—

w imieniu M. Timmela przez W. Haslingera oraz J. Motamediego de Silvę, Rechtsanwälte,

—

w imieniu Aviso Zeta AG przez A. Janka, Rechtsanwalt,

—

w imieniu rządu belgijskiego przez T. Materne’a oraz J.C. Halleux, działających w charakterze pełnomocników,

—

w imieniu rządu czeskiego przez M. Smolka oraz S. Šindelkovą, działających w charakterze pełnomocników,

—

w imieniu rządu niderlandzkiego przez C. Wissels oraz M. de Ree, działające w charakterze pełnomocników,

—

w imieniu rządu portugalskiego przez L. Ineza Fernandesa, A. Cunhę oraz S. Borbę, działających w charakterze pełnomocników,

—

w imieniu Komisji Europejskiej przez G. Brauna, I. Rogalskiego oraz R. Vasilevą, działających w charakterze pełnomocników,

1

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 14 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych i zmieniającej dyrektywę 2001/34/WE (Dz.U. L 345, s. 64, zwanej dalej „dyrektywą w sprawie prospektu emisyjnego”) oraz art. 22 ust. 2 i art. 29 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 809/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. wykonującego dyrektywę 2003/71 w sprawie informacji zawartych w prospektach emisyjnych oraz formy, włączenia przez odniesienie i publikacji takich prospektów emisyjnych oraz rozpowszechniania reklam (Dz.U. L 149, s. 1, zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie prospektu emisyjnego”).

2

Wniosek ów został przedstawiony w ramach sporu pomiędzy M. Timmelem a Aviso Zeta AG (zwanej dalej „Aviso Zeta”) w przedmiocie rozwiązania umowy, na mocy której zasubskrybował on 40000 jednostek papierów wartościowych zwanych „Dragon FX Garant”, oferowanych za pośrednictwem Aviso Zeta.

3

Motyw 4 dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego wyjaśnia w szczególności, że dyrektywa ta „umożliwia możliwie najszerszy dostęp do kapitału inwestycyjnego na podstawie wspólnotowej [...] [poprzez »pojedyncze zezwolenie« skierowane do emitentów papierów wartościowych]”.

4

Zgodnie z motywem 10 owej dyrektywy celem niniejszej dyrektywy i jej środków wykonawczych jest zapewnienie ochrony inwestora i sprawności rynku, zgodnie z wysokimi standardami regulacyjnymi przyjętymi przez odpowiednie gremia międzynarodowe.

5

Motyw 31 owej dyrektywy stanowi:

„Dla ułatwienia obiegu różnych dokumentów składających się na prospekt emisyjny, powinno się wspierać wykorzystywanie instrumentów komunikacji elektronicznej, takich jak internet. Prospekt emisyjny powinien zawsze być wydawany na żądanie w formie papierowej, wolnej od opłat dla inwestorów”.

6

Zgodnie z motywem 34 dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego:

„Każde nowe zagadnienie mogące wpływać na ocenę inwestycji powstające po publikacji prospektu emisyjnego, ale przed zamknięciem oferty lub rozpoczęciem obrotu na rynku regulowanym, powinno zostać odpowiednie ocenione przez inwestorów i dlatego wymaga zatwierdzenia i rozpowszechnienia suplementu do prospektu emisyjnego”.

7

Artykuł 2 ust. 1 lit. r) owej dyrektywy definiuje prospekt emisyjny podstawowy jako „prospekt emisyjny zawierający wszystkie istotne informacje określone w art. 5, 7 oraz – w przypadku występowania suplementu – w art. 16, dotyczące emitenta i papierów wartościowych, które mają być objęte publiczną ofertą i, według uznania emitenta, ostateczne warunki oferty”.

8

Artykuł 5 ust. 4 wskazanej dyrektywy stanowi, co następuje:

„W przypadku następujących typów papierów wartościowych prospekt emisyjny może, według wyboru emitenta, oferującego lub osoby wnioskującej o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym, składać się z prospektu emisyjnego zawierającego wszystkie istotne informacje dotyczące emitenta i papierów wartościowych objętych publiczną ofertą lub papierów wartościowych, które mają być dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym:

[...]

Informacje podane w podstawowym prospekcie emisyjnym uzupełnianie są, jeżeli jest to konieczne, zgodnie z przepisami art. 16, uaktualnionymi informacjami dotyczącymi emitenta i papierów wartościowych objętych publiczną ofertą lub papierów wartościowych, które mają być dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym.

Jeżeli ostateczne warunki oferty nie są zawarte ani w podstawowym prospekcie emisyjnym, ani w suplemencie, ostateczne warunki przedstawiane są inwestorom i przekazywane do właściwego organu w momencie dokonywania publicznej oferty niezwłocznie i jeżeli to możliwe – zanim oferta zostanie otwarta. Stosowaniu podlega w każdym przypadku art. 8 ust. 1 lit. a)”.

9

Artykuł 8 ust. 1 dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego jest zredagowany w następujący sposób:

„Państwa członkowskie zapewniają, że [aby] w przypadku gdy w prospekcie emisyjnym nie może być zawarta ostateczna cena oferty ani suma oferowanych publicznie papierów wartościowych:

Ostatecznie cena ofertowa i liczba papierów wartościowych przedstawiana jest właściwemu organowi państwa członkowskiego i publikowana zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 14 ust. 2”.

10

Zgodnie z art. 13 ust. 1 owej dyrektywy „prospekt emisyjny nie może zostać opublikowany, dopóki nie zostanie zatwierdzony przez właściwy organ państwa członkowskiego”.

11

Artykuł 14 ust. 2, 5, 7 i 8 owej dyrektywy stanowi:

„2.   Prospekt emisyjny uważa się za podany do publicznej wiadomości, jeżeli został opublikowany albo [jeżeli został opublikowany w następujący sposób]:

[...]

[...]

5.   W przypadku prospektu emisyjnego składającego się z kilku dokumentów i/lub zawierającego informacje przez odniesienie, składające się na prospekt emisyjny dokumenty i informacje mogą być publikowane i rozpowszechniane oddzielnie, pod warunkiem że wymienione dokumenty są publicznie dostępne bezpłatnie, zgodnie z regułami ustanowionymi w ust. 2 [...]

[...]

7.   W przypadku gdy prospekt emisyjny udostępnia się przez publikację w formie elektronicznej, emitent, oferujący, osoba wnioskująca o dopuszczenie do obrotu lub pośrednik finansowy lokujący lub sprzedający papiery wartościowe dostarcza niezależnie od tego inwestorowi, na jego żądanie, bezpłatny egzemplarz papierowy.

8.   W celu uwzględnienia technicznego rozwoju rynków finansowych i w celu zapewnienia jednolitego stosowania niniejszej dyrektywy Komisja przyjmuje zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 24 ust. 2 środki wykonawcze dotyczące ust. 1, 2, 3 oraz 4. Pierwszy zestaw środków wykonawczych przyjmuje się do dnia 1 lipca 2004 r.”.

12

Artykuł 16 ust. 1 wskazanej dyrektywy przewiduje, że:

„Każdy nowy znaczący czynnik, istotny błąd lub niedokładność odnoszące się do informacji zawartych w prospekcie emisyjnym, które mogą wpłynąć na ocenę papierów wartościowych i które powstały lub zostały zgłoszone w okresie między zatwierdzeniem prospektu emisyjnego i ostatecznym zamknięciem publicznej oferty lub, w odpowiednim przypadku, rozpoczęciem obrotu na rynku regulowanym, umieszcza się w suplemencie do prospektu emisyjnego. Taki suplement zatwierdza się w taki sam sposób w terminie najwyżej 7 dni roboczych i publikuje zgodnie z co najmniej takimi samymi regułami jak zastosowane do pierwotnego prospektu emisyjnego w momencie jego publikacji. W razie potrzeby do podsumowania i każdego jego tłumaczenia również dodaje się suplement w celu uwzględnienia nowych informacji zawartych w suplemencie do prospektu emisyjnego”.

13

Motyw 21 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego stanowi:

„Prospekt emisyjny podstawowy i ostateczne warunki powinny zawierać te same informacje co prospekt emisyjny. Wszystkie ogólne zasady mające zastosowanie do prospektu emisyjnego mają zastosowanie również do ostatecznych warunków. Tym niemniej w przypadku gdy ostateczne warunki nie są zawarte w prospekcie emisyjnym podstawowym, nie wymagają one zatwierdzenia przez właściwy organ”.

14

Zgodnie z motywem 25 owego rozporządzenia zwiększona elastyczność w brzmieniu prospektu emisyjnego podstawowego wraz z ostatecznymi warunkami w porównaniu z prospektem pojedynczej emisji nie powinna utrudniać inwestorom łatwego dostępu do istotnych informacji.

15

Motyw 26 wskazanego rozporządzenia wskazuje, że „w przypadku prospektów emisyjnych podstawowych należy w wyraźny sposób określić, jakiego rodzaju informacje będą zamieszczone w ostatecznych warunkach. Powinna istnieć możliwość spełnienia tego wymogu na wiele różnych sposobów, na przykład poprzez pozostawienie w prospekcie emisyjnym podstawowym pustego miejsca, tam gdzie powinny być zamieszczone informacje, które zostaną podane w ostatecznych warunkach, lub poprzez zamieszczenie w prospekcie emisyjnym podstawowym listy brakujących informacji”.

16

Zgodnie z art. 22 ust. 1, 2, 4, 5 i 7 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego:

„1.   Prospekt emisyjny podstawowy sporządza się w oparciu o jeden schemat lub moduł lub zestawienie schematów i modułów przewidzianych w art. 4–20 zgodnie z zestawieniami dla różnych typów papierów wartościowych wskazanymi w załączniku XVIII.

Prospekt emisyjny podstawowy zawiera informacje określone w załącznikach I–XVII, w zależności od rodzaju emitenta i typu papierów wartościowych, zgodnie ze schematami i modułami określonymi w art. 4–20. Właściwy organ nie może żądać zamieszczenia w prospekcie emisyjnym informacji niewskazanych w załącznikach I–XVII.

W celu zapewnienia wypełnienia zobowiązania, o którym mowa w art. 5 ust. 1 dyrektywy [w sprawie prospektu emisyjnego], właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego, przy zatwierdzaniu prospektu emisyjnego podstawowego zgodnie z art. 13 tej dyrektywy, może żądać, w zależności od przypadku, aby informacje przekazane przez emitenta, oferującego lub osobę wnioskującą o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym zostały uzupełnione w przypadku każdego z wymogów informacyjnych.

2.   Emitent, oferujący lub osoba wnioskująca o dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym może nie zamieścić informacji, które nie są znane w momencie zatwierdzania prospektu emisyjnego podstawowego i które mogą zostać ustalone jedynie w momencie danej emisji.

[...]

4.   Ostateczne warunki dołączone do prospektu emisyjnego podstawowego zawierają wyłącznie informacje wskazane w poszczególnych schematach dokumentu ofertowego, na podstawie których sporządzony został prospekt emisyjny podstawowy.

5.   Oprócz wymogów informacyjnych przewidzianych w schematach i modułach, o których mowa w art. 4–20, w prospekcie emisyjnym podstawowym przedstawia się następujące informacje:

[...]

7.   W przypadku zajścia zdarzenia przewidzianego w art. 16 ust. 1 dyrektywy [w sprawie prospektu emisyjnego] pomiędzy dniem zatwierdzenia prospektu emisyjnego podstawowego a dniem ostatecznego zamknięcia oferty każdej z emisji papierów wartościowych dokonywanej na podstawie prospektu emisyjnego podstawowego lub, w zależności od przypadku, dnia rozpoczęcia obrotu tymi papierami wartościowymi na rynku regulowanym, emitent, oferujący lub osoba wnioskująca o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym publikuje suplement przed ostatecznym zamknięciem oferty lub dopuszczeniem tych papierów wartościowych do obrotu.

17

Zgodnie z art. 26 ust. 5 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego „ostateczne warunki dołączone do prospektu emisyjnego podstawowego są przedstawiane w formie oddzielnego dokumentu zawierającego wyłącznie ostateczne warunki lub włączone do prospektu emisyjnego podstawowego”.

18

Artykuł 29 ust. 1 owego rozporządzenia stanowi:

„Publikacja prospektu emisyjnego lub prospektu emisyjnego podstawowego w formie elektronicznej, zgodnie z art. 14 ust. 2 lit. c), d) i e) dyrektywy [w sprawie prospektu emisyjnego] lub jako dodatkowy sposób udostępnienia, podlega następującym wymogom:

[...]

[...]”.

19

Zgodnie z § 5 ust. 1 Kapitalmarktgesetz (ustawy o papierach wartościowych) z dnia 6 grudnia 1991 r. (BGBl. 625/1991):

„Jeśli oferta podlegająca obowiązkowi sporządzenia prospektu emisyjnego zostaje złożona bez wcześniejszej publikacji prospektu emisyjnego lub informacji, o których mowa w § 6, inwestorzy będący konsumentami w rozumieniu § 1 ust. 1 pkt 2 Konsumentenschutzgesetz [ustawy o ochronie konsumentów] mogą odstąpić od swojej oferty lub od umowy”.

20

W dniu 30 października 2006 r. M. Timmel, zamieszkały w Wiedniu (Austria), zasubskrybował w Aviso Zeta, z siedzibą również w Wiedniu, 40000 jednostek papierów wartościowych zwanych „Dragon FX Garant”, o jednostkowej wartości nominalnej poniżej 50000 EUR, których emitentem była Lehman Brothers Treasury Co. BV z siedzibą w Amsterdamie (Niderlandy).

21

Następnie M. Timmel złożył oświadczenie o odstąpieniu od owej subskrypcji zgodnie z § 5 ustawy o papierach wartościowych z dnia 6 grudnia 1991 r., podnosząc, że oferta została złożona bez przepisanej publikacji związanych z tym informacji. Nie został opublikowany ani „International Securities Identification Number” (ISIN), ani waluta, w której dokonano emisji, ani żadna informacja dotycząca przeszłych i przewidywanych wyników produktu, ani metoda obliczania dochodów.

22

Zdaniem M. Timmela prospekt emisyjny podstawowy oraz trzy suplementy zostały opublikowane odpowiednio w dniach 9 i 29 sierpnia 2006 r. oraz 6 i 26 września 2006 r. W związku z tym projekt ostatecznych warunków został opublikowany w dniu 19 września 2006 r., zaś ostateczną wersję tego dokumentu wyemitowano w dniu 4 grudnia 2006 r.

23

Jednakże brak było zgodnej z prawem publikacji na giełdzie papierów wartościowych, w siedzibie emitenta lub w siedzibie pośrednika finansowego. Różne dokumenty składające się na prospekt emisyjny były bowiem dostępne jedynie w Wiedniu. Dokumenty związane z ofertą sprzedaży papierow wartościowych były ponadto przez pewien czas dostępne na stronie internetowej luksemburskiej giełdy papierów wartościowych, jednakże zapoznanie się z nimi wymagało dokonania procesu rejestracji oraz uiszczenia opłaty, w szczególności celem odczytania obowiązkowego suplementu do prospektu emisyjnego dotyczącego ostatecznych warunków owej oferty.

24

W tym kontekście M. Timmel wszczął postępowanie przed Handelsgericht Wien (sąd do spraw gospodarczych w Wiedniu). Sąd ów wskazał, że rozstrzygnięcie sporu zależy w szczególności od tego, czy Aviso Zeta była zobowiązana na podstawie art. 22 ust. 2 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego do publikacji zasadniczo obowiązkowo wymaganych informacji, które nie były jeszcze znane w momencie zatwierdzenia prospektu emisyjnego podstawowego, ale które były znane w momencie publikacji suplementu.

25

Sąd odsyłający podkreślił również rozbieżność pomiędzy różnymi wersjami językowymi art. 14 ust. 2 lit. b) dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego w zakresie dotyczacym kwestii, czy obowiązek publicznego udostępnienia prospektu emisyjnego powinien zostać wykonany kumulatywnie, czy też alternatywnie w siedzibie statutowej emitenta i w biurach pośrednikow finansowych.

26

W tych okolicznościach Handelsgericht Wien postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującymi pytaniami prejudycjalnymi:

27

Poprzez pytania pierwsze i drugie, które należy zbadać łącznie, sąd odsyłający zmierza zasadniczo do ustalenia, czy art. 22 ust. 2 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego należy interpretować w ten sposób, że w suplemencie do prospektu emisyjnego powinny zostać zawarte informacje wymagane zgodnie z art. 22 ust. 1, jeśli nie były one jeszcze znane w momencie publikacji prospektu emisyjnego podstawowego, niemniej były już znane w momencie publikacji suplementu do owego prospektu, czy też w konkretnym wypadku informacje te mogą zostać opuszczone.

28

Tytułem wstępnym należy przypomnieć, że art. 22 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego dotyczy informacji, które powinny zostać zawarte w prospekcie emisyjnym podstawowym, a także w warunkach ostatecznych.

29

W tym względzie z art. 26 ust. 5 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego wynika, że przepis ów zmierza do przyznania pewnej elastyczności emitentom, umożliwiając im publikację warunków ostatecznych w prospekcie emisyjnym podstawowym albo w innym dokumencie.

30

Istnieje bowiem rozróżnienie pomiędzy szczegółami niezbędnymi do zawarcia konkretnej transakcji (takimi jak ostateczna cena przedmiotowych papierów wartościowych) a informacjami ogólnymi umożliwiającymi przedsiębiorcom dokonanie oceny ewentualnego ryzyka w oparciu o wiedzę o sytuacji przed podjęciem decyzji o subskrypcji.

31

Jednakże art. 22 ust. 5 pkt 1) rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego zobowiązuje emitenta do wskazania w prospekcie emisyjnym podstawowym informacji, które zostaną zawarte w ostatecznych warunkach. Stwierdzono zatem, że o ile informacje zawarte w warunkach ostatecznych mogły nie zostać wskazane w prospekcie emisyjnym podstawowym, o tyle powinno jednak zostać w nim wskazane ich istnienie.

32

Ponadto art. 22 ust. 7 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego przewiduje, że wówczas gdy nowy znaczący czynnik, istotny błąd lub niedokładność odnoszące się do informacji zawartych w prospekcie emisyjnym podstawowym, które mogą wpłynąć na ocenę papierów wartościowych w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego, pojawią się w szczególności w okresie między zatwierdzeniem prospektu emisyjnego podstawowego i ostatecznym zamknięciem oferty emitent lub oferujący powinien opublikować suplement do prospektu emisyjnego przed owym ostatecznym zamknięciem oferty.

33

W świetle powyższych stwierdzeń należy dokonać interpretacji art. 22 ust. 2 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego, który w szczególności umożliwia emitentowi lub oferującemu zaniechanie podania do wiadomości pewnych informacji wymaganych na podstawie art. 22 ust. 1, gdy nie są one znane w momencie zatwierdzania prospektu emisyjnego podstawowego i mogą zostać ustalone jedynie w momencie danej emisji.

34

W tym względzie z przepisów tych wynika a contrario, że jak podniósł rzecznik generalny w pkt 38 swej opinii, wówczas gdy w momencie zatwierdzania prospektu emisyjnego podstawowego emitent lub oferujący zna lub jest w stanie określić wymagane informacje, o których mowa w art. 22 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego, informacje te muszą zostać opublikowane w owym prospekcie.

35

Jeżeli wymagane informacje, które nie są znane w momencie publikacji prospektu emisyjnego podstawowego i które nie mogą zostać określone w chwili emisji nie stanowią jako takie ani nowego znaczącego czynnika, ani istotnego błędu, ani niedokładności w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego, powinny one w danym przypadku zostać opublikowane w warunkach ostatecznych.

36

Z motywów 21 i 25 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego wynika, że prospekt emisyjny podstawowy uzupełniony ostatecznymi warunkami powinien zawierać poziom informacji równorzędny z poziomem prospektu emisyjnego opublikowanego jednokrotnie. Oznacza to w szczególności, że informacje wymagane zgodnie z art. 22 ust. 1 owego rozporządzenia, które nie są znane w momencie publikacji prospektu emisyjnego podstawowego i które mogą zostać ustalone dopiero w chwili emisji, powinny być podane do wiadomości w warunkach ostatecznych.

37

Jeżeli natomiast informacje te z jednej strony stanowią nowy znaczący czynnik, korygują istotny błąd lub niedokładność, a z drugiej strony mogą wpłynąć na ocenę papierów wartościowych, wymagane jest opublikowanie suplementu zgodnie z art. 16 ust. 1 dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego i art. 22 ust. 7 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego.

38

W tym względzie do sądu krajowego należy ustalenie, czy w postępowaniu głównym omawiane informacje miały wpływ na ocenę papierów wartościowych w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego.

39

Jak wskazał rzecznik generalny w pkt 43 opinii, odpowiedź na to pytanie wymaga oceny materiału dowodowego pod kątem charakteru informacji i ich wpływu na decyzję inwestora o subskrypcji papierów wartościowych.

40

W związku z powyższym na pytania pierwsze i drugie należy udzielić odpowiedzi, że art. 22 ust. 2 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego należy interpretować w ten sposób, że informacje wymagane zgodnie z art. 22 ust. 1, które wprawdzie nie były jeszcze znane w momencie publikacji prospektu emisyjnego podstawowego, niemniej były już znane w momencie publikacji suplementu do owego prospektu, powinny zostać opublikowane w owym suplemencie, jeżeli stanowią one nowy znaczący czynnik, istotny błąd lub niedokładność, które mogą wpłynąć na ocenę papierów wartościowych w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego, czego ustalenie należy do sądu odsyłającego.

41

Poprzez pytanie trzecie sąd odsyłający zmierza zasadniczo do ustalenia, czy wymogom art. 22 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego odpowiada publikacja prospektu emisyjnego podstawowego niezawierającego informacji wymaganych na podstawie art. 22 ust. 1 akapit drugi, w szczególności wskazanych w załączniku V do owego rozporządzenia, gdy nie zostały opublikowane ostateczne warunki.

42

Z odpowiedzi udzielonej na dwa pierwsze pytania wynika, że aby prospekt emisyjny odpowiadał wymogom art. 22 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego, konieczne jest, po pierwsze, by zgodnie z ust. 1 owego artykułu prospekt emisyjny podstawowy zawierał wymagane informacje znane przez emitenta w momencie jego publikacji.

43

Należy ponadto podkreślić, że zgodnie z art. 13 ust. 1 dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego i art. 22 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego prospekt emisyjny podstawowy powinien zostać opublikowany po jego zatwierdzeniu przez właściwe organy.

44

Po drugie, wymagane informacje, o których emitent dowiedział się po publikacji prospektu emisyjnego podstawowego, lecz przed ostatecznym zamknięciem oferty, powinny zostać wskazane w suplemencie, jeżeli stanowią nowy znaczący czynnik, istotny błąd lub niedokładność w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego.

45

Zgodna z prawem publikacja tego rodzaju suplementu wymaga również jego wcześniejszego zatwierdzenia przez właściwe organy na podstawie art. 16 ust. 1 owej dyrektywy.

46

W sytuacji gdy owe informacje nie stanowią ani nowego znaczącego czynnika, ani istotnego błądu lub niedokładności w rozumieniu art. 16 ust. 1 wskazanej dyrektywy, powinny one zostać opublikowane w warunkach ostatecznych, jeżeli spełnione zostały przesłanki przewidziane w art. 22 ust. 4 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego i jeżeli informacje te nie zmieniają ani nie zastępują żadnej informacji prospektu emisyjnego podstawowego.

47

Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 5 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego prospekt emisyjny podstawowy powinien wskazywać informacje, które zostaną zawarte w ostatecznych warunkach.

48

W tym względzie należy wskazać, że – jak wskazano w motywie 21 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego – publikacja warunków ostatecznych nie wymaga wcześniejszego zatwierdzenia przez właściwe organy. Z art. 5 ust. 4 akapit trzeci dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego wynika bowiem, że jeżeli ostateczne warunki oferty nie są zawarte ani w prospekcie emisyjnym podstawowym, ani w suplemencie, są one przedstawiane inwestorom i przekazywane do właściwego organu niezwłocznie i jeżeli to możliwe – zanim oferta zostanie otwarta.

49

W związku z powyższym na pytanie trzeie należy udzielić odpowiedzi, że wymogom art. 22 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego nie odpowiada publikacja prospektu emisyjnego podstawowego niezawierającego informacji wymaganych na podstawie art. 22 ust. 1, w szczególności wskazanych w załączniku V do owego rozporządzenia, jeżeli owa publikacja nie zostanie uzupełniona przez publikację ostatecznych warunków. Aby informacje, które powinny zostać zawarte w prospekcie emisyjnym podstawowym zgodnie z art. 22 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego mogły zostać włączone do ostatecznych warunków, jest konieczne, aby prospekt emisyjny podstawowy wskazywał informacje, które zostaną zawarte w owych warunkach ostatecznych, i aby owe informacje były zgodne z wymogami przewidzianymi w art. 22 ust. 4 wskazanego rozporządzenia.

50

Poprzez pytanie czwarte sąd odsyłający zmierza zasadniczo do ustalenia, czy art. 29 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego powinien być interpretowany w ten sposób, że wymóg, aby prospekt emisyjny był łatwo dostępny na stronie internetowej, gdzie został udostępniony, jest spełniony, gdy istnieje obowiązek rejestracji na owej stronie internetowej przy zastosowaniu klauzuli wyłączającej odpowiedzialność i obowiązek podania adresu poczty elektronicznej lub gdy ów dostęp elektroniczny jest płatny, lub też gdy darmowe zapoznanie się z elementami prospektu emisyjnego jest ograniczone do dwóch dokumentów na miesiąc.

51

Co się tyczy, po pierwsze, obowiązku rejestracji przy zastosowaniu klauzuli wyłączającej odpowiedzialność i obowiązku podania adresu poczty elektronicznej, należy stwierdzić, że tego rodzaju warunki ograniczają dostęp do prospektu emisyjnego publikowanego w formie elektronicznej i nie są jako takie zgodne z wymogiem łatwego dostępu ustanowionym w art. 29 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego.

52

Tego rodzaju warunki mogą w szczególności zniechęcić pewną liczbę potencjalnych inwestorów. Ponadto akceptacja klauzuli wyłączającej odpowiedzialność stanowi warunek, który stwarza sytuację nierówności pomiędzy emitentem lub ewentualnym pośrednikiem a potencjalnym inwestorem, i tym samym stoi w sprzeczności z celem dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego wskazanym w jej motywie 10, polegającym na zagwarantowaniu ochrony inwestorów.

53

Co się tyczy, po drugie, odpłatnego charakteru udostępnienia prospektu emisyjnego w formie elektronicznej, należy dokonać interpretacji art. 29 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego w świetle art. 14 ust. 5 dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego, który przewiduje w sposób wyraźny, że jakkolwiek różne elementy składające się na prospekt emisyjny są publikowane oddzielnie, to powinien on zostać udostępniony nieodpłatnie.

54

W konsekwencji należy uznać, że elektroniczna publikacja prospektu emisyjnego poprzez stronę internetową o płatnym dostępie lub przewidującą darmowy dostęp jedynie do kilku dokumentów prospektu emisyjnego nie spełnia warunku łatwego dostępu przewidzianego w art. 29 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego.

55

Należy wreszcie wskazać, że nie ma w tym względzie znaczenia art. 14 ust. 7 dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego, który stanowi, że w przypadku publikacji w formie elektronicznej inwestorowi powinien zostać dostarczony na jego żądanie bezpłatny egzemplarz papierowy.

56

Z żadnego przepisu dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego lub rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego ani z ogólnej systematyki owych regulacji nie wynika, by warunek dostępności dokumentów składających się na prospekt emisyjny mógł zostać oceniony odmiennie w zależności od sposobu udostępnienia wybranego przez emitenta.

57

Przeciwnie, prawodawca Unii zadbał o to, by sprecyzować w art. 29 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego, że ustanowione w nim warunki publikacji w formie elektronicznej powinny zostać spełnione, że publikacja powinna zostać zapewniona zgodnie z art. 14 ust. 2 lit. c)–e) dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego i że owa publikacja w formie elektronicznej stanowi jedynie dodatkowy sposób udostępnienia.

58

W związku z tym z motywu 31 dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego wynika, że prawodawca zamierzał zachęcić do dokonywania publikacji prospektów emisyjnych drogą elektroniczną, ponieważ sposób ten ułatwia rozpowszechnienie owych dokumentów. Tymczasem przyjęcie niższego poziomu ochrony inwestorów w przypadku publikacji drogą elektroniczną byłoby z tym celem niezgodne.

59

W związku z powyższym na pytanie czwarte należy odpowiedzieć, że art. 29 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prospektu emisyjnego powinien być interpretowany w ten sposób, że wymóg, aby prospekt emisyjny był łatwo dostępny na stronie internetowej, gdzie został udostępniony, nie jest spełniony, gdy istnieje obowiązek rejestracji na owej stronie internetowej przy zastosowaniu klauzuli wyłączającej odpowiedzialność i obowiązek podania adresu poczty elektronicznej lub gdy ów dostęp elektroniczny jest płatny, lub też gdy darmowe zapoznanie się z elementami prospektu emisyjnego jest ograniczone do dwóch dokumentów na miesiąc.

60

Poprzez pytanie piąte sąd odsyłający zmierza zasadniczo do ustalenia, czy art. 14 ust. 2 lit. b) dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego należy interpretować w ten sposób, że prospekt emisyjny podstawowy musi zostać udostępniony zarówno w siedzibie emitenta, jak i w siedzibie pośrednika finansowego.

61

Sąd odsyłający wskazuje bowiem, że zgodnie z niemiecką wersją językową owego przepisu prospekt emisyjny podstawowy powinien zostać udostępniony w siedzibie emitenta lub pośrednika finansowego, podczas gdy zgodnie z wersjami językowymi hiszpańską, angielską, i francuską owego przepisu ów prospekt emisyjny powinien zostać udostępniony w obydwu siedzibach.

62

W tym względzie należy przypomnieć, że gdy z uwagi na odmienności istniejące między różnymi wersjami językowymi przepisu nie można dokonać jego jasnej i jednolitej wykładni, należy go interpretować na podstawie jego celu oraz ogólnej systematyki (zob. w szczególności wyroki: Bouchereau, 30/77, EU:C:1977:172, pkt 14; Borgmann, C‑1/02, EU:C:2004:202, pkt 25).

63

Należy również wskazać, że konieczność jednolitego stosowania i jednolitej wykładni aktu Unii wyklucza jego rozpatrywanie w jednej, w oderwaniu od innych, wersji językowej, ale wymaga ustalenia wykładni w zależności od rzeczywistej woli autora tego aktu i przyświecającego mu celu, zwłaszcza w świetle wszystkich wersji językowych (zob. wyrok Interportal i Marketing, C‑569/08, EU:C:2010:311, pkt 35 i przytoczone tam orzecznictwo).

64

W zakresie dotyczącym przepisu rozpatrywanego w postępowaniu głównym z motywów 4 i 10 dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego wynika, że dyrektywa ta zmierza w szczególności do zapewnienia ochrony inwestora oraz możliwie najszerszego dostępu przedsiębiorstw do kapitału inwestycyjnego w całej Unii poprzez pojedyncze zezwolenie skierowane do emitentów papierów wartościowych.

65

Jak wskazał rzecznik generalny w pkt 81 opinii, osiągnięcie tych celów mogłoby zostać zagrożone, gdyby siedziba emitenta znajdowała się w innym państwie członkowskim niż siedziba pośrednika finansowego, ponieważ prospekt emisyjny udostępniony jedynie w formie papierowej byłby wówczas dostępny jedynie w jednej z tych dwóch siedzib.

66

Ponadto z systematyki dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego wynika, że prospekt emisyjny powinien zostać udostępniony zarówno w siedzibie emitenta, jak i w siedzibie pośrednika finansowego.

67

O ile bowiem art. 14 ust. 7 owej dyrektywy wymaga, aby w sytuacji gdy prospekt emisyjny jest udostępniany w formie elektronicznej, emitent lub pośrednik finansowy dostarczył inwestorowi, na jego żądanie, egzemplarz papierowy, o tyle jest konieczne, aby podmioty te dysponowały egzemplarzem owego prospektu emisyjnego celem wywiązania się z tego obowiązku. Z tego stwierdzenia wynika, że wskazany prospekt emisyjny powinien być dostępny zarówno w siedzibie emitenta, jak i w siedzibie pośrednika finansowego, jak to podkreśliła Komisja.

68

W związku z powyższym na pytanie piąte należy udzielić odpowiedzi, że art. 14 ust. 2 lit. b) dyrektywy w sprawie prospektu emisyjnego należy interpretować w ten sposób, że prospekt emisyjny podstawowy musi zostać udostępniony zarówno w siedzibie emitenta, jak i w siedzibie pośrednika finansowego.

69

Dla stron w postępowaniu głównym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy bowiem kwestii podniesionej przed sądem odsyłającym, do niego zatem należy rozstrzygnięcie o kosztach. Koszty poniesione w związku z przedstawieniem uwag Trybunałowi, inne niż koszty stron w postępowaniu głównym, nie podlegają zwrotowi.

Z powyższych względów Trybunał (druga izba) orzeka, co następuje: