WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI (piąta izba)
z dnia 20 listopada 2007 r.
Sprawa T‑205/04
Alessandro Ianniello
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Służba publiczna – Urzędnicy – Sprawozdanie z przebiegu kariery zawodowej – Postępowanie w sprawie oceny za lata 2001/2002 – Skarga o stwierdzenie nieważności – Skarga o odszkodowanie
Przedmiot: Skarga mająca za przedmiot, po pierwsze, stwierdzenie nieważności sprawozdania z przebiegu kariery zawodowej skarżącego w postępowaniu za lata 2001/2002 oraz decyzji organu powołującego z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie oddalenia jego zażalenia oraz, po drugie, wypłatę zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron pokryje własne koszty.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Ocena – Poszanowanie prawa do obrony
(regulamin pracowniczy urzędników, art. 26 akapity pierwszy i drugi, art. 43)
2. Urzędnicy – Ocena – Wspólny komitet ds. oceny – Zakaz udziału członka komitetu uczestniczącego w sporządzaniu sprawozdania z przebiegu kariery zawodowej w jego badaniu co do istoty
(regulamin pracowniczy urzędników, art. 43)
3. Skarga o stwierdzenie nieważności – Zarzuty
(art. 230 WE, 253 WE)
4. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Obniżenie oceny w stosunku do oceny wcześniejszej
(regulamin pracowniczy urzędników, art. 43)
5. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Kontrola sądowa – Granice
(regulamin pracowniczy urzędników, art. 43)
6. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Sporządzenie – Przekroczenie terminu
(regulamin pracowniczy urzędników, art. 43)
1. W zakresie oceny personelu Wspólnot Europejskich podstawowa zasada poszanowania prawa do obrony powinna umożliwić zainteresowanemu w trakcie postępowania w sprawie oceny obronę wobec zarzucanych mu okoliczności, które mogą być przeciw niemu wykorzystane. Cel ten jest realizowany w szczególności za pośrednictwem art. 26 akapity pierwszy i drugi regulaminu pracowniczego oraz przyjętych przez Komisję ogólnych przepisach wykonawczych do art. 43 regulaminu pracowniczego, których postanowienia zapewniają poszanowanie kontradyktoryjności w toku całego postępowania.
(zob. pkt 46)
Odesłanie: Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑277/03 Vlachaki przeciwko Komisji, 8 marca 2005 r., Zb.Orz.SP str. I‑A‑57, II‑243, pkt 64
2. W celu zagwarantowania, że nie zostanie naruszona bezstronność członków wspólnego komitetu ds. oceny zwołanego do wydania opinii w postępowaniu w sprawie oceny urzędnika, art. 8 ust. 6 przyjętych przez Komisję ogólnych przepisów wykonawczych do art. 43 regulaminu pracowniczego nakłada na członków tego komitetu obowiązek ustąpienia i umożliwienia wejścia na swe miejsce zastępcy, jeśli okaże się, że ich interesy są sprzeczne z pełnioną przez nich funkcją oceniającego, zatwierdzającego lub oceniającego z odwołania.
Wynika stąd, że członkowie takiego komitetu odpowiedzialni za sporządzenie sprawozdania z przebiegu kariery zawodowej nie mogą uczestniczyć w posiedzeniach komitetu, na których analizowane jest zażalenie złożone na to sprawozdanie.
Niemniej jednak sam fakt, że zatwierdzający sprawozdanie, któremu wskazane przepisy zabraniają uczestniczenia w badaniu sprawozdania przez komitet, nie powstrzymał się od udziału w posiedzeniu komitetu, podczas którego powstała kwestia zawieszenia rozpatrywania odwołania ocenianego urzędnika, nie może prowadzić do podważenia bezstronności tego komitetu, jeśli na posiedzeniu tym nie był badany żaden aspekt dotyczący istoty odwołania.
(zob. pkt 70–72)
3. Odnośnie do zarzutów, które można podnieść w ramach skargi o stwierdzenie nieważności, należy dokonać wyraźnego rozróżnienia między zarzutem opartym na naruszeniu obowiązku uzasadnienia i zarzutem opartym na oczywistym błędzie w ocenie. Są to bowiem dwa odrębne zarzuty, z których pierwszy, dotyczący braku lub niewystarczającego charakteru uzasadnienia, należy do zarzutów naruszenia istotnych wymogów proceduralnych w rozumieniu art. 253 WE i stanowi zarzut, który sąd wspólnotowy powinien zbadać z urzędu; drugi natomiast, dotyczący zgodności z prawem decyzji co do meritum, może być rozpatrywany przez sąd wspólnotowy, tylko jeżeli skarżący go podniósł.
(zob. pkt 92)
Odesłanie: Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑285/04 Andrieu przeciwko Komisji, 13 lipca 2006 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 90 i przytoczone tam orzecznictwo
4. Administracja ma obowiązek uzasadniać sprawozdanie z oceny w sposób dostateczny i szczegółowy oraz umożliwić zainteresowanemu przedstawienie zastrzeżeń do tego uzasadnienia, przy czym przestrzeganie tego wymogu jest jeszcze ważniejsze, gdy ocena zostaje obniżona w stosunku do oceny wcześniejszej.
Komentarze o charakterze ogólnym towarzyszące ocenom analitycznym powinny pozwolić osobie ocenianej na ocenę ich zasadności przy pełnej znajomości sprawy, a Sądowi – w odpowiednim przypadku – na wykonywanie kontroli sądowej, i z tego względu winna istnieć spójność pomiędzy tymi ocenami a komentarzami je uzasadniającymi.
(zob. pkt 94, 95)
Odesłanie: Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑23/91 Maurissen przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 21 października 1992 r., Rec. str. II‑2377, pkt 41; sprawa T‑187/01 Mellone przeciwko Komisji, 12 czerwca 2002 r., RecFP str. I‑A‑81, II‑389, pkt 27 i przytoczone tam orzecznictwo
5. Sąd nie jest uprawniony do zastąpienia swoją oceną oceny dokonanej przez osoby, do których obowiązków należy dokonanie oceny pracy osoby poddawanej ocenie. Instytucjom Wspólnoty przysługuje bowiem szeroki zakres uznania w odniesieniu do oceny pracy członków ich personelu. Sądy wartościujące formułowane w odniesieniu do urzędników w sprawozdaniach z przebiegu kariery zawodowej nie podlegają kontroli sądu, która to kontrola ogranicza się jedynie do ewentualnych nieprawidłowości formalnych lub oczywistych błędów w ustaleniach faktycznych, które powodują wadliwość oceny dokonanej przez administrację, jak również ewentualnego nadużycia władzy.
(zob. pkt 100)
Odesłanie: Sąd Pierwszej Instancji, ww. sprawa Andrieu przeciwko Komisji, pkt 99 i przytoczone tam orzecznictwo
6. Nieważność sprawozdania z oceny wyłącznie ze względu na to, że zostało ono sporządzone z przekroczeniem terminu, może zostać stwierdzona tylko w wyjątkowych okolicznościach. O ile opóźnienie w sporządzeniu sprawozdania może stanowić podstawę roszczenia o odszkodowanie przysługującego danemu urzędnikowi, to nie może wpłynąć na ważność sprawozdania z oceny, a w efekcie nie może uzasadniać stwierdzenia jego nieważności.
(zob. pkt 139)
Odesłanie: Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑278/01 den Hamer przeciwko Komisji, 7 maja 2003 r., RecFP str. I‑A‑139, II‑665, pkt 32 i przytoczone tam orzecznictwo