12.12.2007

Úradný vestník Európskej únie

C 300/6

Závery Rady a zástupcov vlád členských štátov, ktorí sa zišli na zasadnutí Rady 15. novembra 2007 o zlepšovaní kvality vzdelávania učiteľov (1)

(2007/C 300/07)

RADA EURÓPSKEJ ÚNIE A ZÁSTUPCOVIA VLÁD ČLENSKÝCH ŠTÁTOV, KTORÍ SA ZIŠLI NA ZASADNUTÍ RADY EURÓPSKEJ ÚNIE,

SO ZRETEĽOM na:

Závery zo zasadnutia Európskej rady v Lisabone v dňoch 23. a 24. marca 2000, v ktorých sa zdôrazňuje, že investície do ľudí zásadným spôsobom ovplyvňujú postavenie Európy v znalostnej ekonomike, a v ktorých sa členské štáty vyzvali, aby „prijali opatrenia na odstránenie prekážok mobility učiteľov a na pritiahnutie kvalitných učiteľov“ (2).

Správu Rady pre vzdelávanie určenú Európskej rade z februára 2001 o konkrétnych budúcich cieľoch systémov vzdelávania a odbornej prípravy, v ktorej sa zdôraznila meniaca sa úloha učiteľov, ktorí naďalej odovzdávajú znalosti, no súčasne „sú aj tútormi, ktorí usmerňujú študentov na ich individuálnej ceste za poznaním“ (3).

Cieľ 1.1 pracovného programu Vzdelávanie a odborná príprava 2010 – „Zlepšiť vzdelávanie a odbornú prípravu učiteľov a školiteľov“ – v ktorom sa zdôrazňuje význam pritiahnutia a motivovaných ľudí s dobrou kvalifikáciou k učiteľskému povolaniu a ich udržania v ňom, význam identifikácie zručností, ktoré učitelia potrebujú, aby vyhoveli meniacim sa potrebám spoločnosti, význam zabezpečenia podmienok podporujúcich učiteľov počas počiatočnej odbornej prípravy a odbornej prípravy počas zamestnania, ako aj význam toho, aby sa k povolaniu učiteľa a školiteľa priťahovali ľudia, ktorí majú odborné skúsenosti v iných oblastiach (4).

4.	Uznesenie Rady z 27. júna 2002 o celoživotnom vzdelávaní, v ktorom sa členské štáty vyzvali, aby zlepšili vzdelávanie a odbornú prípravu učiteľov, ktorí sa podieľajú na celoživotnom vzdelávaní, aby mohli získať zručnosti potrebné pre znalostnú spoločnosť (5).

Spoločnú predbežnú správu Rady a Komisie z 26. februára 2004 o pokroku pri plnení lisabonských cieľov v oblasti vzdelávania a odbornej prípravy (6), v ktorej sa prisúdila priorita rozvoju spoločných európskych zásad týkajúcich sa kompetencií a kvalifikácií, ktoré potrebujú učitelia, aby mohli plniť svoje meniace sa úlohy v znalostnej spoločnosti (7).

Spoločnú predbežnú správu Rady a Komisie z 23. februára 2006 o vykonávaní pracovného programu „Vzdelávanie a odborná príprava 2010“, v ktorom sa zdôrazňuje, že „pre zvýšenie efektívnosti systémov vzdelávania a odbornej prípravy sú kľúčové investície do odbornej prípravy učiteľov a školiteľov a posilnenie vedúcej úlohy inštitúcií vzdelávania a odbornej prípravy“ (8).

Závery Rady a zástupcov vlád členských štátov, ktorí sa zišli na zasadnutí Rady, zo 14. novembra 2006 o účinnosti a spravodlivosti vo vzdelávaní a odbornej príprave, v ktorých sa uvádza, že „motivácia, zručnosti a spôsobilosti učiteľov, školiteľov v odbornej príprave a ostatného vzdelávacieho personálu, služieb usmerňovania a sociálnej starostlivosti, ako aj kvalita vedenia školy sú kľúčové faktory dosahovania kvalitných výsledkov vzdelávania“a že„snahu vzdelávacieho personálu by mal podporovať neustály odborný rozvoj“.

Závery Rady a zástupcov vlád členských štátov, ktorí sa zišli na zasadnutí Rady, zo 14. novembra 2006 o budúcich prioritách posilnenej európskej spolupráce v odbornom vzdelávaní a príprave (OVP), v ktorých sa zdôraznila potreba vysokokvalifikovaných učiteľov, ktorí sa neustále odborne rozvíjajú (9).

9.	Rozhodnutie Európskeho parlamentu a Rady č. 1720/2006/ES z 15. novembra 2006, ktorým sa ustanovuje akčný program v oblasti celoživotného vzdelávania, ktoré obsahuje v rámci programu Comenius cieľ zvýšiť kvalitu a európsky rozmer vzdelávania učiteľov (10).

10.

Odporúčanie Európskeho parlamentu a Rady 2006/961/ES o kľúčových kompetenciách pre celoživotné vzdelávanie (11), v ktorom sa ustanovujú minimálne znalosti, zručnosti a prístupy, ktoré by si mali osvojiť všetci žiaci pred ukončením počiatočného vzdelávania a odbornej prípravy, aby sa mohli stať súčasťou znalostnej spoločnosti, a ktoré si, vzhľadom na svoju prierezovú povahu, vyžadujú vyššiu úroveň súčinnosti a tímovej práce medzi učiteľmi, ako aj prístup k učeniu, ktorý presahuje hranice tradičných predmetov.

VÍTAJÚ oznámenie Komisie Rade a Európskemu parlamentu z 23. augusta 2007 o zlepšovaní kvality vzdelávania učiteľov (12), v ktorom sa kvalita výučby a vzdelávanie učiteľov určili za kľúčové faktory zvyšovania úrovne dosiahnutého vzdelania a plnenia lisabonských cieľov a v ktorom sa taktiež uvádzajú návrhy na ich udržanie a zlepšovanie.

POTVRDZUJÚ, že i keď zodpovednosť za organizáciu a náplň systémov vzdelávania a odbornej prípravy a plnenie cieľa 1.1 pracovného programu Vzdelávanie a odborná príprava 2010 nesú jednotlivé členské štáty a školy v mnohých členských štátoch majú značnú mieru nezávislosti, európska spolupráca môže zohrávať užitočnú úlohu a pomáhať členským štátom prekonávať spoločné výzvy, najmä prostredníctvom otvorenej metódy koordinácie, ktorej súčasťou je vypracovávanie spoločných zásad a cieľov, ako aj spoločných iniciatív, ako sú napr. aktivity učenia sa od partnerov, výmena skúseností a osvedčených postupov a vzájomné monitorovanie.

SA DOMNIEVAJÚ, že:

Kvalitná výučba je podmienkou kvalitného vzdelávania a odbornej prípravy, ktoré zase významne ovplyvňujú dlhodobú konkurencieschopnosť Európy a jej schopnosť vytvárať viac pracovných miest a väčší hospodársky rast v súlade s lisabonskými cieľmi a v spojení s inými relevantnými oblasťami politiky, ako napr. hospodárskou politikou, sociálnou politikou a výskumom.

Rovnako dôležité je, že výučba je službou so značným spoločenským významom: učitelia zohrávajú veľmi dôležitú úlohu, keďže umožňujú ľuďom objaviť a rozvinúť svoj talent a naplniť potenciál osobného rozvoja a blaha a zároveň im pomáhajú získať komplexné spektrum znalostí, zručností a kľúčových kompetencií, ktoré budú potrebovať ako občania v osobnom, spoločenskom a pracovnom živote.

3.	Schopnosť učiteľov zvládať zväčšujúcu sa sociálnu a kultúrnu rozmanitosť v triedach je kľúčová pre rozvoj spravodlivejších vzdelávacích systémov a dosiahnutie pokroku na ceste k rovnakým príležitostiam pre všetkých.

Vzdelávanie a odborná príprava učiteľov sú zásadné prvky modernizácie európskych systémov vzdelávania a odbornej prípravy a účinné systémy vzdelávania učiteľov v budúcnosti uľahčia zvyšovanie celkovej úrovne dosiahnutého vzdelania a zrýchľovanie pokroku na ceste k splneniu spoločných cieľov pracovného programu Vzdelávanie a odborná príprava 2010.

5.	Vzhľadom na uvedené skutočnosti by mali členské štáty prioritnú pozornosť venovať tomu, aby udržiavali a zlepšovali kvalitu vzdelávania učiteľov počas celej ich kariéry.

KONŠTATUJÚ, že:

Početné sociálne, kultúrne, ekonomické a technologické zmeny v spoločnosti kladú na učiteľské povolanie nové požiadavky a zväčšujú potrebu rozvíjať prístupy k učeniu viac zamerané na kompetencie, ako aj klásť väčší dôraz na výsledky vzdelávania.

Od žiakov sa pri nadobúdaní kľúčových kompetencií potrebných do života čoraz viac očakáva, že budú rozvíjať autonómiu svojho vzdelávania a preberať zodpovednosť za svoje vzdelávanie.

Okrem toho môžu študenti v ktorejkoľvek triede pochádzať z čoraz širšieho spektra prostredí a môžu mať veľmi široké spektrum schopností.

Aby mohli učitelia prispôsobovať svoje metódy výučby vyvíjajúcim sa potrebám študentov, musia pravidelne aktualizovať svoje existujúce zručnosti a/alebo nadobúdať nové.

Nové požiadavky kladené na učiteľov si vyžadujú nielen vývoj nových vzdelávacích prostredí a prístupov k učeniu, ale aj vysokú mieru odbornosti.

Keďže sa zo škôl stávajú autonómnejšie a otvorenejšie vzdelávacie prostredia, učitelia preberajú väčšiu zodpovednosť za obsah, organizáciu a monitorovanie vzdelávacieho procesu, ako aj za vlastný odborný rozvoj počas celej kariéry.

To zase prináša inštitúciám vzdelávania učiteľov, pedagógom učiteľov a školám nové výzvy pri tvorbe alebo plnení programov pre študujúcich i už pracujúcich učiteľov. Aby mohli systémy vzdelávania učiteľov čeliť týmto výzvam, je potrebná lepšia koordinácia medzi jednotlivými prvkami vzdelávania učiteľov, od počiatočného vzdelávania, cez dodatočnú podporu na začiatku kariéry („zaškoľovanie“ (13)), až po odborný rozvoj počas zamestnania.

Okrem toho sú potrebné aj väčšie stimuly pre učiteľov, aby pokračovali v aktualizovaní svojich zručností počas celého pracovného života, pričom je potrebné zabezpečiť aj to, aby vzdelávanie počas zamestnania reagovalo z hľadiska kvality aj kvantity na potreby výučby.

Vo viacerých členských štátoch je potrebné nielen prilákať k učiteľskému povolaniu nových ľudí vrátane dostatočne kvalifikovaných ľudí so skúsenosťami z iných povolaní, ale aj presvedčiť skúsených učiteľov, aby v tomto povolaní zostali a neodchádzali do predčasného dôchodku alebo do iného povolania.

Jedným zo spôsobov, ako vytvoriť z učiteľstva atraktívne povolanie, môže byť zlepšenie kvality vzdelávania učiteľov.

V rámci svojich povinností SÚHLASIA, že budú:

Prijímať kroky na zabezpečenie toho, aby učitelia:

—	mali vysokoškolskú kvalifikáciu (14), založenú na vhodnej rovnováhe medzi teoretickým štúdiom a pedagogickou praxou,

—	mali špecializované znalosti o svojich predmetoch, ako aj požadované pedagogické zručnosti,

—	mali na začiatku svojej kariéry prístup k účinným programom podpory na začiatku kariéry,

—	mali počas celej svojej kariéry prístup k primeranej mentorskej podpore,

—	boli počas celej svojej kariéry podnecovaní k tomu a podporovaní v tom, aby aktualizovali svoje vzdelávacie potreby a aby prostredníctvom formálneho, neformálneho a informálneho vzdelávania vrátane výmen a pobytov v zahraničí získavali nové znalosti, zručnosti a kompetencie.

2.	Prijímať kroky na zabezpečenie toho, aby mali učitelia vo vedúcich funkciách popri učiteľských zručnostiach a skúsenostiach aj prístup ku kvalitnej odbornej príprave v oblasti školského riadenia a vedenia.

3.	Prijímať kroky na zabezpečenie toho, aby bolo počiatočné vzdelávanie učiteľov, ich podpora na začiatku kariéry a ďalší odborný rozvoj koordinovaným, uceleným procesom s dostatkom zdrojov a zabezpečením kvality.

4.	Zvažovať prijatie opatrení zameraných na zvýšenie úrovne kvalifikácií a miery praktických skúseností potrebných na získanie učiteľského zamestnania.

Podporovať užšie prepojenia a partnerstvá medzi školami – ktoré by sa mali vývojom premeniť na „vzdelávacie spoločenstvá“ – a inštitúciami vzdelávania učiteľov a zároveň zabezpečiť, aby tieto inštitúcie poskytovali ucelené, kvalitné a relevantné programy vzdelávania učiteľov, ktoré efektívne reagujú na vyvíjajúce sa potreby škôl, učiteľov a spoločnosti ako celku.

Počas počiatočného vzdelávania učiteľov, ich podpory na začiatku kariéry a prostredníctvom neustáleho odborného rozvoja podporovať nadobúdanie kompetencií, ktoré učiteľom umožnia:

—	vyučovať horizontálne kompetencie, ako sú napríklad tie opísané v odporúčaní o kľúčových kompetenciách (15),

—	vytvárať bezpečné a atraktívne školské prostredie založené na vzájomnom rešpekte a spolupráci,

—	účinne vyučovať v heterogénnych triedach so žiakmi z rôznych sociálnych a kultúrnych prostredí a s rôznymi schopnosťami a potrebami vrátane osobitných vzdelávacích potrieb,

—	úzko spolupracovať s kolegami, rodičmi a širšou komunitou,

—	podieľať sa na rozvoji školy alebo strediska odbornej prípravy, v ktorom sú zamestnaní,

—	získavať nové znalosti a byť inovatívni prostredníctvom zapojenia sa do reflektívnej praxe a výskumu,

—	využívať IKT pri rôznych úlohách, ako aj pri vlastnom ďalšom odbornom rozvoji,

—	v rámci svojho odborného rozvoja sa počas celej kariéry samostatne vzdelávať.

7.	Poskytovať inštitúciám vzdelávania učiteľov a pedagógom učiteľov primeranú podporu, aby mohli inovatívnym spôsobom reagovať na nové požiadavky na vzdelávanie učiteľov.

8.	Podporovať programy mobility učiteľov, študujúcich učiteľov a pedagógov učiteľov, ktoré majú mať významný vplyv na ich odborný rozvoj, ako aj podporovať lepšie chápanie rozdielov medzi kultúrami a povedomie o európskom rozmere učiteľstva.

9.	Prijať všetky opatrenia potrebné na to, aby sa z učiteľstva vytvorilo atraktívnejšie povolanie.

VYZÝVAJÚ ČLENSKÉ ŠTÁTY, ABY S PODPOROU KOMISIE

Spoločne posilňovali európsku spoluprácu v rámci otvorenej metódy koordinácie, a to po porade s relevantnými zainteresovanými stranami a v rámci horizontálneho politického cieľa pracovného programu „Vzdelávanie a odborná príprava 2010“ a jeho nasledovníka, aby podporili vykonávanie priorít politiky v oblasti vzdelávania učiteľov uvedených v týchto záveroch.

Využívali všetky dostupné nástroje, ako napríklad tie, ktoré sú súčasťou otvorenej metódy koordinácie, program celoživotného vzdelávania, siedmy rámcový program v oblasti výskumu a technického rozvoja a Európsky sociálny fond na to, aby prostredníctvom integrovaného prístupu propagovali dôkazmi podložené znalosti súvisiace s politikami vzdelávania učiteľov, ďalšie iniciatívy v oblasti vzájomného učenia sa, inovatívne projekty vzdelávania učiteľov a mobilitu učiteľov, pedagógov učiteľov a študentov pedagogiky.

(1) Tieto závery sa týkajú učiteľov pôsobiacich vo všeobecnom vzdelávaní a v počiatočnom odbornom vzdelávaní; na tieto účely je učiteľom osoba, ktorá je podľa právnych predpisov a praxe členských štátov uznaná za osobu so štatútom učiteľa (alebo rovnocenným štatútom). Vymedzenie nezahŕňa osoby, ktoré sú zamestnané mimo formálnych systémov vzdelávania a odbornej prípravy, vzhľadom na odlišný charakter a kontext úloh, ktoré plnia.

(2) Dokument SN 100/1/00 REV 1.

(3) Dokument 5980/01.

(4) Ú. v. ES C 142, 14.6.2002, s. 1.

(5) Ú. v. ES C 163, 9.7.2002, s. 1.

(6) Dokument 6905/04.

(7) Prílohy I a II k dokumentu 12414/07 ADD 1.

(8) Ú. v. EÚ C 79, 1.4.2006, s. 1.

(9) Ú. v. EÚ C 298, 8.12.2006, s. 1.

(10) Ú. v. EÚ L 327, 24.11.2006, s. 45.

(11) Ú. v. EÚ L 394, 30.12.2006, s. 5.

(12) Dokument 12414/07 + ADD 1 + ADD 2.

(13) Zaškoľovanie znamená postup, v rámci ktorého sa v niektorých členských štátoch čerstvým absolventom pedagogického štúdia poskytuje počas prvých rokov zamestnania podpora (napr. prostredníctvom mentorovania, odbornej prípravy, poradenstva), ktorá im pomáha zvládnuť ich úlohu v škole a zamestnaní; zaškoľovanie teda predstavuje most medzi počiatočným učiteľským vzdelávaním a reálnou profesionálnou praxou.

(14) Alebo v prípade učiteľov, ktorí pracujú v oblasti počiatočného odborného vzdelávania, aby mali vysokú kvalifikáciu vo svojej odbornej oblasti a vhodné pedagogické vzdelanie.

(15) Pozri poznámku 11.

12.12.2007

Úradný vestník Európskej únie

C 300/11

Súhrnné informácie oznámené členskými štátmi o štátnej pomoci poskytnutej v súlade s nariadením Komisie (ES) č. 1857/2006 o uplatňovaní článkov 87 a 88 Zmluvy o ES na štátnu pomoc malým a stredným podnikom pôsobiacim vo výrobe, spracovaní a odbyte poľnohospodárskych výrobkov, ktorým sa mení a dopĺňa nariadenie (ES) č. 70/2001

(2007/C 300/09)

Číslo XA: XA 13/07

Členský štát: Holandsko

Región: Provincie Limburg

Názov schémy štátnej pomoci alebo názov spoločnosti prijímajúcej individuálnu pomoc: Universiteit Wageningen (WUR) en indirect steun in natura (adviestraject) ten gunste van 40 ondernemingen in de primaire landbouwsector

Právny základ: Algemene Wet Bestuursrecht titel 4.2 Subsidies, Algemene Subsidieverordening 2004 (van de Provincie Limburg) en de Nadere subsidieregels voor de bevordering van de economische ontwikkeling (van de Provincie Limburg)

Ročné výdavky plánované v rámci schémy štátnej pomoci alebo celková výška individuálnej pomoci pridelenej podniku: Jednorazová čiastka vo výške 100 000 EUR (16,89 % z celkových nákladov vo výške 592 000 EUR) pre WUR

Maximálna intenzita pomoci: 100 %

Dátum implementácie: 20 dní po rozhodnutí prijatom na správnom zasadnutí provincie Limburg [Gedeputeerde Staten] z 30. januára 2007

Trvanie schémy štátnej pomoci alebo individuálnej pomoci: Projekt sa končí 1. februára 2008. Pomoc je potrebné udeliť najneskôr do 6 mesiacov po dokončení projektu, t. j. 1. augusta 2008

Účel pomoci: Posilniť pozíciu spoločností v primárnom poľnohospodárskom sektore, ktoré ponúkajú praktickú odbornú prípravu. Súvisiacim cieľom je zavedenie výučby zameranej na kompetencie. Príspevok, ktorý prijíma WUR je určený na zabezpečenie špecializovanej pomoci pri výučbe spoločností poskytnutím 10 dňového kurzu a podpory pri vypracovávaní podnikateľského zámeru a vykonávaní hodnotenia

Príslušný(-é) sektor(-y) hospodárstva: Primárny poľnohospodársky sektor, a to najmä intenzívne farmy na chov dobytka a záhradnícke prevádzky.

Uplatňuje sa článok 15 nariadenia o výnimkách.

Oprávnené náklady sú vo výške 592 000 EUR

Názov a adresa orgánu poskytujúceho pomoc:

Provincie Limburg

Limburglaan 10

6229 GA Maastricht

Nederland

Internetová stránka: www.limburg.nl; choďte na položku „zoek in limburg“ [vyhľadávanie] a zadajte „bevordering van de economische ontwikkeling“ [podpora hospodárskeho rozvoja]

Ďalšie informácie: Neuplatňuje sa

Číslo XA: XA 194/07

Členský štát: Litovská republika

Región: —

Názov schémy štátnej pomoci alebo názov podniku prijímajúceho individuálnu štátnu pomoc: Valstybės parama gyvulininkystės sektoriui (Schemos Nr. XA 64/07)

Právny základ: Lietuvos Respublikos žemės ūkio ministro 2007 m. balandžio 13 d. įsakymas Nr. 3D-162 „Dėl paramos teikimo už šalutinių gyvūninių produktų, neskirtų vartoti žmonėms, pašalinimą ir sunaikinimą taisyklių patvirtinimo ir žemės ūkio ministro 2006 m. gegužės 26 d. įsakymo Nr. 3D-217 bei žemės ūkio ministro 2006 m. spalio 3 d. įsakymo Nr. 3D-385 pripažinimo netekusiais galios“

Lietuvos Respublikos žemės ūkio ministro 2007 m. balandžio 13 d. įsakymas Nr. 3D-346 „Dėl paramos teikimo už šalutinių gyvūninių produktų, neskirtų vartoti žmonėms, pašalinimą ir sunaikinimą taisyklių patvirtinimo ir žemės ūkio ministro 2006 m. gegužės 26 d. įsakymo Nr. 3D-217 bei žemės ūkio ministro 2006 m. spalio 3 d. įsakymo Nr. 3D-385 pripažinimo netekusiais galios“

Ročné výdavky plánované v rámci schémy štátnej pomoci alebo celková výška individuálnej štátnej pomoci poskytnutej podniku: 10 000 000 LTL, prepočítané podľa oficiálneho výmenného kurzu EUR (2 898 550 EUR)

Maximálna intenzita pomoci: Do výšky 100 % nákladov na odstránenie a likvidáciu mŕtvych hospodárskych zvierat, ak je u nich povinné vykonať test TSE.

Do výšky 100 % nákladov na odstránenie mŕtvych hospodárskych zvierat.

Do výšky 75 % nákladov na likvidáciu takýchto mŕtvych hospodárskych zvierat

Dátum implementácie:

Trvanie schémy štátnej pomoci alebo individuálnej štátnej pomoci: Do 31. decembra 2013

Účel pomoci: Pomoc pre MSP.

Poskytnúť pomoc podnikom a poľnohospodárom činným v odvetví chovu hospodárskych zvierat s cieľom zabezpečiť konzistentný program kontroly a bezpečného odstránenia mŕtvych zvierat.

Uplatňuje sa článok 16 nariadenia Komisie (ES) č. 1857/2006

Oprávnené výdavky:

1.	Náklady na odstránenie a likvidáciu mŕtvych hospodárskych zvierat, ak je u nich povinné vykonať test TSE.

2.	Náklady na odstránenie a likvidáciu mŕtvych hospodárskych zvierat, ak u nich nie je povinné vykonať test TSE

Príslušné odvetvia hospodárstva: Primárna výroba poľnohospodárskych produktov

Názov a adresa orgánu poskytujúceho pomoc:

Lietuvos Respublikos žemės ūkio ministerija

Gedimino pr. 19 (Lelevelio g. 6)

LT-01103 Vilnius

Internetová stránka: http://www.zum.lt/min/Isakymai/dsp_isakymas.cfm?IsakymasID=3409&langparam=LT

http://www.zum.lt/min/Isakymai/dsp_isakymas.cfm?IsakymasID=3409&langparam=LT

Ďalšie informácie: Vzhľadom na to, že 1. mája 2007 nadobudli účinnosť nové predpisy týkajúce sa štátnej pomoci, pokiaľ ide o odstraňovanie a likvidáciu vedľajších výrobkov zo zvierat, ktoré nie sú určené na ľudskú spotrebu, vznikla potreba zmeniť a doplniť niektoré ustanovenia. Hlavná zmena sa týka poskytnutia preddavku na bežný mesiac podniku, ktorý spracúva vedľajšie výrobky zo zvierat.

V rámci novej schémy pomoci sa výrazne predĺžila lehota na kontrolu údajov, ktoré poskytujú podniky spracúvajúce vedľajšie výrobky zo zvierat. Dôsledkom toho sa štátna pomoc určená na pokrytie nákladov na odstránenie a likvidáciu výrobkov zo zvierat vypláca 40-45 kalendárnych dní po vzniku uvedených výdavkov.

Vzhľadom na to, že sa podniky vystavujú finančným problémom, keď musia kryť náklady na odstránenie a likvidáciu vedľajších výrobkov zo zvierat zo svojich vlastných zdrojov, ustanovuje sa v predpisoch, že podniky spracúvajúce vedľajšie výrobky zo zvierat môžu dostať preddavok na bežný mesiac

Číslo pomoci: XA 195/07

Členský štát: Slovinská republika

Región: Območje Mestne občine Ptuj

Názov schémy štátnej pomoci alebo názov podniku prijímajúceho individuálnu štátnu pomoc: Dodeljevanje državnih in drugih pomoči, ter ukrepov za programe razvoja podeželja mestne občine Ptuj 2007-2013

Právny základ: Pravilnik o dodeljevanju državnih in drugih pomoči, ter ukrepov za programe razvoja podeželja v mestni občini Ptuj

Ročné výdavky plánované v rámci schémy štátnej pomoci alebo celková výška individuálnej štátnej pomoci poskytnutej podniku:

2007 vo výške 26 357 EUR

2008 vo výške 26 910 EUR

2009 vo výške 27 475 EUR

2010 vo výške 28 053 EUR

2011 vo výške 28 642 EUR

2012 vo výške 29 243 EUR

2013 vo výške 29 857 EUR

Maximálna intenzita pomoci:

Investície do poľnohospodárskych podnikov na primárnu výrobu:

—	do 50 % oprávnených nákladov v znevýhodnených oblastiach,

—	do 40 % oprávnených nákladov v iných oblastiach,

—	do 50 % oprávnených nákladov na investície v iných oblastiach alebo do 60 % oprávnených nákladov v znevýhodnených oblastiach v prípade, že investíciu realizuje mladý poľnohospodár do piatich rokov od založenia poľnohospodárskeho podniku.

Pomoc sa poskytuje na investície v oblasti renovácie poľnohospodárskych objektov a nákupu vybavenia určeného na poľnohospodársku výrobu, a na investície do trvalých sadov, meliorácie a úpravy pastvín.

Zachovanie tradičnej krajiny a budov:

—	do 60 % alebo do 75 % v znevýhodnených oblastiach na investície určené na zachovanie tradičných hodnôt výrobného majetku (hospodárske budovy) pod podmienkou, že investícia nebude mať za následok zvýšenie výroby v poľnohospodárskych podnikoch.

—	do 100 % oprávnených nákladov na investície určené na zachovanie historických hodnôt objektov, ktoré nemajú výrobný charakter, nachádzajúcich sa v poľnohospodárskych usadlostiach (archeologické a historické pamiatky),

—	dodatočná pomoc do 100 % na krytie mimoriadnych nákladov, ktoré vznikli použitím tradičných materiálov nutných na zachovanie historických hodnôt budovy.

Pomoc na platenie poistného:

—	v súlade s vyhláškou o spolufinancovaní poistného na poistenie poľnohospodárskej výroby na aktuálny rok obec poskytuje pomoc vo výške rozdielu do 50 % oprávnených nákladov na poistenie plodín a úrody a na poistenie zvierat proti chorobám.

Pomoc na preparcelovanie pozemku:

—	do 100 % oprávnených nákladov na právne a administratívne úkony, vrátane nákladov na realizáciu kontrol.

Pomoc na podporu výroby kvalitných poľnohospodárskych výrobkov:

—	pomoc sa poskytuje do 100 % nákladov vo forme subvencovaných služieb a nesmie zahŕňať priame peňažné platby poľnohospodárskym výrobcom.

Udelenie technickej pomoci v poľnohospodárskom sektore:

—

pomoc sa poskytuje do 100 % nákladov v oblasti vzdelávania, školenia poľnohospodárov, poradenských služieb, nahradenia počas choroby alebo dovolenky, organizácie fór, súťaží, výstav, trhov, publikácií, katalógov, internetových stránok. Pomoc sa poskytuje vo forme subvencovaných služieb a nesmie zahŕňať priame peňažné platby poľnohospodárskym výrobcom.

Premiestnenie hospodárskych budov vo verejnom záujme:

—	do 100 % skutočných nákladov, ak premiestnenie spočíva iba v demontáži, premiestnení a opätovnom postavení existujúcich zariadení,

—

ak premiestnenie budovy prinesie poľnohospodárovi prospech z modernejších zariadení, poľnohospodár musí sám prispieť najmenej 50 % v znevýhodnených oblastiach a v ostatných oblastiach najmenej 60 % z takéhoto zvýšenia hodnoty budovy po premiestnení. Ak je príjemcom mladý poľnohospodár, tento príspevok predstavuje najmenej 55 % v iných oblastiach alebo 45 % v znevýhodnených oblastiach,

—

ak má premiestnenie budovy za následok zvýšenie výrobnej kapacity, príspevok poľnohospodára musí predstavovať najmenej 60 % nákladov alebo najmenej 50 % nákladov súvisiacich s takýmto zvýšením výrobnej kapacity v znevýhodnených oblastiach. Ak je príjemcom mladý poľnohospodár, tento príspevok predstavuje najmenej 55 % v iných oblastiach alebo 45 % v znevýhodnených oblastiach

Dátum implementácie: August 2007 (prípadne dátum nadobudnutia účinnosti predpisu)

Trvanie schémy štátnej pomoci alebo individuálnej štátnej pomoci: Do 31.12.2013

Účel pomoci: Podpora MSP

Prehľad článkov nariadenia Komisie (ES) č. 1857/2006 a oprávnené náklady: Kapitola II návrhu pravidiel poskytovania štátnej a inej pomoci a opatrení na podporu programov rozvoja vidieka v samosprávnej obci Ptuj zahŕňa také opatrenia, ktoré predstavujú štátnu pomoc v súlade s nasledovnými článkami nariadenia Komisie (ES) č. 1857/2006 z 15. decembra 2006 o uplatňovaní článkov 87 a 88 zmluvy o štátnej pomoci pre malé a stredné podniky (MSP) pôsobiace v poľnohospodárskej výrobe, ktorým sa mení a dopĺňa nariadenie (ES) č. 70/2001 (Ú. v. EÚ L 358, 16.12.2006, s. 3):

článok 4 nariadenia Komisie: Investície do poľnohospodárskych podnikov,

článok 5 nariadenia Komisie: Zachovanie tradičnej krajiny a budov,

článok 6 nariadenia Komisie: Premiestnenie hospodárskych budov vo verejnom záujme,

článok 12 nariadenia Komisie: Pomoc na platby poistného,

článok 13 nariadenia Komisie: Pomoc na preparcelovanie pozemku,

článok 14 nariadenia Komisie: Pomoc na podporu výroby kvalitných poľnohospodárskych výrobkov,

článok 15 nariadenia Komisie: Udelenie technickej pomoci v poľnohospodárskom sektore

Príslušné odvetvia hospodárstva: Poľnohospodárstvo: rastlinná a živočíšna výroba

Názov a adresa orgánu poskytujúceho pomoc:

Internetová stránka: Uveďte internetovú adresu, na ktorej je dostupné úplné znenie textu schémy alebo kritériá a podmienky, v súlade s ktorými sa individuálna štátna pomoc poskytuje mimo rámca schémy štátnej pomoci.

http://www.lex-localis.info/KatalogInformacij/VsebinaDokumenta.aspx?SectionID=44ac4dc2-c7bb-440b-a127-f75db8c4cc65

Ďalšie informácie: Pomoc na platby poistného na poistenie plodín a úrody zahŕňa nasledujúce nepriaznivé poveternostné udalosti, ktoré možno prirovnať k prírodným katastrofám: jarný mráz, krupobitie, úder blesku, požiar, ktorý je následkom úderu blesku, víchrica a záplavy.

Pravidlá samosprávnej obce spĺňajú požiadavky nariadenia Komisie (ES) č. 1857/2006 týkajúce sa opatrení, ktoré príjme samosprávna obec, ako aj príslušné všeobecné ustanovenia (postup pred poskytnutím pomoci, kumulácia, transparentnosť a kontrola pomoci).

Podpis zodpovednej osoby:

Klavdija PETEKOVÁ

vedúca hospodárskej sekcie

12.12.2007

Úradný vestník Európskej únie

C 300/16

(2007/C 300/11)

XA číslo: XA 152/07

Členský štát: Slovinská republika

Región: Območje občine Bovec

Názov schémy štátnej pomoci alebo názov podniku prijímajúceho individuálnu štátnu pomoc: Finančne intervencije za ohranjanje in razvoj kmetijstva in podeželja v občini Bovec

Právny základ: Pravilnik o finančnih intervencijah za ohranjanje in razvoj kmetijstva in podeželja v občini Bovec po Uredbi za skupinske izjeme

Ročné výdavky plánované v rámci schémy štátnej pomoci alebo celková výška individuálnej štátnej pomoci poskytnutej podniku::

2007: 6 260 EUR

2008: 7 000 EUR

2009: 7 500 EUR

2010: 8 000 EUR

2011: 8 500 EUR

2012: 9 000 EUR

2013: 9 500 EUR

Maximálna intenzita pomoci: Uveďte maximálnu intenzitu štátnej pomoci alebo maximálnu výšku štátnej pomoci na oprávnenú položku:

do 50 % oprávnených nákladov v menej priaznivých oblastiach a do 40 % oprávnených nákladov na investície v iných oblastiach na investície do rastlinnej a živočíšnej výroby v poľnohospodárskych podnikoch.

finančná pomoc obce zahŕňa iba dodatočné náklady, ktoré vznikli použitím tradičných materiálov nutných na zachovanie historickej hodnoty budov. Dodatočné náklady z dôvodu použitia tradičných materiálov sa spolufinancujú do 100 %.

do 100 % oprávnených nákladov v oblasti vzdelávania a školenia poľnohospodárov a poľnohospodárskych robotníkov, v oblasti náhradných služieb, poradenských služieb, organizácie fór na výmenu znalostí medzi poľnohospodárskymi podnikmi, súťaží, výstav, trhov a účasti na nich, publikácií, akými sú katalógy a internetové stránky. Pomoc sa poskytuje vo forme subvencovaných služieb a nezahŕňa priame peňažné platby poľnohospodárskym výrobcom

Dátum implementácie:

Trvanie schémy štátnej pomoci alebo individuálnej štátnej pomoci:

Účel pomoci: Podpora MSP

Prehľad článkov nariadenia Komisie (ES) č. 1857/2006 a oprávnené výdavky: Predpis o finančných intervenciách na ochranu a rozvoj poľnohospodárstva a vidieka v obci Bovec podľa nariadenia pre skupinové výnimky zahŕňa také opatrenia, ktoré predstavujú štátnu pomoc v súlade s nasledovnými článkami nariadenia Komisie (ES) č. 1857/2006 z 15. decembra 2006 o uplatňovaní článkov 87 a 88 zmluvy na štátnu pomoc pre malé a stredné podniky (MSP) pôsobiace v poľnohospodárskej výrobe, ktorým sa mení a dopĺňa nariadenie (ES) č. 70/2001 (Ú. v. EÚ L 358, 16.12.2006, s. 3):

článok 4 nariadenia Komisie: Investície do poľnohospodárskych podnikov,

článok 5 nariadenia Komisie: Zachovanie tradičnej krajiny a budov,

článok 15 nariadenia Komisie: Udelenie technickej pomoci v poľnohospodárskom sektore

Príslušné odvetvie (odvetvia) hospodárstva: Poľnohospodárstvo: pestovanie rastlín a chov zvierat

Pododvetvia nie sú osobitne určené

Názov a adresa orgánu poskytujúceho pomoc:

Občina Bovec

Trg golobarskih žrtev 8

SLO-5230 Bovec

Internetová stránka: http://www.uradni-list.si/1/ulonline.jsp?urlid=200752&dhid=89919

Ďalšie informácie: V prípade opatrenia Zachovanie tradičnej krajiny a budov je pomoc v súlade s čl. 5 ods. 3 druhým pododsekom nariadenia Komisie (ES) č. 1857/2006. Obec v rámci investície finančne podporuje iba dodatočné náklady, ktoré vznikli použitím tradičných materiálov, a to do 100 %.

V predpise obce sú splnené požiadavky nariadenia Komisie (ES) č. 1857/2006 týkajúce sa opatrení, ktoré bude vykonávať obec, a ustanovenia všeobecných predpisov (postup pred poskytnutím pomoci, kumulácia, transparentnosť a kontrola pomoci).

Podpis zodpovednej osoby:

Danijel Krivec

starosta

XA číslo: XA 153/07

Členský štát: Slovinská republika

Región: Območje občine Dobrova – Polhov Gradec

Názov schémy štátnej pomoci alebo názov podniku prijímajúceho individuálnu štátnu pomoc: Programi razvoja podeželja v občini Dobrova – Polhov Gradec 2007-2013

Právny základ: Pravilnik o ukrepih za razvoj podeželja na območju Občine Dobrova — Polhov Gradec od leta 2007 do leta 2013 (2. Poglavje) Uradni list 53/07, 15.6.2007

Ročné výdavky plánované v rámci schémy štátnej pomoci alebo celková výška individuálnej štátnej pomoci poskytnutej podniku: Priemerná ročná suma prostriedkov v období 2007 do 2013 je 64 000 EUR.

Celková suma poskytnutej pomoci na obdobie 2007 – 2013 je približne 450 000 EUR

Maximálna intenzita pomoci: Intenzity pomoci podľa ďalej uvedených jednotlivých opatrení sú v súlade s ustanoveniami nariadenia Komisie (ES) č. 1857/2006. Zohľadnené sú aj ustanovenia tykajúce sa horných hraníc pomoci (investície do poľnohospodárskych podnikov):

do 40 % oprávnených nákladov v menej priaznivých oblastiach a do 30 % oprávnených nákladov na investície v iných oblastiach,

do 50 % oprávnených nákladov na investície do primárnej výroby v menej priaznivých oblastiach alebo do 40 % v iných oblastiach v prípade investícií realizovaných mladými poľnohospodármi do piatych rokov od založenia poľnohospodárskeho podniku.

Pomoc je určená na investície v oblasti renovácie poľnohospodárskych objektov a nákupu vybavenia určeného na poľnohospodársku výrobu a na investície do trvalých sadov a pastvín, odvodňovania, zavlažovania a vylepšenia kvality pôdy a na investície do súkromnej infraštruktúry poľnohospodárskeho podniku.

na investície určené na zachovanie nevýrobného kultúrneho dedičstva: do 50 % oprávnených nákladov v menej priaznivých oblastiach alebo do 40 % v iných oblastiach,

do 60 % oprávnených nákladov na investície na zachovanie výrobného kultúrneho dedičstva poľnohospodárskych podnikov, akými sú poľnohospodárske budovy, ak investícia nebude mať za následok zvýšenie výroby poľnohospodárskeho podniku,

dodatočná pomoc na krytie mimoriadnych nákladov, ktoré vznikli použitím tradičných materiálov v menej priaznivých oblastiach je možná do 60 % oprávnených nákladov (u investícií na zachovanie nevýrobného kultúrneho dedičstva).

do 100 % nákladov v oblasti vzdelávania, školenia poľnohospodárov, poradenských služieb, organizácie fór, súťaží, výstav, trhov, publikácií, a to vo forme subvencovaných služieb. Pomoc nezahŕňa priame peňažné platby poľnohospodárskym výrobcom

Dátum implementácie: Júl 2007 (prípadne deň začatia platnosti predpisu)

Trvanie schémy štátnej pomoci alebo individuálnej štátnej pomoci: Do 31. decembra 2013

Účel pomoci: Podpora MSP

Prehľad článkov nariadenia Komisie (ES) č. 1857/2006 a oprávnené výdavky: Kapitola II. návrhu Predpisu o opatreniach na rozvoj vidieka v oblasti obce Dobrova – Polhov Gradec od roku 2007 do roku 2013 zahŕňa také opatrenia, ktoré predstavujú štátnu pomoc v súlade s nasledovnými článkami nariadenia Komisie (ES) č. 1857/2006 z 15. decembra 2006 o uplatňovaní článkov 87 a 88 zmluvy na štátnu pomoc pre malé a stredné podniky (MSP) pôsobiace v poľnohospodárskej výrobe, ktorým sa mení a dopĺňa nariadenie (ES) č. 70/2001 (Ú. v. EÚ L 358, 16.12.2006, s. 3):

článok 4 nariadenia Komisie: Investície do poľnohospodárskych podnikov,

článok 5 nariadenia Komisie: Zachovanie tradičnej krajiny a budov,

článok 15 nariadenia Komisie: Udelenie technickej pomoci v poľnohospodárskom sektore

Príslušné odvetvie (odvetvia) hospodárstva: Poľnohospodárstvo: rastlinná a živočíšna výroba

Názov a adresa orgánu poskytujúceho pomoc:

Občina Dobrova – Polhov Gradec

Ulica Vladimirja Dolničarja 2

SLO-1356 Dobrova

Internetová stránka: http://www.uradni-list.si/1/ulonline.jsp?urlid=200753&dhid=89975

Ďalšie informáci: V prípade opatrenia „Zachovanie tradičnej krajiny a budov“ obec umožňuje vyššiu pomoc na použitie tradičných materiálov pri investíciách do nevýrobného kultúrneho dedičstva (10 % v menej priaznivých oblastiach a 20 % v iných oblastiach), čo je v súlade s ustanoveniami článku 5 nariadenia Komisie (ES) č. 1857/2006.

Podpis zodpovednej osoby:

Mateja Tavčar

zástupca tajomníka obce

Číslo pomoci: XA 154/07

Členský štát: Nemecko

Región: Niedersachsen

Názov schémy štátnej pomoci alebo názov podniku prijímajúceho individuálnu štátnu pomoc: Förderung nicht investiver Projekte im Bereich von landwirtschaftlichen Qualitätserzeugnissen aus ökologischem Landbau (VO (EWG) Nr. 2092/91). Durchführung durch das Kompetenzzentrum Ökolandbau Niedersachsen (KÖN)

Právny základ: Erlass des ML zur Förderung nicht investiver Projekte im Bereich von landwirtschaftlichen Qualitätserzeugnissen aus ökologischem Landbau (VO (EWG) Nr. 2092/91). Durchführung durch das Kompetenzzentrum Ökolandbau Niedersachsen (KÖN); Landeshaushaltsordnung Niedersachsen

Ročné výdavky plánované v rámci schémy štátnej pomoci alebo celková výška individuálnej pomoci poskytnutej podniku: Ročne cca. 8 projektov. Celkové náklady na projekty sa odhadujú na 400 000 – 500 000 EUR, maximálne 100 000 ročne na projekt, resp. príjemcu

Maximálna intenzita pomoci: Až do 100 % oprávnených nákladov

Dátum implementácie: Začatie poskytovania pomoci v súvislosti s pomocou podľa nariadenia (ES) č. 1257/1999, povolenie od roku 2007

Trvanie schémy štátnej pomoci alebo individuálnej štátnej pomoci: Koniec schémy a posledná splátka: December 2010

Účel pomoci: Neinvestičná pomoc na výrobky s vysokou kvalitou podľa nariadenia (ES) č. 2092/91 (ekologická výroba poľnohospodárskych výrobkov). Pomoc realizuje centrum KÖN. Príjemcami pomoci sú malé a stredné podniky, ktoré vyvíjajú činnosť v oblasti primárnej výroby poľnohospodárskych výrobkov z ekologickej výroby, alebo malé a stredné podniky, ktoré vyvíjajú činnosť v oblasti primárnej výroby poľnohospodárskych výrobkov a plánujú prejsť na ekologickú výrobu.

Projekty zahŕňajú:

Všeobecné pozorovanie vývoja trhu ekologickej poľnohospodárskej výroby (článok 14 ods. 2 písm. a) nariadenia (ES) č. 1857/2006)

Zavedenie systémov záruky kvality (článok 14 ods. 2 písm. b) nariadenia (ES) č. 1857/2006)

Vzdelávanie a školenia poľnohospodárov ako aj poradenské služby v oblasti ekologickej poľnohospodárskej výroby resp. pri prechode na ňu, ktoré sa nevyužívajú stále ani pravidelne (článok 15 ods. 2 písm. a) a c) nariadenia (ES) č. 1857/2006)

Podujatia na výmenu vedomostí medzi podnikmi resp. výstavy a veľtrhy (článok 15 ods. 2 písm. d) nariadenia (ES) č. 1857/2006)

Popularizácia vedeckých poznatkov vo všeobecne zrozumiteľnej forme a vecných informácií o systémoch akosti (článok 15 ods. 2 písm. e) nariadenia (ES) č. 1857/2006)

Publikácie (článok 15 ods. 2 písm. a) nariadenia (ES) č. 1857/2006)

Príslušné odvetvia hospodárstva: Projekty majú presahovať rámec jednotlivých sektorov, čím sa majú v čo najväčšej možnej miere zohľadniť všetky hospodárske subjekty, ktoré vyvíjajú činnosť v primárnej poľnohospodárskej výrobe

Názov a adresa orgánu poskytujúceho pomoc:

Niedersächsisches Ministerium für den ländlichen Raum, Ernährung, Landwirtschaft und Verbraucherschutz

Calenberger Str. 2

D-30169 Hannover, Referat 107.2

Internetadresse: http://www.ml.niedersachsen.de/master/C659683_N8970_L20_D0_I655.html

(unter nicht investive Projekte)

Ďalšie informácie:

Niedersächsisches Ministerium für den ländlichen Raum, Ernährung, Landwirtschaft und Verbraucherschutz

Calenberger Str. 2

D-30169 Hannover

Dr. Schrörs

vedúci oddelenia

XA číslo: XA 155/07

Členský štát: Slovinská republika

Región: Območje občine Radeče

Názov schémy štátnej pomoci alebo názov podniku prijímajúceho individuálnu štátnu pomoc: Finančne pomoči v kmetijstvu iz proračuna občine Radeče

Právny základ: Pravilnik o dodeljevanju državnih pomoči za ohranjanje in razvoj kmetijstva in podeželja v občini Radeče

Ročné výdavky plánované v rámci schémy štátnej pomoci alebo celková výška individuálnej štátnej pomoci poskytnutej podniku:

2007: 17 944 EUR

2008: 19 195 EUR

2009: 19 300 EUR

2010: 19 600 EUR

2011: 20 000 EUR

2012: 20 300 EUR

2013: 20 500 EUR

Maximálna intenzita pomoci:

1. Investície do poľnohospodárskych podnikov na primárnu výrobu:

—	do 50 % oprávnených nákladov v menej priaznivých oblastiach,

—	do 40 % oprávnených nákladov na investície v iných oblastiach.

Pomoc je určená na investície v oblasti renovácie poľnohospodárskych objektov a nákupu vybavenia určeného na poľnohospodársku výrobu a na investície do trvalých sadov, odvodňovania, zavlažovania a vylepšenia kvality pôdy, do úpravy pastvín a prístupov v rámci poľnohospodárskeho podniku.

2. Zachovanie tradičnej krajiny a budov:

—	na investície do nevýrobných objektov do 100 % oprávnených nákladov,

—	na investície do výrobných prostriedkov v poľnohospodárskych podnikoch do 60 % skutočných nákladov alebo do 75 % v menej priaznivých oblastiach pod podmienkou, že investícia nebude mať za následok zvýšenie výroby,

—	dodatočná pomoc sa môže schváliť vo výške do 100 % na krytie mimoriadnych nákladov, ktoré vznikli použitím tradičných materiálov nutných na zachovanie prvkov kultúrneho dedičstva budovy.

3. Premiestnenie hospodárskych budov vo verejnom záujme:

—	do 100 % skutočných nákladov, ak premiestnenie spočíva iba v demontáži, premiestnení a opätovnom postavení existujúcich zariadení,

—

ak premiestnenie budov prinesie poľnohospodárovi prospech z modernejších zariadení, poľnohospodár sa musí na zvýšení hodnoty príslušnej budovy po premiestnení podieľať najmenej 50 % v menej priaznivých oblastiach, a v ostatných oblastiach najmenej 60 %. Ak je príjemcom mladý poľnohospodár, tento príspevok predstavuje najmenej 55 % alebo 45 % v menej priaznivých oblastiach,

—

ak má premiestnenie budovy za následok zvýšenie výrobnej kapacity, musí príspevok poľnohospodára predstavovať najmenej 60 % a v menej priaznivých oblastiach najmenej 50 % nákladov súvisiacich s takýmto zvýšením výrobnej kapacity. Ak je príjemcom mladý poľnohospodár, tento príspevok predstavuje najmenej 55 % alebo 45 % v menej priaznivých oblastiach.

4. Pomoc na platenie poistného:

—

pomoc obce predstavuje rozdiel medzi výškou spolufinancovaného poistného zo štátneho rozpočtu do výšky 50 % oprávnených nákladov na poistné na poistenie zasiatych plodín a plodov pred nepriaznivými poveternostnými udalosťami, ktoré možno prirovnať k prírodným katastrofám, a na poistenie zvierat v prípade ich úmrtia z dôvodu choroby.

5. Pomoc na preparcelovanie pozemkov:

—	do 100 % oprávnených nákladov na právne a administratívne úkony.

6. Pomoc na podporu výroby kvalitných poľnohospodárskych výrobkov:

—	do 100 % skutočne vzniknutých nákladov vo forme subvencovaných služieb a nesmie zahŕňať priame peňažné platby poľnohospodárskym výrobcom.

7. Udelenie technickej pomoci v poľnohospodárskom sektore:

—

do 100 % nákladov v oblasti vzdelávania a školenia poľnohospodárov, poradenských služieb vykonaných tretou stranou, organizácie fór na výmenu znalostí medzi poľnohospodárskymi podnikmi, súťaží, výstav, trhov, popularizácie vedeckých poznatkov a v oblasti publikácií. Pomoc nezahŕňa priame peňažné platby poľnohospodárskym výrobcom

Dátum implementácie: Júl 2007 (prípadne deň začatia platnosti predpisu)

Trvanie schémy štátnej pomoci alebo individuálnej štátnej pomoci: Do 31. decembra 2013

Účel pomoci: Podpora MSP

Prehľad článkov nariadenia Komisie (ES) č. 1857/2006 a oprávnené výdavky: Kapitola II. Predpis o poskytovaní štátnej pomoci na ochranu a rozvoj poľnohospodárstva a vidieka v obci Radeče zahŕňa také opatrenia, ktoré predstavujú štátnu pomoc v súlade s nasledovnými článkami nariadenia Komisie (ES) č. 1857/2006 z 15. decembra 2006 o uplatňovaní článkov 87 a 88 zmluvy na štátnu pomoc pre malé a stredné podniky pôsobiace v poľnohospodárskej výrobe, ktorým sa mení a dopĺňa nariadenie (ES) č. 70/2001 (Ú. v. EÚ L 358, 16.12.2006, s. 3):

článok 4 nariadenia Komisie: Investície do poľnohospodárskych podnikov,

článok 5 nariadenia Komisie: Zachovanie tradičnej krajiny a budov,

článok 6 nariadenia Komisie: Premiestnenie hospodárskych budov vo verejnom záujme,

článok 12 nariadenia Komisie: Pomoc na platby poistného,

článok 13 nariadenia Komisie: Pomoc na preparcelovanie pozemku,

článok 14 nariadenia Komisie: Pomoc na podporu výroby kvalitných poľnohospodárskych výrobkov,

článok 15 nariadenia Komisie: Udelenie technickej pomoci v poľnohospodárskom sektore

Príslušné odvetvie (odvetvia) hospodárstva: Poľnohospodárstvo

Názov a adresa orgánu poskytujúceho pomoc:

Občina Radeče

Milana Majcna 1

SLO-1433 Radeče

Internetová stránka: http://www.uradni-list.si/1/ulonline.jsp?urlid=200760&dhid=90457

Ďalšie informácie: Pomoc na platby poistného na poistenie zasiatych plodín a plodov zahŕňa nasledujúce nepriaznivé poveternostné udalosti, ktoré možno prirovnať k prírodným katastrofám: jarné vymrznutie, krupobitie, úder blesku, požiar, ktorý je následkom úderu blesku, víchrica a záplavy.

XA číslo: XA 156/07

Členský štát: Slovinsko

Región: Območje Mestne občine Nova Gorica

Názov schémy štátnej pomoci alebo názov podniku prijímajúceho individuálnu štátnu pomoc: Podpore programom razvoja kmetijstva v Mestni občini Nova Gorica 2007-2013

Právny základ: Pravilnik o dodeljevanju finančnih pomoči za programe in investicije v kmetijstvu v Mestni občini Nova Gorica

Ročné výdavky plánované v rámci schémy štátnej pomoci alebo celková výška individuálnej štátnej pomoci poskytnutej podniku: Priemerná ročná suma v období 2007 – 2013 je 55 188 EUR

Maximálna intenzita pomoci:

1. Investície do poľnohospodárskych podnikov na primárnu výrobu:

—	do 50 % oprávnených nákladov v menej priaznivých oblastiach a do 40 % oprávnených nákladov na investície v iných oblastiach.

Pomoc je určená na investície v oblasti úpravy pozemkov, úpravy prístupov v rámci poľnohospodárskeho podniku, úpravy pastvín, na investície do vybavenia určeného na poľnohospodársku výrobu.

2. Pomoc na platenie poistného:

—

pomoc obce predstavuje rozdiel medzi výškou spolufinancovaného poistného zo štátneho rozpočtu do 50 % oprávnených nákladov na poistné na poistenie zasiatych plodín a plodov pred nepriaznivými poveternostnými udalosťami, ktoré možno prirovnať k prírodným katastrofám, a na poistenie zvierat v prípade ich úmrtia z dôvodu choroby.

3. Pomoc na preparcelovanie pozemkov:

—	do 100 % oprávnených nákladov na právne a administratívne úkony.

4. Pomoc na podporu výroby kvalitných poľnohospodárskych výrobkov:

—	do 100 % oprávnených nákladov vo forme subvencovaných služieb.

5. Udelenie technickej pomoci v poľnohospodárskom sektore:

—	do 100 % nákladov v oblasti vzdelávania, školenia poľnohospodárov, organizácie fór, súťaží, výstav, trhov, publikácií, katalógov, internetových stránok, popularizácie vedeckých poznatkov. Pomoc sa poskytuje vo forme subvencovaných služieb a nezahŕňa priame peňažné platby poľnohospodárskym výrobcom

Dátum implementácie: Júl 2007 (prípadne deň začatia platnosti Predpisu)

Trvanie schémy štátnej pomoci alebo individuálnej štátnej pomoci:

Účel pomoci: Podpora MSP

Príslušné odvetvie (odvetvia) hospodárstva: Poľnohospodárstvo

Názov a adresa orgánu poskytujúceho pomoc:

Mestna občina Nova Gorica

Trg E. Kardelja 1

SLO-5000 Nova Gorica

Internetová adresa: http://www.uradni-list.si/1/ulonline.jsp?urlid=200760&dhid=90451

Iné údaje: Pomoc na platby poistného na poistenie zasiatych plodín a plodov zahŕňa nasledujúce nepriaznivé poveternostné udalosti, ktoré možno prirovnať k prírodným katastrofám: jarné vymrznutie, krupobitie, úder blesku, požiar, ktorý je následkom úderu blesku, víchrica a záplavy.

Tatjana Gregorčič

vedúca hospodárskeho úseku

12.12.2007

Úradný vestník Európskej únie

C 300/22

ŠTÁTNA POMOC – POĽSKO

Štátna pomoc C 34/07 (ex N 93/206) – Zavedenie systému dane z tonáže v prospech námornej dopravy

Výzva na predloženie pripomienok v súlade s článkom 88 ods. 2 Zmluvy o ES

(Text s významom pre EHP)

(2007/C 300/13)

Listom zo dňa 12. septembra 2007, ktorý je uvedený v autentickom jazyku za týmto zhrnutím, Komisia oznámila Poľskej republike svoje rozhodnutie začať konanie podľa článku 88 ods. 2 Zmluvy o ES, pokiaľ ide o vyššie uvedenú pomoc.

Zainteresované strany môžu predložiť svoje pripomienky v lehote jedného mesiaca odo dňa uverejnenia tohto zhrnutia a nasledujúceho listu. Kontaktné údaje:

European Commission

Directorate-General for Energy and Transport

Directorate A – Unit 4

B-1049 Brussels

Fax (32-2) 296 12 42

Tieto pripomienky sa oznámia Poľskej republike. Zainteresované strany, ktoré predkladajú pripomienky, môžu písomne s uvedením dôvodov požiadať o dôverné zaobchádzanie s údajmi o ich totožnosti.

TEXT ZHRNUTIA

1. OPIS OPATRENIA

1.1. Názov

Daň z tonáže

1.2. Opis oznámeného opatrenia

Daň z tonáže by mala majiteľom plavidiel pôsobiacim v medzinárodnej námornej doprave nahradiť daň z príjmu právnických alebo fyzických osôb paušálnou sumou vypočítanou na základe tonáže prevádzkovanej flotily. Zdaniteľný základ sa určí na základe klesajúceho koeficientu v rozmedzí od 0,50 EUR do 0,10 EUR na 100 NT tonáže plavidla, pričom pomer sa uplatní na každé plavidlo.

Medzi oprávnené činnosti bude patriť medzinárodná námorná doprava, záchranné operácie na mori, služby vlečných plavidiel za predpokladu že činnosť vlečných plavidiel predstavuje viac ako 50 % príjmov z týchto služieb, nie však zo služieb vlečných plavidiel poskytovaných z prístavu, do prístavu alebo v rámci prístavu) a bagrovacie služby za predpokladu, že činnosť plávajúcich bagrov predstavuje viac ako 50 % príjmov z námornej prepravy vybagrovaných materiálov.

Daň z tonáže sa vzťahuje aj na niektoré pomocné činnosti, vrátane poplatkov za správu plavidiel, posádok a príjmov plynúcich z prenájmu plavidiel.

Okrem toho môžu majitelia plavidiel, ktorí platia daň z príjmu fyzických osôb, od čiastky dane z tonáže a od základu dane z tonáže odpočítať príspevky na zdravotné a sociálne poistenie.

2. PREDBEŽNÉ POSÚDENIE EXISTENCIE POMOCI

Oznámený systém jasne predstavuje štátnu pomoc v zmysle článku 87 ods. 1 Zmluvy o ES.

3. POCHYBNOSTI O ZLUČITEĽNOSTI OPATRENIA SO SPOLOČNÝM TRHOM

Komisia má pochybnosti o zlučiteľnosti nižšie uvedených prvkov oznámeného systému so spoločným trhom, a preto sa rozhodla začať konanie vo veci formálneho zisťovania ustanovené v článku 4 ods. 4 (1) nariadenia Rady 659/1999:

—	platnosť dane z tonáže pre fyzické – alebo právnické – osoby, ktoré platia daň z príjmu fyzických osôb;

—	možnosť, aby tieto osoby od sumy dane z tonáže a základu dane z tonáže odpočítali príspevky na sociálne a zdravotné poistenie, keď je zrejmé, že daň z tonáže môže nahradiť aj daň z príjmu fyzických osôb;

—	požiadavka, aby spoločnosti podliehajúce dani z tonáže túto daň platili počas minimálneho obdobia stanoveného len na 5 rokov;

—

možnosť, aby spoločnosti podliehajúce dani z tonáže, uložili daň z tonáže na plavidlá, za ktoré spoločnosť vo svojom mene alebo v mene tretej strany súhrnne nezabezpečuje tieto tri funkcie: obchodnú správu plavidiel, ich technickú správu a správu posádok nad rámec tonáže, ktorá štyrikrát presahuje tonáž plavidiel, pri ktorých spoločnosť tieto funkcie zabezpečuje;

—	zahrnutie dane z tonáže na vlečné plavidlá a/alebo plávajúce bagre v prípadoch, keď takéto plavidlá /bagre poskytujú služby námornej dopravy v trvaní, ktoré nepresahuje polovicu ich pracovného času za fiškálny rok;

—

požiadavky týkajúce sa strategickej a technickej správy, aby sa prakticky všetky kľúčové rozhodnutia prijímali v Poľsku a aby riadiaci pracovníci, ústredie, správna a výkonná rada boli v Poľsku by mohli spôsobiť problémy s diskrimináciou na základe štátnej príslušnosti a obmedzovať slobodu usadiť sa majiteľov plavidiel usadených v inom členskom štáte pri využívaní výhod systému prostredníctvom zriadenia vedľajšej prevádzky v Poľsku.

TEXT LISTU

„1. PROCEDURA

(1)	Pismem z dnia 1 lutego 2006 r. (2) Polska zgłosiła Komisji zamiar wprowadzenia systemu podatku tonażowego. Sprawa została zarejestrowana pod numerem N 93/06.

(2)

W pismach z dnia 9 marca, 7 września i 14 listopada 2006 r. oraz 11 kwietnia 2007 r. (3) służby Komisji zwróciły się z prośbą o udzielenie dodatkowych wyjaśnień. W odpowiedziach z dnia 13 kwietnia, 9 i 16 maja 2006 r., 5 stycznia oraz 6 czerwca 2007 r. (4) władze polskie przekazały informacje, o które zostały poproszone. Dodatkowo dnia 19 stycznia 2007 r. miało miejsce spotkanie na szczeblu technicznym.

2. SZCZEGÓŁOWY OPIS ŚRODKÓW POMOCY

2.1. Tytuł

(3)	Podatek tonażowy

2.2. Streszczenie

(4)

Podatek tonażowy to nowy podatek, który obejmuje armatorów prowadzących działalność w międzynarodowej żegludze morskiej. Armatorzy spełniający pewne kryteria (patrz ppkt 2.7 — Kryteria kwalifikacji) mogą w przeciągu następnych trzech lat dokonać wyboru opodatkowania podatkiem tonażowym. W odniesieniu do armatora, który złożył wniosek o objęcie go podatkiem tonażowym i któremu organy podatkowe przyznały prawo do tej formy opodatkowania (zwanego dalej »armatorem opodatkowanym podatkiem tonażowym«), roczne opodatkowanie przychodu z udziału w międzynarodowym transporcie morskim statków objętych podatkiem tonażowym będzie obliczane na zasadzie ryczałtu liczonego na podstawie pojemności netto posiadanej przez niego floty.

2.3. System podatku tonażowego

(5)	Polski system opodatkowania podatkiem tonażowym został wprowadzony przez Ustawę o podatku tonażowym z dnia 24 sierpnia 2006 r. (5) Powinien on wejść w życie z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2007 r., gdy tylko zostanie zatwierdzony przez Komisję.

(6)	Według władz polskich zgłoszona Ustawa o podatku tonażowym została przygotowana na podstawie analizy istniejących systemów podatku tonażowego obowiązujących w Niemczech, Zjednoczonym Królestwie, Belgii i Niderlandach oraz po konsultacjach z armatorami.

(7)

Ustawa o podatku tonażowym pozwala armatorom opodatkowanym podatkiem tonażowym na zwolnienie z obowiązku dokonywania wpłat z zysku, o których mowa w Ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych (6) oraz w Ustawie z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (7), w zakresie przychodów z działalności opodatkowanej tym podatkiem.

(8)

Zgodnie z art. 5 Ustawy o podatku tonażowym, w odniesieniu do każdego statku objętego podatkiem tonażowym dobową stawkę w odniesieniu do przychodów z działalności kwalifikującej się do objęcia opodatkowaniem ustala się na zasadzie zryczałtowanej stawki w zależności od pojemności netto statku od każdych 100 NT i na każdy rozpoczęty dzień, niezależnie od tego czy statek jest w eksploatacji, czy nie:

Pojemność netto statku	Stawki do obliczenia dochodu
Do 1 000 NT	Równowartość 0,5 euro za każde 100 NT
Od 1001 do 10 000 NT	Równowartość 0,35 euro za każde 100 NT
Od 10 001 do 25 000 NT	Równowartość 0,20 euro za każde 100 NT
Od 25 001 NT	Równowartość 0,10 euro za każde 100 NT

(9)	Dla celów obliczeniowych pojemność netto statku zaokrągla się w następujący sposób: pojemność mniejszą niż 50 NT pomija się, a pojemność 50 i więcej podwyższa się do pełnych 100 NT.

(10)

Należną kwotę podatku tonażowego oblicza się od podstawy opodatkowania, którą stanowi wysokość dochodu obliczanego jak wskazano powyżej i która podlega opodatkowaniu normalną 19 % stawką podatku dochodowego od osób prawnych aktualnie obowiązującego w Polsce lub podatku dochodowego od osób fizycznych, zależnie od tego, czy armator opodatkowany podatkiem tonażowym normalnie podlega opodatkowaniu podatkiem od osób prawnych, czy podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

(11)

Kwota podatku tonażowego będzie obliczana w EUR, a płacona w PLN po przeliczeniu według średniego kursu EUR ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego miesiąca, za który jest obliczany podatek tonażowy. Należną kwotę podatku tonażowego oblicza się bez pomniejszania dochodu o koszty jego uzyskania.

(12)

Zgodnie z art. 8 Ustawy o podatku tonażowym przychody uzyskane przez armatora będącego podatnikiem podatku tonażowego ze sprzedaży statku, w części niewykorzystanej na nabycie własności, remont, modernizację lub przebudowę innego statku, w okresie 3 lat od dnia sprzedaży, nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem tonażowym, lecz stawką ryczałtową w wysokości 15 %.

(13)

Osoby fizyczne lub osoby będące wspólnikami spółki osobowej podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych korzystają ze specjalnych dodatkowych środków. Przysługuje im prawo do odliczenia:

—	od kwoty podatku tonażowego, kwoty składki na ubezpieczenie zdrowotne określonej w Ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (8), zapłaconej przez nich bezpośrednio w odnośnym roku podatkowym (art. 6 Ustawy o podatku tonażowym); oraz

—	od podstawy opodatkowania podatkiem tonażowym, kwoty składek na ubezpieczenia społeczne określonych w Ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (9), zapłaconych przez nich bezpośrednio w odnośnym roku podatkowym (art. 4 ust. 3 Ustawy o podatku tonażowym).

(14)

Kwota składek na ubezpieczenia społeczne podlegająca odliczeniu nie może przekroczyć podstawy opodatkowania (art. 4 ust. 3 oraz art. 4 ust. 4 Ustawy o podatku tonażowym). Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek tonażowy, nie może przekroczyć 7,75 % podstawy wymiaru tej składki. W związku z powyższym odliczenie kwoty składki na ubezpieczenie zdrowotne może anulować należną kwotę podatku tonażowego, nie może jednak sprawić, że będzie ona ujemna.

(15)	Armator opodatkowany podatkiem tonażowym musi dostarczyć odpowiednie dokumenty stwierdzające faktyczne poniesienie przez niego wydatków na cele ubezpieczenia zdrowotnego oraz ubezpieczeń społecznych.

(16)

Władze polskie wyjaśniają, że odliczenia składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe zgodnie z art. 4 ust. 3 oraz art. 6 przysługują jedynie armatorom będącym osobami fizycznymi i tym samym nie obejmują armatorów będących osobami prawnymi. Władze polskie twierdzą, że taki system odliczeń wynika ze specyfiki funkcjonowania systemu ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych w Polsce. Wskazały one, że system ten nie przewiduje obowiązku uiszczania składek na ubezpieczenia społeczne oraz na ubezpieczenie zdrowotne przez osoby prawne w związku z prowadzoną przez nie działalnością.

(17)

W tym zakresie, z polskiego systemu podatkowego, w szczególności z Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz Ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (10), wynika, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych możliwe jest odliczenie składek na ubezpieczenia społeczne od podstawy opodatkowania oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne od wysokości podatku. Zdaniem władz polskich zasadą jest kompensowanie poprzez system podatku dochodowego składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne płaconych przez podatników (osoby fizyczne). To właśnie dlatego, według władz polskich, wprowadzona została możliwość odliczenia tego rodzaju składek od podstawy opodatkowania podatkiem tonażowym, względnie od podatku tonażowego.

(18)

Władze polskie utrzymują również, że wyłączenie możliwości kompensaty tych składek poprzez podatek tonażowy w odniesieniu do armatorów będących osobami fizycznymi stawiałoby ich w gorszej sytuacji niż innych płatników podatku dochodowego od osób fizycznych. W konsekwencji stanowiłoby to niczym nieuzasadnione zróżnicowanie sytuacji prawnej podatników w odniesieniu do możliwości odliczania składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, w zależności od formy opodatkowania. Kompensata tych składek nie jest zatem związana jedynie z podatkiem tonażowym.

(19)	Władze polskie podkreślają, że odpowiednie przepisy Ustawy o podatku tonażowym nie pozwalają na odliczenie od podatku tonażowego składek zapłaconych przez członków załogi zatrudnionych na pokładzie statków lub innych pracowników armatorów.

2.4. Cel programu

(20)

Program opiera się na wprowadzeniu środków podatkowych na rzecz sektora gospodarki morskiej związanego z międzynarodowym transportem morskim. Ma on na celu zachęcenie do powrotu do — aktualnie prawie pustego — polskiego rejestru statków handlowych przewidywanej ilości ok. 96 statków, zwiększenie zatrudnienia wspólnotowych marynarzy oraz zatrudnienia w sektorze morskim na lądzie.

(21)

Według władz polskich, Ustawa o podatku tonażowym ma na celu zmniejszenie negatywnych skutków »przeflagowania« statków polskich armatorów pod obce bandery, takich jak:

—	spadek zatrudnienia w gospodarce morskiej;

—	utrata przez Polskę morskiego »know-how«;

—	dodatkowe koszty ponoszone przez kontrolę państwa portu (Port State Control) państw Unii Europejskiej przy kontroli statków polskich pływających pod »wygodnymi banderami«;

—	bojkotowanie polskich statków pływających pod »wygodnymi banderami« przez Międzynarodowy Związek Transportowców;

—	brak możliwości korzystania przez polskich armatorów z instrumentów polityki żeglugowej Unii Europejskiej, skierowanych wyłącznie do statków podnoszących bandery państw członkowskich Unii Europejskiej.

(22)

Z analiz i symulacji przeprowadzonych przez władze polskie wynika, że wprowadzenie podatku tonażowego spowoduje stopniowy powrót statków polskich pod banderę narodową, a także przyczyni się do zwiększenia wpływów do budżetu państwa z tytułu eksploatacji statków morskich przez armatorów krajowych. Zarówno każde powiększenie Polskiego Rejestru Statków, jak i każde nowe działanie w ramach żeglugi na terenie Polski przeprowadzone w celu skorzystania z proponowanego podatku, doprowadzi do zwiększenia zatrudnienia.

2.5. Budżet

(23)	Polski system podatku tonażowego będzie finansowany przez redukcję wpływów do budżetu państwa. Niemniej jednak władze polskie nie są w stanie ocenić wysokości dochodów fiskalnych, które zostaną utracone. Szacowany dochód z podatku tonażowego wyniesie ok. 0,175 mln EUR rocznie.

2.6. Czas trwania programu

(24)

Pismem z dnia 13 kwietnia 2006 r. władze polskie zobowiązały się do ograniczenia czasu stosowania podatku tonażowego do okresu 10 lat oraz do ponownego zgłoszenia programu po upływie tego 10-letniego okresu. W związku z tym analizowany tu program po jego zatwierdzeniu wejdzie w życie na lata 2007-2016.

2.7. Kryteria kwalifikacji

2.7.1. Kwalifikujące się statki

(25)

Statkiem kwalifikującym się do objęcia podatkiem jest statek morski o polskiej przynależności wykorzystywany w międzynarodowym transporcie morskim i spełniający wszystkie warunki dopuszczenia do żeglugi na morzu. Uznanie statku za statek morski wymaga uzyskania świadectwa zgodnie z Międzynarodową konwencją w sprawie linii ładunkowych lub Międzynarodową konwencją o bezpieczeństwie życia na morzu (SOLAS).

2.7.2. Kwalifikująca się działalność

(26)

Podatek tonażowy obejmie wyłącznie armatorów prowadzących działalność polegającą na świadczeniu usług w morskiej żegludze międzynarodowej z wykorzystaniem statków o pojemności powyżej 100 GT. Działalnością kwalifikującą się do objęcia podatkiem tonażowym jest:

(i)	transport ładunków i/lub pasażerów,

(ii)	ratownictwo pełnomorskie (statki ratownicze oraz używane do transportu osób na morzu),

(iii)

holowanie pełnomorskie, pod warunkiem że co najmniej 50 % przychodów z działalności faktycznie wykonywanej w ciągu roku podatkowego przez holownik stanowią przychody uzyskane z usługi transportu morskiego innego niż holowanie do portu i z portu,

(iv)	pogłębianie, pod warunkiem, że 50 % przychodów z całości działalności faktycznie wykonywanej w ciągu roku przez pogłębiarkę stanowią przychody z transportu wydobytych materiałów na pełnym morzu.

(27)

W Ustawie o podatku tonażowym pod pojęciem żeglugi międzynarodowej należy rozumieć żeglugę morską wykonywaną między portami polskimi a portami zagranicznymi, żeglugę morską między portami zagranicznymi lub żeglugę morską między portami polskimi, pod warunkiem, że podróż ta stanowi odcinek dalszej podróży morskiej do portu zagranicznego. W związku z tym, żegluga jedynie w granicach Polski (kabotaż) nie może zostać objęta podatkiem tonażowym na podstawie obecnej Ustawy o podatku tonażowym.

(28)

Dodatkowo pewna działalność pomocnicza związana z usługami w zakresie transportu towarów lub pasażerów lub mająca na celu wspomaganie działalności głównej może również podlegać opodatkowaniu podatkiem tonażowym. Artykuł 3 ust. 2 Ustawy o podatku tonażowym wymienia działania pomocnicze, które również mogą zostać objęte podatkiem tonażowym, pod warunkiem, że mają związek ze świadczeniem kwalifikujących się usług wymienionych powyżej. Działalność pomocnicza, to działalność w zakresie:

(i)	dzierżawy i użytkowania kontenerów,

(ii)	prowadzenia działalności załadunkowej, rozładunkowej i naprawczej,

(iii)

prowadzenia terminali pasażerskich,

(iv)	sprzedaży towarów i usług na pokładzie statków pasażerskich i pasażersko-towarowych w celu ich konsumpcji na pokładzie statku,

(v)	prowadzenia działalności kantorowej na pokładzie statków pasażerskich i pasażersko-towarowych skierowanej jedynie do pasażerów statku, pod warunkiem, że taka działalność pozostaje w związku z działalnością główną,

(vi)	dowozu lądowego i morskiego ładunków i pasażerów,

(vii)

przewozu ładunków i pasażerów w transporcie multimodalnym,

(viii)

zarządu nad statkami,

(ix)	świadczenia usług agentów i maklerów morskich, usług brokerskich i usług agencji zatrudniania, związanych z załogą statku,

(x)	działalności polegającej na wynajmie, dzierżawie lub wyczarterowaniu statku.

(29)

Artykuł 3 ust. 3 Ustawy o podatku tonażowym zawiera wykaz działalności, która nie może podlegać opodatkowaniu podatkiem tonażowym:

(i)	poszukiwania, badania geologiczne oraz wydobycie zasobów mineralnych z dna morskiego,

(ii)	rybołówstwo lub przetwórstwo rybne,

(iii)

budowa portów morskich, budowa i remont infrastruktury portowej lub urządzeń portowych,

(iv)	budowa elektrowni wiatrowych,

(v)	budowa rurociągów przesyłowych na dnie morza,

(vi)	budowa dróg wodnych lub pogłębianie dna dróg i zbiorników wodnych,

(vii)

prace podwodne,

(viii)

świadczenie usług pilotowych w granicach portów morskich,

(ix)	żegluga pasażerska w granicach portów i przystani morskich,

(x)	edukacja, badania naukowe, sport lub transport rekreacyjny,

(xi)	eksploatacja statków stale zakotwiczonych lub zacumowanych, które nie posiadają zdolności żeglugowej,

(xii)

holowanie, chyba że co najmniej 50 % przychodów z działalności faktycznie wykonywanej w ciągu roku przez holownik stanowią przychody uzyskane z usługi holowania innego niż holowania do i z portu oraz w granicach portu,

(xiii)

pogłębianie, chyba że 50 % przychodów z całości działalności faktycznie wykonywanej w ciągu roku przez pogłębiarkę stanowią przychody z transportu wydobytych materiałów na pełnym morzu.

2.7.3. Kwalifikujące się podmioty

(30)	Przedsiębiorstwami kwalifikującymi się do objęcia pomocą są przedsiębiorstwa armatorskie spełniające określone kryteria.

(31)

Zgodnie z art. 2 ust. 3 Ustawy o podatku tonażowym armator to osoba fizyczna lub osoba prawna, spółka z nieograniczoną odpowiedzialnością, spółka cywilna, spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna lub spółka kapitałowa w organizacji, mająca odpowiednio miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd w Polsce i posiadająca ważny Dokument Zgodności wydany zgodnie z Międzynarodową konwencją o bezpieczeństwie życia na morzu (11). Armator taki musi spełniać przynajmniej jeden z warunków:

—	we własnym imieniu uprawiać żeglugę statkiem morskim własnym lub cudzym,

—	być właścicielem statku, nie uprawiając jednocześnie we własnym imieniu żeglugi statkiem własnym lub cudzym, lub

—	zarządzać cudzym statkiem, w cudzym imieniu i na cudzą rzecz na podstawie umowy.

(32)

Władze polskie dokładniej określają (12), że przedsiębiorstwa kwalifikujące się do objęcia podatkiem mogą być:

—	osobami fizycznymi, spółkami cywilnymi osób fizycznych, spółkami jawnymi osób fizycznych oraz spółkami komandytowo-akcyjnymi, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, usług i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 800 000 EUR,

—	spółkami handlowymi (osobowymi i kapitałowymi, w tym również w organizacji), a także innymi osobami prawnymi,

—

zagranicznymi osobami prawnymi, zagranicznymi jednostkami nie posiadającymi osobowości prawnej oraz zagranicznymi osobami fizycznymi, prowadzącymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność osobiście, przez osobę upoważnioną lub przy pomocy pracowników — w odniesieniu do działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na wielkość przychodów,

—	innymi jednostkami nie wymienionymi powyżej, jeżeli otrzymują one na realizację zadań zleconych dotacje lub subwencje z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego lub funduszów celowych — od początku roku obrotowego, w którym dotacje lub subwencje zostały im przyznane.

(33)

W związku z zarządzaniem strategicznym, przedsiębiorstwo objęte podatkiem tonażowym musi podejmować decyzje w kwestii znacznych wydatków kapitałowych oraz obniżenia kapitału z terytorium Polski. Przy ocenie powyższych kwestii, władze polskie wezmą pod uwagę stopień, w jakim zagraniczni pracownicy pracują pod kierunkiem pracowników polskich. lub w jakim odpowiadają przed pracownikami polskimi. W ocenie czy strategiczna działalność przeprowadzana jest z terytorium Polski ważne również będzie umiejscowienie głównej siedziby, włączając w to miejsce pracy kadry zarządzającej szczebla wyższego oraz miejsce, z którego podejmowane są decyzje zarówno rady nadzorczej, jak i zarządu.

(34)

W przypadku zarządzania komercyjnego, organy podatkowe sprawdzą, czy działalność w zakresie planowania tras, przyjmowania rezerwacji dla pasażerów lub załadunku, zaopatrzenia statku, zarządzania i szkolenia pracowników, technicznego zarządzania statkami, włącznie z podejmowaniem decyzji w sprawie napraw i przeglądu statków, ma miejsce w Polsce. Znaczenie ma także zachowanie takich miejsc, jak centra szkoleń, terminale, itp. w Polsce oraz zakres w jakim zagraniczne biura lub oddziały pracują pod kierownictwem personelu umiejscowionego w Polsce. Fakt, że statek pływa pod polską banderą, jest zarejestrowany, ubezpieczony lub finansowany w Polsce może działać jako dodatkowy argument na poparcie elementów wskazanych powyżej. W każdym razie przedsiębiorstwo musi przejść obie części oceny: badanie zarządzania strategicznego oraz zarządzania komercyjnego, z wynikiem pozytywnym.

(35)

Podsumowując, przedsiębiorstwo kwalifikujące się do objęcia pomocą musi spełniać trzy kryteria:

—	podlegać opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób prawnych lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych;

—	wykorzystywać w swej działalności kwalifikujące się statki, pływające pod polską banderą;

—	oraz wykonywać nad nimi zarząd strategiczny i komercyjny z terytorium Polski.

2.7.4. Środki zabezpieczające

(36)	System pomocy przewiduje pewne środki zabezpieczające uniemożliwiające niekontrolowane przysparzanie korzyści z działań w Polsce lub w innych krajach, które nie spełniają kryteriów kwalifikacji.

(37)

Po pierwsze należy przypomnieć, że podatek tonażowy będzie funkcjonował w ramach polskiego systemu podatkowego. System ten opiera się głównie na:

—	Ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (13); oraz

—	Ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (14).

2.7.5. Weryfikacja transakcji w ramach grupy spółek na zasadzie ceny rynkowej

(38)

Przepisy dwóch wyżej wspomnianych obecnie obowiązujących ustaw podatkowych zawierają uregulowania uniemożliwiające »przerzucanie« dochodu ze spółki stowarzyszonej nieopodatkowanej podatkiem tonażowym do spółki opodatkowanej tym podatkiem. Artykuł 11 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (15) (i odpowiednio art. 25 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (16)) stanowi, że jeśli podatnicy powiązani są ze sobą w sposób ustalony lub narzucony przez te przepisy, i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały — dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań. Władze polskie są zdania, że zasada ta odnosi się również mutatis mutandis do transakcji między spółkami stowarzyszonymi opodatkowanymi podatkiem tonażowym a spółkami stowarzyszonymi nieopodatkowanymi tym podatkiem. W tym celu dochody takich podatników określa się w drodze oszacowania przy zastosowaniu metod wskazanych w odpowiedniej ustawie podatkowej (tj. w Ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych lub Ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych).

(39)

Dodatkowo, zgodnie z art. 9 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 25a Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, którzy zawierają transakcje z podmiotami powiązanymi mają obowiązek sporządzania szczególnej dokumentacji podatkowej. Istnieje obowiązek przedłożenia takiej dokumentacji na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej. Dokumentacja ta musi stanowić dowód na to, że przeprowadzone transakcje nie różnią się od transakcji zawieranych przez podmioty niezależne, a jeśli odbiegają od transakcji rynkowych, należy udokumentować, że jest to uzasadnione racjonalnymi przesłankami. Przepisy obu ustaw o podatku dochodowym przewidują szczególną stawkę podatku w wysokości 50 %, która ma zastosowanie do oszacowanego dochodu podatników podlegających opodatkowaniu w Polsce, jeśli podatnicy ci nie przedstawią organom podatkowym wymaganej przez przepisy dokumentacji w zakresie transakcji z powiązanymi z nimi spółkami.

(40)

Przepisy te będą stosowane również w odniesieniu do podatników opodatkowanych podatkiem tonażowym będących jednocześnie płatnikami podatku dochodowego w odniesieniu do działalności, która nie kwalifikuje się do objęcia podatkiem tonażowym. Obowiązujące przepisy prawne umożliwiają dokonywanie weryfikacji osiągniętego zysku poprzez sprawdzenie kosztów uzyskania przychodów i kosztów podatkowych. Natomiast w przypadku podatku tonażowego opodatkowaniu podlega inna kategoria dochodu niezwiązana z przychodami i kosztami w rozumieniu ustaw o podatku dochodowym. Jest ona uzależniona jedynie od tonażu posiadanych statków i okresu ich eksploatacji.

(41)

W związku z powyższym Polska uważa, że ustawodawstwo podatkowe zawiera już środki zabezpieczające uniemożliwiające niekontrolowane przysparzanie korzyści oparte na zasadzie ceny rynkowej, które są wystarczające do wykrycia i skorygowania transakcji między podmiotami powiązanymi, zawieranych po cenie innej niż cena rynkowa.

2.7.6. Odrębna księgowość

(42)	Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o podatku tonażowym działalność armatora objętą podatkiem tonażowym należy oddzielić od innych rodzajów prowadzonej przez niego działalności.

(43)

Armatorzy podlegający Ustawie o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (17), tj. ci, którzy zarejestrowali swą działalność lub główne miejsce zarządzania w Polsce, zobowiązani są w prowadzonej ewidencji księgowej do oddzielenie aktywów i pasywów, przychodów i związanych z nimi kosztów w odniesieniu do poszczególnych rodzajów działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem tonażowym oraz tych, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem tonażowym. Ponadto armatorzy opodatkowani podatkiem tonażowym są zobowiązani prowadzić w okresie opodatkowania podatkiem tonażowym odrębny wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z działalnością objętą tym podatkiem.

(44)

Polskie ustawodawstwo podatkowe (18) zezwala organom podatkowym na dokonanie, jeśli to konieczne, określenia zysków z różnego rodzaju działalności prowadzonej przez podatników w drodze oszacowania. Podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej (lub księgi przychodów i rozchodów w przypadku podatku dochodowego od osób fizycznych) w sposób zapewniający możliwość określenia wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za dany rok podatkowy. W przedstawianych przez siebie dokumentach armatorzy objęci podatkiem tonażowym muszą uwzględnić środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne oraz wszelkie informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych.

(45)

W sytuacji gdy armator objęty podatkiem tonażowym prowadzi działalność objętą podatkiem tonażowym oraz inną działalność objętą podatkiem dochodowym, wówczas jest on zobowiązany w ewidencji księgowej wyodrębnić przychody i związane z nimi koszty, pochodzące z obu rodzajów działalności. W ten sposób obowiązujące przepisy podatkowe uniemożliwiają transfer dochodów lub zysku z działalności nieopodatkowanej podatkiem tonażowym do działalności nim opodatkowanej.

(46)	W konsekwencji władze polskie są zdania, że obecne ustawodawstwo podatkowe w wystarczający sposób określa zasady podziału nie tylko przychodów i kosztów, lecz także zadłużenia i kapitalizacji w odniesieniu do podatku tonażowego w zakresie działalności objętej oraz nieobjętej tym podatkiem.

2.7.7. Minimalny udział we własności floty

(47)

Ustawa o podatku tonażowym nie ustanawia wymogu minimalnego udziału armatorów opodatkowanych podatkiem tonażowym we własności floty. W szczególności dochody z czarterowania statków na zasadzie czarteru na czas, czarteru na podróż lub umowy o zafrachtowanie lub z komercyjnego zarządzania cudzymi statkami mogą najwyraźniej bez żadnych ograniczeń zostać objęte podatkiem tonażowym.

2.7.8. Zasady dotyczące nakładów finansowych

(48)

Żadne ulgi podatkowe, takie jak amortyzacja majątku, nie przysługują w odniesieniu do części nakładów finansowych netto związanej z działalnością objętą podatkiem tonażowym. Aktywa brane pod uwagę w odniesieniu do działalności objętej podatkiem tonażowym to kwalifikujące się statki, aktywa trwałe częściowo lub w całości wykorzystywane do wykonywania tej działalności oraz aktywa łatwo zbywalne i powiązane. Jedynie ta część kosztów odsetek oraz strat kursowych, która związana jest z działalnością nieobjętą podatkiem tonażowym, będzie podlegać odliczeniu od dochodu pochodzącego z działalności opodatkowanej podatkiem dochodowym od osób prawnych.

2.7.9. Opcja »wszystko albo nic«

(49)

Artykuły 3 oraz 4 Ustawy o podatku tonażowym stanowią, że armator opodatkowany podatkiem tonażowym rozlicza w ten sposób całą działalność kwalifikującą się do objęcia tym podatkiem wykonywaną z wykorzystaniem wszystkich posiadanych statków kwalifikujących się do objęcia tym podatkiem. Nie jest możliwe wybiórcze korzystanie z systemu podatku tonażowego.

(50)

Zasadę tą stosuje się także w odniesieniu do grup przedsiębiorstw. Wszystkie przedsiębiorstwa z danej grupy przedsiębiorstw kwalifikujące się do objęcia podatkiem tonażowym podlegające opodatkowaniu w Polsce muszą przyjąć sposób opodatkowania podatkiem tonażowym w odniesieniu do wszystkich rodzajów działalności kwalifikujących się do objęcia podatkiem tonażowym, w momencie gdy jedno z nich wybierze ten sposób opodatkowania.

(51)

Zasada ta ma celu uniknięcie sytuacji, w której armatorzy opodatkowani podatkiem tonażowym wybieraliby opodatkowanie podatkiem tonażowym w odniesieniu do statków przynoszących dochody, zachowując opodatkowanie zwyczajnym podatkiem dochodowym tej części floty, która przynosi straty. W Ustawie o podatku tonażowym brak jest szczegółowych przepisów dotyczących grup przedsiębiorstw, gdyż znajdują się one w Ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

(52)

Jako grupę przedsiębiorstw należy rozumieć wszystkie przedsiębiorstwa kontrolowane przez jedną osobę fizyczną, lub w przypadku, gdy przedsiębiorstwo nie jest kontrolowane w ten sposób, to przedsiębiorstwo oraz inne przedsiębiorstwa przez nie kontrolowane. Zgodnie z tymi przepisami osoba kontroluje przedsiębiorstwo, jeśli jest zdolna do kontrolowania lub nabycia kontroli, w sposób bezpośredni lub pośredni, działalności tego przedsiębiorstwa.

(53)

Zgodnie z art. 11 Ustawy o podatku tonażowym, w przypadku połączenia się armatorów, z których przynajmniej jeden opodatkowany jest podatkiem tonażowym lub w przypadku, gdy armator opodatkowany podatkiem tonażowym przejmuje innego armatora, nowo utworzone przedsiębiorstwo będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem tonażowym w odniesieniu do całości posiadanej kwalifikującej się floty.

(54)

Kierując się tą samą logiką, w celu uniemożliwienia wybiórczego korzystania przez armatorów z tego systemu, tj. uniemożliwienia stosowania strategii polegającej na jednoczesnym wyborze najkorzystniejszych aspektów podatku dochodowego i podatku tonażowego w odniesieniu do kwalifikujących się rodzajów działalności, armatorzy objęci podatkiem tonażowym nie mogą przez określony czas zrezygnować z tej formy opodatkowania. Okres ten, nazwany ‚okresem opodatkowania podatkiem tonażowym« wprowadzony został do ustawy w celu uniemożliwienia armatorom dowolnej zmiany formy opodatkowania z podatku tonażowego na podatek dochodowy zależnie od posiadanych aktualnie długów lub dochodów. Okres opodatkowania podatkiem tonażowym określony w Ustawie o podatku tonażowym wynosi 5 lat.

2.8. Bandera

(55)	Zgłoszony przez Polskę system podatku tonażowego ściśle związany jest z podnoszoną banderą, tzn. ze spełnieniem przez kwalifikujące się statki warunku zarejestrowania w polskim rejestrze okrętowym.

2.9. Inne programy pomocy

(56)	Na gruncie posiadanych przez Komisję informacji, nie istnieje obecnie żaden system pomocy na rzecz transportu morskiego w Polsce.

2.10. Zobowiązania strony polskiej

(57)

Władze polskie zobowiązały się w swoim zgłoszeniu do:

—	przedkładania Komisji rocznych sprawozdań dotyczących zmian stanu zarejestrowanej w Polsce floty oraz zatrudnienia marynarzy, wskazujących liczbę armatorów lub grup armatorów objętych podatkiem tonażowym; oraz

—	ponownego zgłoszenia systemu podatku tonażowego po upływie okresu 10 lat (19).

3. OCENA POMOCY

3.1. Istnienie pomocy zgodnie z art. 87 ust. 1 Traktatu WE

(58)

Zgodnie z art. 87 ust. 1 Traktatu WE, wszelka pomoc przyznawana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna ze wspólnym rynkiem w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

(59)

Dzięki systemowi podatku tonażowego, władze polskie przewidują przyznanie pomocy poprzez obniżenie podatków, które w innym wypadku musiałyby ponosić przedsiębiorstwa w tym sektorze, przy użyciu zasobów państwowych, faworyzując przez to pewien rodzaj działalności, w związku z faktem, że środek ten odnosi się do sektora międzynarodowego transportu morskiego. Tego rodzaju pomoc grozi zakłóceniem konkurencji i może wpływać na handel miedzy państwami członkowskimi, ponieważ działalność w zakresie transportu morskiego prowadzona jest głównie na poziomie międzynarodowym. W związku z tym, Komisja uznaje, że środek dotyczy pomocy państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE. Władze polskie nie próbowały zakwestionować tej oceny. Niniejsza opinia Komisji zgodna jest z poprzednią praktyką Komisji w tym zakresie (20).

3.2. Podstawa prawna oceny

(60)

W rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu WE pomoc przeznaczona na wsparcie rozwoju niektórych rodzajów działalności gospodarczej lub niektórych sektorów gospodarki może być traktowana jako zgodna ze wspólnym rynkiem w przypadku, gdy nie zakłóca, w sposób sprzeczny ze wspólnym interesem, warunków wymiany handlowej i stanowić podstawę do wyłączenia jej spod ogólnego zakazu pomocy państwa. Komisja uznaje, że art. 87 ust. 3 lit. c) traktatu WE stanowi zatem stosowną podstawę prawną do analizy niniejszego programu pomocy.

(61)

W tym konkretnym przypadku pomoc dla sektora morskiego musi być zbadana w świetle Wytycznych Wspólnoty w sprawie pomocy państwa dla transportu morskiego (21) z 2004 r. (dalej zwanych »Wytycznymi«). Wytyczne te określają warunki, na jakich zezwala się państwom członkowskim na tworzenie niektórych programów pomocy państwa w celu wsparcia przemysłu transportu morskiego, jeśli służą one realizacji ogólnych celów takich, jak:

—	udoskonalenie bezpiecznego, wydajnego i przyjaznego dla środowiska transportu morskiego,

—	zachęcanie do rejestrowania statków pod banderami państw członkowskich lub ich powrotu pod te bandery,

—	wspieranie konsolidacji konglomeratu morskiego posiadającego siedziby w państwach członkowskich, przy jednoczesnym utrzymaniu wszechstronnie konkurencyjnej floty na rynkach światowych,

—	utrzymanie i udoskonalenie morskiego know-how oraz ochronę i promowanie zatrudnienia marynarzy z państw członkowskich UE i państw EFTA, a także

—	wspieranie promocji nowych usług w dziedzinie transportu morskiego bliskiego zasięgu zgodnie z białą księgą poświęconą polityce transportowej Wspólnoty.

3.3. Poprzednie decyzje dotyczące podobnych programów pomocy w państwach członkowskich

(62)

W przeciągu ostatnich 11 lat Komisja zatwierdziła na wyżej wspomnianej podstawie prawnej wiele programów pomocowych na rzecz sektora transportu morskiego opartych na podatku tonażowym, w których zawarte były podobne przepisy (22).

—	niderlandzki system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 738/95, zatwierdzona dnia 20 marca 1996 r.);

—	niemiecki system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 396/98, zatwierdzona dnia 25 listopada 1998 r.);

—	angielski system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 790/99, zatwierdzona dnia 2 sierpnia 2000 r.);

—	hiszpański system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 736/01, zatwierdzona dnia 27 lutego 2002 r.);

—	duński system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 563/01, zatwierdzona dnia 12 marca 2002 r.);

—	fiński system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 195/02, zatwierdzona dnia 16 października 2002 r.);

—	irlandzki system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 504/02, zatwierdzona dnia 11 grudnia 2002 r.);

—	belgijski system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 433/02, zatwierdzona dnia 19 marca 2003 r.);

—	francuski system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 737/02, zatwierdzona dnia 13 maja 2003 r.);

—	system opodatkowania podatkiem tonażowym w hiszpańskim Kraju Basków (pomoc N 572/02, zatwierdzona dnia 5 lutego 2003 r.)

—	włoski system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 114/04, zatwierdzona dnia 20 października 2004 r.);

—	litewski system opodatkowania podatkiem tonażowym (pomoc N 330/05, zatwierdzona dnia 19 lipca 2006 r.).

3.4. Ocena zgodności

(63)	Rozdział 3.1 Wytycznych wyraźnie wskazuje na system opodatkowania przedsiębiorstw podatkiem tonażowym jako przykład środków podatkowych, które »zabezpieczają wysokojakościowe zatrudnienie w sektorze morskim na lądzie« i w związku z tym mogą być uznane za zgodne ze wspólnym rynkiem (23).

(64)

Wytyczne wyznaczają jednakże pewne kryteria, które system taki musi spełnić, aby mógł zostać uznany za zgodny ze wspólnym rynkiem. Ponadto w dotychczas przyjętych decyzjach w sprawie systemów opodatkowania podatkiem tonażowym Komisja rozwinęła przywołaną powyżej w pkt 62 ugruntowaną praktykę w sposobie oceny, czy dane zgłoszenie spełnia wspomniane kryteria, w celu zapobieżenia zakłóceniom konkurencji we Wspólnocie.

(65)

W dalszej części niniejszego dokumentu Komisja dokona oceny zgłoszonego programu pomocy pod względem spełnienia przez niego kryteriów zawartych w Wytycznych. Ocena ta wymaga zbadania programu pod względem działalności, statków oraz przedsiębiorstw kwalifikujących się do objęcia programem, zbadania środków zabezpieczających uniemożliwiających niekontrolowane przysparzanie korzyści z działań, które nie spełniają kryteriów kwalifikacji, zbadania czy spełnione są warunki odnoszące się do pułapu określonego w rozdziale 11 Wytycznych oraz do obowiązku przedkładania sprawozdań ustanowionego w rozdziale 12 Wytycznych.

3.4.1. Badanie zakresu programu

3.4.1.1. Kwalifikująca się działalność

Podstawowa kwalifikująca się działalność

(66)

Komisja nie ma zastrzeżeń co do zgodnej z Wytycznymi możliwości objęcia podatkiem tonażowym międzynarodowego transportu morskiego ładunków i/lub pasażerów. Komisja przypomina, że w wielu spośród wyżej wspomnianych decyzji nie wprowadzano żadnego rozróżnienia pomiędzy transportem międzynarodowym a kabotażem i w związku z tym można stwierdzić, że Komisja zaaprobowała objęcie kabotażu morskiego podatkiem tonażowym. Praktyka Komisji nie stoi więc na przeszkodzie temu, aby Polska rozszerzyła system opodatkowania podatkiem tonażowym również na usługi kabotażu.

(67)

W odniesieniu do holowania, Wytyczne stanowią, że »holowanie« jest objęte zakresem ich stosowania, tylko jeżeli ponad 50 % działań holowniczych faktycznie wykonanych w danym roku przez holownik stanowi »transport morski«. Czas oczekiwania można proporcjonalnie włączyć do tej części działań wykonanych przez holownik, która stanowi »transport morski«.

(68)

W odniesieniu do pogłębiania Wytyczne zawierają podobne przepisy: »Niemniej rozwiązania fiskalne przewidziane dla przedsiębiorstw (takie jak podatek tonażowy) można także stosować do tych jednostek pogłębiających, których działalność polega na ‘transporcie morskim’ — tj. transporcie dalekomorskim wydobytego materiału — przez ponad 50 % rocznego czasu pracy oraz wyłącznie w odniesieniu do takich właśnie działań transportowych«.

(69)

Komisja jest zdania, że zarówno w przypadku holowania, jak i pogłębiania, odpowiednim kryterium do zmierzenia czy osiągnięto próg 50 % jest czas pracy danego holownika lub pogłębiarki w roku podatkowym, a nie, jak stanowi Ustawa o podatku tonażowym, wysokość wypracowanego dochodu. Mimo tego, że obliczenia oparte na wysokości dochodu mogą w niektórych przypadkach prowadzić do uzyskania takiego samego wyniku, jak obliczenia oparte na czasie pracy, na obecnym etapie Komisja uważa, że Polska musi wprowadzić zmiany lub dodatkowe wyjaśnienia do Ustawy o podatku tonażowym w tej kwestii.

(70)

Komisja pragnie zwrócić uwagę Polski na fakt, że wspomniany próg może jedynie być obliczany w odniesieniu do działalności, która dokładnie odpowiada definicji transportu morskiego w rozumieniu prawa Unii Europejskiej, w świetle rozporządzeń Rady (EWG) nr 4055/86 (24) oraz (EWG) nr 3577/92 (25), do których Wytyczne bezpośrednio się odwołują. Na tej podstawie transport morski może być zdefiniowany jako »przewóz pasażerów lub towarów na rzecz klienta drogą morską między portami lub portami a urządzeniami oddalonymi od brzegu«. Dlatego też definicja oparta na zasadzie wyłączenia, jak np. na podstawie listy zawartej w art. 3 ust. 3 Ustawy o podatku tonażowym nie może być sama w sobie wystarczająca. Podobnie sam fakt, że wspomniany artykuł wyklucza holowanie z portu oraz w obrębie portu może być niewystarczający.

(71)

Należy wspomnieć, że Trybunał Sprawiedliwości wyjaśnił pojęcie transportu morskiego w swoim niedawnym wyroku z dnia 11 stycznia 2007 r. w sprawie C-251/04, Komisja przeciwko Grecji, w odniesieniu do kwestii czy działalność holownicza może stanowić transport morski: »[…] charakter i cechy holowania są inne niż kabotażu, zdefiniowanego w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 3577/92. Choć holowanie jest usługą z reguły świadczoną za wynagrodzeniem, nie polega ono zasadniczo na bezpośrednim przewozie pasażerów lub towarów drogą morską. Polega ono raczej na pomocy w przemieszczeniu statku, wiertnicy, platformy lub boi. Holownik, który wspomaga statek przy manewrowaniu, dostarcza mu dodatkowy napęd, lub zastępuje jego silniki w razie awarii, udziela pomocy temu statkowi przewożącemu pasażerów lub towary, lecz nie jest sam statkiem transportującym«. Trybunał stwierdził również, że rozporządzenie (EWG) nr 3577/92 nie obejmuje »usług powiązanych, akcesoryjnych lub pomocniczych w stosunku do świadczenia usług transportu morskiego« (26).

(72)

W świetle cytowanego wyroku, pojęcie transportu morskiego dla celów wytycznych w zakresie pomocy państwa musi być interpretowane wąsko, jako obejmujące jedynie bezpośredni przewóz pasażerów lub towarów drogą morską między dwoma portami lub portem a urządzeniami oddalonymi od brzegu. W tym kontekście Komisja wyraża wątpliwość czy ewentualne objęcie podatkiem tonażowym holowania i/lub pogłębiania, w sposób przedstawiony w zgłoszeniu, pozostaje w zgodzie z tymi zasadami.

Działalność pomocnicza w transporcie morskim

(73)

Nie naruszając treści poprzednich akapitów oraz pozostając w zgodzie z kierunkami wyznaczonymi przez praktykę (27), Komisja nie sprzeciwia się objęciu przez polski system opodatkowania podatkiem tonażowym następujących rodzajów działalności pomocniczej, które pozostają w ścisłym związku ze świadczeniem usług w transporcie morskim:

a)	dzierżawy i użytkowania kontenerów,

b)	prowadzenia działalności załadunkowej, rozładunkowej i naprawczej,

c)	prowadzenia terminali pasażerskich,

d)	sprzedaży towarów i usług na pokładzie statków pasażerskich i pasażersko-towarowych w celu ich konsumpcji na pokładzie statku,

e)	prowadzenia działalności kantorowej na pokładzie statków pasażerskich i pasażersko-towarowych skierowanej jedynie do pasażerów statku, pod warunkiem, że taka działalność pozostaje w związku z działalnością główną,

f)	dowozu lądowego i morskiego ładunków i pasażerów,

g)	przewozu ładunków i pasażerów w transporcie multimodalnym.

(74)

Komisja jest zdania, że wyżej wymienione rodzaje działalności są integralna częścią transportu morskiego i muszą zostać włączone w zakres podatku tonażowego. Wymienione rodzaje działalności podlegają objęciu podatkiem tonażowym, jeśli wykonywane są bezpośrednio przez armatora opodatkowanego podatkiem tonażowym.

(75)

Komisja uważa, że usługi transportu morskiego w zakresie pozostałych rodzajów działalności spełniających kryteria kwalifikacji, powinny zostać podzielone na trzy główne grupy:

—	komercyjne zarządzanie statkami;

—	techniczne zarządzanie statkami (tankowanie paliwa, zaopatrzenie w żywność, ubezpieczenie, wydawanie świadectw zgodności statków, konserwacja, itd.); oraz

—	zarządzanie załogą (umowy o pracę, odnowienie załogi, itd.).

(76)	W odniesieniu do zarządzania statkami Wytyczne stanowią, że ‚przedsiębiorstwa armatorskie mogą się ubiegać o pomoc wyłącznie dla tych statków, w przypadku których powierzono im pełne zarządzanie techniczne i zarządzanie załogą«.

(77)

Sytuację, w której statek czarterowany jest bez załogi (czarter samej łodzi) (28), zazwyczaj traktuje się jako przybliżoną do sytuacji korzystania z własnego statku. Mimo, że osoba czarterująca statek nie posiada prawnego tytułu do statku, ponosi większą część, jeśli nie całość odpowiedzialności za zarządzanie statkiem i/lub załogą. Statek może również być czarterowany wraz z załogą (czarter na czas) (29). W takiej sytuacji osoba czarterująca nie jest zazwyczaj odpowiedzialna za wszystkie aspekty związane z zarządzaniem. Tego rodzaju statki mogą zostać opodatkowane podatkiem tonażowym, ale z pewnymi ograniczeniami. Kwestia zarządzania staje się ważna w celu określenia czy statki spełniają warunki konieczne do objęcia podatkiem tonażowym. Komisja jest zdania, że w takich przypadkach do zachowania prawa do korzystania z podatku tonażowego nie wystarczy, aby armatorzy objęci podatkiem tonażowym prowadzili działalność jedynie w zakresie części z trzech wymienionych grup — konieczne jest łączne wypełnianie trzech wymienionych funkcji.

(78)

Można dodatkowo zacytować Wytyczne, które stanowią, że ‚przedsiębiorstwa armatorskie mogą się ubiegać o pomoc wyłącznie dla tych statków, w przypadku których powierzono im pełne zarządzanie techniczne i zarządzanie załogą. Aby stać się uprawnionymi, armatorzy muszą w szczególności przyjąć od właściciela pełną odpowiedzialność za eksploatację statków, jak również przejąć od właściciela wszelkie prawa i obowiązki, które nakłada Kodeks ISM«. W praktyce oznacza to, że jeśli armator zarządzający statkiem nie zapewnia zarządzania komercyjnego, musi wypełniać jednocześnie przynajmniej dwie pozostałe funkcje.

(79)	Inaczej mówiąc, armatorzy mogą osiągać dochody poprzez wypełnianie jednej lub dwóch z wyżej wymienionych funkcji w odniesieniu do cudzych statków. Dzieje się tak na przykład, gdy przedsiębiorstwo armatorskie zapewnia odpłatnie zarządzanie komercyjne konsorcjum przewoźników.

(80)

Pod tym względem władze polskie zmieniły treść zgłoszenia pismem z dnia 6 czerwca 2007 r. stwierdzając, że zarządzający statkiem mogą zostać objęci podatkiem tonażowym jedynie pod warunkiem, że jednocześnie będą zapewniać zarówno zarządzanie załogą, jak i techniczne zarządzanie statkami. Warunek ten odnosi się zarówno do przedsiębiorstw jedynie zarządzających statkami, jak i do armatorów, który świadczą na rzecz stron trzecich usługi w zakresie technicznego zarządzania statkami i/lub ich załogą w odniesieniu do floty objętej umową dotyczącą zarządzania. Przedsiębiorstwa te, jeśli spełnią powyższy warunek, zostaną opodatkowane podatkiem tonażowym obliczanym na podstawie pojemności zarządzanej przez nie floty, tak jakby były przedsiębiorstwami świadczącymi usługi w transporcie morskim.

(81)

W szczególności w odniesieniu do zarządzania statkami władze polskie przypomniały, że na podstawie art. 2 ust. 3 Ustawy o podatku tonażowym armator, który zarządza cudzym statkiem, w cudzym imieniu i na cudzą rzecz może zostać opodatkowany podatkiem tonażowym pod warunkiem, że posiada ważny Dokument Zgodności, stwierdzający, że zarządzający statkiem przejmuje od armatora wszystkie prawa i obowiązki nałożone przez Międzynarodowy Kodeks Zarządzania Bezpieczeństwem.

(82)

W odróżnieniu od zarządzania statkiem, zarządzanie komercyjne polega na wypełnianiu wszystkich obowiązków handlowych oraz wzięciu odpowiedzialności za stosunki z klientami w imieniu armatora lub osoby czarterującej statek. Dzieje się tak np. w sytuacji, kiedy przedsiębiorstwu armatorskiemu powierza się sprawowanie zarządzania konsorcjum przewoźników, do którego samo należy. Komisja rozumie, że opłaty pochodzące z takiego zarządzania komercyjnego objęte są opodatkowaniem jako ‚opłaty brokerskie«, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 9 Ustawy o podatku tonażowym z dnia 24 sierpnia 2006 r.

(83)

W każdym z tych przypadków Komisja jest zdania, że można zaakceptować opodatkowanie tego typu dochodów podatkiem tonażowym z powodu konieczności zachowania pewnej elastyczności, jednakże możliwość objęcia tym podatkiem musi być ograniczona w sposób, który sprawi, że przedsiębiorstwa opodatkowane podatkiem tonażowym nie stracą cech przedsiębiorstw świadczących usługi w transporcie morskim.

(84)

W związku z tym Komisja uważa, że dochody płynące z zarządzania statkami we własnym lub w cudzym imieniu mogą zostać objęte podatkiem tonażowym, jeśli armator opodatkowany podatkiem tonażowym zapewnia:

—	albo jednoczesne zarządzanie załogą i techniczne zarządzanie danymi statkami,

—	albo ich zarządzanie komercyjne,

pod warunkiem, że tonaż tych statków nie przekracza czterokrotności tonażu statków, w odniesieniu do których armator opodatkowany podatkiem tonażowym zapewnia jednocześnie zarządzanie załogą, zarządzanie techniczne i komercyjne (30).

(85)	Komisja przypomina, że tonaż statków, w odniesieniu do których armator spełnia niektóre funkcje w cudzym imieniu musi również być brany pod uwagę przy obliczaniu podstawy opodatkowania.

(86)

Kończąc należy powiedzieć, że Komisja nie jest przeciwna włączeniu do podatku tonażowego dochodów pochodzących z następującej działalności (art. 3 ust. 2 pkt 8, 9 i 10 Ustawy o podatku tonażowym): ‚zarząd statkami«; ‚świadczenie usług agentów i maklerów morskich, usług brokerskich i usług agencji zatrudniania, związanych z załogą statku«; ‚działalności polegającej na wynajmie, dzierżawie lub wyczarterowaniu statku« pod warunkiem, że całkowity tonaż statków, w odniesieniu do których armator opodatkowany podatkiem tonażowym nie wykonuje samodzielnie jednoczesnego zarządzania technicznego, komercyjnego i zarządzania załogą, nie przekracza czterokrotności tonażu statków, w odniesieniu do których wykonuje takie zarządzanie. Zasada ta ma służyć zapewnieniu, aby program pozostawał w zgodzie z praktyką Komisji, z której wynika, że system opodatkowania podatkiem tonażowym dotyczy właścicieli statków.

(87)

Na obecnym etapie oceny zgłoszenia Komisja ma wątpliwości czy powyższy warunek został w nim spełniony. W ocenie Komisji władze polskie nie dostarczyły jak dotąd wystarczających wyjaśnień w tej kwestii. W związku z tym Komisja wyraża wątpliwości w odniesieniu do zgodności zgłoszonego środka pod wspomnianym względem.

3.4.1.2. Kwalifikujące się statki

(88)

Ustawa o podatku tonażowym zawiera warunek powiązania z banderą. Pozostaje to w zgodności z założeniami polityki Komisji, przyczyniając się do dążenia do powrotu pod bandery europejskie statków kontrolowanych przez interesy Wspólnoty. W związku z tym warunek powiązania z banderą ustanowiony w rozdziale 3.1 akapit 8 Wytycznych automatycznie uważa się za spełniony.

(89)

W odniesieniu do charakteru powiązania między armatorem opodatkowanym podatkiem tonażowym a statkami wykorzystywanymi przez niego do prowadzenia działalności, Komisja nie widzi przeszkód w objęciu podatkiem tonażowym zysków pochodzących z działalności wykonywanej na pokładzie kwalifikujących się statków posiadanych przez armatora lub czarterowanych przez niego na zasadzie czarteru samej łodzi.

(90)

Niemniej jednak włączenie do podatku tonażowego statków, w odniesieniu do których armator opodatkowany podatkiem tonażowym nie wykonuje zarządzania załogą, ani nie zapewnia obsługi technicznej tych statków, jest (jak wskazano powyżej) zależne od spełnienia pewnych warunków. Statki te są zazwyczaj czarterowane na zasadzie czarteru na czas, czarteru na podróż lub umowy o zafrachtowanie. W odniesieniu do tej kwestii praktyka ustalona przez Komisję wymaga, aby flota objęta podatkiem tonażowym czarterowana na zasadzie czarteru na czas, czarteru na podróż lub umowy o zafrachtowanie nie przekraczała czterokrotności tonażu posiadanej floty lub floty czarterowanej na zasadzie czarteru samej łodzi. (31). Nałożenie takiego warunku ma na celu uniknięcie przyznawania prawa do korzystania z podatku tonażowego podatnikom niebędącym właścicielami statków.

(91)	Komisja pragnie zauważyć, że Polska nie wprowadziła w zgłoszonym systemie pomocy żadnych zmian w celu włączenia tego typu warunku do systemu opodatkowania podatkiem tonażowym.

(92)

Mimo że głównym celem Wytycznych oraz omawianych w nich środków jest odpowiedź na kwestię konkurencyjności pomiędzy statkami pływającymi pod banderami Wspólnoty a statkami zarejestrowanymi w rejestrach otwartych, Komisja musi być świadoma istnienia ryzyka stworzenia sytuacji nieuczciwej przewagi pomiędzy armatorami wykorzystującymi statki zarejestrowane w różnych państwach członkowskich. Wytyczne bezpośrednio odwołują się do ‚konkurencji podatkowej między państwami członkowskimi (32) « oraz ‚coraz większej zbieżności w podejściu państw członkowskich do pomocy dla żeglugi morskiej«. W związku z tym Komisja musi ‚utrzymywać bieżącą, sprawiedliwą równowagę (33).« (akapit 18) i pozostawać ‚świadoma konieczności utrzymania wysokiego podobieństwa i zbieżności pomiędzy systemami opodatkowania podatkiem tonażowym w obrębie Wspólnoty«.

(93)

W związku z faktem, że władze polskie nie odniosły się do kwestii zawężenia możliwości opodatkowania podatkiem tonażowym statków czarterowanych na zasadzie czarteru na czas poprzez wprowadzenie kryterium czterokrotności tonażu statków będących własnością armatora opodatkowanego podatkiem tonażowym lub czarterowanych przez niego na zasadzie czarteru samej łodzi, Komisja musi na tym etapie wyrazić wątpliwość co do zgodności zgłoszonego programu ze wspólnym rynkiem.

3.4.1.3. Przedsiębiorstwa spełniające kryteria

(94)	Komisja nie widzi przeszkód, aby Ustawa o podatku tonażowym objęła spółki podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Taka możliwość jest wyraźnie przewidziana w Wytycznych (34).

(95)

Niemniej jednak polski system opodatkowania podatkiem tonażowym jest szczególny, ponieważ w odróżnieniu od systemów opodatkowania podatkiem tonażowym zatwierdzonych do tej pory przez Komisję, objęte mogą nim zostać osoby fizyczne podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Na gruncie posiadanej przez siebie wiedzy Komisja stwierdza, że nie posiada ona jak do tej pory żadnego doświadczenia w odniesieniu do systemów opodatkowania podatkiem tonażowym obejmujących swoim zakresem osoby fizyczne lub osoby prawne podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Należy przypomnieć, że sformułowania użyte w Wytycznych wskazują na bezpośrednią zależność między podatkiem tonażowym a podatkiem dochodowym od osób prawnych (35). W związku z tym Komisja zwraca się z prośbą do władz polskich o dostarczenie dodatkowych wyjaśnień w tej kwestii.

(96)

Jeśli chodzi o zarządzanie strategiczne, armatorzy opodatkowani podatkiem tonażowym są zobowiązani do podejmowania strategicznych decyzji dotyczących wydatków kapitałowych oraz obniżenia kapitału z terytorium Polski. Wydaje się, że w przeprowadzaniu oceny tej kwestii władze polskie będą się kierować kryterium fizycznego ulokowania niektórych pracowników, którzy muszą zostać umiejscowieni w Polsce. Znaczenie mieć będzie umiejscowienie siedziby, miejsce pracy kadry zarządzającej szczebla wyższego oraz usytuowanie ciał zarządzających, jak rada zarządzająca i zarząd, które powinny znajdować się w Polsce. W przypadku zarządzania komercyjnego, organy podatkowe dokonają oceny tego, czy takie działania jak planowanie tras, przyjmowanie rezerwacji dla pasażerów lub załadunku, zaopatrzenie statku, zarządzanie i szkolenie pracowników, techniczne zarządzanie statkami, włącznie z podejmowaniem decyzji w sprawie napraw i przeglądu statków, mają miejsce w Polsce. Inne czynniki, jak zachowanie takich miejsc, jak centra szkoleń, terminale etc. w Polsce, zakres w jakim zagraniczne biura lub oddziały pracują pod kierownictwem pracowników umiejscowionych w Polsce oraz fakt, że statek pływa pod polską banderą, jest zarejestrowany, ubezpieczony lub finansowany w Polsce mogą nadać dodatkowego znaczenia elementom wskazanym powyżej.

(97)

Tak restrykcyjne warunki (określone w pkt 33 i 34 powyżej) wydają się zmniejszać możliwość zakładania drugiej siedziby w Polsce przez przedsiębiorstwa armatorskie z innych państw członkowskich oraz korzystania przez nie z omawianego środka, co w konsekwencji może zniechęcać do zakładania drugiej siedziby. W związku z powyższym wydaje się, że tego rodzaju restrykcyjne warunki mogą doprowadzić do zmniejszenia możliwości zakładania filii oraz — na podstawie oceny prima facie, — że mogą przyczynić się do powstania problemów i de facto dyskryminacji i wpłynąć na ograniczenie swobody przedsiębiorczości. W związku z tym Komisja musi na obecnym etapie postępowania, wyrazić wątpliwość co do zgodności tych warunków ze wspólnym rynkiem.

(98)

Ponadto, niezależnie od tego czy rozszerzenie podatku tonażowego na przedsiębiorstwa podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest zgodne ze wspólnym rynkiem, Komisja ma poważne wątpliwości co do zgodności możliwości odliczeń składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne odpowiednio od kwoty podatku oraz podstawy opodatkowania.

(99)

Po pierwsze, jako że systemy opodatkowania podatkiem tonażowym oparte są na fikcyjnym przychodzie określanym na podstawie tonażu statków, a nie realnych dochodach, armatorzy objęci podatkiem tonażowym nie mają prawa korzystania z tych odliczeń (odpisów amortyzacyjnych i innych przywilejów podatkowych), które stanowią część ogólnego systemu opodatkowania.

(100)

Władze polskie argumentowały, że ponieważ każda osoba fizyczna lub prawna podlegająca opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma w polskim systemie podatku dochodowego prawo do tego typu odliczeń, podatnicy opodatkowani podatkiem tonażowym również powinni mieć do tego prawo. Mimo wszystko Komisja ma wątpliwości dotyczące tej argumentacji. Systemy opodatkowania podatkiem tonażowym tworzone są w celu zastąpienia, a nie w celu dopełnienia zwykłych systemów opodatkowania armatorów, a więc w konsekwencji armatorzy objęci podatkiem tonażowym nie zachowują prawa do dokonywania odliczeń, z których normalnie mogliby korzystać. To rozumowanie powinno mieć zastosowanie również w przypadku, gdy armator jest osobą fizyczną opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

(101)

Reasumując, Komisja ma wątpliwości co do kwestii czy w sytuacji, gdy istnieje możliwość objęcia przez podatek tonażowym także osób podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odliczenia składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz na ubezpieczenia społeczne od odpowiednio kwoty podatku i podstawy opodatkowania byłyby zgodne ze wspólnym rynkiem, biorąc pod uwagę ogólną zasadę zabraniającą odliczeń w ramach systemów opodatkowania podatkiem tonażowym.

3.4.2. Ocena środków zabezpieczających

(102)

Aby system opodatkowania podatkiem tonażowym spełniał warunki określone w Wytycznych, muszą mu towarzyszyć odpowiednie środki zabezpieczające uniemożliwiające niekontrolowane przysparzanie korzyści z działań nie związanych z żeglugą morską, a także uniemożliwiające uchylanie się od opodatkowania (36).

3.4.2.1. Weryfikacja transakcji w ramach grupy spółek oparta na zasadzie ceny rynkowej

(103)

Komisja uważa, że państwo członkowskie wprowadzające podatek tonażowy ma obowiązek zapewnienia, aby obowiązujący na jego terenie system podatku tonażowego nie prowadził do sytuacji unikania opodatkowania za pomocą cen transferowych na szkodę innego kraju, w którym spółka stowarzyszona podlega opodatkowaniu. Komisja stwierdza, że powyższy warunek został spełniony.

3.4.2.2. Odrębna księgowość

(104)

Komisja stwierdza, że w związku z faktem, iż Ustawa o podatku tonażowym stawia jasny wymóg prowadzenia przez armatorów opodatkowanych podatkiem tonażowym odrębnej księgowości dla działań objętych i działań nieobjętych tym podatkiem, powyższy wymóg uznaje się za spełniony.

3.4.2.3. Opcja »wszystko albo nic«

(105)

Ustawa o podatku tonażowym stanowi, że dokonując wyboru opodatkowania podatkiem tonażowym, armator zobowiązany jest objąć nim całą swoją działalność kwalifikującą się do objęcia podatkiem tonażowymi oraz wszystkie swoje statki spełniające kryteria objęcia tym podatkiem. Co więcej, Komisja przyjmuje do wiadomości, że Polska zobowiązuje się do stosowania tej zasady także w odniesieniu do podlegających opodatkowaniu w Polsce grup spółek.

(106)

Komisja pragnie jednakże zauważyć, że okres opodatkowania podatkiem tonażowym, tj. okres, w którym armatorzy, którzy wybrali opodatkowanie podatkiem tonażowym nie mogą zrezygnować z tej formy opodatkowania, ograniczony jest w Polsce do 5 lat. Komisja pragnie zwrócić uwagę na fakt, że minimalna długości tego okresu w innych dotychczas zatwierdzonych systemach opodatkowania podatkiem tonażowym wynosi 10 lat. Jak wskazano w pkt 92, Komisja dąży do zachowania wysokiego stopnia zbieżności pomiędzy zatwierdzonymi systemami opodatkowania podatkiem tonażowym w celu uniknięcia nierównego traktowania statków i armatorów wykonujących działalność pod banderami różnych państw członkowskich.

(107)

Zgoda Komisji na wprowadzenie krótszego okresu opodatkowania podatkiem tonażowym w jednym szczególnym państwie członkowskim spowodowałaby wystąpienie ryzyka naruszenia zasady równego traktowania armatorów z różnych państw członkowskich i doprowadziłaby do zaistnienia szkodliwych rozbieżności pomiędzy systemami opodatkowania podatkiem tonażowym, co z kolei mogłoby doprowadzić do sytuacji, w której polski system opodatkowania podatkiem tonażowym byłby bardziej (lub mniej) atrakcyjny, powodując chęć przerejestrowywania statków pomiędzy państwami członkowskimi przez armatorów pragnących osiągnąć korzyści dzięki istniejącym różnicom w systemach. Komisja musi niniejszym wyrazić wątpliwość w odniesieniu do tego aspektu zgłoszonego środka i poddać go postępowaniu wyjaśniającemu.

3.4.3. Przestrzeganie pułapu finansowego

(108)

Rozdział 11 Wytycznych stanowi, że »całkowita wielkość pomocy udzielonej w ramach rozdziałów 3 do 6 nie może przekraczać całkowitej sumy podatków i składek socjalnych pobranych z tytułu działalności żeglugowej i od marynarzy«.

(109)

Zgodnie z wiedzą posiadaną przez Komisję, obecnie nie istnieje w Polsce program pomocy, z którego korzyści mogłyby sumować się z korzyściami płynącymi z niniejszego programu. W związku z tym Komisja stwierdza, że warunek dotyczący pułapu określonego w wytycznych został spełniony.

3.4.4. Sprawozdania

(110)

Komisja stwierdza, że zgodnie z wymogiem ustanowionym w Wytycznych, Polska zobowiązała się do przedkładania Komisji rocznego sprawozdania na temat wprowadzania w życie systemu opodatkowania podatkiem tonażowym oraz jego skutków w odniesieniu do zarejestrowanej we Wspólnocie floty oraz do zatrudnienia wspólnotowych marynarzy.

4. WNIOSKI

(111)

W świetle powyższych rozważań Komisja, świadoma konieczności unikania rozbieżności (patrz pkt 92 powyżej) pomiędzy systemami opodatkowania podatkiem tonażowym we Wspólnocie, podjęła decyzję o wszczęciu postępowania wyjaśniającego zgodnie z art. 4 ust. 4 (37) rozporządzenia (WE) nr 659/1999, w odniesieniu do następujących kwestii:

—

możliwości dokonywania odliczeń składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne od odpowiednio kwoty podatku i podstawy opodatkowania przez osoby fizyczne lub osoby prawne podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, które wybrały system opodatkowania podatkiem tonażowym;

—	możliwości zrezygnowania z opodatkowania podatkiem tonażowym już po upływie 5 lat od momentu wyboru tej formy opodatkowania;

—

możliwości objęcia podatkiem tonażowym statków, w odniesieniu do których armator nie wypełnia łącznie, we własnym imieniu lub na cudzą rzecz, trzech następujących funkcji: komercyjnego i technicznego zarządzania statkami oraz zarządzania załogą statków wchodzących w skład tonażu przekraczającego czterokrotność tonażu statków, w odniesieniu do których wypełnia te trzy funkcje;

—	objęcia podatkiem tonażowym holowników i pogłębiarek, które świadczą usługi będące transportem morskim przez mniej niż połowę swojego czasu pracy w danym roku podatkowym;

—

oceny czy wymóg, aby kluczowe decyzje w zakresie zarządzania strategicznego oraz technicznego były faktycznie podejmowane w Polsce oraz aby kadra zarządzająca szczebla wyższego, główna siedziba, rada nadzorcza i zarząd były umiejscowione w Polsce może prowadzić do dyskryminacji de facto i ograniczenia swobody przedsiębiorczości w odniesieniu do armatorów z innych państw członkowskich.

(112)

W związku z powyższym Komisja, zgodnie z art. 6 ust. 1 (38) rozporządzenia (EWG) nr 659/1999, wzywa Rzeczpospolitą Polską do przedstawienia uwag na temat zgodności ze wspólnym rynkiem wyżej wspomnianych aspektów programu pomocy i do dostarczenia informacji, które mogą pomóc w przeprowadzeniu oceny zamierzonych środków, w ciągu jednego miesiąca od dnia otrzymania niniejszego pisma. Komisja zwraca się do władz polskich o bezzwłoczne przekazanie kopii niniejszego pisma wszystkim potencjalnie zainteresowanym odbiorcom.

(113)

Komisja pragnie przypomnieć władzom polskim o skutku zawieszającym art. 88 ust. 3 Traktatu WE. W tym kontekście, pragnie ona również zwrócić uwagę władz polskich na art. 14 (39) wspomnianego rozporządzenia, który stanowi, że pomoc przyznana bezprawnie podlega windykacji od beneficjentów.

(114)

Komisja informuje Polskę, że udostępni zainteresowanym stronom informacje, publikując niniejsze pismo wraz z jego streszczeniem w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Poinformuje również zainteresowane strony w państwach EFTA będących sygnatariuszami Porozumienia EOG, publikując zawiadomienie w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, oraz poinformuje Urząd Nadzoru EFTA, wysyłając na jego adres kopię niniejszego pisma. Wszystkie zainteresowane strony zostaną wezwane do przedstawienia uwag w ciągu jednego miesiąca od dnia publikacji.“

(1) Ú. v. EÚ L 83, 27.3.1999, s. 1.

Článok 4 ods. 4 nariadenia 659/1999:

„4. Keď Komisia po predbežnom preskúmaní zistí, že vznikli pochybnosti, čo sa týka zlučiteľnosti oznamovaného opatrenia so spoločným trhom, rozhodne o začatí konania podľa článku 93 (2) zmluvy (ďalej sa označuje len ako ‚rozhodnutie o začatí konania vo veci formálneho zisťovania‘).“

(2) Zarejestrowanym pod nr ref. TREN(2006) A/12656.

(3) Nr ref. TREN(2006) D/204393, D/210227, D/223420 i TREN(2007) D/307010.

(4) Zarejestrowanymi pod nr ref. TREN(2006) A/19774, A/22657 i TREN(2007) A/31073, A/34300.

(5) Dziennik Ustaw z 2006 r., nr 183, poz. 1353.

(6) Dziennik Ustaw z 1992 r., nr 6, poz. 27, z późn. zm.

(7) Dziennik Ustaw z 1995 r., nr 154, poz. 792.

(8) Dziennik Ustaw z 2004 r., nr 210, poz. 2135, z późn. zm.

(9) Dziennik Ustawz 2007 r., nr 11, poz. 74, z późn. zm.

(10) Dziennik Ustaw z 1998 r., nr 144, poz. 930, z późn. zm.

(11) Dziennik Urzędowy Ministerstwa Infrastruktury (WE) nr 4/2005, poz. 28.

(12) Ustawa o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r., Dziennik Ustaw z 2002 r., nr 76, poz. 694, z późn. zm.

(13) Dziennik Ustaw z 2000 r., nr 54, poz. 654, z późn. zm.

(14) Dziennik Ustaw z 2000 r., nr 14, poz. 176, z późn. zm.

(15) Por. przypis 13.

(16) Por. przypis 14.

(17) Dziennik Ustaw z 2000 r., nr 14, poz. 176, z późn. zm.

(18) Artykuł 9 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 24a Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

(19) Armatorzy, którzy zostaną objęci podatkiem tonażowym przed końcem 2016 roku, zatrzymają prawo do korzystania z przedłożonego do ponownej oceny programu przez okres 10 lat.

(20) Wytyczne wspólnoty w sprawie pomocy publicznej dla transportu morskiego; Dz.U. C 13 z 17.1.2004, str. 3. W szczególności rozdział 3.1, w którym mowa, że: »system zastępujący zwyczajny podatek dochodowy podatkiem tonażowym jest pomocą państwa.«

(21) Wytyczne wspólnoty w sprawie pomocy państwa dla transportu morskiego, Dz.U. C 13 z 17.1.2004, str. 3.

(22) Tekst większości tych decyzji dostępny jest w języku(-ach) oficjalnym(-ych) pod następującym adresem internetowym:

http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/index.htm.

Nieautentyczne wersje w językach roboczych Komisji dostępne są na stronie:

http://ec.europa.eu/dgs/energy_transport/state_aid/decisions/decisions_dg_tren_en.htm.

(23) Zob. rozdział 3.1, akapit 4 i 5 wytycznych: »Tego rodzaju ulgi podatkowe, stosowane szczególnie do żeglugi morskiej, uważa się za pomoc publiczną. Pomocą publiczną jest także zastępowanie tradycyjnego systemu opodatkowania przedsiębiorstw podatkiem tonażowym. (…) Tego rodzaju środki zabezpieczają wysokojakościowe zatrudnienie w sektorze morskim na lądzie, jak np. w sferze zarządzania bezpośrednio związanego z żeglugą morską lub w zakresie działań towarzyszących (ubezpieczenia, maklerstwo, finanse). (…) Tego rodzaju bodźce podatkowe są generalnie akceptowane«.

(24) Artykuł 1 ust. 4 rozporządzenia Rady (EWG) nr 4055/86 z dnia 22 grudnia 1986 r.; Dz.U. L 378 z 31.12.1986 , stanowi:

»4. Do celów niniejszego rozporządzenia przez ‘usługi transportu morskiego między państwami członkowskimi oraz między państwami członkowskimi a państwami trzecimi’, gdzie są one z reguły świadczone za wynagrodzeniem, rozumie się:

a)	wewnątrzwspólnotowe usługi żeglugowe: przewóz pasażerów lub towarów drogą morską między każdym portem w państwie członkowskim a każdym portem lub urządzeniem oddalonym od brzegu w innym państwie członkowskim;

b)	ruch między państwami członkowskimi a państwami trzecimi: przewóz pasażerów lub towarów drogą morską między portami w państwach członkowskich a portami lub urządzeniami oddalonymi od brzegu w państwie trzecim.«

(25) Dz.U. L 364 z 12.12.1992.

(26) Zob. pkt 31 i 32 tego wyroku.

(27) Zob. np. pomoc państwa N 563/01 — Dania — duński system opodatkowania podatkiem tonażowym zatwierdzony przez Komisję dnia 12 marca 2002 r.

(28) Umowy o czarter samej łodzi są zazwyczaj długoterminowe i obejmują czasem nawet całą długość życia statku.

(29) Kontrakty czarterowe na czas często obejmują krótszy okres i są zazwyczaj zawierane w przypadku, kiedy armator w danym momencie nie posiada wystarczającej pojemności, a inne przedsiębiorstwo armatorskie dysponuje pojemnością przekraczającą własne potrzeby.

(30) Niniejsza zasada została wypracowana w praktyce przez Komisję w odniesieniu do czarterowanych statków w decyzji N 563/01 — Dania — Podatek tonażowy, zatwierdzonej dnia 12 marca 2002 r.

(31) Zob. przypis 28 powyżej.

(32) Zob. rozdział 3.1 akapit 2 Wytycznych.

(33) Ibidem akapit 18.

(34) Zob. na przykład rozdział 3.1 akapit 4 Wytycznych: »system zastępujący zwyczajny podatek dochodowy podatkiem tonażowym jest pomocą państwa« (podkreślenie dodano).

(35) Zob. rozdział 3.1 akapit 4 Wytycznych wspomniany w przypisie 28 powyżej.

(36) Zob. rozdział 3.1 akapit 19 Wytycznych: »We wszystkich przypadkach korzyści płynące z programów muszą ułatwiać rozwój sektora żeglugi morskiej oraz zatrudnienia w interesie Wspólnoty. W konsekwencji, opisane powyżej korzyści podatkowe muszą się ograniczać do działań związanych z żeglugą morską; skutkiem tego w przypadkach, w których przedsiębiorstwo posiadające statki jest również zaangażowane w inne działania komercyjne, wymagana będzie przejrzysta rachunkowość, zapobiegająca ‘wyciekom’ do działań niezwiązanych z żeglugą. Takie podejście powinno wspierać konkurencyjność żeglugi morskiej Wspólnoty, przy zobowiązaniach podatkowych zbliżonych poziomem do stawek stosowanych gdzie indziej na świecie, utrzymując zarazem w państwie członkowskim normalną wysokość podatków od innych działań, jak również osobiste wynagrodzenia akcjonariuszy i dyrektorów«.

(37) Artykuł 4 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 659/1999:

4. W przypadku gdy po przeprowadzeniu wstępnego badania Komisja stwierdza, że zaistniały wątpliwości co do zgodności środka będącego przedmiotem zgłoszenia ze wspólnym rynkiem, Komisja podejmuje decyzję o wszczęciu postępowania zgodnie z art. 93 ust. 2 Traktatu (zwaną dalej »decyzją o wszczęciu formalnej procedury dochodzenia«).

(38) Artykuł 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 659/1999:

1. Decyzja o wszczęciu formalnej procedury dochodzenia zawiera podsumowanie odpowiednich kwestii faktycznych i prawnych, wstępną ocenę Komisji odnośnie do charakteru pomocowego proponowanego środka i określa wątpliwości co do jego zgodności ze wspólnym rynkiem. Decyzja wzywa zainteresowane państwo członkowskie i inne zainteresowane strony do przedstawienia uwag w wyznaczonym terminie, który zwykle nie przekracza jednego miesiąca. W należycie uzasadnionych przypadkach Komisja może przedłużyć wyznaczony termin.

(39) Artykuł 14 rozporządzenia (WE) nr 659/1999:

Windykacja pomocy

1. W przypadku gdy podjęte zostały decyzje negatywne w sprawach pomocy przyznanej bezprawnie, Komisja podejmuje decyzję, że zainteresowane państwo członkowskie podejmie wszelkie konieczne środki w celu windykacji pomocy od beneficjenta (zwaną dalej »decyzją o windykacji«). Komisja nie wymaga windykacji pomocy, jeżeli byłoby to sprzeczne z ogólną zasadą prawa wspólnotowego.

2. Pomoc podlegająca windykacji na podstawie decyzji o windykacji obejmuje odsetki naliczone według właściwej stopy ustalonej przez Komisję. Odsetki są płatne od dnia, w którym pomoc przyznana bezprawnie została udostępniona beneficjentowi do daty jej windykacji.

3. Bez uszczerbku dla jakiegokolwiek orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wydanego zgodnie z art. 185 Traktatu, windykacja zostaje przeprowadzona bezzwłocznie i zgodnie z procedurami przewidzianymi w prawie krajowym zainteresowanego państwa członkowskiego, pod warunkiem że przewidują one bezzwłoczne i skuteczne wykonanie decyzji Komisji. W tym celu oraz w wypadku postępowania przed sądami krajowymi, zainteresowane państwa członkowskie podejmują wszelkie konieczne kroki, jakie dostępne są w ich odpowiednich systemach prawnych, włącznie ze środkami tymczasowymi, bez uszczerbku dla prawa wspólnotowego.

		ISSN 1725-5236
Úradný vestník Európskej únie		C 300

Slovenské vydanie	Informácie a oznámenia	Zväzok 50 12. decembra 2007

Číslo oznamu	Obsah	Strana
	I Uznesenia, odporúčania a stanoviská
	UZNESENIA
	Rada
2007/C 300/01	Uznesenie Rady z 15. novembra 2007 o vzdelávaní a odbornej príprave ako kľúčovej hybnej sile lisabonskej stratégie	1

	II Oznámenia
	OZNÁMENIA INŠTITÚCIÍ A ORGÁNOV EURÓPSKEJ ÚNIE
	Komisia
2007/C 300/02	Nevznesenie námietky voči oznámenej koncentrácii (Prípad COMP/M.4817 – Aviva Italia Holding SpA/Banco Popolare Soc. Coop./Novara Assicura SpA) ( 1 )	3

2007/C 300/03	Nevznesenie námietky voči oznámenej koncentrácii (Prípad COMP/M.4946 – Goldman Sachs/Sintonia SpA/Sintonia) ( 1 )	3

2007/C 300/04	Nevznesenie námietky voči oznámenej koncentrácii (Prípad COMP/M.4947 – Vodafone/Tele2 Italy/Tele2 Spain) ( 1 )	4

2007/C 300/05	Nevznesenie námietky voči oznámenej koncentrácii (Prípad COMP/M.4581 – Imperial Tobacco/Altadis) ( 1 )	4

2007/C 300/06	Nevznesenie námietky voči oznámenej koncentrácii (Prípad COMP/M.4122 – Burda/Hachette/JV) ( 1 )	5

	V Oznamy
	ADMINISTRATÍVNE POSTUPY
	Európsky úrad pre výber pracovníkov (EPSO)
2007/C 300/12	Oznámenia o verejných výberových konaniach OHIM/AD/01-02/07 a OHIM/AST/01-02/07	21

	KONANIA TÝKAJÚCE SA VYKONÁVANIA POLITIKY HOSPODÁRSKEJ SÚŤAŽE
	Komisia
2007/C 300/13	Štátna pomoc – Poľsko — Štátna pomoc C 34/07 (ex N 93/206) – Zavedenie systému dane z tonáže v prospech námornej dopravy — Výzva na predloženie pripomienok v súlade s článkom 88 ods. 2 Zmluvy o ES ( 1 )	22

2007/C 300/14	Predbežné oznámenie o koncentrácii (Vec COMP/M.4974 – Gores Group/Sagem Communications) — Vec, ktorá môže byť posúdená v zjednodušenom konaní ( 1 )	37

	INÉ AKTY
	Komisia
2007/C 300/15	Uverejnenie žiadosti o zápis do registra podľa článku 6 ods. 2 nariadenia Rady (ES) č. 510/2006 o ochrane zemepisných označení a označení pôvodu poľnohospodárskych výrobkov a potravín	38

	Mena	Výmenný kurz
USD	Americký dolár	1,4672
JPY	Japonský jen	164,24
DKK	Dánska koruna	7,4607
GBP	Britská libra	0,716
SEK	Švédska koruna	9,405
CHF	Švajčiarsky frank	1,665
ISK	Islandská koruna	89,87
NOK	Nórska koruna	7,9975
BGN	Bulharský lev	1,9558
CYP	Cyperská libra	0,585274
CZK	Česká koruna	26,04
EEK	Estónska koruna	15,6466
HUF	Maďarský forint	251,62
LTL	Litovský litas	3,4528
LVL	Lotyšský lats	0,6976
MTL	Maltská líra	0,4293
PLN	Poľský zlotý	3,5744
RON	Rumunský lei	3,5196
SKK	Slovenská koruna	33,098
TRY	Turecká líra	1,7175
AUD	Austrálsky dolár	1,6575
CAD	Kanadský dolár	1,482
HKD	Hongkongský dolár	11,4415
NZD	Novozélandský dolár	1,8709
SGD	Singapurský dolár	2,1161
KRW	Juhokórejský won	1 356,13
ZAR	Juhoafrický rand	9,8583
CNY	Čínsky juan	10,8287
HRK	Chorvátska kuna	7,3195
IDR	Indonézska rupia	13 608,28
MYR	Malajzijský ringgit	4,863
PHP	Filipínske peso	60,683
RUB	Ruský rubeľ	35,894
THB	Thajský baht	44,419

	IV Informácie
	INFORMÁCIE INŠTITÚCIÍ A ORGÁNOV EURÓPSKEJ ÚNIE
	Rada
2007/C 300/07	Závery Rady a zástupcov vlád členských štátov, ktorí sa zišli na zasadnutí Rady 15. novembra 2007 o zlepšovaní kvality vzdelávania učiteľov	6

	Komisia
2007/C 300/08	Výmenný kurz eura	10

	INFORMÁCIE ČLENSKÝCH ŠTÁTOV
2007/C 300/09	Súhrnné informácie oznámené členskými štátmi o štátnej pomoci poskytnutej v súlade s nariadením Komisie (ES) č. 1857/2006 o uplatňovaní článkov 87 a 88 Zmluvy o ES na štátnu pomoc malým a stredným podnikom pôsobiacim vo výrobe, spracovaní a odbyte poľnohospodárskych výrobkov, ktorým sa mení a dopĺňa nariadenie (ES) č. 70/2001	11

2007/C 300/10	Oznámenie Komisie v rámci implementácie smernice 94/9/ES Európskeho parlamentu a Rady z 23. marca 1994 o aproximácii vnútroštátnych právnych predpisov členských štátov, týkajúcich sa zariadení a ochranných systémov určených na použitie v potenciálne výbušnej atmosfére ( 1 )	14

2007/C 300/11	Súhrnné informácie oznámené členskými štátmi o štátnej pomoci poskytnutej v súlade s nariadením Komisie (ES) č. 1857/2006 o uplatňovaní článkov 87 a 88 Zmluvy o ES na štátnu pomoc malým a stredným podnikom pôsobiacim vo výrobe, spracovaní a odbyte poľnohospodárskych výrobkov, ktorým sa mení a dopĺňa nariadenie (ES) č. 70/2001	16

ESO (1)	Odkaz na harmonizovanú normu a jej názov (a referenčný dokument)	Odkaz na starú normu	Dátum ukončenia predpokladu zhody starej normy Poznámka 1
CEN	EN 14492-2:2006 Žeriavy. Mechanické vrátky a zdvíhadlá – Časť 2: Mechanické zdvíhadlá	–
CEN	EN 14591-2:2007 Prevencia a ochrana pred účinkami výbuchu v podzemných baniach – Ochranné systémy – Časť 2: Uzávery z vodných korýtok	–
CEN	EN 14591-4:2007 Prevencia a ochrana pred účinkami výbuchu v podzemných baniach. Ochranné systémy – Časť 4: Automatické hasiace zariadenia pre raziace stroje	–
CEN	EN 14756:2006 Stanovenie medznej koncentrácie kyslíka (MKK) horľavých plynov a pár	–
CEN	EN 14797:2006 Zariadenia na uvoľnenie výbuchu	–
CEN	EN 14973:2006/AC:2007 Dopravné pásy na použitie v podzemí. Požiadavky na elektrickú bezpečnosť a horľavosť – Corrigendum	–
CEN	EN 14983:2007 Prevencia a ochrana pred účinkami výbuchu v podzemných baniach – Zariadenia a ochranné systémy na odvod banského plynu	–
CEN	EN 14986:2007 Navrhovanie ventilátorov určených do potenciálne výbušných atmosfér	–
CEN	EN 14994:2007 Ochranné systémy na uvoľnenie (tlaku pri) výbuchu plynu	–
CEN	EN 15188:2007 Stanovenie spontánneho správania pri vznietení nahromadeného prachu	–
CEN	EN 15198:2007 Metodika posudzovania rizika neelektrických zariadení a prvkov používaných v potenciálne výbušných atmosférach	–
CEN	EN 15233:2007 Metodika posudzovania funkčnej bezpečnosti ochranných systémov používaných v potenciálne výbušných atmosférach	–