14.6.2018   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 150/141

(1)

Η διαχείριση των αποβλήτων στην Ένωση θα πρέπει να βελτιωθεί με στόχο την προστασία, τη διατήρηση και τη βελτίωση της ποιότητας του περιβάλλοντος, την προστασία της υγείας του ανθρώπου, την εξασφάλιση της συνετής, αποδοτικής και ορθολογικής χρησιμοποίησης των φυσικών πόρων, την προαγωγή των αρχών της κυκλικής οικονομίας, την προώθηση της χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, την αύξηση της ενεργειακής απόδοσης, τη μείωση της εξάρτησης της Ένωσης από εισαγόμενους πόρους, τη δημιουργία νέων οικονομικών ευκαιριών και τη συμβολή σε μακροπρόθεσμη ανταγωνιστικότητα. Η αποδοτικότερη χρήση των πόρων θα αποφέρει επίσης σημαντική καθαρή εξοικονόμηση για τις επιχειρήσεις, τις δημόσιες αρχές και τους καταναλωτές στην Ένωση, μειώνοντας ταυτόχρονα τις συνολικές ετήσιες εκπομπές αερίων θερμοκηπίου.

(2)

Οι στόχοι που ορίζονται στην οδηγία 94/62/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (4) σχετικά με την ανάκτηση και την ανακύκλωση των συσκευασιών και των απορριμμάτων συσκευασίας θα πρέπει να τροποποιηθούν, έτσι ώστε να αυξηθεί η ανακύκλωση των απορριμμάτων συσκευασίας προκειμένου να αντικατοπτρίζονται καλύτερα οι φιλοδοξίες της Ένωσης για τη μετάβαση σε μια κυκλική οικονομία.

(3)

Επίσης, για να εξασφαλιστεί μεγαλύτερη συνοχή στο δίκαιο της Ένωσης για τα απόβλητα, οι ορισμοί που περιλαμβάνονται στην οδηγία 94/62/ΕΚ θα πρέπει, όπου κρίνεται σκόπιμο, να ευθυγραμμιστούν με τους ορισμούς της οδηγίας 2008/98/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (5) που εφαρμόζεται γενικά στα απόβλητα.

(4)

Η πρόληψη της δημιουργίας αποβλήτων αποτελεί τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο για τη βελτίωση της αποδοτικής χρήσης των πόρων και τη μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων των αποβλήτων. Είναι, συνεπώς, σημαντικό να λάβουν τα κράτη μέλη κατάλληλα μέτρα ώστε να ενθαρρύνουν την αύξηση του μεριδίου των επαναχρησιμοποιήσιμων συσκευασιών που διατίθενται στην αγορά και την επαναχρησιμοποίηση των συσκευασιών. Στα μέτρα αυτά μπορούν να περιλαμβάνονται η θέσπιση προγραμμάτων παρακράτησης ποσού έναντι επιστροφής, καθώς και άλλα κίνητρα, όπως η θέσπιση ποσοτικών στόχων, ο συνυπολογισμός της επαναχρησιμοποίησης για την επίτευξη των στόχων ανακύκλωσης και η διαφοροποίηση των χρηματοδοτικών συνεισφορών για τις επαναχρησιμοποιήσιμες συσκευασίες στο πλαίσιο προγραμμάτων διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού για τη συσκευασία. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να λάβουν μέτρα παροχής κινήτρων για την υιοθέτηση επαναχρησιμοποιήσιμων συσκευασιών και για τον περιορισμό της κατανάλωσης μη ανακυκλώσιμων συσκευασιών και της υπερβολικής χρήσης συσκευασιών.

(5)

Δεδομένου ότι η επαναχρησιμοποίηση συνεπάγεται την αποφυγή της διάθεσης νέων συσκευασιών στην αγορά και της αύξησης του όγκου των παραγόμενων απορριμμάτων συσκευασίας, οι επαναχρησιμοποιήσιμες συσκευασίες προς πώληση που διατίθενται στην αγορά για πρώτη φορά και οι ξύλινες συσκευασίες που επισκευάζονται για επαναχρησιμοποίηση θα πρέπει να συνυπολογίζονται για την επίτευξη των αντίστοιχων στόχων ανακύκλωσης συσκευασιών.

(6)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να θεσπίσουν επαρκή κίνητρα, περιλαμβανομένων οικονομικών μέσων και άλλων μέτρων, για την εφαρμογή της ιεράρχησης των αποβλήτων. Τα μέτρα αυτά θα πρέπει να αποσκοπούν στην ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων των συσκευασιών και των απορριμμάτων συσκευασίας υπό την οπτική του κύκλου ζωής, λαμβάνοντας υπόψη, ανάλογα με την περίπτωση, τα οφέλη από τη χρήση υλικών βιολογικής προέλευσης και υλικών που είναι κατάλληλα για πολλαπλές ανακυκλώσεις. Η λήψη μέτρων για την αύξηση της ευαισθητοποίησης του κοινού σχετικά με τα οφέλη που προκύπτουν από τις συσκευασίες που έχουν κατασκευαστεί από ανακυκλωμένα υλικά μπορεί να συμβάλει στην επέκταση του κλάδου της ανακύκλωσης για τα απορρίμματα συσκευασίας. Εάν είναι απαραίτητη η χρήση συσκευασιών μίας χρήσης προκειμένου να εξασφαλίζονται η υγιεινή των τροφίμων και η υγεία και ασφάλεια των καταναλωτών, τα κράτη μέλη θα πρέπει να λάβουν μέτρα ώστε να εξασφαλίσουν την ανακύκλωση των συσκευασιών αυτών.

(7)

Η προαγωγή μιας βιώσιμης βιοοικονομίας μπορεί να συμβάλει στη μείωση της εξάρτησης της Ένωσης από εισαγόμενες πρώτες ύλες. Οι ανακυκλώσιμες συσκευασίες βιολογικής προέλευσης και οι βιοαποδομήσιμες και λιπασματοποιήσιμες συσκευασίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια ευκαιρία για την προώθηση ανανεώσιμων πηγών για την παραγωγή συσκευασιών, όταν αυτό αποδεικνύεται επωφελές υπό την οπτική του κύκλου ζωής.

(8)

Τα απορρίμματα, είτε στις πόλεις είτε στο έδαφος, σε ποταμούς και σε θάλασσες ή αλλού, έχουν άμεσο και έμμεσο αρνητικό αντίκτυπο στο περιβάλλον, στην καλή διαβίωση των πολιτών και στην οικονομία, και το κόστος για τον καθαρισμό τους αποτελεί μη αναγκαία οικονομική επιβάρυνση για την κοινωνία. Ανάμεσα στα συνηθέστερα αντικείμενα που συναντώνται στις παραλίες είναι τα απορρίμματα συσκευασίας, που έχουν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στο περιβάλλον και επηρεάζουν τον τουρισμό και την αποκόμιση δημόσιου οφέλους από αυτές τις φυσικές περιοχές. Επιπλέον, η παρουσία απορριμμάτων συσκευασίας στο θαλάσσιο περιβάλλον ανατρέπει τη σειρά προτεραιότητας της ιεράρχησης των αποβλήτων, ιδίως με την αποφυγή επαναχρησιμοποίησης, ανακύκλωσης και άλλου είδους ανάκτησης.

(9)

Από την περαιτέρω ενίσχυση της φιλοδοξίας των στόχων που ορίζονται στην οδηγία 94/62/ΕΚ σχετικά με την ανακύκλωση των απορριμμάτων συσκευασίας θα μπορούσαν να προκύψουν σαφή περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά οφέλη. Θα πρέπει να διασφαλιστεί ότι τα οικονομικώς πολύτιμα απόβλητα υλικά ανακτώνται προοδευτικά και αποτελεσματικά μέσω της ορθής διαχείρισης των αποβλήτων σύμφωνα με την ιεράρχηση των αποβλήτων που καθορίζεται στην οδηγία 2008/98/ΕΚ και διοχετεύονται ξανά στην ευρωπαϊκή οικονομία, συμβάλλοντας έτσι στην πρόοδο όσον αφορά την εφαρμογή της ανακοίνωσης της Επιτροπής, της 4ης Νοεμβρίου 2008, για την «Πρωτοβουλία για τις πρώτες ύλες: κάλυψη των ουσιωδών αναγκών μας για ανάπτυξη και απασχόληση στην Ευρώπη» και στη δημιουργία κυκλικής οικονομίας.

(10)

Πολλά κράτη μέλη δεν έχουν ακόμη αναπτύξει πλήρως την αναγκαία υποδομή διαχείρισης αποβλήτων. Συνεπώς, είναι σημαντικό να καθοριστούν σαφείς μακροπρόθεσμοι στόχοι πολιτικής προκειμένου να αποφευχθεί ο εγκλωβισμός των ανακυκλώσιμων υλικών στα χαμηλότερα επίπεδα της ιεράρχησης των αποβλήτων.

(11)

Η παρούσα οδηγία θέτει μακροπρόθεσμους στόχους για τη διαχείριση των αποβλήτων στην Ένωση και παρέχει στους οικονομικούς φορείς και στα κράτη μέλη σαφή κατεύθυνση για τις επενδύσεις που είναι αναγκαίες ώστε να επιτευχθούν οι εν λόγω στόχοι. Τα κράτη μέλη, κατά την ανάπτυξη των εθνικών σχεδίων τους για τη διαχείριση των αποβλήτων και τον σχεδιασμό των επενδύσεων σε υποδομές διαχείρισης αποβλήτων, θα πρέπει να κάνουν ορθή χρήση των επενδύσεων, μεταξύ άλλων μέσω ταμείων της Ένωσης, δίνοντας προτεραιότητα στην πρόληψη, συμπεριλαμβανομένης της επαναχρησιμοποίησης, και στην ανακύκλωση, σύμφωνα με την ιεράρχηση των αποβλήτων.

(12)

Ως αποτέλεσμα του συνδυασμού των στόχων για την ανακύκλωση και των περιορισμών για την υγειονομική ταφή που ορίζονται στην οδηγία 2008/98/ΕΚ και στην οδηγία 1999/31/ΕΚ του Συμβουλίου (6), δεν είναι πλέον αναγκαίο να καθοριστούν στόχοι για την ανάκτηση και μέγιστοι στόχοι για την ανακύκλωση απορριμμάτων συσκευασίας.

(13)

Θα πρέπει να καθοριστούν ξεχωριστοί στόχοι για την ανακύκλωση των σιδηρούχων μετάλλων και του αλουμινίου για την επίτευξη σημαντικών οικονομικών και περιβαλλοντικών οφελών, διότι θα ανακυκλωνόταν περισσότερο αλουμίνιο, με αποτέλεσμα σημαντική εξοικονόμηση ενέργειας και περιορισμό εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Ο υφιστάμενος στόχος της ανακύκλωσης μεταλλικών συσκευασιών θα πρέπει, επομένως, να χωριστεί σε επιμέρους στόχους για τους δύο αυτούς τύπους αποβλήτων.

(14)

Οι στόχοι ανακύκλωσης συσκευασιών για το 2030 θα πρέπει να εξεταστούν με στόχο τη διατήρηση ή, ενδεχομένως, την ενίσχυσή τους. Κατά την εν λόγω επανεξέταση θα πρέπει επίσης να δοθεί προσοχή στις επιμέρους ροές απορριμμάτων συσκευασίας, όπως τα οικιακά, εμπορικά και βιομηχανικά απορρίμματα συσκευασίας καθώς και τα απορρίμματα σύνθετων συσκευασιών.

(15)

Ο υπολογισμός των στόχων ανακύκλωσης θα πρέπει να βασίζεται στο βάρος των απορριμμάτων συσκευασίας που υποβάλλονται σε ανακύκλωση. Κατά γενικό κανόνα, η μέτρηση του βάρους των απορριμμάτων συσκευασίας που υπολογίζονται ως ανακυκλωμένα θα πρέπει να γίνεται στο σημείο εισόδου των απορριμμάτων συσκευασίας στην εργασία ανακύκλωσης. Ωστόσο, για τον περιορισμό των διοικητικών επιβαρύνσεων θα πρέπει να επιτρέπεται στα κράτη μέλη, υπό αυστηρούς όρους και κατά παρέκκλιση από τον γενικό κανόνα, να υπολογίζουν το βάρος των ανακυκλωμένων απορριμμάτων συσκευασίας με βάση τη μέτρηση των εκροών όλων των εργασιών διαλογής. Απώλειες υλικών που προκύπτουν πριν από την εισροή των απορριμμάτων στην εργασία ανακύκλωσης, για παράδειγμα λόγω διαλογής ή άλλων προκαταρκτικών εργασιών, δεν θα πρέπει να περιλαμβάνονται στις ποσότητες απορριμμάτων που αναφέρονται ως ανακυκλωμένα. Οι απώλειες αυτές μπορούν να καθοριστούν με βάση ηλεκτρονικά μητρώα, τεχνικές προδιαγραφές, λεπτομερείς κανόνες σχετικά με τον υπολογισμό των μέσων ποσοστών απωλειών για διάφορες ροές απορριμμάτων, ή με άλλα ισοδύναμα μέτρα. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να αναφέρουν τα εν λόγω μέτρα ποιοτικού ελέγχου στις εκθέσεις των ποιοτικών ελέγχων που συνοδεύουν τα στοιχεία τα οποία υποβάλλουν στην Επιτροπή σχετικά με την ανακύκλωση των απορριμμάτων. Ο μέσος όρος απωλειών θα πρέπει να προσδιορίζεται κατά προτίμηση σε επίπεδο μεμονωμένων εγκαταστάσεων διαλογής και να συνδέεται με τις διαφορετικές κύριες κατηγορίες απορριμμάτων, τις διάφορες πηγές (όπως οικιακά ή εμπορικά), τα διαφορετικά προγράμματα συλλογής και τους διαφορετικούς τύπους εργασιών διαλογής. Το μέσο ποσοστό απωλειών θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο σε περιπτώσεις όπου δεν είναι διαθέσιμα άλλα αξιόπιστα δεδομένα, ιδίως στο πλαίσιο της μεταφοράς και της εξαγωγής απορριμμάτων. Οι απώλειες βάρους υλικών ή ουσιών που οφείλονται σε φυσικές ή χημικές διεργασίες μεταποίησης που είναι εγγενείς στη διεργασία ανακύκλωσης, όπου τα απορρίμματα συσκευασιών μετατρέπονται σε καθαυτό προϊόντα, υλικά ή ουσίες, δεν θα πρέπει να αφαιρούνται από το βάρος των απορριμμάτων που αναφέρονται ως ανακυκλωμένα.

(16)

Όταν υλικά απορριμμάτων συσκευασιών παύουν να είναι απόβλητα ως αποτέλεσμα προπαρασκευαστικής εργασίας πριν υποβληθούν σε επανεπεξεργασία, τα υλικά αυτά μπορούν να λογίζονται ως ανακυκλωμένα, υπό την προϋπόθεση ότι προορίζονται να μετατραπούν, με επακόλουθη επανεπεξεργασία, σε προϊόντα, υλικά ή ουσίες, είτε για τον αρχικό σκοπό τους είτε για άλλο σκοπό. Υλικά από αποχαρακτηρισμένα απόβλητα, τα οποία προορίζονται να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα ή ως άλλο μέσο παραγωγής ενέργειας και τα οποία χρησιμοποιούνται για επίχωση ή διατίθενται ή τα οποία προορίζονται για να χρησιμοποιηθούν σε οποιαδήποτε άλλη εργασία που έχει τους ίδιους σκοπούς με την ανάκτηση αποβλήτων πλην της ανακύκλωσης, δεν θα πρέπει να υπολογίζονται για την επίτευξη των στόχων της ανακύκλωσης.

(17)

Όταν ο υπολογισμός των ποσοστών ανακύκλωσης εφαρμόζεται στην αερόβια ή αναερόβια επεξεργασία βιοαποδομήσιμων απορριμμάτων συσκευασίας, οι ποσότητες απορριμμάτων που υφίστανται αερόβια ή αναερόβια επεξεργασία μπορούν να λογίζονται ως ανακυκλωμένες, με την προϋπόθεση το προϊόν της επεξεργασίας αυτής να προορίζεται για χρήση ως ανακυκλωμένο προϊόν, υλικό ή ουσία. Ενώ το προϊόν τέτοιου είδους επεξεργασίας είναι συνήθως κομπόστ ή χώνευμα, μπορούν επίσης να λαμβάνονται υπόψη άλλα προϊόντα, με την προϋπόθεση να περιέχουν συγκρίσιμες ποσότητες ανακυκλωμένου περιεχομένου σε σχέση με την ποσότητα των επεξεργασμένων βιοαποδομήσιμων απορριμμάτων συσκευασίας. Σε άλλες περιπτώσεις, σύμφωνα με τον ορισμό της ανακύκλωσης, η επανεπεξεργασία βιοαποδομήσιμων απορριμμάτων συσκευασίας σε υλικά τα οποία προορίζονται να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα ή ως άλλο μέσο παραγωγής ενέργειας, τα οποία διατίθενται ή τα οποία προορίζονται να χρησιμοποιηθούν σε οποιαδήποτε άλλη εργασία που έχει τους ίδιους σκοπούς με την ανάκτηση αποβλήτων πλην της ανακύκλωσης, δεν θα πρέπει να υπολογίζονται για την επίτευξη των στόχων της ανακύκλωσης.

(18)

Σε περίπτωση εξαγωγών απορριμμάτων συσκευασίας από την Ένωση για την ανακύκλωση, τα κράτη μέλη θα πρέπει να κάνουν αποτελεσματική χρήση των εξουσιών επιθεώρησης που προβλέπονται στο άρθρο 50 παράγραφος 4γ του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1013/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (7) και να απαιτούν παραστατικά που να επιτρέπουν να διαπιστωθεί αν ένα φορτίο προορίζεται για εργασίες ανάκτησης που είναι σύμφωνες με το άρθρο 49 του εν λόγω κανονισμού και, συνεπώς, υπόκεινται σε περιβαλλοντικά ορθή διαχείριση σε εγκατάσταση που λειτουργεί σύμφωνα με πρότυπα προστασίας της ανθρώπινης υγείας και του περιβάλλοντος εν γένει ισοδύναμα με τα πρότυπα που θεσπίζονται στην ενωσιακή νομοθεσία. Κατά την εκτέλεση του έργου αυτού, τα κράτη μέλη θα μπορούσαν να συνεργάζονται με άλλους σχετικούς φορείς, όπως οι αρμόδιες αρχές στη χώρα προορισμού, ανεξάρτητοι τρίτοι φορείς επαλήθευσης ή οργανώσεις που εκπληρώνουν υποχρεώσεις διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού εξ ονόματος παραγωγών προϊόντων και που έχουν συσταθεί στο πλαίσιο προγραμμάτων διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού και θα μπορούσαν να διεξάγουν φυσικούς και λοιπούς ελέγχους των εγκαταστάσεων σε τρίτες χώρες. Στην έκθεση ποιοτικού ελέγχου που συνοδεύει τα στοιχεία σχετικά με την επίτευξη των στόχων, τα κράτη μέλη θα πρέπει να αναφέρουν τα μέτρα για την τήρηση της υποχρέωσης να διασφαλίζεται ότι η επεξεργασία αποβλήτων που εξάγονται από την Ένωση διενεργείται υπό ισοδύναμες εν γένει συνθήκες με αυτές που απαιτούνται από το σχετικό ενωσιακό περιβαλλοντικό δίκαιο.

(19)

Για να εξασφαλιστεί καλύτερη, πιο έγκαιρη και πιο ομοιόμορφη εφαρμογή της παρούσας οδηγίας και να προβλεφθούν τυχόν αδυναμίες εφαρμογής, θα πρέπει να καθιερωθεί σύστημα εκθέσεων έγκαιρης προειδοποίησης για τον εντοπισμό των ανεπαρκειών και για να καθίσταται δυνατή η ανάληψη δράσης πριν από τις προθεσμίες για την επίτευξη των στόχων.

(20)

Δεδομένου ότι η ποσότητα και το είδος της συσκευασίας που χρησιμοποιείται εξαρτάται από επιλογές του παραγωγού μάλλον παρά του καταναλωτή, θα πρέπει να θεσπιστούν προγράμματα διευρυμένης ευθύνης παραγωγού. Αποτελεσματικά προγράμματα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού μπορεί να έχουν θετικό περιβαλλοντικό αντίκτυπο μέσω της μείωσης της παραγωγής απορριμμάτων συσκευασίας και της αύξησης της χωριστής συλλογής και ανακύκλωσης. Παρότι στα περισσότερα κράτη μέλη υπάρχουν ήδη προγράμματα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού για τις συσκευασίες, υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις όσον αφορά τον τρόπο σύστασής τους, την αποτελεσματικότητά τους και την έκταση της ευθύνης των παραγωγών. Οι κανόνες σχετικά με τη διευρυμένη ευθύνη του παραγωγού όπως ορίζονται στην οδηγία 2008/98/ΕΚ θα πρέπει συνεπώς να εφαρμόζονται στα προγράμματα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού για τους παραγωγούς συσκευασίας.

(21)

Προκειμένου να δοθεί ώθηση στην πρόληψη των απορριμμάτων συσκευασίας, να μειωθεί ο αντίκτυπός τους στο περιβάλλον και να προαχθεί η ανακύκλωση υλικών υψηλής ποιότητας, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς, αποτρέποντας τη δημιουργία εμποδίων στο εμπόριο και αποτρέποντας τη στρέβλωση και τον περιορισμό του ανταγωνισμού στην Ένωση, θα πρέπει οι βασικές απαιτήσεις της οδηγίας 94/62/ΕΚ και του παραρτήματος II αυτής να επανεξεταστούν και, αν είναι αναγκαίο, να τροποποιηθούν, ώστε να ενισχυθούν οι απαιτήσεις που θα βελτιώσουν τη σχεδίαση για επαναχρησιμοποίηση και την υψηλής ποιότητας ανακύκλωση των συσκευασιών.

(22)

Τα στοιχεία που υποβάλλονται από τα κράτη μέλη έχουν ουσιαστική σημασία για την αξιολόγηση, από την Επιτροπή, της συμμόρφωσης των κρατών μελών προς το δίκαιο της Ένωσης για τα απόβλητα. Η ποιότητα, η αξιοπιστία και η συγκρισιμότητα των στοιχείων θα πρέπει να βελτιωθούν με την εισαγωγή ενιαίου σημείου εισόδου για όλα τα στοιχεία σχετικά με τα απόβλητα, με τη διαγραφή των παρωχημένων απαιτήσεων για υποβολή στοιχείων, με τη συγκριτική αξιολόγηση των εθνικών μεθοδολογιών υποβολής στοιχείων και με την καθιέρωση έκθεσης ποιοτικού ελέγχου των στοιχείων.

(23)

Οι εκθέσεις εφαρμογής που εκπονούνται από τα κράτη μέλη κάθε τρία έτη δεν έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικό εργαλείο για τον έλεγχο της συμμόρφωσης ή την εξασφάλιση της ορθής εφαρμογής, ενώ δημιουργούν περιττή διοικητική επιβάρυνση. Κρίνεται, συνεπώς, σκόπιμο να καταργηθούν οι διατάξεις που υποχρεώνουν τα κράτη μέλη να καταρτίζουν τέτοιες εκθέσεις. Αντ’ αυτού, η παρακολούθηση της συμμόρφωσης θα πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά στα στοιχεία τα οποία τα κράτη μέλη υποβάλλουν ετησίως στην Επιτροπή.

(24)

Η αξιόπιστη υποβολή στοιχείων σχετικά με τη διαχείριση των αποβλήτων είναι υψίστης σημασίας για την αποτελεσματική εφαρμογή και τη διασφάλιση της συγκρισιμότητας των στοιχείων μεταξύ των κρατών μελών. Συνεπώς, κατά την υποβολή των εκθέσεων σχετικά με την επίτευξη των στόχων που ορίζονται στη οδηγία 94/62/ΕΚ όπως τροποποιείται με την παρούσα οδηγία, τα κράτη μέλη θα πρέπει να χρησιμοποιούν τους πλέον πρόσφατους κανόνες που έχουν αναπτυχθεί από την Επιτροπή και τις μεθοδολογίες που έχουν αναπτυχθεί από τις αντίστοιχες εθνικές αρμόδιες αρχές που είναι υπεύθυνες για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας.

(25)

Για τη συμπλήρωση ή την τροποποίηση της οδηγίας 94/62/ΕΚ, η εξουσία έκδοσης πράξεων σύμφωνα με το άρθρο 290 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να ανατεθεί στην Επιτροπή όσον αφορά το άρθρο 11 παράγραφος 3, το άρθρο 19 παράγραφος 2 και το άρθρο 20 της εν λόγω οδηγίας, όπως τροποποιούνται με την παρούσα οδηγία. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό η Επιτροπή να διεξαγάγει, κατά τις προπαρασκευαστικές της εργασίες, τις κατάλληλες διαβουλεύσεις, μεταξύ άλλων σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων, οι οποίες να πραγματοποιούνται σύμφωνα με τις αρχές που ορίζονται στη διοργανική συμφωνία της 13ης Απριλίου 2016 για τη βελτίωση του νομοθετικού έργου (8). Πιο συγκεκριμένα, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ίση συμμετοχή στην προετοιμασία των κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο πρέπει να λαμβάνουν όλα τα έγγραφα κατά τον ίδιο χρόνο με τους εμπειρογνώμονες των κρατών μελών, και οι εμπειρογνώμονές τους να έχουν συστηματικά πρόσβαση στις συνεδριάσεις των ομάδων εμπειρογνωμόνων της Επιτροπής που ασχολούνται με την προετοιμασία κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων.

(26)

Προκειμένου να εξασφαλιστούν ενιαίες προϋποθέσεις για την εκτέλεση της οδηγίας 94/62/ΕΚ, θα πρέπει να ανατεθούν εκτελεστικές αρμοδιότητες στην Επιτροπή όσον αφορά το άρθρο 5 παράγραφος 4, το άρθρο 6α παράγραφος 9, το άρθρο 12 παράγραφος 3δ και το άρθρο 19 παράγραφος 1 αυτής όπως τροποποιούνται με την παρούσα οδηγία. Οι εν λόγω αρμοδιότητες θα πρέπει να ασκούνται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (9).

(27)

Δεδομένου ότι οι στόχοι της παρούσας οδηγίας, δηλαδή, αφενός, να αποτραπούν ή να μειωθούν οι επιπτώσεις από συσκευασίες και τα απορρίμματα συσκευασίας στο περιβάλλον και να εξασφαλιστεί, με τον τρόπο αυτό, υψηλό επίπεδο περιβαλλοντικής προστασίας και, αφετέρου, να διασφαλιστεί η λειτουργία της εσωτερικής αγοράς και να αποτραπεί η πρόκληση εμποδίων στο εμπόριο και στρεβλώσεων και περιορισμών στον ανταγωνισμό εντός της Ένωσης, δεν μπορούν να επιτευχθούν επαρκώς από τα κράτη μέλη, μπορούν όμως, λόγω της κλίμακας και των επιπτώσεων των μέτρων, να επιτευχθούν ενδεχομένως καλύτερα σε επίπεδο Ένωσης, η Ένωση μπορεί να θεσπίσει μέτρα, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, όπως ορίζεται στο άρθρο 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας του ιδίου άρθρου, η παρούσα οδηγία δεν υπερβαίνει τα αναγκαία για την επίτευξη των στόχων αυτών.

(28)

Επομένως, θα πρέπει να τροποποιηθεί αναλόγως η οδηγία 94/62/ΕΚ.

(29)

Σύμφωνα με τη διοργανική συμφωνία της 28ης Νοεμβρίου 2001, σχετικά με μία πιο διαρθρωμένη προσφυγή στην τεχνική της αναδιατύπωσης των νομικών πράξεων (10), η τεχνική της αναδιατύπωσης αποτελεί κατάλληλο μέσο για να εξασφαλιστεί η αναγνωσιμότητα της ενωσιακής νομοθεσίας κατά τρόπο διαρκή και γενικό, αποτρέποντας τον πολλαπλασιασμό των χωριστών τροποποιητικών πράξεων, που συχνά καθιστούν τις νομικές πράξεις δυσνόητες. Επιπλέον, στη διοργανική συμφωνία της 13ης Απριλίου 2016 για τη βελτίωση του νομοθετικού έργου, τα τρία θεσμικά όργανα επιβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους να χρησιμοποιούν συχνότερα τη νομοθετική τεχνική της αναδιατύπωσης για την τροποποίηση της υφιστάμενης νομοθεσίας. Συνεπώς, δεδομένου του γεγονότος ότι η οδηγία 94/62/ΕΚ έχει ήδη τροποποιηθεί έξι φορές, θα ήταν σκόπιμη η αναδιατύπωσή της στο εγγύς μέλλον.

(30)

Σύμφωνα με την κοινή πολιτική δήλωση, της 28ης Σεπτεμβρίου 2011, των κρατών μελών και της Επιτροπής σχετικά με τα επεξηγηματικά έγγραφα (11), τα κράτη μέλη δεσμεύτηκαν να συνοδεύουν στην κοινοποίηση των εθνικών μέτρων μεταφοράς στο εθνικό δίκαιο, όταν δικαιολογείται, με ένα ή περισσότερα έγγραφα που επεξηγούν τη σχέση ανάμεσα στα συστατικά στοιχεία μιας οδηγίας και στα αντίστοιχα μέρη των εθνικών πράξεων μεταφοράς. Όσον αφορά την παρούσα οδηγία, ο νομοθέτης κρίνει ότι είναι δικαιολογημένη η διαβίβαση των εγγράφων αυτών,

1)

Στο άρθρο 1, η παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«2.   Για τον σκοπό αυτόν, η παρούσα οδηγία θεσπίζει μέτρα που αποσκοπούν, κατά πρώτη προτεραιότητα, στην πρόληψη της δημιουργίας απορριμμάτων συσκευασίας και, ως περαιτέρω θεμελιώδεις αρχές, στην επαναχρησιμοποίηση των συσκευασιών, στην ανακύκλωση και σε άλλες μορφές ανάκτησης των απορριμμάτων συσκευασίας και, ως εκ τούτου, στη μείωση της τελικής διάθεσης των απορριμμάτων αυτών, προκειμένου να συμβάλει στη μετάβαση προς μια κυκλική οικονομία.».

2)

Το άρθρο 3 τροποποιείται ως εξής:

3)

Το άρθρο 4 τροποποιείται ως εξής:

4)

Το άρθρο 5 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 5

Επαναχρησιμοποίηση

1.   Σύμφωνα με την ιεράρχηση των αποβλήτων που ορίζεται στο άρθρο 4 της οδηγίας 2008/98/ΕΚ, τα κράτη μέλη λαμβάνουν μέτρα για να ενθαρρύνουν την αύξηση του ποσοστού επαναχρησιμοποιήσιμων συσκευασιών που διατίθενται στην αγορά και των συστημάτων επαναχρησιμοποίησης των συσκευασιών κατά τρόπο αβλαβή για το περιβάλλον και σε συμμόρφωση προς τη Συνθήκη, χωρίς να τίθενται σε κίνδυνο η υγιεινή των τροφίμων ή η ασφάλεια των καταναλωτών. Τα μέτρα αυτά είναι δυνατόν να περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τα εξής:

2.   Τα κράτη μέλη μπορούν να αποφασίζουν να επιτύχουν ένα προσαρμοσμένο επίπεδο των στόχων που αναφέρονται στο άρθρο 6 παράγραφος 1 στοιχεία στ) έως θ), για ένα δεδομένο έτος, λαμβάνοντας υπόψη το μέσο μερίδιο, κατά τα τρία προηγούμενα έτη, των επαναχρησιμοποιήσιμων συσκευασιών προς πώληση που διατέθηκαν στην αγορά για πρώτη φορά και επαναχρησιμοποιήθηκαν, ως μέρος ενός συστήματος για την επαναχρησιμοποίηση των συσκευασιών.

Το προσαρμοσμένο επίπεδο υπολογίζεται αφαιρώντας:

Για τον υπολογισμό του αντίστοιχου προσαρμοσμένου επιπέδου του στόχου λαμβάνονται υπόψη όχι περισσότερες από πέντε ποσοστιαίες μονάδες του μεριδίου αυτού.

3.   Κατά τον υπολογισμό των στόχων που προβλέπονται στο άρθρο 6 παράγραφος 1 στοιχείο στ), στο άρθρο 6 παράγραφος 1 στοιχείο ζ) σημείο ii), στο άρθρο 6 παράγραφος 1 στοιχείο η) και στο άρθρο 6 παράγραφος 1 στοιχείο θ) σημείο ii), τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν υπόψη τον όγκο των ξύλινων συσκευασιών που επισκευάζονται για επαναχρησιμοποίηση.

4.   Προκειμένου να διασφαλιστούν ενιαίες προϋποθέσεις για την εφαρμογή των παραγράφων 2 και 3 του παρόντος άρθρου, η Επιτροπή εκδίδει έως την 31η Μαρτίου 2019 εκτελεστικές πράξεις που θεσπίζουν κανόνες για τον υπολογισμό, την επαλήθευση και την υποβολή στοιχείων, καθώς και για τον υπολογισμό των στόχων σύμφωνα με την παράγραφο 3 του παρόντος άρθρου. Οι εν λόγω εκτελεστικές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 21 παράγραφος 2.

5.   Έως την 31η Δεκεμβρίου 2024, η Επιτροπή μελετά τα στοιχεία σχετικά με τις επαναχρησιμοποιήσιμες συσκευασίες που της διαβιβάζουν τα κράτη μέλη σύμφωνα με το άρθρο 12 και το παράρτημα III, με σκοπό να εξεταστεί η σκοπιμότητα του καθορισμού ποσοτικών στόχων για την επαναχρησιμοποίηση των συσκευασιών, περιλαμβανομένων των κανόνων υπολογισμού, και περαιτέρω μέτρα για την προώθηση της επαναχρησιμοποίησης των συσκευασιών. Για τον σκοπό αυτό, η Επιτροπή υποβάλλει έκθεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο, συνοδευόμενη από νομοθετική πρόταση, εφόσον κρίνεται σκόπιμο.».

5)

Το άρθρο 6 τροποποιείται ως εξής:

6)

Παρεμβάλλεται το ακόλουθο άρθρο:

«Άρθρο 6α

Κανόνες σχετικά με τον υπολογισμό της επίτευξης των στόχων

«1.   Για να εκτιμηθεί κατά πόσον έχουν επιτευχθεί οι στόχοι που ορίζονται στο άρθρο 6 παράγραφος 1 στοιχεία στ) έως θ):

2.   Για τους σκοπούς της παραγράφου 1 στοιχείο α), το βάρος των ανακυκλωμένων απορριμμάτων συσκευασίας μετράται κατά την είσοδο των απορριμμάτων στην εργασία ανακύκλωσης.

Κατά παρέκκλιση από το πρώτο εδάφιο, το βάρος των ανακυκλωμένων απορριμμάτων συσκευασίας μπορεί να μετράται στην έξοδο οποιωνδήποτε εργασιών διαλογής, υπό την προϋπόθεση ότι:

3.   Τα κράτη μέλη θεσπίζουν αποτελεσματικό σύστημα ποιοτικού ελέγχου και ιχνηλασιμότητας των απορριμμάτων συσκευασίας για να εξασφαλίσουν ότι τηρούνται οι όροι που προβλέπονται στο στοιχείο α) της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου και στα στοιχεία α) και β) της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου. Για να εξασφαλιστεί η αξιοπιστία και η ακρίβεια των στοιχείων που συλλέγονται σχετικά με τα ανακυκλωμένα απορρίμματα συσκευασίας, το σύστημα μπορεί να αποτελείται από ηλεκτρονικά μητρώα που δημιουργούνται σύμφωνα με το άρθρο 35 παράγραφος 4 της οδηγίας 2008/98/ΕΚ, από τεχνικές προδιαγραφές για τις απαιτήσεις ποιότητας των απορριμμάτων μετά τη διαλογή, ή από τα μέσα ποσοστά απωλειών για τα απορρίμματα που έχουν υποβληθεί σε διαλογή, για διάφορα είδη απορριμμάτων και πρακτικές διαχείρισης απορριμμάτων, αντιστοίχως. Τα μέσα ποσοστά απωλειών χρησιμοποιούνται μόνο σε περιπτώσεις στις οποίες δεν είναι δυνατόν να εξασφαλιστούν με άλλο τρόπο αξιόπιστα στοιχεία και υπολογίζονται βάσει των κανόνων υπολογισμού που καθορίζονται στην κατ’ εξουσιοδότηση πράξη που εκδίδεται δυνάμει του άρθρου 11α παράγραφος 10 της οδηγίας 2008/98/ΕΚ.

4.   Προκειμένου να υπολογιστεί αν έχουν επιτευχθεί οι στόχοι που ορίζονται στο άρθρο 6 παράγραφος 1 στοιχεία στ) έως θ), η ποσότητα βιοαποδομήσιμων απορριμμάτων συσκευασίας που υφίσταται αναερόβια ή αερόβια επεξεργασία μπορεί να λογίζεται ως ανακυκλωμένη όταν η εν λόγω επεξεργασία παράγει λίπασμα, χώνευμα ή άλλο υλικό με παρεμφερή ποσότητα ανακυκλωμένου περιεχομένου σε σχέση με την εισροή, το οποίο πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ως ανακυκλωμένο προϊόν, υλικό ή ουσία. Όταν το προϊόν χρησιμοποιείται στο έδαφος, τα κράτη μέλη μπορούν να το υπολογίζουν ως ανακυκλωμένο μόνο αν αυτή η χρήση αποφέρει όφελος για τη γεωργία ή οικολογική βελτίωση.

5.   Η ποσότητα υλικών απορριμμάτων συσκευασίας που παύουν να είναι απορρίμματα ως αποτέλεσμα προπαρασκευαστικής εργασίας πριν υποβληθούν σε επανεπεξεργασία, μπορεί να λογίζεται ως ανακυκλωμένη υπό την προϋπόθεση ότι τα υλικά αυτά προορίζονται να μετατραπούν με επακόλουθη επανεπεξεργασία σε προϊόντα, υλικά ή ουσίες που θα χρησιμοποιηθούν είτε για τον αρχικό είτε για άλλον σκοπό. Ωστόσο, τα υλικά από αποχαρακτηρισμένα απόβλητα που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα ή ως άλλο μέσο παραγωγής ενέργειας ή για αποτέφρωση, για επίχωση ή για διάθεση σε χώρο υγειονομικής ταφής δεν λαμβάνονται υπόψη για τον υπολογισμό της επίτευξης των στόχων ανακύκλωσης.

6.   Για να κριθεί κατά πόσον έχουν επιτευχθεί οι στόχοι που προβλέπονται στο άρθρο 6 παράγραφος 1 στοιχεία στ) έως θ), τα κράτη μέλη μπορούν να λάβουν υπόψη την ανακύκλωση των μετάλλων που διαχωρίζονται μετά την αποτέφρωση απορριμμάτων κατ’ αναλογία του μεριδίου των απορριμμάτων συσκευασίας που αποτεφρώνονται, με την προϋπόθεση ότι τα ανακυκλωμένα μέταλλα πληρούν συγκεκριμένα ποιοτικά κριτήρια, τα οποία προσδιορίζονται στην εκτελεστική πράξη που εκδίδεται δυνάμει του άρθρου 11α παράγραφος 9 της οδηγίας 2008/98/ΕΚ.

7.   Απορρίμματα συσκευασίας που αποστέλλονται σε άλλο κράτος μέλος για ανακύκλωση στο εν λόγω άλλο κράτος μέλος, μπορούν να προσμετρηθούν στην επίτευξη των στόχων που ορίζονται στο άρθρο 6 παράγραφος 1 στοιχεία στ) έως θ) μόνο όσον αφορά το κράτος μέλος στο οποίο πραγματοποιήθηκε η συλλογή των εν λόγω απορριμμάτων συσκευασίας.

8.   Τα απορρίμματα συσκευασίας που εξάγονται από την Ένωση προσμετρώνται στην επίτευξη των στόχων που καθορίζονται στο άρθρο 6 παράγραφος 1 της παρούσας οδηγίας από το κράτος μέλος στο οποίο πραγματοποιήθηκε η συλλογή τους, μόνο εάν τηρούνται οι απαιτήσεις της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου και αν, σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1013/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (*1), ο εξαγωγέας μπορεί να αποδείξει ότι η μεταφορά των αποβλήτων συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις του εν λόγω κανονισμού και ότι η επεξεργασία των απορριμμάτων συσκευασίας εκτός της Ένωσης διενεργείται υπό ισοδύναμες εν γένει συνθήκες με αυτές που επιβάλλει το σχετικό περιβαλλοντικό δίκαιο της Ένωσης.

9.   Προκειμένου να διασφαλιστούν ενιαίες προϋποθέσεις για την εφαρμογή των παραγράφων 1 έως 5 του παρόντος άρθρου, η Επιτροπή εκδίδει έως την 31η Μαρτίου 2019 εκτελεστικές πράξεις για τη θέσπιση κανόνων υπολογισμού, επαλήθευσης και υποβολής στοιχείων, ιδίως όσον αφορά το βάρος των απορριμμάτων συσκευασίας που παράχθηκαν. Οι εν λόγω εκτελεστικές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 21 παράγραφος 2.

(*1)  Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1013/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2006, για τις μεταφορές αποβλήτων (ΕΕ L 190 της 12.7.2006, σ. 1).»."

7)

Παρεμβάλλεται το ακόλουθο άρθρο:

«Άρθρο 6β

Έκθεση έγκαιρης προειδοποίησης

1.   Η Επιτροπή, σε συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος, καταρτίζει εκθέσεις σχετικά με την πρόοδο όσον αφορά την επίτευξη των στόχων που ορίζονται στο άρθρο 6 παράγραφος 1 στοιχεία στ) έως θ) το αργότερο τρία έτη πριν από τη λήξη των προθεσμιών που προβλέπονται στις εν λόγω διατάξεις.

2.   Οι εκθέσεις που αναφέρονται στην παράγραφο 1 περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

8)

Το άρθρο 7 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 7

Συστήματα επιστροφής, συλλογής και ανάκτησης

1.   Για να επιτύχουν τους στόχους που καθορίζονται στην παρούσα οδηγία, τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να διασφαλίσουν ότι καθιερώνονται συστήματα προκειμένου να επιτυγχάνεται:

Τα εν λόγω συστήματα επιτρέπουν τη συμμετοχή των οικονομικών παραγόντων των σχετικών τομέων και τη συμμετοχή των αρμόδιων δημόσιων αρχών. Τα συστήματα αυτά εφαρμόζονται επίσης για τα εισαγόμενα προϊόντα, υπό συνθήκες που δεν εισάγουν διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένων των λεπτομερειών που ισχύουν και των τυχόν τελών που επιβάλλονται για την πρόσβαση στα συστήματα, και σχεδιάζονται κατά τρόπον ώστε να αποφεύγονται εμπόδια στο εμπόριο ή στρεβλώσεις του ανταγωνισμού, σε συμμόρφωση προς τη Συνθήκη.

2.   Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι, το αργότερο την 31η Δεκεμβρίου 2024, καθιερώνονται προγράμματα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού για όλες τις συσκευασίες, σύμφωνα με τα άρθρα 8 και 8α της οδηγίας 2008/98/ΕΚ.

3.   Τα μέτρα που αναφέρονται στις παραγράφους 1 και 2 αποτελούν μέρος μιας πολιτικής που καλύπτει όλες τις συσκευασίες και τα απορρίμματα συσκευασίας, και λαμβάνουν ιδίως υπόψη τις απαιτήσεις σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας, ασφαλείας και υγιεινής των καταναλωτών, της προστασίας της ποιότητας, της γνησιότητας και των τεχνικών χαρακτηριστικών των συσκευασμένων αγαθών και των χρησιμοποιούμενων υλικών, καθώς και της προστασίας των δικαιωμάτων βιομηχανικής και εμπορικής ιδιοκτησίας.

4.   Τα κράτη μέλη λαμβάνουν μέτρα για την προώθηση ανακύκλωσης υψηλής ποιότητας των απορριμμάτων συσκευασίας και επιτυγχάνουν τα αναγκαία ποιοτικά πρότυπα στους αντίστοιχους τομείς ανακύκλωσης. Για τον σκοπό αυτό, το άρθρο 11 παράγραφος 1 της οδηγίας 2008/98/ΕΚ ισχύει για τα απορρίμματα συσκευασίας, περιλαμβανομένων των απορριμμάτων σύνθετων συσκευασιών.».

9)

Στο άρθρο 9, προστίθεται η ακόλουθη παράγραφος:

«5.   Έως την 31η Δεκεμβρίου 2020, η Επιτροπή εξετάζει τη σκοπιμότητα της ενίσχυσης των βασικών απαιτήσεων με σκοπό, μεταξύ άλλων, να βελτιωθεί η σχεδίαση για επαναχρησιμοποίηση και η προώθηση της ανακύκλωσης υψηλής ποιότητας, καθώς και να ενισχυθεί η επιβολή τους. Για τον σκοπό αυτό, η Επιτροπή υποβάλλει έκθεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, συνοδευόμενη, εφόσον κρίνεται σκόπιμο, από νομοθετική πρόταση.».

10)

Στο άρθρο 11, η παράγραφος 3 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«3.   Η Επιτροπή εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις σύμφωνα με το άρθρο 21α για τη συμπλήρωση της παρούσας οδηγίας με τον καθορισμό των όρων υπό τους οποίους τα επίπεδα συγκέντρωσης που αναφέρονται στην παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου δεν εφαρμόζονται στα ανακυκλωμένα υλικά και στα κυκλώματα προϊόντων που βρίσκονται σε κλειστή και ελεγχόμενη αλυσίδα, καθώς και με τον καθορισμό των τύπων συσκευασίας που απαλλάσσονται από την απαίτηση που ορίζεται στην τρίτη περίπτωση της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου.».

11)

Το άρθρο 12 τροποποιείται ως εξής:

12)

Το άρθρο 17 διαγράφεται.

13)

Το άρθρο 19 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 19

Προσαρμογή στην επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο

1.   Η Επιτροπή εκδίδει εκτελεστικές πράξεις που απαιτούνται για την προσαρμογή του συστήματος αναγνώρισης που αναφέρεται στο άρθρο 8 παράγραφος 2 και στο άρθρο 10 δεύτερο εδάφιο έκτη περίπτωση στην επιστημονική και τεχνική πρόοδο. Οι εν λόγω εκτελεστικές πράξεις εκδίδονται σύμφωνα με τη διαδικασία εξέτασης στην οποία παραπέμπει το άρθρο 21 παράγραφος 2.

2.   Ανατίθεται στην Επιτροπή η εξουσία να εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις, σύμφωνα με το άρθρο 21α για την τροποποίηση του καταλόγου επεξηγηματικών παραδειγμάτων σχετικά με τον ορισμό της συσκευασίας που περιλαμβάνεται στο παράρτημα I.».

14)

Το άρθρο 20 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 20

Ειδικά μέτρα

Ανατίθεται στην Επιτροπή η εξουσία να εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις σύμφωνα με το άρθρο 21α προκειμένου να συμπληρωθεί η παρούσα οδηγία, όταν είναι απαραίτητο για την αντιμετώπιση τυχόν δυσχερειών που ανακύπτουν κατά την εφαρμογή των διατάξεων της παρούσας οδηγίας, ιδίως όσον αφορά τα αδρανή υλικά συσκευασίας που διατίθενται στην αγορά της Ένωσης σε πολύ μικρές ποσότητες (δηλαδή περίπου 0,1 % κατά βάρος), τις πρωτογενείς συσκευασίες ιατροτεχνολογικών προϊόντων και φαρμακευτικών προϊόντων, τις μικρές συσκευασίες και τις πολυτελείς συσκευασίες.».

15)

Το άρθρο 21 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 21

Διαδικασία επιτροπής

1.   H Επιτροπή επικουρείται από την επιτροπή η οποία συστάθηκε με το άρθρο 39 της οδηγίας 2008/98/ΕΚ. Πρόκειται για επιτροπή κατά την έννοια του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (*3).

2.   Στις περιπτώσεις που γίνεται παραπομπή στην παρούσα παράγραφο, εφαρμόζεται το άρθρο 5 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

Εάν η επιτροπή δεν διατυπώσει γνώμη, η Επιτροπή δεν εκδίδει το σχέδιο εκτελεστικής πράξης και εφαρμόζεται το άρθρο 5 παράγραφος 4 τρίτο εδάφιο του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 182/2011.

(*3)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 182/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 2011, για τη θέσπιση κανόνων και γενικών αρχών σχετικά με τους τρόπους ελέγχου από τα κράτη μέλη της άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή (ΕΕ L 55 της 28.2.2011, σ. 13).»."

16)

Παρεμβάλλεται το ακόλουθο άρθρο:

«Άρθρο 21α

Άσκηση της εξουσιοδότησης

1.   Ανατίθεται στην Επιτροπή η εξουσία να εκδίδει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις υπό τους όρους του παρόντος άρθρου.

2.   Η προβλεπόμενη στο άρθρο 11 παράγραφος 3, στο άρθρο 19 παράγραφος 2 και στο άρθρο 20 εξουσία έκδοσης κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων ανατίθεται στην Επιτροπή για περίοδο πέντε ετών από τις 4 Ιουλίου 2018. Η Επιτροπή υποβάλλει έκθεση σχετικά με τις εξουσίες που της έχουν ανατεθεί το αργότερο εννέα μήνες πριν από τη λήξη της πενταετούς περιόδου. Η εξουσιοδότηση ανανεώνεται σιωπηρά για περιόδους ίδιας διάρκειας, εκτός αν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή το Συμβούλιο προβάλουν αντιρρήσεις το αργότερο εντός τριών μηνών πριν από τη λήξη της κάθε περιόδου.

3.   Η εξουσιοδότηση που προβλέπεται στο άρθρο 11 παράγραφος 3, στο άρθρο 19 παράγραφος 2 και στο άρθρο 20 μπορεί να ανακληθεί ανά πάσα στιγμή από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή το Συμβούλιο. Η απόφαση ανάκλησης περατώνει την εξουσιοδότηση που προσδιορίζεται στην εν λόγω απόφαση. Αρχίζει να ισχύει την επομένη της δημοσίευσης της απόφασης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή σε μεταγενέστερη ημερομηνία που ορίζεται σε αυτή. Δεν θίγει το κύρος των κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων που ισχύουν ήδη.

4.   Πριν από την έκδοση μιας κατ’ εξουσιοδότηση πράξης, η Επιτροπή διεξάγει διαβουλεύσεις με εμπειρογνώμονες που ορίζουν τα κράτη μέλη σύμφωνα με τις αρχές της διοργανικής συμφωνίας της 13ης Απριλίου 2016 για τη βελτίωση του νομοθετικού έργου (*4).

5.   Μόλις εκδώσει κατ’ εξουσιοδότηση πράξη, η Επιτροπή την κοινοποιεί ταυτόχρονα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο.

6.   Η κατ’ εξουσιοδότηση πράξη που εκδίδεται δυνάμει του άρθρου 11 παράγραφος 3, του άρθρου 19 παράγραφος 2 και του άρθρου 20 τίθεται σε ισχύ εφόσον δεν έχει διατυπωθεί αντίρρηση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή το Συμβούλιο εντός δύο μηνών από την ημέρα που η πράξη κοινοποιείται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο ή αν, πριν λήξει αυτή η περίοδος, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο ενημερώσουν αμφότερα την Επιτροπή ότι δεν θα προβάλλουν αντιρρήσεις. Η προθεσμία αυτή παρατείνεται κατά δύο μήνες κατόπιν πρωτοβουλίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ή του Συμβουλίου.

(*4)  ΕΕ L 123 της 12.5.2016, σ. 1.»."

17)

Τα παραρτήματα II και ΙΙΙ τροποποιούνται όπως ορίζεται στο παράρτημα της παρούσας οδηγίας.

18)

Το παράρτημα IV προστίθεται όπως ορίζεται στο παράρτημα της παρούσας οδηγίας.