12.12.2007

Europeiska unionens officiella tidning

C 300/1

RÅDETS RESOLUTION

av den 15 november 2007

om utbildning som en central drivkraft för Lissabonstrategin

(2007/C 300/01)

EUROPEISKA UNIONENS RÅD

BEAKTAR FÖLJANDE:

Europeiska rådet fastställde vid mötet i Lissabon i mars 2000 (1) det strategiska målet för Europeiska unionen ”att bli världens mest konkurrenskraftiga och dynamiska kunskapsbaserade ekonomi, med möjlighet till hållbar ekonomisk tillväxt med fler och bättre arbetstillfällen och en högre grad av social sammanhållning”, och Europeiska rådet gav utbildningsministrarna det särskilda uppdraget ”att allmänt dryfta konkreta framtida mål för utbildningssystemen med fokusering på gemensamma intressen och prioriteringar och respekt för den nationella mångfalden”.

De gemensamma mål som fastställs i det detaljerade arbetsprogrammet som antogs av Europeiska rådet vid mötet i Barcelona i mars 2002 (2) för uppföljningen av målen för utbildningssystemen i Europa (allmänt kallat arbetsprogrammet ”Utbildning 2010”), och utvecklingen av den öppna samordningsmetoden, som öppnade nya möjligheter för ytterligare samarbete inom unionen på utbildningsområdet.

3.	Rådets resolution av den 27 juni 2007 om livslångt lärande (3), i vilken medlemsstaterna uppmanades att främja livslångt lärande för alla genom att utveckla och genomföra övergripande och enhetliga strategier för livslångt lärande.

Europeiska rådet genomförde vid vårmötet 2005 en halvtidsöversyn av Lissabonstrategin, och därefter antogs särskilt de integrerade riktlinjerna för perioden 2005–2008, i vilka det uppmanas till en ökning av investeringarna i humankapital och en anpassning av utbildningssystemen till nya kompetenskrav (4).

I slutsatserna av den 14 november 2006 från rådet och företrädarna för medlemsstaternas regeringar, församlade i rådet, om effektiv och rättvis utbildning betonas att utvecklingen av effektiva och rättvisa högkvalitativa utbildningssystem bidrar väsentligt till att minska riskerna för arbetslöshet, socialt utanförskap och bortslösade mänskliga resurser i en modern kunskapsbaserad ekonomi (5).

6.	I slutsatserna från Europeiska rådets vårmöte 2007 (6) betonas att utbildning är en förutsättning för en väl fungerande kunskapstriangel (utbildning – forskning – innovation) och spelar en central roll för att stimulera tillväxt och sysselsättning.

NOTERAR det meddelande (7) som kommissionen nyligen lade fram med en bedömning av de tre första åren av den reviderade Lissabonstrategin som syftar till ökad tillväxt, konkurrenskraft och innovation och som anger några av de viktigaste utmaningarna för framtiden.

HAR FÖR AVSIKT att se till att utbildning med perspektivet livslångt lärande får fullständigt erkännande för sin oumbärliga roll i Lissabonstrategin och att bidra till kommande förslag om nästa fas i Lissabonstrategin samt skapa starkare ömsesidiga kopplingar mellan den nya fasen och arbetsprogrammet ”Utbildning 2010” som har anknytning till den.

HAR OCKÅ FÖR AVSIKT att framhålla utbildningens värdefulla bidrag inte endast till Lissabonmålen beträffande tillväxt och sysselsättning utan även för att anta andra utmaningar som de europeiska samhällena står inför, t.ex. ökande globalisering, nya demografiska trender och migration, teknisk utveckling, klimatförändring och hållbar utveckling.

BETONAR följande:

1.	Utbildning är ett av hörnen i kunskapstriangeln och har central betydelse för att forskning och innovation ska få den breda kompetens- och kreativitetsbas som krävs. Den utgör hörnstenen för Europas framtida tillväxt och för medborgarnas välfärd.

Vid genomförandet av övergripande och enhetliga strategier för livslångt lärande bör effektivitets- och rättvisemålen uppnås samtidigt som kompetens, innovation och kreativitet främjas. Utbildningssystem bör inte endast lägga grunden för en ökning av den ekonomiska konkurrenskraften och de enskildas anställbarhet, utan också garantera starkare social sammanhållning, hållbar utveckling, självförverkligande och ett aktivare engagemang i samhället från medborgarnas sida.

Genom att tillhandahålla bättre utbildning under den tidiga barndomen, främja förvärv av nya viktiga kvalifikationer, öka yrkesutbildningens dragningskraft, utveckla livslång vägledning, öka tillgången till och höja kompetensen inom vidareutbildning och högre utbildning, utvidga vuxenutbildningen samt förbättra kvaliteten på lärarutbildningen kan man erbjuda effektiva medel för att se till att alla medborgare får bättre kvalifikationer och därmed bättre förmåga att delta aktivt i den sociala och ekonomiska utvecklingen.

4.	Med tanke på de ökande skillnaderna i studenternas bakgrund är utbildning ett viktigt medel för integrationen i europeiska ekonomier och samhällen och för främjande av den interkulturella dialogen.

Ramförutsättningarna för livslångt lärande skulle kunna stärkas genom att utveckling av utbildningsorganisationer och partnerskap med medverkan av berörda aktörer och arbetsgivare uppmuntras och genom att infrastrukturerna för e-lärande utvecklas, kvalifikationsbehov och yrkesvägledning fastställs, resultat av lärande och livslång vägledning valideras samt genom att tänkbara nya finansieringsarrangemang undersöks.

UPPMANAR DÄRFÖR MEDLEMSSTATERNA OCH KOMMISSIONEN att inom sina respektive behörighetsområden

betona utbildningens betydelse i den övergripande Lissabonstrategin särskilt genom att i ”konkurrensdelen” av de integrerade riktlinjerna för tillväxt och sysselsättning framhålla utbildningens centrala plats i kunskapstriangeln, tillsammans med forskning och innovation och genom att i ”sysselsättningsdelen” av riktlinjerna betona att livslångt lärande är av avgörande betydelse för att Europas medborgare ska nå framgång och delta fullt ut i kunskapsekonomin samt se till att alla grupper, även de som riskerar utanförskap, kan utveckla den kunskap, de färdigheter och de kvalifiationer som behövs för detta,

2.	framhålla att utbildning inte endast bidrar till att främja sysselsättning, konkurrenskraft och innovation utan också till att främja social sammanhållning, aktivt medborgarskap och självförverkligande och möta de övriga utmaningar som de europeiska samhällena nu står inför,

se till att utbildningspolitiken anpassas till politiken på andra områden, t.ex. forskning, företagande och innovation, informationssamhället, sysselsättning, sociala frågor, ungdomsfrågor, kultur, hälsovård, migration och yttre förbindelser, stärka samarbetet mellan rådet (utbildning) och andra rådskonstellationer och överväga olika sätt att i högre grad beakta berörda aktörers synpunkter,

4.	stärka rådets (utbildning) strategiska roll i den öppna samordningsmetoden i utbildningen, i synnerhet genom att låta resultaten påverka utformningen av politiken både på europeisk och nationell nivå och genom att utveckla en solid kunskapsbas för utbildningspolitiken,

garantera tydliga kopplingar mellan arbetsprogrammet ”utbildning” och de integrerade Lissabon-riktlinjerna för tillväxt och sysselsättning samtidigt som medlemsstaternas och kommissionens gemensamma arbete på detta område organiseras bättre och – när det gäller arbetsprogrammet efter 2010 – fortsätta att tänka över programmets huvudsakliga prioriteringar och begrunda utvecklingen av en mer integrerad strategi för utbildning med perspektivet livslångt lärande.

(1) SN 100/1/00 REV 1.

(2) EGT C 142, 14.6.2002, s. 1.

(3) EGT C 163, 9.7.2002, s. 1.

(4) Rådets rekommendation 2005/601/EG om allmänna riktlinjer för medlemsstaternas och gemenskapens ekonomiska politik (2005–2008) och rådets beslut 2005/600/EG om riktlinjer för medlemsstaternas sysselsättningspolitik.

(5) EUT C 298, 8.12.2006, s. 3.

(6) Dok. 7224/07, punkt 15.

(7) KOM(2007) 581 slutlig – Meddelande från kommissionen om det europeiska intresset – för framgång i en globaliserad värld.

12.12.2007

Europeiska unionens officiella tidning

C 300/3

Beslut om att inte göra invändningar mot en anmäld koncentration

(Ärende COMP/M.4817 – Aviva Italia Holding SpA/Banco Popolare Soc. Coop./Novara Assicura SpA)

(Text av betydelse för EES)

(2007/C 300/02)

Kommissionen beslutade den 6 december 2007 att inte göra invändningar mot den anmälda koncentrationen ovan och att förklara den förenlig med den gemensamma marknaden. Beslutet grundar sig på artikel 6.1 b i rådets förordning (EG) nr 139/2004. Beslutet i sin helhet finns endast på engelska och kommer att offentliggöras efter det att alla eventuella affärshemligheter har tagits bort. Det kommer att finnas tillgängligt:

—	på kommissionens webbplats för konkurrens (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Denna webbplats ger olika möjligheter att hitta enskilda beslut i koncentrationsärenden, även uppgifter om företag, ärendenummer, datum och sektorer,

—	i elektronisk form på EUR-Lex webbplats, under dokument nummer 32007M4817. EUR-Lex ger tillgång till gemenskapsrätten via Internet. (http://eur-lex.europa.eu)

12.12.2007

Europeiska unionens officiella tidning

C 300/3

Beslut om att inte göra invändningar mot en anmäld koncentration

(Ärende COMP/M.4946 – Goldman Sachs/Sintonia SpA/Sintonia)

(Text av betydelse för EES)

(2007/C 300/03)

Kommissionen beslutade den 5 december 2007 att inte göra invändningar mot den anmälda koncentrationen ovan och att förklara den förenlig med den gemensamma marknaden. Beslutet grundar sig på artikel 6.1 b i rådets förordning (EG) nr 139/2004. Beslutet i sin helhet finns endast på engelska och kommer att offentliggöras efter det att alla eventuella affärshemligheter har tagits bort. Det kommer att finnas tillgängligt:

—	på kommissionens webbplats för konkurrens (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Denna webbplats ger olika möjligheter att hitta enskilda beslut i koncentrationsärenden, även uppgifter om företag, ärendenummer, datum och sektorer,

—	i elektronisk form på EUR-Lex webbplats, under dokument nummer 32007M4946. EUR-Lex ger tillgång till gemenskapsrätten via Internet. (http://eur-lex.europa.eu)

12.12.2007

Europeiska unionens officiella tidning

C 300/4

Beslut om att inte göra invändningar mot en anmäld koncentration

(Ärende COMP/M.4947 – Vodafone/Tele2 Italy/Tele2 Spain)

(Text av betydelse för EES)

(2007/C 300/04)

Kommissionen beslutade den 27 november 2007 att inte göra invändningar mot den anmälda koncentrationen ovan och att förklara den förenlig med den gemensamma marknaden. Beslutet grundar sig på artikel 6.1 b i rådets förordning (EG) nr 139/2004. Beslutet i sin helhet finns endast på engelska och kommer att offentliggöras efter det att alla eventuella affärshemligheter har tagits bort. Det kommer att finnas tillgängligt:

—	på kommissionens webbplats för konkurrens (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Denna webbplats ger olika möjligheter att hitta enskilda beslut i koncentrationsärenden, även uppgifter om företag, ärendenummer, datum och sektorer,

—	i elektronisk form på EUR-Lex webbplats, under dokument nummer 32007M4947. EUR-Lex ger tillgång till gemenskapsrätten via Internet. (http://eur-lex.europa.eu)

12.12.2007

Europeiska unionens officiella tidning

C 300/4

Beslut om att inte göra invändningar mot en anmäld koncentration

(Ärende COMP/M.4581 – Imperial Tobacco/Altadis)

(Text av betydelse för EES)

(2007/C 300/05)

Kommissionen beslutade den 18 oktober 2007 att inte göra invändningar mot den anmälda koncentrationen ovan och att förklara den förenlig med den gemensamma marknaden. Beslutet grundar sig på artikel 6.2 i rådets förordning (EG) nr 139/2004. Beslutet i sin helhet finns endast på engelska och kommer att offentliggöras efter det att alla eventuella affärshemligheter har tagits bort. Det kommer att finnas tillgängligt:

—	på kommissionens webbplats för konkurrens (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Denna webbplats ger olika möjligheter att hitta enskilda beslut i koncentrationsärenden, även uppgifter om företag, ärendenummer, datum och sektorer,

—	i elektronisk form på EUR-Lex webbplats, under dokument nummer 32007M4581. EUR-Lex ger tillgång till gemenskapsrätten via Internet. (http://eur-lex.europa.eu)

12.12.2007

Europeiska unionens officiella tidning

C 300/5

Beslut om att inte göra invändningar mot en anmäld koncentration

(Ärende COMP/M.4122 – Burda/Hachette/JV)

(Text av betydelse för EES)

(2007/C 300/06)

Kommissionen beslutade den 26 april 2006 att inte göra invändningar mot den anmälda koncentrationen ovan och att förklara den förenlig med den gemensamma marknaden. Beslutet grundar sig på artikel 6.1 b i rådets förordning (EG) nr 139/2004. Beslutet i sin helhet finns endast på engelska och kommer att offentliggöras efter det att alla eventuella affärshemligheter har tagits bort. Det kommer att finnas tillgängligt:

—	på kommissionens webbplats för konkurrens (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Denna webbplats ger olika möjligheter att hitta enskilda beslut i koncentrationsärenden, även uppgifter om företag, ärendenummer, datum och sektorer,

—	i elektronisk form på EUR-Lex webbplats, under dokument nummer 32006M4122. EUR-Lex ger tillgång till gemenskapsrätten via Internet. (http://eur-lex.europa.eu)

12.12.2007

Europeiska unionens officiella tidning

C 300/6

Slutsatser från rådet och företrädarna för medlemsstaternas regeringar, församlade i rådet den 15 november 2007 om bättre utbildning för lärare (1)

(2007/C 300/07)

EUROPEISKA UNIONENS RÅD OCH FÖRETRÄDARNA FÖR MEDLEMSSTATERNAS REGERINGAR, FÖRSAMLADE I RÅDET,

SOM BEAKTAR

slutsatserna från Europeiska rådet i Lissabon den 23–24 mars 2000, där det framhölls att det är av största vikt att satsa på människorna för Europas plats i kunskapsekonomin och medlemsstaterna uppmanades att vidta åtgärder ”för att undanröja hinder för lärares rörlighet och för att locka till sig goda lärarkrafter (2)”,

rapporten från rådet (utbildning) till Europeiska rådet i februari 2001 om konkreta framtidsmål för utbildningssystemen där det framhävs att lärarnas roll har förändrats; de förmedlar visserligen fortfarande kunskaper, ”men i dag är de också handledare för eleverna på deras individuella väg mot kunskap” (3),

mål 1.1 i arbetsprogrammet ”Utbildning 2010”Bättre utbildning för lärare och utbildare, där man framhåller vikten av att locka till sig och behålla välutbildade och motiverade människor inom läraryrket, att fastställa de färdigheter som lärare måste ha för att uppfylla samhällets föränderliga behov, att skapa förutsättningar för att ge lärare stöd genom grundläggande utbildning och fortbildning och att till utbildningsrådet värva personer med yrkeserfarenhet på andra områden (4),

4.	rådets resolution av den27 juni 2002 om livslångt lärande, där medlemsstaterna uppmanades att förbättra utbildningen för lärare inom det livslånga lärandet så att de får de färdigheter som är nödvändiga för kunskapssamhället (5),

den gemensamma delrapporten från rådet och kommissionen av den 26 februari 2004 om vilka framsteg som har gjorts med att uppfylla Lissabonmålen på utbildningsområdet (6), där man prioriterade utvecklingen av gemensamma europeiska principer för de kunskaper och kvalifikationer som lärare behöver för att fullgöra sin föränderliga roll i kunskapssamhället (7),

den gemensamma delrapporten från rådet och kommissionen av den 23 februari 2006 om genomförandet av arbetsprogrammet ”Utbildning 2010”, där det betonades att ”investeringar i utbildning av lärare/utbildare samt en förstärkning av ledningen för utbildningsinstitut är mycket viktiga för att förbättra utbildningssystemens effektivitet” (8),

slutsatserna från rådet och företrädarna för medlemsstaternas regeringar, församlade i rådet, av den 14 november 2006 om effektiv och rättvis utbildning, där det konstaterades att ”motivationen, yrkeskunnandet och kompetensen hos lärare, instruktörer och annan utbildningspersonal, liksom hos personal som arbetar med vägledning och välfärdsarbete samt kvaliteten på skolledarskapet är viktiga faktorer för att uppnå utbildningsresultat av hög kvalitet” och att ”lärarnas insatser bör stödjas genom fortlöpande kompetensutveckling”,

slutsatserna från rådet och företrädarna för medlemsstaternas regeringar, församlade i rådet, av den 14 november 2006 om de framtida prioriteringarna för ett närmare europeiskt samarbete i fråga om yrkesutbildning, där behovet av högt kvalificerade lärare med ansvar för den fortlöpande yrkesutvecklingen betonades (9),

9.	Europaparlamentets och rådets beslut nr 1720/2006/EG av den 15 november 2006 om inrättande av ett handlingsprogram för livslångt lärande, vilket inom ramen för Comeniusprogrammet omfattar det specifika målet att höja kvaliteten och den europeiska dimensionen i lärarutbildningen (10),

10.

Europaparlamentets och rådets rekommendation 2006/961/EG av den 18 december 2006 om nyckelkompetenser för livslångt lärande (11), som fastställer minimikrav för kunskaper, färdigheter och attityder som alla elever bör ha förvärvat efter grundutbildningen för att delta i kunskapssamhället och som på grund av sin övergripande karaktär innebär mer samarbete och lagarbete mellan lärare, samt en inställning till undervisning som går utöver de traditionella ämnesgränserna,

VÄLKOMNAR kommissionens meddelande till rådet och Europaparlamentet av den 23 augusti 2007 om bättre utbildning för lärare (12), där kvaliteten på undervisning och lärarutbildning fastställs som väsentliga faktorer för att förbättra utbildningsresultaten och uppnå Lissabonmålen och där det läggs fram förslag, vilkas syfte är att behålla och förbättra dessa,

FASTSLÅR ÅTER att ansvaret för organisationen av och innehållet i utbildningssystemen och uppnåendet av mål 1.1 i arbetsprogrammet ”Utbildning 2010” fortfarande ligger hos de enskilda medlemsstaterna, och att skolorna i många medlemsstater i avsevärd utsträckning är självständiga men att europeiskt samarbete ändå är viktigt för att hjälpa medlemsstaterna att möta gemensamma utmaningar, särskilt genom den öppna samordningsmetoden, som omfattar utvecklingen av gemensamma principer och mål samt sådana gemensamma initiativ som peer learning, utbyte av erfarenheter och god praxis samt ömsesidig kontroll,

ANSER ATT

hög undervisningskvalitet är en nödvändig förutsättning för hög utbildningskvalitet, vilket i sin tur är en starkt avgörande faktor för Europas långsiktiga konkurrenskraft och förmåga att skapa fler arbetstillfällen och tillväxt i linje med Lissabonmålen och i samverkan med andra relevanta politikområden som ekonomisk politik, socialpolitik och forskning,

lika viktigt är att undervisning är av stor betydelse även ur social synpunkt: lärarna spelar en central roll när det gäller att göra det möjligt för människor att identifiera och utveckla sin begåvning och förverkliga sin potential för personlig utveckling och välbefinnande och skaffa sig de många olika kunskaper, färdigheter och lärdomar för livet som de kommer att behöva i privatlivet, som medborgare och i arbetslivet,

3.	lärarnas förmåga att möta de utmaningar som ökande social och kulturell mångfald i klassrummet innebär är central för utvecklingen av rättvisare utbildningssystem och för att man i högre grad ska kunna erbjuda alla lika möjligheter,

lärarutbildningen är ett centralt inslag i moderniseringen av de europeiska utbildningssystemen och höjandet av utbildningsresultatens totala nivå i framtiden och framstegstakten i riktning mot de gemensamma målen i arbetsprogrammet ”Utbildning 2010” kommer att underlättas av att det finns effektiva system för lärarutbildning,

5.	medlemsstaterna med tanke på ovanstående reflexioner bör ge hög prioritet åt att upprätthålla och förbättra lärarutbildningens kvalitet under hela yrkeslivet.

NOTERAR FÖLJANDE:

Många sociala, kulturella, ekonomiska och tekniska förändringar i samhället ställer nya krav på läraryrket och påskyndar behovet av att utveckla en mer kompetensinriktad syn på undervisning, samtidigt som resultatet av lärandet betonas mer.

När eleverna förvärvar nyckelkompetenser för hela livet förväntas de i allt högre grad utveckla större inlärningsautonomi och ta ansvar för sitt eget lärande.

Dessutom kan eleverna i en klass ha allt mer skiftande bakgrund och mycket olika förmåga.

För att lärarna ska kunna anpassa sina undervisningsmetoder efter elevernas föränderliga behov måste de regelbundet uppdatera befintliga färdigheter och/eller utveckla nya.

De nya krav som lärarna ställs inför skapar inte bara ett behov av att utveckla nya lärmiljöer och synsätt på undervisning utan kräver också en hög nivå av professionalism.

Eftersom skolorna blir mer autonoma och öppna lärmiljöer, påtar sig lärarna, ett allt större ansvar för innehållet i och organisationen och kontrollen av lärprocessen så väl som för sin egen personliga professionella utveckling under hela karriären.

Detta i sin tur ställer lärarutbildningsinstitutionerna, lärarutbildarna och skolorna inför nya utmaningar, när de utvecklar eller inför program både för lärarkandidater och verksamma lärare. För att göra det möjligt för lärarutbildningssystemen att möta dessa utmaningar krävs det bättre samordning mellan de olika utbildningsinslagen – från grundutbildning via extra stöd i form av introduktion (13) på arbetsplatsen till fortbildning i yrket.

Lärarna behöver dessutom bättre incitament att hålla sina färdigheter uppdaterade under hela yrkeslivet och det behövs insatser för att se till att fortbildningen i yrket svarar mot undervisningens behov, både kvalitativt och kvantitativt.

I flera medlemsstater är det inte bara nödvändigt att locka nya människor till läraryrket, däribland människor med lämpliga kvalifikationer och erfarenhet från andra yrken, utan även att förmå erfarna lärare att stanna kvar i yrket i stället för att gå i pension i förtid eller byta till andra yrken.

Förbättrad lärarutbildning kan vara en sätt att göra läraryrket till ett attraktivt yrkesval.

ÄR, inom ramen för sitt ansvar, ENIGA om att

sträva efter att se till att lärare

—	innehar en examen från en högre utbildningsanstalt (14) med lämplig balans mellan forskningsinriktade akademiska studier och praktisk undervisning,

—	har specialkunskap i sina ämnen samt de pedagogiska färdigheter som krävs,

—	har tillgång till effektiva stödprogram i början av sin karriär,

—	under hela sin yrkesverksamhet har tillgång till adekvat stöd genom handledning,

—	erhåller uppmuntran och stöd under hela yrkeskarriären att se över sitt behov av lärande och skaffa sig nya kunskaper och färdigheter och ny kompetens genom formellt, informellt och icke-formellt lärande, inbegripet utbyten och utlandspraktik,

2.	sträva efter att se till att lärare i ledande ställning både är skickliga och erfarna lärare, och har tillgång till högkvalitativ utbildning för förvaltning och ledning av en skola,

3.	ha som mål att se till att åtgärder för lärarnas grundutbildning, stöd i början av karriären och fortsatta yrkesutveckling är samordnade, konsekventa och tilldelas tillräckliga resurser, samt att kvaliteten säkerställs,

4.	överväga att vidta åtgärder i syfte att höja den kompetensnivå och det mått av praktisk erfarenhet som krävs för anställning som lärare,

uppmuntra till närmare kontakter och partnerskap mellan skolor – vilka bör utvecklas till ”inlärningssamfund” – och lärarutbildningsinstitutioner, samtidigt som man ser till att dessa institutioner tillhandahåller samordnade, högkvalitativa och lämpliga lärarutbildningsprogram, som effektivt svarar mot de ständigt förändrade behoven hos skolor, lärare och samhället i stort,

under lärarnas grundutbildning, stöd i början av karriären och genom fortlöpande kompetensutveckling främja förvärv av kompetenser som gör det möjligt för lärarna att

—	lära ut övergripande färdigheter, t.ex. de som skisseras i rekommendationen om nyckelkompetenser (15),

—	skapa en trygg och attraktiv skolmiljö som grundar sig på ömsesidig respekt och samarbete,

—	undervisa effektivt i heterogena klasser med elever som har skiftande social och kulturell bakgrund och mycket olika anlag och behov, även behov av specialundervisning,

—	arbeta i nära samarbete med kolleger, föräldrar och samhället i stort,

—	delta i utvecklingen av den skola eller det utbildningscentrum där de är anställda,

—	utveckla ny kunskap och vara innovativa genom deltagande i reflektiv praxis och forskning,

—	använda IKT för sina olika uppgifter, samt i sin egen fortlöpande utveckling i yrket,

—	bli självständiga i sitt lärande under hela yrkesutvecklingen,

7.	ge lämpligt stöd till lärarutbildningsinstitutionerna och lärarutbildarna så att de kan utarbeta innovativa svar på de nya kraven på lärarutbildningen,

8.	stödja program för lärares, lärarkandidaters och lärarutbildares rörlighet, vilka är utformade så att de i betydande grad påverkar deras yrkesutveckling, samt främja ökad förståelse av kulturella skillnader och en medvetenhet om den europeiska dimensionen i utbildningen,

9.	vidta erforderliga åtgärder för att göra läraryrket till ett mer attraktivt yrkesval,

ANMODAR MEDLEMSSTATERNA ATT MED STÖD FRÅN KOMMISSIONEN

arbeta tillsammans för att förstärka det europeiska samarbetet inom ramen för den öppna samordningsmetoden – i samråd med berörda intressenter och som ett övergripande politiskt mål inom arbetsprogrammet ”Utbildning 2010” och dess efterföljare – för att främja genomförandet av de politiska prioriteringar för lärarutbildningen som läggs fram i dessa slutsatser,

använda alla tillgängliga instrument, t.ex. dem som ingår i den öppna samordningsmetoden, programmet för livslångt lärande, sjunde ramprogrammet för forskning och teknisk utveckling och Europeiska socialfonden, för att – med en integrerad metod – främja evidensbaserad kunskap av betydelse för lärarutbildningspolitiken, ytterligare initiativ till ömsesidigt lärande, innovativa lärarutbildningsprojekt och lärares, lärarutbildares och lärarkandidaters rörlighet.

(1) Dessa slutsatser gäller lärare inom allmän utbildning och grundläggande yrkesutbildning. Med ”lärare” avses här en person som är erkänd som lärare (eller liknande) enligt lagstiftning och praxis i en medlemsstat. Man utesluter här personer som är anställda utanför det formella utbildningssystemet, eftersom deras uppgifter är av annan art och utförs i ett annat sammanhang.

(2) SN 100/1/00 REV 1.

(3) 5980/01.

(4) EGT C 142, 14.6.2002, s. 1.

(5) EGT C 163, 9.7.2002, s. 1.

(6) 6905/04.

(7) Bilagorna I och II till dok. 12414/07 ADD 1.

(8) EUT C 79, 1.4.2006, s. 1.

(9) EUT C 298, 8.12.2006, s. 8.

(10) EUT L 327, 24.11.2006, s. 45.

(11) EUT L 394, 30.12.2006, s. 5.

(12) 12414/07 + ADD 1 + ADD 2.

(13) ”Introduktion” syftar på det förfarande i vissa medlemsstater genom vilket nyutexaminerade lärare under sina första anställningsår ges det extra stöd (t.ex. genom mentorskap, utbildning och rådgivning) som de behöver för att axla sin nya roll i skolan och yrket. Denna överbryggar skedet mellan den grundläggande lärarutbildningen och det egentliga utövandet av yrket.

(14) eller för dem som är verksamma inom grundläggande yrkesutbildning är högt kvalificerade inom sitt yrkesområde och innehar en lämplig pedagogisk examen.

(15) Se fotnot 11.

12.12.2007

Europeiska unionens officiella tidning

C 300/10

Eurons växelkurs (1)

11 december 2007

(2007/C 300/08)

1 euro=

	Valuta	Kurs
USD	US-dollar	1,4672
JPY	japansk yen	164,24
DKK	dansk krona	7,4607
GBP	pund sterling	0,716
SEK	svensk krona	9,405
CHF	schweizisk franc	1,665
ISK	isländsk krona	89,87
NOK	norsk krona	7,9975
BGN	bulgarisk lev	1,9558
CYP	cypriotiskt pund	0,585274
CZK	tjeckisk koruna	26,04
EEK	estnisk krona	15,6466
HUF	ungersk forint	251,62
LTL	litauisk litas	3,4528
LVL	lettisk lats	0,6976
MTL	maltesisk lira	0,4293
PLN	polsk zloty	3,5744
RON	rumänsk leu	3,5196
SKK	slovakisk koruna	33,098
TRY	turkisk lira	1,7175
AUD	australisk dollar	1,6575
CAD	kanadensisk dollar	1,482
HKD	Hongkongdollar	11,4415
NZD	nyzeeländsk dollar	1,8709
SGD	singaporiansk dollar	2,1161
KRW	sydkoreansk won	1 356,13
ZAR	sydafrikansk rand	9,8583
CNY	kinesisk yuan renminbi	10,8287
HRK	kroatisk kuna	7,3195
IDR	indonesisk rupiah	13 608,28
MYR	malaysisk ringgit	4,863
PHP	filippinsk peso	60,683
RUB	rysk rubel	35,894
THB	thailändsk baht	44,419

(1)

Källa: Referensväxelkurs offentliggjord av Europeiska centralbanken.

12.12.2007

Europeiska unionens officiella tidning

C 300/11

Uppgifter från medlemsstaterna om statligt stöd som beviljats enligt kommissionens förordning (EG) nr 1857/2006 om tillämpningen av artiklarna 87 och 88 i EG-fördraget på statligt stöd till små och medelstora företag som är verksamma inom produktion, bearbetning och saluföring av jordbruksprodukter och om ändring av förordning (EG) nr 70/2001

(2007/C 300/09)

XA-nummer: XA 13/07

Medlemsstat: Nederländerna

Region: Provincie Limburg

Namnet på stödordningen eller namnet på det företag som tar emot det enskilda stödet: Universiteit Wageningen (WUR) en indirect steun in natura (adviestraject) ten gunste van 40 ondernemingen in de primaire landbouwsector

Rättslig grund: Algemene Wet Bestuursrecht titel 4.2 Subsidies, Algemene Subsidieverordening 2004 (van de Provincie Limburg) en de Nadere subsidieregels voor de bevordering van de economische ontwikkeling (van de Provincie Limburg)

Stödordningens beräknade utgifter per år eller totalt belopp som beviljats företaget i form av enskilt stöd: Engångsstöd på 100 000 EUR (16,89 % av de sammanlagda kostnaderna på 592 000 EUR) till universitetet Wageningen

Högsta stödnivå: 100 %

Datum för genomförande: 20 dagar efter det att beslut fattats av den regionala förvaltningen Gedeputeerde Staten van Limburg den 30 januari 2007

Stödordningens eller det enskilda stödets varaktighet: Projektet pågår till den 1 februari 2008. Stödet fastställs senast 6 månader efter projektets slutförande, dvs. den 1 augusti 2008

Stödets syfte: Förstärkning av den praktiska utbildningens position inom primärjordbrukssektorn. Ett vidare mål är införandet av kompetensinriktad utbildning. Det stöd som universitetet i Wageningen erhåller används till sakkunnig rådgivning för fortbildningsinstitut i form av en tiodagarskurs samt hjälp med utarbetandet av företagsplaner och utvärdering

Berörd(a) sektor(er): Primärjordbrukssektorn, särskilt intensiv djurhållning och trädgårdsföretag.

Det rör sig om tillämpning av artikel 15 i undantagsförordningen (Vrijstellingsverordening).

De stödberättigande kostnaderna uppgår till 592 000 EUR

Den beviljande myndighetens namn och adress:

Provincie Limburg

Limburglaan 10

6229 GA Maastricht

Nederland

Webbplats: www.limburg.nl; Gå till ”zoek in Limburg”, typ ”bevordering van de economische ontwikkeling”

Övriga upplysningar: Ej tillämpligt

XA-nummer: XA 194/07

Medlemsstat: Litauen

Region: —

Namnet på stödordningen eller namnet på det företag som får ett enskilt stöd: Valstybės parama gyvulininkystės sektoriui (Schemos Nr. XA 64/07)

Rättslig grund: Lietuvos Respublikos žemės ūkio ministro 2007 m. balandžio 13 d. įsakymas Nr. 3D-162 „Dėl paramos teikimo už šalutinių gyvūninių produktų, neskirtų vartoti žmonėms, pašalinimą ir sunaikinimą taisyklių patvirtinimo ir žemės ūkio ministro 2006 m. gegužės 26 d. įsakymo Nr. 3D-217 bei žemės ūkio ministro 2006 m. spalio 3 d. įsakymo Nr. 3D-385 pripažinimo netekusiais galios“

Lietuvos Respublikos žemės ūkio ministro 2007 m. balandžio 13 d. įsakymas Nr. 3D-346 „Dėl paramos teikimo už šalutinių gyvūninių produktų, neskirtų vartoti žmonėms, pašalinimą ir sunaikinimą taisyklių patvirtinimo ir žemės ūkio ministro 2006 m. gegužės 26 d. įsakymo Nr. 3D-217 bei žemės ūkio ministro 2006 m. spalio 3 d. įsakymo Nr. 3D-385 pripažinimo netekusiais galios“

Stödordningens beräknade utgifter per år, eller totalt belopp per år som beviljats företaget som enskilt stöd: 10 000 000 LTL, vilket motsvarar 2 898 550 EUR enligt officiell växelkurs

Högsta stödnivå: Upp till 100 % av kostnaderna för borttransport och destruering av avlivade eller självdöda djur, om det finns krav på att djuren TSE-testas.

Upp till 100 % av kostnaderna för borttransport av avlivade eller självdöda djur.

Upp till 75 % av kostnaderna för destruering av avlivade eller självdöda djur

Datum för genomförande:

Stödordningens eller det enskilda stödets varaktighet: Till och med den 31 december 2013

Stödets syfte: Stöd till små och medelstora företag.

Stödet går till företag och jordbrukare som är verksamma inom animaliesektorn. Det ingår i ett enhetligt program för övervakning och säker borttransport av avlivade eller självdöda djur.

Artikel 16 i kommissionens förordning (EG) nr 1857/2006 ska tillämpas

Bidragsberättigande utgifter:

1.	Kostnader för borttransport och destruering av avlivade eller självdöda djur, om det finns krav på att djuren TSE-testas.

2.	Kostnader för borttransport och destruering av avlivade eller självdöda djur, om det inte finns något krav på att djuren TSE-testas

Berörd(a) sektor(er): Råvaruproduktion inom jordbruket

Den beviljande myndighetens namn och adress:

Lietuvos Respublikos žemės ūkio ministerija

Gedimino pr. 19 (Lelevelio g. 6)

LT-01103 Vilnius

Webbadress: http://www.zum.lt/min/Isakymai/dsp_isakymas.cfm?IsakymasID=3409&langparam=LT

http://www.zum.lt/min/Isakymai/dsp_isakymas.cfm?IsakymasID=3409&langparam=LT

Övriga upplysningar: Den 1 maj 2007 trädde nya bestämmelser i kraft om statligt stöd för borttransport och destruering av animaliska biprodukter som inte är avsedda att användas som livsmedel. Det visade sig dock att bestämmelserna behövde kompletteras på vissa punkter. Den viktigaste förändringen är att företag som bearbetar animaliska biprodukter erhåller ett förskott samma månad som arbetet utförs.

Med det nya stödsystemet tar det betydligt längre tid att kontrollera uppgifterna från bearbetningsföretagen. Ersättningen för kostnader i samband med att animalieprodukter transporteras bort och destrueras betalas därför ut 40–45 kalenderdagar efter det att utgifterna uppkommer.

De företag som transporterar bort och destruerar biprodukterna med hjälp av egna resurser kan drabbas av finansiella problem. Enligt bestämmelserna ska därför ett förskott betalas ut samma månad som arbetet utförs

XA-nummer: XA 195/07

Medlemsstat: Slovenien

Region: Območje Mestne občine Ptuj

Namnet på stödordningen eller namnet på det företag som får ett enskilt stöd: Dodeljevanje državnih in drugih pomoči, ter ukrepov za programe razvoja podeželja mestne občine Ptuj 2007-2013

Rättslig grund: Pravilnik o dodeljevanju državnih in drugih pomoči, ter ukrepov za programe razvoja podeželja v mestni občini Ptuj

Stödordningens beräknade utgifter per år eller totalt belopp som beviljats företaget som enskilt stöd:

26 357 EUR för 2007

26 910 EUR för 2008

27 475 EUR för 2009

28 053 EUR för 2010

28 642 EUR för 2011

29 243 EUR för 2012

29 857 EUR för 2013

Högsta tillåtna stödnivå:

Investeringar i jordbruksföretag för primärproduktion:

—	Upp till 50 % av de stödberättigande kostnaderna i mindre gynnade områden, och

—	upp till 40 % av de stödberättigande kostnaderna i andra områden.

—	Upp till 60 % av de stödberättigande kostnaderna i mindre gynnade områden och upp till 50 % i andra områden, om investeringen görs av unga jordbrukare under jordbruksföretagets fem första år.

Stödet beviljas för investeringar för renovering av jordbruksfastigheter och inköp av utrustning för jordbruksproduktion, investeringar i permanenta grödor, markförbättring och anläggande av betesmark.

Bevarande av traditionella landskap och byggnader:

—

Upp till 75 % av de stödberättigande kostnaderna i mindre gynnade områden och 60 % i andra områden för investeringar i bevarande av kulturarv som fungerar som produktionsmedel (jordbruksbyggnader), under förutsättning att investeringen inte medför någon ökning av jordbruksföretagets produktionskapacitet.

—	Upp till 100 % av de stödberättigande kostnaderna för investeringar i främjande av icke-produktivt kulturarv på jordbruksföretag (fornminnen).

—	Ytterligare stöd får beviljas upp till 100 % för ytterligare kostnader för användning av traditionella typer av material som krävs för bevarande av kulturbyggnader.

Stöd till försäkringspremier:

—	Kommunens stöd uppgår i enlighet med lagen om delfinansiering av försäkringspremier för försäkring av jordbruksproduktion för det innevarande året, till 50 % av de stödberättigande kostnaderna för försäkring av utsäde och grödor samt av djur mot livshotande sjukdomar.

Stöd till sammanläggning av skiften:

—	Upp till 100 % av kostnaderna för juridiska och administrativa förfaranden, inklusive inspektionskostnader.

Stöd för att uppmuntra produktion av kvalitetsprodukter från jordbruket:

—	Stöd beviljas för upp till 100 % av kostnaderna i form av subventionerade tjänster. Stödet får inte ges som direkt penningstöd till producenterna.

Tillhandahållande av tekniskt stöd inom jordbrukssektorn:

—

Stöd beviljas för upp till 100 % av kostnaderna för utbildning och fortbildning av jordbrukare, konsulttjänster, avbytartjänster vid frånvaro pga sjukdom eller semester, anordnande av forum, tävlingar, utställningar, mässor, publikationer, kataloger och webbplatser. Stödet ska betalas i form av subventionerade tjänster och får inte ges som direkt penningstöd till producenterna.

Flyttning av jordbruksbyggnader i det allmänna intresset:

—	Upp till 100 % av kostnaderna om flyttningen av byggnaden endast innebär att en befintlig byggnad monteras ned, flyttas och återuppbyggs.

—

Om flyttningen leder till att jordbrukaren får modernare anläggningar ska jordbrukaren själv bidra med en andel av det ökade värde som anläggningen betingar efter flyttningen. Denna andel uppgår till minst 50 % i mindre gynnade områden och minst 60 % i andra områden. Om stödmottagaren är en ung jordbrukare ska det egna bidraget uppgå till minst 45 % i mindre gynnade områden, och minst 55 % i andra områden.

—

Om en flyttning leder till en ökning av produktionskapaciteten ska jordbrukaren själv bidra med en andel av utgifterna för denna ökning, minst 60 %, eller minst 50 % i mindre gynnade områden. Om stödmottagaren är en ung jordbrukare ska det egna bidraget uppgå till minst 45 % i mindre gynnade områden, och minst 55 % i andra områden

Datum för genomförande: Augusti 2007 (eller den dag reglerna börjar gälla)

Stödordningens eller det enskilda stödets varaktighet: Till och med den 31 december 2013

Stödets syfte: Stöd till små och medelstora företag

Hänvisning till artiklar i kommissionens förordning (EG) nr 1857/2006 och stödberättigande kostnader: Andra kapitlet i utkastet till ”regler om beviljande av statligt och annat stöd, och åtgärder för landsbygdsutvecklingsprogrammet för stadskommunen Ptuj” omfattar åtgärder som utgör statligt stöd enligt följande artiklar i kommissionens förordning (EG) nr 1857/2006 av den 15 december 2006 om tillämpningen av artiklarna 87 och 88 i fördraget på statligt stöd till små och medelstora företag som är verksamma inom produktion av jordbruksprodukter och om ändring av förordning (EG) nr 70/2001 (EUT L 358, 16.12.2006, s. 3):

Artikel 4: Investeringar i jordbruksföretag

Artikel 5: Bevarande av traditionella landskap och byggnader

Artikel 6: Flyttning av jordbruksbyggnader i det allmänna intresset

Artikel 12: Stöd till försäkringspremier

Artikel 13: Stöd till sammanläggning av skiften

Artikel 14: Stöd för att uppmuntra produktion av kvalitetsprodukter från jordbruket

Artikel 15: Tillhandahållande av tekniskt stöd inom jordbrukssektorn

Berörd(a) ekonomisk(a) sektor(er): Jordbruk: Vegetabilie- och animalieproduktion

Den beviljande myndighetens namn och adress:

Webbplats: Ange Internetadress med en beskrivning över hela stödordningen eller kriterier och villkor för beviljande av enskilt stöd.

http://www.lex-localis.info/KatalogInformacij/VsebinaDokumenta.aspx?SectionID=44ac4dc2-c7bb-440b-a127-f75db8c4cc65

Övriga upplysningar: För stödet till försäkringspremier för försäkring av utsäde och grödor likställs följande väderförhållanden med naturkatastrofer: vårfrost, hagel, blixtnedslag, brand till följd av blixtnedslag, storm och översvämning.

Kommunens planerade åtgärder och fastställda allmänna föreskrifter uppfyller kraven i kommissionens förordning (EG) nr 1857/2006 (förfarande för beviljande av stöd, kumulering, öppenhet och övervakning av stödet).

Ansvarig person:

Klavdija PETEK

Avdelningschef för jordbruksavdelningen

12.12.2007

Europeiska unionens officiella tidning

C 300/14

Kommissionens meddelande inom ramen för genomförandet av Europaparlamentets och rådets direktiv 94/9/EG av den 23 mars 1994 om tillnärmning av medlemsstaternas lagstiftning om utrustning och säkerhetssystem som är avsedda för användning i explosionsfarliga omgivningar

(Text av betydelse för EES)

(Offentliggörande av titlar på och hänvisningar till nya harmoniserade standarder inom ramen för direktivet)

(2007/C 300/10)

ESO (1)	Titel på och hänvisning till standarden (samt referensdokument)	Hänvisning till den ersatta standarden	Datum då standarden upphör att gälla (Anm. 1)
CEN	EN 14492-2:2006 Kranar – Maskindrivna vinschar och lyfblock – Del 2: Maskindrivna lyfblock	–
CEN	EN 14591-2:2007 Explosiv atmosfär – Förebyggande av och skydd mot explosion i gruvor under jord – Skyddssystem – Del 2: Passiv vattentrågspärr	–
CEN	EN 14591-4:2007 Explosiv atmosfär – Förebyggande av och skydd mot explosioner i gruvor under jord – Skyddssystem – Del 4: Automatiska släckningssystem för fräsmaskiner	–
CEN	EN 14756:2006 Bestämning av LOC värder för gaser och ångor	–
CEN	EN 14797:2006 Tryckavlastning vid explosion	–
CEN	EN 14973:2006/AC:2007 Transportörer för användning i underjordsinstallationer – Krav på elsäkerhet och brandsäkerhet – Corrigendum	–
CEN	EN 14983:2007 Explosionsfarlig miljö – Förebyggande och skydd mot explosion I gruvor under jord – Utrustning och skyddssystem för länsning av gruvgas	–
CEN	EN 14986:2007 Explosiv atmosfär – Konstruktion av fläktar för explosionsfarlig miljö	–
CEN	EN 14994:2007 Explosiv atmosfär – Skyddssystem för tryckavlastning vid gasexplosioner	–
CEN	EN 15188:2007 Explosiv atmosfär – Bestämning av självantändningstemperaturen i dammansamlingar	–
CEN	EN 15198:2007 Explosiv atmosfär – Metodik för riskbedömning av icke elektriska utrustningar och komponenter	–
CEN	EN 15233:2007 Explosiv atmosfär – Metodik för säkerhetsbedömning av skyddssystems funktion	–

Anmärkning 1

Det datum då den ersatta standarden upphör att gälla är i allmänhet det datum då den upphävs av det europeiska standardiseringsorganet. Användare av dessa standarder bör dock vara medvetna om att det i vissa undantagsfall kan vara ett annat datum

Anmärkning 3

Om tillägg förekommer innefattar hänvisningen såväl standarden EN CCCCC:YYYY, som eventuella tidigare tillägg, och det nya, angivna, tillägget. Den ersatta standarden (kolumn 3) består därför av EN CCCCC:YYYY med eventuella tidigare tillägg, men utan det nya, angivna, tillägget. Vid angivet datum upphör den ersatta standarden att gälla

Anmärkning:

—	Närmare upplysningar om standarderna kan erhållas från de europeiska och nationella standardiseringsorgan som anges i bilagan till Europaparlamentets och rådets direktiv 98/34/EG (2), ändrat genom direktiv 98/48/EG (3).

—	Offentliggörandet av hänvisningarna i Europeiska unionens officiella tidning innebär inte att de aktuella standarderna är tillgängliga på alla gemenskapsspråken.

—	Tidigare förteckningar som har publicerats i Europeiska unionens officiella tidning C 306, 15.12.2006.

Mer information återfinns på Europa-servern på Internet:

http://ec.europa.eu/enterprise/newapproach/standardization/harmstds

(1) ESO: Europeiskt standardiseringsorgan:

—	CEN: rue de Stassart 36, B-1050 Bryssel, tfn (32-2) 550 08 11; fax (32-2) 550 08 19 (http://www.cen.eu)

—	CENELEC: rue de Stassart 35, B-1050 Bryssel, tfn (32-2) 519 68 71; fax (32-2) 519 69 19 (http://www.cenelec.org)

—	ETSI: 650, route des Lucioles, F-06921 Sophia Antipolis, tfn (33) 492 94 42 00 ; fax (33) 493 65 47 16 (http://www.etsi.org).

(2) EGT L 204, 21.7.1998, s. 37.

(3) EGT L 217, 5.8.1998, s. 18.

12.12.2007

Europeiska unionens officiella tidning

C 300/16

(2007/C 300/11)

XA-nummer: XA 152/07

Medlemsstat: Republiken Slovenien

Region: Območje občine Bovec

Benämning på stödordningen eller namn på det företag som mottar ett individuellt stöd: Finančne intervencije za ohranjanje in razvoj kmetijstva in podeželja v občini Bovec

Rättslig grund: Pravilnik o finančnih intervencijah za ohranjanje in razvoj kmetijstva in podeželja v občini Bovec po Uredbi za skupinske izjeme

Stödordningens beräknade utgifter per år eller totalt belopp som beviljats företaget i form av enskilt stöd:

2007: 6 260 EUR

2008: 7 000 EUR

2009: 7 500 EUR

2010: 8 000 EUR

2011: 8 500 EUR

2012: 9 000 EUR

2013: 9 500 EUR

Högsta stödnivå: Ange högsta stödnivå eller högsta stödbelopp per stödberättigad enhet:

max. 50 % av de stödberättigande kostnaderna i mindre gynnade områden och max. 40 % i andra områden för investeringar i jordbruks- och djurhållningsproduktion.

kommunalt stöd täcker endast de extra kostnader som uppstår genom användning av traditionella material för at bevara byggnaders kulturarvsegenskaper. Extrakostnader för användning av traditionella material kan samfinansieras med upp till 100 % Dodaten strošek zaradi uporabe tradicionalnih vrst materialov se sofinancira do 100 %.

max. 100 % av stödberättigande kostnader för utbildning av jordbrukare och lantarbetare för ersättningstjänster, konsulttjänster, organisation av och deltagande i forum för kunskapsutbyte mellan jordbruksföretag, tävlingar, utställningar och mässor samt för publikationer som kataloger och webbplatser. Det skall beviljas som naturaförmån i form av subventionerade tjänster och får inte medföra direkta penningbetalningar till producenter

Dag för genomförande:

Stödordningens eller det enskilda stödets varaktighet:

Stödets syfte: Stöd till små och medelstora företag

Hänvisning till artiklar i kommissionens förordning (EG) nr 1857/2006 och stödberättigande kostnader: Bestämmelserna om ekonomiskt stöd för bevarande, jordbruk och landsbygdsutveckling i kommunen Bovec, enligt ovan nämnda rättsliga grund innehåller åtgärder som utgör statligt stöd i enlighet med följande artiklar i kommissionens förordning (EG) nr 1857/2006 av den 15 december 2006 om tillämpningen av artiklarna 87 och 88 i fördraget på statligt stöd till små och medelstora företag som är verksamma inom produktion av jordbruksprodukter och om ändring av förordning (EG) nr 70/2001 (EUT L 358, 16.12.2006, s. 3):

Artikel 4: Investeringar i jordbruksföretag

Artikel 5: Bevarande av traditionella landskap och byggnader

Artikel 15: Tillhandahållande av tekniskt stöd inom jordbrukssektorn

Berörd(a) ekonomisk(a) sektor(er): Jordbruk: jordbruk och djurskötsel

Inga särskilda bestämmelser för delsektorer

Den beviljande myndighetens namn och adress:

Občina Bovec

Trg golobarskih žrtev 8

SLO-5230 Bovec

Webbplats: http://www.uradni-list.si/1/ulonline.jsp?urlid=200752&dhid=89919

Övriga upplysningar: Stödet ges inom ramen för åtgärden för bevarande av traditionella landskap och byggnader och är i linje med artikel 5.3 andra stycket i kommissionens förordning (EG) nr 1857/2006. Kommunalt stöd till investeringar täcker endast extrakostnader för användning av traditionella material, upp till 100 %.

De kommunala bestämmelserna uppfyller kraven i kommissionens förordning (EG) nr 1857/2006 om åtgärder som kan vidtas av kommuner och de allmänna bestämmelser som kan genomföras (förfarande för stödtilldelning, kumulering av stöd, genomsynlighet och övervakning av stöd).

Ansvarig persons namnteckning:

Danijel KRIVEC

borgmästare

XA-nummer: XA 153/07

Medlemsstat: Republiken Slovenien

Region: Območje občine Dobrova – Polhov Gradec

Namnet på stödordningen eller namnet på det företag som får ett enskilt stöd: Programi razvoja podeželja v občini Dobrova – Polhov Gradec 2007-2013

Rättslig grund: Pravilnik o ukrepih za razvoj podeželja na območju Občine Dobrova — Polhov Gradec od leta 2007 do leta 2013 (2. Poglavje) Uradni list 53/07, 15.6.2007

Stödordningens beräknade utgifter per år eller totalt belopp som beviljats företaget som enskilt stöd: Genomsnittliga anslag per år för perioden 2007–2013: 64 000 EUR.

Det sammanlagda stödet för perioden 2007–2013 uppgår i genomsnitt till 450 000 EUR

Högsta tillåtna stödnivå: Stödnivån för enskilda åtgärder nedan är fastställda i enlighet med kommissionens förordning (EG) nr 1857/2006. Reglerna för stödets övre gräns beaktas också (investeringar i jordbruksföretag):

Upp till 40 % av de stödberättigande kostnaderna för mindre gynnade områden och 30 % för investeringar i andra områden.

Upp till 50 % av de stödberättigande kostnaderna vid investeringar i primärproduktionen i mindre gynnade områden och upp till 40 % i andra områden, om stödmottagaren är en ung jordbrukare och investeringen görs inom fem år efter jordbruksföretagets grundande.

Stödet beviljas för investeringar för renovering av jordbruksfastigheter och inköp av utrustning avsedd för jordbruksproduktion, investeringar i permanenta grödor och betesmark, markförbättring och privat infrastruktur på jordbruksföretag.

För investeringar i bevarande av icke-produktivt kulturarv: Upp till 50 % av de stödberättigande kostnaderna vid investeringar i mindre gynnade områden och upp till 40 % i andra områden.

Upp till 60 % av de stödberättigande kostnaderna för investeringar i bevarande av kulturarv som fungerar som produktionsmedel på jordbruk, exempelvis jordbruksbyggnader, under förutsättning att investeringen inte medför någon ökning av jordbruksföretagets produktionskapacitet.

Stöd för att täcka ytterligare kostnader för användning av traditionella material i mindre gynnade områden får beviljas med upp till 60 % av de stödberättigande kostnaderna (för investeringar i bevarande av icke-produktivt kulturarv).

Upp till 100 % av kostnaderna för utbildning och fortbildning av jordbrukare, konsulttjänster, anordnande av forum, tävlingar, utställningar, mässor och publikationer, allt i form av subventionerade tjänster. Stödet får inte omfatta något direktstöd till producenterna

Datum för genomförande: Juli 2007 (eller den dag reglerna börjar gälla)

Stödordningens eller det enskilda stödets varaktighet: Till och med den 31 december 2013

Stödets syfte: Stöd till små och medelstora företag

Hänvisning till artiklar i kommissionens förordning (EG) nr 1857/2006 och stödberättigande kostnader: Andra kapitlet i utkastet till ”regler om åtgärder för landsbygdsutveckling i kommunen Dobrova – Polhov Gradec 2007–2013” omfattar åtgärder som utgör statligt stöd enligt följande artiklar i kommissionens förordning (EG) nr 1857/2006 av den 15 december 2006 om tillämpningen av artiklarna 87 och 88 i fördraget på statligt stöd till små och medelstora företag som är verksamma inom produktion av jordbruksprodukter och om ändring av förordning (EG) nr 70/2001 (EUT L 358, 16.12.2006, s. 3):

Artikel 4: Investeringar i jordbruksföretag

Artikel 5: Bevarande av traditionella landskap och byggnader

Artikel 15: Tillhandahållande av tekniskt stöd inom jordbrukssektorn

Berörd(a) ekonomisk(a) sektor(er): Jordbruk: Vegetabilie- och animalieproduktion

Den beviljande myndighetens namn och adress:

Občina Dobrova – Polhov Gradec

Ulica Vladimirja Dolničarja 2

SLO-1356 Dobrova

Webbplats: http://www.uradni-list.si/1/ulonline.jsp?urlid=200753&dhid=89975

Övriga upplysningar: För åtgärden bevarandet av traditionella landskap och byggnader får kommunen utöka stödet för användning av traditionella material vid investeringar i icke-produktivt kulturarv (10 % för mindre gynnade områden och 20 % för andra områden), i enlighet med artikel 5 i förordning (EG) nr 1857/2006.

Vad gäller kommunens planerade åtgärder och fastställda allmänna föreskrifter uppfyller kommunens regler kraven i kommissionens förordning (EG) nr 1857/2006 (förfarande för beviljande av stöd, kumulering, öppenhet och övervakning av stödet).

Kontaktperson:

Tillförordnad kommunsekreterare

Mateja TAVČAR

XA-nummer: XA 154/07

Medlemsstat: Tyskland

Region: Niedersachsen

Namnet på stödordningen eller namnet på det företag som får ett enskilt stöd: Förderung nicht investiver Projekte im Bereich von landwirtschaftlichen Qualitätserzeugnissen aus ökologischem Landbau (VO (EWG) Nr. 2092/91). Durchführung durch das Kompetenzzentrum Ökolandbau Niedersachsen (KÖN)

Rättslig grund: Erlass des ML zur Förderung nicht investiver Projekte im Bereich von landwirtschaftlichen Qualitätserzeugnissen aus ökologischem Landbau (VO (EWG) Nr. 2092/91). Durchführung durch das Kompetenzzentrum Ökolandbau Niedersachsen (KÖN); Landeshaushaltsordnung Niedersachsen

Stödordningens beräknade utgifter per år, eller totalt belopp som beviljats företaget som enskilt stöd: Ca. 8 projekt per år. Projektens sammanlagda kostnad förväntas uppgå till 400 000–500 000 EUR, med ett tak på 100 000 EUR per år och projekt eller stödmottagare

Högsta stödnivå: Upp till 100 % av de stödberättigande kostnaderna

Datum för genomförande: Stödet träder i kraft i anslutning till stödet enligt förordning (EG) nr 1257/1999 och beviljas från och med 2007

Stödordningens eller det enskilda stödets varaktighet: Stödordningen löper ut i december 2010, då den sista utbetalningen görs

Stödets syfte: Icke-investeringsrelaterat stöd till kvalitetsprodukter enligt förordning (EEG) nr 2092/91 (ekologiskt jordbruk). Åtgärden genomförs av KÖN. Stödmottagare är små och medelstora företag verksamma inom primärproduktionen av ekologiska jordbruksprodukter, eller små och medelstora företag som är verksamma inom primärproduktionen av jordbruksprodukter och som har för avsikt att ställa om sin produktion till ekologiskt jordbruk.

Projekten har följande innehåll:

Allmän marknadsundersökning inom det ekologiska jordbruket (artikel 14.2 a i förordning (EG) nr 1857/2006).

Införande av kvalitetssäkringssystem (artikel 14.2 b i förordning (EG) nr 1857/2006).

Utbildning för jordbrukare och rådgivning om ekologiskt jordbruk och omställning till ekologisk odling, på villkor att dessa tjänster inte är av fortlöpande eller periodiskt återkommande slag (artikel 15.2 a och 15.2 c i förordning (EG) nr 1857/2006).

Kunskapsutbyte mellan företag, utställningar och mässor (artikel 15.2 d i förordning (EG) nr 1857/2006)

Popularisering av vetenskaplig kunskap och faktauppgifter om kvalitetssystem (artikel 15.2 e i förordning (EG) nr 1857/2006).

Publikationer (artikel 15.2 f i förordning (EG) nr 1857/2006)

Berörd(a) sektor(er): Inom ramen för projekten bör i möjligaste mån alla parter i jordbrukets primärproduktion beaktas på ett sektorövergripande sätt

Den beviljande myndighetens namn och adress:

Niedersächsisches Ministerium für den ländlichen Raum, Ernährung, Landwirtschaft und Verbraucherschutz

Calenberger Str. 2

D-30169 Hannover, Referat 107.2

Internetadress: http://www.ml.niedersachsen.de/master/C659683_N8970_L20_D0_I655.html

(Se ”nicht investive Projekte”)

Övriga upplysningar:

Niedersächsisches Ministerium für den ländlichen Raum, Ernährung, Landwirtschaft und Verbraucherschutz

Calenberger Str. 2

D-30169 Hannover

Dr. SCHRÖRS

Enhetschef

XA-nummer: XA 155/07

Medlemsstat: Slovenien

Region: Območje občine Radeče

Namnet på stödordningen eller namnet på det företag som får ett enskilt stöd: Finančne pomoči v kmetijstvu iz proračuna občine Radeče

Rättslig grund: Pravilnik o dodeljevanju državnih pomoči za ohranjanje in razvoj kmetijstva in podeželja v občini Radeče

Stödordningens beräknade utgifter per år i den godkända budgeten:

2007: 17 944 EUR

2008: 19 195 EUR

2009: 19 300 EUR

2010: 19 600 EUR

2011: 20 000 EUR

2012: 20 300 EUR

2013: 20 500 EUR

Högsta tillåtna stödnivå:

1. Investeringar i jordbruksföretag för primärproduktion:

—	Upp till 50 % av de stödberättigande kostnaderna i mindre gynnade områden, och

—	upp till 40 % av de stödberättigande kostnaderna i andra områden.

Stödet beviljas för investeringar för återställande av jordbruksfastigheter och inköp av utrustning för jordbruksproduktion, investeringar i permanenta grödor, markförbättring och anläggande av betesmark och tillfartsvägar till jordbruksföretaget.

2. Bevarande av traditionella landskap och byggnader:

—	För investeringar i icke-produktiva objekt upp till 100 % av kostnaderna.

—	För investeringar i produktionsmedel på jordbruksföretag upp till 60 % av kostnaderna, men upp till 75 % i mindre gynnade områden, under förutsättning att investeringen inte medför någon ökning av produktionskapaciteten.

—	Ytterligare stöd får beviljas upp till 100 % för ytterligare kostnader för användning av traditionella typer av material som krävs för bevarande av kulturbyggnader.

3. Flyttning av jordbruksbyggnader i det allmänna intresset:

—	Upp till 100 % av kostnaderna om flyttningen av byggnaden endast innebär att en befintlig byggnad monteras ned, flyttas och återuppbyggs.

—

Om flyttningen leder till att jordbrukaren får modernare anläggningar ska jordbrukaren själv bidra med minst 50 % i mindre gynnade områden och minst 60 % i andra områden, av det ökade värde som anläggningen betingar efter flyttningen. Om stödmottagaren är en ung jordbrukare ska det egna bidraget uppgå till 55 respektive 45 %.

—

Om en flyttning leder till en ökning av produktionskapaciteten ska jordbrukaren själv bidra med 60 %, eller 50 % i mindre gynnade områden, av utgifterna i samband med denna ökning. Om stödmottagaren är en ung jordbrukare ska det egna bidraget uppgå till minst 55 respektive minst 45 % i mindre gynnade områden.

4. Stöd till försäkringspremier:

—	Kommunens stöd ska komplettera delfinansieringen av försäkringspremier ur statsbudgeten upp till 50 % av de stödberättigande kostnaderna för försäkring både av utsäde och grödor mot ogynnsamma väderförhållanden som kan likställas med naturkatastrofer, och av djur mot sjukdomar med dödlig utgång.

5. Stöd till sammanläggning av skiften:

—	Upp till 100 % av kostnaderna för juridiska och administrativa förfaranden.

6. Stöd för att uppmuntra produktion av kvalitetsprodukter från jordbruket:

—	Upp till 100 % av kostnaderna i form av subventionerade tjänster. Stödet får inte ges som direkt penningstöd till producenterna.

7. Tillhandahållande av tekniskt stöd inom jordbrukssektorn:

—

Upp till 100 % av kostnaderna för utbildning och fortbildning av jordbrukare, konsulttjänster från tredje part, anordnande av forum för kunskapsutbyte mellan företag, tävlingar, utställningar och mässor, kunskapsspridning och utgifter för publikationer. Stödet får inte omfatta något direkt penningstöd till producenterna

Datum för genomförande: Juli 2007 (eller den dag reglerna börjar gälla)

Stödordningens eller det enskilda stödets varaktighet: Till och med den 31 december 2013

Stödets syfte: Stöd till små och medelstora företag

Hänvisning till artiklar i kommissionens förordning (EG) nr 1857/2006 och stödberättigande kostnader: Andra kapitlet i ”regler för beviljande av statligt stöd för bevarande och utveckling av jordbruk och landsbygd i kommunen Radeče” omfattar åtgärder som utgör statligt stöd enligt följande artiklar i kommissionens förordning (EG) nr 1857/2006 av den 15 december 2006 om tillämpningen av artiklarna 87 och 88 i fördraget på statligt stöd till små och medelstora företag som är verksamma inom produktion av jordbruksprodukter och om ändring av förordning (EG) nr 70/2001 (EUT L 358, 16.12.2006, s. 3):

Artikel 4: Investeringar i jordbruksföretag för primärproduktion

Artikel 5: Bevarande av traditionella landskap och byggnader

Artikel 6: Flyttning av jordbruksbyggnader i det allmänna intresset

Artikel 12: Stöd till försäkringspremier

Artikel 13: Stöd till sammanläggning av skiften

Artikel 14: Stöd för att uppmuntra produktion av kvalitetsprodukter från jordbruket

Artikel 15: Tillhandahållande av tekniskt stöd

Berörd(a) ekonomisk(a) sektor(er): Jordbruk

Den beviljande myndighetens namn och adress:

Občina Radeče

Milana Majcna 1

SLO-1433 Radeče

Webbplats: http://www.uradni-list.si/1/ulonline.jsp?urlid=200760&dhid=90457

XA-nummer: XA 156/07

Medlemsstat: Slovenien

Region: Območje Mestne občine Nova Gorica

Stödordningens namn, eller namnet på det företag som får enskilt stöd: Podpore programom razvoja kmetijstva v Mestni občini Nova Gorica 2007-2013

Rättslig grund: Pravilnik o dodeljevanju finančnih pomoči za programe in investicije v kmetijstvu v Mestni občini Nova Gorica

Stödordningens beräknade utgifter per år eller totalt belopp som beviljats företaget i form av enskilt stöd: De genomsnittliga årskostnaderna för 2007–2013 uppgår till 55 188 EUR

Högsta stödnivå:

1. Investeringar i jordbruksföretag för primärproduktion:

—	Upp till 50 % av de stödberättigande kostnaderna för mindre gynnade områden och 40 % för investeringar i andra områden.

Stödet beviljas för investeringar i markplanering, iordningställande av tillfartsvägar till jordbruksföretag, anläggande av betesmark och investeringar i utrustning för jordbruksproduktion.

2. Stöd till försäkringspremier:

—	Kommunens stöd ska komplettera delfinansieringen av försäkringspremier ur statsbudgeten upp till 50 % av de stödberättigande kostnaderna för försäkring både av utsäde och grödor mot ogynnsamma väderförhållanden, som kan likställas med naturkatastrofer, och av djur mot sjukdomar med dödlig utgång.

3. Stöd till sammanläggning av skiften:

—	Upp till 100 % av kostnaderna för juridiska och administrativa förfaranden.

4. Stöd för att uppmuntra produktion av kvalitetsprodukter från jordbruket:

—	Upp till 100 % av de stödberättigande kostnaderna i form av subventionerade tjänster.

5. Tillhandahållande av tekniskt stöd inom jordbrukssektorn:

—

Upp till 100 % av kostnaderna för utbildning och fortbildning av jordbrukare, anordnande av forum, tävlingar, utställningar, mässor och publikationer, kataloger, webbplatser och spridning av kunskap. Stödet ska betalas i form av subventionerade tjänster och får inte ges som direktstöd till producenterna

Datum för genomförande: Juli 2007 (eller den dag reglerna börjar gälla)

Stödordningens eller det enskilda stödets varaktighet:

Stödets syfte: stöd till små och medelstora företag

Berörd(a) sektor(er): Jordbruk

Den beviljande myndighetens namn och adress:

Mestna občina Nova Gorica

Trg E. Kardelja 1

SLO-5000 Nova Gorica

Webbplats: http://www.uradni-list.si/1/ulonline.jsp?urlid=200760&dhid=90451

Tatjana GREGORČIČ

Föreståndare för jordbruksavdelningen

12.12.2007

Europeiska unionens officiella tidning

C 300/21

MEDDELANDE OM ALLMÄNNA UTTAGNINGSPROV OHIM/AD/01-02/07 OCH OHIM/AST/01-02/07

(2007/C 300/12)

Europeiska rekryteringsbyrån (EPSO) anordnar följande allmänna uttagningsprov för Kontoret för harmonisering i den inre marknaden (varumärken och mönster):

—	OHIM/AD/01/07 – Handläggare (AD6) med bulgariskt, cypriotiskt, estniskt, ungerskt, lettiskt, litauiskt, maltesiskt, polskt, rumänskt, slovakiskt, slovenskt eller tjeckiskt medborgarskap inom området industriell äganderätt.

—	OHIM/AD/02/07 – Handläggare (AD6) inom området industriell äganderätt.

—	OHIM/AST/01/07 – Assistenter (AST3) med bulgariskt, cypriotiskt, estniskt, ungerskt, lettiskt, litauiskt, maltesiskt, polskt, rumänskt, slovakiskt, slovenskt eller tjeckiskt medborgarskap inom området industriell äganderätt.

—	OHIM/AST/02/07 – Assistenter (AST3) inom området industriell äganderätt.

Meddelandena om uttagningsproven offentliggörs endast på engelska, franska och tyska i Europeiska unionens officiella tidning C 300 A av den 12 december 2007.

Ytterligare upplysningar finns på EPSO:s hemsida http://europa.eu/epso.

12.12.2007

Europeiska unionens officiella tidning

C 300/22

STATLIGT STÖD – POLEN

Statligt stöd C 34/07 (f.d. N 93/06) – Införande av en tonnageskatteordning till förmån för sjötransporter

Uppmaning att inkomma med synpunkter enligt artikel 88.2 i EG-fördraget

(Text av betydelse för EES)

(2007/C 300/13)

Genom den skrivelse av den 12 september 2007 som återges på det giltiga språket på de sidor som följer på denna sammanfattning, underrättade kommissionen Republiken Polen om sitt beslut att inleda det förfarande som anges i artikel 88.2 i EG-fördraget avseende ovannämnda stöd.

Berörda parter kan inom en månad från dagen för offentliggörandet av denna sammanfattning och den därpå följande skrivelsen inkomma med synpunkter till följande adress:

Europeiska kommissionen

Generaldirektoratet för energi och transport

Direktorat A – Enhet 4

B-1049 Bryssel

Fax (32-2) 296 12 42

Synpunkterna kommer att meddelas Polen. Den tredje part som inkommer med synpunkter kan skriftligen begära konfidentiell behandling av sin identitet, med angivande av skälen för begäran.

SAMMANFATTNING

1. BESKRIVNING AV ÅTGÄRDEN

1.1. Benämning

Tonnageskatt

1.2. Beskrivning av åtgärden

För redare som är verksamma i internationell sjötransport är tonnageskatten avsedd att ersätta företagsskatt eller inkomstskatt med en klumpsumma som beräknas på grundval av deras flottas tonnage. Skattebasen kommer att fastställas genom att man för vart och ett av redarnas fartyg tillämpar en fallande skala från 0,50 euro till 0,10 euro per 100 NT för deras tonnage.

Verksamheter som omfattas av denna ordning kommer att vara internationell sjötransport, räddningsuppdrag till havs (under förutsättning att bogserbåtarna får över 50 % av sina intäkter från andra bogseringsuppdrag än bogsering från, till eller i en hamn) eller muddring (under förutsättning att muddringsfartygen får över 50 % av sina intäkter från sjötransport av muddermassa).

Ett antal biverksamheter omfattas också av tonnageskatten, inbegripet avgifter för förvaltningen av fartyg, besättningar och intäkter som kommer från uthyrning av fartyg.

Dessutom får inkomstskattepliktiga redare dra av sjukförsäkringsavgifter och sociala avgifter från beloppet respektive basen för tonnageskatten.

2. PRELIMINÄR BEDÖMNING AV FÖREKOMSTEN AV STÖD

Det är tydligt att den anmälda stödordningen avser statligt stöd i enlighet med artikel 87.1 i EG-förordningen.

3. STÖDETS FÖRENLIGHET MED DEN GEMENSAMMA MARKNADEN

Kommissionen tvivlar på att följande delar i den anmälda stödordningen är förenliga med den inre marknaden och har därför beslutat att inleda det formella granskningsförfarandet i enlighet med artikel 4.4 (1) i rådets förordning (EG) nr 659/1999:

—	Det förhållande att tonnageskatten omfattar fysiska – eller juridiska – personer som är inkomstskattepliktiga.

—	Möjligheten för dessa personer, om det visar sig att tonnageskatten kan vara en ersättning även för inkomstskatt, att dra av sociala avgifter och sjukförsäkringsavgifter från sitt skattebelopp respektive sin skattebas.

—	Kravet på att tonnagebeskattade rederier ska omfattas av tonnageskatteordningen endast under en lägsta period på fem år.

—

Möjligheten för ett tonnagebeskattat rederi att låta tonnageskatteordningen omfatta fartyg för vilka det inte samtidigt, för egen eller tredje parts räkning, sköter följande tre uppgifter: Den kommersiella förvaltningen av fartyg, deras tekniska drift och administrationen av besättningar, utöver ett tonnage som överstiger fyra gånger tonnaget för fartyg för vilka rederiet handhar dessa uppgifter,

—	Det förhållande att tonnageordningen omfattar bogserbåtar och/eller muddringsfartyg när dessa fartyg används för att genomföra uppgifter som kan anses som sjötransporter under mindre än hälften av deras driftstid under ett räkenskapsår.

—

De krav som gäller den strategiska och tekniska förvaltningen, nämligen att alla nyckelbeslut i praktiken fattas i Polen och att högre chefer, huvudkontoret, styrelsen och den operativa ledningen bör ligga i Polen, kan ge upphov till diskrimineringsproblem baserade på nationalitet och begränsningar vad gäller etableringsfriheten för redare som är etablerade i en annan medlemsstat och som önskar utnyttja fördelarna med denna ordning genom en filial i Polen.

SJÄLVA SKRIVELSEN

”1. PROCEDURA

(1)	Pismem z dnia 1 lutego 2006 r. (2) Polska zgłosiła Komisji zamiar wprowadzenia systemu podatku tonażowego. Sprawa została zarejestrowana pod numerem N 93/06.

(2)

W pismach z dnia 9 marca, 7 września i 14 listopada 2006 r. oraz 11 kwietnia 2007 r. (3) służby Komisji zwróciły się z prośbą o udzielenie dodatkowych wyjaśnień. W odpowiedziach z dnia 13 kwietnia, 9 i 16 maja 2006 r., 5 stycznia oraz 6 czerwca 2007 r. (4) władze polskie przekazały informacje, o które zostały poproszone. Dodatkowo dnia 19 stycznia 2007 r. miało miejsce spotkanie na szczeblu technicznym.

2. SZCZEGÓŁOWY OPIS ŚRODKÓW POMOCY

2.1. Tytuł

(3)	Podatek tonażowy

2.2. Streszczenie

(4)

Podatek tonażowy to nowy podatek, który obejmuje armatorów prowadzących działalność w międzynarodowej żegludze morskiej. Armatorzy spełniający pewne kryteria (patrz ppkt 2.7 — Kryteria kwalifikacji) mogą w przeciągu następnych trzech lat dokonać wyboru opodatkowania podatkiem tonażowym. W odniesieniu do armatora, który złożył wniosek o objęcie go podatkiem tonażowym i któremu organy podatkowe przyznały prawo do tej formy opodatkowania (zwanego dalej »armatorem opodatkowanym podatkiem tonażowym«), roczne opodatkowanie przychodu z udziału w międzynarodowym transporcie morskim statków objętych podatkiem tonażowym będzie obliczane na zasadzie ryczałtu liczonego na podstawie pojemności netto posiadanej przez niego floty.

2.3. System podatku tonażowego

(5)	Polski system opodatkowania podatkiem tonażowym został wprowadzony przez Ustawę o podatku tonażowym z dnia 24 sierpnia 2006 r. (5) Powinien on wejść w życie z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2007 r., gdy tylko zostanie zatwierdzony przez Komisję.

(6)	Według władz polskich zgłoszona Ustawa o podatku tonażowym została przygotowana na podstawie analizy istniejących systemów podatku tonażowego obowiązujących w Niemczech, Zjednoczonym Królestwie, Belgii i Niderlandach oraz po konsultacjach z armatorami.

(7)

Ustawa o podatku tonażowym pozwala armatorom opodatkowanym podatkiem tonażowym na zwolnienie z obowiązku dokonywania wpłat z zysku, o których mowa w Ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych (6) oraz w Ustawie z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (7), w zakresie przychodów z działalności opodatkowanej tym podatkiem.

(8)

Zgodnie z art. 5 Ustawy o podatku tonażowym, w odniesieniu do każdego statku objętego podatkiem tonażowym dobową stawkę w odniesieniu do przychodów z działalności kwalifikującej się do objęcia opodatkowaniem ustala się na zasadzie zryczałtowanej stawki w zależności od pojemności netto statku od każdych 100 NT i na każdy rozpoczęty dzień, niezależnie od tego czy statek jest w eksploatacji, czy nie:

Pojemność netto statku	Stawki do obliczenia dochodu
Do 1 000 NT	Równowartość 0,5 euro za każde 100 NT
Od 1001 do 10 000 NT	Równowartość 0,35 euro za każde 100 NT
Od 10 001 do 25 000 NT	Równowartość 0,20 euro za każde 100 NT
Od 25 001 NT	Równowartość 0,10 euro za każde 100 NT

(9)	Dla celów obliczeniowych pojemność netto statku zaokrągla się w następujący sposób: pojemność mniejszą niż 50 NT pomija się, a pojemność 50 i więcej podwyższa się do pełnych 100 NT.

(10)

Należną kwotę podatku tonażowego oblicza się od podstawy opodatkowania, którą stanowi wysokość dochodu obliczanego jak wskazano powyżej i która podlega opodatkowaniu normalną 19 % stawką podatku dochodowego od osób prawnych aktualnie obowiązującego w Polsce lub podatku dochodowego od osób fizycznych, zależnie od tego, czy armator opodatkowany podatkiem tonażowym normalnie podlega opodatkowaniu podatkiem od osób prawnych, czy podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

(11)

Kwota podatku tonażowego będzie obliczana w EUR, a płacona w PLN po przeliczeniu według średniego kursu EUR ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego miesiąca, za który jest obliczany podatek tonażowy. Należną kwotę podatku tonażowego oblicza się bez pomniejszania dochodu o koszty jego uzyskania.

(12)

Zgodnie z art. 8 Ustawy o podatku tonażowym przychody uzyskane przez armatora będącego podatnikiem podatku tonażowego ze sprzedaży statku, w części niewykorzystanej na nabycie własności, remont, modernizację lub przebudowę innego statku, w okresie 3 lat od dnia sprzedaży, nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem tonażowym, lecz stawką ryczałtową w wysokości 15 %.

(13)

Osoby fizyczne lub osoby będące wspólnikami spółki osobowej podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych korzystają ze specjalnych dodatkowych środków. Przysługuje im prawo do odliczenia:

—	od kwoty podatku tonażowego, kwoty składki na ubezpieczenie zdrowotne określonej w Ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (8), zapłaconej przez nich bezpośrednio w odnośnym roku podatkowym (art. 6 Ustawy o podatku tonażowym); oraz

—	od podstawy opodatkowania podatkiem tonażowym, kwoty składek na ubezpieczenia społeczne określonych w Ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (9), zapłaconych przez nich bezpośrednio w odnośnym roku podatkowym (art. 4 ust. 3 Ustawy o podatku tonażowym).

(14)

Kwota składek na ubezpieczenia społeczne podlegająca odliczeniu nie może przekroczyć podstawy opodatkowania (art. 4 ust. 3 oraz art. 4 ust. 4 Ustawy o podatku tonażowym). Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek tonażowy, nie może przekroczyć 7,75 % podstawy wymiaru tej składki. W związku z powyższym odliczenie kwoty składki na ubezpieczenie zdrowotne może anulować należną kwotę podatku tonażowego, nie może jednak sprawić, że będzie ona ujemna.

(15)	Armator opodatkowany podatkiem tonażowym musi dostarczyć odpowiednie dokumenty stwierdzające faktyczne poniesienie przez niego wydatków na cele ubezpieczenia zdrowotnego oraz ubezpieczeń społecznych.

(16)

Władze polskie wyjaśniają, że odliczenia składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe zgodnie z art. 4 ust. 3 oraz art. 6 przysługują jedynie armatorom będącym osobami fizycznymi i tym samym nie obejmują armatorów będących osobami prawnymi. Władze polskie twierdzą, że taki system odliczeń wynika ze specyfiki funkcjonowania systemu ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych w Polsce. Wskazały one, że system ten nie przewiduje obowiązku uiszczania składek na ubezpieczenia społeczne oraz na ubezpieczenie zdrowotne przez osoby prawne w związku z prowadzoną przez nie działalnością.

(17)

W tym zakresie, z polskiego systemu podatkowego, w szczególności z Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz Ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (10), wynika, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych możliwe jest odliczenie składek na ubezpieczenia społeczne od podstawy opodatkowania oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne od wysokości podatku. Zdaniem władz polskich zasadą jest kompensowanie poprzez system podatku dochodowego składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne płaconych przez podatników (osoby fizyczne). To właśnie dlatego, według władz polskich, wprowadzona została możliwość odliczenia tego rodzaju składek od podstawy opodatkowania podatkiem tonażowym, względnie od podatku tonażowego.

(18)

Władze polskie utrzymują również, że wyłączenie możliwości kompensaty tych składek poprzez podatek tonażowy w odniesieniu do armatorów będących osobami fizycznymi stawiałoby ich w gorszej sytuacji niż innych płatników podatku dochodowego od osób fizycznych. W konsekwencji stanowiłoby to niczym nieuzasadnione zróżnicowanie sytuacji prawnej podatników w odniesieniu do możliwości odliczania składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, w zależności od formy opodatkowania. Kompensata tych składek nie jest zatem związana jedynie z podatkiem tonażowym.

(19)	Władze polskie podkreślają, że odpowiednie przepisy Ustawy o podatku tonażowym nie pozwalają na odliczenie od podatku tonażowego składek zapłaconych przez członków załogi zatrudnionych na pokładzie statków lub innych pracowników armatorów.

2.4. Cel programu

(20)

Program opiera się na wprowadzeniu środków podatkowych na rzecz sektora gospodarki morskiej związanego z międzynarodowym transportem morskim. Ma on na celu zachęcenie do powrotu do — aktualnie prawie pustego — polskiego rejestru statków handlowych przewidywanej ilości ok. 96 statków, zwiększenie zatrudnienia wspólnotowych marynarzy oraz zatrudnienia w sektorze morskim na lądzie.

(21)

Według władz polskich, Ustawa o podatku tonażowym ma na celu zmniejszenie negatywnych skutków »przeflagowania« statków polskich armatorów pod obce bandery, takich jak:

—	spadek zatrudnienia w gospodarce morskiej;

—	utrata przez Polskę morskiego »know-how«;

—	dodatkowe koszty ponoszone przez kontrolę państwa portu (Port State Control) państw Unii Europejskiej przy kontroli statków polskich pływających pod »wygodnymi banderami«;

—	bojkotowanie polskich statków pływających pod »wygodnymi banderami« przez Międzynarodowy Związek Transportowców;

—	brak możliwości korzystania przez polskich armatorów z instrumentów polityki żeglugowej Unii Europejskiej, skierowanych wyłącznie do statków podnoszących bandery państw członkowskich Unii Europejskiej.

(22)

Z analiz i symulacji przeprowadzonych przez władze polskie wynika, że wprowadzenie podatku tonażowego spowoduje stopniowy powrót statków polskich pod banderę narodową, a także przyczyni się do zwiększenia wpływów do budżetu państwa z tytułu eksploatacji statków morskich przez armatorów krajowych. Zarówno każde powiększenie Polskiego Rejestru Statków, jak i każde nowe działanie w ramach żeglugi na terenie Polski przeprowadzone w celu skorzystania z proponowanego podatku, doprowadzi do zwiększenia zatrudnienia.

2.5. Budżet

(23)	Polski system podatku tonażowego będzie finansowany przez redukcję wpływów do budżetu państwa. Niemniej jednak władze polskie nie są w stanie ocenić wysokości dochodów fiskalnych, które zostaną utracone. Szacowany dochód z podatku tonażowego wyniesie ok. 0,175 mln EUR rocznie.

2.6. Czas trwania programu

(24)

Pismem z dnia 13 kwietnia 2006 r. władze polskie zobowiązały się do ograniczenia czasu stosowania podatku tonażowego do okresu 10 lat oraz do ponownego zgłoszenia programu po upływie tego 10-letniego okresu. W związku z tym analizowany tu program po jego zatwierdzeniu wejdzie w życie na lata 2007-2016.

2.7. Kryteria kwalifikacji

2.7.1. Kwalifikujące się statki

(25)

Statkiem kwalifikującym się do objęcia podatkiem jest statek morski o polskiej przynależności wykorzystywany w międzynarodowym transporcie morskim i spełniający wszystkie warunki dopuszczenia do żeglugi na morzu. Uznanie statku za statek morski wymaga uzyskania świadectwa zgodnie z Międzynarodową konwencją w sprawie linii ładunkowych lub Międzynarodową konwencją o bezpieczeństwie życia na morzu (SOLAS).

2.7.2. Kwalifikująca się działalność

(26)

Podatek tonażowy obejmie wyłącznie armatorów prowadzących działalność polegającą na świadczeniu usług w morskiej żegludze międzynarodowej z wykorzystaniem statków o pojemności powyżej 100 GT. Działalnością kwalifikującą się do objęcia podatkiem tonażowym jest:

(i)	transport ładunków i/lub pasażerów,

(ii)	ratownictwo pełnomorskie (statki ratownicze oraz używane do transportu osób na morzu),

(iii)

holowanie pełnomorskie, pod warunkiem że co najmniej 50 % przychodów z działalności faktycznie wykonywanej w ciągu roku podatkowego przez holownik stanowią przychody uzyskane z usługi transportu morskiego innego niż holowanie do portu i z portu,

(iv)	pogłębianie, pod warunkiem, że 50 % przychodów z całości działalności faktycznie wykonywanej w ciągu roku przez pogłębiarkę stanowią przychody z transportu wydobytych materiałów na pełnym morzu.

(27)

W Ustawie o podatku tonażowym pod pojęciem żeglugi międzynarodowej należy rozumieć żeglugę morską wykonywaną między portami polskimi a portami zagranicznymi, żeglugę morską między portami zagranicznymi lub żeglugę morską między portami polskimi, pod warunkiem, że podróż ta stanowi odcinek dalszej podróży morskiej do portu zagranicznego. W związku z tym, żegluga jedynie w granicach Polski (kabotaż) nie może zostać objęta podatkiem tonażowym na podstawie obecnej Ustawy o podatku tonażowym.

(28)

Dodatkowo pewna działalność pomocnicza związana z usługami w zakresie transportu towarów lub pasażerów lub mająca na celu wspomaganie działalności głównej może również podlegać opodatkowaniu podatkiem tonażowym. Artykuł 3 ust. 2 Ustawy o podatku tonażowym wymienia działania pomocnicze, które również mogą zostać objęte podatkiem tonażowym, pod warunkiem, że mają związek ze świadczeniem kwalifikujących się usług wymienionych powyżej. Działalność pomocnicza, to działalność w zakresie:

(i)	dzierżawy i użytkowania kontenerów,

(ii)	prowadzenia działalności załadunkowej, rozładunkowej i naprawczej,

(iii)

prowadzenia terminali pasażerskich,

(iv)	sprzedaży towarów i usług na pokładzie statków pasażerskich i pasażersko-towarowych w celu ich konsumpcji na pokładzie statku,

(v)	prowadzenia działalności kantorowej na pokładzie statków pasażerskich i pasażersko-towarowych skierowanej jedynie do pasażerów statku, pod warunkiem, że taka działalność pozostaje w związku z działalnością główną,

(vi)	dowozu lądowego i morskiego ładunków i pasażerów,

(vii)

przewozu ładunków i pasażerów w transporcie multimodalnym,

(viii)

zarządu nad statkami,

(ix)	świadczenia usług agentów i maklerów morskich, usług brokerskich i usług agencji zatrudniania, związanych z załogą statku,

(x)	działalności polegającej na wynajmie, dzierżawie lub wyczarterowaniu statku.

(29)

Artykuł 3 ust. 3 Ustawy o podatku tonażowym zawiera wykaz działalności, która nie może podlegać opodatkowaniu podatkiem tonażowym:

(i)	poszukiwania, badania geologiczne oraz wydobycie zasobów mineralnych z dna morskiego,

(ii)	rybołówstwo lub przetwórstwo rybne,

(iii)

budowa portów morskich, budowa i remont infrastruktury portowej lub urządzeń portowych,

(iv)	budowa elektrowni wiatrowych,

(v)	budowa rurociągów przesyłowych na dnie morza,

(vi)	budowa dróg wodnych lub pogłębianie dna dróg i zbiorników wodnych,

(vii)

prace podwodne,

(viii)

świadczenie usług pilotowych w granicach portów morskich,

(ix)	żegluga pasażerska w granicach portów i przystani morskich,

(x)	edukacja, badania naukowe, sport lub transport rekreacyjny,

(xi)	eksploatacja statków stale zakotwiczonych lub zacumowanych, które nie posiadają zdolności żeglugowej,

(xii)

holowanie, chyba że co najmniej 50 % przychodów z działalności faktycznie wykonywanej w ciągu roku przez holownik stanowią przychody uzyskane z usługi holowania innego niż holowania do i z portu oraz w granicach portu,

(xiii)

pogłębianie, chyba że 50 % przychodów z całości działalności faktycznie wykonywanej w ciągu roku przez pogłębiarkę stanowią przychody z transportu wydobytych materiałów na pełnym morzu.

2.7.3. Kwalifikujące się podmioty

(30)	Przedsiębiorstwami kwalifikującymi się do objęcia pomocą są przedsiębiorstwa armatorskie spełniające określone kryteria.

(31)

Zgodnie z art. 2 ust. 3 Ustawy o podatku tonażowym armator to osoba fizyczna lub osoba prawna, spółka z nieograniczoną odpowiedzialnością, spółka cywilna, spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna lub spółka kapitałowa w organizacji, mająca odpowiednio miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd w Polsce i posiadająca ważny Dokument Zgodności wydany zgodnie z Międzynarodową konwencją o bezpieczeństwie życia na morzu (11). Armator taki musi spełniać przynajmniej jeden z warunków:

—	we własnym imieniu uprawiać żeglugę statkiem morskim własnym lub cudzym,

—	być właścicielem statku, nie uprawiając jednocześnie we własnym imieniu żeglugi statkiem własnym lub cudzym, lub

—	zarządzać cudzym statkiem, w cudzym imieniu i na cudzą rzecz na podstawie umowy.

(32)

Władze polskie dokładniej określają (12), że przedsiębiorstwa kwalifikujące się do objęcia podatkiem mogą być:

—	osobami fizycznymi, spółkami cywilnymi osób fizycznych, spółkami jawnymi osób fizycznych oraz spółkami komandytowo-akcyjnymi, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, usług i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 800 000 EUR,

—	spółkami handlowymi (osobowymi i kapitałowymi, w tym również w organizacji), a także innymi osobami prawnymi,

—

zagranicznymi osobami prawnymi, zagranicznymi jednostkami nie posiadającymi osobowości prawnej oraz zagranicznymi osobami fizycznymi, prowadzącymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność osobiście, przez osobę upoważnioną lub przy pomocy pracowników — w odniesieniu do działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na wielkość przychodów,

—	innymi jednostkami nie wymienionymi powyżej, jeżeli otrzymują one na realizację zadań zleconych dotacje lub subwencje z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego lub funduszów celowych — od początku roku obrotowego, w którym dotacje lub subwencje zostały im przyznane.

(33)

W związku z zarządzaniem strategicznym, przedsiębiorstwo objęte podatkiem tonażowym musi podejmować decyzje w kwestii znacznych wydatków kapitałowych oraz obniżenia kapitału z terytorium Polski. Przy ocenie powyższych kwestii, władze polskie wezmą pod uwagę stopień, w jakim zagraniczni pracownicy pracują pod kierunkiem pracowników polskich. lub w jakim odpowiadają przed pracownikami polskimi. W ocenie czy strategiczna działalność przeprowadzana jest z terytorium Polski ważne również będzie umiejscowienie głównej siedziby, włączając w to miejsce pracy kadry zarządzającej szczebla wyższego oraz miejsce, z którego podejmowane są decyzje zarówno rady nadzorczej, jak i zarządu.

(34)

W przypadku zarządzania komercyjnego, organy podatkowe sprawdzą, czy działalność w zakresie planowania tras, przyjmowania rezerwacji dla pasażerów lub załadunku, zaopatrzenia statku, zarządzania i szkolenia pracowników, technicznego zarządzania statkami, włącznie z podejmowaniem decyzji w sprawie napraw i przeglądu statków, ma miejsce w Polsce. Znaczenie ma także zachowanie takich miejsc, jak centra szkoleń, terminale, itp. w Polsce oraz zakres w jakim zagraniczne biura lub oddziały pracują pod kierownictwem personelu umiejscowionego w Polsce. Fakt, że statek pływa pod polską banderą, jest zarejestrowany, ubezpieczony lub finansowany w Polsce może działać jako dodatkowy argument na poparcie elementów wskazanych powyżej. W każdym razie przedsiębiorstwo musi przejść obie części oceny: badanie zarządzania strategicznego oraz zarządzania komercyjnego, z wynikiem pozytywnym.

(35)

Podsumowując, przedsiębiorstwo kwalifikujące się do objęcia pomocą musi spełniać trzy kryteria:

—	podlegać opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób prawnych lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych;

—	wykorzystywać w swej działalności kwalifikujące się statki, pływające pod polską banderą;

—	oraz wykonywać nad nimi zarząd strategiczny i komercyjny z terytorium Polski.

2.7.4. Środki zabezpieczające

(36)	System pomocy przewiduje pewne środki zabezpieczające uniemożliwiające niekontrolowane przysparzanie korzyści z działań w Polsce lub w innych krajach, które nie spełniają kryteriów kwalifikacji.

(37)

Po pierwsze należy przypomnieć, że podatek tonażowy będzie funkcjonował w ramach polskiego systemu podatkowego. System ten opiera się głównie na:

—	Ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (13); oraz

—	Ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (14).

2.7.5. Weryfikacja transakcji w ramach grupy spółek na zasadzie ceny rynkowej

(38)

Przepisy dwóch wyżej wspomnianych obecnie obowiązujących ustaw podatkowych zawierają uregulowania uniemożliwiające »przerzucanie« dochodu ze spółki stowarzyszonej nieopodatkowanej podatkiem tonażowym do spółki opodatkowanej tym podatkiem. Artykuł 11 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (15) (i odpowiednio art. 25 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (16)) stanowi, że jeśli podatnicy powiązani są ze sobą w sposób ustalony lub narzucony przez te przepisy, i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały — dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań. Władze polskie są zdania, że zasada ta odnosi się również mutatis mutandis do transakcji między spółkami stowarzyszonymi opodatkowanymi podatkiem tonażowym a spółkami stowarzyszonymi nieopodatkowanymi tym podatkiem. W tym celu dochody takich podatników określa się w drodze oszacowania przy zastosowaniu metod wskazanych w odpowiedniej ustawie podatkowej (tj. w Ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych lub Ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych).

(39)

Dodatkowo, zgodnie z art. 9 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 25a Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, którzy zawierają transakcje z podmiotami powiązanymi mają obowiązek sporządzania szczególnej dokumentacji podatkowej. Istnieje obowiązek przedłożenia takiej dokumentacji na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej. Dokumentacja ta musi stanowić dowód na to, że przeprowadzone transakcje nie różnią się od transakcji zawieranych przez podmioty niezależne, a jeśli odbiegają od transakcji rynkowych, należy udokumentować, że jest to uzasadnione racjonalnymi przesłankami. Przepisy obu ustaw o podatku dochodowym przewidują szczególną stawkę podatku w wysokości 50 %, która ma zastosowanie do oszacowanego dochodu podatników podlegających opodatkowaniu w Polsce, jeśli podatnicy ci nie przedstawią organom podatkowym wymaganej przez przepisy dokumentacji w zakresie transakcji z powiązanymi z nimi spółkami.

(40)

Przepisy te będą stosowane również w odniesieniu do podatników opodatkowanych podatkiem tonażowym będących jednocześnie płatnikami podatku dochodowego w odniesieniu do działalności, która nie kwalifikuje się do objęcia podatkiem tonażowym. Obowiązujące przepisy prawne umożliwiają dokonywanie weryfikacji osiągniętego zysku poprzez sprawdzenie kosztów uzyskania przychodów i kosztów podatkowych. Natomiast w przypadku podatku tonażowego opodatkowaniu podlega inna kategoria dochodu niezwiązana z przychodami i kosztami w rozumieniu ustaw o podatku dochodowym. Jest ona uzależniona jedynie od tonażu posiadanych statków i okresu ich eksploatacji.

(41)

W związku z powyższym Polska uważa, że ustawodawstwo podatkowe zawiera już środki zabezpieczające uniemożliwiające niekontrolowane przysparzanie korzyści oparte na zasadzie ceny rynkowej, które są wystarczające do wykrycia i skorygowania transakcji między podmiotami powiązanymi, zawieranych po cenie innej niż cena rynkowa.

2.7.6. Odrębna księgowość

(42)	Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o podatku tonażowym działalność armatora objętą podatkiem tonażowym należy oddzielić od innych rodzajów prowadzonej przez niego działalności.

(43)

Armatorzy podlegający Ustawie o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (17), tj. ci, którzy zarejestrowali swą działalność lub główne miejsce zarządzania w Polsce, zobowiązani są w prowadzonej ewidencji księgowej do oddzielenie aktywów i pasywów, przychodów i związanych z nimi kosztów w odniesieniu do poszczególnych rodzajów działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem tonażowym oraz tych, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem tonażowym. Ponadto armatorzy opodatkowani podatkiem tonażowym są zobowiązani prowadzić w okresie opodatkowania podatkiem tonażowym odrębny wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z działalnością objętą tym podatkiem.

(44)

Polskie ustawodawstwo podatkowe (18) zezwala organom podatkowym na dokonanie, jeśli to konieczne, określenia zysków z różnego rodzaju działalności prowadzonej przez podatników w drodze oszacowania. Podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej (lub księgi przychodów i rozchodów w przypadku podatku dochodowego od osób fizycznych) w sposób zapewniający możliwość określenia wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za dany rok podatkowy. W przedstawianych przez siebie dokumentach armatorzy objęci podatkiem tonażowym muszą uwzględnić środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne oraz wszelkie informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych.

(45)

W sytuacji gdy armator objęty podatkiem tonażowym prowadzi działalność objętą podatkiem tonażowym oraz inną działalność objętą podatkiem dochodowym, wówczas jest on zobowiązany w ewidencji księgowej wyodrębnić przychody i związane z nimi koszty, pochodzące z obu rodzajów działalności. W ten sposób obowiązujące przepisy podatkowe uniemożliwiają transfer dochodów lub zysku z działalności nieopodatkowanej podatkiem tonażowym do działalności nim opodatkowanej.

(46)	W konsekwencji władze polskie są zdania, że obecne ustawodawstwo podatkowe w wystarczający sposób określa zasady podziału nie tylko przychodów i kosztów, lecz także zadłużenia i kapitalizacji w odniesieniu do podatku tonażowego w zakresie działalności objętej oraz nieobjętej tym podatkiem.

2.7.7. Minimalny udział we własności floty

(47)

Ustawa o podatku tonażowym nie ustanawia wymogu minimalnego udziału armatorów opodatkowanych podatkiem tonażowym we własności floty. W szczególności dochody z czarterowania statków na zasadzie czarteru na czas, czarteru na podróż lub umowy o zafrachtowanie lub z komercyjnego zarządzania cudzymi statkami mogą najwyraźniej bez żadnych ograniczeń zostać objęte podatkiem tonażowym.

2.7.8. Zasady dotyczące nakładów finansowych

(48)

Żadne ulgi podatkowe, takie jak amortyzacja majątku, nie przysługują w odniesieniu do części nakładów finansowych netto związanej z działalnością objętą podatkiem tonażowym. Aktywa brane pod uwagę w odniesieniu do działalności objętej podatkiem tonażowym to kwalifikujące się statki, aktywa trwałe częściowo lub w całości wykorzystywane do wykonywania tej działalności oraz aktywa łatwo zbywalne i powiązane. Jedynie ta część kosztów odsetek oraz strat kursowych, która związana jest z działalnością nieobjętą podatkiem tonażowym, będzie podlegać odliczeniu od dochodu pochodzącego z działalności opodatkowanej podatkiem dochodowym od osób prawnych.

2.7.9. Opcja »wszystko albo nic«

(49)

Artykuły 3 oraz 4 Ustawy o podatku tonażowym stanowią, że armator opodatkowany podatkiem tonażowym rozlicza w ten sposób całą działalność kwalifikującą się do objęcia tym podatkiem wykonywaną z wykorzystaniem wszystkich posiadanych statków kwalifikujących się do objęcia tym podatkiem. Nie jest możliwe wybiórcze korzystanie z systemu podatku tonażowego.

(50)

Zasadę tą stosuje się także w odniesieniu do grup przedsiębiorstw. Wszystkie przedsiębiorstwa z danej grupy przedsiębiorstw kwalifikujące się do objęcia podatkiem tonażowym podlegające opodatkowaniu w Polsce muszą przyjąć sposób opodatkowania podatkiem tonażowym w odniesieniu do wszystkich rodzajów działalności kwalifikujących się do objęcia podatkiem tonażowym, w momencie gdy jedno z nich wybierze ten sposób opodatkowania.

(51)

Zasada ta ma celu uniknięcie sytuacji, w której armatorzy opodatkowani podatkiem tonażowym wybieraliby opodatkowanie podatkiem tonażowym w odniesieniu do statków przynoszących dochody, zachowując opodatkowanie zwyczajnym podatkiem dochodowym tej części floty, która przynosi straty. W Ustawie o podatku tonażowym brak jest szczegółowych przepisów dotyczących grup przedsiębiorstw, gdyż znajdują się one w Ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

(52)

Jako grupę przedsiębiorstw należy rozumieć wszystkie przedsiębiorstwa kontrolowane przez jedną osobę fizyczną, lub w przypadku, gdy przedsiębiorstwo nie jest kontrolowane w ten sposób, to przedsiębiorstwo oraz inne przedsiębiorstwa przez nie kontrolowane. Zgodnie z tymi przepisami osoba kontroluje przedsiębiorstwo, jeśli jest zdolna do kontrolowania lub nabycia kontroli, w sposób bezpośredni lub pośredni, działalności tego przedsiębiorstwa.

(53)

Zgodnie z art. 11 Ustawy o podatku tonażowym, w przypadku połączenia się armatorów, z których przynajmniej jeden opodatkowany jest podatkiem tonażowym lub w przypadku, gdy armator opodatkowany podatkiem tonażowym przejmuje innego armatora, nowo utworzone przedsiębiorstwo będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem tonażowym w odniesieniu do całości posiadanej kwalifikującej się floty.

(54)

Kierując się tą samą logiką, w celu uniemożliwienia wybiórczego korzystania przez armatorów z tego systemu, tj. uniemożliwienia stosowania strategii polegającej na jednoczesnym wyborze najkorzystniejszych aspektów podatku dochodowego i podatku tonażowego w odniesieniu do kwalifikujących się rodzajów działalności, armatorzy objęci podatkiem tonażowym nie mogą przez określony czas zrezygnować z tej formy opodatkowania. Okres ten, nazwany ’okresem opodatkowania podatkiem tonażowym« wprowadzony został do ustawy w celu uniemożliwienia armatorom dowolnej zmiany formy opodatkowania z podatku tonażowego na podatek dochodowy zależnie od posiadanych aktualnie długów lub dochodów. Okres opodatkowania podatkiem tonażowym określony w Ustawie o podatku tonażowym wynosi 5 lat.

2.8. Bandera

(55)	Zgłoszony przez Polskę system podatku tonażowego ściśle związany jest z podnoszoną banderą, tzn. ze spełnieniem przez kwalifikujące się statki warunku zarejestrowania w polskim rejestrze okrętowym.

2.9. Inne programy pomocy

(56)	Na gruncie posiadanych przez Komisję informacji, nie istnieje obecnie żaden system pomocy na rzecz transportu morskiego w Polsce.

2.10. Zobowiązania strony polskiej

(57)

Władze polskie zobowiązały się w swoim zgłoszeniu do:

—	przedkładania Komisji rocznych sprawozdań dotyczących zmian stanu zarejestrowanej w Polsce floty oraz zatrudnienia marynarzy, wskazujących liczbę armatorów lub grup armatorów objętych podatkiem tonażowym; oraz

—	ponownego zgłoszenia systemu podatku tonażowego po upływie okresu 10 lat (19).

3. OCENA POMOCY

3.1. Istnienie pomocy zgodnie z art. 87 ust. 1 Traktatu WE

(58)

Zgodnie z art. 87 ust. 1 Traktatu WE, wszelka pomoc przyznawana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna ze wspólnym rynkiem w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

(59)

Dzięki systemowi podatku tonażowego, władze polskie przewidują przyznanie pomocy poprzez obniżenie podatków, które w innym wypadku musiałyby ponosić przedsiębiorstwa w tym sektorze, przy użyciu zasobów państwowych, faworyzując przez to pewien rodzaj działalności, w związku z faktem, że środek ten odnosi się do sektora międzynarodowego transportu morskiego. Tego rodzaju pomoc grozi zakłóceniem konkurencji i może wpływać na handel miedzy państwami członkowskimi, ponieważ działalność w zakresie transportu morskiego prowadzona jest głównie na poziomie międzynarodowym. W związku z tym, Komisja uznaje, że środek dotyczy pomocy państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE. Władze polskie nie próbowały zakwestionować tej oceny. Niniejsza opinia Komisji zgodna jest z poprzednią praktyką Komisji w tym zakresie (20).

3.2. Podstawa prawna oceny

(60)

W rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu WE pomoc przeznaczona na wsparcie rozwoju niektórych rodzajów działalności gospodarczej lub niektórych sektorów gospodarki może być traktowana jako zgodna ze wspólnym rynkiem w przypadku, gdy nie zakłóca, w sposób sprzeczny ze wspólnym interesem, warunków wymiany handlowej i stanowić podstawę do wyłączenia jej spod ogólnego zakazu pomocy państwa. Komisja uznaje, że art. 87 ust. 3 lit. c) traktatu WE stanowi zatem stosowną podstawę prawną do analizy niniejszego programu pomocy.

(61)

W tym konkretnym przypadku pomoc dla sektora morskiego musi być zbadana w świetle Wytycznych Wspólnoty w sprawie pomocy państwa dla transportu morskiego (21) z 2004 r. (dalej zwanych »Wytycznymi«). Wytyczne te określają warunki, na jakich zezwala się państwom członkowskim na tworzenie niektórych programów pomocy państwa w celu wsparcia przemysłu transportu morskiego, jeśli służą one realizacji ogólnych celów takich, jak:

—	udoskonalenie bezpiecznego, wydajnego i przyjaznego dla środowiska transportu morskiego,

—	zachęcanie do rejestrowania statków pod banderami państw członkowskich lub ich powrotu pod te bandery,

—	wspieranie konsolidacji konglomeratu morskiego posiadającego siedziby w państwach członkowskich, przy jednoczesnym utrzymaniu wszechstronnie konkurencyjnej floty na rynkach światowych,

—	utrzymanie i udoskonalenie morskiego know-how oraz ochronę i promowanie zatrudnienia marynarzy z państw członkowskich UE i państw EFTA, a także

—	wspieranie promocji nowych usług w dziedzinie transportu morskiego bliskiego zasięgu zgodnie z białą księgą poświęconą polityce transportowej Wspólnoty.

3.3. Poprzednie decyzje dotyczące podobnych programów pomocy w państwach członkowskich

(62)

W przeciągu ostatnich 11 lat Komisja zatwierdziła na wyżej wspomnianej podstawie prawnej wiele programów pomocowych na rzecz sektora transportu morskiego opartych na podatku tonażowym, w których zawarte były podobne przepisy (22).

—	niderlandzki system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 738/95, zatwierdzona dnia 20 marca 1996 r.);

—	niemiecki system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 396/98, zatwierdzona dnia 25 listopada 1998 r.);

—	angielski system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 790/99, zatwierdzona dnia 2 sierpnia 2000 r.);

—	hiszpański system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 736/01, zatwierdzona dnia 27 lutego 2002 r.);

—	duński system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 563/01, zatwierdzona dnia 12 marca 2002 r.);

—	fiński system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 195/02, zatwierdzona dnia 16 października 2002 r.);

—	irlandzki system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 504/02, zatwierdzona dnia 11 grudnia 2002 r.);

—	belgijski system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 433/02, zatwierdzona dnia 19 marca 2003 r.);

—	francuski system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 737/02, zatwierdzona dnia 13 maja 2003 r.);

—	system opodatkowania podatkiem tonażowym w hiszpańskim Kraju Basków (pomoc N 572/02, zatwierdzona dnia 5 lutego 2003 r.)

—	włoski system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 114/04, zatwierdzona dnia 20 października 2004 r.);

—	litewski system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 330/05, zatwierdzona dnia 19 lipca 2006 r.).

3.4. Ocena zgodności

(63)	Rozdział 3.1 Wytycznych wyraźnie wskazuje na system opodatkowania przedsiębiorstw podatkiem tonażowym jako przykład środków podatkowych, które »zabezpieczają wysokojakościowe zatrudnienie w sektorze morskim na lądzie« i w związku z tym mogą być uznane za zgodne ze wspólnym rynkiem (23).

(64)

Wytyczne wyznaczają jednakże pewne kryteria, które system taki musi spełnić, aby mógł zostać uznany za zgodny ze wspólnym rynkiem. Ponadto w dotychczas przyjętych decyzjach w sprawie systemów opodatkowania podatkiem tonażowym Komisja rozwinęła przywołaną powyżej w pkt 62 ugruntowaną praktykę w sposobie oceny, czy dane zgłoszenie spełnia wspomniane kryteria, w celu zapobieżenia zakłóceniom konkurencji we Wspólnocie.

(65)

W dalszej części niniejszego dokumentu Komisja dokona oceny zgłoszonego programu pomocy pod względem spełnienia przez niego kryteriów zawartych w Wytycznych. Ocena ta wymaga zbadania programu pod względem działalności, statków oraz przedsiębiorstw kwalifikujących się do objęcia programem, zbadania środków zabezpieczających uniemożliwiających niekontrolowane przysparzanie korzyści z działań, które nie spełniają kryteriów kwalifikacji, zbadania czy spełnione są warunki odnoszące się do pułapu określonego w rozdziale 11 Wytycznych oraz do obowiązku przedkładania sprawozdań ustanowionego w rozdziale 12 Wytycznych.

3.4.1. Badanie zakresu programu

3.4.1.1. Kwalifikująca się działalność

Podstawowa kwalifikująca się działalność

(66)

Komisja nie ma zastrzeżeń co do zgodnej z Wytycznymi możliwości objęcia podatkiem tonażowym międzynarodowego transportu morskiego ładunków i/lub pasażerów. Komisja przypomina, że w wielu spośród wyżej wspomnianych decyzji nie wprowadzano żadnego rozróżnienia pomiędzy transportem międzynarodowym a kabotażem i w związku z tym można stwierdzić, że Komisja zaaprobowała objęcie kabotażu morskiego podatkiem tonażowym. Praktyka Komisji nie stoi więc na przeszkodzie temu, aby Polska rozszerzyła system opodatkowania podatkiem tonażowym również na usługi kabotażu.

(67)

W odniesieniu do holowania, Wytyczne stanowią, że »holowanie« jest objęte zakresem ich stosowania, tylko jeżeli ponad 50 % działań holowniczych faktycznie wykonanych w danym roku przez holownik stanowi »transport morski«. Czas oczekiwania można proporcjonalnie włączyć do tej części działań wykonanych przez holownik, która stanowi »transport morski«.

(68)

W odniesieniu do pogłębiania Wytyczne zawierają podobne przepisy: »Niemniej rozwiązania fiskalne przewidziane dla przedsiębiorstw (takie jak podatek tonażowy) można także stosować do tych jednostek pogłębiających, których działalność polega na ‘transporcie morskim’ — tj. transporcie dalekomorskim wydobytego materiału — przez ponad 50 % rocznego czasu pracy oraz wyłącznie w odniesieniu do takich właśnie działań transportowych«.

(69)

Komisja jest zdania, że zarówno w przypadku holowania, jak i pogłębiania, odpowiednim kryterium do zmierzenia czy osiągnięto próg 50 % jest czas pracy danego holownika lub pogłębiarki w roku podatkowym, a nie, jak stanowi Ustawa o podatku tonażowym, wysokość wypracowanego dochodu. Mimo tego, że obliczenia oparte na wysokości dochodu mogą w niektórych przypadkach prowadzić do uzyskania takiego samego wyniku, jak obliczenia oparte na czasie pracy, na obecnym etapie Komisja uważa, że Polska musi wprowadzić zmiany lub dodatkowe wyjaśnienia do Ustawy o podatku tonażowym w tej kwestii.

(70)

Komisja pragnie zwrócić uwagę Polski na fakt, że wspomniany próg może jedynie być obliczany w odniesieniu do działalności, która dokładnie odpowiada definicji transportu morskiego w rozumieniu prawa Unii Europejskiej, w świetle rozporządzeń Rady (EWG) nr 4055/86 (24) oraz (EWG) nr 3577/92 (25), do których Wytyczne bezpośrednio się odwołują. Na tej podstawie transport morski może być zdefiniowany jako »przewóz pasażerów lub towarów na rzecz klienta drogą morską między portami lub portami a urządzeniami oddalonymi od brzegu«. Dlatego też definicja oparta na zasadzie wyłączenia, jak np. na podstawie listy zawartej w art. 3 ust. 3 Ustawy o podatku tonażowym nie może być sama w sobie wystarczająca. Podobnie sam fakt, że wspomniany artykuł wyklucza holowanie z portu oraz w obrębie portu może być niewystarczający.

(71)

Należy wspomnieć, że Trybunał Sprawiedliwości wyjaśnił pojęcie transportu morskiego w swoim niedawnym wyroku z dnia 11 stycznia 2007 r. w sprawie C-251/04, Komisja przeciwko Grecji, w odniesieniu do kwestii czy działalność holownicza może stanowić transport morski: »[…] charakter i cechy holowania są inne niż kabotażu, zdefiniowanego w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 3577/92. Choć holowanie jest usługą z reguły świadczoną za wynagrodzeniem, nie polega ono zasadniczo na bezpośrednim przewozie pasażerów lub towarów drogą morską. Polega ono raczej na pomocy w przemieszczeniu statku, wiertnicy, platformy lub boi. Holownik, który wspomaga statek przy manewrowaniu, dostarcza mu dodatkowy napęd, lub zastępuje jego silniki w razie awarii, udziela pomocy temu statkowi przewożącemu pasażerów lub towary, lecz nie jest sam statkiem transportującym«. Trybunał stwierdził również, że rozporządzenie (EWG) nr 3577/92 nie obejmuje »usług powiązanych, akcesoryjnych lub pomocniczych w stosunku do świadczenia usług transportu morskiego« (26).

(72)

W świetle cytowanego wyroku, pojęcie transportu morskiego dla celów wytycznych w zakresie pomocy państwa musi być interpretowane wąsko, jako obejmujące jedynie bezpośredni przewóz pasażerów lub towarów drogą morską między dwoma portami lub portem a urządzeniami oddalonymi od brzegu. W tym kontekście Komisja wyraża wątpliwość czy ewentualne objęcie podatkiem tonażowym holowania i/lub pogłębiania, w sposób przedstawiony w zgłoszeniu, pozostaje w zgodzie z tymi zasadami.

Działalność pomocnicza w transporcie morskim

(73)

Nie naruszając treści poprzednich akapitów oraz pozostając w zgodzie z kierunkami wyznaczonymi przez praktykę (27), Komisja nie sprzeciwia się objęciu przez polski system opodatkowania podatkiem tonażowym następujących rodzajów działalności pomocniczej, które pozostają w ścisłym związku ze świadczeniem usług w transporcie morskim:

a)	dzierżawy i użytkowania kontenerów,

b)	prowadzenia działalności załadunkowej, rozładunkowej i naprawczej,

c)	prowadzenia terminali pasażerskich,

d)	sprzedaży towarów i usług na pokładzie statków pasażerskich i pasażersko-towarowych w celu ich konsumpcji na pokładzie statku,

e)	prowadzenia działalności kantorowej na pokładzie statków pasażerskich i pasażersko-towarowych skierowanej jedynie do pasażerów statku, pod warunkiem, że taka działalność pozostaje w związku z działalnością główną,

f)	dowozu lądowego i morskiego ładunków i pasażerów,

g)	przewozu ładunków i pasażerów w transporcie multimodalnym.

(74)

Komisja jest zdania, że wyżej wymienione rodzaje działalności są integralna częścią transportu morskiego i muszą zostać włączone w zakres podatku tonażowego. Wymienione rodzaje działalności podlegają objęciu podatkiem tonażowym, jeśli wykonywane są bezpośrednio przez armatora opodatkowanego podatkiem tonażowym.

(75)

Komisja uważa, że usługi transportu morskiego w zakresie pozostałych rodzajów działalności spełniających kryteria kwalifikacji, powinny zostać podzielone na trzy główne grupy:

—	komercyjne zarządzanie statkami;

—	techniczne zarządzanie statkami (tankowanie paliwa, zaopatrzenie w żywność, ubezpieczenie, wydawanie świadectw zgodności statków, konserwacja, itd.); oraz

—	zarządzanie załogą (umowy o pracę, odnowienie załogi, itd.).

(76)	W odniesieniu do zarządzania statkami Wytyczne stanowią, że ’przedsiębiorstwa armatorskie mogą się ubiegać o pomoc wyłącznie dla tych statków, w przypadku których powierzono im pełne zarządzanie techniczne i zarządzanie załogą«.

(77)

Sytuację, w której statek czarterowany jest bez załogi (czarter samej łodzi) (28), zazwyczaj traktuje się jako przybliżoną do sytuacji korzystania z własnego statku. Mimo, że osoba czarterująca statek nie posiada prawnego tytułu do statku, ponosi większą część, jeśli nie całość odpowiedzialności za zarządzanie statkiem i/lub załogą. Statek może również być czarterowany wraz z załogą (czarter na czas) (29). W takiej sytuacji osoba czarterująca nie jest zazwyczaj odpowiedzialna za wszystkie aspekty związane z zarządzaniem. Tego rodzaju statki mogą zostać opodatkowane podatkiem tonażowym, ale z pewnymi ograniczeniami. Kwestia zarządzania staje się ważna w celu określenia czy statki spełniają warunki konieczne do objęcia podatkiem tonażowym. Komisja jest zdania, że w takich przypadkach do zachowania prawa do korzystania z podatku tonażowego nie wystarczy, aby armatorzy objęci podatkiem tonażowym prowadzili działalność jedynie w zakresie części z trzech wymienionych grup — konieczne jest łączne wypełnianie trzech wymienionych funkcji.

(78)

Można dodatkowo zacytować Wytyczne, które stanowią, że ’przedsiębiorstwa armatorskie mogą się ubiegać o pomoc wyłącznie dla tych statków, w przypadku których powierzono im pełne zarządzanie techniczne i zarządzanie załogą. Aby stać się uprawnionymi, armatorzy muszą w szczególności przyjąć od właściciela pełną odpowiedzialność za eksploatację statków, jak również przejąć od właściciela wszelkie prawa i obowiązki, które nakłada Kodeks ISM«. W praktyce oznacza to, że jeśli armator zarządzający statkiem nie zapewnia zarządzania komercyjnego, musi wypełniać jednocześnie przynajmniej dwie pozostałe funkcje.

(79)	Inaczej mówiąc, armatorzy mogą osiągać dochody poprzez wypełnianie jednej lub dwóch z wyżej wymienionych funkcji w odniesieniu do cudzych statków. Dzieje się tak na przykład, gdy przedsiębiorstwo armatorskie zapewnia odpłatnie zarządzanie komercyjne konsorcjum przewoźników.

(80)

Pod tym względem władze polskie zmieniły treść zgłoszenia pismem z dnia 6 czerwca 2007 r. stwierdzając, że zarządzający statkiem mogą zostać objęci podatkiem tonażowym jedynie pod warunkiem, że jednocześnie będą zapewniać zarówno zarządzanie załogą, jak i techniczne zarządzanie statkami. Warunek ten odnosi się zarówno do przedsiębiorstw jedynie zarządzających statkami, jak i do armatorów, który świadczą na rzecz stron trzecich usługi w zakresie technicznego zarządzania statkami i/lub ich załogą w odniesieniu do floty objętej umową dotyczącą zarządzania. Przedsiębiorstwa te, jeśli spełnią powyższy warunek, zostaną opodatkowane podatkiem tonażowym obliczanym na podstawie pojemności zarządzanej przez nie floty, tak jakby były przedsiębiorstwami świadczącymi usługi w transporcie morskim.

(81)

W szczególności w odniesieniu do zarządzania statkami władze polskie przypomniały, że na podstawie art. 2 ust. 3 Ustawy o podatku tonażowym armator, który zarządza cudzym statkiem, w cudzym imieniu i na cudzą rzecz może zostać opodatkowany podatkiem tonażowym pod warunkiem, że posiada ważny Dokument Zgodności, stwierdzający, że zarządzający statkiem przejmuje od armatora wszystkie prawa i obowiązki nałożone przez Międzynarodowy Kodeks Zarządzania Bezpieczeństwem.

(82)

W odróżnieniu od zarządzania statkiem, zarządzanie komercyjne polega na wypełnianiu wszystkich obowiązków handlowych oraz wzięciu odpowiedzialności za stosunki z klientami w imieniu armatora lub osoby czarterującej statek. Dzieje się tak np. w sytuacji, kiedy przedsiębiorstwu armatorskiemu powierza się sprawowanie zarządzania konsorcjum przewoźników, do którego samo należy. Komisja rozumie, że opłaty pochodzące z takiego zarządzania komercyjnego objęte są opodatkowaniem jako ’opłaty brokerskie«, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 9 Ustawy o podatku tonażowym z dnia 24 sierpnia 2006 r.

(83)

W każdym z tych przypadków Komisja jest zdania, że można zaakceptować opodatkowanie tego typu dochodów podatkiem tonażowym z powodu konieczności zachowania pewnej elastyczności, jednakże możliwość objęcia tym podatkiem musi być ograniczona w sposób, który sprawi, że przedsiębiorstwa opodatkowane podatkiem tonażowym nie stracą cech przedsiębiorstw świadczących usługi w transporcie morskim.

(84)

W związku z tym Komisja uważa, że dochody płynące z zarządzania statkami we własnym lub w cudzym imieniu mogą zostać objęte podatkiem tonażowym, jeśli armator opodatkowany podatkiem tonażowym zapewnia:

—	albo jednoczesne zarządzanie załogą i techniczne zarządzanie danymi statkami,

—	albo ich zarządzanie komercyjne,

pod warunkiem, że tonaż tych statków nie przekracza czterokrotności tonażu statków, w odniesieniu do których armator opodatkowany podatkiem tonażowym zapewnia jednocześnie zarządzanie załogą, zarządzanie techniczne i komercyjne (30).

(85)	Komisja przypomina, że tonaż statków, w odniesieniu do których armator spełnia niektóre funkcje w cudzym imieniu musi również być brany pod uwagę przy obliczaniu podstawy opodatkowania.

(86)

Kończąc należy powiedzieć, że Komisja nie jest przeciwna włączeniu do podatku tonażowego dochodów pochodzących z następującej działalności (art. 3 ust. 2 pkt 8, 9 i 10 Ustawy o podatku tonażowym): ’zarząd statkami«; ’świadczenie usług agentów i maklerów morskich, usług brokerskich i usług agencji zatrudniania, związanych z załogą statku«; ’działalności polegającej na wynajmie, dzierżawie lub wyczarterowaniu statku« pod warunkiem, że całkowity tonaż statków, w odniesieniu do których armator opodatkowany podatkiem tonażowym nie wykonuje samodzielnie jednoczesnego zarządzania technicznego, komercyjnego i zarządzania załogą, nie przekracza czterokrotności tonażu statków, w odniesieniu do których wykonuje takie zarządzanie. Zasada ta ma służyć zapewnieniu, aby program pozostawał w zgodzie z praktyką Komisji, z której wynika, że system opodatkowania podatkiem tonażowym dotyczy właścicieli statków.

(87)

Na obecnym etapie oceny zgłoszenia Komisja ma wątpliwości czy powyższy warunek został w nim spełniony. W ocenie Komisji władze polskie nie dostarczyły jak dotąd wystarczających wyjaśnień w tej kwestii. W związku z tym Komisja wyraża wątpliwości w odniesieniu do zgodności zgłoszonego środka pod wspomnianym względem.

3.4.1.2. Kwalifikujące się statki

(88)

Ustawa o podatku tonażowym zawiera warunek powiązania z banderą. Pozostaje to w zgodności z założeniami polityki Komisji, przyczyniając się do dążenia do powrotu pod bandery europejskie statków kontrolowanych przez interesy Wspólnoty. W związku z tym warunek powiązania z banderą ustanowiony w rozdziale 3.1 akapit 8 Wytycznych automatycznie uważa się za spełniony.

(89)

W odniesieniu do charakteru powiązania między armatorem opodatkowanym podatkiem tonażowym a statkami wykorzystywanymi przez niego do prowadzenia działalności, Komisja nie widzi przeszkód w objęciu podatkiem tonażowym zysków pochodzących z działalności wykonywanej na pokładzie kwalifikujących się statków posiadanych przez armatora lub czarterowanych przez niego na zasadzie czarteru samej łodzi.

(90)

Niemniej jednak włączenie do podatku tonażowego statków, w odniesieniu do których armator opodatkowany podatkiem tonażowym nie wykonuje zarządzania załogą, ani nie zapewnia obsługi technicznej tych statków, jest (jak wskazano powyżej) zależne od spełnienia pewnych warunków. Statki te są zazwyczaj czarterowane na zasadzie czarteru na czas, czarteru na podróż lub umowy o zafrachtowanie. W odniesieniu do tej kwestii praktyka ustalona przez Komisję wymaga, aby flota objęta podatkiem tonażowym czarterowana na zasadzie czarteru na czas, czarteru na podróż lub umowy o zafrachtowanie nie przekraczała czterokrotności tonażu posiadanej floty lub floty czarterowanej na zasadzie czarteru samej łodzi. (31). Nałożenie takiego warunku ma na celu uniknięcie przyznawania prawa do korzystania z podatku tonażowego podatnikom niebędącym właścicielami statków.

(91)	Komisja pragnie zauważyć, że Polska nie wprowadziła w zgłoszonym systemie pomocy żadnych zmian w celu włączenia tego typu warunku do systemu opodatkowania podatkiem tonażowym.

(92)

Mimo że głównym celem Wytycznych oraz omawianych w nich środków jest odpowiedź na kwestię konkurencyjności pomiędzy statkami pływającymi pod banderami Wspólnoty a statkami zarejestrowanymi w rejestrach otwartych, Komisja musi być świadoma istnienia ryzyka stworzenia sytuacji nieuczciwej przewagi pomiędzy armatorami wykorzystującymi statki zarejestrowane w różnych państwach członkowskich. Wytyczne bezpośrednio odwołują się do ’konkurencji podatkowej między państwami członkowskimi (32) « oraz ’coraz większej zbieżności w podejściu państw członkowskich do pomocy dla żeglugi morskiej«. W związku z tym Komisja musi ’utrzymywać bieżącą, sprawiedliwą równowagę (33).« (akapit 18) i pozostawać ’świadoma konieczności utrzymania wysokiego podobieństwa i zbieżności pomiędzy systemami opodatkowania podatkiem tonażowym w obrębie Wspólnoty«.

(93)

W związku z faktem, że władze polskie nie odniosły się do kwestii zawężenia możliwości opodatkowania podatkiem tonażowym statków czarterowanych na zasadzie czarteru na czas poprzez wprowadzenie kryterium czterokrotności tonażu statków będących własnością armatora opodatkowanego podatkiem tonażowym lub czarterowanych przez niego na zasadzie czarteru samej łodzi, Komisja musi na tym etapie wyrazić wątpliwość co do zgodności zgłoszonego programu ze wspólnym rynkiem.

3.4.1.3. Przedsiębiorstwa spełniające kryteria

(94)	Komisja nie widzi przeszkód, aby Ustawa o podatku tonażowym objęła spółki podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Taka możliwość jest wyraźnie przewidziana w Wytycznych (34).

(95)

Niemniej jednak polski system opodatkowania podatkiem tonażowym jest szczególny, ponieważ w odróżnieniu od systemów opodatkowania podatkiem tonażowym zatwierdzonych do tej pory przez Komisję, objęte mogą nim zostać osoby fizyczne podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Na gruncie posiadanej przez siebie wiedzy Komisja stwierdza, że nie posiada ona jak do tej pory żadnego doświadczenia w odniesieniu do systemów opodatkowania podatkiem tonażowym obejmujących swoim zakresem osoby fizyczne lub osoby prawne podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Należy przypomnieć, że sformułowania użyte w Wytycznych wskazują na bezpośrednią zależność między podatkiem tonażowym a podatkiem dochodowym od osób prawnych (35). W związku z tym Komisja zwraca się z prośbą do władz polskich o dostarczenie dodatkowych wyjaśnień w tej kwestii.

(96)

Jeśli chodzi o zarządzanie strategiczne, armatorzy opodatkowani podatkiem tonażowym są zobowiązani do podejmowania strategicznych decyzji dotyczących wydatków kapitałowych oraz obniżenia kapitału z terytorium Polski. Wydaje się, że w przeprowadzaniu oceny tej kwestii władze polskie będą się kierować kryterium fizycznego ulokowania niektórych pracowników, którzy muszą zostać umiejscowieni w Polsce. Znaczenie mieć będzie umiejscowienie siedziby, miejsce pracy kadry zarządzającej szczebla wyższego oraz usytuowanie ciał zarządzających, jak rada zarządzająca i zarząd, które powinny znajdować się w Polsce. W przypadku zarządzania komercyjnego, organy podatkowe dokonają oceny tego, czy takie działania jak planowanie tras, przyjmowanie rezerwacji dla pasażerów lub załadunku, zaopatrzenie statku, zarządzanie i szkolenie pracowników, techniczne zarządzanie statkami, włącznie z podejmowaniem decyzji w sprawie napraw i przeglądu statków, mają miejsce w Polsce. Inne czynniki, jak zachowanie takich miejsc, jak centra szkoleń, terminale etc. w Polsce, zakres w jakim zagraniczne biura lub oddziały pracują pod kierownictwem pracowników umiejscowionych w Polsce oraz fakt, że statek pływa pod polską banderą, jest zarejestrowany, ubezpieczony lub finansowany w Polsce mogą nadać dodatkowego znaczenia elementom wskazanym powyżej.

(97)

Tak restrykcyjne warunki (określone w pkt 33 i 34 powyżej) wydają się zmniejszać możliwość zakładania drugiej siedziby w Polsce przez przedsiębiorstwa armatorskie z innych państw członkowskich oraz korzystania przez nie z omawianego środka, co w konsekwencji może zniechęcać do zakładania drugiej siedziby. W związku z powyższym wydaje się, że tego rodzaju restrykcyjne warunki mogą doprowadzić do zmniejszenia możliwości zakładania filii oraz — na podstawie oceny prima facie, — że mogą przyczynić się do powstania problemów i de facto dyskryminacji i wpłynąć na ograniczenie swobody przedsiębiorczości. W związku z tym Komisja musi na obecnym etapie postępowania, wyrazić wątpliwość co do zgodności tych warunków ze wspólnym rynkiem.

(98)

Ponadto, niezależnie od tego czy rozszerzenie podatku tonażowego na przedsiębiorstwa podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest zgodne ze wspólnym rynkiem, Komisja ma poważne wątpliwości co do zgodności możliwości odliczeń składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne odpowiednio od kwoty podatku oraz podstawy opodatkowania.

(99)

Po pierwsze, jako że systemy opodatkowania podatkiem tonażowym oparte są na fikcyjnym przychodzie określanym na podstawie tonażu statków, a nie realnych dochodach, armatorzy objęci podatkiem tonażowym nie mają prawa korzystania z tych odliczeń (odpisów amortyzacyjnych i innych przywilejów podatkowych), które stanowią część ogólnego systemu opodatkowania.

(100)

Władze polskie argumentowały, że ponieważ każda osoba fizyczna lub prawna podlegająca opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma w polskim systemie podatku dochodowego prawo do tego typu odliczeń, podatnicy opodatkowani podatkiem tonażowym również powinni mieć do tego prawo. Mimo wszystko Komisja ma wątpliwości dotyczące tej argumentacji. Systemy opodatkowania podatkiem tonażowym tworzone są w celu zastąpienia, a nie w celu dopełnienia zwykłych systemów opodatkowania armatorów, a więc w konsekwencji armatorzy objęci podatkiem tonażowym nie zachowują prawa do dokonywania odliczeń, z których normalnie mogliby korzystać. To rozumowanie powinno mieć zastosowanie również w przypadku, gdy armator jest osobą fizyczną opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

(101)

Reasumując, Komisja ma wątpliwości co do kwestii czy w sytuacji, gdy istnieje możliwość objęcia przez podatek tonażowym także osób podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odliczenia składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz na ubezpieczenia społeczne od odpowiednio kwoty podatku i podstawy opodatkowania byłyby zgodne ze wspólnym rynkiem, biorąc pod uwagę ogólną zasadę zabraniającą odliczeń w ramach systemów opodatkowania podatkiem tonażowym.

3.4.2. Ocena środków zabezpieczających

(102)

Aby system opodatkowania podatkiem tonażowym spełniał warunki określone w Wytycznych, muszą mu towarzyszyć odpowiednie środki zabezpieczające uniemożliwiające niekontrolowane przysparzanie korzyści z działań nie związanych z żeglugą morską, a także uniemożliwiające uchylanie się od opodatkowania (36).

3.4.2.1. Weryfikacja transakcji w ramach grupy spółek oparta na zasadzie ceny rynkowej

(103)

Komisja uważa, że państwo członkowskie wprowadzające podatek tonażowy ma obowiązek zapewnienia, aby obowiązujący na jego terenie system podatku tonażowego nie prowadził do sytuacji unikania opodatkowania za pomocą cen transferowych na szkodę innego kraju, w którym spółka stowarzyszona podlega opodatkowaniu. Komisja stwierdza, że powyższy warunek został spełniony.

3.4.2.2. Odrębna księgowość

(104)

Komisja stwierdza, że w związku z faktem, iż Ustawa o podatku tonażowym stawia jasny wymóg prowadzenia przez armatorów opodatkowanych podatkiem tonażowym odrębnej księgowości dla działań objętych i działań nieobjętych tym podatkiem, powyższy wymóg uznaje się za spełniony.

3.4.2.3. Opcja »wszystko albo nic«

(105)

Ustawa o podatku tonażowym stanowi, że dokonując wyboru opodatkowania podatkiem tonażowym, armator zobowiązany jest objąć nim całą swoją działalność kwalifikującą się do objęcia podatkiem tonażowymi oraz wszystkie swoje statki spełniające kryteria objęcia tym podatkiem. Co więcej, Komisja przyjmuje do wiadomości, że Polska zobowiązuje się do stosowania tej zasady także w odniesieniu do podlegających opodatkowaniu w Polsce grup spółek.

(106)

Komisja pragnie jednakże zauważyć, że okres opodatkowania podatkiem tonażowym, tj. okres, w którym armatorzy, którzy wybrali opodatkowanie podatkiem tonażowym nie mogą zrezygnować z tej formy opodatkowania, ograniczony jest w Polsce do 5 lat. Komisja pragnie zwrócić uwagę na fakt, że minimalna długości tego okresu w innych dotychczas zatwierdzonych systemach opodatkowania podatkiem tonażowym wynosi 10 lat. Jak wskazano w pkt 92, Komisja dąży do zachowania wysokiego stopnia zbieżności pomiędzy zatwierdzonymi systemami opodatkowania podatkiem tonażowym w celu uniknięcia nierównego traktowania statków i armatorów wykonujących działalność pod banderami różnych państw członkowskich.

(107)

Zgoda Komisji na wprowadzenie krótszego okresu opodatkowania podatkiem tonażowym w jednym szczególnym państwie członkowskim spowodowałaby wystąpienie ryzyka naruszenia zasady równego traktowania armatorów z różnych państw członkowskich i doprowadziłaby do zaistnienia szkodliwych rozbieżności pomiędzy systemami opodatkowania podatkiem tonażowym, co z kolei mogłoby doprowadzić do sytuacji, w której polski system opodatkowania podatkiem tonażowym byłby bardziej (lub mniej) atrakcyjny, powodując chęć przerejestrowywania statków pomiędzy państwami członkowskimi przez armatorów pragnących osiągnąć korzyści dzięki istniejącym różnicom w systemach. Komisja musi niniejszym wyrazić wątpliwość w odniesieniu do tego aspektu zgłoszonego środka i poddać go postępowaniu wyjaśniającemu.

3.4.3. Przestrzeganie pułapu finansowego

(108)

Rozdział 11 Wytycznych stanowi, że »całkowita wielkość pomocy udzielonej w ramach rozdziałów 3 do 6 nie może przekraczać całkowitej sumy podatków i składek socjalnych pobranych z tytułu działalności żeglugowej i od marynarzy«.

(109)

Zgodnie z wiedzą posiadaną przez Komisję, obecnie nie istnieje w Polsce program pomocy, z którego korzyści mogłyby sumować się z korzyściami płynącymi z niniejszego programu. W związku z tym Komisja stwierdza, że warunek dotyczący pułapu określonego w wytycznych został spełniony.

3.4.4. Sprawozdania

(110)

Komisja stwierdza, że zgodnie z wymogiem ustanowionym w Wytycznych, Polska zobowiązała się do przedkładania Komisji rocznego sprawozdania na temat wprowadzania w życie systemu opodatkowania podatkiem tonażowym oraz jego skutków w odniesieniu do zarejestrowanej we Wspólnocie floty oraz do zatrudnienia wspólnotowych marynarzy.

4. WNIOSKI

(111)

W świetle powyższych rozważań Komisja, świadoma konieczności unikania rozbieżności (patrz pkt 92 powyżej) pomiędzy systemami opodatkowania podatkiem tonażowym we Wspólnocie, podjęła decyzję o wszczęciu postępowania wyjaśniającego zgodnie z art. 4 ust. 4 (37) rozporządzenia (WE) nr 659/1999, w odniesieniu do następujących kwestii:

—

możliwości dokonywania odliczeń składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne od odpowiednio kwoty podatku i podstawy opodatkowania przez osoby fizyczne lub osoby prawne podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, które wybrały system opodatkowania podatkiem tonażowym;

—	możliwości zrezygnowania z opodatkowania podatkiem tonażowym już po upływie 5 lat od momentu wyboru tej formy opodatkowania;

—

możliwości objęcia podatkiem tonażowym statków, w odniesieniu do których armator nie wypełnia łącznie, we własnym imieniu lub na cudzą rzecz, trzech następujących funkcji: komercyjnego i technicznego zarządzania statkami oraz zarządzania załogą statków wchodzących w skład tonażu przekraczającego czterokrotność tonażu statków, w odniesieniu do których wypełnia te trzy funkcje;

—	objęcia podatkiem tonażowym holowników i pogłębiarek, które świadczą usługi będące transportem morskim przez mniej niż połowę swojego czasu pracy w danym roku podatkowym;

—

oceny czy wymóg, aby kluczowe decyzje w zakresie zarządzania strategicznego oraz technicznego były faktycznie podejmowane w Polsce oraz aby kadra zarządzająca szczebla wyższego, główna siedziba, rada nadzorcza i zarząd były umiejscowione w Polsce może prowadzić do dyskryminacji de facto i ograniczenia swobody przedsiębiorczości w odniesieniu do armatorów z innych państw członkowskich.

(112)

W związku z powyższym Komisja, zgodnie z art. 6 ust. 1 (38) rozporządzenia (EWG) nr 659/1999, wzywa Rzeczpospolitą Polską do przedstawienia uwag na temat zgodności ze wspólnym rynkiem wyżej wspomnianych aspektów programu pomocy i do dostarczenia informacji, które mogą pomóc w przeprowadzeniu oceny zamierzonych środków, w ciągu jednego miesiąca od dnia otrzymania niniejszego pisma. Komisja zwraca się do władz polskich o bezzwłoczne przekazanie kopii niniejszego pisma wszystkim potencjalnie zainteresowanym odbiorcom.

(113)

Komisja pragnie przypomnieć władzom polskim o skutku zawieszającym art. 88 ust. 3 Traktatu WE. W tym kontekście, pragnie ona również zwrócić uwagę władz polskich na art. 14 (39) wspomnianego rozporządzenia, który stanowi, że pomoc przyznana bezprawnie podlega windykacji od beneficjentów.

(114)

Komisja informuje Polskę, że udostępni zainteresowanym stronom informacje, publikując niniejsze pismo wraz z jego streszczeniem w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Poinformuje również zainteresowane strony w państwach EFTA będących sygnatariuszami Porozumienia EOG, publikując zawiadomienie w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, oraz poinformuje Urząd Nadzoru EFTA, wysyłając na jego adres kopię niniejszego pisma. Wszystkie zainteresowane strony zostaną wezwane do przedstawienia uwag w ciągu jednego miesiąca od dnia publikacji.”

(1) EUT L 83, 27.3.1999, s. 1.

Artikel 4.4 i förordning (EG) nr 659/1999:

”4. Om kommissionen efter en preliminär granskning finner att en anmäld åtgärd föranleder tveksamhet i fråga om dess förenlighet med den gemensamma marknaden, skall den besluta att inleda ett förfarande enligt artikel 93.2 i fördraget (nedan kallat beslut om att inleda formellt granskningsförfarande).”

(2) Zarejestrowanym pod nr ref. TREN(2006) A/12656.

(3) Nr ref. TREN(2006) D/204393, D/210227, D/223420 i TREN(2007) D/307010.

(4) Zarejestrowanymi pod nr ref. TREN(2006) A/19774, A/22657 i TREN(2007) A/31073, A/34300.

(5) Dziennik Ustaw z 2006 r., nr 183, poz. 1353.

(6) Dziennik Ustaw z 1992 r., nr 6, poz. 27, z późn. zm.

(7) Dziennik Ustaw z 1995 r., nr 154, poz. 792.

(8) Dziennik Ustaw z 2004 r., nr 210, poz. 2135, z późn. zm.

(9) Dziennik Ustawz 2007 r., nr 11, poz. 74, z późn. zm.

(10) Dziennik Ustaw z 1998 r., nr 144, poz. 930, z późn. zm.

(11) Dziennik Urzędowy Ministerstwa Infrastruktury (WE) nr 4/2005, poz. 28.

(12) Ustawa o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r., Dziennik Ustaw z 2002 r., nr 76, poz. 694, z późn. zm.

(13) Dziennik Ustaw z 2000 r., nr 54, poz. 654, z późn. zm.

(14) Dziennik Ustaw z 2000 r., nr 14, poz. 176, z późn. zm.

(15) Por. przypis 13.

(16) Por. przypis 14.

(17) Dziennik Ustaw z 2000 r., nr 14, poz. 176, z późn. zm.

(18) Artykuł 9 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 24a Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

(19) Armatorzy, którzy zostaną objęci podatkiem tonażowym przed końcem 2016 roku, zatrzymają prawo do korzystania z przedłożonego do ponownej oceny programu przez okres 10 lat.

(20) Wytyczne wspólnoty w sprawie pomocy publicznej dla transportu morskiego; Dz.U. C 13 z 17.1.2004, str. 3. W szczególności rozdział 3.1, w którym mowa, że: »system zastępujący zwyczajny podatek dochodowy podatkiem tonażowym jest pomocą państwa.«

(21) Wytyczne wspólnoty w sprawie pomocy państwa dla transportu morskiego, Dz.U. C 13 z 17.1.2004, str. 3.

(22) Tekst większości tych decyzji dostępny jest w języku(-ach) oficjalnym(-ych) pod następującym adresem internetowym:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/index.htm.

Nieautentyczne wersje w językach roboczych Komisji dostępne są na stronie:

http://ec.europa.eu/dgs/energy_transport/state_aid/decisions/decisions_dg_tren_en.htm.

(23) Zob. rozdział 3.1, akapit 4 i 5 wytycznych: »Tego rodzaju ulgi podatkowe, stosowane szczególnie do żeglugi morskiej, uważa się za pomoc publiczną. Pomocą publiczną jest także zastępowanie tradycyjnego systemu opodatkowania przedsiębiorstw podatkiem tonażowym. (…) Tego rodzaju środki zabezpieczają wysokojakościowe zatrudnienie w sektorze morskim na lądzie, jak np. w sferze zarządzania bezpośrednio związanego z żeglugą morską lub w zakresie działań towarzyszących (ubezpieczenia, maklerstwo, finanse). (…) Tego rodzaju bodźce podatkowe są generalnie akceptowane«.

(24) Artykuł 1 ust. 4 rozporządzenia Rady (EWG) nr 4055/86 z dnia 22 grudnia 1986 r.; Dz.U. L 378 z 31.12.1986 , stanowi:

»4. Do celów niniejszego rozporządzenia przez ‘usługi transportu morskiego między państwami członkowskimi oraz między państwami członkowskimi a państwami trzecimi’, gdzie są one z reguły świadczone za wynagrodzeniem, rozumie się:

a)	wewnątrzwspólnotowe usługi żeglugowe: przewóz pasażerów lub towarów drogą morską między każdym portem w państwie członkowskim a każdym portem lub urządzeniem oddalonym od brzegu w innym państwie członkowskim;

b)	ruch między państwami członkowskimi a państwami trzecimi: przewóz pasażerów lub towarów drogą morską między portami w państwach członkowskich a portami lub urządzeniami oddalonymi od brzegu w państwie trzecim.«

(25) Dz.U. L 364 z 12.12.1992.

(26) Zob. pkt 31 i 32 tego wyroku.

(27) Zob. np. pomoc państwa N 563/01 — Dania — duński system opodatkowania podatkiem tonażowym zatwierdzony przez Komisję dnia 12 marca 2002 r.

(28) Umowy o czarter samej łodzi są zazwyczaj długoterminowe i obejmują czasem nawet całą długość życia statku.

(29) Kontrakty czarterowe na czas często obejmują krótszy okres i są zazwyczaj zawierane w przypadku, kiedy armator w danym momencie nie posiada wystarczającej pojemności, a inne przedsiębiorstwo armatorskie dysponuje pojemnością przekraczającą własne potrzeby.

(30) Niniejsza zasada została wypracowana w praktyce przez Komisję w odniesieniu do czarterowanych statków w decyzji N 563/01 — Dania — Podatek tonażowy, zatwierdzonej dnia 12 marca 2002 r.

(31) Zob. przypis 28 powyżej.

(32) Zob. rozdział 3.1 akapit 2 Wytycznych.

(33) Ibidem akapit 18.

(34) Zob. na przykład rozdział 3.1 akapit 4 Wytycznych: »system zastępujący zwyczajny podatek dochodowy podatkiem tonażowym jest pomocą państwa« (podkreślenie dodano).

(35) Zob. rozdział 3.1 akapit 4 Wytycznych wspomniany w przypisie 28 powyżej.

(36) Zob. rozdział 3.1 akapit 19 Wytycznych: »We wszystkich przypadkach korzyści płynące z programów muszą ułatwiać rozwój sektora żeglugi morskiej oraz zatrudnienia w interesie Wspólnoty. W konsekwencji, opisane powyżej korzyści podatkowe muszą się ograniczać do działań związanych z żeglugą morską; skutkiem tego w przypadkach, w których przedsiębiorstwo posiadające statki jest również zaangażowane w inne działania komercyjne, wymagana będzie przejrzysta rachunkowość, zapobiegająca ‘wyciekom’ do działań niezwiązanych z żeglugą. Takie podejście powinno wspierać konkurencyjność żeglugi morskiej Wspólnoty, przy zobowiązaniach podatkowych zbliżonych poziomem do stawek stosowanych gdzie indziej na świecie, utrzymując zarazem w państwie członkowskim normalną wysokość podatków od innych działań, jak również osobiste wynagrodzenia akcjonariuszy i dyrektorów«.

(37) Artykuł 4 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 659/1999:

4. W przypadku gdy po przeprowadzeniu wstępnego badania Komisja stwierdza, że zaistniały wątpliwości co do zgodności środka będącego przedmiotem zgłoszenia ze wspólnym rynkiem, Komisja podejmuje decyzję o wszczęciu postępowania zgodnie z art. 93 ust. 2 Traktatu (zwaną dalej »decyzją o wszczęciu formalnej procedury dochodzenia«).

(38) Artykuł 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 659/1999:

1. Decyzja o wszczęciu formalnej procedury dochodzenia zawiera podsumowanie odpowiednich kwestii faktycznych i prawnych, wstępną ocenę Komisji odnośnie do charakteru pomocowego proponowanego środka i określa wątpliwości co do jego zgodności ze wspólnym rynkiem. Decyzja wzywa zainteresowane państwo członkowskie i inne zainteresowane strony do przedstawienia uwag w wyznaczonym terminie, który zwykle nie przekracza jednego miesiąca. W należycie uzasadnionych przypadkach Komisja może przedłużyć wyznaczony termin.

(39) Artykuł 14 rozporządzenia (WE) nr 659/1999:

Windykacja pomocy

1. W przypadku gdy podjęte zostały decyzje negatywne w sprawach pomocy przyznanej bezprawnie, Komisja podejmuje decyzję, że zainteresowane państwo członkowskie podejmie wszelkie konieczne środki w celu windykacji pomocy od beneficjenta (zwaną dalej »decyzją o windykacji«). Komisja nie wymaga windykacji pomocy, jeżeli byłoby to sprzeczne z ogólną zasadą prawa wspólnotowego.

2. Pomoc podlegająca windykacji na podstawie decyzji o windykacji obejmuje odsetki naliczone według właściwej stopy ustalonej przez Komisję. Odsetki są płatne od dnia, w którym pomoc przyznana bezprawnie została udostępniona beneficjentowi do daty jej windykacji.

3. Bez uszczerbku dla jakiegokolwiek orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wydanego zgodnie z art. 185 Traktatu, windykacja zostaje przeprowadzona bezzwłocznie i zgodnie z procedurami przewidzianymi w prawie krajowym zainteresowanego państwa członkowskiego, pod warunkiem że przewidują one bezzwłoczne i skuteczne wykonanie decyzji Komisji. W tym celu oraz w wypadku postępowania przed sądami krajowymi, zainteresowane państwa członkowskie podejmują wszelkie konieczne kroki, jakie dostępne są w ich odpowiednich systemach prawnych, włącznie ze środkami tymczasowymi, bez uszczerbku dla prawa wspólnotowego.

12.12.2007

Europeiska unionens officiella tidning

C 300/37

Förhandsanmälan av en koncentration

(Ärende COMP/M.4974 – Gores Group/Sagem Communications)

Ärendet kan komma att handläggas enligt ett förenklat förfarande

(Text av betydelse för EES)

(2007/C 300/14)

Kommissionen mottog den 30 november 2007 en anmälan om en föreslagen koncentration enligt artikel 4 i rådets förordning (EG) nr 139/2004 (1), genom vilken företaget Gores Group LLC (”Gores Group”, Förenta staterna), på det sätt som avses i artikel 3.1 b i förordningen, förvärvar fullständig kontroll över företaget Sagem Communications (”Sagem”, Frankrike) genom förvärv av aktier.

De berörda företagen bedriver följande affärsverksamhet:

—	Gores Group: Riskkapitalinvesterare,

—	Sagem: Företag som tillverkar ett brett utbud av utrustning (även bärbar) för slutanvändare som används vid mobil- och bredbands-kommunikation.

Kommissionen har vid en preliminär granskning kommit fram till att den anmälda koncentrationen kan omfattas av förordning (EG) nr 139/2004, dock med det förbehållet att ett slutligt beslut i denna fråga fattas senare. Det bör noteras att detta ärende kan komma att handläggas enligt ett förenklat förfarande, i enlighet med kommissionens tillkännagivande om ett förenklat förfarande för handläggning av vissa koncentrationer enligt rådets förordning (EG) nr 139/2004 (2).

Kommissionen uppmanar berörda tredje parter att till den lämna eventuella synpunkter på den föreslagna koncentrationen.

Synpunkterna ska ha kommit in till kommissionen senast tio dagar efter detta offentliggörande. Synpunkterna kan sändas till kommissionen per fax ((32-2) 296 43 01 eller 296 72 44) eller per post, med angivande av referens COMP/M.4974 – Gores Group/Sagem Communications, till

Europeiska kommissionen

Generaldirektoratet för konkurrens

Registreringsenheten för företagskoncentrationer

J-70

B-1049 Bryssel

(1) EUT L 24, 29.1.2004, s. 1.

(2) EUT C 56, 5.3.2005, s. 32.

12.12.2007

Europeiska unionens officiella tidning

C 300/38

Offentliggörande av en ansökan i enlighet med artikel 6.2 i rådets förordning (EG) nr 510/2006 om skydd för geografiska beteckningar och ursprungsbeteckningar för jordbruksprodukter och livsmedel

(2007/C 300/15)

Genom detta offentliggörande tillgodoses den rätt att göra invändningar som fastställs genom artikel 7 i rådets förordning (EG) nr 510/2006. Invändningar måste komma in till kommissionen inom sex månader räknat från dagen för detta offentliggörande.

SAMMANFATTNING

RÅDETS FÖRORDNING (EG) nr 510/2006

”PRESUNTO DO ALENTEJO” eller ”PALETA DO ALENTEJO”

EG-nr: PT/PDO/005/0440/24.11.2004

SUB ( X ) SGB ( )

I denna sammanfattning anges de viktigaste uppgifterna i produktspecifikationen i informationssyfte.

1. Behörig myndighet i medlemsstaten:

Namn

Gabinete de Planeamento e Politicas

Adress:

Rua Padre António Vieira, n.o 1, 8o

P-1099-073 Lisboa

Tfn

(351) 213 81 93 00

Fax

(351) 213 87 66 35

E-postadress:

gppaa@gppaa.min-agricultura.pt

2. Ansökande grupp:

Namn:

ACPA — Associação de Criadores de Porco Alentejano

Adress:

Rua Armação de Pêra, n.o 7

P-7670-259 Ourique

Tfn

(351) 286 51 80 30

Fax

(351) 286 51 80 37

E-postadress:

acpaourique@mail.telepac.pt

Sammansättning:

Producenter/bearbetningsföretag ( X ) Annan ( )

3. Produkttyp:

Kategori 1.2: Köttprodukter (värmebehandlade, saltade, rökta etc.)

4. Produktspecifikation:

(Sammanfattning av kraven i artikel 4.2 i förordning (EG) nr 510/2006)

4.1. Namn: ”Presunto do Alentejo” eller ”Paleta do Alentejo”

4.2. Benämning: Presunto och paleta som framställts av skinka respektive bog av svin av Alentejana-ras (med undantag av avelsdjur) som uppfötts enligt särskilda regler och slaktats vid en ålder av mellan 12 och 24 månader. Djuren ska vara införda i den portugisiska stamboken för svin i avdelningen för djur av Alentejana-ras och köttet ska efter slakten ha saltats, eftersaltats, torkats/mognadslagrats, lagrats, styckats och förpackats enligt särskilda, väl definierade, regler.

Presunto framställs av djurens bakben, styckade vid ländbenet, och paleta av svinets framben. Både presunto och paleta består av muskler som är anatomiskt avgränsade, eftersom de omges av ett skikt fett. Form och utseende: Styckningen kan vara antingen kil- eller spetsformad och klövar och svål är bevarade. För presunto överstiger vikten 5 kilo och paleta väger över 3,5 kilo. Efter styckning är delarna rosaröda till mörkröda, oljiga till utseendet, glänsande, heterogena och marmorerade blandat med vitt fett mellan musklerna. Konsistensen är mjäll med litet fiberinnehåll och köttet är mycket mört och saftigt. Fettet är mjällt, lätt och glänsande med vit till pärlemorskiftande färg och behaglig smak. Smaken är mild och delikat, inte särskilt salt, kvardröjande behaglig och ibland något kryddig. Även aromen är behaglig, mjuk, delikat och präglas av betesmarkernas ekvegetation (med det portugisiska fackuttrycket, en arom a montanheira).

4.3. Geografiskt område: Det geografiska området där djuren avlas, uppföds, göds, slaktas, styckas och förpackas är naturligt avgränsat genom ekvegetationens belägenhet och förekomsten av anläggningar som kan utnyttja denna för en uppfödning av montanheira-typ enligt de särskilda reglerna för slakten, styckningen och tillskärningen av skinka och bog av djur av Porco Alentejano-ras, tillsammans med befolkningens lokala kunskap, kombinerade med autentiska och oförändrade lokala metoder för bearbetning, styckning och förpackning.

Det geografiska området omfattar följande kommuner och socknar: Abrantes, Alandroal, Alcácer do Sal (med undantag för socknen Santa Maria do Castelo), Alcoutim, Aljezur (socknarna Odeceixe, Bordeira, Rogil och Aljezur), Aljustrel, Almodôvar, Alter do Chão, Alvito, Arraiolos, Arronches, Avis, Barrancos, Beja, Borba, Campo Maior, Castelo Branco, Castelo de Vide, Castro Marim (socknarna Odeleite och Azinhal), Castro Verde, Chamusca, Coruche, Crato, Cuba, Elvas (med undantag av socknen Caia e S. Pedro), Estremoz, Évora, Ferreira do Alentejo, Fronteira, Gavião, Grândola (med undantag av socknen Melides), Idanha-a-Nova, Lagos (socknen Bensafrim), Loulé (socknarna Ameixial, Salir, Alte, Benafim och Querença), Marvão, Mértola, Monchique (socknarna Monchique, Marmelete och Alferce), Monforte, Montemor-o-Novo, Mora, Moura, Mourão, Nisa, Odemira (med undantag av socknarna Vila Nova de Mil Fontes och S. Teotónio), Ourique, Penamacor, Ponte de Sôr, Portalegre, Portel, Redondo, Reguengos de Monsaraz, Sabugal, Santiago do Cacém (med undantag av socknen Santo André), Sardoal, São Brás de Alportel, Serpa, Sines, Silves (socknarna S. Marcos, S. Bartolomeu de Messines och Silves), Sousel, Tavira, (socknen Cachopo), Vendas Novas, Viana do Alentejo, Vidigueira, Vila Velha de Ródão och Vila Viçosa.

4.4. Bevis på ursprung: Svin av alentejana-ras måste obligatoriskt avlas och uppfödas på registrerade och kontrollerade anläggningar. Vid födelsen registreras djuren i respektive stambok. Slakt, styckning, beredning, finstyckning och förpackning får endast utföras i särskilda anläggningar inom de geografiska områdena som godkänts och står under tillsyn av kontrollorganet. Före godkännandet kontrolleras produktions- och beredningsförhållandena, särskilt i fråga om råmaterialets ursprung, framställning och egenskaper samt förhållandena vid beredning, tillskärning, finstyckning och förpackning och slutproduktens egenskaper. Det finns specifikationer och kontrollmetoder som täcker hela produktionskedjan och alla dem som medverkar i den.

Ett fullständigt system för spårbarhet har inrättats av producenterna själva och gör det möjligt att identifiera varje fas i produktionscykeln, från råvara till slutprodukt (da mesa ao montado – ”från bordet tillbaka till ekbacken”), och medger en koppling mellan registreringsnumret för de hela styckningsdetaljerna eller de förpackade skivorna och djurens öronmärkning.

När produktionsprocessen är avslutad är det endast de produkter som har uppfyllt alla krav i produktspecifikationen och genomgått lämpliga och dokumenterade kontroller, däribland kontroller, laboratorieanalyser och provning av testpanel, som kan tilldelas certifieringsmärket, logotypen och beteckningen ”Presunto de Santana da Serra – SUB” eller ”Paleta de Santana da Serra – SUB”.

4.5. Framställningsmetod: Svin av Alentejana-ras uppföds inom ramen för ett extensivt eller delvis extensivt lantbruk, till större delen på friland, med minst 40 stenekar eller korkekar per hektar och med en djurtäthet av högst ett svin per hektar ekmark. Till större delen används befintligt foder på betesplatsen enligt ett extensivt system: svinen livnär sig på stubb och andra spannmålsrester, gräs, baljväxter (t.ex. ärter och vicker) samt även på små däggdjur och fåglar, ägg, reptiler, mollusker, ringmaskar osv. vilket är naturligt för allätare. Det är endast vid födoämnesbrist på fältet som djuren får tilläggsfoder som inte kommer från regionen. Det ska ha lämplig sammansättning och får utgöra högst 30 % av utfodringen. Uppfödningen avslutas alltid med 60 till 90 dagar med montanheira-foder (ekollon och annat foder från ekmarken), och under denna tid ska deras vikt obligatoriskt ökas med minst 45 kilo till följd av detta foderintag. Svinen slaktas vid mellan 12 och 24 månaders ålder, och endast slaktkroppar på minst 90 kilo godkänns. Skinkor och bogar märks individuellt med numrerade identifikationsmärken. Efter renskärning måste skinkorna väga minst 7,5 och bogarna 5 kilo, inräknat klöv. Beroende på produkternas vikt kan det tillåtas att överflödigt underhudsfett skärs bort. Beredningen av produkterna sker med autentiska lokala metoder som bygger på en obruten tradition och omfattar styckning, saltning, sköljning, eftersaltning (för dehydratisering), torkning/mognadslagring och efterföljande lagring. Under denna process får produkterna långsamt och gradvis den form och färg och den arom och konsistens som gör dem så unika.

Skinka och bog från Alentejo får saluföras hela, i stycken eller skivade och med eller utan ben. Tillskärningen och/eller skivningen av styckena och urbeningen får endast ske i lokaler inom det avgränsade geografiska produktionsområdet, där det av tradition har utvecklats speciella färdigheter för att ge varje stycke dess speciella form, delikata arom och sammansatta smak. Urvalet av styckena för tillskärning och skivning görs med hänsyn till optimal mognadsgrad av lokala specialister och föregås av organoleptisk provning av kunniga professionella provare som med lämpliga instrument gör en ingående sensoriell analys av produkten och bedömer dess lämplighet för finstyckning. För att nå en hög ekonomisk avkastning på produkterna är det helt nödvändigt att finstyckningen görs av välutbildade specialister som kan utnyttja all muskelmassa i varje stycke och skära upp ytterst fina skivor så att alla organoleptiska kvaliteter utvecklas till sin fulla potential. Fettet på styckena – som har sin egen speciella smak, arom, färg och lyster – försämras lätt när det exponeras för luft och höga temperaturer. Av dessa skäl måste momenten utföras på anläggningar som är lämpliga såväl i mikrobiologiskt avseende som med hänsyn till temperatur och luftfuktighet, så att produktens delikata smak inte påverkas negativt och för att den ska kunna förpackas omedelbart utan alltför lång luftexponering. Till detta kommer att produktionsmomenten åtföljs av organoleptiska provningar som också de utförs av särskilt utbildad personal.

Syftet är hela tiden att säkra fullständig spårbarhet för produkten, inte beröva den dess speciella egenskaper – särskilt i sensoriellt avseende – så att konsumenterna vilseleds utan får tillgång till produkter som framställts med genuina metoder och beretts i sitt ursprungsområde samt att möjliggöra kontroll under hela produktionscykeln.

4.6. Samband: Skinka och bog från Alentejo framställs i en region med karg jordmån och ett klimat med utpräglat heta och torra somrar och kalla och torra vintrar. Den växtlighet som kan utstå dessa förhållanden och också ge ekonomisk avkastning är stenekar och korkekar och deras undervegetation. Svin av alentejana-ras är det djur som bäst kan utnyttja de befintliga naturförhållandena, eftersom dessa förutsättningar medger att de uppföds på friland och till större delen livnär sig på naturliga produkter från själva den särpräglade betesmarken (särskilt gräs, ollon, spannmål och baljväxter samt små djur) med ett specifikt uppfödningssystem som går under namnet montanheira.

Det är detta uppfödningssystem och detta naturliga foder som ger dessa svins kött dess särskilda kvalitetsegenskaper, såväl för muskelmassan som för fettet.

På grund av de tidigare beskrivna klimatförhållandena har ett särskilt kunnande utvecklats när det gäller naturlig torkning av styckningsdelar av dessa svin utan rökning eller främmande tillsatser, med undantag av vanligt salt.

Skinka och bog framställs således i den typiska formen med klövarna på (och eftersom dessa är ”svarta klövar” blir de omedelbart identifierade som svin av Alentejana-ras), med särskilda organoleptiska egenskaper, de främsta av vilka är marmorerade muskler, fettets färg och oljiga egenskap, konsistensen, den arom och smak som är naturlig och typisk för produkter som erhålls från svin av rasen Alentejo (eftersom de är uppfödda på ”montanheira”-vis) och att köttbitarna torkas enligt de förhållanden som finns i den beskrivna regionen.

Sambandet mellan produkten och det geografiska området bygger även på följande förhållanden:

Historia: De första dokumenterade hänvisningarna till förekomsten av svin i Alentejo härrör sig till flera århundraden före Kristus, och även för tiden för romarnas och arabernas ockupation av Portugal finns belägg för förekomsten av svin och produkter av griskött. Redan Cato prisade presunto från Alentejo, tillverkad allra längst västerut i romarriket. Berättelser som härstammar från tiden för den kristna återerövringen av den iberiska halvön handlar om tvister mellan jordbrukare där ena sidan klagar på de skador som svinen gör på planterade grödor och den andra sidan påpekar de fördelar som den höga kvaliteten på köttet och andra produkter från dessa svin hade på födan. I slutet av artonhundratalet och början av nittonhundratalet var svinuppfödning en av de viktigaste ekonomiska näringarna i Alentejo som tillhandahöll bärkraftiga förhållanden för regionen och dess befolkning.

Befolkning – I det geografiska området finns särskilda traditioner för sättet att äta dessa produkter, som aldrig tillagas. Förr var det bara vid festliga tillfällen och vid storfrämmande som man åt ”Presuntos” eller ”Paletas” från Alentejo.

4.7. Kontrollorgan:

Namn:

Agricert — Certificação de Produtos Alimentares, Lda

Adress:

Av. de Badajoz, n.o 3

P-7350-903 Elvas

Tfn

(351) 268 62 50 26

Fax

(351) 268 62 65 46

E postadress:

agricert@agricert.pt

Kontrollorganet uppfyller norm 45011:2001

4.8. Märkning: Följande uppgifter ska alltid anges: ”Presunto do Alentejo” eller ”Paleta do Alentejo” – SUB och gemenskapslogotyp. Kontrollmärket ska också finnas med i märkningen. På detta ska följande anges: produktens namn och beteckning, kontrollorganets namn samt ett löpnummer (den numeriska eller alfanumeriska kod som gör det möjligt att spåra produkten). Följande brännmärke förekommer på svålen till skinka och bog från Alentejo:

		ISSN 1725-2504
Europeiska unionens officiella tidning		C 300

Svensk utgåva	Meddelanden och upplysningar	50 årgången 12 december 2007

Informationsnummer	Innehållsförteckning	Sida
	I Resolutioner, rekommendationer och yttranden
	RESOLUTIONER
	Rådet
2007/C 300/01	Rådets resolution av den 15 november 2007 om utbildning som en central drivkraft för Lissabonstrategin	1

	II Meddelanden
	MEDDELANDEN FRÅN EUROPEISKA UNIONENS INSTITUTIONER OCH ORGAN
	Kommissionen
2007/C 300/02	Beslut om att inte göra invändningar mot en anmäld koncentration (Ärende COMP/M.4817 – Aviva Italia Holding SpA/Banco Popolare Soc. Coop./Novara Assicura SpA) ( 1 )	3

2007/C 300/03	Beslut om att inte göra invändningar mot en anmäld koncentration (Ärende COMP/M.4946 – Goldman Sachs/Sintonia SpA/Sintonia) ( 1 )	3

2007/C 300/04	Beslut om att inte göra invändningar mot en anmäld koncentration (Ärende COMP/M.4947 – Vodafone/Tele2 Italy/Tele2 Spain) ( 1 )	4

2007/C 300/05	Beslut om att inte göra invändningar mot en anmäld koncentration (Ärende COMP/M.4581 – Imperial Tobacco/Altadis) ( 1 )	4

2007/C 300/06	Beslut om att inte göra invändningar mot en anmäld koncentration (Ärende COMP/M.4122 – Burda/Hachette/JV) ( 1 )	5

	IV Upplysningar
	UPPLYSNINGAR FRÅN EUROPEISKA UNIONENS INSTITUTIONER OCH ORGAN
	Rådet
2007/C 300/07	Slutsatser från rådet och företrädarna för medlemsstaternas regeringar, församlade i rådet den 15 november 2007 om bättre utbildning för lärare	6

	Kommissionen
2007/C 300/08	Eurons växelkurs	10

	UPPLYSNINGAR FRÅN MEDLEMSSTATERNA
2007/C 300/09	Uppgifter från medlemsstaterna om statligt stöd som beviljats enligt kommissionens förordning (EG) nr 1857/2006 om tillämpningen av artiklarna 87 och 88 i EG-fördraget på statligt stöd till små och medelstora företag som är verksamma inom produktion, bearbetning och saluföring av jordbruksprodukter och om ändring av förordning (EG) nr 70/2001	11

2007/C 300/10	Kommissionens meddelande inom ramen för genomförandet av Europaparlamentets och rådets direktiv 94/9/EG av den 23 mars 1994 om tillnärmning av medlemsstaternas lagstiftning om utrustning och säkerhetssystem som är avsedda för användning i explosionsfarliga omgivningar ( 1 )	14

2007/C 300/11	Uppgifter från medlemsstaterna om statligt stöd som beviljats enligt kommissionens förordning (EG) nr 1857/2006 om tillämpningen av artiklarna 87 och 88 i EG-fördraget på statligt stöd till små och medelstora företag som är verksamma inom produktion, bearbetning och saluföring av jordbruksprodukter och om ändring av förordning (EG) nr 70/2001	16

	V Yttranden
	ADMINISTRATIVA FÖRFARANDEN
	Europeiska gemenskapernas byrå för uttagningsprov för rekrytering av personal (EPSO)
2007/C 300/12	Meddelande om allmänna uttagningsprov OHIM/AD/01-02/07 och OHIM/AST/01-02/07	21

	FÖRFARANDEN FÖR GENOMFÖRANDE AV KONKURRENSPOLITIKEN
	Kommissionen
2007/C 300/13	Statligt stöd – Polen – Statligt stöd C 34/07 (f.d. N 93/06) – Införande av en tonnageskatteordning till förmån för sjötransporter – Uppmaning att inkomma med synpunkter enligt artikel 88.2 i EG-fördraget ( 1 )	22

2007/C 300/14	Förhandsanmälan av en koncentration (Ärende COMP/M.4974 – Gores Group/Sagem Communications) – Ärendet kan komma att handläggas enligt ett förenklat förfarande ( 1 )	37

	ANDRA AKTER
	Kommissionen
2007/C 300/15	Offentliggörande av en ansökan i enlighet med artikel 6.2 i rådets förordning (EG) nr 510/2006 om skydd för geografiska beteckningar och ursprungsbeteckningar för jordbruksprodukter och livsmedel	38