1.   Podmioty ubiegające się o pozwolenie na przywóz lub wywóz w ramach kontyngentu taryfowego muszą mieć siedzibę w Unii i być tam zarejestrowane do celów VAT. Składają one wniosek o pozwolenie w organie wydającym pozwolenia w państwie członkowskim ich siedziby i rejestracji do celów VAT (zwanym dalej „organem wydającym pozwolenia”).

2.   W przypadku gdy podmiot składa wniosek o pozwolenie w ramach kontyngentu taryfowego, który podlega wymogowi dotyczącemu dowodu handlu określonemu w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/761, przedkłada – wraz z pierwszym wnioskiem o pozwolenie w ramach każdego okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego – dowód handlu zgodnie z art. 8 niniejszego rozporządzenia.

3.   W przypadku gdy podmiot składa wniosek o pozwolenie na przywóz w ramach kontyngentu taryfowego, który podlega wymogowi dotyczącemu ilości referencyjnej określonemu w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/761 przedkłada – wraz z pierwszym wnioskiem o pozwolenie – dokumenty wymagane w art. 10 niniejszego rozporządzenia w celu ustalenia ilości referencyjnej.

4.   W przypadku gdy podmiot składa wniosek o pozwolenie na przywóz w ramach kontyngentu taryfowego wymagającego wcześniejszej rejestracji podmiotów zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/761, przed złożeniem takiego wniosku musi zostać zarejestrowany zgodnie z art. 13 niniejszego rozporządzenia.

5.   O pozwolenia w ramach kontyngentów taryfowych wymagających wcześniejszej rejestracji podmiotów mogą ubiegać się tylko podmioty, które spełniają wymóg niezależności określony w art. 11 i złożyły oświadczenie o niezależności zgodnie z art. 12.

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego wcześniejsza rejestracja podmiotów nie jest wymagana, jeżeli wymóg dotyczący ilości referencyjnej, o którym mowa w ust. 3, zostanie zawieszony zgodnie z art. 9 ust. 9.

1.   Do zwolnienia i przepadku zabezpieczeń dotyczących pozwolenia na kontyngent taryfowy zastosowanie ma art. 7 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1237.

2.   Na zasadzie odstępstwa od art. 23 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 907/2014, w przypadku gdy dopuszczenie do obrotu w Unii lub wywóz z Unii miały miejsce w okresie ważności pozwolenia, ale upłynął termin przedłożenia dowodu takiego dopuszczenia do obrotu lub wywozu, zabezpieczenie ulega przepadkowi w wysokości 3 % za każdy dzień kalendarzowy po upływie tego terminu.

3.   Zabezpieczenie zostaje zwolnione w odniesieniu do ilości, na które nie wydano pozwolenia, przy zastosowaniu współczynnika przydziału na podstawie art. 10 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/761.

1.   Na zasadzie odstępstwa od art. 4 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2017/1185 (9) na końcu każdego okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego Komisja publikuje na swojej oficjalnej stronie internetowej nazwy, numery rejestracyjne i identyfikacyjne przedsiębiorcy („EORI”) oraz adresy podmiotów, które w trakcie poprzedniego okresu obowiązywania kontyngentu otrzymały pozwolenia na kontyngenty taryfowe wymagające obowiązkowej rejestracji podmiotów zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/761, jako posiadacze tytularni lub przejmujący.

2.   Dane, o których mowa w ust. 1, usuwa się z oficjalnej strony internetowej Komisji w terminie 12 miesięcy po ich publikacji.

1.   Pozwolenia na przywóz można przenosić, z wyjątkiem pozwoleń na przywóz w ramach kontyngentów taryfowych na świeżą i mrożoną wołowinę i cielęcinę oraz wieprzowinę, pochodzące z Kanady.

2.   Nie można przenosić pozwoleń na wywóz.

3.   Oprócz wymogów określonych w art. 6 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1237 przejmujący musi mieć siedzibę i być zarejestrowany do celów VAT w Unii.

4.   W przypadku gdy przeniesienie pozwolenia dotyczy kontyngentów taryfowych podlegających wymogowi dotyczącemu dowodu handlu, przejmujący przedstawia dowód handlu zgodnie z art. 8.

5.   W przypadku gdy przeniesienie pozwolenia dotyczy kontyngentów taryfowych podlegających wymogowi dotyczącemu ilości referencyjnej, przejmujący nie jest zobowiązany do przedstawienia takiego dowodu.

6.   W przypadku gdy przeniesienie pozwolenia dotyczy kontyngentów taryfowych wymagających wcześniejszej rejestracji podmiotów, przed przeniesieniem pozwolenia przejmujący musi spełnić następujące wymogi:

7.   Przejmujący dostarcza dowód, że spełnia wymogi kwalifikowalności określone w ust. 3, 4 i 6, organowi wydającemu pozwolenia, który wydał pozwolenie będące przedmiotem przeniesienia.

Dostarczenie dowodów może zostać uproszczone w przypadku, gdy przejmujący jest posiadaczem tytularnym innego ważnego pozwolenia na przywóz wydanego na podstawie niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do danego numeru porządkowego kontyngentu taryfowego i danego okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego. W takim przypadku przejmujący może zwrócić się do swojego organu wydającego pozwolenia o przesłanie kopii lub odniesienia do elektronicznego odpowiednika pozwolenia do organu wydającego pozwolenie właściwego dla przekazującego. Kopia taka stanowi wystarczający dowód spełnienia warunków i wymogów kwalifikowalności określonych w ust. 3, 4 i 6, niezależnie od tego, czy ma ona formę papierową czy elektroniczną.

8.   Po dokonaniu przeniesienia pozwolenia ilość dopuszczona do obrotu w Unii w ramach pozwolenia zostaje przydzielona przejmującemu na potrzeby ustalenia dowodu handlu i ilości referencyjnej.

1.   W przypadku ubiegania się o określony kontyngent taryfowy podmioty muszą udowodnić, że wywiozły z Unii lub dopuściły do obrotu w Unii minimalną ilość produktów z danego sektora, zgodnie z wykazem określonym w art. 1 ust. 2 lit. a)–w) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Minimalna ilość produktów przeznaczonych do wywozu z Unii lub dopuszczonych do obrotu w Unii w każdym z dwóch kolejnych 12-miesięcznych okresów, kończących się na 2 miesiące przed możliwością złożenia pierwszego wniosku na dany okres obowiązywania kontyngentu taryfowego, została określona w załącznikach II–XIII do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/761.

Do celów akapitu pierwszego zastosowanie mają następujące zasady:

2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 dowód handlu obejmuje:

3.   Podmioty dostarczają dowód handlu organowi wydającemu pozwolenia w jednej z poniższych form:

4.   W przypadku gdy dane celne mogą być generowane lub przekazywane wyłącznie w formie papierowej, wydruk zgłoszeń celnych poświadcza się za pomocą pieczęci i podpisu organów celnych danego państwa członkowskiego.

5.   Organy wydające pozwolenia i organy celne mogą określić uproszczone formaty elektroniczne na potrzeby dokumentów i procedur, o których mowa w niniejszym artykule.

6.   W przypadku kontyngentów objętych wymogiem dotyczącym ilości referencyjnej nie jest wymagany dowód handlu, chyba że wymóg ten zostanie zawieszony zgodnie z art. 9 ust. 9.

1.   Ilość referencyjna to średnia roczna ilość produktów dopuszczonych do obrotu w Unii w okresie dwóch kolejnych 12-miesięcznych okresów kończących się na 2 miesiące przed możliwością złożenia pierwszego wniosku na dany okres obowiązywania kontyngentu taryfowego.

Ilość referencyjną połączonych podmiotów ustala się poprzez zsumowanie ilości produktów dopuszczonych do obrotu w Unii przez każdy z podmiotów uczestniczących w tym połączeniu.

Ilość referencyjna danego podmiotu nie może przekraczać 15 % ilości dostępnej w ramach danego kontyngentu taryfowego w danym okresie obowiązywania kontyngentu taryfowego.

2.   Ilość referencyjna obejmuje produkty dopuszczone do obrotu w Unii, które są objęte tym samym numerem porządkowym kontyngentu taryfowego i mają to samo pochodzenie.

3.   Całkowita ilość produktów objętych wnioskami o pozwolenia w ramach jednego kontyngentu taryfowego, złożonymi w okresie obowiązywania kontyngentu taryfowego, nie może przekroczyć ilości referencyjnej wnioskodawcy dla tego kontyngentu taryfowego.

W przypadku gdy okres obowiązywania kontyngentu taryfowego jest podzielony na podokresy, ilość referencyjną także dzieli się na podokresy. Część całkowitej ilości referencyjnej przypadająca na dany podokres obowiązywania kontyngentu taryfowego jest równa części całkowitej ilości kontyngentu taryfowego dostępnej na ten podokres.

Wnioski, które nie są zgodne z zasadami określonymi w akapicie pierwszym i drugim, uznaje się za niedopuszczone przez właściwy organ wydający pozwolenie.

4.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i 2 dla czosnku pochodzącego z Argentyny objętego numerem porządkowym 09.4104 ilość referencyjna jest średnią ilości świeżego czosnku objętego kodem CN 0703 20 00, dopuszczonego do obrotu w ciągu trzech lat kalendarzowych poprzedzających dany okres obowiązywania kontyngentu taryfowego.

5.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 w odniesieniu do kontyngentów taryfowych na wołowinę i cielęcinę, wymienionych w załączniku VIII do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/761 ilość referencyjna jest to ilość produktów dopuszczonych do obrotu w Unii w 12-miesięcznym okresie kończącym się na 2 miesiące przed możliwością złożenia pierwszego wniosku na dany okres obowiązywania kontyngentu taryfowego.

6.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 ilość referencyjną oblicza się przez zsumowanie ilości produktów dopuszczonych do obrotu w Unii w ramach każdego z poniższych trzech następujących po sobie numerów porządkowych kontyngentów określonych w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/761:

7.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 w odniesieniu do kontyngentów taryfowych o numerach porządkowych 09.4211, 09.4212 i 09.4213 całkowita ilość produktów objętych wnioskami o pozwolenie złożonymi w okresie obowiązywania kontyngentu taryfowego w odniesieniu do tych trzech kontyngentów taryfowych nie może przekroczyć całkowitej ilości referencyjnej wnioskodawcy dla tych trzech kontyngentów taryfowych. Wnioskodawca może zdecydować, w jaki sposób podzielić całkowitą ilość referencyjną między kontyngenty taryfowe, w odniesieniu do których składane są wnioski. Zasada ta ma również zastosowanie do kontyngentów taryfowych o numerach porządkowych 09.4214, 09.4215 i 09.4216 oraz o numerach porządkowych 09.4410, 09.4411 i 09.4412.

8.   Komisja zawiesza wymóg dotyczący ilości referencyjnej w przypadku, gdy do końca dziewiątego miesiąca okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego ilości, których dotyczy wniosek w ramach danego kontyngentu taryfowego, są niższe niż ilość dostępna w ramach tego kontyngentu taryfowego na ten okres obowiązywania kontyngentu taryfowego.

9.   Komisja może zawiesić wymóg dotyczący ilości referencyjnej dla dowolnego kontyngentu taryfowego określonego w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/761 w przypadku, gdy nieprzewidywalne i wyjątkowe okoliczności mogą spowodować niepełne wykorzystanie tego kontyngentu.

10.   Okres zawieszenia nie może przekroczyć okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego.

11.   Komisja powiadamia o zawieszeniu wymogu dotyczącego ilości referencyjnej zgodnie z art. 188 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

1.   Ilość referencyjną ustala się na podstawie poświadczonego wydruku zgłoszenia celnego sfinalizowanego w celu dopuszczenia do obrotu. Zgłoszenie celne dotyczy produktów wymienionych na fakturze, o której mowa w art. 145 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 (10), oraz wskazuje, w zależności od wymogów poszczególnych państw członkowskich, czy wnioskodawca jest zgłaszającym określonym w art. 5 ust. 15 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, czy importerem, o którym mowa w tytule I rozdział 3 grupa 3 załącznika B do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 oraz w tytule II grupa 3 tego załącznika.

2.   Podmiot zapewnia, by zgłoszenie do dopuszczenia do obrotu w Unii, które stosuje w celu ustalenia ilości referencyjnej, zawierało numer faktury, o której mowa w art. 145 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447. Podmioty przedstawiają również fakturę organom wydającym pozwolenia w celu ustalenia ilości referencyjnej. Faktura musi zawierać co najmniej:

3.   Organy wydające pozwolenia porównują informacje na fakturach, pozwoleniach na przywóz i zgłoszeniach celnych. Dokumenty nie mogą zawierać rozbieżności pod względem tożsamości importera lub zgłaszającego, opisu produktu i numeru faktury. Weryfikacje tych dokumentów dokonywane są na podstawie analizy ryzyka państw członkowskich.

4.   Organ wydający pozwolenia może zdecydować, że faktury należy składać w formie elektronicznej.

5.   Poświadczony wydruk zgłoszenia celnego, o którym mowa w ust. 1, może zostać zastąpiony przekazaniem przez organ celny danych celnych w formie elektronicznej organowi wydającemu pozwolenia zgodnie z procedurami i metodami określonymi w art. 14 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239. Organy wydające pozwolenia i organy celne mogą określić uproszczone formaty elektroniczne na potrzeby dokumentów i procedur, o których mowa w niniejszym ustępie.

6.   W przypadku gdy operator udowodni w sposób wymagany przez właściwy organ państwa członkowskiego, że wobec ilości produktów dopuszczonej przez niego do obrotu w dowolnym z 12-miesięcznych okresów, o których mowa w art. 9, zastosowano środki sanitarne lub fitosanitarne w państwie wywozu lub w Unii, zezwala się na uwzględnienie poprzedniego okresu 12 miesięcy, w którym nie zastosowano tych środków, w celu ustalenia ilości referencyjnej.

1.   Podmioty mogą składać wnioski w ramach kontyngentów taryfowych wymagających wcześniejszej rejestracji podmiotów w przypadku, gdy:

2.   Podmiot jest powiązany z innymi osobami prawnymi lub fizycznymi w następujących przypadkach:

3.   Do celów niniejszego artykułu stosuje się następujące definicje:

Do celów lit. e) działalność prowadzona wyłącznie w celu ubiegania się o pozwolenia w ramach kontyngentów taryfowych nie jest uznawana za znaczącą działalność gospodarczą.

4.   W przypadku gdy operator jest powiązany z innymi osobami prawnymi lub fizycznymi ubiegającymi się o pozwolenie w ramach kontyngentu taryfowego o tym samym numerze porządkowym, przy rejestracji w systemie elektronicznym LORI musi spełnić następujące wymogi:

5.   Komisja może zawiesić wymóg dotyczący oświadczenia o niezależności, w przypadku gdy zostanie zawieszony wymóg dotyczący ilości referencyjnej zgodnie z art. 9 ust. 9.

Okres zawieszenia nie może przekroczyć okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego.

6.   Komisja powiadamia o zawieszeniu wymogu dotyczącego oświadczenia o niezależności zgodnie z art. 188 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

1.   Wnioskodawca ubiegający się o pozwolenie w ramach kontyngentów taryfowych wymagających wcześniejszej rejestracji podmiotów składa oświadczenie o niezależności za pośrednictwem systemu elektronicznego LORI, korzystając ze wzoru oświadczenia określonego w załączniku I.

2.   W swoim oświadczeniu o niezależności wnioskodawca stwierdza, w zależności od swojej sytuacji, że:

3.   Wnioskodawca zapewnia, by wszystkie informacje zawarte w jego oświadczeniu o niezależności były zawsze dokładne i aktualne.

4.   Przy ustalaniu, czy wnioskodawca prowadzi regularną znaczącą działalność gospodarczą, organ wydający pozwolenia bierze pod uwagę rodzaj prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej, poniesione wydatki, wielkość sprzedaży i obrotów wnioskodawcy w państwie członkowskim jego rejestracji do celów VAT.

Na wniosek właściwego organu wydającego pozwolenia wnioskodawca udostępnia wszystkie dokumenty i dowody niezbędne do weryfikacji informacji przedstawionych na potrzeby oświadczenia o niezależności.

5.   Właściwy organ wydający pozwolenia akceptuje oświadczenie o niezależności tylko wówczas, gdy jest przekonany, że dokumenty przedstawione w systemie LORI są prawidłowe i aktualne.

6.   Wnioskodawca powiadamia właściwy organ wydający pozwolenia o wszelkich zmianach mających wpływ na oświadczenie o niezależności w ciągu 10 dni kalendarzowych od dnia wejścia w życie tych zmian. Po zatwierdzeniu tych zmian właściwy organ wydający pozwolenia wprowadza je do systemu elektronicznego LORI.

7.   Oświadczenie o niezależności zachowuje ważność tak długo, jak podmiot spełnia wymogi określone w art. 11 ust. 1.

1.   Komisja tworzy elektroniczny system rejestracji i identyfikacji podmiotów ubiegających się o pozwolenia (LORI), zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2017/1183 (11) i rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2017/1185.

2.   Wnioski o rejestrację w systemie elektronicznym LORI są sporządzane przy użyciu formularza elektronicznego udostępnianego operatorom przez organ wydający pozwolenia. Formularz ten musi zawierać informacje określone w załączniku II.

3.   O rejestrację w systemie elektronicznym LORI ubiegać mogą się wyłącznie podmioty mające siedzibę na obszarze celnym Unii i posiadające numer EORI. Składają one wniosek do organu wydającego pozwolenia w państwie członkowskim, w którym mają siedzibę i są zarejestrowane do celów VAT.

4.   Wniosek o rejestrację składa się co najmniej dwa miesiące przed miesiącem, w którym podmiot zamierza złożyć wniosek o pozwolenie. Operator podaje ważny adres poczty elektronicznej do korespondencji oraz utrzymuje ważny adres poczty elektronicznej w elektronicznym systemie LORI do celów komunikacji z organem wydającym pozwolenia.

5.   Jeżeli właściwy organ wydający pozwolenia stwierdzi, że informacje przedłożone przez podmiot na potrzeby rejestracji w systemie elektronicznym LORI lub na potrzeby zmiany wpisu w systemie LORI dotyczącym tego podmiotu są prawidłowe i aktualne oraz zgodne z niniejszym rozporządzeniem i rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2020/761, zatwierdza tę rejestrację lub zmianę i powiadamia Komisję o tym zatwierdzeniu za pośrednictwem systemu elektronicznego LORI.

6.   Organ wydający pozwolenie odrzuca wniosek o rejestrację, jeżeli wnioskodawca nie udowodni w sposób wymagany przez ten organ, że informacje przedstawione w załączniku II są prawidłowe i aktualne. Organ wydający pozwolenia rejestruje datę odrzucenia wniosku i przekazuje wnioskodawcy informację o tym odrzuceniu wraz z jego uzasadnieniem.

7.   Na podstawie powiadomienia organu wydającego pozwolenia Komisja dokonuje rejestracji wnioskodawcy w systemie elektronicznym LORI i informuje o tej rejestracji organ wydający pozwolenia. Organ wydający pozwolenia powiadamia wnioskodawcę o rejestracji.

8.   Po zarejestrowaniu podmiotu w systemie elektronicznym LORI, rejestracja jest ważna aż do jej wycofania.

9.   Dane dotyczące zarejestrowanego podmiotu, przechowywane w systemie elektronicznym LORI, stanowią wpis LORI dotyczący tego podmiotu. Dane te są przechowywane przez cały okres rejestracji podmiotu i przez okres siedmiu lat od momentu wycofania rejestracji podmiotu z systemu teleinformatycznego LORI.

10.   Organ wydający pozwolenia wycofuje rejestrację w następujących przypadkach:

11.   Organ wydający pozwolenia rejestruje datę wycofania rejestracji i przekazuje podmiotowi, którego to dotyczy, informację o tym wycofaniu wraz z jego uzasadnieniem.

12.   Podmiot powiadamia właściwy organ wydający pozwolenia o wszelkich zmianach mających wpływ na wpis LORI w ciągu 10 dni kalendarzowych od dnia wejścia w życie tych zmian. Komisja odnotowuje te zmiany w systemie elektronicznym LORI po ich zatwierdzeniu przez właściwy organ wydający pozwolenie.

13.   Komisja może zawiesić wymóg wcześniejszej rejestracji podmiotów w systemie elektronicznym LORI, w przypadku gdy zostanie zawieszony wymóg dotyczący ilości referencyjnej zgodnie z art. 9 ust. 9.

Okres zawieszenia nie może przekroczyć okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego.

14.   Komisja powiadamia o zawieszeniu wymogu wcześniejszej rejestracji podmiotów zgodnie z art. 188 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

1.   Podmioty zarejestrowane w systemie elektronicznym LORI, które podejrzewają, że inny zarejestrowany podmiot nie spełnia warunków i wymogów kwalifikowalności przy ubieganiu się o pozwolenie w ramach kontyngentów taryfowych wymagających wcześniejszej rejestracji, mogą składać skargi do organu wydającego pozwolenia w państwie członkowskim swojej siedziby i rejestracji do celów VAT. Takie skargi muszą mieć uzasadnienie. Każdy organ wydający pozwolenia udostępnia podmiotom system składania takich skarg i informuje podmioty o tym systemie w momencie składania przez nie wniosku o rejestrację w systemie elektronicznym LORI.

2.   Jeżeli organ wydający pozwolenia w państwie członkowskim, w którym skarżący ma siedzibę, stwierdzi, że skarga jest zasadna, przeprowadza w związku z nią kontrole, które uzna za stosowne. W przypadku gdy kontrolowany podmiot ma siedzibę i jest zarejestrowany do celów VAT w innym państwie członkowskim, organ wydający pozwolenia w tym państwie członkowskim udziela w odpowiednim terminie niezbędnej pomocy. Wynik kontroli jest rejestrowany przez organ wydający pozwolenia w państwie członkowskim, w którym dany podmiot ma siedzibę i jest zarejestrowany do celów podatku VAT, w systemie elektronicznym LORI, w ramach wpisu LORI dotyczącego tego podmiotu.

1.   W przypadku gdy właściwy organ wydający pozwolenia ustali, że podmiot ubiegający się o pozwolenie na przywóz lub wywóz w ramach kontyngentu taryfowego lub o jego przeniesienie przedstawił nieprawidłowy dokument lub przedłożył nieprawidłowe dane lub dane, które nie są aktualne w kontekście rejestracji w systemie elektronicznym LORI, oraz gdy dokument ten ma zasadnicze znaczenie dla wydania tego pozwolenia na przywóz lub wywóz, organ ten podejmuje następujące środki:

W przypadku gdy organ wydający pozwolenia stwierdzi, że podmiot ubiegający się o pozwolenie na przywóz lub wywóz w ramach kontyngentu taryfowego lub o przeniesienie takiego pozwolenia celowo przedłożył nieprawidłowy dokument lub celowo nie zaktualizował danych w swoim wpisie LORI w kontekście rejestracji w systemie elektronicznym LORI oraz jeżeli dokument ten lub dane mają zasadnicze znaczenie dla wydania tego pozwolenia na przywóz lub wywóz, wyłączenie podmiotu, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b), ma zastosowanie w odniesieniu do dwóch okresów obowiązywania kontyngentu taryfowego następujących po okresie obowiązywania kontyngentu taryfowego, w trakcie którego takie ustalenie zostało dokonane.

2.   Jeżeli dopuszczenie do obrotu na podstawie pozwolenia na przywóz miało miejsce przed dokonaniem ustaleń, o których mowa w ust. 1, wszelkie nienależne korzyści finansowe, które z tego wynikają, podlegają zwrotowi.

3.   Kary, o których mowa w ust. 1, pozostają bez uszczerbku dla jakichkolwiek dodatkowych kar na mocy prawa krajowego lub prawa Unii oraz bez uszczerbku dla przepisów dotyczących ochrony interesów finansowych Unii.

1.   Co roku, z dniem 1 stycznia, otwiera się dwa kontyngenty na przywóz z państw trzecich maksymalnej ilości 2 000 000 ton kukurydzy objętej kodem CN 1005 90 00 i 300 000 ton sorgo objętego kodem CN 1007 90 00 w celu dopuszczenia ich do obrotu w Hiszpanii.

2.   Co roku, z dniem 1 stycznia otwiera się jeden kontyngent taryfowy na przywóz z państw trzecich maksymalnej ilości 500 000 ton kukurydzy objętej kodem CN 1005 90 00 w celu dopuszczenia do obrotu w Portugalii.

1.   Ilości, jakie mają zostać przywiezione do Hiszpanii, określone w art. 18 ust. 1, zmniejsza się proporcjonalnie do wszelkich wielkości pozostałości z produkcji skrobi z kukurydzy objętej kodami CN 2303 10 19 i 2309 90 20, pozostałości i odpadów browarniczych i gorzelnianych objętych kodem CN 2303 30 00 oraz pozostałości pulpy cytrusowej objętych kodem CN ex 2308 00 40, przywożonych do Hiszpanii z państw trzecich w ciągu danego roku.

2.   Komisja księguje z tytułu kontyngentów, o których mowa w art. 18 ust. 1 i 2:

3.   Do celów księgowania ilości w ramach kontyngentów, o których mowa w art. 18 ust. 1 i 2, nie uwzględnia się przywozu do Hiszpanii i Portugalii dokonywanego na podstawie aktów, w drodze których Unia udzieliła szczególnych koncesji handlowych.

1.   Ilości kukurydzy i sorgo, o których mowa w art. 18 ust. 1, przeznacza się do przetworzenia lub wykorzystania w Hiszpanii. Ilości kukurydzy, określone w art. 18 ust. 2, przeznacza się do przetworzenia lub wykorzystania w Portugalii.

2.   Kukurydza i sorgo dopuszczone do obrotu przy zerowej stawce celnej zgodnie z art. 21 pozostają pod nadzorem celnym lub pod kontrolą administracyjną o równoważnym skutku do czasu ich użycia lub przetworzenia.

3.   Państwo członkowskie, którego to dotyczy, podejmuje, w razie potrzeby, wszelkie środki niezbędne do zapewnienia prowadzenia nadzoru określonego w ust. 2. Środki te obejmują wymóg poddania się przez importera wszelkim kontrolom uznanym za konieczne przez właściwe organy, a także prowadzenia szczegółowej dokumentacji umożliwiającej tym organom przeprowadzenie tego rodzaju kontroli.

4.   Państwo członkowskie, którego to dotyczy, natychmiast zgłasza Komisji środki przyjęte zgodnie z ust. 3.

1.   W odniesieniu do przywozu kukurydzy i sorgo do Hiszpanii oraz przywozu kukurydzy do Portugalii od dnia 1 kwietnia każdego roku kalendarzowego stosuje się zerową stawkę należności przywozowej w ramach limitów ilościowych ustanowionych w art. 18 ust. 1 i 2.

2.   Przywóz, o którym mowa w ust. 1:

Pozwolenia, o których mowa w lit. b), są ważne tylko w państwie członkowskim, w którym zostały wydane.

3.   Od dnia rozpoczęcia stosowania zerowej stawki należności przywozowej określonej w ust. 1 Komisja publikuje najpóźniej szóstego dnia każdego miesiąca, za pomocą odpowiednich środków, wielkości kontyngentów, o których mowa w art. 18 ust. 1 i 2, które są dostępne pierwszego dnia każdego miesiąca.

1.   Zabezpieczenie, o którym mowa w art. 4 i którego stawka jest określona w załączniku II do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2020/761, jest wnoszone przez wnioskodawcę do organu wydającego pozwolenia przed końcem okresu składania wniosków.

2.   Oprócz zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, wydanie pozwolenia jest uzależnione od tego, czy zabezpieczenie należytego wykonania będzie dostępne najpóźniej w dniu dopuszczenia do obrotu.

3.   Stawka zabezpieczenia należytego wykonania, o którym mowa w ust. 2, jest równa należności celnej z tytułu przywozu kukurydzy i sorgo, ustalonej zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 642/2010 (12) i obowiązującej w dniu złożenia wniosku o pozwolenie.

1.   Nie naruszając środków nadzoru przyjętych zgodnie z art. 20 ust. 2, zabezpieczenie należytego wykonania, o którym mowa w art. 22 ust. 2, zostaje zwolnione, jeżeli importer przedstawi dowód na to, że:

2.   Dowód, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się w terminie 18 miesięcy od daty przyjęcia zgłoszenia do dopuszczenia do obrotu, a jego nieprzedstawienie powoduje przepadek zabezpieczenia.

3.   Dla celów niniejszego artykułu, uważa się, że przetworzenie lub wykorzystanie przywożonego produktu miało miejsce, jeśli przetworzono lub wykorzystano 95 % ilości wprowadzonej do obrotu.

1.   Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się do okresów obowiązywania kontyngentów taryfowych, począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r.

1.   Każdy przywozowy kontyngent taryfowy jest identyfikowany za pomocą numeru porządkowego.

2.   Przywozowe i wywozowe kontyngenty taryfowe są określone w załączniku I wraz z następującymi informacjami:

1.   Kontyngenty taryfowe otwiera się na okres 12 następujących po sobie miesięcy (zwany dalej „okresem obowiązywania kontyngentu taryfowego”). Okresy obowiązywania kontyngentu taryfowego mogą być dzielone na podokresy.

2.   Okresy obowiązywania kontyngentu taryfowego oraz, w stosownych przypadkach, podokresy i całkowita ilość dostępna w okresie obowiązywania kontyngentu taryfowego są określone, dla każdego kontyngentu taryfowego, w załącznikach II–XIII.

1.   Ilość, której dotyczy wniosek, nie może przekraczać całkowitej ilości dostępnej dla danego okresu lub podokresu obowiązywania kontyngentu taryfowego.

2.   Jeżeli przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej, dostępna ilość jest równa całkowitej nieprzydzielonej ilości dla pozostałego okresu lub podokresu obowiązywania kontyngentu taryfowego.

3.   Dostępna ilość obejmuje ilość niewykorzystaną w poprzednim podokresie obowiązywania kontyngentu taryfowego.

1.   Wnioski o pozwolenia na przywóz i na wywóz składa się w ciągu pierwszych siedmiu dni kalendarzowych miesiąca poprzedzającego początek okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego oraz w ciągu pierwszych siedmiu dni kalendarzowych każdego miesiąca w trakcie okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego, z wyjątkiem grudnia, w którym to miesiącu nie składa się żadnych wniosków.

2.   Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 1 wnioski o pozwolenia na przywóz i na wywóz, których ważność rozpoczyna się z dniem 1 stycznia, składa się między 23 i 30 listopada roku poprzedzającego.

3.   Jeżeli przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej, podmioty ubiegające się o pozwolenie składają tylko jeden dopuszczalny wniosek w każdym miesiącu i na każdy kontyngent taryfowy. W listopadzie podmioty mogą składać dwa wnioski na każdy kontyngent taryfowy: jeden wniosek o pozwolenie ważny od grudnia i jeden wniosek o pozwolenie ważny od stycznia. W przypadku przywozowych kontyngentów taryfowych administrowanych przy wykorzystaniu dokumentów wydanych przez kraje wywozu oraz w przypadku wywozowych kontyngentów taryfowych administrowanych przez państwa trzecie zastosowanie mają, odpowiednio, art. 71 i 72.

4.   Jeżeli wnioskodawca złoży więcej wniosków o kontyngent taryfowy niż maksymalna liczba określona w ust. 3, żaden z wniosków złożonych w odniesieniu do kontyngentu taryfowego nie jest dopuszczalny i wniesione zabezpieczenie podlega przepadkowi.

5.   Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 3 jeżeli kontyngent taryfowy obejmuje różne kody CN, różne kraje pochodzenia lub różne stawki celne, podmioty mogą w ciągu jednego miesiąca składać wnioski w odniesieniu do różnych kodów CN, różnych krajów pochodzenia lub różnych stawek celnych. Wnioski takie należy składać jednocześnie. Organ wydający pozwolenie traktuje je jako jeden wniosek.

1.   Następujące sekcje formularzy wniosków o pozwolenie na przywóz i na wywóz określonych w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239 wypełnia się w następujący sposób:

2.   Państwa członkowskie, które dysponują elektronicznym systemem składania wniosków i rejestracji, rejestrują w tym systemie szczegółowe informacje, o których mowa w ust. 1.

1.   Wnioski o pozwolenie, które są niekompletne lub nie spełniają kryteriów określonych w niniejszym rozporządzeniu, w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2016/1237 i rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2016/1239, uznaje się za niedopuszczalne.

2.   W przypadku gdy organ wydający pozwolenie uznaje wniosek o pozwolenie za niedopuszczalny, powiadamia podmiot na piśmie o swojej decyzji w sprawie niedopuszczalności wniosku, wraz z podaniem powodów tej decyzji. Powiadomienie takie zawiera informacje dla podmiotu o prawie odwołania się od decyzji w sprawie niedopuszczalności, o mającej zastosowanie procedurze oraz o terminach odwołania.

3.   Wniosek o pozwolenie nie może zostać uznany za niedopuszczalny w związku z drobnymi błędami pisarskimi, które nie zmieniają istotnych elementów wniosku.

4.   Agenci celni lub przedstawiciele celni wnioskodawcy nie są uprawnieni do ubiegania się o pozwolenia w ramach kontyngentów taryfowych objętych zakresem niniejszego rozporządzenia. Nie mogą oni być posiadaczami tytularnymi pozwoleń wydanych na podstawie niniejszego rozporządzenia.

1.   Komisja oblicza współczynnik przydziału dla każdego kontyngentu taryfowego z wyjątkiem przywozowych kontyngentów taryfowych administrowanych przy wykorzystaniu dokumentów wydanych przez państwa trzecie i wywozowych kontyngentów taryfowych administrowanych przez państwa trzecie. Państwa członkowskie stosują ten współczynnik do ilości objętych każdym wnioskiem o pozwolenie zgłoszonym Komisji. Współczynnik przydziału oblicza się na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie, przy zastosowaniu metody opisanej w ust. 3.

2.   Komisja podaje do publicznej wiadomości współczynnik przydziału dla każdego kontyngentu taryfowego w drodze odpowiedniej publikacji w internecie nie później niż 22. dnia miesiąca, w którym państwa członkowskie powiadomiły Komisję o wnioskowanych ilościach. W przypadku wniosku złożonego w dniach między 23 a 30 listopada współczynnik przydziału podaje się do wiadomości publicznej nie później niż w dniu 14 grudnia.

3.   Jeżeli przepisy tytułu III nie stanowią inaczej, współczynnik przydziału dla pozwoleń nie może przekraczać 100 % i oblicza się go w następujący sposób: [(dostępna ilość / wnioskowana ilość) × 100] %. Współczynnik przydziału zaokrągla się do sześciu cyfr. Komisja dostosowuje współczynnik przydziału w celu zapewnienia, by ilości dostępne na dany okres lub podokres obowiązywania przywozowego lub wywozowego kontyngentu taryfowego nie zostały przekroczone.

4.   Jeżeli ilość dostępna w ramach kontyngentu na podokres lub w systemie comiesięcznego składania wniosków została wyczerpana, Komisja zawiesza możliwość składania kolejnych wniosków do końca okresu lub podokresu obowiązywania kontyngentu taryfowego. Zawieszenie zostaje zniesione, gdy ilości staną się dostępne w ramach tego samego okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego w wyniku powiadomienia o niewykorzystanych ilościach. Komisja, w drodze odpowiedniej publikacji w internecie, powiadamia organy państw członkowskich wydające pozwolenia o zawieszeniu i zniesieniu zawieszenia oraz o ilości dostępnej w ramach kontyngentu taryfowego.

5.   Pozwolenia na przywóz i na wywóz wydaje się na ilości obliczone przez pomnożenie ilości we wnioskach o pozwolenie na przywóz lub na wywóz przez współczynnik przydziału. Ilość uzyskaną po zastosowaniu współczynnika przydziału zaokrągla się w dół do najbliższej jednostki.

6.   Ilości nieprzydzielone lub niewykorzystane w danym podokresie ustala się na podstawie informacji przekazanych Komisji przez państwa członkowskie. Ilości te dodaje się do ilości dostępnych do redystrybucji w ramach tego samego okresu obowiązywania przywozowego lub wywozowego kontyngentu taryfowego.

7.   Przed obliczeniem współczynnika przydziału dla kontyngentów taryfowych, w przypadku których wymagana jest uprzednia obowiązkowa rejestracja podmiotów zgodnie z art. 11 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/760, Komisja może zwrócić się do właściwego organu wydającego pozwolenia o weryfikację danych dotyczących wnioskodawców zarejestrowanych w systemie LORI Wniosek taki składa się do 15. dnia miesiąca, w którym państwa członkowskie powiadomiły o wnioskowanych ilościach, do godziny 13.00 czasu brukselskiego. Jednakże w odniesieniu do ilości, w przypadku których powiadomienia zostały przekazane do dnia 6 grudnia, wniosek taki składa się do dnia 8 grudnia, do godziny 13.00 czasu brukselskiego. Organy wydające pozwolenia przekazują Komisji adres e-mail, na który należy kierować wnioski.

8.   Organy wydające pozwolenia udzielają odpowiedzi na wnioski Komisji, o których mowa w ust. 7, do 21. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono wniosek, do godziny 13.00 czasu brukselskiego.

9.   W przypadku wniosków złożonych do dnia 8 grudnia organ wydający pozwolenie udziela odpowiedzi do dnia 7 stycznia, do godziny 13.00 czasu brukselskiego.

10.   W przypadku gdy organ wydający pozwolenie nie udzieli odpowiedzi Komisji w terminach określonych w ust. 8 i 9, organ wydający pozwolenia nie przyjmuje żadnych dalszych wniosków o pozwolenie złożonych przez dany podmiot.

1.   Przepisy niniejszego artykułu nie mają zastosowania do pozwoleń wydanych w odniesieniu do przywozowych kontyngentów taryfowych administrowanych przy wykorzystaniu dokumentów wydanych przez państwa trzecie ani w przypadku wywozowych kontyngentów taryfowych administrowanych przez państwa trzecie.

2.   Pozwolenia wydaje się wyłącznie w odniesieniu do wniosków zgłoszonych Komisji.

3.   Pozwolenia wydaje się po podaniu przez Komisję do publicznej wiadomości współczynnika przydziału i przed końcem miesiąca.

Jeżeli ze względu na nieprzewidziane okoliczności Komisja nie opublikuje współczynnika przydziału w terminie, o którym mowa w art. 10 ust. 2, pozwolenia wydaje się najpóźniej siódmego dnia kalendarzowego następującego po dniu opublikowania przez Komisję współczynnika przydziału.

4.   Pozwolenia, które są ważne od dnia 1 stycznia, wydaje się w okresie od 15 do 31 grudnia roku poprzedniego.

Jeżeli ze względu na nieprzewidziane okoliczności Komisja nie opublikuje współczynnika przydziału w terminie, o którym mowa w art. 10 ust. 2, pozwolenia wydaje się najpóźniej 14. dnia kalendarzowego następującego po dniu opublikowania przez Komisję współczynnika przydziału. Jeżeli data ich wydania przypada po dniu 1 stycznia, pozwolenia są ważne od daty ich wydania, bez zmian w odniesieniu do ostatniego dnia ważności.

1.   Następujące sekcje formularzy pozwolenia na przywóz lub na wywóz, określonych w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239, wypełnia się w następujący sposób:

2.   Państwa członkowskie, które dysponują elektronicznym systemem składania wniosków i rejestracji, rejestrują w tym systemie te szczegółowe informacje.

1.   Art. 3 ust. 4 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom) nr 1182/71 (14) nie ma zastosowania do określania okresu ważności pozwoleń na przywóz i na wywóz w ramach przywozowych i wywozowych kontyngentów taryfowych.

2.   Pozwolenia wydane w ramach przywozowych i wywozowych kontyngentów taryfowych administrowanych przy użyciu metody równoczesnego badania, o której mowa w art. 184 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, określone w załączniku I, są ważne:

3.   O ile przepisy tytułu III lub załącznika I nie stanowią inaczej, jeżeli okres obowiązywania kontyngentu taryfowego jest podzielony na podokresy, okres ważności pozwoleń wydanych dla danego podokresu upływa w ostatnim dniu kalendarzowym miesiąca następującego po zakończeniu tego podokresu, ale nie później niż z końcem okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego.

4.   O ile przepisy tytułu III nie stanowią inaczej, pozwolenia wydane w ramach przywozowych kontyngentów taryfowych administrowanych przy wykorzystaniu dokumentów wydanych przez państwa trzecie są ważne od daty ich wydania do godziny 23.59 (czasu brukselskiego) 30. dnia kalendarzowego po ostatnim dniu ważności świadectw IMA 1 lub CA, na potrzeby których je wydano. Ten okres ważności nie może wykraczać poza koniec okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego.

5.   Pozwolenia w ramach wywozowych kontyngentów taryfowych administrowanych przez państwa trzecie są ważne od daty ich wydania do dnia 31 grudnia roku ich wydania, z wyjątkiem pozwoleń wydanych od dnia 20 grudnia do dnia 31 grudnia, które są ważne od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia następnego roku.

6.   Jeżeli okres ważności pozwolenia na przywóz lub na wywóz w ramach kontyngentu taryfowego zostaje przedłużony z powodu siły wyższej, zgodnie z art. 16 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239, przedłużenie to nie może wykraczać poza okres obowiązywania kontyngentu taryfowego.

1.   Ilości, które do końca okresu ważności pozwolenia nie zostały dopuszczone do obrotu lub nie zostały wywiezione, uznaje się za ilości niewykorzystane.

2.   Dowód dopuszczenia do obrotu oraz dowód wywozu i wyprowadzenia z obszaru celnego Unii należy przedstawić zgodnie z art. 14 ust. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239.

1.   W przypadku gdy jest to wymagane zgodnie z załącznikami II–XIII, organom celnym Unii należy przedstawić ważny dowód pochodzenia wraz ze zgłoszeniem do dopuszczenia do obrotu danych produktów. Dokumenty wymagane na potrzeby dowodu pochodzenia są dla każdego kontyngentu taryfowego wymienione w przedmiotowych załącznikach.

2.   W szczególnych przypadkach określonych w załącznikach II–XIII dowód pochodzenia należy przedstawić przy składaniu wniosku o pozwolenie na przywóz.

3.   Jeżeli jest to konieczne, organy celne mogą dodatkowo zażądać od zgłaszającego lub importera udowodnienia pochodzenia produktów zgodnie z art. 61 rozporządzenia (UE) nr 952/2013.

1.   Jeżeli przepisy tytułu III nie stanowią inaczej, stosuje się wymogi określone w ust. 2–5.

2.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o całkowitych ilościach objętych wnioskami o pozwolenie na przywóz lub na wywóz dla każdego kontyngentu taryfowego:

3.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach objętych pozwoleniami na przywóz lub na wywóz, które wydały w ramach każdego kontyngentu taryfowego:

W okolicznościach, o których mowa w art. 11 ust. 3 akapit drugi, powiadomienie należy przekazać w terminie 7 dni od dnia, w którym Komisja opublikowała współczynnik przydziału. W okolicznościach, o których mowa w art. 11 ust. 4 akapit drugi, powiadomienie należy przekazać w terminie 14 dni od dnia, w którym Komisja opublikowała współczynnik przydziału.

4.   Na wniosek Komisji państwa członkowskie powiadamiają Komisję o niewykorzystanych ilościach objętych wydanymi pozwoleniami na przywóz i na wywóz. Niewykorzystane ilości odpowiadają różnicy między ilościami podanymi na odwrocie pozwoleń na przywóz lub na wywóz oraz ilościami, na które pozwolenia te zostały wydane.

5.   Niewykorzystane ilości objęte pozwoleniami na przywóz lub na wywóz zgłasza się Komisji w terminie, odpowiednio, czterech miesięcy lub 210 dni kalendarzowych od upływu okresu ważności przedmiotowych pozwoleń.

6.   W przypadku gdy okres obowiązywania kontyngentu taryfowego jest podzielony na podokresy, niewykorzystane ilości zgłasza się wraz z powiadomieniem, o którym mowa w ust. 2 lit. a), dla ostatniego podokresu.

7.   Ilości wyraża się w kilogramach masy produktu oraz w podziale według numeru porządkowego i państwa pochodzenia, w stosownych przypadkach.

8.   W odniesieniu do powiadomień przekazywanych Komisji, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu i które dotyczą kontyngentów taryfowych dla wołowiny i cielęciny o numerach porządkowych 09.4450, 09.4451, 09.4452, 09.4453, 09.4454, 09.4002, 09.4455, 09.4001, 09.4004, ilości wyraża się w kilogramach masy produktu oraz w podziale według państwa pochodzenia i kategorii produktu, jak wskazano w części B załącznika XV do niniejszego rozporządzenia.

9.   Do okresów i terminów określonych w niniejszym artykule stosuje się przepisy art. 3 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/1239.

1.   Od 8. do 16. dnia miesiąca następującego po zakończeniu okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego państwa członkowskie przekazują Komisji nazwy, numery rejestracyjne i identyfikacyjne przedsiębiorcy (numery EORI) oraz adresy posiadaczy pozwoleń na przywóz w ramach kontyngentów taryfowych, które wymagają obowiązkowej rejestracji podmiotów i, w stosownych przypadkach, podmiotów przejmujących.

2.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o każdym zatwierdzeniu, odrzuceniu lub wycofaniu wniosku o rejestrację w systemie elektronicznym LORI.

3.   Powiadamiając o zatwierdzeniu wniosku o rejestrację w systemie elektronicznym LORI, państwa członkowskie przekazują dane wymagane na mocy załącznika II do rozporządzenia delegowanego 2020/760.

4.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich zmianach dokonanych przez podmioty w dotyczących ich zapisach w systemie LORI.

5.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję, w odniesieniu do każdego podmiotu zarejestrowanego w systemie elektronicznym LORI, o każdym wniosku o pozwolenie na przywóz, wraz z podaniem odpowiedniego kontyngentu taryfowego, kodów CN, ilości, których dotyczy wniosek, oraz daty wniosku:

6.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję, w odniesieniu do każdego świadectwa autentyczności lub świadectwa IMA 1 złożonego przez podmiot w odniesieniu do kontyngentów taryfowych administrowanych przy wykorzystaniu dokumentów wydanych przez państwa trzecie, o numerze odpowiedniego wydanego przez nie pozwolenia oraz o ilości objętej tym pozwoleniem. Powiadomienia należy dokonać, zanim wydane pozwolenie zostanie udostępnione operatorowi.

7.   Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 3 ust. 4 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom) nr 1182/71, w przypadku gdy w niniejszym artykule ustanowione są okresy i terminy, te okresy i terminy upływają z końcem ostatniego dnia, niezależnie od tego, czy ten dzień jest sobotą, niedzielą albo dniem ustawowo wolnym od pracy zgodnie z definicją w tym rozporządzeniu.

8.   Powiadomienia dla Komisji, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, przekazywane są zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2017/1183 (15) oraz rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2017/1185 (16).

(1)   W przypadku kontyngentów taryfowych na cukier o numerach porządkowych 09.4317, 09.4318, 09.4319, 09.4320, 09.4329 i 09.4330 zastosowanie mają wszystkie następujące wymogi:

(2)   W przypadku kontyngentów taryfowych na cukier o numerach porządkowych 09.4317, 09.4318, 09.4319, 09.4320, 9.4321, 09.4329 i 09.4330 w sekcji 20 formularza wniosku oraz pozwolenia podaje się jedną z adnotacji wymienionych w części A załącznika XIV.3 do niniejszego rozporządzenia.

1.   Niniejszy artykuł stosuje się wyłącznie do kontyngentów taryfowych o numerach porządkowych 09.4099 i 09.4104 na czosnek pochodzący z Argentyny.

2.   „Tradycyjny importer” oznacza importera, który może przedstawić potwierdzenie, że:

3.   „Nowy importer” oznacza podmiot inny niż podmiot, o którym mowa w ust. 2, który może przedstawić potwierdzenie jednego z dwóch następujących faktów:

4.   Całkowita ilość objęta wnioskami o pozwolenie złożonymi przez nowego importera w dowolnym podokresie nie może przekraczać 10 % całkowitej ilości dostępnej zarówno dla tradycyjnych, jak i nowych importerów, określonej w załączniku VI, dla danego podokresu i danego państwa pochodzenia. Właściwe organy odrzucają wnioski, które nie są zgodne z tą zasadą.

5.   W polu 20 wniosków o pozwolenie należy podać, czy wniosek składa „tradycyjny importer” czy też „nowy importer”.

6.   Ilość dostępna dla czosnku pochodzącego z Argentyny rozdziela się w następujący sposób:

7.   Jeżeli na podstawie powiadomień otrzymanych na podstawie niniejszego rozporządzenia Komisja stwierdzi, że ilości, o których mowa w ust. 6, nie zostały wyczerpane, ilość, o którą nie wnioskowano, dodaje się do ilości dostępnej w następnym podokresie dla tej samej części.

1.   Czosnek pochodzący z Iranu, Libanu, Malezji, Tajwanu, Zjednoczonych Emiratów Arabskich lub Wietnamu może zostać dopuszczony do obrotu w Unii tylko wówczas, gdy spełnione są następujące warunki:

2.   Do celów niniejszego artykułu uznaje się, że produkt został bezpośrednio przewieziony do Unii, gdy:

3.   Organom celnym państw członkowskich przedstawia się dowód spełnienia warunków określonych w ust. 2 lit. b). Dowód ten obejmuje:

1.   Przepisy niniejszego artykułu mają zastosowanie do kontyngentów taryfowych administrowanych przy wykorzystaniu dokumentów wydanych przez państwa trzecie oraz do kontyngentu taryfowego o numerze porządkowym 09.4002

2.   W momencie dopuszczenia do obrotu ilości przywiezionych w ramach kontyngentów taryfowych, o których mowa w ust. 1, importer przedstawia organowi celnemu pozwolenie na przywóz oraz świadectwo autentyczności lub jego kopię.

3.   Świadectwa autentyczności sporządza się zgodnie ze wzorem określonym w załączniku XIV.

4.   Świadectwa autentyczności wypełnia się w jednym z języków urzędowych Unii lub państwa wywozu.

5.   Świadectwa autentyczności opatruje się indywidualnym numerem seryjnym przypisanym przez organ wydający.

6.   Świadectwa autentyczności są ważne wyłącznie, jeżeli zostały należycie wypełnione i zatwierdzone przez organ wydający w państwie trzecim pochodzenia, o którym mowa w załączniku dotyczącym danego przywozowego kontyngentu taryfowego.

7.   Świadectwa autentyczności uznaje się za należycie zatwierdzone, jeżeli widnieje na nich data i miejsce wydania i jeżeli są one opatrzone pieczęcią lub wydrukowaną pieczęcią organu wydającego oraz podpisem osoby lub osób upoważnionych do ich podpisania.

8.   Ilości podane w pozwoleniu na przywóz podaje się w podziale według kodu CN.

9.   Pozwolenia na przywóz wydane dla kontyngentu taryfowego 09.4002 są ważne przez trzy miesiące od daty ich wydania.

10.   Wnioski w odniesieniu do kontyngentu taryfowego 09.4002 mogą obejmować, dla tego samego numeru porządkowego kontyngentu, jeden produkt lub większą ich liczbę objęte kodami CN lub grupami kodów CN wymienionymi w Części A załącznika XV dla tego kontyngentu taryfowego. W przypadku gdy wnioski dotyczą wielu kodów CN, odpowiednią ilość objętą wnioskiem określa się w odniesieniu do każdego kodu CN lub grupy kodów CN. Wszystkie kody CN należy podać w sekcji 16 wniosków o pozwolenie i pozwoleń, a w sekcji 15 wniosków o pozwolenie i pozwoleń należy podać ich opis.

1.   Sekcja 8 wniosków o pozwolenie na przywóz oraz pozwoleń na przywóz musi zawierać informacje określone, w odniesieniu do odpowiedniego kontyngentu taryfowego, w polu „szczególne adnotacje, których należy dokonać na pozwoleniu” w załączniku VIII.

2.   W momencie składania wniosku o pozwolenie na przywóz wnioskodawcy przedkładają organowi wydającemu pozwolenie świadectwo autentyczności oraz jego kopię. Właściwe organy mogą wydać pozwolenia na przywóz wyłącznie po upewnieniu się, że wszystkie informacje na świadectwie autentyczności są zgodne z odpowiednimi informacjami otrzymywanymi cotygodniowo od Komisji.

W przypadku gdy przedłożono tylko kopię świadectwa autentyczności lub gdy przedłożono oryginał świadectwa autentyczności, ale informacje zawarte w tym dokumencie nie są zgodne z informacjami przekazanymi przez Komisję, właściwe organy żądają od wnioskodawcy ubiegającego się o pozwolenie złożenia dodatkowego zabezpieczenia zgodnie z art. 45.

1.   W okolicznościach, o których mowa w art. 44 ust. 2 akapit drugi, wnioskodawcy ubiegający się o pozwolenie składają dodatkowe zabezpieczenie w kwocie odpowiadającej, w odniesieniu do przedmiotowych produktów, stawce należności celnych stosowanej względem kraju najbardziej uprzywilejowanego na podstawie wspólnej taryfy celnej obowiązującej w dniu złożenia wniosku o pozwolenie na przywóz.

Takie dodatkowe zabezpieczenie nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy organ państwa wywozu przedstawił kopię świadectwa autentyczności za pomocą systemu informacyjnego, o którym mowa w art. 72 ust. 8.

2.   Państwa członkowskie zwalniają dodatkowe zabezpieczenie po otrzymaniu oryginału świadectwa autentyczności oraz po upewnieniu się, że jego treść jest zgodna z informacjami otrzymanymi od Komisji.

3.   Kwota dodatkowego zabezpieczenia, które nie zostało zwolnione, ulega przepadkowi i zostaje zatrzymana w charakterze opłat celnych.

1.   Warunkiem dopuszczenia do obrotu w Unii świeżej i mrożonej wołowiny i cielęciny pochodzących z Kanady jest przedłożenie deklaracji pochodzenia. Deklarację pochodzenia umieszcza się na fakturze lub dowolnym innym dokumencie handlowym, który opisuje produkt pochodzący w stopniu wystarczająco szczegółowym, by umożliwić jego identyfikację. Tekst deklaracji pochodzenia musi być zgodny z brzmieniem podanym w załączniku 2 do Protokołu w sprawie reguł pochodzenia i procedur dotyczących pochodzenia załączonego do Kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej między Kanadą, z jednej strony, a Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony.

2.   Współczynniki przeliczeniowe określone w Części B załącznika XVI stosuje się do przeliczenia masy produktu na ekwiwalent masy tuszy dla kontyngentów taryfowych o numerach porządkowych 09.4280 i 09.4281.

3.   W celu obliczenia dowodu handlu oraz, w stosownych przypadkach, ilości referencyjnej masę należy skorygować z zastosowaniem współczynników przeliczeniowych określonych w załączniku XVI Część B.

4.   Wnioski o pozwolenia na przywóz składa się w ciągu pierwszych siedmiu dni drugiego miesiąca poprzedzającego początek każdego z podokresów, o których mowa w załączniku VIII.

5.   Jeżeli po upływie pierwszego okresu składania wniosków w ramach danego podokresu pozostały dostępne ilości, kwalifikujący się wnioskodawcy mogą składać nowe wnioski o pozwolenie na przywóz w trakcie dwóch kolejnych okresów składania wniosków, zgodnie z art. 6 niniejszego rozporządzenia. W takich przypadkach podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze z zakładami zatwierdzonymi zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (45) mogą składać wnioski bez konieczności przedstawiania dowodu handlu.

6.   Pozwolenia na przywóz wydaje się od 23. dnia miesiąca do końca miesiąca, w którym złożono wniosek.

7.   Pozwolenia na przywóz są ważne przez pięć miesięcy od daty ich wydania w rozumieniu art. 7 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239 lub od daty rozpoczęcia podokresu, dla którego wydano pozwolenie na przywóz, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza. Okres ważności pozwolenia na przywóz upływa jednak najpóźniej w dniu 31 grudnia.

8.   Posiadacze pozwoleń mogą zwrócić niewykorzystane ilości objęte pozwoleniami przed upływem ważności pozwolenia i najpóźniej cztery miesiące przed końcem okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego. Każdy posiadacz pozwolenia może zwrócić maksymalnie 30 % ilości objętej jego indywidualnym pozwoleniem.

9.   W przypadku zwrotu części ilości objętej pozwoleniem zgodnie ust. 8 zwalnia się 60 % odpowiedniego zabezpieczenia.

1.   Świadectwa autentyczności są ważne przez trzy miesiące od daty ich wydania i w żadnym przypadku nie dłużej niż do ostatniego dnia okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego.

2.   Zgłoszone ilości wyraża się w kilogramach masy produktu oraz, w stosownych przypadkach, w przeliczeniu na ekwiwalent masy produktu bez kości.

3.   Do celów niniejszego rozdziału „mięso mrożone” oznacza mięso o wewnętrznej temperaturze –12 °C lub niższej w momencie wprowadzenia na obszar celny Unii.

1.   Przepisy niniejszego artykułu stosuje się do kontyngentów taryfowych o numerach porządkowych 09.4514 i 09.4515.

2.   Organy celne podają numer seryjny świadectwa IMA 1 w sekcji 31 pozwolenia na przywóz.

3.   Świadectwa IMA 1 sporządza się zgodnie ze wzorem określonym w załączniku XIV.

1.   Przepisy niniejszego artykułu stosuje się do kontyngentów taryfowych o numerach porządkowych 09.4195 i 09.4182.

2.   Organy celne podają numer seryjny świadectwa IMA 1 w sekcji 31 pozwolenia na przywóz.

3.   Wyrażenie „co najmniej sześciotygodniowe” w opisie kontyngentów taryfowych na masło pochodzące z Nowej Zelandii oznacza co najmniej sześciotygodniowe w dniu, kiedy organom celnym zostaje przedstawione zgłoszenie do dopuszczenia do obrotu w Unii.

4.   Na wszystkich etapach wprowadzania do obrotu przywiezionego do Unii masła pochodzącego z Nowej Zelandii pochodzenie z Nowej Zelandii oznacza się na opakowaniu i na odpowiedniej fakturze. W przypadku gdy masło pochodzące z Nowej Zelandii jest wymieszane z masłem pochodzącym z Unii i gdy to mieszane masło jest przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji i wprowadzane do obrotu w opakowaniach zawierających maksymalnie 500 gramów, pochodzenie mieszanego masła z Nowej Zelandii musi być oznaczone tylko na odpowiedniej fakturze.

5.   Świadectwa IMA 1 sporządza się zgodnie ze wzorem określonym w załączniku XIV.

6.   Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 5 ust. 1 w przypadku kontyngentu taryfowego na masło pochodzące z Nowej Zelandii o numerze porządkowym 09.4195 wnioski o pozwolenia na przywóz nie mogą obejmować, w przypadku każdego wnioskodawcy, więcej niż 125 % ilości, które wnioskodawca dopuścił do obrotu w ramach kontyngentu taryfowego o numerach porządkowych 09.4195 i 09.4182 w trakcie okresu 24 miesięcy przed listopadem poprzedzającym okres obowiązywania kontyngentu taryfowego.

7.   Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 5 ust. 1 w przypadku kontyngentu taryfowego na masło pochodzące z Nowej Zelandii o numerze porządkowym 09.4182 wnioski o pozwolenia na przywóz nie mogą obejmować, w przypadku każdego wnioskodawcy, mniej niż 20 ton i więcej niż 10 % ilości, dostępnej w podokresie obowiązywania kontyngentu taryfowego.

8.   Ilości zgłoszone przez właściwe organy do Komisji w odniesieniu do kontyngentów taryfowych o numerach porządkowych 09.4195 i 09.4182 podaje się w podziale według kodu CN.

1.   Przepisy dotyczące monitorowania masy i zawartości tłuszczu oraz konsekwencje takiego monitorowania określono w części A.3 załącznika XIV.5. Czynności kontrolne dotyczące zgłoszeń do dopuszczenia do obrotu w Unii obejmują kontrole określone w załączniku XIV. W przypadku gdy masło nie spełnia wymogów dotyczących składu, preferencji taryfowej nie przyznaje się dla całej ilości objętej odpowiednią deklaracją celną. Po stwierdzeniu, że nie spełniono wymogów oraz przyjęciu zgłoszenia do dopuszczenia do obrotu organy celne pobierają należność celną przywozową określoną w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (51). Podmiot może zwrócić pozwolenie na ilość niespełniającą wymogów, w którym to przypadku organ wydający pozwolenie zgłasza tę ilość jako niewykorzystaną oraz zwalniane jest odpowiednie zabezpieczenie.

2.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wynikach monitorowania prowadzonego w każdym kwartale na podstawie części A.3 załącznika XIV.5 do 10. dnia pierwszego miesiąca następnego kwartału. Stosowne powiadomienie zawiera następujące informacje:

1.   Kontyngenty taryfowe administrowane przy wykorzystaniu dokumentów wydanych przez państwa trzecie wymieniono w załączniku I.

2.   Pozwolenia na przywóz w ramach tych kontyngentów taryfowych obejmują całkowitą ilość netto wskazaną na świadectwie IMA 1.

1.   Świadectwa IMA 1 sporządza się zgodnie ze wzorem określonym w załączniku XIV. Nie wypełnia się jednak pola 3, odnoszącego się do kupującego, oraz pola 6, odnoszącego się do państwa przeznaczenia.

Na każdym świadectwie IMA 1 musi widnieć numer seryjny przyznany przez organ wydający. Dla każdego rodzaju produktu, o którym mowa w załączniku IX, należy sporządzić odrębne świadectwo IMA 1.

2.   Świadectwo musi obejmować całkowitą ilość produktów, które mają opuścić terytorium państwa wydającego.

3.   Świadectwa IMA 1 są ważne od daty ich wydania do końca ósmego miesiąca po ich wydaniu. Nie mogą one pozostać ważne po dniu 31 grudnia roku, w którym zostały wydane.

4.   Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 3 świadectwa IMA 1 ważne od dnia 1 stycznia mogą być wydawane od dnia 1 listopada roku poprzedzającego. Powiązane wnioski o zezwolenie na przywóz mogą jednak być składane dopiero od pierwszego dnia okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego.

5.   Okoliczności, w których świadectwa IMA 1 mogą zostać anulowane, zmienione, zastąpione lub skorygowane, określono w załączniku XIV.

6.   Należycie poświadczoną kopię świadectwa IMA 1 przedstawia się, wraz z odpowiednim pozwoleniem na przywóz i produktami, do których się odnoszą, organom celnym państwa członkowskiego przywozu w momencie składania zgłoszenia do dopuszczenia do obrotu w Unii. Świadectwo IMA 1 musi być przedstawione w okresie swojej ważności, z wyjątkiem przypadków siły wyższej.

1.   Świadectwa IMA 1 są ważne wyłącznie, jeżeli zostały należycie wypełnione i poświadczone przez organ wydający wymieniony w załączniku XIV. Świadectwa IMA 1 uznaje się za należycie poświadczone, jeżeli widnieje na nich data i miejsce wydania i jeżeli są one opatrzone pieczęcią organu wydającego oraz podpisem osoby upoważnionej do ich podpisania.

2.   Organy wydające są wymienione w załączniku XIV, wyłącznie, jeżeli:

3.   W przypadku gdy organ wydający nie spełnia już wymogów określonych w niniejszym artykule, zostaje usunięty z załącznika XIV.

1.   Zgodnie z Umową o partnerstwie gospodarczym między państwami CARIFORUM, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony, otwiera się kontyngent taryfowy na wywóz do Republiki Dominikańskiej mleka w proszku pochodzącego z UE, z zastrzeżeniem warunków ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

2.   Eksporterom unijnym przydziela się kontyngent wywozowy w wysokości 22 400 ton dla wszystkich produktów objętych kodami CN 0402 10, 0402 21 i 0402 29.

3.   Okres obowiązywania kontyngentu trwa od dnia 1 lipca do dnia 30 czerwca następnego roku.

4.   Eksporterzy unijni to podmioty, których nazwa i numer EORI widnieją na odpowiednim zgłoszeniu wywozowym. Przedstawiają oni właściwym organom Republiki Dominikańskiej, dla każdej przesyłki, poświadczoną kopię pozwolenia na wywóz i należycie zatwierdzoną kopię zgłoszenia wywozowego.

5.   Wnioski o pozwolenia na wywóz mogą być składane dla wszystkich produktów objętych kodami CN 0402 10, 0402 21 i 0402 29, które zostały w całości wyprodukowane w Unii z mleka wyprodukowanego w całości w Unii. Wnioskodawcy oświadczają na piśmie, że warunki te są spełnione. Zobowiązują się oni również, na piśmie, do przedstawienia na wniosek właściwych organów dowodów, że warunki te są spełnione. Właściwe organy mogą weryfikować przedstawione dowody w ramach kontroli na miejscu.

1.   Pozwolenia wydane w ramach kontyngentu otwartego przez Republikę Dominikańską powodują powstanie obowiązku wywozu do Republiki Dominikańskiej.

2.   Zabezpieczenie złożone w odniesieniu do pozwolenia zostaje zwolnione po przedstawieniu dowodu, o którym mowa w art. 14 ust. 4 i 5 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239, oraz następujących dokumentów:

3.   Wniosek o pozwolenie na wywóz i pozwolenie na wywóz zawierają następujące informacje:

1.   W przypadku gdy wnioski o pozwolenie złożono dla ilości większych niż dostępne ilości, Komisja oblicza współczynnik przydziału. Wartość uzyskaną po zastosowaniu współczynnika przydziału zaokrągla się w dół do najbliższego kilograma.

2.   Jeżeli w wyniku zastosowania współczynnika przydziału ilość przypadająca na jednego wnioskodawcę jest mniejsza niż 20 ton, wnioskodawcy mogą wycofać swoje wnioski o pozwolenie. W takich przypadkach powiadamiają oni organ wydający pozwolenie w terminie trzech dni roboczych od opublikowania przez Komisję współczynnika przydziału. Zabezpieczenie zostaje zwolnione bezpośrednio po otrzymaniu takiego powiadomienia.

3.   Organ wydający pozwolenie powiadamia Komisję w terminie 10 dni od opublikowania współczynnika przydziału o ilościach, w podziale według kodu CN, w odniesieniu do których wycofano wnioski o pozwolenie.

1.   Produkty objęte kodem CN 0406 określone w załączniku XIII podlegają wymogowi przedstawienia pozwolenia na wywóz w przypadku wywozu do Stanów Zjednoczonych Ameryki w ramach:

2.   Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 6, wnioski o pozwolenie na wywóz składa się do właściwych organów w dniach od 1 do 10 września roku poprzedzającego rok kontyngentowy, dla którego przydzielane są pozwolenia na wywóz. Wszystkie wnioski składa się równocześnie do organu wydającego pozwolenia w danym państwie członkowskim.

3.   W sekcji 16 wniosków o pozwolenie i pozwoleń należy podać ośmiocyfrowy kod CN. Pozwolenia są jednak ważne również dla produktów objętych każdym innym kodem w ramach pozycji CN 0406.

4.   Wnioskodawcy ubiegający się o pozwolenie na wywóz przedstawiają dowód, że wskazany przez nich importer jest jednostką zależną wnioskodawcy.

5.   Wnioskodawcy ubiegający się o pozwolenie na wywóz podają we wniosku:

6.   Wniosek o pozwolenie na wywóz i pozwolenie na wywóz zawierają następujące informacje:

7.   Każdy wnioskodawca może złożyć jeden wniosek lub więcej wniosków o pozwolenie w odniesieniu do poszczególnych kontyngentów określonych w kolumnie (3) załącznika XIV.5 – B1, pod warunkiem że całkowita ilość określona we wniosku w odniesieniu do danego kontyngentu nie przekracza maksymalnych limitów ilości określonych w następnych akapitach.

Zatem w przypadku, gdy w odniesieniu do tej samej grupy produktów, o których mowa w kolumnie (2) załącznika XIV.5 – B1, ilość dostępna zgodnie z kolumną (4) jest podzielona między kontyngent Rundy Urugwajskiej i kontyngent Rundy Tokijskiej, oba te kontyngenty należy traktować jako dwa oddzielne kontyngenty.

W odniesieniu do kontyngentów określonych w kolumnie (3) załącznika XIV.5 – B1 jako 22-Tokio, 22-Urugwaj, 25-Tokio oraz 25-Urugwaj całkowita ilość, której dotyczy wniosek, w odniesieniu do danego wnioskodawcy i kontyngentu musi obejmować co najmniej 10 ton i nie może przekraczać ilości dostępnej w ramach danego kontyngentu określonej w kolumnie (4) tego załącznika.

W odniesieniu do innych kontyngentów określonych w kolumnie (3) załącznika XIV.5 – B1 całkowita ilość, której dotyczy wniosek, w odniesieniu do danego wnioskodawcy i kontyngentu musi obejmować co najmniej 10 ton i nie może przekraczać 40 % ilości dostępnej w ramach danego kontyngentu określonej w kolumnie (4) tego załącznika.

8.   Do wniosku o pozwolenie na wywóz należy dołączyć oświadczenie wskazanego importera w Stanach Zjednoczonych stwierdzające, że kwalifikuje się on do celów przywozu zgodnie z obowiązującymi w Stanach Zjednoczonych przepisami dotyczącymi pozwoleń na przywóz przetworów mlecznych w ramach kontyngentu taryfowego, określonymi w tytule 7 podtytuł A część 6 kodeksu przepisów federalnych.

9.   Informacje na temat kontyngentów otwartych przez Stany Zjednoczone Ameryki przedstawia się wraz ze wnioskiem o pozwolenie na wywóz, w formie zgodnej ze wzorem określonym w załączniku XIV.

10.   Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 11 niniejszego rozporządzenia, pozwolenia na wywóz wydaje się do dnia 15 grudnia roku poprzedzającego rok kontyngentowy dla ilości, dla których przydzielane są pozwolenia.

1.   Do dnia 18 września każdego roku państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wnioskach złożonych w odniesieniu do każdego z kontyngentów na ser otwartych przez Stany Zjednoczone Ameryki. Powiadomienia dokonuje się również w przypadku, gdy nie złożono żadnego wniosku.

2.   Powiadomienie zawiera następujące informacje w odniesieniu do każdego kontyngentu:

3.   Przed dniem 15 stycznia każdego roku państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ilościach, w podziale według kodu CN, na które wydały pozwolenia.

1.   Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 10 w przypadku gdy wnioski o pozwolenia na wywóz w odniesieniu do danego kontyngentu przekraczają ilość dostępną na dany rok, Komisja oblicza i publikuje do dnia 31 października współczynnik przydziału. Jeżeli jest to konieczne, można zastosować współczynnik przydziału wyższy niż 100 %.

2.   Jeżeli w wyniku zastosowania współczynnika przydziału przydzielone ilości przypadające na wnioskodawcę byłyby mniejsze niż 10 ton na kontyngent, wnioskodawca może wycofać wniosek o pozwolenie. W takich przypadkach wnioskodawca powiadamia o tym organ wydający pozwolenie w terminie trzech dni roboczych od opublikowania przez Komisję współczynnika przydziału.

3.   Właściwy organ powiadamia Komisję w terminie 10 dni kalendarzowych od opublikowania współczynnika przydziału o ilościach, w podziale według kodu CN, w odniesieniu do których wycofano wnioski o pozwolenie.

4.   W przypadku gdy wnioski o pozwolenia na wywóz nie przekraczają ilości dostępnej na dany rok, Komisja przydziela pozostałe ilości wnioskodawcom proporcjonalnie do ilości, o które się ubiegali, ustalając współczynnik przydziału. Wartość uzyskaną po zastosowaniu współczynnika zaokrągla się w dół do najbliższego kilograma. W takim przypadku podmioty informują organ wydający pozwolenie w danych państwach członkowskich o dodatkowej ilości, którą akceptują, w terminie tygodnia od opublikowania współczynnika przydziału. Zabezpieczenie, które należy złożyć, zostaje odpowiednio zwiększone.

5.   Właściwy organ powiadamia Komisję w terminie dwóch tygodni od opublikowania współczynnika przydziału o dodatkowych ilościach, w podziale według kodu CN, które zostały zaakceptowane przez podmioty.

1.   Komisja zgłasza właściwym organom Stanów Zjednoczonych Ameryki nazwy wskazanych importerów oraz przydzielone ilości.

2.   W przypadku gdy pozwolenie na przywóz danych ilości nie jest przydzielone wskazanemu importerowi, w okolicznościach, które nie podają w wątpliwość dobrej wiary podmiotu składającego deklarację kwalifikowalności zgodnie z przepisami Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych (USDA) dotyczącymi pozwoleń na przywóz przetworów mlecznych w ramach kontyngentu taryfowego, określonymi w tytule 7 podtytuł A część 6 kodeksu przepisów federalnych, organ wydający pozwolenie może upoważnić podmiot do wskazania innego importera wymienionego w wykazie zatwierdzonych importerów USDA i zgłoszonego zgodnie z ust. 1.

3.   Organ wydający pozwolenie jak najszybciej powiadamia Komisję o zmianie wskazanego importera, a Komisja informuje o tej zmianie właściwe organy w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

1.   Zgodnie z Porozumieniem zawartym na zakończenie negocjacji między Wspólnotą Europejską a Kanadą na mocy art. XXIV:6 GATT oraz związaną z tym Wymianą Listów, zatwierdzonymi decyzją Rady 95/591/WE (52), otwiera się kontyngent taryfowy na wywóz do Kanady sera, z zastrzeżeniem warunków ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

Ilość produktów oraz okres obowiązywania kontyngentu taryfowego dla danego kontyngentu podane są w załączniku XIII do niniejszego rozporządzenia.

2.   W odniesieniu do wywozu sera do Kanady w ramach tego kontyngentu, określonego w załączniku XIII, wymagane jest pozwolenie na wywóz.

3.   Wnioski o pozwolenie są rozpatrywane wyłącznie w przypadku, gdy wnioskodawcy oświadczą na piśmie, że wszystkie materiały objęte rozdziałem 4 Nomenklatury scalonej, wykorzystane przy wytwarzaniu produktów objętych ich wnioskiem, zostały w całości wyprodukowane w Unii z mleka wyprodukowanego w całości w Unii. Wnioskodawcy zobowiązują się również, na piśmie, do przedstawienia na wniosek właściwych organów dowodów, że warunki te są spełnione. Właściwe organy mogą weryfikować te dowody w ramach kontroli na miejscu.

4.   Wniosek o pozwolenie na wywóz i pozwolenie na wywóz zawierają następujące informacje:

5.   Ubiegając się o pozwolenie na przywóz, posiadacz tytularny pozwolenia na wywóz przedstawia właściwemu organowi Kanady oryginał pozwolenia na wywóz lub poświadczoną kopię pozwolenia na wywóz.

1.   Warunkiem dopuszczenia do obrotu w Unii wieprzowiny pochodzącej z Kanady jest przedłożenie deklaracji pochodzenia. Deklarację pochodzenia umieszcza się na fakturze lub dowolnym innym dokumencie handlowym, który opisuje produkt pochodzący w stopniu wystarczająco szczegółowym, by umożliwić jego identyfikację. Tekst deklaracji pochodzenia musi być zgodny z brzmieniem podanym w załączniku 2 do Protokołu w sprawie reguł pochodzenia i procedur dotyczących pochodzenia załączonego do Kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej między Kanadą, z jednej strony, a Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony.

2.   Współczynniki przeliczeniowe określone w części B załącznika XVI stosuje się do przeliczenia masy produktu na ekwiwalent masy tuszy dla kontyngentu taryfowego o numerze porządkowym 09.4282.

3.   Wnioski o pozwolenia na przywóz składa się w ciągu pierwszych siedmiu dni drugiego miesiąca poprzedzającego każdy z podokresów, o których mowa w załączniku X do niniejszego rozporządzenia.

4.   Jeżeli po upływie pierwszego okresu składania wniosków w ramach danego podokresu pozostały dostępne ilości, kwalifikujący się wnioskodawcy mogą składać nowe wnioski o pozwolenie na przywóz w trakcie dwóch kolejnych okresów składania wniosków, zgodnie z art. 6 niniejszego rozporządzenia. W takich przypadkach podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze z zakładami zatwierdzonymi zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 853/2004 mogą składać wnioski bez konieczności przedstawiania dowodu handlu.

5.   Pozwolenia na przywóz wydaje się od 23. dnia miesiąca do końca miesiąca, w którym złożono wniosek.

6.   Pozwolenia na przywóz są ważne przez pięć miesięcy od dnia wydania w rozumieniu art. 7 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239 lub od daty rozpoczęcia podokresu, dla którego wydano pozwolenie na przywóz, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza. Okres ważności pozwolenia na przywóz upływa jednak najpóźniej w dniu 31 grudnia.

7.   Posiadacze pozwoleń mogą zwrócić niewykorzystane ilości objęte pozwoleniami przed upływem ważności pozwolenia i najpóźniej cztery miesiące przed końcem okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego. Każdy posiadacz pozwolenia może zwrócić maksymalnie 30 % ilości objętej jego indywidualnym pozwoleniem.

8.   W przypadku zwrotu części ilości objętej pozwoleniem zgodnie ust. 7 zwalnia się 60 % odpowiedniego zabezpieczenia.

1.   Do celów niniejszego rozporządzenia masę przelicza się na ekwiwalent jaj w skorupkach zgodnie ze standardowymi współczynnikami produktywności określonymi w części A załącznika XVI do niniejszego rozporządzenia. Standardowe współczynniki produktywności stosuje się jedynie do towarów przywożonych o dobrej, należytej i przyjętej w handlu jakości, które spełniają wszelkie normy jakości ustanowione w przepisach Unii, oraz pod warunkiem, że produkty kompensacyjne nie są otrzymywane przy zastosowaniu specjalnych metod przetwarzania w celu spełnienia określonych wymogów jakościowych.

2.   Ilość referencyjną należy skorygować z zastosowaniem współczynników przeliczeniowych określonych w części A załącznika XVI do niniejszego rozporządzenia.

3.   Do celów niniejszego rozporządzenia masa albumin mleka jest przeliczana na ekwiwalent jaj w skorupkach zgodnie ze standardowymi współczynnikami produktywności wynoszącymi 7,00 dla suszonej albuminy mleka (kod CN 3502 20 91) i 53,00 dla pozostałych albumin mleka (kod CN 3502 20 99), z zastosowaniem zasad przeliczania określonych w części A załącznika XVI do niniejszego rozporządzenia.

4.   Do celów wniosków o pozwolenie w ramach kontyngentów taryfowych o numerach porządkowych 09.4275, 09.4401 i 09.4402 całkowitą ilość przelicza się na ekwiwalent jaj w skorupkach.

5.   Ilości zgłaszane Komisji na podstawie niniejszego rozporządzenia wyraża się w:

1.   Zgodnie z koncesjami przyznanymi w wyniku negocjacji Rundy Urugwajskiej w ramach Światowej Organizacji Handlu (57) otwiera się kontyngent taryfowy na wywóz do Szwajcarii karmy dla psów lub kotów pochodzącej z Unii, z zastrzeżeniem warunków ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

W odniesieniu do tego kontyngentu taryfowego ilość produktów oraz okres obowiązywania wywozowego kontyngentu taryfowego są określone w załączniku XIII do niniejszego rozporządzenia.

2.   Wnioski o pozwolenie są rozpatrywane wyłącznie w przypadku, gdy wnioskodawcy oświadczą na piśmie, że wszystkie materiały wykorzystane przy wytwarzaniu produktów objętych ich wnioskiem zostały w całości wyprodukowane w Unii. Wnioskodawcy zobowiązują się również, na piśmie, do przedstawienia na wniosek właściwych organów dowodów, że warunki te są spełnione, oraz do wyrażenia zgody, w stosownych przypadkach, na przeprowadzenie przez te organy wszelkiego rodzaju kontroli ksiąg rachunkowych oraz warunków, w jakich dane produkty są wytwarzane. Jeżeli wnioskodawca nie jest producentem danych produktów, przedkłada on na poparcie swojego wniosku podobne oświadczenie i zobowiązanie złożone przez ich producenta.

3.   Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 71 ust. 1 pozwolenie na wywóz AGREX można zastąpić fakturą lub dowolnym innym dokumentem handlowym, który opisuje produkt pochodzący w stopniu wystarczająco szczegółowym, by umożliwić jego identyfikację.

1.   Wywóz produktów objętych wywozowymi kontyngentami taryfowymi administrowanymi przez państwa trzecie podlega wymogowi przedstawienia pozwolenia na wywóz AGREX określonego w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239.

2.   Wnioski o pozwolenia w ramach tych kontyngentów taryfowych są rozpatrywane wyłącznie w przypadku, gdy spełnione są warunki, o których mowa w art. 64 ust. 3 i art. 70 ust. 2.

3.   Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 6 ust. 1 i 2 podmioty mogą składać w ciągu miesiąca więcej niż jeden wniosek o pozwolenie, a wnioski o pozwolenia mogą być składane w dowolnym dniu, przy uwzględnieniu art. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1239.

4.   Pozwolenia są wydawane jak najszybciej po złożeniu dopuszczalnego wniosku.

5.   Na wniosek zainteresowanej strony wydaje się poświadczoną kopię zatwierdzonego pozwolenia.

6.   Pozwolenia na wywóz mogą być wykorzystane wyłącznie na potrzeby jednego zgłoszenia wywozowego. Pozwolenie traci ważność z chwilą akceptacji zgłoszenia wywozowego.

7.   Art. 16 nie ma zastosowania do wywozowych kontyngentów taryfowych administrowanych przez państwa trzecie.

1.   W przypadku gdy kontyngent taryfowy jest administrowany zgodnie z art. 187 lit. b) ppkt (iii) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, dokumentem wydanym przez państwo wywozu jest:

2.   Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 6 ust. 1 i 2 podmioty mogą składać w ciągu miesiąca więcej niż jeden wniosek o pozwolenie, a wnioski o pozwolenia mogą być składane w dowolnym dniu, przy uwzględnieniu art. 3 rozporządzenia (UE) 2016/1239.

3.   Z wyjątkiem kontyngentów taryfowych, o których mowa w art. 49 i 50, podmioty przedstawiają organowi wydającemu pozwolenie w państwie członkowskim przywozu oryginał świadectwa autentyczności lub świadectwa IMA 1 razem ze swoim wnioskiem o pozwolenie na przywóz. Na wniosek organu wydającego pozwolenie podmiot przedstawia również kopię świadectwa autentyczności lub świadectwa IMA 1. Wniosek należy złożyć w okresie ważności świadectwa autentyczności lub świadectwa IMA 1 i nie później niż ostatniego dnia danego okresu obowiązywania kontyngentu taryfowego.

4.   Organ wydający pozwolenie weryfikuje, czy informacje na świadectwie autentyczności są zgodne z informacjami otrzymanymi przez niego od Komisji. Jeżeli tak jest i o ile Komisja nie przekazała mu innych instrukcji, organ wydający pozwolenie wydaje pozwolenia na przywóz bezzwłocznie i nie później niż sześć dni kalendarzowych po otrzymaniu wniosku złożonego wraz ze świadectwem autentyczności lub świadectwem IMA 1.

5.   Jedno świadectwo autentyczności lub jedno świadectwo IMA 1 wykorzystuje się do wydania tylko jednego pozwolenia na przywóz.

6.   Organ wydający pozwolenie odnotowuje na świadectwie autentyczności lub świadectwie IMA 1 oraz na ich kopii numer, z jakim wydano pozwolenie, oraz ilość, dla jakiej dokument ten został wykorzystany. Ilość wyraża się w całych jednostkach i w zaokrągleniu w górę. Organ wydający pozwolenie zachowuje świadectwo autentyczności lub świadectwo IMA 1. Kopię zwraca się wnioskodawcy w celu wykorzystania jej w ramach procedur celnych, jeżeli tak wskazano w tytule III niniejszego rozporządzenia.

7.   Komisja może wystąpić z wnioskiem do państwa trzeciego, by upoważniło ono przedstawicieli Komisji do przeprowadzenia, w razie potrzeby, kontroli na miejscu w tym państwie trzecim. Kontrole te przeprowadza się wspólnie z właściwymi organami danego państwa trzeciego.

8.   Po wydaniu przez państwo wywozu jednego lub większej liczby świadectw autentyczności lub świadectw IMA 1, informuje ono bezzwłocznie Komisję o wydaniu tych dokumentów. Wymiana dokumentów i informacji między Komisją a państwem wywozu odbywa się za pomocą systemu informacyjnego utworzonego przez Komisję zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2017/1185. Jeżeli domaga się tego państwo trzecie, wymiana dokumentów może nadal odbywać się za pomocą tradycyjnych środków, w którym to przypadku pozwolenie na przywóz udostępnia się posiadaczowi tytularnemu wyłącznie po przedstawieniu oryginału dokumentu wydanego przez państwo wywozu.

9.   Komisja udostępnia organom wydającym pozwolenia i organom celnym państw członkowskich wzory odcisków pieczęci stosowanych przez organ wydający w państwie wywozu na potrzeby wydania świadectwa autentyczności. Organom wydającym pozwolenia i organom celnym państw członkowskich udostępnia się również nazwiska i podpisy osób upoważnionych do podpisywania świadectw autentyczności przekazane Komisji przez organy państw wywozu. Dostęp do bazy danych systemu zarządzania wzorami (Specimen Management System, SMS) zawierającej te informacje jest ograniczony do osób upoważnionych i jest umożliwiany państwom członkowskim za pomocą systemu informacyjnego utworzonego przez Komisję zgodnie z art. 57 i 58 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

1.   Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2.   Niniejsze rozporządzenie stosuje się do okresów obowiązywania kontyngentów taryfowych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2021 r. lub później.