Sprawa C‑384/02

Postępowanie karne

przeciwko

Knudowi Grøngaardowi

Allanowi Bangowi

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Københavns Byret)

Dyrektywa 89/592/EWG – Wykorzystanie informacji poufnych – Ujawnianie informacji poufnych osobom trzecim – Zakaz

Opinia rzecznika generalnego M. Poiaresa Madura przedstawiona w dniu 25 maja 2004 r. I ‑ 0000

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 22 listopada 2005 r. I ‑ 0000

Streszczenie wyroku

Zbliżanie ustawodawstw – Wykorzystanie informacji poufnych – Dyrektywa 89/592 – Zakaz ujawniania informacji poufnych osobom trzecim – Wyjątek – Ujawnianie informacji poufnych w zwykłym toku wykonywania pracy – Pojęcie – Członek zarządu spółki lub członek komitetu łącznikowego grupy przedsiębiorstw ujawniający takie informacje prezesowi organizacji skupiającej pracowników, którzy desygnowali tę osobę – Dopuszczalność – Warunki – Prezes ujawniający te informacje współpracownikom – Dopuszczalność – Warunki

(dyrektywa Rady 89/592, art. 3 lit. a))

Artykuł 3 lit. a) dyrektywy 89/592 koordynującej przepisy dotyczące wykorzystywania poufnych informacji, która zabrania niektórym osobom ujawniania informacji poufnych jakiejkolwiek osobie trzeciej, jeżeli ujawnienie ich nie należy do normalnego trybu wykonywania przez te osoby czynności w ramach swojego zatrudnienia, zawodu lub obowiązków służbowych, sprzeciwia się temu, by osoba, która uzyskała informacje poufne jako przedstawiciel pracowników w zarządzie spółki lub jako członek komitetu łącznikowego grupy przedsiębiorstw, ujawniła takie informacje prezesowi organizacji zawodowej skupiającej tych pracowników, która desygnowała tę osobę na członka komitetu łącznikowego, z wyjątkiem przypadku, gdy istnieje ścisły związek między ujawnieniem takiej informacji a wykonywaniem przez tę osobę jej zatrudnienia, zawodu lub obowiązków służbowych i gdy ujawnienie takiej informacji jest bezwzględnie konieczne do wykonywania tego zatrudnienia, zawodu lub obowiązków służbowych.

W ramach oceny sąd krajowy winien, w świetle właściwych przepisów krajowych, mieć na względzie w szczególności: to , że ów wyjątek od zakazu ujawniania informacji poufnych powinno się interpretować ściśle; okoliczność, że każdy kolejny przypadek ujawnienia może zwiększyć ryzyko wykorzystania tych informacji do celów sprzecznych z dyrektywą 89/592, oraz stopień poufności tych informacji.

Artykuł 3 lit. a) sprzeciwia się ujawnieniu informacji poufnych przez prezesa organizacji zawodowej współpracownikom, takim jak wiceprezes tej organizacji i szef administracji najwyższego szczebla w jej sekretariacie, chyba że następuje to w tych samych warunkach. W ramach oceny sąd krajowy winien, w świetle właściwych przepisów krajowych, mieć na względzie w szczególności te same kryteria.

(por. pkt 48, 54 oraz pkt 1, 2 sentencji)

WYROK TRYBUNAŁU (wielka izba)

z dnia 22 listopada 2005 r. (*)

Dyrektywa 89/592/EWG – Wykorzystanie informacji poufnych – Ujawnianie informacji poufnych osobom trzecim – Zakaz

W sprawie C‑384/02

mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Københavns Byret (Dania) postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2002 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 25 października 2002 r., w postępowaniu karnym przeciwko:

Knudowi Grøngaardowi

oraz

Allanowi Bangowi

TRYBUNAŁ (wielka izba),

w składzie: V. Skouris, Prezes, P. Jann, C. W. A. Timmermans, A. Rosas, prezesi izb, J.‑P. Puissochet, R. Schintgen, S. von Bahr (sprawozdawca), J. N. Cunha Rodrigues i R. Silva de Lapuerta, sędziowie,

rzecznik generalny: M. Poiares Maduro,

sekretarz: H. von Holstein, zastępca sekretarza,

uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 24 marca 2004 r.,

rozważywszy uwagi przedstawione:

– w imieniu K. Grøngaarda przez L. Kjeldsena, advokat,

– w imieniu A. Banga przez J. Juula, advokat,

– w imieniu rządu duńskiego przez J. Beringa Liisberga, a następnie przez J. Molde’a, działających w charakterze pełnomocników,

– w imieniu rządu szwedzkiego przez A. Kruse’a, działającego w charakterze pełnomocnika,

– w imieniu Komisji Wspólnot Europejskich przez N. B. Rasmussena oraz G. Zavvosa, działających w charakterze pełnomocników,

po zapoznaniu się z opinią rzecznika generalnego na posiedzeniu w dniu 25 maja 2004 r.,

wydaje następujący

Wyrok

1 Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 3 lit. a) dyrektywy Rady 89/592/EWG z dnia 13 listopada 1989 r. koordynującej przepisy dotyczące wykorzystywania poufnych informacji (Dz.U. L 334, str. 30).

2 Wniosek ten został złożony w ramach postępowania karnego wszczętego przeciwko K. Grøngaardowi i A. Bangowi w związku z naruszeniem værdipapirhandelsloven (ustawy o obrocie papierami wartościowymi, zwanej dalej „ustawą”), którą dyrektywa 89/592 została transponowana do prawa duńskiego.

Ramy prawne

Uregulowania wspólnotowe

3 Dyrektywa 89/592 przewiduje w art. 1:

„Do celu niniejszej dyrektywy:

1) »informacje poufne« oznaczają informacje niepodane do wiadomości publicznej, które mają ściśle określony charakter i dotyczą jednego lub kilku emitentów zbywalnych papierów wartościowych lub jednego lub kilku zbywalnych papierów wartościowych, które to informacje, gdyby zostały podane do wiadomości publicznej, miałyby prawdopodobnie znaczny wpływ na kurs danego papieru wartościowego lub papierów wartościowych”.

4 Artykuł 2 ust. 1 tej dyrektywy stanowi:

„1. Każde państwo członkowskie zabroni każdej osobie, która:

– z tytułu swojego członkostwa w administracyjnych, zarządzających lub nadzorczych organach emitenta,

– z tytułu posiadanego udziału w kapitale emitenta, lub

– dzięki posiadaniu dostępu do takich informacji z tytułu wykonywania swojego zatrudnienia, zawodu lub obowiązków służbowych,

posiada poufne informacje, wykorzystywania tych informacji z pełną znajomością faktów poprzez nabywanie lub zbywanie na własny rachunek lub na rachunek osoby trzeciej, bezpośrednio lub pośrednio, zbywalnych papierów wartościowych emitenta lub emitentów, których te informacje dotyczą”.

5 Zgodnie z art. 3 tej dyrektywy:

„Każde państwo członkowskie zabroni wszystkim osobom podlegającym zakazowi ustanowionemu w art. 2, które posiadają informacje poufne:

a) ujawniania tych informacji jakiejkolwiek osobie trzeciej, jeżeli ujawnienie ich nie należy do normalnego trybu wykonywania przez te osoby czynności w ramach swojego zatrudnienia, zawodu lub obowiązków służbowych;

b) zalecania lub zapewniania osobie, na podstawie tych informacji poufnych, nabycia lub zbycia zbywalnych papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na rynkach papierów wartościowych tego państwa członkowskiego, określonych w art. 1 ust. 2 in fine”.

6 Zgodnie z art. 4 dyrektywy 89/592:

„Każde państwo członkowskie nałoży również zakaz ustanowiony w art. 2 na każdą osobę inną niż osoby określone w tym artykule, posiadającą pełną znajomość informacji poufnych, których bezpośrednim lub pośrednim źródłem nie może być inna osoba niż określona w art. 2”.

7 Zgodnie z art. 6 tej dyrektywy:

„Każde państwo członkowskie może ustanowić przepisy bardziej surowe niż określone w niniejszej dyrektywie lub przepisy dodatkowe, pod warunkiem że przepisy takie będą powszechnie stosowane. Każde państwo członkowskie może zwłaszcza rozszerzyć zakres zakazu określonego w art. 2 i nałożyć na osoby określone w art. 4 zakazy ustanowione w art. 3”.

Uregulowania krajowe

8 Dyrektywa 89/592 została transponowana do prawa duńskiego przez art. 34‑39 oraz 93‑96 ustawy.

9 Artykuł 35 ust. 1 ustawy stanowi:

„Nabycie, sprzedaż i nakłanianie do nabycia lub sprzedaży papierów wartościowych nie mogą być dokonane przez osobę, która posiada informacje poufne mogące mieć wpływ na transakcję”.

10 Artykuł 36 ust. 1 ustawy stanowi, co następuje:

„Zabronione jest, aby osoba, która dysponuje informacją poufną, ujawniła ją innej osobie, chyba że następuje to w zwykłym toku wykonywania przez nią jej pracy, zawodu lub jej obowiązków służbowych”.

11 Zakaz ujawniania ustanowiony w art. 36 ust. 1 obejmuje wszystkie osoby, które dysponują informacjami poufnymi niezależnie od tego, czy zaliczają się one do osób wskazanych w art. 2 dyrektywy 89/592, czy też uzyskały taką informację w inny sposób.

12 Artykuł 94 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że każde naruszenie art. 36 ust. 1 tej ustawy zagrożone jest karą grzywny lub pozbawienia wolności na okres do roku i sześciu miesięcy.

Postępowanie przed sądem krajowym i pytania prejudycjalne

13 A. Bang jest prezesem Finansforbundet, związku zawodowego pracowników zatrudnionych w sektorze finansowym. Do Finansforbundet należy około 50 tysięcy członków.

14 K. Grøngaard był desygnowanym przez pracowników członkiem zarządu spółki RealDanmark, poważnej instytucji finansowej notowanej na giełdzie, zatrudniającej prawie 7 tysięcy pracowników. Został również powołany na członka komitetu łącznikowego grupy RealDanmark (zwanego dalej „komitetem”). Komitet ten został utworzony na podstawie porozumienia między Finansforbundet a RealDanmark. K. Grøngaard reprezentował na forum komitetu związek zawodowy. Wreszcie K. Grøngaard był prezesem Kapitalkreds, jednej z 11 sekcji Finansforbundet, która liczyła około 6,5 tysiąca członków i skupiała ponad 90 % pracowników RealDanmark.

15 W następstwie nadzwyczajnego posiedzenia zarządu RealDanmark, K. Grøngaard w dniu 23 sierpnia 2000 r. przekazał A. Bangowi informacje dotyczące planów rozpoczęcia negocjacji w sprawie połączenia z Danske Bank, inną znaczącą w Danii instytucją finansową.

16 Między 28 sierpnia a 4 września 2000 r. A. Bang skonsultował się z dwoma wiceprezesami, paniami: Madsen i Nielsen, jak również z panem Christensenem, jednym ze współpracowników z sekretariatu Finansforbundet, przekazując im informacje, które otrzymał od K. Grøngaarda. W dniu 31 sierpnia 2000 r. p. Christensen nabył akcje RealDanmark za kwotę około 48 tysięcy euro.

17 W dniu 18 września 2000 r. K. Grøngaard uczestniczył w posiedzeniu zarządu RealDanmark, podczas którego dyskutowane były terminy dokonania połączenia. W dniu 22 września 2000 r. brał udział w nadzwyczajnym posiedzeniu komitetu łącznikowego, w trakcie którego również została podniesiona kwestia terminów fuzji. W dniu 26 września 2000 r. ponownie zwrócił się on do A. Banga celem udzielenia pracownikom wsparcia w stawieniu czoła konsekwencjom fuzji. Poruszyli oni w szczególności kwestię kalendarza planowanego dla połączenia, jak również spodziewanego wzrost kursu akcji RealDanmark o od 60 do 70 %.

18 W dniach 27 i 28 września 2000 r. A. Bang przekazał odpowiednio p. Larsenowi, szefowi sekretariatu Finansforbundet, i swojemu koledze p. Christensenowi, informacje dotyczące w szczególności przewidzianej daty ogłoszenia połączenia i spodziewanego współczynnika wymiany akcji. W dniu 29 września 2000 r. p. Christensen nabył kolejne akcje RealDanmark za kwotę około 214 tysięcy euro.

19 W dniu 2 października 2000 r. ogłoszono publicznie fuzję między RealDanmark a Danske Bank, a kurs akcji RealDanmark wzrósł o około 65 %. P. Christensen sprzedał należące do niego akcje RealDanmark w dniach 2 i 3 października 2000 r., osiągając łączny zysk w wysokości około 180 tysięcy euro. Następnie został skazany na sześć miesięcy pozbawienia wolności za wykorzystanie informacji poufnych z naruszeniem art. 35 ust. 1 ustawy.

20 K. Grøngaard i A. Bang są sądzeni w procesie karnym przez Københavns Byret za ujawnienie informacji poufnych z naruszeniem art. 36 ust. 1 tej ustawy.

21 Københavns Byret rozpatrujący sprawę postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującymi pytaniami prejudycjalnymi:

„1) Czy art. 3 lit. a) dyrektywy 89/592 sprzeciwia się temu, by osoba ujawniła informacje poufne, jeżeli uzyskała je jako desygnowany przez zatrudnionych członek zarządu przedsiębiorstwa, którego dotyczą informacje poufne, i jeżeli ujawnia je prezesowi organizacji zawodowej skupiającej zatrudnionych, którzy desygnowali tę osobę na członka zarządu?

2) Czy art. 3 lit. a) dyrektywy 89/592 sprzeciwia się temu, by osoba ujawniła informacje poufne, jeżeli uzyskała je jako członek komitetu łącznikowego przedsiębiorstwa i jeżeli ujawnia je prezesowi organizacji zawodowej, która desygnowała tę osobę na członka komitetu łącznikowego?

3) Czy art. 3 lit. a) dyrektywy 89/592 zakazuje prezesowi organizacji zawodowej ujawnienia informacji poufnych, jeśli uzyskał je w okolicznościach opisanych w pierwszym pytaniu i odpowiednio przekazuje je:

a) swoim dwóm wiceprezesom,

b) szefowi administracji najwyższego szczebla w sekretariacie organizacji i

c) swoim współpracownikom w sekretariacie organizacji?

4) Czy art. 3 lit. a) dyrektywy 89/592 zakazuje prezesowi organizacji zawodowej ujawnienia informacji poufnych, jeśli uzyskał je w okolicznościach opisanych w drugim pytaniu i odpowiednio przekazuje je:

a) swoim dwóm wiceprezesom,

b) szefowi administracji najwyższego szczebla w sekretariacie organizacji i

c) swoim współpracownikom w sekretariacie organizacji?

5) Jaki wpływ na odpowiedź na cztery pierwsze pytania ma okoliczność, że informacje poufne, które zostały ujawnione:

a) dotyczą okoliczności, że zostały rozpoczęte negocjacje w sprawie fuzji dwóch spółek notowanych na giełdzie,

b) dotyczą daty fuzji między dwiema spółkami notowanymi na giełdzie bądź

c) dotyczą wielkości wzrostu kursu akcji spółki notowanej na giełdzie, którego można się spodziewać z uwagi na fuzję spółki z inną spółką notowaną na giełdzie?”.

W przedmiocie pytań prejudycjalnych

Uwagi wstępne

22 Dyrektywa 89/592 zakazuje wykorzystania informacji poufnych w celu ochrony uzasadnionych oczekiwań inwestorów na rynku wtórnym papierów wartościowych i w związku z tym celem zapewnienia prawidłowego funkcjonowania tego rynku.

23 Artykuł 2 dyrektywy 89/592 zabrania zatem osobom, które w szczególności z tytułu swojego członkostwa w organach administracyjnych, wykonywania swojego zatrudnienia, zawodu lub obowiązków służbowych posiadają poufną informację, to znaczy informację niepodaną do wiadomości publicznej, która ma ściśle określony charakter i która to informacja, gdyby została podana do wiadomości publicznej, miałaby prawdopodobnie znaczny wpływ na kurs danego papieru wartościowego lub papierów wartościowych, wykorzystywania tej informacji poprzez nabywanie lub zbywanie papierów wartościowych.

24 Celem ograniczenia kręgu osób, które mogłyby wykorzystać taką informację, nabywając bądź zbywając papiery wartościowe, których ona dotyczy, art. 3 dyrektywy 89/592 przewiduje również w stosunku do osób wskazanych w art. 2 tej dyrektywy zakaz ujawniania informacji poufnych osobom trzecim.

25 Zakaz taki nie ma jednak charakteru bezwzględnego.

26 Zgodnie z art. 3 lit. a) dyrektywy 89/592 zakaz ujawniania informacji poufnych nie obowiązuje, jeżeli ich ujawnienie należy do normalnego trybu wykonywania przez te osoby czynności w ramach swojego zatrudnienia, zawodu lub obowiązków służbowych.

27 Chociaż w związku z użytymi pojęciami zasada ta może dotyczyć bardzo zróżnicowanych sytuacji, to jednak z uwagi na to, że stanowi wyjątek od zakazu o charakterze ogólnym, i z uwagi na „effet utile” dyrektywy 89/592 należy ją wykładać w sposób ścisły.

28 Karny charakter postępowania wszczętego przeciwko K. Grøngaardowi i A. Bangowi oraz zasada legalności kar, które można stosować w ramach takiego postępowania nie mają wpływu na ścisły charakter wykładni art. 3 lit. a) dyrektywy 89/592. Jak na to wskazuje rzecznik generalny w pkt 24 opinii, wykładnia zakresu stosowania dyrektywy nie może być uzależniona od charakteru cywilnego, administracyjnego lub karnego postępowania, w ramach którego jest stosowana.

29 Ponadto do sądu odsyłającego należy zapewnienie przestrzegania zasady pewności prawa przy dokonywaniu, z uwzględnieniem tekstu i celu dyrektywy, wykładni prawa krajowego przyjętego w ramach jej transpozycji (zob. wyrok z dnia 12 grudnia 1996 r. w sprawach połączonych C‑74/95 i C‑129/95 X, Rec. str. I‑6609, pkt 26).

30 Należy również przypomnieć, że obowiązek sędziego krajowego odwołania się do treści dyrektywy przy wykładni odpowiednich przepisów prawa krajowego ulega ograniczeniu, w szczególności jeśli wykładnia taka prowadzi do określenia lub zaostrzenia, na podstawie dyrektywy i niezależnie od treści ustawy przyjętej w jej wykonaniu, odpowiedzialności karnej osób, które dopuszczają się naruszenia jej przepisów (zob. w szczególności wyrok z dnia 8 października 1987 r. w sprawie 80/86 Kolpinghuis Nijmegen, Rec. str. 3969, pkt 13 i ww. wyrok w sprawie X, pkt 24).

31 Odnosząc się do zakresu wyjątku przewidzianego w art. 3 lit. a) dyrektywy 89/592, należy stwierdzić, że poprzez wymóg, by ujawnienie informacji poufnej miało miejsce w normalnym trybie wykonywania zatrudnienia, zawodu lub obowiązków służbowych danej osoby, wyjątek ten ustanawia przesłankę usprawiedliwienia takiego ujawnienia polegającą na ścisłym związku między tym ujawnieniem a wykonywaniem tego zatrudnienia, zawodu lub obowiązków służbowych.

32 Zakres tej ostatniej przesłanki powinien być oceniany z uwzględnieniem celów, którym służy dyrektywa 89/592.

33 Z motywów od drugiego do piątego dyrektywy 89/592 wynika, że służy ona zapewnieniu prawidłowego funkcjonowania wtórnego rynku zbywalnych papierów wartościowych i ochronie oczekiwań inwestorów, że będą oni traktowani jednakowo i że będą chronieni przed niewłaściwym wykorzystaniem poufnych informacji.

34 W świetle tych celów i mając na uwadze okoliczność, iż art. 3 lit. a) dyrektywy 89/592 stanowi wyjątek, który należy interpretować w sposób ścisły, należy stwierdzić, że ujawnienie takiej informacji jest usprawiedliwione jedynie wówczas, gdy jest ono bezwzględnie konieczne do wykonywania zatrudnienia, zawodu lub obowiązków służbowych i następuje z poszanowaniem zasady proporcjonalności.

35 Jeśli ma miejsce kilka następujących po sobie przypadków ujawnienia, każdy z nich powinien odpowiadać tym wymogom, aby mieścił się w zakresie wyjątku przewidzianego w art. 3 lit. a) dyrektywy 89/592.

36 Jeśli zachodzi potrzeba dokonania oceny konieczności ujawnienia informacji poufnych, należy ponadto wziąć pod uwagę okoliczność, że każdy kolejny przypadek ujawnienia może zwiększyć ryzyko wykorzystania tych informacji do celów sprzecznych z dyrektywą 89/592.

37 Celem określenia, czy ujawnienie jest usprawiedliwione w danym przypadku, należy mieć na uwadze również stopień poufności danych informacji.

38 Szczególna ostrożność jest wymagana w przypadku ujawnienia informacji poufnych, które w oczywisty sposób mogą w istotnym stopniu wpłynąć na kurs danych papierów wartościowych. Wobec powyższego należy zauważyć, że informacje poufne dotyczące połączenia dwóch spółek notowanych na giełdzie mają na ogół charakter szczególnie poufny.

39 Należy również stwierdzić, że wyjątek przewidziany w art. 3 lit. a) dyrektywy 89/592 powinien być oceniany przy uwzględnieniu odmienności występujących we właściwym prawie krajowym.

40 Co bowiem należy uznać za należące do normalnego trybu wykonywania zatrudnienia, zawodu lub obowiązków służbowych, w znacznym stopniu zależy, w braku harmonizacji w danej dziedzinie, od przepisów regulujących te kwestie w poszczególnych systemach prawa krajowego.

41 Należy wreszcie przypomnieć, że dyrektywa 89/592 określa wymogi minimalne w zakresie zakazu wykorzystywania i ujawniania informacji poufnych.

42 W świetle bowiem art. 6 dyrektywy 89/592 każde państwo członkowskie może ustanowić przepisy o charakterze powszechnie obowiązującym bardziej surowe niż te, które zawiera ta dyrektywa.

W przedmiocie pytania pierwszego i drugiego

43 Pierwszymi swoimi pytaniami, które należy rozpatrzyć łącznie, sąd odsyłający zmierza w istocie do ustalenia, czy art. 3 lit. a) dyrektywy 89/592 sprzeciwia się temu, by osoba, która uzyskała informacje poufne jako przedstawiciel pracowników w zarządzie spółki lub jako członek komitetu łącznikowego grupy przedsiębiorstw, ujawniła takie informacje prezesowi organizacji zawodowej skupiającej tych pracowników, która desygnowała tę osobę na członka komitetu łącznikowego.

44 Należy tu przede wszystkim wskazać, że status i zasady funkcjonowania organów administracyjnych, zarządzających, czy nadzorczych spółek kapitałowych, jak również status i rola przedstawicieli pracowników w tych organach są zasadniczo regulowane przez prawo państw członkowskich.

45 Podobnie rzecz się ma ze statusem i zasadami funkcjonowania komitetu łącznikowego.

46 Wynika z tego, że odpowiedź na pytanie, czy ujawnienie informacji poufnych przez taką osobę prezesowi owej organizacji zawodowej stanowi normalny tryb wykonywania obowiązków służbowych, zależy w znacznym stopniu od przepisów regulujących te obowiązki służbowe w danym krajowym porządku prawnym.

47 Nawet jeśli takie ujawnienie jest dozwolone we właściwym krajowym porządku prawnym, to aby mieściło się ono w zakresie wyjątku przewidzianego w art. 3 lit. a) dyrektywy 89/592, musi również zostać dokonane w warunkach wskazanych w pkt 22–42 niniejszego wyroku.

48 Mając na uwadze powyższe, na pytanie pierwsze i drugie należy udzielić odpowiedzi, że art. 3 lit. a) dyrektywy 89/592 sprzeciwia się temu, by osoba, która uzyskała informacje poufne jako przedstawiciel pracowników w zarządzie spółki lub jako członek komitetu łącznikowego grupy przedsiębiorstw, ujawniła takie informacje prezesowi organizacji zawodowej skupiającej tych pracowników, która desygnowała tę osobę na członka komitetu łącznikowego, z wyjątkiem przypadku, gdy:

– istnieje ścisły związek między ujawnieniem takiej informacji a wykonywaniem przez nią jej zatrudnienia, zawodu lub obowiązków służbowych i

– ujawnienie takiej informacji jest bezwzględnie konieczne do wykonywania tego zatrudnienia, zawodu lub obowiązków służbowych.

W ramach oceny sąd krajowy winien, w świetle właściwych przepisów krajowych, mieć na względzie w szczególności:

– okoliczność, że ów wyjątek od zakazu ujawniania informacji poufnych powinno się interpretować ściśle;

– okoliczność, że każdy kolejny przypadek ujawnienia może zwiększyć ryzyko wykorzystania tych informacji do celów sprzecznych z dyrektywą 89/592 oraz

– stopień poufności tych informacji.

W przedmiocie pytania trzeciego i czwartego

49 Poprzez pytanie trzecie i czwarte, które należy rozpatrzyć łącznie, sąd odsyłający zmierza w istocie do ustalenia, czy art. 3 lit. a) dyrektywy 89/592 pozwala prezesowi organizacji zawodowej, który uzyskuje informacje poufne w okolicznościach opisanych w pytaniu pierwszym i drugim, na ujawnienie takich informacji współpracownikom.

50 Należy tu przede wszystkim wskazać, że działalność organizacji zawodowej, jakiej dotyczy postępowanie przed sądem krajowym, oraz rola prezesa tej organizacji są zasadniczo, podobnie jak organy administracyjne i komitet łącznikowy będące przedmiotem dwóch pierwszych pytań, regulowane przez dany krajowy porządek prawny.

51 Wynika z tego, że odpowiedź na pytanie, czy prezes takiej organizacji zawodowej może ujawnić informacje poufne osobom trzecim w ramach swoich obowiązków służbowych, zależy w znacznym stopniu od właściwego krajowego porządku prawnego.

52 Należy przypomnieć, podobnie jak zostało wyjaśnione w pkt 47 niniejszego wyroku, że nawet jeśli takie ujawnienie jest dozwolone we właściwym krajowym porządku prawnym, to aby mieściło się ono w zakresie wyjątku przewidzianego w art. 3 lit. a) dyrektywy 89/592, musi również zostać dokonane w warunkach wskazanych w pkt 22–42 niniejszego wyroku.

53 W tym kontekście należy również przypomnieć, że zgodnie z art. 2 i 3 lit. a) dyrektywy 89/592, poza osobami posiadającymi informacje poufne z tytułu swojego członkostwa w administracyjnych, zarządzających lub nadzorczych organach emitenta bądź z tytułu posiadanego udziału w kapitale emitenta, zakaz ujawniania informacji poufnych dotyczy jedynie osób, które posiadają takie informacje z tytułu wykonywania swojego zatrudnienia, zawodu lub obowiązków służbowych.

54 Mając powyższe na uwadze, należy na trzecie i czwarte pytanie udzielić odpowiedzi, że art. 3 lit. a) dyrektywy 89/592 sprzeciwia się ujawnieniu informacji poufnych przez prezesa organizacji zawodowej współpracownikom wspomnianym w tych pytaniach, chyba że następuje to w warunkach wskazanych w odpowiedzi na pytanie pierwsze i drugie. W ramach oceny sąd krajowy winien, w świetle właściwych przepisów krajowych, mieć na względzie w szczególności kryteria wskazane w tej odpowiedzi.

W przedmiocie pytania piątego

55 W świetle odpowiedzi udzielonych na cztery pierwsze pytania nie ma potrzeby udzielania odpowiedzi na pytanie piąte.

W przedmiocie kosztów

56 Dla stron postępowania przed sądem krajowym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy bowiem kwestii podniesionej przed tym sądem, do niego zatem należy rozstrzygnięcie o kosztach. Koszty poniesione w związku z przedstawieniem uwag Trybunałowi, inne niż poniesione przez strony postępowania przed sądem krajowym, nie podlegają zwrotowi.

Z powyższych względów Trybunał (wielka izba) orzeka, co następuje:

1) Artykuł 3 lit. a) dyrektywy Rady 89/592/EWG z dnia 13 listopada 1989 r. koordynującej przepisy dotyczące wykorzystywania poufnych informacji sprzeciwia się temu, by osoba, która uzyskała informacje poufne jako przedstawiciel pracowników w zarządzie spółki lub jako członek komitetu łącznikowego grupy przedsiębiorstw, ujawniła takie informacje prezesowi organizacji zawodowej skupiającej tych pracowników, która desygnowała tę osobę na członka komitetu łącznikowego, z wyjątkiem przypadku, gdy:

– istnieje ścisły związek między ujawnieniem takiej informacji a wykonywaniem przez nią jej zatrudnienia, zawodu lub obowiązków służbowych i

– ujawnienie takiej informacji jest bezwzględnie konieczne do wykonywania tego zatrudnienia, zawodu lub obowiązków służbowych.

W ramach oceny sąd krajowy winien, w świetle właściwych przepisów krajowych, mieć na względzie w szczególności:

– okoliczność, że ów wyjątek od zakazu ujawniania informacji poufnych powinno się interpretować ściśle;

– okoliczność, że każdy kolejny przypadek ujawnienia może zwiększyć ryzyko wykorzystania tych informacji do celów sprzecznych z dyrektywą 89/592 oraz

– stopień poufności tych informacji.

2) Artykuł 3 lit. a) dyrektywy 89/592 sprzeciwia się ujawnieniu informacji poufnych przez prezesa organizacji zawodowej współpracownikom wspomnianym w pytaniach trzecim i czwartym, chyba że następuje to w warunkach wskazanych w odpowiedzi na pierwsze i drugie pytanie.

W ramach oceny sąd krajowy winien, w świetle właściwych przepisów krajowych, mieć na względzie w szczególności kryteria wskazane w tej odpowiedzi.

Podpisy

** Język postępowania: duński.