(1)

Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/338 (2) zmieniono art. 57 dyrektywy 2014/65/UE w odniesieniu do mechanizmów kontroli zarządzania pozycjami.

(2)

Zgodnie z tymi zmianami w art. 57 dyrektywy 2014/65/UE systemy obrotu, w których prowadzony jest obrót towarowymi instrumentami pochodnymi, muszą posiadać i stosować skuteczne mechanizmy kontroli zarządzania pozycjami, aby zapobiegać zakłóceniom obrotu i przeciwdziałać im, wspierać prawidłową wycenę i warunki rozliczania oraz zapewniać efektywność rynków.

(3)

Skuteczne mechanizmy kontroli zarządzania pozycjami obejmują na przykład rozwiązania prawne umożliwiające uzyskiwanie i wykorzystywanie danych posiadaczy pozycji końcowych i jednostek dominujących, a także rozwiązania techniczne, takie jak sprawozdania i wskaźniki służące na przykład do opracowania tabeli wskaźników pozycji. W związku z tym skuteczne mechanizmy kontroli zarządzania pozycjami powinny być ściśle powiązane z bieżącym monitorowaniem prowadzonym przez system obrotu i opierać się na tym monitorowaniu.

(4)

W celu zapewnienia, aby istnienie pozycji nie miało nadmiernego wpływu na ustalanie poziomu cen rynkowych na podstawie czynników podaży i popytu, oraz w celu identyfikowania tworzenia się koncentracji pozycji, które mogłoby spowodować zakłócenie cen, manipulacje na rynku lub inne nieuczciwe praktyki handlowe, systemy obrotu powinny wiedzieć o dużych pozycjach posiadanych przez posiadaczy pozycji końcowych i jednostki dominujące w rozliczanych fizycznie towarowych instrumentach pochodnych oraz powodach utrzymywania tych pozycji. Ponieważ rzeczywista podaż fizycznego towaru bazowego jest ograniczona do jego skończonej ilości, rozliczane fizycznie towarowe instrumenty pochodne są bardziej podatne na zakłócenia obrotu, takie jak zawężenia rynku (ang. market squeezes) lub „zapędzanie w kozi róg” (ang. market cornering), a więc sytuacje, w których kontrahenci mogliby wykorzystać pozycję dominującą do utrzymywania ceny towarowego instrumentu pochodnego lub towaru bazowego na sztucznym poziomie. W związku z tym należy identyfikować duże pozycje w towarowych instrumentach pochodnych, które z założenia są rozliczane fizycznie, jak również w towarowych instrumentach pochodnych, które mogą być fizycznie rozliczane na życzenie kupującego lub sprzedającego.

(5)

Systemy obrotu powinny określać, co stanowi dużą pozycję, biorąc pod uwagę wielkość i skład danego rynku. W tym celu systemy obrotu powinny ustanowić kryteria jakościowe lub ilościowe stosowane do identyfikacji takich dużych ekspozycji, oraz powinny dysponować procedurami umożliwiającymi identyfikację wszystkich pozycji posiadanych przez dowolną osobę, które przekraczają takie wcześniej ustalone poziomy odpowiedzialności. Kryteriami ilościowymi i jakościowymi mogą być m.in. wielkość wszystkich otwartych pozycji w towarowym instrumencie pochodnym, udział w pozycji posiadacza pozycji, zmienność rynków oraz cechy rynku towaru bazowego. W przypadku przekroczenia takich poziomów system obrotu powinien starać się zrozumieć powody tworzenia się koncentracji tej dużej pozycji. W tym celu system obrotu powinien ocenić, czy konieczne jest zwrócenie się do osoby posiadającej tę dużą pozycję o dodatkowe informacje, biorąc w szczególności pod uwagę, jak często pozycje posiadane przez tę osobę przekraczają poziomy odpowiedzialności oraz zakres przekroczenia tych poziomów. Informacje takie mogą obejmować, między innymi, pozycje w powiązanych produktach, ekonomiczne uzasadnienie otwartej pozycji oraz działalność na powiązanym rynku towaru bazowego. Na podstawie już dostępnych informacji lub informacji zebranych na podstawie wniosku o udzielenie informacji system obrotu powinien w razie potrzeby podjąć odpowiednie działania.

(6)

Ważne jest, aby ustalone poziomy odpowiedzialności pozostawały adekwatne i skuteczne do osiągnięcia zamierzonego celu oraz aby właściwy organ był informowany o metodyce stosowanej do ustalania i aktualizowania tych poziomów odpowiedzialności.

(7)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.

(8)

Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych przeprowadził otwarte konsultacje publiczne w zakresie projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o poradę do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (3),

(1)

Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/338 (2) zmieniono art. 58 dyrektywy 2014/65/UE w odniesieniu do sprawozdawczości dotyczącej pozycji.

(2)

Zgodnie ze zmienionym art. 58 dyrektywy 2014/65/UE sprawozdawczość dotycząca pozycji nie ma już zastosowania do papierów wartościowych, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 44 lit. c) tej dyrektywy, odnoszących się do towaru lub instrumentu bazowego, o których mowa w sekcji C pkt 10 załącznika I do tej dyrektywy. Należy zatem skreślić odniesienia do tych kategorii instrumentów pochodnych w wykonawczych standardach technicznych ustanowionych w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2017/1093 (3).

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2017/1093.

(4)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt wykonawczych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.

(5)

Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu wykonawczych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o poradę do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (4),

(1)

W rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2020/1226 (2) określono informacje, które strony sekurytyzacji muszą przekazywać Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) – zgodnie z wymogami dotyczącymi zgłoszenia prostych, przejrzystych i standardowych (STS) sekurytyzacji – w odniesieniu do tradycyjnych sekurytyzacji nabytych w drodze prawdziwej sprzedaży, o których mowa w art. 19–22 i art. 23–26 rozporządzenia (UE) 2017/2402.

(2)

Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/557 (3) zmieniono rozporządzenie (UE) 2017/2402, rozszerzając ramy sekurytyzacji STS na bilansowe sekurytyzacje syntetyczne. W związku z tym konieczne jest określenie informacji, które jednostki inicjujące muszą przekazywać ESMA, aby spełnić wymogi dotyczące zgłoszenia STS w odniesieniu do bilansowych sekurytyzacji syntetycznych.

(3)

Aby zapewnić inwestorom, potencjalnym inwestorom i właściwym organom przegląd porównawczy wszystkich rodzajów sekurytyzacji STS, należy zapewnić spójność wszystkich zgłoszeń STS. W związku z tym informacje, które jednostki inicjujące muszą przekazywać na temat zgodności z wymogami STS określonymi w art. 26b–26e rozporządzenia (UE) 2017/2402, powinny być sporządzane w oparciu o podobne standardy i przy podobnym poziomie szczegółowości jak standardy i poziom szczegółowości, które określono w załącznikach I, II i III do rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/1226. W szczególności w przypadku niektórych kryteriów wystarczy zwykłe potwierdzenie zgodności, natomiast inne kryteria wymagają podania dodatkowych informacji. W związku z tym konieczne jest rozróżnienie kryteriów STS, w przypadku których wystarczające jest zwykłe potwierdzenie, od tych, w przypadku których wymagane jest podanie zwięzłego lub szczegółowego wyjaśnienia.

(4)

Bilansowe sekurytyzacje syntetyczne, w przypadku których nie ma obowiązku sporządzenia prospektu zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1129 (4), umożliwiają stronom zawieranie transakcji sekurytyzacyjnych bez ujawniania szczególnie chronionych informacji handlowych. Należy zatem ograniczyć podlegające publikacji informacje dotyczące zgłoszeń STS dokonanych w odniesieniu do takich sekurytyzacji do informacji, które nie są szczególnie chronionymi informacjami handlowymi.

(5)

Aby ułatwić dostęp do informacji istotnych z punktu widzenia wymogów STS, jednostki inicjujące powinny mieć możliwość powoływania się na wszelkie odpowiednie prospekty sporządzone w odniesieniu do bilansowej sekurytyzacji syntetycznej zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/1129 lub na inną odpowiednią dokumentację bazową, o której mowa w art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/2402. Ponadto jednostki inicjujące powinny mieć możliwość powoływania się na wszelkie inne dokumenty dotyczące inwestorów lub jednostek inicjujących, umowy dotyczące ochrony kredytowej, agenta weryfikującego będącego osobą trzecią oraz, o ile jest dostępna, na dokumentację transakcji sporządzoną w odniesieniu do obligacji powiązanych z ryzykiem kredytowym.

(6)

W celu zwiększenia przejrzystości i spójności informacji między wzajemnie powiązanymi polami oraz w celu wyjaśnienia szczególnych cech niektórych sekurytyzacji, w tym sekurytyzacji typu „master trust”, konieczne jest doprecyzowanie informacji, które należy zgłaszać w kolumnach „Nazwa pola” i „Informacje podlegające zgłoszeniu” w odniesieniu do niektórych pól w załącznikach I, II i III do rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/1226.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2020/1226.

(8)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez ESMA.

(9)

ESMA przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych kosztów i korzyści, które mogą się z nim wiązać, oraz zwrócił się o opinię do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (5),

(1)

Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/338 (2) wprowadzono zmiany w art. 57 dyrektywy 2014/65/UE w odniesieniu do między innymi do limitów pozycji, obejmujące również nowe powiązane upoważnienia.

(2)

W celu zwiększenia stabilności i integralności rynków finansowych w Unii należy określić metodę obliczania w zharmonizowany sposób limitów pozycji dla towarowych instrumentów pochodnych. Metoda ta powinna zapobiegać arbitrażowi regulacyjnemu i wspierać spójność, dając jednocześnie właściwym organom wystarczającą elastyczność, aby uwzględnić różnice pomiędzy poszczególnymi rynkami towarowych instrumentów pochodnych oraz rynkami towarów bazowych. Metoda obliczania limitów powinna umożliwić właściwym organom znalezienie równowagi między celem, jakim jest ustalenie limitów na poziomie wystarczająco niskim, by uniemożliwić osobom posiadającym pozycje w towarowych instrumentach pochodnych dokonywanie nadużyć na rynku lub jego zakłócanie, a celami, jakimi są wspieranie prawidłowych procesów wyceny i rozliczania, rozwijanie nowych towarowych instrumentów pochodnych i umożliwianie towarowym instrumentom pochodnym dalszego wspierania funkcjonowania działalności handlowej na rynku towaru bazowego.

(3)

Należy zdefiniować szereg pojęć wynikających z dyrektywy 2014/65/UE oraz terminów technicznych stosowanych w niniejszym rozporządzeniu, tak aby zapewnić jednolite rozumienie przepisów.

(4)

Długie i krótkie pozycje uczestników rynku w danym towarowym instrumencie pochodnym powinny być wzajemnie kompensowane w celu ustalenia rzeczywistej wielkości pozycji posiadanej przez danego uczestnika w dowolnym momencie. Wielkość pozycji posiadanej w ramach umowy opcji lub towarowego instrumentu pochodnego będącego przedmiotem obrotu w tym samym systemie obrotu, która to umowa lub który to instrument stanowi podzbiór głównego kontraktu, należy obliczać na podstawie ekwiwalentu delta. Aby umożliwić kompleksowy, scentralizowany i reprezentatywny ogląd działalności danej osoby oraz aby zapobiec obchodzeniu celu limitu pozycji ustalonego dla głównego kontraktu, zagregowana pozycja posiadana przez daną osobę w towarowym instrumencie pochodnym będącym przedmiotem obrotu w systemie obrotu powinna również obejmować pozycję wynikającą z dezagregacji składników kontraktu na spread dopuszczonego do obrotu jako pojedynczy zbywalny instrument w tym samym systemie obrotu oraz pozycje w towarowych instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu w tym samym systemie obrotu, które stanowią podzbiór głównego kontraktu pod względem ich wielkości (tzw. kontrakty mini) lub terminu wyceny, takie jak kontrakty oparte na saldzie miesięcznym (tzw. kontrakty balmo, z ang. balance-of-the-month).

(5)

Dyrektywa 2014/65/UE wymaga, by wszelkie pozycje posiadane przez osoby trzecie w imieniu danej osoby były uwzględniane przy obliczaniu limitu pozycji tej osoby oraz limitów pozycji, które mają być stosowane zarówno na poziomie podmiotu, jak i na poziomie grupy. Konieczne jest zatem agregowanie pozycji na poziomie grupy. Agregację na poziomie grupy należy przewidzieć jedynie wówczas, gdy jednostka dominująca może kontrolować wykorzystanie pozycji. W związku z tym jednostki dominujące powinny agregować pozycje posiadane przez swoje jednostki zależne z wszystkimi pozycjami, które jednostka dominująca posiada bezpośrednio, w uzupełnieniu agregowania własnych pozycji przez same jednostki zależne. W wyniku takiej agregacji można otrzymać pozycje obliczone na poziomie jednostki dominującej, które są większe lub – ze względu na kompensowanie pozycji długich i krótkich posiadanych przez różne jednostki zależne – mniejsze niż na poziomie poszczególnych jednostek zależnych. Pozycje nie powinny być agregowane na poziomie jednostki dominującej, jeżeli pozycje są posiadane przez przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, które posiadają te pozycje w imieniu swoich inwestorów, a nie w imieniu swoich jednostek dominujących, w przypadku gdy jednostka dominująca nie może kontrolować wykorzystania tych pozycji dla własnych korzyści.

(6)

Zmiany wprowadzone dyrektywą (UE) 2021/338 zawierają wymóg, by limity pozycji miały zastosowanie do kluczowych lub istotnych towarowych instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu w systemach obrotu oraz do ekonomicznie równoważnych kontraktów będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Kluczowe lub istotne towarowe instrumenty pochodne to instrumenty pochodne z otwartymi pozycjami wynoszącymi przynajmniej średnio 300 000 lotów w okresie jednego roku. Ze względu na kluczowe znaczenie towarów rolnych dla obywateli instrumenty pochodne oparte na towarach rolnych oraz związane z nimi ekonomicznie równoważne kontrakty będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym są nadal objęte systemem limitów pozycji poniżej 300 000 lotów. W niniejszym rozporządzeniu należy określić próg płynności, powyżej którego limity pozycji zaczynają mieć zastosowanie do instrumentów pochodnych opartych na towarach rolnych, przy czym instrumenty te należy traktować jako będące przedmiotem obrotu o znacznym wolumenie w systemie obrotu, jeżeli przekroczą one ten próg płynności przez wystarczająco długi okres.

(7)

W przypadku gdy kontrakt będący przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym jest wyceniany na podstawie tego samego towaru bazowego, który jest dostarczany w tym samym miejscu i na takich samych warunkach umownych, i jeżeli jego wynik gospodarczy jest wysoce skorelowany z kontraktem będącym przedmiotem obrotu w systemie obrotu, powinien on być uznany za ekonomicznie równoważny niezależnie od niuansów różniących umowne specyfikacje dotyczących wielkości lotów i daty dostawy. Różnice w rozwiązaniach w zakresie zarządzania ryzykiem potransakcyjnym, takich jak uzgodnienia rozliczeniowe, nie powinny być przeszkodą do uznania tych kontraktów za ekonomicznie równoważne. W celu zapobieżenia niewłaściwej kompensacji potencjalnie dominujących pozycji będących przedmiotem obrotu w systemie obrotu poprzez stosowanie uzgodnień dwustronnych w kontraktach będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym oraz w celu zapewnienia wydajnego funkcjonowania w praktyce systemu limitów pozycji, towarowe instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym mogą wyłącznie w szczególnych okolicznościach zostać uznane za ekonomicznie równoważne kontraktom będącym przedmiotem obrotu w systemie obrotu. Aby zapobiec obchodzeniu limitów pozycji oraz wzmocnić integralność systemu limitów pozycji, definicja ekonomicznie równoważnego kontraktu będącego przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym musi być na tyle wąska, by nie pozwolić danej osobie skompensować pozycji w kontrakcie będącym przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym z wieloma innymi pozycjami. Ponadto swoboda uznania w zakresie spójnego wyboru pozycji, z którymi kompensowana jest pozycja w kontrakcie będącym przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, powinna być ograniczona do szczególnych okoliczności, gdy taki kontrakt będący przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym jest ekonomicznie równoważny więcej niż jednemu towarowemu instrumentowi pochodnemu będącemu przedmiotem obrotu w systemie obrotu w Unii.

(8)

W celu ustalenia, które pozycje w towarowych instrumentach pochodnych są obiektywnie mierzalne jako zmniejszające ryzyko bezpośrednio związane z działalnością handlową, należy określić pewne kryteria, w tym stosowanie księgowej definicji umowy zabezpieczenia opartej na międzynarodowych standardach sprawozdawczości finansowej (MSSF). Ta księgowa definicja powinna również być stosowana przez podmioty niefinansowe, nawet jeżeli nie stosują one przepisów MSSF na szczeblu podmiotu.

(9)

Ponadto podmioty niefinansowe powinny mieć możliwość stosowania technik zarządzania ryzykiem w celu zmniejszenia ogólnego ryzyka związanego z ich działalnością handlową lub działalnością handlową ich grupy, w tym ryzyka wynikającego z różnych rynków geograficznych, produktów, horyzontów czasowych lub podmiotów (zabezpieczenie w skali makro lub zabezpieczenie portfela). Podobnie podmioty finansowe będące częścią grupy o zasadniczo handlowym charakterze powinny mieć możliwość stosowania technik zarządzania ryzykiem w celu zmniejszenia ogólnego ryzyka związanego z działalnością handlową podmiotów niefinansowych wchodzących w skład danej grupy. Jeżeli podmiot niefinansowy lub podmiot finansowy stosuje zabezpieczenie w skali makro lub zabezpieczenie portfela, może on nie być w stanie ustalić bezpośredniego związku między konkretną pozycją w towarowym instrumencie pochodnym a szczególnym ryzykiem związanym z działalnością handlową, którą ten towarowy instrument pochodny ma zabezpieczać. Podmiot niefinansowy lub podmiot finansowy może również stosować nierównoważne towarowe instrumenty pochodne do zabezpieczenia szczególnego ryzyka wynikającego z działalności handlowej podmiotu niefinansowego, w przypadku gdy taki sam towarowy instrument pochodny nie jest dostępny lub gdy ściślej skorelowany towarowy instrument pochodny nie ma wystarczającej płynności (zabezpieczenie zastępcze). W takich przypadkach zasady i systemy zarządzania ryzykiem powinny być w stanie zapobiec kwalifikowaniu transakcji niezabezpieczających jako zabezpieczenie oraz powinny być w stanie zapewnić wystarczająco zdezagregowany obraz portfela zabezpieczeń, tak aby składniki spekulacyjne mogły zostać zidentyfikowane i uwzględnione w obliczeniach limitów pozycji. Nie należy kwalifikować pozycji jako zmniejszających ryzyko związane z działalnością handlową wyłącznie dlatego, że zostały one w ogóle włączone do portfela zmniejszającego ryzyko.

(10)

Ryzyko może zmieniać się w czasie i – w celu dostosowania się do zmian ryzyka – kontrakty na towarowe instrumenty pochodne, które zostały pierwotnie zawarte w celu zmniejszenia ryzyka związanego z działalnością handlową, mogą wymagać kompensowania za pomocą dodatkowych kontraktów na towarowe instrumenty pochodne zamykających te pozycje w kontraktach na towarowe instrumenty pochodne, które straciły związek z ryzykiem handlowym. Ponadto zmiana ryzyka, która została uwzględniona przez zajęcie pozycji w towarowym instrumencie pochodnym w celu zmniejszenia ryzyka, nie powinna następnie prowadzić do ponownej oceny tej pozycji jako transakcji od początku niebędącej transakcją uprzywilejowaną.

(11)

Podmioty finansowe i niefinansowe powinny mieć możliwość ubiegania się o wyłączenie w odniesieniu do zabezpieczenia działalności handlowej przed zajęciem pozycji. Wniosek o objęcie wyłączeniem powinien zapewnić właściwemu organowi jasny i zwięzły obraz działalności handlowej – która ma podlegać zabezpieczeniu – danego podmiotu niefinansowego w odniesieniu do towaru bazowego, powiązanego ryzyka oraz sposobu, w jaki towarowe instrumenty pochodne są wykorzystywane w celu zmniejszenia tego ryzyka. Limity pozycji obowiązują przez cały czas w odniesieniu do instrumentów pochodnych opartych na towarach rolnych oraz kluczowych lub istotnych towarowych instrumentów pochodnych i jeżeli właściwy organ ostatecznie nie przyzna wyłączenia, podmiot finansowy lub niefinansowy powinien odpowiednio ograniczyć wszelkie pozycje przekraczające limit oraz musi liczyć się z tym, że może być przedmiotem środków nadzorczych w związku z naruszeniem limitu. Podmioty finansowe i niefinansowe powinny okresowo poddawać swoją działalność ocenie, tak aby zapewnić, by dalsze stosowanie wyłączenia było uzasadnione.

(12)

Podmioty finansowe i niefinansowe powinny mieć możliwość ubiegania się o wyłączenie w odniesieniu do pozycji zajętych w celu wypełnienia obowiązków zapewnienia płynności w systemach obrotu przed zawarciem danych transakcji. Wniosek o objęcie wyłączeniem powinien zapewnić właściwemu organowi jasny i zwięzły obraz ram dotyczących obowiązkowego zapewnienia płynności, zgodnie z którymi działa dana osoba, działalności tej osoby w zakresie obrotu towarowymi instrumentami pochodnymi zgodnie z pisemną umową zawartą z systemem obrotu oraz otwartych pozycji wynikających z tej działalności. Limity pozycji obowiązują przez cały czas w odniesieniu do instrumentów pochodnych opartych na towarach rolnych oraz kluczowych lub istotnych towarowych instrumentów pochodnych i jeżeli właściwy organ ostatecznie nie przyzna wyłączenia, podmiot finansowy lub niefinansowy powinien odpowiednio ograniczyć wszelkie pozycje przekraczające limit oraz musi liczyć się z tym, że może być przedmiotem środków nadzorczych w związku z naruszeniem limitu. Podmioty finansowe i niefinansowe powinny okresowo poddawać swoją działalność ocenie, tak aby zapewnić, by dalsze stosowanie wyłączenia było uzasadnione.

(13)

Okres miesiąca wygaśnięcia, który jest okresem bezpośrednio poprzedzającym dostawę w momencie wygaśnięcia, jest specyficzny dla każdego towarowego instrumentu pochodnego i może nie odpowiadać dokładnie jednemu miesiącowi. Kontrakty dla miesiąca wygaśnięcia powinny się zatem odnosić do tego kontraktu na dany towarowy instrument pochodny, który ma najbliższy termin zapadalności. Ograniczenie pozycji, jakie dana osoba może posiadać w okresie, w którym ma nastąpić dostawa towaru fizycznego, limituje wielkość dostawy podlegającego dostarczeniu towaru bazowego, jakiej każda osoba może dokonać lub jaką może przyjąć, zapobiegając tym samym akumulacji pozycji dominujących przez poszczególne osoby, co mogłoby im umożliwić zawężenie rynku poprzez ograniczenie dostępu do odnośnego towaru. Standardową wartość odniesienia dla limitu pozycji dla miesiąca wygaśnięcia dotyczącego towarowych instrumentów pochodnych, zarówno tych rozliczanych fizycznie, jak i w środkach pieniężnych, należy zatem obliczać jako odsetek szacowanej ilości, która podlega dostarczeniu. Właściwe organy powinny mieć możliwość wdrożenia schematu, zgodnie z którym limity pozycji maleją od momentu, w którym kontrakt staje się kontraktem dla miesiąca wygaśnięcia, do terminu zapadalności, tak aby skuteczniej zapewnić, by limity pozycji były odpowiednio określone dla całego miesiąca wygaśnięcia, oraz aby zapewnić prawidłowe rozliczanie.

(14)

Tam, gdzie obrót instrumentami pochodnymi jest stosunkowo niski w porównaniu z ilością towaru, która podlega dostarczeniu, otwarte pozycje będą mniejsze niż ilość, która podlega dostarczeniu. W takich okolicznościach nawet zastosowanie w ramach metody najniższego odsetka ilości, która podlega dostarczeniu, może nie pozwolić właściwym organom na ustalenie limitu dla miesiąca wygaśnięcia, który byłby zgodny z celami, jakimi są zapewnienie prawidłowych warunków wyceny i rozliczania oraz zapobieżenie nadużyciom na rynku. Aby zapewnić osiągnięcie tych celów w każdych okolicznościach, w przypadku gdy ilość, która podlega dostarczeniu, jest dla danego towarowego instrumentu pochodnego znacznie wyższa niż całkowita liczba otwartych pozycji w takim stopniu, że limit dla miesiąca wygaśnięcia oparty na ilości, która podlega dostarczeniu, pozbawiałby wszelkich skutków wymóg stosowania przez właściwe organy limitów pozycji, właściwe organy powinny zastosować metodę rezerwową i ustalić wartość odniesienia dla limitu dla miesiąca wygaśnięcia w tym towarowym instrumencie pochodnym jako odsetek całkowitej liczby otwartych pozycji w tym towarowym instrumencie pochodnym, a następnie zastosować odpowiednie współczynniki korygujące.

(15)

Zbiory produktów rolnych mogą podlegać dużej zmienności ze względu na warunki pogodowe. Właściwe jest zatem, by okres odniesienia do celów ustalenia ilości, która podlega dostarczeniu, w przypadku instrumentów pochodnych opartych na towarach rolnych wykraczał poza okres odniesienia wykorzystywany do celów ustalenia ilości, która podlega dostarczeniu, w przypadku innych towarowych instrumentów pochodnych.

(16)

Limit pozycji dla pozostałych miesięcy stosuje się do wszystkich terminów zapadalności innych niż miesiąc wygaśnięcia. Standardową wartość odniesienia dla limitów pozycji dla pozostałych miesięcy dotyczących towarowych instrumentów pochodnych, zarówno tych rozliczanych fizycznie, jak i w środkach pieniężnych, należy zatem obliczać jako odsetek całkowitej liczby otwartych pozycji. Rozkład pozycji w pozostałych miesiącach danego kontraktu na towarowy instrument pochodny często wykazuje koncentrację pozycji w miesiącach najbliższych terminowi zapadalności. W związku z tym całkowita liczba otwartych pozycji stanowi lepszą podstawę do ustalania limitów pozycji niż uśredniona wartość dla wszystkich terminów zapadalności. Ponieważ otwarte pozycje mogą ulegać znacznym zmianom w krótkim okresie czasu, właściwe organy powinny je obliczać dla okresu czasu, który odpowiednio odzwierciedla cechy obrotu towarowym instrumentem pochodnym. Ten okres odniesienia powinien w szczególności uwzględniać sezonowość obrotu kontraktem.

(17)

Aby zapewnić, by limity pozycji ustalone przez właściwe organy opierały się na kompleksowym przedstawieniu ogółu otwartych pozycji posiadanych w towarowym instrumencie pochodnym, otwarte pozycje obliczane przez właściwy organ powinny obejmować zarówno nierozliczone pozycje w systemie obrotu, na którym prowadzony jest obrót towarowym instrumentem pochodnym, jak i otwarte pozycje w ekonomicznie równoważnych kontraktach będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zgłaszane właściwemu organowi.

(18)

Standardową wartość odniesienia w wysokości 25 % ilości, która podlega dostarczeniu, i otwartych pozycji ustalono na podstawie doświadczeń zgromadzonych na innych rynkach i w innych jurysdykcjach. Właściwe organy powinny korygować wartość odniesienia, tak aby mogła ona zostać zmniejszona do 5 % (lub 2,5 % w przypadku niektórych instrumentów pochodnych opartych na towarach rolnych) sumy ilości, która podlega dostarczeniu, i otwartych pozycji oraz zwiększona do maksymalnie 35 % sumy ilości, która podlega dostarczeniu, i otwartych pozycji, jeżeli wymagają tego cechy rynku w celu wsparcia prawidłowego rozliczania oraz funkcjonowania kontraktu i jego rynku bazowego. Ponieważ wszelkie korekty wartości odniesienia stosuje się tylko jeżeli – oraz tak długo jak – wymagają tego obiektywne cechy rynku, tymczasowe korekty wartości odniesienia powinny być zatem możliwe. Właściwe organy powinny zapewnić, by korekty w dół wartości odniesienia dokonywano wówczas, gdy jest to konieczne do zapobieżenia powstaniu pozycji dominujących oraz w celu wspierania prawidłowej wyceny towarowego instrumentu pochodnego oraz towaru bazowego. W przypadku instrumentów pochodnych bez „konkretnego” instrumentu bazowego ilości, która podlega dostarczeniu, nie można wykorzystać do ustalenia limitu pozycji. W związku z tym właściwe organy powinny mieć możliwość rozwinięcia lub dostosowania metod ustalania limitów pozycji dla tych towarowych instrumentów pochodnych w oparciu o różne parametry, takie jak wykorzystanie otwartych pozycji również dla miesiąca wygaśnięcia.

(19)

Może się zdarzyć, że towarowy instrument pochodny nowo dopuszczony do obrotu w systemie obrotu był wcześniej przedmiotem obrotu w co najmniej jednym systemie obrotu w Unii lub w państwach trzecich. Aby umożliwić sprawne przeniesienie towarowego instrumentu pochodnego, otwarte pozycje w towarowym instrumencie pochodnym będącym wcześniej przedmiotem obrotu w innym systemie obrotu lub innych systemach obrotu powinny zostać uwzględnione przez właściwy organ przy ustalaniu początkowych limitów pozycji dla nowo dopuszczonego do obrotu towarowego instrumentu pochodnego. Może się również zdarzyć, że np. dwa towarowe instrumenty pochodne są przedmiotem obrotu w tym samym systemie obrotu i ze względu na niewielką różnicę w ich cechach charakterystycznych, taką jak np. zmiana indeksu bazowego lub obszaru rynkowego, można się spodziewać, że otwarte pozycje w starszych kontraktach ulegną szybkiemu przesunięciu do nowszego kontraktu. Ustalając limity pozycji dla nowszego kontraktu, właściwy organ powinien uwzględnić otwarte pozycje w starszym kontrakcie, tak aby umożliwić płynny rozwój nowszego kontraktu.

(20)

W przypadku niektórych towarowych instrumentów pochodnych, w szczególności tych, których instrumentem bazowym jest energia elektryczna lub gaz, zakłada się, że towar bazowy jest dostarczany w sposób ciągły przez określony okres, np. dzień, miesiąc lub rok. Ponadto niektóre kontrakty z dłuższymi okresami dostawy, takimi jak rok lub kwartał, mogą być automatycznie zastępowane przez powiązane kontrakty o krótszych okresach dostawy, takich jak kwartał lub miesiąc (tzw. kontrakty kaskadowe). W tych przypadkach limit pozycji dla miesiąca wygaśnięcia dla kontraktu, który ma zostać zastąpiony przed dostawą, byłby niewłaściwy, gdyż taki limit nie obejmowałby wygaśnięcia i dostawy fizycznej ani rozliczenia kontraktu w środkach pieniężnych. W zakresie, w jakim okresy dostawy w kontraktach na ten sam towar bazowy nakładają się na siebie, jeden limit pozycji powinien mieć zastosowanie do wszystkich powiązanych kontraktów w celu należytego uwzględnienia pozycji we wszystkich tych kontraktach, w których może potencjalnie mieć miejsce dostawa. Aby to ułatwić, powiązane kontrakty powinny być mierzone w jednostkach instrumentu bazowego i być odpowiednio poddawane agregacji i kompensacji.

(21)

W przypadku niektórych instrumentów pochodnych opartych na towarach rolnych, które mają istotny wpływ na ceny żywności dla konsumentów, metoda powinna umożliwiać właściwemu organowi ustalenie wartości odniesienia i limitu pozycji poniżej dolnej granicy ogólnego zakresu, jeżeli posiada on dowody na działalność spekulacyjną znacząco wpływającą na ceny.

(22)

Właściwy organ powinien ocenić, czy czynniki wymienione w art. 57 ust. 3 dyrektywy 2014/65/UE uzasadniają korektę wartości odniesienia w celu ustalenia ostatecznego poziomu limitu pozycji. Ocena ta powinna uwzględniać te czynniki jako istotne dla danego towarowego instrumentu pochodnego. Metody powinny umożliwić ustalenie limitu bez uszczerbku dla swobody podjęcia przez właściwy organ ostatecznej decyzji dotyczącej odpowiedniego limitu pozycji dla danego towarowego instrumentu pochodnego, mającej na celu zapobieżenie nadużyciom na rynku. Czynniki powinny stanowić ważne wskazówki dla właściwych organów oraz dla Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA), ułatwiające im kształtowanie opinii i zapewnienie odpowiedniej harmonizacji limitów pozycji w całej Unii.

(23)

Limity pozycji nie powinny stwarzać barier dla rozwijania nowych instrumentów pochodnych opartych na towarach rolnych i nie powinny uniemożliwiać właściwego funkcjonowania mniej płynnych segmentów rynków takich towarowych instrumentów pochodnych. Metoda powinna uwzględniać czas potrzebny na rozwinięcie i przyciągnięcie płynności w przypadku zarówno nowych, jak i istniejących towarowych instrumentów pochodnych, a w szczególności instrumentów pochodnych opartych na towarach rolnych, które mogą wspierać zarządzanie ryzykiem na rynkach dedykowanych określonym instrumentom lub rynkach niepłynnych lub które służą opracowaniu nowych uzgodnień dotyczących zabezpieczenia w nowych towarach. Podobnie istnieją kontrakty na instrumenty pochodne oparte na towarach rolnych, które mogą nigdy nie przyciągnąć wystarczającej liczby uczestników lub wystarczającej płynności, aby umożliwić skuteczne stosowanie limitów pozycji bez ryzyka, że uczestnicy regularnie i nieumyślnie będą przekraczać limit, a co za tym idzie zakłócać wycenę i rozliczanie tych towarowych instrumentów pochodnych. Aby przeciwdziałać tym zagrożeniom dla wydajnego funkcjonowania rynków, limit pozycji dla miesiąca wygaśnięcia oraz dla pozostałych miesięcy należy ustalić na stałym poziomie 10 000 lotów, obowiązującym dopóki otwarte pozycje w instrumencie pochodnym opartym na towarach rolnych nie przekroczą progu 20 000 lotów.

(24)

Liczba, skład i rola uczestników rynku w zakresie danego towarowego instrumentu pochodnego mogą mieć wpływ na charakter i wielkość pozycji posiadanych na rynku przez niektórych uczestników rynku. W przypadku niektórych towarowych instrumentów pochodnych niektórzy uczestnicy rynku mogą posiadać znaczne pozycje, co odzwierciedla ich rolę w kupnie i sprzedaży oraz dostawie towaru, w przypadku gdy są oni po przeciwnej stronie rynku niż większość innych uczestników rynku zapewniających płynność lub świadczących usługi zarządzania ryzykiem w odniesieniu do rynku towaru bazowego.

(25)

Dostawa i wykorzystanie towaru bazowego oraz dostęp do niego i jego dostępność stanowią cechy charakterystyczne rynku towaru bazowego. Poprzez ocenę bardziej szczegółowych elementów tych cech charakterystycznych, takich jak okres ważności danego towaru oraz sposób transportu, właściwy organ powinien być w stanie określić elastyczność rynku i odpowiednio dostosować limity pozycji.

(26)

W przypadku niektórych towarowych instrumentów pochodnych może występować duża rozbieżność między otwartymi pozycjami a ilością, która podlega dostarczeniu. Może to mieć miejsce wtedy, gdy obrót instrumentami pochodnymi jest stosunkowo niski w porównaniu z ilością, która podlega dostarczeniu, w którym to przypadku otwarte pozycje będą mniejsze niż ilość, która podlega dostarczeniu, lub na przykład w przypadku, gdy dany towarowy instrument pochodny jest powszechnie stosowany do zabezpieczenia wielu różnych ekspozycji na ryzyko, w związku z czym ilość, która podlega dostarczeniu, jest mniejsza w porównaniu z otwartymi pozycjami. Takie znaczące rozbieżności pomiędzy otwartymi pozycjami a ilością, która podlega dostarczeniu, uzasadniają korekty w górę lub w dół wartości odniesienia mającej zastosowanie do limitu dla pozostałych miesięcy, tak aby uniknąć zakłóceń na rynku, gdy zbliża się miesiąc wygaśnięcia. Konkretnie rzecz ujmując, gdy otwarte pozycje są znacznie wyższe niż ilość, która podlega dostarczeniu, limit dla pozostałych miesięcy powinien zostać skorygowany w dół, aby uniknąć zjawiska nagłego spadku w przypadku limitu dla miesiąca wygaśnięcia opierającego się na ilości, która podlega dostarczeniu. W takich okolicznościach korekta w górę limitu dla miesiąca wygaśnięcia nie byłaby właściwa z uwagi na ryzyko kontrolowania cen w wyniku tzw. market cornering. W przypadku gdy ilość, która podlega dostarczeniu, jest znacznie wyższa niż otwarte pozycje, limit dla pozostałych miesięcy powinien zostać skorygowany w górę, aby uniknąć ryzyka nadmiernego ograniczenia obrotu. W przypadku gdy ilość, która podlega dostarczeniu, jest znacznie wyższa niż otwarte pozycje, można się spodziewać, że limit dla miesiąca wygaśnięcia oparty na ilości, która podlega dostarczeniu, wynikającej z wartości odniesienia przekroczy otwarte pozycje posiadane przez uczestników rynku w miesiącu wygaśnięcia. Aby zapewnić, by limit dla miesiąca wygaśnięcia nie uniemożliwiał uczestnikowi rynku budowania pozycji dominującej oraz aby zapewnić skuteczne osiągnięcie celów określonych w art. 57 ust. 1 dyrektywy 2014/65/UE, jakimi są zapobieganie nadużyciom na rynku i wspieranie prawidłowej wyceny, limit dla miesiąca wygaśnięcia powinien zostać skorygowany w dół, jeżeli opiera się na ilości, która podlega dostarczeniu.

(27)

Z myślą o tym samym celu, jakim jest ograniczenie zakłóceń na rynkach, gdy zbliża się miesiąc wygaśnięcia, spowodowanych dużymi rozbieżnościami między obliczeniami ilości, która podlega dostarczeniu, a otwartymi pozycjami, ilość, która podlega dostarczeniu, powinna zostać zdefiniowana w taki sposób, aby uwzględniała wszelkie zastępcze klasy lub rodzaje towarów, które mogą być dostarczane w ramach rozliczenia kontraktu na towarowy instrument pochodny zgodnie z warunkami tego kontraktu.

(28)

W art. 57 ust. 1, 3 i 12 dyrektywy 2014/65/UE upoważnia się Komisję do przyjęcia metody obliczania i stosowania limitów pozycji w celu ustanowienia zharmonizowanego systemu limitów pozycji w towarowych instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu w systemach obrotu oraz w ekonomicznie równoważnych im kontraktach będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Art. 57 ust. 1 zawiera wymóg określenia metody obliczania, którą właściwe organy mają stosować przy ustalaniu limitów pozycji dla towarowych instrumentów pochodnych. Art. 57 ust. 1 zawiera również wymóg określenia procedury ubiegania się o wyłączenie związane z zapewnieniem płynności oraz, w przypadku podmiotów finansowych będących częścią grupy o zasadniczo handlowym charakterze, o wyłączenie związane ze zmniejszaniem ryzyka. Art. 57 ust. 3 zawiera wymóg określenia, w jaki sposób właściwe organy powinny uwzględniać stosowne czynniki przy określaniu limitów pozycji dla miesiąca wygaśnięcia i limitów pozycji dla pozostałych miesięcy, dotyczących towarowych instrumentów pochodnych rozliczanych fizycznie i w środkach pieniężnych. Art. 57 ust. 12 zawiera wymóg określenia, w jaki sposób metoda dotycząca limitów pozycji powinna być stosowana na przykład w agregowaniu pozycji w ramach grupy, kiedy daną pozycję można zakwalifikować jako zmniejszającą ryzyko lub kiedy przedsiębiorstwo może skorzystać z wyłączenia w związku z zabezpieczeniem. Treść tych przepisów jest ze sobą istotnie powiązana, ponieważ są one ściśle związane z metodą ustalania limitów pozycji. Mając na względzie prostotę i przejrzystość, a także aby ułatwić stosowanie przepisów i uniknąć ich powielania, należy je ustanowić w jednym akcie prawnym, a nie w szeregu odrębnych aktów prawnych zawierających wzajemne odniesienia.

(29)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.

(30)

Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o poradę do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (3).

(31)

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2017/591 (4) uzupełnia dyrektywę 2014/65/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących stosowania limitów pozycji dla towarowych instrumentów pochodnych. Niniejsze rozporządzenie zastępuje to rozporządzenie delegowane, z uwzględnieniem zmian w dyrektywie 2014/65/UE wprowadzonych dyrektywą (UE) 2021/338, w drodze których ustanowiono nowe przepisy dotyczące wyłączeń w związku z zabezpieczeniem w odniesieniu do zapewnienia płynności oraz w odniesieniu do podmiotów finansowych będących częścią grupy o zasadniczo handlowym charakterze i które upoważniają Komisję do przyjęcia aktu delegowanego określającego kryteria wyłączenia związanego z zapewnieniem płynności oraz wyłączenia dla podmiotów finansowych związanego ze zmniejszaniem ryzyka. Ponadto usunięto pojęcie „tego samego towarowego instrumentu pochodnego”, a także wyłączono z zakresu instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym są papiery wartościowe. Doprecyzowano również obliczanie otwartych pozycji oraz uproszczono metodę dotyczącą nowych i mniej płynnych kontraktów na instrumenty pochodne oparte na towarach rolnych. Należy zatem uchylić rozporządzenie delegowane (UE) 2017/591 i zastąpić je niniejszym rozporządzeniem,

(1)

W art. 5 rozporządzenia (UE) 2019/787 określono definicję i wymogi dotyczące alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego, określanego również przez branżę jako alkohol rolniczy, alkohol neutralny lub alkohol rektyfikowany. Ta definicja techniczna i wymogi zostały przeniesione bez żadnych istotnych zmian w stosunku do definicji określonych w pkt 1 załącznika I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 110/2008 (2).

(2)

Definicja i wymogi dotyczące alkoholu etylowego pochodzenia rolniczego przewidziane w art. 5 rozporządzenia (UE) 2019/787 są jednak częściowo przestarzałe z technicznego i naukowego punktu widzenia. W szczególności należy dostosować maksymalne limity niektórych pozostałości do parametrów technicznych stosowanych obecnie przez branżę i większość laboratoriów analitycznych. Postęp techniczny w tej dziedzinie uzasadnia zatem konieczność zmiany tej definicji i tych wymogów.

(3)

Odniesienia do „kwasowości całkowitej”, „zasad lotnych zawierających azot” i „suchej pozostałości po odparowaniu” przewidziane w art. 5 lit. d) ppkt (i), (vi) i (vii) rozporządzenia (UE) 2019/787 nie są już istotne, ponieważ zazwyczaj nie są stosowane jako parametry techniczne procesu, gdyż obecność takich pozostałości w alkoholu o objętościowej zawartości alkoholu wynoszącej 96 % jest znikoma i jest mało prawdopodobne, aby znalazły się one w alkoholu etylowym pochodzenia rolniczego.

(4)

W odniesieniu do „estrów”, „aldehydów” i „alkoholi wyższych” maksymalne limity przewidziane w art. 5 lit. d) ppkt (ii), (iii) i (iv) rozporządzenia (UE) 2019/787 nie są wystarczająco precyzyjne i wymagają obecnie metod mokrej analizy chemicznej, które nie są zdefiniowane w prawie Unii. Bardziej precyzyjna definicja substancji, do których mają zastosowanie limity pozostałości, poprawiłaby wyniki analiz, które należy przeprowadzić na alkoholu etylowym pochodzenia rolniczego metodami takimi jak chromatografia gazowa, i byłaby korzystna dla analityków, ponieważ wiele starszych technik analitycznych wymaga stosowania niebezpiecznych chemikaliów.

(5)

W szczególności należy ograniczyć estry wyłącznie do octanu etylu. O ile w procesie fermentacji może powstać wiele estrów, w najwyższym stężeniu występuje octan etylu, natomiast wszelkie inne estry potencjalnie obecne w alkoholu etylowym pochodzenia rolniczego prawdopodobnie nie będą wykrywalne przy użyciu standardowych technik analitycznych i będą miały znikomy wpływ na całkowitą ilość estrów. Pomiar octanu etylu powinien opierać się na metodzie referencyjnej określonej w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2870/2000 (3), ponieważ jest to ustalona metoda, stosowana obecnie do analizy szeregu napojów spirytusowych.

(6)

Podobnie największy udział w aldehydach ogółem ma aldehyd octowy. Właściwe jest zatem stosowanie wyłącznie aldehydu octowego jako parametru w tym oznaczeniu. Ponieważ aldehyd octowy jest w równowadze z 1,1-dietoksyetanem, tj. obie te cząsteczki są obecne i ulegają przekształceniu jedna w drugą na skutek warunków chemicznych i fizycznych, należy również uwzględnić frakcję aldehydu octowego zawartą w acetalu. Pomiar aldehydu octowego powinien opierać się na metodzie referencyjnej określonej w rozporządzeniu (WE) nr 2870/2000, ponieważ jest to ustalona metoda stosowana obecnie do analizy szeregu napojów spirytusowych.

(7)

Po fermentacji alkohole wyższe są obecne w znacznych ilościach. Jednak w alkoholu etylowym pochodzenia rolniczego występuje tylko niewielka ilość alkoholi wyższych, ponieważ przy wyższych temperaturach wrzenia alkohole wyższe łatwo ulegają destylacji. Pomiar alkoholu wyższego powinien opierać się na metodzie referencyjnej określonej w rozporządzeniu (WE) nr 2870/2000, ponieważ jest to ustalona metoda, stosowana obecnie do analizy szeregu napojów spirytusowych.

(8)

W odniesieniu do furfuralu obecny wymóg, zgodnie z którym nie jest on wykrywalny, odnosi się do metody mokrej analizy chemicznej, która nie jest już stosowana w większości państw członkowskich, co uniemożliwia stosowanie jednolitych i zdefiniowanych metod analizy i wyników. Ponieważ obecnie nie istnieje określona metoda referencyjna analizy furfuralu w alkoholu etylowym pochodzenia rolniczego, należy określić próg, który można osiągnąć za pomocą różnych metod stosowanych obecnie w większości laboratoriów w państwach członkowskich, które od czasu pierwotnego włączenia tego wymogu stały się są bardziej precyzyjne. Pomiar furfuralu powinien opierać się na metodzie chromatografii cieczowej dla związków występujących w drewnie, określonej w rozporządzeniu (WE) nr 2870/2000.

(9)

Ponadto w celu zapewnienia kompletności i zgodnie z definicją destylatu pochodzenia rolniczego określoną w art. 4 pkt 7 rozporządzenia (UE) 2019/787 należy przewidzieć, że alkohol etylowy pochodzenia rolniczego jest wynikiem destylacji produktów rolnych po fermentacji alkoholowej.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2019/787,

(1)

Zgodnie z art. 53 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 Komisja rozpatrzyła wniosek Czech o zatwierdzenie zmian specyfikacji chronionego oznaczenia geograficznego „Valašský frgál”, zarejestrowanego na podstawie rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 1263/2013 (2).

(2)

Proponowana zmiana nie jest nieznaczna w rozumieniu art. 53 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, Komisja opublikowała zatem wniosek o wprowadzenie zmiany zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) wymienionego rozporządzenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (3).

(3)

Do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, wymienioną zmianę w specyfikacji należy zatem zatwierdzić,

(1)

Środki antydumpingowe dotyczące przywozu drutu molibdenowego z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”, „Chiny” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”) zostały pierwotnie wprowadzone w 2010 r. rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 511/2010 (2) („środki pierwotne”). Dochodzenie prowadzące do przyjęcia środków pierwotnych zwane jest „pierwotnym dochodzeniem”. Środki pierwotne przyjęły formę cła ad valorem w wysokości 64,3 %.

(2)

W latach 2012 i 2013, w następstwie dwóch dochodzeń w sprawie obejścia środków, środki pierwotne najpierw rozszerzono na przywóz drutu molibdenowego wysyłanego z Malezji (3), a następnie na przywóz drutu molibdenowego zawierającego przynajmniej 97 % masy molibdenu, o maksymalnym wymiarze przekroju poprzecznego przekraczającym 1,35 mm, lecz nie większym niż 4,0 mm, pochodzącego z ChRL (4). 30 października 2015 r., w następstwie trzeciego dochodzenia w sprawie obejścia środków, środki rozszerzono na drut molibdenowy zawierający przynajmniej 97 % masy molibdenu, o maksymalnym wymiarze przekroju poprzecznego przekraczającym 4,0 mm, lecz nie większym niż 11,0 mm (5).

(3)

Obecnie obowiązujące środki wprowadzono 30 czerwca 2016 r. rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2016/1046 (6) w następstwie przeglądu wygaśnięcia („poprzedni przegląd wygaśnięcia”).

(4)

W następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu środków (7) Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(5)

Wniosek został złożony 23 marca 2021 r. przez przedsiębiorstwo Plansee SE („wnioskodawca”), które reprezentuje ponad 25 % całkowitej unijnej produkcji niektórych rodzajów drutu molibdenowego, w imieniu unijnego przemysłu drutu molibdenowego w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wniosek o przeprowadzenie przeglądu oparto na uzasadnieniu, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu Unii.

(6)

Po konsultacji z Komitetem ustanowionym w art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja ustaliła, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie przeglądu wygaśnięcia, w dniu 28 czerwca 2021 r. Komisja wszczęła przegląd wygaśnięcia dotyczący przywozu do Unii drutu molibdenowego pochodzącego z ChRL na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (8) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(7)

Dochodzenie dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu obejmowało okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody obejmowało okres od 1 stycznia 2017 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”).

(8)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja poinformowała w szczególności wnioskodawcę, jak również drugiego znanego producenta unijnego, znanych użytkowników oraz władze ChRL o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia i wezwała wymienione podmioty do współpracy.

(9)

Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie uwag na temat wszczęcia przeglądu wygaśnięcia oraz złożenie wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(10)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(11)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja nie zastosowała kontroli wyrywkowej, lecz zwróciła się do obydwu znanych producentów unijnych, tj. przedsiębiorstw Plansee SE i Osram GmbH, o udzielenie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu w wyznaczonym terminie.

(12)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(13)

Żaden z importerów nie zgłosił się i nie przekazał informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu.

(14)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich znanych producentów drutu molibdenowego w ChRL do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu. Nie otrzymano jednak żadnej odpowiedzi.

(15)

W związku z tym Komisja poinformowała władze ChRL, że przy badaniu kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu zamierza – wobec braku współpracy – skorzystać z dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Władze ChRL nie udzieliły odpowiedzi.

(16)

Kwestionariusze dla producentów unijnych, jak również dla importerów, użytkowników i producentów z ChRL udostępniono w internecie w dniu wszczęcia postępowania.

(17)

Komisja przesłała rządowi Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”) kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(18)

Odpowiedź na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od jednego producenta unijnego, Plansee SE, który jest również wnioskodawcą i reprezentuje [86–94 %] całkowitej sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym.

(19)

24 czerwca 2021 r. jedyny inny producent unijny wyraził wolę zachowania neutralności w dochodzeniu i nie udzielił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(20)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu nie udzielił też rząd ChRL ani żaden producent z ChRL.

(21)

15 listopada 2021 r. wysłano również do Plansee SE kwestionariusz makroekonomiczny; Komisja otrzymała odpowiedź na pytania w nim zawarte 29 listopada 2021 r.

(22)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody oraz interesu Unii. Jedna wizyta weryfikacyjna przeprowadzona na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego miała miejsce na terenie producenta unijnego Plansee SE w Austrii.

(23)

9 czerwca 2022 r. Komisja ujawniła istotne fakty i ustalenia, na podstawie których zamierza utrzymać obowiązujące cła antydumpingowe.

(24)

Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi na temat ujawnienia. Nie otrzymano żadnych uwag.

(25)

Produktem objętym przeglądem jest ten sam produkt co w pierwotnym dochodzeniu i poprzednim przeglądzie wygaśnięcia, tj. drut molibdenowy zawierający przynajmniej 99,95 % masy molibdenu, o maksymalnym wymiarze przekroju poprzecznego przekraczającym 1,35 mm, lecz nie większym niż 4,0 mm, objęty kodem CN ex 8102 96 00 (produkt objęty przeglądem).

(26)

Produkt objęty przeglądem pochodzący z ChRL, niewysyłany z Malezji, jest obecnie objęty kodem TARIC 8102960019. Produkt objęty przeglądem, wysyłany z Malezji, zgłoszony lub niezgłoszony jako pochodzący z Malezji, obecnie objęty kodem TARIC 8102960011, nie był przedmiotem dochodzenia, gdyż nie wchodził w zakres definicji produktu w pierwotnym dochodzeniu.

(27)

Drut molibdenowy jest stosowany głównie w przemyśle motoryzacyjnym, na przykład w pierścieniach synchronizujących samochodów z ręcznie sterowaną skrzynią biegów.

(28)

W toku pierwotnego dochodzenia oraz poprzedniego przeglądu wygaśnięcia wykazano, że produkt objęty przeglądem i produkt podobny mają takie same właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne. W przedmiotowym przeglądzie wygaśnięcia potwierdzono, że takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, a także takie same podstawowe zastosowania mają następujące produkty:

(29)

Produkty te uznano zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(30)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym kontynuowano przywóz drutu molibdenowego z ChRL, choć poziom tego przywozu spadł w porównaniu z okresem objętym dochodzeniem przeglądowym w ramach poprzedniego przeglądu wygaśnięcia.

(31)

Jak wspomniano w motywie 20, żaden z producentów z ChRL nie współpracował w toku dochodzenia.

(32)

W związku z tym 16 lipca 2021 r. Komisja poinformowała władze ChRL, że z uwagi na brak współpracy Komisja może zastosować art. 18 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ustaleń dotyczących ChRL. Komisja nie otrzymała żadnych uwag dotyczących zamiaru oparcia się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(33)

W związku z powyższym zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego ustalenia dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu oparto na dostępnych faktach, w szczególności na informacjach zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia w połączeniu z innymi źródłami informacji, takimi jak statystyki dotyczące przywozu i wywozu (Comext (Eurostat)), Dun & Bradstreet (9), Global Trade Atlas („GTA”) (10).

(34)

W świetle wystarczających dowodów dostępnych w momencie wszczęcia dochodzenia, które zdają się wykazywać w odniesieniu do ChRL na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, Komisja wszczęła dochodzenie na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(35)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń Komisja przesłała kwestionariusz rządowi ChRL. Ponadto w pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających dotyczących zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(36)

Nie otrzymano odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu od rządu ChRL i nie wpłynęły w wyznaczonym terminie stanowiska dotyczące zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Następnie 16 lipca 2021 r. Komisja poinformowała rząd ChRL, że do ustalenia istnienia w ChRL znaczących zakłóceń wykorzysta dostępne fakty zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(37)

W pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja stwierdziła, że w świetle dowodów dostępnych w chwili wszczęcia postępowania krajem potencjalnie reprezentatywnym do celów określenia wartości normalnej opartej na niezniekształconych cenach lub wartościach odniesienia zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego dla ChRL jest Turcja. Komisja stwierdziła ponadto, że rozważy możliwość wykorzystania innych odpowiednich reprezentatywnych krajów zgodnie z kryteriami określonymi w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(38)

10 marca 2021 r. Komisja wydała pierwszą notę do akt („pierwsza nota”) i poinformowała zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej. W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, energia i siła robocza, wykorzystywanych w produkcji drutu molibdenowego. W odniesieniu do wyboru reprezentatywnego kraju Komisja zauważyła, że produkt objęty przeglądem jest produkowany tylko w kilku krajach na świecie (11) oraz że tylko Tajlandia została uznana za kraj o takim samym poziomie rozwoju gospodarczego jak ChRL. Niemniej w przypadku Tajlandii wystarczające informacje na poziomie przedsiębiorstwa, niezbędne do ustalenia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych (SG&A) oraz zysków, nie były łatwo dostępne.

(39)

Biorąc pod uwagę, że ani Komisja, ani wnioskodawca nie byli w stanie wskazać reprezentatywnego kraju o tym samym poziomie rozwoju gospodarczego co ChRL, w którym wytwarzany jest produkt objęty przeglądem i dla którego wszystkie niezbędne informacje są łatwo dostępne, Komisja próbowała znaleźć odpowiedni reprezentatywny kraj o tym samym poziomie rozwoju gospodarczego co ChRL, w którym wytwarzany jest podobny produkt w tej samej ogólnej kategorii lub w tym samym sektorze, lecz nie była w stanie wskazać żadnego takiego produktu. Ponadto żadna z zainteresowanych stron nie zaproponowała odpowiedniego reprezentatywnego kraju o tym samym poziomie rozwoju gospodarczego co ChRL, w którym produkowano by produkt objęty przeglądem lub produkt podobny. Dlatego też Komisja wyjątkowo zasugerowała w pierwszej nocie, oprócz Tajlandii, również Indie jako możliwe źródło do celów ustalenia niezniekształconych cen i kosztów i zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag. Tylko wnioskodawca przekazał uwagi dotyczące tej noty.

(40)

29 października 2021 r. Komisja w drugiej nocie („druga nota”) poinformowała zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać w celu określenia wartości normalnej, potwierdziła wybór Indii jako odpowiedniego źródła i zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag. Nie otrzymano żadnych uwag.

(41)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(42)

Jednakże zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia”, a wartość ta „obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”.

(43)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL i producentów zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego było właściwe.

(44)

W toku prowadzonych niedawno dochodzeń dotyczących sektora wolframu w ChRL (12) Komisja ustaliła, że istnieją znaczące zakłócenia w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Większość producentów produktów molibdenowych przetwarza w swoich zakładach również wolfram. Ponadto wolfram i molibden mają podobne właściwości chemiczne i zastosowania przemysłowe. Jak omówiono bardziej szczegółowo poniżej, oprócz znaczących zakłóceń systemowych mających wpływ na wszystkie czynniki produkcji w ChRL dochodzenie ujawniło, że w chińskich dokumentach dotyczących planowania i wytycznych wolfram i molibden są zwykle wymieniane razem. Komisja uznała w swoim dochodzeniu, że – jak wynika z dostępnych dowodów – zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego było właściwe.

(45)

W toku tych niedawnych dochodzeń dotyczących wolframu Komisja ustaliła, że w ChRL dochodzi do istotnej interwencji rządowej, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (13). W szczególności, oprócz ustalenia zakłóceń systemowych mających wpływ na chińską gospodarkę, Komisja stwierdziła, że w sektorze wolframu znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego (14), a ponadto rząd ChRL dysponuje również możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego (15). Komisja ustaliła również, że obecność i ingerencja przedstawicieli państwa na rynkach finansowych, a także w obszarze dostaw surowców i materiałów do produkcji wywołują dodatkowe zakłócenia działania rynku. W istocie, ogólnie rzecz biorąc, system planowania w ChRL powoduje, że dochodzi do koncentracji zasobów w sektorach uznanych przez rząd ChRL za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie i zasoby te nie są przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (16). Ponadto Komisja stwierdziła, że przepisy chińskiego prawa upadłościowego i chińskiego prawa rzeczowego nie funkcjonują w prawidłowy sposób w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego, co prowadzi do zakłóceń wynikających w szczególności z utrzymywania niewypłacalnych przedsiębiorstw na rynku oraz z przydzielania praw użytkowania gruntów w ChRL (17). Podobnie Komisja stwierdziła zakłócenia w kosztach wynagrodzeń w sektorze stali w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego (18), jak również zakłócenia na rynkach finansowych w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego, w szczególności pod względem dostępu przedsiębiorców do kapitału w ChRL (19).

(46)

Podobnie jak w przypadku poprzedniego dochodzenia dotyczącego sektora wolframu w ChRL w przedmiotowym dochodzeniu w sprawie molibdenu Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było zastosowanie cen i kosztów krajowych w ChRL. Komisja uczyniła to na podstawie dowodów dostępnych w aktach sprawy, w tym dowodów zawartych we wniosku oraz w sprawozdaniu Komisji w sprawie znaczących zakłóceń w Chinach (20) („sprawozdanie”), które opierają się na publicznie dostępnych źródłach. Analiza ta obejmowała analizę istotnych interwencji rządowych w gospodarce ChRL ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w sektorze, do którego należy produkt objęty przeglądem. Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi poszczególnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia istnienia znaczących zakłóceń w ChRL stwierdzonych również w jej poprzednich dochodzeniach w tym względzie.

(47)

We wniosku w tej sprawie odniesiono się do sprawozdania, w szczególności do wpływu państwa chińskiego na przemysł metali nieżelaznych, w tym molibdenu, za pośrednictwem 13. pięcioletniego planu rozwoju gospodarczego i społecznego Chińskiej Republiki Ludowej (13. pięcioletni plan ogólny) oraz 13. pięcioletniego planu dla przemysłu metali nieżelaznych (13. pięcioletni plan dla przemysłu metali nieżelaznych). Ponadto we wniosku wspomniano, że na podstawie inicjatywy „Made in China 2025” sektor molibdenu kwalifikuje się do otrzymania znacznego finansowania ze strony państwa. We wniosku wspomina się o specjalnych funduszach stworzonych przez państwo chińskie w celu wsparcia sektora molibdenu (Chiński Bank Rozwoju, Narodowy Fundusz Układów Scalonych, Fundusz Produkcji Zaawansowanej, różne fundusze lokalne utworzone przez samorządy lokalne oraz środki finansowe na wsparcie i restrukturyzację producentów zapewniane przez China Reform Holdings). Jako przykład we wniosku wymieniono dwa przedsiębiorstwa z sektora molibdenu, które skorzystały z finansowania przez państwo: Jiduicheng Molybdenum i Xiamen Tungsten, spółka dominująca Xiamen Honglu Tungsten.

(48)

W sektorze molibdenu rząd ChRL nadal posiada znaczny stopień własności i kontroli w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego. Wielu największych producentów jest własnością państwa. Ze względu na brak współpracy ze strony chińskich eksporterów produktu objętego przeglądem nie można było ustalić dokładnych proporcji prywatnych i państwowych producentów drutu molibdenowego. Dochodzenie wykazało jednak, że w sektorze drutu molibdenowego szereg dużych producentów to przedsiębiorstwa państwowe. Należą do nich Jinduicheng Molybdenum, Xiamen Honglu Tungsten, Chengdu Hongbo Industrial i Luoyang Hi-tech Molybdenum & Tungsten Material.

(49)

Jeżeli chodzi o obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach umożliwiającą rządowi ChRL ingerowanie w ceny lub koszty w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego, Komisja ustaliła w toku dochodzenia występowanie osobistych powiązań między producentami produktu objętego przeglądem a Komunistyczną Partią Chin („KPCh”), takich jak obecność członków KPCh wśród kadry kierowniczej najwyższego szczebla lub członków zarządu szeregu przedsiębiorstw produkujących produkt objęty przeglądem. Przykładowo w Jinduicheng Molybdenum prezes zarządu jest jednocześnie sekretarzem komitetu partyjnego, dyrektor generalny jest również zastępcą sekretarza komitetu partyjnego, a sekretarz komisji dyscyplinarnej pełni jednocześnie funkcję zastępcy sekretarza komitetu partyjnego (21). W Xiamen Honglu Tungsten prezes zarządu państwowej spółki holdingowej Xiamen Tungstene jest członkiem KPCh (22). W sektorze drutu molibdenowego zarówno przedsiębiorstwa publiczne, jak i przedsiębiorstwa prywatne są objęte nadzorem politycznym i otrzymują wytyczne polityczne.

(50)

Poniższe przykłady ilustrują opisaną powyżej tendencję polegającą na rosnącym poziomie interwencji rządu ChRL w sektorze drutu molibdenowego. Wielu producentów produktu objętego przeglądem wyraźnie zwraca uwagę na swoich stronach internetowych na działania dotyczące rozbudowy partii, posiada członków partii w kierownictwie przedsiębiorstwa i podkreśla swoje powiązanie z KPCh. W toku dochodzenia ujawniono, że szereg producentów drutu molibdenowego prowadzi działania dotyczące rozbudowy partii, w tym Chengdu Hongbo Industrial. Inny producent, Jinduicheng Molybdenum, podaje na swojej stronie internetowej następujące informacje dotyczące rozbudowy partii (23): „Na posiedzeniu zwrócono uwagę, że w 2019 r. komitet partyjny przedsiębiorstwa sumiennie wdrożył poszczególne wymogi komitetu partyjnego Grupy ds. Metali Nieżelaznych Prowincji Shaanxi. […] [komitet partyjny przedsiębiorstwa] koncentrował się na głównej działalności, a przywództwo polityczne promowało prężny rozwój; [oraz] nadal ściśle kontrolował zarządzanie”.

(51)

Xiamen Honglu Tungsten jest kolejnym producentem drutu molibdenowego z komitetem partyjnym. Zgodnie ze statutem państwowej spółki holdingowej Xiamen Tungsten art. 96: „[p]rzedsiębiorstwo ustanawia Komitet Komunistycznej Partii Chin Xiamen Tungsten Industry Co., Ltd. (zwany dalej »komitetem partyjnym przedsiębiorstwa«) oraz Komisję Inspekcji Dyscyplinarnej Komunistycznej Partii Chin Xiamen Tungsten Industry Co., Ltd. (zwaną dalej »komisją dyscyplinarną przedsiębiorstwa«)”. Zgodnie z art. 98 statutu „[k]omitet partyjny przedsiębiorstwa wykonuje swoje obowiązki zgodnie z »Konstytucją Partii« i innymi regulacjami wewnątrzpartyjnymi: 1) zapewnia nadzór nad zasadami i polityką Partii i Państwa oraz wdraża decyzje i ustalenia Komitetu Centralnego Partii, Rady Państwa, Komitetu Partii Prowincji oraz rządu prowincji w przedsiębiorstwie; 2) zapewnia dalsze łączenie zasad Partii dotyczących zarządzania kadrami z przestrzeganiem prawa przy wyborze kierowników przedsiębiorstw przez zarząd […]; 3) analizuje i omawia reformy, rozwój i stabilność przedsiębiorstwa, główne kwestie związane z zarządzaniem przedsiębiorstwem oraz główne kwestie dotyczące osobistych interesów pracowników, a także przedstawia opinie i sugestie; […] 5) wzmacnia budowę oddolnych organizacji partyjnych i zespołów członków partii w przedsiębiorstwie;” (24).

(52)

Co więcej, w sektorze molibdenu można zaobserwować politykę faworyzującą producentów krajowych lub innego rodzaju wpływanie na rynek w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret trzecie rozporządzenia podstawowego. Sektor molibdenu jest wymieniony w szeregu wytycznych, z których wynika, że przedsiębiorstwa produkujące drut molibdenowy są objęte wsparciem rządu ChRL (25). Znajduje to potwierdzenie w licznych planach, wytycznych i innych dokumentach dotyczących molibdenu wydawanych przez organy na szczeblu krajowym, regionalnym i gminnym. Molibden jest wymieniony na przykład w następujących dokumentach:

Opinie przewodnie w sprawie rozszerzenia inwestycji w strategiczne branże wschodzące oraz pielęgnowania i wzmacniania nowych punktów i biegunów wzrostu, nr 1409 [2020] Krajowej Komisji Rozwoju i Reform (27), przewidujące: „Wdrożenie planu działania na rzecz innowacji i rozwoju nowych materiałów, podniesienia poziomu technologicznego wydobycia, wytapiania i intensywnego przetwarzania metali ziem rzadkich, wanadu/tytanu, wolframu/molibdenu, litu, rubidu/cezu, grafitu i innych szczególnych zasobów”.

Ponadto molibden podlega regulacjom lokalnym na szczeblu prowincji lub gminy. Na przykład:

(53)

Jak widać na powyższych przykładach, rząd ChRL kieruje rozwojem sektora molibdenu za pomocą szerokiego wachlarza narzędzi polityki i wytycznych oraz kontroluje praktycznie wszystkie aspekty związane z rozwojem i funkcjonowaniem tego sektora. Sektor drutu molibdenowego korzysta zatem z rządowych wytycznych i interwencji rządu dotyczących głównego surowca, czyli tlenku molibdenu.

(54)

Ponadto producenci drutu molibdenowego są również beneficjentami subsydiów państwowych, co wyraźnie świadczy o tym, że sektor ten stanowi przedmiot zainteresowania państwa. W toku dochodzenia Komisja ustaliła, że szereg producentów drutu molibdenowego otrzymuje bezpośrednie subsydia państwowe. Należą do nich Xiamen Honglu Tungsten (31) oraz Luoyang Hi-tech Molybdenum & Tungsten Material (32).

(55)

Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej polegających na wspieraniu promowanych gałęzi przemysłu, w tym produkcji molibdenu – głównego surowca wykorzystywanego do wytwarzania produktu objętego przeglądem. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(56)

Obecne dochodzenie nie przyniosło żadnych dowodów wskazujących, by dyskryminacyjne stosowanie lub nieodpowiednie egzekwowanie przepisów prawa upadłościowego i prawa rzeczowego w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego w sektorze, o którym mowa w motywie 45 powyżej, nie wpływało na producentów produktu objętego przeglądem.

(57)

Na sektor molibdenu wpływ mają również zniekształcone koszty wynagrodzeń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego, o czym również mowa powyżej w motywie 45. W sektorze tym takie zniekształcenia występują zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu produktu objętego przeglądem lub głównych materiałów do jego produkcji), jak i pośrednio (przy dostępie do kapitału lub materiałów do produkcji pochodzących od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w ChRL).

(58)

Ponadto w toku obecnego dochodzenia nie przedstawiono żadnych dowodów wskazujących, że sektor molibdenu nie pozostaje pod wpływem interwencji rządowej w system finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego, o czym mowa również w motywie 45 powyżej. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(59)

Komisja przypomina również, że wytwarzanie produktu objętego przeglądem wymaga szeregu materiałów do produkcji. W przypadku gdy producenci produktu objętego przeglądem kupują lub zamawiają te składniki, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Przykładowo dostawcy czynników produkcji wykorzystują nakłady pracy, które podlegają zakłóceniom; mogą oni zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału; podlegają systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i sektorów.

(60)

W rezultacie nie tylko ceny sprzedaży krajowej produktu objętego przeglądem nie są odpowiednie do wykorzystania w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty materiałów do produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach A i B sprawozdania. Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują istotnie w całej ChRL. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w ChRL, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej.

(61)

W obecnym dochodzeniu ani rząd ChRL, ani producenci eksportujący nie przedstawili żadnych dowodów ani argumentów, które zaprzeczałyby wyżej wymienionym ustaleniom.

(62)

Podsumowując, dostępne dowody świadczyły, że ceny lub koszty produktu objętego przeglądem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania mechanizmów rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje rzeczywisty lub potencjalny wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród elementów w nim wymienionych. Na tej podstawie i wobec braku jakiejkolwiek współpracy ze strony rządu ChRL Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych. W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak omówiono w następnej sekcji.

(63)

Wyboru reprezentatywnego kraju należy, w stosownych przypadkach, dokonać na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(64)

Jak wyjaśniono w motywach 38–40, Komisja wydała dwie noty załączone do akt dotyczące źródeł do celów określenia wartości normalnej. W notach tych opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów, a także odniesiono się do uwag otrzymanych przez strony na temat tych elementów i odpowiednich źródeł. W drugiej nocie Komisja poinformowała zainteresowane strony o zamiarze rozważenia wykorzystania Indii jako odpowiedniego źródła w przedmiotowej sprawie, jeżeli zostanie potwierdzone istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(65)

W pierwszej nocie dotyczącej czynników produkcji Komisja wskazała Indie i Tajlandię. Według Banku Światowego Tajlandia jest sklasyfikowana jako kraj o wyższym średnim dochodzie i na tym samym poziomie rozwoju gospodarczego co ChRL. Komisja była jednak w stanie zidentyfikować tylko jednego producenta drutu molibdenowego w Tajlandii, a niezbędne informacje na poziomie przedsiębiorstwa nie były łatwo dostępne. Indie są sklasyfikowane przez Bank Światowy jako kraj o niższym średnim dochodzie. Komisja zidentyfikowała co najmniej 18 indyjskich przedsiębiorstw prowadzących częściową produkcję drutu molibdenowego i w związku z tym postanowiła dokonać dalszej oceny, czy w drodze wyjątku Indie mogłyby zostać wykorzystane jako źródło do celów ustalenia niezniekształconych kosztów i cen.

(66)

Jedynie wnioskodawca skomentował tę notę i, nie sprzeciwiając się wykorzystaniu Indii do celów ustalenia niezniekształconych kosztów i cen, twierdził, że również Austria, Niemcy i USA mogą być odpowiednimi krajami. Komisja zauważyła jednak, że Bank Światowy kwalifikuje te kraje jako kraje o wysokim dochodzie. Z drugiej strony Indie kwalifikują się jako kraj o niższym średnim dochodzie, a zatem ich poziom rozwoju gospodarczego jest niższy od poziomu rozwoju gospodarczego ChRL. W krajach o niższym średnim dochodzie, takich jak Indie, czynniki produkcji będą prawdopodobnie tańsze niż w krajach o wyższym poziomie rozwoju gospodarczego, takich jak ChRL. To prawdopodobnie spowoduje, że wartość normalna i tym samym margines dumpingu będą zaniżone. W związku z tym, że obecne dochodzenie stanowi jednak przegląd wygaśnięcia dotyczący kwestii, czy istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu, niezależnie od jego rzeczywistego poziomu, Komisja rozważyła, czy Indie można wyjątkowo uznać za odpowiednie źródło niezniekształconych kosztów i cen, mimo że późniejsze obliczenie wartości normalnej byłoby prawdopodobnie niedoszacowane. W tym względzie Komisja zauważyła, że wartość normalna ustalona na podstawie tego bardzo konserwatywnego podejścia już wykazała znaczny poziom dumpingu, jak stwierdzono w motywie 87 poniżej. Komisja stwierdziła, że w związku z tym nie jest konieczne badanie innych rozwiązań alternatywnych.

(67)

Komisja dokładnie przeanalizowała wszystkie istotne dane dotyczące czynników produkcji w Indiach dostępne w aktach i odnotowała, co następuje:

(68)

W świetle powyższej analizy Indie wyjątkowo uznano za odpowiednie źródło w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego do celów ustalenia niezniekształconych kosztów i cen. Przedsiębiorstwo WebFill Ltd wybrano jako odpowiednie źródło niezbędnych danych finansowych. Ponadto Komisja postanowiła, że w celu skonstruowania wartości normalnej należy wykorzystać GTA do ustalenia niezniekształconego kosztu tlenku molibdenu, który jest surowcem niezbędnym do wytworzenia produktu objętego przeglądem. Ponadto Komisja oznajmiła, że w celu ustalenia niezniekształconych kosztów pracy (37) i energii (38) wykorzysta oficjalne dane indyjskie.

(69)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje na podstawie wniosku oraz dalsze informacje przedstawione przez wnioskodawcę i zainteresowane strony, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 1

Czynniki produkcji używane do wytworzenia drutu molibdenowego

(70)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu indyjskiego producenta, Komisja jako podstawę wykorzystała średnią ważoną ceny przywozu do Indii podaną w GTA. Cenę importową w Indiach obliczono jako średnią ważoną cen jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL i państw, które nie są członkami WTO, wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (40). Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z ChRL do odpowiedniego kraju, ponieważ uznała, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w ChRL nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe.

(71)

Podobnie wykluczono również dane dotyczące przywozu do Indii z krajów niebędących członkami WTO wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia (UE) 2015/755. Art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego stanowi, że ceny krajowe w tych krajach nie mogą być wykorzystywane do określania wartości normalnej; w każdym razie takie dane dotyczące przywozu były znikome. Po wykluczeniu ChRL przywóz z innych państw trzecich pozostawał reprezentatywny.

(72)

W celu ustalenia wartości normalnej zgodnie z metodyką Komisji do tych cen importowych należy z reguły dodać należności celne przywozowe z tytułu czynników produkcji oraz innych materiałów przywożonych do Indii, a także krajowe koszty transportu. Biorąc pod uwagę charakter przedmiotowego przeglądu wygaśnięcia, który koncentruje się na ustaleniu, czy dumping nadal miał miejsce w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, a nie na ustaleniu jego dokładnej wielkości, Komisja zdecydowała, że dostosowania w odniesieniu do należności celnych przywozowych i transportu krajowego nie są konieczne, ponieważ takie dostosowania skutkowałyby jedynie wzrostem wartości normalnej, a tym samym marginesu dumpingu, który już jest znaczący.

(73)

Indyjski Urząd Pracy (41) publikuje szczegółowe informacje na temat wynagrodzeń w poszczególnych sektorach gospodarki Indii. Komisja wykorzystała dostępne dane statystyczne i zgodnie z najnowszą dostępną opublikowaną analizą (2017 r.) danych dotyczących pracy w Indiach średnia roczna płaca minimalna w sektorze przemysłowym kod NIC 25 „Produkcja metalowych wyrobów gotowych, z wyjątkiem maszyn i urządzeń” zgodnie z załącznikiem A do sprawozdania wynosiła 118 191 INR/rok. Okresowe badania aktywności ekonomicznej ludności przeprowadzone przez Ministerstwo Statystyki pokazują, że średnia roczna płaca w Indiach w najbliższym okresie poprzedzającym okres objęty dochodzeniem przeglądowym wynosiła około 207 780 INR/rok (zob. dane dotyczące pracowników otrzymujących regularne wynagrodzenia/płace na s. A-265 i A-266 (372–373) sprawozdania rocznego w sprawie okresowego BAEL za lata 2018–2019) (42). W świetle powyższego Komisja uznała, że koszty pracy wyniosły 207 780 INR/rok, jak ustalono powyżej. Kwota ta odpowiada 2 800 USD/rok i jest wyższa od średniego wynagrodzenia w Indiach, w tym w sektorze rolnym (43), który zgodnie z danymi Banku Światowego (44) odpowiada za około połowę zatrudnienia; w 2019 r. średnie wynagrodzenie w tym sektorze wynosiło 2 130 USD/rok.

(74)

Indie składają się z 28 państw i 8 terytoriów Unii (45), z czego siedem stanów skupia ponad 70 % indyjskich fabryk i przemysłu wytwórczego. Spośród siedmiu stanów o większej intensywności przemysłu Maharasztra jest reprezentatywnym stanem do celów niniejszego dochodzenia, ponieważ jest jednym ze stanów, w których znajduje się ogólnie większy odsetek fabryk. Na tej podstawie Komisja wykorzystała dane statystyczne dotyczące cen energii elektrycznej opublikowane przez Komisję Regulacji Sektora Energii Elektrycznej stanu Maharasztra (46). W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym w stanie Maharasztra taryfa opłat za energię elektryczną dla przemysłu wynosiła 8,50 INR/kWh, tj. 0,10 EUR/kWh, jak wskazano w publikacji Komisji Regulacji Sektora Energii Elektrycznej stanu Maharasztra (47).

(75)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) akapit drugi rozporządzenia podstawowego „skonstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(76)

Aby ustalić niezniekształconą wartość pośrednich kosztów produkcji oraz biorąc pod uwagę brak współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących, Komisja wykorzystała dostępne fakty zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym Komisja ustaliła stosunek pośrednich kosztów produkcji do całkowitych kosztów produkcji i pracy na podstawie danych zawartych we wniosku. Następnie odsetek ten zastosowano w stosunku do niezniekształconej wartości kosztów produkcji, aby uzyskać niezniekształconą wartość pośrednich kosztów produkcji, w zależności od produkowanego modelu.

(77)

W celu ustalenia niezniekształconej i odpowiedniej kwoty pośrednich kosztów produkcji, kosztów SG&A, zysków i amortyzacji Komisja oparła się na danych finansowych za lata 2020–2021 dotyczących WebFill Ltd, pochodzących z Dun & Bradstreet, oraz na szczegółowych informacjach ze sprawozdania finansowego dostępnych na stronie internetowej tego przedsiębiorstwa (48). Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „skonstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(78)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała wartość normalną produktu objętego przeglądem na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(79)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Wobec braku współpracy ze strony producentów eksportujących Komisja oparła się na dostarczonych przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu informacjach dotyczących zużycia poszczególnych czynników (materiałów i pracy) używanych w produkcji drutu molibdenowego. Powyższe wskaźniki dotyczące zużycia przekazane przez wnioskodawcę zostały sprawdzone podczas weryfikacji. Następnie Komisja pomnożyła wskaźniki zużycia przez niezniekształcone koszty jednostkowe odnotowane w Indiach jako źródło do celów określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(80)

Po ustaleniu niezniekształconych kosztów produkcji Komisja zastosowała pośrednie koszty produkcji, koszty SG&A, zyski oraz amortyzację. Zostały one ustalone na podstawie sprawozdania finansowego WebFill Ltd (zob. sekcja 3.2.3.1). Komisja dodała następujące pozycje do niezniekształconych kosztów produkcji:

(81)

W związku z brakiem współpracy ceny eksportowe ustalono na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Aby określić ceny eksportowe, Komisja wykorzystała dane dotyczące przywozu z Chin uzyskane z bazy danych utworzonej na podstawie art. 14 ust. 6 rozporządzenia podstawowego („baza danych utworzona na podstawie sprawozdań określonych w art. 14 ust. 6”).

(82)

Biorąc pod uwagę stosunkowo niską wielkość przywozu z Chin (mniej niż 1 % konsumpcji w Unii), Komisja przeanalizowała, czy ceny te można uznać za wiarygodne i reprezentatywne. W tym zakresie Komisja zauważyła, że średnia cena eksportowa z Chin do Unii mieściła się w tym samym zakresie cen co w przypadku chińskiego wywozu do innych głównych miejsc przeznaczenia w państwach trzecich (zob. motyw 92 poniżej). Ponadto, mimo że ceny stosowane w wywozie do Unii plasowały się w dolnej granicy ceny, Komisja uznała, że ceny te, choć oparte na niewielkim wolumenie, były wystarczająco wiarygodne i reprezentatywne, aby mogły stanowić podstawę do ustalenia ceny eksportowej do celów obliczenia dumpingu.

(83)

Ponieważ ceny te są zgłaszane na podstawie kosztu, ubezpieczenia, frachtu („CIF”), zostały one skorygowane do poziomu ex-works poprzez odjęcie odpowiedniej kwoty kosztów transportu i ubezpieczenia między granicą ChRL a granicą Unii. Wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących Komisja wykorzystała w korekcie taką samą wartość procentową, jak w pierwotnym dochodzeniu antydumpingowym (49) (1,84 %).

(84)

Komisja porównała konstruowaną wartość normalną ustaloną zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego z ceną eksportową na podstawie ceny ex-works, jak ustalono powyżej.

(85)

Ze względu na brak współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących nie można było określić rodzajów produktu wywożonego z ChRL. W związku z tym porównanie według rodzaju produktu nie było możliwe.

(86)

Komisja przypomniała, że margines dumpingu został określony poprzez porównanie skonstruowanej wartości normalnej w oparciu o dane pochodzące z Indii jako odpowiedniego źródła w rozumieniu art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego ze średnimi statystycznymi chińskimi cenami przywozu do Unii, dostosowanymi z powrotem do poziomu ex-works.

(87)

Na podstawie dostępnych danych Komisja obliczyła margines dumpingu wynoszący 44,98 %.

(88)

Komisja stwierdziła zatem, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym dumping nadal miał miejsce.

(89)

Oprócz ustalenia, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym miał miejsce dumping, Komisja zbadała, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w przypadku wygaśnięcia środków. Przeanalizowano następujące czynniki dodatkowe:

(90)

Jak wynika z wniosku, chińscy producenci mają do dyspozycji moce produkcyjne wynoszące około 3 500 ton rocznie, czyli ponad 19 razy większe niż cała konsumpcja w Unii.

(91)

Wobec braku współpracy ze strony ChRL Komisja oszacowała wolne moce produkcyjne w Chinach na podstawie swoich ustaleń z poprzedniego dochodzenia w ramach przeglądu wygaśnięcia. W toku tego dochodzenia Komisja stwierdziła, że wskaźnik wykorzystania mocy produkcyjnych wynosił około 20–25 %. Wobec braku jakichkolwiek przesłanek prowadzących do przeciwnych wniosków Komisja założyła, że wykorzystanie mocy produkcyjnych pozostaje podobne w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Biorąc pod uwagę, że szacowane moce produkcyjne w odniesieniu do drutu molibdenowego w ChRL wynoszą około 3 500 ton, Komisja oszacowała, że wolne moce produkcyjne wynoszą co najmniej 2 500 ton, co stanowi ponad 15-krotność konsumpcji w Unii.

(92)

Wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów Komisja przeanalizowała chińskie praktyki cenowe na podstawie statystyk dotyczących handlu. Ceny wywozu z Chin do głównych miejsc przeznaczenia innych niż Unia, tj. do Indii, Korei i Wietnamu, wahały się od 28 do 41 EUR/kg, podczas gdy ceny wywozu z Chin do UE wynosiły 33,80 EUR/kg w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym (zob. motyw 107 poniżej). Ceny te są znacznie niższe od cen na rynku Unii stosowanych przez przemysł Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W rzeczywistości średnia cena sprzedaży stosowana przez chińskich producentów eksportujących do wszystkich państw poza Unią wynosiła 40 EUR/kg, czyli była około [25–35] % niższa niż średnia cena na rynku Unii.

(93)

Jak wyjaśniono w motywach 150–152, rynek Unii jest atrakcyjny pod względem rozmiaru i cen.

(94)

W 2012 i 2013 r. w następstwie dwóch dochodzeń w sprawie obejścia środków wykazano, że obchodzenie środków odbywa się poprzez przeładunek albo nieznaczną modyfikację produktu. Środki najpierw rozszerzono na przywóz drutu molibdenowego wysyłanego z Malezji (50), a następnie na przywóz drutu molibdenowego zawierającego przynajmniej 97 % masy molibdenu, o maksymalnym wymiarze przekroju poprzecznego przekraczającym 1,35 mm, lecz nie większym niż 4,0 mm, pochodzącego z ChRL (51). 30 października 2015 r., w następstwie trzeciego dochodzenia w sprawie obejścia środków, środki rozszerzono na drut molibdenowy zawierający przynajmniej 97 % masy molibdenu, o maksymalnym wymiarze przekroju poprzecznego przekraczającym 4,0 mm, lecz nie większym niż 11,0 mm (52). Te działania mające na celu obejście obowiązujących środków pokazują, jak atrakcyjny jest rynek unijny dla chińskich producentów produktu objętego przeglądem.

(95)

Dochodzenie wykazało istnienie dumpingu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym oraz prawdopodobieństwo kontynuacji tego dumpingu w przypadku wygaśnięcia środków. W przypadku wygaśnięcia środków przywóz towarów po cenach dumpingowych prawdopodobnie wszedłby na rynek Unii w znaczących ilościach, biorąc pod uwagę dostępne wolne moce produkcyjne w Chinach i ewentualne przekierowanie sprzedaży z innych państw trzecich do Unii ze względu na wyższe ceny na rynku Unii.

(96)

W przemyśle Unii nie nastąpiły żadne większe zmiany strukturalne od czasu pierwotnego dochodzenia i ostatniego przeglądu wygaśnięcia. Produkt podobny był wytwarzany w okresie badanym przez dwóch producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(97)

Zgodnie z ustaleniami całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wyniosła około [198 000–232 000] kg. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie kwestionariusza makroekonomicznego wypełnionego przez wnioskodawcę.

(98)

Ponieważ dane dotyczące oceny szkody pochodziły w głównej mierze od jedynego współpracującego producenta unijnego, lub, w stosownych przypadkach, zostały przez niego oszacowane w odniesieniu do niewspółpracującego innego producenta unijnego, niektóre dane liczbowe podano w formie zindeksowanej lub jako przedziały ze względu na poufny charakter danych, które stanowią ich podstawę.

(99)

Całkowita konsumpcja w Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wyniosła [148 000–174 000] kg. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie wszystkich dostępnych informacji dotyczących przemysłu Unii: poprzez (i) uwzględnienie całkowitej sprzedaży przemysłu Unii w UE, podanej przez wnioskodawcę w odpowiedzi na kwestionariusz makroekonomiczny oraz (ii) dodanie wielkości przywozu do UE, jak wskazano w bazie danych utworzonej na podstawie sprawozdań określonych w art. 14 ust. 6.

(100)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 2

Konsumpcja w Unii (w kg)

(101)

W trakcie okresu badanego odnotowano znaczny spadek konsumpcji w Unii o 28 % w porównaniu z poziomem z 2017 r. Uściślając, konsumpcja spadła o 1 punkt procentowy w 2018 r., a następnie odnotowano spadek o 23 punkty procentowe w 2019 r. i kolejne 4 punkty procentowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(102)

Spadek konsumpcji drutu molibdenowego w Unii, odnotowany od czasu pierwotnego dochodzenia, jak również w okresie badanym, można wyjaśnić głównie rozwojem technologicznym w przemyśle motoryzacyjnym oraz stopniowym wzrostem popularności przekładni automatycznych w stosunku do przekładni manualnych, co stanowi główne zastosowanie drutu molibdenowego.

(103)

Komisja określiła wielkość przywozu ChRL do Unii na podstawie danych dostępnych w bazie danych utworzonej na podstawie sprawozdań określonych w art. 14 ust. 6. Udział przywozu w rynku ustalono na podstawie ustalonej wielkości przywozu wyrażonej jako odsetek całkowitej konsumpcji w Unii.

(104)

Przywóz do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 3

Wielkość przywozu (w kg) i udział w rynku

(105)

Mimo że wielkość przywozu z ChRL do UE wzrosła o 171 % w okresie badanym, ilość produktu objętego przeglądem jest niska, a udział chińskiego przywozu w rynku utrzymywał się poniżej 1 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(106)

Ze względu na brak współpracy chińskich producentów eksportujących Komisja ustaliła ceny przywozu na podstawie ilości i wartości produktu objętego przeglądem dotyczących ChRL, zgłoszonych w bazie danych utworzonej na podstawie sprawozdań określonych w art. 14 ust. 6.

(107)

Średnia cena przywozu do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 4

Ceny importowe (w EUR/kg)

(108)

W latach 2017–2019 średnia cena importowa produktu objętego przeglądem w przywozie z ChRL do Unii stale i gwałtownie malała – spadła o 57 %, a następnie utrzymała się na tym samym poziomie w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Choć ilości są niskie, trend ten utrzymywał się przez kilka lat, a jednocześnie jest odwrotny do trendu w cenie surowca, tj. rosnącej ceny tlenku molibdenu, szczególnie między rokiem 2017 i latami 2018–2019 (53).

(109)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym średnia cena importowa podcinała średnią cenę przemysłu Unii o [52–67 %].

(110)

Ze względu na brak współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących nie można było jednak ustalić rodzajów produktu wywożonych z ChRL do Unii, dlatego też porównanie w podziale na poszczególne rodzaje nie było możliwe.

(111)

Wielkość (zagregowana) przywozu do Unii oraz udział w rynku i trendy cenowe dotyczące przywozu drutu molibdenowego z innych państw trzecich kształtowały się następująco:

Tabela 5

Przywóz z państw trzecich