Artykuł 1

Prezentacja dokumentów zawierających informacje w środowisku online

W przypadku gdy treść dokumentu zawierającego kluczowe informacje (KID) dotyczące ogólnoeuropejskiego indywidualnego produktu emerytalnego (OIPE) lub „Informacji o świadczeniach z OIPE” przedstawiana jest na trwałym nośniku innym niż papier, prezentacja ta musi spełniać następujące wymogi:

a)	informacje należy przedstawiać w sposób dostosowany do używanego przez osobę oszczędzającą w ramach OIPE urządzenia umożliwiającego dostęp do OIPE KID lub „Informacji o świadczeniach z OIPE”;

b)	w przypadku zmiany wielkości elementów układu graficznego należy zachować układ, nagłówki i kolejność standardowego formatu prezentacji, jak również względną widoczność i wielkość poszczególnych elementów;

c)	czcionka i rozmiar czcionki muszą być takie, aby informacje były zauważalne, zrozumiałe i przedstawione w wyraźnie czytelnym formacie;

d)	w przypadku korzystania z nagrań audio lub wideo należy stosować taką szybkość mówienia i głośność dźwięku, aby – przy poświęceniu zwykłej uwagi – informacje były zauważalne, zrozumiałe i przedstawione w wyraźnie słyszalnym formacie;

e)	przedstawione informacje muszą być identyczne z informacjami podanymi odpowiednio w papierowej wersji OIPE KID lub „Informacji o świadczeniach z OIPE”.

Artykuł 2

Prezentowanie informacji w warstwach

Prezentowanie informacji w warstwach odpowiednio w OIPE KID lub „Informacji o świadczeniach z OIPE” zgodnie z art. 28 ust. 3, art. 35 ust. 1 i 2, art. 36 ust. 1 i art. 37 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/1238 musi mieć strukturę, która nie odwraca uwagi klienta od treści dokumentu ani nie przysłania żadnych kluczowych informacji. W przypadku prezentowania informacji w warstwach musi być możliwe wydrukowanie „Informacji o świadczeniach z OIPE” jako jednego dokumentu.

Artykuł 3

Część zatytułowana „Czym jest ten produkt?”

Artykuł 4

Część zatytułowana „Jakie jest ryzyko i co mogę dostać w zamian?”

Artykuł 5

Część zatytułowana „Jakie są koszty?”

Artykuł 6

Standardowy układ graficzny OIPE KID

Dostawcy OIPE prezentują OIPE KID zgodnie z załącznikiem I. W przypadku przedstawiania informacji w formacie elektronicznym, ich prezentację zgodną ze wzorem określonym w tym załączniku można dostosować jedynie w celu przedstawienia informacji w warstwach.

Artykuł 7

Przegląd OIPE KID

Artykuł 8

Zmiana OIPE KID

Artykuł 9

Udostępnianie OIPE KID

Artykuł 10

Prezentacja „Informacji o świadczeniach z OIPE”

Artykuł 11

Standardowy układ graficzny „Informacji o świadczeniach z OIPE”

Dostawcy OIPE prezentują „Informację o świadczeniach z OIPE” zgodnie z załącznikiem II. W przypadku prezentowania informacji w formacie elektronicznym wzór określony w tym załączniku można dostosować jedynie w celu przedstawienia informacji w warstwach.

Artykuł 12

Rodzaje kosztów i opłat za podstawowy OIPE

Artykuł 13

Koszty i opłaty za gwarancje w ramach podstawowego OIPE

Artykuł 14

Cel technik ograniczania ryzyka

Artykuł 15

Strategia oparta na cyklu życia (life-cycling)

Artykuł 16

Ustanawianie rezerw

Artykuł 17

Gwarancje minimalnego zwrotu

Artykuł 18

Całościowa ocena ryzyka i korzyści związanych z OIPE

Do celów art. 3, 4, 5, 10 i 14 dostawcy OIPE stosują metodyki określone w załączniku III.

Artykuł 19

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

ZAŁĄCZNIK I

WZÓR DOKUMENTU ZAWIERAJĄCEGO KLUCZOWE INFORMACJE DOTYCZĄCE OIPE

Część I. Instrukcje dotyczące wypełniania wzoru dokumentu zawierającego kluczowe informacje dotyczące OIPE

1.

Dostawcy OIPE przestrzegają kolejności części i stosują tytuły, narzędzia prezentacji i znaki graficzne określone we wzorze dokumentu zawierającego kluczowe informacje dotyczące OIPE przedstawionym w części II niniejszego załącznika, w którym nie ustalono jednak parametrów dotyczących długości poszczególnych części ani umiejscowienia podziału stron, z zastrzeżeniem maksymalnej długości wynoszącej pięć stron A4 po wydrukowaniu.

2.

Pod wyróżniającym się tytułem „Dokument zawierający kluczowe informacje dotyczące OIPE” dodaje się następujące oświadczenie: „Niniejszy dokument zawiera kluczowe informacje o ogólnoeuropejskim indywidualnym produkcie emerytalnym (OIPE). Nie jest to materiał marketingowy. Udzielenie tych informacji jest wymagane prawem, aby pomóc w zrozumieniu charakteru tego indywidualnego produktu emerytalnego oraz ryzyka, kosztów, potencjalnych zysków i strat z nim związanych, a także ułatwić porównanie go z innymi OIPE.”.

3.

We wzorze dostawcy OIPE mogą umieścić kod QR odsyłający do wersji elektronicznej OIPE KID.

4.

Na początku dokumentu w części zatytułowanej „OIPE w pigułce” dostawcy OIPE przedstawiają następujące informacje: a) prognozowaną kwotę zgromadzonego kapitału przy założeniu składki miesięcznej wynoszącej 100 EUR i 40-letniego okresu akumulacji według scenariusza niekorzystnego i według scenariusza korzystnego; b) całkowite koszty roczne wyrażone jako odsetek zgromadzonego kapitału przy założeniu, że składka miesięczna wynosi 100 EUR; c) klasyfikację ogólnego wskaźnika ryzyka; oraz d) stwierdzenie, czy w ramach danego produktu przewidziano gwarancję.

5.

Dostawcy OIPE dodają następujące oświadczenie: „Produkt emerytalny opisany w niniejszym dokumencie jest produktem długoterminowym o ograniczonej możliwości wykupu, którego nie można rozwiązać w dowolnym momencie.”.

6.

W kolejnej części dostawca OIPE może dodać elementy identyfikacji wizualnej lub logo i musi zamieścić następujące informacje: a) dane identyfikacyjne i kontaktowe dostawcy OIPE; b) informacje o organach właściwych dla dostawcy OIPE; c) nazwę OIPE i numer rejestracyjny OIPE w centralnym rejestrze publicznym; d) w części „Rodzaj produktu” wskazanie, czy jest to podstawowy OIPE; jeżeli nie, czy w OIPE KID wskazano konkretny alternatywny wariant inwestycyjny lub przedstawiono ogólne informacje dotyczące szeregu alternatywnych wariantów inwestycyjnych; oraz e) datę dokumentu.

7.

W części zatytułowanej „W jaki sposób są inwestowane moje pieniądze?” dostawca OIPE przedstawia informacje zgodnie z art. 3 ust. 1. W prawej kolumnie lub w głównym obszarze dostawcy OIPE mogą przedstawić informacje zgodnie z art. 3 ust. 10 niniejszego rozporządzenia.

8.

W części zatytułowanej „Dla kogo jest przeznaczony ten produkt?” dostawca OIPE przedstawia informacje zgodnie z art. 3 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

9.

W części zatytułowanej „Czy moje oszczędności są gwarantowane?” dostawca OIPE informuje: a) czy podstawowy OIPE zapewnia gwarancję kapitału lub przyjmuje postać techniki ograniczania ryzyka zgodnej z celem umożliwienia oszczędzającemu w ramach OIPE odzyskania kapitału; lub b) czy i w jakim zakresie jakikolwiek alternatywny wariant inwestycyjny, stosownie do przypadku, zapewnia gwarancję lub technikę ograniczania ryzyka.

10.

W części zatytułowanej „Co się stanie, kiedy przejdę na emeryturę?” dostawca OIPE przedstawia informacje zgodnie z art. 3 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

11.

W części zatytułowanej „Co się stanie z moimi oszczędnościami w ramach OIPE, jeżeli umrę/stanę się niepełnosprawny(-a)/będę żył(a) dłużej niż założono w umowie dotyczącej OIPE?” dostawca OIPE przedstawia informacje zgodnie z art. 3 ust. 4 niniejszego rozporządzenia.

12.

W części zatytułowanej „Co się stanie, jeżeli przeprowadzę się do innego kraju?” dostawca OIPE przedstawia informacje zgodnie z art. 3 ust. 5 niniejszego rozporządzenia. W prawej kolumnie lub w głównym obszarze dostawcy OIPE mogą wskazać, gdzie można uzyskać bardziej szczegółowe informacje.

13.

W części zatytułowanej „Czy mogę wycofać się z programu przed terminem?” dostawca OIPE zawiera oświadczenie w sprawie konsekwencji dla oszczędzającego w ramach OIPE: a) w przypadku wcześniejszego wycofania się z OIPE, w tym wszystkich mających zastosowanie opłat, kar oraz ewentualnej utraty ochrony kapitału i innych ewentualnych korzyści i ulg; oraz b) jeżeli przestanie on wpłacać składki do OIPE, w tym wszystkich mających zastosowanie opłat, kar oraz ewentualnej utraty ochrony kapitału i innych ewentualnych korzyści i ulg.

14.

W części zatytułowanej „Czy mogę zmienić dostawcę?” dostawca OIPE przedstawia informacje zgodnie z art. 3 ust. 6 niniejszego rozporządzenia. W prawej kolumnie lub w głównym obszarze dostawcy OIPE mogą wskazać, gdzie można uzyskać bardziej szczegółowe informacje.

15.

W części zatytułowanej „Czy mogę zmienić wariant inwestycyjny?” dostawca OIPE przedstawia informacje zgodnie z art. 3 ust. 7 niniejszego rozporządzenia.

16.

W części zatytułowanej „Czy moje pieniądze będą inwestowane w zrównoważony sposób?” dostawca OIPE przedstawia informacje zgodnie z art. 3 ust. 8 niniejszego rozporządzenia. W prawej kolumnie lub w głównym obszarze dostawcy OIPE mogą wskazać, gdzie można uzyskać bardziej szczegółowe informacje.

17.

W części zatytułowanej „Czy produkt ten podlega prawu [państwa członkowskiego]?” dostawca OIPE przedstawia informacje dotyczące prawa właściwego dla umowy dotyczącej OIPE, w przypadku gdy strony nie mają swobody wyboru prawa właściwego, lub – w przypadku gdy strony mają swobodę wyboru prawa właściwego – prawa proponowanego przez dostawcę OIPE.

18.

W części zatytułowanej „Czy mogę unieważnić umowę lub zmienić zdanie?” dostawca OIPE przedstawia informacje zgodnie z art. 3 ust. 9 niniejszego rozporządzenia.

19.

W części zatytułowanej „Jaki jest profil ryzyka tego produktu?” dostawca OIPE przedstawia informacje zgodnie z art. 4 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. W prawej kolumnie lub w głównym obszarze dostawcy OIPE mogą wskazać, gdzie można uzyskać więcej informacji, w szczególności w zakresie zastosowanych metod określania ogólnego wskaźnika ryzyka.

20.

W części zatytułowanej „Czy istnieje ryzyko, że stracę cały zainwestowany przeze mnie kapitał?” dostawca OIPE przedstawia informacje zgodnie z art. 4 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

21.

W części zatytułowanej „Czego mogę się spodziewać w momencie przejścia na emeryturę?” dostawca OIPE, przedstawiając informacje określone w art. 4 ust. 3 i 4, wskazuje informacje zgodnie z art. 4 ust. 3 lit. a)–c) w następujący sposób: a) według scenariusza niekorzystnego w kategorii „jeżeli Twoje inwestycje mają słabe wyniki”; b) według scenariusza opartego na najlepszym szacowaniu w kategorii „jeżeli Twoje inwestycje mają średnie wyniki”; c) według scenariusza korzystnego w kategorii „jeżeli Twoje inwestycje mają bardzo dobre wyniki”; d) prognozy odpowiednio na 40-letni okres akumulacji w przypadku odpowiedzi „obecnie masz 25 lat”, 30-letni okres akumulacji dla osób w wieku „35” lat, 20-letni okres akumulacji dla osób w wieku „45” lat i 10-letni okres akumulacji dla osób w wieku „55” lat.

22.

W części zatytułowanej „Czego mogę się spodziewać w momencie przejścia na emeryturę?” dostawca OIPE przedstawia stwierdzenie, że prawo podatkowe państwa członkowskiego zamieszkania oszczędzającego w ramach OIPE może mieć wpływ na rzeczywisty wypłacony zysk.

23.

W części zatytułowanej „Co dzieje się, jeśli [nazwa dostawcy OIPE] nie ma możliwości wypłaty?” dostawca OIPE przedstawia krótki opis tego, czy powstała strata jest objęta systemem rekompensat lub gwarancji dla inwestorów, a jeżeli tak, wskazanie tego systemu, nazwę gwaranta oraz informacje, jakie rodzaje ryzyka są nim objęte, a jakie nie.

24.

W części zatytułowanej „Koszty jednorazowe” dostawca OIPE przedstawia koszty związane z zawarciem umowy i jednorazowe opłaty w przypadku rozwiązania umowy przed upływem pięciu lat.

25.

W części zatytułowanej „Koszty roczne” dostawca OIPE przedstawia informacje zgodnie z art. 5 ust. 1 i 3. W prawej kolumnie lub w głównym obszarze dostawcy OIPE mogą wyjaśnić wszelkie dodatkowe koszty pobierane przez dostawcę OIPE lub dystrybutora OIPE i przedstawić informacje wyszczególniające koszty dystrybucji, które nie są jeszcze uwzględnione w kosztach określonych w poprzednich częściach, tak aby umożliwić oszczędzającemu w ramach OIPE zrozumienie skumulowanego wpływu łącznych kosztów na zwrot z inwestycji.

26.

W części zatytułowanej „Jakie są szczególne wymogi dla subkonta odpowiadającego [mojemu państwu członkowskiemu zamieszkania]?” i w podsekcji zatytułowanej „Wymogi dotyczące etapu wpłaty” dostawca OIPE przedstawia opis warunków fazy akumulacji, określonych przez państwo członkowskie zamieszkania oszczędzającego w ramach OIPE. W podsekcji zatytułowanej „Wymogi dotyczące etapu wypłaty” dostawca OIPE przedstawia opis warunków fazy dekumulacji, określonych przez państwo członkowskie zamieszkania oszczędzającego w ramach OIPE.

27.

W części zatytułowanej „Jak mogę złożyć skargę?” dostawca OIPE przedstawia informacje na temat tego, jak i do kogo oszczędzający w ramach OIPE może złożyć skargę dotyczącą OIPE lub zachowania dostawcy OIPE lub dystrybutora OIPE.

Część II. Wzór

ZAŁĄCZNIK II

WZÓR INFORMACJI O ŚWIADCZENIACH OIPE

Część I. Instrukcje dotyczące wypełniania wzoru „Informacji o świadczeniach z OIPE”

1.

Dostawcy OIPE stosują kolejność części, tytuły, narzędzia prezentacji lub wykresy i znaki graficzne określone we wzorze, w którym nie ustalono jednak parametrów dotyczących długości poszczególnych części ani umiejscowienia podziału stron.

2.

We wzorze dostawcy OIPE mogą zawrzeć kod QR stanowiący łącze do wersji elektronicznej „Informacji o świadczeniach z OIPE” oraz mogą dodać elementy identyfikacji wizualnej lub logo.

3.

W części zatytułowanej „Co otrzymam po przejściu na emeryturę?” dostawca OIPE przedstawia wyniki następujących scenariuszy: a) scenariusza niekorzystnego w kategorii „jeżeli inwestycje mają słabe wyniki”; b) scenariusza opartego na najlepszym szacowaniu w kategorii „jeżeli inwestycje mają średnie wyniki”; c) scenariusza niekorzystnego w kategorii „jeżeli inwestycje mają bardzo dobre wyniki”.

Część II. Wzór

ZAŁĄCZNIK III

DANE WEJŚCIOWE, ZAŁOŻENIA I METODY

Część I. Metoda prezentacji ryzyka i zysku

Ogólny wskaźnik ryzyka

1.

Dostawcy OIPE przypisują podstawowy OIPE i poszczególne warianty inwestycyjne do czterech różnych kategorii: „1”, „2”, „3” i „4”. Przypisanie do danej kategorii jest uzależnione od: a) ryzyka nieodzyskania składek skorygowanych o inflację; b) oczekiwanego niedoboru; oraz c) należy je porównać z oczekiwanymi zyskami pod względem osiągnięcia określonego poziomu świadczeń z OIPE odpowiednio w momencie rozpoczęcia fazy dekumulacji lub podczas jej trwania.

2.

Aby obliczyć ryzyko nieodzyskania składek skorygowanych o inflację, dostawcy OIPE stochastycznie określają przedział wartości oczekiwanego zgromadzonego kapitału na koniec okresu akumulacji dla przeciętnych oszczędzających w ramach OIPE, przeciętnych długości okresów akumulacji oraz standardowych poziomów składek. Po przeprowadzeniu symulacji stochastycznej ryzyko to wyraża się jako prawdopodobieństwo w punktach procentowych, które odzwierciedla liczbę obserwacji, w przypadku których suma składek skorygowanych o inflację przekracza oczekiwaną wartość zgromadzonego kapitału na koniec okresu akumulacji, w stosunku do liczby wszystkich obserwacji.

3.

Ryzyko nieodzyskania składek skorygowanych o inflację związane z danym wariantem inwestycyjnym przypisuje się do poszczególnych kategorii w następujący sposób: Kategorie Okresy akumulacji 40 lat 30 lat 20 lat 10 lat 1 do 13,75 % do 17 % do 27 % do 36 % 2 od 13,8 % do 16,55 % od 17 % do 19,75 % od 27 % do 29,25 % od 36 % do 43,25 % 3 od 16,6 % do 19,35 % od 19,8 % do 22,55 % od 29,3 % do 31,55 % od 43,3 % do 50,55 % 4 powyżej 19,4 % powyżej 22,6 % powyżej 31,6 % powyżej 50,6 % Jeżeli kategoria ryzyka wariantu inwestycyjnego jest różna w zależności od okresu akumulacji oszczędności, należy zastosować najwyższą kategorię.

4.

Aby obliczyć oczekiwany niedobór, dostawcy OIPE stochastycznie określają przedział wartości oczekiwanego zgromadzonego kapitału na koniec okresu akumulacji dla przeciętnych oszczędzających w ramach OIPE, przeciętnych długości okresów akumulacji oraz standardowych poziomów składek. Po przeprowadzeniu symulacji stochastycznej ryzyko wyraża się jako odsetek oczekiwanego niedoboru w stosunku do sumy składek skorygowanych o inflację. Oczekiwany niedobór określa się na podstawie obserwacji, w przypadku których składki skorygowane o inflację przekraczają oczekiwaną wartość zgromadzonego kapitału na koniec okresu akumulacji oraz średnie straty związane z tymi obserwacjami.

5.

Ryzyko oczekiwanego niedoboru związane z danym wariantem inwestycyjnym przypisuje się do poszczególnych kategorii w następujący sposób: Kategorie Okresy akumulacji 40 lat 30 lat 20 lat 10 lat 1 do -20 % do -17 % do -13 % do -8 % 2 od -20 % do -23 % od -17 % do -20,25 % od -13 % do -16,5 % od -8 % do -11,25 % 3 od -23,5 % do -26,5 % od -20,3 % do -23,55 % od -16,6 % do -20,1 % od -11,3 % do -14,55 % 4 powyżej -26,5 % powyżej -23,6 % powyżej -20,1 % powyżej -14,6 % Jeżeli kategoria ryzyka wariantu inwestycyjnego jest różna w zależności od okresu akumulacji oszczędności, należy zastosować najwyższą kategorię.

6.

Aby obliczyć przewidywany zysk potrzebny do osiągnięcia pewnego poziomu świadczeń z OIPE, dostawcy OIPE stochastycznie określają przedział wartości oczekiwanego zgromadzonego kapitału na koniec okresu akumulacji dla przeciętnych oszczędzających w ramach OIPE, przeciętnych długości okresów oszczędzania oraz standardowych poziomów składek. Dostawcy OIPE wyrażają zysk w postaci mediany zgromadzonego kapitału na koniec okresu akumulacji jako wielokrotność sumy składek skorygowanej o inflację.

7.

Zysk z danego wariantu inwestycyjnego potrzebny do osiągnięcia pewnego poziomu świadczeń z OIPE, przypisuje się do poszczególnych kategorii w następujący sposób: Kategorie Okresy akumulacji 40 lat 30 lat 20 lat 10 lat 1 do 1,7 do 1,3 do 1,08 do 0,93 2 od 1,7 do 2,03 od 1,3 do 1,45 od 1,08 do 1,165 od 0,93 do 0,985 3 od 2,035 do 2,36 od 1,455 do 1,61 od 1,17 do 1,255 od 0,99 do 1,045 4 powyżej 2,365 powyżej 1,615 powyżej 1,26 powyżej 1,05 Jeżeli kategoria zysku wariantu inwestycyjnego jest różna w zależności od okresu akumulacji, należy zastosować najniższą kategorię.

8.

Aby zagregować wyniki kategoryzacji poszczególnych wariantów inwestycyjnych w jeden ogólny wskaźnik ryzyka, dostawca OIPE: a) porównuje obie kategorie ryzyka i, w przypadku gdy wartości kategorii są różne, wybiera wyższą; b) porównuje otrzymaną w ten sposób kategorię ryzyka z wartością kategorii zysku dla danego dostawcy OIPE w celu uzupełnienia informacji zgodnie z art. 4 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, porównując zyski wariantu inwestycyjnego ze związanym z nim ryzykiem.

Scenariusze wyników

9.

Dostawcy OIPE stochastycznie określają oczekiwane świadczenia z OIPE, w stosownych przypadkach, w momencie rozpoczęcia fazy dekumulacji lub podczas jej trwania, uwzględniając: a) standardowe lub zindywidualizowane poziomy składek; b) długość trwania fazy akumulacji; c) w stosownych przypadkach – średnie dalsze trwanie życia przeciętnego oszczędzającego w ramach OIPE; d) w stosownych przypadkach – tendencje dotyczące wzrostu płac; e) oczekiwany nominalny zwrot z inwestycji w następstwie strategii inwestycyjnej, strategiczną alokację inwestycji; f) roczną stopę inflacji; oraz g) poziomy kosztów.

10.

Określone w scenariuszach wartości oczekiwanych świadczeń z OIPE w ramach poszczególnych scenariuszy wyników określa się zgodnie ze stochastycznym rozproszeniem oczekiwanych świadczeń z OIPE: a) scenariusz korzystny odnosi się do wartości świadczeń z OIPE na poziomie 85. percentyla rozkładu; b) scenariusz oparty na najlepszym szacowaniu odnosi się do wartości świadczeń z OIPE na poziomie 50. percentyla rozkładu; c) scenariusz niekorzystny odnosi się do wartości świadczeń z OIPE na poziomie 15. percentyla rozkładu; d) scenariusz warunków skrajnych odnosi się do wartości świadczeń z OIPE na poziomie 5. percentyla rozkładu.

Część II. Zasady określania założeń dla prognoz dotyczące świadczeń emerytalnych

Roczna stopa nominalnego zwrotu z inwestycji

11.

Dostawcy OIPE określają oczekiwany nominalny zwrot z inwestycji w ramach podstawowego OIPE i alternatywnych wariantów inwestycyjnych z wykorzystaniem odpowiedniego podejścia stochastycznego, odzwierciedlającego odnośną strategię inwestycyjną, strategiczną alokację inwestycji oraz technikę ograniczania ryzyka stosowaną dla danego wariantu inwestycyjnego.

12.

Określając poszczególne elementy modelu stochastycznego, dostawcy OIPE wykorzystują roczną stopę inflacji i mogą rozważyć przyjęcie podejścia modułowego na potrzeby obliczeń stochastycznych w odniesieniu do, co najmniej: a) nominalnej stopy procentowej; b) spreadu kredytowego, w tym migracji i niewykonania zobowiązania; oraz c) dochodów kapitałowych.

13.

Na potrzeby określenia nominalnych stóp procentowych dostawca OIPE może wykorzystać model krótkoterminowej stopy procentowej G2++ opisany przez Brigo i in. (2006) (1), który odpowiada dwuczynnikowemu modelowi Hulla-White’a i umożliwia zastosowanie ujemnych odsetek. Model ten charakteryzuje pięć parametrów, dwa na każdy czynnik i jeden dotyczący korelacji. Elementy dwuwymiarowego procesu Wienera są ze sobą skorelowane, a deterministyczny współczynnik zmiany umożliwia perfekcyjne dopasowanie początkowej struktury terminowej do rynkowych stóp procentowych. Stochastyczne równania różniczkowe dla omawianych dwóch czynników x(t) oraz y(t) to oraz , gdzie a, b, σ i η to dodatnie parametry, a  i  to skorelowane procesy Wienera w ramach neutralnej względem ryzyka miary measure . Parametr korelacji ρ definiuje się poprzez

14.

Neutralna względem ryzyka wycena wykorzystująca neutralną względem ryzyka miarę measure wymaga dostosowania do rzeczywistej miary measure , którą można wybrać jako stałą, niezależną od czasu cenę rynkową ryzyka.

15.

Stosując twierdzenie Girsanowa, wykonuje się dalsze obliczenia, przy czym λi to cena rynkowa ryzyka. Dynamikę w ramach miary można opisać jako oraz Proces krótkoterminowej stopy procentowej r(t) to suma dwóch omawianych czynników i zmiany deterministycznej, tj. r(t) = x(t) + y(t) + φ(t), gdzie dla deterministycznego współczynnika zmiany obowiązuje φ(t) W tym równaniu fM (0, T) oznacza chwilową stopę terminową w momencie początkowym 0 przy horyzoncie czasowym T.

16.

Zgodnie z modelem G2++ rozwiązania analityczne dotyczące ceny obligacji zerokuponowych istnieją przez zdefiniowanie oraz W którym to przypadku cena obligacji zerokuponowej w modelu G2++ to P(t,T) = A(t,T) e –B ( a,t,T ) x ( t ) –B ( b,t,T ) y ( t ). PM (t,T) oznacza tutaj cenę rynkową obligacji zerokuponowej w momencie t dla terminu zapadalności T.

17.

W celu określenia zwrotów z pozbawionej ryzyka inwestycji w obligacje dostawca OIPE może zastosować ceny modelowe. Ponadto jako wkład w modelowanie dochodów kapitałowych oraz potencjalnie dochodów z własności można zastosować krótkoterminowe stopy procentowe.

18.

W celu określenia spreadów kredytowych dostawca OIPE może zastosować symulację spreadów kredytowych, aby połączyć strukturę terminową bezpiecznych obligacji zerokuponowych, by uzyskać strukturę terminową obligacji zerokuponowych obarczoną ryzykiem pod kątem ryzyka kredytowego. Stopy hazardu obligacji o różnych klasach ratingów można modelować, wykorzystując procesy Cox-Ingersoll-Ross (CIR). Stopa hazardu πi rozwija się w ramach miary neutralnej względem ryzyka zgodnie ze stochastycznym równaniem różniczkowym: wraz z warunkiem 2kθ > σ 2 w celu utrzymania dodatniego π(t) dla wszstkich t. Przy założeniu, że cena rynkowa ryzyka ma postać , rzeczywistą dynamikę otrzymuje się w następujący sposób: .

19.

Dostawcy OIPE mogą modelować poziomy ryzyka dla klas ratingów AAA (i = 1), AA, A, BBB i BB (i = 5) potencjalnie zróżnicowanych dla obligacji korporacyjnych, zabezpieczonych i innych obligacji. Prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania pi (t,T) oblicza się następnie jako iloczyn cen CIR Pi (t,T) w czasie t dla terminu zapadalności T, tj. gdzie , a . Spready si (t,T) określa się następnie w następujący sposób: , przy czym δ oznacza stopę odzysku.

20.

W celu określenia dochodów kapitałowych dostawca OIPE może zastosować model rozwoju jednego indeksu giełdowego, wykorzystując geometryczny ruch Browna. Model ten ma dwa parametry: zmienność i premię z tytułu ryzyka cen akcji. Model do obliczania nominalnej stopy procentowej umożliwia uzyskanie mającej zastosowanie stopy wolnej od ryzyka, a wynikiem modelu są coroczne, przedstawione w ujęciu rocznym, zwroty z inwestycji w ramach indeksu giełdowego. dSt = (r(t) + λ) Stdt + σStdWt

21.

Aby określić roczną zmienność, dostawcy OIPE mogą zastosować odchylenie standardowe miesięcznych zwrotów w ramach odpowiedniego indeksu akcyjnego dla odpowiedniego, reprezentatywnego okresu w celu annualizacji wyników.

22.

Dostawcy OIPE mogą stosować premię z tytułu ryzyka λeq jako dorozumianą miarę zgodnie z publikacją Damodarana (2020) (2), ale obliczając ją bezpośrednio w odniesieniu do odpowiedniego indeksu akcyjnego bez dalszych premii za ryzyko w kraju. Określa się ją jako λeq := E[Rm ] – Rf , gdzie E[Rm ] oznacza oczekiwany zysk rynkowy, a stopę wolną od ryzyka Rf można wybrać jako dziesięcioroczny kurs kasowy krzywej EBC lub krajowego banku centralnego.

23.

W odniesieniu do stopy wzrostu dostawca OIPE może zastosować prognozę długoterminowego wzrostu zysków przypadających na jedną akcję, gdzie γ jest sumą stopy dywidendy i stopy skupu akcji własnych. Przepływy pieniężne można określić, stosując stopę ciągłego wzrostu dla okresu pięciu lat, po upływie których ostateczne przepływy pieniężne traktuje się jako bezterminowe ze stopą wolną od ryzyka jako stopą wzrostu. gdzie PVindex to wartość bieżąca indeksu w omawianym modelu stałego wzrostu dywidendy, a P 0 to cena indeksu w momencie t = 0. Zakładając P 0 = PVIndex, można uzyskać oczekiwany zysk rynkowy i obliczyć premię z tytułu ryzyka.

Roczna stopa inflacji

24.

Aby obliczyć roczną stopę inflacji, dostawca OIPE musi zastosować jednoczynnikowy model Vasicka. O dynamice modelu charakteryzującej się powrotem do średniej decydują trzy parametry. Stochastyczne równanie różniczkowe tego modelu jest następujące: di(t) = k(θ – i(t))dt + σdW(t), i(0)=i 0, gdzie i(t) stopa inflacji w momencie t, k odnosi się do tempa powrotu do średniej, θ do poziomu powrotu do średniej, a σ do zmienności.

25.

Modelowanie musi być ukierunkowane na docelowy poziom stopy inflacji Europejskiego Banku Centralnego dla strefy euro lub – w stosownych przypadkach – odpowiednich banków centralnych dla krajów spoza strefy euro w średnim okresie wraz z obserwowanym odchyleniem standardowym stóp inflacji. Tempo powrotu do średniej, wraz z bieżącą stopą inflacji, należy wykorzystać, aby dopasować model do bieżącego środowiska i krótkoterminowych prognoz stóp inflacji.

26.

Do kalibracji stopy inflacji stosuje się – dla strefy euro – docelowy poziom inflacji Europejskiego Banku Centralnego dla parametru θ, natomiast dla państw członkowskich spoza strefy euro – docelowy poziom inflacji odpowiedniego banku centralnego. Aby uzyskać odchylenie standardowe stopy inflacji w długim terminie, który powinien wynosić w założeniu 100 lat, należy zastosować miesięczny szereg czasowy dotyczący stopy inflacji w ujęciu rok do roku w ramach zharmonizowanego indeksu cen konsumpcyjnych (HICP) danego państwa członkowskiego. Początkową wartość stopy inflacji w dniu odniesienia należy zastosować z tego samego szeregu czasowego. Dostawca OIPE stosuje prognozy inflacji dla HICP danego państwa członkowskiego, publikowane jako prognozy makroekonomiczne opracowywane co dwa lata dla krajów strefy euro, lub prognozy gospodarcze Komisji Europejskiej dla krajów spoza strefy euro, chyba że prognozy zapewnia odpowiedni bank centralny. Takie prognozy inflacji należy stosować w celu dopasowania tempa powrotu do średniej.

Tendencje przyszłego kształtowania się płac

27.

Aby uwzględnić tendencje w zakresie przyszłego kształtowania się płac, w stosownych przypadkach dostawcy OIPE biorą pod uwagę realny wzrost płac w poszczególnych państwach członkowskich, uwzględniając dane Eurostatu oraz fakt, że realne płace rosną znacząco na wczesnym etapie kariery oszczędzającego w ramach OIPE, a na późniejszych etapach ich wzrost jest dużo mniejszy lub nawet następuje ich spadek. W tendencjach w zakresie realnej płacy oszczędzającego w ramach OIPE dostawca OIPE może uwzględnić wzorzec, zgodnie z którym płaca ustabilizuje się pod koniec fazy akumulacji, a częściowo nawet wcześniej, czyli 20 lat przed przejściem na emeryturę, a następnie będzie spadać.

28.

Aby odzwierciedlić szeroki wachlarz możliwych tendencji, dostawca OIPE może zastosować indeks płacy realnej zgodnie z równaniem kwadratowym z uwzględnieniem wieku: płaca = a(max - wiek)2 + b. Współczynnik „a” pochodzi z równomiernego rozkładu między -0,15 a 0,011; „max” przyjmuje się z równomiernego rozkładu między 47 a 64, a wartość ta odpowiada wiekowi, kiedy realna płaca osiąga najwyższą wartość; współczynnik „b” jest natomiast obliczany w taki sposób, aby indeks płacy w wieku 25 lat rozpoczynał się od wartości 100.

Część III. Metoda obliczania kosztów, w tym określania wskaźników ogólnych

29.

W OIPE KID dostawca OIPE przedstawia całkowity roczny koszt z uwzględnieniem wszystkich kosztów poniesionych i kosztów płatnych w ciągu 12 miesięcy w ujęciu pieniężnym oraz jako odsetek prognozowanego zgromadzonego kapitału po 12 miesiącach. W stosownych przypadkach kwoty te można obliczyć jako średni całkowity roczny koszt przez cały okres trwania umowy dotyczącej OIPE. Obliczenie złożonego wpływu kosztów musi opierać się na okresie akumulacji trwającym 40 lat na podstawie miesięcznych składek w kwocie 100 EUR oraz prognozowanego zgromadzonego kapitału w scenariuszu opartego na najlepszym szacowaniu.

30.

W „Informacji o świadczeniach z OIPE” dostawca OIPE przedstawia szacowany wpływ kosztów na ostateczne świadczenia z OIPE, stosując podejście „spadku zamożności”. „Spadek zamożności” oblicza się jako różnicę między prognozowanymi zgromadzonymi oszczędnościami na koniec okresu akumulacji a prognozowanymi zgromadzonymi oszczędnościami na koniec okresu akumulacji w scenariuszu bezkosztowym. Różnicę należy ujawnić w ujęciu pieniężnym i procentowym w stosunku do prognozowanych zgromadzonych oszczędności. Obliczenie musi opierać się na zindywidualizowanym poziomie składek danego oszczędzającego w ramach OIPE oraz na scenariuszu opartym na najlepszym szacowaniu z pkt 10.

---

(1)  D. Brigo, F. Mercurio, Interest Rate Models – Theory and Practice [„Modele stóp procentowych – teoria i praktyka”], wydanie drugie, Springer-Verlag, Berlin–Heidelberg, 2001, 2006.

(2)  A. Damodaran, „Equity Risk Premiums: Determinants, Estimation and Implications – The 2020 Edition” [„Premie z tytułu ryzyka: wyznaczniki, oszacowania i implikacje – wydanie z 2020 r.”], NYU Stern School of Business, 5 marca 2020 r.

Artykuł 1

Nazwa „Pistacchio di Raffadali” (ChNP) zostaje zarejestrowana.

Nazwa, o której mowa w akapicie pierwszym, określa produkt należący do klasy 1.6 Owoce, warzywa i zboża świeże lub przetworzone, zgodnie z załącznikiem XI do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 668/2014 (3).

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 1

Zatwierdza się zmianę specyfikacji opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej dotyczącą nazwy „Münchener Bier” (ChOG).

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 1

Artykuł 2

Do celów niniejszej decyzji stosuje się następujące definicje:

1)	„konglomerat kamienny” oznacza produkt przemysłowy wytwarzany z mieszaniny kruszywa różnej wielkości i różnego rodzaju (zazwyczaj pochodzącego z kamieni naturalnych), czasami zmieszanego z innymi materiałami kompatybilnymi, dodatkami i spoiwem żywicznym;

2)

„cement alternatywny” oznacza każdy cement niespełniający wymogów dotyczących składu odnoszących się do cementów powszechnego użytku określonych w normie EN 197-1 (6), w tym cementów o bardzo niskiej zawartości klinkieru cementu portlandzkiego, a także cementów i geopolimerów aktywowanych alkalicznie, które nie mogą w ogóle zawierać klinkieru cementowego portlandzkiego;

3)

„materiał ceramiczny” oznacza materiał na bazie materiałów glinianych lub innych niemetalicznych materiałów nieorganicznych, którego charakterystyczne właściwości, takie jak wysoka wytrzymałość, odporność na zużycie, długi okres użytkowania, obojętność chemiczna, nietoksyczność oraz żaroodporność i ognioodporność, są wynikiem starannie zoptymalizowanej transformacji czasowo-temperaturowej zachodzącej podczas wypalania w piecu;

4)

„sprasowane bloki ziemne” oznaczają produkty, które mają standardowe i sprawdzone właściwości, uzyskiwane przez statyczne lub dynamiczne ubijanie ziemi w stanie wilgotnym, po którym następuje natychmiastowe wyjęcie z formy, i których zespolenie, zarówno w stanie wilgotnym, jak i suchym, jest spowodowane frakcją iłową w materiale ziemnym i które mogą być wzmocnione przez zastosowanie dodatków;

5)	„glina wypalana” oznacza materiał produkowany głównie z gliny lub innych materiałów gliniastych poprzez formowanie (wytłaczanie lub prasowanie), suszenie i wypalanie przygotowanej gliny, z dodatkami lub bez nich;

6)

„płytka podłogowa” oznacza płaską, zwykle kwadratową lub prostokątną płytkę w znormalizowanych zakresach wymiarów, która może być formowana przez wytłaczanie, bezpośrednie formowanie lub przycinanie na wymiar z płyt i która po ułożeniu tworzy warstwę licową wewnętrznej lub zewnętrznej konstrukcji podłogi, która z reguły ma być widoczna dla użytkowników powierzchni użytkowej lub mieć z nimi kontakt;

7)

„spoiwo hydrauliczne” oznacza cement powszechnego użytku lub wapno hydrauliczne, tj. drobno zmielony materiał nieorganiczny, który po zmieszaniu z wodą tworzy pastę, która tężeje i utwardza się w wyniku reakcji i procesów hydratacji, a po utwardzeniu zachowuje swoją wytrzymałość i stabilność nawet pod wodą. Cementy powszechnego użytku muszą należeć do jednej z 27 klas cementu określonych w normie EN 197-1, a wapna hydrauliczne muszą spełniać wymagania określone w normie EN 459-1 (7) dla naturalnych wapien hydraulicznych, wapien formowanych lub wapien hydraulicznych;

8)	„krawężnik” oznacza prosty lub łukowy element w znormalizowanych zakresach wymiarów, którego krawędź licowa może być ścięta lub nachylona i którego podstawowym celem jest oddzielenie powierzchni znajdujących się na tym samym lub różnym poziomie, na przykład jako krawędź drogi lub ścieżki pieszej;

9)	„blat kuchenny” oznacza powierzchnię roboczą, bezpośrednio uformowaną lub przyciętą na wymiar z płyt i przymocowaną do konstrukcji mechanicznie albo za pomocą specjalnych klejów, która jest przeznaczona przede wszystkim do przygotowywania żywności;

10)

„produkt z kamienia naturalnego” i „kamień wymiarowy” oznaczają kawałki naturalnie występującej skały, przy czym produkty z kamienia naturalnego zostały pocięte i wykończone do określonych rozmiarów, kształtów i właściwości powierzchniowych w zakładzie przetwórczym, natomiast kamień wymiarowy jest pośrednim materiałem wejściowym do zakładu przetwórczego składającym się z dużych bloków lub płyt z naturalnie występującej skały uzyskanej w wyniku działalności wydobywczej;

11)

„kostka brukowa” oznacza element w znormalizowanych zakresach wymiarów o kształcie prostokątnym lub dowolnym innym kształcie, który umożliwia układanie go w powtarzający się wzór na warstwie ścieralnej nawierzchni elastycznej lub utwardzonej i który może być łączony za pomocą zaprawy, klejów lub mechanizmów blokujących;

12)

„prefabrykaty z betonu” oznaczają wyroby wykonane z betonu i wyprodukowane zgodnie z normami dotyczącymi konkretnego produktu w miejscu innym niż miejsce ostatecznego przeznaczenia, zabezpieczone przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi w trakcie produkcji i będące wynikiem procesu przemysłowego w ramach systemu zakładowej kontroli produkcji oraz z możliwością sortowania przed dostawą, w tym jedno- i dwuwarstwowe „płytki lastrykowe”, zgodnie z normami EN 13748-1:2004 i 13748-2:2004 (8);

13)	„dachówka” oznacza produkt do nieciągłego układania na dachach dwuspadowych;

14)

„blat stołowy” oznacza górną część stołu, bezpośrednio uformowaną lub przyciętą na wymiar z płyt i przymocowaną do konstrukcji stołu mechanicznie albo za pomocą specjalnych klejów, która ma służyć przede wszystkim jako powierzchnia, przy której użytkownicy mogą odpoczywać, siedzieć, jeść, uczyć się lub pracować, wewnątrz lub na zewnątrz pomieszczeń oraz w środowisku domowym lub innym niż domowe;

15)

„blat toaletowy” oznacza powierzchnię, bezpośrednio uformowaną lub przyciętą na wymiar z płyt i przymocowaną do konstrukcji mechanicznie albo za pomocą specjalnych klejów, która jest przeznaczona przede wszystkim do stosowania w łazienkach domowych i innych niż domowe lub w podobnych obiektach, w których regularnie dba się o higienę osobistą (np. strefa rozprysku);

16)

„płytka ścienna” oznacza cienką, zwykle kwadratową lub prostokątną płytkę w znormalizowanych zakresach wymiarów, która może być formowana przez wytłaczanie, bezpośrednie formowanie lub przycinanie na wymiar z płyt i która po ułożeniu tworzy warstwę licową wewnętrznej lub zewnętrznej konstrukcji ściany licowej, która z reguły ma być widoczna dla osób przechodzących lub mieć z nimi kontakt.

Artykuł 3

Aby otrzymać oznakowanie ekologiczne UE na mocy rozporządzenia (WE) nr 66/2010 dla grupy produktów „produkty z grupy twardych pokryć”, produkt musi wchodzić w zakres definicji tej grupy produktów określonej w art. 1 niniejszej decyzji, spełniać wszystkie obowiązkowe wymogi określone w kryteriach i uzyskać co najmniej wymaganą minimalną liczbę punktów określoną w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 4

Kryteria oznakowania ekologicznego UE dla grupy produktów „produkty z grupy twardych pokryć” oraz związane z nimi wymogi dotyczące oceny i weryfikacji są ważne do dnia 31 grudnia 2028 r.

Artykuł 5

Do celów administracyjnych numerem kodu przydzielonym grupie produktów „produkty z grupy twardych pokryć” jest „021”.

Artykuł 6

Decyzja 2009/607/WE traci moc.

Artykuł 7

Artykuł 8

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

ZAŁĄCZNIK

Kryteria przyznawania oznakowania ekologicznego UE produktom z grupy twardych pokryć

RAMY

Cele kryteriów

Kryteria przyznawania oznakowania ekologicznego UE są ukierunkowane na najlepsze na rynku pod względem efektywności ekologicznej produkty z grupy twardych pokryć. Kryteria dotyczą głównych czynników wpływu na środowisko związanych z cyklem życia tych produktów i kładą nacisk na aspekty gospodarki o obiegu zamkniętym.

W szczególności i w stosownych przypadkach kryteria mają na celu: (i) propagowanie energooszczędnych procesów produkcyjnych; (ii) redukcję emisji, które przyczyniają się do globalnego ocieplenia (CO2), zakwaszenia (SOx i NOx), eutrofizacji, zwiększenia potencjału utleniania fotochemicznego (pyły, NOx i LZO) oraz do wzrostu działania toksycznego dla ludzi (pył i LZO); (iii) propagowanie wodooszczędnych procesów produkcyjnych; oraz (iv) propagowanie produktów materiałooszczędnych.

Aby to osiągnąć, za pomocą kryteriów:

—	ustala się maksymalne wartości dopuszczalne dotyczące jednostkowego zużycia energii w obszarach, w których można określić poziomy odniesienia, oraz stwarza się wymóg posiadania planów ograniczenia zużycia energii w obszarach, w których nie można określić poziomów odniesienia,

—	uznaje się i nagradza stosowanie energii z odnawialnych źródeł energii,

—	ustala się konkretne wartości dopuszczalne dotyczące emisji CO2, SOx, NOx i pyłów z procesów, w których spala się paliwo,

—	ustala się wymogi dotyczące zarządzania najlepszymi praktykami w przypadku procesów, w ramach których pył pochodzi ze źródeł rozproszonych,

—	ustala się wymogi dotyczące ponownego użycia ścieków technologicznych lub wartości dopuszczalne dotyczące poziomów jednostkowego zużycia wody, w stosownych przypadkach,

—	ustala się wymogi dotyczące minimalnego poziomu ponownego użycia odpadów technologicznych i nagradza włączanie zawartości pochodzącej z materiałów poddanych recyklingowi lub surowców wtórnych, w stosownych przypadkach.

Aby uwzględnić w kryteriach znaczenie doboru odpowiedniej klasy efektywności i wymiarów produktów z grupy twardych pokryć do poszczególnych zastosowań, ustalono wymogi dotyczące zdatności do użycia. Aby uwzględnić w kryteriach znaczenie odpowiedniego montażu i konserwacji produktów z grupy twardych pokryć dla wpływu w całym cyklu życia, ustalono wymogi dotyczące informacji dla użytkowników.

Ze względu na zróżnicowanie materiałów i powiązanych procesów produkcyjnych w przypadku produktów objętych zakresem stosowania, kryteria przyznawania oznakowania ekologicznego UE „produktom z grupy twardych pokryć” obejmują zarówno kryteria wspólne dla wszystkich produktów, jak i kryteria specyficzne dla danego produktu, które bezpośrednio odnoszą się do powiązanych procesów produkcyjnych.

Kryteria przyznawania oznakowania ekologicznego UE „produktom z grupy twardych pokryć” obejmują zarówno kryteria obowiązkowe, jak i kryteria fakultatywne. Punkty przyznaje się albo za wykroczenie poza minimalne wymogi obowiązkowe, albo za spełnienie kryteriów fakultatywnych.

Aby dany produkt mógł uzyskać oznakowanie ekologiczne UE, wnioskodawcy muszą spełnić wszystkie kryteria obowiązkowe i zdobyć minimalną wymaganą liczbę punktów ustaloną dla danego produktu. Kryteria są następujące:

Tabela 1

Przegląd obowiązujących kryteriów dla poszczególnych produktów (niektóre z długich nazw kryteriów skrócono)

1. Kryteria wspólne dla wszystkich produktów z grupy twardych pokryć
1.1. Wydobycie surowców mineralnych stosowanych w przemyśle i budownictwie
1.2. Substancje objęte ograniczeniami
1.3. Emisje LZO
1.4. Zdatność do użycia
1.5. Informacje dla użytkowników
1.6. Informacje widniejące na oznakowaniu ekologicznym UE
1.7. System zarządzania środowiskowego (fakultatywnie)
Kryteria specyficzne dla określonych materiałów i technologii
2. Kamień naturalny	3. Konglomerat kamienny łączony spoiwami żywicznymi	4. Materiał ceramiczny i glina wypalana	5. Produkty z prefabrykatów z betonu lub sprasowane bloki ziemne łączone spoiwami hydraulicznymi lub cementem alternatywnym
2.1. Zużycie energii w kamieniołomie (*)	3.1. Zużycie energii	4.1. Zużycie paliwa na potrzeby suszenia i wypalania	5.1. Współczynnik klinkieru (**)
2.2. Efektywne wykorzystanie materiałów w kamieniołomie (*)	3.2. Kontrola pyłów i jakości powietrza	4.2. Emisje CO2	5.2. Emisje CO2  (**)
2.3. Gospodarowanie wodą/ściekami w kamieniołomie (*)	3.3. Zawartość materiałów pochodzących z recyklingu/surowców wtórnych	4.3. Zużycie wody procesowej	5.3. Emisje pyłów, NOx i SOx do atmosfery (**)
2.4. Kontrola pyłów w kamieniołomie (*)	3.4. Zawartość spoiw żywicznych	4.4. Emisje pyłów, HF, NOx i SOx do atmosfery	5.4. Odzysk i odpowiedzialne pozyskiwanie surowców
2.5. Bezpieczeństwo pracowników i warunki pracy w kamieniołomie (*)	3.5. Ponowne użycie odpadów technologicznych	4.5. Gospodarowanie ściekami	5.5. Zużycie energii
2.6. Wskaźniki oddziaływania kamieniołomu na krajobraz (*) (fakultatywnie)		4.6. Ponowne użycie odpadów technologicznych	5.6. Projekty produktów innowacyjnych pod względem środowiskowym (fakultatywnie)
2.7. Zużycie energii w zakładzie przetwórczym		4.7. Glazury i farby drukarskie
2.8. Gospodarowanie wodą/ściekami w zakładzie przetwórczym
2.9. Kontrola pyłów w zakładzie przetwórczym
2.10. Ponowne użycie odpadów technologicznych pochodzących z zakładu przetwórczego
2.11. Zintegrowana regionalnie produkcja prowadzona w zakładzie przetwórczym (fakultatywnie)

Ocena i weryfikacja: W ramach każdego kryterium wskazano szczegółowe wymogi w zakresie oceny i weryfikacji.

W przypadku gdy wnioskodawca jest zobowiązany do przedstawienia deklaracji, dokumentacji, analiz, sprawozdań z badań lub innych dowodów demonstrujących zgodność z kryteriami, dokumenty te mogą pochodzić odpowiednio od wnioskodawcy lub jego dostawców lub ich poddostawców itd.

Właściwe organy uznają w pierwszej kolejności zaświadczenia wydane i weryfikacje przeprowadzone przez organy akredytowane zgodnie z odpowiednią normą zharmonizowaną dla laboratoriów badawczych i wzorcujących, a także weryfikacje przeprowadzone przez organy akredytowane zgodnie z odpowiednią normą zharmonizowaną dla organów certyfikujących produkty, procesy i usługi.

W stosownych przypadkach można stosować metody badania inne od wskazanych dla każdego z kryteriów, jeżeli właściwy organ oceniający wniosek uzna je za metody równoważne.

W stosownych przypadkach właściwe organy mogą wymagać odpowiedniej dokumentacji uzupełniającej, a także mogą przeprowadzać niezależne badania weryfikacyjne lub inspekcje na miejscu w celu sprawdzenia zgodności z tymi kryteriami.

Właściwe organy należy powiadamiać o zmianach dostawców i miejsc produkcji w odniesieniu do produktów, którym przyznano oznakowanie ekologiczne UE, załączając odpowiednie informacje umożliwiające sprawdzenie ciągłej zgodności z kryteriami.

Warunkiem wstępnym jest zgodność produktów z grupy twardych pokryć ze wszystkimi mającymi zastosowanie wymogami prawnymi w kraju lub w krajach, w których wprowadza się dany produkt do obrotu. Wnioskodawca oświadcza, że produkt spełnia ten warunek.

Stosuje się następujące definicje:

1)	„okruchy technologiczne” oznaczają fragmenty i okrawki pozostałe z cięcia i odrzucania produktów w procesie wytwarzania produktów z grupy twardych pokryć z kamienia naturalnego lub konglomeratu kamiennego;

2)	„osad technologiczny” oznacza substancje stałe odzyskane w ramach oczyszczania na terenie zakładu ścieków powstałych w wyniku czynności w zakresie kontroli pyłów, cięcia lub wykańczania podczas wytwarzania produktów z grupy twardych pokryć z kamienia naturalnego lub konglomeratu kamiennego;

3)

„energia ze źródeł odnawialnych” oznacza energię z odnawialnych źródeł niekopalnych, czyli energię wiatrową, słoneczną (termiczną i fotowoltaiczną) i geotermalną, energię otoczenia, energię pływów, fal i inne rodzaje niebieskiej energii, energię wodną, biomasę, gaz składowiskowy, gaz z oczyszczalni ścieków i biogaz.

KRYTERIA OZNAKOWANIA EKOLOGICZNEGO UE

1.   KRYTERIA HORYZONTALNE, wspólne dla wszystkich produktów z grupy twardych pokryć

1.1   Wydobycie kopalin stosowanych w przemyśle i budownictwie

Wydobycie kopalin stosowanych w przemyśle i budownictwie (np. wapień, glina, kruszywo, kamienie wymiarowe itp.) na potrzeby wytwarzania produktu z grupy twardych pokryć posiadającego oznakowanie ekologiczne UE odbywa się wyłącznie w miejscach określonych w następujących dokumentach:

—	ocenie oddziaływania na środowisko oraz, w stosownych przypadkach, sprawozdaniu opracowanym zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/52/UE (1),

—	ważnym zezwoleniu na działalność wydobywczą wydanym przez właściwy organ regionalny lub krajowy,

—	planie zarządzania rekultywacją powiązanym z zezwoleniem na działalność wydobywczą,

—	mapie wskazującej lokalizację kamieniołomu,

—	deklaracji zgodności z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1143/2014 (2) w sprawie działań zapobiegawczych i zaradczych w odniesieniu do wprowadzania i rozprzestrzeniania inwazyjnych gatunków obcych,

—	deklaracji zgodności z dyrektywą Rady 92/43/EWG (3) (dyrektywa siedliskowa) oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE (4) (dyrektywa ptasia).

Jeżeli chodzi o ostatni z powyższych punktów, w przypadku gdy miejsca wydobycia są zlokalizowane na obszarach należących do sieci Natura 2000, obejmujących specjalne obszary ochrony ustanowione na podstawie dyrektywy 92/43/EWG i obszary specjalnej ochrony utworzone na podstawie dyrektywy 2009/147/WE, działalność wydobywcza została oceniona i wyrażono na nią zgodę zgodnie z przepisami art. 6 dyrektywy 92/43/EWG oraz biorąc pod uwagę odpowiednie wytyczne WE (5).

Również jeżeli chodzi o ostatni z powyższych punktów, w przypadku gdy miejsca wydobycia są zlokalizowane poza UE, jeżeli surowce wydobywa się z obszarów oficjalnie nominowanych jako możliwe specjalne obszary ochrony lub uznanych za takie obszary, należące do sieci Emerald zgodnie z zaleceniem nr 16 (1989) i rezolucją nr 3 (1996) w ramach konwencji berneńskiej (6), lub z obszarów chronionych uznanych za takie na mocy przepisów krajowych państw pozyskiwania/wywozu, działalność wydobywcza została oceniona i wyrażono na nią zgodę zgodnie z przepisami, które zapewniają gwarancje równoważne dyrektywom 92/43/EWG i 2009/147/WE.

Ocena i weryfikacja : wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z tym wymogiem wydaną przez właściwe organy lub kopie zezwoleń wydanych przez właściwe organy oraz wszelkie inne wymagane deklaracje i dokumentację.

Plan zarządzania rekultywacją obejmuje cele rekultywacji kamieniołomu, projekt koncepcyjny ostatecznego kształtu terenu, w tym proponowane przeznaczenie gruntów zamknięciu kamieniołomu, szczegółowe informacje na temat wdrożenia skutecznego programu odnowy szaty roślinnej i szczegółowe informacje na temat skutecznego programu monitorowania na potrzeby oceniania stanu obszarów poddanych rekultywacji.

W przypadku wydobywania kopalin stosowanych w przemyśle i budownictwie na obszarach objętych siecią Natura 2000 (w UE), siecią Emerald lub na chronionych obszarach wyznaczonych jako takie na mocy prawodawstwa krajowego państw pozyskiwania/wywozu (poza UE), wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z tym wymogiem wydaną przez właściwe organy lub kopię zezwolenia wydanego przez właściwe organy.

1.2   Substancje objęte ograniczeniami

Podstawą wykazania zgodności z każdym podkryterium w ramach kryterium 1.2 jest przedstawienie przez wnioskodawcę wykazu wszystkich wykorzystanych chemikaliów wraz z odpowiednią dokumentacją (kartą charakterystyki lub deklaracją od dostawcy chemikaliów). Co najmniej należy sprawdzić wszystkie chemikalia technologiczne wykorzystywane przez wnioskodawcę w odpowiednich procesach produkcyjnych.

1.2 a)   ograniczenia dotyczące substancji wzbudzających szczególnie duże obawy (SVHC)

Wszystkie chemikalia obecne w składzie produktu wykorzystywane przez wnioskodawcę w procesie produkcyjnym oraz wszelkie dostarczone materiały, które stanowią część produktu końcowego, posiadają deklarację dostawców, że nie zawierają, w stężeniu wyższym niż 0,10 % (m/m) substancji, które spełniają kryteria, o których mowa w art. 57 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (7), które zostały zidentyfikowane zgodnie z procedurą opisaną w art. 59 tego rozporządzenia i umieszczone na liście kandydackiej substancji wzbudzających szczególnie duże obawy oczekujących na pozwolenie. Nie przyznaje się odstępstw od tego wymogu.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację, że produkt wytworzono z wykorzystaniem dostarczonych chemikaliów lub materiałów, które nie zawierają żadnej substancji wzbudzającej szczególnie duże obawy w stężeniu wyższym niż 0,10 % (m/m). Deklaracji towarzysza w charakterze uzasadnienia karty charakterystyki wykorzystywanych chemikaliów technologicznych lub odpowiednie deklaracje od dostawców chemikaliów lub materiałów.

Wykaz substancji zidentyfikowanych jako substancje wzbudzające szczególnie duże obawy i znajdujących się na liście kandydackiej zgodnie z art. 59 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 znajduje się pod adresem:

https://echa.europa.eu/pl/candidate-list-table

Odniesienia do tego wykazu dokonuje się z datą złożenia wniosku o oznakowanie ekologiczne UE.

1.2 b)   Ograniczenia dotyczące substancji sklasyfikowanych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (8)

O ile produkt wymieniony w tabeli 2 nie jest objęty odstępstwem, nie może zawierać substancji ani mieszanin w stężeniu wyższym niż 0,10 % (m/m), którym przypisano jakiekolwiek klasy zagrożenia, kategorie zagrożenia i kody zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008:

—	zagrożenia grupy 1: substancja rakotwórcza, mutagenna lub działająca szkodliwie na rozrodczość (CMR) kategorii 1 A lub 1B: H340, H350, H350i, H360, H360F, H360D, H360FD, H360Fd, H360Df,

—

zagrożenia grupy 2: substancja rakotwórcza, mutagenna lub działająca szkodliwie na rozrodczość kategorii 2: H341, H351, H361, H361f, H361d, H361fd, H362; toksyczność dla organizmów wodnych kategorii 1: H400, H410; ostra toksyczność kategorii 1 i 2: H300, H310, H330; toksyczność spowodowana aspiracją kategorii 1: H304; działanie toksyczne na narządy docelowe kategorii 1: H370, H372,

—	zagrożenia grupy 3: toksyczność dla organizmów wodnych kategorii 2, 3 i 4: H411, H412, H413; ostra toksyczność kategorii 3: H301, H311, H331; działanie toksyczne na narządy docelowe kategorii 2: H371, H373.

Z zakresu powyższego wymogu wyłącza się stosowanie substancji lub mieszanin, które są modyfikowane chemicznie podczas procesu produkcji w taki sposób, aby nie występowały już żadne istotne zagrożenia z powodu których substancję lub mieszaninę zaklasyfikowano zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008.

Tabela 2

Odstępstwa w odniesieniu do od ograniczeń dotyczących substancji zaklasyfikowanych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008 i warunki mające zastosowanie

Rodzaj substancji/mieszaniny	Zastosowanie	Klasa zagrożenia, kategoria i kod zwrotu wskazującego rodzaj zagrożenia będące przedmiotem odstępstwa	Warunki odstępstwa
Ditlenek tytanu (TiO2).	Wszystkie materiały objęte zakresem stosowania	Substancja rakotwórcza, kategoria 2, H351 (wdychanie)	Nie dodaje się TiO2 do produktu celowo, ale jest obecny, ponieważ jest to zanieczyszczenie naturalnie występujące w wykorzystywanych surowcach. Zawartość TiO2 (wyrażana jako TiO2) w jakimkolwiek surowcu wykorzystywanym do wytworzenia produktu końcowego jest niższa lub równia 2,0 % (m/m).
Krzemionka krystaliczna	Wszystkie materiały objęte zakresem stosowania	Działanie toksyczne na narządy docelowe (narażenie powtarzane), kategoria 1 i 2, H372, H373	Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z wszelkimi odnośnymi instrukcjami dotyczącymi bezpiecznego postępowania i dozowania określonymi w karcie charakterystyki lub deklaracji dostawcy. Przemysłowe operacje cięcia przeprowadza się za pomocą narzędzi technologicznych pracujących na mokro lub procesów przeprowadzanych na sucho z wykorzystaniem próżniowego okapu odciągowego do zbierania pyłu. Instrukcje bezpieczeństwa dotyczące narażenia na działanie pyłu podczas jakichkolwiek operacji cięcia przeprowadzanych przez instalatorów dostarcza się wraz z produktem.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza wykaz wszystkich istotnych chemikaliów wykorzystywanych w procesie produkcyjnym wraz z odpowiednią kartą charakterystyki lub deklaracją dostawcy chemikaliów.

W wykazie należy wyróżnić wszelkie chemikalia zawierające substancje lub mieszaniny o objętej ograniczeniami klasyfikacji w ramach rozporządzenia (WE) nr 1272/2008. Przybliżony współczynnik dozowania chemikaliów, wraz ze stężeniem objętej ograniczeniami substancji lub mieszaniny w tej substancji chemicznej (przedstawionym w karcie charakterystyki lub deklaracji dostawcy) oraz przyjęty 100 % współczynnik retencji wykorzystuje się, aby oszacować ilość objętej ograniczeniami substancji lub mieszaniny pozostałej w produkcie końcowym.

Ponieważ jedno pozwolenie może obejmować szereg produktów lub możliwych produktów wykorzystujących te same chemikalia technologiczne, obliczenia dotyczące poszczególnych chemikaliów wystarczy przedstawić jedynie w odniesieniu do produktu o najgorszej charakterystyce objętego pozwoleniem na używanie oznakowania ekologicznego UE (np. produkt poddany najcięższej obróbce powierzchniowej, najsilniej barwiony lub zadrukowany).

Uzasadnienia dotyczące wszelkich odstępstw od 100 % współczynnika retencji lub modyfikacji chemicznej objętej ograniczeniami substancji lub mieszaniny niebezpiecznej należy przedłożyć w formie pisemnej.

W przypadku objętych ograniczeniami substancji lub mieszanin, których stężenie przekracza 0,10 % (m/m) w końcowym produkcie z grupy twardych pokryć, musi być zastosowane odpowiednie odstępstwo i należy przedstawić dowód zgodności z wszelkimi odpowiednimi warunkami odstępstwa.

1.3   Emisje LZO

Niedozwolona jest wszelka obróbka powierzchniowa prowadzona z wykorzystaniem żywicy formaldehydowej.

Wszelkie produkty z kamienia naturalnego, materiału ceramicznego, gliny wypalanej lub prefabrykatów z betonu łączone spoiwami hydraulicznymi lub cementem alternatywnym, które poddano obróbce powierzchniowej z wykorzystaniem związków chemicznych zawierających LZO, muszą zostać poddane badaniom pod kątem emisji LZO i muszą być zgodne z określonymi poniżej wartościami dopuszczalnymi.

Wszelkie produkty z konglomeratu kamiennego łączone spoiwami żywicznymi muszą zostać poddane badaniom pod kątem emisji LZO niezależnie od charakteru jakiejkolwiek wykorzystanej obróbki powierzchniowej i muszą być zgodne z określonymi poniżej wartościami dopuszczalnymi.

	Wartość dopuszczalna (po 28 dniach)	Metoda
Ogółem LZO	300 μg/m3	EN 16516
Formaldehyd	10 μg/m3
Wartość R	< 1
LZO będące substancjami rakotwórczymi kategorii 1 A i 1B wymienione w załączniku H do normy EN 16516:2017 (z wyjątkiem formaldehydu i aldehydu octowego)	1 μg/m3 na pojedynczą substancję

Ocena i weryfikacja : wnioskodawca deklaruje, czy powierzchnia produktu końcowego została poddana obróbce za pomocą jakichkolwiek wosków, klejów, powłok, żywic lub podobnych chemikaliów stosowanych do obróbki powierzchniowej i dostarcza wszelkie powiązane karty charakterystyki lub deklaracje dostawcy dotyczące zawartości LZO w chemikaliach użytych do obróbki powierzchniowej.

Jeżeli konieczne jest zbadanie emisji LZO, wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności wraz ze sprawozdaniem z badań przeprowadzonych zgodnie z normą EN 16516. Jeżeli zgodność z wartościami dopuszczalnymi stężeń w komorze badawczej określonymi dla 28 dni można osiągnąć w którymikolwiek momencie między 3 a 28 dniem, wówczas można zakończyć badanie wcześniej.

1.4   Zdatność do użycia

Niniejsze kryterium nie ma zastosowania do produktów pośrednich (tj. bloków kamieni wymiarowych, spoiw hydraulicznych lub cementu alternatywnego).

Wnioskodawca stosuje procedurę kontroli jakości i oceny jakości w celu zagwarantowania, że produkty są zdatne do użycia.

Ocena i weryfikacja : wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z niniejszym kryterium, popartą następującymi dokumentami:

—	certyfikacją zakładu produkcyjnego według normy ISO 9001 lub kopią dokumentu opisującego wewnętrzny system zarządzania jakością i powiązane procedury zapewnienia jakości i kontroli jakości,

—	szczegółowym opisem procedury postępowania ze skargami konsumentów,

—	oznakowaniem zgodności CE produktów zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 (9) (z wyjątkiem produktów należących do grupy blatów stołowych, blatów toaletowych i blatów kuchennych).

W stosownych przypadkach, dostarcza się dalsze dowody potwierdzające zdatność do użycia. Takie dowody mogą być oparte na odpowiednich normach EN lub ISO lub metodach równoważnych. Poniżej przedstawiono orientacyjny, niewyczerpujący wykaz norm, które mogą być istotne:

—	produkty z kamienia naturalnego: EN 1341, EN 1342, EN 1343, EN 1467, EN 1468, EN 1469, EN 12057, EN 12058 lub EN 12059,

—	produkty z konglomeratu kamiennego łączone spoiwami żywicznymi; EN 15285, EN 15286, EN 15388 lub EN 16954,

—	produkty z materiału ceramicznego i gliny wypalanej: EN 1344, EN 13006 lub EN 14411,

—	produkty z prefabrykatów z betonu łączone spoiwami hydraulicznymi lub cementem alternatywnym: EN 1338, EN 1339, EN 1340 lub EN 13748.

1.5   Informacje dla użytkowników

Niniejsze kryterium nie ma zastosowania do produktów pośrednich (tj. bloków kamieni wymiarowych, spoiw hydraulicznych lub cementu alternatywnego).

Produkt sprzedaje się wraz z odpowiednimi informacjami dla użytkowników, które zawierają porady dotyczące prawidłowej instalacji produktu, jego prawidłowej konserwacji i prawidłowego unieszkodliwienia.

Opakowanie produktu lub towarzysząca mu dokumentacja zawierają dane kontaktowe (nr telefonu lub adres e-mail) oraz odesłanie do zamieszczonych w internecie informacji przeznaczonych dla konsumentów, którzy mają pytania lub potrzebują szczegółowych porad dotyczących instalacji, konserwacji lub unieszkodliwiania produktu z grupy twardych pokryć. Informacje szczegółowe, które należy udostępnić, obejmują:

—

informacje szczegółowe na temat jakichkolwiek istotnych technicznych klas efektywności, które wskazują odpowiednie otoczenie użytkowe produktu z grupy twardych pokryć, np. wytrzymałość na rozciąganie, odporność na mróz/pochłanianie wody, odporność na plamy i odporność na działanie substancji chemicznych,

—

informacje szczegółowe na temat wszelkiego przygotowania podłoża koniecznego przed instalacją, zalecanych metod instalacji jak również specyfikacji wszelkich innych istotnych materiałów wykorzystywanych podczas instalacji, takich jak zaczyny, szczeliwa, powłoki, kleje, zaprawy i środki czyszczące wykorzystywane przez instalatora,

—

w przypadku produktów z grupy twardych pokryć, których powierzchnie są wystawione na działanie środowiska wewnętrznego lub zewnętrznego, instrukcje dotyczące regularnego czyszczenia i zalecanych środków czyszczących. W stosownych przypadkach dostarcza się również informacje na temat mniej regularnych prac konserwacyjnych, takich jak odświeżanie powierzchni podłóg za pomocą wysokociśnieniowych narzędzi czyszczących lub w drodze ponownego nakładania powłok i polerowania,

—	informacje na temat prawidłowego recyklingu lub preferowanej z punktu widzenia środowiska metody usunięcia opakowania dostarczonego wraz z produktem z grupy twardych pokryć, ścinek produktu z grupy twardych pokryć powstałych podczas instalacji oraz samego produktu po zakończeniu eksploatacji.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi deklarację zgodności z niniejszym kryterium, obraz w wysokiej rozdzielczości przedstawiający opakowanie oraz link do internetowej wersji informacji dla użytkowników.

1.6   Informacje widniejące na oznakowaniu ekologicznym UE

Jeżeli stosuje się nieobowiązkową etykietę z polem tekstowym, zawiera ona następujące trzy oświadczenia, odpowiednio:

w przypadku produktów z kamienia naturalnego (bloki pośrednie kamienia wymiarowego lub produkty końcowe):

—	materiałooszczędny proces produkcyjny,

—	zredukowane emisje pyłów,

—	produkcja z zastosowaniem recyklingu ścieków w obiegu zamkniętym;

w przypadku produktów z konglomeratu kamiennego łączonych spoiwami żywicznymi:

—	materiałooszczędny proces produkcyjny,

—	energooszczędny proces produkcyjny,

—	zredukowane emisje pyłów;

w przypadku produktów z materiału ceramicznego i gliny wypalanej:

—	materiałooszczędny proces produkcyjny,

—	energooszczędny proces produkcyjny o niskiej emisji CO2,

—	zredukowane emisje pyłów i zakwaszających związków chemicznych do atmosfery;

w przypadku spoiw hydraulicznych lub cementu alternatywnego (produkty pośrednie wykorzystywane do wytwarzania produktów z prefabrykatów z betonu lub sprasowanej ziemi):

—	zredukowane emisja CO2,

—	zredukowane emisje pyłów,

—	zredukowane emisje zakwaszających związków chemicznych do atmosfery;

w przypadku produktów z prefabrykatów z betonu lub sprasowanych bloków ziemnych łączonych spoiwami hydraulicznymi lub cementem alternatywnym:

—	materiałooszczędny proces produkcyjny,

—	energooszczędny proces produkcyjny,

—	wykorzystano spoiwo o niewielkim wpływie na środowisko.

Wnioskodawca postępuje zgodnie z instrukcjami dotyczącymi sposobu, w jaki należy właściwie stosować logo oznakowania ekologicznego UE przedstawionymi w wytycznych dotyczących logo oznakowania ekologicznego UE:

http://ec.europa.eu/environment/ecolabel/documents/logo_guidelines.pdf

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z niniejszym kryterium wraz z załączonym obrazem w wysokiej rozdzielczości przedstawiającym opakowanie produktu, na którym wyraźnie widać etykietę, numer rejestracji/zezwolenia oraz – w razie potrzeby – oświadczenia, które można umieścić na opakowaniu wraz z etykietą.

1.7   System zarządzania środowiskowego (fakultatywnie)

Niniejsze kryterium ma zastosowanie do zakładów produkcyjnych wnioskodawcy, w którym wytwarza się produkt objęty pozwoleniem na używanie oznakowania ekologicznego UE.

3 punkty przyznaje się wnioskodawcom, którzy wdrożyli udokumentowany system zarządzania środowiskowego zgodny z normą ISO 14001 i certyfikowany przez akredytowaną organizację

lub

5 punktów przyznaje się wnioskodawcom, którzy wdrożyli udokumentowany system zarządzania środowiskowego zgodny z unijnym systemem ekozarządzania i audytu (EMAS) (10) i zarejestrowany przez akredytowaną organizację.

Ocena i weryfikacja : wnioskodawca dostarcza odpowiednio kopię ważnego certyfikatu ISO 14001 lub potwierdzenie rejestracji EMAS oraz dostarcza informacje szczegółowe na temat organizacji, która przeprowadziła akredytację.

Jeżeli wnioskodawca posiada zarówno certyfikację ISO 14001, jak i certyfikację EMAS, przyznaje się jedynie punktu za certyfikację EMAS.

2.   KRYTERIA DOTYCZĄCE PRODUKTÓW Z KAMIENIA NATURALNEGO

System oceny punktowej

Oznakowanie ekologiczne UE można przyznać zarówno pośrednim produktom kamiennym (dużym blokom lub płytom kamienia wymiarowego) wytwarzanym bezpośrednio przez podmioty prowadzące kamieniołomy oraz produktom z kamienia naturalnego wytwarzanym w zakładach przetwórczych.

Jeżeli wnioskodawca nie jest podmiotem prowadzącym kamieniołom, zaś podmiot prowadzący kamieniołom nie posiada pozwolenia na używanie oznakowania ekologicznego UE, wnioskodawca deklaruje, z jakiego kamieniołomu pozyskał materiał wykorzystywany do wytwarzania produktu z kamienia naturalnego posiadającego oznakowanie ekologiczne UE, potwierdzając to fakturami za dostawy o dacie nie wcześniejszej niż 1 rok przed datą wniosku.

W takim przypadku wnioskodawca dostarcza wszystkie istotne deklaracje uzyskane od podmiotu prowadzącego kamieniołom, które poświadczają zgodność z wszelkimi wymogami związanymi z oznakowaniem ekologicznym UE, które dotyczą kamieniołomów, oraz wszelkimi innymi istotnymi wymogami fakultatywnymi, które mogą umożliwić przyznanie punktów.

W poniższej tabeli przedstawiono system oceny punktowej oraz minimalną liczbę punktów wymaganą do przyznania oznakowania ekologicznego UE produktom z kamienia naturalnego.

Kryteria, za spełnienie których można otrzymać punkty	Bloki lub płyty pośrednie kamieni wymiarowych	Produkty z grupy twardych pokryć z kamienia naturalnego po ostatecznym przetworzeniu
1.7. System zarządzania środowiskowego w kamieniołomie (fakultatywnie)	0, 3 lub 5 punktów	nd.
1.7. System zarządzania środowiskowego w zakładzie przetwórczym (fakultatywnie)	nd.	0, 3 lub 5 punktów
2.1. Zużycie energii w kamieniołomie	do 20 punktów	do 20 punktów
2.2. Efektywne wykorzystanie materiałów w kamieniołomie	do 25 punktów	do 25 punktów
2.6. Wskaźniki oddziaływania kamieniołomu na krajobraz (fakultatywnie)	do 10 punktów	do 10 punktów
2.7. Zużycie energii w zakładzie przetwórczym	nd.	do 20 punktów
2.8. Gospodarowanie wodą i ściekami w zakładzie przetwórczym	nd.	do 5 punktów
2.10. Ponowne użycie odpadów technologicznych pochodzących z zakładu przetwórczego	nd.	do 10 punktów
2.11. Zintegrowana regionalnie produkcja prowadzona w zakładzie przetwórczym (fakultatywnie)	nd.	do 5 punktów
Całkowita maksymalna liczba punktów	60	100
Minimalna liczba punktów wymagana do przyznania oznakowania ekologicznego UE	30	50

Wymogi dotyczące kamieniołomu

2.1   Zużycie energii w kamieniołomie

Podmiot prowadzący kamieniołom wdraża program systematycznego monitorowania, rejestracji i ograniczania jednostkowego zużycia energii i jednostkowej emisji CO2 do poziomów optymalnych. Zgłasza on zużycie energii jako funkcję źródła energii (np. wykorzystującego energię elektryczną i olej napędowy) i celu jej wykorzystania (np. w budynkach na terenie zakładu, do oświetlenia, obsługi urządzeń tnących, obsługi pomp i pojazdów). Wnioskodawca zgłasza zużycie energii na terenie zakładu zarówno w ujęciu bezwzględnym (w jednostkach kWh lub MJ), jak i w odniesieniu do konkretnej produkcji (w jednostkach kWh lub MJ na m3 materiału wydobywanego w kamieniołomie oraz na m3 lub t materiału sprzedanego/wyprodukowanego i gotowego do sprzedaży) w danym roku kalendarzowym.

Plan ograniczenia jednostkowego zużycia energii i emisji CO2 obejmuje środki już wprowadzone lub te, które planuje się wprowadzić (np. bardziej wydajne wykorzystanie obecnego wyposażenia, inwestycje w bardziej wydajne wyposażenie, usprawnienie transportu i logistyki itp.).

Ponadto można przyznać łącznie 20 punktów w następujący sposób:

—	do 10 punktów przyznaje się proporcjonalnie do udziału w zużyciu energii (paliwo plus energia elektryczna) energii ze źródeł odnawialnych (od 0 punktów za 0 % udziału energii ze źródeł odnawialnych do 10 punktów za 100 % udziału energii ze źródeł odnawialnych),

—

do 5 punktów przyznaje się w zależności od metody zakupu energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, w następujący sposób: za pośrednictwem prywatnych umów o świadczenie usług energetycznych dotyczących odnawialnych źródeł energii znajdujących się na terenie lub w pobliżu zakładu (5 punktów); za pośrednictwem korporacyjnych umów o zakup energii elektrycznej dotyczących odnawialnych źródeł energii znajdujących się na terenie lub w pobliżu zakładu (5 punktów); za pośrednictwem długoterminowych korporacyjnych umów o zakup energii elektrycznej dotyczących odnawialnych źródeł energii podłączonych do sieci lub wykorzystujących sieć oddaloną (11) (4 punkty); zielone certyfikaty energii elektrycznej (12) (3 punkty); zakup certyfikatów gwarancji pochodzenia dla energii ze źródeł odnawialnych obejmujących całkowite dostawy energii elektrycznej lub zielonej taryfy od dostawcy mediów (13) (2 punkty).

—	przyznaje się 3 punkty w przypadku poddania produktu analizie śladu węglowego zgodnie z normą ISO 14067 lub 5 punktów, jeżeli zastosowano elementy metody odnoszącej się do śladu środowiskowego produktu dotyczące emisji gazów cieplarnianych (14).

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca przedstawia wykaz zużycia energii w kamieniołomie za okres co najmniej 12 miesięcy przed datą przyznania pozwolenia na używanie oznakowania ekologicznego UE i zobowiązuje się do prowadzenia takiego wykazu przez okres ważności tego pozwolenia. W wykazie zużycia energii rozróżnia się poszczególne rodzaje zużytego paliwa, wyróżniając wszelkie paliwa odnawialne lub składniki paliw mieszanych pochodzące ze źródeł odnawialnych. Plan ograniczania jednostkowego zużycia energii i jednostkowej emisji CO2 musi co najmniej: zawierać opis sytuacji wyjściowej, w tym zużycia energii w kamieniołomie w momencie opracowania planu, wskazywać i jasno określać ilościowo poszczególne źródła zużycia energii w kamieniołomie, wskazywać i uzasadniać działania mające na celu ograniczenie zużycia energii oraz przewidywać coroczne zdawanie sprawozdań z rezultatów.

Wnioskodawca przedstawia informacje dotyczące obowiązującej umowy o zakup energii elektrycznej i wskazuje udział odnawialnych źródeł energii w zakupywanej energii elektrycznej. W stosownych przypadkach deklaracja dostawcy energii elektrycznej musi precyzować: (i) udział odnawialnych źródeł energii w dostarczanej energii elektrycznej; (ii) charakter obowiązującej umowy zakupu (tj. prywatna umowa o świadczenie usług energetycznych, korporacyjna umowa o zakup energii elektrycznej, niezależnie certyfikowana zielona energia lub zielona taryfa); oraz (iii) czy zakupiona energia elektryczna pochodzi z odnawialnych źródeł energii znajdujących się na terenie zakładu lub w jego pobliżu.

Jeżeli wnioskodawca zakupił certyfikaty gwarancji pochodzenia w celu zwiększenia udziału odnawialnych źródeł energii, wnioskodawca dostarcza odpowiednie dokumenty celem wykazania, że certyfikaty gwarancji pochodzenia zakupiono zgodnie z zasadami i regułami działania europejskiego systemu certyfikacji energii elektrycznej.

Jeżeli wystąpiono o przyznanie punktów z tytułu przeprowadzenia analizy śladu węglowego, wnioskodawca dostarcza kopię analizy przeprowadzonej zgodnie z normą ISO 14067 lub metodą odnoszącą się do śladu środowiskowego produktu i zweryfikowanej przez akredytowaną stronę trzecią. Analiza śladu węglowego musi obejmować wszystkie procesy produkcyjne bezpośrednio związane z produkcją kamienia w kamieniołomie, transport w obrębie zakładu i poza teren zakładu podczas produkcji, emisje związane z procesami administracyjnymi (np. funkcjonowanie budynków na terenie zakładu) oraz transport sprzedanego produktu do bramy kamieniołomu lub lokalnego węzła transportowego (np. stacji kolejowej lub portu).

2.2   Efektywne wykorzystanie materiałów w kamieniołomie

Podmiot prowadzący kamieniołom dostarcza następujące dane dotyczące wydobycia i działalności handlowej na terenie kamieniołomu w ostatnim roku kalendarzowym lub przez okres kolejnych 12 miesięcy przed datą przyznania pozwolenia na używanie oznakowania ekologicznego UE:

—	A: łączna ilość wydobytego materiału (m3),

—	B: nadające się do sprzedaży bloki wyprodukowane z A (m3),

—	C: łączna ilość odpadów wydobywczych i materiałów wyprodukowanych z A, które kwalifikują się jako produkty uboczne (tj. fragmenty bloków, kamienie i drobne cząstki) i które są sprzedawane (m3),

—

D: łączna ilość odpadów wydobywczych i materiałów wyprodukowanych z A, które kwalifikują się jako produkty uboczne (tj. fragmenty bloków, kamienie i drobne cząstki) i z których robi się użytek wewnętrzny, zastępując nimi inne materiały, które w innym przypadku spełniłyby daną funkcję, lub które przechowuje się w miejscu składowania produktów ubocznych (m3),

—

E: łączna ilość odpadów wydobywczych i materiałów wyprodukowanych z A, które przenosi się do miejsca składowania odpadów wydobywczych lub składowiska odpadów plus łączna ilość materiałów wyprodukowanych z A, które kwalifikują się jako produkty uboczne i które przechowuje się w miejscu składowania produktów ubocznych (m3).

Jeżeli dostępne dane są wyrażone w tonach, należy je przeliczyć na m3, wykorzystując stały czynnik gęstości objętościowej dla wydobywanego materiału skalnego.

Współczynnik efektywności wydobycia wynosi co najmniej 0,50 i oblicza się go w następujący sposób:

Ponadto przyznaje się do 25 punktów proporcjonalnie do wykazanego przez wnioskodawcę wyższego współczynnika efektywności wydobycia, aż do progu doskonałości środowiskowej wynoszącego 1,00 (od 0 punktów za współczynnik efektywności wydobycia na poziomie 0,50 do 25 punktów za współczynnik efektywności wydobycia na poziomie 1,00).

Ocena i weryfikacja: dostarcza się uzyskaną od podmiotu prowadzącego kamieniołom deklarację przedstawiającą wartości A, B, C, D i E wyrażone w m3 i wyliczenie współczynnika efektywności wydobycia.

Na potrzeby obliczeń należy założyć, że A - B = C + D + E. W przypadku jakiegokolwiek materiału wliczonego do C, który został sprzedany, przedstawia się faktury za dostarczenie materiału do innych zakładów.

2.3   Gospodarowanie wodą/ściekami w kamieniołomie

Wnioskodawca przedstawia opis wykorzystania wody w pracach w kamieniołomie, w tym strategie i metody zbierania, ponownego wprowadzania do obiegu i ponownego użycia wody.

Wymogi ogólne:

—	zakład wprowadza środki służące odpowiedniemu zbieraniu spływu wód opadowych celem zrekompensowania wody utraconej w wyniku powstawania mokrego osadu i parowania,

—

zakład wprowadza środki służące przekierowywaniu spływu wód opadowych za pomocą sieci odwadniania, aby zapobiec przenoszeniu ładunków zawiesin do jakichkolwiek nieprzepuszczalnych basenów (z których pobiera się wodę wykorzystywaną przez urządzenia tnące) lub do naturalnych cieków wodnych poprzez powierzchniowy spływ wody deszczowej przez obszary robocze.

Jeżeli stosuje się techniki cięcia na mokro:

—	wodę wykorzystywaną przez urządzenia tnące na mokro przechowuje się w nieprzepuszczalnym zbiorniku (np. w cysternie, wyścielonym basenie lub basenie wykutym w nieprzepuszczalnej skale),

—

substancje stałe oddziela się od ścieków powstałych w procesie cięcia za pomocą systemów sedymentacji, zbiorników retencyjnych, odpylaczy cyklonowych, osadników lamelowych, pras filtracyjnych lub dowolnej ich kombinacji; oczyszczona woda wraca do nieprzepuszczalnego basenu lub zbiornika, z którego pobiera się wodę wykorzystywaną przez urządzenia tnące,

—	osad poddany sedymentacji odwadnia się przed: wewnętrznym spożytkowaniem, zewnętrznym spożytkowaniem lub transportem poza teren zakładu do odpowiedniego obiektu trwałego składowania.

Ocena i weryfikacja: podmiot prowadzący kamieniołom dostarcza deklarację zgodności z niniejszym kryterium popartą odpowiednią dokumentacją opisującą sposoby wykorzystania wody na terenie zakładu i zawierającą informacje na temat systemu gospodarowania wodą, oddzielania osadu oraz działań w zakresie usuwania osadu i miejsc przeznaczenia usuniętego osadu.

2.4   Kontrola pyłów w kamieniołomie

Wnioskodawca wykazuje, że na terenie kamieniołomu wdrożono operacyjne środki kontroli pyłu. W różnych zakładach mogą być stosowane różne środki, ale we wszystkich zakładach powinny one obejmować następujące elementy:

—	wykorzystanie przeciwpyłowych natrysków wodnych lub próżniowych okapów odciągowych połączonych z workami filtrowymi/elektrofiltrami podczas cięcia na sucho, kruszenia lub innych czynności, które mogą wytworzyć znaczne ilości pyłu,

—	gotowy plan przeniesienia, zmiany lub zatrzymania działalności na terenie zakładu w celu zapobieżenia lub zminimalizowania emisji pyłów do atmosfery w okresach niekorzystnej pogody (nie dotyczy kamieniołomów podziemnych),

—

włączenie do projektu kamieniołomu elementów chroniących przed wiatrem, które mają ograniczyć prędkość wiatru, a zatem zminimalizować emisje pyłów i erozję gleby na terenie zakładu (np. ekrany przeciwwietrzne lub pasy przeciwwietrzne składające się z co najmniej jednego rzędu roślin biegnącego wzdłuż obrzeża miejsca składowania odpadów wydobywczych, w tym obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych lub miejsca przeładunku odpadów wydobywczych),

—	zapewnienie zamkniętego miejsca przechowywania wszystkich odwodnionych osadów pochodzących z cięcia na mokro lub wszystkich pyłów pochodzących z cięcia na sucho przed przemieszczeniem ich do składowiska lub ponownym użyciem na miejscu,

—	pokrycie powierzchni najczęściej wykorzystywanych dróg nawierzchnią z betonu lub asfaltu,

—	zapewnienie pracownikom odpowiednich szkoleń na temat dobrych praktyk w zakresie kontroli pyłów i zapewnienie pracownikom i odwiedzającym odpowiednich środków ochrony indywidualnej,

—	zapewnienie pracownikom regularnych kontroli lekarskich z możliwością częstszego monitorowania pod kątem wykrywania problemów z układem oddechowym i wczesnych objawów krzemicy (ta możliwość jest wymagana jedynie w przypadku kamieniołomów, w których wydobywa się granit i inne skały krzemionkowe).

Ocena i weryfikacja: podmiot prowadzący kamieniołom dostarcza deklarację zgodności z niniejszym kryterium popartą odpowiednią dokumentacją wraz z (i) opisem środków kontroli pyłów wdrożonych na terenie kamieniołomu oraz (ii) informacjami szczegółowymi na temat systemu badań lekarskich przeznaczonego dla pracowników, w stosownych przypadkach.

2.5   Bezpieczeństwo pracowników i warunki pracy w kamieniołomie

Wnioskodawca dostarcza opis polityki BHP obowiązującej w kamieniołomie. Polityka obejmuje co najmniej:

—	systematyczną analizę wszystkich czynników ryzyka i głównych zagrożeń, które mogą zaistnieć w kamieniołomie,

—	plan szkoleniowy dla pracowników związany z konkretnymi procedurami roboczymi przeprowadzanymi w kamieniołomie,

—	plan inspekcji i konserwacji wszystkich maszyn, narzędzi, instalacji elektrycznych, pojazdów, drabin, pomostów, schodów, barier bezpieczeństwa i innego stosownego wyposażenia,

—	rozmieszczenie osłon zamontowanych na stałe wokół ruchomych części maszyn, takich jak taśmy, koła pasowe, koła zębate oraz osłon ruchomych przy piłach tarczowych,

—	szybko działające mechanizmy wyłączające zasilanie ręcznych elektronarzędzi oraz przyciski zatrzymania awaryjnego na panelach kontrolnych wszystkich ciężkich maszyn,

—	bezpieczne przechowywanie ładunków wybuchowych na terenie zakładu,

—	odpowiedni sprzęt transportowy i podnoszący służący do przemieszczenia i ustawiania bloków kamieni wymiarowych i dużych fragmentów bloków,

—	plany operacyjno-ratownicze oraz szkolenia dla personelu z udzielania pierwszej pomocy,

—	zapewnienie pracownikom i odwiedzającym zakład odpowiednich środków ochrony indywidualnej,

—	wyraźne oznaczenie obszarów, w których występuje ryzyko wysokiego poziomu hałasu.

Gwarantuje się następujące aspekty związane z warunkami pracy:

—	dostęp do toalety, szatni i stołówki dla pracowników i dostęp do wody pitnej w każdej sytuacji,

—	przestrzeganie krajowych przepisów ustawowych i wykonawczych lub podstawowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP), w zależności od tego, która z nich jest bardziej rygorystyczna,

—

umowy o pracę ze wszystkimi pracownikami, które jasno opisują odpowiedni zakres pracy, maksymalne obowiązkowe godziny pracy, wynagrodzenie, składki na ubezpieczenie społeczne (lub inne odpowiednie ubezpieczenie od wypadków w krajach, w których nie ma ubezpieczenia społecznego), uprawnienia urlopowe i okres wypowiedzenia,

—	pełna zgodność unijnym lub krajowym prawodawstwem dotyczącym bezpieczeństwa i higieny pracy.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z niniejszym kryterium wraz z kopią swojej polityki bezpieczeństwa i higieny pracy.

W przypadkach gdy zapewniona jest zgodność z konwencjami MOP, wnioskodawca uzyskuje weryfikację przeprowadzoną przez osobę trzecią, popartą audytami na miejscu, stwierdzającą, że w kamieniołomie przestrzega się obowiązujących zasad zawartych w podstawowych konwencjach MOP i w przepisach uzupełniających wymienionych poniżej:

podstawowe konwencje MOP:

a)	praca dzieci: (i) Konwencja dotycząca najniższego wieku dopuszczenia do zatrudnienia z 1973 r. (nr 138); (ii) Konwencja dotycząca zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci z 1999 r. (nr 182);

b)	praca przymusowa lub obowiązkowa: (i) Konwencja dotycząca pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r. (nr 29) i protokół z 2014 r. do Konwencji dotyczącej pracy przymusowej lub obowiązkowej; (ii) Konwencja dotycząca zniesienia pracy przymusowej z 1957 r. (nr 105);

c)	wolność zrzeszania się i prawo do rokowań zbiorowych: (i) Konwencja dotycząca wolności związkowej i ochrony praw związkowych z 1948 r. (nr 87); (ii) Konwencja dotycząca stosowania zasad prawa organizowania się i rokowań zbiorowych z 1949 r. (nr 98);

d)	dyskryminacja: (i) Konwencja dotycząca jednakowego wynagrodzenia dla pracujących mężczyzn i kobiet za pracę jednakowej wartości z 1951 r. (nr 100); (ii) Konwencja dotycząca dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu (nr 111).

Jeżeli kamieniołom nie znajduje się w państwie członkowskim, konieczne jest przeprowadzenie weryfikacji przez stronę trzecią (np. przez Fairstone lub w ramach innych programów stosujących kryteria co najmniej równoważne warunkom bezpieczeństwa i higieny pracy oraz warunkom pracy wymienionym powyżej).

2.6   Wskaźniki oddziaływania kamieniołomu na krajobraz (fakultatywnie)

Podmiot prowadzący kamieniołom dostarcza następujące dane dotyczące terenu kamieniołomu w celu umożliwienia obliczenia wskaźnika śladu środowiskowego kamieniołomu lub wskaźnika korzystnego użytkowania gruntów w kamieniołomie w oparciu o zdjęcie satelitarne zakładu nie starsze niż 1 rok przed datą przyznania pozwolenia na używanie oznakowania ekologicznego UE.

—	QF (ang. Quarry Front): (aktywna) przednia część kamieniołomu (m2).

—	EWDA (ang. Extractive Waste Deposition Area): miejsce składowania odpadów wydobywczych (m2).

—	BPDA (ang. By-Products Deposition Area): miejsce składowania produktów ubocznych (m2).

—	TAA (ang. Total Authorised Area): całkowity obszar objęty zezwoleniem dotyczącym terenu, na którym ma miejsce działalność wydobywcza (m2).

—

BA (ang. Biodiverse Area): obszar bioróżnorodności, który (i) pokryto wierzchnią warstwą gleby i pokrywą roślinną lub utworzono tereny podmokłe/zasadzono specjalnie wyhodowane szuwary z wykorzystaniem gatunków rodzimych w ramach stopniowej rekultywacji lub w którym (ii) po prostu pierwotnie nie naruszono wierzchniej warstwy gleby lub roślinności i który nie jest ograniczony do odizolowanych stref w kamieniołomie (m2).

—

REA (ang. Renewable Energy Area): obszar energii ze źródeł odnawialnych, którego teren przeznaczono na wytwarzanie energii elektrycznej z energii słonecznej, wodnej, wiatrowej lub z biomasy (m2).   Wskaźnik śladu środowiskowego kamieniołomu Wskaźnik korzystnego użytkowania gruntów w kamieniołomie Obliczenia Próg dla 0 punktów 0,70 0,00 Próg dla 5 punktów 0,20 0,40

Przyznaje się łącznie do 10 punktów (5 za każdy wskaźnik) proporcjonalnie do stopnia, w którym wnioskodawca wykaże, że wskaźniki zbliżają się do odpowiednich progów wartych 5 punktów lub je przekraczają.

Ocena i weryfikacja: dostarcza się deklarację uzyskaną od podmiotu prowadzącego kamieniołom, wraz z dokumentacją obejmującą mapy lub zdjęcia satelitarne, na których zakreślono QF, EDWA, BPDA, TAA, BA i REA, wraz z oszacowaniami powierzchni poszczególnych obszarów.

Wymogi dotyczące zakładu przetwórczego

2.7   Zużycie energii w zakładzie przetwórczym

Wnioskodawca wdraża program systematycznego monitorowania, rejestracji i ograniczania jednostkowego zużycia energii w zakładzie przetwórczym oraz emisji CO2 do poziomów optymalnych. Zgłasza on zużycie energii jako funkcję źródła energii (np. wykorzystującego energię elektryczną i olej napędowy) i celu jej wykorzystania (np. w budynkach na terenie zakładu, do oświetlenia, obsługi urządzeń tnących, obsługi pomp i pojazdów). Wnioskodawca zgłasza zużycie energii na terenie zakładu zarówno w ujęciu bezwzględnym (w jednostkach kWh lub MJ), jak i w odniesieniu do konkretnej produkcji (w jednostkach kWh lub MJ na m3, m2 lub t materiału sprzedanego/wyprodukowanego i gotowego do sprzedaży) w danym roku kalendarzowym.

Plan ograniczenia jednostkowego zużycia energii i jednostkowych emisji CO2 obejmuje środki już wprowadzone lub te, które planuje się wprowadzić (np. bardziej wydajne wykorzystanie obecnego wyposażenia, inwestycje w bardziej wydajne wyposażenie, usprawnienie transportu i logistyki itp.).

Ponadto można przyznać łącznie 20 punktów w następujący sposób:

—	do 10 punktów przyznaje się proporcjonalnie do udziału w zużyciu energii (paliwo plus energia elektryczna) energii ze źródeł odnawialnych (od 0 punktów za 0 % udziału energii ze źródeł odnawialnych do 10 punktów za 100 % udziału energii ze źródeł odnawialnych),

—

do 5 punktów przyznaje się w zależności od metody zakupu energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, w następujący sposób: za pośrednictwem prywatnych umów o świadczenie usług energetycznych dotyczących odnawialnych źródeł energii znajdujących się na terenie lub w pobliżu zakładu (5 punktów); za pośrednictwem korporacyjnych umów o zakup energii elektrycznej dotyczących odnawialnych źródeł energii znajdujących się na terenie lub w pobliżu zakładu (5 punktów); za pośrednictwem długoterminowych korporacyjnych umów o zakup energii elektrycznej dotyczących odnawialnych źródeł energii podłączonych do sieci lub wykorzystujących sieć oddaloną (15) (4 punkty); zielone certyfikaty energii elektrycznej (16) (3 punkty); zakup certyfikatów gwarancji pochodzenia dla energii ze źródeł odnawialnych obejmujących całkowite dostawy energii elektrycznej lub zielonej taryfy od dostawcy mediów (17) (2 punkty),

—	przyznaje się 3 punkty w przypadku poddania produktu analizie śladu węglowego zgodnie z normą ISO 14067 lub 5 punktów, jeżeli zastosowano elementy metody odnoszącej się do śladu środowiskowego produktu dotyczące emisji gazów cieplarnianych (18).

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca przedstawia wykaz zużycia energii w zakładzie przetwórczym za okres co najmniej 12 miesięcy przed datą przyznania pozwolenia na używanie oznakowania ekologicznego UE i zobowiązuje się do prowadzenia takiego wykazu przez okres ważności tego pozwolenia. W wykazie zużycia energii rozróżnia się poszczególne rodzaje zużytego paliwa, wyróżniając wszelkie paliwa odnawialne lub składniki paliw mieszanych pochodzące ze źródeł odnawialnych. Plan ograniczania jednostkowego zużycia energii i emisji CO2 musi co najmniej: zawierać opis sytuacji wyjściowej, w tym jednostkowego zużycia energii w zakładzie przetwórczym w momencie opracowania planu, wskazywać i jasno określać ilościowo poszczególne źródła zużycia energii w zakładzie przetwórczym, wskazywać i uzasadniać działania mające na celu ograniczenie jednostkowego zużycia energii oraz przewidywać coroczne zdawanie sprawozdań z rezultatów.

Wnioskodawca przedstawia informacje dotyczące obowiązującej umowy o zakup energii elektrycznej i wskazuje udział odnawialnych źródeł energii w zakupywanej energii elektrycznej. W stosownych przypadkach deklaracja dostawcy energii elektrycznej musi precyzować: (i) udział odnawialnych źródeł energii w dostarczanej energii elektrycznej; (ii) charakter obowiązującej umowy zakupu (tj. prywatna umowa o świadczenie usług energetycznych, korporacyjna umowa o zakup energii elektrycznej, niezależnie certyfikowana zielona energia lub zielona taryfa) oraz (iii) czy zakupiona energia elektryczna pochodzi z odnawialnych źródeł energii znajdujących się na terenie zakładu lub w jego pobliżu.

Jeżeli wnioskodawca zakupił certyfikaty gwarancji pochodzenia w celu zwiększenia udziału odnawialnych źródeł energii, wnioskodawca dostarcza odpowiednie dokumenty celem wykazania, że certyfikaty gwarancji pochodzenia zakupiono zgodnie z zasadami i regułami działania europejskiego systemu certyfikacji energii elektrycznej.

Jeżeli wystąpiono o przyznanie punktów z tytułu przeprowadzenia analizy śladu węglowego, wnioskodawca dostarcza kopię analizy przeprowadzonej zgodnie z normą ISO 14067 lub metodą odnoszącą się do śladu środowiskowego produktu i zweryfikowanej przez akredytowaną stronę trzecią. Analiza śladu węglowego musi obejmować wszystkie procesy produkcyjne bezpośrednio związane z produkcją kamienia w kamieniołomie i zakładzie przetwórczym, transport w obrębie zakładu i poza teren zakładu podczas produkcji, emisje związane z procesami administracyjnymi (np. funkcjonowanie budynków na terenie zakładu) oraz transport sprzedanego produktu do bramy zakładu przetwórczego lub lokalnego węzła transportowego (np. stacji kolejowej lub portu).

2.8   Gospodarowanie wodą/ściekami w zakładzie przetwórczym

Wnioskodawca przedstawia opis wykorzystania wody zakładzie przetwórczym kamienia naturalnego, w tym strategie i metody zbierania, ponownego wprowadzania do obiegu i ponownego użycia wody.

Odzyskiwanie substancji stałych ze ścieków powstałych w operacjach cięcia musi się odbywać na terenie zakładu zgodnie z zasadami sedymentacji lub filtracji.

Oczyszczone ścieki muszą być przechowywane na terenie zakładu i ponownie wprowadzone do obiegu do wykorzystania w operacjach cięcia, kontroli pyłów lub w innych celach.

Ponadto przyznaje się 5 punktów za instalację systemu zbierania wody deszczowej w celu zbierania i przechowywania wody deszczowej, która spada na powierzchnie nieprzepuszczalne na terenie zakładu, i zapobiegania spływowi powierzchniowemu wód deszczowych przez obszary robocze oraz przenoszeniu ładunków zawiesin do jakichkolwiek nieprzepuszczalnych basenów (z których pobiera się wodę wykorzystywaną przez urządzenia tnące) lub do naturalnych cieków wodnych.

Ocena i weryfikacja : wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z niniejszym kryterium, popartą odpowiednią dokumentacją zawierającą opisy wykorzystania wody na terenie zakładu, sieci zbierania ścieków/wody deszczowej oraz systemu oczyszczania ścieków i ponownego wprowadzania ich do obiegu.

2.9   Kontrola pyłów w zakładzie przetwórczym

Wnioskodawca wykazuje, że na terenie zakładu przetwórczego wdrożono operacyjne środki kontroli pyłu. W różnych zakładach mogą być stosowane różne środki, ale we wszystkich zakładach powinny one obejmować następujące elementy:

—	wykorzystanie przeciwpyłowych natrysków wodnych lub próżniowych okapów odciągowych połączonych z workami filtrowymi/elektrofiltrami podczas cięcia na sucho, kształtowania lub przeprowadzania innych czynności, które mogą wytworzyć znaczne ilości pyłu,

—	regularne usuwanie pyłu z podłóg wewnątrz budynków za pomocą albo natrysków wodnych skierowanych na powierzchnie, z których woda spływa do systemu uzdatniania wody na terenie zakładu, albo urządzenia próżniowego służącego do usuwania pyłu na sucho (zamiatanie suchego pyłu nie powinno mieć miejsca),

—

zapewnienie zamkniętego miejsca przechowywania wszystkich odwodnionych osadów pochodzących z cięcia na mokro lub wszystkich pyłów pochodzących z cięcia na sucho przed sprzedażą, przed przemieszczeniem w celu ponownego użycia, przed ponownym użyciem na miejscu lub przed przemieszczeniem ich do składowiska,

—	pokrycie powierzchni najczęściej wykorzystywanych dróg nawierzchnią z betonu lub asfaltu,

—	zapewnienie pracownikom odpowiednich szkoleń na temat dobrych praktyk w zakresie kontroli pyłów i zapewnienie pracownikom i odwiedzającym odpowiednich środków ochrony indywidualnej,

—

zapewnienie pracownikom regularnych kontroli lekarskich z możliwością częstszego monitorowania pod kątem wykrywania problemów z układem oddechowym i wczesnych objawów krzemicy (ta możliwość jest wymagana jedynie w przypadku zakładów przetwórczych, w których przetwarza się granit i inne skały krzemionkowe).

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z niniejszym kryterium, popartą odpowiednią dokumentacją wraz z: (i) opisem środków kontroli pyłów, wdrożonych na terenie zakładu przetwórczego; oraz (ii) informacjami na temat systemu badań lekarskich dla pracowników, w stosownych przypadkach.

2.10   Ponowne użycie odpadów technologicznych pochodzących z zakładu przetwórczego

Wnioskodawca sporządza wykaz odpadów technologicznych wytwarzanych w zakładzie przetwórczym. W wykazie wyszczególnia się rodzaj i ilość wytworzonych odpadów (np. okruchy technologiczne i osad technologiczny).

Wykaz odpadów technologicznych obejmuje okres 12 miesięcy, a w tym samym okresie całkowitą wielkość produkcji szacuje się zarówno pod względem masy (kg lub tony), jak i powierzchni (m2).

Co najmniej 80 % masy okruchów technologicznych wytwarzanych w operacjach przetwarzania kamienia naturalnego na terenie zakładu kieruje się do ponownego użycia w innych zastosowaniach lub do przechowania na terenie zakładu celem przyszłej sprzedaży.

Ponadto można przyznać łącznie 10 punktów w następujący sposób:

—

przyznaje się do 5 punktów proporcjonalnie do stopnia, w którym wnioskodawca wykaże wyższy poziom ponownego użycia okruchów technologicznych, aż do maksymalnego poziomu 100 % ponownego użycia według masy (od 0 punktów za ponowne użycie okruchów technologicznych na poziomie 80 % do 5 punktów za ponowne użycie okruchów technologicznych na poziomie 100 %),

—

przyznaje się do 5 punktów proporcjonalnie do stopnia, w którym wnioskodawca wykaże jakikolwiek poziom ponownego użycia osadu technologicznego, aż do maksymalnego poziomu 100 % ponownego użycia (od 0 punktów za ponowne użycie osadu technologicznego na poziomie 0 % do 5 punktów za ponowne użycie osadu technologicznego na poziomie 100 %).

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca przedstawia wykaz odpadów w zakładzie przetwórczym za okres co najmniej 12 miesięcy przed datą przyznania pozwolenia na używanie oznakowania ekologicznego UE i zobowiązuje się do prowadzenia takiego wykazu przez okres ważności tego pozwolenia.

Wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z obowiązkowym wymogiem niniejszego kryterium, popartą wyliczeniem całkowitej ilości okruchów technologicznych z procesu produkcyjnego (w kg lub t). Należy również podać informacje na temat miejsca przeznaczenia tych odpadów technologicznych wraz z wyjaśnieniami, czy jest to ponowne użycie zewnętrzne w innym procesie, czy też wysłanie na składowisko. W odniesieniu do każdego ponownego użycia zewnętrznego lub wywozu na składowisko należy przedstawić dokumenty potwierdzające wysyłkę.

2.11   Zintegrowana regionalnie produkcja prowadzona w zakładzie przetwórczym (fakultatywnie)

Niniejsze kryterium ma zastosowanie do odległości, na której odbywa się transport pomiędzy bramą kamieniołomu i bramą zakładu przetwórczego i dotyczy produktów z kamienia naturalnego pochodzących z danego kamieniołomu.

Przyznaje się do 5 punktów proporcjonalnie do stopnia, w którym wnioskodawcy mogą wykazać, że odległość, na której odbywa się transport pośrednich bloków kamieni wymiarowych z kamieniołomu do zakładu przetwórczego, jest mniejsza niż 260 km (od 0 punktów za odległość wynoszącą ≥ 260 km, do 5 punktów za odległość wynoszącą ≤ 10 km).

Ocena i weryfikacja : wnioskodawca dostarcza adres zakładu przetwórczego oraz adres lub położenie geograficzne odpowiedniej bramy kamieniołomu. Wnioskodawca opisuje również rodzaje transportu wykorzystywane do przewożenia pośrednich bloków kamieni wymiarowych do zakładu przetwórczego.

Trasę transportu oraz całkowitą odległość szacuje się i oznacza na mapie za pomocą zdjęć satelitarnych i powszechnie dostępnego oprogramowania służącego do szacowania odległości.

3.   KRYTERIA DOTYCZĄCE PRODUKTÓW Z KONGLOMERATU KAMIENNEGO ŁĄCZONYCH SPOIWAMI ŻYWICZNYMI

System oceny punktowej

W poniższej tabeli przedstawiono system oceny punktowej oraz minimalną liczbę punktów wymaganą do przyznania oznakowania ekologicznego UE produktom z konglomeratu kamiennego.

Kryteria, za spełnienie których można otrzymać punkty	Produkty z konglomeratu kamiennego
1.7. System zarządzania środowiskowego (fakultatywnie)	0, 3 lub 5 punktów
3.1. Zużycie energii	do 30 punktów
3.3. awartość materiałów pochodzących z recyklingu/surowców wtórnych	do 35 punktów
3.4. Zawartość spoiw żywicznych	do 20 punktów
3.5. Ponowne użycie odpadów technologicznych	do 10 punktów
Całkowita maksymalna liczba punktów	100
Minimalna liczba punktów wymagana do przyznania oznakowania ekologicznego UE	50

3.1   Zużycie energii

Jednostkowe zużycie energii elektrycznej w procesie produkcji konglomeratu kamiennego (obejmującym porcjowanie surowca, pierwsze mieszanie, drugie mieszanie, formowanie i wykańczanie) nie może przekraczać 1,1 MJ/kg.

Jeżeli surowiec poddaje się rozdrabnianiu, jednostkowe zużycie energii elektrycznej w procesie rozdrabniania (w MJ/kg) zgłasza się oddzielnie, ale nie dodaje się go do sumy dla danego procesu.

Ponadto można przyznać łącznie 30 punktów w następujący sposób:

—	do 10 punktów przyznaje się proporcjonalnie do stopnia ograniczenia jednostkowego zużycia energii elektrycznej w procesie produkcyjnym względem progu doskonałości środowiskowej wynoszącego 0,7 MJ/kg (od 0 punktów za 1,1 MJ/kg do 10 punktów za 0,7 MJ/kg),

—	do 10 punktów można przyznać proporcjonalnie do udziału w zużyciu energii elektrycznej energii ze źródeł odnawialnych (od 0 punktów za udział 0 % energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych do 10 punktów za udział 100 % energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych),

—

do 10 punktów przyznaje się w zależności od metody zakupu energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, w następujący sposób: za pośrednictwem prywatnych umów o świadczenie usług energetycznych dotyczących odnawialnych źródeł energii znajdujących się na terenie lub w pobliżu zakładu (10 punktów); za pośrednictwem korporacyjnych umów o zakup energii elektrycznej dotyczących odnawialnych źródeł energii znajdujących się na terenie lub w pobliżu zakładu (10 punktów); za pośrednictwem długoterminowych korporacyjnych umów o zakup energii elektrycznej dotyczących odnawialnych źródeł energii podłączonych do sieci lub wykorzystujących sieć oddaloną (19) (8 punkty); zielone certyfikaty energii elektrycznej (20) (6 punkty); zakup certyfikatów gwarancji pochodzenia dla energii ze źródeł odnawialnych obejmujących całkowite dostawy energii elektrycznej lub zielonej taryfy od dostawcy mediów (21) (4 punkty).

Ocena i weryfikacja: jednostkowe zużycie energii elektrycznej w procesie produkcyjnym oblicza się poprzez podzielenie zużycia energii elektrycznej odpowiedniego wyposażenia wykorzystywanego w procesie produkcyjnym przez wielkość produkcji (w kg lub m3). Zgłoszone dane muszą być reprezentatywne dla produktów objętych wnioskiem o przyznanie oznakowania ekologicznego UE. W przypadkach, gdy różne produkty będące przedmiotem tego samego wniosku charakteryzują się bardzo odmiennymi wartościami, dane zgłasza się oddzielnie dla poszczególnych produktów. Jeżeli dostępne dane dotyczące produkcji są wyrażone w m3, należy je przeliczyć na kg, wykorzystując odpowiedni czynnik gęstości objętościowej (w kg/m3) dla produktu z konglomeratu kamiennego.

Wnioskodawca przedstawia informacje dotyczące obowiązującej umowy o zakup energii elektrycznej i wskazuje udział odnawialnych źródeł energii w zakupywanej energii elektrycznej. W stosownych przypadkach deklaracja dostawcy energii elektrycznej musi precyzować: (i) udział odnawialnych źródeł energii w dostarczanej energii elektrycznej; (ii) charakter obowiązującej umowy zakupu (tj. prywatna umowa o świadczenie usług energetycznych, korporacyjna umowa o zakup energii elektrycznej, niezależnie certyfikowana zielona energia lub zielona taryfa) oraz (iii) czy zakupiona energia elektryczna pochodzi z odnawialnych źródeł energii znajdujących się na terenie zakładu lub w jego pobliżu.

Jeżeli wnioskodawca zakupił certyfikaty gwarancji pochodzenia w celu zwiększenia udziału odnawialnych źródeł energii, wnioskodawca dostarcza odpowiednie dokumenty celem wykazania, że certyfikaty gwarancji pochodzenia zakupiono zgodnie z zasadami i regułami działania europejskiego systemu certyfikacji energii elektrycznej.

3.2   Kontrola pyłów i jakość powietrza

Wszystkie obszary robocze, w których istnieje ryzyko narażenia na styren i w których stężenie styrenu może przekraczać 20 ppm (lub 85 mg/m3) według danych z monitorowania, wyraźnie się oznacza i dokładnie wentyluje.

Preparaty żywicy dozuje się i miesza z wykorzystaniem systemów zamkniętych.

Wnioskodawca wykazuje, że na terenie zakładu wdrożono środki kontroli pyłu. W różnych zakładach mogą być stosowane różne środki, ale we wszystkich zakładach powinny one obejmować następujące elementy:

—	wykorzystanie przeciwpyłowych natrysków wodnych lub próżniowych okapów odciągowych połączonych z workami filtrowymi/elektrofiltrami podczas cięcia na sucho, kruszenia lub innych czynności, które mogą wytworzyć znaczne ilości pyłu,

—	regularne usuwanie pyłu z podłóg wewnątrz budynków za pomocą albo natrysków wodnych skierowanych na powierzchnie, z których woda spływa do systemu uzdatniania wody na terenie zakładu, albo urządzenia próżniowego służącego do usuwania pyłu na sucho (zamiatanie suchego pyłu nie powinno mieć miejsca),

—

zapewnienie zamkniętego miejsca przechowywania wszystkich odwodnionych osadów pochodzących z cięcia na mokro lub wszystkich pyłów pochodzących z cięcia na sucho przed sprzedażą, przed przemieszczeniem w celu ponownego użycia, przed ponownym użyciem na miejscu lub przed przemieszczeniem ich do składowiska,

—	pokrycie powierzchni najczęściej wykorzystywanych dróg nawierzchnią z betonu lub asfaltu,

—	zapewnienie pracownikom odpowiednich szkoleń na temat dobrych praktyk w zakresie kontroli pyłów i zapewnienie pracownikom i odwiedzającym odpowiednich środków ochrony indywidualnej,

—	zapewnienie pracownikom regularnych kontroli lekarskich z możliwością częstszego monitorowania pod kątem wykrywania problemów z układem oddechowym i wczesnych objawów pylicy krzemowej (ta możliwość jest wymagana jedynie w przypadku zakładów pracujących z produktami kwarcowymi).

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z niniejszym kryterium, popartą odpowiednią dokumentacją wraz z: (i) opisem wszystkich obszarów roboczych, w których istnieje ryzyko narażenia na styren oraz informacje szczegółowe na temat istniejącego systemu wentylacyjnego; (ii) opisem środków kontroli pyłów, wdrożonych na terenie zakładu produkcyjnego oraz (iii) informacjami na temat systemu badań lekarskich dla pracowników, w stosownych przypadkach.

3.3   Zawartość materiałów pochodzących z recyklingu/surowców wtórnych

Wnioskodawca ocenia i dokumentuje regionalną dostępność surowca pierwotnego, materiału pochodzącego z recyklingu odpadów wytwarzanych w różnych procesach produkcyjnych oraz surowca wtórnego z produktów ubocznych pochodzących z różnych procesów produkcyjnych. Należy podać przybliżone odległości transportu od udokumentowanych źródeł materiałów.

Ponadto do 35 punktów przyznaje się proporcjonalnie do stopnia włączenia materiału pochodzącego z recyklingu/surowca wtórnego do produktu z konglomeratu kamiennego względem progu doskonałości środowiskowej wynoszącego 35 % m/m zawartości (od 0 punktów za 0 % m/m do 35 punktów za ≥ 35 % m/m zawartości materiału pochodzącego z recyklingu/surowca wtórnego).

Pyłów, ścinek i odrzutów produktów z konglomeratu kamiennego włączonych do nowych produktów nie uznaje się za zawartość pochodzącą z recyklingu, jeżeli wracają one do tego samego procesu, w wyniku którego powstały.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z obowiązkowym wymogiem niniejszego kryterium, popartą dokumentacją, w której wskazano i określono regionalną dostępność surowca pierwotnego, materiału pochodzącego z recyklingu oraz surowca wtórnego.

Materiały pochodzące z recyklingu lub surowce wtórne zalicza się do zawartości materiału pochodzącego z recyklingu/surowca wtórnego tylko wówczas, gdy są one pozyskiwane ze źródeł, które znajdują się maksymalnie 2,5 raza dalej od zakładu produkującego konglomerat kamienny niż główne wykorzystywane surowce pierwotne (np. marmur i kwarc).

Miesięczny bilans materiałów pochodzących z recyklingu/surowców wtórnych przedstawia się w odniesieniu do 12 miesięcy produkcji poprzedzających datę przyznania pozwolenia na używanie oznakowania ekologicznego UE i wnioskodawca zobowiązuje się do prowadzenia takiego bilansu przez okres ważności pozwolenia na używanie oznakowania ekologicznego UE. W bilansie podaje się wchodzące ilości materiałów pochodzących z recyklingu/surowców wtórnych (potwierdzone specyfikacją wysyłkową i fakturami) oraz wychodzące materiały pochodzące z recyklingu/surowce wtórne w całym sprzedanym lub gotowym do sprzedaży konglomeracie kamiennym wraz z oświadczeniami dotyczącymi zawartości materiałów pochodzących z recyklingu/surowców wtórnych (potwierdzonymi oświadczeniami dotyczącymi ilości produktów i odsetka).

Oświadczenia dotyczące zawartości materiałów pochodzących z recyklingu/surowców wtórnych muszą być reprezentatywne względem składów mieszanek wykorzystywanych na poziomie partii w odniesieniu do produktów posiadających oznakowanie ekologiczne UE. Niedozwolone jest ogólne rozdzielanie materiałów pochodzących z recyklingu/surowców wtórnych.

W przypadkach, gdy różne produkty będące przedmiotem tego samego wniosku o pozwolenie charakteryzują się znacznie odmiennymi wartościami, dane zgłasza się oddzielnie dla poszczególnych produktów.

3.4   Zawartość spoiw żywicznych

Wykorzystanie żywic poliestrowych, epoksydowych lub innych żywic w produkcji jest ograniczone do maksymalnie 10 % całkowitej masy produktu końcowego.

Ponadto do 20 punktów przyznaje się proporcjonalnie do stopnia ograniczenia zawartości spoiw żywicznych względem progu doskonałości środowiskowej wynoszącego 5 % (od 0 punktów za zawartość spoiwa na poziomie 10 % do 20 punktów za zawartość spoiwa na poziomie 5 %).

Ocena i weryfikacja : wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z obowiązkowymi wymogami kryterium, popartą wyliczeniem całkowitego wykorzystania spoiwa żywicznego jako % całkowitej masy produktu z konglomeratu kamiennego.

Oświadczenia dotyczące zawartości spoiw muszą być reprezentatywne względem składów mieszanek wykorzystywanych na poziomie partii w odniesieniu do produktów posiadających oznakowanie ekologiczne UE.

W przypadkach, gdy różne produkty będące przedmiotem tego samego wniosku o pozwolenie charakteryzują się znacznie odmiennymi wartościami, dane zgłasza się oddzielnie dla poszczególnych produktów.

3.5   Ponowne użycie odpadów technologicznych

Wnioskodawca sporządza wykaz odpadów technologicznych wytwarzanych w procesie produkcji konglomeratu kamiennego. W wykazie wyszczególnia się rodzaj i ilość wytworzonych odpadów (np. okruchy technologiczne i osad technologiczny).

Wykaz odpadów technologicznych obejmuje okres 12 miesięcy poprzedzających datę przyznania oznakowania ekologicznego UE, a w tym samym okresie całkowitą wielkość produkcji szacuje się zarówno pod względem masy (kg lub tony), jak i powierzchni (m2).

Co najmniej 70 % odpadów technologicznych (okruchy plus osad) wytworzonych podczas produkcji bloków i płyt konglomeratu kamiennego kieruje się do ponownego użycia w innych procesach produkcyjnych.

Ponadto przyznaje się do 10 punktów proporcjonalnie do stopnia, w którym wnioskodawca może wykazać ponowne użycie odpadów technologicznych, maksymalnie do 100 % ponownego użycia (od 0 punktów za ponowne użycie odpadów technologicznych na poziomie 70 % do 10 punktów za ponowne użycie odpadów technologicznych na poziomie 100 %).

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca przedstawia wykaz odpadów w zakładzie produkującym konglomerat kamienny za okres co najmniej 12 miesięcy przed datą przyznania pozwolenia na używanie oznakowania ekologicznego UE i zobowiązuje się do prowadzenia i aktualizacji takiego wykazu przez okres ważności tego pozwolenia.

Wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z obowiązkowymi wymogami niniejszego kryterium, popartą wyliczeniem całkowitej ilości okruchów i osadu technologicznego z procesu produkcyjnego (w kg lub t). Należy również podać informacje na temat miejsca przeznaczenia tych odpadów technologicznych wraz z wyjaśnieniami, czy jest to ponowne użycie zewnętrzne w innym procesie, czy też wysłanie na składowisko. W odniesieniu do każdego ponownego użycia zewnętrznego lub wywozu na składowisko należy przedstawić dokumenty potwierdzające wysyłkę.

W przypadku gdy przedstawienie konkretnych danych dotyczących linii produkcyjnej lub produktu jest niemożliwe, wnioskodawca powołuje się na dane dotyczące całego zakładu.

4.   KRYTERIA DOTYCZĄCE PRODUKTÓW Z MATERIAŁU CERAMICZNEGO I GLINY WYPALANEJ

System oceny punktowej

W poniższej tabeli przedstawiono system oceny punktowej oraz minimalną liczbę punktów wymaganą do przyznania oznakowania ekologicznego UE produktom z materiału ceramicznego i gliny wypalanej.

W przypadkach gdy wnioskodawca wykorzystuje proszek uzyskany metodą suszenia rozpyłowego jako surowiec i nie jest producentem tego surowca, wnioskodawca deklaruje proszek uzyskany metodą suszenia rozpyłowego wykorzystywany do wytwarzania produktów z materiału ceramicznego lub gliny wypalanej, potwierdzając to fakturami za dostawy o dacie nie wcześniejszej niż 1 rok przed datą wniosku. W takim przypadku wnioskodawca dostarcza wszystkie istotne deklaracje uzyskane od producenta proszku uzyskanego metodą suszenia rozpyłowego, które poświadczają zgodność z wszelkimi wymogami związanymi z oznakowaniem ekologicznym UE, które dotyczą kamieniołomów, oraz wszelkimi innymi istotnymi wymogami fakultatywnymi, które mogą umożliwić przyznanie punktów.

W przypadku kryteriów 4.1 i 4.2 w odniesieniu do płytek ceramicznych określono dwa zestawy wartości dopuszczalnych w zależności od tego, czy pozwolenie na stosowanie oznakowania ekologicznego UE ma zastosowanie do ograniczonej liczby produktów (w przypadku gdy należy przedłożyć dane dotyczące stabilnej pracy podczas wytwarzania serii produktów w odniesieniu do reprezentatywnych okresów) lub w przypadku gdy licencja ma zastosowanie do dużej liczby formatów produktów danej rodziny produktów (22) (w przypadku których należy przedłożyć dane średnioroczne). Wartości dopuszczalne dla produkcji średniorocznej są wyższe, aby uwzględnić energię potrzebną do utrzymania temperatury pieca, gdy linia produkcyjna nie działa (np. przy zmianie formatu płytek) lub gdy nie działa pełną mocą (np. podczas nocnej zmiany lub w weekendy).

Kryteria, za spełnienie których można otrzymać punkty	Produkty z materiału ceramicznego i gliny wypalanej
1.7. System zarządzania środowiskowego (fakultatywnie)	0, 3 lub 5 punktów
4.1. Zużycie paliwa na potrzeby suszenia i wypalania	do 20 punktów
4.2. Emisje CO2	do 25 punktów
4.4. Emisje pyłów, HF, NOx i SOx do atmosfery	do 40 punktów
4.6. Ponowne użycie odpadów technologicznych	do 10 punktów
Całkowita maksymalna liczba punktów, które można uzyskać	100
Minimalna liczba punktów wymagana do przyznania oznakowania ekologicznego UE	50

4.1   Zużycie paliwa na potrzeby suszenia i wypalania

W suszarniach lub piecach nie wykorzystuje się w charakterze paliwa węgla kamiennego, koksu naftowego, lekkiego oleju opałowego i ciężkiego oleju opałowego.

Jednostkowe zużycie energii paliwa na potrzeby procesów suszenia i wypalania nie może przekraczać określonych poniżej odpowiednich obowiązkowych wartości dopuszczalnych.

	Suszarnie rozpyłowe		Suszarnie produktów i piec
	Obowiązująca wartość dopuszczalna	Próg doskonałości środowiskowej	Obowiązująca wartość dopuszczalna	Próg doskonałości środowiskowej
Płytki ceramiczne: produkt jednostkowy (**)	1,8 MJ/kg proszku (*)	1,3 MJ/kg proszku (**)	4,1 MJ/kg	3,2 MJ/kg
Płytki ceramiczne: rodzina produktów (***)			5,5 MJ/kg	4,3 MJ/kg
Kostki brukowe	nd.	nd.	3,5 MJ/kg	2,1 MJ/kg

Ponadto do 20 punktów przyznaje się proporcjonalnie do stopnia ograniczenia jednostkowego zużycia paliwa na potrzeby suszenia i wypalania względem odpowiedniego progu doskonałości środowiskowej wskazanego w powyższej tabeli (np. dla kostki brukowej: od 0 punktów za 3,5 MJ/kg do 20 punktów za ≤ 2,1 MJ/kg).

Jeżeli chodzi o produkty z płytek ceramicznych, w przypadku których wykorzystuje się proszek uzyskany metodą suszenia rozpyłowego (wyprodukowany na terenie zakładu albo poza nim), oblicza się dwie oceny punktowe zgodnie z poprzednim akapitem: jedną dla proszku uzyskanego metodą suszenia rozpyłowego (SDP) i jedną dla pieca do obróbki płytek ceramicznych oraz suszarni produktów (KWD). Następnie te dwie oceny punktowe przekształca się w jedną ocenę punktową w następujący sposób:

punktypaliwo = 0,35(SDP) + 0,65(KWD)

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca deklaruje wartości jednostkowego zużycia paliwa dotyczące odpowiednich produktów wraz z obliczeniami w celu przekształcenia wartości w określoną ocenę punktową. Jednostkowe zużycie paliwa w procesie produkcyjnym oblicza się poprzez podzielenie zużycia paliwa (w MJ) odpowiedniego wyposażenia wykorzystywanego w procesie produkcyjnym przez wielkość produkcji (w kg) podczas odpowiedniego okresu produkcji.

Jeżeli dostępne dane dotyczące produkcji są wyrażone wyłącznie w m2, ale należy je zgłosić w kg, wartość należy przeliczyć, wykorzystując stały czynnik gęstości objętościowej (w kg/m2) dla produktu lub rodziny produktów.

Dane dotyczące całej rodziny produktów muszą być reprezentatywne dla każdej linii produkcyjnej w okresie 12 miesięcy przed datą przyznania oznakowania ekologicznego UE. Dane dotyczące poszczególnych produktów muszą być reprezentatywne dla stabilnych warunków podczas rzeczywistej serii produkcji.

Wkłady paliwa do systemów pieców lub suszarni w jednostkach objętości lub masy bierze się z pomiarów w zakładzie i przekształca na MJ przez pomnożenie objętości/masy paliwa zużytego w danym okresie produkcji (np. w kg, t, L lub Nm3) przez jednostkową lub ogólną wartość opałową dla tego samego paliwa (np. w MJ/kg, MJ/t, MJ/L lub MJ/Nm3).

Jeżeli paliwem wykorzystywanym do wytwarzana ciepła na potrzeby operacji suszenia zasila się system kogeneracji, energię elektryczną wytworzoną przez taki system w danym okresie produkcji (mierzoną w kWh i przekształconą w MJ) należy odliczyć od całkowitego pomiaru zużycia paliwa przez suszarnię.

4.2   Emisje CO2

Indywidualne emisje CO2 związane ze spalaniem paliwa i emisje procesowe z dekarbonizacji surowca podczas suszenia i wypalania nie mogą przekraczać określonych poniżej odpowiednich obowiązkowych wartości dopuszczalnych.

	Produkcja proszku uzyskanego metodą suszenia rozpryskowego		Suszarnie produktów i piec  (*)
	Obowiązująca wartość dopuszczalna	Próg doskonałości środowiskowej	Obowiązująca wartość dopuszczalna	Próg doskonałości środowiskowej
Płytki ceramiczne: produkt jednostkowy (***)	84 kg CO2/t proszku (*)	54 kg CO2/t proszku (*)	280 kg CO2/t	230 kg CO2/t
Płytki ceramiczne: rodzina produktów (****)			360 kg CO2/t	290 kg CO2/t
Kostki brukowe	nd.	nd.	192 kg CO2/t	129 kg CO2/t

Ponadto do 25 punktów przyznaje się proporcjonalnie do stopnia ograniczenia indywidualnych emisji CO2 względem odpowiedniego progu doskonałości środowiskowej wskazanego w powyższej tabeli (np. dla kostki brukowej: od 0 punktów za 192 kg CO2/t do 25 punktów za 129 kg CO2/t).

Jeżeli chodzi o produkty z płytek ceramicznych, w przypadku których wykorzystuje się proszek uzyskany metodą suszenia rozpyłowego (wyprodukowany na terenie zakładu albo poza nim), oblicza się dwie oceny punktowe zgodnie z poprzednim akapitem – jedną dla proszku uzyskanego metodą suszenia rozpyłowego (SDP) i jedną dla pieca i suszarni produktów (KWD). Następnie te dwie oceny punktowe przekształca się w jedną ocenę punktową w następujący sposób:

CO2score = 0,35(SDP) + 0,65(KWD)

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z obowiązkowym wymogiem niniejszego kryterium, popartą wyliczeniem indywidualnego poziomu emisji CO2 zgodnie z odpowiednią metodyką opisaną poniżej.

W przypadku produktów z instalacji objętych zakresem dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (23) obliczanie indywidualnych emisji na tonę produktu opiera się na poziomie emisji i poziomach działalności zgodnie z planem metodyki monitorowania ustanowionym na mocy art. 6 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/331 (24) w sprawie zasad przydziału bezpłatnych uprawnień.

W przypadku produktów z instalacji nieobjętych zakresem dyrektywy 2003/87/WE wyniki deklaruje się zgodnie z odpowiednią metodyką opartą na obliczeniach określoną w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 601/2012 (25).

W przypadku wyrobów ceramicznych, w których stosuje się proszek uzyskany metodą suszenia rozpyłowego produkowany w oddzielnej instalacji jako surowiec, wnioskodawca przedstawia deklarację producenta proszku uzyskanego metodą suszenia rozpyłowego, w której podano średnią roczną wartość indywidualnego poziomu emisji CO2, zgodnie z jedną z dwóch opisanych powyżej metod obliczeniowych dla ostatniego roku sprawozdawczości.

We wszystkich przypadkach wartość indywidualnego poziomu emisji CO2 szacuje się na poziomie produktu lub produktów posiadających oznakowanie ekologiczne UE objętych pozwoleniem na używanie oznakowania ekologicznego UE. Jako podstawę do obliczenia emisji CO2 wykorzystuje się odpowiednie wartości zużycia paliwa obliczone dla kryterium 4.1, intensywność emisji wykorzystywanych paliw oraz średnią emisję związaną z produkcją z surowców.

4.3   Zużycie wody technologicznej

Zakład wytwarzający produkty z materiału ceramicznego lub gliny wypalanej:

—	ma system recyklingu ścieków technologicznych w obiegu zamkniętym, który ułatwia zerowy zrzut cieczy, albo

—	jest w stanie wykazać, że określone zużycie wody słodkiej jest mniejsze lub równe wartościom dopuszczalnym określonym w poniższej tabeli. Typ produktu Czy na terenie zakładu przeprowadza się suszenie rozpyłowe? Dopuszczalny poziom zużycia płytki ceramiczne i kostka brukowa Tak 1,0 L/kg Nie 0,5 L/kg

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z obowiązkowym wymogiem, w której określono środki, za pomocą których spełniono ten wymóg.

W przypadkach gdy istnieje system zerowego zrzutu cieczy do recyklingu ścieków technologicznych, zawiera ona krótki opis systemu i jego głównych parametrów operacyjnych.

W przypadkach gdy taki system nie istnieje, podaje się dane dotyczące całkowitego zużycia wody procesowej (w L lub m3) oraz dane dotyczące całkowitej produkcji ceramiki lub gliny wypalanej (w kg lub m2) za ostatni rok kalendarzowy lub okres kolejnych 12 miesięcy poprzedzający datę przyznania oznakowania ekologicznego UE.

W przypadku gdy przedstawienie konkretnych danych dotyczących linii produkcyjnej lub produktu jest niemożliwe, wnioskodawca powołuje się na dane dotyczące całego zakładu.

Zużycie wody na potrzeby toalet, stołówek i innych działań niezwiązanych bezpośrednio z procesem produkcyjnym należy mierzyć osobno i nie należy ich uwzględniać w obliczeniach.

4.4   Emisje pyłów, HF, NOx i SOx do atmosfery

Środki mające na celu ograniczenie emisji pyłów pochodzących z „zimnych” prac pylących w zakładzie produkcji płytek ceramicznych obejmują co najmniej odbiór, mieszanie i mielenie surowców oraz formowanie i glazurowanie/dekorowanie płytek.

Indywidualne emisje pyłów, HF, NOx i SOx do atmosfery związane z wyrobem produktów z materiału ceramicznego lub gliny wypalanej nie mogą przekraczać odpowiednich obowiązkowych wartości dopuszczalnych określonych w poniższej tabeli.

Parametr dotyczący emisji	Obowiązująca wartość dopuszczalna	Próg doskonałości środowiskowej	Metoda badania	Punkty, które można uzyskać
Pyły (suszarnia rozpyłowa) (*)	90 mg/kg	nd.	EN 13284	nd.
Pyły (z pieca)	50 mg/kg	10 mg/kg	EN 13284	do 10
HF (piec)	20 mg/kg	6 mg/kg	ISO 15713	do 10
NOx (np. NO2) (piec)	250 mg/kg	170 mg/kg	EN 14792	do 10
SOx (np. SO2) (piec)	1300 mg/kg	750 mg/kg	EN 14791	do 10

Ponadto do 40 punktów przyznaje się proporcjonalnie do stopnia ograniczenia rzeczywistych indywidualnych emisji pyłu, HF, NOx i SOx względem odpowiednich progów doskonałości środowiskowej wskazanych w powyższej tabeli (np. dla emisji HF: od 0 punktów za 20 mg/kg do 10 punktów za ≤ 6 mg/kg).

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z obowiązkowymi wymogami tego kryterium, popartą (i) opisem wdrożonych na terenie zakładu środków mających na celu ograniczenie emisji pyłów pochodzących z „zimnych” prac pylących oraz (ii) danymi z zakładu w mg/Nm3 i wyrażonymi jako średnia wartość roczna obliczona na podstawie średnich wartości dziennych. Dane uzyskuje się poprzez ciągłe lub okresowe monitorowanie zgodnie z odpowiednimi normami EN lub ISO. W przypadkach okresowego monitorowania pobiera się co najmniej trzy próbki podczas stabilnej pracy suszarni rozpyłowej lub pieca na potrzeby wytwarzania serii produktów posiadających oznakowanie ekologiczne UE.

Jeżeli dostępne dane dotyczące produkcji są wyrażone wyłącznie w m2, ale należy je zgłosić w kg, wartość należy przeliczyć, wykorzystując stały czynnik gęstości objętościowej (w kg/m2) dla produktu lub rodziny produktów.

Dane dotyczące całej rodziny produktów muszą być reprezentatywne dla każdej linii produkcyjnej w okresie 12 miesięcy przed datą przyznania oznakowania ekologicznego UE. Dane dotyczące poszczególnych produktów muszą być reprezentatywne dla stabilnych warunków podczas rzeczywistej serii produkcji.

Aby przeliczyć wyniki monitorowania gazów spalinowych z mg/Nm3 (przy 18 % zawartości O2) na mg/kg produktu z materiału ceramicznego/z gliny wypalanej, należy pomnożyć je przez jednostkową objętość przepływu gazu (Nm3/kg produktu). Jeden Nm3 odnosi się do jednego m3 gazu suchego w warunkach standardowych 273K i 101,3 kPa.

W przypadku gdy przedstawienie konkretnych danych dotyczących linii produkcyjnej lub produktu jest niemożliwe, wnioskodawca powołuje się na dane dotyczące całego zakładu i przydziela emisje dotyczące produkcji objętej oznakowaniem ekologicznym UE na podstawie masy.

4.5   Gospodarowanie ściekami

Ścieki technologiczne z wytwarzania produktów z materiału ceramicznego lub gliny wypalanej należy oczyszczać zgodnie z jednym z poniższych wariantów:

—	wariant 1: oczyszczanie na terenie zakładu w celu usunięcia zawiesiny i powrót oczyszczonych ścieków do procesu produkcyjnego w ramach systemu zerowego zrzutu cieczy, lub

—	wariant 2: oczyszczanie na terenie zakładu w celu usunięcia zawiesiny (lub brak oczyszczania), a następnie wysłanie ścieków do oczyszczalni prowadzonej przez osobę trzecią, lub

—	wariant 3: oczyszczanie na terenie zakładu w celu usunięcia zawiesiny, a następnie odprowadzenie ścieków do lokalnych cieków wodnych.

W przypadkach, w których zastosowanie mają warianty 2 lub 3, odpowiednio wnioskodawca lub operator oczyszczalni ścieków prowadzonej przez osobę trzecią musi wykazać zgodność z następującymi wartościami dopuszczalnymi dla końcowych ścieków oczyszczonych, które są odprowadzane do lokalnych cieków wodnych.

Parametr	Wartość dopuszczalna	Metody badania
Zawiesina	40 mg/l	ISO 5667-17
Kadm	0,015 mg/l	ISO 8288
Ołów	0,15 mg/l	ISO 8288

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności określającą, który z wariantów ma zastosowanie do zakładu produkcyjnego.

W przypadkach gdy istnieje system zerowego zrzutu cieczy do recyklingu ścieków technologicznych, zawiera ona krótki opis systemu i jego głównych parametrów operacyjnych.

W przypadkach gdy oczyszczone lub nieoczyszczone ścieki są wysyłane do oczyszczalni ścieków prowadzonej przez osobę trzecią, operator oczyszczalni deklaruje średnie stężenia zawiesin, kadmu i ołowiu w końcowych ściekach oczyszczonych i dostarcza sprawozdania z badań opartych na cotygodniowej analizie odprowadzanych ścieków zgodnie ze standardowymi metodami badań określonymi powyżej lub równoważnymi wewnętrznymi metodami laboratoryjnymi. Rzadsze badania dozwolone są w przypadkach, w których dopuszcza to pozwolenie na prowadzenie działalności.

W przypadkach gdy ścieki technologiczne są oczyszczane na terenie zakładu, a odpływ jest odprowadzany do lokalnych cieków wodnych, wnioskodawca deklaruje średnie stężenia zawiesin, kadmu i ołowiu w końcowych ściekach oczyszczonych i dostarcza sprawozdania z badań opartych na cotygodniowej analizie odprowadzanych ścieków zgodnie ze standardowymi metodami badań określonymi powyżej lub równoważnymi wewnętrznymi metodami laboratoryjnymi. Rzadsze badania dozwolone są w przypadkach, w których dopuszcza to pozwolenie na prowadzenie działalności.

4.6   Ponowne użycie odpadów technologicznych

Wnioskodawca sporządza wykaz odpadów technologicznych z procesu produkcyjnego materiału ceramicznego lub gliny wypalanej. W wykazie wyszczególnia się rodzaj i ilość wytworzonych odpadów technologicznych (26).

Wykaz odpadów technologicznych obejmuje co najmniej okres 12 miesięcy poprzedzających datę przyznania oznakowania ekologicznego UE, a w tym samym okresie całkowitą wielkość produkcji szacuje się zarówno pod względem masy (kg lub tony), jak i powierzchni (m2).

Co najmniej 90 % masy odpadów technologicznych powstających podczas wytwarzania produktów z materiału ceramicznego lub gliny wypalanej włącza się ponownie do procesu produkcyjnego na terenie zakładu, włącza się ponownie do procesów produkcyjnych materiału ceramicznego lub gliny wypalanej poza terenem zakładu lub ponownie używa się w innych procesach produkcyjnych.

Ponadto przyznaje się do 10 punktów proporcjonalnie do stopnia zwiększenia wskaźników ponownego użycia odpadów technologicznych względem progu doskonałości środowiskowej wynoszącego 100 % ponownego użycia (od 0 punktów za ponowne użycie odpadów technologicznych na poziomie 90 % do 10 punktów za ponowne użycie odpadów technologicznych na poziomie 100 %).

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z obowiązkowymi wymogami niniejszego kryterium, popartą wykazem odpadów w odniesieniu do zakładu produkującego materiał ceramiczny lub glinę wypalaną, za okres co najmniej 12 miesięcy przed datą przyznania pozwolenia na stosowanie oznakowania ekologicznego UE oraz obliczenia całkowitej ilości okruchów i osadu technologicznego z procesu produkcyjnego (w kg lub t). Wnioskodawca zobowiązuje się do prowadzenia takiego wykazu na bieżąco przez okres ważności pozwolenia na używanie oznakowania ekologicznego UE.

Należy również podać informacje na temat miejsca przeznaczenia tych odpadów technologicznych wraz z wyjaśnieniami, czy jest to ponowne użycie wewnętrzne, użycie zewnętrzne w innym procesie, czy też wysłanie na składowisko. W odniesieniu do każdego ponownego użycia zewnętrznego lub wywozu na składowisko należy przedstawić dokumenty potwierdzające wysyłkę.

W przypadku gdy przedstawienie konkretnych danych dotyczących linii produkcyjnej lub produktu jest niemożliwe, wnioskodawca powołuje się na dane dotyczące całego zakładu.

4.7   Glazury i farby drukarskie

W przypadku gdy płytki ceramiczne lub produkty z gliny wypalanej są szkliwione lub zdobione, preparat do szkliwienia lub farba drukarska zawierają mniej niż 0,10 % masy ołowiu i mniej niż 0,10 % masy kadmu.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z obowiązkowym wymogiem niniejszego kryterium, popartą odpowiednią deklaracją lub kartą charakterystyki przedstawioną przez dostawcę glazury lub farby drukarskiej.

5.   KRYTERIA DLA PRODUKTÓW Z PREFABRYKATÓW Z BETONU LUB SPRASOWANYCH BLOKÓW ZIEMNYCH ŁĄCZONYCH SPOIWAMI HYDRAULICZNYMI LUB CEMENTEM ALTERNATYWNYM

System oceny punktowej

Oznakowanie ekologiczne UE można przyznawać zarówno wprowadzanym do obrotu pośrednim spoiwom hydraulicznym lub cementom alternatywnym, jak i końcowym produktom z grupy twardych pokryć stworzonym poprzez zmieszanie takich spoiw lub cementów z kruszywem i wodą, a następnie ich dalsze przetwarzanie i utwardzanie.

W przypadkach gdy wnioskodawca nie jest producentem pośredniego spoiwa hydraulicznego lub cementu alternatywnego, a spoiwu lub cementowi nie przyznano oznakowania ekologicznego UE, wnioskodawca deklaruje spoiwa i cementy wykorzystywane do wytwarzania produktów z grupy twardych pokryć posiadające oznakowanie ekologiczne UE, potwierdzając to fakturami za dostawy o dacie nie wcześniejszej niż 1 rok przed datą wniosku.

W takim przypadku wnioskodawca dostarcza wszystkie istotne deklaracje uzyskane od producenta spoiwa hydraulicznego lub cementu alternatywnego, które poświadczają zgodność z wszelkimi wymogami związanymi z oznakowaniem ekologicznym UE, które dotyczą kamieniołomów, oraz wszelkimi innymi istotnymi wymogami fakultatywnymi, które mogą doprowadzić do przyznania punktów.

W poniższej tabeli przedstawiono system oceny punktowej dla każdego przypadku oraz minimalną liczbę niezbędnych punktów.

	Spoiwo hydrauliczne	Cement alternatywny	Produkty z grupy twardych pokryć z kamienia naturalnego na bazie cementu	Produkty z grupy twardych pokryć z kamienia naturalnego na bazie wapna
1.7. System zarządzania środowiskowego dla zakładów produkujących spoiwa hydrauliczne (fakultatywnie)	0, 3 lub 5 punktów	nd.	nd.	nd.
1.7. System zarządzania środowiskowego dla zakładów produkujących twarde pokrycia)	nd.	nd.	0, 3 lub 5 punktów	0, 3 lub 5 punktów
5.1. Współczynnik klinkieru	do 15 punktów	do 15 punktów	do 15 punktów	nd.
5.2. Emisje CO2	do 20 punktów	do 20 punktów	do 20 punktów	do 20 punktów
5.3. Emisje pyłów, NOx i SOx do atmosfery	do 15 punktów	nd. lub do 15 punktów	do 15 punktów	do 15 punktów
5.4. Odzysk i odpowiedzialne pozyskiwanie surowców	nd.	nd.	do 25 punktów	do 25 punktów
5.5. Zużycie energii	nd.	nd.	do 20 punktów	do 20 punktów
5.6. Projekty produktów innowacyjnych pod względem środowiskowym (fakultatywnie)	nd.	nd.	do 10 punktów	do 15 punktów
Całkowita maksymalna liczba punktów, które można uzyskać	55	35 lub 50	110	100
Minimalna liczba punktów wymagana do przyznania oznakowania ekologicznego UE	27,5	17,5 lub 25	55	50

5.1   Współczynnik klinkieru

Kryterium to nie ma zastosowania do spoiw hydraulicznych na bazie wapna.

W przypadku hydraulicznych spoiw cementowych:

Wnioskodawca lub dostawca hydraulicznego spoiwa cementowego podaje współczynnik klinkieru lub przynajmniej odpowiednią adnotację zgodnie z normą EN 197-1 (która może być stosowana jako wskaźnik zastępczy dla współczynnika klinkieru zgodnie z poniższą tabelą).

Adnotacja zgodnie z normą EN 197-1	Przyjęty współczynnik klinkieru	Adnotacja zgodnie z normą EN 197-1	Przyjęty współczynnik klinkieru
CEM I	0,96	CEM II/A-L	0,83
CEM II/A-S	0,83	CEM II/B-L	0,68
CEM II/B-S	0,68	CEM II/A-LL	0,83
CEM II/A-D	0,88	CEM II/B-LL	0,68
CEM II/A-P	0,83	CEM II/A-M	0,80
CEM II/B-P	0,68	CEM II/B-M	0,68
CEM II/A-Q	0,83	CEM III/A	0,47
CEM II/B-Q	0,68	CEM III/B	0,25
CEM II/A-V	0,83	CEM III/C	0,09
CEM II/B-V	0,68	CEM IV/A	0,73
CEM II/A-W	0,83	CEM IV/B	0,52
CEM II/B-W	0,68	CEM V/A	0,72
CEM II/A-T	0,83	CEM V/B	0,57
CEM II/B-T	0,68

Wnioskodawcom można przyznać do 15 punktów proporcjonalnie do stopnia ograniczenia współczynnika klinkieru w hydraulicznej zaprawie cementowej względem progu doskonałości środowiskowej wynoszącego 0,60 (od 0 punktów za współczynnik klinkieru ≥ 0,90 do 15 punktów za współczynnik klinkieru ≤ 0,60).

W przypadku cementów alternatywnych:

Wnioskodawcom można przyznać do 15 punktów proporcjonalnie do stopnia ograniczenia współczynnika klinkieru w cemencie względem progu doskonałości środowiskowej wynoszącego 0,00 (od 0 punktów za współczynnik klinkieru 0,30 do 15 punktów za współczynnik klinkieru 0,00).

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca przedstawia deklarację współczynnika klinkieru dla danego spoiwa hydraulicznego lub odpowiednią adnotację dla spoiwa zgodnie z tabelą 1 normy EN 197-1 dla dostarczonych spoiw hydraulicznych.

W przypadkach gdy w produkcie z grupy twardych pokryć stosuje się więcej niż jedno spoiwo hydrauliczne lub więcej niż jeden cement alternatywny (np. w dwuwarstwowych płytkach lastrykowych), wnioskodawca oblicza punkty, które miałyby zastosowanie do każdego spoiwa hydraulicznego lub cementu alternatywnego, jakby gdyby było ono jedynym stosowanym spoiwem lub cementem, a następnie oblicza średnią ważoną dla sumy punktów na podstawie względnego dodatku każdego spoiwa hydraulicznego lub alternatywnego cementu do produktu.

5.2   Emisje CO2

Emisje CO2 związane z wytwarzaniem klinkieru cementu portlandzkiego, wapna lub cementów alternatywnych nie mogą przekraczać odpowiednich obowiązkowych wartości dopuszczalnych określonych w poniższej tabeli, gdy obliczenia prowadzi się przy użyciu odpowiedniej metody obliczeniowej również określonej w poniższej tabeli.

Typ produktu	Obowiązująca wartość dopuszczalna	Próg doskonałości środowiskowej	Metoda obliczania CO2
Klinkier szarego cementu portlandzkiego	816 kg CO2/t klinkieru	751 kg CO2/t klinkieru	Odpowiednio zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2019/331 lub rozporządzeniem (UE) nr 601/2012
Wapno	1 028 kg CO2/t wapna hydraulicznego	775 kg/CO2/t wapna hydraulicznego
Klinkier białego cementu portlandzkiego	1 063 kg CO2/t klinkieru	835 kg CO2/t klinkieru
Cementy alternatywne	571 kg CO2/t cementu	526 kg CO2/t cementu	Ślad węglowy zgodnie z ISO 14067 dla etapów cyklu życia A1–A3

Ponadto do 20 punktów przyznaje się proporcjonalnie do stopnia ograniczenia emisji CO2 względem odpowiedniego progu doskonałości środowiskowej wskazanego w powyższej tabeli (np. dla klinkieru szarego cementu portlandzkiego: od 0 punktów za 816 kg CO2/t klinkieru do 20 punktów za 751 kg CO2/t klinkieru).

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z obowiązkowym wymogiem niniejszego kryterium, popartą wyliczeniem indywidualnego poziomu emisji CO2 zgodnie z odpowiednią metodyką określoną w powyższej tabeli.

W przypadku produktów z instalacji objętych zakresem dyrektywy 2003/87/WE obliczanie indywidualnych emisji na tonę produktu opiera się na poziomie emisji i poziomach działalności zgodnie z planem metodyki monitorowania ustanowionym na mocy art. 6 rozporządzenia delegowanego(UE) 2019/331 w sprawie zasad przydziału bezpłatnych uprawnień.

W przypadku produktów z instalacji nieobjętych zakresem dyrektywy 2003/87/WE wyniki deklaruje się zgodnie z odpowiednią metodyką opartą na obliczeniach określoną w rozporządzeniu (UE) nr 601/2012.

We wszystkich przypadkach wartość indywidualnego poziomu emisji CO2 szacuje się na poziomie produktu lub produktów posiadających oznakowanie ekologiczne UE objętych pozwoleniem na używanie oznakowania ekologicznego UE. W przypadkach, w których instalacje wytwarzają więcej niż jeden rodzaj produktu, dane opierają się na rzeczywistych liniach produkcyjnych i procesach stosowanych do wytwarzania produktu, który ma być objęty pozwoleniem, o ile jest to wykonalne. W przypadku emisji spowodowanych procesami wspólnymi dla wielu produktów w tej samej instalacji, emisje przydziela się na podstawie masy.

Jeżeli stosuje się cement alternatywny, wnioskodawca dostarcza kopię analizy śladu węglowego przeprowadzonej zgodnie z normą ISO 14067 i zweryfikowanej przez akredytowaną stronę trzecią. Analiza śladu węglowego musi obejmować produkcję wszystkich głównych wykorzystywanych surowców i wszystkich aktywatorów chemicznych dla etapów cyklu życia A1–A3. W przypadku braku szczegółowych danych od dostawców materiałów należy stosować ogólne wskaźniki emisji z bazy danych dotyczącej analizy zbioru wejść i wyjść (LCI).

W przypadkach gdy w produkcie z grupy twardych pokryć stosuje się więcej niż jedno spoiwo hydrauliczne lub więcej niż jeden cement alternatywny (np. dwuwarstwowe płytki lastrykowe), wnioskodawca oblicza punkty, które miałyby zastosowanie do każdego spoiwa hydraulicznego lub cementu alternatywnego, jakby gdyby było ono jedynym stosowanym spoiwem lub cementem, a następnie oblicza średnią ważoną dla sumy punktów na podstawie względnego dodatku każdego spoiwa hydraulicznego lub alternatywnego cementu do produktu.

5.3   Emisje pyłów, NOx i SOx do atmosfery

Niniejsze kryterium ma zastosowanie do spoiw hydraulicznych, ale nie do cementów alternatywnych, jeśli zawartość klinkieru wynosi ≤ 30 % m/m.

Indywidualne emisje pyłów, NOx i SOx do atmosfery z pieca cementowego lub wapiennego nie mogą przekraczać odpowiednich obowiązkowych wartości dopuszczalnych określonych w poniższej tabeli:

Parametr	Obowiązkowe wartości dopuszczalne indywidualnych emisji	Próg doskonałości środowiskowej	Metoda badania	Punkty, które można uzyskać
Pyły	≤ 34,5 g/t klinkieru lub wapna hydraulicznego	≤ 11,5 g/t klinkieru lub wapna hydraulicznego	EN 13284	do 5
NOx (np. NO2)	≤ 1472 g/t klinkieru lub wapna hydraulicznego	≤ 920 g/t klinkieru lub wapna hydraulicznego	EN 14791	do 5
SOx (np. SO2)	≤ 460 g/t klinkieru lub wapna hydraulicznego	≤ 115 g/t klinkieru lub wapna hydraulicznego	EN 14792	do 5

Ponadto do 15 punktów można przyznać proporcjonalnie do stopnia ograniczenia rzeczywistych jednostkowych emisji (wyrażonych w g/t klinkieru lub g/t wapna hydraulicznego) pyłu, NOx i SOx względem odpowiednich progów doskonałości środowiskowej wskazanych w powyższej tabeli (np. 0 punktów za emisje 34,5 g/t pyłu klinkierowego, 5 punktów za emisje 11,5 g/t pyłu klinkierowego).

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z obowiązkowymi wymogami tego kryterium, popartą danymi z zakładu dotyczącymi emisji z pieca cementowego lub wapiennego, w mg/Nm3 i wyrażonymi jako średnia wartość roczna obliczona na podstawie średnich wartości dziennych. Dane z zakładu uzyskano poprzez ciągłe monitorowanie zgodnie z odpowiednimi normami EN lub ISO.

Aby przeliczyć wyniki monitorowania gazów spalinowych z mg/Nm3 (przy 10 % zawartości O2) na g/t klinkieru, należy pomnożyć je przez jednostkową objętość przepływu gazu w piecu (Nm3/t klinkieru). Jednostkowe objętości przepływu gazu w piecach cementowych zazwyczaj wynoszą 1700–2500 Nm3/t klinkieru. Przy obliczeniach emisji pyłów, NOx i SOx producent cementu musi jasno określić współczynnik natężenia przepływu powietrza. Jeden Nm3 odnosi się do jednego m3 gazu suchego w warunkach standardowych 273K i 101,3 kPa.

Aby przeliczyć wyniki monitorowania gazów spalinowych z mg/Nm3 (przy 11 % zawartości O2) na g/t wapna, należy pomnożyć je przez jednostkową objętość przepływu gazu w piecu (Nm3/t wapna). Jednostkowe objętości przepływu gazu w piecach wapiennych mogą zazwyczaj wynosić 3000–5000 Nm3/t wapna w zależności od rodzaju używanego pieca. Przy obliczeniach emisji pyłów, NOx i SOx producent wapna musi jasno określić współczynnik natężenia przepływu powietrza. Jeden Nm3 odnosi się do jednego m3 gazu suchego w warunkach standardowych 273K i 101,3 kPa.

W przypadku ciągłych procesów produkcyjnych dane powinny być reprezentatywne dla okresu 12 miesięcy poprzedzających datę przyznania pozwolenia na używanie oznakowania ekologicznego UE. W przypadku krótszych procesów produkcyjnych należy podać rzeczywiste okresy produkcji, a dane z zakładu powinny odzwierciedlać co najmniej 80 % procesu produkcyjnego.

W przypadku gdy przedstawienie konkretnych danych dotyczących linii produkcyjnej lub produktu jest niemożliwe, wnioskodawca powołuje się na dane dotyczące całego zakładu.

W przypadkach gdy do wytwarzania produktów z grupy twardych pokryć, którym przyznano oznakowanie ekologiczne UE, stosuje się więcej niż jedno spoiwo hydrauliczne (np. w dwuwarstwowych płytkach lastrykowych), wnioskodawca oblicza punkty, które miałyby zastosowanie do każdego spoiwa hydraulicznego, jakby gdyby było ono jedynym stosowanym spoiwem hydraulicznym, a następnie oblicza średnią ważoną dla sumy punktów na podstawie relatywnej ilości każdego spoiwa hydraulicznego stosowanego na linii produkcyjnej produktu z grupy twardych pokryć, któremu przyznano oznakowanie ekologiczne UE.

5.4   Odzysk i odpowiedzialne pozyskiwanie surowców

Wnioskodawca ocenia i dokumentuje regionalną dostępność surowca pierwotnego, materiału pochodzącego z recyklingu odpadów wytwarzanych w różnych procesach produkcyjnych oraz surowca wtórnego z produktów ubocznych pochodzących z różnych procesów produkcyjnych. Należy podać przybliżone odległości transportu od udokumentowanych źródeł materiałów.

W odniesieniu do wszelkich partii zwróconego lub odrzuconego betonu wnioskodawca posiada procedury, w ramach których cały zwrócony/odrzucony materiał jest:

—	w ramach recyklingu bezpośrednio przetwarzany w nowe partie betonu, które są odlewane przed utwardzeniem zwróconego/odrzuconego betonu, albo

—	poddawany recyklingowi jako kruszywo w nowych partiach po utwardzeniu zwróconego/odrzuconego betonu, albo

—	poddawany recyklingowi poza terenem zakładu przed utwardzeniem albo po nim na podstawie ustaleń umownych z osobą trzecią.

Ponadto w następujący sposób można przyznać łącznie maksymalnie 25 punktów w związku z pozyskiwaniem surowców:

	Produkty z cementu	Produkty z cementu na bazie wapna lub z cementów alternatywnych
Zawartość materiałów pochodzących z recyklingu lub surowców wtórnych do 30 %	do 20 punktów	do 25 punktów
Łączna zawartość surowców pierwotnych pozyskiwanych w odpowiedzialny sposób do 100 %	do 5 punktów	do 5 punktów
Cement pozyskiwany w odpowiedzialny sposób	5 punktów	nd.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z obowiązkowymi wymogami niniejszego kryterium, popartą dokumentacją, w której wskazano odległości transportu od potencjalnego surowca pierwotnego, materiału pochodzącego z recyklingu oraz surowca wtórnego. Alternatywnie zgodność z obowiązkowymi aspektami niniejszego kryterium można wykazać na podstawie srebrnego, złotego lub platynowego certyfikatu przyznanego producentowi betonu przez Concrete Sustainability Council (CSC) zgodnie z wersją 2.0 instrukcji technicznej CSC.

Materiały pochodzące z recyklingu lub surowce wtórne zalicza się do zawartości materiału pochodzącego z recyklingu/surowca wtórnego tylko wówczas, gdy są one pozyskiwane ze źródeł, które znajdują się maksymalnie 2,5 raza dalej od zakładu produkującego prefabrykaty z betonu niż stosowane główne surowce pierwotne (np. kruszywa gruboziarniste i drobnoziarniste oraz uzupełniające materiały cementowe). Pyłów i odpadów z prefabrykatów z betonu włączonych do nowego wyrobu nie uznaje się za zawartość pochodzącą z recyklingu, jeżeli wracają one do tego samego procesu, w wyniku którego powstały.

Materiały pozyskane w odpowiedzialny sposób uzyskały certyfikat wydany przez Concrete Sustainability Council lub w ramach równoważnego systemu certyfikacji osoby trzeciej.

Miesięczny bilans materiałów pochodzących z recyklingu/surowców wtórnych oraz materiałów odpowiedzialnie pozyskanych przedstawia się w oparciu o 12 miesięcy produkcji poprzedzających datę przyznania pozwolenia na używanie oznakowania ekologicznego UE. Wnioskodawca zobowiązuje się do prowadzenia takiego wykazu na bieżąco przez okres ważności pozwolenia na używanie oznakowania ekologicznego UE. W bilansie podaje się wchodzące ilości materiałów pochodzących z recyklingu/surowców wtórnych oraz materiałów odpowiedzialnie pozyskanych (potwierdzone specyfikacją wysyłkową i fakturami) oraz wychodzące materiały pochodzące z recyklingu/surowce wtórne i materiały odpowiedzialnie pozyskane we wszystkich sprzedanych lub gotowych do sprzedaży prefabrykatach z betonu wraz z oświadczeniami dotyczącymi zawartości materiałów pochodzących z recyklingu/surowców wtórnych lub materiałów odpowiedzialnie pozyskanych (potwierdzonymi oświadczeniami dotyczącymi ilości produktów i odsetka).

Ze względu na fakt, że proces produkcyjny prefabrykatów z betonu odbywa się partiami, w oświadczeniach dotyczących zawartości materiałów pochodzących z recyklingu/surowców wtórnych oraz oświadczeniach dotyczących stosowania odpowiedzialnie pozyskanego spoiwa hydraulicznego, cementu alternatywnego lub kruszyw uwzględnia się mieszany skład partii. Niedozwolone jest ogólne rozdzielanie materiałów pochodzących z recyklingu/surowców wtórnych/materiałów odpowiedzialnie pozyskanych.

Jeżeli dostępne dane dotyczące produkcji są wyrażone wyłącznie w m3, ale należy je zgłosić w kg lub odwrotnie, wartość należy przeliczyć, wykorzystując stały czynnik gęstości objętościowej dla odpowiedniego materiału.

5.5   Zużycie energii

Wnioskodawca wdraża program systematycznego monitorowania, rejestracji i ograniczania zużycia energii oraz jednostkowej emisji CO2 w zakładzie produkującym prefabrykaty z betonu do poziomów optymalnych. Zgłasza on zużycie energii jako funkcję źródła energii (np. wykorzystującego energię elektryczną i olej napędowy) i celu jej wykorzystania (np. w budynkach na terenie zakładu, do oświetlenia, obsługi urządzeń tnących, obsługi pomp i pojazdów). Wnioskodawca zgłasza zużycie energii na terenie zakładu zarówno w ujęciu bezwzględnym (w jednostkach kWh lub MJ), jak i w odniesieniu do konkretnej produkcji (w jednostkach kWh lub MJ na m3, m2 lub t materiału sprzedanego/wyprodukowanego i gotowego do sprzedaży) w danym roku kalendarzowym.

Plan ograniczenia jednostkowego zużycia energii i emisji CO2 obejmuje środki już wprowadzone lub te, które planuje się wprowadzić (np. bardziej wydajne wykorzystanie obecnego wyposażenia, inwestycje w bardziej wydajne wyposażenie, usprawnienie transportu i logistyki itp.).

Ponadto można przyznać łącznie 20 punktów w następujący sposób:

—	do 10 punktów przyznaje się proporcjonalnie do udziału w zużyciu energii (paliwo plus energia elektryczna) energii ze źródeł odnawialnych (od 0 punktów za 0 % udziału energii ze źródeł odnawialnych do 10 punktów za 100 % udziału energii ze źródeł odnawialnych),

—

do 5 punktów przyznaje się w zależności od metody zakupu energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, w następujący sposób: za pośrednictwem prywatnych umów o świadczenie usług energetycznych dotyczących odnawialnych źródeł energii znajdujących się na terenie lub w pobliżu zakładu (5 punktów); za pośrednictwem korporacyjnych umów o zakup energii elektrycznej dotyczących odnawialnych źródeł energii znajdujących się na terenie lub w pobliżu zakładu (5 punktów); za pośrednictwem długoterminowych korporacyjnych umów o zakup energii elektrycznej dotyczących odnawialnych źródeł energii podłączonych do sieci lub wykorzystujących sieć oddaloną (27) (4 punkty); zielone certyfikaty energii elektrycznej (28) (3 punkty); zakup certyfikatów gwarancji pochodzenia dla energii ze źródeł odnawialnych obejmujących całkowite dostawy energii elektrycznej lub zielonej taryfy od dostawcy mediów (29) (2 punkty),

—	przyznaje się 3 punkty w przypadku poddania produktu analizie śladu węglowego zgodnie z normą ISO 14067 lub 5 punktów, jeżeli zastosowano elementy metody odnoszącej się do śladu środowiskowego produktu (30) dotyczące emisji gazów cieplarnianych.

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca przedstawia wykaz zużycia energii w zakładzie produkującym prefabrykaty z betonu za okres co najmniej 12 miesięcy przed datą przyznania pozwolenia na używanie oznakowania ekologicznego UE i zobowiązuje się do prowadzenia takiego wykazu przez okres ważności tego pozwolenia. W wykazie zużycia energii rozróżnia się poszczególne rodzaje zużytego paliwa, wyróżniając wszelkie paliwa odnawialne lub składniki paliw mieszanych pochodzące ze źródeł odnawialnych. Plan ograniczania jednostkowego zużycia energii i jednostkowej emisji CO2 musi co najmniej: zawierać opis sytuacji wyjściowej, w tym zużycia energii w zakładzie produkującym prefabrykaty z betonu w momencie opracowania planu, wskazywać i jasno określać ilościowo poszczególne źródła zużycia energii w zakładzie, wskazywać i uzasadniać działania mające na celu ograniczenie jednostkowego zużycia energii oraz przewidywać coroczne zdawanie sprawozdań z rezultatów.

Wnioskodawca przedstawia informacje dotyczące obowiązującej umowy o zakup energii elektrycznej i wskazuje udział odnawialnych źródeł energii w zakupywanej energii elektrycznej. W stosownych przypadkach deklaracja dostawcy energii elektrycznej musi precyzować: (i) udział odnawialnych źródeł energii w dostarczanej energii elektrycznej; (ii) charakter obowiązującej umowy zakupu (tj. prywatna umowa o świadczenie usług energetycznych, korporacyjna umowa o zakup energii elektrycznej, niezależnie certyfikowana zielona energia lub zielona taryfa) oraz (iii) czy zakupiona energia elektryczna pochodzi z odnawialnych źródeł energii znajdujących się na terenie zakładu lub w jego pobliżu.

Jeżeli wnioskodawca zakupił certyfikaty gwarancji pochodzenia w celu zwiększenia udziału odnawialnych źródeł energii, wnioskodawca dostarcza odpowiednie dokumenty celem wykazania, że certyfikaty gwarancji pochodzenia zakupiono zgodnie z zasadami i regułami działania europejskiego systemu certyfikacji energii elektrycznej.

Jeżeli wystąpiono o przyznanie punktów z tytułu przeprowadzenia analizy śladu węglowego, wnioskodawca dostarcza kopię analizy przeprowadzonej zgodnie z normą ISO 14067 lub metodą odnoszącą się do śladu środowiskowego produktu i zweryfikowanej przez akredytowaną stronę trzecią. Analiza śladu węglowego musi obejmować wszystkie procesy produkcyjne bezpośrednio związane z produkcją spoiwa hydraulicznego lub cementu alternatywnego, transport surowców w obrębie zakładu i poza teren zakładu do zakładu produkującego prefabrykaty z betonu, produkcję prefabrykatów z betonu, emisje związane z procesami administracyjnymi (np. funkcjonowanie budynków na terenie zakładu) oraz transport sprzedanego produktu do bramy zakładu produkującego prefabrykaty z betonu lub lokalnego węzła transportowego (np. stacji kolejowej lub portu).

5.6   Projekty produktów innowacyjnych pod względem środowiskowym (fakultatywnie)

Prefabrykaty z betonu lub ze sprasowanej ziemi, które przynoszą bezpośrednie lub pośrednie korzyści dla środowiska dzięki co najmniej jednej z opisanych poniżej cech projektu, otrzymują punkty zgodnie z wykazywanymi cechami projektu.

Łączna liczba punktów przyznanych zgodnie z tym kryterium nie może przekroczyć 15 punktów (dla produktów na bazie wapna) lub 10 punktów (dla wszystkich innych produktów z prefabrykatów z betonu lub ze sprasowanej ziemi).

Można przyznać łącznie odpowiednio do 10 lub 15 punktów w następujący sposób:

—

do 10 punktów przyznaje się proporcjonalnie do stopnia przekroczenia współczynnika minimalnej infiltracji wynoszącego 400 mm/h przez betonowe płytki podłogowe z prefabrykatów lub przepuszczalne betonowe płytki podłogowe, płyty podłogowe lub kostkę brukową oraz do stopnia, w jakim zbliżają się one do progu doskonałości środowiskowej wynoszącego ≥ 2000 mm/h (od 0 punktów za 400 mm/h do 10 punktów za 2000 mm/h),

—

do 10 punktów przyznaje się proporcjonalnie do stopnia przekroczenia współczynnika minimalnej pustej przestrzeni wynoszącego 20 % przez blok, płytę lub panel oraz do stopnia, w jakim zbliżają się one do progu doskonałości środowiskowej wynoszącego ≥ 80 % pustej przestrzeni (od 0 punktów za 20 % pustej przestrzeni do 10 punktów za ≥ 80 % pustej przestrzeni),

—

do 15 punktów przyznaje się proporcjonalnie do stopnia, w jakim blok, płyta lub panel pozostają poniżej maksymalnej górnej wartości dopuszczalnego przewodnictwa cieplnego wynoszącego 0,45 W/mK oraz do stopnia, w jakim zbliżają się do progu doskonałości środowiskowej wynoszącego ≤ 0,15 W/mK (od 0 punktów za ≥ 0,45 W/mK do 15 punktów za ≤ 0,15 W/mK),

—

do 15 punktów przyznaje się proporcjonalnie do stopnia ograniczenia zawartości spoiwa hydraulicznego lub cementu alternatywnego poniżej maksymalnej górnej wartości dopuszczalnej wynoszącej 10 % (wyrażonej w % całkowitej masy produktu) i zbliżenia się do progu doskonałości środowiskowej wynoszącego ≤ 5 % (od 0 punktów za ≥ 10 % do 15 punktów za ≤ 5 %),

—

10 punktów przyznaje się kostkom brukowym posiadającym puste przestrzenie, które mają zostać wypełnione wierzchnią warstwą gleby/piaskiem/żwirem i w których można zasiać trawę, oraz możliwym do zastosowania w nawierzchniach zakładających przepuszczalne rozwiązania (powszechnie znanych jako kostki brukowe wypełnione trawą lub darnią).

Ocena i weryfikacja: wnioskodawca dostarcza deklarację określającą, czy niniejsze kryterium dotyczy produktów będących przedmiotem wniosku o oznakowanie ekologiczne UE.

W przypadkach gdy wnosi się o przyznanie punktów związanych ze współczynnikami infiltracji betonowych płytek podłogowych z prefabrykatów lub przepuszczalnych betonowych płytek podłogowych, płyt podłogowych lub kostki brukowej, wnioskodawca dostarcza sprawozdania z badań przeprowadzonych zgodnie z normami BS 7533-13, BS DD 229:1996 lub podobnymi normami.

W przypadkach gdy istotne jest kryterium efektywności materiałowej bloku, płyty lub panelu, wnioskodawca dostarcza deklarację dotyczącą odsetka pustej przestrzeni w formie, podając wymiary formy produktu w sposób na tyle szczegółowy, aby możliwe było obliczenie całkowitej objętości i objętości pustej przestrzeni.

W przypadkach gdy wnosi się o przyznanie punktów związanych z produktami o wysokich właściwościach izolacyjnych i niskim przewodnictwie cieplnym, wnioskodawca dostarcza sprawozdania z badań przeprowadzonych zgodnie z normą EN 12667 lub podobnymi normami.

W przypadkach gdy wnosi się o przyznanie punktów związanych z niską zawartością spoiwa hydraulicznego lub cementu alternatywnego, wnioskodawca zgłasza konkretną zawartość spoiwa lub co najmniej maksymalną górną zawartość użytego spoiwa.

W przypadkach gdy istotne jest kryterium dotyczące kostki brukowej z przestrzeniami na trawę/darń, wnioskodawca dostarcza rysunki techniczne form betonowych, zdjęcia ukończonych rzeczywistych instalacji wraz z powierzchniami roślinnymi oraz szczegółowe instrukcje montażu przedstawiające sposób wypełniania produktów i umieszczania w nich nasion.

---

(*)  Kryteria mające zastosowanie do przyznawania oznakowania ekologicznego UE pośrednim blokom kamieni wymiarowych pochodzących z kamieniołomów wydobywających kamień naturalny.

(**)  Kryteria przyznawania oznakowania ekologicznego UE produktom pośrednim z grupy spoiw hydraulicznych lub cementu alternatywnego.

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/52/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. zmieniająca dyrektywę 2011/92/UE w sprawie oceny wpływu wywieranego przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz.U. L 124 z 25.4.2014, s. 1).

(2)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1143/2014 z dnia 22 października 2014 r. w sprawie działań zapobiegawczych i zaradczych w odniesieniu do wprowadzania i rozprzestrzeniania inwazyjnych gatunków obcych (Dz.U. L 317 z 4.11.2014, s. 35).

(3)  Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7).

(4)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7).

(5)  Wytyczne dotyczące wydobycia mineralnych surowców nieenergetycznych zgodnie z wymogami sieci Natura 2000. Streszczenie. ISBN: 978-92-79-99542-2.

(6)  Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk. Rada Europy. Seria traktatów europejskich nr 104.

(7)  Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1).

(8)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1).

(9)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011 z dnia 9 marca 2011 r. ustanawiające zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylające dyrektywę Rady 89/106/EWG (Dz.U. L 88 z 4.4.2011, s. 5).

(10)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1221/2009 z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie dobrowolnego udziału organizacji w systemie ekozarządzania i audytu we Wspólnocie (EMAS), uchylające rozporządzenie (WE) nr 761/2001 oraz decyzje Komisji 2001/681/WE i 2006/193/WE (Dz.U. L 342 z 22.12.2009, s. 1).

(11)  Zgodnie z art. 15 ust. 8 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 82).

(12)  Na podstawie gwarancji pochodzenia oraz przeprowadzonej przez niezależną stronę trzecią weryfikacji spełnienia dodatkowych wymogów zgodnie z art. 19 dyrektywy (UE) 2018/2001.

(13)  Odnawialne źródła energii ujawnione zgodnie z art. 19 ust. 8 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 oraz pkt 5 załącznika I do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/944 z dnia 5 czerwca 2019 r. w sprawie wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej oraz zmieniającej dyrektywę 2012/27/UE (Dz.U. L 158 z 14.6.2019, s. 125).

(14)  https://eplca.jrc.ec.europa.eu/permalink/PEF_method.pdf

(15)  Zgodnie z art. 15 ust. 8 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 82).

(16)  Na podstawie gwarancji pochodzenia oraz przeprowadzonej przez niezależną stronę trzecią weryfikacji spełnienia dodatkowych wymogów zgodnie z art. 19 dyrektywy (UE) 2018/2001.

(17)  Odnawialne źródła energii ujawnione zgodnie z art. 19 ust. 8 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 oraz pkt 5 załącznika I do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/944 z dnia 5 czerwca 2019 r. w sprawie wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej oraz zmieniającej dyrektywę 2012/27/UE (Dz.U. L 158 z 14.6.2019, s. 125).

(18)  https://eplca.jrc.ec.europa.eu/permalink/PEF_method.pdf

(19)  Zgodnie z art. 15 ust. 8 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 82).

(20)  Na podstawie gwarancji pochodzenia oraz przeprowadzonej przez niezależną stronę trzecią weryfikacji spełnienia dodatkowych wymogów zgodnie z art. 19 dyrektywy (UE) 2018/2001.

(21)  Odnawialne źródła energii ujawnione zgodnie z art. 19 ust. 8 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 oraz pkt 5 załącznika I do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/944 z dnia 5 czerwca 2019 r. w sprawie wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej oraz zmieniającej dyrektywę 2012/27/UE (Dz.U. L 158 z 14.6.2019, s. 125).

(22)  Dotyczy trzech rodzin wyrobów z płytek ceramicznych klasy I, II i III wytwarzanych zgodnie z normą EN 14411

(*)  Wartość dopuszczalna dotyczy jedynie paliwa zużytego w suszarni rozpyłowej, 1 kg wysuszonego proszku obejmuje wszelką pozostałą zawartość wilgoci, która zazwyczaj stanowi 5–7 %.

(**)  Dane mierzone w stabilnych warunkach pracy, reprezentatywne dla produktu podczas wytwarzania serii produktów.

(***)  Dane mierzone w okresie jednego roku, w tym dane dotyczące poziomu bazowego zużycia paliwa między poszczególnymi seriami produkcji.

(*)  Wartość dopuszczalna dotyczy jedynie paliwa zużytego w suszarni rozpyłowej, 1 kg wysuszonego proszku obejmuje wszelką pozostałą zawartość wilgoci, która zazwyczaj stanowi 5–7 %.

(**)  Wartość dopuszczalna dotyczy jedynie paliwa zużytego w suszarni produktów i piecu oraz szacowanych emisji procesowych z pieca.

(***)  W oparciu o dane dotyczące zużycia paliwa, mierzone w stabilnych warunkach pracy, reprezentatywne dla produktu podczas wytwarzania serii produktów i zakładanych emisji z procesów technologicznych zachodzących w piecu związanych z produkcją z surowców.

(****)  W oparciu o dane dotyczące zużycia paliwa, mierzone w okresie jednego roku, z uwzględnieniem poziomu bazowego zużycia paliwa między poszczególnymi seriami produkcji i zakładanych emisji z procesów technologicznych zachodzących w piecu związanych z produkcją z surowców.

(23)  Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32).

(24)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/331 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 59 z 27.2.2019, s. 8).

(25)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 601/2012 z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 181 z 12.7.2012, s. 30).

(*)  Wyłącznie w odniesieniu do produktów, w których jako surowiec wykorzystuje się proszek uzyskany metodą suszenia rozpyłowego.

(26)  Za odpady technologiczne uważa się osad/substancje stałe pochodzące z rozdrabniania, przygotowywania głównej części produktu i szkliwa, materiały odrzucone/pęknięte wskutek kształtowania, suszenia, wypalania, rektyfikacji i wykańczania powierzchni oraz pozostałości z systemów ograniczania emisji spalin, takie jak oddzielone pyły/popioły, pozostałości z oczyszczania spalin i złuszczone fragmenty materiałów znajdujących się na dnie adsorbera kaskadowego.

(27)  Zgodnie z art. 15 ust. 8 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (wersja przekształcona) (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 82).

(28)  Na podstawie gwarancji pochodzenia obejmujących niezależną weryfikację dodatkowych wymagań przez osobę trzecią zgodnie z art. 19 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (wersja przekształcona) (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 82).

(29)  Odnawialne źródła energii ujawnione zgodnie z art. 19 ust. 8 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (wersja przekształcona) (Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 82) oraz pkt 5 załącznika I do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/944 z dnia 5 czerwca 2019 r. w sprawie wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej oraz zmieniającej dyrektywę 2012/27/UE (wersja przekształcona) (Dz.U. L 158 z 14.6.2019, s. 125).

(30)  https://eplca.jrc.ec.europa.eu/permalink/PEF_method.pdf

Artykuł 1

Zatwierdza się zmiany dotyczące wołowiny i wieprzowiny, mięsa drobiowego oraz bydła i trzody chlewnej przeznaczonych do hodowli, produkcji i uboju przedłożone przez Finlandię w dniu 10 marca 2020 r. w odniesieniu do jej programu operacyjnego zwalczania salmonelli u niektórych zwierząt żywych i w produktach zwierzęcych, zatwierdzonego decyzją 94/968/WE.

Artykuł 2

Zatwierdza się zmiany dotyczące wołowiny i wieprzowiny, oraz bydła i trzody chlewnej przeznaczonych do hodowli, produkcji i uboju przedłożone przez Szwecję w dniu 26 listopada 2019 r. w odniesieniu do jej programu operacyjnego zwalczania salmonelli u niektórych zwierząt żywych i w produktach zwierzęcych, zatwierdzonego decyzją 95/50/WE.

Artykuł 3

Zatwierdza się zmiany przedłożone przez Finlandię w dniu 10 marca 2020 r. w odniesieniu do jej krajowego programu zwalczania salmonelli w stadach hodowlanych gatunku Gallus gallus, zatwierdzonego decyzją 2006/759/WE.

Artykuł 4

Zatwierdza się zmiany przedłożone przez Finlandię w dniu 10 marca 2020 r. w odniesieniu do jej krajowego programu zwalczania salmonelli w stadach kur niosek gatunku Gallus gallus, zatwierdzonego decyzją 2007/848/WE.

Artykuł 5

Zatwierdza się zmiany przedłożone przez Finlandię w dniu 10 marca 2020 r. w odniesieniu do jej krajowego programu zwalczania salmonelli w stadach brojlerów gatunku Gallus gallus, zatwierdzonego decyzją 2008/815/WE.

Artykuł 6

Zatwierdza się zmiany przedłożone przez Finlandię w dniu 10 marca 2020 r. w odniesieniu do jej krajowego programu zwalczania salmonelli u indyków, zatwierdzonego decyzją Komisji 2009/771/WE.

Artykuł 7

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji.