(1)

W dniu 26 lutego 2011 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1970 (2011), nakładając tym samym na Libię embargo na broń.

(2)

W swojej rezolucji nr 2292 (2016) RB ONZ upoważniła państwa działające na szczeblu krajowym lub za pośrednictwem organizacji regionalnych do przeprowadzania inspekcji na pełnym morzu u wybrzeży Libii statków, co do których istnieją uzasadnione podstawy, by przypuszczać, że statki te przewożą broń lub powiązane materiały do lub z Libii, bezpośrednio lub pośrednio, z naruszeniem embarga na broń nałożonego przez ONZ na Libię, i postanowiła, że państwa, po odkryciu podczas takich inspekcji przedmiotów zabronionych na mocy embarga na broń nałożonego na Libię, mają zająć takie przedmioty i je unieszkodliwić.

(3)

Decyzja Rady (WPZiB) 2020/472 (2) stanowi, że podstawowym zadaniem unijnej operacji morskiej EUNAVFOR MED IRINI jest przyczynianie się do wdrażania nałożonego przez ONZ na Libię embarga na broń.

(4)

W tym celu art. 2 ust. 3 decyzji (WPZiB) 2020/472 stanowi, że zgodnie z odpowiednimi rezolucjami Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych takimi jak rezolucje RB ONZ nr 1970 (2011) i nr 2473 (2019), w szczególności rezolucją RB ONZ nr 2292 (2016), oraz zgodnie z potrzebami, EUNAVFOR MED IRINI przeprowadza, na uzgodnionym obszarze działań, na morzu pełnym u wybrzeży Libii, inspekcje statków płynących do Libii lub z Libii, w przypadku gdy zaistnieją uzasadnione podstawy, aby podejrzewać, że takie statki przewożą broń lub powiązane materiały do Libii lub z Libii, bezpośrednio lub pośrednio, z naruszeniem embarga na broń nałożonego na Libię, oraz że EUNAVFOR MED IRINI ma podejmować stosowne działania w celu przejęcia i unieszkodliwienia takich towarów.

(5)

Ponadto art. 2 ust. 5 decyzji (WPZiB) 2020/472 stanowi, że mając na uwadze wyjątkowe wymogi operacyjne, oraz na zaproszenie państwa członkowskiego, EUNAVFOR MED IRINI może przekierowywać statki do portów tego państwa członkowskiego oraz dokonywać unieszkodliwiania przejętej broni i powiązanych materiałów, w tym poprzez ich przechowywanie, niszczenie lub przekazanie państwu członkowskiemu lub stronie trzeciej. Stanowi on również, że unieszkodliwianie przejętej broni i powiązanych materiałów może zostać dokonane z pomocą państwa członkowskiego, które zobowiązuje się do możliwie najszybszego zakończenia procedur wymaganych do unieszkodliwienia przejętych przedmiotów, w ramach mającego zastosowanie prawa i procedur.

(6)

Decyzja Rady (WPZiB) 2023/1439 (3) wprowadza przepis decyzji (WPZiB) 2015/1333, zgodnie z którym takie państwo członkowskie jest zobowiązane do wprowadzenia środków niezbędnych do ułatwienia unieszkodliwienia, w imieniu EUNAVFOR MED IRINI, broni i powiązanych materiałów przejętych przez EUNAVFOR MED IRINI na pełnym morzu zgodnie z jego mandatem.

(7)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania tego przepisu we wszystkich państwach członkowskich konieczne jest podjęcie działań regulacyjnych na szczeblu Unii.

(8)

Rozporządzenie Rady (UE) 2016/44 (4) nadaje skuteczność decyzji (WPZiB) 2015/1333. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2016/44,

(1)

W sekcji 1.1.3 części 1 załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 wymieniono uwagi, które są przypisane do jednej lub wielu pozycji zharmonizowanej klasyfikacji i oznakowania i odnoszą się do identyfikacji, klasyfikacji i oznakowania substancji, jak również klasyfikacji i oznakowania mieszanin.

(2)

W opinii z 11 czerwca 2020 r. dotyczącej kwasu 2-etyloheksanowego i jego soli (2) Komitet ds. Oceny Ryzyka (RAC) działający przy Europejskiej Agencji Chemikaliów zalecił dodanie nowej uwagi w części 1 sekcja 1.1.3.1 załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 w celu wyjaśnienia, że klasyfikacja obejmująca grupę substancji w tej samej pozycji opiera się wyłącznie na niebezpiecznych właściwościach tej części substancji, która jest wspólna dla wszystkich substancji wymienionych w danej pozycji. Według RAC w przypadku części substancji, które nie są wspólne należy ocenić, czy ich niebezpieczne właściwości mogą uzasadniać surowszą klasyfikację (wyższą kategorię) lub szerszą klasyfikację (w tym dodatkowe zróżnicowanie, narządy docelowe lub zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia) dla tej samej klasy zagrożenia. W części 1 sekcja 1.1.3.1 załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 należy zatem dodać nową uwagę X. Ponieważ uwaga ta może zostać przypisana w przyszłości innym substancjom o takich samych właściwościach, należy ją sformułować w taki sposób, aby nie ograniczała się do tej konkretnej pozycji.

(3)

W opinii RAC z dnia 20 września 2019 r. dotyczącej kwasu borowego; tritlenku diboru; heptatlenku disodu tetraboru, hydratu; tetraboranu disodu bezwodnego; soli sodowej kwasu ortoborowego; dekahydratu tetraboranu disodu i pentahydratu tetraboranu disodu (3), a także opinii RAC z dnia 11 czerwca 2020 r. dotyczącej kwasu 2-etyloheksanowego i jego soli, opisano dowody naukowe na to, że działanie szkodliwe na rozrodczość każdej z tych grup substancji wynika z występowania indywiduum chemicznego wspólnego dla wszystkich członków danej grupy. Rozpatrując propozycje dotyczące zharmonizowanej klasyfikacji niektórych związków boru oraz kwasu 2-etyloheksanowego i jego soli, eksperci państw członkowskich, z którymi konsultowano się w ramach grupy ekspertów CARACAL (właściwe organy ds. rozporządzeń w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) oraz klasyfikacji, oznakowania i pakowania (CLP)), zwrócili się o dodanie nowych uwag w sekcji 1.1.3.2 części 1 załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008. Jak wynika z dyskusji na forum grupy ekspertów CARACAL, uwagi te są niezbędne, aby umożliwić dokładniejszą identyfikację zagrożenia stwarzanego przez mieszaniny, które zawierają kilka substancji należących do tej samej „pozycji grupowej”. Zasada addytywności powinna mieć zastosowanie do substancji, w przypadku których stwarzane zagrożenie wynika z obecności lub utworzenia wspólnego indywiduum chemicznego. W związku z tym konieczne jest uwzględnienie udziału tych substancji w ogólnej niebezpiecznej właściwości mieszaniny, proporcjonalnie do ich stężenia, poprzez porównanie mających zastosowanie ogólnych lub specyficznych stężeń granicznych z sumą stężeń obecnych substancji. W sekcji 1.1.3.2 części 1 załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 należy zatem dodać dwie nowe uwagi: uwagę 11 i uwagę 12. Uwaga 11 powinna być przypisana kwasowi borowemu i jego solom oraz innym związkom borowym uwalniającym kwas borowy/boran ze względu na specyfikę przedmiotowych pozycji, należy ją zatem sformułować w taki sposób, aby była ona specyficzna dla tych pozycji. Uwaga 12 może zostać przypisana w przyszłości substancjom innym niż kwas 2-etyloheksanowy i jego sole, należy ją zatem sformułować w taki sposób, aby nie ograniczała się do tej konkretnej pozycji.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1272/2008,

(1)

Tabela 3 w części 3 załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 zawiera wykaz zharmonizowanej klasyfikacji i oznakowania substancji stwarzających zagrożenie na podstawie kryteriów ustanowionych w częściach 2–5 załącznika I do tego rozporządzenia.

(2)

Zgodnie z art. 37 rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 Europejskiej Agencji Chemikaliów („Agencja”) zostały przedłożone wnioski o wprowadzenie zharmonizowanej klasyfikacji i oznakowania niektórych substancji oraz o zaktualizowanie lub usunięcie zharmonizowanej klasyfikacji i oznakowania niektórych innych substancji. Komitet ds. Oceny Ryzyka Agencji („RAC”) przyjął opinie w sprawie tych wniosków po uwzględnieniu uwag otrzymanych od zainteresowanych stron.

(3)

W opinii RAC z dnia 20 września 2019 r. dotyczącej kwasu borowego, tritlenku diboru, heptatlenku disodu tetraboru, hydratu, tetraboranu disodu, bezwodnego, soli sodowej kwasu ortoborowego, dekahydratu tetraboranu disodu i pentahydratu tetraboranu disodu (2), a także opinii RAC z dnia 11 czerwca 2020 r. dotyczącej kwasu 2-etyloheksanowego i jego soli (3) opisano dowody naukowe wskazujące, że działanie szkodliwe na rozrodczość każdej z tych grup substancji wynika z jednostki molekularnej wspólnej dla wszystkich członków grupy substancji. Eksperci z państw członkowskich, z którymi konsultowano się w ramach grupy ekspertów Komisji CARACAL (właściwe organy ds. rozporządzeń REACH i CLP), zwrócili się zatem o dodanie uwag do wpisów dotyczących grup substancji, o których mowa w tych opiniach RAC z 2019 r. i 2020 r., w celu zajęcia się sytuacją, gdy kilka substancji należących do jednej z tych grup jest obecnych razem w mieszaninie, oraz zapewnienia, że stężenie graniczne mające zastosowanie do klasyfikacji mieszaniny należy porównać z sumą stężeń tych substancji. Uwagi te zostały dodane do części 1 sekcja 1.1.3.2 załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2023/1434 z dnia 25 kwietnia 2023 r. zmieniającym, w celu dostosowania do postępu naukowo-technicznego, rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin w zakresie dodania uwag w załączniku VI część 1 sekcja 1.1.3 (4) jako uwaga 11 i uwaga 12. Należy zatem dodać odniesienie do uwagi 11 do wpisów dotyczących kwasu borowego, tritlenku diboru, heptatlenku disodu tetraboru, hydratu, tetraboranu disodu, bezwodnego, soli sodowej kwasu ortoborowego, dekahydratu tetraboranu disodu i pentahydratu tetraboranu disodu oraz odniesienia do uwagi 12 do wpisu dotyczącego kwasu 2-etyloheksanowego i jego soli.

(4)

W swojej opinii z dnia 11 czerwca 2020 r. dotyczącej kwasu 2-etyloheksanowego i jego soli RAC zalecił dodanie uwagi do tego wpisu, aby uwzględnić możliwość, że o ile wpis dotyczący tej grupy substancji opiera się na właściwościach toksycznych wspólnej części tych substancji, o tyle inna, specyficzna dla danej substancji część tych substancji może uzasadniać klasyfikację w wyższej kategorii lub klasyfikację o szerszym zakresie, np. w tym dodatkowe zróżnicowanie, organy docelowe lub zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia, w odniesieniu do niektórych substancji we wpisie. Uwaga taka została dodana do części 1 sekcja 1.1.3.1 załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 rozporządzeniem delegowanym (UE) 2023/1434 jako uwaga X. Należy zatem dodać odniesienie do uwagi X do wpisu dotyczącego kwasu 2-etyloheksanowego i jego soli.

(5)

Eksperci z państw członkowskich, z którymi skonsultowano się w ramach grupy ekspertów CARACAL, zasugerowali, że obecna uwaga A powinna mieć zastosowanie do kwasu 2-etyloheksanowego i jego soli. Uwaga A stanowi, że w przypadku substancji objętych wpisem o ogólnym opisie, takim jak „…związki” lub „sole…”, dostawca jest zobowiązany do podania na etykiecie właściwej nazwy. Ponieważ wpis dotyczący kwasu 2-etyloheksanowego i jego soli zawiera taki ogólny opis, do wpisu tego należy dodać odniesienie do uwagi A.

(6)

Ponieważ rozporządzenie delegowane (UE) 2023/1434 zostało przyjęte w dniu 25 kwietnia 2023 r., uwagi zawarte w tym rozporządzeniu nie mogły zostać dodane do tabeli 3 w załączniku VI w momencie przyjęcia rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2021/849 (5) i rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2022/692 (6), w których dodano odpowiednie pozycje do tabeli 3 w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008. Należy zatem zaktualizować wpisy dotyczące kwasu borowego; tritlenku diboru; heptatlenku disodu tetraboru, hydratu; tetraboranu disodu, bezwodnego; soli sodowej kwasu ortoborowego; dekahydratu tetraboranu disodu; pentahydratu tetraboranu disodu poprzez dodanie odniesienia do uwagi 11 do każdego z nich. Konieczna jest również aktualizacja wpisu dotyczącego kwasu 2-etyloheksanowego i jego soli poprzez dodanie do tego wpisu odniesienia do uwagi 12 i uwagi X.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1272/2008.

(8)

Nie należy natychmiast wymagać zgodności ze zmienionymi zharmonizowanymi klasyfikacjami, ponieważ dostawcy potrzebują czasu na dostosowanie oznakowania i opakowań substancji i mieszanin do zmienionych zharmonizowanych klasyfikacji oraz na sprzedaż istniejących zapasów substancji i mieszanin. Okres ten umożliwiłby również dostawcom podjęcie działań niezbędnych do zapewnienia zgodności z innymi wymogami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 1272/2008 zmienionym niniejszym rozporządzeniem. Dostawcy powinni jednak mieć możliwość stosowania zmienionych zharmonizowanych klasyfikacji oraz odpowiedniego dostosowania oznakowania i opakowań, na zasadzie dobrowolności, od momentu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, tak aby zapewnić wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska oraz zaoferować dostawcom wystarczającą elastyczność,

(1)

Dyrektywą Komisji 2006/75/WE (2) włączono dimoksystrobinę jako substancję czynną do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG (3).

(2)

Zgodnie z art. 78 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 substancje czynne włączone do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG uznaje się za zatwierdzone rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009 i są one wymienione w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (4).

(3)

Zatwierdzenie substancji czynnej dimoksystrobina, określonej w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011, wygasa w dniu 31 stycznia 2024 r.

(4)

Wniosek o odnowienie zatwierdzenia substancji czynnej dimoksystrobina przedłożono Węgrom, państwu członkowskiemu pełniącemu rolę sprawozdawcy, oraz Irlandii, państwu członkowskiemu pełniącemu rolę współsprawozdawcy, zgodnie z art. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 844/2012 (5) w terminie określonym w tym artykule.

(5)

Wnioskodawca złożył również dodatkową dokumentację wymaganą na mocy art. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 844/2012 państwu członkowskiemu pełniącemu rolę sprawozdawcy, państwu członkowskiemu pełniącemu rolę współsprawozdawcy, Komisji oraz Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”). Państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy stwierdziło, że wniosek jest kompletny.

(6)

Państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy w porozumieniu z państwem członkowskim pełniącym rolę współsprawozdawcy przygotowało projekt sprawozdania z oceny w sprawie odnowienia i w dniu 1 września 2017 r. przedłożyło go Urzędowi i Komisji. W projekcie sprawozdania z oceny w sprawie odnowienia państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy zaproponowało odnowienie zatwierdzenia substancji czynnej dimoksystrobina.

(7)

Urząd podał do wiadomości publicznej dodatkową dokumentację skróconą. Urząd udostępnił również projekt sprawozdania z oceny w sprawie odnowienia wnioskodawcy i państwom członkowskim w celu zgłoszenia uwag i rozpoczął konsultacje publiczne na ten temat. Otrzymane uwagi Urząd przekazał Komisji.

(8)

W styczniu i czerwcu 2022 r. Urząd przeprowadził konsultacje eksperckie z dziedziny toksykologii ssaków, losów i zachowania przedmiotowej substancji w środowisku oraz ekotoksykologii. W wyniku tych konsultacji Urząd wskazała na obawy, w szczególności w odniesieniu do zanieczyszczenia wód gruntowych istotnymi toksykologicznie metabolitami dimoksystrobiny.

(9)

W dniu 12 sierpnia 2022 r., w świetle stwierdzonych przez Urząd obaw dotyczących zanieczyszczenia wód gruntowych, Komisja zwróciła się do Urzędu o wydanie oświadczenia zawierającego streszczenie głównych ustaleń Urzędu odnoszących się do oceny substancji czynnej dimoksystrobina w odniesieniu do jej losów w środowisku, zachowania i ekotoksykologii.

(10)

W dniu 11 października 2022 r. Urząd przekazał to oświadczenie Komisji (6).

(11)

W swoim oświadczeniu Urząd potwierdził, że istnieje krytyczny obszar budzący obawy w odniesieniu do wszystkich reprezentatywnych zastosowań substancji czynnej, w szczególności potencjalnie wysokie prawdopodobieństwo zanieczyszczenia wód gruntowych istotnymi toksykologicznie metabolitami dimoksystrobiny (505M08 i 505M09) we wszystkich warunkach geoklimatycznych przedstawionych w scenariuszach oceny wód gruntowych.

(12)

W dniu 8 grudnia 2022 r. Komisja przedstawiła Stałemu Komitetowi ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz projekt sprawozdania w sprawie odnowienia, a w dniu 25 stycznia 2023 r. – projekt niniejszego rozporządzenia.

(13)

Komisja zwróciła się do wnioskodawcy o przedstawienie uwag do oświadczenia Urzędu. Ponadto, zgodnie z art. 14 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 844/2012, Komisja zwróciła się do wnioskodawcy o przedstawienie uwag do projektu sprawozdania w sprawie odnowienia. Wnioskodawca przedstawił uwagi, które zostały dokładnie przeanalizowane.

(14)

Mimo argumentów przedstawionych przez wnioskodawcę nie udało się wyeliminować obaw związanych z losami dimoksystrobiny w środowisku, jej zachowaniem i ekotoksykologią.

(15)

W związku z tym nie ustalono, aby dimoksystrobina spełniała kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. Dlatego też nie należy odnawiać zatwierdzenia tej substancji czynnej.

(16)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 540/2011.

(17)

W rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2015/408 (7) wymieniono dimoksystrobinę jako substancję kwalifikującą się do zastąpienia. Wobec nieodnowienia zatwierdzenia dimoksystrobiny wymienienie tej substancji w wykazie nie ma już znaczenia. W załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/408 należy zatem skreślić pozycję dotyczącą dimoksystrobiny.

(18)

Państwom członkowskim należy dać czas na cofnięcie zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające dimoksystrobinę.

(19)

Jeśli zgodnie z art. 46 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 państwa członkowskie przyznają dodatkowy okres na zużycie zapasów środków ochrony roślin zawierających dimoksystrobinę, okres ten nie powinien przekraczać 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(20)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2023/115 (8) przedłużono okres zatwierdzenia dimoksystrobiny do dnia 31 stycznia 2024 r., aby umożliwić zakończenie procedury odnowienia przed wygaśnięciem zatwierdzenia tej substancji. Jednakże z uwagi na to, że decyzję o nieodnowieniu zatwierdzenia podjęto przed upływem tego przedłużonego okresu zatwierdzenia, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie przed tą datą.

(21)

Niniejsze rozporządzenie nie wyklucza możliwości złożenia kolejnego wniosku dotyczącego zatwierdzenia dimoksystrobiny na podstawie art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(22)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Dyrektywa 2011/65/UE nakłada na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia, aby sprzęt elektryczny i elektroniczny wprowadzany do obrotu nie zawierał substancji niebezpiecznych wymienionych w załączniku II do tej dyrektywy. Ograniczenie to nie dotyczy określonych zastosowań objętych wyłączeniem wymienionych w załączniku IV do tej dyrektywy.

(2)

W załączniku I do dyrektywy 2011/65/UE wymieniono kategorie sprzętu elektrycznego i elektronicznego, którego dotyczy ta dyrektywa.

(3)

Rtęć jest substancją objętą ograniczeniami wymienioną w załączniku II do dyrektywy 2011/65/UE.

(4)

W dniu 26 kwietnia 2021 r. Komisja otrzymała wniosek, złożony zgodnie z art. 5 ust. 3 dyrektywy 2011/65/UE, o umieszczenie w wykazie w załączniku IV do tej dyrektywy wyłączenia dotyczącego rtęci w przetwornikach ciśnienia topnienia do reometrów kapilarnych w temperaturach powyżej 300 °C i ciśnieniach powyżej 1 000 barów („wnioskowane wyłączenie”).

(5)

Stosowany przetwornik ciśnienia, wbudowany w reometry kapilarne, składa się z elementów elektrycznych i stanowi elektryczne urządzenie pomiarowe objęte zakresem dyrektywy 2011/65/UE. Reometry kapilarne, których dotyczy wnioskowane wyłączenie, należą do kategorii 9 („przyrządy do nadzoru i sterowania”) wymienionej w załączniku I do dyrektywy 2011/65/UE.

(6)

W ocenie wniosku o przyznanie wyłączenia, która obejmowała badanie techniczne i naukowe (2), stwierdzono, że zastąpienie rtęci w przetwornikach ciśnienia topnienia do reometrów kapilarnych w temperaturach powyżej 300 °C i ciśnieniach powyżej 1 000 barów jest obecnie naukowo i technicznie niewykonalne. Ocena obejmowała konsultacje z zainteresowanymi stronami wymagane w art. 5 ust. 7 dyrektywy 2011/65/UE.

(7)

Spełniony jest jeden z odnośnych warunków określonych w art. 5 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2011/65/UE, a mianowicie to, że usunięcie i zastąpienie jest naukowo lub technicznie niewykonalne.

(8)

Należy zatem przyznać wnioskowane wyłączenie, uwzględniając objęte nim zastosowania w załączniku IV do dyrektywy 2011/65/UE w odniesieniu do sprzętu elektrycznego i elektronicznego kategorii 9.

(9)

Aby zapewnić zgodność z przyszłymi ograniczeniami dotyczącymi produktów z dodatkiem rtęci wynikającymi z rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/852 (3), konieczne jest ograniczenie okresu obowiązywania wyłączenia do dnia 31 grudnia 2025 r. Okres ten ustala się zgodnie z art. 5 ust. 2 akapit pierwszy dyrektywy 2011/65/UE.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2011/65/UE,

(1)

Dyrektywy Komisji 2003/90/WE (3) i 2003/91/WE (4) mają na celu zapewnienie, aby odmiany gatunków roślin rolniczych i roślin warzywnych, które państwa członkowskie włączają do swoich krajowych katalogów, były zgodne z protokołami ustanowionymi przez Wspólnotowy Urząd Ochrony Odmian Roślin (CPVO). W szczególności dyrektywy te mają na celu zapewnienie zgodności z przepisami dotyczącymi cech minimalnych objętych badaniem oraz minimalnych warunków badania niektórych odmian gatunków roślin rolniczych i roślin warzywnych. W odniesieniu do gatunków nieobjętych protokołami CPVO dyrektywy te mają na celu zapewnienie zgodności z wytycznymi Międzynarodowego Związku Ochrony Nowych Odmian Roślin (UPOV).

(2)

CPVO i UPOV zaktualizowały obowiązujące protokoły, w szczególności w odniesieniu do konopi siewnych, czosnku, kalarepy, cykorii liściowej, arbuza i rzepy białej. Zmiany te powinny znaleźć odzwierciedlenie w prawie Unii.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywy 2003/90/WE i 2003/91/WE.

(4)

Państwa członkowskie powinny stosować nowe przepisy od dnia 1 stycznia 2024 r. Aby jednak nie zakłócać badań urzędowych, zastosowanie powinny mieć następujące zasady. W przypadku odmian, które nie zostały jeszcze zatwierdzone do włączenia do wspólnego katalogu odmian gatunków roślin rolniczych lub roślin warzywnych, urzędowe badania, które rozpoczęły się przed dniem 1 stycznia 2024 r. i których jeszcze nie zakończono, należy kontynuować zgodnie z dyrektywą 2003/90/WE lub dyrektywą 2003/91/WE w brzmieniu obowiązującym przed ich zmianą na mocy niniejszej dyrektywy.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

W dniu 31 lipca 2015 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2015/1333 (1) w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii.

(2)

Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) w swojej rezolucji nr 2292 (2016) upoważniła państwa działające na szczeblu krajowym lub za pośrednictwem organizacji regionalnych do przeprowadzania na pełnym morzu u wybrzeży Libii inspekcji statków, co do których istnieją uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że przewożą broń lub powiązane materiały do Libii lub z Libii, bezpośrednio lub pośrednio, z naruszeniem embarga na broń nałożonego przez ONZ na Libię, i postanowiła, że państwa, po odkryciu podczas takich inspekcji przedmiotów zakazanych na mocy embarga na broń nałożonego na Libię, mają zająć takie przedmioty i je unieszkodliwić.

(3)

Decyzja Rady (WPZiB) 2020/472 (2) stanowi, że podstawowym zadaniem unijnej operacji morskiej EUNAVFOR MED IRINI jest przyczynianie się do wdrażania embarga na broń nałożonego przez ONZ na Libię.

(4)

W tym celu art. 2 ust. 3 decyzji (WPZiB) 2020/472 stanowi, że zgodnie z odpowiednimi rezolucjami Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ), w szczególności z rezolucją RB ONZ nr 2292 (2016), oraz zgodnie z potrzebami, EUNAVFOR MED IRINI przeprowadza, na uzgodnionym obszarze działań, na morzu pełnym u wybrzeży Libii, inspekcje statków płynących do Libii lub z Libii, w przypadku gdy zaistnieją uzasadnione podstawy, aby podejrzewać, że takie statki przewożą broń lub powiązane materiały do Libii lub z Libii, bezpośrednio lub pośrednio, z naruszeniem embarga na broń nałożonego na Libię, oraz że EUNAVFOR MED IRINI ma podejmować odpowiednie działania w celu przejęcia i unieszkodliwienia takich przedmiotów.

(5)

Ponadto art. 2 ust. 5 decyzji (WPZiB) 2020/472 stanowi, że mając na uwadze wyjątkowe wymogi operacyjne, oraz na zaproszenie państwa członkowskiego, EUNAVFOR MED IRINI może przekierowywać statki do portów tego państwa członkowskiego oraz dokonywać unieszkodliwienia przejętej broni i powiązanych materiałów, w tym poprzez ich przechowywanie, niszczenie lub przekazanie państwu członkowskiemu lub stronie trzeciej. Stanowi on również, że unieszkodliwienie przejętej broni i powiązanych materiałów może zostać dokonane z pomocą państwa członkowskiego, które zobowiązuje się do możliwie najszybszego zakończenia procedur wymaganych do unieszkodliwienia przejętych przedmiotów, w ramach mających zastosowanie przepisów i procedur.

(6)

Należy zatem wprowadzić odpowiednie przepisy w celu zapewnienia, by takie państwo członkowskie było zobowiązane do podjęcia niezbędnych środków w celu ułatwienia unieszkodliwiania, w imieniu EUNAVFOR MED IRINI, broni i powiązanych materiałów przejętych na pełnym morzu przez EUNAVFOR MED IRINI zgodnie z jej mandatem.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję (WPZiB) 2015/1333,

(1)

W decyzji Rady (WPZiB) 2021/509 (1) ustanawia się Europejski Instrument na rzecz Pokoju (zwany dalej „EPF”) w celu finansowania przez państwa członkowskie działań Unii w ramach wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB), służących utrzymaniu pokoju, zapobieganiu konfliktom i umacnianiu bezpieczeństwa międzynarodowego na podstawie art. 21 ust. 2 lit. c) Traktatu. W szczególności, zgodnie z art. 1 ust. 2 decyzji (WPZiB) 2021/509, EPF ma być wykorzystywany na finansowanie środków pomocy, takich jak działania mające na celu wzmocnienie zdolności państw trzecich oraz organizacji regionalnych i międzynarodowych dotyczących kwestii wojskowych i obronnych.

(2)

W związku z kryzysem dotykającym środkową część Sahelu pogorszeniu uległy warunki bezpieczeństwa w północnych regionach nadbrzeżnych państw Zatoki Gwinejskiej, a mianowicie Ghany, Wybrzeża Kości Słoniowej, Beninu i Togo.

(3)

W świetle coraz trudniejszej sytuacji w zakresie bezpieczeństwa ważne jest wzmocnienie sił obrony i bezpieczeństwa w celu umożliwienia i wspierania wysiłków stabilizacyjnych w Ghanie. W tym kontekście i w pełni uwzględniając fakt, że sytuacja wymaga zintegrowanej reakcji, jednym z kluczowych priorytetów Unii jest długoterminowy pokój i bezpieczeństwo w Ghanie.

(4)

W dniu 5 maja 2023 r. Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa otrzymał od Ghany wniosek o udzielenie przez Unię pomocy siłom zbrojnym Ghany w nabywaniu kluczowego sprzętu na potrzeby wzmocnienia zdolności operacyjnych jednostek wojskowych rozmieszczonych w północnej części kraju w celu zwalczania ugrupowań zbrojnych oraz reagowania na ich ataki terrorystyczne i ograniczania możliwości dokonywania ataków terrorystycznych przez te ugrupowania.

(5)

Środki pomocy mają być realizowane z uwzględnieniem zasad i wymogów określonych w decyzji (WPZiB) 2021/509, w szczególności w zgodności ze wspólnym stanowiskiem Rady 2008/944/WPZiB (2), oraz zgodnie z przepisami dotyczącymi realizacji dochodów i wydatków finansowanych w ramach EPF.

(6)

Rada potwierdza, że jest zdecydowana chronić, propagować i realizować prawa człowieka, podstawowe wolności i zasady demokratyczne, a także umacniać praworządność i dobre sprawowanie władzy zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych, Powszechną deklaracją praw człowieka i prawem międzynarodowym, w szczególności prawem międzynarodowym praw człowieka oraz międzynarodowym prawem humanitarnym,