–

w imieniu rządu duńskiego – C. Maertens, w charakterze pełnomocnika, którą wspierała B. Søes Petersen, advokat,

–

w imieniu Komisji Europejskiej – K. Rasmussen oraz M. Salyková, w charakterze pełnomocników,

1

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni podpozycji taryfowej 73072210 Nomenklatury scalonej (zwanej dalej „CN”), zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej (Dz.U. 1987, L 256, s. 1), zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 254/2000 z dnia 31 stycznia 2000 r. (Dz.U. 2000, L 28, s. 16) (zwanym dalej „rozporządzeniem nr 2658/87), w brzmieniu wynikającym kolejno z rozporządzenia Komisji (WE) nr 948/2009 z dnia 30 września 2009 r. (Dz.U. 2009, L 287, s. 1), rozporządzenia Komisji (UE) nr 861/2010 z dnia 5 października 2010 r. (Dz.U. 2010, L 284, s. 1), rozporządzenia Komisji (UE) nr 1006/2011 z dnia 27 września 2011 r. (Dz.U. 2011, L 282, s. 1) oraz rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 927/2012 z dnia 9 października 2012 r. (Dz.U. 2012, L 304, s. 1).

2

Wniosek ten został złożony w ramach sporu pomiędzy Skatteministeriet (ministerstwem ds. podatków, Dania) a spółką Danish Fluid System Technologies A/S (zwaną dalej „DFST”) w przedmiocie klasyfikacji taryfowej pięciu łączników rur lub przewodów rurowych.

3

Zharmonizowany system oznaczania i kodowania towarów (zwany dalej „HS”) ustanowiono na mocy Międzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów, zawartej w Brukseli w dniu 14 czerwca 1983 r. w ramach Światowej Organizacji Celnej (WCO) i zatwierdzonej – wraz z protokołem zmian do niej z dnia 24 czerwca 1986 r. – w imieniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej decyzją Rady 87/369/EWG z dnia 7 kwietnia 1987 r. (Dz.U. 1987, L 198, s. 1). Noty wyjaśniające do HS są opracowywane w ramach WCO zgodnie z postanowieniami tej konwencji.

4

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. a) pkt 2 owej konwencji każda z umawiających się stron zobowiązuje się do stosowania ogólnych reguł interpretacji HS oraz wszystkich uwag dotyczących sekcji, działów i podpozycji, a także zobowiązuje się do tego, że nie będzie modyfikowała ich zakresu.

5

Noty wyjaśniające dotyczące pozycji HS 7307 są zredagowane w następujący sposób:

„Niniejsza pozycja obejmuje armaturę z żelaza lub stali stosowaną głównie do łączenia dwóch rur lub przyłączania rur do jakiegokolwiek urządzenia, lub do zaślepienia otworu rury. Niniejsza pozycja nie obejmuje jednak wyrobów używanych do montażu rur i przewodów rurowych, które nie stanowią ich integralnej części (np. wieszaki, wsporniki itp. elementy nośne, które tylko mocują lub podtrzymują rury i przewody na ścianach, opaski zaciskowe do mocowania elastycznych przewodów rurowych lub węży do sztywnych rur, kranów, złączek itp.) (poz. 73.25 lub 73.26).

Połączenie uzyskuje się:

Pośród łączników rur lub przewodów rurowych objętych niniejszą pozycją znajdują się kołnierze mocowane lub kryzy, redukcje, trójniki, krzyże, korki, łączniki spawane doczołowo, złączki skrętne, rozdzielacze z wieloma złączkami, podobne złączki do balustrad rurowych, śruby z zaciskiem, tuleje, nakrętki [nyple], złączki nakrętne, syfony, rozety do rur, zaciski mocujące i pierścienie zaciskowe.

[…]”.

6

Jak wynika z art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 2658/87, ustanowiona przez Komisję Europejską CN reguluje klasyfikację taryfową towarów przywożonych do Unii Europejskiej. W nomenklaturze tej powtórzono pozycje i sześciocyfrowe podpozycje HS, a jedynie cyfry siódma i ósma tworzą podpozycje występujące tylko w CN.

7

Zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia nr 2658/87 Komisja przyjmuje każdego roku w formie rozporządzenia pełną wersję CN wraz z odpowiadającymi jej stawkami celnymi, zgodnie z art. 1, jako wynik środków przyjętych przez Radę Unii Europejskiej lub przez Komisję. Rozporządzenie to jest publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej nie później niż w dniu 31 października i stosuje się je od dnia 1 stycznia roku następnego.

8

Zgodnie z ogólnymi regułami interpretacji CN zawartymi w sekcji A tytułu I części pierwszej załącznika I do rozporządzenia nr 2658/87:

„Klasyfikacja towarów w [CN] podlega następującym regułom:

[…]

9

Załącznik I do rozporządzenia nr 2658/87 zawiera część drugą, zatytułowaną „Tabela stawek celnych”, której sekcja XV, zatytułowana jest „Metale nieszlachetne i artykuły z metali nieszlachetnych”. Sekcja ta zawiera dział 73, zatytułowany „Artykuły z żeliwa lub stali”, którego pozycja 7307 ma następujące brzmienie:

10

Zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. a) tiret drugie rozporządzenia nr 2658/87 Komisja opracowuje noty wyjaśniające do CN, które są regularnie publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Noty wyjaśniające opublikowane w dniu 7 maja 2008 r. (Dz.U. 2008, C 112, s. 8) i w dniu 6 maja 2011 r. (Dz.U. 2011, C 137, s. 1), mające zastosowanie w dniu dokonania przywozu rozpatrywanego w postępowaniu głównym, nie zawierają odrębnych uwag dla podpozycji CN 73072210 i 73072910.

11

Zgodnie z motywem piątym rozporządzenia nr 2658/87:

„niektóre specjalne środki wspólnotowe nie mogą być objęte zakresem [CN]; dlatego konieczne jest stworzenie dodatkowych podpodziałów wspólnotowych, aby włączyć je do Zintegrowanej taryfy Wspólnoty Europejskiej [zwanej dalej »TARIC«] […]”.

12

Artykuł 2 tego rozporządzenia stanowi:

„Komisja ustanawia [TARIC], która spełnia wymogi Wspólnej taryfy celnej, statystyk w dziedzinie handlu zewnętrznego, polityki handlowej, rolnej i innych polityk wspólnotowych dotyczących przywozu lub wywozu towarów.

Taryfa ta opiera się na [CN] i obejmuje:

[…]”.

13

W odniesieniu do podpozycji CN 73072210, TARIC przewiduje dwa kody, a mianowicie kod TARIC 7307221010 (tuleje do stosowania w niektórych rodzajach statków powietrznych) i kod TARIC 7307221090 (pozostałe). W odniesieniu do podpozycji CN 73072910 TARIC również zawiera dwa kody, a mianowicie kod TARIC 7307291010 (pozostałe, gwintowane, do stosowania w niektórych rodzajach statków powietrznych) i kod TARIC 7307291090 (pozostałe gwintowane).

14

DFST, spółka z siedzibą w Danii, prowadzi działalność w zakresie przywozu łączników rur i przewodów rurowych pochodzących od amerykańskiego producenta Swagelok. Większość przywożonych towarów jest następnie wywożona, głównie do Rosji i Ukrainy, i jest wykorzystywana do montażu rur poddanych specjalnej obróbce, stosowanych między innymi w przemyśle farmaceutycznym, petrochemicznym, naftowym i gazowym.

15

Latem 2013 r. duńskie organy podatkowe przeprowadziły kontrolę różnych łączników rur i przewodów rurowych przywożonych przez DFST w okresie od października 2010 r. do sierpnia 2013 r.

16

W ramach tej kontroli organy te pobrały dziesięć złączy rur, wszystkie zgłoszone jako gwintowane tuleje ze stali nierdzewnej w ramach kodu TARIC 7307221090, dla którego przewidziana jest stawka celna 0 %, w celu przeprowadzenia pogłębionej kontroli. Sprawa zawisła przed Vestre Landsret (sądem apelacyjnym regionu zachodniego, Dania), który jest sądem odsyłającym, dotyczy jedynie klasyfikacji pięciu z tych produktów, a mianowicie produktów nr 2–5 i 10 (zwanych dalej „rozpatrywanymi produktami”).

17

Zgodnie ze wskazówkami zawartymi w katalogu producenta produktem nr 2 jest straight fitting union (złącze nakrętne proste), produktem nr 3 jest straight fitting male connector (złącze proste wtykowe), produktem nr 4 jest straight fitting female connector (złącze proste gniazdowe), produktem nr 5 jest straight fitting reducer (złącze proste redukcyjne), a produktem nr 10 jest tube adapter male (rurowy adapter wtykowy).

18

Do celów tej kontroli duńskie organy podatkowe zwróciły się do instytutu analitycznego Force Technology (zwanego dalej „instytutem analiz”) o zbadanie rozpatrywanych produktów i przedstawienie propozycji klasyfikacji.

19

Zdaniem instytutu analiz produkt nr 2 składa się z „małej rury wyposażonej pośrodku w element sześciokątny, który jest przystosowany do użycia klucza sześciokątnego i [ma], po obu stronach, połączenie śrubowe z nakrętką i nakładkami stanowiącymi jej część”. Produkt nr 3 składa się „z małej rury wyposażonej pośrodku w element sześciokątny, który jest przystosowany do użycia klucza sześciokątnego, oraz z jednej strony z gwintu rurowego, a z drugiej strony z gwintu z nakrętką i nakładkami stanowiącymi jej część”. Produktem nr 4 jest „mała rura, z której jedną stronę stanowi tuleja (złącze gniazdowe), to znaczy końcówka sześciokątna gwintowana wewnątrz, a drugą stronę stanowi złącze z nakrętką (nut) z dwoma nakładkami”. Produkt nr 5 składa się „z małej rury wyposażonej pośrodku w element sześciokątny, który jest przystosowany do użycia klucza sześciokątnego, a także, z jednej strony, ze złącza gwintowanego z nakrętką i nakładkami stanowiącymi jej część”. Wreszcie produktem nr 10 jest „mała rura wyposażona pośrodku w element sześciokątny, który jest przystosowany do użycia klucza sześciokątnego, oraz z jednej strony w gwint rurowy”.

20

Instytut analiz doszedł do wniosku, że rozpatrywane produkty nie mogą zostać uznane za „tuleje”, ponieważ nie są to krótkie odcinki rur gwintowane wewnętrznie lub niegwintowane, pozwalające na połączenie dwóch rur poprzez skręcenie ich w odcinku rury lub poprzez zwykłe włożenie do niej.

21

Decyzją z dnia 15 października 2013 r., powołując się na badanie przeprowadzone przez instytut analiz, w którym stwierdzono, że żaden z omawianych produktów nie może zostać zakwalifikowany jako „tuleja”, duńskie organy podatkowe zaklasyfikowały omawiane produkty w ramach kodu TARIC 7307291090.

22

DFST zaskarżyła tę decyzję do właściwego w tej dziedzinie organu administracyjnego, a mianowicie Landsskatteretten (krajowej komisji podatkowej, Dania), który decyzją z dnia 27 września 2019 r. stwierdził, że rozpatrywane produkty, które uznał za produkty typu „straight tube fittings” (proste łączniki rur lub przewodów rurowych), nie powinny być klasyfikowane do kodu TARIC 7307291090 jako pozostałe produkty gwintowane ze stali nierdzewnej, natomiast powinny one, ze względu na ich obiektywne cechy i właściwości, zostać zaklasyfikowane do kodu TARIC 7307221090 jako gwintowane tuleje ze stali nierdzewnej, zgodnie z pierwszą i szóstą regułą ogólnych reguł interpretacji CN.

23

Pismem z dnia 19 grudnia 2019 r. ministerstwo do spraw podatków wniosło skargę na tę decyzję do sądu odsyłającego.

24

Przed tym sądem ministerstwo ds. podatków podniosło, że rozpatrywane produkty nie mogą zostać zaklasyfikowane w ramach kodu TARIC 7307221090, ponieważ nie chodzi o „tuleje”; są one natomiast objęte kodem TARIC 7307291090. Wszystkie rozpatrywane produkty posiadają bowiem gwint zewnętrzny, a niektóre z nich są również wyposażone w pierścienie zaciskowe. Z odpowiednich definicji terminów „tuleja” i „nypel” w różnych słownikach i w innych źródłach wynika, że termin „tuleja” jest definiowany jako odcinek rury będący korelatem odcinka rury oznaczanym pojęciem „nypla”, a nypel jest systematycznie opisywany jako posiadający gwint zewnętrzny, w związku z czym produkty te nie mogą zostać uznane za tuleje.

25

Natomiast DFST podnosi, opierając się w szczególności na notach wyjaśniających do pozycji CN 7307 oraz na ogólnych regułach i zasadach dotyczących klasyfikacji produktów w HS, że rozpatrywane produkty zostały prawidłowo sklasyfikowane w ramach kodu TARIC 7307221090. Wniosku tego nie podważają arbitralnie wybrane cytaty ze słowników.

26

Irlandzka wiążąca informacja taryfowa o numerze IE 08NT‑14‑284‑03, która dotyczy produktu nr 2, a także siedem innych wiążących informacji taryfowych potwierdza ponadto, że organy podatkowe innych państw Unii klasyfikują produkty takie jak rozpatrywane produkty w ramach kodu TARIC 7307221090. Hiszpańska wiążąca informacja taryfowa o sygnaturze ES-2014‑000535‑0324/14 wskazuje ponadto, że tuleja może zawierać gwint zewnętrzny.

27

W tych okolicznościach Vestre Landsret (sąd apelacyjny regionu zachodniego, Dania) postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującym pytaniem prejudycjalnym:

„Czy podpozycję 73072210 Nomenklatury scalonej Wspólnej taryfy celnej, zmienionej załącznikiem I do rozporządzenia [nr 861/2010], należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ona artykuły takie jak te, które są przedmiotem postępowania głównego?”.

28

W pytaniu prejudycjalnym sąd odsyłający odnosi się do CN w brzmieniu wynikającym z załącznika I do rozporządzenia nr 861/2010, które miało zastosowanie w 2011 r. Z informacji przedstawionych przez ten sąd wynika jednak, że przywóz, który doprowadził do powstania sporu w postępowaniu głównym, miał miejsce w okresie od października 2010 r. do sierpnia 2013 r. Wydaje się zatem, co powinien jednak zweryfikować sąd odsyłający, że wersje CN mające zastosowanie w postępowaniu głównym wynikają, odpowiednio, z rozporządzenia nr 948/2009, które zmieniło CN z dniem 1 stycznia 2010 r., rozporządzenia nr 861/2010, które zmieniło CN z dniem 1 stycznia 2011 r., rozporządzenia nr 1006/2011, które zmieniło CN z dniem 1 stycznia 2012 r., oraz z rozporządzenia wykonawczego nr 927/2012, które zmieniło CN z dniem 1 stycznia 2013 r.

29

Jednakże, ponieważ brzmienie przepisów CN mających znaczenie dla sprawy w postępowaniu głównym jest takie samo we wszystkich tych wersjach, zadane pytanie wystarczy zbadać z uwzględnieniem CN w brzmieniu wynikającym z załącznika I do rozporządzenia nr 861/2010.

30

Na wstępie należy przypomnieć, że zadanie Trybunału związane ze skierowanym do niego pytaniem prejudycjalnym w zakresie klasyfikacji taryfowej polega przede wszystkim na wyjaśnieniu sądom krajowym kryteriów, których zastosowanie pozwoli tym sądom na prawidłowe zaklasyfikowanie spornych produktów w ramach CN, a nie na dokonaniu tej klasyfikacji we własnym zakresie. Owa kwalifikacja wynika bowiem z ustalenia czysto faktycznego, które nie jest zadaniem Trybunału w ramach odesłania prejudycjalnego (wyrok z dnia 20 października 2022 r., Mikrotīkls, C‑542/21, EU:C:2022:814, pkt 21 i przytoczone tam orzecznictwo).

31

Ponadto należy podkreślić, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem w ramach ustanowionej w art. 267 TFUE procedury współpracy między sądami krajowymi a Trybunałem do tego ostatniego należy udzielenie sądowi krajowemu użytecznej odpowiedzi, która umożliwi temu sądowi rozstrzygnięcie zawisłego przed nim sporu. W tym aspekcie do Trybunału należy – gdy zajdzie taka potrzeba – przeformułowanie przedstawionych mu pytań (wyrok z dnia 8 września 2016 r., Schenker, C‑409/14, EU:C:2016:643, pkt 72 i przytoczone tam orzecznictwo).

32

W niniejszej sprawie z postanowienia odsyłającego wynika, że poprzez swoje pytanie sąd odsyłający dąży w istocie do ustalenia, czy podpozycję CN 73072210 należy interpretować w ten sposób, że łączniki rur lub przewodów rurowych ze stali nierdzewnej, inne niż odlewane, zawierające gwint zewnętrzny i niestanowiące krótkich odcinków rur z gwintem wewnętrznym, pozwalające na podłączenie dwóch rur poprzez skręcenie w tego rodzaju łącznikach lub zwykłe włożenie do nich, mogą zostać uznane za „tuleje” objęte tą podpozycją.

33

Z utrwalonego orzecznictwa Trybunału wynika, iż w interesie pewności prawa i ułatwienia kontroli decydującego kryterium dla klasyfikacji taryfowej towarów należy poszukiwać zasadniczo w ich obiektywnych cechach i właściwościach, takich jak określone w treści pozycji CN oraz uwag do sekcji lub działów [wyrok z dnia 30 kwietnia 2020 r., DHL Logistics (Słowacja), C‑810/18, EU:C:2020:336, pkt 25 i przytoczone tam orzecznictwo].

34

Zgodnie z ogólnymi regułami interpretacji CN klasyfikacja towarów do podpozycji tej samej pozycji powinna być przeprowadzona zgodnie z treścią tych podpozycji i uwagami do podpozycji, sekcji lub działów, natomiast tytuły sekcji, działów lub poddziałów mają znaczenie wyłącznie orientacyjne.

35

Ponadto noty wyjaśniające opracowywane przez Komisję odnośnie do CN oraz noty wyjaśniające przyjmowane przez WCO odnośnie do HS przyczyniają się w istotny sposób do interpretacji zakresu poszczególnych pozycji taryfowych, jednak nie mają wiążącej mocy prawnej. Noty wyjaśniające do CN nie zastępują not wyjaśniających do HS, lecz powinny być traktowane jako ich uzupełnienie i używane w połączeniu z nimi (wyrok z dnia 15 kwietnia 2021 r., Vogel Import Export, C‑62/20, EU:C:2021:288, pkt 31 i przytoczone tam orzecznictwo).

36

W niniejszej sprawie pozycja CN 7307 obejmuje łączniki rur lub przewodów rurowych z żeliwa, żelaza lub stali. Obejmuje ona trzy kategorie, z których pierwsza jest oznaczona terminem „łączniki odlewane”, druga – „pozostałe, ze stali nierdzewnej”, a trzecia – „pozostałe”.

37

Strony w postępowaniu głównym są zgodne co do tego, że rozpatrywane produkty należą do drugiej z tych kategorii. Kategoria ta wprowadza rozróżnienie pomiędzy czterema podkategoriami, obejmującymi, po pierwsze, „kołnierze”, po drugie, „gwintowane kolanka, łuki i tuleje”, w tym również „tuleje”, o których mowa w podpozycji CN 73072210, po trzecie, „łączniki spawane doczołowo”, a po czwarte, „pozostałe” łączniki rur lub przewodów rurowych, włącznie z pozostałymi gwintowanymi łącznikami rur lub przewodów rurowych, objętymi podpozycją CN 73072910. Co się tyczy kategorii „pozostałe”, ta ostatnia podpozycja obejmuje w konsekwencji gwintowane łączniki rur lub przewodów rurowych ze stali nierdzewnej inne niż te, których dotyczą trzy pierwsze podkategorie. Strony w postępowaniu głównym są zgodne co do tego, że rozpatrywane produkty należą albo do drugiej, albo do czwartej z tych podkategorii, w zależności od tego, czy mogą one zostać uznane za „tuleje” gwintowane.

38

Należy zatem ustalić, co obejmuje pojęcie „tulei” w rozumieniu podpozycji CN 73072210.

39

Pojęcie to nie jest zdefiniowane ani w CN, ani w HS, ani w notach wyjaśniających do CN lub do HS.

40

W tym kontekście należy również wskazać, że zgodnie utrwalonym orzecznictwem ustalenie znaczenia i zakresu pojęć, których definicji prawo unijne nie zawiera, powinno być dokonywane zgodnie z ich zwyczajowym znaczeniem w języku potocznym, przy jednoczesnym uwzględnieniu kontekstu, w którym są one użyte, i celów uregulowania, którego są częścią (wyrok z dnia 26 marca 2020 r., Pfizer Consumer Healthcare, C‑182/19, EU:C:2020:243, pkt 48 i przytoczone tam orzecznictwo).

41

Co się tyczy, po pierwsze, zwyczajowego znaczenia w języku potocznym terminu „tuleje”, z kilku słowników i innych źródeł, do których w postępowaniu głównym odesłały duńskie organy podatkowe, a rząd duński w uwagach na piśmie, wynika, że w językach duńskim, niemieckim i angielskim termin „tuleja” jest definiowany jako krótka rura, przeznaczona do otoczenia końców dwóch rur, oraz że tak oznaczony łącznik rur stanowi korelat łącznika określanego jako „nypel”, przy czym tak określony łącznik jest definiowany jako gładki lub posiadający gwint zewnętrzny. Wynika z tego, że zgodnie z tymi słownikami i źródłami tuleja, jeśli nie jest gładka, może posiadać jedynie gwint wewnętrzny, ponieważ w przeciwnym razie nie mogłaby otaczać końców rur, które łączy.

42

W drugiej kolejności, co się tyczy kontekstu, w którym używane jest pojęcie „tulei”, należy zauważyć, po pierwsze, że – jak podkreśliła w istocie Komisja w uwagach na piśmie – liczne terminy oznaczające łączniki rur lub przewodów rurowych w HS, CN oraz notach wyjaśniających do HS i CN wydają się inspirowane, w wielu wersjach językowych, pojęciami odpowiadającymi pewnym kształtom, takim jak części ciała, litery alfabetu lub odzieży, a w konsekwencji dostarczają wskazówki co do kształtu danego rodzaju łącznika. Na przykład duńska wersja językowa „rørknæ” i „rørbøjninger” (elbows i bends w języku angielskim, a także coudes i courbes w języku francuskim) oznacza produkt, który, podobnie jak kolano (knæ), jest zagięty, podobnie jak termin „muffe” (sleeve w języku angielskim i manchon w języku francuskim) zdaje się wskazywać, że tak oznaczony produkt ma kształt tulei lub rękawa. W tym względzie okoliczność, że – jak podniosła DFST w postępowaniu głównym – wyraz w języku duńskim „muffe” może być przetłumaczony na język angielski na kilka sposobów, jest pozbawiony znaczenia, ponieważ wersja angielska CN posługuje się słowem „sleeve” w celu przetłumaczenia terminu „tuleja”.

43

Po drugie, biorąc pod uwagę, że noty wyjaśniające do pozycji HS 7307 odnoszą się, poza tulejami, do innych produktów, takich jak złączki redukcyjne i złączki nakrętne, należy uznać, że produkty te należy odróżnić od tulei. W związku z tym w przypadku gdyby rozpatrywane produkty należało uznać za złączki redukcyjne i złączki nakrętne, nie mogłyby one zostać uznane za objęte podpozycją CN 73072210. Jak wskazała Komisja w swoich uwagach na piśmie, mogłoby tak być w szczególności w przypadku produktów nr 2 i 5, ponieważ produkty te zostały opisane przez producenta jako, odpowiednio, straight fitting union (złącze nakrętne proste) i straight fitting reducer (złącze proste redukcyjne), czego sprawdzenie należy do sądu odsyłającego.

44

Po trzecie, biorąc pod uwagę, że noty wyjaśniające do HS, wymieniając tuleje i nyple, odróżniają pojęcie „tulei” od pojęcia „nypla”, należy stwierdzić, że tuleja i nypel są dwoma różnymi produktami, z których każdy ma własne cechy. Tymczasem w świetle definicji terminu „nypel” zawartych w kilku słownikach i innych źródłach – z których wynika, jak wskazano w pkt 41 niniejszego wyroku, że nyple, jeśli nie są gładkie, zawierają gwinty zewnętrzne – należy stwierdzić, że jedynie definicja terminu „tuleja” zaproponowana przez instytut analiz i wskazana w pkt 20 niniejszego wyroku pozwala na odróżnienie tulei od nypli.

45

Po czwarte, jak wskazała Komisja w uwagach na piśmie, niektóre z rozpatrywanych produktów wydają się posiadać cechy charakterystyczne wielu rodzajów łączników rur lub przewodów rurowych wymienionych w CN lub w notach wyjaśniających do HS. Zważywszy, że – jak wskazano w pkt 37 niniejszego wyroku – kategoria pozostałych łączników rur lub przewodów rurowych ze stali nierdzewnej, innych niż odlewane, zawiera, poza trzema bardziej szczegółowymi podkategoriami, w tym „gwintowanymi kolankami, łukami i tulejami”, podkategorię „pozostałe”, należy zaklasyfikować tego rodzaju produkty do tej ostatniej podpozycji, a mianowicie do podpozycji CN 73072910, ponieważ nie odpowiadają one wyłącznie pojęciu „tulei” – czego zweryfikowanie należy jednak do sądu odsyłającego.

46

Z powyższego wynika, że łączniki rur lub przewodów rurowych ze stali nierdzewnej, inne niż odlewane, zawierające gwint zewnętrzny i niestanowiące krótkich odcinków rur z gwintem wewnętrznym, pozwalające na podłączenie dwóch rur poprzez skręcenie w tego rodzaju łącznikach lub zwykłe włożenie do nich, należy uznać za objęte podpozycją CN 73072910.

47

Oceny tej nie podważa praktyka niektórych państw członkowskich w zakresie wiążących informacji taryfowych. Z uwag na piśmie Komisji wynika bowiem, że irlandzka wiążąca informacja taryfowa o numerze IE 08NT‑14‑284‑03, na którą powołuje się DFST w postępowaniu głównym, została cofnięta. Ponadto pozostałe wiążące informacje taryfowe, na które powołały się strony postępowania głównego, rząd duński i Komisja, odpowiednio, w postępowaniu głównym i w uwagach na piśmie przedstawionych w niniejszym postępowaniu, wydają się potwierdzać tę ocenę, z zastrzeżeniem kilku wyjątków.

48

W świetle powyższych rozważań na zadane pytanie trzeba odpowiedzieć, że podpozycję CN 73072210 należy interpretować w ten sposób, że łączniki rur lub przewodów rurowych ze stali nierdzewnej, inne niż odlewane, zawierające gwint zewnętrzny i niestanowiące krótkich odcinków rur z gwintem wewnętrznym, pozwalające na podłączenie dwóch rur poprzez skręcenie w tego rodzaju łącznikach lub zwykłe włożenie do nich, nie mogą zostać uznane za „tuleje” objęte tą podpozycją.

49

Dla stron w postępowaniu głównym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy bowiem kwestii podniesionej przed sądem odsyłającym, do niego zatem należy rozstrzygnięcie o kosztach. Koszty poniesione w związku z przedstawieniem uwag Trybunałowi, inne niż koszty stron w postępowaniu głównym, nie podlegają zwrotowi.

Z powyższych względów Trybunał (szósta izba) orzeka, co następuje:

Podpozycję taryfową 73072210 Nomenklatury scalonej zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej, zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 254/2000 z dnia 31 stycznia 2000 r., w brzmieniu wynikającym z rozporządzenia Komisji (UE) nr 861/2010 z dnia 5 października 2010 r.,

należy interpretować w ten sposób, że:

łączniki rur lub przewodów rurowych ze stali nierdzewnej, inne niż odlewane, zawierające gwint zewnętrzny i niestanowiące krótkich odcinków rur z gwintem wewnętrznym, pozwalające na podłączenie dwóch rur poprzez skręcenie w tego rodzaju łącznikach lub zwykłe włożenie do nich, nie mogą zostać uznane za „tuleje” objęte tą podpozycją.