(1)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1881/2006 (2) ustalono najwyższe dopuszczalne poziomy niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych.

(2)

W dniu 8 listopada 2011 r. panel ds. zanieczyszczeń w łańcuchu żywnościowym („panel CONTAM”) Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) opublikował opinię naukową w sprawie zagrożeń dla zdrowia publicznego związanych z obecnością alkaloidów pirolizydynowych w żywności i paszach (3). Panel CONTAM stwierdził, że 1,2-nienasycone alkaloidy pirolizydynowe mogą stanowić genotoksyczne czynniki rakotwórcze u ludzi. Panel CONTAM stwierdził, że istnieje potencjalne zagrożenie dla zdrowia tych małych dzieci i starszych dzieci, które spożywają duże ilości miodu. Poza miodem istnieją inne możliwe źródła narażenia z dietą na alkaloidy pirolizydynowe, których to źródeł panel CONTAM nie był w stanie określić ilościowo z powodu braku danych. Panel CONTAM doszedł do wniosku, że chociaż nie są dostępne dane dotyczące występowania, narażenie na alkaloidy pirolizydynowe z pyłku, herbaty, herbatek ziołowych i ziołowych suplementów diety może potencjalnie wiązać się z ryzykiem zarówno ostrych, jak i przewlekłych skutków dla konsumenta.

(3)

W kwietniu 2013 r. Urząd opublikował zaproszenie do składania wniosków, aby zbadać stężenia alkaloidów pirolizydynowych w produktach spożywczych pochodzenia zwierzęcego, w tym w mleku i przetworach mlecznych, jajach, mięsie oraz produktach mięsnych, a także w produktach spożywczych pochodzenia roślinnego, w tym w herbatach (ziołowych) i suplementach diety, w różnych regionach Europy. Wyniki badań opublikowano w dniu 3 sierpnia 2015 r. (4)

(4)

W dniu 26 sierpnia 2016 r. Urząd opublikował sprawozdanie naukowe na temat oceny narażenia z dietą na alkaloidy pirolizydynowe w populacji europejskiej (5) i uwzględnił w nim nowe dane dotyczące występowania. W sprawozdaniu stwierdzono, że w największym stopniu do narażenia ludzi na alkaloidy pirolizydynowe przyczyniają się herbata i herbatki ziołowe, a w znacznej części również suplementy na bazie pyłku. Stwierdzono, że narażenie na alkaloidy pirolizydynowe związane ze spożywaniem miodu jest niższe. Stwierdzono także, że ziołowe suplementy diety mogą w znacznym stopniu przyczynić się do narażenia, ale brakuje wystarczających danych dotyczących występowania.

(5)

W dniu 27 lipca 2017 r. Urząd opublikował oświadczenie w sprawie zagrożeń dla zdrowia ludzi związanych z obecnością alkaloidów pirolizydynowych w miodzie, herbacie, herbatkach ziołowych i suplementach diety (6). Panel CONTAM ustanowił nowy punkt odniesienia wynoszący 237 μg/kg masy ciała dziennie w celu oceny rakotwórczych rodzajów ryzyka związanych z alkaloidami pirolizydynowymi i stwierdził, że narażenie na alkaloidy pirolizydynowe stanowi potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwłaszcza w przypadku osób spożywających często duże ilości herbaty i herbatek ziołowych w populacji ogólnej, ale w szczególności w młodszych grupach populacji.

(6)

Obecność alkaloidów pirolizydynowych w tych rodzajach żywności może być zminimalizowana lub można jej zapobiec dzięki zastosowaniu dobrych praktyk rolniczych i dobrych praktyk podczas zbiorów. Ustalenie najwyższych dopuszczalnych poziomów zapewnia stosowanie we wszystkich regionach produkcji dobrych praktyk rolniczych i dobrych praktyk podczas zbiorów, aby zagwarantować wysoki poziom ochrony zdrowia ludzi. W związku z tym należy ustanowić najwyższe dopuszczalne poziomy w środkach spożywczych, które zawierają znaczące poziomy alkaloidów pirolizydynowych i w związku z tym w znacznym stopniu przyczyniają się do narażenia ludzi lub są istotne w kontekście narażenia wrażliwych grup populacji.

(7)

W niektórych regionach produkcji dobre praktyki rolnicze i dobre praktyki podczas zbiorów wprowadzono dopiero niedawno lub jeszcze ich nie wdrożono, zatem należy zapewnić rozsądny okres na wprowadzenie takich praktyk we wszystkich regionach produkcji. Pełne wdrożenie dobrych praktyk rolniczych i dobrych praktyk podczas zbiorów wymaga dwóch sezonów wegetacyjnych, żeby zapewnić podmiotom prowadzącym przedsiębiorstwa spożywcze wystarczające dostawy na potrzeby produkcji środków spożywczych, które będą spełniać nowe wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu.

(8)

Biorąc pod uwagę, że okres trwałości środków spożywczych objętych niniejszym rozporządzeniem wynosi nawet trzy lata, należy zapewnić znacząco długi okres przejściowy, aby środki spożywcze, które zostały zgodnie z prawem wprowadzone do obrotu przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, mogły wystarczająco długo pozostać w obrocie. Okres przejściowy wynoszący 18 miesięcy jest odpowiedni, aby umożliwić sprzedaż konsumentowi końcowemu produktów wyprodukowanych przed datą rozpoczęcia stosowania.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1881/2006.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

W załączniku II do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/585 (3) określono dla każdego państwa członkowskiego liczbę próbek, które należy pobrać do celów programu kontroli przewidzianego w tym rozporządzeniu w celu zapewnienia zgodności z najwyższymi dopuszczalnymi poziomami pozostałości pestycydów oraz w celu oceny narażenia konsumentów na pozostałości pestycydów.

(2)

Wraz z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z Unii i zakończeniem okresu przejściowego w dniu 31 grudnia 2020 r. konieczne są dostosowania w celu zapewnienia, aby program pozostał reprezentatywny dla rynku unijnego, a ogólna liczba próbek pozostała wystarczająca do osiągnięcia celów tego programu.

(3)

Zjednoczone Królestwo przekazywało znaczną liczbę próbek, proporcjonalnie do wielkości swojej populacji. Odtąd liczba próbek, które mają zostać pobrane przez Zjednoczone Królestwo, powinna zostać dostosowana w odniesieniu do Irlandii Północnej i odpowiednio do wielkości populacji tego terytorium.

(4)

Należy również odpowiednio dostosować liczbę próbek pobieranych przez państwa członkowskie, aby utrzymać ogólną wystarczającą liczbę próbek w odniesieniu do motywu 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/585.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2020/585.

(6)

Aby państwa członkowskie były w stanie wywiązać się ze swoich obowiązków w zakresie badania, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2021 r.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Ze względu na wybuch pandemii COVID-19 i związany z nią kryzys w dziedzinie zdrowia publicznego w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1693 (2) przesunięto o jeden rok datę rozpoczęcia stosowania rozporządzenia (UE) 2018/848 oraz inne powiązane daty, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2018/848.

(2)

Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2020/464 (3) ustanowiło niektóre zasady dotyczące stosowania rozporządzenia (UE) 2018/848, w szczególności w odniesieniu do dokumentów niezbędnych w celu uznania z mocą wsteczną okresów do celów konwersji, produkcji produktów ekologicznych oraz informacji, które mają być dostarczane przez państwa członkowskie. W celu zapewnienia pewności prawa te przepisy powinny być stosowane od daty rozpoczęcia stosowania rozporządzenia (UE) 2018/848.

(3)

Należy zatem dostosować datę rozpoczęcia stosowania rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/464 i inne odpowiednie zawarte w nim daty do daty rozpoczęcia stosowania rozporządzenia (UE) 2018/848.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2020/464.

(5)

W świetle potrzeby natychmiastowego zapewnienia pewności prawa sektorowi ekologicznemu w odniesieniu do przesunięcia daty rozpoczęcia stosowania rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/464 niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie jak najszybciej.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Produkcji Ekologicznej,

(1)

W art. 10 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/39 (2) określono minimalny odsetek kontroli na miejscu przeprowadzanych w obiektach wnioskodawców ubiegających się o pomoc, zajmujących się dostarczaniem i dystrybucją produktów oraz towarzyszącymi środkami o charakterze edukacyjnym w ramach programu, o którym mowa w art. 23 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 (3) („program dla szkół”). W art. 10 ust. 3 akapit czwarty rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/39 przewiduje się, że jeżeli wnioskodawca nie jest placówką oświatową, kontrole na miejscu przeprowadzane w obiektach tego wnioskodawcy uzupełnia się kontrolami na miejscu w obiektach przynajmniej dwóch placówek oświatowych lub przynajmniej 1 % placówek oświatowych zarejestrowanych przez wnioskodawcę zgodnie z art. 6 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/40 (4), zależnie od tego, która z tych wartości jest wyższa.

(2)

Ze względu na środki wprowadzone w celu przeciwdziałania pandemii COVID-19 państwa członkowskie mogą napotkać trudności w planowaniu i przeprowadzaniu terminowych kontroli na miejscu w obiektach wnioskodawców ubiegających się o pomoc lub placówek oświatowych w latach szkolnych 2019/2020 i 2020/2021. W związku z tym należy przewidzieć, że w przypadku gdy państwa członkowskie nie są w stanie przeprowadzić tych kontroli na miejscu zgodnie z wymogami art. 10 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/39, mogą one podjąć decyzję o ich przeprowadzaniu zdalnie, na przykład za pośrednictwem wideokonferencji.

(3)

W art. 10 ust. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/39 określono zasady i metody składania sprawozdań z kontroli i ich wyników. W celu zapewnienia przejrzystości państwa członkowskie powinny uzasadnić potrzebę odstępstwa przewidzianego w niniejszym rozporządzeniu i zgłosić jego stosowanie w sprawozdaniu z kontroli sporządzanym w przypadku każdej kontroli na miejscu przeprowadzanej zdalnie.

(4)

Należy zatem wprowadzić odstępstwo od niektórych przepisów rozporządzenia wykonawczego (UE) 2017/39 w odniesieniu do lat szkolnych 2019/2020 i 2020/2021.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

—

uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2018 (1),

—

uwzględniając skonsolidowane roczne sprawozdanie finansowe Unii Europejskiej za rok budżetowy 2018 (COM(2019) 316 – C9-0052/2019) (2),

—

uwzględniając sprawozdanie roczne Rady dla organu udzielającego absolutorium w sprawie audytów wewnętrznych przeprowadzonych w 2018 r.,

—

uwzględniając sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego dotyczące wykonania budżetu za rok budżetowy 2018 wraz z odpowiedziami instytucji (3),

—

uwzględniając poświadczenie wiarygodności rachunków (4), jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw przedłożone przez Trybunał Obrachunkowy za rok budżetowy 2018 zgodnie z art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając swoją decyzję z 13 maja 2020 r. (5) odraczającą udzielenie absolutorium za rok budżetowy 2018, jak również załączoną do niej rezolucję,

—

uwzględniając art. 314 ust. 10 oraz art. 317, 318 i 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (6), w szczególności jego art. 55, 99, 164, 165 i 166,

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (7), w szczególności jego art. 59, 118, 260, 261 i 262,

—

uwzględniając art. 100 Regulaminu i załącznik V do Regulaminu,

—

uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A9-0189/2020),

—

uwzględniając swoją decyzję w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2018, sekcja II – Rada Europejska i Rada,

—

uwzględniając art. 100 Regulaminu i załącznik V do Regulaminu,

—

uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A9-0189/2020),

A.

mając na uwadze, że Rada Europejska i Rada jako instytucje unijne powinny ponosić demokratyczną odpowiedzialność przed obywatelami Unii za fundusze powierzone im w celu wykonywania obowiązków;

B.

mając na uwadze, że Parlament jest jedynym organem spośród instytucji unijnych wyłonionym w wyborach bezpośrednich, odpowiadającym za udzielenie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej;

C.

mając na uwadze, że otwarta i przejrzysta procedura udzielania absolutorium jest konieczna do ochrony interesów finansowych Unii, prowadzenia niezbędnej walki z nadużyciami finansowymi oraz zagwarantowania przejrzystości i demokratycznej odpowiedzialności przed obywatelami Unii, zgodnie z którą każda instytucja Unii odpowiada za wykonywany przez siebie budżet;

1.

podkreśla, że od dziesięciu kolejnych lat Rada odmawia poddania się procedurze udzielania absolutorium budżetowego, przez co zmusiła Parlament do odmowy udzielenia absolutorium; zauważa, że decyzja o tym, czy udzielić absolutorium za 2018 r. została przełożona w maju 2020 r., podobnie jak w latach poprzednich;

2.

podkreśla, że taki stan rzeczy jest nie do przyjęcia dla żadnej z instytucji: dla Rady, ponieważ od 2009 r. nie wydano żadnej pozytywnej decyzji w związku z wykonaniem jej budżetu, i dla Parlamentu, ponieważ świadczy o braku szacunku dla roli Parlamentu jako organu udzielającego absolutorium oraz gwaranta przejrzystości i demokratycznej rozliczalności budżetu Unii;

3.

stwierdza, że taka sytuacja podważa zaufanie publiczne do zarządzania finansami instytucji unijnych; uznaje przedłużanie obecnej sytuacji za szkodliwe dla rozliczalności Unii i jej instytucji;

4.

przypomina, że zgodnie z Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) i rozporządzeniem finansowym Parlament jest jedynym unijnym organem udzielającym absolutorium, który jednak w pełni uznaje rolę Rady jako instytucji wydającej zalecenia w kwestii procedury udzielania absolutorium; w związku z tym zwraca się do Rady o wydanie zaleceń w sprawie udzielenia absolutorium pozostałym instytucjom Unii;

5.

przypomina, że w myśl TFUE instytucje korzystają z autonomii administracyjnej, są indywidualnie odpowiedzialne za wykonanie swoich budżetów, a ich wydatki są określone w odrębnych częściach budżetu;

6.

przypomina, że Parlament udziela absolutorium wszystkim instytucjom i organom unijnym w oparciu o dokumentację techniczną, odpowiedzi na zapytania pisemne parlamentarzystów i przesłuchania; ubolewa nad powtarzającym się trudnościami z uzyskaniem odpowiedzi od Rady, które wynikają z braku współpracy z jej strony, co prowadzi do odmowy udzielenia absolutorium przez ponad 10 lat;

7.

przypomina, że skuteczna kontrola wykonywania budżetu unijnego wymaga lojalnej współpracy instytucji; przypomina, że życzeniem Parlamentu jest rozpoczęcie negocjacji z Radą z myślą o osiągnięciu wzajemnie zadowalającego porozumienia, by skutecznie przełamać obecny impas;

8.

podkreśla znaczenie pisma wysłanego przez Komisję Kontroli Budżetowej Parlamentu w dniu 25 maja 2020 r. do Sekretarza Generalnego Rady z informacją, że Konferencja Przewodniczących Parlamentu upoważniła Komisję Kontroli Budżetowej do ponownego rozpoczęcia negocjacji z Radą w sprawie procedury udzielania absolutorium;

9.

informuje, że w imieniu Parlamentu w skład zespołu negocjacyjnego wchodzi przewodnicząca Komisji Kontroli Budżetowej Parlamentu Monika Hohlmeier, sprawozdawca w sprawie absolutorium dla Rady za 2018 r. Tomáš Zdechovský oraz pierwsza wiceprzewodnicząca Komisji Kontroli Budżetowej Parlamentu Isabel García Muñoz;

10.

informuje, że do pisma, wspomnianego w pkt 8, dołączono zaktualizowaną wersję nieoficjalnego dokumentu w sprawie współpracy Parlamentu i Rady podczas corocznej procedury udzielania absolutorium, przedstawionego przez zespół negocjacyjny Parlamentu w dniu 20 lutego 2020 r.; zauważa, że dla Parlamentu ten nieoficjalny dokument jest punktem wyjścia do negocjacji;

11.

informuje, że w nieoficjalnym dokumencie uznaje się różne role obu instytucji w procedurze udzielania absolutorium, stwierdzając, że Parlament i Rada potrzebują podobnych danych, aby przedstawić zalecenie (Rada) lub podjąć decyzję (Parlament);

12.

wyjaśnia, że w piśmie, o którym mowa w pkt 8, zwrócono się do Rady o zaproponowanie dogodnego terminu rozpoczęcia negocjacji; informuje, że pozytywny rozwój tego procesu przerwała pandemia COVID-19;

13.

zwraca uwagę, że dopóki strony nie prowadzą negocjacji, poglądy Parlamentu pozostają bez zmian, a negocjacje między stronami są warunkiem wstępnym rozwiązania przedmiotowej kwestii;

14.

nalega, by budżet Rady Europejskiej i budżet Rady zostały rozdzielone, co poprawi przejrzystość, rozliczalność i skuteczność w odniesieniu do wydatków obu instytucji, zgodnie z zaleceniami Parlamentu zawartymi w wielu jego rezolucjach w sprawie absolutorium na przestrzeni ostatnich lat;

15.

podkreśla, że jedynie poprzez połączenie wysiłków na rzecz osiągnięcia porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie obowiązkowego rejestru przejrzystości dla lobbystów, w formacie nadającym się do odczytu maszynowego, można zwiększyć otwartość unijnego procesu decyzyjnego i odpowiedzialność instytucji Unii; ponownie wyraża głębokie ubolewanie, że Rada nie uczestniczy w rejestrze służącym przejrzystości; wzywa Radę, aby nadal uczestniczyła w dyskusjach nad ustanowieniem wspólnego rejestru wraz z Parlamentem, który zgodził się na wznowienie negocjacji w marcu 2020 r., oraz z Komisją w celu wprowadzenia faktycznego obowiązku rejestracji lobbystów, którzy chcą uczestniczyć w spotkaniach z decydentami Unii; ponownie wzywa wszystkie prezydencje państw członkowskich, by dawały dobry przykład, odmawiając spotkań z niezarejestrowanymi lobbystami;

16.

Z zadowoleniem przyjmuje pozytywną odpowiedź Rady na zalecenie Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w sprawie 1069/2019/MIG, dotyczące sponsorowania prezydencji Rady Unii Europejskiej; przyjmuje do wiadomości projekt wytycznych przesłany przez Sekretariat Generalny Rady delegacjom państw członkowskich w dniu 29 czerwca 2020 r.; przypomina, że każdy rzeczywisty lub domniemany konflikt interesów zagraża reputacji Rady i Unii jako całości; wzywa Radę do zastanowienia się nad niewiążącym charakterem wytycznych; wzywa Radę do niezwłocznego podjęcia działań następczych w tej sprawie;

17.

podkreśla jak ważne jest, aby obywatele mogli łatwiej śledzić proces legislacyjny Unii; przypomina Radzie, by dopasowała metody pracy do standardów demokracji parlamentarnej, zgodnie z wymogami traktatów; przypomina Radzie, by kontynuowała działania następcze w stosunku do zaleceń, o których mowa w decyzji Europejskiej Rzecznik Praw Obywatelskich z dochodzenia strategicznego OI/2/2017/TE w sprawie przejrzystości procesu legislacyjnego Rady; przypomina, że Parlament zachęcał Europejską Rzecznik Praw Obywatelskich do kontynuowania działań w związku z prowadzonym przez nią dochodzeniem;

18.

wzywa Radę do zwiększenia wysiłków na rzecz przejrzystości, m.in. poprzez publikowanie dokumentów legislacyjnych Rady, w tym protokołów posiedzeń grup roboczych oraz rozmów trójstronnych i innych ważnych dokumentów roboczych zgodnie z zaleceniami Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich; z zadowoleniem przyjmuje zmiany na stronie internetowej Rady, w szczególności te dotyczące przejrzystości i dostępu do dokumentów; z zadowoleniem przyjmuje jasne rozdziały dotyczące przejrzystości ustawodawczej, porządki obrad i kalendarz posiedzeń Rady, jak również protokoły i listy do głosowania; przyznaje, że Rada podejmuje działania na rzecz większej przejrzystości;

19.

ponownie wyraża głębokie zaniepokojenie w związku ze sponsoringiem korporacyjnym państw członkowskich, które sprawują prezydencję Unii, oraz podziela obawy wyrażane w tym kontekście przez obywateli Unii i posłów; wyraża głębokie zaniepokojenie możliwą szkodą dla reputacji i ryzykiem utraty zaufania, jakie z powodu tej praktyki może ponieść Unia, jej instytucje, a w szczególności Rada w oczach obywateli Unii; ponadto zdecydowanie zaleca Radzie włączenie prezydencji do budżetu oraz zwraca się do Rady, by przekazała te obawy państwom członkowskim, w szczególności obecnym trzem prezydencjom, a także wzywa aktualne trzy prezydencje do wzięcia tych zaleceń pod rozwagę i do przedstawienia Parlamentowi sprawozdania;

20.

wyraża głębokie zaniepokojenie domniemanym konfliktem interesów szeregu przedstawicieli państw członkowskich zaangażowanych w procesy podejmowania decyzji politycznych i budżetowych; zwraca się do Rady o zadbanie o to, by przedstawiciele państw członkowskich, którzy osobiście korzystają z unijnych dotacji, nie uczestniczyli w odnośnych dyskusjach politycznych lub budżetowych ani w głosowaniu.

—

uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2018 (1),

—

uwzględniając skonsolidowane roczne sprawozdanie finansowe Unii Europejskiej za rok 2018 (COM(2019) 316 – C9-0055/2019) (2),

—

uwzględniając sprawozdanie roczne Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego dla organu udzielającego absolutorium w sprawie audytów wewnętrznych przeprowadzonych w 2018 r.,

—

uwzględniając sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego dotyczące wykonania budżetu za rok budżetowy 2018 wraz z odpowiedziami instytucji (3),

—

uwzględniając poświadczenie wiarygodności (4) rachunków, jak również legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw przedłożone przez Trybunał Obrachunkowy za rok budżetowy 2018 zgodnie z art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając swoją decyzję z dnia 13 maja 2020 r. (5) odraczającą udzielenie absolutorium za rok budżetowy 2018 oraz załączoną do niej rezolucję,

—

uwzględniając art. 314 ust. 10 oraz art. 317, 318 i 319 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (6), w szczególności jego art. 55, 99, 164, 165 i 166,

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (7), w szczególności jego art. 59, 118, 260, 261 i 262,

—

uwzględniając art. 100 Regulaminu i załącznik V do Regulaminu,

—

uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A9-0188/2020),

1.

odmawia udzielenia sekretarzowi generalnemu Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego absolutorium z wykonania budżetu Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego za rok budżetowy 2018;

2.

przedstawia swoje uwagi w poniższej rezolucji;

3.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji wraz z rezolucją, która stanowi jej integralną część, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu, Radzie Europejskiej, Radzie, Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu oraz do zarządzenia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria L).

—

uwzględniając swoją decyzję w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2018, sekcja VI – Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny,

—

uwzględniając art. 100 Regulaminu i załącznik V do Regulaminu,

—

uwzględniając drugie sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A9-0188/2020),

A.

mając na uwadze, że w ramach procedury udzielania absolutorium organ udzielający absolutorium pragnie podkreślić szczególne znaczenie dalszego wzmacniania legitymacji demokratycznej organów Unii przez zwiększanie przejrzystości i rozliczalności oraz wdrażanie koncepcji budżetowania celowego i właściwego zarządzania zasobami ludzkimi;

B.

mając na uwadze, że na podstawie wyników dochodzenia przeprowadzonego przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) i wydanych w jego toku zaleceń Komisja Kontroli Budżetowej Parlamentu oczekuje, że zostanie poinformowana przez Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny („Komitet”) o środkach podjętych w celu wyeliminowania nieprawidłowości;

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

(1)

Na mocy decyzji 2010/452/WPZiB Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) jest upoważniony, zgodnie z art. 38 akapit trzeci Traktatu, do podejmowania stosownych decyzji do celów sprawowania kontroli politycznej i kierownictwa strategicznego w stosunku do Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Gruzji (EUMM Georgia), w tym decyzji w sprawie mianowania szefa misji.

(2)

W dniu 11 lutego 2020 r. KPiB przyjął decyzję (WPZiB) 2020/200 (2) w sprawie mianowania Marka SZCZYGŁA szefem Misji EUMM Georgia od dnia 15 marca 2020 r. do dnia 14 grudnia 2020 r.

(3)

W dniu 3 grudnia 2020 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2020/1990 (3), którą przedłużyła mandat misji EUMM Georgia od dnia 15 grudnia 2020 r. do dnia 14 grudnia 2022 r.

(4)

Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa zaproponował, aby przedłużyć mandat Marka SZCZYGŁA jako szefa misji EUMM Georgia od dnia 15 grudnia 2020 r. do dnia 14 grudnia 2021 r.,

(1)

Yves MERSCH został mianowany na stanowisko członka Zarządu Europejskiego Banku Centralnego na ośmioletnią kadencję, która rozpoczęła się dnia 15 grudnia 2012 r. Jego mandat wygasa w dniu 14 grudnia 2020 r.

(2)

Należy zatem mianować nowego członka Zarządu Europejskiego Banku Centralnego.

(3)

Rada Europejska pragnie mianować Franka ELDERSONA, który jej zdaniem spełnia wszystkie wymogi określone w art. 283 ust. 2 Traktatu,

(1)

Z informacji przekazanych Komisji wynika, że przedstawione w załączniku wnioski o odstępstwa złożone przez Niemcy, Irlandię, Grecję, Hiszpanię, Francję, Chorwację, Włochy, Cypr, Litwę, Luksemburg, Maltę, Niderlandy, Polskę, Rumunię, Słowenię i Finlandię są uzasadnione potrzebą znacznych dostosowań w krajowych systemach administracyjnych i statystycznych w celu zapewnienia zgodności z rozporządzeniem (UE) 2019/1700.

(2)

Przedmiotowe odstępstwa powinny zostać przyznane Niemcom, Irlandii, Grecji, Hiszpanii, Francji, Chorwacji, Włochom, Cyprowi, Litwie, Luksemburgowi, Malcie, Niderlandom, Polsce, Rumunii, Słowenii i Finlandii.

(3)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Europejskiego Systemu Statystycznego,

(1)

Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2020/1742 (3) została przyjęta w następstwie wystąpienia ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w gospodarstwach, w których utrzymuje się drób lub inne ptaki żyjące w niewoli, w Zjednoczonym Królestwie oraz ustanowienia obszarów zapowietrzonych i zagrożonych przez właściwy organ Zjednoczonego Królestwa zgodnie z dyrektywą Rady 2005/94/WE (4).

(2)

Decyzja wykonawcza (UE) 2020/1742 stanowi, że obszary zapowietrzone i zagrożone ustanowione przez Zjednoczone Królestwo zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE powinny obejmować co najmniej obszary wymienione jako obszary zapowietrzone i zagrożone w załączniku do tej decyzji wykonawczej.

(3)

Załącznik do decyzji wykonawczej (UE) 2020/1742 został niedawno zmieniony decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2020/1996 (5) w następstwie kolejnych ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 u drobiu i innych ptaków żyjących w niewoli w Zjednoczonym Królestwie, które należało odzwierciedlić w tym załączniku.

(4)

Od czasu przyjęcia decyzji wykonawczej (UE) 2020/1996 Zjednoczone Królestwo powiadomiło Komisję o wystąpieniu nowych ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 w gospodarstwach, w których utrzymuje się drób lub inne ptaki żyjące w niewoli, w hrabstwach North Yorkshire i Norfolk oraz wprowadziło niezbędne środki wymagane zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE, w tym ustanowiło obszary zapowietrzone i zagrożone wokół tych nowych ognisk.

(5)

Komisja we współpracy ze Zjednoczonym Królestwem zbadała te środki i stwierdziła, że granice nowych obszarów zapowietrzonych i zagrożonych wyznaczone przez właściwy organ Zjednoczonego Królestwa znajdują się w wystarczającej odległości od gospodarstw, w których potwierdzono wystąpienie nowych ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8.

(6)

W celu zapobieżenia niepotrzebnym zakłóceniom w handlu wewnątrz Unii, a także aby uniknąć wprowadzenia przez państwa trzecie nieuzasadnionych barier w handlu, konieczne jest niezwłoczne określenie na poziomie Unii, we współpracy ze Zjednoczonym Królestwem, nowych obszarów zapowietrzonych i zagrożonych ustanowionych przez Zjednoczone Królestwo zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE. Należy zatem zmienić wykaz obszarów zapowietrzonych i zagrożonych dla Zjednoczonego Królestwa w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2020/1742.

(7)

W związku z tym należy zmienić załącznik do decyzji wykonawczej (UE) 2020/1742, aby zaktualizować podział na obszary na poziomie Unii w celu uwzględnienia nowych obszarów zapowietrzonych i zagrożonych ustanowionych przez Zjednoczone Królestwo zgodnie z dyrektywą 2005/94/WE oraz czasu trwania ograniczeń mających na nich zastosowanie.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję wykonawczą (UE) 2020/1742.

(9)

Ze względu na pilny charakter sytuacji epidemiologicznej w Unii w odniesieniu do rozprzestrzeniania się wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5N8 ważne jest, aby zmiany wprowadzone niniejszą decyzją w załączniku do decyzji wykonawczej (UE) 2020/1742 stały się skuteczne tak szybko, jak jest to możliwe.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

Umowa o partnerstwie AKP–UE została podpisana w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r. i weszła w życie w dniu 1 kwietnia 2003 r. Zgodnie z decyzją nr 3/2019 Komitetu Ambasadorów AKP–UE (2) (zwaną dalej „decyzją w sprawie środków przejściowych”) Umowa o partnerstwie AKP–UE jest stosowana do dnia 31 grudnia 2020 r.

(2)

Zgodnie z art. 95 ust. 4 akapit pierwszy Umowy o partnerstwie AKP–UE we wrześniu 2018 r. rozpoczęto negocjacje w sprawie nowej umowy o partnerstwie AKP–UE (zwanej dalej „nową umową”). Ponieważ nowa umowa nie będzie gotowa do stosowania do dnia 31 grudnia 2020 r., czyli daty wygaśnięcia obecnych ram prawnych, między innymi ze względu na opóźnienia spowodowane pandemią COVID–19, konieczna jest zmiana decyzji w sprawie środków przejściowych w celu dalszego przedłużenia stosowania postanowień Umowy o partnerstwie AKP–UE do dnia 30 listopada 2021 r.

(3)

Art. 95 ust. 4 akapit drugi Umowy o partnerstwie AKP–UE stanowi, że Rada Ministrów AKP–UE przyjmuje wszelkie środki przejściowe, które mogą być niezbędne do momentu wejścia w życie nowej umowy.

(4)

Zgodnie z art. 15 ust. 4 Umowy o partnerstwie AKP–UE w dniu 23 maja 2019 r. Rada Ministrów AKP–UE przekazała Komitetowi Ambasadorów AKP–UE uprawnienia do przyjęcia środków przejściowych (3).

(5)

Komitet Ambasadorów AKP–UE powinien zatem przyjąć zgodnie z art. 95 ust. 4 Umowy o partnerstwie AKP–UE decyzję zmieniającą decyzję nr 3/2019 Komitetu Ambasadorów AKP–UE w celu przedłużenia stosowania postanowień Umowy o partnerstwie AKP–UE do dnia 30 listopada 2021 r. lub do dnia wejścia w życie nowej umowy lub rozpoczęcia tymczasowego stosowania nowej umowy między Unią a państwami AKP, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.

(6)

Postanowienia Umowy o partnerstwie AKP–UE będą nadal stosowane w celu utrzymania ciągłości w stosunkach między Unią i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a państwami AKP, z drugiej strony. W związku z tym zmienione środki przejściowe nie mają na celu wprowadzenia zmian do Umowy o partnerstwie AKP–UE, jak przewidziano w jej art. 95 ust. 3,