UZASADNIENIE
1.KONTEKST AKTU DELEGOWANEGO
Niniejsza dyrektywa delegowana Komisji zmienia, w celu dostosowania do postępu naukowo-technicznego, załącznik III do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/65/UE w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym („dyrektywa RoHS”) w odniesieniu do wyłączenia w przypadku stosowania ołowiu w ceramice i szkle.
Art. 4 dyrektywy RoHS ogranicza stosowanie niektórych substancji niebezpiecznych w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (EEE). Obecnie 10 substancji podlega ograniczeniom i jest wymienionych w załączniku II do dyrektywy: ołów, rtęć, kadm, sześciowartościowy chrom, polibromowane bifenyle (PBB), polibromowane etery difenylowe (PBDE), ftalan di-2‑etyloheksylu (DEHP), ftalan benzylu butylu (BBP), ftalan dibutylu (DBP) i ftalan diizobutylu (DIBP).
W załącznikach III i IV do dyrektywy RoHS znajdują się wykazy materiałów i części składowych EEE do konkretnych zastosowań zwolnionych z ograniczeń przewidzianych dla danych substancji w art. 4 ust. 1 dyrektywy. Art. 5 umożliwia dostosowanie załączników III i IV do postępu naukowo-technicznego (w odniesieniu do przyznawania, przedłużania i odwoływania wyłączeń). Na mocy art. 5 ust. 1 lit. a) wyłączenia należy uwzględnić w wykazach w załącznikach III i IV jedynie wówczas, gdy nie osłabi to poziomu ochrony środowiska i zdrowia przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 1907/2006 („rozporządzenie REACH”) oraz w przypadku spełnienia któregokolwiek z trzech następujących warunków:
·jeśli usunięcie lub zastąpienie poprzez zmiany projektowe lub materiały i części składowe, które nie wymagają żadnych materiałów ani substancji wymienionych w załączniku II, jest naukowo lub technicznie niewykonalne;
·jeżeli nie można zapewnić niezawodności substytutów;
·jeżeli ogólny negatywny wpływ zastąpienia na środowisko, zdrowie i bezpieczeństwo konsumenta prawdopodobnie przeważy nad ogólnymi korzyściami w odniesieniu do środowiska, zdrowia i bezpieczeństwa konsumenta.
Decyzje w sprawie wyłączeń oraz okres ich obowiązywania muszą uwzględniać dostępność substytutów oraz społeczno-gospodarczy wpływ zastąpienia. Decyzje o okresie obowiązywania wyłączeń muszą także uwzględniać wszelki potencjalny wpływ na innowacje. W stosownych przypadkach do oceny ogólnego wpływu wyłączeń musi być stosowana koncepcja cyklu życia.
EEE podlegający dyrektywie RoHS klasyfikuje się zgodnie z kategoriami określonymi w załączniku I do tej dyrektywy.
Art. 5 ust. 1 dyrektywy RoHS umożliwia Komisji włączenie materiałów i części składowych EEE do konkretnych zastosowań do wykazów w załącznikach III i IV w drodze pojedynczych aktów delegowanych zgodnie z art. 20. Art. 5 ust. 3 i załącznik V ustanawiają procedurę składania wniosków o wyłączenie.
2.KONSULTACJE PRZEPROWADZONE PRZED PRZYJĘCIEM AKTU
Komisja otrzymuje od podmiotów gospodarczych wnioski o przyznanie lub przedłużenie wyłączeń na mocy art. 5 ust. 3 dyrektywy RoHS.
W pkt 7c)-I załącznika III do dyrektywy RoHS wymieniono wyłączenie dla komponentów zawierających ołów w szkle lub ceramice ( innej niż ceramika dielektryczna w kondensatorach), np. w urządzeniach piezoelektrycznych albo kompozytach o osnowie szklanej lub ceramicznej. Wyłączenie określone w pkt 7c)-I zostało ostatnio przedłużone dyrektywą delegowaną Komisji (UE) 2018/736.
W pkt 7c)-II załącznika III do dyrektywy RoHS wymieniono ściśle powiązane wyłączenie dla ołowiu w ceramicznych dielektrycznych elementach kondensatorów o napięciu znamionowym 125 V AC lub 250 V DC lub wyższym. Wyłączenie określone w pkt 7c)-II zostało ostatnio przedłużone dyrektywą delegowaną Komisji (UE) 2019/169.
Wyłączenia określone w pkt 7c)-I i 7c)-II miały wygasnąć w dniu 21 lipca 2021 r. w odniesieniu do kategorii 1–7 i 10, a także kategorii 8 i 9 innych niż wyroby medyczne do diagnostyki in vitro (IVD) oraz przyrządy do nadzoru i kontroli w obiektach przemysłowych (IMCI). Wyłączenia miały wygasnąć w dniu 21 lipca 2023 r. w odniesieniu do wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro kategorii 8 oraz w dniu 21 lipca 2024 r. w odniesieniu do przyrządów do nadzoru i kontroli w obiektach przemysłowych kategorii 9, a także kategorii 11 „inny EEE nieobjęty żadną z pozostałych kategorii” („inny EEE”).
W okresie od 19 grudnia 2019 r. do 22 stycznia 2020 r. Komisja otrzymała sześć wniosków o przedłużenie wyłączenia, o którym mowa w pkt 7c)-I. Ponadto w dniu 20 stycznia 2022 r. Komisja otrzymała podobny wniosek dotyczący wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro kategorii 8 oraz podobny wniosek dotyczący przyrządów do nadzoru i kontroli w obiektach przemysłowych kategorii 9, a także kategorii 11 „inny EEE” w dniu 20 stycznia 2023 r. W dniu 19 grudnia 2019 r. Komisja otrzymała jeden wniosek o przedłużenie wyłączenia określonego w pkt 7c)–II. Wszystkie wnioski wpłynęły w terminie przedłużenia określonym w art. 5 ust. 5 dyrektywy RoHS.
Zgodnie z art. 5 ust. 5 akapit drugi dyrektywy RoHS obowiązujące wyłączenia pozostają ważne do momentu podjęcia przez Komisję decyzji dotyczącej wniosku o przedłużenie.
Ocena techniczna
W październiku 2020 r. Komisja rozpoczęła badanie, zakończone w lutym 2022 r., w celu przeprowadzenia wymaganej oceny technicznej i naukowej, łącznie z 10-tygodniowymi konsultacjami publicznymi z zainteresowanymi stronami. Wszystkie uwagi zostały rozpatrzone. Informacje dotyczące konsultacji przedstawiono na stronie internetowej projektu.
W trakcie konsultacji publicznych przedstawiono sześć indywidualnych uwag dotyczących wyłączenia, o którym mowa w pkt 7c)-I. W odniesieniu do wyłączenia, o którym mowa w pkt 7c)-II, otrzymano trzy indywidualne uwagi. Przedstawiciele przemysłu w głównej mierze poparli przedłużenie obu wyłączeń.
·W sierpniu 2023 r. Komisja rozpoczęła badanie, zakończone w kwietniu 2024 r., w celu oceny nowych informacji dotyczących konkretnych kategorii na podstawie wniosków otrzymanych w latach 2022 i 2023. Ocena techniczna obejmowała 8-tygodniowe konsultacje publiczne z zainteresowanymi stronami, a wszystkie uwagi zostały rozpatrzone. Informacje dotyczące konsultacji przedstawiono na stronie internetowej projektu.
W przypadku wyłączenia określonego w pkt 7c)-I można dokonać rozróżnienia między zastosowaniami, w których ołów jest częścią materiału szklanego, a zastosowaniami, w których jest on częścią materiału ceramicznego. Ilość ołowiu wprowadzanego do obrotu w ramach wyłączenia, o którym mowa w pkt 7c)-I, oszacowano na około 550–750 ton rocznie.
W przypadku ołowiu w materiałach i komponentach szklanych ołów stosuje się w stopach lutowniczych szkła o niskiej temperaturze topnienia, w szklanych frytach, rezystorach chipowych i enkapsulacji elementów półprzewodnikowych, a także w szkłach elektronicznych. Pierwsze dwa zastosowania opierają się raczej na właściwościach mechanicznych i fizycznych, takich jak obniżenie temperatury topnienia szkła, poprawa zwilżalności między materiałami lub zwiększenie odporności chemicznej wiązania. Ostatni rodzaj zastosowania opiera się dodatkowo na szczególnych właściwościach elektronicznych umożliwiających przepływ prądu w szkle.
W przypadku ołowiu w materiałach ceramicznych ołów stosuje się w materiałach piezoelektrycznych oraz pozystorach. W pozystorach ołów zapewnia właściwości cieplne i stabilność wartości rezystancji materiału ceramicznego, co umożliwia utrzymanie stabilności materiału w zmieniających się temperaturach. Ołów w materiałach piezoelektrycznych ma istotne znaczenie między innymi dla przekształcania energii mechanicznej z drgań w wyjściowy ładunek elektryczny i odwrotnie.
Stwierdza się, że dostępne substytuty nie zapewniają porównywalnej wydajności – nie pozwalają na zastosowanie lub skutkują wiązaniami i uszczelnieniami o niższej niezawodności. W związku z tym w ocenie technicznej stwierdzono, że wyłączenie jest uzasadnione, gdyż dostępne substytuty: (i) nie są odpowiednie i nie mogą być przetwarzane na części bezołowiowe, które mogłyby być wykorzystywane w tych samych zastosowaniach; lub (ii) zapewniają niższą niezawodność prowadzącą do nieprawidłowości, które byłyby niemożliwe do zaakceptowania w danym EEE.
Bardziej szczegółowa i ukierunkowana ocena jest jednak trudna, ponieważ istnieje szeroki zakres zastosowań. Wyłączenie, o którym mowa w pkt 7c)-I, można podzielić na zastosowania dla szkła i zastosowania dla materiałów ceramicznych. Ponadto ograniczenie zakresu wyłączeń do określonych zestawów zastosowań umożliwiłoby bardziej szczegółową ocenę w przyszłości. Na podstawie przeglądu przeprowadzonego w latach 2015–2016 i wcześniejszych starań na rzecz podziału wyłączenia określonego w pkt 7c)-I na podgrupy zidentyfikowano następujące zastosowania dotyczące materiałów szklanych:
·do ochrony i izolacji elektrycznej w kulkach szklanych diod wysokiego napięcia na bazie szkła cynkowo-boranowego;
·do hermetycznego uszczelniania między ceramicznymi zespołami a pokrywkami szklanymi lub ceramicznymi;
·do celów wiązania w ograniczonym oknie parametrów procesu;
·do stosowania jako materiał rezystancyjny, taki jak tusz, z wyłączeniem potencjometrów dostrojczych; oraz
·do stosowania w chemicznie modyfikowanych powierzchniach szklanych do płytek mikrokanalikowych (MCP), pojedynczych kanałowych powielaczy elektronów (CEM) i produktów ze szkła rezystancyjnego (RGP).
W przypadku materiałów ceramicznych zidentyfikowano następujące zastosowania:
·do stosowania w piezoelektrycznej ceramice z cyrkonianu-tytanianu ołowiu (PZT);
·do dostarczania ceramiki o dodatnim współczynniku temperaturowym (PTC).
Ponieważ zapewniono wystarczająco dużo czasu na dostosowanie się do tych podgrup oraz pomoc w ich rozwijaniu, podział na podgrupy nie jest uznawany za nieproporcjonalne obciążenie administracyjne dla przemysłu. Ponadto zakres zastosowań został odpowiednio zaprojektowany, tak aby obejmował obowiązujący zakres wyłączenia w pkt 7c)-I. Podpozycje powinny pozostać w pozycjach 7c)-V i 7c)-VI. Aby umożliwić przemysłowi udoskonalenie zidentyfikowanych zastosowań, zaleca się krótkoterminowe przedłużenie w odniesieniu do poprzedniego pkt 7c)-I.
W przypadku wyłączenia, o którym mowa w pkt 7c)-II, kondensatory wysokiego napięcia (tj. o napięciu znamionowym 125 V AC lub 250 V DC lub wyższym) są stosowane głównie w urządzeniach zasilających i urządzeniach zabezpieczających. Takie ceramiczne kondensatory dyskretne wysokiego napięcia są włączane do szerokiej gamy EEE w celu magazynowania i uwalniania ładunków elektrycznych, co jest niezbędne, aby produkty funkcjonowały stosownie do potrzeb. Ołów wpływa na właściwości elektromagnetyczne stałego materiału dielektrycznego (materiału ceramicznego), w szczególności na pojemność i straty dielektryczne kondensatorów. Ceramika zawiera ołów w stężeniu 0,1–60 % masowo w materiałach jednorodnych.
Zastąpienie ołowiu w ceramicznych dielektrycznych elementach kondensatorów wysokiego napięcia jest w niektórych przypadkach naukowo możliwe, ale nie jest jeszcze praktycznie wykonalne z technicznego punktu widzenia w kontekście przemysłowym. Ponadto kondensatory bezołowiowe podgrzewają się w przypadku zastosowania wysokiego napięcia i mogą stać się niestabilne, w związku z czym nie jest gwarantowana niezawodność. Biorąc pod uwagę obecny stan rynku, krótkoterminowe stopniowe wycofywanie ołowiu w pełnym zakresie tego zastosowania jest niemożliwe, ponieważ przed zastosowaniem bezołowiowych rozwiązań alternatywnych konieczne będzie przetestowanie konkretnych materiałów i prawdopodobnie również dostosowań projektowych.
Zgodnie z wymogiem progowym określonym w art. 5 ust. 1 lit. a) dyrektywy RoHS wyłączenie nie może osłabić poziomu ochrony środowiska i zdrowia przewidzianego w rozporządzeniu REACH. Części elektryczne i elektroniczne zawierające ołów w szkle lub ceramice (w tym kondensatory) nie są jednak dostępne dla konsumentów w normalnych warunkach. W związku z tym przedłużenie wyłączeń, o których mowa w pkt 7c)-I i 7c)-II, nie wiąże się z ryzykiem naruszenia poziomu ochrony określonego w rozporządzeniu REACH.
W dniach 11 października 2021 r. i 18 września 2024 r. Komisja zasięgnęła opinii grupy ekspertów państw członkowskich ds. aktów delegowanych na podstawie dyrektywy RoHS. Przeprowadziła ona wszystkie niezbędne kroki proceduralne w zakresie wyłączeń z ograniczeń dotyczących substancji zgodnie z art. 5 ust. 3–7. Rada i Parlament Europejski zostały powiadomione o wszystkich istotnych działaniach.
·Główny punkt krytyki ze strony ekspertów z państw członkowskich dotyczył niewystarczających informacji dostarczonych przez wnioskodawców w ramach ocen technicznych. Wnioskodawcy powinni wyraźnie wykazać, że spełniono kryteria określone w art. 5 ust. 1 lit. a) dyrektywy RoHS, i uzasadnić swoje oświadczenia. W przeciwnym razie nie należy przyznawać wyłączenia. Komisja wzięła to pod uwagę, przewidując w razie potrzeby podpozycje i krótkie okresy obowiązywania. Komisja rozważyła również inne uwagi, przekazane przez kilku przedstawicieli przemysłu, opowiadające się za utrzymaniem status quo pod względem wyłączeń.
3.ASPEKTY PRAWNE AKTU DELEGOWANEGO
·Wyniki oceny wskazują, że wyłączenie, które ma zostać przyznane, nie osłabiłoby poziomu ochrony środowiska i zdrowia przewidzianego w rozporządzeniu REACH zgodnie z art. 5 dyrektywy RoHS.
·Zarówno w przypadku wyłączeń 7c)-I, jak i 7c)-II załącznika III do dyrektywy RoHS, substytuty albo nie są dostępne dla większości zastosowań objętych tymi pozycjami, albo nie są niezawodne lub wydajne. W związku z tym kryteria określone w art. 5 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze i drugie zostały spełnione: usunięcie lub zastąpienie poprzez zmiany projektowe lub materiały i części składowe, które nie wymagają żadnych materiałów lub substancji wymienionych w załączniku II, jest naukowo lub technicznie niewykonalne oraz nie można zapewnić niezawodności substytutów.
·W odniesieniu do wyłączenia w pkt 7c)–I należy utworzyć podpozycje dla zastosowań dotyczących szkła i ceramiki. W związku z tym należy przyznać dwa wyłączenia: w pkt 7c)-V dla ołowiu w zastosowaniach szklanych i w pkt 7c)-VI dla ołowiu w zastosowaniach ceramicznych. Ponadto podpozycje powinny określać, jakie obszary zastosowania są istotne dla tych wyłączeń.
·Chociaż zakres zaproponowanych wyłączeń w pkt 7c)-V i 7c)-VI powinien być identyczny jak w przypadku poprzedniego zakresu wyłączenia określonego w pkt 7c)-I, w odniesieniu do dotychczasowego wyłączenia określonego w pkt 7c)-I należy przyznać krótki okres obowiązywania, aby umożliwić przemysłowi złożenie wniosku dotyczącego brakujących obszarów zastosowania.
·Wyłączenie określone w pkt 7c)-II należy przedłużyć w tym samym zakresie i z wyjaśnieniem, że pozycje 7c)-I i 7c)-IV nie są nim objęte.
·Biorąc pod uwagę czas, jaki upłynął od przeprowadzenia oceny technicznej (zakończonej w lutym 2022 r.), wyłączenia określone w pkt 7c)-II, 7c)-V i 7c)-VI powinny mieć ograniczony okres obowiązywania, a nie maksymalny możliwy okres obowiązywania. Aby umożliwić wnioskodawcom dostarczenie brakujących danych, uzupełnienie i uzasadnienie oświadczeń złożonych w ramach poprzedniej oceny technicznej, uznaje się, że krótki termin na dostarczenie takich danych jest wystarczający. Ponieważ ciężar dowodu spełnienia kryterium określonego w art. 5 ust. 1 lit. a) spoczywa na wnioskodawcy, przy kolejnej ocenie należy przedłożyć kompletne dane, w przeciwnym razie należy rozważyć nieprzedłużenie z powodu brakujących danych.
·W świetle oceny technicznej należy ustalić jedną datę wygaśnięcia dla wszystkich kategorii wymienionych w załączniku I do dyrektywy RoHS.
Daty wygaśnięcia tych wyłączeń należy ustalić zgodnie z art. 5 ust. 2 akapit pierwszy. Okres obowiązywania tych wyłączeń powinien być wystarczająco długi, aby przemysł mógł przygotować wnioski o przedłużenie zgodnie z art. 5 ust. 5 akapit pierwszy dyrektywy RoHS, który stanowi, że wnioski o przedłużenie wyłączenia należy złożyć nie później niż 18 miesięcy przed datą wygaśnięcia wyłączenia.
Instrumentem prawnym jest dyrektywa delegowana, przewidziana w dyrektywie RoHS i spełniająca odpowiednie wymogi jej art. 5 ust. 1 lit. a).
Celem dyrektywy delegowanej jest przyczynienie się do ochrony zdrowia ludzi oraz środowiska i harmonizacja przepisów dotyczących funkcjonowania jednolitego rynku w obszarze sprzętu elektrycznego i elektronicznego poprzez dopuszczenie wykorzystywania do konkretnych zastosowań substancji zakazanych w innych przypadkach zgodnie z przepisami dyrektywy RoHS i zgodnie z ustanowioną w tej dyrektywie procedurą dostosowywania załączników III i IV do postępu naukowo-technicznego.
Przyznane okresy obowiązywania nie powinny mieć negatywnego wpływu na innowacje.
Dyrektywa delegowana nie ma wpływu na budżet Unii.
DYREKTYWA DELEGOWANA KOMISJI (UE) …/…
z dnia 8.9.2025 r.
zmieniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/65/UE w odniesieniu do wyłączenia dotyczącego ołowiu w komponentach szklanych lub ceramicznych
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/65/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, w szczególności jej art. 5 ust. 1 lit. a),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1)Art. 4 ust. 1 dyrektywy 2011/65/UE nakłada na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia, aby sprzęt elektryczny i elektroniczny wprowadzany do obrotu nie zawierał substancji niebezpiecznych wymienionych w załączniku II do tej dyrektywy. Ograniczenie to nie dotyczy określonych zastosowań objętych wyłączeniem wymienionych w załączniku III do tej dyrektywy.
(2)W załączniku I do dyrektywy 2011/65/UE wymieniono kategorie sprzętu elektrycznego i elektronicznego, którego dotyczy ta dyrektywa.
(3)Ołów jest substancją objętą ograniczeniami wymienioną w załączniku II do dyrektywy 2011/65/UE. Maksymalna tolerowana wartość stężenia ołowiu masowo w materiałach jednorodnych wynosi 0,1 %.
(4)Dyrektywą delegowaną Komisji (UE) 2018/736 przyznano wyłączenie dotyczące komponentów elektrycznych i elektronicznych zawierających ołów w szkle lub ceramice albo kompozytach o osnowie szklanej lub ceramicznej, jak określono w pozycji 7c)-I załącznika III do dyrektywy 2011/65/UE. Wyłączenie miało wygasnąć odpowiednio w dniach 21 lipca 2021 r., 21 lipca 2023 r. i 21 lipca 2024 r. w odniesieniu do każdej z odpowiednich kategorii sprzętu elektrycznego i elektronicznego.
(5)Dyrektywą delegowaną Komisji (UE) 2019/169 przyznano wyłączenie dotyczące ołowiu w ceramicznych dielektrycznych elementach kondensatorów o napięciu znamionowym 125 V AC lub 250 V DC lub wyższym, jak określono w pozycji 7c)-II załącznika III do dyrektywy 2011/65/UE. Wyłączenie miało wygasnąć odpowiednio w dniach 21 lipca 2021 r., 21 lipca 2023 r. i 21 lipca 2024 r. w odniesieniu do każdej z odpowiednich kategorii sprzętu elektrycznego i elektronicznego.
(6)Komisja otrzymała łącznie osiem wniosków o przedłużenie wyłączenia, o którym mowa w motywie 4, obejmujących wszystkie kategorie sprzętu elektrycznego i elektronicznego. W odniesieniu do wyłączenia, o którym mowa w motywie 5, Komisja otrzymała jeden wniosek o przedłużenie. Wszystkie wnioski wpłynęły w terminie przedłużenia określonym w art. 5 ust. 5 dyrektywy 2011/65/UE. Zgodnie z art. 5 ust. 5 akapit drugi dyrektywy 2011/65/UE obowiązujące wyłączenie pozostaje ważne do momentu podjęcia przez Komisję decyzji dotyczącej wniosku o przedłużenie.
(7)Aby ocenić otrzymane wnioski, w 2022 r. przeprowadzono i sfinalizowano badanie poświęcone ocenie technicznej i naukowej. Dalsze badanie koncentrujące się na kategoriach sprzętu elektrycznego i elektronicznego, w odniesieniu do których złożono wniosek o przedłużenie na późniejszym etapie, przeprowadzono i zakończono w 2024 r. Oceny obejmowały konsultacje z zainteresowanymi stronami zgodnie z art. 5 ust. 7 dyrektywy 2011/65/UE.
(8)W ocenie wnioskowanego przedłużenia wyłączenia stwierdzono, że w przypadku ceramiki ołów zapewnia szczególne właściwości dielektryczne, piezoelektryczne, piroelektryczne, ferroelektryczne, półprzewodnikowe, magnetyczne w szerokim zakresie zastosowań pod względem temperatury, napięcia lub częstotliwości. W przypadku szkła ołów nadaje kluczowe właściwości, takie jak obniżenie temperatury topnienia i mięknienia, poprawa plastyczności, przydatności do obróbki mechanicznej, stabilności chemicznej i inne.
(9)Substytuty materiałów ceramicznych i szklanych zawierających ołów albo nie są technicznie wykonalne we wszystkich zastosowaniach, albo nie są wystarczająco niezawodne do konkretnych zastosowań. W związku z tym wnioskowane przedłużenie spełnia kryteria określone w art. 5 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze i drugie dyrektywy 2011/65/UE, a mianowicie usunięcie lub zastąpienie poprzez zmiany projektowe lub materiały i części składowe, które nie wymagają żadnych materiałów lub substancji wymienionych w załączniku II, jest naukowo lub technicznie niewykonalne oraz nie można zapewnić niezawodności substytutów.
(10)Aby umożliwić bardziej ukierunkowaną ocenę techniczną w przyszłości, obecne wyłączenie określone w pozycji 7c)-I załącznika III do dyrektywy 2011/65/UE należy podzielić na dwa punkty, a mianowicie 7c)-V w odniesieniu do ołowiu w zastosowaniach szklanych i 7c)-VI w odniesieniu do ołowiu w zastosowaniach ceramicznych. W pozycjach tych należy określić zastosowania techniczne.
(11)W ocenie, o której mowa w motywie 7, stwierdzono, że chociaż z naukowego punktu widzenia możliwe jest zastąpienie ołowiu w ceramicznych dielektrycznych elementach kondensatorów wysokiego napięcia w niektórych zastosowaniach w ramach wyłączenia określonego w pkt 7c)-II załącznika III do dyrektywy 2011/65/UE, nie jest to technicznie wykonalne w przypadku większości zastosowań. Ponadto takie kondensatory bezołowiowe w praktyce nie są wystarczająco niezawodne. W związku z tym wnioskowane przedłużenie spełnia kryteria określone w art. 5 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze i drugie dyrektywy 2011/65/UE.
(12)Przedłużone wyłączenia należy przyznawać z okresami obowiązywania uwzględniającymi wnioski techniczne z oceny, o której mowa w motywie 7. Wyłączenie określone w pkt 7c)-I załącznika III do dyrektywy 2011/65/UE należy przedłużyć na krótki okres obowiązywania zgodnie z art. 5 ust. 2 akapit pierwszy dyrektywy 2011/65/UE. Daty wygaśnięcia wyłączenia określonego w pkt 7c)-II oraz wyłączeń, które mają zostać określone w pkt 7c)–V i 7c)-VI załącznika III do tej dyrektywy, powinny uwzględniać minimalny okres 18 miesięcy przed datą wygaśnięcia, w którym należy składać wnioski o przedłużenie zgodnie z art. 5 ust. 5 akapit pierwszy dyrektywy 2011/65/UE.
(13)Ze względu na pozostałe krótkoterminowe przedłużenie wyłączenia określonego w pkt 7c)-I załącznika III do dyrektywy 2011/65/UE należy ustalić jedną datę wygaśnięcia dla wszystkich kategorii sprzętu elektrycznego i elektronicznego określonych w załączniku I do dyrektywy 2011/65/UE.
(14)Przedłużenie wyłączeń nie obniża poziomu ochrony środowiska i zdrowia przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady.
(15)Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2011/65/UE,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
W załączniku III do dyrektywy 2011/65/UE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej dyrektywy.
Artykuł 2
1)Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia [ostatni dzień 6. miesiąca po dacie wejścia w życie niniejszej dyrektywy] r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.
Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia [ostatni dzień 6. miesiąca po dacie wejścia w życie niniejszej dyrektywy + 1 dzień] r.
Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.
2.Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.
Artykuł 3
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 4
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 8.9.2025 r.
W imieniu Komisji
Przewodnicząca
Ursula VON DER LEYEN