ZAŁĄCZNIK

Pozycja nr 5 w wykazie osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, o których mowa w art. 2 od nagłówkiem „A. Osoby fizyczne”, zamieszczonym w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2018/1542 otrzymuje brzmienie:

ZAŁĄCZNIK

PROJEKT NA RZECZ PROPAGOWANIA SKUTECZNYCH KONTROLI WYWOZU BRONI

1.   Cele

Celem niniejszej decyzji jest promowanie rozliczalności i odpowiedzialności w odniesieniu do legalnego handlu bronią zgodnie ze wspólnym stanowiskiem 2008/944/WPZiB, a tym samym przyczynianie się do pokoju, bezpieczeństwa i stabilności w krajach sąsiadujących z Unii. Niniejsza decyzja ma propagować skuteczniejsze kontrole transferu broni przez państwa trzecie oraz wspierać wysiłki, które państwa trzecie podejmują na poziomie krajowym i regionalnym w celu sprawienia, by międzynarodowy handel bronią konwencjonalną stał się bardziej odpowiedzialny i przejrzysty oraz ograniczenia ryzyka przenikania broni do nieuprawnionych użytkowników. Cele te należy osiągnąć poprzez propagowanie zasad i kryteriów ustanowionych we wspólnym stanowisku 2008/944/WPZiB oraz w Traktacie o handlu bronią. Wyniki powinny mieć na celu zwiększenie skuteczności krajowych systemów wywozu broni w państwach objętych działaniami: agencja wykonawcza będzie składać sprawozdania na temat zmian prawnych, instytucjonalnych i innych istotnych zmian oraz na temat dostosowania się tych państw do wspólnego stanowiska 2008/944/WPZiB i, w stosownych przypadkach, do Traktatu o handlu bronią. Dążąc do osiągnięcia tych wyników, należy starać się zapewnić komplementarność i synergię z obecnymi unijnymi projektami pomocowymi na rzecz wdrożenia Traktatu o handlu bronią, jak również w dziedzinie kontroli wywozu produktów podwójnego zastosowania. Zakres beneficjentów na mocy niniejszej decyzji nie powinien pokrywać się z beneficjentami objętymi decyzją (WPZiB) 2017/915.

Aby zrealizować powyższe cele, Unia powinna nadal propagować normy ustanowione we wspólnym stanowisku 2008/944/WPZiB, opierając się na osiągnięciach zrealizowanych za pomocą wykonywania wspólnego działania 2008/230/WPZiB i decyzji 2009/1012/WPZiB, 2012/711/WPZiB, (WPZiB) 2015/2309 i (WPZiB) 2018/101. W tym celu państwa trzecie będące beneficjentami powinny otrzymać pomoc w, odpowiednio, opracowywaniu, uaktualnianiu i wdrażaniu stosownych środków ustawodawczych, administracyjnych i instytucjonalnych, które wspierają skuteczny system kontroli transferu broni konwencjonalnej.

Wskazana jest także pomoc w szkoleniu urzędników wydających zezwolenia i urzędników egzekwujących przepisy, którzy są odpowiedzialni za przeprowadzanie i egzekwowanie kontroli transferu broni; należy także udzielić wsparcia na rzecz krajowych i regionalnych środków, które propagują przejrzystość i odpowiednią kontrolę wywozu broni konwencjonalnej. Należy ponadto propagować kontakty z sektorem prywatnym (w tym z przemysłem, instytutami badawczymi i środowiskiem akademickim), aby zapewnić zgodność z przepisami ustawowymi i wykonawczymi dotyczącymi kontroli transferu broni, ze szczególnym uwzględnieniem wewnętrznych programów na rzecz zgodności.

2.   Wybór agencji wykonawczej

Wykonanie niniejszej decyzji powierza się BAFA. W stosownych przypadkach BAFA będzie współpracować z agencjami kontroli wywozu działającymi w państwach członkowskich, właściwymi organizacjami regionalnymi i międzynarodowymi, ośrodkami analitycznymi, instytutami badawczymi oraz organizacjami pozarządowymi.

BAFA ma najwięcej doświadczenia w zapewnianiu pomocy związanej z kontrolą wywozu i w prowadzeniu działań informacyjnych. Zgromadziła takie doświadczenie we wszystkich właściwych obszarach kontroli wywozu o znaczeniu strategicznym, zajmując się produktami podwójnego zastosowania związanymi z sektorem CBRN i produktami wojskowymi. Dzięki tym programom i działaniom BAFA zdobyła szczegółową wiedzę na temat systemów kontroli wywozu obowiązujących w większości państw uwzględnionych w niniejszej decyzji.

W odniesieniu do pomocy w zakresie kontroli wywozu broni i działań informacyjnych, BAFA pomyślnie zakończyła wykonywanie decyzji 2009/1012/WPZiB, 2012/711/WPZiB, (WPZiB) 2015/2309 i (WPZiB) 2018/101. BAFA jest również odpowiedzialna za techniczną realizację programu wspierającego wdrożenie Traktatu o handlu bronią, który to program ustanowiono na mocy decyzji 2013/768/WPZiB i (WPZiB) 2017/915.

BAFA jest zatem wyjątkowo dobrze przygotowana do rozpoznawania mocnych i słabych punktów systemów kontroli wywozu obowiązujących w państwach, które staną się beneficjentami działań przewidzianych w niniejszej decyzji. Urząd ten może też w najbardziej skuteczny sposób doprowadzić do synergii między różnymi programami pomocowymi w zakresie kontroli wywozu broni i programami informacyjnymi, jednocześnie pomagając unikać powielania działań. Ma to szczególne znaczenie w przypadku państw-beneficjentów, które otrzymały wsparcie w ramach poprzednich unijnych programów współpracy na rzecz wzmocnienia lokalnych zdolności w zakresie stosowania i aktualizacji krajowego systemu kontroli handlu bronią zgodnie z międzynarodowymi standardami i najnowszymi wydarzeniami.

3.   Koordynacja z innymi projektami pomocowymi Unii w dziedzinie kontroli wywozu

Opierając się na doświadczeniach płynących z działań informacyjnych, które Unia prowadziła do tej pory w dziedzinie kontroli wywozu, obejmujących zarówno produkty podwójnego zastosowania, jak i broń konwencjonalną, należy dążyć do osiągnięcia synergii i komplementarności. W tym celu działania, o których mowa w pkt 5, powinny być prowadzone wyłącznie w państwach, które nie są jeszcze objęte projektem pomocowym na rzecz działań informacyjnych w ramach Traktatu o handlu bronią. W stosownych przypadkach można dążyć do synergii w powiązaniu z innymi działaniami finansowanymi z budżetu WPZiB lub innymi działaniami dotyczącymi kontroli wywozu produktów podwójnego zastosowania finansowanymi z instrumentów finansowych Unii innych niż budżet WPZiB. Działania powinny być prowadzone w pełnej zgodzie z ograniczeniami prawnymi i finansowymi dotyczącymi korzystania z odpowiednich instrumentów finansowych Unii.

W tym celu będzie miała miejsce regularna wymiana informacji między agencjami wykonawczymi prowadzącymi działania informacyjne Unii w dziedzinie kontroli wywozu, a także z Europejską Służbą Działań Zewnętrznych. Ten mechanizm koordynacji powinien zostać sformalizowany; należy również, w stosownych przypadkach, zachęcać do udziału ekspertów z innych państw członkowskich.

4.   Koordynacja z projektami pomocowymi innych darczyńców w dziedzinie kontroli wywozu

W stosownych przypadkach należy dążyć do osiągnięcia synergii i komplementarności z projektami pomocowymi innych darczyńców obejmującymi działania informacyjne dotyczące kontroli wywozu. Zgodnie z pkt 3 koordynacja z innymi darczyńcami powinna być prowadzona przede wszystkim w odniesieniu do działań, o których mowa w pkt 5.2.1–5.2.3 i 5.2.6.

5.   Opis działań prowadzonych w ramach projektu

5.1.   Cele projektu

Głównym celem jest udzielenie pomocy technicznej państwom-beneficjentom, które wykazały wolę poprawy swoich norm i usprawnienia praktyk dotyczących kontroli wywozu broni. Aby osiągnąć ten cel, w podejmowanych działaniach trzeba będzie uwzględnić status państw-beneficjentów, w szczególności:

—	ich ewentualne członkostwo lub wniosek o członkostwo w międzynarodowych systemach kontroli wywozu dotyczących transferu broni konwencjonalnej oraz produktów i technologii podwójnego zastosowania,

—	ich kandydaturę do członkostwa w Unii, z uwzględnieniem tego, czy dane państwo-beneficjent jest oficjalnym bądź potencjalnym kandydatem,

—	ich zdolności jako producenta, importera lub ośrodka handlowego dotyczące handlu konwencjonalnym sprzętem wojskowym i technologiami wojskowymi,

—	poziom dojrzałości istniejącego krajowego systemu kontroli wywozu, ze szczególnym uwzględnieniem postępów poczynionych w wyniku wsparcia otrzymanego w ramach poprzednich programów współpracy w zakresie kontroli wywozu broni finansowanych przez Unię, oraz

—	ich stanowisko w odniesieniu do Traktatu o handlu bronią.

Jeżeli państwa-beneficjenci objęte pomocą są tylko sygnatariuszami Traktatu o handlu bronią, działania powinny się skupić – o ile jest to możliwe – na skuteczniejszym określeniu rodzaju przeszkód stojących na drodze do ratyfikacji Traktatu o handlu bronią, w szczególności jeśli są to przeszkody natury prawnej lub regulacyjnej i mają związek z brakami lub potrzebami w zakresie zdolności wdrożeniowych. Jeżeli państwa objęte pomocą nie podjęły żadnych kroków w związku z Traktatem o handlu bronią (nie podpisały go, nie ratyfikowały ani do niego nie przystąpiły), działania powinny skupić się na propagowaniu przystąpienia do Traktatu o handlu bronią, o ile to możliwe – przy wsparciu innych państw-beneficjentów, które już go ratyfikowały.

5.2.   Opis projektu

5.2.1.   Warsztaty regionalne

W ramach projektu odbędzie się maksymalnie osiem dwudniowych warsztatów regionalnych, które obejmą szkolenia teoretyczne i praktyczne, jak również będą stanowić okazję do dialogu służącego scaleniu podejść regionalnych w odpowiednich dziedzinach kontroli wywozu broni konwencjonalnej.

W warsztatach (maksymalnie 35-osobowych) uczestniczyć będą m.in. urzędnicy rządowi z odnośnych państw-beneficjentów. W stosownych przypadkach można również zapraszać m.in. przedstawicieli parlamentów narodowych, przemysłu i społeczeństwa obywatelskiego.

Szkolenie będą prowadzić eksperci (w tym byli urzędnicy) z krajowych administracji państw członkowskich, przedstawiciele państw, które dostosowały się do wspólnego stanowiska 2008/944/WPZiB, oraz przedstawiciele sektora prywatnego i społeczeństwa obywatelskiego.

Warsztaty mogą odbywać się w państwie będącym beneficjentem lub w innym miejscu, które zostanie określone przez Wysokiego Przedstawiciela po konsultacjach z Grupą Roboczą ds. Wywozu Broni Konwencjonalnej (COARM).

Warsztaty regionalne zostaną zorganizowane, jak następuje:

a)	maksymalnie dwa warsztaty dla państw z Europy Południowo-Wschodniej;

b)	maksymalnie dwa warsztaty dla państw z Europy Wschodniej i Kaukazu uczestniczących w europejskiej polityce sąsiedztwa;

c)	maksymalnie dwa warsztaty dla państw z Afryki Północnej położonych nad Morzem Śródziemnym uczestniczących w europejskiej polityce sąsiedztwa; oraz

d)	maksymalnie dwa warsztaty dla państw z Azji Środkowej.

Aby wspierać współpracę międzyregionalną, do udziału w co najmniej jednym z warsztatów dla każdego regionu zostaną zaproszone kraje partnerskie z innych regionów.

Ten podział regionalny zakładający zorganizowanie dwóch warsztatów w danym regionie może zostać niezrealizowany w przypadku wystąpienia niesprzyjających okoliczności (na przykład w przypadku niespodziewanie małej liczby uczestników, braku poważnej oferty zorganizowania warsztatów ze strony któregokolwiek z państw-beneficjentów z danego regionu lub powielania działań z innymi działaniami innych podmiotów organizujących działania informacyjne). Jeżeli nie dojdzie do zorganizowania jednego lub większej liczby tych warsztatów, można zwiększyć liczbę warsztatów dla któregoś lub którychś z pozostałych wyżej wspomnianych regionów, z zachowaniem ogólnej górnej granicy dwunastu warsztatów.

5.2.2.   Wizyty studyjne

W ramach projektu odbędzie się maksymalnie siedem dwu- lub trzydniowych wizyt studyjnych z udziałem urzędników rządowych; celem tych wizyt będą odpowiednie organy państw członkowskich UE lub innych państw-beneficjentów.

Wizyty studyjne powinny objąć od dwóch do czterech państw-beneficjentów. Państwa-beneficjenci wizyt studyjnych nie muszą być położone w tym samym regionie.

5.2.3.   Pomoc indywidualna i zdalna udzielana państwom-beneficjentom

W ramach projektu odbędą się warsztaty dla indywidualnych państw-beneficjentów, na ich wniosek, których łączny czas trwania nie może przekroczyć 10 dni.; W warsztatach tych wezmą udział urzędnicy państwowi z państw-beneficjentów, w tym urzędnicy administracji rządowej, urzędnicy wydający zezwolenia i urzędnicy egzekwujący przepisy; najlepiej byłoby, gdyby warsztaty te zostały zorganizowane w odpowiednich państwach-beneficjentach. W zależności od konkretnych potrzeb i dostępności ekspertów z państw-beneficjentów i z państw członkowskich ogólna dostępna liczba 10 dni zostanie podzielona na poszczególne szkolenia trwające co najmniej dwa dni.

Warsztaty w ramach pomocy indywidualnej będą organizowane przede wszystkim na wniosek państw-beneficjentów. Ich celem jest zajęcie się konkretną kwestią związaną z kontrolą wywozu broni, którą zasygnalizowało państwo-beneficjent na przykład przy okazji warsztatów regionalnych lub w ramach regularnych kontaktów z unijnymi ekspertami i z BAFA. Podczas warsztatów można będzie omówić kwestie oraz propozycje państw-beneficjentów dotyczące kontroli wywozu broni, m.in. ukierunkowanych krajowych środków budowania zdolności, kontaktów z przemysłem lub środowiskiem akademickim oraz krajowych strategii szkoleniowych w dziedzinie kontroli wywozu broni.

Ponadto maksymalnie 20 dni zostanie przeznaczonych na wsparcie indywidualne udzielane w ramach pomocy zdalnej (np. przeglądy prawne; konsultacje dotyczące konkretnych przypadków, w tym wsparcie dla oceny technicznej danego produktu; itp.).

Szkolenia będą prowadzić eksperci (w tym byli urzędnicy) z krajowych administracji państw członkowskich, przedstawiciele państw, które dostosowały się do wspólnego stanowiska 2008/944/WPZiB, oraz przedstawiciele sektora prywatnego.

5.2.4.   Budowanie zdolności instytucjonalnych i imprezy informacyjne na poziomie zaawansowanym

Projekt przybierze formę maksymalnie trzech warsztatów, każdy trwających nie dłużej niż cztery dni; warsztaty te będą miały na celu zapewnienie wsparcia państwom-beneficjentom dysponującym zaawansowanymi systemami kontroli wywozu broni w celu rozbudowywania własnych zdolności krajowych. Podjęte środki obejmą zastosowanie podejścia polegającego na szkoleniu instruktorów, z położeniem nacisku m.in. na dydaktykę, transfer wiedzy i pamięć instytucjonalną w państwie-beneficjencie. Budowanie krajowych zdolności instytucjonalnych powinno obejmować takie kwestie jak zgodność wewnętrzna, zarządzanie ryzykiem oraz powiązania między ograniczeniem zagrożeń hybrydowych a kontrolą wywozu broni.

5.2.5.   Konferencja dla krajów partnerskich dysponujących zaawansowanymi systemami kontroli wywozu broni

Projekt przybierze formę jednej konferencji w Brukseli, trwającej nie dłużej niż dwa dni. Konferencja będzie stanowić forum dla dyskusji na poziomie zaawansowanym między unijnymi ekspertami a przedstawicielami wysokiego szczebla (w obszarach polityki, wydawania zezwoleń i egzekwowania przepisów) państw-beneficjentów dysponujących zaawansowanymi systemami kontroli wywozu broni.

Konferencja ta umożliwi uczestniczącym państwom-beneficjentom:

a)	uzyskanie informacji na temat najnowszych wydarzeń związanych z handlem bronią (np. obecnych kanałów dostaw, wpływu nowych technologii i kwestii związanych z polityką bezpieczeństwa, takich jak zagrożenia hybrydowe); oraz

b)	omówienie, w jaki sposób ostatnie zmiany i usprawnienia w zakresie kontroli handlu bronią mogą zostać wdrożone w ramach ich własnego krajowego systemu kontroli wywozu broni, jak również wymianę poglądów na ten temat.

5.2.6.   Spotkania oceniające

Aby ocenić wpływ działań prowadzonych na mocy niniejszej decyzji i dokonać jego przeglądu, w Brukseli zostaną zorganizowane dwa spotkania poświęcone ocenie (śródokresowej i końcowej), najlepiej równolegle ze zwykłym posiedzeniem Grupy COARM.

Spotkanie poświęcone ocenie śródokresowej będzie mieć charakter warsztatów z udziałem państw członkowskich. Warsztat te mogą trwać maksymalnie jeden dzień.

Spotkanie poświęcone ocenie końcowej odbędzie się w Brukseli z udziałem państw-beneficjentów i państw członkowskich. Na spotkanie poświęcone ocenie końcowej zostanie zaproszonych maksymalnie dwóch przedstawicieli (stosownych urzędników rządowych) każdego z państw-beneficjentów.

6.   Beneficjenci

6.1.   Państwa-beneficjenci na mocy niniejszej decyzji

Zakres beneficjentów na mocy niniejszej decyzji nie powinien pokrywać się z beneficjentami objętymi decyzją (WPZiB) 2017/915. Beneficjentami na mocy niniejszej decyzji są:

a)	kraje kandydujące lub potencjalne kraje kandydujące z Europy Południowo-Wschodniej (Albania, Bośnia i Hercegowina, Republika Macedonii Północnej, Czarnogóra, Serbia i Kosowo (*));

b)	państwa z Europy Wschodniej i Kaukazu objęte europejską polityką sąsiedztwa (Armenia, Azerbejdżan, Białoruś, Gruzja, Republika Mołdawii i Ukraina);

c)	państwa z Afryki Północnej położone nad Morzem Śródziemnym i objęte europejską polityką sąsiedztwa (Algieria, Egipt, Maroko, Tunezja, Jordania i Liban); oraz

d)	państwa Azji Środkowej (Kazachstan, Tadżykistan, Uzbekistan, Kirgistan i Turkmenistan).

6.2.   Zmiana w wykazie państw-beneficjentów

COARM może, po konsultacjach z mechanizmem koordynacji, o którym mowa w pkt 3, podjąć decyzję o dodaniu państw do wykazu beneficjentów, o ile nie są one beneficjentami na mocy decyzji (WPZiB) 2017/915. W wyjątkowych przypadkach, gdy zostanie to uznane za istotne, mechanizm koordynacji może również uzgodnić zaangażowanie się we współpracę z beneficjentami objętymi decyzją (WPZiB) 2017/915. Informacje o zmianach powinny być przekazywane w sposób formalny między BAFA a UE za pośrednictwem przewodniczącego COARM.

7.   Wskaźniki rezultatu i realizacji projektów

Obok oceny końcowej, o której mowa w pkt 5.2.6, w ocenie wyników projektu uwzględnia się następujące kwestie:

7.1.   Indywidualna ocena państw-beneficjentów

Po zakończeniu przewidzianych działań BAFA przedstawi Komisji i Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych sprawozdanie z postępu prac w odniesieniu do każdego z państw-beneficjentów, o których mowa w pkt 6.1. Sprawozdanie będzie zawierać podsumowanie działań, które przeprowadzono w państwie-beneficjencie w czasie obowiązywania przedmiotowej decyzji, oraz ocenę i opis zdolności państwa-beneficjenta w zakresie kontroli transferu broni na podstawie informacji dostępnych BAFA. Podstawą oceny będzie stosowanie przez państwo-beneficjenta instrumentów kontroli określonych we wspólnym stanowisku 2008/944/WPZiB, o ile nie mają one zastosowania wyłącznie do państw członkowskich.

7.2.   Ocena skutków i wskaźniki realizacji

Skutki działań przewidzianych w niniejszej decyzji w odniesieniu do państw-beneficjentów należy ocenić po przeprowadzeniu działań. Ocenę skutków przeprowadzi Wysoki Przedstawiciel, we współpracy z COARM oraz – w stosownych przypadkach – z delegaturami Unii w państwach-beneficjentach i z innymi właściwymi zainteresowanymi podmiotami.

Do tego celu użyte zostaną następujące wskaźniki realizacji:

—	czy obowiązują odpowiednie krajowe uregulowania dotyczące kontroli transferu broni oraz czy lub w jakim zakresie są one zgodne z przepisami wspólnego stanowiska 2008/944/WPZiB (w tym stosowanie kryteriów oceny, wdrażanie wspólnego wykazu uzbrojenia UE i sprawozdawczość),

—	informacje na temat egzekwowania przepisów, jeśli informacje takie są dostępne,

—	czy państwa-beneficjenci są w stanie przedstawiać sprawozdania na temat wywozu lub przywozu broni (np. rejestr ONZ, doroczne sprawozdania przewidziane w Traktacie o handlu bronią, porozumienie z Wassenaar, OBWE i sprawozdania dla parlamentów narodowych), oraz

—	czy dane państwo-beneficjent dostosowało się lub zamierza oficjalnie dostosować się do wspólnego stanowiska 2008/944/WPZiB.

W sprawozdaniach dotyczących oceny indywidualnej, o których mowa w pkt 7.1, należy odpowiednio uwzględniać powyższe wskaźniki realizacji.

8.   Propagowanie korzystania z portalu internetowego EU P2P (1)

Portal internetowy EU P2P przewidziany w decyzji 2012/711/WPZiB utworzono jako zasób własny Unii. Działa on jako wspólna platforma dla wszystkich programów informacyjnych Unii (dotyczących podwójnego zastosowania i broni). Podczas realizacji działań wymienionych w pkt 5.2.1–5.2.6 należy upowszechniać wiedzę na temat tego portalu i propagować korzystanie z niego. Uczestników działań informacyjnych należy informować o tym, że portal zawiera część prywatną, która oferuje stały dostęp do zasobów, dokumentów i kontaktów. Korzystanie z portalu należy również propagować wśród innych urzędników, którzy nie mogą uczestniczyć bezpośrednio w działaniach pomocowych i informacyjnych. Ponadto działania te powinny być propagowane za pomocą biuletynu (newslettera) EU P2P.

9.   Wyeksponowanie działań Unii

BAFA podejmie wszelkie stosowne środki w celu wyeksponowania faktu, że działanie jest finansowane przez Unię. Środki takie będą wdrażane zgodnie z opublikowanym przez Komisję Europejską podręcznikiem „Informowanie o działaniach zewnętrznych Unii i ich eksponowanie”. BAFA zapewni zatem wyeksponowanie wkładu Unii poprzez odpowiednie logo i działania promocyjne, podkreślając rolę odgrywaną przez Unię i popularyzując informacje na temat przyczyn przyjęcia niniejszej decyzji oraz wspierania niniejszej decyzji przez Unię, a także rezultatów tego wsparcia. Na materiałach przygotowywanych w ramach projektu w widocznym miejscu umieszczana będzie flaga Unii zgodnie z odpowiednimi unijnymi wytycznymi, a także logo „Program EU P2P w zakresie kontroli wywozu” („EU P2P export control programme”). W spotkaniach organizowanych w państwach trzecich powinny brać udział delegatury Unii, aby zwiększyć polityczne działania następcze i wyeksponowanie wkładu.

Z uwagi na fakt, że planowane działania znacznie różnią się zakresem i charakterem, zastosowany zostanie zestaw narzędzi promocyjnych obejmujących: tradycyjne media, strony internetowe, media społecznościowe, materiały informacyjne i promocyjne (w tym, w stosownych przypadkach, infografiki, ulotki, biuletyny, komunikaty prasowe i inne materiały). Realizowane w ramach projektu publikacje i spotkania o charakterze publicznym będą odpowiednio oznaczane logiem.

10.   Okres obowiązywania

Szacunkowy całkowity czas trwania projektu wynosi 24 miesiące.

11.   Sprawozdawczość

Podmiot wdrażający będzie regularnie przygotowywał kwartalne sprawozdania wyszczególniające w zwięzłej formie postępy w realizacji projektu, a także sprawozdania z misji po zakończeniu każdego działania. Sprawozdania te będą przedkładane Wysokiemu Przedstawicielowi nie później niż w terminie sześciu tygodni po zakończeniu odnośnych działań.

12.   Szacunkowy całkowity koszt projektu i wkład finansowy Unii

Całkowity szacunkowy koszt projektu wynosi 1 538 292,73 EUR wraz ze współfinansowaniem zapewnionym przez rząd Republiki Federalnej Niemiec. Całkowity szacunkowy koszt projektu finansowanego przez Unię wynosi 1 377 542,73 EUR.

---

(*)  Użycie tej nazwy nie wpływa na stanowiska w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ 1244/1999 oraz z opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Deklaracji niepodległości Kosowa.

(1)  https://ec.europa.eu/jrc/en/research-topic/chemical-biological-radiological-and-nuclear-hazards/eu-p2p-outreach-programmes-export-control oraz https://circabc.europa.eu/

ZAŁĄCZNIK

Wsparcie Unii ma na celu wspomaganie UNVIM poprzez finansowanie jego personelu w następujący sposób:

—	personel oddelegowany do Al-Hudajdy: jeden urzędnik ds. koordynacji, jeden doradca ds. bezpieczeństwa w terenie, dwie osoby zajmujące się monitorowaniem, dwóch oficerów łącznikowych, jeden asystent ds. protokołu i operacji, jeden lokalny asystent ds. bezpieczeństwa i jeden asystent administracyjny,

—	jedna osoba zajmująca się monitorowaniem oddelegowana do As-Salifu, a druga – do Ras Issy,

—	jedna osoba do obsługi skanera.

Ponadto finansowany jest również personel wsparcia administracyjnego niezbędny do realizacji działania Unii wspierającego UNVIM (jeden urzędnik ds. finansów, jeden urzędnik ds. zamówień publicznych i jeden urzędnik ds. zasobów ludzkich).

UNOPS zatrudnia personel, o którym mowa w niniejszym załączniku, zgodnie z zasadami i procedurami zatrudniania obowiązującymi w UNOPS. O tworzeniu nowych stanowisk UNOPS informuje z wyprzedzeniem ESDZ.

ZAŁĄCZNIK

Pozycja nr 5 w wykazie osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, o których mowa w art. 2 i 3 pod nagłówkiem „A. Osoby fizyczne”, zamieszczonym w załączniku do decyzji (WPZiB) 2018/1544 otrzymuje brzmienie: