(1)

Techniczne kryteria kwalifikacji określone w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2021/2139 (2) obejmują szereg sektorów gospodarki i rodzajów działalności, które mogą wnieść wkład w realizację unijnych celów łagodzenia zmian klimatu i adaptacji do zmian klimatu. Te sektory gospodarki i rodzaje działalności zostały wybrane ze względu na ich udział w całkowitych emisjach gazów cieplarnianych oraz ich udowodniony potencjał w zakresie unikania wytwarzania emisji gazów cieplarnianych, ograniczania takich emisji lub ich usuwania. Ponadto wspomniane sektory gospodarki i rodzaje działalności mają udowodniony potencjał w zakresie umożliwienia takiego unikania, ograniczania i usuwania w odniesieniu do innych sektorów gospodarczych i rodzajów działalności lub zapewnienia długoterminowego składowania takich emisji w takich innych sektorów i rodzajów działalności.

(2)

Całkowite zużycie energii odpowiada za około 75 % bezpośrednich emisji gazów cieplarnianych w Unii. W związku z tym sektor energetyczny ma do odegrania kluczową rolę w dalszym ograniczaniu emisji gazów cieplarnianych. Techniczne kryteria kwalifikacji określone w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2021/2139 obejmują zatem szeroki zakres sektorów gospodarki i rodzajów działalności związanych z łańcuchem dostaw energii, począwszy od produkcji energii elektrycznej lub cieplnej z różnych źródeł, poprzez sieci przesyłu i dystrybucji po magazynowanie energii, a także pompy ciepła oraz produkcję biogazu i biopaliw. Rozporządzenie delegowane (UE) 2021/2139 nie zawiera jednak technicznych kryteriów kwalifikacji dotyczących działalności gospodarczej w sektorach gazu ziemnego i energii jądrowej, mimo że może ona przyczynić się do obniżenia emisyjności gospodarki Unii.

(3)

Jak określono w komunikacie Komisji z dnia 21 kwietnia 2021 r. („Unijna systematyka dotycząca zrównoważonego rozwoju, sprawozdawczość przedsiębiorstw w zakresie zrównoważonego rozwoju, preferencje w zakresie zrównoważonego rozwoju oraz obowiązki powiernicze: ukierunkowanie finansowania na Europejski Zielony Ład”) oraz w komunikacie Komisji z 6 lipca 2021 r. („Strategia dotycząca finansowania transformacji w stronę gospodarki zrównoważonej”), ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji dotyczących produkcji energii z gazu ziemnego odroczono ze względu na potrzebę dalszej oceny technicznej, w szczególności w odniesieniu do przejściowej roli gazu ziemnego w obniżaniu emisyjności gospodarki (3). Ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji w odniesieniu do działalności związanej z produkcją energii jądrowej zostało również odroczone w oczekiwaniu na rozpoczętą w 2020 r. dogłębną ocenę ekspercką dotyczącą tego, czy cykl życia systemów jądrowych, w tym w szczególności odpady jądrowe, można uznać za zgodny z wymogiem określonym w art. 17 rozporządzenia (UE) 2020/852, zgodnie z którym dana działalność nie może wyrządzać poważnych szkód innym celom środowiskowym. W świetle tych ocen należy uznać, że działalność związana z produkcją energii z gazu ziemnego i energii jądrowej może przyczynić się do obniżenia emisyjności gospodarki Unii.

(4)

Zgodnie z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/852 obejmującym działalność gospodarczą na rzecz przejścia konieczne jest ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji w odniesieniu do produkcji energii elektrycznej, wysokosprawnej kogeneracji energii elektrycznej i energii cieplnej/chłodniczej oraz produkcji energii cieplnej/chłodniczej z gazu ziemnego w efektywnych systemach ciepłowniczych i chłodniczych, w przypadku gdy emisje gazów cieplarnianych z gazu ziemnego pozostają poniżej odpowiedniego progu. Ponadto konieczne jest ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji dotyczących wykorzystania gazu ziemnego do produkcji energii elektrycznej, wysokosprawnej kogeneracji energii elektrycznej i energii cieplnej/chłodniczej oraz produkcji energii cieplnej/chłodniczej w efektywnych systemach ciepłowniczych i chłodniczych, w przypadku gdy takie wytwarzanie energii elektrycznej, wysokosprawna kogeneracja energii elektrycznej i energii cieplnej/chłodniczej oraz produkcja energii cieplnej/chłodniczej efektywnych systemach ciepłowniczych i chłodniczych nie spełniają jeszcze tego odpowiedniego progu, ponieważ oprócz wykorzystania energii neutralnej dla klimatu i większych inwestycji w już niskoemisyjne rodzaje działalności i sektory, transformacja wymaga znacznego ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w innych rodzajach działalności gospodarczej i sektorach, dla których nie istnieją alternatywne niskoemisyjne rozwiązania wykonalne pod względem technologicznym i ekonomicznym. Wszystkie te rodzaje działalności gospodarczej należy zakwalifikować jako działalność na rzecz przejścia na podstawie art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/852, biorąc pod uwagę, że alternatywne niskoemisyjne rozwiązania wykonalne pod względem technologicznym i ekonomicznym mogą nie być jeszcze dostępne na rynku na wystarczającą skalę, aby pokryć zapotrzebowanie na energię w sposób ciągły i niezawodny. W szczególności w odniesieniu do produkcji energii elektrycznej należy przewidzieć alternatywne podejście do bezpośredniego ograniczania emisji gazów cieplarnianych. W ramach tego alternatywnego podejścia, które powinno przynieść podobne rezultaty w ciągu dwudziestu lat, zakłady mogą osiągnąć takie wyniki za sprawą ograniczenia liczby godzin eksploatacji lub przejścia na gazy odnawialne lub niskoemisyjne we wcześniejszym terminie. Techniczne kryteria kwalifikacji powinny ułatwić przyspieszone wycofywanie bardziej emisyjnych źródeł energii, w tym stałych paliw kopalnych. Ponadto, aby spełnić wymogi określone w art. 10 ust. 2 akapit pierwszy lit. a), b) i c) rozporządzenia (UE) 2020/852, techniczne kryteria kwalifikacji dotyczące wykorzystania gazu ziemnego powinny również zapewniać dostępność solidnych dowodów na to, że ta sama moc wytwórcza nie może zostać uzyskana ze źródeł odnawialnych, oraz wprowadzenie skutecznych planów dla każdego zakładu, zgodnie z najlepszymi wynikami w sektorze, aby zapewnić w określonym terminie całkowite przejście na odnawialne źródła energii lub gazy niskoemisyjne. Ponadto techniczne kryteria kwalifikacji powinny przewidywać ograniczone w czasie uznanie wkładu tych rodzajów działalności w obniżenie emisyjności.

(5)

Odnawialne źródła energii odegrają zasadniczą rolę w realizacji klimatycznych i środowiskowych celów UE. W związku z tym należy zwiększyć skalę inwestycji w odnawialne źródła energii, aby zaspokoić potrzeby unijnego rynku energii w zakresie większej ilości energii ze źródeł odnawialnych i czystej energii.

(6)

Działalność związana z energią jądrową jest działalnością niskoemisyjną, nie stanowi energii ze źródeł odnawialnych w rozumieniu art. 2 akapit drugi pkt 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 (4), o której mowa w art. 10 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2020/852, i nie należy do innych kategorii działalności gospodarczej wymienionych w lit. b)–i) tego przepisu. Taką działalność gospodarczą związaną z energią jądrową należy zakwalifikować na podstawie art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/852 w przypadku braku alternatywnych niskoemisyjnych rozwiązań wykonalnych pod względem technologicznym i ekonomicznym na skalę wystarczającą do pokrycia zapotrzebowania na energię w sposób ciągły i niezawodny. Ponadto w sprawozdaniu końcowym grupy ekspertów technicznych ds. zrównoważonego finansowania z marca 2020 r. (5) stwierdzono, że „produkcja energii jądrowej charakteryzuje się niemal zerowym poziomem emisji gazów cieplarnianych na etapie wytwarzania energii” oraz że „dowody na potencjalny istotny wkład energii jądrowej w realizację celów w zakresie łagodzenia zmian klimatu są obszerne i jednoznaczne”. Co więcej, w niektórych planach państw członkowskich uwzględniono energię jądrową wraz z energią ze źródeł odnawialnych w źródłach energii, które mają być wykorzystywane do osiągnięcia celów klimatycznych, w tym celu w zakresie dekarbonizacji do 2050 r. określonego w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 (6). Wreszcie, dzięki zapewnieniu stabilnych podstawowych dostaw energii, energia jądrowa ułatwia wykorzystanie nieciągłych odnawialnych źródeł energii i nie utrudnia ich rozwoju, zgodnie z wymogami art. 10 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) 2020/852. Działalność związaną z energią jądrową należy zatem uznać za zgodną z art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/852.

(7)

W przeglądzie naukowym przeprowadzonym przez ekspertów (7) stwierdzono, że techniczne kryteria kwalifikacji w odniesieniu do działalności gospodarczej związanej z energią jądrową powinny zapewniać, aby nie wyrządzano poważnych szkód innym celom środowiskowym ze względu na potencjalne ryzyko wynikające z długoterminowego i trwałego składowania odpadów jądrowych. Te techniczne kryteria kwalifikacji powinny zatem odzwierciedlać najwyższe normy bezpieczeństwa jądrowego, ochrony radiologicznej i gospodarowania odpadami promieniotwórczymi, oparte na wymogach określonych w Traktacie ustanawiającym Europejską Wspólnotę Energii Atomowej („traktat EWEA”) i w prawodawstwie przyjętym na mocy tego traktatu, w szczególności w dyrektywie Rady 2009/71/Euratom (8). Dyrektywa ta zawiera cel w zakresie wysokiego poziomu bezpieczeństwa jądrowego obejmujący wszystkie etapy cyklu życia każdego obiektu jądrowego, w tym lokalizację, projektowanie, budowę, uruchamianie, eksploatację i likwidację takich obiektów. W szczególności w dyrektywie tej wzywa się do znacznego zwiększenia bezpieczeństwa przy projektowaniu nowych reaktorów, w tym tzw. reaktorów generacji III+, w odniesieniu do których należy wykorzystać najnowszą wiedzę i technologię, z uwzględnieniem najnowszych międzynarodowych wymogów bezpieczeństwa. Wymogi te przewidują skuteczną realizację celu w zakresie bezpieczeństwa jądrowego, w tym stosowanie sekwencji poziomów bezpieczeństwa i skutecznej kultury bezpieczeństwa. Wymogi te zapewniają minimalizację skutków ekstremalnych zagrożeń spowodowanych przez człowieka i zagrożeń naturalnych, w tym trzęsień ziemi i powodzi, oraz zapobieganie wypadkom, nieprawidłowemu działaniu i awariom lub utracie systemów sterowania, między innymi dzięki konstrukcjom ochronnym lub zapasowym systemom chłodzenia i zasilania energią elektryczną.

(8)

Paliwo o zwiększonej odporności na niekorzystne warunki przeznaczone dla elektrowni jądrowych, które zapewnia dodatkową ochronę przed awariami wynikającymi z uszkodzeń strukturalnych paliwa lub części składowych reaktora, stało się dostępne na rynku. Aby uwzględnić te najnowsze osiągnięcia technologiczne, w technicznych kryteriach kwalifikacji należy ustanowić wymóg stosowania tego rodzaju paliwa, z uwzględnieniem licencjonowania go w Unii.

(9)

Na całym świecie trwają prace badawczo-rozwojowe mające na celu opracowanie nowych technologii reaktorów jądrowych, w których wykorzystuje się między innymi zamknięte cykle paliwowe lub koncepcje samopowielania paliwa i które minimalizują wytwarzanie wysokoaktywnych odpadów promieniotwórczych („reaktory IV generacji”). Chociaż te reaktory IV generacji nie są jeszcze ekonomicznie opłacalne, należy ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji dotyczące takich reaktorów w świetle ich potencjalnego wkładu w osiągnięcie celu obniżenia emisyjności i minimalizacji odpadów promieniotwórczych.

(10)

Energia jądrowa należy do przyszłych źródeł energii wielu państw członkowskich w ramach ich starań na rzecz obniżenia emisyjności. Scenariusze ocenione przez Komisję prowadzą do systemu energetycznego o obniżonej emisyjności opartego w bardzo dużym stopniu na odnawialnych źródłach energii oraz na energii jądrowej o stałej mocy zainstalowanej w porównaniu z obecnymi poziomami. Jako że obecnie eksploatowane obiekty jądrowe się starzeją, wymagają one poprawy bezpieczeństwa, aby wydłużyć okres eksploatacji, a ponadto potrzebne są nowo wybudowane obiekty jądrowe, które zastąpią przestarzałe obiekty. Jest to ciągły proces, który powinien zapewnić dostępność zdolności niezbędnych do obniżenia emisyjności systemu energetycznego w okresie do 2050 r. i po nim, stosownie do potrzeb. W związku z tym w okresie do 2050 r. i po nim potrzebne będą znaczne inwestycje w energię jądrową. Konieczne jest zapewnienie, aby w nowych elektrowniach jądrowych stosowano najbardziej zaawansowane rozwiązania wynikające z postępu technologicznego. Techniczne kryteria kwalifikacji dotyczące takich nowych elektrowni jądrowych powinny zatem przewidywać regularne przeglądy każdego projektu inwestycyjnego oraz parametrów technicznych odpowiadających najlepszej dostępnej technologii w świetle wyników ustawicznych działań badawczo-rozwojowych oraz ciągłego doskonalenia technologii. Należy określić konkretne daty, aby zapewnić stopniowe wprowadzanie nowych technologii wspierających zrównoważoną dekarbonizację, gdy tylko staną się one dostępne.

(11)

W załączniku II do traktatu EWEA i rozporządzeniu Rady (Euratom) nr 2587/1999 (9) ustanowiono wartości progowe i inne wymogi dotyczące informowania Komisji o inwestycjach w energię jądrową. Aby zapewnić jak największe poszanowanie zasad i wymogów ustawodawstwa Euratomu z myślą o osiągnięciu celów systematyki, w tym celu dotyczącego bezpieczeństwa jądrowego, takie inwestycje powinny podlegać opinii Komisji, niezależnie od tego, czy załącznik II do traktatu EWEA i rozporządzenie (Euratom) nr 2587/1999 wymagają jakiegokolwiek powiadamiania. Z tego samego powodu należy w zadowalający sposób rozwiązać wszystkie kwestie dotyczące stosowania art. 10 ust. 2 i art. 17 rozporządzenia (UE) 2020/852 oraz technicznych kryteriów kwalifikacji określonych przez Komisję w jej opinii.

(12)

Biorąc pod uwagę długi czas realizacji inwestycji w nowe zdolności wytwórcze energii jądrowej, wydłużenie czasu eksploatacji wybranych istniejących obiektów jądrowych może przyczynić się do obniżenia emisyjności systemu energetycznego w perspektywie krótko- i średnioterminowej. Techniczne kryteria kwalifikacji dotyczące takiego wydłużenia powinny jednak wymagać modyfikacji i poprawy bezpieczeństwa w celu zapewnienia zgodności tych obiektów jądrowych z najwyższymi osiągalnymi normami bezpieczeństwa oraz ze wszystkimi obiektywnymi wymogami w zakresie bezpieczeństwa określonymi w ustawodawstwie przyjętym na podstawie traktatu EWEA.

(13)

W świetle spodziewanego postępu technologicznego i naukowego inwestycje w budowę i bezpieczną eksploatację nowych obiektów jądrowych z wykorzystaniem najlepszych dostępnych technologii, zatwierdzone w odpowiednim terminie przez właściwe organy państw członkowskich zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym, powinny podlegać technicznym kryteriom kwalifikacji i ograniczeniom czasowym, które zachęcą do rozwoju i przyszłego wykorzystania reaktorów IV generacji z zamkniętym cyklem paliwowym lub samopowielaniem paliwa, gdy tylko technologie te staną się dostępne na rynku. Wspomniane ograniczenia czasowe powinny być odpowiednio rewidowane w świetle postępów w rozwoju takich technologii.

(14)

Techniczne kryteria kwalifikacji związane z celami łagodzenia zmian klimatu lub adaptacji do zmian klimatu powinny zapewniać, aby działalność gospodarcza nie wyrządzała poważnych szkód żadnemu z pozostałych celów środowiskowych. W szczególności w odniesieniu do działalności gospodarczej związanej z energią jądrową konieczne jest zapewnienie, aby długoterminowe składowanie odpadów nie wyrządzało poważnych i długoterminowych szkód dla środowiska, o czym mowa w art. 17 ust. 1 lit. d) pkt (iii) rozporządzenia (UE) 2020/852. W technicznych kryteriach kwalifikacji należy zatem określić szczegółowe wymogi dotyczące funduszu gospodarowania odpadami promieniotwórczymi i funduszu likwidacji obiektów jądrowych, które można łączyć, zgodnie z zasadą przewidującą, że to wytwórcy odpadów powinni ponosić koszty gospodarowania nimi, oraz należy wprowadzić wymóg istnienia działających obiektów trwałego składowania wszystkich odpadów promieniotwórczych, co powinno zapobiec wywozowi odpadów promieniotwórczych przeznaczonych do składowania do państw trzecich. W kilku państwach członkowskich nisko- lub średnioaktywne odpady promieniotwórcze są już obecnie składowane w obiektach trwałego składowania w pobliżu powierzchni, a w ciągu dziesięcioleci eksploatacji tych obiektów składowania nabyto znaczne doświadczenie i wiedzę fachową w zakresie gospodarowania odpadami. W przypadku wysokoaktywnych odpadów promieniotwórczych i wypalonego paliwa jądrowego składowanie w głębokich warstwach geologicznych stanowi najnowocześniejsze rozwiązanie, które jest powszechnie akceptowane przez społeczność ekspertów na całym świecie jako najbezpieczniejsza i najbardziej zrównoważona opcja dla końcowego etapu gospodarowania wysokoaktywnymi odpadami promieniotwórczymi i wypalonym paliwem jądrowym uznawanym za odpady. Państwa członkowskie, zachowując odpowiedzialność za swoją politykę w zakresie gospodarowania wypalonym paliwem jądrowym oraz nisko-, średnio- lub wysokoaktywnymi odpadami promieniotwórczymi, powinny uwzględnić w swoich politykach krajowych planowanie i wdrażanie możliwości składowania, w szczególności w ramach krajowych programów gospodarowania wypalonym paliwem jądrowym i odpadami promieniotwórczymi, obejmujących wszystkie rodzaje wypalonego paliwa jądrowego i odpadów promieniotwórczych oraz wszystkie etapy gospodarowania wypalonym paliwem jądrowym i odpadami promieniotwórczymi od ich wytworzenia do składowania. Treść programów krajowych określono w dyrektywie Rady 2011/70/Euratom (10) i obejmuje ona najważniejsze wskaźniki wykonania zadań służące monitorowaniu postępów wdrażania. Państwa członkowskie muszą regularnie składać Komisji sprawozdania z postępów w realizacji programów krajowych. Ze sprawozdań państw członkowskich z 2021 r. wynika, że poczyniono znaczne postępy w realizacji pierwszych obiektów trwałego składowania w głębokich warstwach geologicznych na terytorium Unii. Państwa członkowskie zyskują dostęp do realistycznych rozwiązań w zakresie rozwoju i eksploatacji takich obiektów do 2050 r. W związku z tym dzięki włączeniu odpowiedniego wymogu do technicznych kryteriów kwalifikacji niemożliwe jest wyrządzanie poważnych szkód środowisku.

(15)

Jest konieczne, aby przedsiębiorstwa niefinansowe i finansowe zapewniały inwestorom wysoki stopień przejrzystości w odniesieniu do ich inwestycji w działalność związaną z wytwarzaniem energii z gazu ziemnego i energii jądrowej, w przypadku której należy ustanowić techniczne kryteria kwalifikacji. Aby zapewnić przejrzystość, należy ustanowić szczególne wymogi dotyczące ujawniania informacji przez przedsiębiorstwa niefinansowe i finansowe. W celu zagwarantowania porównywalności informacji ujawnianych inwestorom informacje te powinny być przedstawiane w formie wzoru, w którym wyraźnie wskazano udział działalności związanej z gazem ziemnym oraz działalności związanej z energią jądrową w mianowniku oraz, w stosownych przypadkach, w liczniku kluczowych wskaźników wyników odnoszących się do tych przedsiębiorstw. Aby zapewnić wysoki stopień przejrzystości dla inwestorów w produkty finansowe, o których mowa w art. 5 i 6 rozporządzenia (UE) 2020/852, w odniesieniu do ekspozycji na działalność związaną z gazem ziemnym i energią jądrową, w przypadku których ustanowiono techniczne kryteria kwalifikacji, Komisja odpowiednio zmieni lub zaproponuje zmianę ram ujawniania informacji dotyczących tych produktów finansowych, aby zapewnić pełną przejrzystość w całym cyklu życia tych produktów finansowych. Aby zapewnić jasną identyfikację takich informacji przez inwestorów końcowych, Komisja rozważy zmianę wymogów dotyczących doradztwa finansowego i ubezpieczeniowego udzielanego przez dystrybutorów.

(16)

Aby zwiększyć zaufanie inwestorów, zgodność z technicznymi kryteriami kwalifikacji dla działalności związanej z gazem ziemnym powinna być weryfikowana przez niezależną osobę trzecią. Aby zapewnić bezstronną i staranną weryfikację zgodności, niezależna strona trzecia powinna dysponować zasobami i wiedzą fachową odpowiednimi do przeprowadzenia tej weryfikacji, być niezależna w celu uniknięcia konfliktu interesów z właścicielem lub podmiotem finansującym oraz nie powinna być zaangażowana w rozwój ani prowadzenie takiej działalności związanej z gazem kopalnym. Oprócz mechanizmu weryfikacji przedsiębiorstwa finansowe i niefinansowe mogą podlegać szczególnym wymogom w zakresie weryfikacji przewidzianym w innych przepisach Unii dotyczących zrównoważonego finansowania, które obejmują zgodność z technicznymi kryteriami kwalifikacji. Zgodnie z art. 26 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2020/852 Komisja powinna dokonać przeglądu przepisów wymaganych w celu utworzenia mechanizmu weryfikacji zgodności z kryteriami określonymi w tym rozporządzeniu.

(17)

Sektory gazu ziemnego i energii jądrowej charakteryzują się szybkim rozwojem technologicznym. Należy zatem regularnie dokonywać przeglądu technicznych kryteriów kwalifikacji obejmujących działalność w zakresie produkcji energii w tych sektorach, zgodnie z wymogami art. 19 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2020/852. Ponadto na podstawie warunków określonych w art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/852 taki przegląd powinien obejmować adekwatność okresów określonych w technicznych kryteriach kwalifikacji.

(18)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2021/2139 oraz rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2021/2178 (11). Zmiany w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2021/2139 i rozporządzeniu delegowanym (UE) 2021/2178 nie upoważniają do żadnych inwestycji, lecz mają pomóc rynkom finansowym i inwestorom w identyfikowaniu, z zastrzeżeniem spełnienia rygorystycznych warunków, odpowiednich rodzajów działalności związanej z gazem i energią jądrową niezbędnych do transformacji systemów energetycznych państw członkowskich w kierunku neutralności klimatycznej zgodnie z unijnymi celami klimatycznymi i zobowiązaniami w dziedzinie klimatu.

(19)

Zmiany w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2021/2139 i rozporządzeniu delegowanym (UE) 2021/2178 określone w niniejszym rozporządzeniu delegowanym są ze sobą ściśle powiązane. W celu zapewnienia spójności między tymi przepisami, które powinny wejść w życie w tym samym czasie, aby zainteresowane strony mogły uzyskać kompleksowy ogląd ram prawnych oraz w celu ułatwienia stosowania rozporządzenia (UE) 2020/852, konieczne jest ujęcie tych przepisów w jednym rozporządzeniu.

(20)

Należy zapewnić przedsiębiorstwom niefinansowym i finansowym wystarczająco dużo czasu na ocenę, czy ich działalność gospodarcza związana z gazem ziemnym i energią jądrową jest zgodna z technicznymi kryteriami kwalifikacji określonymi w niniejszym rozporządzeniu, oraz na przedstawienie sprawozdań na podstawie tej oceny zgodnie z rozporządzeniem delegowanym (UE) 2021/2178. Należy zatem odroczyć termin rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia do dnia 1 stycznia 2023 r.

(1)

W rozporządzeniu Rady (UE) 2022/109 (2) określono kwoty na rok 2022.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę przyznaną na 2022 r. na połowy stada halibuta niebieskiego w wodach Norwegii obszarów 1 i 2.

(3)

Należy zatem zakazać pewnych rodzajów działalności połowowej w odniesieniu do wspomnianego stada,

(1)

Ze względu na pandemię COVID-19 oraz środki, jakie wprowadziły państwa członkowskie w odpowiedzi na nią, we wszystkich państwach członkowskich wystąpiły nadzwyczajne trudności administracyjne w odniesieniu do planowania i wykonywania w wymaganym terminie wymaganej liczby kontroli na miejscu. Trudności te mogą spowodować opóźnienie w kontrolach, a co za tym idzie – w wypłacaniu pomocy. Jednocześnie rolnicy są narażeni na zakłócenia gospodarcze spowodowane pandemią i borykają się z trudnościami finansowymi oraz problemami z płynnością finansową.

(2)

Ze względu na bezprecedensowy charakter tych okoliczności Komisja przyjęła rozporządzenia wykonawcze Komisji (UE) 2020/532 (4) i (UE) 2021/725 (5), aby złagodzić te trudności poprzez ustanowienie odstępstw od różnych rozporządzeń wykonawczych mających zastosowanie w dziedzinie wspólnej polityki rolnej w odniesieniu do niektórych kontroli administracyjnych i kontroli na miejscu, jeśli chodzi o ich termin i liczbę. Biorąc pod uwagę, że trudności wynikające z trwania pandemii COVID-19 w 2022 r. przedłużają się, należy przewidzieć podobne środki również w 2022 r.

(3)

W rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 809/2014 (6) ustanowiono między innymi przepisy dotyczące terminów kontroli na miejscu oraz wskaźników kontroli dla niektórych kontroli na miejscu w ramach systemu zintegrowanego, w tym w odniesieniu do systemów pomocy związanej z produkcją zwierzęcą. Ponadto rozporządzenie to zawiera przepisy dotyczące kontroli na miejscu odnoszących się do kryteriów kwalifikowalności, zobowiązań i innych obowiązków w odniesieniu do wniosków o przyznanie pomocy związanej z produkcją zwierząt gospodarskich i wniosków o płatność w ramach środków wsparcia związanych z produkcją zwierzęcą, wskaźników kontroli dotyczących środków rozwoju obszarów wiejskich niezwiązanych z obszarem ani produkcją zwierzęcą oraz minimalnych wskaźników kontroli odnoszących się do zasady wzajemnej zgodności.

(4)

W art. 24 ust. 4, art. 48 ust. 5, art. 49 ust. 1, art. 52 ust. 1, art. 60 ust. 2 i art. 71 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 809/2014 ustanowiono określone przepisy, których właściwy organ ma przestrzegać w celu przeprowadzania kontroli administracyjnych lub kontroli na miejscu. Ze względu na okoliczności spowodowane pandemią COVID-19 należy zachęcać do przeprowadzania tych kontroli z wykorzystaniem teledetekcji i nowych technologii, takich jak systemy bezzałogowych statków powietrznych, zdjęcia geotagowane, odbiorniki globalnego systemu nawigacji satelitarnej (GNSS) połączone z europejskim systemem wspomagania satelitarnego (EGNOS) i Galileo, dane zbierane przez satelity Sentinel programu Copernicus, oraz do wykorzystywania innych odpowiednich dokumentów jako dowodów w celu sprawdzenia zgodności z kryteriami kwalifikowalności, zobowiązaniami lub innymi obowiązkami w odniesieniu do danego systemu pomocy lub środka wsparcia, a także zgodności z wymogami i normami mającymi znaczenie dla zasady wzajemnej zgodności.

(5)

Art. 26 ust. 4 i art. 42 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 809/2014 zawierają przepisy dotyczące kontroli na miejscu w celu sprawdzenia, czy spełnione są wszystkie kryteria kwalifikowalności, zobowiązania i inne obowiązki i czy kontrole te obejmują wszystkie zwierzęta, w odniesieniu do których złożono wnioski o przyznanie pomocy lub wnioski o płatność w ramach systemów pomocy związanej z produkcją zwierzęcą lub środków wsparcia związanych z produkcją zwierzęcą, które mają być poddane kontroli. W świetle obecnej sytuacji należy przewidzieć, że jeżeli państwa członkowskie nie mają możliwości przeprowadzenia tych kontroli na miejscu zgodnie ze wspomnianymi przepisami, a alternatywne dowody nie są dostępne, mogą one podjąć decyzję o przeprowadzaniu tych kontroli w odniesieniu do roku składania wniosków 2022 lub roku kalendarzowego 2022 w dowolnym momencie roku, o ile kontrole te nadal umożliwiają sprawdzanie warunków kwalifikowalności.

(6)

Szereg obowiązków wynikających z rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 (7) w odniesieniu do systemów pomocy związanej z produkcją zwierzęcą i środków wsparcia opiera się na konkretnych i zróżnicowanych terminach ich spełnienia i w związku z tym wymagają one kontroli na miejscu w przedmiotowych ramach. Środki wprowadzone przez państwa członkowskie w celu przeciwdziałania pandemii COVID-19 wpływają na możliwość przeprowadzenia wymaganych kontroli na miejscu w sposób dokładny i w terminie odpowiadającym tym obowiązkom. Niektórych rodzajów kontroli nie da się przeprowadzić przy użyciu nowych technologii zamiast wizyt w gospodarstwach. W związku z tym w odniesieniu do niektórych kontroli, które należy przeprowadzić w 2022 r., konieczne jest wprowadzenie odstępstwa od art. 30–33, art. 40a, art. 50, art. 52 i art. 68 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 809/2014 i zmniejszenie minimalnego wskaźnika kontroli na miejscu w porównaniu z normalnymi wskaźnikami kontroli przewidzianymi odpowiednio w ramach systemów pomocy obszarowej i pomocy związanej z produkcją zwierzęcą i w środkach wsparcia, w ramach środków rozwoju obszarów wiejskich nieobjętych zintegrowanym systemem zarządzania i kontroli oraz z tytułu obowiązków wynikających zasady wzajemnej zgodności.

(7)

Aby utrzymać prewencyjny skutek kontroli, w odniesieniu do roku składania wniosków 2022 należy utrzymać obowiązek, o którym mowa w art. 35, art. 50 ust. 5 i art. 68 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 809/2014, dotyczący zwiększenia wskaźników kontroli ze względu na istotne niezgodności wykryte podczas kontroli przeprowadzonych w poprzednim roku. Istotne niezgodności stwierdzone podczas kontroli na miejscu w 2021 r. powinny oznaczać konieczność zwiększenia poziomu kontroli na miejscu za rok 2022. W związku z tym państwa członkowskie, które poprzez zastosowanie art. 35 lub art. 50 ust. 5 lub art. 68 ust. 4 powyższego rozporządzenia są zobowiązane do zwiększenia wskaźnika kontroli w roku składania wniosków 2022 i do podjęcia decyzji o zastosowaniu obniżonych wskaźników kontroli przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, powinny, oprócz obniżenia wskaźników kontroli określonego w niniejszym rozporządzeniu, zastosować również wspomniane zwiększenie wskaźnika kontroli.

(8)

W rozporządzeniach wykonawczych Komisji (UE) nr 180/2014 (8) i (UE) nr 181/2014 (9) przewiduje się wskaźniki kontroli w odniesieniu do kontroli szczególnych środków w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w Unii i dla mniejszych wysp Morza Egejskiego. Biorąc pod uwagę środki wprowadzone w celu przeciwdziałania pandemii COVID-19, które dotyczą również najbardziej oddalonych regionów Unii i mniejszych wysp Morza Egejskiego, należy wprowadzić odstępstwo od tych rozporządzeń poprzez rozszerzenie możliwości stosowania nowych technologii jako alternatywnego źródła dowodów w odniesieniu do kontroli oraz poprzez dostosowanie wskaźników kontroli na miejscu w roku 2022. Niemniej jednak w celu utrzymania prewencyjnego skutku kontroli na podstawie rozporządzeń wykonawczych (UE) nr 180/2014 i (UE) nr 181/2014 należy utrzymać obowiązek zwiększenia wskaźnika kontroli zgodnie z art. 59 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013. W związku z tym państwa członkowskie, które zgodnie z art. 59 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 są zobowiązane do zwiększenia wskaźnika kontroli w roku składania wniosków 2022 i do podjęcia decyzji w sprawie obniżonych wskaźników kontroli przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, powinny, oprócz wspomnianego obniżenia wskaźników kontroli, zastosować również to zwiększenie wskaźnika kontroli.

(9)

Art. 24 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/892 (10) stanowi, że państwa członkowskie przeprowadzają kontrolę, w tym kontrolę na miejscu, w zakresie kryteriów uznania mających zastosowanie do organizacji producentów i zrzeszeń organizacji producentów w sektorze owoców i warzyw. Ze względu na środki wprowadzone w celu przeciwdziałania pandemii COVID-19 kontrole na miejscu dotyczące kryteriów uznania nie powinny mieć zastosowania w 2022 r.

(10)

W art. 27 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892 ustalono próbę do celów corocznych kontroli na miejscu na poziomie przynajmniej 30 % łącznej wnioskowanej pomocy. Ze względu na środki wprowadzone w celu przeciwdziałania pandemii COVID-19 państwa członkowskie mogą nie być w stanie spełnić tych wymogów i w związku z tym powinny mieć możliwość zastosowania niższego odsetka tych kontroli w roku 2022.

(11)

Art. 27 ust. 7 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892 przewiduje również, że działania realizowane w indywidualnych gospodarstwach członków organizacji producentów objętych próbą, o której mowa w art. 27 ust. 2 powyższego rozporządzenia, są przedmiotem przynajmniej jednej wizytacji mającej na celu sprawdzenie przeprowadzania działań. Ze względu na środki wprowadzone w celu przeciwdziałania pandemii COVID-19 państwa członkowskie mogą nie być w stanie spełnić tych wymogów i w związku z tym w 2022 r. nie powinny podlegać wymogom dotyczącym częstotliwości wizytacji w indywidualnych gospodarstwach członków organizacji producentów.

(12)

Art. 29 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892 stanowi, że kontrole pierwszego szczebla operacji wycofania obejmują 100 % ilości produktów wycofanych z rynku, z wyjątkiem produktów przeznaczonych do bezpłatnej dystrybucji, w odniesieniu do których na podstawie art. 29 ust. 3 tego rozporządzenia państwa członkowskie mogą poddawać kontroli mniejszy odsetek, ale nie mniej niż 10 % danej ilości w ciągu roku gospodarczego dla danej organizacji producentów. Ze względu na środki wprowadzone w celu przeciwdziałania pandemii COVID-19 państwa członkowskie mogą nie być w stanie spełnić tego wymogu i powinny mieć możliwość kontroli w 2022 r. mniejszego odsetka, ale nie mniej niż 10 % danej ilości w ciągu roku gospodarczego dla danej organizacji producentów, również w odniesieniu do wszystkich innych produktów wycofanych, niezależnie od ich zamierzonego przeznaczenia.

(13)

Art. 30 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892 stanowi, że każda kontrola obejmuje próbę stanowiącą przynajmniej 5 % ilości wycofanych podczas danego roku gospodarczego przez daną organizację producentów. Ze względu na środki wprowadzone w celu przeciwdziałania pandemii COVID-19 państwa członkowskie mogą nie być w stanie spełnić tego wymogu i powinny mieć możliwość stosowania w 2022 r. prób stanowiących przynajmniej 3 % ilości wycofanych podczas roku gospodarczego 2020 przez daną organizację producentów.

(14)

Ze względu na środki wprowadzone w celu przeciwdziałania pandemii COVID-19, w 2022 r. państwa członkowskie nadal będą miały fizyczne trudności, jeśli chodzi o przeprowadzanie kontroli na miejscu w odniesieniu do rocznych wniosków o przyznanie pomocy, kontroli pierwszego i drugiego szczebla operacji wycofania oraz kontroli zielonych zbiorów i niezbierania plonów, jak określono w art. 27 ust. 2 i 7, art. 29 ust. 2, art. 30 ust. 3 i art. 31 ust. 1 i 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/892. W związku z tym państwom członkowskim należy zezwolić na określenie kontroli, które są równoważne z kontrolami na miejscu, takich jak zdjęcia geotagowane, opatrzone datą fotografie, opatrzone datą sprawozdania z nadzoru z wykorzystaniem dronów, kontrole administracyjne lub wideokonferencje z beneficjentami.

(15)

W związku ze środkami wprowadzonymi w celu przeciwdziałania pandemii COVID-19 państwa członkowskie będą nadal miały fizyczne trudności, jeśli chodzi o przeprowadzanie w 2022 r. systematycznych i opartych na próbie kontroli na miejscu w odniesieniu do operacji objętych wsparciem na podstawie art. 45–52 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 (11). W związku z tym w roku budżetowym 2022 należy również utrzymać odstępstwo od art. 32 ust. 1 i art. 42 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/1150 (12), wprowadzone w odniesieniu do lat budżetowych 2020 i 2021, aby umożliwić państwom członkowskim określenie kontroli, które są równoważne systematycznym kontrolom na miejscu – takich jak opatrzone datą fotografie, opatrzone datą sprawozdania z nadzoru z wykorzystaniem dronów, kontrole administracyjne lub wideokonferencje z beneficjentami – i które gwarantują przestrzeganie przepisów dotyczących programów wsparcia w sektorze wina przed dokonaniem płatności.

(16)

Będzie również fizycznie trudne, aby państwa członkowskie w odniesieniu do roku budżetowego 2022 przeprowadziły, w terminie określonym w art. 43 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1150, systematyczne kontrole na miejscu w odniesieniu do operacji zielonych zbiorów objętych wsparciem na podstawie art. 47 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. W związku z tym należy wprowadzić odstępstwo w celu odroczenia zakończenia kontroli do dnia 15 września 2022 r.

(17)

W art. 27 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/274 (13) określono liczbę próbek świeżych winogron, które należy pobrać z winnic w okresie, w którym na przedmiotowej działce odbywa się zbiór, w celu utworzenia analitycznej bazy danych izotopowych, o której mowa w art. 39 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/273 (14). W przypadkach, w których środki wprowadzone w celu przeciwdziałania pandemii COVID-19 nadal uniemożliwiają państwom członkowskim przeprowadzenie takich kontroli, państwa członkowskie powinny mieć możliwość odstąpienia od minimalnej liczby próbek.

(18)

Art. 31 ust. 2 lit. b) rozporządzenia wykonawczego (UE) 2018/274 stanowi, że państwa członkowskie przeprowadzają coroczne kontrole na miejscu przynajmniej 5 % wszystkich plantatorów winorośli określonych w rejestrze winnic. Ponieważ środki wprowadzone w celu przeciwdziałania pandemii COVID-19 nadal utrudniają fizyczne przeprowadzanie takich kontroli w kilku państwach członkowskich produkujących wino, odsetek ten powinien zostać zmniejszony w odniesieniu do roku 2022. Z tego samego powodu państwa członkowskie powinny mieć w 2022 r. możliwość czasowego zawieszenia systematycznych kontroli na miejscu, o których mowa w art. 31 ust. 2 lit. c) wspomnianego rozporządzenia i które mają być przeprowadzane na obszarach uprawy winorośli, które nie są ujęte w dokumentacji plantatora winorośli.

(19)

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 615/2014 (15) w odniesieniu do programów prac wspierających sektory oliwy z oliwek i oliwek stołowych zawiera przepisy dotyczące kontroli na miejscu w celu sprawdzenia, czy spełnione są warunki przyznania finansowania unijnego. Środki wprowadzone w celu przeciwdziałania pandemii COVID-19 mogą prowadzić do powstania trudności w przeprowadzaniu tych kontroli zgodnie z wymogami art. 6 wymienionego rozporządzenia. Należy zatem zapewnić państwom członkowskim elastyczność i umożliwić zastąpienie kontroli na miejscu w roku kalendarzowym 2022 kontrolami alternatywnymi.

(20)

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/1368 (16) dotyczące pomocy w sektorze pszczelarskim zawiera przepisy dotyczące monitorowania i kontroli odpowiedniego wdrażania krajowych programów pszczelarskich, faktycznie poniesionych wydatków i prawidłowej liczby uli deklarowanej przez pszczelarzy. Zgodnie z art. 8 ust. 3 tego rozporządzenia państwa członkowskie mają zapewnić, by kontroli na miejscu podlegało co najmniej 5 % wnioskodawców ubiegających się o pomoc w ramach ich programów pszczelarskich. Środki wprowadzone w celu przeciwdziałania pandemii COVID-19 mogą prowadzić do trudności w przeprowadzeniu liczby kontroli na miejscu koniecznych do osiągnięcia tego progu. Należy zatem zapewnić państwom członkowskim elastyczność, umożliwiając odstępstwo od tego wymogu. Takie odstępstwo nie powinno jednak prowadzić do zwiększenia ryzyka nienależnych płatności. W związku z tym każde obniżenie liczby kontroli na miejscu powinno być w jak największym stopniu zastąpione kontrolami alternatywnymi.

(21)

Ze względu na wcześniejsze opcje elastyczności, które w ciągu ostatnich dwóch lat zaproponowano państwom członkowskim w odniesieniu do zwiększenia wskaźników kontroli, istotne jest przywrócenie pierwotnej zasady, która ma znaczący efekt odstraszający, oraz wyjaśnienie, który rok należy uwzględnić przy określaniu wzrostu wskaźnika kontroli zgodnie z art. 35, art. 50 ust. 5 i art. 68 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 809/2014 oraz art. 59 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013. Ze względu na ewentualne zmiany wprowadzone przez państwa członkowskie w ich procedurach kontroli w następstwie wykrycia niezgodności, stosowanie mechanizmów naprawczych odnoszących się do niezgodności ujawnionych podczas kontroli dotyczących roku składania wniosków 2019 uznaje się za niewłaściwe, dlatego należy uwzględnić ostatni rok. Należy zatem zmienić art. 3, 5 i 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/725.

(22)

Odstępstwa od rozporządzeń wykonawczych (UE) nr 809/2014, (UE) nr 180/2014, (UE) nr 181/2014, (UE) 2017/892, (UE) 2016/1150, (UE) 2018/274, (UE) nr 615/2014 i (UE) 2015/1368 przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny pozwolić państwom członkowskim na uniknięcie opóźnień w stosowaniu środków kontroli i w rozpatrywaniu wniosków o przyznanie pomocy, a tym samym na uniknięcie opóźnień w płatnościach na rzecz beneficjentów za rok 2022. Odstępstwa takie nie mogą jednak zakłócać należytego zarządzania finansami ani stać w sprzeczności z wymogiem dotyczącym wystarczającego poziomu ufności. W związku z powyższym państwa członkowskie stosujące wspomniane odstępstwa są odpowiedzialne za wprowadzenie wszelkich niezbędnych środków w celu zapewnienia, by zapobiegano nadpłatom oraz by wszczynano odzyskiwanie nienależnych kwot. Ponadto stosowanie wspomnianych odstępstw powinno być objęte deklaracją zarządczą, o której mowa w art. 7 ust. 3 akapit pierwszy lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, w odniesieniu do lat budżetowych 2022 i 2023.

(23)

W celu zagwarantowania łatwego wdrażania środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, które są niezbędne, aby państwa członkowskie organizowały kampanie kontrolne z poszanowaniem środków wprowadzonych w celu przeciwdziałania pandemii COVID-19, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i stosować się z mocą wsteczną, aby państwa członkowskie mogły wprowadzić planowane zmiany na początku odpowiednich kampanii kontrolnych: środki określone w rozdziałach I i II oraz w rozdziale III sekcja 3 i 4 powinny mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2022 r., co odpowiada rokowi składania wniosków w ramach zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli lub rokowi kalendarzowemu w odniesieniu do środków wsparcia rozwoju obszarów wiejskich innych niż obszarowe i związane z produkcją zwierzęcą oraz w odniesieniu do środków w sektorze wina; środki określone w rozdziale III sekcje 1 i 2 powinny mieć zastosowanie od dnia 16 października 2021 r., co odpowiada rokowi budżetowemu, a środki określone w rozdziale III sekcja 5 powinny mieć zastosowanie od dnia 1 sierpnia 2021 r., co odpowiada rokowi pszczelarskiemu.

(24)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Funduszy Rolniczych, Komitetu ds. Płatności Bezpośrednich, Komitetu ds. Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

(1)

W 2013 r. Komisja przyjęła rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 185/2013 (2) przewidujące odliczenia od kwoty połowowej dla makreli przydzielonej Hiszpanii na 2013 r. w rejonie ICES 8c, podobszarach ICES 9 i 10 oraz wodach Unii obszaru CECAF 34.1.1 oraz od kwoty dla sardeli w podobszarze ICES 8 z powodu przełowienia kwoty makreli w 2009 r.

(2)

Hiszpania nie dokonała połowu 3 400 ton w ramach odpowiedniej kwoty połowowej makreli w 2021 r., co doprowadziło do zmniejszenia presji połowowej na to stado w porównaniu z maksymalną ilością dozwoloną w ramach uprawnień do połowów przyznanych na ten rok. Hiszpania wystąpiła z wnioskiem o wykorzystanie tych nieodłowionych ilości do odliczeń za 2021 r. oraz o zmniejszenie odliczeń przewidzianych w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 185/2013 odpowiednio na lata 2022 i 2023. Należy zatem odpowiednio dostosować ilości do odliczeń na lata 2021, 2022 i 2023, określone w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 185/2013.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 185/2013.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Rybołówstwa i Akwakultury,

(1)

Rozporządzeniem (UE) 2016/429 ustanowiono przepisy dotyczące poszczególnych chorób umieszczonych w wykazie zgodnie z art. 5 ust. 1 tego rozporządzenia oraz określono, w jaki sposób przepisy te mają być stosowane do różnych kategorii chorób umieszczonych w wykazie. W rozporządzeniu (UE) 2016/429 przewidziano, że państwa członkowskie ustanawiają obowiązkowe programy likwidacji chorób umieszczonych w wykazie, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia, oraz nieobowiązkowe programy likwidacji chorób umieszczonych w wykazie, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. c) tego rozporządzenia, a Komisja zatwierdza te programy. Rozporządzenie to przewiduje również zatwierdzenie lub cofnięcie przez Komisję statusu obszaru wolnego od choroby dla państw członkowskich lub ich stref lub kompartmentów w odniesieniu do niektórych chorób umieszczonych w wykazie, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. b) i c) tego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2020/689 (2) uzupełnia rozporządzenie (UE) 2016/429 i ustanawia kryteria przyznawania, utrzymywania, zawieszania i cofania statusu obszaru wolnego od choroby w odniesieniu do państw członkowskich lub ich stref lub kompartmentów, a także wymagania dotyczące zatwierdzania obowiązkowych lub nieobowiązkowych programów likwidacji choroby dla państw członkowskich, ich stref lub kompartmentów.

(3)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2021/620 (3) ustanawia się przepisy wykonawcze dotyczące chorób umieszczonych w wykazie, o których mowa w art. 9 ust. 1 lit. a), b) i c) rozporządzenia (UE) 2016/429, w odniesieniu do statusu obszaru wolnego od choroby i statusu obszaru nieobjętego szczepieniami niektórych państw członkowskich lub ich stref lub kompartmentów oraz do zatwierdzania programów likwidacji tych chorób umieszczonych w wykazie. W szczególności w załącznikach do niego wymieniono państwa członkowskie lub ich strefy lub kompartmenty o statusie obszaru wolnego od choroby, a także zawarto wykaz istniejących zatwierdzonych programów likwidacji choroby. Zmieniająca się sytuacja epidemiologiczna niektórych chorób sprawia, że konieczne jest sporządzenie wykazu nowych państw członkowskich lub ich stref wolnych od choroby oraz zatwierdzenie niektórych programów likwidacji choroby przedłożonych Komisji.

(4)

W odniesieniu do zakażenia wywoływanego przez Brucella abortus, B. melitensis i B. suis, zakażenia kompleksem Mycobacterium tuberculosis (Mycobacterium bovis, M. caprae i M. tuberculosis) (MTBC), wirusem enzootycznej białaczki bydła (EBL), zakażenia wirusową biegunką bydła (BVD) oraz zakażenia wirusem choroby niebieskiego języka (serotypy1–24) (BTV) kilka państw członkowskich złożyło niedawno do Komisji wniosek o zatwierdzenie statusu obszaru wolnego od choroby lub programów likwidacji choroby dla całego lub części swojego terytorium.

(5)

W odniesieniu do zakażenia wywoływanego przez Brucella abortus, B. melitensis i B. suis u bydła Włochy przedłożyły Komisji informacje wykazujące, że warunki uznania statusu obszaru wolnego od choroby określone w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2020/689 zostały spełnione w prowincji Vibo Valentia w regionie Kalabrii i w prowincji Teramo w regionie Abruzji. W związku z tym strefy te należy umieścić w wykazie jako obszar wolny od Brucella abortus, B. melitensis i B. suis u bydła w części I rozdział 1 załącznika I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/620.

(6)

W odniesieniu do zakażenia wywoływanego przez Brucella abortus, B. melitensis i B. suis u owiec i kóz Włochy przedłożyły Komisji informacje wykazujące, że warunki uznania statusu obszaru wolnego od choroby określone w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2020/689 zostały spełnione w prowincji Lecce w regionie Apulii. W związku z tym strefę tę należy umieścić w wykazie jako obszar wolny od Brucella abortus, B. melitensis i B. suis u owiec i kóz w części I rozdział 2 załącznika I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/620.

(7)

W odniesieniu do zakażenia MTBC Włochy przedłożyły Komisji informacje wykazujące, że warunki uznania statusu obszaru wolnego od zakażenia MTBC określone w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2020/689 zostały spełnione w prowincjach Aquila, Chieti i Teramo w regionie Abruzji, w prowincji Latina w regionie Lacjum, w prowincjach Bari i Taranto w regionie Apulii oraz w prowincji Nuoro w regionie Sardynii. W związku z tym strefy te należy umieścić w wykazie jako obszary wolne od zakażenia MTBC w części I załącznika II do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/620.

(8)

W odniesieniu do zakażenia wirusem EBL Chorwacja przedłożyła Komisji wniosek o zatwierdzenie programu likwidacji choroby w odniesieniu do jej terytorium. W wyniku dokonania oceny przez Komisję wykazano, że wniosek ten spełnia kryteria określone w części II rozdział 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/689 w odniesieniu do zatwierdzania programów likwidacji EBL. W związku z tym to państwo członkowskie powinno zostać odpowiednio wymienione w części II załącznika IV do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/620 jako posiadające zatwierdzony program likwidacji zakażenia EBL.

(9)

W odniesieniu do zakażenia BVD Dania i Niemcy przedłożyły Komisji informacje wykazujące, że warunki uznania statusu obszaru wolnego od BVD określone w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2020/689 są spełnione odpowiednio na całym terytorium Danii i w powiatach Ravensburg, Erding, Weilheim-Schongau, Oberallgäu oraz Fulda w Niemczech. W związku z tym to państwo członkowskie i te strefy powinny zostać odpowiednio wymienione w części I załącznika VII do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/620 jako obszary wolne od choroby BVD.

(10)

W odniesieniu do zakażenia wirusem BVD Irlandia przedłożyła Komisji wniosek o zatwierdzenie programu likwidacji choroby w odniesieniu do jej terytorium. W wyniku dokonania oceny przez Komisję wykazano, że wniosek ten spełnia kryteria określone w części II rozdział 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/689 w odniesieniu do zatwierdzania programów likwidacji BVD. W związku z tym to państwo członkowskie powinno zostać odpowiednio wymienione w części II załącznika VII do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/620 jako posiadające zatwierdzony program likwidacji zakażenia BVD.

(11)

Ponadto Niemcy przedłożyły Komisji informacje wykazujące, że warunki uznania statusu obszaru wolnego od choroby w odniesieniu do BTV zostały spełnione w odniesieniu do całego terytorium Badenii-Wirtembergii, Hesji i Nadrenii Północnej-Westfalii. W wyniku dokonania oceny przez Komisję wykazano, że wniosek ten spełnia kryteria określone w części II rozdział 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/689 w odniesieniu do przyznawania statusu obszaru wolnego od choroby BTV. W związku z tym te strefy powinny zostać odpowiednio wymienione w części I załącznika VIII do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/620 jako obszary wolne od choroby BTV.

(12)

Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki I, II, IV, VII i VIII do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/620.

(13)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

W rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2020/2235 (4) ustanowiono przepisy dotyczące świadectw zdrowia zwierząt przewidzianych w rozporządzeniu (UE) 2016/429, świadectw urzędowych przewidzianych w rozporządzeniu (UE) 2017/625 oraz świadectw zdrowia zwierząt/świadectw urzędowych sporządzanych na podstawie tych rozporządzeń, wymaganych do wprowadzania do Unii niektórych przesyłek zwierząt i towarów (zwanych dalej łącznie „świadectwami”). W szczególności w załączniku III do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/2235 ustanowiono między innymi wzory świadectw do celów wprowadzania do Unii i tranzytu przez jej terytorium przesyłek niektórych produktów złożonych.

(2)

W rozdziale 50 załącznika III do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/2235 określono wzór świadectwa zdrowia zwierząt/świadectwa urzędowego do celów wprowadzania na terytorium Unii produktów złożonych nietrwałych w temperaturze pokojowej i produktów złożonych trwałych w temperaturze pokojowej, przeznaczonych do spożycia przez ludzi i zawierających jakąkolwiek ilość produktów mięsnych z wyjątkiem żelatyny, kolagenu i wysoko przetworzonych produktów (wzór COMP). W rozdziale 52 załącznika III do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/2235 określono wzór świadectwa zdrowia zwierząt do celów tranzytu przez Unię do państwa trzeciego, w ramach tranzytu bezpośredniego albo po przechowywaniu na terytorium Unii, produktów złożonych nietrwałych w temperaturze pokojowej i produktów złożonych trwałych w temperaturze pokojowej, zawierających jakąkolwiek ilość produktów mięsnych i przeznaczonych do spożycia przez ludzi (wzór TRANSIT-COMP). Oba te wzory obejmują specjalne poświadczenie zdrowia zwierząt w odniesieniu do produktów mlecznych zawartych w produktach złożonych. Określone w tych poświadczeniach wymogi dotyczące procesów obróbki termicznej należy dostosować do wymogów dotyczących obróbki ustanowionych w załączniku XXVII do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2020/692 (5). Co więcej, należy skreślić wymóg podawania dat produkcji produktów mlecznych i produktów na bazie siary zawartych w produktach złożonych, jako że jest on zbędny w świetle opisu przedstawionego w przypisie 2 obejmującego wszystkie składniki pochodzenia zwierzęcego. Ponadto należy uzupełnić i doprecyzować niektóre przypisy w uwagach do części II wspomnianych wzorów. Należy zatem odpowiednio zmienić rozdziały 50 i 52 załącznika III do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/2235.

(3)

Oprócz tego, w rozdziale 52 załącznika III do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/2235, należy skreślić wymóg podawania numeru zatwierdzenia zakładu pochodzenia produktów mlecznych zawartych w produktach złożonych przewożonych w ramach tranzytu przez Unię, ponieważ Unia nie jest miejscem przeznaczenia tych produktów złożonych. Należy zatem odpowiednio zmienić rozdział 52 załącznika III do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/2235.

(4)

W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić załącznik III do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/2235.

(5)

Aby uniknąć zakłóceń w handlu przy wprowadzaniu do Unii i tranzycie przez jej terytorium przesyłek niektórych produktów złożonych, w okresie przejściowym należy nadal zezwalać na stosowanie świadectw wydanych zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2020/2235 w brzmieniu obowiązującym przed zmianami wprowadzonymi niniejszym rozporządzeniem, z zastrzeżeniem spełnienia określonych warunków.

(6)

Ponieważ rozporządzenie wykonawcze (UE) 2020/2235 stosuje się od dnia 21 kwietnia 2021 r., ze względu na pewność prawa oraz w celu ułatwienia handlu zmiany, które należy wprowadzić w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2020/2235 niniejszym rozporządzeniem, powinny stać się skuteczne w trybie pilnym.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Należy zapewnić, aby Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) i zainteresowane właściwe organy otrzymywały wszystkie informacje niezbędne do sprawowania nadzoru nad oddziałami firm z państw trzecich, a także zapewnić efektywne i sprawne przetwarzanie takich informacji. Informacje, o których mowa w art. 41 ust. 3 i 4 dyrektywy 2014/65/UE, należy zatem przekazywać w języku zwyczajowo używanym w sferze finansów międzynarodowych.

(2)

W art. 39 ust. 2 dyrektywy 2014/65/UE ustanowiono wymóg stanowiący, że oddziały firm z państw trzecich, które zamierzają świadczyć usługi inwestycyjne lub prowadzić działalność inwestycyjną na terytorium państwa członkowskiego, muszą uzyskać uprzednie zezwolenie właściwego organu tego państwa członkowskiego. Takie oddziały nie mogą świadczyć usług inwestycyjnych ani prowadzić działalności inwestycyjnej w państwach członkowskich innych niż państwo członkowskie, w którym uzyskały one stosowne zezwolenie. Komisja Europejska może jednak przyjąć decyzję w sprawie równoważności zgodnie z art. 47 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 (2) stanowiącą, że ramy prawne i nadzorcze danego państwa trzeciego mające zastosowanie do firm inwestycyjnych są równoważne ramom prawnym i nadzorczym obowiązującym w Unii. W takim przypadku posiadające zezwolenie oddziały firm inwestycyjnych objętych zakresem takiej decyzji w sprawie równoważności podlegałyby w dalszym ciągu nadzorowi właściwego organu państwa członkowskiego, w którym mają swoją siedzibę, niezależnie od tego, czy świadczą usługi transgraniczne lub prowadzą działalność transgraniczną. Dlatego też należy zapewnić, aby format przekazywania informacji, o których mowa w art. 41 ust. 3 dyrektywy 2014/65/UE, był również odpowiedni do przekazywania informacji na temat usług transgranicznych świadczonych przez takie oddziały oraz prowadzonej przez nie działalności transgranicznej.

(3)

Zgodnie z art. 41 ust. 3 dyrektywy 2014/65/UE oddziały firm z państw trzecich, które uzyskały zezwolenie zgodnie z art. 41 ust. 1 tej dyrektywy, są zobowiązane corocznie przekazywać właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym udzielono zezwolenia, informacje wymienione w przywołanym art. 41 ust. 3. Aby zharmonizować nie tylko format, ale również moment przekazania tych informacji, należy wyznaczyć terminy, w których wspomniane informacje mają zostać przekazane właściwym organom.

(4)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt wykonawczych standardów technicznych przedłożony Komisji przez ESMA.

(5)

ESMA przeprowadził otwarte konsultacje publiczne w zakresie projektu wykonawczych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o poradę do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (3),