorsprong ervan, die ter reparatie of wijziging tijdelijk uit het grondgebied van de andere Partij worden ingevoerd.

ARTIKEL 2.10

Gereviseerde goederen

1.    Een Partij kent aan gereviseerde goederen van de andere Partij geen minder gunstige behandeling toe dan die welke zij aan soortgelijke nieuwe goederen toekent.

2.    Voor alle duidelijkheid: artikel 2.11 (Invoer- en uitvoerbeperkingen) is van toepassing op invoer- of uitvoerverboden of invoer- of uitvoerbeperkingen met betrekking tot gereviseerde goederen. Indien een Partij invoer- of uitvoerverboden of invoer- of uitvoerbeperkingen met betrekking tot gebruikte goederen instelt of handhaaft, past zij die maatregelen niet toe op gereviseerde goederen.

3.    Een Partij kan eisen dat gereviseerde goederen als zodanig worden geïdentificeerd voor distributie of verkoop op haar grondgebied en dat zij voldoen aan alle toepasselijke technische voorschriften die van toepassing zijn op soortgelijke nieuwe goederen.

ARTIKEL 2.11

Invoer- en uitvoerbeperkingen

1.    Een Partij voert geen verboden of beperkingen in en handhaaft die evenmin ter zake van de invoer van een goed van de andere Partij of van de uitvoer of verkoop voor uitvoer van een goed dat voor het grondgebied van de andere Partij is bestemd, tenzij dat in overeenstemming is met artikel XI van de GATT 1994 en de aantekeningen voor de interpretatie en aanvullende bepalingen daarbij. Daartoe worden artikel XI van de GATT 1994 en de aantekeningen voor de interpretatie en aanvullende bepalingen daarbij mutatis mutandis in deze overeenkomst opgenomen en maken zij daar integrerend deel van uit.

2.    Een Partij mag niet overgaan tot de vaststelling of handhaving van:

a)    vereisten inzake uitvoer- en invoerprijzen 7 , behalve voor zover toegestaan in het kader van de tenuitvoerlegging van beslissingen en verbintenissen inzake compenserende rechten en antidumpingrechten, of

b)    invoervergunningverlening waaraan de voorwaarde is verbonden dat aan een prestatievereiste wordt voldaan.

ARTIKEL 2.12

Oorsprongsaanduiding

1.    Indien Nieuw-Zeeland bij de invoer van goederen uit de Unie een oorsprongsaanduiding verlangt, aanvaardt Nieuw-Zeeland de oorsprongsaanduiding “Made in the EU” onder voorwaarden die niet minder gunstig zijn dan die welke gelden voor oorsprongsaanduidingen van een lidstaat.

2.    Voor de toepassing van de oorsprongsaanduiding “Made in the EU” behandelt Nieuw-Zeeland de Unie als één grondgebied.

ARTIKEL 2.13

Invoervergunningsprocedures

1.    Elke Partij stelt invoervergunningsprocedures vast en beheert die in overeenstemming met de artikelen 1 tot en met 3 van de Overeenkomst inzake invoervergunningen. Daartoe worden de artikelen 1 tot en met 3 van de Overeenkomst inzake invoervergunningen mutatis mutandis in deze overeenkomst opgenomen en maken zij daar integrerend deel van uit.

2.    Een Partij die een nieuwe invoervergunningsprocedure vaststelt of een bestaande invoervergunningsprocedure wijzigt, stelt de andere Partij onverwijld en in elk geval uiterlijk 60 dagen na de datum van bekendmaking van de desbetreffende procedure in kennis van die vaststelling of wijziging. De kennisgeving bevat de inlichtingen die worden genoemd in artikel 5, lid 2, van de Overeenkomst inzake invoervergunningen. Een Partij wordt geacht aan deze verplichting te voldoen indien zij de Commissie invoervergunningen van de WTO overeenkomstig artikel 4 van de Overeenkomst inzake invoervergunningen in kennis stelt van een nieuwe invoervergunningsprocedure of van een wijziging van een bestaande invoervergunningsprocedure, met inbegrip van de in artikel 5, lid 2, van die overeenkomst bedoelde inlichtingen.

3.    Op verzoek van een Partij verstrekt de andere Partij onverwijld alle relevante informatie, waaronder de in artikel 5, lid 2, van de Overeenkomst inzake invoervergunningen bedoelde inlichtingen, met betrekking tot elke invoervergunningsprocedure die zij voornemens is vast te stellen of die zij handhaaft en elke wijziging van een bestaande invoervergunningsprocedure.

4.    Indien een Partij een aanvraag om een invoervergunning met betrekking tot een goed van de andere Partij afwijst, verstrekt zij de aanvrager, op diens verzoek en binnen een redelijke termijn na ontvangst van het verzoek, een schriftelijke motivering van de afwijzing.

ARTIKEL 2.14

Uitvoervergunningsprocedures

1.    Elke Partij maakt nieuwe uitvoervergunningsprocedures of enige wijziging van een bestaande uitvoervergunningsprocedure op zodanige wijze bekend dat overheden, handelaren en andere belanghebbenden daarvan kennis kunnen nemen. Die bekendmaking vindt, voor zover uitvoerbaar, plaats 45 dagen voordat de nieuwe uitvoervergunningsprocedure of wijziging van een bestaande uitvoervergunningsprocedure van kracht wordt, en in elk geval uiterlijk op de datum waarop de nieuwe uitvoervergunningsprocedure of wijziging van kracht wordt.

2.    Elke Partij ziet erop toe dat zij in haar bekendmaking van uitvoervergunningsprocedures de volgende informatie opneemt:

a)    de tekst van haar uitvoervergunningsprocedures of van de wijzigingen die zij in die procedures aanbrengt;

b)    de goederen waarop elke uitvoervergunningsprocedure betrekking heeft;

c)    voor elke uitvoervergunningsprocedure, een beschrijving van de procedure voor het aanvragen van een vergunning en alle criteria waaraan een aanvrager moet voldoen om een vergunning te kunnen aanvragen, zoals het bezitten van een activiteitenvergunning, het opzetten of handhaven van een investering of het actief zijn via een bepaalde vorm van vestiging op het grondgebied van een Partij;

d)    een contactpunt of contactpunten waar belanghebbenden nadere inlichtingen kunnen verkrijgen over de voorwaarden voor het verkrijgen van een uitvoervergunning;

e)    het administratieve orgaan of de administratieve organen waarbij een vergunningsaanvraag of andere relevante documenten moeten worden ingediend;

f)    een beschrijving van de maatregel of maatregelen die in het kader van de uitvoervergunningsprocedure ten uitvoer worden gelegd;

g)    de periode waarin elke uitvoervergunningsprocedure van kracht zal zijn, tenzij de uitvoervergunningsprocedure van kracht blijft tot de intrekking of herziening ervan die resulteert in een nieuwe bekendmaking;

h)    als de Partij voornemens is van een uitvoervergunningsprocedure gebruik te maken voor het beheer van een uitvoercontingent, de totale omvang, en indien van toepassing, de waarde van het contingent alsmede de openings- en sluitingsdata van het contingent, en

i)    alle vrijstellingen of uitzonderingen die in de plaats komen van het vereiste een uitvoervergunning te verkrijgen, hoe deze vrijstellingen of uitzonderingen kunnen worden aangevraagd of gebruikt, en de criteria voor het verlenen of toekennen ervan.

3.    Binnen 30 dagen na de inwerkingtreding van deze overeenkomst stelt elke Partij de andere Partij in kennis van haar bestaande uitvoervergunningsprocedures. Een Partij die nieuwe uitvoervergunningsprocedures of wijzigingen van bestaande vergunningsprocedures vaststelt, stelt de andere Partij daarvan in kennis binnen 60 dagen na de bekendmaking van een nieuwe uitvoervergunningsprocedure of van een wijziging van een bestaande vergunningsprocedure. De kennisgeving omvat een verwijzing naar de bron of bronnen waar de op grond van lid 2 vereiste informatie wordt bekendgemaakt en, indien van toepassing, het adres van de desbetreffende overheidswebsite(s).

4.    Voor alle duidelijkheid: niets in dit artikel verplicht een Partij een uitvoervergunning af te geven of belet een Partij haar verbintenissen uit te voeren uit hoofde van resoluties van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties of multilaterale regelingen inzake non-proliferatie en uitvoercontrole, waaronder:

a)    het Wassenaar Arrangement betreffende de controle op de uitvoer van conventionele wapens en van goederen en technologieën voor tweeërlei gebruik, gedaan te ’s‑Gravenhage op 19 december 1995;

b)    het Verdrag tot verbod van de ontwikkeling, de productie, de aanleg van voorraden en het gebruik van chemische wapens en inzake de vernietiging van deze wapens, gedaan te Parijs op 13 januari 1993;

c)    het Verdrag tot verbod van de ontwikkeling, de productie en de aanleg van voorraden van bacteriologische (biologische) en toxinewapens en inzake de vernietiging van deze wapens, gedaan te Londen, Moskou en Washington op 10 april 1972;

d)    het Verdrag inzake de niet-verspreiding van kernwapens, gedaan te Londen, Moskou en Washington op 1 juli 1968; en

e)    de Australiëgroep, de Groep van Nucleaire Exportlanden en het controleregime voor de uitvoer van rakettechnologie en -onderdelen.

ARTIKEL 2.15

Preferentiegebruik

1.    In het kader van het toezicht op de werking van deze overeenkomst en de berekening van het preferentiegebruik wisselen de Partijen jaarlijks uitgebreide invoerstatistieken uit voor een periode die één jaar na de datum van inwerkingtreding van deze overeenkomst aanvangt en loopt tot tien jaar nadat de tariefafschaffing voor alle goederen is voltooid overeenkomstig bijlage 2‑A (Lijsten inzake tariefafschaffing). Tenzij het Handelscomité anders besluit, wordt die periode automatisch met vijf jaar verlengd, waarna het Handelscomité kan besluiten de termijn verder te verlengen.

2.    De uitwisseling van invoerstatistieken heeft betrekking op gegevens over het meest recente beschikbare jaar, met inbegrip van de waarde en, indien van toepassing, het volume, op het niveau van de tariefpost, voor de invoer van goederen van de andere Partij waaraan in het kader van deze overeenkomst een preferentiële-rechtenbehandeling wordt toegekend en voor de invoer van goederen waaraan geen preferentiële behandeling is toegekend, onder meer op grond van de verschillende regelingen die de Partijen bij de invoer hebben toegepast. Die statistieken en het preferentiegebruik kunnen voor een gedachtewisseling aan het Handelscomité worden voorgelegd.

ARTIKEL 2.16

Tijdelijke invoer

1.    Voor de toepassing van dit artikel wordt onder de term “tijdelijke invoer” verstaan de douaneregeling waaronder bepaalde goederen, met inbegrip van vervoermiddelen, in het grondgebied van een Partij kunnen worden binnengebracht met voorwaardelijke vrijstelling van de betaling van rechten en heffingen bij invoer en zonder de toepassing van invoerverboden of -beperkingen van economische aard, op voorwaarde dat de goederen voor een bepaald doel worden ingevoerd en bestemd zijn om binnen een bepaalde termijn te worden wederuitgevoerd zonder dat zij een wijziging hebben ondergaan, met uitzondering van een normale waardevermindering als gevolg van het gebruik dat van die goederen is gemaakt.

2.    Elke Partij staat overeenkomstig haar wet- en regelgeving of procedures tijdelijke invoer toe voor de volgende goederen, ongeacht hun oorsprong:

a)    beroepsuitrusting, waaronder apparatuur voor de pers of televisie, software, en omroep- en filmapparatuur, die nodig is voor de uitoefening van de bedrijfsactiviteiten, de handel of het beroep van een persoon die het grondgebied van de andere Partij bezoekt om een bepaalde taak uit te voeren;

b)    goederen, met inbegrip van hun onderdelen, hulptoestellen en toebehoren, die bestemd zijn om op tentoonstellingen, beurzen, bijeenkomsten of soortgelijke evenementen te worden tentoongesteld of gebruikt;

c)    commerciële monsters en reclamefilms en -opnamen (opgenomen visueel of audiomateriaal, hoofdzakelijk bestaande uit beelden of geluid waaruit de aard of werking blijkt van goederen of diensten die te koop of te huur worden aangeboden door een persoon die op het grondgebied van een Partij is gevestigd of woonachtig is, mits dit materiaal geschikt is voor vertoning aan potentiële klanten, maar niet voor uitzendingen voor het grote publiek), en

d)    goederen ingevoerd voor sportdoeleinden, waaronder wedstrijden, demonstraties, trainingen, wedrennen en soortgelijke evenementen.

3.    Voor de tijdelijke invoer van de in lid 2 bedoelde goederen en ongeacht hun oorsprong aanvaardt elke Partij ATA-carnets die in de andere Partij zijn afgegeven, daar zijn bekrachtigd en gegarandeerd door een vereniging die deel uitmaakt van de internationale garantieketen, zijn gecertificeerd door de bevoegde autoriteiten en geldig zijn in het grondgebied van de Partij van invoer.

4.    Elke Partij bepaalt gedurende welke periode goederen onder de regeling tijdelijke invoer kunnen blijven. De oorspronkelijke periode kan door een Partij autonoom worden verlengd.

5.    Elke Partij kan eisen dat de goederen die overeenkomstig lid 1 tijdelijk zijn ingevoerd:

a)    uitsluitend worden gebruikt door of onder persoonlijk toezicht van een onderdaan of ingezetene van de andere Partij in het kader van de bedrijfsactiviteiten, de handelsactiviteiten, het beroep of de sport die door die onderdaan of ingezetene worden uitgeoefend of beoefend;

b)    niet worden verkocht, verhuurd, vervreemd of overgedragen terwijl zij zich op haar grondgebied bevinden;

c)    vergezeld gaan van een zekerheid die in overeenstemming is met de verplichtingen van de Partij van invoer uit hoofde van de desbetreffende internationale douaneverdragen waartoe zij is toegetreden;

d)    bij in- en uitvoer geïdentificeerd zijn;

e)    worden uitgevoerd tijdens of vóór het vertrek van de in punt a) bedoelde onderdaan of ingezetene, of binnen een met het doel van de tijdelijke invoer verband houdende termijn die de Partij kan vaststellen, of binnen een jaar, tenzij deze termijn wordt verlengd;

f)    niet worden toegelaten in een hoeveelheid die groter is dan redelijk is voor het beoogde gebruik, of

g)    anderszins op het grondgebied van de Partij kunnen worden toegelaten krachtens haar wetgeving.

6.    Indien niet is voldaan aan een voorwaarde die een Partij uit hoofde van lid 5 kan opleggen, kan zij de douanerechten en alle andere heffingen die normaliter op het goed verschuldigd zijn, alsmede alle andere heffingen of sancties waarin haar wetgeving voorziet, toepassen.

7.    Elke Partij staat toe dat goederen die op grond van dit artikel tijdelijk zijn ingevoerd, worden wederuitgevoerd via een door de douane toegestane plaats van vertrek die verschilt van die waarlangs zij zijn ingevoerd.

8.    Een Partij ontslaat de importeur of een andere persoon die verantwoordelijk is voor een goed dat op grond van dit artikel is ingevoerd, van de aansprakelijkheid voor het niet uitvoeren van een tijdelijk ingevoerd goed, als aan de Partij van invoer afdoende bewijs wordt geleverd dat het goed is vernietigd of onherstelbaar verloren is gegaan, overeenkomstig de douanewetgeving van die Partij.

ARTIKEL 2.17

Rechtenvrije invoer van handelsmonsters met een te verwaarlozen waarde en gedrukt reclamemateriaal

1.    Elke Partij verleent in overeenstemming met haar wet- en regelgeving of procedures vrijstelling van rechten voor uit de andere Partij ingevoerde handelsmonsters met een te verwaarlozen waarde en gedrukt reclamemateriaal, ongeacht de oorsprong ervan.

2.    Een Partij kan handelsmonsters met een te verwaarlozen waarde definiëren als:

a)    hebbende een waarde, afzonderlijk of als totaal van een zending, van niet meer dan het in de wetgeving van een Partij vastgestelde bedrag, of

b)    zodanig gemerkt, gescheurd, geperforeerd of anderszins behandeld dat zij niet geschikt zijn voor verkoop of ander gebruik dan als handelsmonsters.

3.    Gedrukt reclamemateriaal wordt gedefinieerd als goederen die zijn ingedeeld onder GS-hoofdstuk 49, met inbegrip van brochures, pamfletten, folders, handelscatalogi, jaarboeken van beroepsverenigingen, toeristisch promotiemateriaal en posters, die worden gebruikt om een goed of een dienst te promoten, bekend te maken of te adverteren, die hoofdzakelijk bestemd zijn om reclame te maken voor een goed of een dienst en die gratis worden geleverd.

ARTIKEL 2.18

Specifieke maatregelen met betrekking tot beheer van preferentiële behandeling

1.    De Partijen werken samen bij het voorkomen, opsporen en bestrijden van inbreuken op de douanewetgeving betreffende de preferentiële behandeling die op grond van dit hoofdstuk wordt toegekend overeenkomstig hoofdstuk 3 (Oorsprongsregels en oorsprongsprocedures) en de titels I, III, IV en V van de Overeenkomst betreffende douanesamenwerking en wederzijdse administratieve bijstand.

2.    Een Partij kan de preferentiële behandeling van goederen overeenkomstig de procedure van de leden 3 tot en met 5 tijdelijk schorsen indien:

a)    zij op basis van objectieve, dwingende en verifieerbare informatie tot de bevinding is gekomen dat er sprake is van systematische en sectorale inbreuken op de douanewetgeving betreffende de preferentiële behandeling op grond van dit hoofdstuk, waardoor die Partij een aanzienlijk verlies aan inkomsten heeft geleden, en

b)    de andere Partij herhaaldelijk en zonder rechtvaardiging weigert of anderszins verzuimt samen te werken met betrekking tot de in punt a) bedoelde inbreuken op de douanewetgeving.

3.    De Partij die tot de in lid 2, punt a), bedoelde bevinding is gekomen, stelt het Handelscomité daarvan onverwijld in kennis en treedt in het kader van het Handelscomité met de andere Partij in overleg om tot een wederzijds aanvaardbare oplossing te komen.

4.    Indien de Partijen binnen drie maanden na de in lid 3 bedoelde kennisgeving geen overeenstemming bereiken over een aanvaardbare oplossing, kan de Partij die tot de bevinding is gekomen, besluiten de desbetreffende preferentiële behandeling van de betrokken goederen tijdelijk te schorsen. De tijdelijke schorsing geldt alleen voor de handelaren van wie beide Partijen tijdens het in lid 3 bedoelde overleg de identiteit hebben vastgesteld en die volgens beide betrokken waren bij de inbreuken op de douanewetgeving. Het Handelscomité wordt van deze tijdelijke schorsing onverwijld in kennis gesteld.

5.    Indien een Partij tot de in lid 2, punt a), bedoelde bevinding is gekomen en binnen drie maanden na de in lid 4 bedoelde kennisgeving heeft vastgesteld dat de in lid 4 bedoelde tijdelijke schorsing niet doeltreffend is geweest in de strijd tegen inbreuken op de douanewetgeving betreffende de preferentiële behandeling die op grond van dit hoofdstuk wordt toegekend, kan de Partij besluiten de desbetreffende preferentiële behandeling van de betrokken goederen tijdelijk te schorsen. De Partij kan ook besluiten de desbetreffende preferentiële behandeling van de betrokken goederen tijdelijk te schorsen indien de Partijen tijdens het in lid 3 bedoelde overleg niet konden vaststellen welke handelaren betrokken waren bij de inbreuken op de douanewetgeving en daarover geen overeenstemming konden bereiken. Het Handelscomité wordt van deze tijdelijke schorsing onverwijld in kennis gesteld.

6.    De in dit artikel bedoelde tijdelijke schorsingen gelden slechts voor de periode die nodig is om de financiële belangen van de betrokken Partij te beschermen, en in geen geval langer dan zes maanden. Indien de omstandigheden die tot de initiële tijdelijke schorsing hebben geleid bij het verstrijken van de periode van zes maanden blijven bestaan, kan de betrokken Partij, na de andere Partij daarvan in kennis te hebben gesteld, besluiten de tijdelijke schorsing te verlengen. Elke schorsing is het voorwerp van periodiek overleg binnen het Handelscomité.

7.    Elke Partij maakt overeenkomstig haar interne procedures berichten aan importeurs betreffende besluiten met betrekking tot de in dit artikel bedoelde tijdelijke schorsingen bekend.

8.    Niettegenstaande lid 5 staat de Partij van invoer, indien een importeur ten genoegen van de douaneautoriteit van de Partij van invoer kan aantonen dat de betrokken goederen volledig in overeenstemming zijn met de douanewetgeving van de Partij van invoer, de vereisten van deze overeenkomst en alle andere voorwaarden in verband met de tijdelijke schorsing die door de Partij van invoer overeenkomstig haar wetgeving zijn vastgesteld, de importeur toe een preferentiële behandeling aan te vragen en alle rechten terug te vorderen voor zover de betaling daarvan de bij de invoer van de betrokken goederen geldende preferentiële tarieven te boven is gegaan.

ARTIKEL 2.19

Comité voor de handel in goederen

1.    Dit artikel vormt een aanvulling op en nadere uitwerking van artikel 24.4 (Gespecialiseerde comités).

2.    Het Comité voor de handel in goederen heeft met betrekking tot dit hoofdstuk onder meer tot taak:

a)    de handel in goederen tussen de Partijen te bevorderen, onder meer door overleg over versnelde tariefafschaffing in het kader van deze overeenkomst;

b)    belemmeringen van de handel in goederen tussen de Partijen onmiddellijk aan te pakken;

c)    onverminderd hoofdstuk 26 (Geschillenbeslechting), overleg te plegen over en te trachten een oplossing te vinden voor alle kwesties in verband met dit hoofdstuk, met inbegrip van geschillen die tussen de partijen kunnen ontstaan over aangelegenheden die verband houden met de indeling van goederen in het geharmoniseerde systeem en bijlage 2‑A (Lijsten inzake tariefafschaffing), of wijzigingen van de structuur van de codes van het geharmoniseerd systeem of van de respectieve nomenclaturen van elke Partij, om ervoor te zorgen dat de verplichtingen van elke Partij uit hoofde van bijlage 2‑A (Lijsten inzake tariefafschaffing) niet worden gewijzigd;

d)    het preferentiegebruik en de statistieken te monitoren, waarvan de gegevens door het Comité voor de handel in goederen voor een gedachtewisseling kunnen worden voorgelegd aan het Handelscomité, en

e)    samen te werken met een gespecialiseerd comité of ander hulporgaan dat in het kader van deze overeenkomst is opgericht of gemachtigd om op te treden in aangelegenheden die relevant kunnen zijn voor dat gespecialiseerde comité of dat orgaan, naargelang het geval.

ARTIKEL 2.20

Contactpunten

Binnen 90 dagen na de datum van inwerkingtreding van deze overeenkomst wijst elke Partij een contactpunt aan dat verantwoordelijk is voor het vergemakkelijken van de communicatie tussen de Partijen over aangelegenheden die onder dit hoofdstuk vallen en stelt zij de andere Partij in kennis van de contactgegevens van het contactpunt. Elke Partij stelt de andere Partij onverwijld in kennis van elke wijziging van die contactgegevens.

HOOFDSTUK 3

OORSPRONGSREGELS EN OORSPRONGSPROCEDURES

AFDELING A

OORSPRONGSREGELS

ARTIKEL 3.1

Definities

Voor de toepassing van dit hoofdstuk wordt verstaan onder:

a)    “zending”: een product dat gelijktijdig van een afzender naar een geadresseerde wordt verzonden of vergezeld gaat van één enkel vervoersdocument voor de verzending van de afzender naar de geadresseerde, of bij gebreke daarvan, van één enkele factuur;

b)    “exporteur”: een in een Partij gevestigde persoon die overeenkomstig de voorschriften van de wetgeving van die Partij het product van oorsprong uitvoert of produceert en een attest van oorsprong opstelt;

c)    “importeur”: een persoon die het product van oorsprong invoert en daarvoor om preferentiële tariefbehandeling verzoekt;

d)    “materiaal”: elke stof die wordt gebruikt bij de productie van een product, met inbegrip van alle ingrediënten, grondstoffen, bestanddelen of onderdelen;

e)    “niet van oorsprong zijnd materiaal”: materiaal dat uit hoofde van dit hoofdstuk niet als van oorsprong wordt aangemerkt, met inbegrip van materiaal waarvan de oorsprongsstatus niet kan worden bepaald;

f)    “product”: het resultaat van productie, zelfs indien het is bedoeld om als materiaal bij de productie van een ander product te worden gebruikt, en

g)    “productie”: elke soort be- of verwerking, met inbegrip van assemblage.

ARTIKEL 3.2

Algemene vereisten voor producten van oorsprong

1.    Voor de toepassing door een Partij van de preferentiële tariefbehandeling op een goed van oorsprong van de andere Partij overeenkomstig deze overeenkomst, wordt een product, op voorwaarde dat het voldoet aan alle andere toepasselijke vereisten van dit hoofdstuk, beschouwd als van oorsprong uit de andere Partij indien het:

a)    volledig in die Partij is verkregen in de zin van artikel 3.4 (Volledig verkregen producten);

b)    in die Partij uitsluitend uit materialen van oorsprong is vervaardigd, of

c)    in die Partij is vervaardigd en erin niet van oorsprong zijnde materialen zijn verwerkt voor zover het product voldoet aan de eisen van bijlage 3‑B (Productspecifieke oorsprongsregels).

2.    Als een product de oorsprongsstatus heeft verkregen, worden de niet van oorsprong zijnde materialen die zijn gebruikt bij de productie van dat product niet als niet van oorsprong zijnde materialen beschouwd wanneer dat product als materiaal in een ander product wordt verwerkt.

3.    De verkrijging van de oorsprongsstatus wordt zonder onderbreking afgehandeld in Nieuw-Zeeland of de Unie.

ARTIKEL 3.3

Cumulatie van oorsprong

1.    Een product van oorsprong uit een Partij wordt beschouwd als van oorsprong uit de andere Partij wanneer dat product als materiaal bij de productie van een ander product in die andere Partij wordt gebruikt.

2.    Om te bepalen of een product van oorsprong is uit de andere Partij, kan rekening worden gehouden met de productie die in een Partij is uitgevoerd op een niet van oorsprong zijnd materiaal.

3.    De leden 1 en 2 zijn niet van toepassing indien de in de andere Partij uitgevoerde productie niet ingrijpender is dan een of meer van de in artikel 3.6 (Ontoereikende be- of verwerking) genoemde behandelingen.

4.    Om het in artikel 3.16 (Verzoek om preferentiële tariefbehandeling), lid 2, punt a), bedoelde attest van oorsprong te kunnen invullen voor een in lid 2 bedoeld niet van oorsprong zijnd materiaal, vraagt de exporteur zijn leverancier om een leveranciersverklaring als bedoeld in bijlage 3‑D (In artikel 3.3 (Cumulatie van oorsprong), lid 4, genoemde leveranciersverklaring) of een gelijkwaardig document met dezelfde informatie, waarin de niet van oorsprong zijnde materialen voldoende duidelijk zijn omschreven om die te kunnen identificeren.

ARTIKEL 3.4

Volledig verkregen producten

1.    Als volledig in een Partij verkregen worden beschouwd:

a)    een uit de bodem of zeebodem van een Partij ontgonnen of gewonnen minerale of van nature voorkomende stof;

b)    een in een Partij geteelde of geoogste plant of groente;

c)    een in een Partij geboren en opgekweekt levend dier;

d)    een product afkomstig van in een Partij opgekweekt levend dier;

e)    een product afkomstig van in een Partij geboren en opgekweekt geslacht dier;

f)    een in een Partij, maar niet buiten de uiterste grenzen van de territoriale wateren van de Partij, door jacht of bevissing verkregen product;

g)    een product afkomstig van aquacultuur in een Partij, indien aquatische organismen, met inbegrip van vis, weekdieren, schaaldieren, andere ongewervelde waterdieren en waterplanten zijn geboren of opgekweekt uit uitgangsmateriaal zoals eieren, hom en kuit, visbroed, pootvis of larven, door ingrepen in het kweek- en groeiproces teneinde de productie te vergroten, zoals het uitzetten, voeren, of beschermen tegen predatoren;

h)    een product van de zeevisserij en andere overeenkomstig het internationale recht buiten een territoriale zee door een vaartuig van een Partij uit de zee gewonnen producten;

i)    een product dat, uitsluitend uit een in punt h) bedoeld product, aan boord van een fabrieksschip van een Partij is vervaardigd;

j)    een product dat buiten een territoriale zee door een Partij of een persoon van een Partij uit de zeebodem of ondergrond is ontgonnen of gewonnen, op voorwaarde dat die Partij of die persoon van die Partij het recht heeft die zeebodem of ondergrond te bewerken overeenkomstig het internationale recht;

k)    resten en afval afkomstig van in een Partij verrichte fabricagehandelingen;

l)    een in een Partij verzameld gebruikt product dat alleen nog kan worden gebruikt voor de terugwinning van grondstoffen, met inbegrip van die grondstoffen, en

m)    een product dat in een Partij uitsluitend uit de in de punten a) tot en met l) bedoelde producten is vervaardigd.

2.    Onder “vaartuig van een Partij” respectievelijk “fabrieksschip van een Partij” in lid 1, punten h) en i), wordt uitsluitend verstaan een vaartuig respectievelijk fabrieksschip dat:

a)    in een lidstaat of in Nieuw-Zeeland is geregistreerd;

b)    onder de vlag van een lidstaat of van Nieuw-Zeeland vaart, en

c)    aan een van de volgende voorwaarden voldoet:

i)    het is voor ten minste 50 % eigendom van onderdanen van een lidstaat of van Nieuw-Zeeland, of

ii)    het is eigendom van één of meer rechtspersonen die ieder:

A)    hun hoofdkantoor en hun belangrijkste economische activiteit in een lidstaat of in Nieuw-Zeeland hebben, en

B)    voor ten minste 50 % eigendom zijn van publieke entiteiten of rechtspersonen van een lidstaat of van Nieuw-Zeeland.

ARTIKEL 3.5

Toleranties

1.    Wanneer bij de productie van een product gebruikte niet van oorsprong zijnde materialen niet aan de vereisten van bijlage 3‑B (Productspecifieke oorsprongsregels) voldoen, wordt het product als van oorsprong uit een Partij beschouwd op voorwaarde dat:

a)    voor alle producten, met uitzondering van een onder de GS-hoofdstukken 50 tot en met 63 ingedeeld product, de waarde van de bij de productie van die producten gebruikte niet van oorsprong zijnde materialen niet hoger is dan 10 % van de prijs af fabriek van het product;

b)    voor een onder de GS-hoofdstukken 50 tot en met 63 ingedeeld product, de toleranties gelden die zijn vastgesteld in de aantekeningen 7 en 8 van bijlage 3‑A (Aantekeningen bij de productspecifieke oorsprongsregels).

2.    Lid 1 is niet van toepassing wanneer de waarde of het gewicht van de bij de productie van een product gebruikte niet van oorsprong zijnde materialen hoger is dan een van de in bijlage 3‑B (Productspecifieke oorsprongsregels) voorgeschreven percentages voor de maximumwaarde of het maximumgewicht van niet van oorsprong zijnde materialen.

3.    Lid 1 is niet van toepassing op volledig in een Partij verkregen producten in de zin van artikel 3.4 (Volledig verkregen producten). Indien op grond van bijlage 3‑B (Productspecifieke oorsprongsregels) is vereist dat de bij de productie van een product gebruikte materialen volledig zijn verkregen, zijn de leden 1 en 2 van toepassing.

ARTIKEL 3.6

Ontoereikende be- of verwerking

1.    Niettegenstaande artikel 3.2 (Algemene vereisten voor producten van oorsprong), lid 1, punt c), wordt een product niet als van oorsprong uit een Partij beschouwd indien de productie van het product in een Partij slechts bestaat in een of meer van de volgende behandelingen ten aanzien van niet van oorsprong zijnde materialen:

a)    conserveerbehandelingen zoals drogen, invriezen, pekelen en andere soortgelijke behandelingen die uitsluitend bedoeld zijn om ervoor te zorgen dat de producten tijdens vervoer en opslag in goede staat blijven 8 ;

b)    het splitsen of samenvoegen van colli;

c)    het wassen of schoonmaken, het stofvrij maken of het verwijderen van roest, olie, verf of dergelijke;

d)    het strijken of persen van textielstoffen en textielwaren;

e)    het eenvoudig schilderen en polijsten;

f)    het ontvliezen of doppen en geheel of gedeeltelijk vermalen van rijst; het polijsten en glanzen van granen en rijst;

g)    het kleuren of aromatiseren van suiker of vormen van suikerklonten; het geheel of gedeeltelijk vermalen van kristalsuiker;

h)    het pellen, ontpitten of schillen van vruchten, noten of groenten;

i)    het aanscherpen of het eenvoudig vermalen of versnijden;

j)    het zeven, sorteren, classificeren, assorteren (daaronder begrepen het samenstellen van stellen of assortimenten van artikelen);

k)    het eenvoudig verpakken in flessen, blikken, flacons, zakken, kratten of dozen, het bevestigen op kaarten of platen en alle andere eenvoudige handelingen in verband met de verpakkingen;

l)    het aanbrengen of opdrukken van merken, etiketten, beeldmerken of andere soortgelijke onderscheidingstekens op de producten zelf of op de verpakking;

m)    het eenvoudig mengen van producten, ook van verschillende soorten; het mengen van suiker en andere stoffen;

n)    het eenvoudig toevoegen van water of het verdunnen met water of een andere stof die de kenmerken van de producten niet wezenlijk wijzigt, of het drogen of denatureren van producten;

o)    het eenvoudig samenvoegen van delen van artikelen tot een volledig artikel en het uit elkaar nemen van producten in onderdelen, of

p)    het slachten van dieren.

2.    Voor de toepassing van lid 1 worden behandelingen als eenvoudig beschouwd wanneer voor het uitvoeren daarvan geen bijzondere vaardigheden noch speciaal daarvoor gemaakte of geïnstalleerde machines, toestellen of uitrustingsstukken nodig zijn.

ARTIKEL 3.7

In aanmerking te nemen eenheid

1.    De voor de toepassing van dit hoofdstuk in aanmerking te nemen eenheid is het product dat bij de indeling van het product in het GS als de basiseenheid wordt beschouwd.

2.    Indien een zending bestaat uit een aantal identieke producten die onder dezelfde post van het GS zijn ingedeeld, is dit hoofdstuk op elk van die producten op zich beschouwd van toepassing.

ARTIKEL 3.8

Verpakkingsmateriaal en verpakkingsmiddelen voor verzending

Bij de bepaling of een product de oorsprongsstatus heeft verkregen, wordt geen rekening gehouden met het verpakkingsmateriaal en de verpakkingsmiddelen voor verzending die worden gebruikt ter bescherming van een product tijdens het vervoer.

ARTIKEL 3.9

Verpakkingsmateriaal en verpakkingsmiddelen voor detailhandelsverkoop

1.    Bij de bepaling of de bij de productie van een product gebruikte niet van oorsprong zijnde materialen voorwerp van de toepasselijke wijziging in tariefindeling of van een specifieke fabricage- of bewerkingshandeling als bedoeld in bijlage 3‑B (Productspecifieke oorsprongsregels) zijn geweest dan wel of het product volledig is verkregen, wordt geen rekening gehouden met het verpakkingsmateriaal en de verpakkingsmiddelen waarin het product is verpakt voor de detailhandelsverkoop, voor zover dat verpakkingsmateriaal en die verpakkingsmiddelen bij het product worden ingedeeld.

2.    Wanneer voor een product een in bijlage 3‑B (Productspecifieke oorsprongsregels) vermelde voorwaarde met betrekking tot waarde geldt, worden het verpakkingsmateriaal en de verpakkingsmiddelen waarin het product is verpakt voor de detailhandelsverkoop, voor zover dat verpakkingsmateriaal en die verpakkingsmiddelen bij het product worden ingedeeld, wat de waarde ervan betreft, bij de berekening met het oog op de toepassing van die voorwaarde op het product in aanmerking genomen als van oorsprong zijnde of niet van oorsprong zijnde materialen, naar gelang het geval.

ARTIKEL 3.10

Toebehoren, vervangingsonderdelen en gereedschappen

1.    Dit artikel is van toepassing op toebehoren, vervangingsonderdelen, gereedschappen en instructie- of ander voorlichtingsmateriaal voor zover zij:

a)    bij het product zijn ingedeeld en samen met het product worden geleverd en in rekening gebracht, en

b)    van het soort, de hoeveelheid en de waarde zijn die gebruikelijk zijn voor het betrokken product.

2.    Bij het bepalen of een product:

a)    volledig is verkregen dan wel aan een in bijlage 3‑B (Productspecifieke oorsprongsregels) vermelde voorwaarde met betrekking tot productieprocedé of wijziging in tariefindeling voldoet, worden de toebehoren, vervangingsonderdelen, gereedschappen en het instructie- of ander voorlichtingsmateriaal van dat product buiten beschouwing gelaten, en

b)    aan een in bijlage 3‑B (Productspecifieke oorsprongsregels) vermelde voorwaarde met betrekking tot waarde voldoet, worden de toebehoren, vervangingsonderdelen, gereedschappen en het instructie- of ander voorlichtingsmateriaal van dat product, wat de waarde ervan betreft, bij de berekening met het oog op de toepassing van die voorwaarde op het product in aanmerking genomen als van oorsprong zijnde of niet van oorsprong zijnde materialen, naar gelang het geval.

ARTIKEL 3.11

Stellen of assortimenten

Stellen of assortimenten in de zin van algemene regel 3, punten b) en c), voor de interpretatie van het GS worden als van oorsprong uit een Partij beschouwd wanneer alle samenstellende delen ervan de oorsprongsstatus hebben verkregen. Wanneer een stel of assortiment bestaat uit van oorsprong zijnde en niet van oorsprong zijnde samenstellende delen, wordt het stel of assortiment als geheel beschouwd als van oorsprong uit een Partij indien de waarde van alle niet van oorsprong zijnde samenstellende delen niet meer dan 15 % van de prijs af fabriek van het stel of assortiment bedraagt.

ARTIKEL 3.12

Neutrale elementen

Om te bepalen of een product van oorsprong is uit een Partij, behoeft niet te worden nagegaan wat de oorsprongsstatus is van de volgende neutrale elementen:

a)    energie en brandstof;

b)    fabrieksuitrusting, met inbegrip van producten die voor het onderhoud van die uitrusting worden gebruikt;

c)    machines, werktuigen, matrijzen en gietvormen;

d)    vervangingsonderdelen en materialen voor het onderhoud van materieel en gebouwen;

e)    smeermiddelen, vetten, samenstellende materialen en andere materialen die worden gebruikt bij de productie of om materieel en gebouwen te laten functioneren;

f)    handschoenen, brillen, schoeisel, kleding, veiligheidsuitrusting en benodigdheden;

g)    apparatuur, benodigdheden en materieel dat wordt gebruikt voor het testen of inspecteren van het product;

h)    katalysatoren en oplosmiddelen, en

i)    andere materialen die niet in het product zijn verwerkt en ook niet bedoeld zijn om in de uiteindelijke samenstelling van het product te worden verwerkt.

ARTIKEL 3.13

Gescheiden boekhouding voor onderling vervangbare materialen en producten

1.    Voor de toepassing van dit artikel wordt onder “onderling vervangbare materialen” of “onderling vervangbare producten” verstaan: materialen of producten van dezelfde soort en handelskwaliteit, met dezelfde technische en fysieke kenmerken, die ten behoeve van het bepalen van de oorsprong niet van elkaar te onderscheiden zijn.

2.    Van oorsprong zijnde en niet van oorsprong zijnde onderling vervangbare materialen of onderling vervangbare producten worden tijdens de opslag fysiek gescheiden met het oog op het behoud van hun status van “van oorsprong zijnde” en “niet van oorsprong zijnde”.

3.    Niettegenstaande lid 2 mogen van oorsprong zijnde en niet van oorsprong zijnde onderling vervangbare materialen bij de productie van een product worden gebruikt zonder tijdens de opslag fysiek te worden gescheiden, indien een methode van gescheiden boekhouding wordt gebruikt.

4.    Niettegenstaande lid 2 mogen van oorsprong zijnde en niet van oorsprong zijnde onderling vervangbare producten die zijn ingedeeld onder de hoofdstukken 10, 15, 27, 28, 29, posten 32.01 tot en met 32.07, of posten 39.01 tot en met 39.14 van het GS vóór uitvoer naar de andere Partij in een Partij worden opgeslagen zonder fysiek gescheiden te zijn, indien een gescheiden boekhouding wordt toegepast.

5.    De in de leden 3 en 4 bedoelde methode van gescheiden boekhouding wordt in overeenstemming met een voorraadbeheersysteem toegepast uit hoofde van in de Partij waar de methode wordt gebruikt algemeen aanvaarde boekhoudbeginselen.

6.    De methode van gescheiden boekhouding is een methode die ervoor zorgt dat er te allen tijde niet meer producten de oorsprongsstatus verkrijgen dan het geval zou zijn indien de materialen of de producten fysiek gescheiden waren.

ARTIKEL 3.14

Geretourneerde producten

Wanneer een uit een Partij naar een derde land uitgevoerd product van oorsprong uit die Partij naar die Partij wordt geretourneerd, wordt het als een niet van oorsprong zijn product beschouwd tenzij het geretourneerde product:

a)    hetzelfde is als het uitgevoerde product, en

b)    terwijl het zich in het derde land waarnaar het is uitgevoerd bevond of bij de uitvoer ervan geen andere behandelingen heeft ondergaan dan die welke noodzakelijk waren om het in goede staat te bewaren.

ARTIKEL 3.15

Niet-wijziging

1.    Een voor binnenlands gebruik in de Partij van invoer aangegeven product van oorsprong mag, nadat het is uitgevoerd en voordat het voor binnenlands gebruik wordt aangegeven, op geen enkele manier zijn gewijzigd of getransformeerd en evenmin andere behandelingen hebben ondergaan dan die welke noodzakelijk waren om het in goede staat te bewaren of die welke bestaan in het toevoegen of aanbrengen van merken, etiketten, verzegelingen of andere documentatie om te waarborgen dat aan de specifieke vereisten van de Partij van invoer wordt voldaan.

2.    De opslag of tentoonstelling van een product van oorsprong kan plaatsvinden in een derde land indien dat product van oorsprong in dat derde land niet tot verbruik is ingeklaard.

3.    Onverminderd afdeling B (Oorsprongsprocedures) kunnen zendingen in een derde land worden gesplitst indien de zendingen in dat derde land niet tot verbruik zijn ingeklaard.

4.    In geval van twijfel over de vraag of aan de voorwaarden van de leden 1 tot en met 3 wordt voldaan, kan de douaneautoriteit van de Partij van invoer de importeur verzoeken te bewijzen dat hij aan die voorwaarden voldoet, welk bewijs met alle middelen kan worden geleverd, onder meer aan de hand van vervoersovereenkomsten zoals cognossementen, feitelijk of concreet bewijsmateriaal zoals markering of nummering van de colli of ander bewijsmateriaal betreffende het product zelf.

AFDELING B

OORSPRONGSPROCEDURES

ARTIKEL 3.16

Verzoek om preferentiële tariefbehandeling

1.    De Partij van invoer kent een preferentiële tariefbehandeling toe aan een product van oorsprong uit de andere Partij in de zin van dit hoofdstuk, op grond van een verzoek van de importeur om preferentiële tariefbehandeling. De importeur is verantwoordelijk voor de juistheid van het verzoek om preferentiële tariefbehandeling en voor de naleving van de voorwaarden van dit hoofdstuk.

2.    Een verzoek om preferentiële tariefbehandeling wordt gedaan op basis van:

a)    een door de exporteur opgesteld attest van oorsprong waaruit blijkt dat het product van oorsprong is, of

b)    de aan de importeur bekende informatie dat het product van oorsprong is.

3.    Een verzoek om preferentiële tariefbehandeling en de grondslag ervan als bedoeld in lid 2, punten a) en b), worden in overeenstemming met de wetgeving van de Partij van invoer in de douaneaangifte ten invoer opgenomen.

4.    De importeur die om een preferentiële tariefbehandeling verzoekt op basis van een attest van oorsprong als bedoeld in lid 2, punt a), bewaart het attest van oorsprong en verstrekt de douaneautoriteit van de Partij van invoer desgevraagd een kopie daarvan.

ARTIKEL 3.17

Verzoeken om preferentiële tariefbehandeling na invoer

1.    Indien de importeur ten tijde van de invoer geen verzoek om preferentiële tariefbehandeling heeft ingediend en het product ten tijde van de invoer voor preferentiële tariefbehandeling in aanmerking zou zijn gekomen, kent de Partij van invoer een preferentiële tariefbehandeling toe en betaalt zij een teveel aan betaalde douanerechten terug of scheldt zij dat kwijt.

2.    De Partij van invoer kan als voorwaarde voor de toekenning van een preferentiële tariefbehandeling uit hoofde van lid 1 verlangen dat de importeur om een preferentiële tariefbehandeling verzoekt en de basis voor het verzoek verstrekt als bedoeld in artikel 3.16 (Verzoek om preferentiële tariefbehandeling), lid 2. Dat verzoek wordt niet later ingediend dan drie jaar na de datum van invoer of binnen een langere termijn als bepaald in de wetgeving van de Partij van invoer.

ARTIKEL 3.18

Attest van oorsprong

1.    Een attest van oorsprong wordt door een exporteur van een product opgesteld op basis van informatie waaruit blijkt dat het product van oorsprong is, in voorkomend geval met inbegrip van informatie over de oorsprongsstatus van de bij de productie van dat product gebruikte materialen. De exporteur is verantwoordelijk voor de juistheid van het attest van oorsprong en van de verstrekte informatie.

2.    Een attest van oorsprong wordt in een van de in bijlage 3‑C (Tekst van het attest van oorsprong) opgenomen taalversies verstrekt op een factuur of ander handelsdocument waarin het product van oorsprong voldoende duidelijk is omschreven om het te kunnen identificeren 9 . De Partij van invoer verlangt van de importeur geen vertaling van het attest van oorsprong.

3.    Een attest van oorsprong is één jaar geldig vanaf de datum waarop het is opgesteld.

4.    Een attest van oorsprong kan van toepassing zijn op:

a)    één enkele zending van een of meer in een Partij ingevoerde producten, of

b)    meerdere zendingen van identieke producten die worden ingevoerd in een Partij binnen de in het attest van oorsprong aangegeven periode van maximaal twaalf maanden.

5.    De Partij van invoer staat, op verzoek van de importeur en met inachtneming van de eventuele voorschriften van de Partij van invoer, één attest van oorsprong toe voor niet-gemonteerde of gedemonteerde producten in de zin van algemene regel 2 a) van het GS, vallende onder de afdelingen XV tot en met XXI van het GS, indien deze producten in deelzendingen worden ingevoerd.

ARTIKEL 3.19

Geringe vergissingen of geringe afwijkingen

De douaneautoriteit van de Partij van invoer mag een verzoek om preferentiële tariefbehandeling niet afwijzen wegens geringe vergissingen of geringe afwijkingen in het attest van oorsprong.

ARTIKEL 3.20

Aan importeur bekende informatie

De aan de importeur bekende informatie dat een product van oorsprong is uit de Partij van uitvoer is gebaseerd op informatie waaruit blijkt dat het product van oorsprong is en voldoet aan de voorwaarden van dit hoofdstuk.

ARTIKEL 3.21

Verplichting tot bewaren van gegevens

1.    Een importeur die verzoekt om preferentiële tariefbehandeling voor een in de Partij van invoer ingevoerd product bewaart gedurende ten minste drie jaar na de datum waarop het verzoek om preferentiële tariefbehandeling is ingediend als bedoeld in artikel 3.16 (Verzoek om preferentiële tariefbehandeling), lid 1, of in artikel 3.17 (Verzoeken om preferentiële tariefbehandeling na invoer) of gedurende een langere periode die kan zijn vastgelegd in de wetgeving van de Partij van invoer:

a)    het door de exporteur opgestelde attest van oorsprong, indien het verzoek op een attest van oorsprong werd gebaseerd, of

b)    alle gegevens waaruit blijkt dat het product aan de voorwaarden voor het verkrijgen van de oorsprongsstatus voldoet, indien het verzoek op de aan de importeur bekende informatie werd gebaseerd.

2.    Een exporteur die een attest van oorsprong heeft opgesteld, bewaart gedurende ten minste vier jaar na de opstelling van dat attest of gedurende een langere periode die in de wetgeving van de Partij van uitvoer is vastgelegd een kopie van dat attest en andere gegevens waaruit blijkt dat het product aan de voorwaarden voor het verkrijgen van de oorsprongsstatus voldoet.

3.    Indien een exporteur niet de producent van de producten is en zich met betrekking tot de oorsprongsstatus van de producten op informatie van een leverancier heeft gebaseerd, moet de exporteur de door die leverancier verstrekte informatie bewaren.

4.    De overeenkomstig dit artikel te bewaren gegevens mogen in elektronische vorm worden opgeslagen.

ARTIKEL 3.22

Vrijstelling van procedurevoorschriften

1.    Onverminderd de artikelen 3.16 tot en met 3.21 kent de Partij van invoer een preferentiële tariefbehandeling toe aan:

a)    producten die door particulieren in kleine colli naar particulieren worden verzonden, of

b)    producten die deel uitmaken van de persoonlijke bagage van reizigers.

2.    Lid 1 is uitsluitend van toepassing op producten waarvoor een douaneaangifte is ingediend waarin wordt verklaard dat zij aan de voorwaarden van dit hoofdstuk voldoen, en ten aanzien waarvan de douaneautoriteit van de Partij van invoer geen twijfels heeft over de juistheid van die verklaring.

3.    Lid 1 is niet van toepassing op de volgende producten:

a)    producten die als handelsgoederen worden ingevoerd, behalve bij invoer van incidentele aard van producten die uitsluitend bestemd zijn voor persoonlijk gebruik door de ontvanger of de reiziger of de leden van diens gezin, indien uit de aard en de hoeveelheid van de producten blijkt dat de invoer geen commercieel doel heeft;

b)    producten waarvan de invoer deel uitmaakt van een reeks invoertransacties waarvan redelijkerwijs kan worden aangenomen dat zij afzonderlijk zijn verricht om de vereisten van artikel 3.16 (Verzoek om preferentiële tariefbehandeling) te ontwijken;

c)    producten waarvan de totale waarde meer bedraagt dan:

i)    voor de Unie, 500 EUR voor kleine colli of 1 200 EUR voor producten die deel uitmaken van de persoonlijke bagage van reizigers. De in een bepaalde nationale valuta te gebruiken bedragen zijn de tegenwaarde in die valuta van de in euro’s uitgedrukte bedragen op de eerste werkdag van oktober. De wisselkoersen zijn die welke voor die dag worden bekendgemaakt door de Europese Centrale Bank, tenzij uiterlijk op 15 oktober een andere wisselkoers aan de Europese Commissie wordt meegedeeld, en gelden met ingang van 1 januari van het daaropvolgende jaar. De Europese Commissie stelt Nieuw-Zeeland van de desbetreffende bedragen in kennis;

ii)    voor Nieuw-Zeeland, 1 000 NZD voor zowel kleine colli als voor producten die deel uitmaken van de persoonlijke bagage van reizigers.

4.    De importeur is verantwoordelijk voor de juistheid van de in lid 2 bedoelde verklaring. De in artikel 3.21 (Verplichting tot bewaren van gegevens) neergelegde vereisten inzake het bewaren van gegevens zijn niet van toepassing op de importeur indien dit artikel wordt toegepast.

ARTIKEL 3.23

Verificatie

1.    De douaneautoriteit van de Partij van invoer kan op basis van risicobeoordelingsmethoden, die een willekeurige steekproef kunnen omvatten, controleren of een product van oorsprong is of dat aan de andere voorwaarden van dit hoofdstuk is voldaan. Deze controle kan worden verricht door middel van een verzoek om informatie aan de importeur die het in artikel 3.16 (Verzoek om preferentiële tariefbehandeling) bedoelde verzoek heeft ingediend, op het tijdstip waarop de aangifte ten invoer wordt ingediend, hetzij voor of na de vrijgave van de producten.

2.    De informatie waar op grond van lid 1 om wordt verzocht, omvat ten hoogste de volgende elementen:

a)    indien het verzoek werd gebaseerd op een attest van oorsprong als bedoeld in artikel 3.16 (Verzoek om preferentiële tariefbehandeling), lid 2, punt a), dat attest van oorsprong;

b)    wanneer het oorsprongscriterium is:

i)    “volledig verkregen”, de toepasselijke categorie (zoals oogst, ontginning, bevissing) en de plaats van productie;

ii)    gebaseerd op een wijziging in tariefindeling, een lijst van alle niet van oorsprong zijnde materialen, met inbegrip van het tariefindelingsnummer ervan (in 2, 4 of 6 cijfers, afhankelijk van het oorsprongscriterium);

iii)    gebaseerd op een waardemethode, de waarde van het eindproduct en de waarde van alle bij de productie van dat eindproduct gebruikte niet van oorsprong zijnde materialen;

iv)    gebaseerd op gewicht, het gewicht van het eindproduct alsmede het gewicht van de desbetreffende in de productie van dat eindproduct gebruikte niet van oorsprong zijnde materialen;

v)    gebaseerd op een specifiek productieprocedé, een specifieke beschrijving van dat productieprocedé.

3.    Wanneer de importeur de gevraagde informatie verstrekt, kan hij daaraan alle andere informatie toevoegen die met het oog op de verificatie nuttig wordt geacht.

4.    Indien het verzoek om preferentiële tariefbehandeling is gebaseerd op een attest van oorsprong en de importeur niet beschikt over de in artikel 3.16 (Verzoek om preferentiële tariefbehandeling), lid 2, punt a), bedoelde informatie, stelt de importeur de douaneautoriteit van de Partij van invoer daarvan in kennis. In dat geval kan de importeur de douaneautoriteit ervan in kennis stellen dat de gevraagde informatie rechtstreeks door de exporteur zal worden verstrekt.

5.    Indien het verzoek om preferentiële tariefbehandeling is gebaseerd op de aan de importeur bekende informatie als bedoeld in artikel 3.16 (Verzoek om preferentiële tariefbehandeling), lid 2, punt b), kan de douaneautoriteit van de Partij van invoer die de verificatie verricht, na eerst overeenkomstig lid 1 van dit artikel om informatie te hebben verzocht, een verzoek om informatie richten aan de importeur indien zij van oordeel is dat aanvullende informatie vereist is om te controleren of een product de oorsprongsstatus heeft verkregen of om na te gaan of aan de overige vereisten van dit hoofdstuk is voldaan. De douaneautoriteit van de Partij van invoer kan indien van toepassing de importeur om specifieke documentatie en informatie verzoeken.

6.    Tijdens de verificatie staat de Partij van invoer de vrijgave van de betrokken producten toe. De Partij van invoer kan deze vrijgave afhankelijk stellen van het feit dat de importeur zekerheid stelt of andere door de douaneautoriteiten verlangde passende conservatoire maatregelen neemt. Elke schorsing van de preferentiële tariefbehandeling wordt zo spoedig mogelijk beëindigd nadat de douaneautoriteit van de Partij van invoer heeft vastgesteld dat de betrokken producten de oorsprongsstatus hebben verkregen, en dat aan de andere voorwaarden van dit hoofdstuk is voldaan.

ARTIKEL 3.24

Administratieve samenwerking

1.    Met het oog op de goede toepassing van dit hoofdstuk werken de Partijen via hun respectieve douaneautoriteit samen bij het controleren of een product van oorsprong is en aan de overige voorwaarden van dit hoofdstuk voldoet.

2.    Indien het verzoek om preferentiële tariefbehandeling is gebaseerd op een attest van oorsprong, kan de douaneautoriteit van de Partij van invoer die de verificatie verricht, na eerst om informatie te hebben verzocht overeenkomstig artikel 3.23 (Verificatie), lid 1, ook om informatie verzoeken bij de douaneautoriteit van de Partij van uitvoer, binnen twee jaar na de datum waarop het verzoek om preferentiële tariefbehandeling op grond van artikel 3.16 (Verzoek om preferentiële tariefbehandeling), lid 2, punt a), of artikel 3.17 (Verzoeken om preferentiële tariefbehandeling na invoer), lid 2, is ingediend, indien de douaneautoriteit van de Partij van invoer van oordeel is dat zij aanvullende informatie nodig heeft om de oorsprongsstatus van het product te controleren dan wel om na te gaan of aan de overige vereisten van dit hoofdstuk wordt voldaan. De douaneautoriteit van de Partij van invoer kan de douaneautoriteit van de Partij van uitvoer in voorkomend geval om specifieke documentatie en informatie verzoeken.

3.    Het in lid 2 bedoelde verzoek om informatie omvat onder andere:

a)    het attest van oorsprong;

b)    de identiteit van de douaneautoriteit waarvan het verzoek afkomstig is;

c)    de naam van de exporteur;

d)    het onderwerp en de reikwijdte van de controle, en

e)    indien van toepassing, andere relevante documenten.

4.    De douaneautoriteit van de Partij van uitvoer kan in overeenstemming met haar toepasselijke wetgeving om documenten of een onderzoek verzoeken door bewijsmateriaal op te vragen of een bezoek te brengen aan de bedrijfsruimten van de exporteur met het oog op de controle van gegevens en inspectie van de bij de productie van het product gebruikte infrastructuur.

5.    Onverminderd het bepaalde in lid 6 verstrekt de douaneautoriteit van de Partij van uitvoer die het in lid 2 bedoelde verzoek ontvangt de douaneautoriteit van de Partij van invoer de volgende informatie:

a)    de gevraagde documentatie, voor zover beschikbaar;

b)    een opinie inzake de oorsprongsstatus van het product;

c)    de beschrijving van het product dat het voorwerp van onderzoek is en de voor de toepassing van dit hoofdstuk relevante tariefindeling;

d)    een beschrijving van en een toelichting bij het productieprocedé ter staving van de oorsprongsstatus van het product;

e)    informatie over de wijze waarop het onderzoek is uitgevoerd, en

f)    in voorkomend geval, bewijsstukken.

6.    De douaneautoriteit van de Partij van uitvoer verstrekt de douaneautoriteit van de Partij van invoer de in lid 5 bedoelde informatie niet zonder toestemming van de exporteur.

7.    Elke Partij deelt de andere Partij de contactgegevens van haar douaneautoriteiten en, binnen dertig dagen na de datum van enige wijziging van die contactgegevens, alle wijzigingen daarvan mee. Voor de Unie is de Europese Commissie verantwoordelijk voor de in dit lid bedoelde kennisgevingen.

ARTIKEL 3.25

Weigering van preferentiële tariefbehandeling

1.    Onverminderd de vereisten van lid 3 kan de douaneautoriteit van de Partij van invoer weigeren een preferentiële tariefbehandeling toe te kennen indien:

a)    binnen drie maanden na de datum van een verzoek om informatie als bedoeld in artikel 3.23 (Verificatie), lid 1:

i)    de importeur geen antwoord heeft verstrekt;

ii)    wanneer het verzoek om preferentiële tariefbehandeling is gebaseerd op een attest van oorsprong, er geen attest van oorsprong is verstrekt, of

iii)    wanneer het verzoek om preferentiële tariefbehandeling op de aan de importeur bekende informatie is gebaseerd, de door de importeur verstrekte informatie niet volstaat om te bevestigen dat het product de oorsprongsstatus heeft verkregen;

b)    binnen drie maanden na de datum van een verzoek om aanvullende informatie op grond van artikel 3.23 (Verificatie), lid 5:

i)    de importeur geen antwoord heeft verstrekt, of

ii)    de door de importeur verstrekte informatie niet volstaat om te bevestigen dat het product de oorsprongsstatus heeft verkregen;

c)    binnen tien maanden na de datum van indiening van een verzoek om informatie op grond van artikel 3.24 (Administratieve samenwerking), lid 2:

i)    de douaneautoriteit van de Partij van uitvoer geen antwoord heeft verstrekt, of

ii)    de door de douaneautoriteit van de Partij van uitvoer verstrekte informatie ontoereikend is om te kunnen bevestigen dat het product de oorsprongsstatus heeft verkregen.

2.    De douaneautoriteit van de Partij van invoer kan weigeren een preferentiële tariefbehandeling toe te kennen voor een product waarvoor een importeur om preferentiële tariefbehandeling verzoekt, indien de importeur niet aan andere voorwaarden uit hoofde van dit hoofdstuk dan die welke betrekking hebben op de oorsprongsstatus van de producten voldoet.

3.    Als de douaneautoriteit van de Partij van invoer over voldoende gronden beschikt om een preferentiële tariefbehandeling te weigeren uit hoofde van lid 1 van dit artikel, stelt zij, in gevallen waarin de douaneautoriteit van de Partij van uitvoer op grond van artikel 3.24 (Administratieve samenwerking), lid 5, punt b), een opinie heeft uitgebracht waarin de oorsprongsstatus van de producten wordt bevestigd, binnen twee maanden na ontvangst van die opinie de douaneautoriteit van de Partij van uitvoer in kennis van haar redenen en voornemen om de preferentiële tariefbehandeling te weigeren.

4.    Indien de in lid 3 bedoelde kennisgeving is gedaan, vindt binnen drie maanden na de datum van die kennisgeving op verzoek van een van de Partijen overleg plaats. De termijn voor overleg kan in onderlinge overeenstemming tussen de douaneautoriteiten van de Partijen per geval worden verlengd. Het overleg vindt plaats volgens de procedure die is vastgesteld door het Gemengd Comité douanesamenwerking, tenzij de douaneautoriteiten van de Partijen anders overeenkomen.

5.    Na het verstrijken van de termijn voor overleg kan de douaneautoriteit van de Partij van invoer, indien zij niet kan bevestigen dat het product van oorsprong is, de preferentiële tariefbehandeling weigeren wanneer zij daartoe over voldoende gronden beschikt en nadat zij de importeur in de gelegenheid heeft gesteld te worden gehoord. Echter, wanneer de douaneautoriteit van de Partij van uitvoer de oorsprongsstatus van de producten bevestigt en die conclusie onderbouwt, weigert de douaneautoriteit van de Partij van invoer de preferentiële tariefbehandeling van een product niet op de enkele grond dat artikel 3.24 (Administratieve samenwerking), lid 6, is toegepast.

6.    De douaneautoriteit van de Partij van invoer stelt de douaneautoriteit van de Partij van uitvoer die overeenkomstig artikel 3.24 (Administratieve samenwerking), lid 5, punt b), een opinie heeft uitgebracht binnen twee maanden na de datum van haar definitieve beslissing over de oorsprongsstatus van het product van deze beslissing in kennis.

ARTIKEL 3.26

Vertrouwelijkheid

1.    Elke Partij respecteert in overeenstemming met haar wetgeving de vertrouwelijke aard van door de andere Partij of een persoon van die Partij op grond van dit hoofdstuk verstrekte informatie en beschermt die informatie tegen openbaarmaking.

2.    De door de autoriteiten van de Partij van invoer verkregen informatie mag alleen met het oog op de toepassing van dit hoofdstuk worden gebruikt. Een Partij kan op grond van dit hoofdstuk verzamelde informatie gebruiken in administratieve, rechterlijke of buitengerechtelijke procedures die zijn ingeleid wegens niet-naleving van de voorwaarden van dit hoofdstuk. Een Partij stelt de persoon of Partij die de informatie heeft verstrekt, vooraf van die gebruikmaking in kennis.

3.    Elke Partij ziet erop toe dat de vertrouwelijke informatie die op grond van dit hoofdstuk wordt verzameld, niet wordt gebruikt voor andere doeleinden dan het beheer en de handhaving van besluiten en bepalingen met betrekking tot oorsprong en douanezaken, tenzij de persoon of de Partij die de vertrouwelijke informatie heeft verstrekt, daarvoor toestemming heeft gegeven. Indien om vertrouwelijke informatie wordt verzocht met het oog op rechterlijke procedures die geen verband houden met oorsprong en douanezaken om de wetgeving van een Partij na te leven, en op voorwaarde dat die Partij de persoon of Partij die de informatie heeft verstrekt daarvan vooraf in kennis stelt en de wettelijke vereisten voor dat gebruik vermeldt, is geen toestemming vereist van de persoon of Partij die de vertrouwelijke informatie heeft verstrekt.

ARTIKEL 3.27

Administratieve maatregelen en sancties

Elke Partij ziet toe op de effectieve tenuitvoerlegging van dit hoofdstuk. Elke Partij zorgt ervoor dat de bevoegde autoriteiten administratieve maatregelen en, in voorkomend geval, sancties kunnen opleggen voor schendingen van de verplichtingen uit hoofde van dit hoofdstuk in overeenstemming met haar wetgeving.

AFDELING C

SLOTBEPALINGEN

ARTIKEL 3.28

Ceuta en Melilla

1.    Voor de toepassing van dit hoofdstuk vallen Ceuta en Melilla niet onder de term “Partij”.

2.    Producten van oorsprong uit Nieuw-Zeeland die in Ceuta of Melilla worden ingevoerd, zijn in elk opzicht voorwerp van dezelfde douaneregeling, met inbegrip van preferentiële tariefbehandeling, als die welke uit hoofde van Protocol nr. 2 bij de Akte van Toetreding van 1985 10 van toepassing is op producten van oorsprong uit het douanegebied van de Unie. Nieuw-Zeeland past op onder deze overeenkomst vallende producten van oorsprong uit Ceuta en Melilla dezelfde douaneregeling toe, met inbegrip van preferentiële tariefbehandeling, als die welke wordt toegepast op producten van oorsprong uit de Unie die uit de Unie worden ingevoerd.

3.    Bij het bepalen van de oorsprong van producten die uit Nieuw-Zeeland naar Ceuta en Melilla worden uitgevoerd, zijn de oorsprongsregels en oorsprongsprocedures van toepassing die krachtens dit hoofdstuk op Nieuw-Zeeland van toepassing zijn. Bij het bepalen van de oorsprong van producten die uit Ceuta en Melilla naar Nieuw-Zeeland worden uitgevoerd, zijn de oorsprongsregels en oorsprongsprocedures van toepassing die krachtens dit hoofdstuk op de Unie van toepassing zijn.

4.    Ceuta en Melilla worden als één grondgebied beschouwd.

5.    De Spaanse douaneautoriteiten zijn belast met de toepassing van dit hoofdstuk in Ceuta en Melilla.

ARTIKEL 3.29

Overgangsbepalingen voor doorvoer of opslag van producten

Deze overeenkomst kan worden toegepast op producten die voldoen aan dit hoofdstuk en die zich op de datum van inwerkingtreding van deze overeenkomst hetzij in doorvoer tussen de Partij van uitvoer en de Partij van invoer hetzij onder douanetoezicht in de Partij van invoer bevinden zonder dat invoerrechten en belastingen zijn betaald, op voorwaarde dat binnen twaalf maanden na die datum bij de douaneautoriteit van de Partij van invoer een verzoek om preferentiële tariefbehandeling als bedoeld in artikel 3.16 (Verzoek om preferentiële tariefbehandeling) wordt ingediend.

ARTIKEL 3.30

Gemengd Comité douanesamenwerking

1.    Dit artikel vormt een aanvulling op en nadere uitwerking van artikel 24.4 (Gespecialiseerde comités).

2.    Het Gemengd Comité douanesamenwerking dat is opgericht bij de Overeenkomst tussen de Europese Unie en Nieuw-Zeeland betreffende samenwerking en wederzijdse administratieve bijstand in douanezaken, gedaan te Brussel op 3 juli 2017, heeft met betrekking tot dit hoofdstuk de volgende taken:

a)    mogelijke wijzigingen van dit hoofdstuk in overweging nemen, met inbegrip van wijzigingen die voortvloeien uit de herziening van het geharmoniseerde systeem;

b)    bij besluit toelichtingen opstellen om de toepassing van dit hoofdstuk te vergemakkelijken, en

c)    een besluit nemen tot vaststelling van de raadplegingsprocedure als bedoeld in artikel 3.25 (Weigering van preferentiële tariefbehandeling), lid 4.

HOOFDSTUK 4

DOUANE EN HANDELSBEVORDERING

ARTIKEL 4.1

Doelstellingen

De doelstellingen van dit hoofdstuk zijn:

a)    het handelsverkeer voor tussen de Partijen verhandelde goederen te vergemakkelijken en tegelijkertijd doeltreffende douanecontroles te verzekeren, daarbij rekening houdend met de ontwikkeling van de handelspraktijken;

b)    de transparantie van de wet- en regelgeving van elke Partij met betrekking tot de vereisten voor de invoer, uitvoer en doorvoer van goederen en de samenhang daarvan met de toepasselijke internationale normen te waarborgen;

c)    de voorspelbare, consistente en niet-discriminerende toepassing door elke Partij van haar douanewet- en regelgeving met betrekking tot de vereisten voor de invoer, uitvoer en doorvoer van goederen te waarborgen;

d)    de vereenvoudiging en modernisering van de douaneprocedures en -praktijken van elke Partij te bevorderen;

e)    de risicobeheertechnieken ter bevordering van de legitieme handel verder te ontwikkelen, en tegelijkertijd de internationale toeleveringsketen veilig te stellen, en

f)    de samenwerking tussen de Partijen op het gebied van douaneaangelegenheden en handelsbevordering te verbeteren.

ARTIKEL 4.2

Douanesamenwerking en wederzijdse administratieve bijstand

1.    De bevoegde autoriteiten van de Partijen werken samen op douanegebied om de doelstellingen van artikel 4.1 (Doelstellingen) te bereiken.

2.    De Partijen ontwikkelen naast de CCMAA een samenwerking, onder meer op de volgende terreinen:

a)    uitwisseling van informatie betreffende de douanewet- en regelgeving, de uitvoering ervan en de douaneprocedures, in het bijzonder op de volgende gebieden:

i)    de handhaving van intellectuele-eigendomsrechten door de douaneautoriteiten;

ii)    de facilitatie van doorvoer en overlading, en

iii)    relaties met het bedrijfsleven;

b)    binnen internationale organisaties als de WTO en de Werelddouaneorganisatie (hierna “WDO” genoemd) betere samenwerking op het gebied van douane;

c)    het streven naar harmonisering van hun gegevensvereisten met betrekking tot invoer-, uitvoer- en andere douaneprocedures, door gemeenschappelijke normen en gegevenselementen toe te passen overeenkomstig het Data Model van de WDO;

d)    waar relevant en passend, door middel van gestructureerde en terugkerende communicatie tussen de douaneautoriteiten van de Partijen, uitwisseling van bepaalde categorieën douanegerelateerde informatie met het oog op het verbeteren van het risicobeheer en de doeltreffendheid van douanecontroles, het aanpakken van goederen met een hoog risico en het vergemakkelijken van de legitieme handel. Uitwisselingen in het kader van dit punt laten de uitwisseling van informatie die tussen de Partijen kan plaatsvinden op grond van de bepalingen inzake wederzijdse administratieve bijstand van de CCMAA onverlet;

e)    versterking van hun samenwerking op het gebied van risicobeheertechnieken, onder meer door het uitwisselen van beste praktijken en, in voorkomend geval, risico-informatie en resultaten van controles, en

f)    waar nodig en passend wederzijdse erkenning van programma’s inzake geautoriseerde marktdeelnemers en douanecontroles, met inbegrip van gelijkwaardige maatregelen voor handelsbevordering.

3.    Onverminderd de andere vormen van samenwerking waarin deze overeenkomst voorziet, werken de douaneautoriteiten van de Partijen samen, onder meer door informatie uit te wisselen, en verlenen zij elkaar wederzijdse administratieve bijstand in de onder dit hoofdstuk vallende aangelegenheden in overeenstemming met de bepalingen van de CCMAA. Op elke uitwisseling van informatie tussen de Partijen uit hoofde van dit hoofdstuk zijn de voorschriften voor de geheimhouding en bescherming van informatie zoals vervat in artikel 17 betreffende wederzijdse administratieve bijstand in douanezaken van de CCMAA alsmede alle vereisten inzake vertrouwelijkheid en privacy die door Partijen worden overeengekomen, overeenkomstig van toepassing.

ARTIKEL 4.3

Douanevoorschriften en -procedures

1.    Elke Partij ziet erop toe dat haar douanevoorschriften en -procedures worden gebaseerd op:

a)    de internationale instrumenten en normen die op het gebied van douane en handel van toepassing zijn en die door elke Partij zijn aanvaard, waaronder de materiële elementen van de Herziene Overeenkomst van Kyoto inzake de vereenvoudiging en harmonisatie van douaneprocedures, het Internationaal Verdrag betreffende het geharmoniseerd systeem inzake de omschrijving en codering van goederen, alsmede het Framework of Standards to Secure and Facilitate Global Trade en het Customs Data Model van de WDO;

b)    de bescherming en bevordering van de legitieme handel door middel van doeltreffende handhaving en naleving van de toepasselijke voorschriften waarin haar wetgeving voorziet;

c)    douanewet- en regelgeving die evenredig en niet-discriminerend is, geen onnodige last aan marktdeelnemers oplegt, voorziet in verdere facilitatie voor marktdeelnemers met een hoog nalevingsniveau, met inbegrip van een gunstige behandeling met betrekking tot douanecontroles voorafgaand aan de vrijgave van goederen, en die garanties biedt tegen fraude en onrechtmatige of schadelijke activiteiten, en

d)    regels die waarborgen dat de straffen voor overtredingen van de douanewet- en regelgeving evenredig en niet-discriminerend zijn en dat de oplegging van die straffen niet tot onnodige vertragingen in de vrijgave van goederen leidt.

2.    Elke Partij moet haar douanewet- en regelgeving en -procedures periodiek evalueren. Douaneprocedures worden ook op voorspelbare, consistente en transparante wijze toegepast.

3.    Teneinde de werkmethoden te verbeteren en te zorgen voor een niet-discriminatoire, transparante, efficiënte en integere werkwijze waarvoor verantwoording wordt afgelegd, neemt elke Partij de volgende maatregelen:

a)    waar mogelijk, de eisen en formaliteiten met betrekking tot de snelle vrijgave en douane-afhandeling van goederen vereenvoudigen en evalueren, en

b)    ernaar streven de door de douanediensten en andere instanties verlangde gegevens en documentatie verder te vereenvoudigen en te standaardiseren.

ARTIKEL 4.4

Vrijgave van goederen

1.    Elke Partij stelt douaneprocedures in dan wel handhaaft douaneprocedures die:

a)    voorzien in de onmiddellijke vrijgave van goederen binnen een tijdvak dat niet langer is dan noodzakelijk om te waarborgen dat aan haar wet- en regelgeving wordt voldaan en, voor zover mogelijk, bij de aankomst van de goederen;

b)    ervoor zorgen dat de documentatie en alle andere vereiste informatie vóór de aankomst van de goederen elektronisch worden ingediend en elektronisch worden verwerkt, zodat goederen bij aankomst kunnen worden vrijgegeven;

c)    de vrijgave van goederen mogelijk maken vóór de definitieve vaststelling van de toepasselijke douanerechten, belastingen, retributies en heffingen, indien die vaststelling niet vóór of bij aankomst of zo snel mogelijk na aankomst plaatsvindt voor zover aan alle andere wettelijke voorschriften is voldaan. Als voorwaarde voor een dergelijke vrijgave kan elke Partij een zekerheid eisen voor elk bedrag dat nog niet is vastgesteld in de vorm van een zekerheid, een borgsom of een ander passend instrument waarin haar wet- en regelgeving voorziet. Een dergelijke zekerheid mag niet uitgaan boven het bedrag dat de Partij verlangt ter verzekering van de betaling van de douanerechten, belastingen, retributies en heffingen die uiteindelijk worden verschuldigd voor de goederen waarvoor zekerheid is gesteld. De zekerheid wordt vrijgegeven wanneer zij niet langer vereist is, en

d)    toestaan dat goederen op de plaats van aankomst worden vrijgegeven, zonder tijdelijke overbrenging naar entrepots of andere faciliteiten, op voorwaarde dat de goederen anderszins voor vrijgave in aanmerking komen.

2.    Elke Partij beperkt de voor de vrijgave van goederen vereiste documentatie zoveel mogelijk.

3.    Elke Partij streeft ernaar goederen die dringend moeten worden ingeklaard, snel vrij te geven, ook buiten de normale kantooruren van de douane en andere relevante autoriteiten.

4.    Elke Partij stelt, voor zover mogelijk, douaneprocedures in dan wel handhaaft douaneprocedures die voorzien in een versnelde vrijgave van bepaalde zendingen, met behoud van passende douanecontroles, met inbegrip van de mogelijkheid om, indien mogelijk langs elektronische weg, één enkel document voor alle goederen in de zending in te dienen.

ARTIKEL 4.5

Aan bederf onderhevige goederen

1.    Aan bederf onderhevige goederen in de zin van dit artikel zijn goederen die vanwege hun natuurlijke kenmerken snel vergaan, met name wanneer zij niet onder de juiste voorwaarden worden opgeslagen.

2.    Om vermijdbaar verlies of beschadiging van aan bederf onderhevige goederen te voorkomen, geeft elke Partij bij de planning en uitvoering van eventueel vereiste onderzoeken passende prioriteit aan aan bederf onderhevige goederen.

3.    In aanvulling op artikel 4.4 (Vrijgave van goederen), lid 1, punt a), en op verzoek van de marktdeelnemer, zal elke Partij, waar mogelijk en in overeenstemming met haar wet- en regelgeving:

a)    voorzien in de inklaring van een zending aan bederf onderhevige goederen buiten de kantooruren van de douane en andere relevante autoriteiten, en

b)    toestaan dat zendingen aan bederf onderhevige goederen naar de bedrijfsruimten van de marktdeelnemer worden vervoerd en ingeklaard.

ARTIKEL 4.6

Vereenvoudigde douaneprocedures

Elke Partij stelt maatregelen vast dan wel handhaaft maatregelen op grond waarvan handelaren of marktdeelnemers die voldoen aan de in haar wet- en regelgeving vermelde criteria, voor verdere vereenvoudiging van douaneprocedures in aanmerking kunnen komen. Deze maatregelen kunnen omvatten:

a)    douaneaangiften die een beperkte reeks gegevens of bewijsstukken bevatten, of

b)    periodieke douaneaangiften voor de bepaling en betaling van douanerechten en belastingen met betrekking tot meerdere invoerhandelingen binnen een bepaald tijdvak, na de vrijgave van die ingevoerde goederen.

ARTIKEL 4.7

Doorvoer en overlading

1.    Elke Partij draagt zorg voor de facilitatie en doeltreffende controle van de overlading en doorvoer over haar respectieve grondgebied.

2.    Elke Partij ziet erop toe dat alle betrokken instanties en diensten op haar respectieve grondgebied samenwerken en coördineren om de doorvoer te vergemakkelijken.

3.    Elke Partij staat, voor zover aan alle andere wettelijke voorschriften is voldaan, toe dat voor invoer bestemde goederen binnen haar grondgebied worden vervoerd onder douanetoezicht van een douanekantoor van binnenkomst naar een ander douanekantoor op haar grondgebied waar de goederen zouden worden vrijgegeven of ingeklaard.

ARTIKEL 4.8

Risicobeheer

1.    Elke Partij stelt een risicobeheersysteem voor douanecontrole in dan wel handhaaft een risicobeheersysteem.

2.    Elke Partij ontwerpt en past het risicobeheer toe op zodanige wijze dat willekeurige of ongerechtvaardigde discriminatie of een verkapte beperking van de internationale handel wordt vermeden.

3.    Elke Partij concentreert de douanecontrole en andere relevante grenscontroles op zendingen met een hoog risico en bespoedigt de vrijgave van zendingen met een laag risico. Elke Partij kan als onderdeel van haar risicobeheer zendingen ook op steekproefbasis voor dergelijke controles selecteren.

4.    Elke Partij baseert haar risicobeheer op een beoordeling van de risico’s aan de hand van passende selectiviteitscriteria.

ARTIKEL 4.9

Controle na douaneafhandeling

1.    Ter bespoediging van de vrijgave van de goederen voorziet elke Partij in controles na douaneafhandeling, of handhaaft deze, teneinde de naleving van de douane- en andere daarmee verband houdende wet- en regelgeving te verzekeren.

2.    Elke Partij selecteert een persoon of een zending voor een controle na douaneafhandeling op risicogebaseerde wijze, waarbij ook gebruik kan worden gemaakt van passende selectiviteitscriteria. Elke Partij voert een controle na douaneafhandeling op transparante wijze uit. Wanneer een persoon bij het controleproces betrokken is en de controle uitsluitsel heeft gegeven, stelt de Partij de persoon wiens administratie het voorwerp van de controle is, onverwijld in kennis van de resultaten, van zijn rechten en plichten alsmede van de redenen voor de resultaten.

3.    De informatie die is verkregen bij een controle na douaneafhandeling kan worden gebruikt in verdere administratieve of gerechtelijke procedures.

4.    De Partijen gebruiken, voor zover praktisch uitvoerbaar, het resultaat van een controle na douaneafhandeling bij de toepassing van het risicobeheer.

ARTIKEL 4.10

Geautoriseerde marktdeelnemers

1.    Elke Partij stelt een partnerschapsprogramma in dan wel handhaaft een partnerschapsprogramma voor marktdeelnemers die voldoen aan specifieke criteria (hierna “geautoriseerde marktdeelnemers” genoemd).

2.    De specifieke criteria om als geautoriseerde marktdeelnemer te worden aangemerkt, worden bekendgemaakt en hebben betrekking op de naleving van de in de respectieve wet- en regelgeving of procedures van de Partijen neergelegde voorschriften. Dit kunnen onder meer de volgende criteria zijn:

a)    een passende staat van dienst op het gebied van het naleven van de douane- en andere daarmee verband houdende wet- en regelgeving;

b)    een systeem voor het bijhouden van de administratie dat de nodige interne controles mogelijk maakt;

c)    financiële solvabiliteit, met inbegrip van, waar van toepassing, het stellen van voldoende zekerheid of garantie, en

d)    beveiliging van de toeleveringsketen.

3.    De specifieke criteria om als geautoriseerde marktdeelnemer te worden aangemerkt, worden niet zodanig ontworpen of toegepast dat ze in gelijke omstandigheden willekeurige of ongerechtvaardigde discriminatie tussen marktdeelnemers in de hand werken of meebrengen, en staan de deelname van kmo’s toe.

4.    Het programma voor geautoriseerde marktdeelnemers omvat specifieke voordelen voor een geautoriseerde marktdeelnemer, zoals:

a)    laag percentage fysieke controles en onderzoeken naargelang van het geval;

b)    behandeling met voorrang indien zij voor een controle worden geselecteerd;

c)    korte vrijgavetermijn, naargelang van het geval;

d)    uitgestelde betaling van rechten, belastingen, retributies en heffingen;

e)    gebruikmaking van doorlopende garanties of garanties met korte looptijd;

f)    één enkele douaneaangifte voor alle in- en uitvoer in een bepaalde periode, en

g)    douane-afhandeling van goederen in de bedrijfsruimten van de geautoriseerde marktdeelnemer of op een andere door de douaneautoriteiten goedgekeurde plaats.

5.    Onverminderd de leden 1 tot en met 4 kan een Partij de in lid 4 bedoelde voordelen aanbieden via douaneprocedures die algemeen beschikbaar zijn voor alle marktdeelnemers, in welk geval die Partij niet verplicht is een afzonderlijke regeling voor geautoriseerde marktdeelnemers in te stellen.

6.    De Partijen kunnen de samenwerking tussen de douane en andere overheidsinstanties of -diensten binnen een Partij met betrekking tot programma’s voor geautoriseerde marktdeelnemers bevorderen. Deze samenwerking kan onder meer tot stand worden gebracht door de vereisten op elkaar af te stemmen, de toegang tot voordelen te vergemakkelijken en onnodige overlapping tot een minimum te beperken.

ARTIKEL 4.11

Bekendmaking en beschikbaarheid van informatie

1.    Elke Partij maakt onverwijld, op niet-discriminerende en gemakkelijk toegankelijke wijze en voor zover mogelijk via het internet, wetten, voorschriften en douaneprocedures bekend met betrekking tot de vereisten voor de invoer, uitvoer en doorvoer van goederen. Dit omvat:

a)    de procedures bij invoer, uitvoer en doorvoer (met inbegrip van de procedures bij binnenkomst via havens, luchthavens en andere punten van binnenkomst), en de daarvoor vereiste formulieren en documenten;

b)    de toegepaste tarieven wat betreft rechten en belastingen van welke aard ook ter zake van of in verband met de invoer of uitvoer;

c)    de retributies en heffingen die worden opgelegd door of voor overheidsinstanties ter zake van of in verband met de invoer, uitvoer of doorvoer;

d)    de voorschriften voor de indeling of waardebepaling van producten voor douanedoeleinden;

e)    de algemeen toepasselijke wet- en regelgeving en administratieve besluiten van algemene toepassing die betrekking hebben op de oorsprongsregels;

f)    de beperkingen of verboden met betrekking tot invoer, uitvoer of doorvoer;

g)    de sanctiebepalingen ten aanzien van niet-inachtneming van de invoer-, uitvoer- of doorvoerformaliteiten;

h)    bezwaar- en beroepsprocedures,

i)    de overeenkomsten of delen daarvan met welk land of welke landen dan ook in verband met de invoer, uitvoer of doorvoer;

j)    de procedures voor het beheer van tariefcontingenten;

k)    de openingstijden voor douanekantoren, en

l)    relevante mededelingen van administratieve aard.

2.    Elke Partij streeft ernaar nieuwe wetten, voorschriften en douaneprocedures met betrekking tot de vereisten voor de invoer, uitvoer en doorvoer van goederen voorafgaand aan de toepassing ervan, alsmede wijzigingen en interpretaties daarvan openbaar te maken.

3.    Elke Partij ziet er, voor zover mogelijk, op toe dat er een redelijke tijdspanne ligt tussen de bekendmaking en de inwerkingtreding van nieuwe of gewijzigde wetten, voorschriften en douaneprocedures en retributies of heffingen.

4.    Elke Partij stelt via het internet beschikbaar en draagt in voorkomend geval zorg voor de actualisering van:

a)    een beschrijving van de invoer-, uitvoer- en doorvoerprocedures, met inbegrip van bezwaar- en beroepsprocedures, informatie over de praktische stappen die nodig zijn voor in- en uitvoer en voor doorvoer;

b)    de formulieren en documenten die nodig zijn voor de invoer in, de uitvoer uit of de doorvoer door het grondgebied van die Partij, en

c)    de contactgegevens van de informatiepunten.

5.    Elke Partij stelt, afhankelijk van de haar beschikbare middelen, informatiepunten in dan wel handhaaft informatiepunten om binnen een redelijke termijn vragen van overheden, handelaren en andere belanghebbenden over onder lid 1 vallende aangelegenheden te beantwoorden. Een Partij eist van de andere Partij geen betaling van een retributie voor het beantwoorden van verzoeken om informatie.

ARTIKEL 4.12

Voorafgaande beslissingen

1.    De douaneautoriteit van elke Partij geeft aan een aanvrager voorafgaande beslissingen af waarin wordt aangegeven welke behandeling aan de betrokken goederen wordt toegekend, overeenkomstig haar wet- en regelgeving. Dergelijke beslissingen worden schriftelijk of in elektronische vorm op een tijdsgebonden wijze afgegeven en bevatten alle nodige informatie. Elke Partij ziet erop toe dat een voorafgaande beslissing kan worden afgegeven aan, en in die Partij kan worden gebruikt door, een aanvrager van de andere Partij.

2.    Voorafgaande beslissingen worden afgegeven met betrekking tot:

a)    de tariefindeling van goederen;

b)    de oorsprong van de goederen, en

c)    de passende methode of de passende criteria, en de toepassing daarvan, die moet(en) worden gebruikt om de douanewaarde op basis van een bepaalde reeks feiten vast te stellen, indien de wet- en regelgeving van een Partij dat toestaat.

3.    Voorafgaande beslissingen zijn geldig voor een periode van ten minste drie jaar vanaf de datum van afgifte ervan of een eventuele andere in de beslissing genoemde datum. De Partij van afgifte kan een voorafgaande beslissing wijzigen of intrekken, ongeldig verklaren of nietig verklaren indien de beslissing was gebaseerd op onjuiste, onvolledige, bedrieglijke of misleidende informatie, een administratieve fout of als er een wijziging is in de wet, de materiële feiten of de omstandigheden waarop de beslissing is gebaseerd.

4.    Een Partij kan weigeren een voorafgaande beslissing te geven indien de in de aanvraag opgeworpen vraag voorwerp is van een administratieve of rechterlijke toetsing, of indien de aanvraag geen betrekking heeft op een voorgenomen gebruik van de voorafgaande beslissing of op enig voorgenomen gebruik van een douaneprocedure. Wanneer een Partij weigert een voorafgaande beslissing vast te stellen, stelt zij de aanvrager daar onverwijld schriftelijk van in kennis, met vermelding van de relevante feiten en de redenen voor haar besluit.

5.    Elke Partij maakt ten minste het volgende bekend:

a)    de vereisten voor de aanvraag voor een voorafgaande beslissing, met inbegrip van de te verstrekken informatie en het formaat;

b)    de termijn waarbinnen zij een voorafgaande beslissing zal afgeven, en

c)    de periode gedurende welke de voorafgaande beslissing geldig is.

6.    Wanneer een Partij een voorafgaande beslissing intrekt, wijzigt, ongeldig of nietig verklaart, stelt zij de aanvrager daar schriftelijk van in kennis, met vermelding van de relevante feiten en de redenen voor haar besluit. Een Partij kan een voorafgaande beslissing alleen met terugwerkende kracht intrekken, wijzigen of ongeldig of nietig verklaren wanneer die was gebaseerd op onvolledige, onjuiste, bedrieglijke of misleidende informatie.

7.    Een door een Partij vastgestelde voorafgaande beslissing is voor die Partij bindend ten aanzien van de aanvrager die om de voorafgaande beslissing heeft verzocht. De Partij kan bepalen dat de voorafgaande beslissing bindend is voor de aanvrager.

8.    Elke Partij verstrekt, op schriftelijk verzoek van de houder, een herziening van een voorafgaande beslissing of van een besluit tot wijziging, intrekking of ongeldigverklaring ervan.

9.    Elke Partij streeft ernaar informatie over voorafgaande beslissingen openbaar te maken, rekening houdend met de noodzaak om persoonlijke en commercieel vertrouwelijke informatie te beschermen.

10.    Elke Partij geeft onverwijld, en normaliter binnen 150 dagen na de datum van ontvangst van alle noodzakelijke informatie, een voorafgaande beslissing af. Deze termijn kan overeenkomstig de wet- en regelgeving van een Partij worden verlengd indien er meer tijd nodig is om ervoor te zorgen dat de voorafgaande beslissingen op correcte en uniforme wijze worden afgegeven. In dat geval stelt de Partij de aanvrager in kennis van de reden en de duur van de verlenging.

ARTIKEL 4.13

Douane-expediteurs

De douanevoorschriften en -procedures van een Partij schrijven geen verplichte gebruikmaking van douane-expediteurs voor. Elke Partij deelt haar maatregelen inzake de gebruikmaking van douane-expediteurs mee en maakt deze bekend. Elke Partij past transparante, niet-discriminerende en evenredige voorschriften toe indien en wanneer zij douane-expediteurs een toelating verleent.

ARTIKEL 4.14

Douanewaarde

1.    Elke Partij bepaalt de douanewaarde van goederen in overeenstemming met deel 1 van de Overeenkomst inzake de douanewaarde. Daartoe wordt deel 1 van de Overeenkomst inzake de douanewaarde overeenkomstig in deze overeenkomst opgenomen en maakt het daar integrerend deel van uit.

2.    De Partijen werken samen aan een gemeenschappelijke aanpak van kwesties met betrekking tot de douanewaarde.

ARTIKEL 4.15

Inspectie vóór verzending

Een Partij eist geen verplichte uitvoering van inspecties vóór verzending zoals gedefinieerd in de WTO-Overeenkomst inzake inspectie vóór verzending.

ARTIKEL 4.16

Toetsing en beroep

1.    Elke Partij voorziet in doeltreffende, snelle, niet-discriminerende en gemakkelijk toegankelijke procedures om de uitoefening van het recht van beroep tegen administratief handelen, administratieve besluiten en besluiten van de douaneautoriteiten of andere bevoegde instanties betreffende de in-, uit- of doorvoer van goederen te waarborgen.

2.    Elke Partij zorgt ervoor dat elke persoon aan wie zij een dergelijke beslissing of een dergelijk besluit afgeeft of ten aanzien van wie zij administratieve maatregelen neemt, toegang heeft tot:

a)    administratief beroep bij of administratieve toetsing door een hoger bestuursorgaan of een bestuursorgaan dat onafhankelijk is van de functionaris of de dienst die de beslissing heeft vastgesteld of het besluit heeft genomen, of die de administratieve maatregelen heeft genomen, of

b)    beroep in rechte tegen of rechterlijke toetsing van het besluit of de administratieve maatregel.

3.    Elke Partij ziet erop toe dat in het geval dat de beslissing over het beroep of de toetsing uit hoofde van lid 2, punt a), niet binnen de in haar wet- en regelgeving vastgestelde termijn of niet zonder onnodige vertraging wordt gegeven, de indiener in overeenstemming met de wet- en regelgeving van die Partij het recht heeft om verder administratief beroep of beroep in rechte in te stellen of te verzoeken om toetsing of enige andere rechtsbedeling bij een rechterlijke instantie.

4.    Elke Partij ziet erop toe dat de indiener schriftelijk, ook in elektronische vorm, in kennis wordt gesteld van de redenen voor het administratieve besluit, zodat die persoon indien nodig gebruik kan maken van de beroeps- of toetsingsprocedures.

ARTIKEL 4.17

Relaties met het bedrijfsleven

1.    Gezien de noodzaak van tijdig en regelmatig overleg met vertegenwoordigers van de handel over wetsvoorstellen en algemene procedures met betrekking tot douane- en handelsfacilitatie-aangelegenheden, pleegt de douaneadministratie van elke Partij overleg met het bedrijfsleven van die Partij.

2.    Elke Partij ziet er, voor zover mogelijk, op toe dat haar eisen en procedures op douanegebied en aanverwante gebieden blijven aansluiten op de behoeften van het bedrijfsleven, dat hierbij de internationaal aanvaarde beste praktijken worden gevolgd en dat de handel hierdoor zo min mogelijk wordt beperkt.

ARTIKEL 4.18

Gemengd Comité douanesamenwerking

1.    Dit artikel vormt een aanvulling op en nadere uitwerking van artikel 24.4 (Gespecialiseerde comités).

2.    Het Gemengd Comité douanesamenwerking heeft met betrekking tot de hoofdstukken en bepalingen die krachtens artikel 24.4 (Gespecialiseerde comités), lid 1, onder zijn bevoegdheid vallen, met uitzondering van hoofdstuk 3 (Oorsprongsregels en oorsprongsprocedures), de volgende taken:

a)    vaststellen op welke gebieden de uitvoering en de werking ervan kunnen worden verbeterd, en

b)    zoeken naar passende manieren en methoden om tot onderling overeengekomen oplossingen te komen met betrekking tot kwesties die zich kunnen voordoen.

3.    Het Gemengd Comité douanesamenwerking kan besluiten vaststellen met betrekking tot de in artikel 4.2 (Douanesamenwerking en wederzijdse administratieve bijstand), lid 2, bedoelde gebieden, met inbegrip van, indien het dit nodig acht, voor de toepassing van lid 2, punten d) en f), van dat artikel.

HOOFDSTUK 5

HANDELSBESCHERMENDE MAATREGELEN

AFDELING A

ALGEMENE BEPALINGEN

ARTIKEL 5.1

Niet-toepassing van preferentiële oorsprongsregels

De preferentiële oorsprongsregels als bedoeld in hoofdstuk 3 (Oorsprongsregels en oorsprongsprocedures) zijn niet van toepassing op de afdelingen B (Antidumpingrechten en compenserende rechten) en C (Algemene vrijwaringsmaatregelen).

ARTIKEL 5.2

Niet-toepassing van geschillenbeslechting

Hoofdstuk 26 (Geschillenbeslechting) is niet van toepassing op de afdelingen B (Antidumpingrechten en compenserende rechten) en C (Algemene vrijwaringsmaatregelen) van dit hoofdstuk.

AFDELING B

ANTIDUMPINGRECHTEN EN COMPENSERENDE RECHTEN

ARTIKEL 5.3

Transparantie

1.    Handelsbeschermende maatregelen moeten met volledige inachtneming van de toepasselijke WTO-voorschriften worden genomen en moeten op een eerlijk en transparant systeem gebaseerd zijn.

2.    Onverminderd artikel 6.5 van de Antidumpingovereenkomst en artikel 12.4 van de SCM-Overeenkomst waarborgt elke Partij dat zo spoedig mogelijk na de instelling van voorlopige maatregelen en vóór de definitieve vaststelling ervan, de belangrijkste feiten en overwegingen die ten grondslag liggen aan een beslissing tot toepassing van definitieve maatregelen, volledig en duidelijk worden meegedeeld. Die mededeling moet schriftelijk geschieden, en er moet de belanghebbenden voldoende tijd worden gelaten om hun opmerkingen in te dienen.

3.    Voor zover zulks niet tot onnodige vertraging van het onderzoek leidt, krijgen belanghebbenden de gelegenheid te worden gehoord opdat zij bij het onderzoek naar handelsbeschermende maatregelen hun standpunt kenbaar kan maken.

ARTIKEL 5.4

Overweging van algemeen belang

1.    Een Partij kan besluiten geen antidumping- of compenserende maatregelen toe te passen ten aanzien van de goederen van de andere Partij indien op basis van de informatie die overeenkomstig de vereisten van de wet- en regelgeving van die Partij gedurende het onderzoek beschikbaar is gesteld, kan worden geconcludeerd dat het niet in het algemeen belang is dergelijke maatregelen toe te passen.

2.    Bij de uiteindelijke beslissing over de instelling van rechten houdt elke Partij, in overeenstemming met haar wet- en regelgeving, rekening met de informatie die wordt verstrekt door de desbetreffende belanghebbenden, waaronder de interne bedrijfstak, importeurs en hun representatieve verenigingen, representatieve gebruikers en representatieve consumentenorganisaties.

ARTIKEL 5.5

Regel van het laagste recht

Wanneer een Partij een antidumpingrecht op de goederen van de andere Partij instelt, mag dit recht niet hoger zijn dan de dumpingmarge. Indien een recht lager dan de dumpingmarge toereikend is om de schade voor de interne bedrijfstak weg te nemen, stelt de Partij dit lagere recht vast in overeenstemming met haar wet- en regelgeving.

AFDELING C

ALGEMENE VRIJWARINGSMAATREGELEN

ARTIKEL 5.6

Transparantie

1.    De Partij die een algemeen vrijwaringsonderzoek opent of voornemens is algemene vrijwaringsmaatregelen toe te passen, geeft, op verzoek van de andere Partij, onmiddellijk schriftelijk kennis van alle relevante informatie die tot de opening van een algemeen vrijwaringsonderzoek of tot de instelling van algemene vrijwaringsmaatregelen heeft geleid, met inbegrip van, in voorkomend geval, informatie over de voorlopige bevindingen. Dit laat de toepassing van artikel 3.2 van de Overeenkomst inzake vrijwaringsmaatregelen onverlet.

2.    Elke Partij streeft ernaar algemene vrijwaringsmaatregelen in te stellen op een wijze die het handelsverkeer tussen de Partijen zo weinig mogelijk beïnvloedt.

3.    Voor de toepassing van lid 2 geldt dat wanneer een Partij van oordeel is dat aan de wettelijke vereisten voor de instelling van definitieve vrijwaringsmaatregelen is voldaan, de Partij die voornemens is dergelijke maatregelen te nemen, de andere Partij daarvan in kennis stelt en ernaar streeft voldoende gelegenheid voor voorafgaand overleg met die Partij te bieden, teneinde de krachtens lid 1 verstrekte informatie te beoordelen en standpunten over de voorgestelde maatregelen uit te wisselen alvorens een definitief besluit vast te stellen.

AFDELING D

BILATERALE VRIJWARINGSMAATREGELEN

ARTIKEL 5.7

Definities

Voor de toepassing van deze afdeling wordt verstaan onder:

a)    “bilaterale vrijwaringsmaatregel”: een maatregel als omschreven in artikel 5.8 (Toepassing van een bilaterale vrijwaringsmaatregel);

b)    “interne bedrijfstak”: wat een ingevoerd goed betreft, de gezamenlijke producenten van soortgelijke of rechtstreeks concurrerende goederen die op het grondgebied van een Partij actief zijn of die producenten waarvan de gezamenlijke productie van soortgelijke of rechtstreeks concurrerende goederen een groot deel van de totale interne productie van die goederen uitmaakt;

c)    “ernstige verslechtering”: grote moeilijkheden in een economische sector die soortgelijke of rechtstreeks concurrerende producten vervaardigt;

d)    “ernstige schade”: een aanmerkelijke algemene achteruitgang van de situatie van een interne bedrijfstak;

e)    “dreigende ernstige verslechtering”: een duidelijk risico op ernstige verslechtering in de nabije toekomst, gebaseerd op feiten en niet louter op beweringen, vermoedens of vage mogelijkheden;

f)    “dreigende ernstige schade”: een duidelijk risico op ernstige schade in de nabije toekomst, gebaseerd op feiten en niet louter op beweringen, vermoedens of vage mogelijkheden, en

g)    “overgangsperiode”: een periode van zeven jaar te rekenen vanaf de datum van inwerkingtreding van deze overeenkomst.

ARTIKEL 5.8

Toepassing van een bilaterale vrijwaringsmaatregel

1.    Onverminderd de rechten en verplichtingen van de Partijen uit hoofde van afdeling C (Algemene vrijwaringsmaatregelen) geldt dat als, wegens de verlaging of afschaffing van een douanerecht op grond van deze overeenkomst, een goed van oorsprong uit een Partij op het grondgebied van de andere Partij wordt ingevoerd in dermate toegenomen hoeveelheden, in absolute zin of in verhouding tot de interne productie, en onder zodanige voorwaarden dat hierdoor ernstige schade wordt veroorzaakt of dreigt te worden veroorzaakt voor de interne bedrijfstak van de andere Partij, die andere Partij gedurende de overgangsperiode en uitsluitend met inachtneming van de in deze afdeling vastgestelde voorwaarden en procedures een bilaterale vrijwaringsmaatregel kan toepassen.

2.    Bilaterale vrijwaringsmaatregelen die op grond van lid 1 worden toegepast, mogen alleen bestaan uit:

a)    de schorsing van de verdere verlaging van het douanerecht op het betrokken goed overeenkomstig hoofdstuk 2 (Nationale behandeling en markttoegang voor goederen), of

b)    de verhoging van het douanerecht op het betrokken goed tot een niveau dat niet hoger ligt dan het laagste van de volgende rechten:

i)    het meestbegunstigingsrecht dat geldt op de datum waarop de bilaterale vrijwaringsmaatregel wordt toegepast, of

ii)    het meestbegunstigingsrecht dat geldt op de dag onmiddellijk voorafgaand aan de datum van inwerkingtreding van deze overeenkomst.

ARTIKEL 5.9

Normen voor een bilaterale vrijwaringsmaatregel

1.    Er mag geen bilaterale vrijwaringsmaatregel worden toegepast:

a)    behalve voor zover en zo lang hij noodzakelijk is om ernstige schade of dreigende ernstige schade voor de interne bedrijfstak dan wel een ernstige verslechtering of een dreigende ernstige verslechtering van de economische situatie van het ultraperifere gebied of de ultraperifere gebieden te voorkomen of te verhelpen;

b)    voor een periode langer dan twee jaar, en

c)    na afloop van de overgangsperiode.

2.    De in lid 1, punt b), bedoelde periode kan met één jaar worden verlengd op voorwaarde dat:

a)    de bevoegde onderzoekende autoriteiten van de Partij van invoer overeenkomstig de in onderafdeling 1 (Procedurevoorschriften voor bilaterale vrijwaringsmaatregelen) gespecificeerde procedures vaststellen dat de maatregel noodzakelijk blijft om ernstige schade of dreigende ernstige schade voor de interne bedrijfstak dan wel een ernstige verslechtering of een dreigende ernstige verslechtering van de economische situatie van het ultraperifere gebied of de ultraperifere gebieden te voorkomen of te verhelpen, en

b)    er bewijzen voorhanden zijn waaruit blijkt dat de interne bedrijfstak aanpassingen doorvoert en de totale toepassingsduur van een vrijwaringsmaatregel, met inbegrip van de aanvankelijke toepassingsduur en elke verlenging daarvan, niet meer dan drie jaar bedraagt.

3.    Wanneer een Partij een bilaterale vrijwaringsmaatregel niet langer toepast, is het douanerecht het recht dat overeenkomstig bijlage 2‑A (Lijsten inzake tariefafschaffing) voor het betrokken goed van kracht zou zijn geweest.

4.    Op de invoer van een bepaald goed van een Partij dat reeds voorwerp van een bilaterale vrijwaringsmaatregel was, wordt gedurende een periode die gelijk is aan de helft van de duur van de vorige bilaterale vrijwaringsmaatregel geen bilaterale vrijwaringsmaatregel toegepast.

5.    Een Partij past niet tegelijkertijd op hetzelfde goed:

a)    een bilaterale vrijwaringsmaatregel, voorlopige bilaterale vrijwaringsmaatregel of vrijwaringsmaatregel voor ultraperifere gebieden krachtens deze overeenkomst, en

b)    een vrijwaringsmaatregel krachtens artikel XIX van de GATT 1994 en de Overeenkomst inzake vrijwaringsmaatregelen toe.

ARTIKEL 5.10

Voorlopige bilaterale vrijwaringsmaatregelen

1.    In kritieke omstandigheden waarin uitstel moeilijk te herstellen schade zou veroorzaken, mag een Partij een voorlopige bilaterale vrijwaringsmaatregel toepassen nadat voorlopig is vastgesteld dat er duidelijke bewijzen zijn voor een toename van de invoer van een goed van oorsprong uit de andere Partij wegens de verlaging of afschaffing van een douanerecht ingevolge deze overeenkomst, en dat dergelijke invoer ernstige schade veroorzaakt of dreigt te veroorzaken voor de interne bedrijfstak dan wel een ernstige verslechtering van de economische situatie van het ultraperifere gebied of de ultraperifere gebieden meebrengt of dreigt mee te brengen.

2.    De duur van een voorlopige bilaterale vrijwaringsmaatregel mag niet meer bedragen dan 200 dagen. Gedurende deze periode moet de Partij voldoen aan de desbetreffende procedurevoorschriften zoals vastgelegd in onderafdeling 1 (Procedurevoorschriften voor bilaterale vrijwaringsmaatregelen).

3.    Het als gevolg van de voorlopige bilaterale vrijwaringsmaatregel ingestelde douanerecht wordt onverwijld terugbetaald indien bij het daaropvolgende onderzoek als bedoeld in onderafdeling 1 (Procedurevoorschriften voor bilaterale vrijwaringsmaatregelen) niet wordt vastgesteld dat de toename van de invoer van het goed dat voorwerp van de voorlopige bilaterale vrijwaringsmaatregel is, ernstige schade veroorzaakt of dreigt te veroorzaken voor de interne bedrijfstak dan wel een ernstige verslechtering van de economische situatie van het ultraperifere gebied of de ultraperifere gebieden meebrengt of dreigt mee te brengen.

4.    De duur van een voorlopige bilaterale vrijwaringsmaatregel wordt gerekend als een deel van de in artikel 5.9 (Normen voor een bilaterale vrijwaringsmaatregel), lid 1, punt b), vastgelegde periode.

5.    De Partij die een voorlopige bilaterale vrijwaringsmaatregel toepast, stelt de andere Partij hiervan onmiddellijk in kennis.

6.    Op verzoek van de andere Partij vindt onmiddellijk na de toepassing van de voorlopige bilaterale vrijwaringsmaatregel overleg plaats.

ARTIKEL 5.11

Ultraperifere gebieden

1.    Wanneer een product van oorsprong uit Nieuw-Zeeland rechtstreeks op het grondgebied van een of meer ultraperifere gebieden 11 van de Unie wordt ingevoerd in dermate toegenomen hoeveelheden en onder zodanige voorwaarden dat hierdoor de economische situatie van het betrokken ultraperifere gebied of de betrokken ultraperifere gebieden ernstig verslechtert of dreigt te verslechteren, kan de Unie, na alternatieve oplossingen te hebben onderzocht, bij wijze van uitzondering bilaterale vrijwaringsmaatregelen toepassen die beperkt zijn tot het grondgebied van het betrokken gebied of de betrokken gebieden.

2.    Voor de toepassing van lid 1 wordt bij de vaststelling of er sprake is van ernstige verslechtering uitgegaan van objectieve factoren, waaronder:

a)    de toename van het volume van de invoer, hetzij absoluut, hetzij ten opzichte van de interne productie en de invoer uit andere bronnen, en

b)    het effect van die invoer op de situatie van de desbetreffende bedrijfstak of de betrokken economische sector, met inbegrip van het effect op de verkoop, de productie, de financiële situatie en de werkgelegenheid.

3.    Onverminderd lid 1 is deze afdeling van overeenkomstige toepassing op alle krachtens dit artikel vastgestelde vrijwaringsmaatregelen.

ARTIKEL 5.12

Compensatie en opschorting van concessies

1.    Uiterlijk 30 dagen na de datum van toepassing van de bilaterale vrijwaringsmaatregel biedt de Partij die deze maatregel toepast, de mogelijkheid voor overleg met de andere Partij teneinde overeenstemming te bereiken over een passende compensatie in het kader van de liberalisering van de handel die de vorm heeft van concessies met in wezen gelijkwaardige gevolgen voor de handel.

2.    Indien het in lid 1 bedoelde overleg niet binnen dertig dagen na de aanvang ervan leidt tot overeenstemming over compensatie in het kader van de liberalisering van de handel, mag de Partij waarvan het goed van oorsprong voorwerp van de vrijwaringsmaatregel is, de toepassing opschorten van in wezen gelijkwaardige handelsconcessies aan de Partij die de bilaterale vrijwaringsmaatregel toepast.

3.    De verplichting tot compensatie als bedoeld in lid 1 en het recht om concessies op te schorten als bedoeld in lid 2 zijn slechts van toepassing zolang de bilaterale vrijwaringsmaatregel wordt gehandhaafd.

4.    Niettegenstaande het bepaalde in lid 3 wordt het in dat lid bedoelde opschortingsrecht niet uitgeoefend tijdens de eerste 24 maanden waarin een bilaterale vrijwaringsmaatregel van kracht is, op voorwaarde dat de bilaterale vrijwaringsmaatregel is toegepast als gevolg van een absolute toename van de invoer en de vrijwaringsmaatregel in overeenstemming is met deze overeenkomst.

ONDERAFDELING 1

PROCEDUREVOORSCHRIFTEN VOOR BILATERALE VRIJWARINGSMAATREGELEN

ARTIKEL 5.13

Toepasselijk recht

Deze onderafdeling is van toepassing op bilaterale vrijwaringsmaatregelen die onder afdeling D (Bilaterale vrijwaringsmaatregelen) vallen en die door de bevoegde onderzoekende autoriteit van een Partij worden toegepast. In gevallen die niet onder deze onderafdeling vallen, past de bevoegde onderzoekende autoriteit de op grond van haar interne wetgeving vastgestelde voorschriften toe, op voorwaarde dat die voorschriften in overeenstemming zijn met de bepalingen van deze afdeling.

ARTIKEL 5.14

Onderzoeksprocedures

1.    Een Partij past een bilaterale vrijwaringsmaatregel slechts toe nadat haar bevoegde onderzoekende autoriteiten een onderzoek hebben verricht overeenkomstig artikel 3 en artikel 4.2, punten a) en c), van de Overeenkomst inzake vrijwaringsmaatregelen. Daartoe worden artikel 3 en artikel 4.2, punten a) en c), van de Overeenkomst inzake vrijwaringsmaatregelen mutatis mutandis in de onderhavige overeenkomst opgenomen en maken zij integrerend deel hiervan uit.

2.    Om een bilaterale vrijwaringsmaatregel te kunnen toepassen, moet de bevoegde onderzoekende autoriteit middels objectief bewijs aantonen dat er een oorzakelijk verband bestaat tussen de toename van de invoer van het betrokken product en de ernstige schade of de dreigende ernstige schade. De bevoegde onderzoekende autoriteit onderzoekt ook andere bekende factoren dan de toename van de invoer om te voorkomen dat de door deze andere factoren veroorzaakte schade aan de toename van de invoer wordt toegeschreven.

3.    Het onderzoek wordt in alle gevallen voltooid binnen één jaar na de datum van opening ervan.

ARTIKEL 5.15

Kennisgeving en overleg

1.    Een Partij stelt de andere Partij onverwijld schriftelijk in kennis als zij:

a)    een bilateraal vrijwaringsonderzoek op grond van dit hoofdstuk opent;

b)    vaststelt dat de toename van de invoer ernstige schade veroorzaakt of dreigt te veroorzaken dan wel een ernstige verslechtering van de economische situatie van de ultraperifere gebieden meebrengt of dreigt mee te brengen;

c)    besluit een voorlopige bilaterale vrijwaringsmaatregel toe te passen dan wel een bilaterale vrijwaringsmaatregel toe te passen of te verlengen, of

d)    besluit een eerder vastgestelde bilaterale vrijwaringsmaatregel te wijzigen.

2.    Een Partij verstrekt de andere Partij een afschrift van de openbare versie van de klacht en het op grond van artikel 3 van de Overeenkomst inzake vrijwaringsmaatregelen voorgeschreven verslag van haar bevoegde onderzoekende autoriteiten.

3.    Wanneer een Partij de andere Partij overeenkomstig lid 1, punt c), ervan in kennis stelt dat zij een bilaterale vrijwaringsmaatregel toepast of verlengt, vermeldt zij in haar kennisgeving alle ter zake dienende informatie, zoals:

a)    de bewijzen waaruit blijkt dat, wegens de verlaging of afschaffing van een douanerecht ingevolge deze overeenkomst, de toename van de invoer van het goed van de andere Partij ernstige schade veroorzaakt of dreigt te veroorzaken voor de interne bedrijfstak dan wel een ernstige verslechtering van de economische situatie van het ultraperifere gebied of de ultraperifere gebieden meebrengt of dreigt mee te brengen;

b)    een nauwkeurige omschrijving van het goed dat voorwerp van de bilaterale vrijwaringsmaatregel is, met inbegrip van de desbetreffende post of onderverdeling in het GS, waarop bijlage 2‑A (Lijsten inzake tariefafschaffing) is gebaseerd;

c)    een nauwkeurige beschrijving van de bilaterale vrijwaringsmaatregel;

d)    de datum van toepassing van de bilaterale vrijwaringsmaatregel, de verwachte duur ervan en, indien van toepassing, een tijdschema voor de geleidelijke liberalisering van de maatregel, en

e)    in geval van verlenging van de bilaterale vrijwaringsmaatregel, bewijzen waaruit blijkt dat de betrokken interne bedrijfstak aanpassingen doorvoert.

4.    Op verzoek van de Partij waarvan het goed voorwerp van een bilaterale vrijwaringsprocedure uit hoofde van dit hoofdstuk is, biedt de Partij die deze procedure voert, voldoende gelegenheid voor overleg met de Partij die daarom verzoekt alvorens een definitief besluit tot toepassing van vrijwaringsmaatregelen wordt genomen, met het oog op het beoordelen van een kennisgeving als bedoeld in lid 1 of openbare aankondigingen of verslagen van de bevoegde onderzoekende autoriteit in verband met de procedure, en teneinde standpunten over de voorgestelde maatregel uit te wisselen en overeenstemming over in artikel 5.12 (Compensatie en opschorting van concessies) bedoelde compensaties te bereiken.

HOOFDSTUK 6

SANITAIRE EN FYTOSANITAIRE MAATREGELEN

ARTIKEL 6.1

Doelstellingen en algemene bepalingen

1.    De doelstellingen van dit hoofdstuk zijn:

a)    de gezondheid van mensen, dieren en planten op het respectieve grondgebied van de Partijen beschermen en tegelijkertijd de handel tussen hen bevorderen;

b)    erop toezien dat de sanitaire en fytosanitaire maatregelen van de Partijen geen onnodige handelsbelemmeringen in het leven roepen;

c)    de uitvoering van de SPS-Overeenkomst, internationale normen en aanverwante teksten, en met name regionalisatie en gelijkwaardigheid, vergemakkelijken;

d)    de samenwerking in internationale normalisatie-instanties handhaven;

e)    voor meer transparantie bij en een beter begrip van de toepassing van de sanitaire en fytosanitaire maatregelen van elke Partij zorgen;

f)    de samenwerking tussen de Partijen verbeteren en de gemeenschappelijke doelstellingen van de Partijen ter bestrijding van antimicrobiële resistentie (hierna “AMR” genoemd) erkennen, en

g)    de communicatie, samenwerking en oplossing van sanitaire en fytosanitaire kwesties die de handel tussen de Partijen kunnen beïnvloeden, verbeteren.

2.    Met betrekking tot de SPS-Overeenkomst herinneren de Partijen met name aan:

a)    het beginsel dat de SPS-maatregelen van een Partij worden gebaseerd op een risicobeoordeling in overeenstemming met artikel 5 en andere relevante bepalingen van de SPS-Overeenkomst, en

b)    het concept van voorlopige SPS-maatregelen.

ARTIKEL 6.2

Toepassingsgebied

1.    De Partijen bevestigen hun respectieve rechten en verplichtingen uit hoofde van de sanitaire overeenkomst.

2.    Met inachtneming van lid 3 is dit hoofdstuk van toepassing op:

a)    sanitaire en fytosanitaire maatregelen van een Partij die de handel tussen de Partijen kunnen beïnvloeden, en

b)    samenwerking op het gebied van AMR.

3.    Dit hoofdstuk is niet van toepassing op maatregelen van een Partij of zaken die onder de sanitaire overeenkomst vallen.

ARTIKEL 6.3

Definities

Voor de toepassing van dit hoofdstuk zijn de volgende definities van toepassing:

a)    de definities in bijlage A bij de SPS-Overeenkomst;

b)    de definities die zijn aangenomen onder auspiciën van de Codex Alimentarius Commissie;

c)    de definities die zijn aangenomen onder auspiciën van de Wereldorganisatie voor diergezondheid (hierna de “WOAH” genoemd);

d)    de definities die zijn aangenomen onder auspiciën van het Internationaal Verdrag voor de bescherming van planten (“International Plant Protection Convention”, hierna “IPPC” genoemd);

e)    onder “bevoegde autoriteit” wordt verstaan: een overheidsinstantie vermeld in bijlage 6‑A (Bevoegde autoriteiten), met inbegrip van de relevante nationale plantenziektekundige diensten, en

f)    onder “invoercontrole” wordt verstaan: een beoordeling die inspectie, onderzoek, bemonstering, beoordeling van documentatie, tests of procedures kan omvatten, met inbegrip van laboratorium-, organoleptische of identiteitscontroles, uitgevoerd aan de grens van een Partij van invoer door de bevoegde autoriteit van de Partij van invoer om vast te stellen of een zending voldoet aan de SPS-vereisten van de Partij van invoer.

ARTIKEL 6.4

Specifieke fytosanitaire voorwaarden

1.    Overeenkomstig de in het kader van het IPPC overeengekomen toepasselijke normen wisselen de Partijen informatie uit over de status van plaagorganismen op hun respectieve grondgebied. Op verzoek van een Partij verstrekt de andere Partij de motivering voor de indeling van de plaagorganismen in categorieën en de daarmee verband houdende fytosanitaire maatregelen.

2.    In verband met de indeling van plaagorganismen stelt elke Partij een lijst op van gereguleerde plaagorganismen voor planten en plantaardige producten waarvoor een fytosanitair punt van zorg bestaat en werkt deze bij. De lijst omvat:

a)    quarantaineorganismen die niet in enig deel van haar grondgebied voorkomen;

b)    quarantaineorganismen die in enig deel van haar grondgebied voorkomen, maar die er niet wijdverbreid zijn en die onder officieel toezicht staan;

c)    ZP-quarantaineorganismen, en

d)    in voorkomend geval, gereguleerde niet-quarantaineorganismen.

3.    Elke Partij beperkt haar invoervereisten voor planten of plantaardige producten tot die welke nodig zijn om de risico’s van de introductie van gereguleerde plaagorganismen te beperken. Invoervereisten om het risico van ZP-quarantaineorganismen te beperken, zijn niet van toepassing tenzij bekend is dat de bestemming van planten of plantaardige producten zich binnen een beschermd gebied bevindt.

4.    Aan de uitvoer voorafgaande inspectie door de nationale plantenziektekundige dienst van de Partij van invoer mag niet door de Partij van invoer worden vereist wanneer de inspectie van planten of plantaardige producten binnen het toepassingsgebied van de nationale plantenziektekundige dienst van de Partij van uitvoer valt.

ARTIKEL 6.5

Erkenning van de afwezigheid van plaagorganismen

Wanneer regionalisatie wordt gedefinieerd met betrekking tot een plaagorganismevrij gebied, plaagorganismevrije productieplaats, plaagorganismevrij productieterrein of een beschermd gebied in de sector planten en plantaardige producten:

a)    erkennen de Partijen de begrippen plaagorganismevrije gebieden, plaagorganismevrije productieplaatsen en plaagorganismevrije productieterreinen zoals gespecificeerd in de desbetreffende internationale IPPC-normen voor fytosanitaire maatregelen (“ISPM’s”);

b)    aanvaarden de Partijen elkaars:

i)    plaagorganismevrije gebieden, plaagorganismevrije productieplaatsen en plaagorganismevrije productieterreinen, en

ii)    officiële controles bij het instellen en in stand houden van plaagorganismevrije gebieden, plaagorganismevrije productieplaatsen en plaagorganismevrije productieterreinen;

c)    erkent Nieuw-Zeeland het begrip “beschermde gebieden” op het grondgebied van de Unie als gelijkwaardig aan een “plaagorganismevrij gebied” zoals gespecificeerd in IPPC ISPM 4 (“Requirements for the establishment of pest free areas”);

d)    identificeert de Partij van uitvoer, indien de Partij van invoer daarom verzoekt, plaagorganismevrije gebieden, plaagorganismevrije productieplaatsen, plaagorganismevrije productieterreinen en beschermde gebieden en verstrekt deze, indien de Partij van invoer daarom verzoekt, een volledige toelichting en ondersteunende gegevens zoals voorzien in de desbetreffende ISPM’s of die anderszins geschikt worden geacht, en

e)    kan het Handelscomité een besluit nemen om bijlage 6‑B (Regionale voorwaarden voor planten en plantaardige producten) te wijzigen om andere kwesties in verband met regionalisatie vast te stellen of om passende op risico’s gebaseerde bijzondere voorwaarden te specificeren.

ARTIKEL 6.6

Gelijkwaardigheid

1.    De Partijen bevestigen dat de erkenning van gelijkwaardigheid een belangrijk middel is om de handel te bevorderen.

2.    Bij het bepalen van de gelijkwaardigheid van een specifieke SPS-maatregel, groep maatregelen of op systeembrede basis houdt elke Partij rekening met de desbetreffende richtsnoeren van het WTO-Comité voor sanitaire en fytosanitaire maatregelen (hierna “WTO SPS-Comité” genoemd) en internationale normen, richtsnoeren en aanbevelingen. Het Handelscomité kan een besluit nemen om verdere richtsnoeren en procedures vast te stellen voor het bepalen, erkennen en handhaven van gelijkwaardigheid in bijlage 6‑C (Erkenning van gelijkwaardigheid van SPS-maatregelen).

3.    Op verzoek van de Partij van uitvoer licht de Partij van invoer binnen een redelijke termijn het doel en de redenen van haar SPS-maatregel toe en identificeert zij duidelijk het risico dat de SPS-maatregel beoogt aan te pakken.

4.    De Partij van invoer erkent de gelijkwaardigheid van een SPS-maatregel indien de Partij van uitvoer objectief aantoont dat haar maatregel het passende beschermingsniveau van de Partij van invoer voor de gezondheid van mensen, dieren of planten verwezenlijkt.

5.    Indien een gelijkwaardigheidsbeoordeling niet leidt tot een vaststelling van gelijkwaardigheid door de Partij van invoer, verstrekt de Partij van invoer de Partij van uitvoer de redenen voor haar besluit.

6.    Onverminderd artikel 6.8, lid 6 (Certificering), kan het Handelscomité een besluit aannemen tot wijziging van bijlage 6‑C (Erkenning van gelijkwaardigheid van SPS-maatregelen) om:

a)    de soorten goederen van de Partij van uitvoer te vermelden waarvan de Partij van invoer erkent dat ze onder een SPS-maatregel vallen die gelijkwaardig is aan haar eigen maatregel of de officiële controles van de Partij van uitvoer te vermelden die door de Partij van invoer worden erkend als gelijkwaardig aan haar eigen maatregel, en

b)    eventuele passende, op risico gebaseerde en bijzondere voorwaarden of een overeengekomen plaag- of ziektestatus te specificeren.

7.    Indien een Partij een SPS-maatregel wijzigt op een wijze die volgens haar geen invloed heeft op een in dit hoofdstuk gespecificeerde vaststelling van gelijkwaardigheid, is de vaststelling van toepassing op de meest recente versie van de relevante wet- of regelgeving tot wijziging van de SPS-maatregel.

8.    Indien een Partij van mening is dat een eerdere vaststelling van gelijkwaardigheid hierdoor wordt beïnvloed, stelt zij de andere Partij daarvan in kennis.

9.    Indien een Partij van invoer een SPS-maatregel wijzigt en van mening is dat een in dit hoofdstuk gespecificeerde vaststelling van gelijkwaardigheid hierdoor kan worden beïnvloed, zal zij:

a)    objectief beoordelen of de eerdere vaststelling niet langer toereikend is om aan het passende beschermingsniveau ervan te voldoen, en

b)    de Partij van uitvoer raadplegen en vervolgens beslissen of de vaststelling met of zonder bijzondere voorwaarden mag worden voortgezet.

ARTIKEL 6.7

Handelsvoorwaarden en goedkeuringsprocedures

1.    De Partij van invoer maakt haar fytosanitaire gezondheidsvoorschriften bij invoer en de procedures die worden gebruikt om die voorschriften vast te stellen, openbaar.

2.    Indien de Partijen gezamenlijk een specifieke plant of een specifiek plantaardig product als prioriteit aanwijzen, stelt de Partij van invoer onverwijld specifieke invoervoorschriften voor dat product vast, behalve in naar behoren gemotiveerde omstandigheden.

3.    Wanneer een invoerverzoek wordt ontvangen met betrekking tot een specifieke plant of een specifiek plantaardig product dat eerder is goedgekeurd voor invoer vanuit de Partij van uitvoer, beoordeelt de Partij van invoer het risicoprofiel en, indien wordt vastgesteld dat dit hetzelfde is, voltooit zij de goedkeuringsprocedure zonder onnodige vertraging, behalve in naar behoren gemotiveerde omstandigheden.

4.    Elke Partij zorgt ervoor dat de procedures die worden gebruikt om invoer uit de andere Partij goed te keuren, zonder onnodige vertraging worden uitgevoerd en voltooid, met inbegrip van, indien nodig, audits en de nodige wetgevende of administratieve maatregelen om de goedkeuringsprocedure te voltooien. Elke Partij vermijdt met name onnodige of onnodig belastende informatieverzoeken, die beperkt moeten blijven tot wat nodig is, en houdt rekening met informatie die reeds beschikbaar is voor de Partij van invoer, zoals informatie over de toepasselijke wet- en regelgeving en auditverslagen van de Partij van uitvoer.

5.    Met uitzondering van het bepaalde in artikel 6.5 (Erkenning van de afwezigheid van plaagorganismen), past elke Partij haar fytosanitaire invoervoorwaarden toe op het gehele grondgebied van de andere Partij waar dezelfde status inzake plaagorganismen heerst.

6.    Onverminderd artikel 6.10 (Noodmaatregelen) erkent elke Partij de officiële controles die door de andere Partij worden toegepast op de handel als gelijkwaardig, op voorwaarde dat er vanaf de datum van inwerkingtreding van deze overeenkomst geen significante wijzigingen zijn aangebracht in de officiële controlesystemen van de Partij van uitvoer die het zekerheidsniveau voor de Partij van invoer zouden verlagen.

7.    Onverminderd artikel 6.10 (Noodmaatregelen) mag de Partij van invoer de invoer van een goed van de Partij van uitvoer niet weigeren of stopzetten enkel en alleen omdat de Partij van invoer bezig is met een herziening van haar SPS-maatregelen, indien de Partij van invoer de invoer van dat goed van de andere Partij heeft toegestaan bij de inleiding van de herziening.

8.    De Partijen aanvaarden, zonder verdere goedkeuringsprocedures, elkaars lijsten van inrichtingen die onderworpen zijn aan SPS-maatregelen voor handel.

9.    Elke Partij stelt de in lid 8 bedoelde lijsten van inrichtingen op verzoek aan de andere Partij ter beschikking.

ARTIKEL 6.8

Certificering

1.    Voor de gezondheidscertificering van planten en plantaardige producten passen de bevoegde autoriteiten de beginselen toe van IPPC ISPM 7 (“Export Certification System”) en ISPM 12 (“Guidelines for Phytosanitary Certificates”).

2.    Elke Partij bevordert de implementatie van elektronische certificering en andere technologieën om de handel te bevorderen.

3.    Onverminderd artikel 6.2 (Werkingssfeer) en artikel 6.10 (Noodmaatregelen) is certificering inzake voedselveiligheid niet vereist voor verwerkte levensmiddelen die onder dit hoofdstuk vallen, tenzij ondersteund door een risicoanalyse.

4.    Het Handelscomité kan een besluit nemen tot wijziging van bijlage 6‑E (Certificering) om nadere richtsnoeren, procedures en vereisten met betrekking tot certificering vast te stellen.

5.    Indien de Partij van invoer een SPS-maatregel voor goederen van de Partij van uitvoer heeft aanvaard als gelijkwaardig aan haar eigen maatregel, kan de Partij van uitvoer het model van de gezondheidsverklaring in bijlage 6‑E, afdeling 1 (Certificering), op het officiële gezondheidscertificaat opnemen.

6.    Indien een Partij van invoer overeenkomstig artikel 6.6, lid 7, of artikel 6.6, lid 8, (Gelijkwaardigheid) heeft vastgesteld dat de gelijkwaardigheid wordt gehandhaafd, worden in het in bijlage 6‑E (Certificering) bedoelde gezondheidscertificaat voor invoer, waar uitvoerbaar en indien van toepassing, de basiswetten of -voorschriften van de Partij van invoer vermeld.

7.    Indien een Partij van invoer bepaalt dat een in bijlage 6‑C (Erkenning van gelijkwaardigheid van SPS-maatregelen) opgenomen bijzondere voorwaarde niet langer nodig is, zijn garanties voor die bijzondere voorwaarde niet langer vereist en neemt het Handelscomité binnen een redelijke termijn een besluit tot dienovereenkomstige wijziging van bijlage 6‑C (Erkenning van gelijkwaardigheid van SPS-maatregelen).

ARTIKEL 6.9

Transparantie, uitwisseling van informatie en technisch overleg

1.    De Partijen stellen elkaar onverwijld in kennis van:

a)    belangrijke bevindingen van epidemiologisch belang die verband kunnen houden met een product dat tussen de Partijen wordt verhandeld;

b)    belangrijke voedselveiligheidskwesties in verband met een product dat tussen de Partijen wordt verhandeld, of

c)    belangrijke andere relevante informatie voor de adequate uitvoering van dit hoofdstuk.

2.    Indien de in lid 1 bedoelde informatie beschikbaar is gesteld door middel van een kennisgeving aan de WTO of aan de relevante internationale normalisatie-instelling in overeenstemming met hun regels, of op een openbaar toegankelijke website van een Partij, wordt geacht te zijn voldaan aan het vereiste in lid 1.

3.    Indien een van de Partijen ernstige zorgen heeft over een SPS-risico, vindt op verzoek zo spoedig mogelijk technisch overleg over die situatie plaats en in elk geval binnen 14 dagen na de datum van indiening van het verzoek.

4.    Indien een Partij aanzienlijke bedenkingen heeft met betrekking tot een SPS-maatregel die de andere Partij heeft voorgesteld of doorgevoerd, kan die Partij verzoeken om technisch overleg met de andere Partij. De Partij waaraan het verzoek is gericht antwoordt uiterlijk 30 dagen na de datum van indiening van het verzoek.

5.    Met betrekking tot de leden 3 en 4 streeft elke Partij ernaar alle informatie te verstrekken die nodig is om verstoring van het handelsverkeer te voorkomen en om de Partijen in staat te stellen tot een wederzijds aanvaardbare oplossing te komen die elk SPS-risico doeltreffend beheert.

6.    De Partijen streven ernaar eventuele problemen die voortvloeien uit de uitvoering van dit hoofdstuk op te lossen door middel van technisch overleg 12 overeenkomstig dit artikel alvorens geschillenbeslechting overeenkomstig hoofdstuk 26 (Geschillenbeslechting) in gang te zetten.

ARTIKEL 6.10

Noodmaatregelen

1.    Indien een Partij een noodmaatregel neemt die nodig is voor de bescherming van het leven of de gezondheid van mensen, dieren of planten, stelt de bevoegde autoriteit van de Partij de bevoegde autoriteit van de andere Partij hiervan binnen 24 uur in kennis. Indien een Partij verzoekt om technisch overleg om de SPS-noodmaatregel te bespreken, moet dat technisch overleg plaatsvinden binnen 14 dagen na de datum van indiening van de kennisgeving van de SPS-noodmaatregel. De Partijen nemen via het technisch overleg verstrekte informatie in overweging.

2.    De Partij die de noodmaatregel toepast, neemt bij haar besluit over elke zending die ten tijde van de vaststelling van de SPS-noodmaatregel tussen de Partijen wordt vervoerd, de door de Partij van uitvoer tijdig verstrekte informatie in overweging.

3.    Wanneer een noodmaatregel het handelsverkeer ernstig verstoort of opschort, trekt de Partij van invoer die maatregel zo snel als praktisch mogelijk in of geeft zij een relevante wetenschappelijke en technische rechtvaardiging voor de voortzetting ervan.

ARTIKEL 6.11

Audits

1.    Om het vertrouwen in de uitvoering van dit hoofdstuk te behouden, heeft elke Partij het recht een systeemgebaseerde audit uit te voeren van het gehele of een deel van het controlesysteem van de bevoegde autoriteit van de andere Partij om vast te stellen dat het functioneert zoals bedoeld.

2.    Bij het uitvoeren van een audit houdt een Partij rekening met de relevante richtsnoeren van het SPS-Comité van de WTO en met internationale normen, richtsnoeren en aanbevelingen.

3.    Elke beslissing of maatregel genomen door de beoordelende Partij die de handel negatief kan beïnvloeden als gevolg van de audit, houdt rekening met en is evenredig met:

a)    het ingeschatte risico, ondersteund door objectief bewijsmateriaal en gegevens die kunnen worden geverifieerd, en

b)    de kennis van de beoordelende Partij over, relevante ervaring met en vertrouwen in de beoordeelde Partij.

4.    De beoordelende Partij verstrekt op verzoek objectief bewijsmateriaal en gegevens aan de beoordeelde Partij.

5.    De beoordelende Partij draagt haar eigen kosten in verband met de audits.

6.    Elke Partij zorgt ervoor dat er procedures zijn om te voorkomen dat vertrouwelijke informatie die is verkregen tijdens een audit van de bevoegde autoriteiten van de andere Partij, wordt onthuld, met inbegrip van procedures om vertrouwelijke informatie te verwijderen uit een definitief auditverslag dat openbaar wordt gemaakt.

7.    De beoordelende Partij neemt eventuele opmerkingen over het verslag van de beoordeelde Partij in overweging en bepaalt of het verslag of een deel ervan openbaar wordt gemaakt of in beperktere mate beschikbaar wordt gesteld.

8.    Het Handelscomité kan een besluit nemen tot wijziging van bijlage 6-D (Richtsnoeren en procedures voor een audit of verificatie) om auditrichtsnoeren en -procedures vast te stellen of te specificeren.

ARTIKEL 6.12

Invoercontroles en vergoedingen

1.    De Partij van invoer heeft het recht om invoercontroles uit te voeren op basis van de aan de invoer verbonden SPS-risico’s. Deze controles worden zonder onnodige vertraging en met minimale handelsverstorende gevolgen uitgevoerd.

2.    Indien uit invoercontroles blijkt dat niet aan de toepasselijke invoervoorschriften is voldaan, dan moeten de maatregelen van de Partij van invoer aan internationale normen voldoen, worden gebaseerd op een beoordeling van het betrokken risico en de handel niet meer beperken dan nodig is om het passende beschermingsniveau van de Partij van invoer te verwezenlijken.

3.    De bevoegde autoriteit van de Partij van invoer stelt de bevoegde autoriteit van de Partij van uitvoer in kennis wanneer niet-naleving een ernstig risico vormt voor de gezondheid van mensen, dieren of planten.

4.    De bevoegde autoriteit van de Partij van invoer stelt de importeur of zijn vertegenwoordiger in kennis van een niet-conforme zending, met inbegrip van de grond van niet-conformiteit, en biedt hen de mogelijkheid om bezwaar aan te tekenen of beroep in te stellen tegen het besluit. De bevoegde autoriteit van de Partij van invoer neemt alle ter zake doende ingediende informatie in overweging ter ondersteuning van de beoordeling.

5.    Vergoedingen die worden opgelegd voor procedures voor ingevoerde producten mogen niet hoger zijn dan de vergoedingen die worden aangerekend voor vergelijkbare controles van vergelijkbare binnenlandse producten en niet hoger dan de werkelijke kosten van de dienst.

6.    Het Handelscomité kan een besluit nemen tot wijziging van bijlage 6‑F (Invoercontroles en vergoedingen) om de frequentie van en vergoedingen voor invoercontroles vast te stellen voor bepaalde goederen die binnen het toepassingsgebied van dit hoofdstuk vallen.

ARTIKEL 6.13

Wetenschappelijke betrouwbaarheid en transparantie van specifieke vergunningsprocedures 13

1.    De Partijen erkennen dat de vergunningsprocedures gebaseerd zijn op betrouwbare wetenschappelijke gegevens en op een transparante manier worden uitgevoerd om het vertrouwen van het publiek op te bouwen en te behouden. De Partijen werken samen om de betrouwbaarheid en transparantie van deze procedures te vergroten.

2.    De Partijen erkennen dat hun respectieve vergunningsprocedures vergelijkbare resultaten moeten opleveren en dat samenwerking op dit gebied wenselijk is.

3.    Indien een persoon die verantwoordelijk is voor het waarborgen dat het bedrijf onder zijn zeggenschap voldoet aan de vereisten voor het verkrijgen van een vergunning voor het in de handel brengen, opdracht geeft tot wetenschappelijke studies binnen een wetenschappelijke instelling 14 in een Partij ter ondersteuning van een vergunningsaanvraag in het kader van bepaalde gespecificeerde vergunningsprocedures in de andere Partij, en dit onder de aandacht wordt gebracht van de Partij waarin de wetenschappelijke instelling is gevestigd, zullen beide Partijen trachten dergelijke informatie met elkaar te delen.

4.    De partijen kunnen ook informatie over hun vergunningsprocedures uitwisselen.

5.    Een Partij kan krachtens dit artikel verzoeken om een onderzoeksmissie aan een in de andere Partij gevestigde wetenschappelijke instelling om informatie te verzamelen over de toepassing van relevante normen door de wetenschappelijke instelling wanneer deze een wetenschappelijke studie uitvoert met het oog op bepaalde gespecificeerde vergunningsprocedures in de Partij die een onderzoeksmissie aanvraagt.

6.    Indien een Partij een onderzoeksmissie wenst af te leggen, stelt zij de andere Partij hiervan uiterlijk 60 dagen vóór het bezoek in kennis.

7.    Indien een Partij een onderzoeksmissie wil afleggen en de wetenschappelijke instelling instemt met een dergelijk bezoek, mogen functionarissen van de andere Partij de functionarissen van de bezoekende Partij tijdens het bezoek vergezellen.

8.    Het eindverslag van elke onderzoeksmissie wordt ter beschikking gesteld van de bevoegde autoriteiten van beide Partijen. De relevante delen van het eindverslag worden ook ter beschikking gesteld aan de bezochte wetenschappelijke instelling.

9.    De kosten van een dergelijke onderzoeksmissie worden gedragen door de Partij die om een onderzoeksmissie verzoekt.

10.    Het Handelscomité kan een besluit nemen tot vaststelling van gedetailleerde uitvoeringsbepalingen en eventueel noodzakelijke richtsnoeren met betrekking tot de leden 3 tot en met 9.

ARTIKEL 6.14

Antimicrobiële resistentie

1.    De Partijen erkennen dat AMR een ernstige bedreiging voor de gezondheid van mens en dier vormt.

2.    De Partijen werken in overeenstemming met de “één gezondheid”-benadering samen en faciliteren de uitwisseling van informatie, onder meer met betrekking tot regelgeving, richtsnoeren, nationale plannen, normen, expertise en ervaringen op het gebied van AMR, en stellen gemeenschappelijke standpunten, belangen, prioriteiten en beleid op dat gebied vast.

3.    De Partijen erkennen dat:

a)    hun respectieve regelgevingsnormen, richtsnoeren en bewakingssystemen inzake AMR voor vergelijkbare controles en gezondheidsresultaten zorgen;

b)    antimicrobiële middelen die van cruciaal belang zijn voor de behandeling en de gezondheid van mens en dier de kern vormen van hun respectieve strategieën op het gebied van AMR, en

c)    er van beide kanten initiatieven worden genomen, binnen hun respectieve strategieën en beleid, om de geleidelijke afschaffing van het gebruik van antibiotica als groeibevorderaars te stimuleren, met name die van medisch belang, en om het gebruik van antimicrobiële middelen bij dierlijke productie te verminderen.

4.    Bovendien zullen de Partijen:

a)    samenwerken op relevante internationale fora aan de ontwikkeling van toekomstige codes, richtsnoeren, normen, aanbevelingen en initiatieven;

b)    samenwerken aan internationale actieplannen, met name met betrekking tot verantwoord en verstandig gebruik van antimicrobiële middelen om AMR effectiever te bestrijden, en

c)    in het kader van hun respectieve strategieën en beleidslijnen de uitvoering van overeengekomen internationale actieplannen en strategieën inzake AMR ondersteunen.

5.    Regelgeving, richtsnoeren, strategische plannen, normen en andere initiatieven inzake AMR mogen niet worden gebruikt om maatregelen te creëren of uit te voeren die van invloed zijn op de handel, tenzij deze maatregelen in overeenstemming zijn met de SPS-Overeenkomst en de relevante bepalingen van dit hoofdstuk.

6.    Het SPS-Comité kan een technische werkgroep AMR oprichten.

ARTIKEL 6.15

Fraude in verhandelde goederen

1.    De Partijen erkennen dat frauduleuze activiteiten van commerciële marktdeelnemers in de internationale handel:

a)    de gezondheid van mensen, dieren, planten en bijgevolg het milieu kunnen aantasten, en

b)    eerlijke handelspraktijken en het consumentenvertrouwen kunnen ondermijnen.

2.    De Partijen wisselen relevante informatie uit en werken samen om praktijken tegen te gaan die niet in overeenstemming zijn of lijken te zijn met hun respectieve SPS-maatregelen of die consumenten en andere relevante belanghebbenden misleiden.

ARTIKEL 6.16

Uitvoering en middelen

Elke Partij ziet erop toe dat haar bevoegde autoriteiten over de nodige middelen beschikken om dit hoofdstuk effectief toe te passen.

ARTIKEL 6.17

Comité voor sanitaire en fytosanitaire maatregelen

1.    Dit artikel vormt een aanvulling op en nadere uitwerking van artikel 24.4 (Gespecialiseerde comités).

2.    Het Comité voor sanitaire en fytosanitaire maatregelen heeft met betrekking tot dit hoofdstuk de volgende taken:

a)    een forum bieden voor de uitwisseling van informatie over het regelgevingssysteem van elke Partij, met inbegrip van de wetenschappelijke en risicobeoordelingsbasis voor haar SPS-maatregelen;

b)    mogelijkheden voor samenwerking identificeren, met inbegrip van initiatieven ter bevordering van de handel, en verder werken aan het wegnemen van onnodige handelsbelemmeringen tussen de Partijen;

c)    samenwerking bevorderen op multilaterale fora, waaronder in voorkomend geval in het SPS-Comité van de WTO en internationale normalisatie-instellingen;

d)    ad-hocwerkgroepen oprichten;

e)    de Partijen een forum bieden om elkaar in een vroeg stadium op de hoogte te houden van regelgevende overwegingen in verband met SPS-maatregelen;

f)    onverminderd hoofdstuk 26 (Geschillenbeslechting) als forum dienen om specifieke handelskwesties op te lossen wanneer de Partijen er niet in zijn geslaagd een wederzijds aanvaardbare oplossing te bereiken door middel van technisch overleg overeenkomstig artikel 6.9 (Transparantie, uitwisseling van informatie en technisch overleg);

g)    andere maatregelen in het kader van de uitvoering van zijn taken nemen zoals de Partijen overeenkomen, en

h)    alle kwesties die op dit hoofdstuk betrekking hebben, in overweging nemen.

3.    Tenzij de Partijen anders besluiten, komt het Comité uiterlijk een jaar na de datum van inwerkingtreding van deze overeenkomst bijeen en stelt het zijn werkprogramma vast.

HOOFDSTUK 7

DUURZAME VOEDSELSYSTEMEN

ARTIKEL 7.1

Doelstellingen

1.    De Partijen erkennen dat de versterking van beleidsmaatregelen en de vaststelling van programma’s die bijdragen tot de ontwikkeling van duurzame, inclusieve, gezonde en veerkrachtige voedselsystemen belangrijk zijn, en komen overeen een nauwe samenwerking tot stand te brengen om gezamenlijk de transitie naar duurzame voedselsystemen in te zetten.

2.    Dit hoofdstuk is van toepassing naast en onverminderd de andere hoofdstukken van deze overeenkomst die betrekking hebben op voedselsystemen of duurzaamheid, met name hoofdstuk 6 (Sanitaire en fytosanitaire maatregelen), hoofdstuk 9 (Technische handelsbelemmeringen) en hoofdstuk 19 (Handel en duurzame ontwikkeling).

ARTIKEL 7.2

Toepassingsgebied

1.    Dit hoofdstuk is van toepassing op de samenwerking tussen de Partijen om de duurzaamheid van hun respectieve voedselsystemen te verbeteren.

2.    Dit hoofdstuk bevat bepalingen voor samenwerking op gebieden waarop duurzamere voedselsystemen tot stand kunnen worden gebracht. Indicatieve gebieden voor samenwerking zijn opgesomd in artikel 7.4 (Samenwerking ter verbetering van de duurzaamheid van voedselsystemen).

3.    De Partijen erkennen dat de prioriteiten voor samenwerking in de loop van de tijd kunnen veranderen naarmate hun respectieve opvattingen en de internationale opvatting en behandeling van voedselsystemen zich ontwikkelen.

ARTIKEL 7.3

Definitie

1.    De Partijen erkennen dat voedselsystemen divers en contextspecifiek zijn en een reeks actoren en hun onderling verbonden activiteiten omvatten op alle gebieden van het voedselsysteem, waaronder de productie, het oogsten, de verwerking, de vervaardiging, het vervoer, de opslag, de distributie, de verkoop, de consumptie en de verwijdering van levensmiddelen.

2.    Voor de toepassing van dit hoofdstuk en erkennende dat de definities van duurzame voedselsystemen in de loop van de tijd kunnen evolueren, beschouwen de Partijen duurzame voedselsystemen als voedselsystemen die de toegang tot veilig, voedzaam en toereikend voedsel het hele jaar door op zodanige wijze waarborgen dat de economische, sociale, culturele en ecologische grondslagen voor de voedselzekerheid en de voeding van toekomstige generaties niet in het gedrang komen.

ARTIKEL 7.4

Samenwerking ter verbetering van de duurzaamheid van voedselsystemen

1.    De Partijen erkennen het belang van samenwerking als mechanisme voor de tenuitvoerlegging van dit hoofdstuk naarmate zij hun handels- en investeringsrelaties versterken.

2.    Rekening houdend met hun respectieve prioriteiten en omstandigheden werken de Partijen samen om kwesties van gemeenschappelijk belang in verband met de tenuitvoerlegging van dit hoofdstuk aan te pakken. Die samenwerking kan zowel bilateraal als in internationale fora plaatsvinden.

3.    De samenwerking kan de uitwisseling van informatie, deskundigheid en ervaring omvatten, alsmede samenwerking op het gebied van onderzoek en innovatie.

4.    De Partijen werken samen op gebieden zoals:

a)    voedselproductiemethoden en -praktijken die gericht zijn op het verbeteren van de duurzaamheid, waaronder biologische landbouw en regeneratieve landbouw;

b)    het efficiënte gebruik van natuurlijke hulpbronnen en landbouwproductiemiddelen, waaronder in voorkomend geval het verminderen van het gebruik en de risico’s van chemische pesticiden en meststoffen;

c)    de milieu- en klimaateffecten van de voedselproductie, onder meer op de uitstoot van broeikasgassen in de landbouw, koolstofputten en biodiversiteitsverlies;

d)    noodplannen om de veiligheid en veerkracht van voedselvoorzieningsketens en de voedselhandel tijdens internationale crises te waarborgen;

e)    duurzaamheid bij de verwerking, het vervoer, de groothandel en de detailhandel van voedsel en de verlening van voedseldiensten;

f)    gezonde, duurzame en voedzame voedingspatronen;

g)    de koolstofvoetafdruk van het verbruik;

h)    voedselverlies en -verspilling, in overeenstemming met duurzameontwikkelingsdoelstelling 12.3;

i)    vermindering van de negatieve milieueffecten van beleid en maatregelen in verband met het voedselsysteem, en

j)    inheemse kennis, participatie en leiderschap in voedselsystemen, in overeenstemming met de respectieve omstandigheden van de Partijen.

ARTIKEL 7.5

Aanvullende bepalingen

1.    De samenwerkingsactiviteiten op grond van dit hoofdstuk doen geen afbreuk aan de onafhankelijkheid van de agentschappen van elke Partij, waaronder de regionale agentschappen van een Partij.

2.    Met volledige inachtneming van het recht van elke Partij om regels vast te stellen, wordt niets in dit hoofdstuk uitgelegd als een verplichting voor een Partij om:

a)    haar invoervereisten te wijzigen;

b)    af te wijken van haar procedures voor de voorbereiding of vaststelling van regelgevingsmaatregelen;

c)    te handelen op een wijze die de tijdige vaststelling van regelgevingsmaatregelen ter verwezenlijking van haar doelstellingen van openbaar beleid zou ondermijnen of belemmeren, of

d)    enige specifieke regelgevingsmaatregel vast te stellen.

ARTIKEL 7.6

Comité voor duurzame voedselsystemen

1.    Dit artikel vormt een aanvulling op en nadere uitwerking van artikel 24.4 (Gespecialiseerde comités).

2.    Het Comité voor duurzame voedselsystemen heeft met betrekking tot dit hoofdstuk de volgende taken:

a)    de vaststelling van prioriteiten voor samenwerking en van werkplannen om die prioriteiten te verwezenlijken;

b)    bevordering van de samenwerking in multilaterale fora, en

c)    alle andere taken in verband met de tenuitvoerlegging of de werking van dit hoofdstuk.

3.    Bij het nastreven van de doelstellingen van dit hoofdstuk en om toezicht te houden op de resultaten van de tenuitvoerlegging ervan, stelt het Comité voor duurzame voedselsystemen elk jaar een jaarlijks werkplan met acties op, met doelstellingen en mijlpalen voor die acties.

4.    In voorkomend geval kan het Comité voor duurzame voedselsystemen werkgroepen oprichten die bestaan uit vertegenwoordigers op deskundigenniveau van elke Partij.

5.    Het Comité voor duurzame voedselsystemen komt binnen één jaar na de datum van inwerkingtreding van deze overeenkomst bijeen, en daarna zoals onderling overeengekomen.

6.    Het Comité voor duurzame voedselsystemen kan regels vaststellen teneinde potentiële belangenconflicten voor de deskundigen die aan zijn bijeenkomsten kunnen deelnemen en voor de deskundigen van werkgroepen die aan het comité rapporteren te beperken.

ARTIKEL 7.7

Contactpunten

Binnen 90 dagen na de datum van inwerkingtreding van deze overeenkomst wijst elke Partij een contactpunt aan om de communicatie tussen de Partijen te vergemakkelijken en stelt zij de andere Partij in kennis van de contactgegevens van het contactpunt. Elke Partij stelt de andere Partij onverwijld in kennis van elke wijziging van die contactgegevens.

HOOFDSTUK 8

DIERENWELZIJN

ARTIKEL 8.1

Doel

Dit hoofdstuk heeft tot doel de samenwerking tussen de Partijen op het gebied van dierenwelzijn van landbouwhuisdieren te verbeteren teneinde de handel tussen de Partijen te vergemakkelijken.

ARTIKEL 8.2

Algemene bepalingen en samenwerking

1.    De Partijen erkennen dat dieren wezens met gevoel 15 zijn.

2.    De Partijen erkennen dat hun landbouwpraktijken wezenlijk verschillen, maar erkennen dat hun respectieve dierenwelzijnsnormen en bijbehorende systemen vergelijkbare resultaten op het gebied van dierenwelzijn opleveren.

3.    De Partijen stellen alles in het werk om in internationale fora samen te werken om de ontwikkeling en toepassing van wetenschappelijk onderbouwde dierenwelzijnsnormen te bevorderen. De Partijen werken met name samen om het toepassingsgebied van de dierenwelzijnsnormen van de Wereldorganisatie voor diergezondheid en de toepassing ervan uit te breiden en te verbeteren, met bijzondere aandacht voor landbouwhuisdieren.

4.    De Partijen wisselen informatie, deskundigheid en ervaring uit op het gebied van dierenwelzijn in verband met de behandeling van dieren op het bedrijf, tijdens het vervoer en bij het slachten of doden.

5.    De Partijen blijven samenwerken bij onderzoek op het gebied van dierenwelzijn teneinde de ontwikkeling van wetenschappelijk onderbouwde dierenwelzijnsnormen in verband met de behandeling van dieren op het bedrijf, tijdens het vervoer en bij het slachten of doden te vergemakkelijken.

ARTIKEL 8.3

Technische werkgroep dierenwelzijn

De Partijen richten hierbij een technische werkgroep dierenwelzijn op. De werkgroep brengt verslag uit aan het Comité voor sanitaire en fytosanitaire maatregelen en voert de door dat comité omschreven activiteiten uit.

HOOFDSTUK 9

TECHNISCHE HANDELSBELEMMERINGEN

ARTIKEL 9.1

Doelstellingen

Dit hoofdstuk heeft tot doel de handel in goederen tussen de Partijen te bevorderen door onnodige technische handelsbelemmeringen te voorkomen, op te sporen en weg te nemen en samenwerking tussen de Partijen in onder dit hoofdstuk vallende aangelegenheden uit te breiden.

ARTIKEL 9.2

Toepassingsgebied

1.    Dit hoofdstuk is van toepassing op de voorbereiding, de vaststelling en de toepassing van alle technische voorschriften, normen en conformiteitsbeoordelingsprocedures zoals gedefinieerd in bijlage 1 bij de TBT-Overeenkomst die van invloed kunnen zijn op de handel in goederen tussen de Partijen.

2.    Dit hoofdstuk is niet van toepassing op:

a)    aankoopspecificaties die door overheidsorganen zijn opgesteld om te voorzien in de productie- of verbruiksbehoeften van organen waarop hoofdstuk 14 (Overheidsopdrachten) van toepassing is; of

b)    SPS-maatregelen zoals gedefinieerd in bijlage A bij de SPS-Overeenkomst waarop hoofdstuk 6 (Sanitaire en fytosanitaire maatregelen) van toepassing is.

ARTIKEL 9.3

Verhouding tot de TBT-Overeenkomst

1.    De artikelen 2 tot en met 9 van, alsmede de bijlagen 1 en 3 bij de TBT-Overeenkomst worden mutatis mutandis in deze overeenkomst opgenomen.

2.    De in dit hoofdstuk gebruikte termen, alsmede de in de bijlagen bij dit hoofdstuk gebruikte termen, hebben dezelfde betekenis als in de TBT-Overeenkomst.

ARTIKEL 9.4

Technische voorschriften

1.    Ingevolge artikel 22.8 (Effectbeoordeling), streeft elke Partij ernaar om in overeenstemming met de eigen regels en procedures de effecten te beoordelen van voorgenomen technische voorschriften die onder de in artikel 22.2 (Definities), gedefinieerde regelgevende maatregelen vallen en van aanzienlijke invloed op het handelsverkeer kunnen zijn. Voor de duidelijkheid zij opgemerkt dat dit lid ook van toepassing is op conformiteitsbeoordelingsprocedures die van dergelijke technische voorschriften deel uitmaken.

2.    Indien krachtens lid 1 een effectbeoordeling plaatsvindt, beoordeelt elke Partij ingevolge punt b) van artikel 22.8 (Effectbeoordeling), lid 2, de haalbare en passende regelgevings- en niet-regelgevingsopties voor het voorgestelde technische voorschrift die kunnen voldoen aan de legitieme doelstellingen van die Partij overeenkomstig artikel 2.2 van de TBT-Overeenkomst. Voor de duidelijkheid zij opgemerkt dat deze verplichting ook van toepassing is op conformiteitsbeoordelingsprocedures die van dergelijke technische voorschriften deel uitmaken.

3.    Ingevolge de artikelen 2.3 en 2.4 van de TBT-Overeenkomst moet elke Partij haar technische voorschriften periodiek evalueren. Daarbij neemt elke Partij onder meer verbetering van de convergentie met toepasselijke internationale normen welwillend in overweging, rekening houdend met nieuwe ontwikkelingen op het gebied van de toepasselijke internationale normen en met de vraag of omstandigheden uit het verleden die tot afwijkingen van toepasselijke internationale normen aanleiding hebben gegeven nog steeds bestaan.

4.    Onverminderd hoofdstuk 22 (Goede regelgevingspraktijken en samenwerking op regelgevingsgebied) stelt elke Partij bij de ontwikkeling van belangrijke technische voorschriften die van aanzienlijke invloed op de handel kunnen zijn, als vereist in de eigen regels en procedures van die Partij, personen van de Partijen in de gelegenheid daaraan bij te dragen middels een openbare raadplegingsprocedure, tenzij zich dringende problemen op het gebied van veiligheid, gezondheid, milieubescherming of nationale veiligheid voordoen of dreigen voor te doen. Elke Partij staat het personen van de andere Partij toe aan die raadplegingen deel te nemen onder voorwaarden die niet ongunstiger zijn dan die welke voor haar eigen personen gelden, en maakt de resultaten van die raadplegingsprocedure openbaar.

ARTIKEL 9.5

Internationale normen

1.    De door de Internationale Organisatie voor normalisatie (“ISO”), de Internationale Elektrotechnische Commissie (“IEC”), de Internationale Telecommunicatie-unie (“ITU”) en de Codex Alimentarius Commissie (“Codex”) ontwikkelde internationale normen worden beschouwd als de toepasselijke internationale normen in de zin van de artikelen 2 en 5 van, en bijlage 3 bij de TBT-Overeenkomst, mits zij voldoen aan de voorwaarden van lid 2.

2.    Een norm die is ontwikkeld door een andere internationale organisatie dan de in lid 1 genoemde, kan ook worden beschouwd als een toepasselijke internationale norm in de zin van de artikelen 2 en 5 van, en bijlage 3 bij de TBT-Overeenkomst, mits:

a)    deze norm is ontwikkeld door een normalisatie-instelling die consensus nastreeft tussen:

i)    nationale delegaties van de deelnemende WTO-leden waarin alle nationale normalisatie-instellingen op hun grondgebied vertegenwoordigd zijn die voor het onderwerp van de internationale normalisatieactiviteit normen hebben vastgesteld of verwachten vast te stellen of

ii)    overheidsorganen van deelnemende WTO-leden, en

b)    deze norm is ontwikkeld overeenkomstig het besluit van het Comité voor technische handelsbelemmeringen, ingesteld krachtens artikel 13 van de TBT-Overeenkomst, inzake beginselen voor de ontwikkeling van internationale normen, richtsnoeren en aanbevelingen in verband met de artikelen 2 en 5 van, en bijlage 3 bij de TBT-Overeenkomst.

3.    Indien een Partij haar technische voorschriften en bijbehorende conformiteitsbeoordelingsprocedures niet op internationale normen heeft gebaseerd, moet een Partij, op verzoek van de andere Partij, aangeven op welke punten in aanzienlijke mate van de toepasselijke internationale norm is afgeweken en toelichten om welke redenen deze normen ongeschikt of ondoeltreffend zijn geacht voor het nagestreefde doel, en voor zover beschikbaar de informatie verstrekken waarop die beoordeling is gebaseerd.

ARTIKEL 9.6

Normen

1.    Met het oog op een zo breed mogelijke harmonisatie van normen, en in aanvulling op artikel 4.1 van de TBT-Overeenkomst, stimuleert elke Partij de op haar grondgebied gevestigde normalisatie-instellingen, alsmede de regionale normalisatie-instellingen waarvan een Partij of de op haar grondgebied gevestigde normalisatie-instellingen lid zijn, om:

a)    regelmatig nationale en regionale normen te evalueren die niet op de toepasselijke internationale normen zijn gebaseerd, onder meer om de convergentie van die normen met toepasselijke internationale normen te verbeteren;

b)    bij internationale normalisatieactiviteiten samen te werken met de betrokken normalisatie-instellingen van de andere Partij, onder meer door samenwerking in de internationale normalisatie-instellingen of op regionaal niveau, en

c)    de bilaterale samenwerking met de normalisatie-instellingen van de andere Partij te bevorderen.

2.    De Partijen wisselen informatie uit over:

a)    hun respectieve gebruik van normen ter ondersteuning van technische voorschriften, en

b)    hun respectieve normalisatieprocessen, en de mate waarin zij internationale, regionale of sub-regionale normen als grondslag voor hun nationale normen gebruiken.

3.    Indien normen bindend worden door opneming van, of verwijzing naar die normen in een ontwerp van een technisch voorschrift of conformiteitsbeoordelingsprocedure, zijn de transparantieverplichtingen van artikel 9.8 (Transparantie) van dit hoofdstuk en van artikel 2 of artikel 5 van de TBT-Overeenkomst van toepassing, voor zover het toepasselijke auteursrecht dat toestaat.

ARTIKEL 9.7

Conformiteitsbeoordeling

1.    Indien een Partij een conformiteitsbeoordeling verlangt als een positieve garantie dat een product in overeenstemming met een technisch voorschrift is:

a)    kiest die Partij conformiteitsbeoordelingsprocedures die evenredig zijn met de desbetreffende risico’s;

b)    aanvaardt die Partij in voorkomend geval het gebruik van een conformiteitsverklaring van de leverancier (hierna “SDoC”, (Supplier’s Declaration of Conformity) genoemd), en

c)    motiveert die Partij op verzoek van de andere Partij de keuze voor specifieke conformiteitsbeoordelingsprocedures voor bepaalde producten.

2.    De Partijen erkennen dat er een brede verscheidenheid aan mechanismen bestaat die tot doel hebben dat de resultaten van conformiteitsbeoordelingsprocedures gemakkelijker worden aanvaard. Bij deze mechanismen kan het gaan om:

a)    SDoC’s;

b)    erkenning door een Partij van de resultaten van op het grondgebied van de andere Partij uitgevoerde conformiteitsbeoordelingsprocedures;

c)    vrijwillige regelingen voor samenwerking tussen conformiteitsbeoordelingsinstanties op het respectieve grondgebied van de Partijen;

d)    overeenkomsten inzake wederzijdse erkenning voor de resultaten van conformiteitsbeoordelingsprocedures die specifieke technische voorschriften betreffen en worden uitgevoerd door op het grondgebied van de andere Partij gevestigde instanties;

e)    gebruik van accreditatie voor de kwalificatie van conformiteitsbeoordelingsinstanties, en

f)    aanwijzing van conformiteitsbeoordelingsinstanties door de overheid.

3.    Indien een Partij een conformiteitsbeoordeling door een derde verlangt als positieve garantie dat een product in overeenstemming met een technisch voorschrift is, en die Partij die taak niet aan een overheidsinstantie als bedoeld in lid 4 heeft voorbehouden, dan moet die Partij:

a)    er de voorkeur aan geven conformiteitsbeoordelingsinstanties te kwalificeren op basis van accreditatie;

b)    gebruikmaken van internationale normen voor accreditatie en conformiteitsbeoordeling;

c)    indien mogelijk gebruikmaken van internationale overeenkomsten waarbij de accreditatie-instanties van de Partijen betrokken zijn, bijvoorbeeld via de regelingen van de International Laboratory Accreditation Cooperation (“ILAC”) en het International Accreditation Forum (“IAF”);

d)    het gebruik stimuleren van geldende internationale overeenkomsten of regelingen voor harmonisatie, of voor bevordering van de aanvaarding van de resultaten van conformiteitsbeoordelingen;

e)    waarborgen dat haar regels en procedures niet tot onnodige beperkingen leiden van de mogelijkheden die marktdeelnemers hebben voor de keuze van instanties voor conformiteitsbeoordeling die door haar autoriteiten zijn aangewezen voor een bepaald product of een bepaalde groep van producten;

f)    waarborgen dat de activiteiten van haar accreditatie-instanties voldoen aan internationale normen voor accreditatie en, in dat verband, dat accreditatie-instanties en conformiteitsbeoordelingsinstanties, ook op personeel vlak, geen strijdige belangen hebben met betrekking tot hun conformiteitsactiviteiten;

g)    waarborgen dat conformiteitsbeoordelingsinstanties hun werkzaamheden op zodanige wijze verrichten dat de uitkomst van de beoordeling niet wordt beïnvloed door belangenconflicten;

h)    conformiteitsbeoordelingsinstanties toestaan om onderaannemers in te schakelen voor het uitvoeren van proeven of het verrichten van inspecties in verband met de conformiteitsbeoordeling, waaronder ook onderaannemers die zijn gevestigd op het grondgebied van de andere Partij. Geen van de bepalingen in dit punt kan zo worden uitgelegd dat het een Partij wordt verboden om van onderaannemers te verlangen dat zij voldoen aan dezelfde eisen als die waaraan de conformiteitsbeoordelingsinstantie waarmee zij een verbintenis is aangegaan zou moeten voldoen om de uitbestede proeven of inspecties zelf uit te voeren, en

i)    waarborgen Partij dat van de instanties die voor deze conformiteitsbeoordeling zijn aangewezen de gegevens, waaronder de reikwijdte van de aanwijzing, online worden gepubliceerd.

4.    Niets in dit artikel belet een Partij te verlangen dat de conformiteitsbeoordeling voor specifieke producten door de eigen specifieke overheidsinstanties van die Partij wordt uitgevoerd. Indien een Partij verlangt dat de conformiteitsbeoordeling door haar specifieke eigen overheidsinstanties wordt uitgevoerd, moet die Partij:

a)    de conformiteitsbeoordelingsvergoedingen beperken tot, bij benadering, de kosten van de verleende diensten en, op verzoek van een aanvrager van een conformiteitsbeoordeling, toelichten hoe eventuele vergoedingen die deze Partij voor een dergelijke conformiteitsbeoordeling in rekening brengt beperkt blijven tot, bij benadering, de kosten van de verleende diensten, en

b)    waarborgen dat de vergoedingen voor conformiteitbeoordelingen op verzoek beschikbaar zijn, indien zij niet worden gepubliceerd.

5.    Onverminderd het bepaalde in de leden 1, 3 en 4 aanvaardt Nieuw-Zeeland op de gebieden die worden vermeld in bijlage 9‑A (Aanvaarding van conformiteitsbeoordelingen (Documenten)) waarvoor de Unie SDoC’s aanvaardt, indien het noodzakelijke conformiteitsbeoordelingen door derden als een garantie beschouwt dat een product voldoet aan de vereisten van de technische voorschriften van Nieuw-Zeeland:

a)    certificaten en testrapporten, afgegeven door conformiteitsbeoordelingsinstanties die op het grondgebied van de Unie zijn gevestigd en zijn geaccrediteerd door een accreditatie-instantie die is aangesloten bij de internationale regelingen voor wederzijdse erkenning van de ILAC of de IAF, of hun opvolgers, of die anderszins zijn erkend krachtens technische voorschriften van Nieuw-Zeeland, of

b)    met betrekking tot aspecten van elektrische veiligheid en elektromagnetische compatibiliteit: certificaten en testrapporten, afgegeven door conformiteitsbeoordelingsinstanties die op het grondgebied van de Unie zijn gevestigd, en krachtens het CB-Scheme van de IECEE 16 .

6.    SDoC is een eigen conformiteitsverklaring van de fabrikant of een andere gemachtigde eerste Partij 17 over diens uitsluitende verantwoordelijkheid op basis van de resultaten van een geschikt type conformiteitsbeoordeling, waarbij een verplichte beoordeling door een derde wordt uitgesloten.

7.    De Partijen werken op het gebied van wederzijdse erkenning samen in overeenstemming met de Overeenkomst inzake wederzijdse erkenning tussen de Europese Gemeenschap en Nieuw-Zeeland, gedaan te Wellington op 25 juni 1998. De Partijen kunnen in overeenstemming met de desbetreffende bepalingen van die overeenkomst eveneens besluiten tot uitbreiding van het toepassingsgebied wat betreft de producten, de toepasselijke regelgevingseisen of de erkende conformiteitsbeoordelingsinstanties.

ARTIKEL 9.8

Transparantie

1.    Tenzij zich dringende problemen op het gebied van veiligheid, gezondheid, milieubescherming of nationale veiligheid voordoen of dreigen voor te doen, staat elke Partij het de andere Partij toe om over aangemelde voorstellen voor technische voorschriften en conformiteitsbeoordelingsprocedures schriftelijke opmerkingen in te dienen binnen een termijn van ten minste 60 dagen na de datum van toezending van de kennisgeving van die voorschriften of procedures aan het centraal register van kennisgevingen van de WTO. Een Partij neemt redelijke verzoeken tot verlenging van die reactietermijn welwillend in overweging.

2.    Wanneer de tekst waarvan kennisgeving is gedaan niet in een van de officiële talen van de WTO is gesteld, verstrekt elke Partij een gedetailleerde en uitvoerige beschrijving van de inhoud van het voorgestelde technische voorschrift of de voorgestelde conformiteitsbeoordeling in de vorm van de model-kennisgeving van de WTO.

3.    Indien een Partij van de andere Partij schriftelijke opmerkingen over haar voorstel voor een technisch voorschrift of voor een conformiteitsbeoordelingsprocedure ontvangt, dan:

a)    bespreekt die Partij, op verzoek van de andere Partij, de schriftelijke opmerkingen met medewerking van haar bevoegde regelgevende autoriteit, indien mogelijk op een tijdstip waarop met de opmerkingen rekening kan worden gehouden, en

b)    reageert die Partij uiterlijk op de datum van publicatie van het technische voorschrift of de conformiteitsbeoordelingsprocedure schriftelijk op significante of inhoudelijke punten uit de opmerkingen.

4.    Elke Partij publiceert, bij voorkeur op een website, haar reacties op significante of inhoudelijke punten uit de opmerkingen die deze Partij van andere WTO-leden ontving naar aanleiding van haar TBT-kennisgeving van het voorstel voor het technische voorschrift of de conformiteitsbeoordelingsprocedure.

5.    Op verzoek van de andere Partij verstrekt een Partij informatie over de doelstellingen van, en de redenen voor elk technisch voorschrift of elke conformiteitsbeoordelingsprocedure die deze Partij heeft vastgesteld of voornemens is om vast te stellen.

6.    Elke Partij waarborgt dat haar vastgestelde technische voorschriften en conformiteitsbeoordelingsprocedures online worden gepubliceerd en kosteloos toegankelijk zijn.

7.    Elke Partij verstrekt in de vorm van een addendum bij de oorspronkelijke kennisgeving aan de WTO informatie over de vaststelling en de inwerkingtreding van het technische voorschrift of de conformiteitsbeoordelingsprocedure en de vastgestelde definitieve tekst.

8.    Ingevolge artikel 2.12 van de TBT-Overeenkomst moet onder een “redelijke termijn” gewoonlijk een periode van ten minste zes maanden worden verstaan, tenzij dit niet doeltreffend zou zijn om de nagestreefde legitieme doelstellingen te verwezenlijken.

9.    Wanneer een Partij voor het verstrijken van de in lid 1 bedoelde reactietermijn na de toezending aan het centraal register van kennisgevingen van de WTO een redelijk verzoek van de andere Partij ontvangt dat strekt tot verlenging van de termijn tussen de vaststelling van het technisch voorschrift en de inwerkingtreding ervan, neemt zij dat in overweging, tenzij de vertraging niet doeltreffend zou zijn om de nagestreefde legitieme doelstellingen te verwezenlijken.

ARTIKEL 9.9

Markering en etikettering

1.    Een technisch voorschrift van een Partij kan geheel of ten dele betrekking hebben op markerings- of etiketteringsvoorschriften. In die gevallen zijn de desbetreffende beginselen van artikel 2.2 van de TBT-Overeenkomst op die technische voorschriften van toepassing.

2.    Indien een Partij verplichte markering of etikettering van producten voorschrijft, moet zij:

a)    voor zover mogelijk uitsluitend informatie vereisen die relevant is voor consumenten of gebruikers van het product of aangeeft dat het product aan bindende technische voorschriften voldoet;

b)    niet de voorafgaande goedkeuring, registratie of certificering van de markeringen of etiketten van producten, noch de betaling van een vergoeding als voorwaarde verbinden aan het op haar grondgebied in de handel brengen van producten die anderszins voldoen aan haar bindende technische voorschriften, tenzij dat noodzakelijk is gezien het risico van de producten of het risico van de claims op de markeringen en etiketten voor de gezondheid van mensen, dieren of planten, het milieu of de nationale veiligheid;

c)    indien zij verlangt dat marktdeelnemers een uniek identificatienummer gebruiken, dat nummer zonder onnodige vertraging en op niet‑discriminerende wijze toekennen aan de marktdeelnemers van de andere Partij;

d)    het volgende toestaan 18 , mits de markering en etikettering van een product aan de voorschriften voldoen en niet misleidend, tegenstrijdig of verwarrend zijn in de zin van de regelgevingseisen van de Partij van invoer:

i)    informatie in andere talen, naast de taal die in de Partij van invoer is voorgeschreven;