(1)

Zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 wniosek Chorwacji o rejestrację nazwy „Brački varenik” został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2).

(2)

Ponieważ do Komisji nie wpłynęło żadne oświadczenie o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, nazwa „Brački varenik” powinna zostać zarejestrowana,

(1)

Rozporządzenie (UE) 2017/625 ustanawia przepisy dotyczące między innymi przeprowadzania przez właściwe organy państw członkowskich kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych. Uprawnia ono również Komisję do przyjęcia, w drodze aktu wykonawczego, odpowiednich środków tymczasowych niezbędnych do ograniczania ryzyka dla zdrowia ludzi, zwierząt i roślin oraz dobrostanu zwierząt, jeżeli posiada ona dowody na wystąpienie poważnego zakłócenia w systemie kontroli państwa członkowskiego.

(2)

Aby uwzględnić szczególne okoliczności wynikające z trwającego kryzysu związanego z chorobą koronawirusową (COVID-19), rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2020/466 (2) zezwala państwom członkowskim na stosowanie środków tymczasowych w odniesieniu do kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych.

(3)

Państwa członkowskie poinformowały Komisję, że z uwagi na kryzys związany z COVID-19 niektóre poważne zakłócenia funkcjonowania ich systemów kontroli, trudności w wykonywaniu kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych w odniesieniu do świadectw urzędowych i poświadczeń urzędowych dotyczących przemieszczeń zwierząt i towarów do Unii i wewnątrz Unii oraz trudności w organizowaniu fizycznych spotkań z podmiotami i ich pracownikami w kontekście kontroli urzędowych będą utrzymywać się po dniu 1 października 2020 r. Aby zaradzić tym poważnym zakłóceniom, które prawdopodobnie będą się utrzymywać w nadchodzących miesiącach, i ułatwić planowanie i przeprowadzanie kontroli urzędowych oraz innych czynności urzędowych podczas kryzysu związanego z COVID-19, okres stosowania rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/466 należy przedłużyć do dnia 1 lutego 2021 r.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2020/466.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

(1)

W dniu 7 sierpnia 2020 r. Belgia zwróciła się do Unii o pomoc finansową w celu uzupełnienia krajowych działań w celu uwzględnienia wpływu pandemii COVID-19 oraz odpowiedzenia na konsekwencje społeczno-gospodarcze tej pandemii dla pracowników i osób samozatrudnionych.

(2)

Oczekuje się, że pandemia COVID-19 oraz nadzwyczajne środki wdrożone przez Belgię, aby zapobiec jej rozprzestrzenianiu się oraz złagodzić jej skutki społeczno-gospodarcze i zdrowotne, będą miały ogromny wpływ na finanse publiczne. Zgodnie z prognozą Komisji z wiosny 2020 r. oczekuje się, że na koniec 2020 r. deficyt oraz dług sektora instytucji rządowych i samorządowych w Belgii wyniosą odpowiednio 8,9 % i 113,8 % produktu krajowego brutto (PKB). Jak wynika ze śródokresowej prognozy Komisji z lata 2020 r., przewiduje się, że PKB Belgii zmniejszy się o 8,8 % w 2020 r.

(3)

Pandemia COVID-19 wyłączyła znaczną część ludności Belgii z aktywności zawodowej. Jak zostało to przedstawione w motywach 4–8, sytuacja ta doprowadziła do nagłego i znacznego wzrostu wydatków publicznych Belgii w związku z systemem zasiłków dla tymczasowo bezrobotnych („chômage temporaire/tijdelijke werkloosheid”), dochodem zastępczym dla osób samozatrudnionych w związku z COVID-19 („uprawnieniami pomostowymi w związku z COVID-19”), urlopem rodzicielskim w związku z COVID-19 oraz szeregiem regionalnych i wspólnotowych systemów wsparcia dochodu, a także na rzecz wsparcia środków z zakresu zdrowia publicznego.

(4)

Dekretem królewskim „Arrêté royal du 30 mars 2020/Koninklijk besluit van 30 maart 2020” (2), o którym mowa we wniosku Belgii z dnia 7 sierpnia 2020 r., dostosowano z uwzględnieniem COVID-19 system zasiłków dla tymczasowo bezrobotnych („chômage temporaire/tijdelijke werkloosheid”), w ramach którego zapewnia się rekompensatę dla pracowników, których dotyczy skrócenie czasu pracy lub zawieszenie wykonywania pracy z powodu zmniejszonego obciążenia pracą lub wprowadzonych przez rząd ograniczeń kontaktów personalnych. Ten system zasiłków dla tymczasowo bezrobotnych istniał przed pandemią COVID-19, ale dostosowano wymogi dotyczące dostępu do tego systemu z uwzględnieniem COVID-19, a procedurę składania wniosków dodatkowo ułatwiono. Ponadto zasiłek dla tymczasowo bezrobotnych zwiększono z 65 % do 70 % średniego dziennego wynagrodzenia (górny pułap wynosi 2 754,76 EUR brutto miesięcznie). Wprowadzono również dodatek dzienny w wysokości 5,36 EUR.

(5)

Ustawą „Loi du 23 mars 2020/Wet van 23 maart 2020” (3), o której mowa we wniosku Belgii z dnia 7 sierpnia 2020 r., rozszerzono istniejący dochód zastępczy dla osób samozatrudnionych, tj. „uprawnienia pomostowe” („droit passerelle/overbruggingsrecht”), przez wprowadzenie „uprawnień pomostowych w związku z COVID-19”. Jest to świadczenie udzielane w przypadku, gdy wprowadzone przez rząd ograniczenia kontaktów personalnych doprowadziły do całkowitego lub częściowego przerwania działalności na własny rachunek lub do dobrowolnego przerwania działalności trwającego co najmniej siedem kolejnych dni kalendarzowych w miesiącu. Począwszy od czerwca 2020 r., świadczenie ukierunkowane jest na osoby samozatrudnione, które ponownie podjęły działalność, lecz nadal doświadczają spadku obrotów w porównaniu z 2019 r. Osoby samozatrudnione, które nie mogą jeszcze wznowić działalności, mogą nadal korzystać z tego świadczenia, lecz muszą udowodnić, że wynika to z ograniczeń związanych z COVID-19.

(6)

Dekretem królewskim „Arrêté royal n° 23 du 13 mai 2020/Koninklijk besluit nr. 23 van 13 mei 2020” (4), o którym mowa we wniosku Belgii z dnia 7 sierpnia 2020 r., wprowadzono urlop rodzicielski w związku z COVID-19, będący specjalnym urlopem rodzicielskim niewpływającym na prawo do zwykłego urlopu rodzicielskiego, który umożliwia rodzicom zapewnienie dodatkowej opieki nad dziećmi w okresie od maja do września 2020 r. i za który przysługuje wyższe świadczenie niż w przypadku zwykłego urlopu rodzicielskiego.

Urlop rodzicielski w związku z COVID-19 można uznać za środek podobny do mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2020/672, ponieważ w jego ramach zapewnia się wsparcie dochodu dla pracowników oraz pomaga się w utrzymaniu zatrudnienia, zapobiegając sytuacji, w której rodzice, którzy muszą opiekować się swoimi dziećmi, kiedy szkoły są zamknięte, musieliby rozwiązać stosunek pracy.

(7)

Na podstawie następujących aktów prawnych, o których mowa we wniosku Belgii z dnia 7 sierpnia 2020 r.: „Arrêté du Gouvernement de la Région de Bruxelles-Capitale de pouvoirs spéciaux n° 2020/019 du 23 avril 2020/Bijzondere machtenbesluit van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering nr. 2020/019 van 23 april 2020” (5); „Arrêté du Gouvernement de la Région de Bruxelles-Capitale de pouvoirs spéciaux n° 2020/030 du 28 mai 2020/Bijzondere machtenbesluit nr. 2020/030 van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering van 28 mei 2020” (6);

„Notification de la réunion du conseil des ministres du gouvernement de la région de Bruxelles-Capitale du jeudi 14 mai 2020/Betekening van de vergadering van de Ministerraad van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering van donderdag 14 mei 2020” (7); „Besluit van de Vlaamse Regering van 20 maart 2020” (8); „Besluit van de Vlaamse Regering van 10 april 2020” (9); „Besluit van de Vlaamse Regering van 12 juni 2020” (10);

„Arrêté du Gouvernement de la Communauté française de pouvoirs spéciaux n° 4 du 23 avril 2020” (11); „Arrêté du Gouvernement de la Communauté française du 7 avril 2020” (12); „Arrêté ministériel du 8 avril 2020 portant exécution de l’arrêté du Gouvernement wallon du 20 mars 2020” (13); „Arrêté du Gouvernement wallon du 19 juin 2020” (14); „Parlament der Deutschsprachigen Gemeinschaft, Corona-Krisendekret I vom 6. April 2020” oraz „Parlament der Deutschsprachigen Gemeinschaft, Corona-Krisendekret III vom 20. Juli 2020, władze belgijskie wprowadziły szereg systemów na poziomie regionów i wspólnot, które zapewniają wsparcie dochodu osobom samozatrudnionym, przedsiębiorstwom jednoosobowym i innym rodzajom pracowników, którzy nie kwalifikują się do innych rodzajów wsparcia dochodu. W szczególności dodatki z tytułu rekompensaty dla przedsiębiorstw i przedsiębiorców w Regionie Stołecznym Brukseli, dodatki z tytułu niedogodności, rekompensaty i wsparcia w Regionie Flamandzkim i Wspólnocie Flamandzkiej oraz dodatek z tytułu rekompensaty za zamknięcie przedsiębiorstwa w Regionie Walońskim zapewniają powszechne wsparcie jednorazowe dla przedsiębiorstw i osób samozatrudnionych, które musiały zaprzestać działalności z powodu COVID-19 lub doświadczyły znacznego spadku obrotów.

W przypadku gdy środki są ukierunkowane na szersze grono beneficjentów, wniosek dotyczy tylko tej części wydatków, która jest związana ze wsparciem dla osób samozatrudnionych oraz przedsiębiorstw jednoosobowych. Inne środki (dodatek z tytułu rekompensaty dla pracowników wykonujących pracę przerywaną w Regionie Stołecznym Brukseli, subwencja na żłobki i subwencja dla organizatorów działalności kulturalnej we Wspólnocie Francuskiej, działania szkoleniowe w Regionie Walońskim oraz subwencja dla organizatorów działalności kulturalnej, osób samozatrudnionych i organizatorów działalności turystycznej we Wspólnocie Niemieckojęzycznej) są ukierunkowane na osoby samozatrudnione i pracowników, którzy nie mają dostępu do systemu zasiłków dla tymczasowo bezrobotnych w określonych sektorach (sektory kultury i opieki, działania szkoleniowe). Ponieważ subwencja dla organizatorów działalności kulturalnej i osób samozatrudnionych we Wspólnocie Niemieckojęzycznej stanowi pożyczki, które można przekształcić w dotacje, aby spełnić wymóg uznania za wydatki publiczne, na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672 należy wesprzeć wyłącznie wydatki związane z pożyczkami przekształconymi w dotacje.

(8)

Ponadto dekretem „Parlament der Deutschsprachigen Gemeinschaft, Corona-Krisendekret I vom 6. April 2020”, o którym mowa we wniosku Belgii z dnia 7 sierpnia 2020 r., wprowadzono środki ochrony zdrowia we Wspólnocie Niemieckojęzycznej, które obejmują szkolenia z zakresu higieny, zapewnianie materiałów ochrony osobistej zakładom pielęgnacyjno-opiekuńczym, szpitalom i podmiotom świadczącym usługi medyczne oraz kampanie informacyjne.

(9)

Belgia spełnia warunki dotyczące zwrócenia się z wnioskiem o pomoc finansową, które określono w art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/672. Belgia przedstawiła Komisji odpowiednie dowody potwierdzające, że faktyczne i planowane wydatki publiczne wzrosły o 7 803 380 000 EUR od dnia 1 lutego 2020 r. w związku ze środkami krajowymi przyjętymi w celu złagodzenia skutków społeczno-gospodarczych pandemii COVID-19. Stanowi to nagły i znaczny wzrost, ponieważ dotyczy on zarówno wprowadzenia nowych środków, jak i rozszerzenia zakresu już istniejących środków, które obejmują znaczną część przedsiębiorstw i ludności aktywnej zawodowo w Belgii.

(10)

Komisja skonsultowała się z Belgią oraz zweryfikowała nagły i znaczny wzrost faktycznych i planowanych wydatków publicznych związanych bezpośrednio z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy oraz podobnymi środkami, a także z korzystaniem ze środków ochrony zdrowia związanych z pandemią COVID-19, o których mowa we wniosku z dnia 7 sierpnia 2020 r., zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2020/672.

(11)

Należy zatem udzielić pomocy finansowej, aby pomóc Belgii w złagodzeniu skutków społeczno-gospodarcze poważnych zakłóceń gospodarczych spowodowanych przez pandemię COVID-19. Komisja powinna podejmować decyzje dotyczące terminów zapadalności, wysokości i uruchamiania transz i podtransz w ścisłej współpracy z organami krajowymi.

(12)

Niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla wyniku jakichkolwiek procedur dotyczących zakłóceń funkcjonowania rynku wewnętrznego, które mogą zostać podjęte, w szczególności na podstawie art. 107 i 108 Traktatu. Niniejsza decyzja nie uchyla obowiązku powiadomienia Komisji przez państwo członkowskie, na podstawie art. 108 Traktatu, o przypadkach potencjalnej pomocy państwa.

(13)

Belgia powinna regularnie przedstawiać Komisji informacje dotyczące realizacji planowanych wydatków publicznych, aby umożliwić Komisji ocenę stopnia realizacji tych wydatków przez Belgię.

(14)

Decyzję o udzieleniu pomocy finansowej podjęto, uwzględniając istniejące i przewidywane potrzeby Belgii, a także już przedłożone lub planowane wnioski pozostałych państw członkowskich o pomoc finansową na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672, z uwzględnieniem zasad równego traktowania, solidarności, proporcjonalności i przejrzystości,

(1)

W dniu 7 sierpnia 2020 r. Bułgaria zwróciła się do Unii o pomoc finansową w celu uzupełnienia krajowych działań w celu uwzględnienia wpływu pandemii COVID-19 i odpowiedzenia na konsekwencje społeczno-gospodarcze tej pandemii dla pracowników i osób samozatrudnionych.

(2)

Oczekuje się, że pandemia COVID-19 oraz nadzwyczajne środki wdrożone przez Bułgarię, aby zapobiec jej rozprzestrzenianiu się oraz złagodzić jej skutki społeczno-gospodarcze i zdrowotne, będą miały ogromny wpływ na finanse publiczne. Zgodnie z prognozą Komisji z wiosny 2020 r. oczekuje się, że na koniec 2020 r. deficyt oraz dług sektora instytucji rządowych i samorządowych w Bułgarii wyniosą odpowiednio 2,8 % i 25,5 % produktu krajowego brutto (PKB). Jak wynika ze śródokresowej prognozy Komisji z lata 2020 r., przewiduje się, że PKB Bułgarii zmniejszy się o 7,1 % w 2020 r.

(3)

Pandemia COVID-19 wyłączyła znaczną część ludności Bułgarii z aktywności zawodowej. Jak zostało to przedstawione w motywach 4 i 5, sytuacja ta doprowadziła do nagłego i znacznego wzrostu wydatków publicznych w Bułgarii w związku z dwoma środkami dofinansowania wynagrodzeń.

(4)

W szczególności, „dekretem Rady Ministrów nr 55 z dnia 30 marca 2020 r.” (2), o którym mowa we wniosku Bułgarii z dnia 7 sierpnia 2020 r., wprowadzono środek zapewniający dofinansowanie wynagrodzeń dla przedsiębiorstw, które, ze względu na pandemię COVID-19, dobrowolnie lub na mocy prawa ograniczyły swoją działalność lub jej zaprzestały. Wymaga się utrzymania zatrudnienia pracowników w okresie korzystania ze środka oraz przez taki sam okres po zakończeniu korzystania ze środka. Miesięczne dofinansowanie wynagrodzeń dla kwalifikujących się przedsiębiorstw wynosi 60 % miesięcznego wynagrodzenia brutto (w tym składek na ubezpieczenie społeczne opłacanych przez pracodawców) pracowników będących beneficjentami.

(5)

Ponadto „dekretem Rady Ministrów nr 151 z dnia 3 lipca 2020 r.” (3), o którym mowa we wniosku Bułgarii z dnia 7 sierpnia 2020 r., wprowadzono środek zapewniający dofinansowanie wynagrodzeń dla przedsiębiorstw, które, ze względu na pandemię COVID-19, odnotowały spadek dochodów o co najmniej 20 %. Wymaga się utrzymania zatrudnienia pracowników w okresie korzystania ze środka oraz przez taki sam okres po zakończeniu korzystania ze środka. Miesięczne dofinansowanie wynagrodzeń dla kwalifikujących się przedsiębiorstw wynosi 60 % miesięcznego wynagrodzenia brutto (w tym składek na ubezpieczenie społeczne opłacanych przez pracodawców) pracowników będących beneficjentami.

(6)

Bułgaria spełnia warunki dotyczące zwrócenia się z wnioskiem o pomoc finansową, które określono w art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/672. Bułgaria przedstawiła Komisji odpowiednie dowody potwierdzające, że faktyczne i planowane wydatki publiczne wzrosły o 511 000 000 EUR od dnia 1 lutego 2020 r. w związku ze środkami krajowymi przyjętymi w celu złagodzenia skutków społeczno-gospodarczych pandemii COVID-19. Stanowi to nagły i znaczny wzrost, ponieważ nowe środki obejmują lub mają objąć znaczną część przedsiębiorstw i ludności aktywnej zawodowo w Bułgarii.

(7)

Komisja skonsultowała się z Bułgarią oraz zweryfikowała nagły i znaczny wzrost faktycznych i planowanych wydatków publicznych związanych bezpośrednio z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy oraz podobnymi środkami, o których mowa we wniosku z dnia 7 sierpnia 2020 r., zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2020/672.

(8)

Należy zatem udzielić pomocy finansowej, aby pomóc Bułgarii w złagodzeniu skutków społeczno-gospodarczych poważnych zakłóceń gospodarczych spowodowanych przez pandemię COVID-19. Komisja powinna podejmować decyzje dotyczące terminów zapadalności, wysokości i uruchamiania transz i podtransz w ścisłej współpracy z organami krajowymi.

(9)

Niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla wyniku jakichkolwiek procedur dotyczących zakłóceń funkcjonowania rynku wewnętrznego, które mogą zostać podjęte, w szczególności na podstawie art. 107 i 108 Traktatu. Niniejsza decyzja nie uchyla obowiązku powiadomienia Komisji przez państwo członkowskie, na podstawie art. 108 Traktatu, o przypadkach potencjalnej pomocy państwa.

(10)

Bułgaria powinna regularnie przedstawiać Komisji informacje dotyczące realizacji planowanych wydatków publicznych, aby umożliwić Komisji ocenę stopnia realizacji tych wydatków przez Bułgarię.

(11)

Decyzję o udzieleniu pomocy finansowej podjęto, uwzględniając istniejące i przewidywane potrzeby Bułgarii, a także już przedłożone lub planowane wnioski pozostałych państw członkowskich o pomoc finansową na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672, z uwzględnieniem zasad równego traktowania, solidarności, proporcjonalności i przejrzystości,

(1)

W dniu 6 sierpnia 2020 r. Cypr zwrócił się do Unii o pomoc finansową w celu uzupełnienia krajowych działań w celu uwzględnienia wpływu pandemii COVID-19 oraz odpowiedzenia na konsekwencje społeczno-gospodarcze tej pandemii dla pracowników i osób samozatrudnionych.

(2)

Oczekuje się, że pandemia COVID-19 oraz nadzwyczajne środki wdrożone przez Cypr, aby zapobiec jej rozprzestrzenianiu się oraz złagodzić jej skutki społeczno-gospodarcze i zdrowotne, będą miały ogromny wpływ na finanse publiczne. Zgodnie z prognozą Komisji z wiosny 2020 r. oczekuje się, że na koniec 2020 r. deficyt oraz dług sektora instytucji rządowych i samorządowych na Cyprze wyniosą odpowiednio 7 % i 115,7 % produktu krajowego brutto (PKB). Jak wynika ze śródokresowej prognozy Komisji z lata 2020 r., przewiduje się, że PKB Cypru zmniejszy się o 7,7 % w 2020 r.

(3)

Pandemia COVID-19 wyłączyła znaczną część ludności Cypru z aktywności zawodowej. Jak zostało to przedstawione w motywach 4–12, sytuacja ta doprowadziła do nagłego i znacznego wzrostu wydatków publicznych Cypru w związku ze specjalnym programem urlopów rodzicielskich, programami wspierania przedsiębiorstw w przypadku częściowego i całkowitego zawieszenia działalności, specjalnym programem dla osób samozatrudnionych, specjalnym programem dla hoteli i turystycznych obiektów noclegowych, specjalnym programem wspierania przedsiębiorstw związanych z branżą turystyczną lub przedsiębiorstw, na które wpływa turystyka lub które są związane z przedsiębiorstwami podlegającymi obowiązkowi całkowitego zawieszenia działalności, specjalnym programem wspierania przedsiębiorstw prowadzących określoną działalność oraz programem dofinansowania dla bardzo małych i małych przedsiębiorstw oraz osób samozatrudnionych, a także ze wsparciem środków z zakresu zdrowia publicznego dotyczących systemu świadczeń z tytułu choroby.

(4)

„Ustawa 27(I)/2020”, o której mowa we wniosku Cypru z dnia 6 sierpnia 2020 r., stanowiła podstawę wprowadzenia szeregu aktów wykonawczych, w których przewidziano środki mające na celu złagodzenie skutków pandemii COVID-19. Na mocy ustawy 27(I)/2020 władze wprowadziły specjalny program urlopów, w ramach którego zapewnia się rekompensatę wynagrodzeń dla rodziców pracujących w sektorze prywatnym, którzy mają dzieci w wieku do 15. roku życia lub niepełnosprawne dzieci w dowolnym wieku. Ten specjalny program można uznać za środek podobny do mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2020/672, ponieważ w jego ramach zapewnia się wsparcie dochodu dla pracowników oraz pomaga się w utrzymaniu zatrudnienia, zapobiegając sytuacji, w której rodzice, którzy muszą opiekować się swoimi dziećmi, kiedy szkoły są zamknięte, musieliby rozwiązać stosunek pracy.

(5)

Ponadto władze wprowadziły program wspierania przedsiębiorstw, które musiały całkowicie zawiesić działalność, w ramach którego zapewnia się rekompensatę wynagrodzeń dla 90 % pracowników przedsiębiorstw zmuszonych do zawieszenia działalności, przy czym warunkiem udziału w programie jest utrzymanie zatrudnienia. Rekompensata obejmuje 60 % wynagrodzenia pracownika lub 60 % jednostek ubezpieczenia społecznego pracownika uzyskanych w 2018 r. (2019 r. za okres od lipca 2020 r. do sierpnia 2020 r.), w zależności od tego, która kwota jest wyższa. Rekompensata może wynieść maksymalnie 1 214 EUR miesięcznie, a minimalnie – 360 EUR.

(6)

W ramach programu wspierania przedsiębiorstw w przypadku częściowego zawieszenia działalności zapewnia się rekompensatę wynagrodzeń dla pracowników przedsiębiorstw odnotowujących w związku z pandemią spadek obrotów o co najmniej 25 %, przy czym warunkiem udziału w programie jest utrzymanie zatrudnienia. Rekompensata obejmuje 60 % wynagrodzenia pracownika lub 60 % jednostek ubezpieczenia społecznego pracownika uzyskanych w 2018 r., w zależności od tego, która kwota jest wyższa. Rekompensata może wynieść maksymalnie 1 214 EUR miesięcznie, a minimalnie – 360 EUR.

(7)

W ramach „specjalnego programu dla osób samozatrudnionych” zapewnia się rekompensatę dla osób samozatrudnionych, które zgodnie z dekretem Ministra Zdrowia lub decyzją Rady Ministrów nie mogą wykonywać żadnej działalności.

(8)

W ramach „specjalnego programu dla hoteli i turystycznych obiektów noclegowych” zapewnia się rekompensatę wynagrodzeń, aby wspierać pracowników w branży hotelarskiej i w innych przedsiębiorstwach oferujących noclegi dla turystów, których pracodawcy całkowicie zawiesili swoją działalność lub odnotowali spadek obrotów o ponad 40 %. Warunkiem udziału w programie jest utrzymanie zatrudnienia.

(9)

W ramach „specjalnego programu wspierania przedsiębiorstw związanych z branżą turystyczną lub przedsiębiorstw, na które wpływa turystyka lub które są związane z przedsiębiorstwami podlegającymi obowiązkowi całkowitego zawieszenia działalności” zapewnia się rekompensatę wynagrodzeń dla pracowników branży hotelarskiej oraz innych przedsiębiorstw oferujących noclegi dla turystów, które to przedsiębiorstwa w pełni zawiesiły działalność lub odnotowały spadek obrotów o ponad 55 %, przy czym warunkiem udziału w programie jest utrzymanie zatrudnienia.

(10)

W ramach „specjalnego programu wspierania przedsiębiorstw prowadzących określoną działalność” zapewnia się rekompensatę za wynagrodzeń dla pracowników przedsiębiorstw, które odnotowują spadek obrotów o co najmniej 55 %, przy czym warunkiem udziału w programie jest utrzymanie zatrudnienia.

(11)

Ponadto na mocy aktu pt. „Budżet uzupełniający – tymczasowe ramy dotyczące środków pomocy państwa na wsparcie gospodarki za pomocą dotacji w związku z trwającą pandemią COVID-19”, o którym mowa we wniosku Cypru z dnia 6 sierpnia 2020 r., wprowadzono subsydia dla bardzo małych i małych przedsiębiorstw oraz osób samozatrudnionych, które zatrudniają do 50 pracowników. Wniosek dotyczy jedynie tej części wydatków, która jest związana ze wsparciem dla osób samozatrudnionych oraz przedsiębiorstw jednoosobowych. W ramach tych subsydiów zapewnia się dotację ryczałtową, by wspierać małe przedsiębiorstwa i osoby samozatrudnione w zakresie kosztów operacyjnych. Program dofinansowania można uznać za środek podobny do mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2020/672, ponieważ jego celem jest ochrona osób samozatrudnionych lub podobnych kategorii pracowników przed spadkiem lub utratą dochodów.

(12)

Ponadto w ramach „programu świadczeń z tytułu choroby” zapewnia się rekompensatę wynagrodzenia dla pracowników sektora prywatnego i osób samozatrudnionych, pod warunkiem że są one zaklasyfikowane jako osoby narażone zgodnie z wykazem publikowanym przez Ministerstwo Zdrowia, zostały objęte kwarantanną przez władze albo są zakażone COVID-19.

(13)

Cypr spełnia warunki dotyczące zwrócenia się z wnioskiem o pomoc finansową, które określono w art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/672. Cypr przedstawił Komisji odpowiednie dowody potwierdzające, że faktyczne i planowane wydatki publiczne wzrosły o 479 070 000 EUR od dnia 1 lutego 2020 r. ze względu na wyższą kwotę związaną bezpośrednio ze specjalnym programem urlopów rodzicielskich, programami wspierania przedsiębiorstw w przypadku częściowego i całkowitego zawieszenia działalności, specjalnym programem dla osób samozatrudnionych, specjalnym programem dla hoteli i turystycznych obiektów noclegowych, specjalnym programem wspierania przedsiębiorstw związanych z branżą turystyczną lub przedsiębiorstw, na które wpływa turystyka lub które są związane z przedsiębiorstwami podlegającymi obowiązkowi całkowitego zawieszenia działalności, specjalnym programem wspierania przedsiębiorstw prowadzących określoną działalność oraz programem dofinansowania dla bardzo małych i małych przedsiębiorstw oraz osób samozatrudnionych. Stanowi to nagły i znaczny wzrost, ponieważ te nowe środki obejmują znaczną część przedsiębiorstw i ludności aktywnej zawodowo na Cyprze.

(14)

Komisja skonsultowała się z Cyprem oraz zweryfikowała nagły i znaczny wzrost faktycznych i planowanych wydatków publicznych związanych bezpośrednio z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy oraz podobnymi środkami, a także z korzystaniem ze środków ochrony zdrowia związanych z pandemią COVID-19, o których mowa we wniosku z dnia 6 sierpnia 2020 r., zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2020/672.

(15)

Należy zatem udzielić pomocy finansowej, aby pomóc Cyprowi w złagodzeniu skutków społeczno-gospodarcze poważnych zakłóceń gospodarczych spowodowanych przez pandemię COVID-19. Komisja powinna podejmować decyzje dotyczące terminów zapadalności, wysokości i uruchamiania transz i podtransz w ścisłej współpracy z organami krajowymi.

(16)

Niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla wyniku jakichkolwiek procedur dotyczących zakłóceń funkcjonowania rynku wewnętrznego, które mogą zostać podjęte, w szczególności na podstawie art. 107 i 108 Traktatu. Niniejsza decyzja nie uchyla obowiązku powiadomienia Komisji przez państwo członkowskie, na podstawie art. 108 Traktatu, o przypadkach potencjalnej pomocy państwa.

(17)

Cypr powinien regularnie przedstawiać Komisji informacje dotyczące realizacji planowanych wydatków publicznych, aby umożliwić Komisji ocenę stopnia realizacji tych wydatków przez Cypr.

(18)

Decyzję o udzieleniu pomocy finansowej podjęto, uwzględniając istniejące i przewidywane potrzeby Cypru, a także już przedłożone lub planowane wnioski pozostałych państw członkowskich o pomoc finansową na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672, z uwzględnieniem zasad równego traktowania, solidarności, proporcjonalności i przejrzystości,

(1)

W dniu 7 sierpnia 2020 r. Republika Czeska zwróciła się do Unii o pomoc finansową w celu uzupełnienia krajowych działań w celu uwzględnienia wpływu pandemii COVID-19 oraz odpowiedzenia na konsekwencje społeczno-gospodarcze tej pandemii dla pracowników i osób samozatrudnionych.

(2)

Oczekuje się, że pandemia COVID-19 oraz nadzwyczajne środki wdrożone przez Republikę Czeską, aby zapobiec jej rozprzestrzenianiu się oraz złagodzić jej skutki społeczno-gospodarcze i zdrowotne, będą miały ogromny wpływ na finanse publiczne. Zgodnie z prognozą Komisji z wiosny 2020 r. oczekuje się, że na koniec 2020 r. deficyt oraz dług sektora instytucji rządowych i samorządowych w Republice Czeskiej wyniosą odpowiednio 6,7 % i 38,7 % produktu krajowego brutto (PKB). Jak wynika ze śródokresowej prognozy Komisji z lata 2020 r., przewiduje się, że PKB Republiki Czeskiej zmniejszy się o 7,8 % w 2020 r.

(3)

Pandemia COVID-19 wyłączyła znaczną część ludności Republiki Czeskiej z aktywności zawodowej. Jak zostało to przedstawione w motywach 4–8, sytuacja ta doprowadziła do nagłego i znacznego wzrostu wydatków publicznych Republiki Czeskiej w związku z mechanizmem zmniejszonego wymiaru czasu pracy zwanym programem „Antivirus” (oraz jego podprogramami – wariantem A i wariantem B) i podobnymi środkami ukierunkowanymi na pozapłacowe koszty pracy (wariant C programu „Antivirus”) lub wsparcie dla osób samozatrudnionych.

(4)

W szczególności, na mocy „rezolucji Rządu nr 353 z dnia 31 marca 2020 r.”, z późniejszymi zmianami, której podstawą prawną jest art. 120 „ustawy nr 435/2004 Zz. o zatrudnieniu”, z późniejszymi zmianami, o której mowa we wniosku Republiki Czeskiej z dnia 7 sierpnia 2020 r., wprowadzono warianty A i B programu „Antivirus”. Środki te mają częściowo zrekompensować koszty wynagrodzeń ponoszone przez prywatnych pracodawców zmuszonych do zawieszenia lub znacznego ograniczenia swojej działalności gospodarczej w bezpośredniej konsekwencji środków wdrożonych przez władze (wariant A) lub pośrednio ze względu na niekorzystne skutki gospodarcze pandemii (wariant B), na przykład niezdolności pracowników do pracy z powodu ograniczeń w przemieszczaniu się. W ramach wariantu A wkład państwa pokrywa 80 % wypłacanego wynagrodzenia wyrównawczego, ale nie może przekraczać 39 000 CZK na pracownika miesięcznie. W ramach wariantu B wkład państwa pokrywa 60 % wypłacanego wynagrodzenia wyrównawczego, ale nie może przekraczać 29 000 CZK na pracownika miesięcznie. Pracownicy będący beneficjentami tego programu nie mogą zostać zwolnieni w okresie udziału pracodawcy w programie. Środki obowiązują od dnia 12 marca do dnia 31 października 2020 r. (2)

(5)

Ponadto władze wprowadziły wariant C programu „Antivirus” na mocy „ustawy nr 300/2020 Zz.” i „ustawy nr 187/2006 Zz.” (3), o których mowa we wniosku Republiki Czeskiej z dnia 7 sierpnia 2020 r. Ogranicza on pozapłacowe koszty pracy (na przykład składki na ubezpieczenie społeczne płacone przez pracodawcę) małych przedsiębiorstw (do 50 pracowników), które utrzymują zatrudnienie i których koszty wynagrodzeń pozostają na poziomie co najmniej 90 % stanu odpowiednio z końca marca 2020 r i marca 2020 r. Wniosek dotyczy jedynie 90 % całkowitych wydatków z tytułu tego środka w celu zapewnienia, aby pomoc odpowiadała wydatkom, które pozwoliły utrzymać zatrudnienie. Podstawę obliczeń ograniczono do wysokości 150 % średniego wynagrodzenia brutto w Republice Czeskiej. Wsparcie może zostać udzielone w odniesieniu do części lub całości okresu od czerwca do sierpnia 2020 r.

(6)

W ramach programu „Pětadvacítka” wprowadzonego „ustawą nr 159/2020 Zz.” (4), o którym mowa we wniosku Republiki Czeskiej z dnia 7 sierpnia 2020 r., osobom samozatrudnionym zmuszonym do zawieszenia lub znacznego ograniczenia swojej działalności gospodarczej ponad zwykłe ryzyko zmienności związane z działalnością ze względu na związane z COVID-19 zagrożenie dla zdrowia publicznego lub środki kryzysowe wdrożone przez organy publiczne, przysługuje świadczenie wyrównawcze w wysokości 500 CZK na dzień kalendarzowy okresu wyrównawczego na osobę. Program ten jest podzielony na dwa okresy przyznawania świadczenia: od dnia 12 marca do dnia 30 kwietnia 2020 r. oraz od dnia 1 maja do dnia 8 czerwca 2020 r. Świadczenie wyrównawcze oznacza utratę dochodów przez sektor instytucji rządowych i samorządowych, co do celów wykonania rozporządzenia (UE) 2020/672 można uznać za równoważne z wydatkami publicznymi.

(7)

Na mocy „ustawy nr 136/2020 Zz. (w odniesieniu do ubezpieczeń społecznych)” i „ustawy nr 134/2020 Zz. (w odniesieniu do ubezpieczeń zdrowotnych)”, o których mowa we wniosku Republiki Czeskiej z dnia 7 sierpnia 2020 r., władze wprowadziły częściowe zwolnienie ze składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne należnych od osób samozatrudnionych, które kontynuują działalność w okresie otrzymywania wsparcia. Państwo przejmuje płatność odpowiedniej składki należnej za każdy miesiąc od marca do sierpnia 2020 r. Kwota zwolnienia jest ograniczona do poziomu ustanowionego na mocy prawa.

(8)

Ponadto na mocy „rezolucji Rządu nr 262 z dnia 19 marca 2020 r., nr 311 z dnia 26 marca, nr 354 z dnia 31 marca, nr 514 z dnia 4 maja i nr 552 z dnia 18 maja”, art. 14 „ustawy nr 218/2000 Zz. o regułach budżetowych”, z późniejszymi zmianami (w odniesieniu do osób samozatrudnionych w sektorze podstawowej produkcji rolnej i leśnej), art. 3 lit. h) „ustawy nr 47/2002 Zz. o wsparciu na rzecz MŚP”, z późniejszymi zmianami (w odniesieniu do wszystkich innych osób samozatrudnionych), o których mowa we wniosku Republiki Czeskiej z dnia 7 sierpnia 2020 r., władze wprowadziły „dodatek pielęgnacyjny” dla osób samozatrudnionych. Środek ten rekompensuje utratę dochodów poniesioną przez osoby samozatrudnione wskutek konieczności opieki nad dziećmi lub osobami wymagającymi opieki ze względu na zamknięcie placówek opieki nad dziećmi i opieki społecznej. Dzienna kwota wsparcia wynosi 424 CZK za marzec 2020 r. i 500 CZK za okres od kwietnia do czerwca 2020 r. Takie wsparcie może zostać udzielone w odniesieniu do całości lub części okresu od dnia 12 marca do dnia 30 czerwca 2020 r.

(9)

Republika Czeska spełnia warunki dotyczące zwrócenia się z wnioskiem o pomoc finansową, które określono w art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/672. Republika Czeska przedstawiła Komisji odpowiednie dowody potwierdzające, że faktyczne i planowane wydatki publiczne wzrosły o 2 940 446 745 EUR od dnia 1 lutego 2020 r. w związku ze środkami krajowymi przyjętymi w celu złagodzenia skutków społeczno-gospodarczych pandemii COVID-19. Stanowi to nagły i znaczny wzrost, ponieważ nowe środki obejmują znaczną część przedsiębiorstw i ludności aktywnej zawodowo w Republice Czeskiej. Republika Czeska zamierza sfinansować 940 446 745 EUR zwiększonej kwoty wydatków ze środków unijnych oraz ze środków własnych.

(10)

Komisja skonsultowała się z Republiką Czeską oraz zweryfikowała nagły i znaczny wzrost faktycznych i planowanych wydatków publicznych związanych bezpośrednio z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy oraz podobnymi środkami, o których mowa we wniosku z dnia 7 sierpnia 2020 r., zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2020/672.

(11)

Należy zatem udzielić pomocy finansowej, aby pomóc Republice Czeskiej w złagodzeniu skutków społeczno-gospodarczych poważnych zakłóceń gospodarczych spowodowanych przez pandemię COVID-19. Komisja powinna podejmować decyzje dotyczące terminów zapadalności, wielkości i uruchamiania transz i podtransz w ścisłej współpracy z organami krajowymi.

(12)

Niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla wyniku jakichkolwiek procedur dotyczących zakłóceń funkcjonowania rynku wewnętrznego, które mogą zostać podjęte, w szczególności na podstawie art. 107 i 108 Traktatu. Niniejsza decyzja nie uchyla obowiązku powiadomienia Komisji przez państwo członkowskie, na podstawie art. 108 Traktatu, o przypadkach potencjalnej pomocy państwa.

(13)

Republika Czeska powinna regularnie przedstawiać Komisji informacje dotyczące realizacji planowanych wydatków publicznych, aby umożliwić Komisji ocenę stopnia realizacji tych wydatków przez Republikę Czeską.

(14)

Decyzję o udzieleniu pomocy finansowej podjęto, uwzględniając istniejące i przewidywane potrzeby Republiki Czeskiej, a także już przedłożone lub planowane wnioski pozostałych państw członkowskich o pomoc finansową na mocy rozporządzenia (UE) 2020/672, z uwzględnieniem zasad równego traktowania, solidarności, proporcjonalności i przejrzystości,

(1)

W dniu 6 sierpnia 2020 r. Grecja zwróciła się do Unii o pomoc finansową w celu uzupełnienia krajowych działań w celu uwzględnienia wpływu pandemii COVID-19 oraz odpowiedzenia na konsekwencje społeczno-gospodarcze tej pandemii dla pracowników i osób samozatrudnionych.

(2)

Oczekuje się, że pandemia COVID-19 oraz nadzwyczajne środki wdrożone przez Grecję, aby zapobiec jej rozprzestrzenianiu się oraz złagodzić jej skutki społeczno-gospodarcze i zdrowotne, będą miały ogromny wpływ na finanse publiczne. Zgodnie z prognozą Komisji z wiosny 2020 r. oczekuje się, że na koniec 2020 r. deficyt oraz dług sektora instytucji rządowych i samorządowych w Grecji wyniosą odpowiednio 6,4 % i 196,4 % produktu krajowego brutto (PKB). Jak wynika ze śródokresowej prognozy Komisji z lata 2020 r., przewiduje się, że PKB Grecji zmniejszy się o 9 % w 2020 r.

(3)

Pandemia COVID-19 wyłączyła znaczną część ludności Grecji z aktywności zawodowej. Jak zostało to przedstawione w motywach 4–8, sytuacja ta doprowadziła do nagłego i znacznego wzrostu wydatków publicznych w Grecji w związku ze specjalnym świadczeniem dla pracowników z sektora prywatnego, których umowy o pracę zostały zawieszone ze względu na kryzys, kosztami ich ubezpieczenia społecznego w okresie zawieszenia, specjalnym świadczeniem dla wysoko wykwalifikowanych specjalistów będących osobami samozatrudnionymi, mechanizmem zmniejszonego wymiaru czasu pracy oraz składkami pracodawcy na ubezpieczenie społeczne pracowników w przedsiębiorstwach sezonowych w sektorze usług.

(4)

W szczególności „aktem o charakterze ustawodawczym z dnia 14 marca 2020 r. (2), o którym mowa we wniosku Grecji z dnia 6 sierpnia 2020 r., wprowadzono specjalne świadczenie dla pracowników z sektora prywatnego, których umowy o pracę zostały zawieszone. Środek ten ma na celu ochronę zatrudnienia w przedsiębiorstwach, które zaprzestają działalności na mocy decyzji administracyjnej lub należą do sektorów gospodarki silnie dotkniętych przez pandemię COVID-19, i dotyczy wypłacania specjalnego miesięcznego świadczenia w wysokości 534 EUR na rzecz pracowników, których umowy o pracę zostały zawieszone od połowy marca 2020 r. Warunkiem wstępnym skorzystania z tego programu jest utrzymanie przez pracodawcę tej samej liczby pracowników (co oznacza dokładnie tych samych pracowników) przez okres równy okresowi zawieszenia umów o pracę.

(5)

Władze wprowadziły dodatkowo finansowanie przez państwo ubezpieczenia społecznego pracowników korzystających ze specjalnego świadczenia, o którym mowa w motywie 4. Warunkiem wstępnym skorzystania z tego programu jest utrzymanie przez pracodawcę tej samej liczby pracowników (co oznacza dokładnie tych samych pracowników) przez okres równy okresowi zawieszenia umowy o pracę.

(6)

„Aktem o charakterze ustawodawczym z dnia 20 marca 2020 r.” (3), o którym mowa we wniosku Grecji z dnia 6 sierpnia 2020 r., wprowadzono specjalne świadczenie dla wysoko wykwalifikowanych specjalistów będących osobami samozatrudnionymi (ekonomistów, księgowych, inżynierów, prawników, lekarzy, nauczycieli i naukowców). Środek ten dotyczy jednorazowego specjalnego świadczenia w wysokości 600 EUR wypłaconego w kwietniu albo w czerwcu 2020 r. na rzecz takich wysoko wykwalifikowanych specjalistów.

(7)

Mechanizm zmniejszonego wymiaru czasu pracy mający zastosowanie od dnia 15 czerwca 2020 r. do dnia 15 października 2020 r. we wszystkich przedsiębiorstwach, z wyjątkiem przemysłu lotniczego, w przypadku którego możliwe jest przedłużenie tego mechanizmu do końca 2020 r., wprowadzono na podstawie „ustawy 4690/2020” (4), o której mowa we wniosku Grecji z dnia 6 sierpnia 2020 r. Kwalifikują się do niego przedsiębiorstwa, które odnotowały spadek obrotów o co najmniej 20 %, a środek ten umożliwia zmniejszenie o nawet 50 % tygodniowego wymiaru czasu pracy pracowników, pod warunkiem utrzymania ich stosunku pracy. Od dnia 15 czerwca 2020 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. państwo pokryło 60 % wynagrodzeń netto pracowników oraz 60 % składek pracodawcy na ubezpieczenie społeczne w odniesieniu do nieprzepracowanych godzin. Od dnia 1 lipca 2020 r. państwo pokrywa 100 % składek pracodawcy i pracownika na ubezpieczenie społeczne w odniesieniu do nieprzepracowanych godzin, a oprócz tego pokrywa 60 % wynagrodzeń netto pracowników w odniesieniu do nieprzepracowanych godzin.

(8)

Ponadto „ustawą 4714/2020” (5), o której mowa we wniosku Grecji z dnia 6 sierpnia 2020 r., wprowadzono finansowanie przez państwo składek pracodawcy na ubezpieczenie społeczne pracowników w przedsiębiorstwach sezonowych. Środek ten jest ukierunkowany na przedsiębiorstwa sezonowe w sektorze usług, mianowicie te przedsiębiorstwa, których 50 % obrotu – na podstawie danych za 2019 r. – jest skoncentrowane w trzecim kwartale roku, i ma na celu sfinansowanie składek pracodawcy na ubezpieczenie społeczne w lipcu, sierpniu i wrześniu 2020 r., pod warunkiem że przedsiębiorstwa utrzymają tę samą liczbę pracowników co w dniu 30 czerwca 2020 r.

(9)

Grecja spełnia warunki dotyczące zwrócenia się z wnioskiem o pomoc finansową, które określono w art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/672. Grecja przedstawiła Komisji odpowiednie dowody potwierdzające, że faktyczne i planowane wydatki publiczne wzrosły o 2 728 000 000 EUR od dnia 1 lutego 2020 r. w związku ze środkami krajowymi przyjętymi w celu złagodzenia skutków społeczno-gospodarczych pandemii COVID-19. Stanowi to nagły i znaczny wzrost, ponieważ wydatki dotyczą nowych środków, które obejmują znaczną część przedsiębiorstw i ludności aktywnej zawodowo w Grecji.

(10)

Komisja skonsultowała się z Grecją oraz zweryfikowała nagły i znaczny wzrost faktycznych i planowanych wydatków publicznych związanych bezpośrednio z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy oraz podobnymi środkami, o których mowa we wniosku z dnia 6 sierpnia 2020 r., zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2020/672.

(11)

Należy zatem udzielić pomocy finansowej, aby pomóc Grecji w złagodzeniu skutków społeczno-gospodarczych poważnych zakłóceń gospodarczych spowodowanych przez pandemię COVID-19. Komisja powinna podejmować decyzje dotyczące terminów zapadalności, wielkości i uruchamiania transz i podtransz w ścisłej współpracy z organami krajowymi.

(12)

Niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla wyniku jakichkolwiek procedur dotyczących zakłóceń funkcjonowania rynku wewnętrznego, które mogą zostać podjęte, w szczególności na podstawie art. 107 i 108 Traktatu. Niniejsza decyzja nie uchyla obowiązku powiadomienia Komisji przez państwo członkowskie, na podstawie art. 108 Traktatu, o przypadkach potencjalnej pomocy państwa.

(13)

Grecja powinna regularnie przedstawiać Komisji informacje dotyczące realizacji planowanych wydatków publicznych, aby umożliwić Komisji ocenę stopnia realizacji tych wydatków przez Grecję.

(14)

Decyzję o udzieleniu pomocy finansowej podjęto, uwzględniając istniejące i przewidywane potrzeby Grecji, a także już przedłożone lub planowane wnioski pozostałych państw członkowskich o pomoc finansową na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672, z uwzględnieniem zasad równego traktowania, solidarności, proporcjonalności i przejrzystości,

(1)

W dniu 3 sierpnia 2020 r. Hiszpania zwróciła się do Unii o pomoc finansową w celu uzupełnienia krajowych działań w celu uwzględnienia wpływu pandemii COVID-19 oraz odpowiedzenia na konsekwencje społeczno-gospodarcze tej pandemii dla pracowników i osób samozatrudnionych.

(2)

Oczekuje się, że pandemia COVID-19 oraz nadzwyczajne środki wdrożone przez Hiszpanię, aby zapobiec jej rozprzestrzenianiu się oraz złagodzić jej skutki społeczno-gospodarcze i zdrowotne, będą miały ogromny wpływ na finanse publiczne. Zgodnie z prognozą Komisji z wiosny 2020 r. oczekuje się, że na koniec 2020 r. deficyt oraz dług sektora instytucji rządowych i samorządowych w Hiszpanii wyniosą odpowiednio 10,1 % i 115,6 % produktu krajowego brutto (PKB). Jak wynika ze śródokresowej prognozy Komisji z lata 2020 r., przewiduje się, że PKB Hiszpanii zmniejszy się o 10,9 % w 2020 r.

(3)

Pandemia COVID-19 wyłączyła znaczną część ludności Hiszpanii z aktywności zawodowej. Jak zostało to przedstawione w motywach 4–9, sytuacja ta doprowadziła do nagłego i znacznego wzrostu wydatków publicznych Hiszpanii w związku z mechanizmem zmniejszonego wymiaru czasu pracy, podobnymi mechanizmami skierowanymi do osób samozatrudnionych i pracowników w sektorze turystycznym, a także ze wsparciem środków z zakresu zdrowia publicznego.

(4)

W szczególności „dekretem królewskim z mocą ustawy 8/2020”, „dekretem królewskim z mocą ustawy 11/2020” i „dekretem królewskim z mocą ustawy 24/2020”, o których mowa we wniosku Hiszpanii z dnia 3 sierpnia 2020 r., wprowadzono rekompensatę wynagrodzeń w wysokości do 70 % podstawowego wynagrodzenia dla pracowników objętych przestojem w ramach mechanizmu zmniejszonego wymiaru czasu pracy „ERTE” (Expediente de Regulación Temporal de Empleo). Górny pułap rekompensaty wynosi maksymalnie 1 098,09 EUR miesięcznie; kwota ta może zostać zwiększona do 1 254,96 EUR miesięcznie lub 1 411,83 EUR miesięcznie w zależności od liczby dzieci pozostających na utrzymaniu beneficjenta.

(5)

Władze wprowadziły również całkowite lub częściowe zwolnienie z opłacania składek na ubezpieczenie społeczne, w zależności od wielkości przedsiębiorstwa pracodawcy oraz miesiąca roku, w odniesieniu do pracowników korzystających z „ERTE”. Zwolnienie oznacza utratę dochodów przez rząd, co do celów wykonania rozporządzenia (UE) 2020/672 można uznać za równoważne z wydatkami publicznymi.

(6)

Dla osób samozatrudnionych władze wprowadziły świadczenie z tytułu „zaprzestania działalności” (tzn. całkowitego lub częściowego zawieszenia działalności prowadzonej na własny rachunek) oraz powiązane zwolnienia z opłacania składek na ubezpieczenia społeczne. W ramach środka wypłacane są comiesięczne płatności w okresie, przez który przedsiębiorstwa muszą pozostać zamknięte, albo – jeżeli są otwarte – w przypadku spadku obrotów o ponad 75 %.

(7)

„Dekretem królewskim z mocą ustawy 15/2020” oraz stosując „dekret królewski z mocą ustawy 8/2020”, o których mowa we wniosku Hiszpanii z dnia 3 sierpnia 2020 r., szczególne środki wsparcia obejmujące świadczenia i zwolnienia z opłacania składek na ubezpieczenia społeczne dla pracowników korzystających z „ERTE” zostały również wprowadzone na rzecz pracowników „stale pracujących sezonowo”, którzy ze względu na pandemię COVID-19 nie byli w stanie powrócić do swojej działalności w planowanych terminach.

(8)

„Dekretem królewskim z mocą ustawy 8/2019”, „dekretem królewskim z mocą ustawy 12/2019”, „dekretem królewskim z mocą ustawy 7/2020” i „dekretem królewskim z mocą ustawy 25/2020”, o których mowa we wniosku Hiszpanii z dnia 3 sierpnia 2020 r., wprowadzono zwolnienie pracodawców z opłacania składek na ubezpieczenie społeczne (o 50 %) w celu wsparcia „ochrony zatrudnienia w sektorze turystycznym” podczas stanu nadzwyczajnego i w późniejszym okresie, przy jednoczesnym utrzymaniu minimalnego poziomu ochrony socjalnej dla kilku kategorii pracowników. Średnie miesięczne wydatki ogółem w przeliczeniu na liczbę osób, w odniesieniu do których przedsiębiorstwa otrzymały dofinansowanie, dają średnie wydatki na osobę miesięcznie w wysokości około 192 EUR.

(9)

Ponadto na mocy „dekretu królewskiego z mocą ustawy 6/2020” i „dekretu królewskiego z mocą ustawy 13/2020”, o których mowa we wniosku Hiszpanii z dnia 3 sierpnia 2020 r., Hiszpania przedłużyła wypłacanie świadczeń zdrowotnych dla pracowników nieobecnych w pracy ze względu na COVID-19 (pracowników objętych prewencyjną izolacją albo zakażonych). Środek ten jest podobny do mechanizmu dotyczącego wypadków przy pracy (tzn. świadczenia są wyższe i wypłaca je fundusz zabezpieczenia społecznego od pierwszego dnia zwolnienia), przy czym górny pułap świadczeń wynosi 75 % wynagrodzenia podstawowego.

(10)

Hiszpania spełnia warunki dotyczące zwrócenia się z wnioskiem o pomoc finansową, które określono w art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/672. Hiszpania przedstawiła Komisji odpowiednie dowody potwierdzające, że faktyczne i planowane wydatki publiczne wzrosły o 23 803 573 600 EUR od dnia 1 lutego 2020 r. w związku ze środkami krajowymi przyjętymi w celu złagodzenia skutków społeczno-gospodarczych pandemii COVID-19. Zwiększona kwota bezpośrednio związana z mechanizmem zmniejszonego wymiaru czasu pracy „ERTE” i podobnymi środkami skierowanymi do osób samozatrudnionych i pracowników z sektora turystycznego stanowi nagły i znaczny wzrost ze względu na niemal natychmiastowy i bezprecedensowy wzrost liczby beneficjentów objętych tymi mechanizmami oraz wysokość związanych z nimi świadczeń w Hiszpanii. Hiszpania zamierza sfinansować 1 660 000 000 EUR zwiększonej kwoty wydatków ze środków unijnych.

(11)

Komisja skonsultowała się z Hiszpanią oraz zweryfikowała nagły i znaczny wzrost faktycznych i planowanych wydatków publicznych związanych bezpośrednio z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy oraz podobnymi środkami, a także z korzystaniem ze środków ochrony zdrowia związanych z pandemią COVID-19, o których mowa we wniosku z dnia 3 sierpnia 2020 r., zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2020/672.

(12)

Należy zatem udzielić pomocy finansowej, aby pomóc Hiszpanii w złagodzeniu skutków społeczno-gospodarczych poważnych zakłóceń gospodarczych spowodowanych przez pandemię COVID-19. Komisja powinna podejmować decyzje dotyczące terminów zapadalności, wielkości i uruchamiania transz i podtransz w ścisłej współpracy z organami krajowymi.

(13)

Niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla wyniku jakichkolwiek procedur dotyczących zakłóceń funkcjonowania rynku wewnętrznego, które mogą zostać podjęte, w szczególności na podstawie art. 107 i 108 Traktatu. Niniejsza decyzja nie uchyla obowiązku powiadomienia Komisji przez państwo członkowskie, na podstawie art. 108 Traktatu, o przypadkach potencjalnej pomocy państwa.

(14)

Hiszpania powinna regularnie przedstawiać Komisji informacje dotyczące realizacji planowanych wydatków publicznych, aby umożliwić Komisji ocenę stopnia realizacji tych wydatków przez Hiszpanię.

(15)

Decyzję o udzieleniu pomocy finansowej podjęto, uwzględniając istniejące i przewidywane potrzeby Hiszpanii, a także już przedłożone lub planowane wnioski pozostałych państw członkowskich o pomoc finansową na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672, z uwzględnieniem zasad równego traktowania, solidarności, proporcjonalności i przejrzystości. W szczególności kwotę pożyczki ustalono tak, aby zapewnić zgodność z normami ostrożnościowymi stosowanymi do portfela pożyczek, które określono w rozporządzeniu (UE) 2020/672,

(1)

W dniu 6 sierpnia 2020 r. Chorwacja zwróciła się do Unii o pomoc finansową w celu uzupełnienia krajowych działań w celu uwzględnienia wpływu pandemii COVID-19 oraz odpowiedzenia na konsekwencje społeczno-gospodarcze tej pandemii dla pracowników i osób samozatrudnionych.

(2)

Oczekuje się, że pandemia COVID-19 oraz nadzwyczajne środki wdrożone przez Chorwację, aby zapobiec jej rozprzestrzenianiu się oraz złagodzić jej skutki społeczno-gospodarcze i zdrowotne, będą miały ogromny wpływ na finanse publiczne. Zgodnie z prognozą Komisji z wiosny 2020 r. oczekuje się, że na koniec 2020 r. deficyt oraz dług brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych w Chorwacji wyniosą odpowiednio 7,1 % i 88,6 % produktu krajowego (PKB). Jak wynika ze śródokresowej prognozy Komisji z lata 2020 r., przewiduje się, że PKB Chorwacji zmniejszy się o 10,8 % w 2020 r.

(3)

Pandemia COVID-19 wyłączyła znaczną część ludności Chorwacji z aktywności zawodowej. Jak zostało to przedstawione w motywach 4 i 5, sytuacja ta doprowadziła do nagłego i znacznego wzrostu wydatków publicznych Chorwacji w związku z dofinansowaniem na utrzymanie zatrudnienia w sektorach dotkniętych COVID-19 i pomocą z tytułu skrócenia czasu pracy.

(4)

W szczególności na podstawie „ustawy o rynku pracy” (2), o której mowa we wniosku Chorwacji z dnia 6 sierpnia 2020 r., chorwacka Służba Zatrudnienia zdecydowała (3) wprowadzić środek zapewniający dofinansowanie wynagrodzeń pracowników dla tych przedsiębiorstw, które odnotowały spadek przychodów (o 20 % w okresie od marca do maja 2020 r. lub o 50 % w czerwcu 2020 r.), pod warunkiem że nie rozwiązano stosunku pracy. W marcu 2020 r. kwotę wsparcia ustanowiono na 3 250,00 HRK na pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy, a w kwietniu, maju i czerwcu 2020 r. ustanowiona kwota miesięcznego wsparcia wynosiła 4 000 HRK na pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy.

(5)

Na podstawie „ustawy o rynku pracy” chorwacka Służba Zatrudnienia zdecydowała również (4) wprowadzić środek zapewniający wsparcie ze względu na tymczasowe skrócenie czasu pracy w okresie od czerwca do grudnia 2020 r. dla przedsiębiorstw zatrudniających co najmniej 10 pracowników, które prowadzą działalność w dowolnym sektorze, pod warunkiem że nie rozwiązano stosunku pracy. W ramach tego środka można udzielić wsparcia w wysokości do 2 000 HRK miesięcznie na pracownika.

(6)

Chorwacja spełnia warunki dotyczące zwrócenia się z wnioskiem o pomoc finansową, które określono w art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/672. Chorwacja przedstawiła Komisji odpowiednie dowody potwierdzające, że faktyczne i planowane wydatki publiczne wzrosły o 1 381 780 800 EUR od dnia 1 lutego 2020 r. w związku ze środkami krajowymi przyjętymi w celu złagodzenia skutków społeczno-gospodarczych pandemii COVID-19. Stanowi to nagły i znaczny wzrost ze względu na niemal natychmiastowy i bezprecedensowy wzrost liczby pracowników objętych tymi środkami oraz wysokość powiązanych wydatków w Chorwacji. Chorwacja zamierza sfinansować 210 000 000 EUR zwiększonej kwoty wydatków ze środków unijnych, a 151 180 800 EUR – ze środków własnych.

(7)

Komisja skonsultowała się z Chorwacją oraz zweryfikowała nagły i znaczny wzrost faktycznych i planowanych wydatków publicznych związanych bezpośrednio z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy oraz podobnymi środkami, o których mowa we wniosku z dnia 6 sierpnia 2020 r., zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2020/672.

(8)

Należy zatem udzielić pomocy finansowej, aby pomóc Chorwacji w złagodzeniu skutków społeczno-gospodarczych poważnych zakłóceń gospodarczych spowodowanych przez pandemię COVID-19. Komisja powinna podejmować decyzje dotyczące terminów zapadalności, wysokości i uruchamiania transz i podtransz w ścisłej współpracy z organami krajowymi.

(9)

Niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla wyniku jakichkolwiek procedur dotyczących zakłóceń funkcjonowania rynku wewnętrznego, które mogą zostać podjęte, w szczególności na podstawie art. 107 i 108 Traktatu. Niniejsza decyzja nie uchyla obowiązku powiadomienia Komisji przez państwo członkowskie, na podstawie art. 108 Traktatu, o przypadkach potencjalnej pomocy państwa.

(10)

Chorwacja powinna regularnie przedstawiać Komisji informacje dotyczące realizacji planowanych wydatków publicznych, aby umożliwić Komisji ocenę stopnia realizacji tych wydatków przez Chorwację.

(11)

Decyzję o udzieleniu pomocy finansowej podjęto, uwzględniając istniejące i przewidywane potrzeby Chorwacji, a także już przedłożone lub planowane wnioski pozostałych państw członkowskich o pomoc finansową na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672, z uwzględnieniem zasad równego traktowania, solidarności, proporcjonalności i przejrzystości,

(1)

W dniu 7 sierpnia 2020 r. Włochy zwróciły się do Unii o pomoc finansową w celu uzupełnienia krajowych działań w celu uwzględnienia wpływu pandemii COVID-19 oraz odpowiedzenia na konsekwencje społeczno-gospodarcze tej pandemii dla pracowników i osób samozatrudnionych.

(2)

Oczekuje się, że pandemia COVID-19 oraz nadzwyczajne środki wdrożone przez Włochy, aby zapobiec jej rozprzestrzenianiu się oraz złagodzić jej skutki społeczno-gospodarcze i zdrowotne, będą miały ogromny wpływ na finanse publiczne. Zgodnie z prognozą Komisji z wiosny 2020 r. oczekuje się, że na koniec 2020 r. deficyt oraz dług sektora instytucji rządowych i samorządowych we Włoszech wyniosą odpowiednio 11,1 % i 158,9 % produktu krajowego brutto (PKB). Jak wynika ze śródokresowej prognozy Komisji z lata 2020 r., przewiduje się, że PKB Włoch zmniejszy się o 11,2 % w 2020 r.

(3)

Pandemia COVID-19 wyłączyła znaczną część ludności Włoch z aktywności zawodowej. Jak zostało to przedstawione w motywach 4–10, sytuacja ta doprowadziła do nagłego i znacznego wzrostu wydatków publicznych Włoch w związku z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy dla pracowników, dodatkami dla osób samozatrudnionych, pracowników zatrudnionych na czas określony w rolnictwie, pracowników branży rozrywkowej, osób współpracujących ze stowarzyszeniami sportowymi, pracowników domowych i osób pracujących na wezwanie, a także z bonami na opiekę nad dzieckiem, dodatkowymi świadczeniami z tytułu urlopu rodzicielskiego i urlopu związanego z niepełnosprawnością, dotacjami bezzwrotnymi dla osób samozatrudnionych i indywidualnych przedsiębiorstw oraz ulgami podatkowymi na rzecz wsparcia środków z zakresu zdrowia publicznego.

(4)

„Dekret z mocą ustawy nr 18/2020” (2) i „dekret z mocą ustawy nr 34/2020” (3), o których mowa we wniosku Włoch z dnia 7 sierpnia 2020 r., stanowiły podstawę wprowadzenia szeregu środków mających na celu uwzględnienie wpływu pandemii COVID-19, w tym rozszerzenia obowiązujących mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy (Cassa integrazione guadagni). W ramach tego środka pokrywane jest 80 % zwykłego wynagrodzenia pracowników, których umowa o pracę pozostaje zachowana, w przedsiębiorstwach całkowicie lub częściowo zamkniętych ze względu na pandemię COVID-19 maksymalnie przez okres 18 tygodni w okresie od dnia 23 lutego 2020 r. do dnia 31 października 2020 r.

(5)

W odniesieniu do osób samozatrudnionych i freelancerów władze wprowadziły dodatek w wysokości 600 EUR miesięcznie za marzec i kwiecień 2020 r. Freelancerzy, których dochody z pracy zmniejszyły się co najmniej o 33 % w marcu i kwietniu 2020 r. w ujęciu rok do roku, są również uprawnieni do dodatku w wysokości 1 000 EUR za maj 2020 r. Kolejny dodatek w wysokości 600 EUR za marzec 2020 r. przysługuje osobom samozatrudnionym i freelancerom zarejestrowanym w prywatnych instytucjach oferujących obowiązkowe ubezpieczenia społeczne.

(6)

Władze prowadziły różne środki dotyczące konkretnych zawodów, na które pandemia COVID-19 wywarła niekorzystny wpływ. Są to następujące środki: dodatek w wysokości 600 EUR za marzec 2020 r. oraz w wysokości 500 EUR za kwiecień 2020 r. dla pracowników zatrudnionych na czas określony w rolnictwie; dodatek w wysokości 600 EUR miesięcznie za marzec, kwiecień i maj 2020 r. dla pracowników branży rozrywkowej (o rocznym dochodzie nieprzekraczającym 50 000 EUR); dodatek w wysokości 600 EUR miesięcznie za marzec, kwiecień i maj 2020 r. dla osób współpracujących ze stowarzyszeniami sportowymi; dodatek w wysokości 600 EUR miesięcznie za marzec, kwiecień i maj 2020 r. dla osób pracujących na wezwanie oraz dodatek w wysokości 500 EUR miesięcznie za kwiecień i maj 2020 r. dla pracowników domowych.

(7)

Władze wprowadziły również dwa środki dotyczące skutków zamknięcia placówek wczesnej edukacji i szkół; jednym z nich są świadczenia z tytułu urlopu rodzicielskiego trwającego maksymalnie 30 dni w okresie od dnia 5 marca 2020 r. do dnia 31 sierpnia 2020 r., które to świadczenia przysługują pracownikom lub osobom samozatrudnionym mającym dzieci w wieku do 12. roku życia (oraz powyżej 12. roku życia w przypadku dzieci niepełnosprawnych nadal uczęszczających do szkoły) i pokrywają 50 % dochodów takich osób; drugi środek stanowią bony na opiekę nad dzieckiem na kwotę maksymalnie 2 000 EUR, które stanowią rozwiązanie alternatywne wobec świadczeń z tytułu urlopu rodzicielskiego i są ważne w tym samym okresie. Środki te można uznać za środki podobne do mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2020/672, ponieważ w ramach tych środków zapewnia się wsparcie dochodu dla pracowników i osób samozatrudnionych, które ułatwi im pokrycie kosztów opieki nad dziećmi w okresie zamknięcia szkół, a tym samym umożliwi rodzicom kontynuowanie pracy, pozwalając uniknąć narażenia ich stosunku pracy na ryzyko rozwiązania.

(8)

Ponadto władze wprowadziły dodatkowe świadczenia z tytułu urlopu spowodowanego niepełnosprawnością, trwającego maksymalnie 12 dni w okresie od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 30 kwietnia 2020 r. oraz kolejne 12 dni w okresie od dnia 1 maja 2020 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. dla pracowników o znacznym stopniu niepełnosprawności lub pracowników mających krewnych o znacznym stopniu niepełnosprawności. Stanowi to rozszerzenie obowiązującego mechanizmu uprawniającego pracowników do trzech dni urlopu miesięcznie z tytułu niepełnosprawności.

(9)

Wprowadzono dotacje bezzwrotne dla osób samozatrudnionych i indywidualnych przedsiębiorstw. Kwotę dotacji oblicza się, uwzględniając spadek obrotów w kwietniu 2020 r. w porównaniu z kwietniem 2019 r. (przy czym obroty muszą spaść przynajmniej o 1 000 EUR i maksymalnie o 20 %).

(10)

Ponadto władze wprowadziły dwa środki ochrony zdrowia – nową tymczasową ulgę podatkową na poziomie 60 % kosztów zwiększenia bezpieczeństwa w miejscu pracy (maksymalna kwota 80 000 EUR) i nową tymczasową ulgę podatkową na poziomie 60 % kosztów dezynfekcji w małych przedsiębiorstwach, gabinetach specjalistycznych i organizacjach nienastawionych na zysk oraz zakupu sprzętu ochronnego (maksymalna kwota 60 000 EUR). Przedmiotowe ulgi podatkowe skutkują utratą dochodów przez rząd, w związku z czym można je uznać za równoważne z wydatkami publicznymi.

(11)

Włochy spełniają warunki dotyczące zwrócenia się z wnioskiem o pomoc finansową, które określono w art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/672. Włochy przedstawiły Komisji odpowiednie dowody potwierdzające, że faktyczne i planowane wydatki publiczne wzrosły o 28 811 965 628 EUR od dnia 1 lutego 2020 r. w związku ze zwiększoną kwotą bezpośrednio wynikającą z mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy dla pracowników, dodatków dla osób samozatrudnionych, pracowników zatrudnionych na czas określony w rolnictwie, pracowników branży rozrywkowej, osób współpracujących ze stowarzyszeniami sportowymi, pracowników domowych i osób pracujących na wezwanie, a także z bonów na opiekę nad dzieckiem, dodatkowych świadczeń z tytułu urlopu rodzicielskiego i urlopu związanego z niepełnosprawnością, dotacji bezzwrotnych dla osób samozatrudnionych i indywidualnych przedsiębiorstw. Stanowi to nagły i znaczny wzrost, ponieważ wydatki dotyczą zarówno nowych środków, jak i rozszerzenia zakresu już istniejących środków, które obejmują znaczną część przedsiębiorstw i ludności aktywnej zawodowo we Włoszech. Włochy zamierzają sfinansować 320 000 000 EUR zwiększonej kwoty wydatków ze środków unijnych.

(12)

Komisja skonsultowała się z Włochami oraz zweryfikowała nagły i znaczny wzrost faktycznych i planowanych wydatków publicznych związanych bezpośrednio z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy oraz podobnymi środkami, a także z korzystaniem ze środków ochrony zdrowia związanych z pandemią COVID-19, o których mowa we wniosku z dnia 7 sierpnia 2020 r., zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2020/672.

(13)

Należy zatem udzielić pomocy finansowej, aby pomóc Włochom w złagodzeniu skutków społeczno-gospodarczych poważnych zakłóceń gospodarczych spowodowanych przez pandemię COVID-19. Komisja powinna podejmować decyzje dotyczące terminów zapadalności, wysokości i uruchamiania transz i podtransz w ścisłej współpracy z organami krajowymi.

(14)

Niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla wyniku jakichkolwiek procedur dotyczących zakłóceń funkcjonowania rynku wewnętrznego, które mogą zostać podjęte, w szczególności na podstawie art. 107 i 108 Traktatu. Niniejsza decyzja nie uchyla obowiązku powiadomienia Komisji przez państwo członkowskie, na podstawie art. 108 Traktatu, o przypadkach potencjalnej pomocy państwa.

(15)

Włochy powinny regularnie przedstawiać Komisji informacje dotyczące realizacji planowanych wydatków publicznych, aby umożliwić Komisji ocenę stopnia realizacji tych wydatków przez Włochy.

(16)

Decyzję o udzieleniu pomocy finansowej podjęto, uwzględniając istniejące i przewidywane potrzeby Włoch, a także już przedłożone lub planowane wnioski pozostałych państw członkowskich o pomoc finansową na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672, z uwzględnieniem zasad równego traktowania, solidarności, proporcjonalności i przejrzystości. W szczególności kwotę pożyczki ustalono tak, aby zapewnić zgodność z normami ostrożnościowymi stosowanymi do portfela pożyczek, które określono w rozporządzeniu (UE) 2020/672,

(1)

W dniu 7 sierpnia 2020 r. Litwa zwróciła się do Unii o pomoc finansową w celu uzupełnienia krajowych działań w celu uwzględnienia wpływu pandemii COVID-19 oraz odpowiedzenia na konsekwencje społeczno-gospodarcze tej pandemii dla pracowników i osób samozatrudnionych.

(2)

Oczekuje się, że pandemia COVID-19 oraz nadzwyczajne środki wdrożone przez Litwę, aby zapobiec jej rozprzestrzenianiu się oraz złagodzić jej skutki społeczno-gospodarcze i zdrowotne, będą miały ogromny wpływ na finanse publiczne. Zgodnie z prognozą Komisji z wiosny 2020 r. oczekuje się, że na koniec 2020 r. deficyt oraz dług sektora instytucji rządowych i samorządowych na Litwie wyniosą odpowiednio 6,9 % i 48,5 % produktu krajowego brutto (PKB). Jak wynika ze śródokresowej prognozy Komisji z lata 2020 r., przewiduje się, że PKB Litwy zmniejszy się o 7,1 % w 2020 r.

(3)

Pandemia COVID-19 wyłączyła znaczną część ludności Litwy z aktywności zawodowej. Jak zostało to przedstawione w motywach 4–7, sytuacja ta doprowadziła do nagłego i znacznego wzrostu wydatków publicznych na Litwie w związku z dofinansowaniem wynagrodzeń w okresie pozostawania bez pracy i świadczeń dla osób samozatrudnionych, w tym świadczeń dla osób samozatrudnionych prowadzących działalność rolniczą.

(4)

„Ustawą o zatrudnieniu nr XII-2470”, o której mowa we wniosku Litwy z dnia 7 sierpnia 2020 r., wprowadzono mechanizm dofinansowania dla pracodawców w celu pokrycia szacunkowych wynagrodzeń każdej zatrudnionej osoby, która nie może wykonywać swojej pracy. Pracodawca mógł wybrać, czy woli skorzystać z dofinansowania pokrywającego 70 % wynagrodzenia, do maksymalnej kwoty równej 1,5-krotności minimalnego wynagrodzenia, czy też z dofinansowania pokrywającego 90 % wynagrodzenia (100 % w przypadku pracowników w wieku co najmniej 60 lat), do maksymalnej kwoty równej minimalnemu wynagrodzeniu. Pracodawcy korzystający z tego mechanizmu muszą utrzymać zatrudnienie co najmniej 50 % pracowników przez co najmniej trzy miesiące po zakończeniu okresu dofinansowania.

(5)

Dofinansowanie wypłaca się również pracownikom, którzy wracają do pracy po okresie pozostawania bez pracy, przez maksymalnie sześć miesięcy od powrotu do pracy. Z zastrzeżeniem limitu na poziomie minimalnego wynagrodzenia lub dwukrotności minimalnego wynagrodzenia, w zależności od rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej przez pracodawcę, kwota dofinansowania wypłacana w pierwszym i drugim miesiącu po powrocie do pracy może wynosić nawet 100 % wynagrodzenia pracownika, w trzecim i czwartym miesiącu – 50 %, a w piątym i szóstym – 30 %. Dofinansowanie to można uznać za środek podobny do mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2020/672, ponieważ służy ono zapewnieniu wsparcia dochodu dla pracowników oraz pomaga w utrzymaniu istniejących stosunków pracy.

(6)

Władze wprowadziły również świadczenia dla osób samozatrudnionych, w tym osób samozatrudnionych prowadzących działalność rolniczą i posiadających gospodarstwo rolne o powierzchni co najmniej czterech jednostek wielkości ekonomicznej, w kwocie 257 EUR miesięcznie wypłacane w okresie kwarantanny i przez kolejne dwa miesiące. Świadczenia dla osób samozatrudnionych można uznać za środek podobny do mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2020/672, ponieważ ich celem jest ochrona osób samozatrudnionych lub podobnych kategorii pracowników przed spadkiem lub utratą dochodów.

(7)

Ponadto wprowadzono świadczenia dla osób samozatrudnionych prowadzących działalność rolniczą i posiadających gospodarstwo rolne o powierzchni poniżej czterech jednostek wielkości ekonomicznej, które nie zostały objęte środkiem opisanym w motywie 6. Świadczenie obejmuje jednorazową płatność w wysokości 200 EUR dla drobnych producentów rolnych, którzy nie mieli żadnego innego zatrudnienia. W odniesieniu do drobnych producentów rolnych, którzy byli zatrudnieni oprócz tego, że prowadzili działalność rolniczą na własny rachunek, i zarobili nie więcej niż równoważność minimalnego wynagrodzenia, środek obejmuje płatność 200 EUR za każdy z trzech miesięcy kwarantanny i stanu wyjątkowego. Środek ten można uznać za środek podobny do mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2020/672, ponieważ jego celem jest ochrona osób samozatrudnionych lub podobnych kategorii pracowników przed spadkiem lub utratą dochodów.

(8)

Litwa spełnia warunki dotyczące zwrócenia się z wnioskiem o pomoc finansową, które określono w art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/672. Litwa przedstawiła Komisji odpowiednie dowody potwierdzające, że faktyczne i planowane wydatki publiczne wzrosły o 746 660 000 EUR od dnia 1 lutego 2020 r. w związku ze środkami krajowymi przyjętymi w celu złagodzenia skutków społeczno-gospodarczych pandemii COVID-19. Stanowi to nagły i znaczny wzrost, ponieważ nowe środki obejmują znaczną część przedsiębiorstw i ludności aktywnej zawodowo na Litwie. Litwa zamierza sfinansować 144 350 000 EUR zwiększonej kwoty wydatków ze środków unijnych.

(9)

Komisja skonsultowała się z Litwą oraz zweryfikowała nagły i znaczny wzrost faktycznych i planowanych wydatków publicznych związanych bezpośrednio z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy oraz podobnymi środkami zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2020/672.

(10)

Należy zatem udzielić pomocy finansowej, aby pomóc Litwie w złagodzeniu skutków społeczno-gospodarczych poważnych zakłóceń gospodarczych spowodowanych przez pandemię COVID-19. Komisja powinna podejmować decyzje dotyczące terminów zapadalności, wysokości i uruchamiania transz i podtransz w ścisłej współpracy z organami krajowymi.

(11)

Niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla wyniku jakichkolwiek procedur dotyczących zakłóceń funkcjonowania rynku wewnętrznego, które mogą zostać podjęte, w szczególności na podstawie art. 107 i 108 Traktatu. Niniejsza decyzja nie uchyla obowiązku powiadomienia Komisji przez państwo członkowskie, na podstawie art. 108 Traktatu, o przypadkach potencjalnej pomocy państwa.

(12)

Litwa powinna regularnie przedstawiać Komisji informacje dotyczące realizacji planowanych wydatków publicznych, aby umożliwić Komisji ocenę stopnia realizacji tych wydatków przez Litwę.

(13)

Decyzję o udzieleniu pomocy finansowej podjęto, uwzględniając istniejące i przewidywane potrzeby Litwy, a także już przedłożone lub planowane wnioski pozostałych państw członkowskich o pomoc finansową na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672, z uwzględnieniem zasad równego traktowania, solidarności, proporcjonalności i przejrzystości,

(1)

W dniu 7 sierpnia 2020 r. Łotwa zwróciła się do Unii o pomoc finansową w celu uzupełnienia krajowych działań w celu uwzględnienia wpływu pandemii COVID-19 oraz odpowiedzenia na konsekwencje społeczno-gospodarcze tej pandemii dla pracowników i osób samozatrudnionych.

(2)

Oczekuje się, że pandemia COVID-19 oraz nadzwyczajne środki wdrożone przez Łotwę, aby zapobiec jej rozprzestrzenianiu się oraz złagodzić jej skutki społeczno-gospodarcze i zdrowotne, będą miały ogromny wpływ na finanse publiczne. Zgodnie z prognozą Komisji z wiosny 2020 r. oczekuje się, że na koniec 2020 r. deficyt oraz dług sektora instytucji rządowych i samorządowych na Łotwie wyniosą odpowiednio 7,3 % i 43,1 % produktu krajowego brutto (PKB). Jak wynika ze śródokresowej prognozy Komisji z lata 2020 r., przewiduje się, że PKB Łotwy zmniejszy się o 7 % w 2020 r.

(3)

Pandemia COVID-19 wyłączyła znaczną część ludności Łotwy z aktywności zawodowej. Jak zostało to przedstawione w motywach 4–7, sytuacja ta doprowadziła do nagłego i znacznego wzrostu wydatków publicznych na Łotwie w związku z programem rekompensat dla pracowników w związku z przestojami w pracy oraz z powiązanymi programami wsparcia – świadczeniem postojowym oraz dodatkiem pracowniczym na dziecko, programem dofinansowania wynagrodzeń w sektorze eksportu oraz dopłatami do wynagrodzeń dla pracowników służby zdrowia i osób zatrudnionych w sektorze kultury, a także ze związanymi ze zdrowiem wydatkami na środki ochrony indywidualnej oraz świadczeniami z tytułu choroby w związku z COVID-19.

(4)

„Rozporządzeniami Rady Ministrów nr 179 (przyjętym 31 marca 2020 r.) w sprawie »Przepisów dotyczących świadczenia z tytułu przestoju w pracy dla osób samozatrudnionych, które ucierpiały wskutek rozprzestrzenienia się COVID-19« oraz nr 165 (przyjętym 26 marca 2020 r.) w sprawie »Przepisów dotyczących pracodawców, którzy ucierpieli wskutek kryzysu wywołanego przez COVID-19 i którzy kwalifikują się do otrzymania świadczenia z tytułu przestoju w pracy, a także rozłożenia na raty spłaty zaległości podatkowych lub odroczenia płatności na okres do trzech lat«”, o których to rozporządzeniach mowa we wniosku Łotwy z dnia 7 sierpnia 2020 r., wprowadzono program rekompensat dla pracowników w związku z przestojami w pracy. W ramach tego programu wypłaca się wynagrodzenie pracownikom przedsiębiorstw z sektora prywatnego, którzy zostali objęci przestojem. W ramach programu pokrywane jest od 50 % do 75 % wynagrodzeń pracowników w zależności od wielkości przedsiębiorstwa, przy czym miesięczny limit na pracownika wynosi 700 EUR. Programowi rekompensat w związku z przestojami w pracy towarzyszą program świadczeń postojowych oraz dodatek pracowniczy na dziecko. Na mocy „rozporządzenia Rady Ministrów nr 236 w sprawie »Przepisów dotyczących świadczenia pomocowego z tytułu przestoju w pracy dla pracowników lub osób samozatrudnionych, które ucierpiały wskutek rozprzestrzenienia się COVID«”, o którym mowa we wniosku Łotwy z dnia 7 sierpnia 2020 r., w ramach programu świadczeń postojowych zapewnia się minimalne świadczenie dla pracowników objętych przestojem lub osób samozatrudnionych, którzy nie kwalifikują się do otrzymania wsparcia w ramach programu rekompensat w związku z przestojami w pracy z przyczyn z nimi niezwiązanych albo otrzymują w ramach tego programu mniej niż 180 EUR. Świadczenie zapewnia minimalny poziom wsparcia, zapewniając aby wszyscy pracownicy lub osoby samozatrudnione otrzymywały świadczenie w kwocie nie mniejszej niż 180 EUR miesięcznie.

W ramach programu dodatków na dziecko dodatkowe wsparcie otrzymują pracownicy objęci przestojem, którzy mają dzieci pozostające na ich utrzymaniu. Środek ten można uznać za środek podobny do mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2020/672, ponieważ w ramach tego środka zapewnia się wsparcie dochodu dla pracowników i osób samozatrudnionych, które ułatwi im pokrycie kosztów opieki nad dziećmi w okresie zamknięcia szkół, a tym samym umożliwi rodzicom kontynuowanie pracy, co pozwoli na uniknięcie narażenia ich stosunku pracy na ryzyko rozwiązania.

(5)

W „sprawozdaniu informacyjnym dotyczącym środków mających na celu przezwyciężenie kryzysu związanego z COVID-19 i ożywienie gospodarcze” ustanowiono program dofinansowania wynagrodzeń w sektorze turystyki i eksportu, który stanowi kontynuację programu rekompensat w związku z przestojami w pracy i jest skierowany do tych konkretnych sektorów. Środek ten jest przyznawany, jeżeli beneficjent udowodni, że otrzymane zasoby zostaną przeznaczone na pokrycie kosztów wynagrodzeń.

(6)

Władze wprowadziły dwa programy dopłat do wynagrodzeń dla pracowników służby zdrowia i osób zatrudnionych w sektorze kultury. Na mocy, odpowiednio, „ustawy o środkach zapobiegania zagrożeniom dla państwa i ich skutkom oraz łagodzenia takich zagrożeń i ich skutków w związku z rozprzestrzenianiem się COVID-19”, „ustawy o łagodzeniu skutków rozprzestrzeniania się zakażeń COVID-19” oraz „zarządzenia Rady Ministrów nr 303 w sprawie przydziału środków finansowych z programu budżetu państwa »Rezerwa na nieprzewidziane wydatki«”, o których mowa we wniosku Łotwy z dnia 7 sierpnia 2020 r., w ramach programów dopłat do wynagrodzeń zapewnia się dotacje dla sektorów medycyny i kultury, aby wspierać wypłacanie wynagrodzeń pracowników objętych przestojem. Warunkiem w obu tych programach jest wykorzystanie dotacji na pokrycie kosztów wynagrodzeń.

(7)

Ponadto Łotwa wprowadziła dwa środki ochrony zdrowia. Na mocy „zarządzeń Rady Ministrów nr 79, 118 i 220 w sprawie »przydziału środków finansowych z programu budżetu państwa – środki na sytuacje nadzwyczajne«”, o których mowa we wniosku Łotwy z dnia 7 sierpnia 2020 r., władze zwiększyły związane ze zdrowiem wydatki na środki ochrony indywidualnej oraz innego rodzaju środki medyczne w celu zapewnienia zdrowia i bezpieczeństwa pracowników sektora publicznego, w szczególności pracowników służby zdrowia. Ponadto na mocy „rozporządzenia Rady Ministrów nr 380 z dnia 9 czerwca 2020 r. w sprawie »Przepisów dotyczących zasobów na zapewnienie bezpieczeństwa epidemiologicznego niezbędnego instytucjom uwzględnionym w wykazie priorytetowych instytucji i potrzeb«”, o którym mowa we wniosku Łotwy z dnia 7 sierpnia 2020 r., władze rządowe wypłaciły świadczenia chorobowe związane z COVID-19, za pomocą których władze rządowe wypłacały zasiłek chorobowy osobom, które nie mogły pracować ze względu na wymóg samoizolacji lub kwarantanny. W normalnych okolicznościach część świadczeń chorobowych musiałby pokrywać pracodawca, natomiast w ramach przedmiotowego programu cały koszt pokryło państwo.

(8)

Łotwa spełnia warunki dotyczące zwrócenia się z wnioskiem o pomoc finansową, które określono w art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/672. Łotwa przedstawiła Komisji odpowiednie dowody potwierdzające, że faktyczne i planowane wydatki publiczne wzrosły o 212 808 280 EUR od dnia 1 lutego 2020 r. w związku ze zwiększoną kwotą bezpośrednio wynikającą z programu rekompensat w związku z przestojami w pracy i powiązanych programów wsparcia oraz programu dofinansowania wynagrodzeń w sektorze eksportu, dla pracowników służby zdrowia i w sektorze kultury. Stanowi to nagły i znaczny wzrost, ponieważ nowe środki obejmują znaczną część przedsiębiorstw i ludności aktywnej zawodowo na Łotwie. Łotwa zamierza sfinansować 20 108 280 EUR zwiększonej kwoty wydatków ze środków własnych.

(9)

Komisja skonsultowała się z Łotwą oraz zweryfikowała nagły i znaczny wzrost faktycznych i planowanych wydatków publicznych związanych bezpośrednio z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy oraz podobnymi środkami, a także z korzystaniem ze środków ochrony zdrowia związanych z pandemią COVID‐19, o których mowa we wniosku z dnia 7 sierpnia 2020 r., zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2020/672.

(10)

Należy zatem udzielić pomocy finansowej, aby pomóc Łotwie w złagodzeniu skutków społeczno-gospodarczych poważnych zakłóceń gospodarczych spowodowanych przez pandemię COVID-19. Komisja powinna podejmować decyzje dotyczące terminów zapadalności, wysokości i uruchamiania transz i podtransz w ścisłej współpracy z organami krajowymi.

(11)

Niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla wyniku jakichkolwiek procedur dotyczących zakłóceń funkcjonowania rynku wewnętrznego, które mogą zostać podjęte, w szczególności na podstawie art. 107 i 108 Traktatu. Niniejsza decyzja nie uchyla obowiązku powiadomienia Komisji przez państwo członkowskie, na podstawie art. 108 Traktatu, o przypadkach potencjalnej pomocy państwa.

(12)

Łotwa powinna regularnie przedstawiać Komisji informacje dotyczące realizacji planowanych wydatków publicznych, aby umożliwić Komisji ocenę stopnia realizacji tych wydatków przez Łotwę.

(13)

Decyzję o udzieleniu pomocy finansowej podjęto, uwzględniając istniejące i przewidywane potrzeby Łotwy, a także już przedłożone lub planowane wnioski pozostałych państw członkowskich o pomoc finansową na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672, z uwzględnieniem zasad równego traktowania, solidarności, proporcjonalności i przejrzystości,

(1)

W dniu 7 sierpnia 2020 r. Malta zwróciła się do Unii o pomoc finansową w celu uzupełnienia krajowych działań w celu uwzględnienia wpływu pandemii COVID-19 oraz odpowiedzenia na konsekwencje społeczno-gospodarcze tej pandemii dla pracowników i osób samozatrudnionych.

(2)

Oczekuje się, że pandemia COVID-19 oraz nadzwyczajne środki wdrożone przez Maltę, aby zapobiec jej rozprzestrzenianiu się oraz złagodzić jej skutki społeczno-gospodarcze i zdrowotne, będą miały ogromny wpływ na finanse publiczne. Zgodnie z prognozą Komisji z wiosny 2020 r. oczekuje się, że na koniec 2020 r. deficyt oraz dług sektora instytucji rządowych i samorządowych na Malcie wyniosą odpowiednio 6,7 % i 50,7 % produktu krajowego brutto (PKB). Jak wynika ze śródokresowej prognozy Komisji z lata 2020 r., przewiduje się, że PKB Malty zmniejszy się o 6,0 % w 2020 r.

(3)

Pandemia COVID-19 wyłączyła znaczną część ludności Malty z aktywności zawodowej. Jak zostało to przedstawione w motywach 4–7, sytuacja ta doprowadziła do nagłego i znacznego wzrostu wydatków publicznych na Malcie w związku ze środkiem dotyczącym dodatku do wynagrodzenia, środkiem dotyczącym renty inwalidzkiej, środkiem dotyczącym świadczenia rodzicielskiego oraz wsparciem środków z zakresu zdrowia publicznego dotyczących świadczenia medycznego.

(4)

Na mocy „Malta Enterprise Act (Cap. 463 of the Laws of Malta)”/„L-Att dwar il-Korporazzjoni għall-Intrapriża ta’ Malta (Kap. 463 tal-Liġijiet ta’ Malta)” oraz „Government Notice No. 389 of 13 April 2020”/„Notifikazzjoni tal-Gvern Nru 389 tat-13 ta’ April 2020, o których mowa we wniosku Malty z dnia 7 sierpnia 2020 r., wprowadzono dodatek do wynagrodzenia w związku z COVID-19 obejmujący pracowników i osoby samozatrudnione, którego celem jest ograniczenie zakłóceń wywołanych przez pandemię. Osoby zatrudnione w pełnym wymiarze czasu pracy w sektorach najbardziej dotkniętych przez kryzys, wymienionych w załączniku A, o którym mowa w Government Notice (np. w sektorze hotelarsko-gastronomicznym), kwalifikują się do otrzymania dopłaty do wynagrodzenia w wysokości 800 EUR miesięcznie. Osoby zatrudnione w pełnym wymiarze czasu pracy w sektorach w mniejszym stopniu dotkniętych przez kryzys, wymienionych w załączniku B, o którym mowa w Government Notice, mogą otrzymać 160 EUR miesięcznie. W lipcu 2020 r. mechanizm przedłużono do września 2020 r. oraz dokonano przeglądu wykazu sektorów zamieszczonych w obu załącznikach. Sektory, które wcześniej były objęte wsparciem w ramach mechanizmu, ale których nie uwzględniono w zaktualizowanym załączniku A lub B, otrzymają wsparcie w postaci dodatku do wynagrodzenia dla osób zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy w wysokości 600 EUR miesięcznie.

(5)

Na mocy „Government Notice No. 331 of 25 March 2020”/„Notifikazzjoni tal-Gvern Nru 331 tal-25 ta’ Marzu 2020”, o którym mowa we wniosku Malty z dnia 7 sierpnia 2020 r., wprowadzono rentę inwalidzką w związku z COVID-19 umożliwiającą osobom niepełnosprawnym pracującym w sektorze prywatnym pozostanie w domu ze względów zdrowotnych i dotyczących bezpieczeństwa, przy zachowaniu umowy z pracodawcą. Renta ta wynosi 166,15 EUR tygodniowo w przypadku zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy.

(6)

Na mocy „Government Notice No. 330 of 25 March 2020”/„Notifikazzjoni tal-Gvern Nru 330 tal-25 ta’ Marzu 2020”, o którym mowa we wniosku Malty z dnia 7 sierpnia 2020 r., wprowadzono mechanizm świadczeń rodzicielskich w związku z COVID-19, w ramach którego świadczenia otrzymują rodzice pracujący w sektorze prywatnym, którzy muszą zostać w domu, aby zająć się dziećmi w wieku szkolnym. Świadczenie przysługuje pod warunkiem że matka lub ojciec nie jest w stanie wykonywać swoich obowiązków za pomocą pracy zdalnej. Osoby zatrudnione w pełnym wymiarze czasu pracy kwalifikują się do otrzymania cotygodniowej płatności bezpośredniej w wysokości 166,15 EUR.

(7)

Ponadto na mocy „Government Notice No. 353 of 30 March 2020”/„Notifikazzjoni tal-Gvern Nru 353 tat-30 ta’ Marzu 2020”, o którym mowa we wniosku Malty z dnia 7 sierpnia 2020 r., wprowadzono od dnia 27 marca 2020 r. środek dotyczący świadczenia medycznego w związku z COVID-19 dla osób zatrudnionych w sektorze prywatnym, które nie mogły udać się do pracy, ponieważ nakazano im pozostanie w domu. Do otrzymania świadczenia kwalifikują się osoby, które nie mogą pracować z domu i podczas nieobecności w pracy nie otrzymują wynagrodzenia od pracodawcy. Kwalifikujące się osoby otrzymują cotygodniową płatność bezpośrednią w wysokości 166,15 EUR.

(8)

Malta spełnia warunki dotyczące zwrócenia się z wnioskiem o pomoc finansową, które określono w art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/672. Malta przedstawiła Komisji odpowiednie dowody potwierdzające, że faktyczne i planowane wydatki publiczne wzrosły o 243 632 000 EUR od dnia 1 lutego 2020 r. w związku ze zwiększoną kwotą bezpośrednio wynikającą z dodatku do wynagrodzenia w związku z COVID-19, renty inwalidzkiej w związku z COVID-19 oraz świadczenia rodzicielskiego w związku z COVID-19. Stanowi to nagły i znaczny wzrost, ponieważ nowe środki obejmują znaczną część przedsiębiorstw i ludności aktywnej zawodowo na Malcie.

(9)

Komisja skonsultowała się z Maltą oraz zweryfikowała nagły i znaczny wzrost faktycznych i planowanych wydatków publicznych związanych bezpośrednio z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy oraz podobnymi środkami, a także z korzystaniem ze środków ochrony zdrowia związanych z pandemią COVID-19, o których mowa we wniosku z dnia 7 sierpnia 2020 r., zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2020/672.

(10)

Należy zatem udzielić pomocy finansowej, aby pomóc Malcie w złagodzeniu skutków społeczno-gospodarczych poważnych zakłóceń gospodarczych spowodowanych przez pandemię COVID-19. Komisja powinna podejmować decyzje dotyczące terminów zapadalności, wysokości i uruchamiania transz i podtransz w ścisłej współpracy z organami krajowymi.

(11)

Niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla wyniku jakichkolwiek procedur dotyczących zakłóceń funkcjonowania rynku wewnętrznego, które mogą zostać podjęte, w szczególności na podstawie art. 107 i 108 Traktatu. Niniejsza decyzja nie uchyla obowiązku powiadomienia Komisji przez państwo członkowskie, na podstawie art. 108 Traktatu, o przypadkach potencjalnej pomocy państwa.

(12)

Malta powinna regularnie przedstawiać Komisji informacje dotyczące realizacji planowanych wydatków publicznych, aby umożliwić Komisji ocenę stopnia realizacji tych wydatków przez Maltę.

(13)

Decyzję o udzieleniu pomocy finansowej podjęto, uwzględniając istniejące i przewidywane potrzeby Malty, a także już przedłożone lub planowane wnioski pozostałych państw członkowskich o pomoc finansową na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672, z uwzględnieniem zasad równego traktowania, solidarności, proporcjonalności i przejrzystości,

(1)

W dniu 6 sierpnia 2020 r. Polska zwróciła się do Unii o pomoc finansową w celu uzupełnienia krajowych działań w celu uwzględnienia wpływu pandemii COVID-19 oraz odpowiedzenia na konsekwencje społeczno-gospodarcze tej pandemii dla pracowników i osób samozatrudnionych.

(2)

Oczekuje się, że pandemia COVID-19 oraz nadzwyczajne środki wdrożone przez Polskę, aby zapobiec jej rozprzestrzenianiu się oraz złagodzić jej skutki społeczno-gospodarcze i zdrowotne, będą miały ogromny wpływ na finanse publiczne. Zgodnie z prognozą Komisji z wiosny 2020 r. oczekuje się, że na koniec 2020 r. deficyt oraz dług sektora instytucji rządowych i samorządowych w Polsce wyniosą odpowiednio 9,5 % i 58,5 % produktu krajowego brutto (PKB). Jak wynika ze śródokresowej prognozy Komisji z lata 2020 r., przewiduje się, że PKB Polski zmniejszy się o 4,6 % w 2020 r.

(3)

Pandemia COVID-19 wyłączyła znaczną część ludności Polski z aktywności zawodowej. Jak zostało to przedstawione w motywach 4–8, sytuacja ta doprowadziła do nagłego i znacznego wzrostu wydatków publicznych w Polsce w związku z obniżeniem składek na ubezpieczenia społeczne osób samozatrudnionych, wszystkich spółdzielni socjalnych (niezależnie od liczby pracowników) i przedsiębiorstw zatrudniających do 50 osób, świadczeniem postojowym dla osób samozatrudnionych i osób pracujących na podstawie umów cywilnoprawnych, dofinansowaniem wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne, dofinansowaniem dla osób samozatrudnionych niezatrudniających pracowników oraz pożyczkami, które mogą zostać przekształcone w dotacje, udzielanymi osobom samozatrudnionym, mikroprzedsiębiorstwom i organizacjom pozarządowym.

(4)

W szczególności w „ustawie z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych” (2), o której mowa we wniosku Polski z dnia 6 sierpnia 2020 r., wprowadzono tymczasowe obniżenie składek na ubezpieczenia społeczne osób samozatrudnionych, wszystkich spółdzielni socjalnych (niezależnie od liczby pracowników) oraz przedsiębiorstw zatrudniających do 50 osób, aby chronić miejsca pracy w odpowiedzi na pandemię COVID-19. Środek ten obowiązywał w okresie od marca do maja 2020 r. Podmioty zatrudniające do 10 osób oraz, w większości przypadków, osoby samozatrudnione i wszystkie spółdzielnie socjalne (niezależnie od liczby pracowników) mogły skorzystać ze zwolnienia ze składek, natomiast w przypadku podmiotów zatrudniających 10–50 osób obniżka składek wyniosła 50 %. Tymczasowe obniżenie składek na ubezpieczenia społeczne można uznać za środek podobny do mechanizmu zmniejszonego wymiaru czasu pracy, o którym mowa w rozporządzeniu (UE) 2020/672, ponieważ ma ono na celu ochronę osób samozatrudnionych przed spadkiem lub utratą dochodu, a w przypadku przedsiębiorstw zatrudniających do 50 osób i wszystkich spółdzielni socjalnych stanowi wsparcie dla osób zatrudnionych przez przedsiębiorstwa, pod warunkiem że pozostaną one zatrudnione do czasu zakończenia stosowania środka. Tymczasowe obniżenie składek na ubezpieczenia społeczne skutkuje utratą dochodów przez rząd, co do celów wykonania rozporządzenia 2020/672 można uznać za równoważne z wydatkami publicznymi.

(5)

Ponadto władze wprowadziły świadczenie postojowe dla osób samozatrudnionych i osób pracujących na podstawie umów cywilnoprawnych, których przychody spadły z powodu kryzysu. Środek ten polega na wypłacie świadczenia ryczałtowego dla osób samozatrudnionych (50 % lub 80 % minimalnego wynagrodzenia w zależności od wielkości spadku przychodów) oraz dla osób pracujących za podstawie niestandardowych umów o pracę (do 80 % minimalnego wynagrodzenia), aby zrekompensować im spadek przychodów.

(6)

Wprowadzono dofinansowanie wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne pod warunkiem spadku obrotów w wyniku kryzysu. Przedsiębiorstwa, niezależnie od wielkości, mogą składać wnioski o tymczasowe dofinansowanie kosztów związanych z wynagrodzeniami i składkami na ubezpieczenia społeczne. Dofinansowanie wynagrodzeń oraz składek na ubezpieczenia społeczne można uznać za środek podobny do mechanizmu zmniejszonego wymiaru czasu pracy, o którym mowa w rozporządzeniu (UE) 2020/672, w zakresie, w jakim dotyczy ono wydatków ponoszonych przez przedsiębiorstwa i inne podmioty, które korzystają z obniżonego wymiaru czasu pracy lub dobrowolnie skracają czas pracy lub gdy utrzymano zatrudnienie pracowników do czasu uzyskania najnowszych dostępnych danych dotyczących obrotów, gdyż środek ten wymaga od przedsiębiorstw utrzymania zatrudnienia w okresie obowiązywania obniżonego wymiaru czasu pracy albo do czasu uzyskania najnowszych dostępnych danych dotyczących obrotów.

(7)

Władze wprowadziły dofinansowanie dla osób samozatrudnionych niezatrudniających pracowników. Jest to tymczasowe dofinansowanie części kosztów prowadzenia działalności gospodarczej ponoszonych przez osoby fizyczne niezatrudniające pracowników. Kwota zależy od wielkości spadku obrotów oraz wynosi od 50 % do 90 % minimalnego wynagrodzenia.

(8)

Ponadto władze wprowadziły środek, w ramach którego osobom samozatrudnionym, mikroprzedsiębiorstwom i organizacjom pozarządowym udziela się pożyczek, które mogą zostać przekształcone w dotacje. W ramach tego środka udziela się mikropożyczek w wysokości do 5 000 PLN. Pożyczki te mogą zostać przekształcone w dotacje, jeżeli beneficjent będzie kontynuował działalność przez trzy miesiące po wypłacie pożyczki. Aby spełnić wymóg uznania za wydatki publiczne, wsparciem na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672 należy objąć wyłącznie wydatki na pożyczki przekształcone w dotacje.

(9)

Polska spełnia warunki dotyczące zwrócenia się z wnioskiem o pomoc finansową, które określono w art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/672. Polska przedstawiła Komisji odpowiednie dowody potwierdzające, że faktyczne i planowane wydatki publiczne wzrosły o 11 668 118 894 EUR od dnia 1 lutego 2020 r. w związku ze środkami krajowymi przyjętymi w celu złagodzenia skutków społeczno-gospodarczych pandemii COVID-19. Stanowi to nagły i znaczny wzrost, ponieważ wydatki te dotyczą zarówno wprowadzenia nowych środków, jak i rozszerzenia zakresu już istniejących środków obejmujących znaczną część przedsiębiorstw i ludności aktywnej zawodowo w Polsce.

(10)

Komisja skonsultowała się z Polską oraz zweryfikowała nagły i znaczny wzrost faktycznych i planowanych wydatków publicznych związanych bezpośrednio z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy oraz podobnymi środkami zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2020/672.

(11)

Należy zatem udzielić pomocy finansowej, aby pomóc Polsce w złagodzeniu skutków społeczno-gospodarczych poważnych zakłóceń gospodarczych spowodowanych przez pandemię COVID-19. Komisja powinna podejmować decyzje dotyczące terminów zapadalności, wysokości i uruchamiania transz i podtransz w ścisłej współpracy z organami krajowymi.

(12)

Niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla wyniku jakichkolwiek procedur dotyczących zakłóceń funkcjonowania rynku wewnętrznego, które mogą zostać podjęte, w szczególności na podstawie art. 107 i 108 Traktatu. Niniejsza decyzja nie uchyla obowiązku powiadomienia Komisji przez państwo członkowskie, na podstawie art. 108 Traktatu, o przypadkach potencjalnej pomocy państwa.

(13)

Polska powinna regularnie przedstawiać Komisji informacje dotyczące realizacji planowanych wydatków publicznych, aby umożliwić Komisji ocenę stopnia realizacji tych wydatków przez Polskę.

(14)

Decyzję o udzieleniu pomocy finansowej podjęto, uwzględniając istniejące i przewidywane potrzeby Polski, a także już przedłożone lub planowane wnioski pozostałych państw członkowskich o pomoc finansową na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672, z uwzględnieniem zasad równego traktowania, solidarności, proporcjonalności i przejrzystości. W szczególności kwotę pożyczki ustalono tak, aby zapewnić zgodność z normami ostrożnościowymi stosowanymi do portfela pożyczek, które określono w rozporządzeniu (UE) 2020/672,

(1)

W dniu 11 sierpnia 2020 r. Portugalia zwróciła się do Unii o pomoc finansową w celu uzupełnienia krajowych działań w celu uwzględnienia wpływu pandemii COVID-19 oraz odpowiedzenia na konsekwencje społeczno-gospodarcze tej pandemii dla pracowników i osób samozatrudnionych.

(2)

Oczekuje się, że pandemia COVID-19 oraz nadzwyczajne środki wdrożone przez Portugalię, aby zapobiec jej rozprzestrzenianiu się oraz złagodzić jej skutki społeczno-gospodarcze i zdrowotne, będą miały ogromny wpływ na finanse publiczne. Zgodnie z prognozą Komisji z wiosny 2020 r. oczekuje się, że na koniec 2020 r. deficyt oraz dług sektora instytucji rządowych i samorządowych w Portugalii wyniosą odpowiednio 6,5 % i 131,6 % produktu krajowego brutto (PKB). Jak wynika ze śródokresowej prognozy Komisji z lata 2020 r., przewiduje się, że PKB Portugalii zmniejszy się o 9,8 % w 2020 r.

(3)

Pandemia COVID-19 wyłączyła znaczną część ludności Portugalii z aktywności zawodowej. Jak zostało to przedstawione w motywach 4–17, sytuacja ta doprowadziła do nagłego i znacznego wzrostu wydatków publicznych w Portugalii w związku z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy i podobnymi środkami, a także korzystaniem z stosownych środków ochrony zdrowia związanych z pandemią COVID-19.

(4)

„Ustawą nr 7/2009 z dnia 12 lutego”, o której mowa we wniosku Portugalii z dnia 11 sierpnia 2020 r., wprowadzono środek mający na celu wsparcie utrzymania umów o pracę przez okres tymczasowego przerwania pracy lub skrócenia normalnego czasu pracy określonego w portugalskim kodeksie pracy. W ramach tego środka kwalifikujące się przedsiębiorstwa otrzymują świadczenie w wysokości 70 % wynagrodzenia pracowników, przy czym wynagrodzenie pracowników wynosi dwie trzecie ich normalnego wynagrodzenia brutto. Ta korekta wysokości wynagrodzenia do dwóch trzecich podlega dolnej granicy równej krajowej płacy minimalnej oraz górnej granicy równej trzykrotności krajowej płacy minimalnej. Kwalifikującymi się przedsiębiorstwami są przedsiębiorstwa, które musiały zawiesić działalność gospodarczą lub które odnotowują znaczny spadek przychodów.

(5)

„Dekret z mocą ustawy nr 10-G/2020 z dnia 26 marca” i „dekret z mocą ustawy nr 27-B/2020 z dnia 19 czerwca”, o których mowa we wniosku Portugalii z dnia 11 sierpnia 2020 r., stanowiły podstawę wprowadzenia szeregu środków mających na celu złagodzenie skutków pandemii COVID-19. Środki te obejmują nowe i uproszczone wsparcie specjalne na utrzymanie umów o pracę przez okres tymczasowego przerwania pracy lub skrócenia normalnego czasu pracy. Środek ten jest podobny do środka, o którym mowa w motywie 4, lecz ma uproszczone procedury umożliwiające szybszy dostęp do środków pieniężnych. W ramach tego środka kwalifikujące się przedsiębiorstwa otrzymują świadczenie w wysokości 70 % wynagrodzenia pracowników, przy czym wynagrodzenie pracowników wynosi dwie trzecie ich normalnego wynagrodzenia brutto, a także zwolnienie z opłacania przez pracodawcę składek na ubezpieczenie społeczne. Ta korekta wysokości wynagrodzenia do dwóch trzecich podlega dolnej granicy równej krajowej płacy minimalnej oraz górnej granicy równej trzykrotności krajowej płacy minimalnej. Kwalifikującymi się przedsiębiorstwami są przedsiębiorstwa, które musiały zawiesić działalność gospodarczą lub które odnotowują spadek przychodów w wysokości co najmniej 40 % w okresie 30 dni poprzedzających wniosek o wsparcie w porównaniu z tym samym miesiącem poprzedniego roku lub ze średnią miesięczną z dwóch miesięcy poprzedzających ten okres. Środek ten wielokrotnie rozszerzano, w tym poprzez zmianę sposobu obliczania wynagrodzeń pracowników na cztery piąte ich normalnego wynagrodzenia brutto oraz wprowadzenie stopniowego znoszenia ulg dotyczących składek na ubezpieczenie społeczne opłacanych przez przedsiębiorstwa korzystające z tego środka. Ponieważ ulgi dotyczące składek na ubezpieczenie społeczne stanowią utratę dochodów przez rząd, na potrzeby rozporządzenia (UE) 2020/672 można je uznać za równoważne z wydatkami publicznymi.

(6)

W przypadku gdy przedsiębiorstwa znajdują się w sytuacji kryzysowej w wyniku pandemii COVID-19, korzystają ze środków, o których mowa w motywach 4 lub 5, oraz posiadają program szkoleniowy zatwierdzony przez krajowe publiczne służby ds. zatrudnienia i szkoleń, w ramach specjalnych programów zawodowych pracownicy i przedsiębiorstwa mogą otrzymać dodatek szkoleniowy na pokrycie kosztów zastąpienia dochodu, jak również powiązanych kosztów szkoleń, które mają miejsce w godzinach pracy, jako alternatywy dla skrócenia czasu pracy.

(7)

Ponadto władze wprowadziły specjalny środek wsparcia dla przedsiębiorstw na wznowienie działalności gospodarczej. W celu ułatwienia ponownego podjęcia pracy i utrzymania miejsc pracy przedsiębiorstwa, których pracownicy skorzystali ze środków, o których mowa w motywach 4 lub 5, mogą otrzymać świadczenie równe krajowej płacy minimalnej na danego pracownika wypłacane w jednej racie albo dwukrotności krajowej płacy minimalnej na danego pracownika wypłacane stopniowo w okresie sześciu miesięcy. Jeżeli wsparcie jest udzielane stopniowo, przedsiębiorstwa korzystają również z częściowego zwolnienia w wysokości 50 % ze składek na ubezpieczenie społeczne opłacanych przez danego pracodawcę w odniesieniu do danych pracowników.

(8)

Ponadto „dekretem z mocą ustawy nr 27-B/2020 z dnia 19 czerwca” i „dekretem z mocą ustawy nr 58-A/2020 z dnia 14 sierpnia” władze wprowadziły dodatek na stabilizację dochodów pracowników korzystających ze środków, o których mowa w motywach 4 lub 5. Kwalifikującymi się pracownikami są ci, których wynagrodzenie brutto w odniesieniu do lutego 2020 r. nie przekraczało dwukrotności krajowej płacy minimalnej. Pracownicy otrzymują świadczenie równe różnicy między wynagrodzeniem brutto z lutego 2020 r. a wynagrodzeniem brutto z okresu, w którym pracownik był objęty jednym z dwóch wyżej wspomnianych systemów wsparcia, przy czym dolna granica wynosi 100 EUR, a górna granica – 351 EUR.

(9)

„Dekretem z mocą ustawy nr 10-A/2020 z dnia 13 marca” oraz „ustawą nr 2/2020 z dnia 31 marca” (2), o których mowa we wniosku Portugalii z dnia 11 sierpnia 2020 r., wprowadzono specjalny środek wsparcia dla osób samozatrudnionych, pracowników nieformalnych i wspólników zarządzających. W ramach tego środka zapewniane jest świadczenie miesięczne równe dochodowi ewidencjonowanemu danej osoby fizycznej, przy czym górna granica wynosi 438,81 EUR, jeżeli dochód jest niższy niż 658,21 EUR, albo dwóm trzecim zarejestrowanego dochodu danej osoby fizycznej, przy czym górna granica wynosi 438,81 EUR, jeżeli dochód jest wyższy niż 658,21 EUR. W okresie od 13 marca do 30 czerwca 2020 r. stosowano początkową dolną granicę na poziomie 219,41 EUR w odniesieniu do łącznej kwoty miesięcznego wsparcia. Kwalifikującymi się osobami są osoby fizyczne, które musiały zawiesić działalność gospodarczą lub które odnotowują spadek przychodów wynoszący co najmniej 40 % w okresie 30 dni poprzedzających wniosek o wsparcie w porównaniu z tym samym miesiącem poprzedniego roku lub ze średnią miesięczną z dwóch miesięcy poprzedzających ten okres.

(10)

„Dekretem z mocą ustawy nr 10-A/2020 z dnia 13 marca”, o którym mowa we wniosku Portugalii z dnia 11 sierpnia 2020 r., wprowadzono dodatek rodzinny dla pracowników, którzy nie mogą pracować ze względu na konieczność opieki nad dziećmi poniżej 12. roku życia lub innymi osobami pozostającymi na ich utrzymaniu. W ramach tego środka zapewniane jest świadczenie w wysokości 50 % wynagrodzenia pracowników. Z reguły rekompensata dla pracowników odpowiada dwóm trzecim normalnego wynagrodzenia brutto, przy czym dolna granica równa jest krajowej płacy minimalnej, a górna granica – trzykrotności krajowej płacy minimalnej. Środki te można uznać za środki podobne do mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2020/672, ponieważ w ramach tych środków zapewnia się wsparcie dochodu dla pracowników, które ułatwi im pokrycie kosztów opieki nad dziećmi w okresie zamknięcia szkół, a tym samym umożliwi rodzicom kontynuowanie pracy, co pozwoli uniknąć narażenia ich stosunku pracy na ryzyko rozwiązania.

(11)

„Zarządzeniem rządu nr 3485-C/2020 z dnia 17 marca”, „zarządzeniem rządu nr 4395/2020 z dnia 10 kwietnia” oraz „zarządzeniem rządu nr 5897-B/2020 z dnia 28 maja”, o których mowa we wniosku Portugalii z dnia 11 sierpnia 2020 r., wprowadzono specjalny środek wsparcia na utrzymanie umów o pracę szkoleniowców w świetle odwołania szkoleń zawodowych. Wsparcie publiczne polega na przyznaniu świadczenia pokrywającego wynagrodzenie szkoleniowców nawet wówczas, gdy szkolenia zawodowe nie odbywają się.

(12)

„Uchwałą Rady Rządu Regionalnego Azorów nr 97/2020 z dnia 8 kwietnia”, „uchwałą Rady Rządu Regionalnego Azorów nr 120/2020 z dnia 28 kwietnia”, „uchwałą Rady Rządu Regionalnego Azorów nr 128/2020 z dnia 5 maja”, „uchwałą Rady Rządu Regionalnego Azorów nr 129/2020 z dnia 5 maja”, „uchwałą Rady Rządu Regionalnego Azorów nr 195/2020 z dnia 15 lipca”, „uchwałą Rady Rządu Regionalnego Azorów nr 196/2020 z dnia 15 lipca” oraz „uchwałą Rady Rządu Regionalnego Azorów nr 200/2020 z dnia 17 lipca”, o których mowa we wniosku Portugalii z dnia 11 sierpnia 2020 r., wprowadzono szereg środków regionalnych związanych z zatrudnieniem w regionie autonomicznym Azorów. Konkretne środki, w tym regionalne uzupełnienie, dotyczące systemów ogólnokrajowych, tj. systemów zatrudnienia w zmniejszonym wymiarze czasu pracy, wsparcia dla osób samozatrudnionych oraz dla przedsiębiorstw w celu wznowienia działalności gospodarczej, służą utrzymaniu zatrudnienia na Azorach podczas pandemii COVID-19. Wsparcie w ramach tych środków jest zależne od zachowania umów o pracę i utrzymania działalności gospodarczej.

(13)

„Uchwałą Rządu Regionalnego Madery nr 101/2020 z dnia 13 marca” oraz „rozporządzeniem nr 133-B/2020 Wiceprzewodniczącego Rządu Regionalnego Madery i Sekretariatu Regionalnego ds. Włączenia Społecznego i Obywatelstwa z dnia 22 kwietnia”, o których mowa we wniosku Portugalii z dnia 11 sierpnia 2020 r., wprowadzono szereg środków regionalnych związanych z zatrudnieniem w regionie autonomicznym Madery. Konkretne środki, w tym regionalne uzupełnienie, dotyczące systemów ogólnokrajowych, tj. systemów zatrudnienia w zmniejszonym wymiarze czasu pracy, wsparcia dla osób samozatrudnionych oraz dla przedsiębiorstw w celu wznowienia działalności gospodarczej, służą utrzymaniu zatrudnienia na Maderze podczas pandemii COVID-19. Wsparcie w ramach tych środków jest zależne od zachowania umów o pracę i utrzymania działalności gospodarczej.

(14)

„Dekretem z mocą ustawy nr 10-A/2020 z dnia 13 marca” i „ustawą nr 2/2020 z dnia 31 marca” (3), o których mowa we wniosku Portugalii z dnia 11 sierpnia 2020 r., przewidziano zasiłek dla pracowników i osób samozatrudnionych, którzy ze względu na izolację profilaktyczną tymczasowo nie mogą prowadzić działalności zawodowej. Tacy pracownicy są uprawnieni do zasiłku równego ich wynagrodzeniu podstawowemu. W tych aktach prawnych wprowadzono również zasiłek chorobowy z tytułu zarażenia się COVID-19. W porównaniu ze standardowym systemem zasiłków chorobowych w Portugalii przyznanie zasiłku chorobowego z tytułu COVID-19 nie podlega okresowi oczekiwania. Wsparcie publiczne polega na przyznaniu świadczenia równego wynagrodzeniu brutto.

(15)

„Dekretem z mocą ustawy nr 10-A/2020 z dnia 13 marca”, o którym mowa we wniosku Portugalii z dnia 11 sierpnia 2020 r., zezwolono na zakup środków ochrony indywidualnej do użytku w miejscu pracy, w szczególności w szpitalach publicznych, właściwych ministerstwach, gminach i regionach autonomicznych Azorów i Madery, jako środek ochrony zdrowia. W tym akcie prawnym wprowadzono ponadto kampanię na rzecz higieny w szkołach mającą na celu zapewnienie bezpiecznego powrotu do pracy nauczycieli, innych pracowników i uczniów.

(16)

Władze wprowadziły badania pod kątem zarażenia się COVID-19 pacjentów leczonych stacjonarnie i pracowników szpitali publicznych, jak również pracowników placówek opiekuńczo-pielęgnacyjnych i placówek opieki nad dziećmi. Koszt badania jest finansowany z budżetu ogólnego, a zatem nie ma wyraźnej podstawy prawnej.

(17)

Ponadto „ustawą nr 27-A/2020 z dnia 24 lipca”, o której mowa we wniosku Portugalii z dnia 11 sierpnia 2020 r., wprowadzono specjalną rekompensatę dla pracowników krajowej służby zdrowia zaangażowanych w walkę z pandemią COVID-19. Polega ona na wypłaceniu – tylko jednokrotnym – premii za wyniki odpowiadającej kwocie równej 50 % normalnego wynagrodzenia brutto pracownika.

(18)

Portugalia spełnia warunki dotyczące zwrócenia się z wnioskiem o pomoc finansową, które określono w art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/672. Portugalia przedstawiła Komisji odpowiednie dowody potwierdzające, że faktyczne i planowane wydatki publiczne wzrosły o 5 934 462 488 EUR od dnia 1 lutego 2020 r. w związku ze środkami krajowymi przyjętymi w celu złagodzenia skutków społeczno-gospodarczych pandemii COVID-19. Wzrost bezpośrednio związany z powyższymi środkami, które są mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy lub podobnymi środkami, stanowi nagły i znaczny wzrost, ponieważ dotyczy on zarówno wprowadzenia nowych środków, jak i wzrostu popytu na istniejące środki, które łącznie obejmują znaczną część przedsiębiorstw i ludności aktywnej zawodowo w Portugalii.

(19)

Komisja skonsultowała się z Portugalią oraz zweryfikowała nagły i znaczny wzrost faktycznych i planowanych wydatków publicznych związanych bezpośrednio z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy oraz podobnymi środkami, a także z korzystaniem ze środków ochrony zdrowia związanych z pandemią COVID-19, o których mowa we wniosku z dnia 11 sierpnia 2020 r., zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2020/672.

(20)

Należy zatem udzielić pomocy finansowej, aby pomóc Portugalii w złagodzeniu skutków społeczno-gospodarczych poważnych zakłóceń gospodarczych spowodowanych przez pandemię COVID-19. Komisja powinna podejmować decyzje dotyczące terminów zapadalności, wysokości i uruchamiania transz i podtransz w ścisłej współpracy z organami krajowymi.

(21)

Niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla wyniku jakichkolwiek procedur dotyczących zakłóceń funkcjonowania rynku wewnętrznego, które mogą zostać podjęte, w szczególności na podstawie art. 107 i 108 Traktatu. Niniejsza decyzja nie uchyla obowiązku powiadomienia Komisji przez państwo członkowskie, na podstawie art. 108 Traktatu, o przypadkach potencjalnej pomocy państwa.

(22)

Portugalia powinna regularnie przedstawiać Komisji informacje dotyczące realizacji planowanych wydatków publicznych, aby umożliwić Komisji ocenę stopnia realizacji tych wydatków przez Portugalię.

(23)

Decyzję o udzieleniu pomocy finansowej podjęto, uwzględniając istniejące i przewidywane potrzeby Portugalii, a także już przedłożone lub planowane wnioski pozostałych państw członkowskich o pomoc finansową na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672, z uwzględnieniem zasad równego traktowania, solidarności, proporcjonalności i przejrzystości,

(1)

W dniu 7 sierpnia 2020 r. Rumunia zwróciła się do Unii o pomoc finansową w celu uzupełnienia krajowych działań w celu uwzględnienia wpływu pandemii COVID-19 oraz odpowiedzenia na konsekwencje społeczno-gospodarcze tej pandemii dla pracowników i osób samozatrudnionych.

(2)

Oczekuje się, że pandemia COVID-19 oraz nadzwyczajne środki wdrożone przez Rumunię, aby zapobiec jej rozprzestrzenianiu się oraz złagodzić jej skutki społeczno-gospodarcze i zdrowotne, będą miały ogromny wpływ na finanse publiczne. Zgodnie z prognozą Komisji z wiosny 2020 r. oczekuje się, że na koniec 2020 r. deficyt oraz dług sektora instytucji rządowych i samorządowych w Rumunii wyniosą odpowiednio 9,2 % i 46,2 % produktu krajowego brutto (PKB). Jak wynika ze śródokresowej prognozy Komisji z lata 2020 r., przewiduje się, że PKB Rumunii zmniejszy się o 6,0 % w 2020 r.

(3)

Pandemia COVID-19 wyłączyła znaczną część ludności Rumunii z aktywności zawodowej. Jak zostało to przedstawione w motywach 4–11, sytuacja ta doprowadziła do nagłego i znacznego wzrostu wydatków publicznych w Rumunii w związku z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy i podobnymi środkami, a także środkami ochrony zdrowia.

(4)

W „nadzwyczajnym rozporządzeniu rządu nr 30/2020” (2), o którym mowa we wniosku Rumunii z dnia 7 sierpnia 2020 r., przewidziano świadczenie na rzecz pracowników, których pracodawcy ograniczają lub czasowo wstrzymują działalność ze względu na skutki pandemii COVID-19. Górny limit świadczenia wynosi 75 % podstawowego wynagrodzenia takich pracowników (lecz nie więcej niż 75 % średniego wynagrodzenia brutto w gospodarce), a samo świadczenie jest przewidziane na czas trwania stanu wyjątkowego.

(5)

„Nadzwyczajnym rozporządzeniem rządu nr 92/2020” (3), o którym mowa we wniosku Rumunii z dnia 7 sierpnia 2020 r., wprowadzono świadczenie na rzecz osób, których umowa o pracę została zawieszona na co najmniej 15 dni podczas stanu wyjątkowego lub alarmowego, pod warunkiem że ich stosunek pracy zostanie utrzymany do dnia 31 grudnia 2020 r. Świadczenie wynosi 41,5 % podstawowego wynagrodzenia brutto takich pracowników (lecz nie więcej niż 41,5 % średniego wynagrodzenia brutto w gospodarce).

(6)

„Nadzwyczajnym rozporządzeniem rządu nr 132/2020” (4) wprowadzono mechanizm zmniejszonego wymiaru czasu pracy, w ramach którego w razie tymczasowego ograniczenia działalności z powodu stanu wyjątkowego lub alarmowego pracodawca ma możliwość zmniejszenia wymiaru czasu pracy pracowników o maksymalnie 50 %. W okresie zmniejszonego wymiaru czasu pracy, pracownicy, których to dotyczy, korzystają z dofinansowania do wynagrodzenia odpowiadającego 75 % różnicy między wynagrodzeniem brutto z tytułu normalnego wymiaru czasu pracy a ich obecnym wynagrodzeniem.

(7)

Wprowadzono dwa środki dotyczące osób samozatrudnionych i przedstawicieli wolnych zawodów. Dla osób, które całkowicie zaprzestały wykonywania pracy ze względu na skutki pandemii COVID-19, państwo przewidziało świadczenie wynoszące 75 % średniego wynagrodzenia brutto (5). Dla osób, które zmniejszyły swój wymiar czasu pracy, państwo przewidziało świadczenie wynoszące maksymalnie 41,5 % średniego wynagrodzenia brutto.

(8)

Dla pracowników dniówkowych, którzy zaprzestali wykonywania pracy ze względu na skutki pandemii COVID-19, władze wprowadziły środek polegający na zapewnieniu zasiłku dochodowego wynoszącego 35 % należnego wynagrodzenia za dzień roboczy przez maksymalny okres trzech miesięcy.

(9)

W „nadzwyczajnym rozporządzeniu rządu nr 11/2020” (6), o którym mowa we wniosku Rumunii z dnia 7 sierpnia 2020 r., przewidziano premię z tytułu dodatkowo wykonanej pracy dla pracowników specjalistycznych struktur Krajowego Instytutu Zdrowia Publicznego oraz okręgowych dyrekcji ds. zdrowia publicznego lub dyrekcji ds. zdrowia publicznego miasta Bukaresztu, którzy zajmują się koordynowaniem i wdrażaniem środków służących prewencji i ograniczeniu zdarzeń określonych przez WHO jako stan zagrożenia zdrowia publicznego o znaczeniu międzynarodowym wskutek zakażeń COVID-19. Środek ten polega na zapewnieniu świadczenia odpowiadającego 75 % podstawowego wynagrodzenia za przepracowane godziny wykraczające poza normalny wymiar czasu pracy oraz 100 % podstawowego wynagrodzenia za godziny przepracowane w weekendy, w dni urzędowo wolne od pracy oraz w inne dni nie zaliczane do dni roboczych. Środek ten można uznać za środek ochrony zdrowia w rozumieniu rozporządzenia (UE) 2020/672.

(10)

Dla pracowników krajowego systemu obrony, zakładów karnych, placówek ochrony zdrowia publicznego i innych kategorii ustanowionych na mocy rozporządzeń ministerialnych władze przewidziały zasiłek opiekuńczy na dziecko. Świadczenie to przysługuje, pod warunkiem że drugie z rodziców nie korzysta z alternatywnych uprawnień zapewniających rodzicom dni wolne od pracy na potrzeby opieki nad dziećmi w przypadku tymczasowego zamknięcia placówek oświatowych. Środek ten można uznać za środek podobny do mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2020/672, ponieważ w ramach tego środka zapewnia się wsparcie dochodu dla pracowników, które ułatwi im pokrycie kosztów opieki nad dziećmi w okresie zamknięcia szkół, a tym samym umożliwi rodzicom kontynuowanie pracy, co pozwoli uniknąć narażenia ich stosunku pracy na ryzyko rozwiązania.

(11)

Ponadto „ustawą nr 56/2020” (7), o której mowa we wniosku Rumunii z dnia 7 sierpnia 2020 r., wprowadzono premię z tytułu szczególnie niebezpiecznych warunków wynoszącą maksymalnie 30 % wynagrodzenia pracowników medycznych biorących udział w działaniach medycznych związanych ze zwalczaniem COVID-19.

(12)

Rumunia spełnia warunki dotyczące zwrócenia się z wnioskiem o pomoc finansową, które określono w art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/672. Rumunia przedstawiła Komisji odpowiednie dowody potwierdzające, że faktyczne i planowane wydatki publiczne wzrosły o 4 370 779 006 EUR od dnia 1 lutego 2020 r. w związku ze zwiększonymi kwotami bezpośrednio wynikającymi ze świadczeń z tytułu „bezrobocia technicznego” dla pracowników oraz dla osób należących do innych kategorii niż pracownicy, świadczenia dla przywróconych do pracy pracowników oraz dla osób należących do innych kategorii niż pracownicy, przyszłego mechanizmu zmniejszonego wymiaru czasu pracy, zasiłku dochodowego dla pracowników dniówkowych oraz zasiłku opiekuńczego na dziecko dla określonych pracowników. Stanowi to nagły i znaczny wzrost, ponieważ wydatki dotyczą nowych środków obejmujących znaczną część przedsiębiorstw i ludności aktywnej zawodowo w Rumunii. Rumunia zamierza sfinansować 271 534 419 EUR zwiększonej kwoty wydatków ze środków unijnych.

(13)

Komisja skonsultowała się z Rumunią oraz zweryfikowała nagły i znaczny wzrost faktycznych i planowanych wydatków publicznych związanych bezpośrednio z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy oraz podobnymi środkami, a także z korzystaniem ze środków ochrony zdrowia związanych z pandemią COVID-19, o których mowa we wniosku z dnia 7 sierpnia 2020 r., zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2020/672.

(14)

Należy zatem udzielić pomocy finansowej, aby pomóc Rumunii w złagodzeniu skutków społeczno-gospodarczych poważnych zakłóceń gospodarczych spowodowanych przez pandemię COVID-19. Komisja powinna podejmować decyzje dotyczące terminów zapadalności, wysokości i uruchamiania transz i podtransz w ścisłej współpracy z organami krajowymi.

(15)

Niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla wyniku jakichkolwiek procedur dotyczących zakłóceń funkcjonowania rynku wewnętrznego, które mogą zostać podjęte, w szczególności na podstawie art. 107 i 108 Traktatu. Niniejsza decyzja nie uchyla obowiązku powiadomienia Komisji przez państwo członkowskie, na podstawie art. 108 Traktatu, o przypadkach potencjalnej pomocy państwa.

(16)

Rumunia powinna regularnie przedstawiać Komisji informacje dotyczące realizacji planowanych wydatków publicznych, aby umożliwić Komisji ocenę stopnia realizacji tych wydatków przez Rumunię.

(17)

Decyzję o udzieleniu pomocy finansowej podjęto, uwzględniając istniejące i przewidywane potrzeby Rumunii, a także już przedłożone lub planowane wnioski pozostałych państw członkowskich o pomoc finansową na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672, z uwzględnieniem zasad równego traktowania, solidarności, proporcjonalności i przejrzystości,

(1)

W dniu 7 sierpnia 2020 r. Słowenia zwróciła się do Unii o pomoc finansową w celu uzupełnienia krajowych działań w celu uwzględnienia wpływu pandemii COVID-19 oraz odpowiedzenia na konsekwencje społeczno-gospodarcze tej pandemii dla pracowników i osób samozatrudnionych.

(2)

Oczekuje się, że pandemia COVID-19 oraz nadzwyczajne środki wdrożone przez Słowenię, aby zapobiec jej rozprzestrzenianiu się oraz złagodzić jej skutki społeczno-gospodarcze i zdrowotne, będą miały ogromny wpływ na finanse publiczne. Zgodnie z prognozą Komisji z wiosny 2020 r. oczekuje się, że na koniec 2020 r. deficyt oraz dług sektora instytucji rządowych i samorządowych w Słowenii wyniosą odpowiednio 7,2 % i 83,7 % produktu krajowego brutto (PKB). Jak wynika ze śródokresowej prognozy Komisji z lata 2020 r., przewiduje się, że PKB Słowenii zmniejszy się o 7,0 % w 2020 r.

(3)

Pandemia COVID-19 wyłączyła znaczną część ludności Słowenii z aktywności zawodowej. Jak zostało to przedstawione w motywach 4–9, sytuacja ta doprowadziła do nagłego i znacznego wzrostu wydatków publicznych w Słowenii w związku z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy i podobnymi środkami.

(4)

Na mocy „ustawy określającej środki interwencyjne dotyczące wynagrodzeń i składek (ZIUPPP)” (2) oraz „ustawy określającej środki interwencyjne mające na celu opanowanie epidemii COVID-19 i złagodzenie jej skutków dla obywateli i gospodarki (ZIUZEOP)” (3), o których mowa we wniosku Słowenii z dnia 7 sierpnia 2020 r., wprowadzono program rekompensat wynagrodzeń dla pracowników, którzy nie pracowali (lub pozostawali w gotowości) ze względu na tymczasowy brak możliwości zapewnienia im przez pracodawców pracy z przyczyn natury gospodarczej, siły wyższej lub kwarantanny. Zasiłek wypłacany w ramach programu wynosi maksymalnie 80 % średniego wynagrodzenia pracownika z ostatnich trzech miesięcy, ale nie mniej niż minimalne wynagrodzenie w Słowenii, a warunkiem jego otrzymania jest utrzymanie zatrudnienia danego pracownika przez okres udziału pracodawcy w programie. Program obowiązywał od dnia 13 marca 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r. Na mocy „ustawy określającej środki interwencyjne mające na celu łagodzenie i rekompensowanie skutków epidemii COVID-19 (ZIUOOPE)” (4) program przedłużono, z pewnymi zmianami, na okres od dnia 1 czerwca 2020 r. do dnia 31 sierpnia 2020 r. oraz planowano dalsze jego przedłużenie do końca września 2020 r.

(5)

Wprowadzono zwolnienie z opłacania składek na ubezpieczenie społeczne dla pracowników korzystających z programu rekompensat wynagrodzeń. Ten program obowiązywał od dnia 13 marca 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r.

(6)

Utworzono mechanizm zmniejszonego wymiaru czasu pracy, w ramach którego pracodawcy mogą tymczasowo zmniejszać wymiar czasu pracy, a jednocześnie pracownicy otrzymują pełne wynagrodzenie. Pracodawca otrzymuje zryczałtowaną kwotę dofinansowania za nieprzepracowane godziny każdego pracownika; warunkiem otrzymania dofinansowania jest utrzymanie zatrudnienia pracowników przez okres udziału pracodawcy w programie oraz przez jeden miesiąc po zakończeniu tego okresu. Program obowiązuje od dnia 1 czerwca 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.

(7)

Dla pracowników, w przypadku których utrzymano zatrudnienie, władze wprowadziły program dofinansowania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (w tym składek na emerytury zawodowe). Środek ten połączono z obowiązkiem wypłacania przez pracodawcę comiesięcznego świadczenia kryzysowego w wysokości 200 EUR na rzecz pracowników dalej wykonujących pracę, którzy otrzymują wynagrodzenie poniżej trzykrotności minimalnego wynagrodzenia. Wniosek władz odnosił się wyłącznie do części wydatków dotyczących pracowników, których zatrudnienie utrzymano do momentu uzyskania najnowszych dostępnych danych dotyczących obrotów. Środek obowiązywał od dnia 13 marca 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r.

(8)

Wprowadzono środek, w ramach którego zapewniono finansowanie składek na ubezpieczenie społeczne dla osób samozatrudnionych, rolników i pracowników instytucji religijnych. W ramach tego środka pokrywa się wszystkie składki na ubezpieczenie społeczne takich beneficjentów, którzy byli ubezpieczeni i podczas epidemii nie mogli prowadzić swojej działalności gospodarczej lub mogli ją prowadzić jedynie częściowo. Środek obowiązywał od dnia 13 marca 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r.

(9)

Ponadto wprowadzono środek podstawowego wsparcia dochodu dla osób samozatrudnionych, rolników i pracowników instytucji religijnych, w ramach którego tacy beneficjenci, którzy byli ubezpieczeni i podczas epidemii nie mogli prowadzić swojej działalności gospodarczej lub mogli ją prowadzić wyłącznie częściowo, otrzymali w marcu 2020 r. kwotę 350 EUR, a w kwietniu i maju 2020 r. – 700 EUR. Środek obowiązywał od dnia 13 marca 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r.

(10)

Słowenia spełnia warunki dotyczące zwrócenia się z wnioskiem o pomoc finansową, które określono w art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/672. Słowenia przedstawiła Komisji odpowiednie dowody potwierdzające, że faktyczne i planowane wydatki publiczne wzrosły o 1 203 670 000 EUR od dnia 1 lutego 2020 r. w związku ze środkami krajowymi przyjętymi w celu złagodzenia skutków społeczno-gospodarczych pandemii COVID-19. Stanowi to nagły i znaczny wzrost, ponieważ nowe środki obejmują znaczną część przedsiębiorstw i ludności aktywnej zawodowo w Słowenii. Słowenia zamierza sfinansować 90 000 000 EUR zwiększonej kwoty wydatków ze środków unijnych.

(11)

Komisja skonsultowała się ze Słowenią oraz zweryfikowała nagły i znaczny wzrost faktycznych i planowanych wydatków publicznych związanych bezpośrednio z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy oraz podobnymi środkami, o których mowa we wniosku z dnia 7 sierpnia 2020 r., zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2020/672.

(12)

Należy zatem udzielić pomocy finansowej, aby pomóc Słowenii w złagodzeniu skutków społeczno-gospodarczych poważnych zakłóceń gospodarczych spowodowanych przez pandemię COVID-19. Komisja powinna podejmować decyzje dotyczące terminów zapadalności, wielkości i uruchamiania transz i podtransz w ścisłej współpracy z organami krajowymi.

(13)

Niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla wyniku jakichkolwiek procedur dotyczących zakłóceń funkcjonowania rynku wewnętrznego, które mogą zostać podjęte, w szczególności na podstawie art. 107 i 108 Traktatu. Niniejsza decyzja nie uchyla obowiązku powiadomienia Komisji przez państwo członkowskie, na podstawie art. 108 Traktatu, o przypadkach potencjalnej pomocy państwa.

(14)

Słowenia powinna regularnie przedstawiać Komisji informacje dotyczące realizacji planowanych wydatków publicznych, aby umożliwić Komisji ocenę stopnia realizacji tych wydatków przez Słowenię.

(15)

Decyzję o udzieleniu pomocy finansowej podjęto, uwzględniając istniejące i przewidywane potrzeby Słowenii, a także już przedłożone lub planowane wnioski pozostałych państw członkowskich o pomoc finansową na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672, z uwzględnieniem zasad równego traktowania, solidarności, proporcjonalności i przejrzystości,

(1)

W dniu 6 sierpnia 2020 r. Słowacja zwróciła się do Unii o pomoc finansową w celu uzupełnienia krajowych działań w celu uwzględnienia wpływu pandemii COVID-19 oraz odpowiedzenia na konsekwencje społeczno-gospodarcze tej pandemii dla pracowników i osób samozatrudnionych.

(2)

Oczekuje się, że pandemia COVID-19 oraz nadzwyczajne środki wdrożone przez Słowację, aby zapobiec jej rozprzestrzenianiu się oraz złagodzić jej skutki społeczno-gospodarcze i zdrowotne, będą miały ogromny wpływ na finanse publiczne. Zgodnie z prognozą Komisji z wiosny 2020 r. oczekuje się, że na koniec 2020 r. deficyt oraz dług sektora instytucji rządowych i samorządowych w Słowacji wyniosą odpowiednio 8,5 % i 59,5 % produktu krajowego brutto (PKB). Jak wynika ze śródokresowej prognozy Komisji z lata 2020 r., przewiduje się, że PKB Słowacji zmniejszy się o 9,0 % w 2020 r.

(3)

Pandemia COVID-19 wyłączyła znaczną część ludności Słowacji z aktywności zawodowej. Jak zostało to przedstawione w motywwie 4, sytuacja ta doprowadziła do nagłego i znacznego wzrostu wydatków publicznych w Słowacji w związku z krajowym mechanizmem zmniejszonego wymiaru czasu pracy i podobnymi środkami.

(4)

W szczególności „ustawa nr 5/2004 Zz. o służbach zatrudnienia”, o której mowa we wniosku Słowacji z dnia 6 sierpnia 2020 r., stanowiła podstawę wprowadzenia szeregu środków mających na celu uwzględnienie wpływu pandemii COVID-19, w tym mechanizmu wsparcia pracodawców, którzy tymczasowo objęli przestojem pracowników w okresie od marca 2020 r. do grudnia 2021 r. Tego rodzaju pracodawcy mogą zwrócić się o zwrot kosztów wynagrodzeń w wysokości do 80 % zwykłego wynagrodzenia brutto pracownika objętego przestojem, maksymalnie do wysokości 880 EUR miesięcznie, pod warunkiem utrzymania zatrudnienia pracownika. Ponadto wprowadzono szereg środków wspomagających: a) zryczałtowane świadczenie na pracownika wypłacane w okresie od marca do końca września 2020 r., uzależnione od spadku sprzedaży o co najmniej 20 % (miesięczne wsparcie w kwocie 180–540 EUR w zależności od wielkości spadku sprzedaży); b) zryczałtowane świadczenie wypłacane do końca września 2020 r. na rzecz osób samozatrudnionych, które są objęte obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym, uzależnione od spadku sprzedaży o co najmniej 20 % (miesięczne wsparcie w kwocie 180–540 EUR w zależności od wielkości spadku sprzedaży); c) zwrot 80 % wynagrodzenia brutto pracownika (maksymalnie do kwoty 1 100 EUR) do końca września 2020 r. – w przypadku przedsiębiorstw zamkniętych na mocy dekretu; oraz d) zryczałtowany dodatek w wysokości 210 EUR miesięcznie wypłacany do końca września 2020 r. na rzecz pracowników zatrudnionych na podstawie umowy, przedsiębiorstw jednoosobowych oraz osób samozatrudnionych. Zryczałtowany dodatek można uznać za środek podobny do mechanizmów zmniejszonego wymiaru czasu pracy, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2020/672, ponieważ jego celem jest ochrona osób samozatrudnionych lub podobnych kategorii pracowników przed spadkiem lub utratą dochodów.

(5)

Słowacja spełnia warunki dotyczące zwrócenia się z wnioskiem o pomoc finansową, które określono w art. 3 rozporządzenia (UE) 2020/672. Słowacja przedstawiła Komisji odpowiednie dowody potwierdzające, że faktyczne i planowane wydatki publiczne wzrosły o 1 077 457 000 EUR od dnia 1 lutego 2020 r. w związku ze środkami krajowymi przyjętymi w celu złagodzenia skutków społeczno-gospodarczych pandemii COVID-19. Stanowi to nagły i znaczny wzrost, ponieważ nowe środki obejmują znaczną część przedsiębiorstw i ludności aktywnej zawodowo w Słowacji. Słowacja zamierza sfinansować 390 262 000 EUR zwiększonej kwoty wydatków ze środków unijnych, a 56 311 400 EUR – ze środków własnych.

(6)

Komisja skonsultowała się ze Słowacją oraz zweryfikowała nagły i znaczny wzrost faktycznych i planowanych wydatków publicznych związanych bezpośrednio z mechanizmami zmniejszonego wymiaru czasu pracy oraz podobnymi środkami, o których mowa we wniosku z dnia 6 sierpnia 2020 r., zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) 2020/672.

(7)

Należy zatem udzielić pomocy finansowej, aby pomóc Słowacji w złagodzeniu skutków społeczno-gospodarczych poważnych zakłóceń gospodarczych spowodowanych przez pandemię COVID-19. Komisja powinna przyjmować decyzje dotyczące terminów zapadalności, wysokości i uruchamiania transz i podtransz w ścisłej współpracy z organami krajowymi.

(8)

Niniejsza decyzja powinna pozostawać bez uszczerbku dla wyniku jakichkolwiek procedur dotyczących zakłóceń funkcjonowania rynku wewnętrznego, które mogą zostać podjęte, w szczególności na podstawie art. 107 i 108 Traktatu. Niniejsza decyzja nie uchyla obowiązku powiadomienia Komisji przez państwo członkowskie, na podstawie art. 108 Traktatu, o przypadkach potencjalnej pomocy państwa.

(9)

Słowacja powinna regularnie przedstawiać Komisji informacje dotyczące realizacji planowanych wydatków publicznych, aby umożliwić Komisji ocenę stopnia realizacji tych wydatków przez Słowację.

(10)

Decyzję o udzieleniu pomocy finansowej podjęto, uwzględniając istniejące i przewidywane potrzeby Słowacji, a także już przedłożone lub planowane wnioski pozostałych państw członkowskich o pomoc finansową na podstawie rozporządzenia (UE) 2020/672, z uwzględnieniem zasad równego traktowania, solidarności, proporcjonalności i przejrzystości,

(1)

Zgodnie z art. 8 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2009/103/WE pojazdy normalnie przebywające w państwie trzecim są traktowane – jeśli chodzi o dokumenty potwierdzające obowiązkowe ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych – jak pojazdy normalnie przebywające na terytorium Unii, jeśli krajowe biura wszystkich państw członkowskich zagwarantują – każde zgodnie z przepisami swojego prawa krajowego o obowiązkowym ubezpieczeniu – rozliczenie szkód w stosunku do wypadków zachodzących na ich terytorium, a spowodowanych przez takie pojazdy.

(2)

Art. 2 dyrektywy 2009/103/WE uzależnia stosowanie art. 8 tej dyrektywy w odniesieniu do pojazdów normalnie przebywających w państwie trzecim od zawarcia porozumienia pomiędzy krajowymi biurami ubezpieczeniowymi państw członkowskich a krajowym biurem ubezpieczeniowym danego państwa trzeciego. Ponadto, aby art. 8 tej dyrektywy miał zastosowanie do takich pojazdów, Komisja musi ustalić datę rozpoczęcia stosowania tego przepisu w odniesieniu do tych pojazdów oraz rodzaje pojazdów, do których przepis ten ma mieć zastosowanie, po upewnieniu się w bliskiej współpracy z państwami członkowskimi, że takie porozumienie zostało zawarte.

(3)

W dniu 30 maja 2002 r. krajowe biura ubezpieczeniowe państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego i innych stowarzyszonych państw zawarły porozumienie, na mocy którego zagwarantowane jest rozliczenie szkód powstałych w stosunku do wypadków zachodzących na ich terytorium, a spowodowanych przez pojazdy normalnie przebywające na terytorium innych stron tego porozumienia, niezależnie od tego, czy pojazdy takie są ubezpieczone („Porozumienie”).

(4)

W dniu 13 czerwca 2019 r. krajowe biura ubezpieczeniowe państw członkowskich oraz Andory, Islandii, Norwegii, Serbii i Szwajcarii podpisały aneks nr 2 do Porozumienia w celu włączenia krajowego biura ubezpieczeniowego Bośni i Hercegowiny. W dodatku tym przewidziano praktyczne rozwiązania umożliwiające zniesienie kontroli ubezpieczenia w przypadku pojazdów wymienionych w Porozumieniu, które normalnie przebywają na terytorium Bośni i Hercegowiny, obejmujące wszystkie typy pojazdów, z wyjątkiem pojazdów wojskowych zarejestrowanych w tym kraju.

(5)

Spełnione są zatem wszystkie warunki konieczne do zniesienia kontroli ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej w odniesieniu do pojazdów mechanicznych zgodnie z dyrektywą 2009/103/WE w stosunku do pojazdów normalnie przebywających w Bośni i Hercegowinie,

(1)

Art. 11–13 Umowy są tymczasowo stosowane od dnia jej podpisania w dniu 23 listopada 2017 r.

(2)

Art. 13 ust. 2 Umowy przewiduje, że Wspólny Komitet może dokonać zmian w załącznikach do Umowy.

(3)

Załącznik do niniejszej decyzji zawiera zmiany do załączników I i II do Umowy aktualizujące odnośne aspekty pierwotnych załączników I i II uzgodnione w 2015 r. Przewidziano w nim również tymczasowe rozwiązanie służące uruchomieniu powiązania między ETS UE i ETS Szwajcarii.

(4)

Zgodnie z sekcją B załącznika I do Umowy Unia powinna wyłączyć loty z lotnisk znajdujących się na terytorium Szwajcarii z zakresu ETS UE zgodnie z art. 25a dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/87/WE (2) zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 (3). Nie ma to wpływu na objęcie operatorów statków powietrznych systemem ETS UE w oparciu o załącznik I do dyrektywy 2003/87/WE, który stanowi, że kategoria działań, do których ma zastosowanie dyrektywa 2003/87/WE, obejmuje wszystkie loty, które kończą się lub rozpoczynają na lotnisku znajdującym się na terytorium państwa członkowskiego.

(5)

Załącznik I do Umowy powinien zostać poddany przeglądowi zgodnie z art. 13 ust. 7 Umowy, aby zachować obecną zgodność systemów ETS UE i ETS Szwajcarii w okresie rozliczeniowym 2021–2030. Należy zadbać o to, by w wyniku przeglądu załącznika I do Umowy została przynajmniej zachowana integralność odpowiednich krajowych zobowiązań Unii i Szwajcarii w zakresie redukcji emisji oraz integralność i prawidłowe funkcjonowanie ich rynków emisji dwutlenku węgla. Należy zapobiegać ucieczce emisji i zakłóceniom konkurencji między powiązanymi systemami,