(1)

W dniu 21 maja 2021 r. do Komisji wpłynął wniosek o rejestrację europejskiej inicjatywy obywatelskiej „ZA KOSMETYKAMI BEZ OKRUCIEŃSTWA WOBEC ZWIERZĄT I EUROPĄ BEZ TESTÓW NA ZWIERZĘTACH” („SAVE CRUELTY-FREE COSMETICS - COMMIT TO A EUROPE WITHOUT ANIMAL TESTING”).

(2)

Cele inicjatywy określono w następujący sposób: „Wraz z unijnym zakazem testowania kosmetyków na zwierzętach pojawiła się obietnica Europy, w której zwierzęta nie będą już cierpieć i umierać dla kosmetyków. Ta obietnica została złamana. Urzędy nadal wymagają testowania na zwierzętach składników stosowanych w kosmetykach, co jest sprzeczne z oczekiwaniami i życzeniami społeczeństwa oraz założeniami prawodawców. Nigdy wcześniej nie dysponowaliśmy tak skutecznymi narzędziami niewymagającymi badań na zwierzętach do zagwarantowania bezpiecznych produktów ani nie mieliśmy tak doskonałej okazji do zrewolucjonizowania ochrony człowieka i środowiska. Komisja Europejska musi utrzymać i wzmocnić zakaz przeprowadzania testów na zwierzętach oraz wspierać przejście w kierunku oceny bezpieczeństwa produktów, która nie wymaga wykorzystania zwierząt”.

(3)

Grupa organizatorów wzywa Komisję do podjęcia następujących działań: (1) „Ochrona i wzmocnienie zakazu testowania kosmetyków na zwierzętach. Zainicjowanie zmiany przepisów, tak by zapewniały ochronę konsumentów, pracowników i środowiska w odniesieniu do wszystkich składników kosmetycznych bez badań na zwierzętach w jakimkolwiek celu i czasie; (2) Ulepszenie regulacji dotyczących chemikaliów. Zagwarantowanie ochrony zdrowia ludzi i ochrony środowiska poprzez zarządzanie chemikaliami bez dodawania nowych wymogów w zakresie testów na zwierzętach; (3) Modernizacja nauki w UE. Zobowiązanie się do przedstawienia wniosku ustawodawczego określającego plan działania dotyczący stopniowego wycofania wszelkich testów na zwierzętach w UE przed końcem obecnej kadencji parlamentarnej”.

(4)

W załączniku przedstawiono dalsze szczegóły dotyczące przedmiotu, celów i kontekstu inicjatywy. Obejmuje on trzy części: „Rola UE jako światowego lidera w zakresie zakazu testowania kosmetyków na zwierzętach i zakazu wprowadzania tak testowanych kosmetyków do obrotu”, „Ulepszenie regulacji dotyczących chemikaliów” oraz „Modernizacja nauki w UE”. W załączniku wyjaśniono, w jaki sposób według organizatorów należy zmienić rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009 (2) i rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1907/2006 (3) oraz dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/63/UE (4). Załącznik zawiera podstawowe informacje wyjaśniające w szczególności, w jaki sposób inicjatywa przyczyni się do osiągnięcia celów politycznych Komisji określonych w strategii w zakresie chemikaliów na rzecz zrównoważoności (5) i Europejskim Zielonym Ładzie (6). Załącznik zawiera również propozycję, aby Komisja podjęła działania wspierające, takie jak zapewnienie wdrożenia istniejących zakazów przeprowadzania badań na zwierzętach lub opracowanie strategii testowania składników kosmetycznych przy użyciu wyłącznie dostępnych metod oceny niewymagających badań na zwierzętach. Wydaje się, że środki te uzupełniają wnioski dotyczące aktów prawnych, o przyjęcie których poproszono Komisję, i w związku z tym można je uznać za jedynie pomocnicze.

(5)

Grupa organizatorów przedstawiła również dodatkowe informacje w formie dokumentu strategicznego zawierającego więcej szczegółów na temat jej trzech głównych wezwań do działania.

(6)

W zakresie, w jakim przedmiotowa inicjatywa ma na celu przyjęcie środków dotyczących zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, które mają na celu ustanowienie i funkcjonowanie rynku wewnętrznego, Komisja jest uprawniona do przedstawienia wniosku dotyczącego aktu prawnego na podstawie art. 114 Traktatu.

(7)

Z tego względu żadna z części inicjatywy nie wykracza w sposób oczywisty poza kompetencje Komisji w zakresie przedkładania wniosku dotyczącego aktu prawnego Unii w celu wprowadzenia w życie Traktatów.

(8)

Wniosek ten pozostaje bez uszczerbku dla oceny, czy w tym przypadku spełnione są konkretne warunki faktyczne i merytoryczne wymagane do podjęcia działań przez Komisję, w tym zgodność z zasadą proporcjonalności oraz z prawami podstawowymi.

(9)

Grupa organizatorów przedstawiła odpowiednie dowody na to, że spełnia wymogi określone w art. 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) 2019/788 i wyznaczyła osoby pełniące funkcję osób kontaktowych zgodnie z art. 5 ust. 3 akapit pierwszy tego rozporządzenia.

(10)

Inicjatywa nie jest oczywistym nadużyciem, nie jest oczywiście niepoważna lub dokuczliwa i nie jest w sposób oczywisty sprzeczna z wartościami Unii określonymi w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej ani z prawami zapisanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

(11)

Należy zatem zarejestrować inicjatywę „ZA KOSMETYKAMI BEZ OKRUCIEŃSTWA WOBEC ZWIERZĄT I EUROPĄ BEZ TESTÓW NA ZWIERZĘTACH”,

(1)

W dniu 13 maja 2021 r. do Komisji wpłynął wniosek o rejestrację europejskiej inicjatywy obywatelskiej „Europejskie ekooznakowanie” („European EcoScore”).

(2)

Cele inicjatywy określono w następujący sposób: „Jesteśmy ruchem obywatelskim skupiającym młodych ludzi z całej Europy i pragniemy podjąć konkretne działania na rzecz ochrony środowiska! Mając na względzie ambicje Europejskiego Zielonego Ładu i porozumienia paryskiego, wzywamy Komisję Europejską do wprowadzenia miarodajnego europejskiego systemu ekooznakowania – „European EcoScore”. W systemie tym produkty wytwarzane w Unii Europejskiej lub sprzedawane na jej rynku byłyby opatrywane oznakowaniem jednoznacznie informującym europejskich konsumentów o wpływie tych produktów na środowisko. To obowiązkowe i dobrze widoczne na opakowaniu oznakowanie powinno zawierać przystępne i rzetelne informacje na temat wpływu produktu na środowisko zgodnie z następującą skalą: „A” = produkt bardzo przyjazny dla środowiska, „F” = produkt bardzo szkodliwy dla środowiska.”

(3)

Celami szczegółowymi inicjatywy są: „[1] umożliwienie konsumentom w Europie dokonywania świadomych wyborów uwzględniających wpływ produktów na środowisko na podstawie jasnych i wiarygodnych oznaczeń; [2] zachęcanie producentów do ograniczenia wpływu wytwarzanych produktów na środowisko i jednoczesne promowanie produktów, które są już przyjazne dla środowiska; [3] zaproponowanie jednolitego oznakowania obowiązującego w całej Europie, ustalonego w oparciu o znormalizowaną metodę i pozwalającego zmniejszyć niepewność konsumentów w obliczu dużej liczby różnych oznakowań ekologicznych”.

(4)

W załączniku przedstawiono dalsze szczegóły dotyczące przedmiotu, celów i kontekstu inicjatywy. Organizatorzy inicjatywy z zadowoleniem przyjmują fakt, że Unia podejmuje już aktywne działania na rzecz przeciwdziałania zmianie klimatu. Stwierdzają oni, że rośnie zapotrzebowanie konsumentów na jasne i przejrzyste informacje na temat nabywanych produktów. Organizatorzy podkreślają, że podobne inicjatywy i oznakowania wskazujące wartość odżywczą produktów spożywczych lub wpływ produktów na środowisko cieszą się dużym powodzeniem. Ponieważ są to jednak głównie inicjatywy prywatne, organizatorzy zwracają uwagę na brak zharmonizowanego podejścia i wdrażania w całej Unii. Ich zdaniem proponowane europejskie ekooznakowanie powinno być obowiązkowe i umożliwiać jednolite oznaczanie w oparciu o identyczną metodę obliczeniową stosowaną w całej Unii. Określenie metody obliczenia wskaźnika ekologiczności produktu powinno opierać się na dowodach naukowych, a informacje powinny być łatwo dostępne dla konsumentów (np. kod kreskowy na produkcie, który można zeskanować).

(5)

Organizatorzy zwracają się do Komisji o zaproponowanie przepisów wprowadzających jednolite oznakowanie produktów wytwarzanych lub sprzedawanych w Unii. Oznakowanie to zapewniałoby obywatelom Unii jednoznaczne informacje na temat wpływu tych produktów na środowisko.

(6)

Podstawę prawną wniosku Komisji mógłby stanowić art. 114 lub art. 192 Traktatu. Art. 114 Traktatu stanowi podstawę prawną proponowania przez Komisję środków służących zbliżeniu przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, które mają na celu ustanowienie i funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Art. 192 Traktatu stanowi podstawę prawną proponowania przez Komisję środków służących osiągnięciu celów polityki Unii w dziedzinie środowiska określonych w art. 191 Traktatu, m.in. zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska, ochrony zdrowia ludzkiego, ostrożnego i racjonalnego wykorzystywania zasobów naturalnych oraz promowania na płaszczyźnie międzynarodowej środków zmierzających do rozwiązywania regionalnych lub światowych problemów w dziedzinie środowiska, w szczególności zwalczania zmian klimatu.

(7)

Z tego względu żadna z części inicjatywy nie wykracza w sposób oczywisty poza kompetencje Komisji w zakresie przedkładania wniosku dotyczącego aktu prawnego Unii w celu wprowadzenia w życie Traktatów.

(8)

Wniosek ten pozostaje bez uszczerbku dla oceny, czy w tym przypadku spełnione są konkretne warunki faktyczne i merytoryczne wymagane do podjęcia działań przez Komisję, w tym zgodność z zasadą proporcjonalności.

(9)

Grupa organizatorów przedstawiła odpowiednie dowody na to, że spełnia wymogi określone w art. 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) 2019/788, i wyznaczyła osoby pełniące funkcję osób kontaktowych zgodnie z art. 5 ust. 3 akapit pierwszy tego rozporządzenia.

(10)

Inicjatywa nie jest oczywistym nadużyciem, nie jest oczywiście niepoważna lub dokuczliwa i nie jest w sposób oczywisty sprzeczna z wartościami Unii określonymi w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej ani z prawami zapisanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

(11)

Należy zatem zarejestrować inicjatywę „Europejskie ekooznakowanie” („European EcoScore”),

(1)

Zgodnie z art. 109 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 państwa członkowskie ustanawiają krajowy plan wdrożenia systemu zatwierdzania danych zapisanych zgodnie z tym rozporządzeniem, pozwalający im na określenie priorytetów zatwierdzania danych i kontroli krzyżowych oraz dalszych działań podjętych w następstwie wykrycia niespójności na podstawie zarządzania ryzykiem. Zmiany tych planów należy przedłożyć Komisji do zatwierdzenia.

(2)

W dniu 28 października 2020 r. Bułgaria przedłożyła Komisji do zatwierdzenia zmiany do swojego istniejącego planu krajowego, które zostały zatwierdzone decyzją wykonawczą Komisji 2013/82/UE (2). Zmiany te są zgodne z warunkami określonymi w art. 109 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 oraz art. 143–145 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 404/2011 (3). Zmiany te należy zatem zatwierdzić.

(3)

W dniu 9 grudnia 2020 r. Rumunia przedłożyła Komisji do zatwierdzenia swój plan krajowy. Plan ten jest zgodny z warunkami określonymi w art. 109 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 oraz art. 143–145 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 404/2011. Plan ten należy zatem zatwierdzić.

(4)

Niniejsza decyzja stanowi decyzję zatwierdzającą w rozumieniu art. 109 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

(5)

Komisja będzie monitorować stosowanie planów krajowych pod kątem ich skutecznego funkcjonowania oraz zdolności do zapewnienia, by dane zgłaszane Komisji zgodnie z art. 33 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 były kompletne, dokładne i były składane z zachowaniem terminów określonych prawem. Jeżeli, na podstawie ustaleń z weryfikacji, inspekcji i audytów przeprowadzonych przez Komisję w ramach tytułu X rozporządzenia (WE) nr 1224/2009, zmiany krajowych planów zatwierdzenia wydadzą się konieczne, państwa członkowskie muszą odpowiednio zmienić swoje plany,

(1)

Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny (zwany dalej „EKES”-em) jest uprawniony do prowadzenia dochodzeń administracyjnych, postępowań przeddyscyplinarnych, dyscyplinarnych i postępowań w sprawie zawieszenia zgodnie z regulaminem pracowniczym urzędników Unii Europejskiej (zwanym dalej „regulaminem pracowniczym”) i warunkami zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej (zwanymi dalej „warunkami zatrudnienia innych pracowników”), określonymi w rozporządzeniu Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 (2) oraz zgodnie z decyzją EKES-u nr 635/05 A z dnia 7 grudnia 2005 r. ustanawiającą ogólne przepisy wykonawcze regulujące procedury dyscyplinarne i dochodzenia administracyjne.

(2)

Na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 (3) Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (zwany dalej „OLAF”) prowadzi wewnętrzne dochodzenia we wszystkich instytucjach, organach, urzędach i agencjach UE. W dniu 13 stycznia 2016 r. EKES i OLAF podpisały wspólne ustalenia administracyjne mające na celu zapewnienie ustrukturyzowanych ram współpracy i ułatwienie terminowej wymiany informacji między nimi.

(3)

Zgodnie z art. 22a i 22b regulaminu pracowniczego oraz art. 11 i 81 warunków zatrudnienia innych pracowników EKES-u jest zobowiązany do zgłaszania potencjalnie niezgodnych z prawem działań, w tym nadużyć finansowych i korupcji szkodzących interesom Unii. Pracownicy są również zobowiązani do zgłaszania działań związanych z wykonywaniem obowiązków służbowych, które mogą stanowić poważne uchybienie obowiązkom urzędników Unii. Kwestię tę reguluje wewnętrznie decyzja EKES-u nr 053/16 A z dnia 2 marca 2016 r. ustanawiająca przepisy dotyczące informowania o nieprawidłowościach.

(4)

Zgodnie z decyzją EKES-u nr 200/14 A z dnia 26 września 2014 r. w sprawie procedur zapobiegania molestowaniu psychicznemu i molestowaniu seksualnemu w miejscu pracy oraz postępowania w przypadku takiego molestowania w Sekretariacie EKES-u EKES wdrożył politykę zapobiegania faktycznym lub potencjalnym przypadkom molestowania psychicznego i seksualnego w miejscu pracy oraz skutecznego postępowania w takich przypadkach. Decyzja ustanawia procedurę nieformalną i procedurę formalną. W procedurze nieformalnej osoba, która uważa, że padła ofiarą molestowania, może skontaktować się z zaufanymi doradcami EKES-u, a organ powołujący może w razie potrzeby podjąć działania przed wszczęciem formalnego postępowania administracyjnego.

(5)

Zgodnie z art. 24 regulaminu pracowniczego oraz art. 11 i 81 warunków zatrudnienia innych pracowników EKES-u pracownicy EKES-u mają prawo do pomocy w postępowaniu przeciwko każdej osobie dopuszczającej się gróźb, zniewag lub zniesławienia lub ataków na osobę lub mienie, na które są narażeni ze względu na zajmowane stanowisko lub obowiązki. Pracownicy EKES-u mają prawo składać wnioski do organu powołującego zgodnie z art. 25 regulaminu pracowniczego i art. 11 i 81 warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej, art. 90 ust. 1 regulaminu pracowniczego oraz art. 46 i 124 warunków zatrudnienia innych pracowników. Zgodnie z art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego oraz art. 46 i 124 warunków zatrudnienia innych pracowników pracownicy EKES-u mają również prawo składać zażalenia na niekorzystne dla nich akty.

(6)

EKES przeprowadza procedury selekcji w celu wyboru, rekrutacji, mianowania i oceny swoich pracowników, zgodnie z art. 29 i 43 regulaminu pracowniczego oraz art. 12 i 82 warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej.

(7)

Pracownicy EKES-u mają prawo zapoznać się ze swoją dokumentacją medyczną zgodnie z art. 26a regulaminu pracowniczego oraz art. 11 i 81 warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej.

(8)

EKES jest upoważniony do prowadzenia dochodzeń wewnętrznych zgodnie z art. 74 ust. 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (4) (zwanego dalej „rozporządzeniem finansowym”) oraz weryfikacji w rozumieniu art. 116 ust. 4 rozporządzenia finansowego.

(9)

EKES podlega audytom wewnętrznym dotyczącym swoich działań, przeprowadzanym przez audytora wewnętrznego zgodnie z art. 118 rozporządzenia finansowego.

(10)

EKES przeprowadza postępowania o udzielenie zamówienia zgodnie z tytułem VII rozporządzenia finansowego.

(11)

W kontekście takich dochodzeń administracyjnych, audytów, dochodzeń i weryfikacji EKES współpracuje z innymi instytucjami, organami, urzędami i agencjami Unii.

(12)

EKES może współpracować z organami krajowymi państw trzecich i organizacjami międzynarodowymi, na ich wniosek lub z własnej inicjatywy.

(13)

EKES może również współpracować z organami publicznymi państw członkowskich UE na ich wniosek lub z własnej inicjatywy. Współpraca taka może również obejmować wymianę informacji w kontekście dochodzeń karnych lub finansowych.

(14)

EKES uczestniczy w postępowaniach toczących się przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jeżeli kieruje sprawę do Trybunału, broni swojej decyzji, która została zaskarżona do Trybunału, albo interweniuje w sprawach związanych z jego zadaniami. W tym kontekście EKES może być zmuszony do zachowania poufności danych osobowych zawartych w dokumentach uzyskanych przez strony lub interwenientów.

(15)

EKES podejmuje niezbędne działania w celu zapewnienia bezpieczeństwa osób, mienia i informacji. Działania te, na przykład dochodzenia mające na celu ustalenie, czy doszło do naruszenia decyzji 222/19 A (5), mogą być prowadzone wewnętrznie lub z udziałem podmiotów zewnętrznych.

(16)

Zgodnie z art. 45 ust. 2 zdanie drugie rozporządzenia inspektor ochrony danych (zwany dalej „inspektorem ochrony danych”), z własnej inicjatywy lub na wniosek administratora lub podmiotu przetwarzającego, komitetu pracowniczego lub każdej zainteresowanej osoby, może prowadzić dochodzenia w sprawach i zdarzeniach bezpośrednio związanych z ich zadaniami, o których zostali powiadomieni.

(17)

Aby wypełniać swoje zadania, EKES gromadzi i przetwarza informacje oraz kilka kategorii danych osobowych, w tym dane identyfikacyjne osób fizycznych, dane kontaktowe, role i zadania zawodowe, informacje na temat prywatnego i zawodowego zachowania oraz wyników, a także dane finansowe. EKES, reprezentowany przez swojego przewodniczącego, pełni funkcję administratora danych.

(18)

Na mocy rozporządzenia EKES jest zatem zobowiązany do informowania podmiotów danych o tych czynnościach przetwarzania oraz do poszanowania ich praw jako podmiotów danych.

(19)

EKES może być zobowiązany do pogodzenia tych praw z celami dochodzeń administracyjnych, audytów, weryfikacji i postępowań sądowych. Może być również wymagane zapewnienie równowagi między prawami podmiotów danych a podstawowymi prawami i wolnościami innych podmiotów danych. W tym celu art. 25 rozporządzenia daje EKES-owi możliwość ograniczenia, na ściśle określonych warunkach, stosowania art. 4, 14-22, 35, a także, w wyjątkowych okolicznościach, art. 36 rozporządzenia, o ile jego przepisy odpowiadają prawom i obowiązkom określonym w art. 14-22. O ile w akcie prawnym przyjętym na podstawie Traktatów nie przewidziano ograniczeń, konieczne jest przyjęcie przepisów wewnętrznych, na mocy których EKES jest uprawniony do ograniczania tych praw.

(20)

EKES może być na przykład zmuszony do ograniczenia informacji przekazywanych przez siebie podmiotowi danych na temat przetwarzania jego danych osobowych w ramach działań poprzedzających podjęcie decyzji o wszczęciu dochodzenia administracyjnego lub w trakcie samego dochodzenia przed ewentualnym umorzeniem sprawy lub na etapie przeddyscyplinarnym. W pewnych okolicznościach udzielenie takich informacji może poważnie wpłynąć na zdolność EKES-u do prowadzenia dochodzenia w skuteczny sposób, jeżeli na przykład istnieje ryzyko, że dana osoba może zniszczyć dowody lub wpływać na potencjalnych świadków przed ich przesłuchaniem. EKES może być również zobowiązany do ochrony praw i wolności świadków, a także innych zaangażowanych osób.

(21)

Konieczna może być ochrona anonimowości świadka lub sygnalisty, który zwrócił się o nieujawnianie jego tożsamości. W takim przypadku EKES może podjąć decyzję o ograniczeniu dostępu do danych dotyczących tożsamości, oświadczeń i innych danych osobowych takich osób w celu ochrony ich praw i wolności.

(22)

Konieczna może okazać się ochrona informacji poufnych dotyczących pracownika, który skontaktował się z zaufanymi doradcami EKES-u w ramach procedury nieformalnej. W takich przypadkach EKES może być zmuszony do ograniczenia dostępu do tożsamości, oświadczeń i innych danych osobowych osoby, która uważa, że jest ofiarą molestowania, domniemanego sprawcy i innych zaangażowanych osób, w celu ochrony praw i wolności wszystkich zainteresowanych osób. Takie samo ograniczenie może być konieczne również w przypadku procedury formalnej.

(23)

W odniesieniu do procedur selekcji, rekrutacji i oceny pracowników oraz procedur udzielania zamówień publicznych z prawa dostępu, sprostowania, usunięcia i ograniczenia można korzystać jedynie w określonych momentach i na warunkach przewidzianych w odpowiednich procedurach, tak aby chronić prawa innych podmiotów danych oraz przestrzegać zasad równego traktowania i tajności obrad.

(24)

EKES powinien stosować ograniczenia tylko wtedy, gdy szanują istotę podstawowych praw i wolności, są absolutnie niezbędne i stanowią środek proporcjonalny w społeczeństwie demokratycznym. Decyzja EKES-u o nałożeniu takich ograniczeń powinna być uzasadniona.

(25)

Zgodnie z zasadą odpowiedzialności EKES powinien prowadzić rejestr stosowania ograniczeń.

(26)

Przetwarzając dane osobowe wymieniane z innymi organizacjami w ramach swoich zadań, EKES i te organizacje powinny konsultować się ze sobą w sprawie potencjalnych podstaw nałożenia ograniczeń oraz konieczności i proporcjonalności tych ograniczeń, chyba że zagroziłoby to działalności EKES-u.

(27)

Artykuł 25 ust. 6 rozporządzenia zobowiązuje administratora danych do poinformowania podmiotów danych o podstawowych powodach zastosowania ograniczenia oraz przysługującym im prawie do wniesienia skargi do EIOD.

(28)

Zgodnie z art. 25 ust. 8 rozporządzenia EKES ma prawo odroczyć lub pominąć udzielenie podmiotowi danych informacji o powodach zastosowania ograniczenia, jeżeli w jakikolwiek sposób unieważniłoby to skutek ograniczenia, lub takiego udzielenia informacji odmówić. EKES powinien oceniać indywidualnie, czy powiadomienie podmiotu danych o ograniczeniu anulowałoby jego skutek.

(29)

EKES powinien znieść ograniczenie niezwłocznie po ustaniu warunków uzasadniających ograniczenie i regularnie oceniać te warunki.

(30)

W celu zagwarantowania jak największej ochrony praw i wolności podmiotów danych oraz zgodnie z art. 44 ust. 1 rozporządzenia, inspektor ochrony danych powinien być konsultowany w odpowiednim czasie w sprawie wszelkich ewentualnie zastosowanych ograniczeń i powinien weryfikować ich zgodność z niniejszą decyzją.

(31)

Art. 15 ust. 4 i art. 16 ust. 5 rozporządzenia przewidują wyjątki od prawa podmiotów danych do informacji. W przypadkach, gdy wyjątki te mają zastosowanie, EKES nie musi stosować ograniczenia na mocy niniejszej decyzji,